ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Öáíôáóôéêü 

Lovecraft Howard Phillips Â': Ï Ôñüìïò Ôïõ ÍôÜíãïõúôò

     Γοργüνες και ΣειρÞνες και Χßμαιρες -φοβερÝς ιστορßες της Κελαινοýς και των Αρπυιþν- μπορεß ν' αναπτýσσονται στη σφαßρα της δεισιδαιμονßας, αλλÜ κÜποτε υπÞρξαν, Εßναι πρüτυπα, προπλÜσματα τα αρχÝτυπα υπÜρχουν μÝσα μας και εßναι αιþνια, Πþς αλλιþς θα μποροýσε η αφÞγηση αυτþν που, üταν εßμαστε σε εγρÞγορση, αναγνωρßζουμε σαν αναληθÞ, να μας επηρεÜζουνε; ΜÞπως αντιλαμβανüμαστε σωματικÜ τον τρüμο απü τÝτοια αντικεßμενα, θεωρþντας τα ικανÜ να μας βλÜψουν σε φυσικü επßπεδο; Ω, κÜθε Üλλο! Αυτοß οι τρüμοι πηγαßνουν πολý πßσω στο χρüνο.

ΥπÜρχουν πριν απü το σþμα -Þ και χωρßς το σþμα θα Þταν οι ßδιοι, αν το εßδος του φüβου που αναλýεται εδþ εßναι καθαρÜ διανοητικü. αν εßναι πανßσχυρος σε αναλογßα üπως εßναι και Üστοχος πÜνω στη γη αν προηγεßται απü την περßοδο της αναμÜρτητης βρεφικÞς ηλικßας μας, εßναι ερωτÞματα στα οποßα η απÜντηση μπορεß να μας βοηθÞσει να σχηματßσουμε μια εικüνα για την προκοσμικÞ κατÜστα-σÞ μας και να ρßξουμε επιτÝλους μια κλεφτÞ ματιÜ στη σκιþδη γη πριν απü την ýπαρξÞ μας...

                     ΤΣΑΡΛΣ ΛΑΜΠ: "ΜÜγισσες Κι 'Αλλοι Σκοτεινοß Φüβοι"


                                                       Ι

     Αν ο ταξιδιþτης στη Βüρεια ΜασαχουσÝτη πÜρει λÜθος στροφÞ στο σταυροδρüμι του 'Αλσμπουρι ΠÜικ, λßγο,Ýξω απü το Ντινς Κüρνερς, φτÜνει σε μιαν απομονωμÝνη και παρÜξενη περιοχÞ. Το Ýδαφος γßνεται üλο και πιο ανηφορικü κι οι σκεπασμÝνοι με ρεßκια πÝτρινοι φρÜκτες στριμþχνονται üλο και πιο κοντÜ στ' αυλÜκια του στριφογυριστοý χωματüδρομου. Τα δÝντρα στ' απλüχωρα δÜση γýρω φαντÜζουνε πελþρια και τ' αγριüχορτα, οι βÜλτοι και τα χαμüδεντρα φυτρþνουνε πιο οργιαστικÜ απ' üσο περιμÝνει κανεßς σε κατοικημÝνες περιοχÝς. Αντßθετα, τα καλλιεργημÝνα χωρÜφια φαßνονται παρÜδοξα λßγα και χÝρσα, ενþ τα αραιÜ σκορπισμÝνα σπßτια δημιουργοýν μιαν αλλüκοτα ομοιüμορφη εντýπωση γηραιüτητας, εξαθλßωσης κι ερÞμωσης. Για κÜποιον ανεξÞγητο λüγο, ο περαστικüς διστÜζει να ζητÞσει οδηγßες απü τις ζαρωμÝνες, μοναχικÝς φιγοýρες που συναντÜ σε μισογκρεμισμÝνα κατþφλια Þ πÜνω στα επικλινÞ, διÜσπαρτα με πÝτρες λιβÜδια. ΑυτÝς οι φιγοýρες εßναι τüσο αθüρυβες και φευγαλÝες, þστε νιþθει αντιμÝτωπος με απαγορευμÝνα πρÜγματα, που θα 'τανε καλýτερα ν' αποφýγει κÜθε επαφÞ. Οταν μια ανηφüρα του δρüμου φÝρνει στ' οπτικü του πεδßο τα βουνÜ πÝρα απü τα πυκνÜ δÜση, αυτü το αßσθημα ακατανüητου φüβου δυναμþνει. Οι κορφÝς εßναι πολý στρογγυλεμÝνες και συμμετρικÝς, μη δßνοντας αßσθηση παρηγοριÜς και φυσικüτητας, ενþ, μερικÝς φορÝς, ο ουρανüς τονßζει με ιδιαßτερη καθαρüτητα τους αλλüκοτους κýκλους των ψηλþν πÝτρινων στηλþν που τις στεφανþνουν.

     ΛαγκÜδια και βαθιÝς ρεματιÝς του κüβουν το δρüμο κι οι κακοφτιαγμÝνες ξýλινες γÝφυρες απü πÜνω τους φαßνονται απειλητικÝς. 'Οταν ο δρüμος κατηφορßζει πÜλι, περνÜει ανÜμεσα σε βÜλτους που γεννοýν ενστικτþδη απÝχθεια και σχεδüν φρßκη τη νýχτα, üταν αθÝατα νυχτοποýλια φλυαροýν κι οι πυγολαμπßδες βγαßνουν σε ασýλληπτους αριθμοýς να χορÝψουν στους βραχνοýς, ανατριχιαστικÜ επßμονους ρυθμοýς των βατρÜχων. Η λεπτÞ, λαμπερÞ γραμμÞ του ψÞλüτερου κομματιοý του Μισκατüνικ θυμßζει φßδι κυλþντας στους πρüποδες των καταραμÝνων βουνþν που κρýβουν τις πηγÝς του.

     ΠλησιÜζοντας, οι δασωμÝνες πλαγιÝς των βουνþν τραβοýνε τη προσοχÞ του περαστικοý περισσüτερο κι απü τις στεφανωμÝνες με κολüνες κορυφÝς. ΑυτÝς οι πλαγιÝς δεσπüζουν τüσο σκοτεινÝς και δυσοßωνες, þστε εýχεται κανεßς να Ýμεναν μακριÜ του. ωστüσο, δεν υπÜρχει τρüπος να τις Üποφýγει. ΠÝρα απü μια σκεπαστÞ γÝφυρα αντικρßζει Ýνα μικρü χωριü, στριμωγμÝνο ανÜμεσα στο ποτÜμι και την κατακüρυφη πλαγιÜ του Στρογγυλοý Βουνοý, και ξαφνιÜζεται βλÝποντας τις κεκλιμÝνες σκεπÝς που μαρτυροýν μια αρχιτεκτονικÞ ακüμα παλιüτερη και απü εκεßνη της γειτονικÞς περιοχÞς. Σßγουρα θ' ανατριχιÜσει ανακαλýπτοντας üτι τα περισσüτερα σπßτια εßναι Ýρημα κι ετοιμüρροπα και η εκκλησßα με το ραγισμÝνο καμπαναριü φιλοξενεß το μοναδικü, τσαπατσοýλικο εμπορικü του χωριοý. Νιþθει δÝος φτÜνοντας στο σκοτεινü τοýνελ της γÝφυρας κι ωστüσο δεν μπορεß να το αποφýγει. Μüλις περÜσει απÝναντι, αντιλαμβÜνεται μιαν ανεπαßσθητη αλλ' απαßσια μυρωδιÜ γýρω απü το δρüμο του χωριοý, σαν απü συγκεντρωμÝνη μοýχλα κι αποσýνθεση αιþνων. Βγαßνοντας, τονε κυριεýει βαθιÜ ανακοýφιση. Ακολουθþντας το στενü δρüμο γýρω απü τους πρüποδες των λüφων και μÝσα στην επßπεδη περιοχÞ ανÜμεσÜ τους, ξαναβγαßνει στη δημοσιÜ για το 'Αλσμπουρι ΠÜικ. Μüνο εκ των υστÝρων ßσως μÜθει üτι πÝρασε απü το ΝτÜνγουιτς.

     Οι ξÝνοι επισκÝπτονται το ΝτÜνγουιτς üσο πιο σπÜνια γßνεται. Απü κÜποια στιγμÞ και μετÜ γκρεμßστηκαν üλες οι πινακßδες που Ýδειχναν το δρüμο προς τα εκεß. Το τοπßο, εξετÜζοντÜς το κανεßς με τα συνηθισμÝνα αισθητικÜ κριτÞρια, εßναι ιδιαßτερα üμορφο. Κι üμως, δεν προσελκýει καλλιτÝχνες Þ παραθεριστÝς. Πριν δýο αιþνες, üταν οι Üνθρωποι δεν περιγελοýσαν πρÜγματα üπως η μαγεßα, η λατρεßα του ΣατανÜ και οι αφýσικες παρουσßες στα δÜση, αυτοß Þταν οι λüγοι που απÝφευγαν την περιοχÞ. Στο δικü μας αιþνα της λογικÞς αφοý ο τρüμος του ΝτÜνγουιτς στα 1928 αποσιωπÞθηκε απ' αυτοýς που νοιÜζονταν για την ευημερßα ολüκληρου του κüσμου ο κüσμος το αποφεýγει χωρßς να ξÝρει ακριβþς το γιατß. ºσως Ýνας λüγος μολονüτι δεν ισχýει για τους ανυποψßαστους ξÝνους εßναι üτι οι ντüπιοι εßναι απτοκρουστικÜ ξεπεσμÝνοι, Ýχοντας τραβÞξει μακριÜ στο μονοπÜτι της παλινδρüμησης που εßναι τüσο συνηθισμÝνη σε πολλÜ απομονωμÝνα μÝρη της ΝÝας Αγγλßας. ¸χουν καταλÞξει ν' αποτελοýν μια ξεχωριστÞ φυλÞ, με οφθαλμοφανÞ διανοητικÜ και σωματικÜ σημÜδια του εκφυλισμοý και της ενδογαμßας. Ο μÝσος üρος του δεßκτη νοημοσýνης τους εßναι αξιοθρÞνητα χαμηλüς, ενþ τα χρονικÜ τους ξεχειλßζουν απü ωμÞ μοχθηρüτητα και μισοκαλυμμÝνους φüνους, αιμομειξßες και εγκλÞματα της πιο ακατονüμαστης βιαιüτητας και διαστροφÞς. Η παλιÜ τÜξη των ευγενþν, που αποτελεßται απü δýο Þ τρεις παλιÝς οικογÝνειες που Þρθαν απü το ΣÜλεμ στα 1692, κρατÞθηκε κÜπως ψηλüτερα απü το γενικü επßπεδο της παρακμÞς, μολονüτι πολλÜ παρακλÜδια της καταποντßστηκαν μÝσα στη χυδαßα μÜζα, τüσο βαθιÜ, þστε μüνο τα ονüματÜ τους μαρτυροýν την καταγωγÞ που ντροπιÜζουν. Μερικοß απü τους Γουüτλι και τους Μπßσοπ στÝλνουν ακüμα τους πρωτüτοκους γιους τους στα πανεπιστÞμια ΧÜρβαρντ και Μισκατüνικ, αν κι αυτοß οι γιοι σπÜνια επιστρÝφουν στις μουχλιασμÝνες σκεπÝς κÜτω απü τις οποßες γεννÞθηκαν αυτοß κι οι πρüγονοß τους.

     Κανεßς, οýτε καν αυτοß που γνωρßζουν τον πρüσφατο τρüμο, δε μπορεß να καταλÜβει τι συμβαßνει με το ΝτÜνγουιτς. Παλιοß θρýλοι μιλοýν για ανßερες τελετÝς και μυστικÝς συνÜξεις των ΙνδιÜνων, στις οποßες καλοýσαν α.ιοταγορευμÝνες σκοτεινÝς μορφÝς α.ιοτü τους ψηλοýς στρογγυλοýς λüφους, ενþ στις φρενιασμÝνες προσευχÝς τους απαντοýσαν δυνατοß τριγμοß και υπüκωφα βουητÜ απü τα Ýγκατα της γης. Το 1747 ο αιδεσιμüτατος Χüντλεη, νεοφερμÝνος στην προτεσταντικÞ εκκλησßα του ΝτÜνγουιτς, Ýκανε Ýν αξιομνημüνευτο κÞρυγμα με θÝμα τη κοντινÞ παρουσßα του 'Αρχοντα του Σκüτους και των δαιμüνων του. Εßπε τα εξÞς:

   "Οι ΒλÜσφημοι Δαßμονες της Κüλασης εμφανßζονται τüσο συχνÜ στο χωριü μας þστε δεν μποτοροýμε να το αγνοÞσουμε. Οι επÜρατες ΦωνÝς του ΑζαζÝλ και του ΜπουζραÝλ, του Βελζεβοýλ και του ΒελιÜλ ακοýγονται απü τα Τρßσβαθα της Γης, üπως μποροýν να βεβαιþσουν πολλοß αξιüπιστοι ΜÜρτυρες που ζουν ακüμα. Εγþ ο ßδιος Üκουσα μια Συνομιλßα Μοχθηρþν ΔυνÜμεων στο Λüφο πßσω απü το Σπßτι μου πριν απü δεκαπÝντε μÝρες περßπου, ακοýγονταν Κροταλßσματα και Συρσßματα, ΒογκητÜ, Σκληρßγματα και Σφυρßγματα που κανÝνα ΠλÜσμα του Κüσμου μας δε μπορεß να παραγÜγει και που δε μπορεß να προÝρχονταν παρÜ απü τις Αβýσσους που μüνο η Μαýρη Μαγεßα μπορεß ν' αποκαλýψει και μüνο ο ΔιÜβολος να ξεκλειδþσει".

     Ο κýριος Χüντλεß εξαφανßστηκε λßγο μετÜ που εκφþνησε αυτü το κÞρυγμα, αλλÜ το κεßμενο, τυπωμÝνο στο Σπρßνγκφιλντ, σþζεται ακüμα. Οι θüρυβοι στους λüφους συνεχßστηκαν ν' αναφÝρονται τα επüμενα χρüνια κι αποτελοýν ακüμα μυστÞριο για τους γεωλüγους και τους φυσιογρÜφους.

     'Αλλες παραδüσεις αναφÝρουν μια εμετικÞ δυσωδßα κοντÜ στους κýκλους των πÝτρινων στηλþν που στεφανþνουν τους λüφους και ορμητικÝς αÝρινες παρουσßες, που ακοýγονται αμυδρÜ ορισμÝνες þρες απü κÜποια συγκεκριμÝνα σημεßα στα βÜθη των μεγÜλων φαραγγιþν, ενþ πολλοß προσπαθοýν ακüμα να εξηγÞσουν τη «Πßστα Του Διαβüλου» μια ανεμοδαρμÝνη, καψαλισμÝνη βουνοπλαγιÜ που δε φυτρþνει οýτ' Ýνα δÝντρο, θÜμνος Þ αγριüχορτο. ΤÝλος, οι ντüπιοι φοβοýνται θανÜσιμα τα πολυÜριθμα νυχτοποýλια που σκοýζουν τις ζεστÝς νýχτες. Τα θεωροýν ψυχοπομποýς που περιμÝνουν τις ψυχÝς των ετοιμοθÜνατων, συγχρονßζοντας τα απüκοσμα κρωξßματÜ τους με τη κοφτÞ ανÜσα του αρρþστου. Αν καταφÝρουν ν' αρπÜξουν την ψυχÞ που φεýγει απü το σþμα, φτερουγßζουν μακριÜ τερερßζοντας Ýνα σατανικü γÝλιο. αλλÜ, αν αποτýχουνε, βυθßζονται σταδιακÜ σε μιαν απoγoητευμÝνη σιωπÞ.

     Αυτοß οι θρýλοι, φυσικÜ, εßναι γελοßοι κι εξωφρενικοß, αφοý προÝρχονται απü μια ξεχασμÝνη αρχαιüτητα. Και πρÜγματι, το ΝτÜνγουιτς εßναι εξωφρενικÜ παλιü -πολý αρχαιüτερο απü οποιαδÞποτε κοινüτητα βρßσκεται σ' ακτßνα τριÜντα μιλßων απ' αυτü. Στα νüτια του χωριοý μπορεß κανεßς να δει τους τοßχους του υπογεßου και την καμινÜδα ενüς παλιοý πρεσβυτερßου που χτßστηκε πριν το 1700, ενþ τα ερεßπια του μýλου στους καταρρÜκτες, που χτßστηκε το 1806, εßναι το πιο σýγχρονο Ýργο της αρχιτεκτονικÞς στο χωριü. Η βιομηχανßα δεν Üνθισε εδþ και το πÝρασμÜ της απü το ΝτÜνγουιτς το δÝκατο Ýνατο αιþνα αποδεßχτηκε βραχýβιο. Παλιüτερα απ' üλα εßναι τα μεγÜλα δαχτυλßδια των πÝτρινων στηλþν στις κορφÝς των βουνþν, αλλÜ αυτÜ αποδßδονται περισσüτερο στους ΙνδιÜνους παρÜ στους αποßκους. Σωροß σκελετþν και κρανßων, που βρÝθηκαν μÝσα σ' αυτοýς τους κýκλους και γýρω απü τον ογκþδη επßπεδο βρÜχο στο λüφο ΣÝντινελ, υποστηρßζουν τις τοπικÝς δοξασßες üτι αυτÜ Þταν κÜποτε τα νεκροταφεßα Üγνωστων φυλþν. πολλοß εθνολüγοι, ωστüσο, απορρßπτοντας σαν απßθανη αυτÞ τη θεωρßα, επιμÝνουν να τα θεωροýν απομεινÜρια της ΚαυκÜσιας φυλÞς.

                                                       ΙΙ

     Στη περιφÝρεια του ΝτÜνγουιτς, σε μια μεγÜλη και μισοερειπωμÝνη αγροικßα που Þταν χτισμÝνη πÜνω σε μια πλαγιÜ, τÝσσερα μßλια απü το χωριü κι ενÜμισι απü τον κοντινüτερο γεßτονα, γεννÞθηκε ο Γουßλμπουρ Γουüτλι στις πÝντε το πρωß της ΚυριακÞς, 2 ΦλεβÜρη 1913. 'Ολοι θυμοýνταν την ημερομηνßα, επειδÞ, εκτüς του üτι Þταν η ΥπαπαντÞ την οποßα οι κÜτοικοι του ΝτÜνγουιτς γιορτÜζουν μυστηριωδþς μ' Üλλο üνομα Þχησαν γι' Üλλη μια φορÜ οι υπüκωφοι θüρυβοι στους λüφους κι üλα τα σκυλιÜ της γýρω περιοχÞς γÜβγιζαν αδιÜκοπα üλη τη νýχτα της παραμονÞς. Λιγüτερην αßσθηση προκÜλεσε το γεγονüς üτι η μητÝρα Þταν απüγονη των εκφυλισμÝνων Γουüτλι μια κÜπως παραμορφωμÝνη, Üσχημη κι Üχρωμη γυναßκα γýρω στα τριÜντα πÝντε, που ζοýσε με τον ηλικιωμÝνο και μισüτρελο πατÝρα της, που στα νιÜτα του θεωροýνταν πρωταγωνιστÞς σε φρικτÝς ιστορßες μαγεßας. Η Λαβßνια Γουüτλι δεν Þταν παντρεμμÝνη, αλλÜ, üπως συνηθιζüταν στη περιοχÞ, δε προσπÜθησε ν' αποκηρýξει το παιδß. Οι ντüπιοι μποροýσαν -üπως κι Ýκαναν- να υποθÝσουν ü,τι θÝλανε. Αντßθετα, εκεßνη φαινüταν ανεξÞγητα περÞφανη για το μελαψü, τραγüμορφο βρÝφος που 'κανε τüσην αντßθεση με το δικü της αρρωστημÝνο αλμπινισμü (Σημ. Αλμπινισμüς Þ Αλφισμüς: οργανικÞ ανωμαλßα που χαρακτηρßζεται απü την πλÞρη Ýλλειψη χρωστικþν ουσιþν στο δÝρμα και τα μαλλιÜ και τα κοκκινωπÜ μÜτια) και πολλοß την Üκουγαν να μουρμουρßζει παρÜξενες προφητεßες για τις ασυνÞθιστες δυνÜμεις και το συνταρακτικü μÝλλον του.

     Μα τοýτη η συμπεριφορÜ εßναι αναμενüμενη απü Ýνα μοναχικü πλÜσμα σαν τη Λαβßνια, που συνÞθιζε να περιπλανιÝται στους λüφους μÝσα στις καταιγßδες και να προσπαθεß να διαβÜσει τα βλÜσφημα βιβλßα που εßχε κληρονομÞσει ο πατÝρας της απü δυο γενιÝς Γουüτλι και που διαλýονταν πια απü τη φθορÜ και το σαρÜκι. Δεν εßχε πÜει ποτÝ στο σχολεßο, το μυαλü της üμως ξεχεßλιζε απü ασýνδετα αποσπÜσματα της αρχαßας γνþσης που της δßδαξε ο πατÝρας της. 'Ολοι απÝφευγαν το απομακρυσμÝνο αγροτüσπιτο εξαιτßας της φÞμης του γερο-Γουüτλι, πως ασχολιüταν με τη μαýρη μαγεßα κι ο ανεξÞγητος, φρικτüς θÜνατος της γυναßκας του, üταν η Λαβßνια Þταν δþδεκα χρονþν, δεν εßχε βελτιþσει φυσικÜ τη φÞμη του. Μüνη μÝσα σε παρÜξενες επιρροÝς, η Λαβßνια περνοýσε το χρüνο της με αλλüκοτες και μεγαλεπÞβολες ονειροπολÞσεις κι ασυνÞθιστες ασχολßες. ΕξÜλλου, δεν εßχε και πολλÝς δουλειÝς στο αγροτüσπιτο, üπου ακüμα κι η στοιχειþδης τÜξη και καθαριüτητα εßχαν εκλεßψει προ πολλοý.
     Μια φοβερÞ κραυγÞ κÜλυψε ακüμα και τους θορýβους του λüφου και τ' αλυχτßσματα των σκυλιþν το χÜραμα που γεννÞθηκε ο Γουßλμπουρ, αλλÜ κανεßς γιατρüς Þ μαμÞ δεν παραβρÝθηκε στην ÜφιξÞ του. Οι γεßτονες δε μÜθανε γι' αυτüν παρÜ μια βδομÜδα αργüτερα, üταν ο γερο-Γουüτλι οδÞγησε το Ýλκηθρü του μες στο χιüνι ως το κÝντρο του ΝτÜνγουιτς και κουβÝντιασε ασυνÜρτητα με την ομÜδα των αργüσχολων που μαζεýονταν στο. παντοπωλεßο του Οσμπορν. Ο ηλικιωμÝνος Üντρας φαινüταν αλλαγμÝνος -εßχε προστεθεß Üλλο Ýνα στοιχεßο στη μυστικοπÜθεια του ταραγμÝνου μυαλοý του, μετατρÝποντÜς τον σιγÜ-σιγÜ απü πηγÞ σε αντικεßμενο του φüβου, μολονüτι δεν Þταν απ' αυτοýς που θα συγχυζüταν απü Ýνα συνηθισμÝνο οικογενειακü γεγονüς. ΜÝσα σ' üλ' αυτÜ επÝδειξε κÜποια ßχνη της περηφÜνειας που 'γινε αργüτερα πιο αντιληπτÞ στη στÜση της κüρης του. ΑυτÜ που εßπε για τον πατÝρα του παιδιοý χαρÜχτηκαν ανεξßτηλα στη μνÞμη των ακροατþν του.

 -"Δε με νοιÜζει τι σκÝφτονται οι Üλλοι, αν το αγüρι της Λαβßνια Ýμοιαζε με τον πατÝρα του, δε θα Ýμοιαζε με τßποτα που ξÝρουμε. Εßναι κουτü να πιστεýετε üτι μüνο οι ντüπιοι εßναι καλοß. Η Λαβßνια Ýχει διαβÜσει κι Ýχει δει πρÜγματα που οι περισσüτεροι απü σας δεν τολμÜτε οýτε να ψιθυρßσετε. Σας λÝω, ο Üντρας της εßναι απü τους καλýτερους που υπÜρχουν απ' αυτÞ τη μεριÜ του 'Αλσμπουρι κι αν ξÝρατε για τους λüφους üσα ξÝρω γω, δε θα ζητοýσατε καλýτερη εκκλησßα για το γÜμο της. ¸να θα σας πω μüνο: κÜποια μÝρα θ' ακοýσετε το γιο της να καλεß τον πατÝρα του απü την κορυφÞ του λüφου ΣÝντινελ"!

     Οι μüνοι που εßδαν τον Γουßλμπουρ στη διÜρκεια του πρþτου μÞνα της ζωÞς του Þταν ο Ζαχαρßας Γουüτλι, απü το υγιÝς παρακλÜδι της οικογÝνειας κι η γυναßκα του Ερλ Σüγιερ, η ΜÜμι Μπßσοπ. Η επßσκεψη της ΜÜμι Ýγινε απü καθαρÞ περιÝργεια και δικαιþθηκε με το παραπÜνω απü τις ιστορßες που εßχε να διηγηθεß, αλλÜ ο Ζαχαρßας εßχε πÜει να παραδþσει Ýνα ζευγÜρι γελÜδες που ο γερο-Γουüτλι εßχε αγορÜσει απü τον ΚÝρτις, το γιο του. ΑυτÜ τα δυο Þταν τα πρþτα απü αμÝτρητα γελÜδια που αγορÜστηκαν απü τη μικρÞ οικογÝνεια του Γουßλμπουρ ως το 1928, αφοý πÝρασε ο τρüμος του ΝτÜνγουιτς, ωστüσο, κανεßς δεν εßδε ποτÝ το σαραβαλιασμÝνο στÜβλο των Γουüτλι γεμÜτο με ζωντανÜ. ΚÜποια στιγμÞ, οι ντüπιοι Þταν αρκετÜ περßεργοι þστε ν' ανÝβουν κρυφÜ και να μετρÞσουν το κοπÜδι που Ýβοσκε νωθρÜ στην απüτομη πλαγιÜ πÜνω απü το παλιü αγροτüσπιτο. δε βρÞκαν πÜνω απü δÝκα Þ δþδεκα λιπüσαρκα, αναιμικÜ ζωντανÜ. Προφανþς, κÜποια μüλυνση Þ αρρþστια -ßσως εξαιτßας του ανθυγιεινÞς βοσκÞς Þ των νοσηρþν παρÜσιτων απü τα μουχλιασμÝνα δοκÜρια του βρομεροý στÜβλου- θÝριζε τα ζþα των Γουüτλι.

     Ωστüσο, παρατÞρησαν παρÜξενες ουλÝς, σαν τομÝς, στο σþμα των γελαδιþν και, μια δυο φορÝς στη διÜρκεια των πρþτων μηνþν, κÜποιοι επισκÝπτες εßπανε πως εßδανε παρüμοιες ουλÝς γýρω στο λαιμü του πελιδνοý, αξýριστου γÝρου και της βρομερÞς, κατσαρομÜλλας αλμπßνας κüρης του.

     Την Üνοιξη μετÜ τη γÝννηση του Γουßλμπουρ, η Λαβßνια ξανÜρχισε τις συνηθισμÝνες τις περιπλανÞσεις στους λüφους, κρατþντας στα δυσανÜλογα μπρÜτσα της το μελαψü παιδß. Το γενικü ενδιαφÝρον για τους Γουüτλι υποχþρησε, αφοý εßχανε δει σχεδüν üλοι το παιδß και κανεßς δεν Ýμπαινε στον κüπο να σχολιÜσει το πüσο γρÞγορα μεγÜλωνε μÝρα τη μÝρα. Η ανÜπτυξÞ του Þταν πρÜγματι πρωτοφανÞς, αφοý τρεις μÞνες μετÜ τη γÝννησÞ του εßχε το ýψος και τη δýναμη που σπÜνια βρßσκει κανεßς σε μωρÜ κÜτω του ενüς Ýτους. Οι κινÞσεις, ακüμα κι η φωνÞ του, δεßχνανε μια πειθαρχßα και σιγουριÜ, πολý παρÜξενη για μωρü και κανεßς δε ξαφνιÜστηκε τελικÜ üταν, σ' ηλικßα εφτÜ μηνþν, Üρχισε να περπατÜ χωρßς βοÞθεια, ξεπερνþντας και τα τελευταßα ßχνη του δισταγμοý του στη διÜρκεια του επüμενου μÞνα.

     Λßγον αργüτερα -και συγκεκριμÝνα στη γιορτÞ των Αγßων ΠÜντων- εμφανßστηκε μια δυνατÞ λÜμψη τα μεσÜνυχτα στη κορυφÞ του λüφου ΣÝντινελ, που βρßσκεται η παλιÜ επßπεδη πÝτρα ανÜμεσα στους τýμβους των αρχαßων σκελετþν. 'Αρχισαν αρκετÝς συζητÞσεις üταν ο Σßλας Μπßσοπ -απü τους υγιεßς Μπßσοπ- ανÝφερε πως εßχε δει το αγüρι ν' ανεβαßνει τρÝχοντας ορμητικÜ το λüφο μαζß με τη μητÝρα του, περßπου μιαν þρα πριν φανεß η λÜμψη. Ο Σßλας εßχε πÜει να μαζÝψει μια ξεστρατισμÝνη δαμÜλα, αλλÜ παραλßγο να ξεχÜσει την αποστολÞ του üταν εßδε φευγαλÝα τις δυο φιγοýρες μες στο αχνü φως του φαναριοý του. ¸τρεχαν αθüρυβα σχεδüν μÝσα απü τα χαμüδεντρα κι ο εμβρüντητος μÜρτυς εßχε την εντýπωση πως Þταν εντελþς γυμνοß. Aργüτερα εßπε πως ßσως το αγüρι φοροýσε κÜποιου εßδους ζωνÜρι κι Ýνα σκουρüχρωμο φαρδý παντελüνι. Απü τüτε, πÜντως, κανεßς δεν εßδε ποτÝ τον Γουßλμπτουρ να μην εßναι ντυμÝνος και κουμπωμÝνος μÝχρι το λαιμü, ενþ η παραμικρÞ πιθανüτητα ν' αποκαλυφθεß μÝρος του σþματüς του τονε πλημμýριζεν οργÞ και νευρικüτητα. Η αντßθεσÞ του με τους κουρελιÜρηδες συγγενεßς του, Ýκανε τους πÜντες ν' αποροýν μÝχρι που ο τρüμος του 1928 απÜντησε στα ερωτÞματÜ τους.

     Τον επüμενο ΓενÜρη πολý λßγοι ασχολÞθηκαν με το γεγονüς üτι «το μοýλικο της Λαβßνια» εßχεν αρχßσει να μιλÜ, μüλις Ýντεκα μηνþν. Η ομιλßα του Þταν αξιοθαýμαστη, τüσο γιατß διÝφερε απü το ιδßωμα της περιοχÞς üσο κι επειδÞ Þταν απαλλαγμÝνη απü το παιδιÜστικο ψεýδισμα σε βαθμü που θα 'κανε περÞφανο Ýνα παιδß τριþν Þ τεσσÜρων χρονþν. Το αγüρι δεν Þταν φλýαρο. ωστüσο, üταν μιλοýσε, εßχε Ýναν αλλüκοτο τüνο που 'τανε πρωτÜκουστος στο ΝτÜνγουιτς και τους κατοßκους του. Κι η ÝκπληξÞ τους δε γεννιüταν μüνον απ' αυτÜ που τον Üκουγαν να λÝει Þ απü τις εκφρÜσεις που χρησιμοποιοýσε, αλλÜ συνδεüταν με τη χροιÜ της φωνÞς, με τις ßδιες τις φωνητικÝς του χορδÝς που γεννοýσανε τüσο παρÜξενο Þχο. Το παρουσιαστικü του εßχε αποκτÞσει στο μεταξý μια παρÜξενη ωριμüτητα, ενþ εßχε το πολý μικρü πηγοýνι της μητÝρας και του παπποý του, η αετßσια, ρωμαúκÞ μýτη του, σε συνδυασμü με την Ýκφραση των μεγÜλων, σκουρüχρωμων, απýθμενων ματιþν του του δßνανε την üψη σχεδüν ενÞλικου μ' εξαιρετικÞ νοημοσýνη. Ωστüσο, παρÜ τη λÜμψη της εξυπνÜδας του, Þταν εξαιρετικÜ Üσχημος. ΥπÞρχε κÜτι ζωþδες, τραγßσιο θα 'λεγε κανεßς, στα χοντρÜ του χεßλη, το κιτρινωπü του δÝρμα με τους διεσταλμÝνους πüρους, τα τραχιÜ σγουρÜ μαλλιÜ και τ' ασυνÞθιστα μακρüστενα αφτιÜ του. ΓρÞγορα Üρχισαν να τον αντιπαθοýν ακüμα περισσüτερο απ' üσο τον παπποý και τη μητÝρα του κι üλες οι συζητÞσεις σχετικÜ μ' αυτüν Þτανε καρυκευμÝνες μ' αναφορÝς στη παλιÜ μαγεßα του γερο-Γουüτλι και στο πως σεßστηκαν οι λüφοι τüτε που εßχε φωνÜξει το φρικτü üνομα του Γιογκ Σοδüθ μÝσα σ' Ýνα κýκλο απü πÝτρες, κρατþντας Ýνα μεγÜλο βιβλßο ανοιχτü στα χÝρια του. ΕξÜλλου, Þτανε και τα σκυλιÜ: μισοýσαν το αγüρι, που αναγκαζüταν ν' αμýνεται με διÜφορους τρüπους στις απειλητικÝς διαθÝσεις τους.

                                                     ΙΙΙ

     Στο μεταξý, ο γερο-Γουüτλι συνÝχιζε ν' αγορÜζει γελÜδια, χωρßς το κοπÜδι του να πληθαßνει ποτÝ. Και μια μÝρα, Üρχισε να κüβει ξýλα και καταπιÜστηκε με την επισκευÞ των τμημÜτων του αγροτüσπιτου που εßχανε πÝσει σ' αχρηστßα. ¹ταν Üνετο οικοδüμημα με κεκλιμÝνη σκεπÞ και με το πßσω μÝρος του, κυριολεκτικÜ σκαμμÝνο μες στη βραχþδη πλαγιÜ. Τα τρßα λιγüτερο καταστρεμμÝνα δωμÜτια του ισογεßου Þταν αρκετÜ για τις ανÜγκες του ßδιου και της κüρης του. ΠÜντως, πρÝπει να 'χεν εκπληκτικÜ αποθÝματα δýναμης για να φÝρει σε πÝρας τüσο σκληρÞ δουλειÜ και μολονüτι εξακολουθοýσε να μουρμουρßζει ασυνÜρτητα κατÜ καιροýς, οι ικανüτητÝς του στη ξυλουργικÞ μαρτυροýσανε κοφτερü μυαλü. Εßχε ξεκινÞσει αυτÞ τη προσπÜθεια απü τη γÝννηση του Γουßλμπουρ, επισκευÜζοντας Ýν απü τα υπüστεγα στην αυλÞ. Το κÜρφωσε με σανßδες και το εξüπλισε μ' Ýνα γερü καινοýριο λουκÝτο. Την ßδια επιμÝλεια επÝδειξε και στην επισκευÞ του ερειπωμÝνου πÜνω ορüφου του σπιτιοý. Η παραφροσýνη του εκδηλþθηκε μüνο üταν κÜρφωσε με σανßδες üλα τα παρÜθυρα -αν και πολλοß πιστεýανε πως Þτανε τρελü και μüνο που ασχολÞθηκε με την επισκευÞ του σπιτιοý. Πιο λογικÞ τους φαινüταν η προσθÞκη ενüς δωματßου για τον εγγονü του στο ισüγειο. Αυτü το δωμÜτιο -επενδυμÝνο με ψηλÜ, γερÜ ρÜφια, που πÜνω τους ο γερο-Γουüτλι τακτοποιοýσε με σχολαστικÞ τÜξη üλα τα σαρακοφαγωμÝνα και μισοσκισμÝνα παλιÜ βιβλßα που στην εποχÞ του Þταν ανÜκατα στιβαγμÝνα- το εßχανε δει πολλοß, αλλÜ κανεßς δεν εßχε ανÝβει ποτÝ στον ερμητικÜ κλειστü πÜνω üροφο.

   «Τα χρησιμοποßησα κι εγþ στην εποχÞ μου», μονολογοýσε ο γερο-Γουüτλι, συναρμολογþντας μια ασπρüμαυρη σελßδα με κüλλα που ετοßμαζε στο φοýρνο της σκουριασμÝνης κουζßνας, «αλλÜ το αγüρι θα τα χρησιμοποιÞσει ακüμα καλýτερα. Τα θÝλει στην καλýτερη δυνατÞ κατÜσταση, γιατß απ' αυτÜ θα διδαχτεß».

     ¼ταν ο Γουßλμπουρ Þταν ενüς Ýτους κι εφτÜ μηνþν -το ΣεπτÝμβρη του 1914- το παρουσιαστικü και τα επιτεýγματÜ του Þτανε σχεδüν ανησυχητικÜ. ¸μοιαζε με παιδß τεσσÜρων ετþν, Þταν ευφραδÞς κι απßστευτα Ýξυπνος ομιλητÞς. ¸τρεχε ελεýθερα στους αγροýς, στους λüφους και συνüδευε τη μητÝρα του σ' üλες της τις περιπλανÞσεις. Στο σπßτι, μελετοýσεν επιμελþς τις αλλüκοτες εικüνες και τα διαγρÜμματα των βιβλßων του παπποý, ενþ ο γερο-Γουüτλι τονε δßδασκε και τον κατηχοýσε χαμηλüφωνα γι' ατÝλειωτα απομεσÞμερα. Στο μεταξý, η ανακαßνιση του σπιτιοý εßχε τελειþσει, γεννþντας ερωτηματικÜ σ' üσους το βλÝπανε. Γιατß Ýνα απü τα παρÜθυρα του πÜνω ορüφου, αυτü στο ανατολικü Üκρο του αετþματος κοντÜ στο λüφο, εßχε μετατραπεß σε πüρτα με χοντρÜ μαδÝρια; Και σε τß εξυπηρετοýσε η επικλινÞς πλατφüρμα που τη συνÝδεε με το Ýδαφος;
     Την ßδια εποχÞ περßπου, οι επισκÝπτες παρατÞρησανε πως η παλιÜ αποθÞκη, που Þτανε διπλοκλειδωμÝνη και καρφωμÝνη με σανßδες απü τüτε που γεννÞθηκε ο Γουßλμπoυρ, εßχεν εγκαταλειφθεß και πÜλι. Η πüρτα Ýχασκεν ανοιχτÞ και μια φορÜ που μπÞκε ο Ερλ Σüγιερ -εßχε πÜει να παραδþσει καινοýρια γελÜδια στο γερο-Γουüτλι- αναγοýλιασε απü την εμετικÞ μυρωδιÜ που κυριαρχοýσε εκεß, μια αηδιαστικÞ δυσωδßα, üπως εßπε, που δεν εßχε μυρßσει ποτÝ πριν, παρÜ μüνο κοντÜ στους ινδιÜνικους κýκλους πÜνω στους λüφους -μια φρικτÞ βρþμα που δε μπoρεß να προερχüταν απü τßποτα υγιÝς Þ γÞινο. ΑλλÜ, πÜλι, τα σπßτια και τα υπüστεγα των ανθρþπων του ΝτÜνγουιτς δε διακρßνονταν για την ευωδιÜ τους.

     Τους επüμενους μÞνες δε συνÝβη κανÝνα σημαντικü γεγονüς, εκτüς απü τ' üτι üλοι ορκßζονταν πως εßχανε παρατηρÞσει μιαν αργÞ αλλÜ σταθερÞ αýξηση των μυστηριωδþν κρüτων απü το λüφο. Τη ΠρωτομαγιÜ του 1915 οι κρüτοι αυτοß ακοýστηκαν ως το 'Αλσμπουρι, ενþ την ερχüμενη ΑποκριÜ ακοýστηκε Ýνα υπüγειο βουητü που Þταν ανεξÞγητα συγχρονισμÝνο με τις εκρÞξεις φωτιÜς -«κατορθþματα αυτþν των μÜγων, των Γουüτλι»- στη κορφÞ του λüφου ΣÝντινελ. Ο Γουßλμπουρ συνÝχιζε να μεγαλþνει αφýσικα, μ' αποτÝλεσμα να εßναι τεσσÜρων ετþν και να μοιÜζει με δεκÜχρονο παιδß. ΔιÜβαζεν ασταμÜτητα, μüνος του πια, αλλÜ μιλοýσε πολý λιγüτερο απü πριν. ¹ταν τρομερÜ μυστικοπαθÞς κι οι ντüπιοι Üρχισαν να σχολιÜζουν για πρþτη φορÜ τη μοχθηρÞ Ýκφραση που αποτυπωνüταν μÝρα τη μÝρα στο τραγüμορφο πρüσωπü του. ΚÜποτε-κÜποτε μουρμοýριζε ακατÜληπτα κορακßστικα κι Ýψαλλε σε αλλüκοτους ρυθμοýς, προκαλþντας ρßγη ανομολüγητου τρüμου σ' üποιο τýχαινε να τον ακοýσει. Η απÝχθεια που προκαλοýσε σ' üλα ανεξαιρÝτως τα σκυλιÜ γßνηκε θÝμα ατÝλειωτων συζητÞσεων. Κυκλοφοροýσε με πιστüλι για να μπορεß να διασχßζει με ασφÜλεια την εξοχÞ κι η σποραδικÞ χρÞση του üπλου δεν αýξησε, φυσικÜ, τη δημοτικüτητÜ του στους ιδιοκτÞτες των μαντρüσκυλων.

     Οι λιγοστοß επισκÝπτες του σπιτιοý βρßσκανε συχνÜ τη Λαβßνια μüνη στο ισüγειο, ενþ παρÜξενοι θüρυβοι και βÞματα αντηχοýσαν απü τον ερμητικÜ κλειστü πρþτο üροφο. Εκεßνη δεν αποκÜλυπτε ποτÝ τι κÜναν ο πατÝρας κι ο γιος της εκεß πÜνω, μολονüτι μια φορÜ χλþμιασε και πανικοβλÞθηκε üταν Ýνας πλανüδιος ψαρÜς -αιþνιο πειραχτÞρι- Ýκανε ν' ανοßξει τη κλειδωμÝνη πüρτα που οδηγοýσε στη σκÜλα. Αυτüς εßπε αργüτερα στους αργüσχολους στο ΝτÜνγουιτς üτι του φÜνηκε πως Üκουσε ποδοβολητü αλüγου απü τον πÜνω üροφο. Κεßνοι το σκεφτÞκανε λßγο, το συνδυÜσανε με τη πλατφüρμα, τη πüρτα και τα γελÜδια που εξαφανßζονταν τüσο τακτικÜ κι αναρρßγησαν üταν αναλογßστηκαν ιστορßες απü τα νιÜτα του γερο-Γουüτλι και θρýλους για τρομερÜ πλÜσματα που ξεπηδοýν απü τα Ýγκατα της γης üταν θυσιÜζεται Ýνας ταýρος τη κατÜλληλη στιγμÞ με συγκεκριμÝνο τελετουργικü. Εßχανε παρατηρÞσει απü καιρü πως τα σκυλιÜ απεχθÜνονταν κι Ýτρεμαν ολüκληρο το κτÞμα των Γουüτλι, το ßδιο λυσσασμÝνα üσο μισοýσαν κι Ýτρεμαν τον ßδιο τον Γουßλμπουρ.

     Το 1917 ξÝσπασε ο πüλεμος κι ο δικαστÞς Σüγιερ Γουüτλι, επικεφαλÞς του τοπικοý στρατολογικοý γραφεßου, δυσκολεýτηκε να βρει στο ΝτÜνγουιτς αρκετοýς νÝους κατÜλληλους να σταλοýν για εκπαßδευση. Η κυβÝρνηση, ξαφνιασμÝνη απü τüσα Ýντονα σημÜδια γενικÞς κατÜπτωσης, Ýστειλε μερικοýς αξιωματικοýς και στρατιωτικοýς γιατροýς να κÜνουν Ýρευνες. Το πüρισμα των ερευνþν τους εκδüθηκε στον Τýπο της ΝÝας Αγγλßας, üπως ßσως θυμοýνται οι αναγνþστες. Η δημοσιüτητα αυτÞ Ýβαλε τους δημοσιογρÜφους στα ßχνη των Γουüτλι. Η Μπüστον Γκλüουμπ κι η 'Αρκχαμ ΑντβερτÜιζερ τυπþσανε φανταχτερÜ Üρθρα στα κυριακÜτικα φýλλα τους γýρω απü τη πρüωρη ανÜπτυξη του νεαροý Γουßλμπουρ, τη μαýρη μαγεßα του γερο-Γουüτλι, τα παρÜξενα βιβλßα στα ρÜφια, το σφραγισμÝνο πρþτο üροφο της παλιÜς αγροικßας, τα παρÜδοξα φαινüμενα üλης της περιοχÞς και τους θορýβους των λüφων της. Ο Γουßλμπουρ Þταν τεσσερÜμισι ετþν τüτε κι Ýμοιαζε δεκαπεντÜχρονος νεαρüς. Τα χεßλη και τα μÜγουλÜ του σκοτεßνιαζαν Þδη απü γÝνεια κι η φωνÞ του εßχεν αρχßσει να χοντραßνει.

     Ο Ερλ Σüγιερ συνüδευσε στο σπßτι των Γουüτλι ομÜδες δημοσιογρÜφων και φωτογρÜφων και τους επÝστησε την προσοχÞ στην απαßσια δυσωδßα που τþρα φαινüταν ν' αναδýεται απü τον πÜνω üροφο. "¹ταν", εßπε, "ακριβþς σαν τη μυρωδιÜ που του εßχε κüψει την ανÜσα στο υπüστεγο που εγκαταλεßφθηκε μετÜ την αποπερÜτωση της επισκευÞς του σπιτιοý και σαν τις αμυδρÝς αναθυμιÜσεις που υπÞρχαν μερικÝς φορÝς κοντÜ στον πÝτρινο κýκλο στα βουνÜ". Οι κÜτοικοι του ΝτÜνγουιτς διαβÜσανε τ' Üρθρα που γραφτÞκανε και χαμογελÜσανε για τις ανακρßβειες. ΑπορÞσανε, κυρßως, που οι συντÜκτες επιμÝνανε τüσο στ' üτι ο γερο-Γουüτλι πλÞρωνε πÜντα για τα γελÜδια του με αρχαßα χρυσÜ νομßσματα. Οι Γουüτλι εßχανε δεχτεß τους επισκÝπτες τους μ' απροκÜλυπτη δυσφορßα, μολονüτι δε τüλμησαν να προκαλÝσουν επιπλÝον δημοσιüτητα με μια βßαιην αντßδραση Þ την Üρνηση να μιλÞσουν.

                                                    IV

     Για μια δεκαετßα τα χρονικÜ των Γουüτλι θÜβονται μες στη γενικÞ ζωÞ μιας αρρωστημÝνης κοινüτητας που 'ταν εξοικειωμÝνη με τις αλλüκοτες συνÞθειÝς τους και μαθημÝνη στα üργιÜ τους κÜθε ΠρωτομαγιÜ και των Αγßων ΠÜντων. Δυο φορÝς το χρüνο θ' ανÜβανε φωτιÝς στη κορφÞ του λüφου ΣÝντινελ και τα βουητÜ του βουνοý θ' ακοýγονταν ακüμα δυνατüτερα κι αγριüτερα. ωστüσο, σ' üλη τη διÜρκεια του χρüνου γßνονταν αλλüκοτα και δυσοßωνα πρÜγματα στο μοναχικü αγροτüσπιτο. Οι επισκÝπτες ισχυρßζονταν πως Üκουγαν παρÜξενους Þχους απü το σφραγισμÝνο πÜνω üροφο ακüμα κι üταν üλα τα μÝλη της οικογÝνειας Þτανε κÜτω κι αναρωτιüνταν πüσο βασανιστικÜ αργÜ θυσιαζüτανε συνÞθως μια γελÜδα Þ Ýνας ταýρος. ΣυζητÞσανε λßγο τη πιθανüτητα να προσφýγουνε στην Εταιρεßα Προστασßας Ζþων, αλλÜ τελικÜ το Üφησαν να περÜσει. ΒλÝπετε, οι κÜτοικοι του ΝτÜνγουιτς αποφεýγανε κατÜ κανüνα να τραβοýνε πÜνω τους τη προσοχÞ του Ýξω κüσμου.

     Γýρω στο 1923, üταν ο Γουßλμπουρ Þταν δεκÜχρονο αγüρι, ενþ το μυαλü, η φωνÞ, το παρÜστημα και το γενειοφüρο πρüσωπü του δßνανε την εντýπωση του þριμου Üντρα, Üρχισε καινοýριος οργασμüς δραστηριüτητας στο παλιü σπßτι. ΑυτÞ τη φορÜ περιορßστηκε στο σφραγισμÝνο πÜνω üροφο κι απο τις ξηλωμÝνες σανßδες που συσσωρευτÞκανε στην αυλÞ οι Üνθρωποι συμπÝραναν üτι ο νεαρüς κι ο παπποýς του εßχανε ρßξει üλα τα χωρßσματα κι εßχαν αφαιρÝσει, μÜλιστα και το δÜπεδο της σοφßτας, αφÞνοντας Ýνα πελþριο κενü χþρο ανÜμεσα στο δÜπεδο του πρþτου ορüφου και την επικλινÞ στÝγη. Οι Γουüτλι εßχανε γκρεμßσει ακüμα και τη μεγÜλη κεντρικÞ καμινÜδα και συνδÝσανε στη σκουριασμÝνη κουζßνα Ýν εξωτερικü τενεκεδÝνιο μπουρß σüμπας.

     Την επüμενη Üνοιξη, ο γερο-Γουüτλι παρατÞρησε πως αυξανüταν ο αριθμüς των νυχτοπουλιþν που βγαßναν απü το ΦαρÜγγι Της Κρýας ΠηγÞς  για να τιτιβßσουνε κÜτω απü το παρÜθυρü του τις νýχτες. ¸δινε μεγÜλη σημασßα στο γεγονüς κι εßπε στους αργüσχολους του 'Οσμπορν üτι μÜλλον πλησßαζε η þρα του.

 -"Κρþζουν ακριβþς με το ρυθμü της ανÜσας μου τþρα", εßπε "κι ετοιμÜζονται, φαντÜζομαι, ν' αρπÜξουν τη ψυχÞ μου. ΞÝρουν üτι φεýγω και δε θÝλουν να τη χÜσουν. Αφοý φýγω, θα καταλÜβετε üλοι σας αν μ' Ýπιασαν Þ üχι. Αν τα καταφÝρουν, θα τερερßζουν σαν να γελÜνε ως το ξημÝρωμα. Αν üχι, θα 'ναι Þσυχα. Τα περιμÝνω, üμως και σκοπεýω να παλÝψω Üγρια για τη ψυχÞ μου"!

     Το βρÜδυ της ΓιορτÞς της ΣοδειÜς, την 1η Αυγοýστου 1924, ο δüκτωρ Χüφτον απü το 'Αλσμπουρι κλÞθηκεν επειγüντως απü τον Γουßλμπουρ Γουüτλι, που 'χε καλπÜσει σα τρελüς μες στη νýχτα με το μοναδικü Üλογο που του 'χεν απομεßνει για να τηλεφωνÞσει απü το μαγαζß του ¼σμπορν. ΦτÜνοντας, βρÞκε το γερο-Γουüτλι σε πολý σοβαρÞ κατÜσταση. Ο σφυγμüς κι η ρογχþδης ανÜσα του, μαρτυροýσαν üτι το τÝλος πλησßαζε. Η Üσχημη αλμπßνα κüρη του κι ο παρÜξενα γενειοφüρος εγγονüς του στÝκονταν δßπλα στο κρεβÜτι, ενþ απü το Üδειο κÝλυφος απü πÜνω ακοýγονταν ρυθμικÜ πλαταγßσματα Þ πλατσουρßσματα, σαν τον παφλασμü κυμÜτων σε λεßα ακρογιαλιÜ. 'Ομως αυτü που ενüχλησε πÜνω απ' üλα το γιατρü Þταν τα φλýαρα νυχτοποýλια απ' Ýξω: μια πολυπληθÞς λεγεþνα πουλιþν που τσßριζε ξανÜ και ξανÜ το ατÝλειωτο σÜλπισμÜ της σε διαβολικü συντονισμü με τη ρηχÞ ανÜσα του ετοιμοθÜνατου. "¹ταν απαßσιο κι αφýσικο...φρικιαστικü", σκÝφτηκε ο δüκτωρ Xüφτoν, üπως κι üλη η περιοχÞ στην οποßα εßχε μπει τüσο απρüθυμα ανταποκρινüμενος στην επεßγουσα κλÞση.

     Γýρω στη μßα το πρωß, ο γερο-Γουüτλι ανÝκτησε τις αισθÞσεις του, διÝκοψε το αγκομαχητü του και ψÝλλισε μερικÝς λÝξεις στον εγγονü του:

 -"Περισσüτερο χþρο, Γουßλι, περισσüτερο χþρο, γρÞγορα. Εσý μεγαλþνεις, αλλÜ κεßνο μεγαλþνει γρηγορþτερα. Σýντομα θα 'ναι Ýτοιμο να σε υπηρετÞσει, αγüρι μου. 'Ανοιξε τις πýλες του Γιογκ Σοδüθ με το μεγÜλο ψαλμü που θα βρεις στη σελßδα 751 της ολοκληρωμÝνης Ýκδοσης και τüτε μüνο βÜλε φωτιÜ στη φυλακÞ. Η φωτιÜ απü τη γη δε μπορεß να το βλÜψει πια". ¹τανε θεüτρελος, πÝρ' απü κÜθε αμφιβολßα. ΜετÜ απü μια παýση, που στη διÜρκεια της το κοπÜδι των νυχτοπουλιþν απ' Ýξω συντüνισε τα κρωξßματÜ του με τον αλλαγμÝνο ρυθμü της ανÜσας του κι ακουστÞκανε παρÜξενες βροντÝς απü το βουνü, πρüσθεσε μερικÝς ακüμα φρÜσεις: "ΤÜιζÝ το τακτικÜ, Γουßλι, μη τ' αφÞσεις να πεινÜσει, αλλÜ οýτε και να μεγαλþσει πολý γρÞγορα, γιατß, αν βγει Ýξω πριν ανοßξεις το Γιογκ Σοδüθ, θα τελειþσουν üλα. Μüνο κεßνοι απü κει Ýξω μποροýν να το κÜνουν να πολλαπλασιαστεß και να δουλÝψει... Μüνο κεßνοι, οι παλιοß που θÝλουν να γυρßσουν πßσω..."

     Τα λüγια του πνιγÞκανε ξανÜ σ' αγκομαχητÜ κι η Λαβßνια Ýβγαλε μια κραυγÞ üταν τα κρωξßματα απ' Ýξω συγχρονιστÞκανε και πÜλι με την ανÜσα του. Αυτü συνεχßστηκε για μιαν þρα σχεδüν, þσπου Üρχισε ο τελικüς ρüγχος. Κι üταν ο δüκτωρ Χüφτον κατÝβασε τα ρυτιδωμÝνα βλÝφαρα πÜνω απü τα απλανÞ γκρßζα μÜτια, ο σαματÜς των πουλιþν σιγÜ-σιγÜ Ýσβησε τελεßως. Η Λαβßνια Ýκλαιγε με λυγμοýς, αλλÜ ο Γουßλμπουρ γÝλασε, ενþ οι κρüτοι απü τα Ýγκατα της γης ηχοýσαν απü μακριÜ.

 -"Δεν τον Ýπιασαν!" μουρμοýρισε με τη βαθιÜ, βαρýτονη φωνÞ του.

     Ο Γουßλμπουρ εßχε αποκτÞσει πραγματικÜ φοβερÞ μüρφωση με το μονüπλευρο τρüπο του κι Þτανε γνωστüς δι' αλληλογραφßας σε πολλοýς βιβλιοθηκÜριους στα μακρινÜ μÝρη που φυλÜσσονται σπÜνια κι απαγορευμÝνα βιβλßα. Οι Üνθρωποι του ΝτÜνγουιτς τον μισοýσανε και τον Ýτρεμαν üλο και περισσüτερο, ειδικÜ üταν Üρχισαν να τον υποψιÜζονται για την εξαφÜνιση μερικþν παιδιþν. ΑλλÜ κατÜφερναν πÜντα να αποσιωποýν την Ýρευνα απü φüβο Þ απü απληστßα, αφοý τα παλιÜ χρυσÜ νομßσματα εξακολουθοýσαν, üπως και στην εποχÞ του παπποý του, να ρÝουνε τακτικÜ για την αγορÜ γελαδιþν. Στο μεταξý, ο Γουßλμπουρ Ýδειχνε πραγματικüς Üντρας πια και μολονüτι το ýψος του Þταν Þδη στον μÝσον üρο συνÝχιζε ν' αναπτýσσεται. Το 1925, üταν τον επισκÝφτηκε Ýνας καθηγητÞς απü το πανεπιστÞμιο Μισκατüνικ -με τον οποßο αλληλογραφοýσε- κι Ýφυγε αργüτερα κÜτωχρος και ταραγμÝνος, ο μικρüς εßχε ξεπερÜσει τα δυο μÝτρα σε ýψος.

     Απü την αρχÞ ο Γουßλμπουρ αντιμετþπιζε την παραμορφωμÝνη αλμπßνα μητÝρα του με ολοÝνα μεγαλýτερη περιφρüνηση και τελικÜ της απαγüρευσε ν' ανεβαßνει μαζß του στα βουνÜ τα βρÜδια της ΠρωτομαγιÜς και των Αγßων ΠÜντων. Το 1926, το θλιβερü πλÜσμα παραπονÝθηκε στη ΜÜμι Μπßσοπ üτι τον φοβüταν.

 -"ΞÝρω περισσüτερα γι' αυτüν απ' üσα μπορþ να σου πω, ΜÜμι", εßπε "και τον τελευταßο καιρü υπÜρχουνε κι Üλλα που δε θÝλω να μÜθω! ΜÜρτυς μου ο Θεüς, δεν ξÝρω οýτε τι θÝλει οýτε τι προσπαθεß να κÜνει".

     Κεßνη τη μÝρα των Αγßων ΠÜντων, οι θüρυβοι απü το βουνü ηχÞσανε δυνατüτεροι απü ποτÝ και φλüγες φωτßσανε τη κορφÞ του ΣεντινÝλ. Οι ντüπιοι üμως προσÝξανε πιüτερο τα ρυθμικÜ κρωξßματα ενüς μεγÜλου σμÞνους νυχτοπουλιþν που, Ýχοντας καθυστερÞσει αφýσικα στην αποδημßα τους, εßχανε συγκεντρωθεß γýρω απü τη σκοτεινÞ αγροικßα των Γουüτλι. ΜετÜ τα μεσÜνυχτα, οι διαπεραστικÝς νüτες τους ξεσπÜσανε σ' Ýνα εßδος τερερßσματος που θýμιζε σατανικü γÝλιο κι αντηχοýσε σ' üλη τη περιοχÞ μÝχρι που 'φεξε για τα καλÜ, Μüνο τüτε εξαφανιστÞκανε, πετþντας βιαστικÜ προς το Νüτο, τουλÜχιστον Ýνα μÞνα αργüτερα απü συνÞθως, Κανεßς δε μπüρεσε να το εξηγÞσει αυτü παρÜ μüνον αργüτερα. Δεν εßχε πεθÜνει κανεßς απü τους χωρικοýς, αλλÜ κανεßς δε ξανÜδε τη δýστυχη Λαβßνια Γουüτλι, την εκφυλισμÝνη αλμπßνα.

     Το καλοκαßρι του 1927, ο Γουßλμπουρ επισκεýασε δυο καλýβες στην αυλÞ του σπιτιοý κι Üρχισε να μεταφÝρει κει τα βιβλßα και τα πρÜγματÜ του. Λßγον αργüτερα, ο Ερλ Σüγιερ ανακοßνωσε σ' αυτοýς που συχνÜζανε στου ¼σμπορν üτι οι ξυλουργικÝς εργασßες εßχανε ξαναρχßσει στην αγροικßα των Γουüτλι. Ο Γουßλμπουρ κÜρφωνε üλες τις πüρτες και τα παρÜθυρα του ισογεßου και μÜλλον αφαιροýσε τα χωρßσματα, üπως εßχε κÜνει ο παπποýς του στον πÜνω üροφο πριν απο τÝσσερα χρüνια. Τþρα Ýμενε σε μιαν απü τις δυο αποθÞκες κι ο Σüγιερ εßπε πως του φαινüταν ασυνÞθιστα ανÞσυχος και φοβισμÝνος. 'Ολοι υποψιÜζονταν üτι Þξερε κÜτι για την εξαφÜνιση της μητÝρας του κι ελÜχιστοι τολμοýσαν να πλησιÜσουνε πλÝον στο κτÞμα του. Εßχε ξεπερÜσει τα δυο μÝτρα και δεκαπÝντε πüντους σε ýψος και τßποτα δεν Ýδειχνε πως η ανÜπτυξÞ του θα σταματοýσε.

                                                  V

     Το πιο παρÜδοξο γεγονüς του επüμενου χειμþνα Þταν το πρþτο ταξßδι του Γουßλμπουρ Ýξω απü τα üρια του ΝτÜνγουιτς, ΠαρÜ τη πυκνÞ αλληλογραφßα του, με τη ΒιβλιοθÞκη ΓουÜιντνερ του ΧÜρβαρντ, την ΕθνικÞ ΒιβλιοθÞκη του Παρισιοý, το Βρετανικü Μουσεßο, το ΠανεπιστÞμιο του ΜπουÝνος 'Αιρες και τη ΒιβλιοθÞκη του Πανεπιστημßου Μισκατüνικ στο 'Αρκχαμ, δε κατÜφερε να δανειστεß το βιβλßο που χρειαζüταν απεγνωσμÝνα. ¸τσι, ξεκßνησε τελικÜ ο ßδιος -Üθλιος, βρþμικος, με γενειÜδα και με Üξεστη διÜλεκτο- να συμβουλευτεß Ýνα αντßγραφο στο Μισκατüνικ, που 'τανε το πιο κοντινü γεωγραφικÜ. Με ýψος κοντÜ δυüμισι μÝτρα τþρα και με τη καινοýρια βαλßτσα που 'χεν αγορÜσει απü το μαγαζß του ¼σμπορν, το μελαψü και τραγüμορφο τÝρας εμφανßστηκε μια μÝρα στο 'Αρκχαμ ζητþντας το φοβερü βιβλßο που φυλασσüτανε κλειδωμÝνο στη βιβλιοθÞκη του πανεπιστημßου: το τρομερü Νεκρονομικüν του τρελοý 'Αραβα Αμπντοýλ ΑλχαζρÝντ στη λατινικÞ Ýκδοση του ΟλÜους Βüρμιους, üπως κυκλοφüρησε στην Ισπανßα το δÝκατο Ýβδομο αιþνα. Κι ενþ δεν εßχε ξαναδεß ποτÝ του πüλη, η μοναδικÞ του Ýγνοια Þταν να βρει το δρüμο για το πανεπιστÞμιο. ΦτÜνοντας, πÝρασεν απτüητος μπροστÜ απü το μεγαλüσωμο σκυλß-φýλακα που, Ýχοντας γυμνþσει τα δüντια του, γÜβγιζε μ' αφýσικη λýσσα κι εχθρüτητα και τÝντωνε φρενιασμÝνα τη χοντρÞ αλυσßδα του.

     Ο Γουßλμπουρ εßχε μαζß του την ανεκτßμητη αλλ' ατελÞ αγγλικÞ Ýκδοση του δüκτορα Ντι, που του 'χε κληροδοτÞσει ο παπποýς του. ΚαταφÝρνοντας να πÜρει στα χÝρια του το λατινικü αντßγραφο, Üρχισε αμÝσως να παραβÜλλει τα δυο κεßμενα, με σκοπü ν' ανακαλýψει το συγκεκριμÝνο απüσπασμα που αντιστοιχοýσε στη σελßδα 751 του ελλιποýς αντιγρÜφου του. Αυτü δε μποροýσε να το κρýψει απü το βιβλιοθηκÜριο -τον καθηγητÞ ΧÝνρι 'Αρμιτατζ (πτυχιοýχο τριþν πανεπιστημßων) που τον εßχε επισκεφτεß στο αγρüκτημα και τþρα του 'κανε διÜφορες ερωτÞσεις χωρßς να τον προσβÜλει. 'Οπως αναγκÜστηκε να παραδεχτεß, Ýψαχνε για κÜποια μαγικÞ ωδÞ Þ ξüρκι που θα περιεßχε το φοβερü üνομα Γιογκ-Σοδüθ, αλλÜ δυσκολευüταν συναντþντας ασυμφωνßες, επαναλÞψεις και διφοροýμενες διατυπþσεις. Κι ενþ κεßνος αντÝγραφε τη μαγικÞ ωδÞ που διÜλεξε τελικÜ, ο δüκτωρ 'Αρμιτατζ κοßταξε ÜθελÜ του πÜνω απü τον þμο του νεαροý τις ανοιχτÝς σελßδες. Η αριστερÞ, η λατινικÞ Ýκδοση, περιεßχε τερατþδεις απειλÝς για την ειρÞνη και τη πνευματικÞ υγεßα του κüσμου:

   "Κι οýτε πρÝπει να πιστεýετε (Ýλεγε το κεßμενο üπως το μετÝφραζε νοερÜ ο 'Αρμιτατζ) πως ο Üνθρωπος εßναι ο πρþτος Þ ο τελευταßος κýριος της γης Þ πως τα γνωστÜ ζωντανÜ κι υλικÜ πρÜγματα εßναι τα μüνα στον κüσμο. Οι Παλιοß υπÞρχαν, υπÜρχουν και θα υπÜρχουν. 'Οχι στις διαστÜσεις που γνωρßζουμε, αλλÜ ανÜμεσÜ τους βαδßζουνε γαλÞνιοι και πρωτογενεßς, αδιÜστατοι κι αüρατοι για τα μÜτια μας. Ο Γιογκ-Σοδüθ ξÝρει τη Πýλη. Ο Γιογκ-Σοδüθ εßναι η Πýλη. Ο Γιογκ-Σοδüθ εßναι το Κλειδß κι ο Φýλακας της Πýλης. Το παρελθüν, το παρüν, το μÝλλον, üλα εßναι Ýνα με τον Γιογκ-Σοδüθ. ΞÝρει απü που φýγαν οι Παλιοß τüτε κι απü ποý θα ξαναγυρßσουν. ΞÝρει ποý πÜτησαν Εκεßνοι το Ýδαφος της γης και που θα το πατÞσουν ξανÜ και γιατß κανεßς δε μπορεß να Τους εμποδßσει. Μüνο απü τη μυρωδιÜ Τους καταλαβαßνουν οι Üνθρωποι μερικÝς φορÝς τη Παρουσßα Τους, αλλÜ τη ΜορφÞ Τους δε μπορεß να τη ξÝρει κανεßς, εκτüς απü τα χαρακτηριστικÜ που Αυτοß προσδþσανε στην ανθρωπüτητα. Κι αυτÜ εßναι πολλþν ειδþν και ποικßλλουν απü το πιστüτερο ομοßωμα του ανθρþπου ως το αüρατο κι Üυλο σχÞμα που Ýχουν Αυτοß. Περπατοýν αüρατοι και τρομεροß σε μοναχικÜ μÝρη üπου Ýχουν προφερθεß οι ΛÝξεις κι Ýχουν απαγγελθεß δυνατÜ οι Τελετουργßες στις ΕποχÝς τους. Ο Üνεμος μουρμουρßζει με τις φωνÝς Τους κι η γη ψιθυρßζει με τη συνεßδησÞ Τους. Τσακßζουνε το δÜσος και συνθλßβουνε τη πüλη για να μη μπορεß κανÝν απü τα δυο να δει το χÝρι που χτυπÜ. Η ΚαντÜθ Τους γνþρισε στην ερημιÜ των πÜγων, αλλÜ ποιüς Üνθρωπος γνωρßζει τη ΚαντÜθ; Η παγωμÝνη Ýρημος του Νüτου και τα βουλιαγμÝνα νησιÜ του Ωκεανοý Ýχουνε πÝτρες που φÝρουνε τη σφραγßδα Τους, αλλÜ ποιüς Ýχει δει την παγωμÝνη πüλη Þ το σφραγισμÝνο πýργο που στολßζεται εδþ κι αιþνες με φýκια και πεταλßδες; Ο ΜÝγας Κθοýλου εßναι ο ξÜδερφüς Τους κι ωστüσο μüνο θολÜ μπορεß να Τους διακρßνει. ΙÜ! Σουμπ-ΝιγκουρÜθ! Σα δυσωδßα θα Τους γνωρßσετε. Το χÝρι Τους βρßσκεται στο λαιμü σας, αλλÜ δεν Τους βλÝπετε. Η Κατοικßα Τους εßναι μÝσα στα διπλοκλειδωμÝνα σπιτικÜ σας. Ο Γιογκ-Σοδüθ εßναι το Κλειδß της Πýλης, üπου συναντιοýνται πολλÝς σφαßρες. Ο Üνθρωπος κυβερνÜ τþρα κει που Αυτοß κυβερνοýσανε κÜποτε. Σýντομα θα κυβερνοýν Αυτοß κει που τþρα κυβερνÜ ο Üνθρωπος. ΜετÜ το καλοκαßρι Ýρχεται ο χειμþνας, μετÜ το χειμþνα το καλοκαßρι. ΠεριμÝνουν υπομονετικοß και σßγουροι, γιατß ξÝρουν üτι θα ξανÜρθει η Βασιλεßα Τους".

     Ο δüκτωρ 'Αρμιτατζ, συνδυÜζοντας αυτÜ που διÜβαζε με τα üσα εßχεν ακοýσει για το ΝτÜνγουιτς, για τις ζοφερÝς παρουσßες του, για τον Γουßλμπουρ Γουüτλι και τη σκοτεινÞ, αποτρüπαιη φÞμη γýρω απü το üνομÜ του, που ξεκινοýσε απο μια μυστηριþδη γÝννα κι Ýφτανε στην υποψßα μητροκτονßας, Ýνιωσε να τον τυλßγει Ýνας τρüμος τüσον απτüς üσο η υγρασßα του τÜφου. Ο ζωüμορφος γßγαντας που Þταν σκυμμÝνος μπροστÜ του Ýμοιαζε με γÝννημα Üλλου πλανÞτη Þ διÜστασης, με κÜτι που ανÞκε μüνο κατÜ Ýνα μÝρος στην ανθρωπüτητα και εßχε δεσμοýς με μαýρες αβýσσους ουσßας και οντüτητας που απλþνονται σαν τιτÜνια φαντÜσματα πÝρα απü τις σφαßρες της δýναμης και της ýλης, του χþρου και του χρüνου. Ο Γουßλμπουρ σÞκωσε το κεφÜλι του κι Üρχισε να μιλÜει μ' αυτÞ τη παρÜξενη, βαρýτονη φωνÞ που μαρτυροýσε πως οι φωνητικÝς του χορδÝς δεν Þταν ακριβþς ανθρþπινες.

 -"Κýριε 'Αρμιτατζ", εßπε, "νομßζω üτι πρÝπει να δανειστþ αυτü το βιβλßο. ΥπÜρχουνε πρÜγματα που πρÝπει να δοκιμÜσω κÜτω απü συγκεκριμÝνες συνθÞκες που εßναι αδýνατες εδþ και θα Þτανε θανÜσιμο αμÜρτημα ν' αφÞσετε Ýνα γραφειοκρατικü κανονισμü να με σταματÞσει. ΑφÞστε με να το πÜρω μαζß μου, κýριε και σας ορκßζομαι üτι κανεßς δε θα το καταλÜβει. Δε χρειÜζεται να σας πω üτι θα το προσÝξω σαν τα μÜτια μου. Δεν κατÜντησα εγþ το αντßγραφο του Ντι σ' αυτÜ τα χÜλια..." ΔιÝκοψε τη φρÜση του διαβÜζοντας την ανυποχþρητη Üρνηση στο πρüσωπο του βιβλιοθηκÜριου και τα ζωüμορφα χαρακτηριστικÜ του σκοτεßνιασαν. Ο 'Αρμιτατζ, Ýτοιμος να του πει üτι μποροýσε ν' αντιγρÜψει üποια αποσπÜσματα Þθελε, σκÝφτηκε ξαφνικÜ τα πιθανÜ επακüλουθα και συγκρατÞθηκε. Θα 'παιρνε πολý μεγÜλη ευθýνη δßνοντας σ' Ýνα τÝτοιο πλÜσμα το κλειδß για ανßερες εξþτερες σφαßρες. Ο Γουüτλι μÜντεψε τις σκÝψεις του και προσποιÞθηκε τον αδιÜφορο. "Πολý καλÜ, λοιπüν, αφοý αυτü θÝλετε. ºσως στο ΧÜρβαρντ δεν εßναι τüσο κατηγορηματικοß üσο σεις". Χωρßς Üλλη λÝξη, σηκþθηκε και βγÞκε απü το κτßριο, σκýβοντας για να περÜσει απü τις πüρτες.

     Ο 'Αρμιτατζ Üκουσε το Üγριο γÜβγισμα του μεγÜλου σκυλιοý-φýλακα και κοßταξε τη θεüρατη κορμοστασιÜ του Γουüτλι να διασχßζει τον κÞπο του πανεπιστημßου που φαινüταν απü το παρÜθυρο. Αναλογßστηκε τις Üγριες ιστορßες που 'χεν ακοýσει και θυμÞθηκε τα παλιÜ Üρθρα που εßχανε κυκλοφορÞσει στην ΚυριακÜτικη ΑντβερτÜιζερ, μαζß με τις δοξασßες που 'χε σταχυολογÞσει απü τους χωρικοýς του ΝτÜνγουιτς στη διÜρκεια της επßσκεψÞς του...
     Αüρατα πρÜγματα που δεν Þταν απü τη γη -Þ τουλÜχιστον απü την τρισδιÜστατη γη- κυκλοφοροýσανε, δýσοσμα και τρομακτικÜ, μες στα λαγκÜδια της ΝÝας Αγγλßας και γεννοβολοýσαν αισχρÜ πÜνω στις κορφÝς των βουνþν. Γι' αυτü Þτανε βÝβαιος απü πολý καιρü. Τþρα üμως Ýνιωθε να πλησιÜζει ανατριχιαστικÜ ο ΕισβολÝας-Τρüμος κι αντιλÞφθηκε μια τρομακτικÞ πρüοδο στο σχÝδιο του αρχαßου και, κÜποτε, παθητικοý ΕφιÜλτη. ΑπÝστρεψε το βλÝμμα απü το Νεκρονομικüν, μ' Ýνα ρßγος αποστροφÞς, αλλÜ στο δωμÜτιο κυριαρχοýσε ακüμα μια ανüσια κι ακαθüριστη δυσοσμßα. «Σαν δυσωδßα θα Τους γνωρßσετε», αναλογßστηκε. Ναι, η μυρωδιÜ Þταν η ßδια που τον εßχε αναγουλιÜσει στην αγροικßα των Γουüτλι λιγüτερο απü τρßα χρüνια πριν. ΣκÝφτηκε τον Γουßλμπουρ, ζωüμορφο κι απειλητικü Üλλη μια φορÜ και γÝλασε δυνατÜ üταν θυμÞθηκε τις φÞμες που
κυκλοψοροýσαν στο χωριü για τον πατÝρα του.

 -"Ενδογαμßα;" μονολüγησε ο 'Αρμιτατζ. "Μεγαλοδýναμε ΘεÝ, τι αφελεßς! Δεßξε τους το ΜÝγα Θεü ΠÜνα του 'Αρθουρ ΜÜχεν και θα τον αποδþσουν σ' Ýνα συνηθισμÝνο σκÜνδαλο του ΝτÜνγουιτς! ΑλλÜ τß πλÜσμα, ποιÜ επÜρατη, αüρατη δýναμη πÜνω Þ Ýξω απ' αυτÞ τη τρισδιÜστατη γη Þταν ο πατÝρας του Γουßλμπουρ Γουüτλι; ΓεννημÝνος την ΥπαπαντÞ, εννιÜ μÞνες μετÜ τη ΠρωτομαγιÜ του 1912, üταν ο απüηχος των κρüτων της γης Ýφτασε μÝχρι το 'Αρκχαμ... Τß βÜδισε πÜνω στα βουνÜ κεßνη τη νýχτα; ΠοιÜ ανüσια φρßκη εμφανßστηκε στον κüσμο με μισοανθρþπινο αßμα και σÜρκα";

     Στη διÜρκεια των επüμενων εβδομÜδων, ο δüκτωρ 'Αρμιτατζ βÜλθηκε να συγκεντρþσει üσες περισσüτερες πληροφορßες μπoροýσε για τον Γουßλμπουρ Γουüτλι και τις Üυλες παρουσßες γýρω απü το ΝτÜνγουιτς. Επικοινþνησε με το δüκτορα Χüφτον απü το 'Αλσμπουρι, που 'χε φροντßσει τον γερο-Γουüτλι στη μοιραßα του αρρþστια και τα τελευταßα λüγια του παπποý, üπως τα επανÝλαβε λÝξη προς λÝξη ο γιατρüς, του γεννÞσαν νÝα ερωτηματικÜ. Μια επßσκεψη στο ΝτÜνγουιτς δεν του αποκÜλυψε τßποτα καινοýριο, αλλÜ μια πιο προσεκτικÞ ανÜγνωση του Νεκρονομικοý, στα ßδια αποσπÜσματα που αναζητοýσε τüσον απεγνωσμÝνα ο Γουßλμπουρ, φÜνηκε να παρÝχει καινοýριες και τρομερÝς πληροφορßες για τη φýση, τις μεθüδους και τις επιθυμßες του αλλüκοτου δαßμονα που απειλοýσε αυτü τον πλανÞτη. Συζητþντας με αρκετοýς μελετητÝς αρχαúκÞς γνþσης στη Βοστüνη κι αλληλογραφþντας με πολλοýς Üλλους, Ýνιωσε να τονε πλημμυρßζει üλο και μεγαλýτερο δÝος, που εξελßχτηκε απü ανησυχßα σε μια κατÜσταση δριμýτατου διανοητικοý τρüμου. Καθþς πλησßαζε το καλοκαßρι, Ýνιωσε üτι κÜτι Ýπρεπε να γßνει με την απειλÞ που καραδοκοýσε στη κοιλÜδα του Μισκατüνικ και με το τερατþδες πλÜσμα που Þτανε γνωστü με το ανθρþπινο üνομα Γουßλμπουρ Γουüτλι.

                                                   VI

     Ο τρüμος του ΝτÜνγουιτς ξÝσπασε ανÜμεσα στη ΓιορτÞ της ΣοδειÜς και την ισημερßα του 1928 κι ο δüκτωρ 'Αρμιτατζ Þταν ανÜμεσα σ' αυτοýς που γßναν μÜρτυρες του φρικιαστικοý προλüγου του. Εßχε μÜθει, στο μεταξý, για τη γκροτÝσκα εμφÜνιση του Γουüτλι στο ΚÝμπριτζ και τις απεγνωσμÝνες του προσπÜθειες να δανειστεß Þ ν' αντιγρÜψει αποσπÜσματα του Νεκρονομικοý απü τη ΒιβλιοθÞκη ΓουÜντνερ. ΑυτÝς οι προσπÜθειες αποδεßχτηκαν Üκαρπες, αφοý ο 'Αρμιτατζ εßχε στεßλει σαφεßς προειδοποιÞσεις σ' üλους τους βιβλιοθηκÜριους που Þταν υπεýθυνοι για το φοβερü βιβλßο. Ο Γουßλμπουρ φÜνηκε τρομερÜ ανÞσυχος στο ΚÝμπριτζ χρειαζüταν οπωσδÞποτε το βιβλßο κι ανυπομονοýσε να επιστρÝψει το συντομþτερο στη γενÝτειρÜ του, σα να φοβüταν üτι κÜτι φοβερü θα συνÝβαινε στη διÜρκεια της απουσßας του.

     Στις αρχÝς Αυγοýστου συνÝβη αυτü που σχεδüν αναμενüταν, Τις μικρÝς þρες της 3ης του μÞνα, ο δüκτωρ 'Αρμιτατζ ξýπνησε ξαφνικÜ απü τ' Üγρια, φρενιασμÝνα ουρλιαχτÜ του σκýλου-φýλακα του πανεπιστημßου. ΒραχνÜ και τρομακτικÜ, τ' αλαλιασμÝνα, ξετρελαμÝνα αλυχτßσματα και γρυλßσματα συνεχßζονταν με ολοÝνα μεγαλýτερη Ýνταση, αλλÜ και παýσεις με τρομερÜ υπονοοýμενα. Τüτε αντÞχησε μια κραυγÞ απü Ýναν εντελþς διαφορετικü λÜρυγγα, μια κραυγÞ που ξýπνησε το μισü 'Αρκχαμ και στοßχειωσε τον ýπνο των κατοßκων του για πÜντα, μια κραυγÞ που δε θα μποροýσε να προÝρχεται απü πλÜσμα που γεννÞθηκε στη γη Þ που ανÞκει σ' αυτÞ.

     Ο 'Αρμιτατζ, αφοý ντýθηκε και βγÞκε βιαστικÜ, εßδε πως Üλλοι Þταν Þδη Ýξω και τρÝχανε μπρος του κι Üκουσε το διαπεραστικü Þχο του συναγερμοý της βιβλιοθÞκης να σκßζει τη σιγαλιÜ της νýχτας. ¸να παρÜθυρο Ýχασκε ανοιχτü και σκοτεινü μÝσα στο φεγγαρüφωτο. ¼,τι Þταν αυτü που 'χεν Ýρθει, εßχε καταφÝρει προφανþς να μπει, γιατß τα γαβγßσματα και τ' αλυχτßσματα του σκýλου, που σβÞνανε τþρα σ' Ýνα φρικιαστικü ντουÝτο γρυλισμÜτων και πονεμÝνων κραυγþν, ακοýγονταν Þδη απü μÝσα. ΚÜποιο Ýνστικτο προειδοποßησε τον 'Αρμιτατζ üτι αυτü που συνÝβαινε δεν Þτανε κατÜλληλο θÝαμα γι' ανυποψßαστα μÜτια κι Ýτσι προσπÝρασε το πλÞθος με αυταρχικüτητα και ξεκλεßδωσε τη πüρτα του προθαλÜμου. ΑνÜμεσα στους Üλλους εßδε τον καθηγητÞ Γουüρεν ΡÜις και το δüκτορα ΦρÜνσις Μüργκαν, με τους οποßους εßχε συζητÞσει Ýνα μÝρος των υποψιþν και των φüβων του και τους Ýγνεψε να τον ακολουθÞσουν μÝσα.
     Ο μüνος Þχος που ακουγüτανε τþρα Þτανε το φοβισμÝνο, μονüτονο κλαψοýρισμα του σκýλου, αλλÜ τþρα ο 'Αρμιτατζ αντιλÞφθηκε μ' Ýνα ξαφνικü τßναγμα πως αμÝτρητα νυχτοποýλια εßχαν αρχßσει τους καταραμÝνους ρυθμικοýς κρωγμοýς τους μες απü τους θÜμνους, σα σε συγχρονισμü με τις στερνÝς ανÜσες κÜποιου ετοιμοθÜνατου.

     Η ατμüσφαιρα μÝσα στο κτßριο Þταν αποπνικτικÞ απü την τρομερÞ δυσωδßα που γνþριζε πια τüσο καλÜ ο δüκτωρ 'Αρμιτατζ κι οι τρεις Üντρες διασχßσανε τρÝχοντας τη σÜλα προς το μικρü αναγνωστÞριο απ' üπου ερχüτανε το σιγανü κλαψοýρισμα. Για μια στιγμÞ, κανεßς δε τüλμησε ν' ανÜψει το φως, αλλÜ τελικÜ ο 'Αρμιτατζ βρÞκε το κουρÜγιο να γυρßσει τον διακüπτη. ¸νας απü τους τρεις, δεν εξακριβþθηκε ποιος, οýρλιαξε μ' üλη του τη δýναμη βλÝποντας αυτü που κειτüτανε μπρος τους ανÜμεσα στ' αναποδογυρισμÝνα τραπÝζια και τις σκορπισμÝνες καρÝκλες. Ο καθηγητÞς ΡÜις δÞλωσε πως Ýνιωσε τις αισθÞσεις του να τον εγκαταλεßπουνε για μια στιγμÞ, μολονüτι δε κλονßστηκε, οýτε Ýπεσε.

     Το πρÜγμα που Þταν γερμÝνο στο Ýνα πλÜι μÝσα σε μιαν εμετικÞ λßμνη απü κιτρινοπρÜσινο ιχþρ και κολλþδη μÜζα εßχε ýψος δυο μÝτρα κι εβδομÞντα πÝντε πüντους. Ο σκýλος εßχε σκßσει Ýνα μÝρος των ροýχων του και λßγο απü το δÝρμα του. Δεν Þταν νεκρü, αλλÜ συστρεφüταν σιωπηλÜ και σπασμωδικÜ, ενþ το στÞθος του ανεβοκατÝβαινε στον ßδιο ρυθμü με τους φρενιασμÝνους κρωγμοýς των ανυπüμονων νυχτοπουλιþν απ' Ýξω. ΚομμÜτια απü τα παποýτσια και τα ροýχα του Þταν σκορπισμÝνα παντοý μες στο δωμÜτιο κι ακριβþς Ýξω απü το παρÜθυρο Þτανε πεταμÝνη μια Üδεια υφασμÜτινη τσÜντα. ΚοντÜ στο κεντρικü γραφεßο Þτανε πεσμÝνο Ýνα ρεβüλβερ που, üπως εξακριβþθηκε αργüτερα, δεν εκπυρσοκρüτησε εξαιτßας ενüς ελαττωματικοý φυσιγγιοý. Ωστüσο, τη προσοχÞ των παρευρισκομÝνων εκεßνη τη στιγμÞ μονοπωλοýσε το ßδιο το πλÜσμα. Θα Þτανε κοινüτοπο κι ανακριβÝς να ποýμε üτι καμιÜ ανθρþπινη πÝνα δε θα μποροýσε να το περιγρÜψει, αλλÜ γεγονüς εßναι üτι δε θα μποροýσε να το φανταστεß κÜποιος του οποßου η αντßληψη περιορßζεται στις συνηθισμÝνες μορφÝς ζωÞς αυτοý του πλανÞτη και των τριþν γνωστþν διαστÜσεων. Αναμφßβολα Þτανε κατÜ Ýνα μÝρος ανθρþπινο -τα χÝρια, το κεφÜλι και το ζωüμορφο πρüσωπο με το τραβηγμÝνο πηγοýνι που 'φερε τη σφραγßδα των Γουüτλι. ΑλλÜ το στÞθος και τα χαμηλüτερα μÝρη του σþματος Þταν απßστευτα τερατüμορφα, τüσον, þστε μüνο το επιμελÝς ντýσιμο του επÝτρεπε να κυκλοφορεß ατιμþρητο πÜνω στη γη.

     Απü τη μÝση και πÜνω Þταν σχεδüν ανθρωπüμορφο, αν και το στÞθος, στο σημεßο που τα φονικÜ σαγüνια του σκýλου ακουμποýσαν ακüμα προσεκτικÜ, εßχαν το σκληρü, λεπιδωτü δÝρμα του κροκüδειλου Þ του αλιγÜτορα. Η πλÜτη εßχε κßτρινες και μαýρες βοýλες και θýμιζε αμυδρÜ το πουκÜμισο φιδιοý. ΑλλÜ απü τη μÝση και κÜτω η φρßκη κορυφωνüταν, γιατß εδþ εξÝλειπε κÜθε ομοιüτητα με τον Üνθρωπο και κυριαρχοýσε η πιο εξωφρενικÞ φαντασßα. Το δÝρμα Þταν καλυμμÝνο με τραχý μαýρο τρßχωμα κι απü τη κοιλιÜ προεξεßχαν πολυÜριθμα μακρüστενα γκριζοπρÜσινα πλοκÜμια που κατÜληγανε σε κüκκινα στüματα σα βεντοýζες. Η θÝση τους, Þτανε περßεργη και φαινüταν ν' ακολουθεß τις συμμετρßες κÜποιας κοσμικÞς γεωμετρßας Üγνωστης στη γη Þ το ηλιακü μας σýστημα. ΠÜνω σε κÜθε μηρü, βαθιÜ μÝσα σε κÜποιου εßδους ροδαλÞ, τριχωτÞ κüχη, υπÞρχαν υποτυπþδη μÜτια, ενþ στη θÝση της ουρÜς κρεμüταν κÜποιου εßδους προβοσκßδα Þ κεραßα με πορφυρÜ δαχτυλßδια που αναβοσβÞνανε κι Ýμοιαζε με ατροφικü στüμα Þ λαιμü. Τα Üκρα, εκτüς απü το πυκνü μαýρο τρßχωμÜ τους, θýμιζανε τα πßσω πüδια γιγÜντιων προúστορικþν σαυροειδþν και τελειþνανε σε πüδια που δεν Þταν οπλÝς οýτε νýχια. 'Οταν ανÝπνεε το πλÜσμα, η ουρÜ και τα πλοκÜμια Üλλαζανε ρυθμικÜ χρþμα. Δεν υπÞρχε ßχνος απü ανθρþπινο αßμα, μüνο το βρωμερü πρασινοκßτρινο ιχþρ που κυλοýσε πÝρ' απü την ακτßνα της παχýρρευστης μÜζας, ξεθωριÜζοντας το χρþμα του βαμμÝνου δαπÝδου.

     ¸χοντας νιþσει τη παρουσßα των τριþν αντρþν, το ετοιμοθÜνατο πλÜσμα Üρχισε να μουρμουρßζει χωρßς να γυρßσει Þ να σηκþσει το κεφÜλι του. Ο δüκτωρ 'Αρμιτατζ δε κατÝγραψε τßποτε απü τα λüγια του, αλλÜ δηλþνει üτι δεν Üκουσε οýτε μια λÝξη στ' αγγλικÜ. Στην αρχÞ οι συλλαβÝς δεν εßχαν καμιÜ συγγÝνεια με οποιαδÞποτε γÞινη γλþσσα, αλλÜ προς το τÝλος ακοýστηκαν μερικÜ αποσπÜσματα που Þταν αναμφßβολα απü το Νεκρονομικüν, εκεßνη τη τερατþδη βλασφημßα στην αναζÞτηση της οποßας εßχε χÜσει τη ζωÞ του το πλÜσμα. ΑυτÜ τ' αποσπÜσματα, üπως τα θυμÜται ο 'Αρμιτατζ, Þτανε κÜτι σαν: «Ν' γκÜι, ν' γχα-γχαα, μπουγκ-σογκüγκ, γι' αχ: Γιογκ-Σοδüθ, Γιογκ-Σοδüθ...» ΣιγÜ-σιγÜ σβÞσανρ τελεßως, καθþς τα νυχτοποýλια σκοýζανε σε ρυθμικü κρεσÝντο ανßερης προσμονÞς.

     ¸πειτα ακολοýθησε μια παýση στο ρüγχο και το σκυλß σÞκωσε ψηλÜ το κεφÜλι του, αφÞνοντας Ýνα παρατεταμÝνο, πÝνθιμο ουρλιαχτü. Στο κιτρινωπü, τραγüμορφο πρüσωπο του κατÜκοιτου πλÜσματος σημειþθηκε αλλαγÞ και τα μεγÜλα μαýρα μÜτια βουλιÜξανε φρικιαστικÜ. ¸ξω απü το παρÜθυρο εßχε σταματÞσει ξαφνικÜ το διαπεραστικü τερÝρισμα των νυχτοπουλιþν και πÝρα απü τους ψιθýρους του συγκεντρωμÝνου πλÞθους ακοýστηκε ο Þχος πανικüβλητων φτεροκοπημÜτων. ΜεγÜλα σýννεφα φτερωτþν μαρτýρων Ýκρυψαν το φεγγÜρι στη φυγÞ τους, ξετρελαμÝνα απ' αυτü που εßχαν αναζητÞσει για λεßα τους.

     Την ßδια στιγμÞ, ο σκýλος πετÜχτηκε üρθιος, γÜβγισε τρομαγμÝνα και πÞδηξε Ýξω απü το παρÜθυρο απü το οποßο εßχε μπει. Μια κραυγÞ ξÝφυγε απü το συγκεντρωμÝνο πλÞθος κι ο δüκτωρ 'Αρμιτατζ φþναξε üτι κανεßς δεν Ýπρεπε να μπει στη βιβλιοθÞκη μÝχρι να 'ρθει αστυνομßα και γιατρüς. ¹ταν ευγνþμων τþρα που τα παρÜθυρα Þταν πολý ψηλÜ κι Ýτσι δε μποροýσε κÜποιος να κοιτÜξει μÝσα. ¸κλεισε προσεκτικÜ τις βαριÝς κουρτßνες. Στο μεταξý, εßχανε φτÜσει δυο αστυνομικοß κι ο δüκτωρ Μüργκαν, συναντþντας τους στον προθÜλαμο, προσπαθοýσε να τους πεßσει, για το δικü τους καλü, ν' αναβÜλουν την εßσοδü τους στο βρωμερü αναγνωστÞριο μÝχρι να 'ρθει ο γιατρüς και να σκεπÜσει τελικÜ το αφýσικο πτþμα.

     Στο μεταξý, πÜνω στο δÜπεδο Üρχισαν να συμβαßνουν τρομακτικÝς αλλαγÝς. Δε χρειÜζεται να περιγρÜψει κανεßς το εßδος και το βαθμü συρρßκνωσης κι απoσýνθεσης που συνÝβη μπρος στα μÜτια του δüκτορα 'Αρμιτατζ και του καθηγητÞ ΡÜις. αλλÜ αξßζει ν' αναφερθεß πως, εκτüς απü την εξωτερικÞ εμφÜνιση του προσþπου και των χεριþν, το ανθρþπινο στοιχεßο μÝσα στον Γουßλμπουρ Γουüτλι πρÝπει να 'ταν ελÜχιστο. 'Οταν Þρθε τελικÜ ο γιατρüς, υπÞρχε μüνο μια κολλþδης ασπριδερÞ μÜζα πÜνω στις βαμμÝνες σανßδες κι η φρικτÞ μυρωδιÜ εßχε σχεδüν εξατμιστεΙ Ο Γουüτλι δεν εßχε κρανßο οýτε σκελετü, τουλÜχιστον, με κÜποια κατανοητÞ Þ σταθερÞ Ýννοια. 'Οπως φαßνεται, εßχε κληρονομÞσει πολλÜ απü τον Üγνωστο πατÝρα του...

                                                  VII

     Ωστüσο, üλ' αυτÜ δεν Þτανε παρÜ πρüλογος στον τρüμο του ΝτÜνγουιτς. Οι απαραßτητες διατυπþσεις Ýγιναν απü σοκαρισμÝνους αστυνομικοýς, οι ανατριχιαστικÝς λεπτομÝρειες κρατÞθηκαν μυστικÝς απü Τýπο και κοινü και στÜλθηκαν Üντρες στο ΝτÜνγουιτς και το 'Αλσμπουρι να εξετÜσουνε το κτÞμα και να ειδοποιÞσουνε τους τυχüν κληρονüμους του Γουßλμπουρ Γουüτλι. ΒρÞκανε το χωριü σε μεγÜλη αναστÜτωση, τüσον εξαιτßας των ολοÝνα δυνατüτερων βουητþν απü τους καταραμÝνους λüφους üσο κι απü την ασυνÞθιστη δυσοσμßα και τους Þχους σα πλαταγßσματα και ρουφÞγματα που Ýρχονταν απü το τερÜστιο καýκαλο της αγροικßας των Γουüτλι. Ο Ερλ Σüγιερ, που 'χεν αναλÜβει να φροντßζει τ' Üλογο και τα γελÜδια üσο θα 'λειπε ο Γουßλμπουρ εßχε υποστεß Ýνα τρομερü σοκ. Οι αστυνομικοß επινüησανε διÜφορες δικαιολογßες για να μη μποýνε στο θορυβþδες κι ερμητικÜ κλειστü σπßτι και περιορßσανε την ÝρευνÜ τους στο χþρο που ζοýσε ο εκλιπþν -τα δυο πρüσφατα επισκευασμÝνα υπüστεγα- σε μια και μοναδικÞ επßσκεψη. Δþσαν ογκþδη αναφορÜ στην εισαγγελßα του 'Αλσμπουρι, προσθÝτοντας üτι οι δικαστικοß αγþνες σχετικÜ με τη κληρονομιÜ Þταν ακüμα σ' εξÝλιξη ανÜμεσα στους αμÝτρητους Γουüτλι, εκφυλισμÝνους και μη, της κοιλÜδας του Μισκατüνικ.

     'Ενα μακροσκελÝστατο χειρüγραφο, που εßχε γραφτεß με παρÜξενους χαρακτÞρες σ' Ýνα τερÜστιο λογιστικü βιβλßο και θεωρÞθηκε κÜποιου εßδους ημερολüγιο, εξαιτßας των μεγÜλων διÜκενων και της ποικιλßας μελανιοý και πÝνας που 'χανε χρησιμοποιηθεß, αποτÝλεσεν ανεξιχνßαστο γρßφο γι' αυτοýς που το ανακÜλυψανε πÜνω στο παλιü γραφεßο του νεκροý. ¾στερα απü μια βδομÜδα διαβουλεýσεων, στÜλθηκε στο πανεπιστÞμιο του Μισκατüνικ μαζß με την αλλüκοτη συλλογÞ βιβλßων για μελÝτη κι ßσως για μετÜφραση. Ωστüσο, ακüμα κι οι κορυφαßοι γλωσσολüγοι καταλÜβανε πως η αποκρυπτογρÜφησÞ του θα 'τανε πολý δýσκολη. 'Οσο για τ' αρχαßα χρυσÜ νομßσματα με τα οποßα πληρþνανε πÜντα τα χρÝη τους, ο γερο-Γουüτλι κι ο Γουßλμπουρ, δε βρÝθηκε οýτ' Ýνα.

     ¿σπου, μια σκοτεινÞ νýχτα του ΣεπτÝμβρη, ελευθερþθηκε ο τρüμος. Οι κρüτοι απü το λüφο Þτανε πολý δυνατοß στη διÜρκεια του απογεýματος και τα σκυλιÜ γαβγßζανε ξετρελαμÝνα üλη τη νýχτα. Αυτοß που ξýπνησανε πιο νωρßς πρüσεξαν μιαν ιδιÜζουσα δυσοσμßα στον αγÝρα. Γýρω στις εφτÜ το πρωß, ο Λοýθερ ΜπρÜουν, βοσκüπουλο στο κτÞμα του Τζορτζ Κüρεú, ανÜμεσα στο ΦαρÜγγι της Κρýας ΠηγÞς και το χωριü, γýρισεν αλαφιασμÝνος απü τη πρωινÞ του εξüρμηση με τις αγελÜδες στο κοντινü λιβÜδι. ¹τανε σχεδüν υστερικüς απü τον τρüμο καθþς μπÞκε τρικλßζοντας στη κουζßνα, ενþ Ýξω στην αυλÞ Ýν εξßσου τρομοκρατημÝνο κοπÜδι γελαδιþν μουγκÜνιζε αξιοθρÞνητα κι Ýξυνε το χþμα με τις οπλÝς του, συμμεριζüμενο τη πανικüβλητη φυγÞ του αγοριοý. Ασθμαßνοντας κι αγκομαχþντας, ο Λοýθερ διηγÞθηκε τραυλßζοντας την ιστορßα του στη κυρßα Κüρεη.

 -"Κει πÜνω στο δρüμο... πÜνω απü το φαρÜγγι, κυρα-Κüρεη... κÜτι Þταν εκεß! Μυρßζει σαν τον κεραυνü κι üλοι οι θÜμνοι και τα δεντρÜκια εßναι σπασμÝνα στα πλÜγια του δρüμου, σα να πÝρασε απü μÝσα ολüκληρο σπßτι! Και δεν εßναι αυτü το χειρüτερο! ΥπÜρχουνε πατημασιÝς στο δρüμο, κυρα-Κüρεη -μεγÜλες, στρογγυλÝς πατημασιÝς, μεγÜλες σα βαρÝλια και βαθιÝς στο χþμα, σα να τις Ýκανε ελÝφαντας, μüνο που κανÝνα τετρÜποδο δε θα μποροýσε να τις κÜνει! Κοßταξα μια-δυο πριν το βÜλω στα πüδια κι εßδα πως εßχαν üλες γραμμÝς που ξεκινοýσαν απü Ýνα σημεßο, σαν να εßχανε πατηθεß κÜτω μεγÜλα φýλλα φοßνικα -διπλÜσια Þ τριπλÜσια σε μÝγεθος. Κι η μυρωδιÜ Þταν απαßσια, σαν αυτÞ που υπÜρχει γýρω απü το παλιü σπßτι του μÜγου Γουüτλι..." Εδþ κüμπιασε κι Üρχισε να τρÝμει πÜλι. Η κυρßα Κüρεη, ανßκανη να του αποσπÜσει Üλλες πληροφορßες, Üρχισε να τηλεφωνεß στους γεßτονες. Ýτσι Üρχισε ν' απλþνεται Ýνας πανικüς που προμÞνυε ακüμα μεγαλýτερο τρüμο. 'Οταν βρÞκε τη ΣÜλι Σüγιερ, οικονüμο στο σπßτι του Σεθ Μπßσοπ, που 'τανε πιο κοντÜ σ' αυτü των Γουüτλι, Þταν η σειρÜ της ν' ακοýσει αντß να διηγηθεß. Φαßνεται üτι ο γιος της ΣÜλι, ο Τσüσνι, που κοιμÞθηκεν ελÜχιστα, ανÝβηκε στο λüφο προς το κτÞμα των Γουüτλι κι επÝστρεψε ξετρελαμÝνος απü φüβο, Ýχοντας δει το ßδιο το σπßτι και το λιβÜδι που 'χεν αφÞσει τα γελÜδια του για τη νýχτα ο κýριος Μπßσοπ.

 -"Ναι, κυρα-Κüρεη", ακοýστηκεν η τρεμÜμενη φωνÞ της ΣÜλι, "ο Τσüσνι γýρισε σα σßφουνας και δε μποροýσε οýτε να μιλÞσει απü το φüβο του! ΛÝει üτι το σπßτι του γερο-Γουüτλι εßναι σα να τινÜχτηκε στον αÝρα, τα ξýλα εßναι σκορπισμÝνα τριγýρω σαν απü Ýκρηξη δυναμßτη! Μüνο το ισüγειο υπÜρχει κι εßναι καλυμμÝνο μ' Ýνα πρÜγμα σα πßσσα που μυρßζει απαßσια και στÜζει στο χþμα απü τα σανßδια των γκρεμισμÝνων τοßχων. Κι υπÜρχουνε φοβερÜ παρüμοια χνÜρια στην αυλÞ. ΜεγÜλα στρογγυλÜ χνÜρια, μεγαλýτερα απü βαρÝλι της μπýρας, που κολλÜνε με τη βρωμερÞν ουσßα που υπÜρχει και στο διαλυμÝνο σπßτι. Ο Τσüσνι λÝει πως οδηγοýνε προς τα λιβÜδια, που υπÜρχει μια πελþρια αυλακιÜ, μεγαλýτερη κι απü στÜβλο κι üλοι οι πÝτρινοι φρÜκτες εßναι γκρεμισμÝνοι στο δρüμο του. Και λÝει ακüμα, κυρα-Κüρεη, üτι καθþς πÞγαινε να δει τις αγελÜδες του Σεθ, πανικüβλητος üπως Þτανε, τις βρÞκε στο πÜνω λιβÜδι, κοντÜ στη Πßστα Του Διαβüλου, σε φρικτÜ χÜλια. Οι μισÝς Ýχουν εξαφανιστεß κι üσες εßδε δεν τους εßχεν απομεßνει στÜλα αßμα κι Þταν üλο πληγÝς πÜνω τους, σαν εκεßνες που εßχανε τα γελÜδια των Γουüτλι απü τüτε που γεννÞθηκε το μοýλικο της Λαβßνια. Ο Σεθ βγÞκε τþρα να τις δει μολονüτι θα ορκιζüμουν üτι δε θα τολμÞσει να πλησιÜσει στου μÜγου Γουüτλι! Ο Τσüσνι δε κοßταξε προσεκτικÜ για να δει που πÞγαινε η αυλακιÜ μετÜ το λιβÜδι, αλλÜ του φÜνηκε üτι κατευθυνüτανε για το στενü δρüμο προς το χωριü. Σ' το λÝω, κυρα-Κüρεη, υπÜρχει κÜτι Ýξω που δε μοιÜζει με τßποτα που ξÝρουμε κι εγþ τουλÜχιστον νομßζω üτι κεßνος ο φοβερüς Γουßλμπουρ Γουüτλι, που βρÞκε το τÝλος που του Üξιζε, φταßει για την ýπαρξÞ του. Δεν Þταν ολüτελα Üνθρωπος, εγþ το 'λεγα πÜντα. Νομßζω πως αυτüς κι ο γερο-Γουüτλι κÜτι μεγαλþνανε στο καρφωμÝνο σπßτι τους, κÜτι χειρüτερο κι απü τον ßδιο. ΠÜντα υπÞρχαν αüρατα πλÜσματα γýρω απü το ΝτÜνγουιτς -ζωντανÜ πλÜσματα- που δεν εßναι οýτε ανθρþπινα οýτε καλÜ για τους ανθρþπους. ¹ γη μιλοýσε χτες βρÜδυ και προς το πρωß ο Τσüσνι Üκουγε τα νυχτοποýλια τüσο δυνατÜ απü το φαρÜγγι, που δεν κατÜ φερε να κλεßσει μÜτι. ΜετÜ νüμισε πως Üκουσε Ýναν Üλλο σιγα νü Þχο απü το σπßτι του μÜγου Γουüτλι -κÜτι σαν να σπÜζαν, Þ να σκßζανε ξýλο, ανοßγοντας Ýνα μεγÜλο ξýλινο κιβþτιο. Μ' αυτÜ και με κεßνα, ξαγρýπνησε μÝχρι που ξημÝρωσε. Και πρωi-πρωß, πÞγε να δει τι εßχε γßνει στου Γουüτλι. Κι εßδε αρκετÜ κυρα-Κüρεη! Δε μπορεß να εßναι καλÜ üλ' αυτÜ και νομßζω πως üλοι οι Üντρες πρÝπει να μαζευτοýνε και να κÜνουνε κÜτι. ΚÜτι φοβερü υπÜρχει δω γýρω και νιþθω -ο Θεüς να με συγχωρÝσει!- πως Þρθεν η þρα μου".

 -"Πρüσεξε ο Λοýθερ προς τα ποý κατευθýνονταν τα χνÜρια; 'Οχι; Αν Þταν στο δρüμο απü τη δþθε πλευρÜ του φαραγγιοý και δεν Ýφτασαν ακüμα σπßτι σου, θα πÞγανε στο ßδιο το φαρÜγγι. Δε με παραξενεýει. Εγþ πÜντα Ýλεγα üτι το ΦαρÜγγι της Κρýας ΠηγÞς δεν εßναι οýτε καλü οýτε υγιεινü μÝρος. Τα νυχτοποýλια κι οι πυγολαμπßδες εκεß δε φÝρονταν ποτÝ σα πλÜσματα του Θεοý κι üπως λÝνε, ακοýς παρÜξενα πλÜσματα να περνÜνε και να μιλÜνε στον αÝρα κει κÜτω αν σταθεßς στο κατÜλληλο σημεßο, ανÜμεσα στα βρÜχια και τη ΦωλιÜ της Αρκοýδας".

     Ως το μεσημÝρι εκεßνης της μÝρας τα τρßα τÝταρτα των αντρþν κι αγοριþν του ΝτÜνγουιτς περιπολοýσαν üλοι μαζß στους δρüμους και τα λιβÜδια ανÜμεσα στα συντρßμμια του σπιτιοý των Γουüτλι και στο ΦαρÜγγι της Κρýας ΠηγÞς, εξετÜζοντας Ýντρομοι τα μεγÜλα, τερατþδη αποτυπþματα, τα ακρωτηριασμÝνα γελÜδια του Μπßσοπ, το αλλüκοτο, δýσοσμο ερεßπιο του αγροτüσπιτου και τη ξεριζωμÝνη, πατικωμÝνη βλÜστηση στα λιβÜδια και στις πλευρÝς του δρüμου. ¼,τι κι αν Þταν αυτü που ελευθερþθηκε στον πÜνω κüσμο εßχε σßγουρα κατÝβει στο κοντινüτερο λαγκÜδι, αφοý üλα τα δÝντρα στις üχθες Þταν λυγισμÝνα και σπασμÝνα κι εßχεν ανοιχτεß Ýνας πελþριος δρüμος στους θÜμνους που κρÝμονταν στον γκρεμü. ¹ταν θαρρεßς κι Ýνα ολüκληρο σπßτι, σπρωγμÝνο απü μια χιονοστιβÜδα, εßχε συρθεß μÝσ' απü τη σπασμÝνη βλÜστηση της κÜθετης σχεδüν πλαγιÜς. Απü κÜτω δεν ερχüτανε κανÝνας Þχος, μüνο μια απüμακρη, αμυδρÞ δυσοσμßα. και δεν εßναι παρÜξενο που οι Üντρες προτßμησαν να σταθοýν στην Üκρη και να φιλονικοýν αντß να κατÝβουν και ν' αντιμετωπßσουν τον Üγνωστο κυκλþπειο τρüμο στη φωλιÜ του. Τρßα σκυλιÜ που Þταν μαζß με την ομÜδα γÜβγιζαν δαιμονισμÝνα στην αρχÞ, αλλÜ δεßλιασαν και ζÜρωσαν πλησιÜζοντας στο φαρÜγγι. ΚÜποιος τηλεφþνησε τα νÝα στην εφημερßδα 'Αλσμπουρι ΤρÜνσκριπτ, αλλÜ ο εκδüτης, συνηθισμÝνος με τις παρÜξενες αναφορÝς απü το ΝτÜνγουιτς, δεν Ýκανε τßποτα παραπÜνω απü το να γρÜψει Ýνα χιουμοριστικü Üρθρο γι' αυτü. Το κεßμενο σýντομα αναδημοσιεýτηκε απü το Πρακτορεßο ΗνωμÝνου Τýπου.

     Κεßνη τη νýχτα γýρισαν üλοι στα σπßτια τους και οχýρωσαν üσο καλýτερα μποροýσαν σπßτια και στÜβλους. 'Οπως Þταν αναμενüμενο, κανÝνα κοπÜδι γελÜδια δεν Ýμεινε σ' ανοιχτü λιβÜδι. Γýρω στις δýο το πρωß, μια φοβερÞ δυσωδßα και το Üγριο γÜβγισμα των σκυλιþν ξεσÞκωσε την οικογÝνεια του ¸λμερ ΦρÜι, στην ανατολικÞ Üκρη του Φαραγγιοý της Κρýας ΠηγÞς, και üλοι Üκουσαν καθαρÜ κÜποιου εßδους πνιχτü φουρφουριστü Þ ρουφηχτü Þχο απü κÜπου Ýξω στο σκοτÜδι. Η κυρßα ΦρÜι πρüτεινε να τηλεφωνÞσουν στους γεßτονες κι ο ¸λμερ Þταν Ýτοιμος να συμφωνÞσει, üταν τους σταμÜτησε ο ξηρüς κρüτος ξýλου που Ýσπαγε. Ερχüταν, προφανþς, απü το στÜβλο. αμÝσως μετÜ, Þχησαν Ýντρομα μουγκανßσματα και ποδοβολητÜ γελαδιþν. Τα σκυλιÜ ζÜρωσαν κλαψουρßζοντας στα πüδια της Üφωνης απü τον τρüμο οικογÝνειας. Ο ΦρÜι Üναψε Ýνα φανÜρι απü συνÞθεια, αλλÜ Þξερε üτι θα Þταν αυτοκτονßα να βγει στο σκοτεινü κÞπο. Τα παιδιÜ κι οι γυναßκες κλαψουρßζανε, συγκρατþντας τις κραυγÝς αγωνßας τους απü κÜποιο σκοτεινü, αρχÝγονο Ýνστικτο αυτοσυντÞρησης που τους Ýλεγε üτι η ζωÞ τους εξαρτιüταν απü τη σιωπÞ τους. ΤελικÜ ο σαματÜς που Ýκαναν τα γελÜδια υποχþρησε σε οικτρÜ πονεμÝνα αγκομαχητÜ και ακολοýθησαν κρüτοι, χτυπÞματα και τριξßματα. Οι ΦρÜι, μαζεμÝνοι κοντÜ κοντÜ μες στο σαλüνι, δε τüλμησαν να κουνηθοýν þσπου Ýσβησαν και οι τελευταßοι απüηχοι βαθιÜ μÝσα στο ΦαρÜγγι της Κρýας ΠηγÞς. ¸πειτα, μες στ' ανατριχιαστικÜ αγκομαχητÜ απü το στÜβλο και το σατανικü τερÝρισμα των νυχτοπουλιþν στο φαρÜγγι, η Σελßνα ΦρÜι πÞρε το τηλÝφωνο και μετÝδωσε τα νÝα που αποτελÝσανε τη δεýτερη φÜση του τρüμου.

     Την επüμενη μÝρα üλοι οι περßοικοι Þταν πανικüβλητοι. ¸ντρομες, βουβÝς ομÜδες αντρþν πηγαινοÝρχονταν στο σημεßο που εßχεν εμφανιστεß το δαιμονικü πλÜσμα. Δυο τιτÜνιες αυλακιÝς εκτεßνονταν απü το φαρÜγγι προς το κτÞμα των ΦρÜι, τερατþδη χνÜρια διακρßνονταν καθαρÜ στο χþμα κι η μια πλευρÜ του παλιοý κüκκινου στÜβλου εßχε καταρρεýσει. Απü το κοπÜδι των ζωντανþν μüνο το Ýνα τÝταρτο βρÝθηκε κι αναγνωρßστηκε. ΜερικÜ Þτανε φρικτÜ ακρωτηριασμÝνα κι üλα üσα επÝζησαν Þτανε τüσο χÜλια, þστε τα πυροβüλησαν επιτüπου. Ο Ερλ Σüγιερ υποστÞριξε πως Ýπρεπε να ζητÞσουνε βοÞθεια απü το 'Αλσμουρι Þ το 'Αρκχαμ, αλλÜ οι Üλλοι εßπαν üτι δεν εßχε νüημα. Ο γερο-ΖÝμπιουλον Γουüτλι, απü τους Γουüτλι που ισορροποýσαν ανÜμεσα στο υγιÝς και το εκφυλισμÝνο παρακλÜδι, μßλησε για τρομερÝς τελετουργßες που Ýπρεπε να γßνουνε στις κορφÝς των λüφων. Η παρÜδοση Þτανε πολý ισχυρÞ στην οικογÝνειÜ του κι οι αναμνÞσεις του απü ψαλμωδßες εκεß πÜνω Þτανε παλιüτερες απü τον Γουßλμπουρ και τον παπποý του.

     Το σκοτÜδι Ýπεσε πÜνω σε μια κοινüτητα πολý τρομαγμÝνη για να οργανþσει αξιüλογη Üμυνα. Σε μερικÝς περιπτþσεις, τα μÝλη συγγενικþν οικογενειþν συγκεντρþθηκαν üλοι μαζß κÜτω απü μßα στÝγη και παρακολουθοýσαν στα σκοτεινÜ. ΓενικÜ, πÜντως, οι Üνθρωποι αμπαρωθÞκανε κι οχυρþθηκαν üπως και τη προηγοýμενη νýχτα, καταφεýγοντας στην επιπüλαιη κßνηση να γεμßσουν τα μουσκÝτα τους και να Ýχουνε δικρÜνια κοντÜ τους. Ωστüσο, μüνο τα βουητÜ του βουνοý ακοýστηκαν εκεßνη τη νýχτα. Κι üταν ξημÝρωσε, πολλοß Þλπιζαν üτι ο καινοýριος τρüμος εßχε περÜσει το ßδιο ξαφνικÜ üσο εßχε εμφανιστεß. ΥπÞρξαν μÜλιστα και πιο θαρραλÝοι που πρüτειναν μιαν επιθετικÞ εξüρμηση κÜτω στο φαρÜγγι, μολονüτι δεν τüλμησαν να δþσουν το καλü παρÜδειγμα στη φοβισμÝνη πλειοψηφßα.

     ¼ταν Ýπεσε πÜλι η νýχτα, επαναλÞφθηκε το αμπÜρωμα, αν κι Þτανε λιγüτερες οι οικογÝνειες που συγκεντρþθηκαν üλες μαζß. Το πρωß, η οικογÝνεια του ΦρÜι και του Μπßσοπ ανÝφεραν üτι τα σκυλιÜ τους Þταν ανÞσυχα, πως Üκουσαν ακαθüριστους θορýβους και πως ερχüτανε φοβερÞ δυσωδßα απü μακριÜ, ενþ οι πρωινοß εξερευνητÝς εßδαν Ýντρομοι μια καινοýρια σειρÜ τερατωδþν αχναριþν στο δρüμο που ανεβαßνει το λüφο ΣÝντινελ. 'Οπως και πριν, τα τσακισμÝνα φυτÜ στις πλευρÝς του δρüμου μαρτυροýσαν τον ανüσια πελþριο üγκο του τρüμου, ενþ η διÜρθρωση των αχναριþν Ýδειχνε üτι το κινοýμενο βουνü εßχε ανÝβει απü το ΦαρÜγγι της Κρýας ΠηγÞς κι εßχε γυρßσει εκεß απü τον ßδιο δρüμο. Στους πρüποδες του λüφου μια αυλακιÜ σπασμÝνων χαμüδεντρων με πλÜτος κοντÜ δÝκα μÝτρα οδηγοýσε κÜθετα προς τα πÜνω κι οι διþκτες Ýμειναν Üναυδοι üταν εßδαν üτι οýτε τα πιο απüκρημνα σημεßα δε μπüρεσαν να αναχαιτßσουν την αμεßλικτη πορεßα. 'Ο,τι κι αν Þταν ο τρüμος, μποροýσε ν' αναρριχηθεß σε μια βραχþδη πλαγιÜ σχεδüν κÜθετη κι üταν οι εξερευνητÝς σκαρφÜλωσανε στη κορφÞ απü πιο ασφαλÞ μονοπÜτια, εßδαν üτι εκεß η πορεßα σταματοýσε -Þ μÜλλον αντιστρεφüταν.

     Εκεß Þταν που οι Γουüτλι συνÞθιζαν ν' ανÜβουν τις σατανικÝς φωτιÝς τους και να τραγουδοýν τους κολασμÝνους ýμνους τους πÜνω στον επßπεδο βρÜχο τα βρÜδια της ΠρωτομαγιÜς και των Αγßων ΠÜντων. Ο ßδιος βρÜχος αποτελοýσε τþρα το κÝντρο ενüς μεγÜλου κýκλου οργωμÝνου απü το γιγαντüσωμο τρüμο, ενþ πÜνω στην κÜπως κοßλη επιφÜνειÜ του υπÞρχε Ýνα παχý και βρομερü στρþμα απü την κολλþδη 0υσßα που εßχε παρατηρηθεß στο δÜπεδο της αγροικßας των Γουüτλι üταν ελευθερþθηκε ο τρüμος. Οι Üντρες κοιτÜζονταν Üναυδοι και μιλοýσανε ψιθυριστÜ μεταξý τους. ¸πειτα κοιτÜξανε κÜτω απü το λüφο. Προφανþς ο τρüμος εßχε κατÝβει απü τον ßδιο σχεδüν δρüμο που εßχεν ανÝβει. Δεν εßχε νüημα να κÜνουν υποθÝσεις. Το σκεπτικü, η λογικÞ και το πιθανü κßνητρο αυτÞς της εξüρμησης Þταν εντελþς ακατανüητα. Μüνον ο γερο-ΖÝμπιουλον που δεν Þταν μαζß με την ομÜδα, θα μποροýσε να εκτιμÞσει τη κατÜσταση Þ να προτεßνει μια λογικÞ εξÞγηση.

     Η νýχτα της ΠÝμπτης ξεκßνησε üπως και οι Üλλες, αλλÜ τελεßωσε με συμφορÜ. Τα νυχτοποýλια στο φαρÜγγι σκοýζανε με τüσον ασυνÞθιστην επιμονÞ, þστε πολλοß δε μπüρεσαν να κλεßσουν μÜτι και γýρω στις τρεις το πρωß üλα τα τηλÝφωνα της ομÜδας χτýπησαν ταυτüχρονα. Αυτοß που σηκþσανε τ' ακουστικü Üκουσαν μια ξετρελαμÝνη απü τρüμο φωνÞ να τσιρßζει:
 -"ΒοÞθεια, ω ΘεÝ μου!..." και μερικοß εßπαν üτι αυτÞ τη κραυγÞ απüγνωσης ακολοýθησε Ýνας δυνατüς κρüτος. Κανεßς δε τüλμησε να κÜνει το παραμικρü και κανεßς δεν Þξερε απü ποιον εßχε γßνει το τηλεφþνημα ως το επüμενο πρωß. Τηλεφωνþντας σ' üλους, ανακÜλυψαν üτι μüνο οι ΦρÜι δεν απαντοýσαν. Η αλÞθεια αποκαλýφθηκε μιαν þρα αργüτερα, üταν Ýνα βιαστικÜ συγκεντρωμÝνο απüσπασμα οπλισμÝνων αντρþν Ýφτασε στο κτÞμα των ΦρÜι, στο Üνοιγμα του Φαραγγιοý. Αυτü που αντßκρυσαν Þταν φρικτü, αλλÜ δεν τους ξÜφνιασε. ΥπÞρχαν καινοýριες αυλακιÝς και τερατþδη αχνÜρια, αλλÜ δε βρÞκαν τßποτα, οýτε ζωντανü οýτε νεκρü. Μüνο δυσοσμßα και μια κολλþδη, σα πßσσα, ουσßα. Η οικογÝνεια του ¸λμερ ΦρÜι εßχε αφανιστεß απü το ΝτÜνγουιτς.

                                                   VIII

     Στο μεταξý, μια αθüρυβη αλλÜ πιο οδυνηρÞ πνευματικÜ φÜση του τρüμου ξετυλιγüτανε κρυφÜ πßσω απü τη κλειστÞ πüρτα ενüς δωματßου που ξεχεßλιζε απü βιβλßα στο 'Αρκχαμ. Το παρÜξενο χειρüγραφο αρχεßο Þ ημερολüγιο του Γουßλμπουρ Γουüτλι, που 'χε παραδοθεß στο ΠανεπιστÞμιο Μισκατüνικ για μετÜφραση, εßχε προκαλÝσει ιδιαßτερη Ýκπληξη και σýγχυση στους ειδικοýς, τüσο των αρχαßων üσο και των σýγχρονων γλωσσþν. Το ßδιο του το αλφÜβητο, παρÜ τη γενικÞ ομοιüτητα με το αραβικü της Μεσοποταμßας, Þταν εντελþς Üγνωστο σ' üλους, Το τελικü συμπÝρασμα που κατÝληξαν ομüφωνα οι ειδικοß Þταν üτι το κεßμενο αποτελοýσε Ýνα τεχνητü αλφÜβητο, κÜτι σα κρυπτογραφικü κωδικü. Ωστüσο, καμιÜ απü τις συνηθισμÝνες μεθüδους αποκρυπτογρÜφησης δεν Ýρριξε το παραμικρü φως στο κεßμενο, ακüμα κι üταν ερευνÞθηκαν üλες οι γλþσσες που ενδεχομÝνως εßχε χρησιμοποιÞσει σα βÜση ο συγγραφÝας. Τα αρχαßα βιβλßα που εßχαν κατασχεθεß απü το σπßτι των Γουüτλι, μολονüτι πολý ενδιαφÝροντα και σε πολλÝς περιπτþσεις, ικανÜ ν' ανοßξουν καινοýριους και τρομεροýς δρüμους Ýρευνας σε φιλοσüφους κι επιστÞμονες, δεν τους βοÞθησανε στο συγκεκριμÝνο πρüβλημα. ¸να απ' αυτÜ, Ýνας βαρýς τüμος με σιδερÝνια κλειδαριÜ, Þταν σ' Üλλο Üγνωστο αλφÜβητο, πολý διαφορετικü üμως, αφοý Ýμοιαζε περισσüτερο σανσκριτικÜ παρÜ μ' οποιαδÞποτε Üλλη γραφÞ. Το παλιü λογιστικü βιβλßο παραδüθηκε τελικÜ στο δüκτορα 'Αρμιτατζ, τüσον εξαιτßας του ιδιαßτερου ενδιαφÝροντος που 'δειχνε για την υπüθεση Γουüτλι, üσο και για τις πλοýσιες γνþσεις του στη γλωσσολογßα και τις απüκρυφες μυστικιστικÝς ωδÝς της αρχαιüτητας και του μεσαßωνα.

     Ο 'Αρμιτατζ σκεφτüταν üτι ßσως το αλφÜβητο αυτü χρησιμοποιοýνταν απü τους μυημÝνους σε κÜποιες απüκρυφες λατρεßες που ξεκßνησαν απü την αρχαιüτητα κι Ýφτασαν ως την εποχÞ μας, κληρονομþντας πολλοýς τýπους και παραδüσεις απü τους μÜγους της εποχÞς των Σαρακηνþν. Ωστüσο, δε θεωροýσε ζωτικü αυτü το ερþτημα, αφοý θα 'ταν Üσκοπο να ξÝρει τη προÝλευση των συμβüλων αν üπως υποψιαζüταν, χρησιμοποιοýνταν για την κωδικοποßηση μιας σýγχρονης γλþσσας. Πßστευε üτι, λαμβÜνοντας υπ' üψη το μεγÜλο üγκο του χειρογρÜφου, ο συγγραφÝας δε θα 'μπαινε στον κüπο να χρησιμοποιÞσει Üλλη γλþσσα απü τη δικÞ του, εκτüς ßσως απü ορισμÝνες συγκεκριμÝνες ωδÝς και ξüρκια. ¸τσι, Üρχισε τη μελÝτη του χειρογρÜφου προûποθÝτοντας -αυθαßρετα Ýστω- üτι το κýριο μÝρος του Þταν στ' αγγλικÜ. ¹ξερε απü τις επανειλημμÝνες αποτυχßες συναδÝλφων του üτι ο γρßφος Þταν βαθýς και περßπλοκος, οπüτε θα 'ταν Üσκοπο να εξετÜσει τις απλοýστερες μεθüδους επßλυσης.
     Τις τελευταßες μÝρες του Αυγοýστου αφοσιþθηκε στη σχολαστικÞ μελÝτη συγγραμμÜτων γýρω απü την κρυπτογραφßα. βασιζüμενος στις Üφθονες πηγÝς της βιβλιοθÞκης του κι ανατρÝχοντας κÜθε νýχτα στη μυστικιστικÞ γνþση της "Πολυγραφßας" του ΤριθÝμιου, στο "De Furtivis Literarum Notis" του Τζιανμπτατßστα Πüρτα, στο "Δοκßμιο Περß Κρυπτογραφßας" του Ντε ΒιζενÝρ, στο "Cryptomenysis Patefacta" του ΦαλκονÝρ, σε μελÝτες του δÝκατου üγδοου αιþνα των ΝτÝιβι και Θßκνες, καθþς και σε πιο σýγχρονες αυθεντßες üπως ο Μπλερ, ο φον ΜÜρτεν κι ο Κλßμπερ, πεßστηκε με το χρüνο üτι εßχε να κÜνει με Ýνα απü τα πιο πανοýργα και ιδιοφυÞ κρυπτογρÜμματα, στα οποßα πολλοß διαφορετικοß κατÜλογοι γραμμÜτων χρησιμοποιοýνταν üπως στον πßνακα πολλαπλασιασμοý και το μÞνυμα γινüταν κατα νοητü μüνο απü το γνþστη των αυθαßρετων λÝξεων-κλειδιþν. Οι παλιüτεροι ειδικοß φαßνονταν πιο χρÞσιμοι απü τους νεüτερους κι ο 'Αρμιτατζ κατÝληξε στο συμπÝρασμα πως ο κþδικας του χειρογρÜφου ανÞκε στην αρχαιüτητα κι επÝζησε αναμφßβολα μÝσα απü πολλÝς γενιÝς οπαδþν του μυστικισμοý. ΑρκετÝς φορÝς του φαινüταν üτι πλησßαζε στη λýση, αλλÜ ξαναβρισκüταν στο μηδÝν απü κÜποιο απρüσμενο εμπüδιο. ¸πειτα, καθþς πλησßαζε ο ΣεπτÝμβρης, τα σýννεφα Üρχισαν να καθαρßζουν. ΜερικÜ γρÜμματα, üπως χρησιμοποιοýνταν σε κÜποια σημεßα του χειρογρÜφου, επιβεβαιþθηκαν πÝρ' απü κÜθε αμφιβολßα, επαληθεýοντας την υποψßα του üτι το κεßμενο Þταν στ' αγγλικÜ.

     Το βρÜδυ της 2ας Σεπτεμβρßου Ýπεσε και το τελευταßο φρÜγμα κι ο δüκτωρ 'Αρμιτατζ διÜβασε για πρþτη φορÜ μια σελßδα του αρχεßου του Γουßλμπουρ Γουüτλι. ¹ταν πρÜγματι ημερολüγιο, üπως εßχαν υποθÝσει üλοι κι Þταν διατυπωμÝνο σ' Ýνα ýφος που συνδýαζε τη πολυμÜθεια σε απüκρυφες επιστÞμες και την αμορφωσιÜ σε Üλλα θÝματα του αλλüκοτου πλÜσματος που το Ýγραψε. Το πρþτο κιüλας μεγÜλο απüσπασμα που αποκωδικοποßησε ο 'Αρμιτατζ, που 'χεν ημερομηνßα 26 Νοεμβρßου του 1916, αποδεßχτηκε εκπληκτικü και τρομακτικü. ¹ταν γραμμÝνο απü Ýνα παιδß τρεισÞμισι ετþν που 'μοιαζε με δωδεκÜχρονο Þ δεκατριÜχρονο Ýφηβο.

   "ΣÞμερα Ýμαθα το 'Ακλο του Σαβαþθ", Ýλεγε "αλλÜ, δε μου Üρεσε, γιατß η απÜντηση Ýρχεται απü το βουνü κι üχι απü τον αÝρα. Αυτü πÜνω μ' Ýχει ξεπερÜσει περισσüτερο απ' üσο περßμενα και δε μου φαßνεται πως Ýχει καθüλου γÞινο μυαλü. Πυροβüλησα το κüλεη του ¸λαμ ΧÜτσιν üταν πÞγε να με δαγκþσει κι ο ¸λαμ λÝει üτι θα με σκüτωνε αν.μποροýσε. Δε νομßζω üτι το εννοεß. Ο παπποýς μ' Ýβαλε να λÝω συνÝχεια την ωδÞ Ντχο χτες βρÜδυ και νομßζω πως εßδα τη μυστικÞ πüλη στους δυο μαγνητικοýς πüλους. Θα πÜω σ' αυτοýς τους πüλους αφοý καθαριστεß η γη, αν δε μπορÝσω να ξεφýγω ψÜλλοντας την ωδÞ Ντο-Χνα. Αυτοß απü τον αÝρα μου 'πανε το ΣÜββατο üτι θα περÜσουν χρüνια πριν καταφÝρω να καθαρßσω τη γη κι υποθÝτω πως ο παπποýς θα 'χει πεθÜνει ως τüτε, οπüτε πρÝπει να μÜθω üλες τις στροφÝς και τις φρÜσεις απü το Γρ ως το Νχγκρ. Αυτοß απ' Ýξω θα με βοηθÞσουν, μα δε μποροýν να ενσαρκωθοýν χωρßς ανθρþπινο αßμα. ΑλλÜ κεßνο πÜνω εßναι ü,τι πρÝπει. Το βλÝπω λßγο üταν κÜνω το σýμβολο Βοýρις Þ του ρßχνω τη σκüνη του Ιμπν Γκαζß και μοιÜζει πολý μ' αυτοýς πÜνω στο λüφο τη ΠρωτομαγιÜ. Το Üλλο πρüσωπο μπορεß να ξεθωριÜσει λßγο. ΑναρωτιÝμαι πþς θα φαßνομαι üταν η γη θα Ýχει καθαριστεß απü τα γÞινα πλÜσματα. Αυτüς που Þρθε με το 'Ακλο Σαβαþθ μου 'πε πως ßσως μεταμορφωθþ, αφοý θα πρÝπει να φροντßσω πολλÜ απü τα Ýξω".

     Το ξημÝρωμα βρÞκε το δüκτορα 'Αρμιτατζ λουσμÝνο στον κρýο ιδρþτα του τρüμου κι Üγρυπνο απü αγωνßα. Δεν εßχε αφÞσει το χειρüγραφο üλη τη νýχτα, αλλÜ, καθισμÝνος στο γραφεßο του κÜτω απü το φως της λÜμπας, γýριζε τη μια σελßδα μετÜ την Üλλη με τρεμÜμενα χÝρια, üσο πιο γρÞγορα μποροýσε ν' αποκρυπτογραφεß το κεßμενο. Εßχε τηλεφωνÞσει αγχωμÝνος στη γυναßκα του üτι δε θα γýριζε σπßτι κι üταν εκεßνη του πÞγε πρωινü την επομÝνη, δεν το Üγγιξε. ΣυνÝχισε να διαβÜζει üλη κεßνη τη μÝρα, σταματþντας αλαφιασμÝνος κÜθε φορÜ που Þταν απαραßτητος ο επαναπροσδιορισμüς της λÝξης-κλειδιοý. Του πÞγανε γεýμα και δεßπνο στο γραφεßο του, αλλÜ Ýφαγε ελÜχιστα. Γýρω στα μεσÜνυχτα της επομÝνης τον πÞρε ο ýπνος στη καρÝκλα, αλλÜ ξýπνησε πολý σýντομα απü φρικτοýς εφιÜλτες που συναγωνßζονταν σε φρßκη τις απειλÝς για την ανθρωπüτητα που 'χε ανακαλýψει στο ημερολüγιο.

     Το πρωß της 4ης Σεπτεμβρßου ο καθηγητÞς ΡÜις κι ο δüκτωρ Μüργκαν επÝμειναν να τον δοýνε για λßγο μα φýγανε σοκαρισμÝνοι και κÜτωχροι. Κεßνο το βρÜδυ, ο 'Αρμιτατζ πÞγε στο κρεβÜτι αλλÜ κοιμÞθηκεν ελÜχιστα. Τη ΤετÜρτη -την επομÝνη- ξαναγýρισε στη μελÝτη του χειρογρÜφου κι Üρχισε ν' αντιγρÜφει αποσπÜσματα απü τις σελßδες που διÜβαζε κι Üλλες που 'χε διαβÜσει νωρßτερα. Τις μικρÝς þρες εκεßνης της νýχτας κοιμÞθηκε λßγο σε μιαν Üνετη πολυθρüνα του γραφεßου, αλλÜ ξανÜπιασε το χειρüγραφο πριν χαρÜξει. Λßγο πριν το μεσημÝρι ο γιατρüς του, ο δüκτωρ ΧÜρτγουελ, πÞγε να τον δει κι επÝμεινε πως Ýπρεπε να σταματÞσει τη δουλειÜ. Εκεßνος αρνÞθηκε, ομολογþντας πως εßχε ζωτικÞ σημασßα γι' αυτüν να ολοκληρþσει την ανÜγνωση του ημερολογßου και δßνοντας το λüγο του üτι θα του εξηγοýσε σýντομα το γιατß.
     Εκεßνο το απüγευμα, την þρα που Ýπεφτε το λυκüφως, τελεßωσε τη τρομερÞ του μελÝτη κι Ýγειρε εξαντλημÝνος στο κÜθισμα. Η γυναßκα του, φÝρνοντας το δεßπνο, τον βρÞκε σε ημικωματþδη κατÜσταση. αλλÜ εßχε αρκετÜ τις αισθÞσεις του για να την αποτρÝψει με μια δυνατÞ κραυγÞ να διαβÜσει τις σημειþσεις του. Σηκþθηκε αδýναμα, μÜζεψε τα χαρτιÜ και τα 'βαλε σ' Ýνα φÜκελο, τον οποßο σφρÜγισε κι Ýβαλε αμÝσως στην εσωτερικÞ τσÝπη του παλτοý του. Εßχεν αρκετÞ δýναμη για να επιστρÝψει σπßτι του, αλλÜ Þταν τüσο φανερü üτι
χρειαζüταν ιατρικÞ βοÞθεια, þστε η γυναßκα του κÜλεσε αμÝσως το δüκτορα ΧÜρτγουελ. Ενþ ο γιατρüς τον Ýβαζε στο κρεβÜτι, κεßνος μουρμοýριζε μüνο ξανÜ και ξανÜ:
 -"Μα, για üνομα του Θεοý, τι μποροýμε να κÜνουμε";

     Ο δüκτωρ 'Αρμιτατζ κοιμÞθηκε, αλλÜ στη διÜρκεια της επüμενης μÝρας Ýπεφτε συχνÜ σε παραλÞρημα. Δεν Ýδωσε καμιÜ εξÞγηση στον ΧÜρτγουελ. Στις πιο Þρεμες στιγμÝς του ζητοýσε να δει επειγüντως τον ΡÜις και τον Μüργκαν. Στο παραλÞρημÜ του Ýλεγε αλλüκοτα πρÜγματα, μαζß με φρενιασμÝνες εκκλÞσεις να καταστρÝψουν κÜτι σ' Ýνα ερμητικÜ κλειστü αγροτüσπιτο και φανταστικÝς αναφορÝς σε κÜποιο σχÝδιο για την εξολüθρευση ολüκληρης της ανθρþπινης φυλÞς και κÜθε ζωικÞς και φυτικÞς μορφÞς ζωÞς απü κÜποια τρομερÞ παλιüτερη φυλÞ üντων απü Üλλη διÜσταση. Ξεφþνιζε üτι ο κüσμος αντιμετþπιζε θανÜσιμο κßνδυνο, αφοý τα Αρχαßα ΠλÜσματα θÝλαν να την απογυμνþσουν και να τη σýρουν μακριÜ απü το ηλιακü σýστημα και την υλικÞ υπüσταση, σε κÜποιο Üλλο πεδßο Þ επßπεδο ýπαρξης απü το οποßο εßχε ξεφýγει, μυριÜδες αιþνες πριν. 'Αλλες φορÝς ζητοýσε το "Νεκρονομικü" και τη "Δαιμονολατρεßα" του Ρεμßγκιους, στα οποßα Ýλεγε πως ßσως Ýβρισκε κÜποια μαγικÞ φρÜση που θα ξüρκιζε το κακü για το οποßο μιλοýσε.

 -"ΣταματÞστε τους, σταματÞστε τους!" φþναζε. "Αυτοß οι Γουüτλι σχεδßαζαν να τους αφÞσουν να περÜσουν και, μα το Θεü, Üφησαν το χειρüτερο! Πεßτε στον ΡÜις και τον Μüργκαν üτι πρÝπει να κÜνουμε κÜτι! Εßμαστε στο σκοτÜδι αλλÜ ξÝρω πþς παρασκευÜζεται η σκüνη... Στις 2 Αυγοýστου, üταν Þρθε εδþ ο Γουßλμπουρ και βρÞκε το θÜνατο, σßγουρα..."

     ΑλλÜ ο 'Αρμιτατζ εßχε γερÞ κρÜση παρÜ τα εβδομηνταεφτÜ του χρüνια και ξεπÝρασε τη ταραχÞ πÝφτοντας σε βαθý ýπνο κεßνη τη νýχτα, χωρßς να ανεβÜσει πυρετü. Ξýπνησε αργÜ τη ΠαρασκευÞ, με πλÞρη πνευματικÞ διαýγεια, αν και σκυθρωπüς απü Ýνα βασανιστικü φüβο κι Ýνα βαρý αßσθημα ευθýνης. Το απüγευμα του ΣαββÜτου Þτανε σε θÝση να πÜει στη βιβλιοθÞκη και να καλÝσει τους ΡÜις και Μüργκαν για Ýνα συμβοýλιο και την υπüλοιπη μÝρα οι τρεις Üντρες βασÜνισαν το μυαλü τους με τις τρομερüτερες εικασßες και την πιο αποκαρδιωτικÞ συζÞτηση. ΠαρÜξενα και τρομερÜ βιβλßα βγÞκαν απü τα καγκελüφραχτα ρÜφια κι Üλλα ασφαλÞ μÝρη üπου φυλÜσσονταν. ΔιαγρÜμματα και μαγικÝς φρÜσεις αντιγρÜφτηκαν με φρενιασμÝνη σπουδÞ και σε εκπληκτικÞ αφθονßα. Δεν υπÞρχε ßχνος δυσπιστßας. 'Αλλωστε, εßχαν δει και οι τρεις το σþμα του Γουßλμπουρ Γουüτλι να κεßτεται στο δÜπεδο της ßδιας αßθουσας κι ýστερα απ' αυτü, κανεßς τους δεν εßχε τη παραμικρÞ τÜση ν' αψηφÞσει το ημερολüγιü του σα παραληρÞματα ενüς τρελοý.

     Οι γνþμες διχÜστηκαν, ωστüσο, για το αν Ýπρεπε να ειδοποιÞσουν την ΠολιτειακÞ Αστυνομßα της ΜασαχουσÝτης. επικρÜτησε η αρνητικÞ Üποψη. ΥπÞρχανε πρÜγματα που απλοýστατα δε θα γßνονταν πιστευτÜ απ' üσους δεν εßχαν δει Ýνα δεßγμα, üπως Üλλωστε επαληθεýτηκε απü τις μεταγενÝστερες Ýρευνες. ΑργÜ τη νýχτα το συμβοýλιο πÞρε τÝλος, χωρßς να Ýχει καταλÞξει σε κÜποιο συγκεκριμÝνο σχÝδιο δρÜσης, ενþ ολüκληρη την ΚυριακÞ ο 'Αρμιτατζ Þταν απασχολημÝνος συγκρßνοντας μαγικες φρασεις κι αναμειγνυοντας χημικα στοιχεßα που προμηθεýτηκε απü το χημεßο του πανεπιστημßου. ¼σο περισσüτερο σκεφτüτανε το απßστευτο ημερολüγιο τüσο περισσüτερο Ýτεινε ν' αμφισβητÞσει την αποτελεσματικüτητα οποιουδÞποτε υλικοý μÝσου για την εξÜλειψη αυτÞς της οντüτητας που εßχεν αφÞσει πßσω του ο Γουßλμπουρ Γουüτλι -της οντüτητας που απειλοýσε τη γη και που σε λßγες þρες επρüκειτο να ελευθερωθεß και να γßνει ο αλησμüνητος Τρüμος του ΝτÜνγουιτς.

     Η ΔευτÝρα Þταν μια επανÜληψη της ΚυριακÞς για το δüκτορα 'Αρμιτατζ, αφοý η ευθýνη που 'χεν επωμιστεß απαιτοýσε Üφθονη Ýρευνα και πειραματισμü. ΠεραιτÝρω αναγνþσεις του τερατþδους ημερολογßου γßναν αιτßα για διÜφορες αλλαγÝς στο σχÝδιο κι Þξερε πως ακüμα και στο τÝλος δε θα μποροýσε να 'ναι απüλυτα σßγουρος. Ως την Τρßτη, εßχε καταστρþσει Ýνα συγκεκριμÝνο σχÝδιο δρÜσης και πßστευε üτι θα μποροýσε να επιχειρÞσει Ýνα ταξßδι στο ΝτÜνγουιτς μÝσα στην ερχüμενη εβδομÜδα. ¸πειτα, την ΤετÜρτη, Þρθε η τρομερÞ Ýκπληξη. ΚαταχωνιασμÝνο σε μια γωνιÜ της 'Αρκχαμ ΑντβερτÜιζερ Þταν Ýνα κωμικü μικρü Üρθρο απü τον ΗνωμÝνο Τýπο, που μιλοýσε για το ασýλληπτο κτÞνος που εßχε γεννÞσει το παρÜνομο ουßσκι του ΝτÜνγουιτς. Ο 'Αρμιτατζ, εμβρüντητος, τηλεφþνησε αμÝσως στους ΡÜις και Μüργκαν. ΣυζÞτησαν για πολλÝς þρες εκεßνη τη νýχτα και το επüμενο πρωß αρχßσανε τις πυρετþδικες προετοιμασßες. Ο 'Αρμιτατζ Þξερε üτι θα ερχüταν αντιμÝτωπος με τρομερÝς δυνÜμεις, αλλÜ παρÜλληλα καταλÜβαινε üτι δεν υπÞρχε Üλλος τρüπος να ανατρÝψει την ουσιαστικüτερη και πολý πιο μοχθηρÞ ανÜμιξη που εßχαν Üλλοι πριν απ' αυτüν.

                                                  IX

     Το πρωß της ΠαρασκευÞς ο 'Αρμιτατζ, ο ΡÜις κι ο Μüργκαν ξεκßνησαν με αυτοκßνητο για το ΝτÜνγουιτς. ΦτÜσανε στο χωριü γýρω στη μßα το μεσημÝρι. Ο καιρüς Þταν ευχÜριστος, αλλÜ ακüμα και στο δυνατüτερο φως του Þλιου Ýνας υποχθüνιος τρüμος και μια δυσοßωνη ατμüσφαιρα κρεμüταν πÜνω απü τους παρÜξενα στρογγυλεμÝνους λüφους και τα βαθιÜ, σκοτεινÜ λαγκÜδια της πληγεßσας περιοχÞς. ΣτιγμÝς στιγμÝς μποροýσαν να διακρßνουν κüντρα στον ουρανü Ýναν Ýρημο κýκλο απü πÝτρες. Η ατμüσφαιρα του βουβοý τρüμου στο μαγαζß του ¼σμπορν τους Ýπεισε üτι κÜτι φρικτü εßχε συμβεß και σýντομα πληροφορηθÞκανε τον αφανισμü του σπιτιοý και της οικογÝνειας του ¸λμερ ΦρÜι. ΠÝρασαν üλο το απüγευμα τριγυρνþντας ολüκληρο το ΝτÜνγουιτς, ρωτþντας τους ντüπιους γι' αυτÜ που 'χανε συμβεß και βλÝποντας οι ßδιοι, με παγερÜ ρßγη τρüμου, τα ερεßπια του σπιτιοý των ΦρÜι με τα αποτυπþματα της κολλþδους ουσßας που εßχαν απομεßνει, τα πληγωμÝνα γελÜδια του Σεθ Μπßσοπ και τις πελþριες αυλακιÝς τσακισμÝνης βλÜστησης σε διÜφορα σημεßα.
     Η επßσκεψη του πλÜσματος στο λüφο ΣÝντινελ εßχε ζωτικÞ σημασßα στα μÜτια του 'Αρμιτατζ και κοßταξε για πολλÞν þρα τον απειλητικü, σα βωμü, βρÜχο στη κορφÞ.
ΤελικÜ οι νεοφερμÝνοι, μαθαßνοντας για μια ομÜδα αντρþν της ΠολιτειακÞς Αστυνομßας που 'χαν Ýρθει απü το 'Αλσμπουρι το ßδιο πρωß μüλις πληροφορηθÞκανε τη τραγωδßα των ΦρÜι, αποφÜσισαν να βρουν τους αστυνομικοýς και να συγκρßνουνε τα συμπερÜσματÜ τους στο βαθμü που 'τανε δυνατü. 'Οπως αποδεßχτηκε, Þταν ευκολüτερο στα λüγια παρÜ στη πρÜξη, γιατß üσο κι αν Ýψαξαν δε βρÞκαν το παραμικρü ßχνος της ομÜδας πουθενÜ. ¹τανε πÝντε Üντρες μ' Ýνα αμÜξι, αλλÜ τþρα το αυτοκßνητο Þταν εγκαταλειμμÝνο κοντÜ στα ερεßπια του σπιτιοý των ΦρÜι. Οι ντüπιοι, που εßχαν μιλÞσει üλοι με τους αστυνομικοýς, αρχικÜ φÜνηκαν το ßδιο σαστισμÝνοι üσο Þταν ο 'Αρμιτατζ κι οι σýντροφοß του. Τüτε ο γερο-Σαμ ΧÜτσινς σκÝφτηκε κÜτι και χλþμιασε, σκοýντησε τον Φρεντ Φαρ και του 'δειξε το υγρü, βαθý φαρÜγγι που Ýχασκε λßγο πιο πÝρα.

 -"ΘεÝ μου!" βüγκηξε, "τους εßπα να μη κατÝβουνε στο ΦαρÜγγι. Δε περßμενα üτι θα το τολμοýσαν, μ' αυτÜ τ' αχνÜρια και τη μυρωδιÜ και τα νυχτοποýλια που σκοýζουν εκεß κÜτω, μÝσα στη σκοτεινιÜ που Ýχει ακüμα και το καταμεσÞμερο..."

     ΤρομερÞ ανατριχßλα απλþθηκε στους ντüπιους και τους επισκÝπτες ταυτüχρονα κι üλοι Üρχισαν να αφουγκρÜζονται ενστικτωδþς. Ο 'Αρμιτατζ, Ýχοντας τη πρþτη του ουσιαστικÞ επαφÞ με τον τρüμο και τα τερατþδη Ýργα του, Ýτρεμε σýγκορμος απü την ευθýνη που 'νιωθε να βαραßνει τους þμους του. ΓρÞγορα θα 'πεφτε η νýχτα και τüτε θα 'βγαινε και πÜλι η βλασφημßα των βουνþν, ανοßγοντας τα φρικιαστικÜ μονοπÜτια της. Negotium perambulans in tenembris... Ο ηλικιωμÝνος βιβλιοθηκÜριος επανÝλαβε στο μυαλü του τη μαγικÞ φρÜση που εßχε αποστηθßσει κι Üγγιξε μηχανικÜ το χαρτß στο οποßο εßχε σημειþσει την Üλλη, που δεν μπüρεσε ν' αποστηθßσει. ¸λεγξε αν ο φακüς του δοýλευε κανονικÜ. Ο ΡÜις, πλÜι του, Ýβγαλε απü μια βαλßτσα Ýνα μεταλλικü ψεκαστÞρα, σαν αυτüν που χρησιμοποιεßται για το ψÝκασμα των φυτþν, ενþ ο Μüργκαν εξÝτασε τη μεγÜλη καραμπßνα του, που πÜνω της βασιζüτανε, παρÜ τις προειδοποιÞσεις του συναδÝλφου του üτι κανÝνα υλικü üπλο δε μποροýσε να βοηθÞσει.

     Ο 'Αρμιτατζ, που 'χε διαβÜσει το φοβερü ημερολüγιο, Þξερε με οδυνηρÞ βεβαιüτητα τι εßδους ανοσιοýργημα να περιμÝνει. αλλÜ δεν Þθελε να εντεßνει τον τρüμο των κατοßκων του ΝτÜνγουιτς δßνοντÜς τους στοιχεßα Þ κÜνοντας νýξεις. ¹λπιζε üτι θα κατÜφερνε να το νικÞσει χωρßς ν' αποκαλýψει στον κüσμο τη τρομερÞ μοßρα που 'χεν αποφýγει. Κι ενþ Ýπεφτε το σκοτÜδι, οι ντüπιοι Üρχισαν να σκορπßζονται ο καθÝνας για το σπßτι του, ανυπομονþντας να κλειδαμπαρωθοýν μÝσα παρÜ τη χειροπιαστÞ απüδειξη üτι καμιÜ ανθρþπινη κλειδαριÜ Þ αμπÜρα δεν Þταν χρÞσιμη μπροστÜ σε μια δýναμη που μποροýσε να σπÜζει δÝντρα και να συνθλßβει σπßτια αν το 'θελε. Κοýνησαν αρνητικÜ τα χÝρια τους στη πρüταση των νεοφερμÝνων να μεßνουνε σκοποß στα ερεßπια της αγροικßας των ΦρÜι, κοντÜ στο φαρÜγγι. φεýγοντας, πολý λßγοι περßμεναν να ξαναδοýν ζωντανοýς τους παρατηρητÝς.

     Εκεßνη τη νýχτα ακοýστηκαν και πÜλι βροντεροß Þχοι απü τα βουνÜ και τα νυχτοποýλια Ýσκουζαν απειλητικÜ. ΚÜθε τüσο, το νυχτερινü αερÜκι που φυσοýσε απü το ΦαρÜγγι της Κρýας ΠηγÞς Ýφερνε μιαν υποψßα απü την ανεßπωτη δυσωδßα, την ßδια που οι τρεις επιστÞμονες εßχαν οσμιστεß κι Üλλοτε, üταν στÜθηκανε πÜνω απü Ýνα ετοιμοθÜνατο ανοσιοýργημα που εßχε περÜσει δεκαπεντÝμισι ολüκληρα χρüνια σαν ανθρþπινο πλÜσμα. ΑλλÜ ο τρüμος που περιμÝνανε δεν εμφανßστηκε. ¼τι κι αν Þταν αυτü κÜτω στο φαρÜγγι, καιροφυλακτοýσε κι ο 'Αρμιτατζ εßπε στους συναδÝλφους του üτι το να επιτεθοýν μες στο σκοτÜδι θα 'τανε καθαρÞ αυτοκτονßα.

     Το πρωß Þρθε θαμπü κι οι νυχτερινοß Þχοι σταμÜτησαν. ¹ταν μια γκρßζα, μουντÞ μÝρα και ψιχÜλιζε που και που, ενþ üλο και βαρýτερα σýννεφα μαζεýονταν στα βορειοδυτικÜ πÜνω απü τα βουνÜ. Οι Üντρες απü το 'Αρκχαμ δε μποροýσαν ν' αποφασßσουνε τι Ýπρεπε να κÜνουνε. Βρßσκοντας καταφýγιο απü τη βροχÞ που δυνÜμωνε σ' Ýνα απü τα λιγοστÜ υπüστεγα του κτÞματος των ΦρÜι που δεν εßχε καταστραφεß, συζÞτησαν αν Þταν πιο συνετü να περιμÝνουν Þ να περÜσουν στην επßθεση και να κατÝβουν στο φαρÜγγι, ψÜχνοντας το ακατονüμαστο, τερατþδες θÞραμÜ τους. Η βροχÞ δυνÜμωσε κι ακοýγονταν μακρινοß κεραυνοß, üλο και πιο δυνατοß. ΞÜφνου, μια διχαλωτÞ αστραπÞ Ýλαμψε πολý κοντÜ τους, σα να κατÝβαινε στο καταραμÝνο φαρÜγγι. Ο ουρανüς σκοτεßνιασε κι οι επιστÞμονες ευχÞθηκαν να σταματοýσε γρÞγορα η καταιγßδα και να καθÜριζε ο ουρανüς.

     ¹ταν ακüμα ανατριχιαστικÜ σκοτεινÜ μια þρα αργüτερα, üταν Ýνα συγχυσμÝνο κομφοýζιο φωνþν Þχησε κÜτω στο δρüμο. Την επüμενη στιγμÞ εμφανßστηκε μια τρομοκρατημÝνη ομÜδα απü μια ντουζßνα Üντρες που ουρλιÜζανε, τρÝχανε και μοιρολογοýσαν υστερικÜ. ¸νας απü τους πρþτους εξÞγησε ξÝπνοα στους επιστÞμονες τι συνÝβαινε.

 -"Ω ΘεÝ μου, ΘεÝ μου!" Üρχισε με σπασμÝνη φωνÞ. "ΤριγυρνÜ πÜλι κι αυτÞ τη φορÜ μÝσα στη μÝρα! Εßναι Ýξω! Εßναι Ýξω! ΤριγυρνÜει αυτÞ τη στιγμÞ και μüνο ο Θεüς ξÝρει πüτε θα μας επιτεθεß"!

     Ο Üντρας σþπασε παλεýοντας να πÜρει ανÜσα κι ανÝλαβε Ýνας Üλλος να ολοκληρþσει το μÞνυμα.

 -"Λιγüτερο απü μια þρα πριν ο Ζεμπ Γουüτλι εδþ Üκουσε το τηλÝφωνο να χτυπÜ κι Þταν η κυρα-Κüρεη, που μÝνει κÜτω στη διασταýρωση. Εßπε üτι ο μικρüς Λοýθερ εßχε βγει να οδηγÞσει τις αγελÜδες στο στÜβλο μετÜ το μεγÜλο κεραυνü, üταν εßδε üλα τα δÝντρα λυγισμÝνα στο στüμιο του φαραγγιοý -στην αντßθετη πλευρÜ απü δω- και μýρισε την ßδια βρþμα που υπÞρχε και τüτε που εßδε τα μεγÜλα αποτυπþματα την περασμÝνη ΔευτÝρα. Και της εßπε ακüμα πως Üκουσε Ýνα σýρσιμο, δυνατüτερο απ' ü,τι θα κÜνανε τα δÝντρα λυγßζοντας κι οι θÜμνοι σπÜζοντας και, ξαφνικÜ, τα δÝντρα κατÜ μÞκος του δρüμου Üρχισαν να πιÝζονται απü τη μια μεριÜ κι ακουγüταν Ýνα φοβερü ποδοβολητü και πλατσοýρισμα μες στη λÜσπη. ΑλλÜ -Ο Θεüς να μας λυπηθεß! ο Λοýθερ δεν εßδε απολýτως τßποτα, μüνο τα δÝντρα και τους θÜμνους να λυγßζουν! Κι Ýπειτα, λßγο πιο κÜτω, εκεß που πÞγαινε ο Μπρουκ, ο γιος του Μπßσοπ, κÜτω απü το δρüμο, Üκουσε Ýνα φοβερü τρßξιμο πÜνω στη γÝφυρα και λÝει üτι γνþρισε το θüρυβο του ξýλου που αρχßζει να σπÜει. Κι üλη αυτÞ την þρα δεν Ýβλεπε τßποτα, μüνο τα δÝντρα και τους θÜμνους να τσακßζουν! Κι üταν ο κελαρυστüς Þχος απομακρýνθηκε πολý -στο δρüμο προς το σπßτι του μÜγου Γουüτλι και το λüφο ΣÝντινελ- ο Λοýθερ βρÞκε το θÜρρος να σκαρφαλþσει εκεß που το εßχε πρωτοακοýσει και να κοιτÜξει το Ýδαφος. ¹ταν üλο λασπüνερα και ο ουρανüς Þταν σκοτεινüς και η βροχÞ Ýσβηνε üλα τ' αχνÜρια τριγýρω πολý γρÞγορα. αλλÜ στο στüμιο του φαραγγιοý, εκεß που 'χανε κινηθεß τα δÝντρα, υπÞρχαν ακüμα μερικÜ απü τ' αχνÜρια που εßχε δει κι εκεßνη τη ΔευτÝρα"!

     Σ' αυτü το σημεßο τον διÝκοψε ο πρþτος πληροφοριοδüτης.

 -"ΑλλÜ δεν εßναι αυτü το φοβερü! Αυτü Þταν μüνο η αρχÞ. Ο Ζεμπ εδþ τηλεφωνοýσε σ' üλους τα νÝα üταν τον διÝκοψε Ýνα τηλεφþνημα απü του Σεθ Μπßσοπ. Η οικονüμος του, η ΣÜλι, εßχε πÜθει κρßση. Εßχε δει μüλις τα δÝντρα να λυγßζουν στις πλαγιÝς του δρüμου κι εßπε πως Üκουγε κÜποιου εßδους βαρý πλατσοýρισμα, σαν απü ελÝφαντα, να κατευθýνεται προς το σπßτι. ¸ξαφνα μßλησε για μιαν απαßσια μυρωδιÜ κι εßπε πως ο γιος της, Τσüσνι, ξεφþνιζε πως Þταν η ßδια μυρωδιÜ που 'χε μυρßσει στα ερεßπια των Γουüτλι το πρωß της ΔευτÝρας. Κι οι σκýλοι γαβγßζανε και κλαψοýρtζαν üλοι μαζß. Και τüτε Ýβγαλε μια φοβερÞ κραυγÞ κι εßπε üτι το υπüστεγο κÜτω απü το δρüμο εßχε γκρεμιστεß σα να το 'χε χτυπÞσει τυφþνας, μüνο που ο Üνεμος δεν Þταν τüσο δυνατüς για να Ýχει κÜνει κÜτι τÝτοιο. 'Ολοι παρακολουθοýσαν στη γραμμÞ κι ακοýσαμε αρκετοýς ν' ανασαßνουνε κοφτÜ. ΞαφνικÜ η ΣÜλι οýρλιαξε πÜλι κι εßπε πως ο φρÜκτης της μπροστινÞς αυλÞς εßχε σπÜσει, μολονüτι δεν Ýβλεπε ποιος το 'χε κÜνει. Τüτε üλοι στη γραμμÞ Üκουσαν τον Τσüσνι και το γερο-Σεθ Μπßσοπ να ουρλιÜζουνε κι η ΣÜλι ξεφþνιζε üτι κÜτι βαρý εßχε χτυπÞσει το σπßτι -üχι κεραυνüς Þ κÜτι τÝτοιο, αλλÜ κÜτι βαρý Ýπεφτε με δýναμη πÜνω στην πρüσοψη, ξανÜ και ξανÜ, μολονüτι δεν Ýβλεπε τßποτα απü τα μπροστινÜ παρÜθυρα. Και τüτε... και τüτε..." ¼λα τα πρüσωπα συσπÜστηκαν απü τρüμο κι ο 'Αρμιτατζ σοκαρισμÝνος üπως Þταν, κατÜφερε με κüπο να παροτρýνει τον ομιλητÞ να συνεχßσει. "Και τüτε…. η ΣÜλι οýρλιαξε: 'ΒοÞθεια! Το σπßτι γκρεμßζεται!'… και στο τηλÝφωνο ακοýσαμε Ýναν τρομερü κρüτο και πολλÝς κραυγÝς... üπως τüτε που Ýπεσε το σπßτι του ¸λμερ ΦρÜι, μüνο που…"

     Ο Üντρας σþπασε και συνÝχισε κÜποιος Üλλος απü το πλÞθος.

 -"Αυτü Þταν. Οýτε Ýνας Þχος οýτε κιχ στη γραμμÞ ýστερα απ' αυτü. Μüνο ησυχßα. Εμεßς που τ' ακοýσαμε βγÜλαμε φορτηγÜ και κÜρα και μαζÝψαμε üσους ικανοýς Üντρες μποροýσαμε στο σπßτι του Κüρεη κι Ýπειτα Þρθαμε εδþ να μÜθουμε τι λÝτε σεις να κÜνουμε. Εγþ, πÜντως, νομßζω üτι Þρθε η þρα να μας κρßνει ο Θεüς για τις αδικßες που 'χουμε κÜνει και κανÝνας θνητüς δεν μπορεß να την αποτρÝψει..."

     Ο 'Αρμιτατζ κατÜλαβε πως εßχεν Ýρθει η στιγμÞ για δρÜση και μßλησε αποφασιστικÜ στη διστακτικÞ ομÜδα των τρομοκρατημÝνων χωρικþν.

 -"ΠρÝπει να το ακολουθÞσουμε, παιδιÜ", εßπε üσο πιο πειστικÜ μποροýσε. "Νομßζω πως Ýχουμε ελπßδες να το βγÜλουμε απü τη μÝση. Εσεßς ξÝρετε πως οι Γουüτλι Þταν μÜγοι... Λοιπüν, αυτü το πλÜσμα εßναι γÝννημα της μαγεßας και πρÝπει να το πολεμÞσουμε με τα ßδια μÝσα. Εßδα το ημερολüγιο του Γουßλμπουρ Γουüτλι και διÜβασα μερικÜ απü τα παρÜξενα παλιÜ βιβλßα που μελετοýσε κεßνος. Νομßζω, λοιπüν, üτι ξÝρω τα κατÜλληλα μαγικÜ για ν' αφανßσουμε αυτü το πλÜσμα. ΦυσικÜ, δεν μποροýμε να εßμαστε σßγουροι, αλλÜ πρÝπει να το διακινδυνεýσουμε. Το πλÜσμα εßναι αüρατο -üπως το περßμενα- αλλÜ Ýχουμε μια σκüνη σ' αυτü τον ψεκαστÞρα που ßσως το κÜνει να φανεß για μια στιγμÞ. Θα τη δοκιμÜσουμε αργüτερα. Εßναι πολý φοβερü που υπÜρχει, αλλÜ δεν εßναι φοβερþτερο απ' αυτÜ που θα λευτÝρωνε ο Γουßλμπουρ αν εßχε ζÞσει περισσüτερο. Δε θα μÜθετε ποτÝ απü τι γλßτωσε ο κüσμος. Τþρα Ýχουμε μüνον αυτü το πλÜσμα να πολεμÞσουμε και δε μπορεß να πολλαπλασιαστεß. Ωστüσο, μπορεß να κÜνει μεγÜλο κακü. Γι' αυτü πρÝπει να βιαστοýμε ν' απαλλÜξουμε την κοινüτητα απ' αυτü. ΠρÝπει να το ακολουθÞσουμε, ξεκινþντας απü το μÝρος που μüλις καταστρÜφηκε. Ας μας οδηγÞσει κÜποιος. Δε ξÝρω πολý καλÜ τους δρüμους σας, αλλÜ θα υπÜρχει τρüπος να κüψουμε δρüμο. Τι λÝτε γι' αυτü";

     Οι Üντρες δßστασαν για λßγο κι Ýπειτα ο Ερλ Σüγιερ πÞρε το λüγο κι Ýδειξε μ' Ýνα λιγδιασμÝνο δÜχτυλο μÝσα απü τη βροχÞ που εßχε αρχßσει να κοπÜζει.

 -"Θα φτÜσετε γρηγορüτερα στου Σεθ Μπßσοπ κüβοντας δρüμο απü το χαμηλüτερο λιβÜδι εδþ, διασχßζοντας το ρυÜκι πιο κÜτω και ανεβαßνοντας απü το χωρÜφι του ΚÜριερ και το δÜσος πιο πÝρα. Θα βγεßτε στον πÜνω δρüμο κοντÜ στου Σεθ -εßναι απü την Üλλη μεριÜ, λßγο πιο κÜτω".

     Ο 'Αρμιτατζ με τον ΡÜις και τον Μüργκαν ξεκινÞσανε προς τη κατεýθυνση που τους Ýδειξε ο χωρικüς. Οι περισσüτεροι απü τους ντüπιους τους ακολουθÞσανε διστακτικÜ. Στο μεταξý, ο ουρανüς εßχεν αρχßσει ν' ανοßγει κι üλα Ýδειχναν üτι η καταιγßδα εßχε τελειþσει. 'Οταν ο 'Αρμιτατζ πÞρε λÜθος κατεýθυνση, ο Τζο 'Οσμπορν του φþναξε να σταθεß και τελικÜ πÝρασε μπροστÜ για να του δεßχνει το δρüμο. Το θÜρρος κι η αποφασιστικüτητα των αντρþν αυξÜνονταν, αν και το λυκüφως του σχεδüν κατακüρυφου δασωμÝνου λüφου, που υψωνüταν προς το τÝλος της διαδρομÞς τους και τα αιωνüβια δÝντρα, ανÜμεσα στα οποßα Ýπρεπε να σκαρφαλþσουν, Þτανε σκληρÞ δοκιμασßα αυτþν των αισθημÜτων.

     Λßγο μετÜ βγÞκαν σ' Ýνα λασπωμÝνο δρüμο κι εßδανε τον Þλιο να εμφανßζεται ξανÜ στον ουρανü. ¹ταν λßγο πριν το σπßτι του Σεθ Μπßσοπ, αλλÜ τα λυγισμÝνα δÝντρα και τα ξεκÜθαρα αχνÜρια μαρτυροýσαν τι εßχε περÜσει απü εκεß. Επιθεþρησαν βιαστικÜ τα ερεßπια πÝρα απü τη στροφÞ. ¹ταν μια επανÜληψη της καταστροφÞς του σπιτιοý των ΦρÜι και τßποτα -νεκρü Þ ζωντανü- δε βρÝθηκε κÜτω απü τα χαλÜσματα που Þταν κÜποτε ο στÜβλος και η αγροικßα των Μπßσοπ. 'Ολοι βιÜζονταν ν' απομακρυνθοýν απü τη δυσωδßα και την κολλþδη ουσßα και στρÜφηκαν μηχανικÜ προς την κατεýθυνση που ειχαν τα τρομερα αποτυπωματα: προς το ερειπωμενο σπιτι των Γουüτλι και τις πλαγιÝς του ΣÝντινελ, με το βωμü στην κορυφÞ. Περνþντας απü τη γη του Γουßλμπουρ Γουüτλι, οι Üντρες ταρÜχτηκανε κι η αποφασιστικüτητÜ τους σκιÜστηκεν απü δισταγμü. Δεν Þταν αστεßο πρÜγμα ν' ακολουθοýνε κÜτι αüρατο, που 'χε το μÝγεθος σπιτιοý κι üλη την αχαλßνωτη μοχθηρßα ενüς δαßμονα. ΑπÝναντι απü τους πρüποδες του ΣÝντινελ, τ' αχνÜρια βγαßναν απü το δρüμο κι υπÞρχε μια καινοýρια αυλακιÜ παρÜλληλα με κεßνη που μαρτυροýσε τη προηγοýμενη πορεßα του τÝρατος προς κι απο την κορυφÞ.

     Ο 'Αρμιτατζ Ýβγαλε Ýνα αρκετÜ ισχυρü τηλεσκüπιο τσÝπης και κοßταξε την απüτομη καταπρÜσινη πλαγιÜ του λüφου. ¸πειτα Ýδωσε το üργανο στον Μüργκαν, που εßχε καλýτερη üραση. Την επüμενη στιγμÞ, ο Μüργκαν Ýβγαλε μια κραυγÞ κι Ýδωσε το τηλεσκüπιο στον Ερλ Σüγιερ, δεßχνοντÜς του Ýνα συγκεκριμÝνο σημεßο της πλαγιÜς. Ο Σüγιερ, με την αδεξιüτητα αυτþν που δεν Ýχουν ξαναπιÜσει τÝτοια üργανα, το ψαχοýλεψε λßγο και τελικÜ κατÜφερε να εστιÜσει τους φακοýς με τη βοÞθεια του 'Αρμιτατζ. Η κραυγÞ του Þταν ακüμα δυνατüτερη απ' αυτÞ του Μüργκαν.

 -"Μεγαλοδýναμε ΘεÝ! Το χορτÜρι κι οι θÜμνοι κουνιοýνται! Ανεβαßνει πÜνω... αργÜ... Ýρποντας... φτÜνει στη κορφÞ üπου να 'ναι, Ýνας Θεüς ξÝρει με ποιο σκοπü"!

     Αυτüς ο σπüρος του πανικοý βρÞκε πρüσφορο Ýδαφος σ' üλη την ομÜδα. 'Αλλο να κυνηγοýνε την ακατονüμαστη οντüτητα κι Üλλο να τη βρßσκουν. Μπορεß τα μÜγια να Þταν τα κατÜλληλα -αλλ' αν δεν Þταν; Οι ντüπιοι Üρχισαν να ρωτοýνε τον 'Αρμιτατζ τß Þξερε για το πλÜσμα, αλλÜ καμιÜ απÜντηση δε φÜνηκε να τους ικανοποιεß. ¼λοι τους Ýνιωθαν üτι εßχαν πλησιÜσει πολý σε πλευρÝς της Φýσης και της ýπαρξης που Þταν αυστηρÜ απαγορευμÝνες κι εντελþς Ýξω απü τις υγιεßς εμπειρßες της ανθρωπüτητας.

                                                    Χ

     Στο τÝλος, οι τρεις Üντρες απü το 'Αρκχαμ, ο ηλικιωμÝνος, ασπρομÜλλης δüκτωρ 'Αρμιτατζ, ο γεροδεμÝνος, γκριζομÜλλης καθηγητÞς ΡÜις κι ο λεπτüς, αρκετÜ νÝος δüκτωρ Μüργκαν, ανÝβηκαν μüνοι το λüφο. ¾στερα απü πολý προσεκτικÝς οδηγßες για την εστßαση και τη χρÞση του, αφÞσανε το τηλεσκüπιο στη τρομοκρατημÝνη ομÜδα των αντρþν, που 'μεινε στο δρüμο. Ýτσι, θα μποροýσαν οι ντüπιοι να παρακολουθοýνε τη πορεßα τους. ¹ταν δýσκολη ανÜβαση κι ο 'Αρμιτατζ χρειÜστηκε βοÞθεια αρκετÝς φορÝς. ΨηλÜ πÜνω απü την ομÜδα που σκαρφÜλωνε με κüπο, η πελþρια αυλακιÜ σειüτανε καθþς ο δαιμονικüς δημιουργüς της ξαναπÝρασε με βραδýτητα σαλιγκαριοý. Τüτε Ýγινε φανερü πως οι διþκτες του κÝρδιζαν Ýδαφος.

     Ο ΚÝρτις Γουüτλι -απü το υγιÝς παρακλÜδι- κρατοýσε το τηλεσκüπιο, üταν η ομÜδα απü το 'Αρκχαμ Ýστριψε κÜθετα στην αυλακιÜ. Εßπε στους Üλλους üτι οι Üντρες προσπαθοýσαν μÜλλον να φτÜσουνε σε μια χαμηλüτερη κορφÞ που δÝσποζε στην αυλακιÜ, αρκετÜ πιο μπροστÜ απü το σημεßο üπου σαρþνονταν τþρα οι θÜμνοι. Η υπüθεσÞ του επαληθεýτηκε κι οι ντüπιοι εßδανε τους τρεις Üντρες να καταλαμβÜνουνε τη χαμηλüτερη κορυφÞ λßγα δευτερüλεπτα αφüτου τη πÝρασε η αüρατη κατÜρα. Τüτε ο ΓουÝσλι Κüρεη, που 'χε πÜρει το τηλεσκüπιο, φþναξε üτι ο 'Αρμιτατζ ετοßμαζε τον ψεκαστÞρα που κρατοýσε ο ΡÜις κι üτι κÜτι επρüκειτο να συμβεß απü στιγμÞ σε στιγμÞ. Το πλÞθος κινÞθηκε νευρικÜ, ξÝροντας üτι η σκüνη που περιεßχε θα 'κανε τον αüρατο τρüμο, ορατü για μια στιγμÞ. Δυο-τρεις Üντρες Ýκλεισαν τα μÜτια τους, αλλÜ ο ΚÝρτις Γουüτλι Üρπαξε το τηλεσκüπιο και γοýρλωσε τα μÜτια του. Εßδε πως ο ΡÜις, απü το πλεονεκτικü σημεßο που 'χε καταλÜβει η ομÜδα πÜνω και πßσω απü τη κατÜρα, εßχε μιαν εξαιρετικÞ ευκαιρßα να εκτοξεýσει τη θαυματουργÞ του σκüνη.

     Αυτοß που κοßταζαν με γυμνü μÜτι διακρßνανε στιγμιαßα Ýνα γκρßζο σýννεφο στο μÝγεθος περßπου μεγÜλου κτιρßου, κοντÜ στη κορφÞ του λüφου. Ο ΚÝρτις, που 'χε το τηλεσκüπιο, το πÝταξε στη λασπουριÜ του δρüμου με μια διαπεραστικÞ κραυγÞ. Οπισθοχþρησε μηχανικÜ και θα 'χε καταρρεýσει αν δεν τονε πιÜνανε δυο-τρεις Üλλοι. Το μüνο που μποροýσε να κÜνει Þταν να βογγÜ ξεψυχισμÝνα.

 -"Ω, ω Θεοýλη μου!…. Αυτü... Αυτü το..." Ακολοýθησε πανδαιμüνιο ερωτÞσεων και μüνον ο ΧÝνρι Γουßλερ σκÝφτηκε να μαζÝψει το τηλεσκüπιο και να το καθαρßσει απü τη λÜσπη. Ο ΚÝρτις στο μεταξý μιλοýσε ασυνÜρτητα κι απαντοýσε με κατακερματισμÝνες φρÜσεις στους Üλλους. "Μεγαλýτερο κι απü στÜβλο... ολüκληρο φτιαγμÝνο απü σκοινιÜ που στριφογýριζαν... με σχÞμα αβγοý χÞνας και ντουζßνες πüδια σα βαρÝλια που σα να γαντζþνονται στο χþμα... τßποτα το στερεü πÜνω του... Σα ζελÝς, φτιαγμÝνος απü χωριστÜ σκοινιÜ που περιστρÝφονται κολλημÝνα μεταξý τους... μεγÜλα εξογκωμÝνα μÜτια παντοý... δÝκα Þ εßκοσι στüματα Þ προβοσκßδες παντοý στα πλÜγια, μεγÜλα σαν μπουριÜ κι üλα να τινÜζονται και ν' ανοιγοκλεßνουν... γκρßζο, με μπλε Þ πορφυρÜ δαχτυλßδια... Ω Μεγαλοδýναμε ΘεÝ!... Εκεßνο το μισü πρüσωπο απü πÜνω..."

     ΑυτÞ η τελευταßα θýμηση, üποια κι αν Þταν, αποδεßχτηκε αβÜσταχτη για τον Üμοιρο τον ΚÝρτις, που λιποθýμησε πριν προλÜβει να συνεχßσει. Ο Φρεντ Φαρ κι ο Γουßλ ΧÜτσινς τον μεταφÝρανε στην Üκρη του δρüμου και τονε ξαπλþσανε στο βρεμμÝνο χορτÜρι. Ο ΧÝνρι Γουßλερ, τρÝμοντας σýγκορμος, Ýστρεψε το τηλεσκüπιο προς το βουνü. ΜÝσα απü τους φακοýς διÝκρινε τρεις μικρÝς φιγοýρες που τρÝχανε προς τη κορφÞ üσο πιο γρÞγορα τους επÝτρεπε η μεγÜλη κλßση του εδÜφους. Μüνο αυτÝς -τßποτε Üλλο. Τüτε üλοι πρüσεξαν Ýναν αλλüκοτα Üκαιρο Þχο μες στο βαθý φαρÜγγι πßσω τους, αλλÜ κι ανÜμεσα στους θÜμνους του ßδιου του ΣÝντινελ. ¹ταν το κρþξιμο αμÝτρητων νυχτοπουλιþν και μÝσα στη διαπεραστικÞ χορωδßα τους παραμüνευε μια νüτα Ýντονης και μοχθηρÞς προσδοκßας.

     Ο Ερλ Σüγιερ πÞρε τþρα το τηλεσκüπιο κι ανÝφερε πως οι τρεις φιγοýρες στÝκονταν στη ψηλüτερη κορφÞ, που 'τανε στο ßδιο ýψος με το βωμü, αλλÜ σ' αρκετÞ απüσταση απ' αυτüν. "Η μια φιγοýρα", εßπε, "ýψωνε τα χÝρια πÜνω απü το κεφÜλι της ρυθμικÜ". Κι ενþ περιÝγραφε τη σκηνÞ ο Σüγιερ, το πλÞθος νüμισε πως Üκουγε Ýναν αμυδρü, σχεδüν μελωδικü κι απüμακρο Þχο, σαν να συνüδευε τις κινÞσεις Ýνας δυνατüς ψαλμüς. Η παρÜξενη σιλουÝτα πÜνω σε κεßνη τη μακρινÞ κορφÞ πρÝπει να 'ταν Ýνα πολý γκροτÝσκο üσο κι εντυπωσιακü θÝαμα, αλλÜ κανεßς απü τους θεατÝς δεν εßχε διÜθεση για αισθητικÝς εκτιμÞσεις.
 -"ΥποθÝτω üτι λÝνε το ξüρκι", ψιθýρισε ο Γουßλερ αρπÜζοντας πÜλι το τηλεσκüπιο. Τα νυχτοποýλια σκοýζανε ξετρελαμÝνα και μ' Ýνα πολý παρÜξενο, Üτακτο ρυθμü, που δεν Þτανε συγχρονισμÝνος με τη τελετουργßα που εξελισσüταν.

     ΞαφνικÜ το φως του Þλιου φÜνηκε να θαμπþνει χωρßς να μεσολαβÞσει κανÝνα ορατü σýννεφο. ¹ταν Ýνα πολý παρÜξενο φαινüμενο που üλοι παρατÞρησαν. ¸νας υπüκωφος κρüτος απü τα Ýγκατα των λüφων συνÝπεσε μυστηριωδþς με μια δυνατÞ βροντÞ που ακοýστηκε απü τον ουρανü. ΦÜνηκε μια εκτυφλωτικÞ αστραπÞ και το σαστισμÝνο πλÞθος Ýψαξε μÜταια για σημÜδια üτι πλησßαζε κι Üλλη καταιγßδα. Η ψαλμωδßα των αντρþν απü το 'Αρκχαμ ακουγüταν τþρα πιο καθαρÜ κι ο Γουßλερ εßδε μÝσα απü το τηλεσκüπιο πως ýψωναν üλοι τα μπρÜτσα τους στη ρυθμικÞ απαγγελßα. Απü κÜποιο μακρινü κτÞμα ακοýστηκε το φρενιασμÝνο γÜβγισμα των σκυλιþν.

     Η αλλαγÞ στη φωτεινüτητα του Þλιου μεγÜλωσε και το πλÞθος κοßταζε Üναυδο τον ορßζοντα. Τüτε φÜνηκε Üλλη μια αστραπÞ, πιο φωτεινÞ απü την προηγοýμενη και το πλÞθος νüμισε üτι διÝκρινε ομßχλη γýρω απü το βωμü. Κανεßς ωστüσο δε χρησιμοποιοýσε το τηλεσκüπιο κεßνη τη στιγμÞ. Τα νυχτοποýλια συνεχßζανε τους Üτακτους κρωγμοýς τους κι οι Üντρες του ΝτÜνγουιτς συγκεντρþσανε το κουρÜγιο τους ν' αντιμετωπßσουν την αστÜθμητη απειλÞ που 'χε φορτßσει ξαφνικÜ την ατμüσφαιρα.

     ΞαφνικÜ, χωρßς προειδοποßηση, ακοýστηκε κεßνη η βραχνÞ, σπασμÝνη, τραχιÜ φωνÞ που δε θα σβηστεß ποτÝ απü τη μνÞμη üσων την ακοýσανε. Δε μπορεß να προερχüταν απü ανθρþπινο λÜρυγγα, γιατß οι φωνητικÝς χορδÝς του ανθρþπου δεν μποροýν να παρÜγουνε τÝτοιες ηχητικÝς διαστροφÝς. Θα 'λεγε κανεßς üτι Ýβγαινε απü την ßδια τη κüλαση, αν η πηγÞ της δεν Þταν ο βωμüς στη κορφÞ του λüφου. Εßναι σχεδüν σφαλερü να τ' αποκαλÝσουμε Þχο, αφοý ο απüκοσμος, υποχθüνιος τüνος απευθυνüταν σ' αχνοφþτιστα κÝντρα του συνειδητοý και του τρüμου πολý πιο ευαßσθητα απü το αφτß. ΑλλÜ και πÜλι Þταν Þχοι, αφοý η μορφÞ τους Þταν αναμφßβολα αν κι αüριστα αυτÞ μισοαρθρωμÝνων λÝξεων. ¹ταν δυνατοß -δυνατοß üπως οι κρüτοι κι οι βροντÝς πÜνω απü τους οποßους αντηχοýσαν- κι ωστüσο δεν προÝρχονταν απü ορατü ον. Κι επειδÞ η φαντασßα μπορεß να υποβÜλλει ζοφερÝς εικüνες μες στον κüσμο των αüρατων πλασμÜτων, οι Üντρες στους πρüποδες του βουνοý ζÜρωσαν πιο κοντÜ μεταξý τους και μüρφασαν, σα να περßμεναν Ýνα χτýπημα.

 -"ΓγκνÜιχ... γγκνÜιχ... θφθχκχνγκα... Γιογκ-Σοδüθ..." αντηχοýσε το φρικτü κρþξιμο απü το διÜστημα. "Γ' μπθνκ... χ' εγιΕ... ν' γκρκντλ ' λχ..."

     Η ορμÝμφυτη επιθυμßα να μιλÞσει Ýσβησε εδþ, σαν να γινüταν μια τρομερÞ ψυχικÞ μÜχη. Ο ΧÝνρι Γουßλερ Ýφερε το τηλεσκüπιο στο μÜτι του, αλλÜ εßδε μüνο τις τρεις ανθρþπινες φιγοýρες πÜνω στη κορφÞ να σηκþνουν üλες ξÝφρενα τα χÝρια τους σε αλλüκοτες κινÞσεις καθþς η ψαλμωδßα τους πλησßαζε στη κορýφωσÞ της. Απü ποιÜ κατασκüτεινα πηγÜδια αχερüντειου φüβου Þ συγκßνησης, απü ποιÝς ανεξερεýνητες αβýσσους εξωκοσμικÞς συνεßδησης Þ σατανικÞς, κρυμμÝνης για πολý καιρü κληρονομικüτητας Ýβγαιναν αυτοß οι μισοαρθρωμÝνοι βροντεροß κρωγμοß; ΦÜνηκαν να συγκεντρþνουν καινοýρια δýναμη και συνοχÞ καθþς κορυφþθηκαν σε απüλυτη, ýψιστη, ýστατη φρενßτιδα:

 -"Εχ-γ-για-για-γιαχαÜχ... ε γιαααα... νγκχ’ ααα... νγκχ’ ααα... χ' γιουχ... χ' γιουχ... ΒΒΒ-ΒΟΗΘΕΙΑ! ΒΟΗΘΕΙΑ!... Πα-ΠΑΤΕΡΑ! ΠΑ ΤΕΡΑ! ΓΙΟΓΚ-ΣΟΔΟΘ!..."

     ΑλλÜ αυτü Þταν üλο. Οι κÜτωχροι Üντρες στο δρüμο, Ýκθαμβοι ακüμα απü τις αναμφßβολα αγγλικÝς συλλαβÝς που εßχαν ξεχυθεß βαριÜ και βροντερÜ απü το Ýξαλλο τßποτα δßπλα στο βωμü που σειüταν, δεν επρüκειτο να ξανακοýσουν ποτÝ κÜτι παρüμοιο. Αντß γι' αυτü, τινÜχτηκαν Ýντρομοι απü τον πανßσχυρο κρüτο που θαρρεßς και ξερρßζωνε τους λüφους, το εκκωφαντικü, κατακλυσμιαßο μπουμπουνητü του οποßου την πηγÞ -αν προερχüταν δηλαδÞ απü τα ουρÜνια Þ απü τα Ýγκατα της γης- κανεßς δε μπüρεσε να προσδιορßσει. Μια μοναδικÞ αστραπÞ Ýλαμψε απü το πορφυρü ζενßθ στο βωμü κι Ýνα πελþριο παλιρροúκü κýμα αüρατης δýναμης κι ανεßπωτης δυσωδßας ξεχýθηκε απü το λüφο και σκÝπασε üλη τη γýρω περιοχÞ. ΔÝντρα, χορτÜρι και χαμüδεντρα μαστιγþθηκαν λυσσασμÝνα και το τρομοκρατημÝνο πλÞθος στους πρüποδες του λüφου, αποκαμωμÝνο απü τη φονικÞ δυσοσμßα που τους Ýπνιγε, σχεδüν εκτοξευτÞκανε πßσω. Τα σκυλιÜ γÜβγιζαν απü μακριÜ, το γρασßδι και το φýλλωμα των δÝντρων μαρÜθηκε σ' Ýνα παρÜξενο, αρρωστημÝνο γκριζοκßτρινο και στο δÜσος και τα χωρÜφια σκορπßστηκανε τα σþματα ψüφιων νυχτοπουλιþν.

     Η δυσωδßα υποχþρησε γρÞγορα, αλλÜ η χλωρßδα δεν ξανÜγινε ποτÝ η ßδια. ΜÝχρι σÞμερα υπÜρχει κÜτι απüκοσμο και μιαρü στη βλÜστηση και γýρω απü τον καταραμÝνο λüφο. Ο ΚÝρτις Γουüλτι εßχε αρχßσει ν' ανακτÜ τις αισθÞσεις του, üταν οι τρεις επιστÞμονες κατÝβηκαν απü το βουνü, λουσμÝνοι στις ηλιαχτßδες ενüς Þλιου που Þταν και πÜλι λαμπερüς κι αμüλυντος. ¹τανε σοβαροß, αμßλητοι και φαßνονταν συγκλονισμÝνοι απü αναμνÞσεις και σκÝψεις ακüμα φοβερüτερες απ' αυτÝς που εßχανε κÜνει τους ντüπιους να τρÝμουν. Σαν απÜντηση σε μια καταιγßδα ερωτÞσεων περιορßστηκαν να κουνÞσουν το κεφÜλι και να επιβεβαιþσουν Ýνα σημαντικü γεγονüς.

 -"Το πλÜσμα Ýφυγε για πÜντα!", εßπε ο 'Αρμιτατζ. "Διαλýθηκε σ' ü,τι Þταν αυτü που το αποτελοýσε αρχικÜ και δε μπορεß να υπÜρξει ποτÝ πια. ¹τανε κÜτι απαρÜδεκτο για το φυσικü κüσμο. Μüνον Ýνα ελÜχιστο μÝρος του αποτελοýνταν απü πραγματικÞ ýλη, με την Ýννοια που την αντιλαμβανüμαστε. ¹ταν σαν τον πατÝρα του -και το μεγαλýτερο μÝρος του γýρισε σε κεßνον, σε κÜποιο ακαθüριστο βασßλειο Þ διÜσταση Ýξω απü το υλικü μας σýμπαν, σε κÜποια απροσÝγγιστη Üβυσσο απ' üπου μüνον οι πιο καταραμÝνες τελετουργßες της ανθρþπινης βλασφημßας μπορεß να το καλÝσανε για μια στιγμÞ στους λüφους".

     Ακολοýθησε σýντομη σιωπÞ, που στη διÜρκειÜ της ο δýστυχος ο ΚÝρτις Γουüτλι Üρχισε να ξαναβρßσκει τις αισθÞσεις του. ¸πιασε το κεφÜλι του βογγþντας. Η μνÞμη τονε ξαναπÞγε στη στιγμÞ που 'χε λιποθυμÞσει κι ο τρüμος του θεÜματος που τον εßχε συντρßψει ξÝσπασε πÜλι πÜνω του.

 -"Ω, ω ΘεÝ μου, κεßνο το μισü πρüσωπο! Κεßνο το μισü πρüσωπο στη κορφÞ... Κεßνο το πρüσωπο με τα κüκκινα μÜτια και τα κατσαρÜ ξεπλυμÝνα μαλλιÜ, με τραβηγμÝνο πιγοýνι, üπως των Γουüτλι... 'Ηταν Ýνα χταπüδι, μια σαρανταποδαροýσα, κÜτι σαν αρÜχνη, αλλÜ εßχε Ýνα μισοσχηματισμÝνο ανθρþπινο πρüσωπο απü πÜνω κι Ýμοιαζε με το μÜγο Γουüτλι, μüνο που Þταν τüσο μα τüσο μεγÜλο..."

     ¸κανε μια παýση, εξουθενωμÝνος, ενþ üλοι οι Üντρες κοßταζαν με κατÜπληξη που δεν εßχε κρυσταλλωθεß ακüμα σε καινοýρια φρßκη. Μüνο ο γερο-ΖÝμπιουλον Γουüτλι, που θυμüταν πρÜγματα απü το παρελθüν κι εßχε κρατÞσει το στüμα του κλειστü ως τþρα, μßλησε τελικÜ.

 -"Πριν απü δεκαπÝντε χρüνια", μουρμοýρισε, "Üκουσα το γερο-Γουüτλι να λÝει üτι κÜποια μÝρα θ' ακοýγαμε το παιδß της Λαβßνια να φωνÜζει το üνομα του πατÝρα του απü τη κορφÞ του λüφου ΣÝντινελ..."

     ΑλλÜ ο Τζο 'Οσμπορν τον διÝκοψε για να ρωτÞσει ξανÜ τους Üντρες απü το 'Αρκχαμ:

 -"Τß Þτανε τελικÜ και πþς το κÜλεσε ο νεαρüς μÜγος Γουüτλι απü την ανυπαρξßα";

     Ο 'Αρμιτατζ διÜλεξε πολý προσεκτικÜ τα λüγια του.

 -"¹τανε... ΤÝλος πÜντων, Þτανε κυρßως Ýνα εßδος δýναμης που δεν ανÞκει στη δικÞ μας διÜσταση. ¸να εßδος δýναμης που ενεργεß, αναπτýσσεται κι υλοποιεßται σýμφωνα μ' Üλλους νüμους απ' αυτοýς που διÝπουν τη Φýση που γνωρßζουμε μεις. Δε πρÝπει να καλοýμε τÝτοια πρÜγματα απü το υπερπÝραν και μüνο πολý μοχθηροß Üνθρωποι και πολý μοχθηρÝς λατρεßες το επιχειροýν. ¸να μÝρος του Þταν και μÝσα στον ßδιο τον Γουßλμπουρ Γουüτλι -αρκετü για να τον μετατρÝψει σε δαßμονα κι υπερανεπτυγμÝνο τÝρας και να κÜνει το θÜνατü του Ýνα πραγματικÜ φρικτü θÝαμα. Θα κÜψω το καταραμÝνο ημερολüγιü του κι αν εßστε συνετοß θα τινÜξετε στον αÝρα το βωμü κει πÜνω και θα γκρεμßσετε üλους τους κßονες που σχηματßζουν κýκλους πÜνω στους Üλλους λüφους. Γιατß τÝτοια πρÜγματα φÝρανε στον κüσμο μας τα πλÜσματα που λÜτρευαν οι Γουüτλι και θα τ' Üφηναν να υλοποιηθοýν για ν' αφανßσουν την ανθρþπινη φυλÞ και να σýρουνε τη γη σε κÜποιο ακατονüμαστο μÝρος για κÜποιον ανομολüγητο σκοπü. ΑλλÜ üσο για το πλÜσμα που μüλις στεßλαμε πßσω... Οι Γουüτλι το ανÝθρεψαν για να παßξει Ýνα φοβερü ρüλο σ' αυτÜ που θ' ακολουθοýσαν. ΜεγÜλωσε γρÞγορα για τους ßδιους λüγους που μεγÜλωνε κι ο Γουßλμπουρ, αλλÜ τον νßκησε επειδÞ εßχε μεγαλýτερη δüση απü το υπερπÝραν μÝσα του. Δε χρειÜζεται να με ρωτÜτε πþς το κÜλεσε ο Γουßλμπουρ απü το πουθενÜ. Γιατß δεν το κÜλεσε. ¹ταν ο δßδυμος αδερφüς του... αλλÜ Ýμοιαζε περισσüτερο με τον πατÝρα τους απ' üσο ο Γουßλμπουρ".

------------------------------------------------------------------------------------------

Howard Phillips Lovecraft
"The Dunwich Horror" (1928-9)

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers