ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Öáíôáóôéêü 

Koontz Dean Ray: Ç Õðüãåéá Ðüëç

         Βιογραφικü     

     Ο Ντιν Κουντζ γεννÞθηκε στις 9 Ιουλßου 1945, στο Everett της Pennsylvania, αμερικανüς συγγραφÝας γνωστüς για τα μυθιστορÞματÜ του που θα μποροýσαν να περιγραφοýν ως θρßλερ αγωνßας. Επßσης συχνÜ ενσωματþνει στοιχεßα φρßκης, της ΕΦ, μυστηρßου και σÜτιρας. ΑρκετÜ απü τα βιβλßα του Ýχουν εμφανιστεß στον κατÜλογο best-seller, Ýχουνε μεταφραστεß σε πÜνω απü 40 γλþσσες, -συμπεριλαμβανομÝνης και της ιαπωνικÞς-, οι παγκüσμιες πωλÞσεις Ýχουν ξεπερÜσει τα 300.000.000 αντßτυπα, 45 απü τα μυθιστορÞματα του Ýχουνε βρεθεß στις λßστες των μπεστ-σÝλερς των Νιου Γιορκ ΤÜιμς10 Ýχουν ανÝβει στη Νο 1 θÝση, καθιστþντας τον Ýναν απü 10 μüνο συγγραφεßς σ' üλο τον κüσμο που 'χουν επιτýχει αυτü τ' ορüσημο και τÝλος, 14 απü τα βιβλßα του Ýχουν ανÝβει επßσης στη Νο 1 θÝση στη λßστα των επανεκδüσεων. Οι ÞρωÝς του συνÞθως εßναι νÝοι μßζεροι υπü κακοποßηση ενüς τυραννικοý πατÝρα.
     Αποφοßτησε απü το State College Shippensburg (ΠανεπιστÞμιο ΠενσιλβÜνια) το 1967 κι η πρþτη του δουλειÜ Þτανε σýμβουλος και δÜσκαλος σε μη προνομιοýχα παιδιÜ. Τη πρþτη του μÝρα στη δουλειÜ, ανακÜλυψε üτι ο προηγοýμενος κÜτοχος, εßχε καταλÞξει στο νοσοκομεßο αρκετÝς εβδομÜδες, χτυπημÝνος απü τα ßδια τα παιδιÜ που προσπαθοýσε να βοηθÞσει. Η επüμενη χρονιÜ Þτανε γεμÜτη προκλÞσεις κι Ýνταση αλλÜ Þταν αποφασισμÝνος να γßνει συγγραφÝας. ¸τσι, Ýγραφε τις νýχτες και τα Σαββατοκýριακα, ακüμα κι üταν Üλλαξε δουλειÜ και πÞγε να εργαστεß ως καθηγητÞς αγγλικþν στο γυμνÜσιο Mechanicsburg, μια προαστιακÞ σχολικÞ περιοχÞ Ýξω απü το ΧÜρισμπουργκ.
     Στον ελεýθερο χρüνο του τÝλειωσε το 1ο μυθιστüρημÜ του, "Star Quest", δημοσιεýθηκε το 1968, και τüτε εßχε μια θαυμÜσια προσφορÜ υποστÞριξης απü τη σýζυγü του, Gerda. Οýτε λßγο-οýτε πολý, πρüτεινε να τονε συντηρεß για 5 Ýτη κι αν τα καταφÝρει να γßνει συγγραφÝας Ýχει καλþς. Εκεßνος Üδραξε την ευκαιρßα και τελικÜ στη 5ετßα, αναγκÜστηκε κι η ßδια να εγκαταλεßψει τη δουλειÜ της για να μπορεß να διαχειρßζεται τα οικονομικÜ του αντρüς της.
     ΜÝχρι το 1980 εßχε γρÜψει περßπου μια ντουζßνα ιστορßες ΕΦ που τις δημοσßευε με διÜφορα ψευδþνυμα (Deanna Dwyer, Κ. Ρ. Dwyer, Aaron Wolfe, David Axton, Brian Coffey, John Hill, Leigh Nichols, West Owen, Richard Paige, Leonard Chris & Anthony North). Τοýτο λüγω συμβουλÞς των εκδοτþν του, για να μη φθαρεß στις διÜφορες εναλλαγÝς θεμÜτων των βιβλßων του. ΠÜντως απ' το 1980 και μετÜ, γρÜφει πλÝον με τ' üνομÜ του κι Ýχει μπει και στα παλιÜ του βιβλßα στις επανεκδüσεις.
     Το 1997, η ψυχολüγος Katherine Ramsland δημüσιευσε μια εκτενÞ βιογραφßα (ψυχογραφßα, üπως τη λÝει η ßδια) του, βασισμÝνη στις συνεντεýξεις μ' αυτüν και την οικογÝνειÜ του, με τßτλο "Dean Koontz: Βιογραφßα Του ΣυγγραφÝα". ΓρÜφει πως συχνÜ χρησιμοποιεß γεγονüτα και χαρακτÞρες απü πραγματικÜ συμβÜντα της ζωÞς του. Απü το 1990 ενισχýει οικονομικÜ τους δημοκρατικοýς πολιτικοýς της περιοχÞς του.
      Στα πρþτα του βιβλßα εμφανßζεται στις φωτογραφßες των οπισθοφýλλων με μουστÜκι, αλλÜ μετÜ το 1990 εßναι πλÝον ξυρισμÝνος, δικαιολογþντας το πως Ýχει βαρεθεß να θÝλει να μοιÜζει στον Gordon Liddy. Απü το 2006, κατοικεß στο Newport Beach, της Καλιφüρνια, με τη σýζυγü του ΓκÝρντα. ΣÞμερα εßναι αναγνωρισμÝνος συγγραφÝας, διÜσημος κι επιτυχημÝνος. Το 2008 καταγρÜφηκε σαν 6ος υψηλÜ αμειβüμενος συγγραφÝας, μαζß με τον Τζον Γκρßσαμ (John Grisham). Οι Νιου Γιορκ ΤÜιμς Ýχουνε περιγρÜψει τη γραφÞ του ως "ψυχολογικÜ σýνθετη, αριστοτεχνικÞ κι απολαυστικÞ", οι ΤÜιμς του Λονδßνου τον Ýχουν αποκαλÝσει "λογοτεχνικü μÜγο" κι η Νιου Ορλßνς ΤÜιμς Ýγραψε πως εßναι: "λυρικüς χωρßς να 'ναι ποτÝ αφελÞς Þ ρομαντικüς. Δημιουργεß Ýνα γκροτÝσκο κüσμο, σαν αυτüν της ΦλÜνερι Ο’ Κüνορ Þ του Γουüλτερ ΠÝρσι... τρομακτικü και που αξßζει να διαβÜσεις".

            
             με τη ΓκÝρντα και               τη σκυλßτσα του τη Τρßξι

     ¸χει παραδεχτεß πως η σκυλßτσα του η Τρßξι, αυτü το γλυκýτατο golden retriever, -προσφορÜ του συλλüγου για τη προστασßα κι απελευθÝρωση των ζþων σαν Ýνδειξη ευγνωμοσýνης για τα μεγÜλα ποσÜ με τα οποßα Ýχει συνδρÜμει πολλÜκις τη προσπÜθειÜ τους-, τον εßχεν εμπνεýσει σε πολλÜ βιβλßα του. Ωστüσο πÝθανε απü καρκßνο 30 Ιουνßου 2008 και στις 4 Οκτþβρη, ο Ντην Κουντζ Ýσπευσε να την αντικαταστÞσει με την Ανν, που εντελþς συμπτωματικÜ, ανÞκει στο σüι της Τρßξι.

                      

-----------------------------------------

     Λοιπüν, πιτσιρßκι, Þταν μια φοβερÞ μÝρα. ΓεμÜτη κßνηση. Θα μποροýσε κανεßς να σκεφτεß üτι Þταν μια μÝρα κÜπως ασυνÞθιστη. ΠρÝπει üμως να καταλÜβεις ευθýς εξαρχÞς üτι Þταν μια τελεßως φυσιολογικÞ μÝρα σε σχÝση με τη δουλειÜ μας, οýτε καλýτερη οýτε χειρüτερη απü δÝκα χιλιÜδες μÝρες πριν απ' αυτÞ. Και αν ζÞσω Üλλο τüσο, δεν θα διαφÝρει και πολý απü τις επüμενες δÝκα χιλιÜδες. Να το θυμÜσαι αυτü. Αν θÝλεις να μπεις στην οικογενειακÞ επιχεßρηση, παιδß μου, πρÝπει να μÜθεις να αντιμετωπßζεις σειρÝς ατÝλειωτες απü τÝτοιες μÝρες, ημερολüγια γεμÜτα απ' αυτÝς.
     ΚÜποτε, üταν οι πüλεις δεν Þταν οýτε το Ýνα δÝκατο αυτþν που εßναι σÞμερα, κι üταν οι Üνθρωποι μποροýσαν ακüμα να ταξιδεýουν και να Ýχουν επαγγελματικÝς επαφÝς σ' ολüκληρο τον κüσμο, τüτε μας ονüμαζαν ο Υπüκοσμος και μας φθονοýσαν και μας φοβüντουσαν. Ακüμα μας φθονοýν και μας φοβοýνται, αλλÜ τþρα λεγüμαστε οι Κατωπολßτες, γιατß αυτü εßναι πια για μας ο κüσμος, και μÜλιστα πολý μεγαλýτερος απ' üσο θα μποροýσαμε οýτως Þ Üλλως να κοντρολÜρουμε. Εγþ, για παρÜδειγμα, θα Þμουν ευτυχÞς να γýριζαν πßσω τα πρÜγματα, να γκρεμßζονταν αυτÝς οι εκατονταþροφες μεγαλουπüλεις και να ζοýσα σε μια εποχÞ üπου θα μποροýσαμε ν' αποκαλοýμε τους εαυτοýς μας μÝλη του Υποκüσμου, γιατß τα πρÜγματα Þταν τüτε πολý πιο εýκολα για μας. ΣκÝψου μüνο...
     Σχεδüν ü,τι εßχε σχÝση με τζüγο Þταν τüτε παρÜνομο. ¸νας τολμηρüς νÝος Üνθρωπος θα μποροýσε να μπει στο παιχνßδι, να παραμερßσει το νüμο και να καθαρßσει Ýνα μεγÜλο ποσü μ' ελÜχιστα Ýξοδα και σχεδüν καθüλου προσωπικü ρßσκο. Οι μπÜτσοι και οι δικαστÝς λαδþνοντας τα παρÜνομα καζßνο, ο τζüγος στο δρüμο και τα μαγαζιÜ για στοιχÞματα Ýδιναν κι Ýπαιρναν. Τþρα πια üχι. Τα νομιμοποßησαν üλα, και μας βÜλανε στα καζßνο τραπεζικοýς υπαλλÞλους αντß για διευθυντÝς, ορκωτοýς λογιστÝς αντß για μπρÜβους. Εκαναν τον τζüγο αξιοσÝβαστο, καθωσπρÝπει και βαρετü. Τα ναρκωτικÜ Þταν κι αυτÜ παρÜνομα τüτε. Φοýντα, μαýρο, πρÝζα, κüκα, σπηντ... Αχ, Ýνα δραστÞριο νÝο παιδß σαν κι εσÝνα θα μποροýσε να κÜνει περιουσßα μÝσα σ' Ýνα χρüνο. ΑλλÜ τþρα η φοýντα και το χασßσι πουλιοýνται ελεýθερα στο εμπüριο και üλα τα σκληρÜ ναρκωτικÜ εßναι διαθÝσιμα σε üποιον παλαβü θÝλει να υπογρÜψει Παραßτηση απü το Σýστημα Υγεßας και να τα αγορÜσει απü το κρÜτος. Ποý εßναι τþρα το νταλαβÝρι και η συγκßνησÞ του; ΠÜει, χÜθηκε. Και το κÝρδος; ΠÜει κι αυτü.
     Το σεξ. Αχ, πιτσιρßκι, τα λεφτÜ που Ýβγαιναν απ' το σεξ, τüτε. ¼λα Þταν παρÜνομα: η πορνεßα, οι τσüντες, οι φωτογραφßες, το στριπ τηζ, η μοιχεßα, üλα. Τþρα η κυβÝρνηση δßνει Üδειες στα μπουρδÝλα, αντρικÜ και γυναικεßα, και μια παντρεμÝνη Þ Ýνας παντρεμÝνος χωρßς εραστÝς θεωροýνται παλιομοδßτες και ξεπερασμÝνοι. Πþς να βγÜλεις Ýτσι λεφτÜ; ΔιÜβολε, μικρü μου, ακüμα και o φüνος Þταν παρÜνομος τüτε και την εßχε πολý Üσχημα üποιος καθÜριζε Üνθρωπο. ¼πως ξÝρεις κι εσý μερικοß Üνθρωποι φαßνεται πως δεν μποροýν να μÜθουν τις λεπτüτητες της πολιτισμÝνης ζωÞς - οι τρüποι τους εßναι αηδιαστικοß, οι δουλειÝς τους βρþμικες, οι προσβολÝς τους δημüσιες κι εξευτελιστικÝς - κι αυτοß οι τýποι πρÝπει να εξαφανιστοýν απü την κοινωνßα. Τþρα Ýχουμε τον Κþδικα Μονομαχßας με τον οποßο μπορεß κανεßς να λýσει τις διαφορÝς του και να ικανοποιÞσει την τιμÞ του, νüμιμα. Οι πληρωμÝνοι δολοφüνοι που κÜποτε κÜνανε χρυσÝς δουλειÝς, Ýχουνε πÜρει την κÜτω βüλτα üπως και οι καλντεριμιτζοýδες του χιλιÜρικου.
     Τþρα, πιτσιρßκι, πρÝπει να τρÝχεις üλη μÝρα, κÜθε μÝρα, αν θÝλεις να επιζÞσεις σ' αυτÞ τη δουλειÜ. ΠρÝπει να εßσαι επινοητικüς, Ýξυπνος και τολμηρüς για να αντÝξεις τον ανταγωνισμü. Θα σου πω τþρα πþς πÞγε αυτÞ η μÝρα, γιατß σαν κι αυτÞ εßναι κι üλες οι Üλλες...
     Χτýπησα, που λες, για πρωινü πολτü πρωτεúνþν και καφÝ, κι Ýπειτα συνÜντησα τov Λιοý Μπολντüνι στο πÝμπτο υπüγειο της ΠτÝρυγας-Λ, εκεß που πηγαßνουν μüνο τα ρομπüτ επισκευþν. Ο Μπολντüνι περßμενε στο ρομποδιÜδρομο δßπλα στον ταινιüδρομο, κρατþντας το σακßδιο με τα εργαλεßα του και παρατηροýσε τα κιβþτια με τα ευπαθÞ τρüφιμα που περνοýσαν δßπλα του.
 -«¹ρθες στην þρα σου», εßπε.
 -«¼πως πÜντα», απÜντησα. Ο χρüνος εßναι χρÞμα, -κοινüτοπο αλλÜ αληθινü.
     ΜετακινÞσαμε τη μεταλλικÞ πλÜκα πρüσβασης του ταινιüδρομου και κατεβÞκαμε κÜτω απü τον ρομποδιÜδρομο. Σε λιγüτερο απü πÝντε λεπτÜ βρεθÞκαμε ακριβþς κÜτω απü τη μεγÜλη ταινßα, που στο πÝρασμÜ της γÝμιζε το χþρο μ' Ýνα τρομακτικü μουγκρητü, που σκÝπαζε ακüμα και τις πιο δυνατÝς φωνÝς μας. Μαζß ανοßξαμε Ýναν απ' τους υδραυλικοýς σωλÞνες και αφÞσαμε το λιπαντικü να τρÝξει πÜνω στο τερματικü του υπολογιστÞ κυκλοφορßας, Ýτσι που να 'ναι σßγουρο üτι θα προκαλοýσε κÜποια ζημιÜ. Πριν αρχßσει καμιÜ πυρκαúÜ φýγαμε απü 'κει, γυρßσαμε πßσω στο πεζοδρüμιο και ξαναβÜλαμε την πλÜκα εισüδου στη θÝση της. ¼λα Þταν εντÜξει και μüλις ο συναγερμüς Üρχισε να χτυπÜει, απομακρυνθÞκαμε προς διαφορετικÝς κατευθýνσεις. Κι οι δυο εßχαμε Üλλες δουλειÝς. Αυτü το μικρü σαμποτÜζ θ' απÝδιδε τους καρποýς του την ßδια μÝρα, αν και κÜπως αργüτερα.
     Στις 9.30 το πρωß, ακριβþς στην þρα μου, συνÜντησα Ýνα νεαρü ζευγÜρι, τον Τζην και την Μýριαμ ΠοτÝμκιν, σ' Ýνα δημüσιο υδροπονικü πÜρκο στο ογδοηκοστü τρßτο επßπεδο, στην περιοχÞ που ονομÜζεται ΤσÝλσυ. ΑυτÞ Þταν εßκοσι ενüς χρüνων, üμορφη, Ýξυπνη, περßεργη και δυστυχισμÝνη. Αυτüς Þταν Ýνα χρüνο μεγαλýτερüς της κι αυτÞ Þταν η μüνη τους διαφορÜ. ¸τσι üπως κÜθονταν σ' Ýνα παγκÜκι, δßπλα σ' Ýναν τεχνητü καταρρÜκτη, και οι δυο τους σκυμμÝνοι μπροστÜ, με τα χÝρια σταυρωμÝνα στα γüνατα, Ýμοιαζαν περισσüτερο με αδÝρφια παρÜ με ζευγÜρι.
 -«Τον Ýφερες» ρþτησε κεßνος.
     ¸βγαλα Ýνα σφραγισμÝνο φÜκελο απü την τσÝπη μου, τον Üνοιξα και τους Üφησα να δουν το χÜρτη που Þταν μÝσα χωρßς üμως να τους τον δþσω.
 -«Κι εσεßς;» εßπα.
     ¸κεßνη σÞκωσε απü το Ýδαφος δßπλα της Ýνα μικρü πλαστικü τσαντÜκι, Ýβγαλε Ýναν Üλλο σφραγισμÝνο φÜκελο και μου τον Ýδωσε διστακτικÜ. Τον Üνοιξα, μÝτρησα τα χρÞματα, Ýγνεψα, τον Ýχωσα στην τσÝπη μου και τους Ýδωσα το χÜρτη.
 -«Για περßμενε μισü λεπτü!» εßπε o κýριος ΠοτÝμκιν. «Σýμφωνα μ' αυτü το διαβολεμÝνο χÜρτη, θα περÜσουμε μÝσα απü τον υπüνομο. ΞÝρεις καλÜ πως αυτü εßναι αδýνατο. Τα λýματα αντλοýνται με πßεση και δεν υπÜρχει τρüπος να επιζÞσει κανεßς μÝσα στο αποχετευτικü σýστημα».
 -«Πολý σωστÜ», εßπα. «ΑλλÜ αν κοιτÜξετε καλýτερα το χÜρτη, θα δεßτε πως ο αποχετευτικüς σωλÞνας περικλεßεται απü Ýνα μεγαλýτερο, απü τον οποßο γßνονται κι οι επισκευÝς. Αυτüς ο μεγαλýτερος σωλÞνας Ýχει διÜμετρο εßκοσι πüδια και σε κÜποια σημεßα ακüμη και τριÜντα. Εßναι δηλαδÞ πÜντα μεγαλýτερος απü τον αποχετευτικü σωλÞνα κι Ýτσι σ' üλη τη πορεßα υπÜρχει αρκετüς χþρος για να περÜσετε».
 -«Δε ξÝρω», εßπε. «Δε φαßνεται εýκολο...»
 -«Για τ' üνομα του Θεοý! ΚαμιÜ διÝξοδος απü τη πüλη δεν εßναι εýκολη», του απÜντησα. «Κοßτα, ΠοτÝμκιν, το Δημοτικü Συμβοýλιο λÝει üτι στην ανοιχτÞ ýπαιθρο, πÝρα απü τις πüλεις, εßναι αδýνατο να ζÞσει κανεßς. ΔηλητηριασμÝνος αÝρας, μολυσμÝνο νερü, επιδημßες κι εχθρικÞ χλωρßδα και πανßδα. Γι' αυτü και διατηροýνται μüνον οι Ýξοδοι των αεραγωγþν, γι' αυτü κι επιτηροýνται τüσο προσεκτικÜ. Ο νüμος απαγορεýει σε οποιονδÞποτε να φýγει, απü φüβο μÞπως και ξαναγυρßσει φÝρνοντας επιδημßες απü τον 'Εξω Κüσμο. Τþρα, αν τα λÜβεις üλ' αυτÜ υπüψη σου, θα περßμενες απü μÝνα να σου βρω Ýναν εýκολο τρüπο να δραπετεýσεις»;
 -«ΥποθÝτω πως üχι».
 -«Κι Ýτσι εßναι που να πÜρει»!
 -«Δεν εßναι αλÞθεια Ýτσι ο ¸ξω Κüσμος, Ýτσι δεν εßναι;" ρþτησε η Κα ΠοτÝμκιν. "Οι ιστορßες για τις επιδημßες, για το μολυσμÝνο αÝρα, το νερü, τα τÝρατα üλα αυτÜ εßναι απλþς ανοησßες».
 -«Δεν θα μποροýσα να το ξÝρω», εßπα.
 -«Το ξÝρετε, üμως».
 -«Πþς»;
 -«Μας δεßξατε τον τρüπο να φýγουμε», εßπε κεßνη. «Θα Ýχετε σßγουρα δει τι υπÜρχει πÝρα απü την πüλη».
 -«ΦοβÜμαι πως üχι», εßπα. «ΠροσλαμβÜνω μηχανικοýς, ειδικοýς που δουλεýουν βÜσει διαγραμμÜτων και σχεδßων. ΚανÝνας απü τους ανθρþπους μου δεν θα σκεφτüταν να εγκαταλεßψει την πüλη' Ýχουμε εδþ πÜρα πολλÝς δουλειÝς».
 -«ΑλλÜ», επÝμεινε εκεßνη, «και μüνο το γεγονüς üτι μας στÝλνετε εκεß Ýξω, δεßχνει πως δεν πιστεýετε üλες αυτÝς τις παλιÝς ιστορßες για τον ¸ξω Κüσμο».
 -«Καθüλου», της εξÞγησα, «üταν θα Ýχετε φýγει, οι Üνθρωποß μου θα σφραγßσουν αυτÞ την Ýξοδο, Ýτσι που να μη μπορεßτε να τη ξαναχρησιμοποιÞσετε και να γυρßσετε πßσω φÝρνοντÜς μας ο Θεüς ξÝρει ποιαν επιδημßα».
 -«Και δεν θα τη ξαναπουλÞσετε»;
 -«¼χι. Θα βροýμε Üλλες. ΥπÜρχουν εκατομμýρια».
     Κοßταξαν ο Ýνας τον Üλλο κι Ýβλεπες πως δεν εßχανε πια την ßδια αυτοπεποßθηση.
 -«ΚοιτÜξτε, Ýτσι κι αλλιþς αποκλεßεται να προλÜβατε ν' απομνημονεýσετε το χÜρτη. Αν θÝλετε τον παßρνω πßσω και σας επιστρÝφω τα μισÜ χρÞματα» τους εßπα.
 -«¼χι», εßπε εκεßνος. Κι εκεßνη συνÝχισε:
 -«¸χουμε πÜρει την απüφασÞ μας. Χρειαζüμαστε ανοιχτü χþρο κÜτι παραπÜνω απ' üλα αυτÜ τα επßπεδα, το Ýνα πÜνω στο Üλλο, τα γεμÜτα με σÞραγγες και κλειστοýς διαδρüμους».
 -«¼πως νομßζετε», εßπε, «και καλÞ τýχη».
     Δþσαμε τα χÝρια και πÞρα δρüμο. ΔουλειÝς, δουλειÝς...
     Προχωρþντας σαν ρομπüτ συντÞρησης μετÜ απü επεßγον τηλεφþνημα, κατÝβηκα ξανÜ στα υπüγεια, στο τμÞμα ελÝγχου απορριμμÜτων, üπου συνÜντησα τον Κ.Ο. Γουßλσον, προúστÜμενο της πρωινÞς βÜρδιας. ΧαιρετηθÞκαμε με χειραψßα, στις 10:20 ακριβþς, με πÝντε λεπτÜ καθυστÝρηση στο πρüγραμμÜ μου. ΠÞγαμε στην αßθουσα ανÜκτησης, üπου o Κ.Ο. Γουßλσον εßχε τακτοποιÞσει προσεκτικÜ τα ευρÞματα των δýο πρþτων ωρþν.
     Πιτσιρßκι, δε νομßζω να σου Ýχω ξαναμιλÞσει γι' αυτÞ τη πλευρÜ της οικογενειακÞς επιχεßρησης, ντρÝπομαι, βλÝπεις, γι' αυτü. Γιατß ουσιαστικÜ εßσαι ρακοσυλλÝκτης, Üσχετα με το πüσο προσοδοφüρο εßναι. Και εßναι προσοδοφüρο. ΒλÝπεις, οι κýριοι αγωγοß του συστÞματος μεταφορÜς απορριμμÜτων ελÝγχονται ηλεκτρονικÜ και τα σκουπßδια φιλτρÜρονται, Ýτσι þστε να διαχωρßζονται τ' αντικεßμενα αξßας, που διαφορετικÜ θα διοχετεýονταν στο δßκτυο των υπονüμων και στη συνÝχεια Ýξω απü την πüλη. ¸χω στη μισθοδοσßα μου τον Κ.Ο. Γουßλσον στην πρþτη βÜρδια και τον ΜÜρτυ Λßννερτ στη δεýτερη. Αυτοß οι δυο φροντßζουν να υπÜρχει λßγος χρüνος, Ýτσι þστε να εξετÜζω πρþτος τα ευρÞματα της ημÝρας πριν αυτÜ καταχωρηθοýν σε καταλüγους και σταλοýν στο κεντρικü γραφεßο απωλεσθÝντων αντικειμÝνων. Πριν αισθανθεßς Üσχημα για τον πατÝρα σου, σκÝψου üτι το εßκοσι τοις εκατü του οικογενειακοý εισοδÞματος, προÝρχεται απü την επιχεßρηση των σκουπιδιþν.
 -«¸ξι πολýτιμα δαχτυλßδια, δþδεκα καλÜ ρολüγια, κÜτι που μοιÜζει σα θÞκη με συλλογÞ νομισμÜτων εξαιρετικÞς ποιüτητας, μια διαμαντÝνια τιÜρα κι Ýνα σωρü Üλλα παλιοπρÜγματα», με πληροφüρησε ο Γουßλσον, δεßχνοντας τα καλÜ κομμÜτια που 'χε ξεχωρßσει για μÝνα. Αγνüησα τα ρολüγια πÞρα δýο δαχτυλßδια, τη τιÜρα και τη νοτισμÝνη θÞκη με τα παλιÜ νομßσματα.
 -«Τßποτ' Üλλο»;
 -«¸να πτþμα», εßπε. «Αυτü θα ενδιαφÝρει τους μπÜτσους. Το 'βαλα στον ψýκτη μÝχρι να 'ρθεις να διαλÝξεις πρþτα αυτÜ που θες».
 -«Φüνος;» ρþτησα.
 -«Ναι».
     Παιδß μου, ο Κþδικας Μονομαχßας δεν Ýχει λýσει üλα τα προβλÞματα. ΥπÜρχουν ακüμα κÜποιοι που φοβοýνται να χτυπηθοýνε, που προτιμοýν να κινοýνται ýπουλα και να εκδικοýνται τους εχθροýς τους παρÜνομα. ΥπÜρχουν επßσης αυτοß που δεν ικανοποιοýνται, παßρνοντας, απ' üσους αντιπÜλους τους θεωροýνται ανßκανοι να μονομαχÞσουν, οικονομικÞ αποζημßωση Þ ηθικÞ αποκατÜσταση. ΕπιμÝνουνε στο αßμα και το παßρνουνε. ΤελικÜ ο νüμος τους πιÜνει. Εμεßς δεν ανακατευüμαστε με τÝτοιους τýπους, αλλÜ πρÝπει να ξÝρεις τι εßδους καθÜρματα κυκλοφοροýν ακüμη στην πüλη.
 -«Θα στεßλω κÜποιον το απüγευμα να κοιτÜξει τι Üλλο θα 'χεις μÝχρι τüτε», εßπα στον Γουßλσον.
     ΔÝκα λεπτÜ αργüτερα, στις 10:53, πÞγα στα γραφεßα των Κυβερνητικþν Επισκευþν Μπολντüνι και Τζßα, στον ενενηκοστü δεýτερο üροφο, ΠτÝρυγα Β. ΠροσποιÞθηκα üτι Ýπαθα σοκ μüλις μου εßπαν για τη βλÜβη στον ταινιüδρομο.
 -«Ο Αρχιμηχανικüς της Πüλης, Γουßλις, Üφησε Ýνα επεßγον μÞνυμα για σας», μου εßπε η γραμματÝας μου. Μου το Ýδωσε και συνÝχισε: «Εßναι o ταινιüδρομος που μεταφÝρει τα ευπαθÞ προúüντα στο πÝμπτο υπüγειο».
 -«Ο κýριος Μπολντüνι εßναι κει;» ρþτησα.
 -«ΚατÝβηκε με το πρþτο συνεργεßο», εßπε.
 -«Τηλεφþνησε στον Γουßλις και πες του üτι κατεβαßνω».
     Χρησιμοποßησα την κÜθοδο ταχεßας πτþσης και παραλßγο να βγÜλω τις πρωινÝς πρωτεÀνες και τον καφÝ... για Ýναν καλü πελÜτη κÜθε ταλαιπωρßα δεκτÞ κι η Πüλη εßναι ο καλýτερος πελÜτης στο πελατολüγιο της εταιρεßας Μπολντüνι και Τζßα. Ο Γουßλις με περßμενε στον ταινιüδρομο. Εßναι Ýνας μικροκαμωμÝνος Üνθρωπος με σκοýρα μαýρα μαλλιÜ και μÜτια, και ο τρüπος που κινεßται θυμßζει ρομπüτ συντÞρησης που Ýχει κÜποιο βραχυκýκλωμα στην πλÜτη. ¸τρεξε προς το μÝρος μου.
 -«Τß μπÝρδεμα!» εßπε.
 -«Πεßτε μου τι συνÝβη».
 -«Ο κýριος υδραυλικüς αγωγüς Ýσπασε πÜνω απ' το τερματικü του υπολογιστÞ κυκλοφορßας και πιÜσανε φωτιÜ οι μηχανισμοß», μου εξÞγησε.
 -«Δε μου φαßνεται και τüσο μεγÜλη ζημιÜ», εßπα. Σκοýπισε το πρüσωπü του μ' Ýνα τερÜστιο χÝρι και εßπε:
 -«Δε θα 'τανε και τüσο μεγÜλη αν εßχε σταματÞσει εκεß. Τη φωτιÜ τη σβÞσαμε Þδη. Το πρüβλημα εßναι üτι το λιπαντικü Ýτρεξε πßσω απ' τους σωλÞνες στον κεντρικü υπολογιστÞ κυκλοφορßας και το διαβολεμÝνο πρÜγμα δε λÝει να κλεßσει. Στο μεταξý Ýχουμε üλα αυτÜ τα ευπαθÞ προúüντα που ανεβαßνουνε απü τους υπüγειους ψýκτες και δεν υπÜρχει τρüπος οýτε να προχωρÞσουν οýτε να σταματÞσουν. Συσσωρεýονται πολý γρÞγορα, κýριε Τζßα. Ο ταινιüδρομος πρÝπει να ξανακινηθεß μÝσα σε μια þρα, αλλιþς οι απþλειες θα εßναι ανυπολüγιστες».
 -«Η δουλειÜ θα γßνει», τον διαβεβαßωσα.
 -«Καταλαβαßνω üτι βιÜστηκα, καλþντας σας εδþ, χωρßς να σας ζητÞσω πριν μια πρüχειρη, Ýστω, κοστολüγηση απü το κομπιοýτερ σας, αλλÜ Þξερα üτι σεις εßστε οι πιο γρÞγοροι και χρειαζüμουν κÜποιον που θα μποροýσε να Ýρθει εδþ αμÝσως».
 -«Μην ανησυχεßτε γι' αυτü», του 'πα. «'Ο,τι εκτßμηση και να δþσει o υπολογιστÞς της Μπ. & Τζ., θα κüψουμε Ýνα δÝκα τοις εκατü για να ευχαριστÞσουμε τα αφεντικÜ σας».
     Ο Γουßλις με κοßταξε εκστατικüς. Με ευχαριστοýσε ξανÜ και ξανÜ. Δεν Þξερε üτι ο υπολογιστÞς της Μπολντüνι και Τζßα πÜντοτε υπολογßζει Ýνα επιπλÝον κι εντελþς παρÜνομο δεκαπÝντε τοις εκατü υπερκÝρδος, αρκετü για να ανατρÝψει την Ýκπτωση του δÝκα τοις εκατü που του Ýδωσα. Ενþ ο Γουßλις συνÝχιζε να μ' ευχαριστεß, φÜνηκε να 'ρχεται απü το τοýνελ πρüσβασης ο Λιου Μπολντüνι, πασαλειμμÝνος απ' την κορφÞ μÝχρι τα νýχια με λιπαντικü. Φαινüταν βιαστικüς, νευρικüς κι αποκαμωμÝνος. Ο Λιου εßναι φοβερüς θεατρßνος κι αυτü εßναι Ýνα ακüμα προσüν για να πετýχει κανεßς σ' αυτÞ τη δουλειÜ.
 -«Πþς εßναι τα πρÜγματα εκεß κÜτω;» τον ρþτησα.
 -«'Ασχημα», απÜντησε ο Μπολντüνι.
     Ο Γουßλις βαριαναστÝναξε.
 -«ΑλλÜ θα τα καταφÝρουμε», εßπε o Μπολντüνι.
 -«Πüσο θα μας πÜρει;» ρþτησα. «Με μια προσωρινÞ επιδιüρθωση ο ταινιüδρομος θα δουλεýει μÝσα σε μιαν þρα και μετÜ Ýχουμε χρüνο για τις μüνιμες επισκευÝς».
     Ο Γουßλις αναστÝναξε ξανÜ, διαφορετικÜ αυτÞ τη φορÜ: απü ευτυχßα.
 -«Κýριε Γουßλις», εßπα, «ο κýριος Μπολντüνι τα Ýχει üλα υπü Ýλεγχο. Εßμαι σßγουρος üτι σýντομα üλα θα λειτουργοýν κανονικÜ. Τþρα, με συγχωρεßτε, πρÝπει να φýγω για κÜποιαν Üλλην επεßγουσα δουλειÜ».
     ΑνÝβηκα με τον ανελκυστÞρα εξπρÝς, κι Þταν χειρüτερα απü üταν κατÝβαινα, αφοý το στομÜχι μου φÜνηκε να Ýφτασε στον πεντηκοστü Ýνατο üροφο κÜτι δευτερüλεπτα πριν φτÜσει το υπüλοιπο κορμß μου. ΠÞρα Ýναν οριζüντιο ταινιüδρομο και μετακινÞθηκα δþδεκα μßλια ανατολικÜ, τα τελευταßα Ýξι κÜτω στην ΠτÝρυγα Υ. Στις 11:40, με δÝκα λεπτÜ καθυστÝρηση απ' το πρüγραμμα, μπÞκα σ' Ýνα γραφεßο στην περιοχÞ ΤσÝστερφηλντ, στο οποßο κÜποιος ανýπαρκτος κýριος Λßνκολν Πλßνυ υποτßθεται üτι Ýκανε δουλειÝς. Κλεßδωσα την εξωτερικÞ πüρτα, ζÞτησα συγγνþμη για την αργοπορßα μου στους δýο ανθρþπους που με περßμεναν στην αßθουσα υποδοχÞς και τους οδÞγησα στο ιδιαßτερο γραφεßο του Λßνκολν Πλßνυ. Κλεßδωσα κι αυτÞ τη πüρτα, πÞγα στο γραφεßο Ýλεγξα τον ανιχνευτÞ κοριþν, σιγουρεýτηκα πως ο χþρος δεν εßχε παγιδευτεß με κυκλþματα παρακολοýθησης, κÜθισα στο γραφεßο μου, πρüσφερα στους πελÜτες Ýνα ποτü, ξανακÜθισα και συστÞθηκα με ψεýτικο üνομα. Οι επισκÝπτες μου Þταν ο 'Αρθουρ Κüλμαν, Ýνας μÜλλον πετυχημÝνος βιομÞχανος με γραφεßα στο εκατοστü επßπεδο κι η ΑûλÞν Ρομαßν, μια χαριτωμÝνη κοπÝλα, δεκαπÝντε χρüνια νεüτερη απ' τον Κüλμαν. Εßχαμε συγκεντρωθεß εκεß, προκειμÝνου να διαπραγματευτοýμε Ýνα γÜμο ανÜμεσα στον Κüλμαν και την Ρομαßν, Ýνα παρÜνομο γÜμο.
 -«Πεßτε μου κýριε Κüλμαν», τον ρþτησα, «για ποιüν ακριβþς λüγο διακινδυνεýετε το πρüστιμο και τη ποινÞ φυλÜκισης που συνεπÜγεται αυτÞ η παραβßαση του Νüμου περß ºσων ΔικαιωμÜτων»;
     Στριφογýρισε αμÞχανα για λßγο και μετÜ εßπε:
 -«Μα γιατß πρÝπει να το θÝτετε Ýτσι»;
 -«Πιστεýω üτι Ýνας πελÜτης πρÝπει να γνωρßζει üλες τις συνÝπειες πριν προχωρÞσει σε μια τÝτοια συμφωνßα», του απÜντησα.
 -«ΕντÜξει», εßπε. «Λοιπüν, Ýχω παντρευτεß τÝσσερις φορÝς με το στÜνταρ συμβüλαιο γÜμου της Πüλης κι οι τÝσσερις γÜμοι μου Ýχουνε καταλÞξει στο διαζýγιο απü δικÞ μου πρωτοβουλßα. Εßμαι Ýνας δυστυχισμÝνος Üνθρωπος, κýριε. ¸χω αυτÞ τη... ξÝρετε, αυτÞ τη διαστροφÞ που κατευθýνει τη προσωπικÞ μου ζωÞ. ΧρειÜζομαι μια σýζυγο που... που να μην εßναι ßση με μÝνα, που να μου 'ναι εντελþς υποταγμÝνη και να 'χει καθορισμÝνο και μοναδικü ρüλο, αυτü της συζýγου και της νοικοκυρÜς και τßποτα Üλλο. Στο σπßτι θÝλω να εßμαι 'γω πÜντα ο αφÝντης».
 -«Ο ενσυνεßδητος ανδρικüς σοβινισμüς εßναι Ýνα αδßκημα που τιμωρεßται», εßπα.
 -«Το γνωρßζω».
 -«¸χετε δει κÜποιον ρομποψυχοερευνητÞ;» ρþτησα. «ºσως κÜποιος απ' αυτοýς θα μποροýσε να θεραπεýσει την ασθÝνειÜ σας».
 -«Εßμαι σßγουρος üτι θα μποροýσε», εßπεν «αλλÜ ξÝρετε, στη πραγματικüτητα δε θÝλω να θεραπευτþ. Μ' αρÝσει Ýτσι üπως εßμαι. Μου αρÝσει η ιδÝα να Ýχω μια γυναßκα που να με υπηρετεß και να καθορßζει τη ζωÞ της σýμφωνα με τη δικÞ μου».
 -«Κι εσεßς;» ρþτησα την ΑûλÞν. ¸γνεψε καταφατικÜ, με μια περßεργη λÜμψη στα μÜτια, και εßπε:
 -«Δε μου αρÝσει η ευθýνη ενüς τυπικοý γÜμου. ΘÝλω Ýναν Üντρα να με βÜζει στη θÝση μου, Ýναν Üντρα που να τον σÝβομαι, να τον θαυμÜζω και να εξαρτþμαι απ' αυτüν».
     Στο λεω, παιδß μου, αυτÜ τα απαρχαιωμÝνα πÜθη τους μου προκαλοýσαν αηδßα. ¼μως, üντας κι εγþ επαναστÜτης, πιστεýω στους επαναστÜτες, καλοýς και κακοýς κι Þμουν Ýτοιμος να τους βοηθÞσω. Κι οι δυο εßχαν Ýρθει σε μÝνα συστημÝνοι, τον περασμÝνο μÞνα. Ερεýνησα τη ζωÞ τους, Ýφτιαξα δυο μεγÜλους προσωπικοýς φακÝλους, τους συνδýασα και μετÜ τους κÜλεσα για τη πρþτη και τελικÞ συνÜντηση υπü την αιγßδα μου.
 -«Κι οι δυο μου 'χετε δþσει αμοιβÞ ανεýρεσης», τους εßπα. «Τþρα Ýχετε μπρος σας εξÞντα μÝρες για να γνωριστεßτε. Αν στο τÝλος αυτÞς της περιüδου δεν Ýρθετε σ' επαφÞ μαζß μου για οριστικοποßηση του συμβολαßου, θα καταλÜβω πως τελικÜ ανακαλýψατε üτι δεν ταιριÜζετε. ΔιαφορετικÜ μπορεßτε να ξανÜρθετε δω και να κλεßσετε ραντεβοý με τη ρομπογραμματÝα μου. Αν αρÝσετε o Ýνας στον Üλλο, θα 'ναι πολý απλü να κανονßσουμε Ýνα παρÜνομο γÜμο, χωρßς να χρειαστεß το στÜνταρ συμβüλαιο της Πüλης».
     Ο Κüλμαν δεν Ýμεινε ικανοποιημÝνος.
 -«Και πþς ακριβþς θα το καταφÝρετε, κýριε Πλßνυ;» ρþτησε.
 -«Το πρþτο βÞμα, φυσικÜ, εßναι να πιστοποιÞσουμε το θÜνατο της ΑûλÞν. Οι Üνθρωποß μου θα πλαστογραφÞσουν Ýνα πιστοποιητικü θανÜτου και θα το περÜσουνε στ' αρχεßα της πüλης. Αυτü μπορεß να σας φαßνεται απßστευτο, παρολαυτÜ εßναι δυνατü. ¼ταν λοιπüν η ΑûλÞν Ρομαßν δε θα υπÜρχει πια, θα δημιουργÞσουμε Ýνα πλαστü πρüσωπο με τ' üνομα ΑûλÞν Κüλμαν. Θα παρουσιÜζεται σαν αδερφÞ σας, ολüκληρη σειρÜ βιογραφικþν στοιχεßων και πληροφοριþν θα περαστεß στους υπολογιστÝς για να υποστηρßζει και να επικυρþνει την πλαστÞ της ταυτüτητα. Και μετÜ, βÝβαια, μπορεß φυσιολογικüτατα να Ýρθει να μεßνει μαζß σας χωρßς οι Üνθρωποι των αρχεßων της πüλης να καταλÜβουν ποτÝ üτι υπÜρχει οτιδÞποτε σεξουαλικü στην συγκατοßκησÞ σας».
 -«Αν μπορÝσεις να το κÜνεις αυτü», εßπε ο Κüλμαν, «τüτε εßσαι ιδιοφυÀα».
 -«¼χι, απλþς Ýξυπνος», εßπα. «Και θα το κÜνω. Κι επιπλÝον, üποια μÝρα διαλÝξετε, θα στεßλω Ýναν Üνθρωπο στο διαμÝρισμα σας για να τελÝσει Ýνα παρÜνομο γÜμο με τις παλιÝς, αντρικÝς σοβινιστικÝς τελετουργßες».
 -«Δε θα υπÜρχουν ψυχοεξετÜσεις üπως στους Üλλους γÜμους;» ρþτησε κεßνη.
 -«ΦυσικÜ üχι», απÜντησα. «Η Πüλη δεν θα 'χει κανÝνα λüγο να εξετÜσει αν ανταποκρßνεστε στα πρüτυπα του Νüμου περß ºσων ΔικαιωμÜτων γιατß, üσο την αφορÜ, εσεßς δε θα φαßνεται üτι Ýχετε παντρευτεß».
     Εκεßνη τη στιγμÞ, η ΑûλÞν ξÝσπασε σε κλÜματα κι εßπε:
 -«Κýριε Πλßνυ εßστε ο πρþτος Üνθρωπος εκτüς απü τον 'Αρθουρ, που με καταλαβαßνει».
     ΠßστεψÝ το, παιδß μου, στο σημεßο αυτü της το ξεκαθÜρισα.
 -«Κυρßα μου, δε σας καταλαβαßνω καθüλου, αλλÜ τυχαßνει να συμπαθþ τους επαναστÜτες», της εßπα. «Απορρßπτετε την ισüτητα κι üλα üσα θα επιθυμοýσε Ýνας φυσιολογικüς Üνθρωπος και προτιμÜτε Ýναν τρüπο ζωÞς που Ýχει Þδη αποδειχτεß ακατÜλληλος. Διακινδυνεýετε φυλÜκιση και πρüστιμα καταστρατηγþντας εν γνþσει σας το Νüμο ºσων ΔικαιωμÜτων. Εßναι τρÝλα, αλλÜ Ýχετε το δικαßωμα να εßστε τρελοß».
 -«Αφοý üμως δε μας καταλαβαßνετε καθüλου, τüτε γιατß διακινδυνεýετε»;
 -«Για το κÝρδος, ΑûλÞν», εßπα. «Αν τελικÜ πραγματοποιηθεß ο γÜμος, τüτε ο κýριος Κüλμαν θα μου οφεßλει Ýνα σημαντικü ποσüν». Σηκþθηκα. «Τþρα üμως πρÝπει να σας συνοδεýσω Ýξω. ¸χω ακüμη πολλÜ πρÜγματα να κÜνω».
     ¼ταν τελικÜ ξεφορτþθηκα το ευτυχÝς ζεýγος, ανÝβηκα σ' Ýνα ταινιüδρομο ψυχαγωγßας κι Ýφτασα σε μια περιοχÞ με εστιατüρια, στη ΠτÝρυγα Π. Σ' Ýνα απ' αυτÜ Ýφαγα για μεσημÝρι: Ýνα φιλÝτο ανασυντεθειμÝνης πÝρκας, μια ψητÞ πατÜτα και φρÜουλες απü Ýναν υδροπονικü κÞπο, περιχυμÝνες με συνθετικÞ κρÝμα. Πλοýσιο γεýμα που üμως χωνεýεται εýκολα. Πιτσιρßκι, μια προειδοποßηση: ΜακριÜ απü λιπαρÝς τροφÝς το μεσημÝρι. Σ' αυτÞ τη δουλειÜ, το στομÜχι σου μπορεß να 'ναι και το τÝλος σου, πÞζει στα λßπη και σε βασανßζει με φοβερÝς καοýρες.
     Στη 1:30 Þμουνα πÜλι στο δρüμο. Τηλεφþνησα στα γραφεßα της Μπολντüνι και Τζßα κι Ýμαθα üτι ο ταινιüδρομος στο πÝμπτο υπüγειο εßχε μπει ξανÜ σε κßνηση, ενþ ο Μπολντüνι εκτιμοýσε πως οι μüνιμες επισκευÝς θα διαρκοýσανε δυο-τρεις ημÝρες. ¸νας απ' τους εργÜτες της Μπ. & Τζ. εßχε μÜλλον ανακαλýψει Ýνα δεýτερο πιθανü ρÞγμα στον υδραυλικü αγωγü, πριν μπει σε κßνηση ο ταινιüδρομος. 'Ασχετα με το πþς τα κατÜφερε, θα 'παιρνε γι' αυτü το δωρÜκι του.
     Στη 1:45 σταμÜτησα για να ξαναδþ τον Κ.Ο. Γουßλσον κÜτω στα πλατü ελÝγχου απορριμμÜτων. ΔιÜλεξα τα καλýτερα κομμÜτια απü Ýνα ασημÝνιο σερβßτσιο, μια παλιÜ λÜμπα πετρελαßου και μια σειρÜ λεκιασμÝνων φωτογραφιþν πορνü του εικοστοý αιþνα. Οι τελευταßες, παρüλο που δεν εßναι πια ερεθιστικÝς για τον σýγχρονο Üντρα, αξßζουν σßγουρα χßλιες μονÜδες σαν εξαιρετικÜ, κωμικÜ, νοσταλγικÜ αντικεßμενα. Τα πιο παρÜξενα πρÜγματα βρßσκεις στα σκουπßδια, τüσο παρÜξενα που μερικÝς φορÝς δεν το πιστεýεις. Να θυμÜσαι μüνο üτι υπÜρχουν τριÜντα εκατομμýρια Üνθρωποι σ' αυτÞ τη διαβολεμÝνη κυψÝλη, κι üτι ανÜμεσÜ τους υπÜρχουν κÜποιοι που Ýχουν και πετÜνε τυχαßα οτιδÞποτε θα Þλπιζε κανεßς üτι θα μποροýσε να βρει. ΠαρÝδωσα το σερβßτσιο, τη λÜμπα και τις φωτογραφßες στον Πετρüνε, τον κλεπταποδüχο της οικογÝνειας, και ξεκßνησα ξανÜ για δουλειÝς. ¹μουν εßκοσι λεπτÜ πßσω απ' το πρüγραμμα.
     Στη 2:15 συνÜντησα κÜποιον ΤÜλματζ, σ' Ýνα Üθλιο, μικρü μπαρ με ναρκωτικÜ, σε μια απ' τις λιγüτερο ευχÜριστες περιοχÝς ψυχαγωγßας, στον τεσσαρακοστü Ýκτο üροφο. Καθüτανε σε μια σκοτεινÞ γωνιÜ, σφßγγοντας τον ναργιλÝ με τα δυο του χÝρια και κοιτÜζοντας το μαρκοýτσι που φαινüταν να 'χει πÝσει απ' το στüμα του πÜνω στο τραπÝζι.
 -«Συγγνþμη για τη καθυστÝρηση», εßπα.
     Κοßταξε προς τα πÜνω με ταξιδεμÝνο βλÝμμα, χαμογÝλασε περισσüτερο απ' ü,τι χρειαζüταν και εßπε:
 -«Δε τρÝχει τßποτα. ΑισθÜνομαι ωραßα, πολý ωραßα».
 -«ΜπρÜβο σου!», εßπα. «ΑλλÜ εßσαι σε θÝση να κÜνουμε τη δουλειÜ»;
 -«Ναι, οπωσδÞποτε!» εßπε. «Περßμενα πολý καιρü, μÞνες και μÞνες χρüνια ολüκληρα»!
 -«ΠÜμε τüτε», εßπα.
     Τον πÞρα απ' το μπαρ και τον βοÞθησα ν' ανÝβει σ' Ýνα δημüσιο ταινιüδρομο που μας οδÞγησε γρÞγορα πÝρα απü τη ζþνη ψυχαγωγßας, σε μια περιοχÞ κατοικßας στο ßδιο επßπεδο. ΓÝρνοντας προς το μÝρος μου και ψιθυριστÜ, σαν να διασκÝδαζε το ρüλο του συνωμüτη, ο ΤÜλματζ εßπε:
 -«Πες μου ξανÜ πüσο μεγÜλο εßναι το διαμÝρισμα».
     Κοßταξα γýρω μου, εßδα üτι δεν υπÞρχε κανεßς κοντÜ μας και ξÝροντας üτι, αν αρνιüμουν να μιλÞσω, ο ΤÜλματζ θα 'κανε περισσüτερη φασαρßα, εßπα:
 -«Εßναι τρεις φορÝς μεγαλýτερο απ' ü,τι επιτρÝπουν οι κανονισμοß για Ýναν εργÝνη σαν κι εσÝνα. ¸χει εννιÜ δωμÜτια και δυο μπÜνια».
 -«Και δε θα πρÝπει να μοιρÜζομαι τα μπÜνια»;
 -«ΦυσικÜ üχι».
     ¸μεινε εκστατικüς.
     Λοιπüν, πιτσιρßκι, πρüσεξε καλÜ γιατß αυτü εßναι το πρþτο κüλπο με το οποßο θ' ασχοληθεßς για ν' αποχτÞσεις εμπειρßα στη δουλειÜ. Ακüμα κι üταν ζοýσε η μητÝρα σου, εßχαμε μεγαλýτερο διαμÝρισμα απ' αυτü που επιτρÝπουν οι κανονισμοß. Τþρα που η μητÝρα σου δεν υπÜρχει πια, το διαμÝρισμα εßναι ακüμα μεγαλýτερο απ' üσο επιτρÝπεται. Πþς τα καταφÝραμε να 'χουμε αυτÞ την πολυτελÞ σουßτα; Απλü. ΑγορÜσαμε τα γýρω μικρÜ διαμερßσματα, γκρεμßσαμε τους τοßχους, το διαρρυθμßσαμε ξανÜ και το ξαναδιακοσμÞσαμε. ΜετÜ, με μια πλαστογρÜφηση στα αρχεßα ιδιοκτησιþν της κεντρικÞς υπηρεσßας ακινÞτων της πüλης, καταφÝραμε να φαßνεται πως το τερÜστιο αυτü διαμÝρισμα βρισκüταν εδþ απü την αρχÞ, μια τυχαßα ανωμαλßα στα αρχικÜ σχÝδια. ΣÞμερα, παρ' üλο που η κατοικßα Ýχει μεγÜλη ζÞτηση κι ενþ οι αρχÝς προσπαθοýν να επιβÜλλουν σε üλους σχετικÜ üμοιες παροχÝς και διευκολýνσεις, τα κυβερνητικÜ ρομπüτ επισκευþν εßναι υπερβολικÜ απασχολημÝνα για να βρουν χρüνο να ξαναχωρßσουν Ýνα μεγÜλο διαμÝρισμα, να ξαναχτßσουν καινοýργιους τοßχους και τα λοιπÜ. Αντßθετα κι επειδÞ αυτü σπÜνια συμβαßνει, η κυβÝρνηση επιτρÝπει ýπαρξη μεγÜλων διαμερισμÜτων και απλþς διπλασιÜζει Þ τριπλασιÜζει το φüρο ακßνητης περιουσßας. Σε μια πüλη με δεκαπÝντε εκατομμýρια διαμερßσματα, μπορεßς να κÜνεις μια τÝτοια κομπßνα τουλÜχιστον δυο φορÝς μÝσα σ' Ýνα μÞνα, χωρßς να τραβÞξεις υπερβολικÜ τη προσοχÞ των αρχþν και να καθαρßσεις Ýνα πολý καλü ποσüν απü πλοýσιους τýπους που χρειÜζονται μεγαλýτερες κατοικßες απ' τις επιτρεπüμενες.
     Στη 2:38 ο κýριος ΤÜλματζ κι εγþ φτÜσαμε στο καινοýργιο του σπßτι, ανοßξαμε και μπÞκαμε μÝσα. ΚÜναμε Ýνα μεγÜλο γýρο στο χþρο, περßμενα μÝχρι να ελÝγξει την τρισδιÜστατη ψευδοπροοπτικÞ σ' üλα τα δωμÜτια, να δοκιμÜσει τα κρεβÜτια, να τραβÞξει τα καζανÜκια και στις δυο τουαλÝτες και, τÝλος, να μου δþσει τα υπüλοιπα χρÞματα που μου χρωστοýσε βÜσει του συμβολαßου. Σ' αντÜλλαγμα, του 'δωσα τους τßτλους ιδιοκτησßας, αντßγραφο των πλαστογραφημÝνων τßτλων και τη πρþτη φορολογικÞ δüση που Ýπρεπε να πληρþσει.
     Στις 3:00, με μισÞ þρα καθυστÝρηση απ' το πρüγραμμα, Ýφυγα απü 'κει. Ανεβαßνοντας για τα γραφεßα των Μπολντüνι και Τζßα, με το κανονικü ασανσÝρ αυτÞ τη φορÜ, πρüλαβα να δω τις ειδÞσεις στην οθüνη κι Þταν τüσο Üσχημα τα νÝα που με βγÜλαν τελεßως Ýξω απ' το πρüγραμμÜ μου. Θα τα Ýχεις μÜθει, Η κυρßα κι ο κýριος ΠοτÝμκιν συνελÞφθησαν στη προσπÜθειÜ τους να το σκÜσουν απü την πüλη μÝσω του υπονüμου. ΠÝσανε κατÜ λÜθος πÜνω σ' Ýνα συνεργεßο ρομπüτ επισκευþν που τους κυνÞγησε. Μüλις εκεßνη τη στιγμÞ τους εßχανε πÜει στα κεντρικÜ γραφεßα της αστυνομßας και δε θ' αργοýσαν να σπÜσουνε κÜτω απü τη πßεση μιας σκληρÞς ανÜκρισης. Ακýρωσα στο ταμπλü του ανελκυστÞρα τον αρχικü μου προορισμü, πÜτησα το κουμπß για τον εικοστü Ýκτο üροφο κι Üρχισα να κατεβαßνω με απελπιστικÜ αργü ρυθμü, ενþ καταριüμουνα την þρα και τη στιγμÞ που δε χρησιμοποßησα την κÜθοδο εξπρÝς.
     Στις 3:11 Ýφτασα στα γραφεßα Συμβοýλων ΤÜμσυ ΚÜρτζιλ. Τα γραφεßα αυτÜ εßναι η βιτρßνα μου για να πουλÜω χÜρτες δραπÝτευσης απü τη πüλη σε ανθρþπους üπως οι ΠοτÝμκιν. Το μÝρος δε φαινüταν να παρακολουθεßται, Ýτσι μπÞκα μÝσα κι Üρχισα τη δουλειÜ. 'Ανοιξα το χρηματοκιβþτιο, πÞρα üσα χρÞματα υπÞρχανε, γÝμισα με κÜμποσους χÜρτες τις τσÝπες, Ýριξα μια τελευταßα ματιÜ γýρω μου μÞπως και ξÝχασα τßποτε πολýτιμα, Ýβαλα φωτιÜ και τη κοπÜνησα γρÞγορα απü 'κει. ΒÝβαια, σ' αυτÞ τη κομπßνα χρησιμοποιοýσα πÜντοτε το üνομα ΚÜρτζιλ και φοροýσα διαφανÞ πλαστικÜ γÜντια για να μην αφÞνω αποτυπþματα, ποτÝ δε βλÜπτει üμως να 'σαι κÜπως περισσüτερο προσεκτικüς.
     Στις 3:47 ανÝβηκα ξανÜ στα γραφεßα των Μπολντüνι και Τζßα κι ελÝγξαμε μαζß με τον Λιοý τις επισκευÝς στον ταινιüδρομο. ΠÞγαιναν καλÜ. Η αμοιβÞ μας θα Þταν καθαρü κÝρδος, πÜντοτε εßχαμε κÝρδος, εξÜλλου αυτÞ Þταν η μüνη μας φροντßδα. ¸στειλα κÜποιον να βρει τον Κ.Ο. Γουßλσον πριν αλλÜξουν οι βÜρδιες, Ýπειτα τηλεφþνησα στον κýριο Λßνκολν Πλßνυ (που εßμαι εγþ, θυμÜσαι;), στον πεντηκοστü Ýνατο üροφο στην περιοχÞ ΤσÝστερφηλντ. ΑπÜντησε η ρομπογραμματÝας και ρþτησα αν υπÜρχουνε μηνýματα. Μου απÜντησε με τη μεταλλικÞ της φωνÞ:
 -«Ο κýριος 'Αρθουρ Κüλμαν πÝρασε και ζÞτησε Ýνα ραντεβοý».
 -«Ο Κüλμαν; Μα μßλησα μαζß του σÞμερα το πρωß».
 -«Το ξÝρω, κýριε. ΑλλÜ Üφησε Ýνα τηλÝφωνο για σας».
     ΠÞρα το νοýμερο και τηλεφþνησα στον Κüλμαν.
 -«Η ΑûλÞν κι εγþ θÝλουμε να προχωρÞσουμε στη συμφωνßα», μου 'πε.
 -«Μα μüλις γνωριστÞκατε», αντÝδρασα.
 -«Το ξÝρω, αλλÜ πιστεýουμε πως εßμαστε πλασμÝνοι ο Ýνας για τον Üλλο».
 -«Κι η ΑûλÞν τß λÝει;» ρþτησα.
 -«Συμφωνεß, φυσικÜ».
 -«Σ' Ýνα απüγευμα δε προλαβαßνεις να μÜθεις αρκετÜ για τον Üλλον
 -«Μα εßναι αληθινÞ αγÜπη», εßπε o Κüλμαν.
 -«Σßγουρα εßναι κÜτι αληθινü, δε ξÝρω üμως τι», εßπα.
 -«Θα θÝλαμε να οριστικοποιÞσουμε τα πρÜγματα απüψε».
 -«Αδýνατον».
 -«Τüτε θα πÜμε κÜπου αλλοý».
 -«Σε ποιον»;
 -«Θα βροýμε κÜποιον», εßπε.
 -«Θα βρεßτε κανÝναν ανßκανο, Üθλιο απατεωνßσκο που θα τα κÜνει θÜλασσα με τη πλαστογρÜφηση του πιστοποιητικοý θανÜτου της ΑûλÞν και στο τÝλος θα υποχρεωθεßτε να με καταδþσετε κι απü πÜνω στην αστυνομßα».
     Δεν απÜντησε.
 -«ΔιÜβολε», τον αποπÞρα. «ΠÜρε την ΑûλÞν κι ελÜτε στο γραφεßο μου στο ΤσÝστερφηλντ σε μισÞ þρα».
     ¸κλεισα το τηλÝφωνο. Σκüπευα να δω κÜποιον που 'θελε ν' αγορÜσει μια πλαστÞ 'Αδεια ΟυδÝτερης ΚοινωνικÞς ΘÝσης για να 'ναι ασφαλÞς απο προκλÞσεις σε μονομαχßες. ΒλÝπεις, παιδß μου, υπÜρχουν πολλοß Üνθρωποι που εßναι υγιεßς και εßναι υποχρεωμÝνοι να οπλοφοροýνε, θÝλουν üμως να μποροýν να αποφεýγουνε τις προκλÞσεις. Η κυβÝρνηση δεν δεßχνει οßκτο σ' αυτοýς τους τýπους και τους αναγκÜζει να συμμορφþνονται με το σýστημα. Εγþ, üμως, εßμαι πÜντοτε Ýτοιμος να τους εφοδιÜσω με πιστοποιητικü ανικανüτητας για να μποροýν να μÝνουνε σþοι κι ασφαλεßς. ΕξÜλλου, üπως σου εßπα, συμπαθþ τους επαναστÜτες. Και, φυσικÜ, υπÜρχει και το κÝρδος. ΤελοσπÜντων, τηλεφþνησα στον τýπο που Þθελε την Üδεια και ανÝβαλα το ραντεβοý μας για αýριο. ¸πειτα, πÞγα στη γαμÞλια τελετÞ του Κüλμαν και της κυρßας του.
     Γι' αυτü, λοιπüν, Üργησα να γυρßσω σπßτι. Ανησýχησες; Δεν θα 'πρεπε. Αýριο μπορεßς να 'ρθεις μαζß μου, να δεις πως δουλεýω, να μÜθεις κÜποια πρÜγματα πÜνω στη δουλειÜ. Εßσαι δεκαπÝντε χρονþν, αρκετÜ μεγÜλη για ν' αρχßσεις να μαθαßνεις. Στο λÝω, κορßτσι μου, θα γßνεις αχτýπητη σ' αυτÞ τη δουλειÜ. Εýχομαι να ζοýσε η μητÝρα σου να δει τι κüρη Ýφερε στον κüσμο.
     Λοιπüν, παιδß μου, καλýτερα να πας να κοιμηθεßς τþρα. Αýριο Ýχουμε μια δýσκολη μÝρα.

--------------------------------------------

Dean Koontz
"The Undercity" 1973
Μετ: 'Αννα ΜωρογιÜννη

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers