Angerer Ludwig Valentin (1938-) Cont. Surrealism 
Βιογραφικό
Σπούδασε αρχιτεκτονική αλλά το πάθος του είναι η ζωγραφική κι η γλυπτική. Είναι αδελφός του Walter Andreas Angerer (επίσης: Angerer the Younger). Έχει μεγάλη δραστηριότητα σε πολλούς τομείς κι ακόμα είναι επαναστάτης, αντιμιλιταριστής και με δράση στην Ουνέσκο. Με πολλές εκθέσεις επίσης, μια εξ αυτών σε συνεργασία με τον γιό του Κρίστιαν. Θεωρείται πλέον ένας καθιερωμένος καλλιτέχνης, -οι καλλιτέχνες Alain Arias-Misson, Per Kirkeby, José Aurelio, Chiggio Ennio και Herbert Achternbusch είναι της ίδιας γενιάς.
Ο Λούντβιχ Βαλεντίν ’νγκερερ (επίσης γνωστός ως ’νγκερερ ο Πρεσβύτερος) γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 1938 στο Μπαντ Ράιχενχαλ (Bad Reichenhall) μια μικρή λουτρόπολη, είναι Γερμανός αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Μόναχο από το 1957 ως το 1961 και στη συνέχεια στην Ακαδημία Καλών Τεχνών για άλλα 4 χρόνια. Μετά την εποχή του ως αρχιτέκτονας σχεδιασμού στο γραφείο του Alexander von Branca, εργάστηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας από το 1975. Τα πολυάριθμα έργα του σε όλα τα είδη περιλαμβάνουνε τον καλλιτεχνικό εξοπλισμό για τη ταινία The Neverending Story II - In Search of Fantasias βασισμένο στο μυθιστόρημα του Michael Ende, γι' αυτό, του απονεμήθηκε το Βαυαρικό Βραβείο Κινηματογράφου. Σχεδίασε επίσης τον τάφο του Ende στο νεκροταφείο του Μονάχου.
Εργάζεται στο θέατρο, ως σκηνοθέτης και συγγραφέας. Το 1996 ήταν ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Φανταστικών Καλλιτεχνών. Το 2000 εγκαινιάστηκε οικουμενικά το Παρεκκλήσι του Λυτρωτή στο Μπίμπουργκ, χτισμένο απ' αυτόν, συνολικό έργο τέχνης από την αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Ο Joseph Cardinal Ratzinger, αργότερα Πάπας Βενέδικτος XVI, έγραψε ένα χειρόγραφο χαιρετισμό. Το 2003, ο Angerer κι άλλα 43 άτομα συμμετείχαν στην πρωτοβουλία Πρέσβεις της Κάτω Βαυαρίας του περιφερειακού σχεδίου μάρκετινγκ στη περιοχή της Κάτω Βαυαρίας. Το 2006 έγινε ο επίσημος νονός της λέξης ομορφιά, που απονεμήθηκε από τον Σύλλογο Γερμανικής Γλώσσας. Το 2007 το τρίπτυχό του Soul Europe εκτέθηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες. Αυτή η έκθεση έγινε δυνατή από τον ευρωβουλευτή Μάνφρεντ Βέμπερ και την εναρκτήρια ομιλία έκανε ο Επίτροπος της ΕΕ Γιάν Φιγκέ. Το 2008 τιμήθηκε με το Γαλλικό Βραβείο Τέχνης Trophée Apocalypse Dore of the European Fantastic Salon SAFE 2008, που παρουσίασε ο Louis Giscard d'Estaing στο Le Mont-Dore. Τον Απρίλη του 2008 του απονεμήθηκε το Βραβείο Τέχνης & Πολιτισμού Kelheim District, και το 2011, έλαβε και το Apocalypse Dore Trophy.
Για το προγραμματισμένο άγαλμα του Χριστού ύψους 55 μέτρων στο Predigtstuhl στο Bad Reichenhall, μια πρωτοβουλία της Christian Initiative Predigtstuhl (CIP) του Χάρι Βόσμπεργκ, ο Angerer δημιούργησε τα σχέδια που παρουσιαστήκανε σε συνέντευξη τύπου και στη βαυαρική τηλεόραση. Ένα άγαλμα του Χριστού ως Καθεδρικός Ναός του Χριστού, η ενσάρκωση του Χριστού, το μήνυμα "το σώμα του να είναι ο ναός μας" -αυτή η σκέψη δεν άφησε τον Angerer να φύγει κι έτσι η ιδέα πήρε μορφή. Σε 2 χρόνια εργασίας, το πρότυπο ενός αγάλματος του Χριστού δημιουργήθηκε ως ο καθεδρικός ναός του Χριστού. Το 2013 έλαβε Art en Capital στο χάλκινο μετάλλιο του Σαλόν Ντε Παρί, (Paris Salon) για το εκτεθειμένο έργο του Δον Κιχώτης. Το 2014 έλαβε το ασημένιο μετάλλιο εκεί για τον χριστιανικό του πίνακα Absolute Fall from Hell, μια δέσμευση για τη χριστιανική Δύση.
Ο Angerer, ο οποίος χαρακτήρισε το έργο του Πικάσσο Guernica, κιτς, κατηγορήθηκε ότι η διάκριση του ανάμεσα στην υγιή και την άρρωστη τέχνη ήτανε γεμάτη μικροαστική δυσαρέσκεια κι ότι η άκαμπτη απόρριψη του ατομικά αυτόνομου ανθρώπου του παρόντος υπέρ των ανώτερων επίπεδων (θρησκευτικών) δομών ήτανε προβληματική με ιστορικά μοντέλα. Ένας νόμος της θεϊκής συμφωνίας στη τέχνη που υποτίθεται από τον Angerer, μπορεί να χαρακτηριστεί βλάσφημος όπως ο Adorno.
Το δημιουργικό έργο του Angerer επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη 10ετία του 1950, που μπορεί να ειπωθεί ότι κυριαρχήθηκε από τον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό, μια μορφή ζωγραφικής που έδωσε προτεραιότητα στις εκφραστικές πινελιές και διερεύνησε ιδέες για την οργανική φύση, τη πνευματικότητα και το ύψος της. Το μεγαλύτερο μέρος της εστίασης ήτανε στις τυπικές ιδιότητες της ζωγραφικής κι οι ιδέες της ζωγραφικής δράσης ενοποιήθηκαν με τη πολιτική ελευθερία της κοινωνίας των ΗΠΑ σε αντίθεση με τη φύση των αυστηροτήτων του σοβιετικού μπλοκ. Βασικοί καλλιτέχνες της Αφηρημένης Εξπρεσιονιστικής Γενιάς περιλαμβάνανε τον Πόλλοκ (που καινοτόμησε στις περίφημες τεχνικές ζωγραφικής του σταξίματος με σπρέυ και χυμούς), Βίλλεμ ντε Κούνινγκ, Μαρκ Ρόθκο, Φρανκ Κλάιν, Μπάρνετ Νιούμαν, Κλάιφορντ Στιλ κι ’ντολφ Γκότλιμπ. Ήταν ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον, αν κι η απαραίτητη επαναξιολόγηση αυτής της περιόδου ανέδειξε τη συμβολή γυναικών καλλιτεχνών όπως οι Lee Krasner, Joan Mitchell και Louise Bourgeois, μεταξύ άλλων.
Ζει με τη σύζυγό του Μαγκρίτ σ' ένα αγρόκτημα στο Holledau.
§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§
Φως
Φωτεινοί Καταρράκτες ’γγελοι
’ρωμα Γυναίκας
Ανάκλαση
Κόσμοι Φωτός
Elfendorf
Στροβιλίζουσα Ακτίνα Φωτός
Ανακλάσεις
Σπηλιά
Ουράνιο Τόξο
Ποίημα
Κάστρο Των Μύθων
Ιππότες Του Διαστήματος Περιδίνηση
Ίκαρος
