Cellini Benvenuto, (1500-1571) mannerism
Βιογραφικό
Ιταλός χρυσοχόος, ζωγράφος, γλύπτης, συγγραφέας, στρατιώτης και μουσικός της αναγέννησης, αλλά κι ένας χούλιγκαν κι εκδικητικός δολοφόνος, για μερικούς. Γεννήθηκε στις 3 Νοέμβρη 1500, στη Φλωρεντία, όπου η οικογένειά του ήταν ιδιοκτήτες του Val d' Ambra για 3 γενιές. Ο πατέρας του Giovani, έφτιαχνε μουσικά όργανα και τα 'παιζε κιόλας αρκετά καλά, παντρεύτηκε τη Μaria Lisabetta Granacci και περάσανε 18 χρόνια πριν καταφέρουν ν' αποκτήσουνε παιδιά. Ο Benvenuto ήτανε το 2ο παιδί τους. Ο πατέρας του ήθελε να τονε προσελκύσει στη δουλειά του και φυσικά ν' αποθαρρύνει την έμφυτη κλίση του προς τη τέχνη του. Ωστόσο η επιμονή του μικρού κατάφερε να τον αναγκάσει να επιτρέψει στον γιο του να μπει μαθητευόμενος στον γνωστό χρυσοχόο της εποχής και περιοχής, τον Antonio Di Sandro, τον επωνομαζόμενο Marcone, σ' ηλικία 15 ετών. Γρήγορα, άρχισε να ξεχωρίζει με το ταλέντο του, στη Φλωρεντία, μα έμπλεξε σε κάτι φασαρίες με τη συντροφιά θερμόαιμων συνομηλίκων του και καταφεύγει για 6 μήνες στη Σιένα, να γλυτώσει τη ποινή. Εκεί εργάστηκε κάμποσο, στον ξακουστό χρυσοχόο της περιοχής Fracastoro. Γρήγορα έγινε κι αυτός χρυσοχόος και παράλληλα με τη τέχνη του, είχεν ήδη μάθει θαυμάσια να παίζει φλάουτο.
Μέχρι την ηλικία των 19 είχε προλάβει να περάσει -εκτός από τη Σιένα- από τη Μπολόνια, από τη Φλωρεντία -2 φορές μάλιστα- και να καταλήξει τότε στη Ρώμη, προστατευόμενος του γλύπτη Torrigiano. Με σύστασή του, έφτιαξε κάτι δουλειές για τον Επίσκοπο της Σαλαμάνκας, με πολύ καλήν επιτυχία και καταφέρνει να προταθεί απ' αυτόν στον Πάπα Κλημέντιο VII. Φιλοτέχνησε και για κείνον έργα του και παράλληλα, επειδή κατείχε το φλάουτο, έγινε κι ένας από τους μουσικούς του. Λίγον αργότερα, όταν επετέθη στη Ρώμη ο Κόνσταμπλ των Βουρβώνων, ο Τσελίνι επέδειξεν αξιοπρόσεχτην ανδρεία κι αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να συμφιλιωθεί και με τις Φλωρεντινές Αρχές. Έτσι, γύρω στα 1530 του επετράπη να επιστρέψει στη γενέτειρά του και να συνεχίσει το έργο του εκεί. Έκανε μερικά ταξίδια στη Ρώμη και πίσω στη Φλωρεντία, για να παραδίδει έργα, τόσο για τον Πάπα, όσο και για τους άλλους αξιωματούχους της εποχής. Ωστόσο, συνέχιζε να 'ναι άτακτος κι απερίσκεπτος αλλά με την άνοδο του Πάπα Παύλου ΙΙΙ, έλαβε συχωροχάρτι κι ανέκτησε την αίγλη του. Για κακή του όμως τύχη, συνεπλάκη με τον Pierluigi Farnese, "φυσικό" γιο του Πάπα κι έτσι αναγκάζεται άλλη μια φορά να καταφύγει, αρχικά στη Φλωρεντία ξανά κι ύστερα στη Βενετία, αλλ' ακόμα μια φορά αποκαθίσταται με μεγαλύτερη τιμή απ' ότι πριν.
Στα 37 του κι ενώ είχεν επιστρέψει στη Φλωρεντία, εμπλέκεται σε κάποιο δικαστικόν αγώνα με μια κατηγορίαν εμφανώς ψεύτικη (ότι και καλά, όταν εργαζότανε στον Πάπα, είχε κλέψει πολύτιμα πετράδια από τη παπική τιάρα), συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στο Castel Sant' Angelo, δραπετεύει και ξανασυλλαμβάνεται και τελικά εκδιώκεται με μεγάλη δριμύτητα, έχοντας όμως τον συνεχή φόβο της εκτέλεσης στο ικρίωμα. Αποκαθίσταται πάλι και τούτη τη φορά από τη μεσολάβηση της συζύγου του Φαρνέζε και του Επισκόπου D' Este της Ferrara, στον οποίο προσέφερε ένα θαυμάσιο κόσμημα, -μια θαυμάσια χρυσή κούπα. Για κάμποσο διάστημα μετά, 5 χρόνια περίπου, εργάστηκε στην αυλή του Φραγκίσκου Α' στο Φοντενεμπλό (Fontainebleau) και στο Παρίσι. Κι εκεί όμως πολλές ίντριγκες και δολοπλοκίες της Αυλής, τον ανάγκασαν να γυρίσει πίσω στη Φλωρεντία και ν' ασχοληθεί και με τη γλυπτική. Μα κι εκεί είχε νέα προβλήματα: ήρθε σε διαμάχη με τον αντίζηλό του γλύπτη Baccio Bandinelli.
Τούτη τη φορά, κατηγορήθηκε για ομοφυλοφιλικές σχέσεις και σοδομισμό από τον αντίζηλό του και μάλιστα δημόσια. Απάντησεν ανάλογα και προσβλητικά. Εδώ οι βιογράφοι του συμφωνούνε πως ίσως να στέκει αυτή η κατηγορία κι επικαλούνται διάφορα στιγμιότυπα της ζωής του, διάφορες κατηγορίες απ' άλλα πρόσωπα κατά καιρούς καθώς κι από την εμμονή του στο να φιλοτεχνεί όμορφους νεαρούς άνδρες (Περσέας, Γανυμήδης, Νάρκισσος κλπ). Τελικά, στα 1548 επιβαρύνθηκεν ίσως άδικα, γιατί ετράπη σε φυγή αντί ν' αντιμετωπίσει τη κατηγορία και τη γλύτωσε φτηνά, αλλά το 1556, όταν ξανακατηγορήθηκε, τούτη τη φορά του επεβλήθη βαρύ χρηματικό πρόστιμο και 4ετής φυλάκιση, που όμως χάρη στη παρέμβαση των Μεδίκων, μετετράπη σε κατ' οίκον περιορισμό.
Εκείνο που επίσης ήτο γνωστό, είναι πως είχε συνήθειο να κάμει ερωμένες του, τα μοντέλα που ποζάρανε για κείνον και μάλιστα με κάποιαν απ' αυτές είχε και μια παράνομη κόρη. Όπως και να 'χε, το 1562 κι ύστερα από μια σύντομη κι αποτυχημένη προσπάθεια του ν' ασκήσει σταδιοδρομία κληρικού, παντρεύεται μιαν υπηρέτρια, με την οποία παρακαλώ, απέκτησε 5 παιδιά, που εξ αυτών όμως επιβιώσανε τα 3: ένας γιος και δυο κόρες. Είναι πάντως γεγονός, πως είναι πιο πειστικός, όταν αναφέρεται μέσω της τέχνης του στα δυο φύλα, όταν ..."περιγράφει" τον άντρα, παρά τη γυναίκα. Οι αναφορές του δε, στα μοντέλα του αγόρια είναι πιο στοργικές και τρυφερές συγκρινόμενες με κείνες των γυναικών συμπεριλαμβανομένης και της συζύγου του. Στα γλυπτά του ο άντρας διαμορφώνεται πιο πειστικά, από την γυναίκα, ακόμα κι όταν αυτή τιτλοφορείται Αφροδίτη (Η Νύμφη Του Φοντενεμπλό). Επίσης πρέπει ν' αναφερθεί, πως κατά τη διάρκεια της ζωής του, υποστήριξε μιαν αδελφή του χήρα και τις 6 κόρες της.
Κατά τον πόλεμο της Φλωρεντίας με τη Σιένα, του ζητήθηκε να βοηθήσει στην άμυνα της πατρίδας του και πάλι κατέπληξε τους πατριώτες του με τα σπουδαία έργα και την υποστήριξή του. Τελικά πέθανε στις 14 Φλεβάρη 1571 στη Φλωρεντία, σ' ηλικία 71 ετών και θάφτηκε με τιμές και με μεγάλη πομπή στον ναό της Annunziata.
---------------------------------------------------------------------------------------------
Απόλλων & Υάκινθος
Αθηνά Περσέας & Δανάη
Περσέας
Νάρκισος & Γανυμήδης
Αλατιέρα
Η Νύμφη Του Φοντενεμπλό
Κόζιμο Μεντίτσι
Μπίντο Αλτοβίτι
Περσέας Με Κεφάλι Μέδουσας
Σταύρωση
Μπούστο Ανδρός
Μέδουσα
