 |
 |
|||
|
|||
 |
|||
 |
Áíþíõìïò ~1650 ì. ×. (ÊïíôïãéÜííç ÓôÝëëá Ýóôåéëå): ¸ììåôñç ÄéÞãçóç ÖõóéêÞò ÊáôáóôñïöÞò Óáíôïñßíç |
|
Πρüλογος ΔιÞγησις ωραιüτατη για το κακü που γßνη ΛÝγω üντας Þψε η φωτιÜ επÜ στη ΣαντορÞνη Με δüξαν του Ιησοý Χριστοý οπ' üλοι προσκηνοýμεν για να μου δþση δýναμιν λüγον καλüν να ποýμεν Δυο βÝρσα που βουλÞθηκα στον κüσμον δια να δþσω πασανüς για να τα γρικÜ ωσÜν τ' αποτελειþσω Κι üποιος διαβÜσει και βρη τα κι εßναι πολλÜ σφαλμÝνα και εις τον τüπον που ζητοýν δεν εßναι συνθεμÝνα Παρακαλþ τονε λοιπüν εμÝ να συμπαθÞση γιατß ακüμη αμαθÞς βρßσκομαι σ' τÝτοια φýσι Μα 'γþ αυτüς μου δεν μπορþ τα βÝρσα ν' αρχηνÞσω και βοýλομαι παρακαλιÜ σ' Θεüν μου να ποιÞσω ΘεÝ μου παντοδýναμε και πλαστουργÝ, τ' ανθρþπων ποý τοýπες πÜντοτε να ζη με ßδρωτα και με κüπον Με κüπον και με ßδρωτα θÝλω κι εγþ ν' αρχßσω και δüσμου την σην φþτησιν για να μετανοÞσω Εκ τα πρωτινÜ μου κρßματα , απ' αυτÜ να απÝχω κι εις το δικü σου θÝλημα πÜντοτε να ξετρÝχω ΘεÝ που üλα τα βαστÜς και üλα τα σηκþνεις και τα κρυφÜ και φανερÜ , εσý üλα τα γνþνεις ΕσÝν και γω παρακαλþ και σÝνα Ýχω θÜρρος Üνε και σφÜλω ποýβετις* μηδÝν το πÜρης βÜρος Εσý ΘεÝ τα δýνεσαι üλα να μου τα δþσης και τους νεκροýς απü την γÞν δýνεσαι να σηκþνης Καθþς με μιαν σου φωνÞν ΛÜζαρος ενεστÜθη και εσηκþθηκεν ορθüς, ποκÜτω αποý τα βÜθη Λοιπüν ΘεÝ μου που αυτÞ Þκαμες θαυμασßαν δος και σεμÝνα τον φτωχüν δýναμιν και σοφßαν Για να μπορþ με τ' üμορφο μüδο να τα τελειþσω αυτÞνα που εβÜλθηκα σε ρßμα να τα δþσω ΧριστÝ δÝξε την δÝησιν ετοýτην οποý κÜνω ιδÝ μου και την üρεξιν και κüπον οποý βÜνω ΠÜτερ αγÝννητε ΘεÝ κýριε των κυρßων και συ ΧριστÝ μου γεννητÝ σýν πνεýμα το αγßον ΤριÜδα ομοοýσιος που εßστε μßα θεüτης καßχετε μßα βοýληση και μßα αγιüτης δüξαν λοιπüν να Ýχετε ομÜδι και τα τρßα μαζß και με την δÝσποινα Μαρßαν την αγßα ΛÝγω μητÝραν του Χριστοý , παρθÝνα τω παρθÝνων πÜντοτε πρÝσβευε γιαμε τον πολλÜ αμαρτεμÝνον ΑξßωσÝ με δÝσποινα να σε Ýχω παντοχÞ μου ....................................................................... Και εις τους κüλπους του ΑβραÜμ να Ýλθω και να φτÜσω üσα μου προετοßμασε ο υιüς σου να απολαýσω Λοιπüν αγßα δÝσποινα μυριοχαριτωμÝνη που με θεüν και σον υιüν εßσαι δεδοξασμÝνη Εσεßς και με αξιþσετε να Ýβρω Üνεσιν καμπüση και στεßλετε Üγγελον αγαθüν βοÞθεια να μου δþση 'Αγγελε φýλαξ, βλÝπε με απü τα κακÜ να απÝχω και στου θεοý το θÝλημα πÜντοτε να ξετρÝχω Ο κýριος σε þρισε να εßστε συντροφιÜν μου οποý και ανεβρßσκομαιν να σÝχω βοÞθειÜ μου ΜηδÝ μ αφÞσης μοναχüν και βρει και με τραβÞξη οχθρüς μου ο παμπüνηρος και σαμαρτßα με ρßξη Λοιπüν Üγιε Üγγελε πρÝσβευε ογιαμÝνα Δια üλα μου τα κρßματα να εßν' συμπαθημÝνα Και üλοι οι αρχÜγγελοι ποιεßτε ικεσßαν διαμÝνα τον αμαρτωλüν να Ýβρω σωτηρßαν Και συ πρüδρομε βαπτιστÜ δÝσποτα του Χριστοý μου δια μÝνα πρεσβÝβευσε λοιπüν εμπρüς στου ποιητου μου Τα κρßματα που Þκαμα να 'ναι συμπαθημÝνα και ας χαρßση την ψυχÞν σÞμερον απ' εμÝνα ΑνδρÝα μου πρωτüκλητε, με τσ' Üλλους αποστüλους εβγÜλετε κι εσεßς, απü του εχθροý τους δüλους ΕπειδÞ γυρεýει πÜντοτε εμÝνα να πειρÜζη απü του θεοý την συνταγÞ γυρεýει να με βγÜζη Παρακαλþ πρεσβευσατε βοÞθεια να μου δþση κεις κüλασι παντονÞ να μη με αποδþσην Ω! Üγιε Βασßλιε, Χρισüστομε ΙωÜννη Γρηγüριε Θεüλογε πÜς Ýνας σας ας κÜμη ¹γουν ωσÜν παρÜκλησι, πρÝσβευσε ογιαμÝνα δια να μου δþση ο Θεüς συμπÜθειαν στα φταισμÝνα Γεþργιε, ΔημÞτριε, ΘεüδωρÝ μου ΤÞρων οποý επολαýσετε και σεßς τον κλÞρον των μαρτýρων Που εχýσετε το αßμα σας διαγÜπην του Χριστοý μου γλυτþσετÝ μου την ψυχÞν και σεις απü του εχθροý μου Αντþνιε, Χριστüδουλε, ΣÜββα ασκητþν το κλÝος νÝον παιδß τις δαßμονες εßπετε κεßχε........................ Χορüς μαρτýρων γυναικþν και ασκητþν οσßων οποý κι εσεßς εβρßσκεστε με πÜντων των αγßων ΠαρακαλÝτε καισεßς κýριον τον Θεüν μου δια να με βγÜλη γρÞγορα εκ τα βÜσανα του κüσμου Να Ýρθω και να χαßρομαι στην Üνω βασιλεßαν να μη ζητÜ πλιü το κορμß να κÜνη αμαρτßα ΑξßωσÝ με κýριε τι Üρχισα να τελειþσω και τα κακÜ οποý κÜμα üλα να μετανιþσω Να βρßσκομαι στην χÜρι σου στα Ýργα τα δικÜ σου για να θυμοýμαι πÜντοτε και τα μυστÞριÜ σου Να κοινωνþ μιαν φορÜν κÜθε σαρακοστÞ σου καθþς επαραγγεßλασι πατÝρες οι εδικοß σου Μüνον ΘεÝ συμπÜθειον ασεßν στα κρßματÜ μου γιατß πολλÜ σου Þσφαλα κýριε ποιητÜ μου Και τþρα αρχÞν με θÝλημα το εδικüν σου βÜνω και απü τþρα και ομπρüς να μην σου αμαρτÜνω ΜονÜχα σε παρακαλþ δος μου να τελειþσω τα üσα 'δω ελüγιασα σε ρßμα να τα δþσω Λοιπüν τοýτα αρχÞνωτα με θÝλημα δικüν σου και μην μας αποχωρÞσης πλιü ΧριστÝ το πρüσωπüν σου Μα στεßλε μου το πνεýμα σου νÜρθη να με φωτßση ωσÜν τους αποστüλους σου και μÝνα να οδηγÞση Δüξαν ΧριστÝ μονογενÞ να το οποý κατεβαßνει το πνεýμα σου το Üγιον και εισεμÝ εμπαßνει Λοιπüν ετþρα βοýλομαι κι εγþ Üρχοντες ν' αρχßσω τα εßδασι τα μÜτια μου μιαν πÜρτη να μιλÞσω Γιατß κατÝχω δεν μπορþ üλα να σας τα δþσω Þγουν να τα γρικÞσετε ουδ' Ýγω να σας τα δþσω Και αγκαλÜ και ο λογισμüς μου λÝει μην απλþσης ν' αρχßσης πρÜγμα περισσü να μην μπορεßς να σþσης ΠÜλιν θωρþν την üρεξιν, οποý πολý με βιÜζει και δια να γρÜψω την αρχÞν με σýρνει συ............ Τþρα λοιπüν ηνκλÞνομαι της üρεξης να δþσω εκεßνο που βουλÞθηκα και ως μπορþ αποσþσω Και Ýτζι σας παρακαλþ με πüθον φικρασθεßτε üσα που σας διηγοýμαι 'δω αλλοý να τα μιλεßτε Μη δεν θαρρÞτε Χριστιανοß πως θÝλω ν' αρχηνßσω να λÝγετε και μπουφουνιÝς θÝλω να σας μιλÞσω Και Ýτζι σας παρακαλþ κλαßγετε μετ' εμÝνα και λÝγω σας αλÞθεια το πως κλαßσι και μÝνα Τα μÜτια θυμþντας τα εκεßνα του εßχαν δοýσι τα χεßλη μου του ταπεινοý φρßττουσι κι αποροýσι Μα το περßσσο Ýγινε επÜ στην ΣαντορÞνη οποý λογιÜζαμεν πως ποτÝ τÝτοιον να μην εγßνη ........τα λÝγω γρικÞσομεν πÜρτη απü τους γονιοýς μας ..........ξανÜψεν η φωτιÜ με γνþμην του Θεοý μας ΧριστÝ μου και λυπÞσου τους δüστωνε σωτηρßα να μην ιδοýσι οι φτωχοß του εχθροý την τιμωρßα ΑξßωσÝτες κýριε σ' παρÜδεισον να μποýσι και μ' üλους σου τους δßκαιους να σε υμνολογοýσι Να χαßρονται τ' αγÜλουνται κüσμου να μη θυμοýνται γονÝους παιδιÜ εφÞκασι να μην τους ελυποýνται Τοýτα λοιπüν τα ýστερα Ýγιναν την ΔευτÝρα οποýτονε του ΝοÝμπριου η τετÜρτη ημÝρα Μια φορÜ μüνο Þβγανε αυτÞνην την ημÝραν και πλÝον δεν εφÜνηκε και Þρθεν η εσπÝρα Και Τρßτη εξημÝρωσε πÜλι 'δαμεν και κÜνει πüτε σ' μνιÜν þραν πüτε σ'δυü μιαν φορÜν εβγÜνει Κι Üνθρωποι εξεφοβÞθησαν στον Üμμον εδιαβÞκαν δεν ημπορþ να σας ειπþ τα ψÜρια οποý βρÞκαν Κοφινια εγεμþσασι και φÝραντα απÜνω και Þφαγα και 'γω απ' αυτÜ καθþς αναθιβÜνω Λοιπüν Þμπε και ΔεκÝβριος και τους σεισμοýς συχνιÜζει και λÝγαμεν τα σπÞτια μας πας Ýνας να τ' αδειÜζη Εκ τους περßσσους τους σεισμοýς μην πÝσου και χαλÜσου Üνθρωποι ναι να σκοτωθοý και ροýχατους να χÜσου Κι üσον επλÞθυναν οι σεισμοß η φλÝγα αδυναμßζει και να σχολÜζη τον θυμüν οποý 'χεν αρχηνßζει Και εις τας πÝντε του αυτοý ΠÝμπτη ημÝρα πÜλι του Üγιου ΝικολÜου το σπερνü εθÝλασιν εψÜλλει Και εßπαν πως ανÝβηκε η θÜλασσα παρÜνω μα νÝφος δεν εφÜνηκε καθþς αναθιβÜνω Τüτες το ητι εγÝννηκε εγþ ουδÝν το εßδα γιατß 'μουνε στην εκκλησÜ οποýτον πανηγýρα ΚÞρθεν η ΠÝφτη το ταχý και φλÝγα ουδÝν βγÜνει σαν πÜντοτε οποý 'ζαρε δýο και τρεις να κÜνει ΒλÝποντας εχαρÞκαμεν ολßγον οι θλιμμÝνοι ......τÜς πως εσκüλαζε η φλÝγα η οργισμÝνη Και ειστüν καιρüν των Ýγινε νησß που λÝν καμÝνη ογδüντα χρüνοι εßπασι πως να 'ναι περασμÝνοι Και σφÜλαν οι γονÝοι μας, τÜδασι δεν τα γρÜψαν και πÞρασιν τα εßδασι και μαζßτως τα θÜψαν Μα 'ν εßχα μας στα γρÜψουσι ουδÝν τα λησμονοýμαν και εßσε στρÜταν θεúκÞν θυμüντας τα επερνοýμαν Μα οι γÝροντες επüθαναν κι οι νÝοι εποξεχÜσαν κι αφÞκαν üλοι τα καλÜ και τα κακÜ επιÜσαν Ο φθüνος επερßσσευε, πορνßες και κλεψßες οι ζοýρες και ζηλοφθονιÝς και οι καταλαλÞσεις Γιαυτü ο Θεüς θωρþντας μας θÝλει να μας παιδÝψη φüρση μετανοÞσωμεν σημεßα σαν μας πÝψει ΚÜρχισε κÞκανε σεισμüν μιαν φορÜν τον μÞνα και πÜλιν μετÜ τον σεισμüν, μας Þπεψε και πεßνα Και μεις εις το χειρüτερο πÜντα επορπατοýμαν οýτε θεοý θυμοýμεσταν οýτε φτωχüν λεοýμαν Και γρÜφ' τþρα αρχÞν, ποτÝ του που ερχηνßσαν σεισμοß καθημεροýσιοι και μας εφοβερßσαν Χßλιους εξακüσιους πενÞντα που βαστοýμεν τον μÞνα τον ΣεπτÝβριο Ýγινε το διηγοýμεν ΣÜββατο μÝρα Þτονε ýψωσις του σταυροý μας κι üλοι μας ενηστεýαμεν δι' αγÜπην του Χριστοý μας Τüτε λοιπüν κÜνει σεισμüν και Þτονε μεγÜλος μα 'μεις δεν ελογιÜζαμεν πως θÝνα γÝνη κι Üλλος ΚυριακÞν εξημÝρωσε κι üλη την νýχτα κÜνει τα κλÜματα ηρχßσαμεν πολλÜ μας κακοφÜνη Ευρßσκαμεν τους γÝροντας κι üλους τους ρωτοýμεν λüγον καλüν να μας ειποýν να παρηγορηθοýμεν ΛÝση μας φυσικüν της γÞς εßναι σεισμοýς να κÜνη με τις μπονÜτζιες τις καλÝς γι' αυτü Üνεμο δεν κÜνει ¼λο μπονÜτζιες Þτονε και üλοι το λογιÜζαν .......να εßναι καθþς λÝμεν Ýτζι το λογαριÜζαν Μα αρχßζει κÜμνει κι Üνεμος και οι σεισμοß κρεσÝρου μου δε την νýχτα παýουσι αλλοýθε ταχυτÝρου Η εβδομÜδα εμÝσωσε και τüσον εσυχνιÜζαν και τüτες πÜλι οι φρüνιμοι Üλλα ελογαριÜζαν Οι γÝροντες αρχßζουσι να κλαßσι να βρυχοýνται και üσοι εφρονοýσασι με φüβον τους φικροýνται ΛÝσιν παιδßα κατÝχζετε και κατÜ που θωροýμεν φωτιÜ θ' ανÜψη στο νησß και θÝνα φοβηθοýμεν Μα ας βγÜλομεν κονßσματα Θεοý να δεηθοýμεν κι ας δþσομεν και των φτωχþν εκεßνο που μποροýμεν ΜÞπως και πÜψη τον θυμüν και να μεταγνωμÞση να μην την Üδη στο νησß και θÝλει μας κεντÞση ¹τονε μÝρα ΚυριακÞ, τüτες οποý τα λÝγαν και κεßνοι που τ' ακοýγασι ερχßσασι και κλαßγαν Τüτε επρωτοβγÜλασι κονßσματα οι παπÜδες κι üλοι τους ακλοýθησαν οι νÝοι και οι γρÜδες ΕπÞγαμεν γυρßσαμεν καστÝλι φοβισμÝνοι λÝμεν βοÞθησε ΧριστÝ γιατßμεστεν φταισμÝνοι Και πÞγαμεν σταλÜραμεν εις την Üγιαν Θεοδοσßαν και οι παπÜδες στον Χριστüν ποιοýν την ικεσßαν Και το καστÝλι και αυτü γυρßσαμÝν το μÝσα και πÜλε τα κονßσματα στις εκκλησßες τα θÝσα Τüτες εμελετÞσασι ΤετρÜδην αν εζοýμεν στις πλιÜ αλÜργου εκκλησÝς üλοι μας να διαβοýμεν Λοιπüν την Τρßτην απüσπεροý καμπÜνες διαλαλοýσι ΤετρÜδη εÜν ξημερωθÞ üλοι να μαζοκτοýσι Ετσι σαν εξημÝρωσε üλοι εμαζοκτÞκαν μικροß τρανοß και γÝροντες γιατß üλοι φοβηθÞκαν Και οι παπÜδες αρχηνοýν παρÜκλησιν ποιοýσι και üλοι απÜνω στο βουß εßπασι να διαβοýσι Παßρνομεν τα κονßσματα και πιαßναμεν με βßα Σε μßαν þραν σþσαμεν στο Üγιον Ηλßαν ΔιαβÜζουσι και λειτουργοý λÝσι σεισμοý κανüνα οποý εμεßς γρικþντας στην τα μÜτια μας βουρκþνα ΜÜλιστα στην ενÜτην ωδÞ εßπασι Ýνα τροπÜρι που üποιος το πρωτüγραψε εßχεν περßσσα χÜρη Και θεναγρÜψω την αρχÞν και πιÜσετε να το δεßτε για να μετανοÞσετε θεοý να θυμηθεßτε Η γη οποý εßναι Üγλωσσος βοÜ και μας λÝγει για τις δικÝσας αμαρτßες κýριος με σαλεýγει Τοýτα εμεßς ακοýγοντας ετρÝμαμεν σαν ψÜρη πως μας εκαταδßκαζε εκεßνο το τροπÜρι Και Üλλα πολλÜ διαβÜσαμεν και λÝνε να τραβοýμεν μÝσα στον Üγιον ΣτÝφανον üλοι μας να διαβοýμεν Κινοýμεν οι κακüτυχοι με φüβον περπατοýμεν σαυτÞνη την κακοστρατιÜ πως να την κατεβοýμεν, Και με την χÜρην του Χριστοý üλοι εκατεβÞκαν και ειστüν Üγιον ΣτÝφανον επÞγασιν και μπÞκαν Τüτε κι εκεß οι παπÜδες μας αρχßζου λειτουργοýσι πÜρτη απ' εμÜς διψοýσασι δεν εßχασι να πιοýσι Γιατß νερü δεν Þν και πÞγασι να βροýσι και οποý να το φÝρουσι παπÜδες λειτουργοýσι Λοιπüν ωσÜν το φÝρασι Þπιαν üσοι διψοýσαν και παρευθýς αρχßζουσι την στρÜταν επερπατοýσαν Και ειστü ΚαμÜρι επÞγαμεν και üλοι καρτεροýμεν και λειτουργοýσι και εκεß και απüκεις διακινοýμεν Κεις την κερÜν την ΜπισκοπÞ κινÞσαμεν και πÜμεν üλοι μας επεινοýσαμεν δεν εßχαμεν τι φÜμεν Και απ' εκεß εσιμþσαμεν λαüν πολýν θωροýμεν απü το κÜστρον Þτανε κι εκει συνομιλοýμεν Και αποχαιρετιστÞκαμε την στρÜταν τως αρχßσαν πÜσι ειστü καστÝλιν τως και μας εκεß εφÞσαν Την στρÜταν τως επιαßνασι και üλον εμÜς θωροýσι üπως εβρÝθημεν πολλοß εκεßνοι αποροýσι ΕδιÜβαμεν στην ΜπαναγιÜ κι üταν ελειτουργοýμαν σεισμüν μεγÜλον Þκαμε και üλοι αποροýμαν Παßρνομεν δυο κονßσματα απü την Παναγßαν κειστο καστÝλι ερχοýμεσταν με φüβον και με βßαν Ερχοýμεσταν σιμþνομεν απÝξω στο καστÝλι και πÜλι σεισμüν Þκαμε και να μας φÜει θÝλει ¸ρχουνται αρωτοýμεν τους γιατßποτις μαντÜτο λεν τα καστÝλια εκüντεψα να πÜσι Üνω κÜτω Απü σεισμοýς τους φοβεροýς , πολλοýς και δυνατοß Þσαν πÜρτη σπßτια εχαλÜσασι και πÜρτη εραγßσαν Αρχßζομεν και κλαßγαμεν και üχι διÜ την ζωÞν μας μα δια τα Ýργα τα κακÜ κλαßγαμεν την ψυχÞν μας Διατß αναποθÜνουμεν αφνßδια οι καημÝνοι κατÝχω οι περισσüτεροι Þμεστεν κολασμÝνοι Α αμÞ ο παλυÝλεος να μας συμπαθÞση και απü την παρÜδειςον να μην μας εχωρßση Και οι παπÜδες μας λÝγουσι αýριον ΠÝφτη εßναι και ξεýρετε η εορτÞ του Θεολüγου εßναι Και αν θÝλετε ας πÜγομεν üλοι στην εκκλησßαν και Üνδρες γυναßκες και παιδιÜ να κÜμομ' αγρυπνßαν Και παρευθýς εδιÜβημεν, απü βραδý ντελüγκου ογια να κÜμομεν αγρυπνßα του αγßου Θεολüγου Και üλην την νýχτα Ýτρεμε η γÞς η καûμÝνη μα μεßς δεν εξανοßξαμεν την νýχτα τι εγÝνη Γιατß 'παν κÞψε η φωτßα τüτες τη νýχτα 'κεßνη εßσε χωρßα κατοικοýν, οποý την εßδαν 'κεßνοι Γιατß οποý εßπαν κεßδαν τη Ýγινε η γαλÞνη καθþς θÝλομεν σας 'πει ýστερα τι εγßνη Και επÞγαμεν στη λειτουργιÜ στο μοναστÞρι εμπÞκαν στου Θεολüγου την εορτÞν üλοι εμαζοκτÞκαν ¸καμαν αρχÞ να λειτουργοý πÜλιν σεισμüν γρικοýμεν ........ποτÝ του δυνατüς και üλοι αποροýμεν ΑφÜνη πως η εκκλησßα γÝρνει να μας πλακþση Üψαλτους ακοινþνητους εßθε να μας χþση Οοικονüμος λειτουργÜ δþνει τ' αντιδερÜκι και παßρνει μας εις το κελß και δþνει μας ρακÜκι Και σαν μας αποκÝρασε λÝγει εδÜ διαβεßτε στα üξω σπßτια γυρßσετε και απüκεις γευθεßτε ΠÜμε λοιπüν στα ξþπορτα κι εκεß βρþμον γρικοýμεν τüσον εβρþμην Üσκημα και üλοι αποροýμεν ΩσÜν τζεντßνα καραβιοý σου φαßνεται και Þτον η βρþμα ουδÝτινÜς δεν Þξευρε τι Þτον Και ως τÜφη και ως μπüλμπερη κι ως λÜσπη βουρκιασμÝνη καθολικÜ σου φαßνουντο η βρþμα οποý βγαßνει Και εις την πüρτα επÞγαμεν και λÝσιντο και 'κεßνοι πως τÝτοια βρþμα ουδÝποτε δεν εßδασι αυτοßνοι ΠÝρνα επÞγασι Üνθρωποι να ειδοýσι και παρευθýς εδρÜμασι και Þρθαν να μας ποýσι Το πως γαλÞνη εßδασι σαν να 'τονε σημÜδι και üσοι Ýτυχαν εδεκεß εδρÜμαμεν ομÜδι Μιαν αλωνÜδα βλÝπομεν και üλοι θαυμαστÞκαν Πολλοß ελüγιασαν κεßπασι σημÜδι να μην Þτο μα ýστερα στανιüτονε εμολογÞσασßν το Και βÜνουσι και στοßχημα απü μπονÜτζα νÜναι Ýνα 'κοσÜρι εβÜλανε να πÜσι να το φÜνε Πολλοß απ' εμÜς εστÝκαμεν üλοι εκεß θωροýμεν και ο Κονüμος μας μηνÜ να πÜμεν να γευτοýμεν ¼σοι λοιπüν εθÝλαμεν πÜμε για να γευτοýμεν και κεßθεν που γευοýμεστεν για την φωτßαν μιλοýμεν ΚηκλÝγαμεν ο εßς τ' αλλοý λες κι φωτßα θενÜψη αν Üψη στην γαλÞνη αυτÞ üλους θενÜ μας κÜψη .....σιμÜ εξÜνηκε λÝσι να 'ναι μßλια Ýξι .....Ýκαμεν μÝγαν κακü επÜθελε να βρÝξη Εκ τον Κολοýμπο Þδεικτε αντßκρυς Αιρακλεßας φüβος γαρ Þτονε σε μας τρüμος τε και δειλßα Λοιπüν, λßγον ενÝπαυσε η βρþμα που εφÜνη και ο Κονüμος αρχηνÜ και το ποτÞρι πιÜνει Και τα γεμÜτα ερχßσαμεν κι αφÞνομεν τον βρþμον παπÜ Ανετüλιον τον λÝν αυτüνον τον Κονüμον Και απßτης επογεýτημε üλοι εμαζοκτÞκαν και εις το μýλον στο δροσü πολλοß απ' εμÜς διαβÞκαν Και στην γαλÞνη πÜντοτε πολλοß απ' εμÜς θωροýμεν και μερικοß εφοβοýντανε και μεις τους εγελοýμεν Το μεσημÝρι βλÝπομεν και ωσÜν βουνÜκι βγÜζει λÝγω απü την γαλÞνη αυτÞ και πÜνω το ανεβÜζει Ντελüγκο ερχηνßσαμεν και üλοι μοιρολογοýμεν τα στÞθη μας εδÝρναμεν Θεüν παρακαλοýμεν ΔÝσποτα πολυÝλεε και κÜμε λεμοσýνη και πÜψε αυτüνο το κακü π' εφÜνη στην γαλÞνη Κι üταν αβρÜδυαζε ο Θεüς Üλλο Ýνα εβγÜνει ωσÜν το απÜνω που εßπαμεν και την γαλÞνη εφÜνη Και βασιλεýει ο Þλιος πÜμεν στις εκκλησßες στανιü απü τον φüβον μας κÜνομεν αγρυπνßες Και τα λοιπÜ καστÝλια και αυτÜ εφοβηθÞκαν για το σημÜδι που εßδασι üλα παραπαρθÞκαν Μα μεßς επαντÝχαμεν πüτε να ξημερþση να πÜμεν στην κερÜ-ΠαναγιÜ, βουλÞ 'χασι μας δþση ¼λοι παπÜδες το 'πασι εμÜς για να διαβοýμεν δßχως φαú δßχως πιοτü να πÜμεν και να 'ρθοýμεν ¸τσι σαν εξημÝρωσε κονßσματα εβγÜναν και οι παπÜδες αρχηνοýν και δÝησιν εκÜναν Περßσσοι εμαζÝκτηκαν και üλοι μας κινοýμεν και απÜνω που κινοýσαμεν μια φωνÞ γρικοýμεν ΛÝσι, ΧριστÝ βοÞθησε και σα βουνß εβγÞκε .....του την γαλÞνη αυτÞν κι απÜνω ενεβÞκε 'Ασπρο και μαýρο Þτονε στον ουρανü παγαßνει το Üσπρο με τα νÝφαλα ανÜκατα εγÝνη Γιατß τα μαýρα εßπασι πÝτρες και χþμα να'το θωρþντας πως εγýρισαν και πÞγασιν εκÜτω Τüτε φρονßμοι ελüγιασαν απÜνω μη διαβοýμεν Þγουν στην κερÜ ΠαναγιÜ να να δυσκολευτοýμεν Και οι παπÜδες λÝσι μας παιδιÜ μη φοβÞθητε και δεν μας βλÜπτει η Παναγßα μον' üλοι σας να 'ρθεßτε Και με τον λüγον αυτονüν αρχßζομεν τον δρüμον αμßλητοι εδιαβαßναμεν με φüβον και με τρüμον ΕφτÜξαμεν στην Παναγßαν με φüβον λειτουργοýσι την Παναγßαν παρακαλοý δια να μας υπακοýσι Και ο παπÜ-ΜακÜριος εßπεν την λειτουργßαν και αντßδωρα εφÜγαμεν γυναßκες και παιδßα Και πÜραυτα κινÞσαμεν κÜτω να κατεβοýμεν στον Üγιον Ηλßαν σταλÜραμεν νερÜκι ογιÜ να πιοýμεν Τüτε πÜλιν εσÞκωσεν Ýνα βουνü μεγÜλο κι εκεßνο εφοβÞθημεν παρÜ κανÝνα Üλλο Σαν κομματßες εκτýπησεν και üλοι τις γρικοýμεν την στρÜταν εκινÞσαμεν και üλοι εγλακοýμεν Και μια βÜρκα εßδαμεν κι θÜλασσα την παßρνει και πÜλι ματαγýρισε στον Üμμο την εφÝρνει ΛÝμεν παιδßα ας πÜγουσι Üνδρες να τη γλυτþσου και κεßνοι που την Ýχουσι θÝλουσι τις πλερþσου ΑμÞ τινÜς δεν Þθελε να πÜγη να την εýρη καλλιÜ η βÜρκα να χαθÞ παρ' Üλλος να παρτÞρη ΠÜμε λοιπüν ογλÞγορα πλιο δεν καρτεροýμεν γιατß üλοι εσπουδÜζαμε στα σπßτια μας νÜρθοýμεν Λοιπüν, Þρθαμεν και κατÝβημεν στον Πýργο κουρασμÝνοι εßμεστα εκ τη πßκρα μας ωσÜν ξεψυχησμÝνοι Και απÞν εβρÜδυνε ο Θεüς πÜμε να κοιμηθοýμεν Το ΣÜββατο εξημÝρωσε γαλÞνη παναδοýμεν χειρüτερα εκρεσÝριζε κι üλοι μοιρολογοýμεν ¹βγανε και εσκüλαζε το μαýρο κατεβαßνει το Üσπρο φαßνουνταν καπνüς στον ουρανü ανεβαßνει Ολημεροýσιο Þβγανε μα πüτε που και λßγου ημÝρα οποý εßχαμεν χÜριτος του αγßου Το ΣÜββατο εβρÜδιασε πÜμε στις εκκλησßες και πÜλιν ελογιÜζαμεν να κÜμομεν αγρυπνßες Εμεßναμεν στις εκκλησÝς Þως να ξημερþση και τον παπÜ ενεμÝναμεν απüλυσι να δþση ¸καμε την απüλυσι και βγαßνομεν να δοýμεν και ρüδιζε η ανετολÞ και üλοι την θωροýμεν Τα πρÜγματα οποýδαμεν μην εßχαμεν να δοýμεν ποιος Þθελεν πειν οπ εμÜς πως θενα 'βραδιαστοýμεν Μικροß τρανοß εμπροβÜλαμεν να δοýμεν την γαλÞνην και δα δηγοýμαι, ανÞμπορα ηντÜδαμεν................... Εις την γιαλÞνη Þβγηκε ωσÜν βουνü μεγÜλο μ' αυτü ουδÝν εσκüλαζε ωσÜν σκολÜζει το Üλλο Μ' Üλλον απÜνω ενÝβηκε και Üλλο κατεβαßνει κι απÜνω εκ την κορυφÞν φωτιÜ εßδαμεν και βγαßνει Και πÜραυτα με την φωτιÜ κτýπους βροντÝς γρικοýμεν και λÝγαμεν εκ του φüβου μας πως θÝνα τρεζαθοýμεν ¹τονε μÝρα ΚυριακÞ, Κυριακοý του Αγßου εικοσιεννÝα εßχαμεν τüτε του Σεπτεβρßου ΕδρÜμαμεν στις εκκλησÝς και Ýρχισα λειτουργοýσα και üποιοι Þταν Üξιοι ανθρþποι κοινωνοýσα Και κÜνοντας απüλυσι πÜμε ογια να δοýμεν και πÜντα εκρεσÝριζε και üλοι αποροýμεν Μαýρος εγßνη ο ουρανüς κι θÜλασσαα φορμßζει πÜρτη χωρÜφια παßρνει μας κßσηρα τα γεμßζει Κι üλοι μας ετρομÜξαμεν κονßσματα αρποýμεν και οι παπÜδες λÝσι μας το γýρω να διαβοýμεν ΚαστÝλι να γυρßσωμεν μικροß τε και μεγÜλοι τüτε σ' αυτü γυρßσαμεν μας εßπασßνε πÜλι ΑμÝτε εις τα σπßτια σας αθÝτε να γευτεßτε Üμε φυλÜγεστε κρασß κανεß σας να μην πγεßτε ΕπÞγαμεν μα üρεξη δεν εßχαμεν να φÜμεν και παρευθýς εφýγαμεν και ειστην πüρτα πÜμεν και το κακü ουκ Ýπαυε μα πÜντα του εβγÜνει και κτýπους και αστραπüβροντα üλην την μÝρα κÜνει Και τüσον οποý σÞκωνε την θÜλασσα πληθαßνει και λÝγαμεν κατακλυσμüς, ΧριστÝ μου, να μην γÝνη Γιατß üσο εμεσημÝριαζε ετüσον και πληθαßνα λÜντζες βροντÝς και αστραπÝς που την γιαλÞνη βγαßνα Κη γης ουδÝν εσκüλαζε μα πÜντα της ςσοýντο και πας Ýνας Þρχισε και απü καρδιÜς βριχοýντο Καινας του αλλοý ηλÝγαμεν το Ýχομεν να γενοýμεν και πÜλε εις την εκκλησιÜ εßπαμεν να διαβοýμεν ΕδιÜβημεν στην εκκλησιÜ εις αγßα Θεοδοσßα σημÜ στην μπüρτα βρÞσκεται αυτÞ η εκκλησßα ¼λοι μας εμαζÝκτημεν τα κλÜματα αρχηνοýμεν κι Ýνας τον Üλλον σκýφταμεν συγχþρεσι αιτοýμεν ΠαπÜδες εδιαβÜζασι εκεßνο που μποροýσα κι Ýνας τον Üλλονε και αυτοß συγχωροýσα ¹ντα καρδßα λιγιÜζετε πως εßχαμεν οι καûμÝνοι καθολικÜ φερνοýμεστεν ωσÜν αποθαμÝνοι Κι απü το κÜστρον εßδασι και üλοι τως κατεβαßνου μα μεßς ουδÝν εξÝραμεν την στρÜταν που πηγαßνου Κι εßπαμεν ας πÜγομεν με αυτοýς νανταμωθοýμεν γι' üλοι να γλυτþσωμεν γη üλοι να χαθοýμεν Βγαßνομεν μαζευτοýμεστε κι εμεßς δε διακινοýμεν αφÞνομεν τα σπßτια μας και πÜμεν που μποροýμεν ΠαπÜδες, νÝοι, γÝροντες, Üρχοντες ακλουθοýσι ΜανÜδες οι κακüτυχες τα βρÝφη τως βαστοýσι Και πÜρτη εγυρßζαμεν τα σπßτια μας θωροýμεν κλαßμεν τα δεν ολπßζοντες πλÝον σ' αυτÜ να μποýμεν Αρχßσαμεν παγαßναμεν εις Μαρßναν την Αγßαν και στου Χριστοý φωνÜζαμεν να μας εδþση υγεßαν Και απßτης εσιμþσαμεν στον Üγιον ΑνδρÝαν μας εßδαν οι καστριγιανοß κι αρχßσανε κι εκλαßγαν ΛÝγω αυτοßνοι μου 'παμεν το πως κατεβαßναν μÝσα ειστον ΑρχÜγγελο μας εßπαν πως πηγαßναν Κι απÞν ενταμωθÞκαμεν μιαν στρÜταν περπατοýμαν κι Ýνας τον Üλλον μας θωρþ κι üλοι μοιρολογοýμαν Εις την αγßαν Μαρßναν επÞγαμεν και κεß 'παν να σταλÜρου Ýνας απü τον Üλλο μας συγχþρεσι να πÜρου ΜεγÜλη ανεκÜτωσι Ýγινεν εις εκεßνον τον τüπον που στεκοýμεστα εκ των παιδþν τον θρÞνον ΔÝνομεν τα χερÜκια μας και πüρτα στις παπÜδες επÞραμεν συγχþρεσι και ýστερα στις μανÜδες Κλßνομεν το κεφÜλι μας πÜμεν ειςς τους γονιοýς μας λÝσι Ýχετε συγχþρεσι τÝκνα αποý του θεοý μας πÞραμεν συγχþρεσι Ýνας τ' αλλοý φιλοýμεν γονοß μας συγχωρÜτε μας και πλιο δεν σας θωροýμεν Η γλþσσα μου δεν δýνεται οσÜδα να τα γρÜψη μüνον ας 'πω δια την φωτιÜ που 'θελε να μας κÜψη Εκεß που συγχωροýμασταν αστροπελÝκι φτÜνει 'σ' πÝτρα μεγÜλη ριζιμνιÜ κομμÜτια την εκÜνει Ειστο πλευρü μας Ýπεσε δεν φτÜνει μισü μßλι μα τα κομμÜτια δεν μποροý να τα μετροýν τα χεßλη ΛÝγω της πÝτρας αυτÞνÞς ετüσα μου γενÞκαν κι αλÜργα που την πÝτραν αυτÞ σας λÝγω και διαβÞκαν Μα τüτε δεν την εßδαμεν γιατß 'μεστεν πεσμÝνοι στην γην απü τον φüβον μας ωσÜν αποθαμÝνοι Τ' αστροπελÝκι επÝρασε και 'ναν σεισμüν γρικοýμεν ......ωσÜν και τη φωτιÜ εßχαμεν φοβηθοýμεν Κι ýστερα πÜλι εκ του σεισμοý αστροπελÝκι βγαßνει κι εμεßς στην γην επÝσαμεν πßμητα οι καûμÝνοι Και πÜλιν εσηκþθημεν και οι σεισμοß δεν μπÜγου αυτßνοι μονιταρικþς Þθελαν να μας φÜγου Και οι παπÜδες οι φτωχοß παντοτεινü διαβÜζου ζωÞν ερεφουδÜρουσι τον θÜνατον λογιÜζου Και στÝκαμεν με λογισμüν το πως να πορευτοýμεν και απÜνω εφοβοýμεσταν και κÜτω να διαβοýμεν Δεν το λογιÜζαμεν ποτÝ πως θε να βραδιαστοýμεν και θρÞνον ερχηνßσαμεν κι üλοι μοιρολογοýμεν Αρχßζουσι οι καστρινοß στον αρχÜγγελο διαβαßνου εδþτονε τα κλÜματα που 'ρχησαν να παγαßνου ¼λοι ποιοýσιν ασπασμüν πως θενα χωριστοýσι ο εßς υπÝρ του Üλλουνοý πλÝον να μην ειδοýσι Κι Ýσυρνε ο κýρης τον υιüν, τα τÝκνα τον πατÝρα και οι γυναßκες τ' üμοιον μÜνα την θυγατÝρα Διατß εκ το κÜστρο Þτανε στον μπýργο παντρεμÝνη τ' üμοιον και εκ τον πýργον μας σ' κÜστρο 'τον διαβασμÝνοι Λοιπüν πας Ýνας Þθελε να 'ν με την γυνÞν του και κßνησε και διÜβαινεν κι αφÞνει τον γονÞν του ¹ντα καρδßα λογιÜζετε Üρχοντες να βαστοýσαν παιδιÜ να φÝγου εκ τους γονιοýς θρÞνον πολý ποιοýσαν ΠαιδιÜ μου χωριζοýμεστε πλÝο να μην σας 'δοýμεν που ελογιÜζαμεν απüσας πολλÞν χαρÜ να δοýμεν Και αφνßδια χωριζοýμεστε τÝκνα ηγαπημÝνα και αποθαßνομεν üλοι μας με χεßλη πικραμÝνα Þλιε υπÝρφωτε γιαντÜ 'κρυψες το φþς σου την σÞμερον απ' εμÜς οποý εßναι χωρισμüς σου Θαýμα μεγÜλο βλÝπομεν την σÞμερον ημÝρα τον Þλιον δεν εßδαμεν και Þρθεν η εσπÝρα ΧριστÝ οποý μας εστÝρησες τον Þλιον τον λαμπτÞρα ...κιας τη νýκτα δεßξε μας τον δεýτερο φωστÞρα ΚÜμε, ΧριστÝ μου, Ýλεος, μην αποχωριστοýμεν τον Þλιον και σελÞνη σου μα πÜλιν να τα δοýμεν τÝκνα και θυγατÝρες μας και τÜχα να μας δÞτε σαν ξημερþσει ο Θεüς και εισεμÜς να 'ρθÞτε Πρüφθασε, Παναγßα μου, να κÜμη λεημοσýνη üσος υιüς λÝμεν σ' εμÜς μα üχι δικαιοσýνη ΛοιπÞσου, Παναγßα μου, τα νÞπια πως φωνÜζου και αμÜρτημα δεν Ýχουσι μον' Κýριε ελÝησον κρÜζου ΠαιδιÜ μας κακορßζικα τι βÜπομεν ομÜδι üλοι μας αποθαßναμενκαι πÜμεν ειστον 'Αδη Μα σÝχομεν υπομονÞ γιατß Üλλος κυριεýει για των γονÝων τα κακÜ τα νÞπια παιδεýει ΣÞμερον φαßνεται εις εμÜς δευτÝρα παρουσßα που θÝνα κÜνει ο κýριος την δικαιοκρισßαν Καθþς το γρÜφουν τα χαρτιÜ πως θÝνα χωριστοýσι γονοß εκ τα παιδιÜ τωνε πλÝο να μην τα δοýσι ΣÞμερον τις γυναßκες στως χÜνουν οι παντρεμÝνοι κλαßσι και δεν μερεýγου και 'χουν καρδιÜ καûμÝνη ΣÞμερον τα σπιτÜκια μας ολüκερα 'πομÝνου κι αμπÝλια και χωρÜφια μας εις το καλü διαβαßνου ΑφÞνομεν το Ýχει μας, χÜνομεν τα παιδιÜ μας και πÜμεν ειστην κüλασι για τ' αμαρτÞματÜ μας Το σκιÜς ας εκατÝχαμεν ανÝσιν ανεβοýμεν μη χÜσαμεν και την ζωÞν κι εις κüλασιν να μποýμεν ΚÜμε ΧριστÝ μου Ýλεος εις παρÜδεισον να μποýμεν και αν μας πÜρης την ζωÞν ουδÝν την εψηφοýμεν Ταýτα και Üλλα περισσÜ μικροß τρανοß φωνÜζαν και γÝροντες και νÞπια «ΒοÞθα ΧριστÝ» εκρÜζαν ΜÝγας κλαυθμüς εγÝνηκεν εκεßνην την ημÝραν λοιπüν διαβαßνου οι καστρινοß γιατß 'τονε εσπÝρα Και πÜσι στον αρχÜγγελο μÝσα στο ΑκρωτÞρι κι εμεßς Πýργο ανεβαßνομεν πÜλι οι κακομοßροι Κι εκεß που ανεβαßναμεν Ýνας τ' αλλοý κτυποýμεν εκ τους σεισμοýς οποý 'καμε κι ολßγον εγκαλοýμα Εßχα να γρÜψω περισσÜ πρÜγματα μα φοβοýμαι να μην παραλογιÜσετε και ψüματα δηγοýμαι Και εδεπÜ ας αφÞσομεν τα εßδαμεν την ημÝραν και ας εποýμεν τα λοιπÜ που Ýγιναν την εσπÝραν Απßτης ενεβÞκαμεν την θÜλασσα θωροýμεν κι Üλλα σημεßα εßδαμεν πως θÝνα χαθοýμεν Και μιαν βουλÞν εδþκαμεν üλοι μας να διαβοýμεν να βροýμεν τους πνευματικοýς να ξομολογηθοýμεν Ντελüγκο εδιÜβηκα κι εγþ οδιÜ να ξαγορεýσω τα üσ' πλεßστα μου κακÜ για να τα εξολοθρεýσω ΕπÞγα στον πνευματικüν λÝγω τα κρßματÜ μου και δþνει μου συγχþρεσι εις üλα τα κακÜ μου ΛÝσι παιδß πολλÜ κακÜ Þν που Ýχεις καμωμÝνα μ' απο την σÞμερον και μπρüς να κρÝμουνται σε μÝνα ωσÜν τα πρþτα που 'πραξες μην κÜμη το κορμß σου Και αýριον Þ üταν θÝς σýρε να κοινωνÞσης να πας στην παρÜδεισον οπüταν ξεψυχÞσης Σýρε παιδß μου στο καλü και ο Θεüς να μας ξιþση και απü τοýτο το κακü να μας ελευθερþση ¸φυγα με τα κλÜματα στο σπßτι δεν πηγαßνω μα κεß σιμÜ στη ΠαναγιÜ Üρχισα και διαβαßνω ΕμπÞκα ειστην εκκλησιÜ και κÜθουμου και κλαßγω και τþρα του εφημÝριου το üνομα σας λÝγω ΠαπÜ-Αντþνη τον ελÝν αυτüν που 'φημερεýγει μ' απο τον φüβον του κι αυτüς κλαßγει και δεν μερεýγει Και η εκκλησßα οποýμεστεν την λÝσι Παναγßα κι αυτßνη επρεσβεýομεν να μας εδþση υγεßα ΒÜζει παπÜς εβλοητüν αρχßζω εγþ διαβÜζω ........περισσüτερον το κλÜμμα δεν σκολÜζω ΑγÜλι-αγÜλι εδιÜβαζα γιατß 'μου' βραχνιασμÝνος κι απü την πßκραν Þμουνε ωσÜν απεθαμÝνος Και κει οποý διαβÜζαμεν Þρχισε να τινÜσση απü σεισμüν η εκκλησιÜ Þθελε να χαλÜση ΠολλÜ μας φÜνη δυνατüς κι εβγÞκαμεν να 'δοýμεν ανεγλυτþσα κι οι λοιποß να πÜμεν να τους βροýμεν Ω! γιατß üλοι ελογιÜσαμεν πως τüτε χωρßς Üλλο τ' αντρüγυνα χωρßζονται ο εις απü τον Üλλο ¹τον μιαν þραν της νυκτüς τüτε σεισμüς που γßνη και βγαßνομεν εκ την εκκλησιÜ να δοýμεν την γαλÞνη Θωροýμεν τη και Þρχισεν ολßγον και σκολÜζει μα πλεßσα ετρομÜξαμεν στην βρþμα που εβγÜζει Την βρþμα εγÝμαν η εκκλησÝς κι Ýρχισαν και θυμνιÜσαν κι ανθρþποι απ' Ýξω Þρθανε και μας εξελεγιÜσαν ΛÝσι μας βγÜτε γρÞγορα να δεßτε τι μυρßζει και πÜσα Ýνας Þρχισεν για να καλοκαρδßζη ΕβγÞκανε, θαμÜζαμεν την τüση μυρωδßα και ποιος διηγÞσεται Θεοý τα τüσα μυστηρßα Που μüσχος γη γαροýφαλα να θÝλασι μυρßζει ωσÜν τη μυρωδιÜ Θεοý που μας χαρßζει Εκλαßαμεν απü την χαρÜ Θεüν ευχαριστοýμαν και την ΜητÝραν του Χριστοý üλοι δοξολογοýμαν ΚαθολικÜ ο κýριος μας Þδειξε σημÜδι το πως μας ελευθÝρωσε ετüτε απü τον 'Αδη Η μυρωδιÜ που φÜνηκε, χριστιανοß μου, ετüτες ουδÝ σε μας ουδ' Üλλου θÝλει φÜνη αλλüτες Κι εις μιαν þρα πÝρασε η μυρωδßα πÜλι, και πÜσα Ýνας απ' εμÜς εκλαßγαμεν επÜλι Πως Þφυγε η μυρωδιÜ που εßχαμεν οι καûμÝνοι και μεßναμε εκ του φüβου μας ωσÜν ξεψυχισμÝνοι ΟλοτελÞς επÝρασε η μυρωδιÜ κι εχÜθη .......ερχινßσαμεν και μπαßναμεν στα πÜθη Την βρþμα πÜλι Þφερε και üλους μας βρωμßζει και απαυτüνο το κακü τα σπßτια μας γεμßζει ΚαλÜ και τ' αστραπüβροντα και κτýπους ουδÝν βγÜζει απüσταν Þρθε η μυρωδιÜ αυτÜνα 'χε σκολÜζει ΠÜμε, λοιπüν, στις εκκλησιÝς Ýως να ξημερþση κι αρχßζει πÜλι ο παπÜς τα 'φηκε να τελειþση ¹βαλεν πÜλε χερικÜ να ψÜλη ο καûμÝνος αμÞτον ο καλüτυχος περßσσα βραχνιασμÝνος ¹ψαλεν και εκλαßγαμεν Θεüν παρακαλοýμεν Κýριε και ξημÝρωσε το φþς σου να ειδοýμεν Και Þρθεν το μεσÜνυχτο και βγÞκα να ειδοýσι πÜλι εßδαν το και σÞκωσε κι Þρθασι να μας ποýσι Πως πÜλε κτýπαν και βροντÝς κι Þβγαινε και φωτßες και εκ τον φüβον στÝκαμεν μÝσα στις εκκλησßες Σαν Þρχιζε ξημÝρωνε επÞραμεν βουλÞ μας να πÜμεν να προσπÝσομεν πÜλιν του ποιητÞ μας Στον Μπýργο μας εβρßσκουντα κι οι Απανωμερßται βγαßνομεν και θωροýμεν τους λÝσιν τι μας θωρεßτε πÜμε να λειτουργÞσωμεν στον Üγιον Ηλßαν και ýστερα να πÜγωμεν κÜτω στην Παναγßαν Αρχßσασι διαβαßνουσι πλÝον δεν καρτεροýσιν πως αποχωριζüμεστεν το κλÜμα αρχινοýσι Και μαζοκτÞκαμεν κι εμεßς και üλοι διακινοýμεν και μÝσα στην κατεριανÞν εßπασι να διαβοýμεν Τον δρüμον ερχηνßσαμεν πÜμεν στον Εμπορεßον λÝσι επÞγασι κι εμÜς στον Üγιον Μερκουρßον ΛÝγω πÜντα κονßσματα αυτÜ τα ΜποργιανÝκα οýτε Üνδρας εναπüμεινε κι οýτε καμνιÜ γυναßκα ΟγιÜ να κÜμου δÝησιν κι ογια να παν δοýσι το θÜμασμα που Ýγινε üλοι τως αποροýσι ΘÜλασσα 'πÞρε, χριστιανοß, τρεις-τÝσσαρες 'κκλησßες ......, οποý βρßσκουνται (..............)στις παραβραχßες Τους Μποργιανοýς 'νταμüναμεν κÜτω στην εκκλησßαν στον Üγιον Γεþργιον εις την παραβραχßαν Μα τßποτις δεν εßδαμεν σημÜδι εκκλησßας οýτε κομμÜτι εβρßκαμεν τραπÝζος της αγßας ¼λοι μας ερηνßσαμεν παρÜκλησιν ποιοýμεν την θÜλασσαν που ενÝβηκε αλÜργα εποροýμε ¸να-δυο μßλια 'νÝβηκεν η θÜλασσα απÜνω ΧωρÜφια επÞρε περισσÜ καθþς αναθιβÜνω ΠÝτρες μεγÜλες Þβγανε üλοι μας τες θωροýμεν μÝστα χωρÜφια τζ' Þφερε θωρþντας θες αποροýμεν Κεις την περßσσα εδιÜβημεν και κει γιανÜ ειδοýμεν τα üσα εßδαμεν και κει ετþρα τα διηγοýμεν Τον Üγιον Γεþργιον επÞραν κι αποκεßθεν Τüσα χοντρÞ η θÜλασσα ετüτε οποý Þρθεν Ακüμη δýο εκκλησιÝς εκεßθεν εβρεθÞκαν και απü τη μÝσι και αυτÝς σας λÝγω χωριστÞκαν ΜεγÜλη χÜρις του Χριστοý σημÜδια που φανÞκαν παρακαλþ ακοýσετε και τ' Üλλα που βρεθÞκαν Στον ρüπον οποý εßπαμεν Þγουν εις την Περßσσα τα μÜρμαρα που ξÝχωσε πολλÜ 'τονε περßσσα Και βρÝθηκαν και σπßτια με μÜρμαρα κτισμÝνα και μνÞματα με κüκκαλα εßδαμεν γεμισμÝνα Κι αυτÜ θωρþνταστα εμεßς εßπαμεν να Þτον χþρα πρωτýτερα μα βοýλησε και διÜβη στην κακÞ þρα ¸τσι ελÝγαμεν κι εμεßς το πως θενα χαθοýμεν μ' αλÞθεια στην παρÜδεισον λßγοι 'χαμε να μποýμεν Για τα πολλÜ μας κρßματα Κýριος μας παιδεýει να δεßξωμεν μετÜνοιαν απ' üλους μας γυρεýει Τüτε αλÞθεια μοναχÜ στανιü μετανοοýμεν και ýστερα στα πρþτα μας κρßματα περπατοýμε Λοιπüν, εδιαβÞκαμεν που 'χαμεν πρωτοποýμεν απÜνω στην κατεριανÞ ηθÝλαμε ανεβοýμεν Εκεß ελειτουργÞσασι και üλοι προσκινοýμεν αντßδερον εφÜγαμεν, την στρÜταν μας κινοýμεν Με βßαν ανεβαßναμεν γλÞγορα περπατοýμεν νÜρθωμεν στο καστÝλι μας τα σπßτια μας να δοýμεν Κι απßτης εσιμþσαμεν, Üνθρωποι κατεβαßνου για να μας συνεπÜρουσι μ' αυτοß μας παραπαßρνου ΛÝσι μας να κατÝχτε τα γρüσα εμαυρßσαν κι üσοι βαστοýσασι μπουκιÜ ντελüγκο τα ελýσαν ΒλÝπουν τα γρüσια ολüμαυρα και üλοι θαυμαστÞκαν και μÝσα ειστÜ σπßτια τως πÜρτη απ' εμÜς διαβÞκαν Και βρßσκουσι τις κοýπες τως οποý εßχαν ασημÝνιες και φαßνουντα καθολικÜ ωσÜ χαρκωματÝνιες ΒατζÝλια, καντηλÝρια, πηροýνια εθεωροýμεν κουτÜλια και μαυρßζασι και üλοι αποροýμεν Και σßγλες και χαλκþματα αυτÜ εκοκκινßζαν πÜρτη χρυσÜ κονßσματα κι αυτÜνα εμαυρßζαν Και τα χρυσÜ των γυναικþν και σκοýφιες των μαυρßσα που στις κασÝλες τα 'χασι και κλειδωμÝνα Þσα Ευχαριστοýμεν τον Χριστüν που δεν μας απελπßζει μα δεßτε μας θαμÜσματα εισÝ καλüν μας γκρßζη Και θÝλοντος μη θÝλοντος στανιü μετανοοýμεν γιατß σημεßα φαßνουνται πως μÝλλει να χαθοýμεν Ετοýτα οποý εßπαμεν εθÝλασι γινοýσι την ΚυριακÞ ολημερßς μας εßχασιν ειποýσι Μα 'μεις που την τραβÜγια μας λßγα 'χαμεν ειδοýσι γιατß üλοι μας ελÝγαμεν πως μÝλλει να χαθοýμεν Και μ' αυτü την αλÞθειαν δεν ξεýρουσι να 'ποýσι τα δεν εßδαν τα μÜτια μου τα χεßλη πως να 'ποýσι Και οýτε χρυσÜφι βλÝπαμεν, γρüσα δεν εθωροýμεν την κüλασιν εβλÝπαμεν και üλο μοιρολογοýμεν Την ΚυριακÞν εγßνηκαν ετοýτα δßχως Üλλο .........ΔευτÝρα Üρχοντες καθþς αναθιβÜλω Γι' ακοýτε και τα δελοιπÜ τüτες που 'χα γενοýσι κι Þρθασι και μας τα 'πασι και üλοι αποροýσι Τον Üγιον Νικüλαον μας παßρνει στο ΚαμÜρι ακοýγοντÜς το λÝγαμεν Ýτζι μας εντοκÜρει Για θες δικÝς μας αμαρτßες παßρνει τις εκκλησÝς μας μα μεις ουδÝν σκολÜζομεν πÜντα εις αμαρτιÝς μας ΚισÞρους τα χωρÜφια μας και πÝτρες τα γεμßζει που Üθρωπος να τα θωρÞ Ýτζι παραξενßζει ΧωρÜφια εφÜνηκε εκεß εις το ΚαμÜρι κÜτω που τα πÞρε και μÜρμαρα εβρÝθηκε γεμÜτο ΛÝμεν και χþρα να 'τονε σε κεßνο το χωρÜφι σαν Σüδομα και Γüμορα εβοýλησε και χÜθη Τα ßδια που φÜνησαν κÜτω εις την Περßσσαν Ýτζι κι αυτοý τα ßδαμεν και φαινοýντανε Þσα Και το νησß ολüκληρο με κßσηραν το δÝρνει οι θÜλασσα απü μεσαθιü βÜρκα κιαμνιÜ δεν βγαßνει ΑμÞ απ Ýξω πÞρεν τις απ' üλην την ριβÝραν μα ας ποýμεν και τα δελοιπÜ 'πογινα τη ΔευτÝρα ΠÜρτη ετυφλωθÞκανε μικροß τε και μεγÜλοι και πÜσα Ýνας Þκλαψε θεüν επαρακÜλει ΧριστÝ, Üνοιξον τα μÜτια μου καθÜρισον το φως μου να βλÝπω την εικüνα σου οποý εßναι ανασωσμüς μου ΚÜμε, ΧριστÝ μου, Ýλεος και μην μας ετυφλÜνεις κÜλλιον να ποθÜνωμεν παρÜ 'τζι να μας κÜνεις ΑποθεμÝνοι ανοßξετε τα μνÞματα να μποýμεν Þντα μας χρÞζει η ζωÞ ουδÝν βλÝποντας να δοýμεν πλοýτος και κακορρßζικο και πως να σ' αρνηθοýμεν να σ' Ýχομεν κι ουδÝποτε εσÝνα να θωροýμεν Δεν 'ξßζει πλοýτος και ζωÞν τυφλοß να περπατοýμεν μÜγκο γυναßκα Þ παιδιÜ δεν βλÝπομεν να ειδοýμεν Εκλαßγασßνε τα παιδιÜ δεν βλÝπου τις μανÜδες Εκλαßγασι κι οι γÝροντες εκλαßγασι κι οι γρÜδες Αλοß κακüν που πÜθαμεν εδÜ στα γηρατειÜ μας να τυφλωθοýμεν και εμεßς και 'γγüνια και παιδιÜ μας Τυφλüς τον τýφλον Þσυρνε δεν ξεýρου να διαβοýσι στα σπßτια τως οι ταπεινοß να τα 'βρουσι να μποýσι Και ο ειστον Üλλον αρωτÜ για πÝμου αν 'ξανοßγης και σýρε με στο σπßτι μας αν βλÝπης να μ' ανοßγης ΠÜρτη τυφλοß ετÜγηκαν ανÞ ξετυφλαθοýσι μηδÝ τυρνüν μηδÝ κρÝας να φÜσι þστε να ζοýσι Και Üλλοι εταγÞκασι καλüγεροι να γÝνου μα τþρα που τα λüγια τως ερχßσασι και βγαßνου Γιαß τüτες εκλαßγασι το φως τωνε εχÜσαν μα τþρα οποý βλÝπουσι το τÜ 'παν εξεχÜσαν Πολλοß εξετυφλÜθησα ΔευτÝρα αποσπÝρα Üλλοι την Τρßτην το ταχý κι οι Üλλοι ως την ημÝραν Τοýτα εδþ ας αφÞσωμεν και üλοι ξετυφλωθÞκαν μα τα Üλλα ας αρχßσωμεν ετüτες που εγενÞκαν ¹γουν αυτÞν την βραδυνÞν ΔευτÝρα αποσπÝρα οπüτονε του Σεπτεβριοý η ýστερη ημÝρα Στα πÜνω μÝρη εßδασι τις πÝτρες οποý βγÞκαν κι απü την θÜλασσα στην γην αλÜργο ενεβÞκαν Και δρÜμασι με την χαρÜν γιατß 'χασι θαρροýσι οι πÝτρες βÜρκες να 'τονε και πÞγασι να δοýσι Και απßτης εσιμþσασι θωροýσινε ψαρÜκια και δρÜμασι να τα πιÜσουσι τα νιÜ παλικαρÜκια Και üσοι σßμωσαν στο γυαλü ντελüγκο ξεψυχÞσα και Üλλοι που τους εßδασι την στρÜταν εκινÞσα Και εκ τον φüβον τως και αυτοß πÜρτη ετρεζαθÞκαν παπÜδες το μαθαßνουσι και πÜραυτα διαβÞκαν Κι Þβραν τους και παραμιλοýν και üλους τους διαβÜσα και σþσαν και συφÝρασι τον κýριον δοξÜσα .....Üνθρωποι εποθÞνα σ' μερÝαν την ΑπÜνω ......στο ΚÜστρο Üλλοι τρεις καθþς αναθιβÜνω ΠαπÜς ουδÝν εδιÜβηκεν ετüτες να τους θÜψη μ' αφÞκαν τους Ýως ταχý φüρσι κακü να πÜψη και πρüβατα τυφλÜθηκαν γαδÜροι και βουδÜκια και κüτες και οι üρνιθες σκýλοι και γουρουνÜκια Και τ' Üλλα τ' Üγρια πουλιÜ και κεßνα τυφλαθÞκαν κι εκεßνοι που τα εßδασι σ' εμÝ τα διηγηθÞκαν Κι εßπαν μου και κουνÜδια που πιÜναν τυφλωμÝνα και δυü þρες τ' αφÞνασι και 'γαßναν τα καûμÝνα Και για τα ζþα που εßπασι πÜρτη απ' αυτÜ ψοφÞσαν φοβοýναι να τα φÜσινε κι αφÞκαν τα βρωμßσαν Κι η ρßβα του γιαλοý Þτανε ψÜρια γεμισμÝνη Üνθρωποι δεν τα πιÜνασι γιατß 'ταν φοβισμÝνοι ΠρÜγματα ανηπßστευτα, χριστιανοß μου, γενÞκαν που üλα τα ποιÞματα τον πλÜστην φοβηθÞκαν Λοιπüν, ΔευτÝρα πÝρασε κι η Τρßτη ξημερþνει και τüτες εσυνÞπαψαν οι πρωτινοß μας πüνοι Και Þτονε αρχιμενιÜ του μÞνα Οκτωβρßου που Ýχομεν στις 'κοσιÝξ του αγßου Δημητρßου ΠÜλι εις γαλÞνη πÞγαμεν αυτÞν για να ειδοýμεν ανßσως και συνÝπαψε ολßγον και χαροýμεν ¹βγαλεν και εσκüλαζε ολßγον και μιτζÜκι και παýσασι και οι σεισμοι ετüτες ελιγÜκι Και την ΤετρÜδη το ταχý Ýνα ξýλο θωροýμεν εκεß σιμÜ ειστü κακü και üλοι αποροýμεν Την ΠÝφτη ξημÝρωσε επÜ στην ΣαντορÞνη και φοβηθÞκαν το κακü 'μεις εßπασιν κι εκεßνοι Κι εßπαν πως Þτον εις Μοργüν την ΚυριακÞν ημÝραν κι üλοι τρομÜξασι κι εκεß απü το ταχý ως εσπÝρα Απü τους τüσους κεραυνοýς κι απü την βρþμα τüση που λÝγασι κι ο θÜνατος θÝλει να τους πλακþση Με μιαν κουσÝρβαν Ýρχουντα την νýκτα ξεχωρßσα .....δεν κατÝχουσι Þτα αυτοß γενÞκαν Διατß βρþμα τους επλÜκωσε και üλους τους τυφλαßνει και μες το ξýλο επÝσασι ωσÜν απεθαμÝνοι Και μας εβÜσταζε απ' αυτοýς και πιÜνει και τζιμÜρει τ' Üλ' ξýλον επüμεινε κι αυτοß 'χαν αλαργÜρει Και λÝγαν πως εβÜλασι στα ρ'θοýνια τως κρασÜκι και τüτε τως εφýσησε και πλειüτερο αγερÜκι Καμπüσον ελαργÜρασι κουσÝρβα δεν θωροýσι και γι' αυτü αν εχÜθησα δεν ξεýρουσι να ποýσι Και ýστερα εμÜθαμεν στην ºο τους εβρÞκαν εννÝα ανθρþποι Þτανε και üλοι εκαγÞκαν Μ' ακοýσετε και τα λοιπÜ οι Νιþτες που μας εßπαν Þντα λογÞς επÞγασι και εις το ξýλο μπÞκαν ΑλÜργα το 'δαν απü την γην στÝκει ουδÝν μαρμÜσσει εκεß οποý ξημερþθηκε πÜλι 'θελε βραδιÜσει ΑνÜμεσα στον κßσηρα εστÝκουνταν αρμÝνου και εφοβοýνται εις αυτü οι Νιþτες να διαβαßνου ¾στερ' αποφασßσασι 'σ βÜρκα μικρÞν εμπÞκαν και τα κουπßα ελÜμνασι στο ξýλο εδιαβÞκαν ΕπÞγαν εσιμþσασι στο ξýλο θενα μποýσι και üλοι παραξενßζονται στο πρÜγμα που θωροýσι Εßδαν τους τους κακüτυχους κι üλοι 'τονε πεσμÝνοι πρησμÝνοι κι ανεγνþριστοι κι εκ την φωτιÜ καμÝνοι Κι εκρÜτει κÜθε εις τωνε το αργÜνι του στη χÝρα και Ýτζι τους επÞρασι στην ºο τους εφÝρα Εßπασι πως κι οι γλþσσες τως εφαßνουντα καμÝνες üξω Ýναν γκινüστομον να Þτον πετασμÝνες ΕιδÝτε πüση παιδωμÞ εßδασιν οι καûμÝνοι που Þρχουντα στα σπßτια στως καλÜ πραγματεμÝνοι ¸τζι σας λÝγω εις την ºο επÞγαν και τους χþσα και το μαντÜτο ýστερα τα σπßτια τως εδþσα Παρακαλþ σας χριστιανοß αυτοýς σε συμπονεßτε να 'μποýσι στον παρÜδεισον Θεüν παρακαλεßτε Και σþνει των η κüλασι οποý εßδαν οι καûμÝνοι που üλοι τως εβρÝθησαν ξÜφνου ξεψυχισμÝνοι ΧριστÝ μεγαλοδýναμε, δος τωνε σωτηρßα και μην τους βÜλεις τους πτωχοýς στ' οχθροý τÝτιμωρßα ΛυπÞσου πολυÝλεε το πλÜσμα το δικü σου βÜλε τους στην παρÜδεισον να βλÝπουσι το φþς σου Ακοýσετε, χριστιανοß, τι θαýματα μεγÜλα μας Ýδειξεν ο κýριος και πρÝπουσß μας κι Üλλα Γιατß ουδÝν σκολÜζομεν λÝγω, τες αμαρτßες μα κλεýγομεν, πορνεýομεν, κÜμνομεν αδικßες ¼λος ο κüσμος Þκουσε αυτÜνα που γενÞκαν κι ως απ' την ΚρÞτην στÝλλουσι ανθρþπους κι ανεβÞκαν Με βÜρκαν ογια να 'δοýσινε σημεßον που εφÜνη γιατß κι εκεß η θÜλασσα χειρüτερα τα κÜνει Ως Ýφτασι εφýγασι να πÜσι το μαντÜτο του γενερÜλε που αυτüς τους 'στειλε αποκÜτω Και γρÜψασßν του απ' εδþ üσα εγενÞκα θÝλοντας και μην θÝλοντας γιατß τον φοβηθÞκα Κι üλος ο κüσμος Þφρηξε στην ταραχÞν που Þκουσα κι εßπαν αρμÜδες πολεμοýν κι Ýνας τ' Üλλου 'ρωτοýσα Μα ýστερα τον κßσηρα οποýδανε ελογιÜσα κι η ΣαντορÞνη βοýλησε τους φßλους των εχÜσα Και üλοι μας εκλαßγασι πως Þμεστε χαûμÝνοι στον 'Αδην τον αχüρταγο να 'μεστεν διαβασμÝνοι Μα ταýτα ας αφÞσωμεν να ποýμεν τι εγßνη εκεß που πρωτοφÜνηκε εκεßνη η γαλÞνη Καθüλου δεν εσκüλαζε αμÝ λιγÜκι κÜνει ως δÝκα δþδεκα φορÝς το μερονýκτι βγÜνει Λοιπüν, πÜλι την ΜπαρασκÞ, ΤετÜρτη Οκτωβρßου εßπασι μιαν παρÜκλησι να κÜνουν του Κυρßου ΕπÞραν τα κονßσματα κεßπανε να διαβοýσι ......στον ΑρχÜγγελον και λειτουργßαν να ποýσι ΕπÞγαν ελειτοýργησαν και üλοι εχαρÞκαν και απ' εκεß στον Üγιον Νικüλαον εδιαβÞκαν Σ' μαýρον ραχßδι τηνε λÝν' την εκκλησßαν κÜτω σιμÜ εβρßσκεται ειστην παραβραχßαν Και κισÞρους εßδασι πιÜνουν τους να τους δοýσι τÜφη γεμÜτοι Þτανε κι üλοι τως αποροýσι 'Ασπροι κατÜσπροι Þτανε αμ' üλοι εβρωμοýσα και βγÜναν τις εκ τον γυαλüν και üλοι τις θωροýσα ¹λεγαν κρßμα στην θωριÜ πο 'χουνε οι καûμÝνοι αμ' Üπο κεßνον το κακüν βρßσκουνται βρωμεσμÝνοι Μ' ας ποýμεν δα για τη γαλÞνη αυτÞ που πÜντα της εβγÜνει και θÝλησε ο κýριος κι üλο μπονÜτζες κÜνει ¼λο γαρμπÞνους Þκανε και λßγο και δαμÜκι τüτε πολλοß επεινοýσασι δεν Ýχονες ψωμÜκι Που την μπονÜτζα κι αουλιÜς οι μýλοι δεν γυρßζουν κι üσοι δεν εßχασι ψωμß üλοι τους μουρμουρßζουν Και πÜσα που 'θελε φυσÜ να κÜνη γρεγαλÜκι την βρþμα πÜλι Þφερνε εις üλον το νησÜκι Και πÜσα που 'θελεν ερθÞ τα γρüσα εμαυρßζαν και χÜνασι τον κüπον τως εκεßνοι που τ' ασπρßζαν ΕπÝρνα ο Οκτþβριος πÜντα γαλÞνη βγÜνει κι ακοýτε πÜλι για σεισμοýς ποτ' Ýρχισεν να κÜνη Ειστις 'κοσιÝξη του μηνüς αυτοý του Οκτωβρßου οποý 'χαμεν την εορτÞ του αγßου Δημητρßου ΠÜλιν Ýρχισαν οι σεισμοß και κÜναν καθ' ημÝραν οýτε την νýκτα επαýασι ουδÝ üλην την ημÝραν Κι Þρθεν η Üλλη αρχιμενιÜ του μÞνα Νοεβρßου και ακοýσετε τι Ýγßνηκε στις τÝσσερις του ιδßου ΔευτÝρα εξημÝρωσε και εις σε μßαν þραν πÜλι κακü εσÞκωσε α κι Þτονε κακÞ þρα Γιατß γενÞκα πρÜγματα που θÝλετε τ' ακοýσει ......και τα χεßλη μου μποροýσι να τα ποýσι ΜÝγαν κακüν εγßνηκε εκεßνην την ημÝρα λÝγω μηνüς του Νοεμπριοý την ΤÝταρτην ημÝρα Μια φορÜ εσÞκωσε μα 'τον πολλÜ μεγÜλο και φοβηθÞκαμεν κι αυτü σαν και το πρþτο τ' Üλλο Ως Þβαλε ερχÞνισε η θÜλασσα κι ανÝβη απÜνω στα χωρÜφια και πÜλε εκατÝβη Κει στου Βουρβοýλου τη μερÜ ανθρþποι εβρεθÞκαν το ζευγαρÜκι κÜνασι κι üλοι παραπαρθÞκα Κι ως εßδασινε το κακü Þρχισαν και διαβαßναν κι η βρþμα τους επλÜκωσε στην στρÜταν που παγαßναν ΩσÜν ανÝφαλο Þριξε σ' εκεßνην την μερßα και πÝρασαν και Þφταξε στην απÜνω μερßα ΔÝκα Üνθρωπου επüθαναν στου ΚÜστρου την μερÝα και γι' Üλλους δÝκα εßπασι στην απÜνω μερÝα Και μετρημüν δεν εßχασι üσοι εραθυμÞσαν μα ευχαριστοýμαν τον Θεüν που δεν εξεψυχÞσαν Και πÞγαν οι δικοß τωνε κι Þβραν τους τους καûμÝνους αυτοýνους οποý εßπαμεν κι Þτον ραθυμισμÝνους ΚρασÜκι τις βÜλασι στα ρ'θοýνια και 'σεφÝρα αμÝ τυφλοýς και σηκωτοýς στα σπßτια τως τους φÝρα ΚλÜμμα πολýν εγßνηκε και θρÞνος ξεναρχßζει γιατß εις üλον το νησß η βρþμα μας γεμßζει Κι ακοýσαμεν τον θÜνατον και εßχαμεν τον τρüμον μην αποθÜνομεν και μεις με τον περισσüν βρþμον ΛογιÜζω να ψοφßσασι μιαν τριανταριÜ βουδÜκια και Ýως μιαν εικοσαρÜ εßπασι γαδουρÜκια Και πρüβατα και üρνιθες και πÝρδικες ψοφßσαν και επ' üλα τα Üγρια πουλιÜ οι κÜμποι εγεμßσαν Μ' αυτÜνα δεν λυποýμεστεν μα κλαßμεν τους ανθρþπους μην πÜσι εις την κüλασιν εις βÜσανα και κüπους ...ο πολυÝυσπλαχνος θÝλει τως συμπαθÞσει ....ειδοýν την κüλασι ουδÝ του εχθροý την κρßσι Και μÝρωσεν η θÜλασσα και Ýγινεν σαν πρþτα γιατß 'ταν πρÜσινη χλωμÞ σαν φαßνονται τα χüρτα Γýρου τριγýρου το νησß κοκκινομελανßζει þρες μαýρο εφαßνουντον και þρες πρασινßζει Λßγος καιρüς επÝρασε κι η φλÝγα να σκολÜση και νÜψη ουδÝν κανÝνας μας δεν εßχε το λογιÜσει Μα στου μηνüς του ßδιου λßγο του Δεκεβρßου που 'τον τα προεüρτια ΓÝννησης του Κυρßου Τüτες πÜλε ερχßνησε η φλüγα να φουσκþνη κισÞρους, πÝτρες, χþματα απÜνω τα σηκþνει και Ýκανε καθημερνü ωσÜν τις περασμÝνες τις μÝρες τις πρωτýτερες οπü 'χομεν γραμμÝνες Και δεν ελεßπαν οι σεισμοß πüτε και που κτυποýσι Üλλοι δεν τις ενιþθασι οι Üλλοι τις γρικοýσι ¸τσι επÝρνα ο καιρüς κι Þρθεν ο Üλλος χρüνος κι η φλÝγα δεν εσκüλαζε να μας περÜσει ο πüνος Λοιπüν, αυτÞνη την χρονιÜν λßγο κριθÜρι 'γßνη απü την βρþμαν που 'κανε λÝσιν να μην εγßνη Και üλοι επατßραμεν μην Ýχοντες κριθÜρι και πÜσα εις επÞγαιναν εις τα νησÜ να πÜρη Και φÝρασι εζÞσαμεν Θεüν ευχαριστοýμεν τη Παναγßα δÝσποινα ολοδοξολογοýμεν Που πÜντα Ýχει την Ýγνοια μας και δε μας παντονÜρει και βλÝπει μας που τον εχθρüν που πÜσκει να μας πÜρη Λοιπüν, ΕσÝ παρακαλþ κι εγþ ΧαριτωμÝνη Ýπαρμε στη παρÜδεισον ΜητÝρα βλογημÝνη Και αν Þκαμα αμαρτÞματα θα μου τα συμπαθÞσει και üντα θε να 'βγη η ψυχÞ εχθρüς μη τη μπιδÞση
|
 |