ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÅíäéáöÝñïíôåò 

ÊáíáôÜ 'Áííá: ÓðïõäÞ Áðïõóßáò Óå Ìáýñï Öüíôï

  Η φßλη ¢ννα εκτüς απü ζωγρÜφος, γρÜφει κι üλας κι ιδοý Ýνα χαρακτηριστικü δεßγμα κι αυτÞς της πλευρÜς της προσωπικüτητÜς της. ΠßνακÝς της υπÜρχουν εδþ!

---------------------------------------------------------------------------------------------

               σχüλιο απü τον εικαστικü ΜιχαÞλ ΑγγελÜκη

     Οι κατεστημÝνες αντιλÞψεις περß τÝχνης θÝλουν τον καλλιτÝχνη, πειθÞνιο üργανο μιας παγκοσμιοποιημÝνης κι επιβαλλüμενης απü διÜφορα κÝντρα εικαστικÞς Ýκφρασης. Ακüμα οι κατεστημÝνες αντιλÞψεις περß τÝχνης, θεωροýν üτι το μüνο περιεχüμενο που εκφρÜζει το σÞμερα, εßναι μια ισοπεδωτικÞ κατÜσταση πραγμÜτων κι αξιþν τÝτοια, που να αρÝσκεται στο ναρκισσισμü ατομικþν ιδιαιτεροτÞτων, στο παρÜξενο, στο εντυπωσιακü και γιατß üχι, στο βÝβηλο και στο υβριστικü -με την αρχαßα Ýννοια του üρου. ΤÝλος αυτÝς οι αντιλÞψεις θεωροýν üτι η λεγüμενη ΒυζαντινÞ τÝχνη Ýχει κλεßσει τον κýκλο της και τη κατατÜσσουν στις διακοσμητικÝς τÝχνες.

     Εßναι üμως Ýτσι; Πιστεýω πως üχι. ¼σο υπÜρχουν Üνθρωποι με πßστη κι ελπßδα σε διαφορετικÝς αρχÝς απü την σημερινÞ ισοπÝδωση αρχþν κι αξιþν, θα υπÜρχουν και καλλιτÝχνες που θα εκφρÜζουν με τη λýρα τους Þ με το χρωστÞρα τους αυτοýς τους ανθρþπους.

   Η 'Αννα ΚανατÜ εßναι μια νÝα καλλιτÝχνης με βαθýτατη εικαστικÞ αντßληψη. ¸χοντας εντρυφÞσει αρκετÜ σοβαρÜ στην μεγÜλη σχολÞ της Ορθüδοξης Εικονογραφßας, μπορεß να καταπιÜνεται και να πειραματßζεται σε νÝα υλικÜ και σε νÝα εκφραστικÜ μÝσα.

   Η Ορθüδοξη τÝχνη στην μακραßωνη παρÜδοση της δεν υπÞρξε διüλου μονοσÞμαντη και στατικÞ. Αντßθετα και παρÜ τις τüσες και τüσες δυσκολßες και αντιξοüτητες, επÝδειξε Ýνα αξιοζÞλευτο δυναμισμü για να υπÜρχει και να εμπνÝει ακüμη και σÞμερα. ΒασικÞ εκφραστικÞ της δýναμη το χρþμα και το φως. Το χρþμα του επικÜθεται το Ýνα πÜνω στο Üλλο για να αναδεßξει το φως. Για να εκφρÜσει τον ολοφþτιστο κüσμο της υπερβατικÞς πραγματικüτητας των αγßων μορφþν.

   Αυτü κÜνει κι η 'Αννα ΚανατÜ. Χωρßς να αφßσταται της εικαστικÞς παρÜδοσης, χρησιμοποιεß σαν εκφραστικü μÝσον τα Fluorecent χρþματα τα οποßα αναδεικνýονται με τον ιδιαßτερο φωτισμü της υπεριþδους ακτινοβολßας. Το αποτÝλεσμα εßναι εντυπωσιακü. Οι μορφÝς τüσο των αγßων ÜλλÜ και των απλþν καθημερινþν μορφþν αποκτοýν μια νÝα διÜσταση που επιτεßνει τις προθÝσεις της εικονογραφßας. Η üλη καλλιτεχνικÞ προσπÜθεια της ζωγρÜφου, Ýχει την πυκνüτητα του νÝου κι οι üποιες... αδυναμßες, θα 'λεγα üτι εßναι φυσιολογικÝς κι ευτυχþς που υπÜρχουν. Εßναι ο πρþτος σταθμüς μιας αξιÝπαινης προσπÜθειας κι ενüς προβληματισμοý, που πιστεýω üτι το μÝλλον της επιφυλÜσσει ακüμα μεγαλýτερες επιτυχßες.

                                                                ΜιχαÞλ ΑγγελÜκης

------------------------------------------------------------------------------------------

                 Aπουσßα

Στην απουσßα σου ζω σαν σ' Ýρμο σπßτι μÝσα

κλειστÜ παραθυρüφυλλα

αν εßναι μÝρα Þ νýχτα δεν το ξÝρω

θαρρþ πως εßναι πÜντα νýχτα...

ΣκιÝς που παγιδεýτηκαν εντüς του οι αναμνÞσεις

στους λερωμÝνους τοßχους αργοσÝρνονται

και στα ταβÜνια

-με τις δυσοßωνες ρωγμÝς απειλητικÜ να χÜσκουν

γÝρικα ξεδοντιασμÝνα στüματα-

χαúδεýουν τα δþδεκα χÝρια χρþματος

τα ξεφτισμÝνα εδþ κι εκεß ως να φανεß η πÝτρα

ανηλεÞς καταγραφÞ του χρüνου

ανατομßα ενüς προαναγγελθÝντος Ýρωτος.

Το ξýλινο πÜτωμα να τρßζει

στο κÜθε βÞμα μου, κλαßγοντας Þ γελþντας

πολυκαιρισμÝνα, ξÝθωρα τα μισοσαπισμÝνα του σανßδια

με δυσκολßα να κρατοýν τα βÞματÜ μου

-φοβÜμαι μην βουλιÜξω...

μη κατακρημνιστþ

απ' τον εýθραυστο φλοιü της απαντοχÞς μου

στην ουτοπßα της ελπßδας που καραδοκεß

με τ' αδηφÜγο της χαμüγελο στο στüμα

(Το ξýλινο πÜτωμα

üμορφο κÜποτε

κεßνα τα βρÜδια των εκστατικþν χορþν

τα γεμÜτα αγαλλßαση

και τρυφερÞ εγκατÜλειψη

-τ' αθþα μας βρÜδια-

κÜθε τριγμüς του τþρα και μια λÝξη

που ειπþθηκε σ' Üλλους καιροýς

μελωδßες και Þχοι που πλημμýρισαν Üλλες νýχτες

τυρρανικÜ παραμορφþνει ü,τι ευλαβικÜ κατÝγραψε ο χρüνος)

Κι οι πüρτες πÜντα μισÜνοιχτες
σα να προσμÝνουν κÜποιο χÝρι να τις κλεßσει
Þ να τις ανοßξει διÜπλατα
μα δεν υπÜρχει κανεßς εκτüς απü μÝνα

-σκιÜ κι εγþ μες στις σκιÝς-
και τα ρεýματα που ορμοýν απü τις χαραμÜδες
των σφαλιστþν παραθυριþν και της βαριÜς εξþθυρας
της διπλοκλειδωμÝνης
μη τýχει και εισβÜλλει Üξαφνα
κεßνος ο αναπÜντεχος εαρινüς νοτιÜς

που κÜποτε σÜρωσε γεμÜτος υποσχÝσεις

τη γυÜλινη ευτυχßα μου

θρυμμÜτισε τα οικεßα üνειρα για να μου φÝρει, λÝει, Üλλα
παßρνοντας μαζß του της ψυχÞς μου τα υπÜρχοντα
μαζß κι ü,τι γνþριμο ως τüτε
Þ μη τýχει και γλιστρÞσει απρüσκλητο
το φως εκεßνο που Ýλουζε κÜποτε τα μαλλιÜ μου
που Üστραψε για λßγο μες στα μÜτια σου
της ψυχÞς μου ιλαρü απαýγασμα...
και σκορπιστοýν σαν φýλλα κßτρινα οι μνÞμες.

                                                                       4/4/07 1.30 πμ ΤετÜρτη

Ακροβατþ

Ακροβατþ

σε χÜρτινη σιωπÞ

λÝξεις καθρÝφτες

μαχαßρια του χρüνου

τÝμνουν τις στιγμÝς

μα πÜλι σμßγουν.

Ακροβατþ στο διÜκενο

με λÝξεις χτßζω

γιοφýρια πÝτρινα

χÝρια σε διÜταση

το κÝντρο ορßζω

απ' το εδþ και τþρα

στο επÝκεινα.

Ακροβατþ

ελßσσομαι

αιωροýμαι

λÝξεις κομμÜτια

κερματßζομαι

μεθþ απ' τον ßλιγγο

και μες στο βλÝμμα σου

πληροýμαι.
                                                               11/3/'07

ΣπουδÞ Στο Μαýρο

Το μαýρο χρþμα

λÜτρευα απü πÜντα μου.

Σýμβολο της μη ýπαρξης,

του απολýτου μηδενüς,

της απουσßας...

Μαýρο το χρþμα του Κενοý

αυτοý που Þταν εν ΑρχÞ

του νεογÝννητου Φωτüς

γüνιμη μÞτρα.

Το σκοτÜδι,

το μυστÞριο

κι ο θÜνατος

μαýρα φορÜνε.

Το ßδιο κι η θλßψη μου.

¸τσι η χαρÜ μου

περισσüτερο θα λÜμψει

στο μαýρο φüντο

σαν προβÜλλει!

             ΑναμονÞ

Μα þσπου να ορßσει το σýννεφο

βαθιÜ θα κρýβονται τ' Üγουρα σπÝρματα

στην κοιλιÜ του χρüνου

κι η νýχτα φýλακας,

τροφüς σε αγÜπες αγÝννητες,

εκεß, στη σκοτεινÞ πλευρÜ του φεγγαριοý,

θα υφαßνει τους μýθους της,

γλυκÜ νανουρßσματα,

μη και ξυπνÞσουν Üκαιρα οι Ýρωτες

κι αναλωθοýνε μÜταια οι πüθοι.

Μια ΘÜλασσα ΟλÜκερη...

Mια θÜλασσα ολÜκερη εντüς μου
γαλαζοπρÜσινα νερÜ τα üνειρα γßναν
κι οι πüθοι Üλικα κορÜλλια στους βυθοýς
και μεταξÝνια φýκια να χορεýουν
στων υπüγειων ρευμÜτων μου τους ρυθμικοýς κλυδωνισμοýς
παλινδρομοýσες διαθÝσεις
σπειροειδÞ κελýφη οι προσδοκßες
απü φßλντισι απαστρÜπτουσες ροδüχροες οι προσμονÝς
κι οι ελπßδες μου κüκκοι αμÝτρητοι σε χρυσοκÜστανη αμμουδιÜ
ν' αναδεýονται στο σμαραγδÝνιο κýμα
απü χÝρι διÜφανο αφρισμÝνο τρυφερü...

Μια θÜλασσα ολÜκερη γÝμισαν τα ποτÜμια μου
του Ýρωτα,
του πüνου,
της χαρÜς
γλυκüπικρο μεθýσι κι εκστατικÞ αλμýρα.

Βουτþ στα κρýσταλλα νερÜ και σ' απαντþ
μüνη μου μοßρα εσÝ,
γλυκü βαρý μου πεπρωμÝνο
βαθý σκοτÜδι ωκεανοý τον Þλιο που μου αρνεßσαι:
με τη ψαρßσια μου ουρÜ το κýμα της να σχßζω
στα ταραγμÝνα πÝλαγα και μ' αγωνßα να ρωτþ
αν ζει κι αν γεýεται χαρÝς εκεßνος που δεν ορßζω
κι αν στα νερÜ μου θα λουστεß
αυτüς που αγαπþ...
                                                                      ΦλεβÜρης '07

Προς Τον Ταξιδιþτη Του Απεßρου

Μη κυνηγÜς,

στωικÜ περßμενε

αφουγκρÜσου

τις σιωπÝς, τις απουσßες

μην αδημονεßς

τους πüθους σßγησε

και τις λαχτÜρες

τον χρüνο ζýγισε

τα ρεýματα

τ' ανοδικÜ

τα κατερχüμενα

νιþσε τους ρυθμοýς

τους κýκλους

μετρονüμος γßνε

των καιρþν, του απεßρου

δýσε κι ανÝτειλε

κι εσý σαν τον Þλιο

σαν το φεγγÜρι

γÝμισε, Üδειασε

το κýμα κοßτα

ξεσπÜ και μαζεýεται

δýναμη παßρνει φουσκþνει

απλþνει αφροýς

ξεβρÜζει δþρα

δες την τουλßπα

κüκκινο κýπελλο

δροσοστÜλες γεμÜτο

τρεις μÝρες χαρÜς

üλο κι üλο της φτÜνουν

κοßτα το σýννεφο

τþρα εßναι Üλογο

μετÜ δελφßνι

üπως ο Üνεμος ορßσει

ýστερα γßνεται βροχÞ

χεßμαρρος γßνεται

θÜλασσα

χυμüς των δÝντρων

δÜκρυ αλμυρü

Μη κυνηγÜς

αυτü που δεν πιÜνεται

την ηλιαχτßδα

που βοýτηξε στα μÜτια του

του φεγγαριοý το μÜλαμα

στα üμορφα μαλλιÜ του

τ' Üγριο ρüδο των χειλιþν

ΜÝσα σου κοßτα

τα χνÜρια βρες

τ' αποτυπþματα

ρωγμÝς του πüνου

δες τες και μÝτρα

Üγγιξε, μÜθε

και σκýψε, πιÝς

απ' τις δικÝς σου τις πηγÝς

üλα εκεß που κεßτονται

σ' αιþνια γαλÞνη

λßμνη ακýμαντη

üνομα Üλλαξε και πες:

με λÝν' αγÜπη,

με λÝν' ειρÞνη,

χαρÜ του κüσμου.

                                               1-5-'07
       ΙθÜκη

...δεν Ýχω φωνÞ,

μνÞμες μüνο, απουσßες

την θυμÜμαι την ΙθÜκη

παλιÜ κιτρισμÝνη απþλεια

στο δισÜκι μου μοναδικü μου υπÜρχον

αφετηρßα και τÝλος μου

μακρý ταξßδι...

εßκοσι χρüνια κρÜτησε

πρþτα φωτιÜ και πüλεμος

μετÜ θεúκÝς κατÜρες και ναυÜγια

σ' ανταριασμÝνα πÝλαγα

πρüσκαιρες χαρÝς σ' αγκαλιÝς εφÞμερες

-ποιÜς μοßρας σκοτεινÞς το χρÝος πληρþνω;

τþρα οι Φαßακες με κανακεýουν

σÝβας και δþρα
τιμÝς με ντýνουν ασυνÞθιστες

μου 'λειψε μια ανÜσα

Ýνα χαμüγελο...

μου δεßχνουν το λιμÜνι της απÝναντι

δεν τους πιστεýω
πüσα τσιγÜρα ακüμα θα μετρÞσω;
πüσα απÝχω;

Και εßναι αυτÞ που Üφησα,

αυτÞ που σπαρταρÜ στη μνÞμη μου,

ολüφωτη ως τα τþρα;

¸να τσιγÜρο τελευταßο

και θα ξÝρω...
                                                                    06 MÜη '07

 

Του ΘανÜτου Στοχασμοß

1

ΧÝρι απλþνει τρυφερü

ο Üνεμος της δýσης

ριγεß η ρÜχη του

κüκκινες κορδÝλες

ηλιοδÜχτυλα

χαúδεýουν τα μαλλιÜ του.

Κεßνος,

αργοπερνÜ το χÝρι

απÜνω τους

διþχνει τις κρυφÝς χαρÝς

θλßψη βαθειÜ

τρÝμει στ' αχεßλι του

της νýχτας το αγκÜλιασμα

προσμÝνει

νυχτοποýλι Ýρημο.

-Ποιü τÝλος σκοτεινü στοχÜζεται;

2

Για λßγο μüνο

το παραπÝτασμα ανÜμεσα στους κüσμους

ανασÞκωσες

κρυφοματιÝς εκστατικÝς στο επÝκεινα.

ΘÜλασσα ζωÞς απü τη μια

ΜνÞμη του πüνου, της χαρÜς

πρþτη της γÝννησης κραυγÞ

νερü μαζß και χþμα

φωτιÜ του Ýρωτα ýστερα

των Üστρων πυρ ανÜλωμα

λÜσπη ξανÜ

γενÝθλια μοßρα.

Και ΘÜλασσα ΓαλÞνης απ' την Üλλη

ΛÞθη λυτρωτικÞ η διασπορÜ στο Üπειρο

ιÜματα για λησμονιÜ λωτοß των Üστρων

λεýτερη αýρα διÜφανη αβαρÞς

απανταχοý στα πÜντα Üχρονη

μßα πνοÞ και πνεýμα Ýνα,
üλα με μιας εν μÝσω τßποτα

ουσßα μüνη να 'ν' το Φως

κι ο ¾πνος του τÝλους τÝλειος.

-ΑνθρωποδÝλφινο, σε ποια νερÜ θα κολυμπÞσεις;

3

Εßναι ο θÜνατος που δßνει στη ζωÞ αξßα

Εßναι η ζωÞ που τρομερü κÜνει τον θÜνατο

ΥπÜρχει Ýνα σημεßο τυφλü εκεß ανÜμεσα

Σαν σταθεßς στο κεφαλüσκαλο

-χÜσμα διÜπλατο ýστατη Θýρα

στο μεταξý των κüσμων διÜστημα-

μοιÜζει να μην σ' αγγßζει κανÝν απ' τα δýο

Η ζωÞ ιδωμÝνη απ' την Üλλη πλευρÜ

το ßδιο τρομερÞν Ýχει üψη

καθþς γλυκαßνει ο θÜνατος.

-Τß σε σκοτßζει πιüτερο;

       Α! Εσý, Εσý...

Α! εσý, εσý,

Με τα επτÜ φεγγÜρια για προσκÝφαλο,

το στÝρνο οποý αγκομαχÜ

η θÜλασσα των ταραγμÝνων ßσκιων

κι üλοι οι Üνεμοι να φυσοýν ξενητεμü

σε πλÜγιο βλÝμμα σκοτεινü,

μικρÝ θεÝ της Üρνησης,

που σ' Ýθρεφε κüρφος προσμονÞς

ως να θεριÝψεις

με θυμιÜματα ακριβÜ

Θα περιμÝνει o λευκüς βωμüς,

η αιþνια ραγισμÝνη πÝτρα

μες στο μικρü ναü

των πολýχρωμων οραμÜτων

και των ανθισμÝνων επιθυμιþν

τον ερχομü της ασημÝνιας βροχÞς

σαν απü θεοý ελεÞμονος γüνιμο δÜκρυ

να ποτßσει το χþμα ως τα Ýγκατα

τα δÝντρα να καρπßσουν
και τα σþματα

Δυο ΡιπÝς

1

Πως ρÜγισαν τα μÜτια μου,

σαν θþρησαν

τ' ανÜγλυφο της μοßρας πρüσωπü σου

επτασκÜλιστο,

αρχαßο εικüνισμα,

σε τüπο απüμερο, ιερü

σεργιÜνισαν

οποý θροÀζαν οι σκιÝς

ριπÝς ανÝμου

ασημüσκονη

στην Ýρημη πÜνω πÝτρα,

κομμÜτια χßλια!

2

ΨυχÞ μου,

αθþα ντýθηκες τ' üνειρο

εσÜρπα διÜφανη

ν' αντιφεγγßζει

κüκκινο,

το δÝρμα ν' ανασαßνει

üλο το φως,

ν' αναρριγÜ στο Üγγιγμα

κι ýστερα πÜλι,

σιωπÞ...

αερικü θα εßναι

πλÜνητα ανÝμου

λογισμüς!

ΚαθρÝφτισμα

Και εßδα

να καθρεφτßζεται εκεß

στο ρυτιδωμÝνο κÜτοπτρο

της θÜλασσας του χρüνου

 

το ασÞμι του πρüσωπο

με τα σημÜδια απÜνω του

ενüς αρχαßου ανÝμου

που δεν φýσηξε ακüμα

κι üμως

τρεις κοßτες ποταμþν εχÜραξε

στο πεπερασμÝνο μÝτωπο

χεßμαρρους

κι αυλακιÝς βαθιÝς

γýρω απü στüμα χÜους

με χεßλη σμιλευμÝνου αλÜβαστρου

και λßμνες σκοτεινÝς ετÜραξε

üμορφα μÜτια

να θωροýν το χρüνο

και ν' αντιφÝγγουν ουρανü

και λüφο ανüρθωσε

μýτη περÞφανη

τ' αρþματα της ýπαρξης

να οσμßζεται

και στης κüμης το στροβßλισμα

ριπÝς του κüσμου

νÝφη καινοφανÞ αναδýθηκαν

γεννÞτορες αστÝρων

Ω! θαýμα μου

πþς την εικüνα να κρατÞσω

ακÝραια;

πþς να ιστορÞσω το Üπειρο;

                                                                6/30/'07 8:26 μμ

¹ταν Που ¸βρεχε Κüκκινο

¹ταν που Ýβρεχε κüκκινο

απ' το Ýνα του μÜτι,

τ' αριστερü

κι απ' τ' Üλλο

Ýδυαν οι στιγμÝς

πßσω απ' τα σýννεφα.

Με το 'να χÝρι Ýδιωχνε σκιÝς

και σφοýγγιζε τον ßδρωτα απ' τ' αστÝρια

Με τ' Üλλο μÜζευε αστραπÝς

σε αρμαθιÜ φωτιÜς

μη και ραγßσουν το γυÜλινο

περßβλημα του κüσμου

μη σκßσουνε της νýχτας

το εβÝνινο πουκÜμισο

κι αποκαλýψουν

του κüρφου της τα μυστικÜ.

Σε κεßνο το ρüδινο κüρφο

πως θα 'θελε να 'γερνε πÜντα

ýστερα απü κÜθε μÜχη με το ασýλληπτο

να μÝθαγε απ' τις μυρωδιÝς

της Üγνωστης σÜρκας

απ' του μυστηρßου το Üρωμα

κι εκεß,

να βýθιζε κορμß-ψυχÞ

για να κρυφτεß

μες σε γλυκιÜ αποκÜρωση.

Κι üμως, το 'ξερε.

πως Ýτρεχε λιωμÝνο σßδερο

απ' τα μÜτια του αντß για δÜκρυ,

κι ü,τι κοιτοýσε το κατÝκαιγε

ü,τι Üγγιζαν τα χÝρια του

στÜχτη.

Το 'ξερε.

πως δεν θα χüρταινε φωτιÜ

μα δεν θα χüρταινε κι αγκÜλη.

Μακρý Καλοκαßρι

Θα 'ναι μακρý αυτü το καλοκαßρι

Ο Þλιος θα χαρÜζει με πýρινα δÜκτυλα

δρüμους φωτιÜς στ' αρχαßα σου χþματα

πορφυρÝς πολιτεßες θα ορθþνει στη δýση σου

καφτüς ο Üνεμος

τη μορφÞ σου θα δßνει στα νεφελþματα

τ' üνομÜ σου θα γρÜφει μ' αιχμηρÜ τ' Üσπρα του δüντια

στους βρÜχους που ρßχτηκαν μικρÜ ξεχασμÝνα νησιÜ

απü καταβολÞς του κüσμου στην κüκκινη θÜλασσα

και θα 'ρθουν οι παλßρροιες διεισδυτικÝς

βαθýτερα θα εισχωροýν στον Αýγουστο

καινοýργιες ακτÝς θα ορßσουν στα φλεγüμενα üνειρα

κι ακρωτÞρια προεκτÜσεις των πüθων

στη γη των αποχωρισμþν

και τ' Üστρα κρεμασμÝνα στο σκοτεινü σου πρüσωπο

πιο φωτεινÜ θα δεßχνουν κι απ' τον Þλιο της μÝρας

πιο μεγÜλα κι απ' αυτü το φεγγÜρι

που μ' ολοστρüγγυλη απορßα κοιτÜει το ολοκαýτωμα

πιο κοντινÜ θαρρεßς σε τοýτο το καλοκαßρι

το πυρπολυμÝνο απü την προσδοκßα του αδýνατου.

                                                                                    10-7-'07

   Νοσταλγßα

Εßναι που νοστÜλγησα

το θρüισμα εκεßνο

λαßμαργη ανÜσα

σε πÝτρα πÜνω

Üκοπη

Üγριο χÜδι

σμßλη να γßνεται

επßμονα, αργÜ,

στην πÝτρα

που ονειρεýονταν

Κοýρος πως εßναι,

τÜχα,

Þ

Ηνßοχος

Πως τρÝμιζαν τα δÜκτυλα

Θαρρεßς σε σÜρκα στÜρι!

Χμ,

Κορßτσι-πρÜμα, κÜποτε

που εßδα ν' ανασταßνεται

στο παρελθüν της μνÞμης

του μÝλλοντüς μου ο καρπüς

κüκκινο ρüδι þριμο,

σαν Ýσκασε,

σκüρπισαν σπüροι χßλιοι!

Μυστικüς κÞπος

Και να που λÝω:

Δεν πειρÜζει που τÜισες με αßμα αυτüν τον κÞπο

με τα σπÜνια αταξινüμητα Üνθη της σÜρκας

που ευωδßαζαν απü προσμονÝς μακραßωνες

και τ' αειθαλÞ παχýσκια δÝντρα

-τα φερμÝνα απ' τις αχαρτογρÜφητες χþρες της μνÞμης-

με τα υποσχüμενα μÞλα χρυσÜ βλαστÜρια,

κορμοß νευρþδεις γυναßκειοι μηροß τιτÜνιοι

Ýτσι βαθιÜ που αναδýονταν απ' το ζωοφüρο χþμα

και σþματα τις φυλλωσιÝς φωτοροýσες τρÝμουσες

να θροÀζουν Ýκσταση στις πνοÝς ταξιδευτþν ανÝμων.

Δεν πειρÜζει,

που πüτισες τις ρßζες αιþνια κοιμþμενων πüθων μ' üνειρα υγρÜ
-ποτÜμια σε βαθιÝς, αειφüρες κοßτες

με χειμαρρþδη ορμÞ που ανÜβλυσαν απü της γης τα στüματα

πηγÜδια σαν Ýσκαψες επτÜ

γυμνÜ τα χÝρια, τα νýχια πÝτρινα

κι απü τις λßμνες των ματιþν νερÜ υφÜλμυρα-

κι εκεßνοι θÝριεψαν, λαßμαργοι κισσοß

ελικωτÜ συστρÝφονται

στο σþμα του καιροý φιδογυρνþντας.

Οýτε που αδημονþντας γεýτηκες

του üρθρου πρþιμους καρποýς πρωτüγνωρους.

-εδþδιμες χαρÝς παρθÝνας γης-

σπÝρματα, ρßζες και βλαστοýς γλυκüπικρους

των αορÜτων σου αποκÜλυψη

της θÜλασσας των λογισμþν και της αφÞς ξεχεßλισμα.

Δεν πειρÜζει,

το χþμα αυτü αν γßνηκε κορμß σου

κορμοß, βλαστοß, φυλλþματα τα μÝλη

στων εποχþν τους κýκλους που απλþνονται.

Δικüς σου τüπος

αφετηρßα και τÝλος σου

γενÝθλια γη και τÜφος.

                                            9/'07

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers