ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÊëáóóéêÜ 

Calvino Italo: Ïé Áüñáôåò Ðüëåéò

 ºταλο Καλβßνο
                                           Βιογραφικü

     ΠεζογρÜφος, δοκιμιογρÜφος και δημοσιογρÜφος. ΓεννÞθηκε στο ΣαντιÜγο δε λας ΒÝγκας στη Κοýβα, στις 15 Οκτþβρη 1923, αλλÜ σε νεαρÞ ηλικßα εγκαταστÜθηκε με τους γονεßς του στην Ιταλßα. Γιος των βοτανολüγων, ΜÜριο κι Εβελßνα (ΜαμÝλι) κι αδερφüς του ΦλοριÜνο, σπουδαßου γεωλüγου.
     ΕγκατασταθÞκανε στο Σαν ΡÝμο της ιταλικÞς ΡιβιÝρα, για περßπου 20 χρüνια. ΣυναντÞθηκε με τον ΕουτζÝνιο ΣκÜλφαρι, μετÝπειτα πολιτικü κι ιδρυτÞ της εφημερßδας ΛΑ ΡΕΠΟΥΜΠΛΙΚΑ, ο οποßος κι Ýγινε φßλος του. Το 1941 μετακομßζει στο Τορßνο αφοý πÝρασε κÜποιο διÜστημα και στο ΜιλÜνο. Το 1943 μπαßνει στους παρτιζÜνους της ιταλικÞς αντßστασης, στη ταξιαρχßα ΓαριβÜλδι και μαζß με τον ΣκÜλφαρι δημιουργοýνε τη ΜUL (Movemend Universitarian Liberal). ¸πειτα εισχωρεß στο κομμουνιστικü κüμμα.
     Το 1947 αποφοιτÜ απο το ΠανεπιστÞμιο Τορßνου και με τον Τζüζεφ Κüνραντ εργÜζονται στην αριστερÞ φυλλÜδα L' Unita. ΠαρÜλληλα μπαßνει στον εκδοτικü οßκο ΕúνÜντι που 'χει επßσης και τους ΝορμπÝρτο Μπüμπιο, ΝατÜλια Γκßνσμπουργκ, ΤσÝζαρε ΠαβÝζε κι ¸λιο Βιτορßνι. Με τον τελευταßο γρÜφει το εβδομαδιαßο ΙΛ ΠΟΛΙΤΕΚΝΙΚΟ, περιοδικü τÝχνης, του πανεπιστημßου. ΑφÞνει üμως και τον εκδοτικü για ν' ασχοληθεß πιο εντατικÜ με την Unita και με τη νιüβγαλτη κομμουνιστικÞ εφημερßδα Rinascita. Το 1950 συνεργÜζεται ξανÜ με τον ΕúνÜντι κι αναλαμβÜνει υπεýθυνος του λογοτεχνικοý τμÞματος. ΕπισκÝπτεται τη ΣοβιετικÞ ¸νωση.
     Το 1952 γρÜφει, μαζß με τον Τζüρτζιο ΜπαζÜνι στο μαρξιστικü εβδομαδιαßο περιοδικü Botteghe Oscure. Το 1957 αφÞνει απροσδüκητα το κομμουνιστικü κüμμα και το γρÜμμα της παραßτησÞς του δημοσιεýεται στη Unita. ΕπισκÝπτεται τις ΗΠΑ üπου παραμÝνει για 6 μÞνες, στη ΝÝα Υüρκη ýστερα απü πρüσκληση του Ιδρýματος Φορντ. ΕντυπωσιÜζεται απü τον ΝÝο Κüσμο. ¾στερα απü λßγα χρüνια παντρεýεται τη ¸σθερ Σßνγκερ, που 'χε γνωρßσει στις ΗΠΑ κι ο γÜμος γßνεται στην ΑβÜνα, στη διÜρκεια ενüς ταξιδιοý στη γενÝτειρα που συνÜντησε και τον ΕρνÝστο Τσε ΓκεβÜρα. Πßσω στην Ιταλßα και πÜλι συνεργασßα με τον ΕúνÜντι, εκδßδει τα ΚοσμοκωμικÜ. Δημιουργεß την ULiPo (Ouvroir de litterature potentielle).
     Στο Γαλλικü ΜÜη του 1968 γνωρßζει κι επηρεÜζεται απü τον Ρεημüν Κενþ, γνωρßζει επßσης τους ΡολÜντ ΒαρτÝς και Κλοντ ΛÝβι-ΣτρÜους. Σχηματßζει επßσης επαφÝς με αξιοσημεßωτες εμπειρßες, στη Σορβüνη κι ενδιαφÝρεται για τους κλασσικοýς, Λουντοβßκο Αριüστο, ΟνορÝ Ντυ ΜπαλζÜκ, ΔÜντη, ΙγκνÜθιο Λογιüλα, ΘερβÜντες, Σαßξπηρ, Συρανü Ντε ΜπερζερÜκ και ΤζιÜκομο ΛεοπÜρντι. Το 1973 διατηρεß την επαφÞ με την Ιταλßα, γρÜφοντας νουβÝλες για την ιταλικÞν Ýκδοση του ΠλÝημπüυ και για τη ΚοριÝρε Ντε Λα ΣÝρα. Το 1975 γßνεται επßτιμο μÝλος της ΑμερικανικÞς Ακαδημßας και την επüμενη χρονιÜ κερδßζει το βραβεßο για την ΕυρωπαúκÞ Λογοτεχνßα. ΕπισκÝπτεται Ιαπωνßα & Μεξικü, καθþς επßσης κι αρκετÝς αμερικÜνικες πüλεις, δßνοντας διαλÝξεις. Το 1981 κερδßζει το γαλλικü παρÜσημο της Λεγεþνας της ΤιμÞς.
     Στις 19 ΣεπτÝμβρη 1985 πεθαßνει στη ΣιÝννα στο παλιü νοσοκομεßο της Αγßας Μαρßας ΣκÜλα, σ' ηλικßα μüλις 62 ετþν.


=========================
          

                           οι λεπτüπλοκες πüλεις 2

     Τþρα θα πω για τη πüλη Ζηνοβßα που Ýχει τοýτο το θαυμαστü: αν και χτισμÝνη σε Üνυδρη περιοχÞ υψþνεται πÜνω σε πανýψηλους πασσÜλους και τα σπßτια εßναι απü μπαμποý και τσßγκο -με πολλÝς στοÝς και μπαλüνια- τοποθετημÝνα σε διαφορετικÜ επßπεδα, πÜνω σε υποστυλþματα που το Ýνα ξεπερνÜει τα Üλλο, συνδεδεμÝνα μεταξý τους με ανεμüσκαλες και κρεμαστÜ πεζοδρüμια, ενþ υπερυψþνονται εξþστες σκεπασμÝνοι με κωνικÝς στÝγες, βαρÝλια για αποθÞκευση νεροý, ανεμοδεßχτες, προεξοχÝς απü τροχαλßες, ορμιÝς και γερανοß.
     Κανεßς δε θυμÜται ποια ανÜγκη Þ προσταγÞ Þ επιθυμßα Ýσπρωξε τους ιδρυτÝς της Ζηνοβßας να δþσουν αυτÞν τη μορφÞ στην πüλη τους, γι' αυτü δεν μπορεßς να πεις αν η πüλη üπως τη βλÝπουμε σÞμερα και που ßσως αναπτýχθηκε μÝσα απü μεταγενÝστερες προθÞκες πÜνω στο αρχικü κι ανεξιχνßαστο τþρα πια σχÝδιο, εκπλÞρωσε το σκοπü της. ¼μως το βÝβαιο εßναι πως αν ζητÞσεις απü οποιονδÞποτε κÜτοικο της Ζηνοβßας να σου περιγρÜψει πþς φαντÜζεται την ευτυχßα στη ζωÞ, αυτüς πÜντα θα οραματßζεται μια πüλη σαν τη Ζηνοβßα, με τους πασσÜλους της και τις κρεμαστÝς της σκÜλες, μια Ζηνοβßα ßσως εντελþς διαφορετικÞ, γεμÜτη απü λÜβαρα και κορδÝλες ν' ανεμßζουν, αλλÜ που πÜντα αναπαρÜγεται απü συνδυασμü των στοιχεßων εκεßνου του πρþτου μοντÝλου.
     ΜετÜ απ' üλα αυτÜ, εßναι μÜταιο να καθορßσεις αν η Ζηνοβßα μπορεß να ταξινομηθεß στις ευτυχισμÝνες Þ τις δυστυχισμÝνες πüλεις. Δεν Ýχει νüημα να χωρßζεις τις πüλεις σ' αυτÝς τις δýο κατηγορßες, αλλÜ μÜλλον σε δýο Üλλες: αυτÝς που συνεχßζουν μÝσα απü χρüνια και αλλαγÝς να δßνουν τη μορφÞ τους στις επιθυμßες κι εκεßνες üπου οι επιθυμßες Þ καταφÝρνουν να σβÞσουν την πüλη Þ σβÞνουν απ' αυτÞν.


                          οι πüλεις κι η επιθυμßα 5

     Απü κει, μετÜ Ýξι μÝρες κι εφτÜ νýχτες, ο Üνθρωπος φτÜνει στη Ζωβαúδα, πüλη λευκÞ, εκτεθειμÝνη στο φεγγÜρι, με δρüμους που τυλßγονται μεταξý τους üπως σ' Ýνα κουβÜρι. Διηγοýνται αυτÞν την ιστορßα για την ßδρυσÞ της: Üνθρωποι απü διαφορετικÜ Ýθνη εßδαν το ßδιο üνειρο, μια γυναßκα να τρÝχει νýχτα μÝσα σε μιαν Üγνωστη πüλη, την εßδαν απü πßσω, εßχε μακριÜ μαλλιÜ κι Þταν γυμνÞ. Ονειρεýτηκαν πως την ακολοýθησαν. Γυρßζοντας απü εδþ κι απü κει την Ýχασαν üλοι. ΜετÜ το üνειρο ξεκßνησαν ψÜχνοντας για κεßνη τη πüλη, δεν τη βρÞκαν αλλÜ βρÝθηκαν μεταξý τους, αποφÜσισαν να χτßσουν μια πüλη üπως στ' üνειρο. Για τη χÜραξη των δρüμων ακολουθÞθηκε η διαδρομÞ της καταδßωξης του καθενüς. Στο σημεßο που ο καθÝνας τους εßχε χÜσει τα ßχνη της φυγÜδας διαμüρφωσε χþρους και τεßχη αλλιþτικα απ' ü,τι στο üνειρο, þστε η γυναßκα να μην μπορεß πια να ξεφýγει.
     ΑυτÞ Þταν η πüλη Ζωβαúδα üπου εγκαταστÜθηκαν, περιμÝνοντας πως κÜποια νýχτα θα επαναλαμβανüταν η ßδια σκηνÞ. Κανεßς τους, οýτε στον ýπνο οýτε στον ξýπνο του, δεν ξαναεßδε τη γυναßκα. Οι δρüμοι της πüλης Þταν οι δρüμοι üπου πÞγαιναν κÜθε μÝρα να δουλÝψουν, χωρßς πια καμßα σχÝση με την καταδßωξη που εßχαν ονειρευτεß. ΠρÜγμα που απü καιρü εßχε ξεχαστεß.
     Καινοýργιοι Üνθρωποι απü Üλλα μÝρη Ýφτασαν, Ýχοντας δει το ßδιο üνειρο. Αναγνþρισαν στη πüλη Ζωβαúδα κÜτι απü τους δρüμους του ονεßρου και Üλλαξαν τη θÝση που εßχαν οι στοÝς και οι σκÜλες για να μοιÜζουν περισσüτερο με τη διαδρομÞ της κυνηγημÝνης γυναßκας και για να μην απομεßνει κανÝνας δρüμος διαφυγÞς στο σημεßο που εßχε ξεφýγει.
     Οι πρþτοι που Ýφτασαν δεν μποροýσαν να καταλÜβουν τι Þταν εκεßνο που τρÜβηξε αυτü τον κüσμο στη Ζωβαúδα, σ' αυτÞ την Üσκημη πüλη, σ' αυτÞ τη παγßδα.


                                 οι πüλεις κι ο ουρανüς 2

    
Στη ΒερσαβÝα περνÜ απü γενιÜ σε γενιÜ, η δοξασßα πως μετÝωρη στον ουρανü, υπÜρχει μια Üλλη ΒερσαβÝα, üπου αιωροýνται οι αρετÝς και τα πιο υψηλÜ συναισθÞματα της πüλης κι üτι αν η γÞúνη ΒερσαβÝα κÜνει πρüτυπü της την ουρÜνια, οι δυο πüλεις θα γßνουν Ýνα. Η εικüνα που μεταδßδεται μες απü τη παρÜδοση εßναι μιας πüλης απü ατüφιο χρυσÜφι, με ασημÝνιες κλειδαριÝς και διαμαντÝνιες πýλες, μιας πüλης-κüσμημα, με ψηφιδωτÜ και πολýτιμα πετρÜδια, που μπορεß να δημιουργηθεß απü τον συνδυασμü της πιο επßπονης μελÝτης με τα πιο δαπανηρÜ υλικÜ. Πιστοß σ' αυτÞ τη δοξασßα, οι κÜτοικοι της ΒερσαβÝας τιμοýν το κÜθε τι που τους φÝρνει στο νου την ουρÜνια πüλη: συσσωρεýουν πολýτιμα μÝταλλα και σπÜνιες πÝτρες, απαρνιοýνται τις εφÞμερες απολαýσεις, αναπτýσσουν μορφÝς κομψÞς κοσμιüτητας.
     Οι κÜτοικοι πιστεýουν ακüμα, πως κÜτω απü τη γη υπÜρχει μια Üλλη ΒερσαβÝα, κρυψþνα του κÜθε αξιοκαταφρüνητου κι ανÜξιου πρÜγματος που τους τυχαßνει κι η μüνη Ýγνοια τους εßναι να εξαφανßσουν απü τη γÞúνη ΒερσαβÝα κÜθε δεσμü Þ ομοιüτητα με την υπüγεια δßδυμÞ της. Στη θÝση των σκεπþν φαντÜζονται πως η κÜτω πüλη Ýχει αναποδογυρισμÝνους σκουπιδοντενεκÝδες, απ' üπου ξεχýνονται φλοýδες τυριοý, λιγδιασμÝνα χαρτιÜ, λÝπια ψαριþν, ξεπλýματα πιÜτων, αποφÜγια μακαρονιþν, μεταχειρισμÝνοι επßδεσμοι. ¹ ακüμα, πως η ýλη της εßναι μαυριδερÞ κι εýπλαστη και παχýρευστη σα τη πßσα που χýνεται κÜτω απü τους υπονüμους, επιμηκýνοντας τη διαδρομÞ των ανθρþπινων εντÝρων, απü μαýρη τρýπα σε μαýρη τρýπα, þσπου να λιþσει στον τελευταßον υπüγειο πυθμÝνα κι απü τις αργοκßνητες, περικυκλωμÝνες φυσαλßδες κÜτω, υψþνονται σε στρþματα τα κτßρια μιας πüλης απü κüπρανα, με σπειροειδεßς οβελßσκους.
     Στις δοξασßες της ΒερσαβÝας υπÜρχει Ýνα μÝρος αλÞθειας κι Ýνα μÝρος λÜθους. ΑλÞθεια εßναι πως συνοδεýουν τη πüλη δυο προβολÝς της, μßα ουρÜνια και μια υπüγεια, üμως για τη σýστασÞ τους κÜνουν λÜθος. Η κüλαση που υποβüσκει στο υπÝδαφος της ΒερσαβÝας εßναι μια πüλη σχεδιασμÝνη απü τους πιο ικανοýς αρχιτÝκτονες, φτιαγμÝνη με τα πιο ακριβÜ υλικÜ της αγορÜς, με τη κÜθε συσκευÞ της και μηχανισμü κι ωρολογιακü σýστημα σε πλÞρη λειτουργßα, στολισμÝνη με φοýντες και κρüσια και φραμπαλÜδες, κρεμασμÝνα σ' üλους τους σωλÞνες και τους διωστÞρες.
     ¸χοντας για σκοπü της να μαζεýει τα καρÜτια της τελειüτητÜς της, η ΒερσαβÝα πιστεýει σαν αρετÞ αυτü που εßναι τþρα πια μια σκοτεινÞ μανßα να γεμßσει το Üδειο δοχεßο του εαυτοý της, δε ξÝρει πως οι μοναδικÝς στιγμÝς της μεγαλüψυχης εγκατÜλειψης εßναι κεßνες που ξεκüβει απü τον εαυτü της, αφÞνεται να πÝσει, σπαταλιÝται. Ωστüσο, στο ζενßθ της ΒερσαβÝας βαραßνει Ýνα ουρÜνιο σþμα που λÜμπει με ü,τι καλü Ýχει η πüλη, κλεισμÝνο στο θησαυρü των πραγμÜτων που Ýχουν πεταχτεß: Ýνας πλανÞτης που ανεμßζει με φλοýδες πατÜτας, σπασμÝνες ομπρÝλες, φθαρμÝνες κÜλτσες, λαμπερÜ θραýσματα γυαλιοý, χαμÝνα κουμπιÜ, καραμελüχαρτα, στρωμÝνος με εισιτÞρια του τραμ, κομμÝνα νýχια και κÜλους, τσüφλια αβγοý. Η ουρÜνια πüλη εßναι αυτÞ και τον ουρανü της διατρÝχουν κομÞτες με μακριÜ ουρÜ που Ýχουν αποσπασθεß για να περιστρÝφονται στο διÜστημα απü τη μüνη ελεýθερη κι ευτυχισμÝνη πρÜξη των κατοßκων της ΒερσαβÝας, πüλης που μüνο üταν αφοδεýει δεν εßναι τσιγκοýνα, υπολογßστρια, Üπληστη.

                                    οι πüλεις και τα μÜτια 5


     Διαβαßνοντας το ποτÜμι, διασχßζοντας το διÜσελο, βρßσκεις ξαφνικÜ μπροστÜ σου την πüλη ΜοριÜνα, τις αλαβÜστρινες πýλες της διÜφανες στο φως του Þλιου, τους κοραλÝνιους της κßονες που στηρßζουν μετüπες επιστρωμÝνες με οφßτη, τις βßλες üλο απü γυαλß σαν ενυδρεßα üπου κολυμπÜνε οι σκιÝς των χορευτριþν με τ' ασημÝνια λÝπια κÜτω απü πολυελαßους σε σχÞμα μÝδουσας. Αν αυτü δεν εßναι το πρþτο σου ταξßδι, ξÝρεις Þδη πως πüλεις σαν κι αυτÞν Ýχουν και μια ανÜποδη: αρκεß να περπατÞσεις σ' Ýνα ημικýκλιο και θα σου παρουσιαστεß το κρυμμÝνο πρüσωπο της ΜοριÜνας, μια Ýκταση απü σκουριασμÝνες λαμαρßνες, λινÜτσες, τραβÝρσες με σηκωμÝνες αγκßθες, σωλÞνες μαýρους απü καπνιÜ, σωροýς απü δοχεßα, τοßχους τυφλοýς με ξεβαμμÝνες επιγραφÝς, τελÜρα απü καρÝκλες με βγαλμÝνο το Üχυρο, σκοινιÜ που κÜνουν μüνο για να κρεμαστεß κανεßς απü 'να σÜπιο δοκÜρι.
     Απü τη μια Üκρη στην Üλλη, η πüλη μοιÜζει να συνεχßζεται προοπτικÜ, πολλαπλασιÜζοντας το ρεπερτüριο των εικüνων της: üμως δεν Ýχει πÜχος, αποτελεßται μüνο απü μια καλÞ και μια ανÜποδη, üπως Ýνα φýλλο χαρτß, με μια φιγοýρα στην κÜθε του üψη, που δεν μποροýν οýτε ν' αποχωριστοýν οýτε να κοιταχτοýν.

                                       οι πüλεις κι οι νεκροß 1

     Στη Μελανßα, κÜθε φορÜ που μπαßνεις στη πλατεßα, βρßσκεσαι στη μÝση ενüς διαλüγου: Ο καυχησιÜρης φαντÜρος και το παρÜσιτο βγαßνοντας απü μιÜ πüρτα, συναντιþνται με το νεαρü Üσωτο και τη πüρνη, Þ ο φιλÜργυρος πατÝρας δßνει απ' το κατþφλι, τις τελευταßες συμβουλÝς στην ερωτιÜρα κüρη και διακüπτεται απü τον ηλßθιο υπηρÝτη, που πÜει να δþσει Ýνα σημεßωμα στη ρουφιÜνα.
     ΕπιστρÝφεις στη Μελανßα μετÜ απü χρüνια και ξαναβρßσκεις τον ßδιο διÜλογο να συνεχßζεται, στο μεταξý, Ýχουν πεθÜνει το παρÜσιτο, η ρουφιÜνα, ο φιλÜργυρος πατÝρας, αλλÜ  ο καυχησιÜρης φαντÜρος, η ερωτιÜρα κüρη, ο ηλßθιος υπηρÝτης, πÞραν τη θÝση τους, Ýχοντας με τη σειρÜ τους αντικατασταθεß απ' τον υποκριτÞ, την Ýμπιστη, τον αστρολüγο.
     Ο πληθυσμüς της Μελανßας ανανεþνεται: οι πρωταγωνιστÝς, Ýνας-Ýνας, πεθαßνουν και στο μεταξý γεννιοýνται εκεßνοι που με τη σειρÜ τους θα πÜρουν τη θÝση τους, Üλλος στον Ýνα ρüλο, Üλλος στον Üλλο. ¼ταν κÜποιος αλλÜζει ρüλο Þ εγκαταλεßπει για πÜντα τη πλατεßα Þ κÜνει εκεß τη πρþτη του εßσοδο, ακολουθεß μιÜ σειρÜ απü αλλαγÝς, þσπου üλοι οι ρüλοι να διανεμηθοýν εξ αρχÞς, αλλÜ στο μεταξý, ο θυμωμÝνος γÝρος συνεχßζει να κυνηγÜει το νεαρü απüκληρο, η παραμÜνα να παρηγορεß τη προγονÞ, Ýστω κι αν κανεßς δε διατηρεß τα μÜτια και τη φωνÞ που εßχε στη προηγοýμενη σκηνÞ.
     Συμβαßνει μερικÝς φορÝς Ýνα μüνο πρüσωπο να κρατÜει, την ßδια στιγμÞ, δυü Þ περισσüτερους ρüλους: τýραννος, ευεργÝτης, αγγελιαφüρος, Þ Ýνας ρüλος να διανÝμεται σε δυü, σε πολλοýς, φτÜνει να μοιρÜζεται σ' εκατü, χßλιους κατοßκους της Μελανßας: τρεις χιλιÜδες για τον υποκριτÞ, τριÜντα χιλιÜδες για το παρÜσιτο, εκατü χιλιÜδες για τα ξεπεσμÝνα παιδιÜ του βασιλιÜ που περιμÝνουν την αναγνþριση.
     Με το καιρü, ακüμα κι οι ρüλοι δεν εßναι ακριβþς οι ßδιοι, üπως πριν, βÝβαια η δρÜση που ξετυλßγουν μÝσα απü μηχανορραφßες κι απρüοπτες εξελßξεις, οδηγεß σε κÜποια τελικÞ λýση, που συνεχßζει να πλησιÜζει ακüμα κι üταν η πλοκÞ μοιÜζει να μπερδεýεται πιο πολý και τα εμπüδια μεγαλþνουν.
     ¼ποιος Ýρχεται στη πλατεßα, σε διαδοχικÝς στιγμÝς, ακοýει πως απü πρÜξη σε πρÜξη, ο διÜλογος αλλÜζει, Ýστω κι αν οι ζωÝς των κατοßκων της Μελανßας εßναι πολý σýντομες για να το αντιληφθοýν.

                               οι πüλεις κι η μνÞμη 1

     Φεýγοντας απü κει και ταξιδεýοντας τρεις μÝρες προς την ανατολÞ, φτÜνει κανεßς στη Διομßρα, πüλη μ' εξÞντα ασημÝνιους τροýλους, μπροýτζινα αγÜλματα üλων των Θεþν, δρüμους στρωμÝνους με κασσßτερο, Ýνα θÝατρο απü κρýσταλλο, Ýνα χρυσü κüκορα που τραγουδÜει κÜθε πρωÀ πÜνω σ' Ýνα πýργο. ¼λες αυτÝς τις ομορφιÝς, ο ταξιδιþτης Þδη τις ξÝρει, γιατß τις Ýχει δει και σ' Üλλες πüλεις.
     ¼μως το ξεχωριστü σ' αυτÞ για τον Üνθρωπο που φτÜνει εδþ, κÜποια βραδιÜ του ΣεπτÝμβρη, üταν οι μÝρες αρχßζουν να μικραßνουν και τα πολýχρωμα φανÜρια ανÜβουν μονομιÜς στις πüρτες των μαγÝρικων κι απü κÜποια ταρÜτσα ακοýγεται μια γυναικεßα φωνÞ: ω!, εßναι πως νιþθει ζÞλια γι' αυτοýς που τþρα πιστεýουν üτι κÜποτε εßχαν ζÞσει μιÜ βραδιÜ üμοια μ' αυτÞ και που νομßζουν πως εκεßνη τη φορÜ, Þταν ευτυχισμÝνοι.

                               οι πüλεις κι η μνÞμη 2

     Ο καβαλÜρης που ταξιδÝυει μακριÜ, σε τüπους Üγριους, νιþθει το πüθο για μιÜ πüλη. ΤÝλος, φτÜνει στην Ισιδþρα, πüλη με κτßρια που Ýχουν ελικοειδεßς σκÜλες, επιστρωμÝνες με ελικοειδÞ üστρακα, üπου κατασκευÜζονται τηλεσκüπια και βιολιÜ εξαßσιας τÝχνης, üπου ο ξÝνος αν διστÜσει ανÜμεσα σε δυü γυναßκες, συναντÜ πÜντα μιÜ τρßτη, üπου οι κοκορομαχßες καταλÞγουν στο αιματοκýλισμα αυτþν που στοιχηματßζουν.
     ¼λα αυτÜ σκεφτüταν, üταν ποθοýσε μια πüλη.
     Η Ισιδþρα εßναι λοιπüν, η πüλη των ονεßρων του, με μιÜ διαφορÜ: Η πüλη που ονειρευüταν, τον εßχε μÝσα της στα νιÜτα του. Στην Ισιδþρα φτÜνει στα γερÜματα!
     Στη πλατεßα βρßσκεται το πεζοýλι üπου κÜθονται οι γÝροι και κοιτÜζουν τους νÝους να διαβÜινουν.
     ΚÜθεται κι αυτüς στη σειρÜ, ανÜμεσÜ τους.
     Οι επιθυμßες εßναι πια αναμνÞσεις.

                               οι πüλεις και το üνομα 1

     Λßγα πρÜγματα ξÝρω να πω για την Αγλαýρα εκτüς απü εκεßνα που οι ßδιοι οι κÜτοικοι ανÝκαθεν επαναλαμβÜνουν: μια σειρÜ απü παροιμιþδεις αρετÝς, με Üλλα τüσα παροιμιþδη ελαττþματα, μερικÝς εκκεντρικüτητες, κÜποια πεισματÜρικη προσÞλωση στους κανüνες.
     Παλιοß παρατηρητÝς, που δεν υπÜρχει λüγος να μη τους θεωροýμε αξιüπιστους, απÝδωσαν στην Αγλαýρα τον ανθεκτικü στο χρüνο συνδυασμü των γνωρισμÜτων της, συγκρßνοντÜς τα σßγουρα με γνωρßσματα Üλλων πüλεων του καιροý τους. Οýτε η Αγλαýρα που περιÝγραψαν οýτε η Αγλαýρα που βλÝπουμε Ýχουν αλλÜξει πολý απü τüτε, αλλÜ αυτü που Þταν εκκεντρικü Ýχει γßνει συνηθισμÝνο, ü,τι περνοýσε για φυσικü τþρα εßναι παραξενιÜ κι αρετÝς Þ ελαττþματα εßναι διαφορετικÜ κατανεμημÝνα.
     Μ' αυτÞ την Ýννοια τßποτε δεν εßναι αληθινü απ' üσα λÝγονται για την Αγλαýρα κι üμως αυτÝς οι περιγραφÝς δημιουργοýν μια σταθερÞ και συμπαγÞ εικüνα της πüλης, ενþ τα σκüρπια συμπερÜσματα που βγαßνουν üταν ζεις εκεß Ýχουν μικρüτερη αξßα. Το αποτÝλεσμα εßναι τοýτο: μιλÜνε για μια πüλη που Ýχει πολλÜ απ' üσα χρειÜζονται για να υπÜρξει, ενþ η πüλη που υπÜρχει στη θÝση της, υπÜρχει λιγþτερο.
     Αν λοιπüν Þθελες να σου περιγρÜψω την Αγλαýρα βασισμÝνος σ' ü,τι εßδα και δοκßμασα εγþ προσωπικÜ, θα 'πρεπε να σου πω üτι εßναι μια πüλη ξεθωριασμÝνη, χωρßς χαρακτÞρα, βαλμÝνη εκεß üπως-üπως. ΑλλÜ οýτε κι αυτü δε θα Þταν αλÞθεια: κÜποιες þρες, σε κÜποια σημεßα των δρüμων, βλÝπεις να ξεπροβÜλλει μπροστÜ σου ο υπαινιγμüς για κÜτι ολοφÜνερο, σπÜνιο, ßσως μαγευτικü, θα Þθελες να πεις τß πρÜγμα εßναι, üμως üλα üσα Ýχουν ειπωθεß προηγουμÝνως για την Αγλαýρα δεσμεýουν τα λüγια σου και σ' αναγκÜζουν να επαναλÜβεις παρÜ να εκφραστεßς.
     Γι' αυτü οι κÜτοικοι πιστεýουν πÜντα πως ζουν σε μιαν Αγλαýρα που μεγαλþνει μüνο με τü üνομÜ της και δεν αντιλαμβÜνονται την Αγλαýρα που μεγαλþνει πÜνω στη Γη. Ακüμα και σε μÝνα, που θα Þθελα να κρατÞσω ξÝχωρες στη μνÞμη μου τις δýο πüλεις, δεν απομÝνει παρÜ να σου μιλÞσω για τη μια, γιατß η ανÜμνηση της Üλλης, χωρßς τις λÝξεις που την καθορßζουν, εξαφανßζεται.

                               οι πüλεις κι ο ουρανüς 3

     'Οποιος φτÜνει στη ΘÝκλα, λßγα πρÜγματα βλÝπει απο την πüλη, πßσω απ' τους σανιδÝνιους φρÜχτες, τα παραπετÜσματα απü λινÜτσα, τις σκαλωσιÝς, τις μεταλλικÝς αρματωσιÝς, τις ξýλινες γÝφυρες που κρÝμονται με σχοινιÜ Þ στηρßζονται σε τρßποδα, τις ανεμüσκαλες, τους καλωδιοφüρους στýλους.
     
Στην ερþτηση: -''Γιατß η ανοικοδüμηση της ΘÝκλας συνεχßζεται τüσο καιρü''; οι κÜτοικοι χωρßς να σταματÞσουν να υψþνουν ξερολιθιÝς, να ζυγιÜζουν νÞματα της σταθμης, να κουνÜνε πÜνω κÜτω μακριÝς βοýρτσες, απαντοýν: - ''Για να μην μπορεß ν' αρχßσει η καταστροφÞ''. Και στην ερþτηση αν φοβοýνται μÞπως μüλις βγÜλουν τις σκαλωσιÝς η πüλη αρχßσει να τρßζει και να σωριÜζεται σε συντρßμμια, προσθÝτουν γρÞγορα, με χαμηλÞ φωνÞ: ''¼χι μüνο η πüλη''.
     Αν ανικανοποßητος απ' τις απαντÞσεις, κολλÞσεις το μÜτι σου στις χαραμÜδες μιÜς ξýλινης περßφραξης, βλÝπεις γερανοýς να σηκþνουν Üλλους γερανοýς, σκαλωσιÝς ν' αγκαλιÜζουν Üλλες σκαλωσιÝς, δοκÜρια να στηρßζουν Üλλα δοκÜρια.
  -"Τß νüημα Ýχει το χτßσιμü σας''; ΡωτÜς. ''Ποιüς εßναι ο σκοπüς μιας πüλης σε συνεχÞ ανοικοδüμηση αν üχι μιÜ πüλη; Ποý εßναι το σχÝδιο που ακολουθεßτε, η μελÝτη'';
  -"Θα στο δεßξουμε μüλις τελειþσει η εργÜσιμη μÝρα, τþρα δεν μποροýμε να διακüψουμε'', απαντοýν.
     
Η δουλειÜ σταματÜει με το ηλιοβασßλεμα. Η νýχτα πÝφτει στο εργοτÜξιο. Εßναι μιÜ νýχτα γεμÜτη Üστρα.
  -''Να η μελÝτη'', λÝνε.

                               οι πüλεις και τα σημÜδια 4

     Απ' üλες τις μεταβολÝς της γλþσσας που ο ταξιδιþτης εßναι αναγκασμÝνος να αντιμετωπßσει στους μακρινοýς τüπους, καμιÜ δεν συγκρßνεται μ' αυτÞ που τον περιμÝνει στην πüλη Υπατßα, γιατß δεν Ýχει να κÜνει με τις λÝξεις αλλÜ με τα πρÜγματα.
     ΜπÞκα στην Υπατßα Ýνα πρωß, Ýνας κÞπος με μαγνüλιες καθρεφτιζüταν πÜνω σε γαλÜζιες λßμνες, εγþ προχωροýσα ανÜμεσα σε φρÜχτες σßγουρος πως θ' ανακαλýψω üμορφες και νÝες κυρÜδες να κÜνουν το μπÜνιο τους: üμως στο βÜθος του νεροý τα καβοýρια κατÝτρωγαν τα μÜτια γυναικþν που εßχαν αυτοκτονÞσει, με τη πÝτρα δεμÝνη στο λαιμü και τα μαλλιÜ πρÜσινα απü φýκια.
     
¸νιωσα εξαπατημÝνος και θÝλησα να ζητÞσω δικαιοσýνη απ' το σουλτÜνο. ΑνÝβηκα τις σκÜλες απü πορφυρßτη του παλατιοý με τους πανýψηλους θüλους, διÝσχισα Ýξι αυλÝς απü φαγιÝντσα με συντριβÜνια. Η αßθουσα στο κÝντρο Þταν φραγμÝνη με κÜγκελα: κατÜδικοι με μαýρες αλυσßδες στο πüδι ανÝβαζαν κομμÜτια βασÜλτη απü Ýνα ορυχεßο που ανοιγüταν κÜτω απ' τη γη.
     Δε μου απÝμενε παρÜ να ρωτÞσω τους φιλοσüφους. ΜπÞκα στη βιβλιοθÞκη, χÜθηκα ανÜμεσα σε ρÜφια που κατÝρρεαν κÜτω απü τα βαριÜ δεσßματα των περγαμηνþν, ακολοýθησα την αλφαβητικÞ σειρÜ χαμÝνων αλφαβÞτων, πÜνω κÜτω σε διαδρüμους, σκÜλες και γÝφυρες. Στον πιο απüμακρο θÜλαμο με τους παπýρους, μÝσα σ' Ýνα σýννεφο καπνοý, μου παρουσιÜστηκαν τα θολÜ μÜτια ενüς εφÞβου ξαπλωμÝνου πÜνω σε μια ψÜθα, με το στüμα κολλημÝνο σε μια πßπα οπßου.
  -''Ποý εßναι ο σοφüς''; Ο καπνιστÞς Ýδειξε απü το παρÜθυρο. ¹ταν Ýνας κÞπος με παιδικÜ παιχνßδια: μπÜλες, κοýνια, τραμπÜλα.Ο φιλüσοφος καθüταν στο χορτÜρι. Εßπε:
  -''Τα σημÜδια φτιÜχνουν μιÜ γλþσσα, αλλÜ üχι εκεßνη που νομßζεις πως ξÝρεις''.
     ΚατÜλαβα üτι Ýπρεπε να ελευθερωθþ απü τις εικüνες που ως τþρα μου εßχαν προαναγγεßλει τα πρÜγματα που ως τþρα αναζητοýσα: μüνο τüτε θα κατÜφερνα να καταλÜβω τη γλþσσα της Υπατßας.
     Τþρα αρκεß ν' ακοýσω το χλιμßντρισμα των αλüγων και το πλατÜγισμα του μαστιγßου κι αμÝσως με πιÜνει μιÜ ερωτικÞ ανησυχßα: στην Υπατßα πρÝπει να μπεις στους σταýλους και στις σχολÝς ιππασßας γιÜ να δεις τις üμορφες γυναßκες που ανεβαßνουν στη σÝλα με γυμνοýς μηροýς και μüλις πλησιÜζει Ýνας ξÝνος τον ρßχνουν στους σωροýς του Üχυρου η των πριονιδιþν και τον σφßγγουν πÜνω στις σκληρÝς τους ρþγες.
     Κι üταν η ψυχÞ δε ζητÜει Üλλη τροφÞ Þ ερÝθισμα εκτüς απü μουσικÞ, ξÝρω üτι πρÝπει να ψÜξω στα νεκροταφεßα: οι μουσικοß κρýβονται στα μνÞματα, τρßλιες φλÜουτου, συγχορδßες Üρπας, απαντοýν απü τον Ýνα τÜφο στον Üλλο.
     Σßγουρα και στην Υπατßα θα 'ρθει μια μÝρα που η μοναδικÞ μου επιθυμßα θα εßναι να φýγω.
     ΞÝρω πως τüτε δε θα πρÝπει να κατÝβω στο λιμÜνι αλλÜ ν' ανÝβω στον πιο ψηλü οβελßσκο της ακρüπολης και να περιμÝνω μÞπως κÜποιο καρÜβι περÜσει.
     ¼μως θα περÜσει ποτÝ;
     
Δεν υπÜρχει γλþσσα χωρßς απÜτη.

                              οι πüλεις και τα σημÜδια 1

     ΠερπατÜς για μÝρες ανÜμεσα στα δÝντρα και τις πÝτρες. ΣπÜνια το μÜτι σου σταματÜει πÜνω σ' Ýνα πρÜγμα κι αυτü μüνο üταν το Ýχει αναγνωρßσει απü το σημÜδι κÜποιου Üλλου πρÜγματος: Ýνα αποτýπωμα πÜνω στην Üμμο δεßχνει το πÝρασμα της τßγρης, Ýνας βÜλτος αναγγÝλλει μßα φλÝβα νεροý, ο λουλοýδι του ιβßσκου το τÝλος του χειμþνα. Τα υπüλοιπα μÝνουν βουβÜ και συνεχþς αλλÜζουν θÝση μεταξý τους : τα δÝντρα κι οι πÝτρες εßναι μüνο αυτÜ που εßναι.
     ΤελικÜ το ταξßδι σε οδηγεß στη πüλη ΤαμÜρα. Εκεß μπαßνεις απü δρüμους γεμÜτους επιγραφÝς που προεξÝχουν απü τους τοßχους. Το μÜτι δε βλÝπει πρÜγματα αλλÜ σχÞματα πραγμÜτων που σημαßνουν Üλλα πρÜγματα, η τανÜλια δεßχνει το σπßτι του πρακτικοý οδοντογιατροý, το τσουκÜλι την ταβÝρνα, οι λüγχες τους στρατþνες, η ζυγαριÜ το μανÜβικο.
     ΑγÜλματα και θυρεοß απεικονßζουν λιοντÜρια δελφßνια πýργους αστÝρια, σημÜδι πως κÜτι -ποιüς ξÝρει τι- Ýχει για σημÜδι Ýνα λιοντÜρι Þ δελφßνι Þ πýργο Þ αστÝρι. 'Aλλα σÞματα ειδοποιοýν γι' αυτü που σ' Ýνα μÝρος απαγορεýεται - να μπαßνεις στο δρομÜκι με τα κÜρα, να κατουρÜς πßσω απ' το κιüσκι, να ψαρεýεις με το καλÜμι απ' την γÝφυρα- και γι' αυτü που επιτρÝπεται -να ποτßζεις τις ζÝμπρες, να παßζεις με τις μπßλλιες, να καις τα πτþματα των γονιþν σου-.
     Απü τις πüρτες των ναþν φαßνονται τα αγÜλματα των θεþν, ο καθÝνας με τα δικÜ του χαρακτηριστικÜ: το κÝρας της Αμαλθεßας, την κλεψýδρα, την μÝδουσα, Ýτσι που ο πιστüς μπορεß να τους αναγνωρßσει και να τους απευθýνει τις ανÜλογες προσευχÝς. Αν κÜποιο κτßριο δεν Ýχει καμμιÜ επιγραφÞ Þ σχÞμα, η ßδια η του η μορφÞ κι η θÝση του μÝσα στη διÜταξη της πüλης αρκοýν για να δεßξουν τη λειτουργßα του, το παλÜτι, η φυλακÞ, το νομισματοκοπεßο, η πυθαγüρειος σχολÞ, το πορνεßο.
     Ακüμα και τα εμπορεýματα που οι πωλητÝς εκθÝτουν στους πÜγκους αξßζουν üχι αυτÜ καθαυτÜ αλλÜ σα σημÜδια Üλλων πραγμÜτων, ο κεντημÝνος κεφαλοδÝτης σημαßνει κομψüτητα, το χρυσοποßκιλτο κλειστü φορεßο εξουσßα, οι τüμοι του Αβερüη γνþση, το περιδÝραιο του αστραγÜλου ηδονÞ. Το βλÝμμα διατρÝχει τους δρüμους σαν να Þταν γραμμÝνες σελßδες: η πüλη σου υπαγορεýει κÜθε τι που πρÝπει να σκεφτεßς, σε κÜνει να επαναλαμβÜνεις το δικü της λüγο κι ενþ πιστεýεις πως επισκÝπτεσαι την ΤαμÜρα δεν κÜνεις Üλλο απü το να καταγρÜφεις τα ονüματα που μ' αυτÜ εκεßνη καθορßζει τον εαυτü της κι üλα της τα μÝρη. 
     Πως εßναι η αληθινÞ πüλη κÜτω απ' αυτü το πυκνü περßβλημα των σημαδιþν, τι περιÝχει Þ τι κρýβει, φεýγεις απü την ΤαμÜρα χωρßς να το μÜθεις.
     ¸ξω εκτεßνεται η γη, Üδεια, þς τη γραμμÞ του ορßζοντα, ανοßγει ο ουρανüς, τρÝχουν τα σýννεφα.
     Στη μορφÞ που το τυχαßο κι ο αÝρας δßνουν στα σýννεφα γυρεýεις Þδη ν' αναγνωρßσεις σχÞματα: Ýνα ιστιοφüρο, Ýνα χÝρι, Ýναν ελÝφαντα...  

                               οι συνεχεßς πüλεις 1

     H πüλη Λεονßα επαναλαμβÜνεται üλες τις μÝρες η ßδια: κÜθε πρωß οι Üνθρωποι ξυπνÜνε μÝσα σε δροσερÜ σεντüνια, πλÝνονται με σαποýνια που μüλις Ýχουν βγει απü το περιτýλιγμα, φορÜνε ολοκαßνουργα ροýχα, παßρνουν απü το πιο τελειοποιημÝνο ψυγεßο κλειστÜ κουτιÜ γÜλα, ενþ ακοýνε τις τελευταßες φλυαρßες της πιο σýγχρονης ραδιοφωνικÞς συσκευÞς.
     Στα πεζοδρüμια, τυλιγμÝνα σε καθαρÝς πλαστικÝς σακκοýλες, τα απορρßματα της χτεσινÞς Λεονßας περιμÝνουν το αυτοκßνητο του σκουπιδιÜρη. ¼χι μüνο ζουλιγμÝνες οδοντüκρεμες, καμμÝνες λÜμπες, εφημερßδες, κουτιÜ, χαρτιÜ περιτυλßγματος, αλλÜ ακüμα και θερμοσßφωνες, εγκυκλοπαßδειες, πιÜνα, σερβßτσια πορσελÜνης: περισσüτερο απο τα πρÜγματα που κατασκευÜζονται, πουλιοýνται Þ αγορÜζονται κÜθε μÝρα, ο πλοýτος της Λεονßας μετριÝται απü τα πρÜγματα που κÜθε μÝρα πετÜγονται για να κÜνουν χþρο στα καινοýργια. Τüσο που αναρωτιÝσαι μÞπως το πραγματικü πÜθος της Λεονßας δεν εßναι στ' αλÞθεια, üπως λÝνε, η απüλαυση των καινοýργιων και διαφορετικþν πραγμÜτων αλλÜ η χαρÜ να αποβÜλλει, να βγÜζει απü πÜνω της, να καθαρßζεται απü την καθημερινÞ ρýπανση.
      Γεγονüς εßναι πως οι οδοκαθαριστÝς εßναι καλοδεχοýμενοι σαν Üγγελοι, κι η δουλειÜ τους ν' απομακρýνουν τα απορρßματα της χτεσινÞς ζωÞς περιβÜλλεται μ' Ýνα σιωπηλü σεβασμü, üπως μßα ιεροτελεστßα που εμπνÝει ευλÜβεια, Þ ßσως μüνο γιατß μιÜς και τα πρÜγματα πετÜχτηκαν, κανεßς πια δε θÝλει πια να τα σκÝφτεται.
      ΚανÝνας δεν αναρωτιÝται που μεταφÝρουν κÜθε μÝρα το φορτßο τους οι σκουπιδιÜρηδες: σßγουρα, Ýξω απü την πüλη, üμως κÜθε χρüνο η πüλη μεγαλþνει κι οι σκουπιδüτοποι πρÝπει να μετακινηθοýν πιο μακριÜ, ο üγκος των αποβλÞτων μεγαλþνει κι οι σωροß υψþνονται üλο και περισσüτερο, στοιβÜζονται, εξαπλþνονται σε πιο πλατιÜ περßμετρο. Εßναι φανερü πως üσο περισσüτερο η τÝχνη της κατασκευÞς καινοýργιων υλικþν εξελßσσεται στη Λεονßα, τüσο πιο πολý η ποιüτητα των σκουπιδιþν καλυτερεýει, αντÝχει στο χρüνο, στις κακοκαιρßες, στις ζυμþσεις και στη φωτιÜ. ¸να φροýριο απü Üφθαρτα απομεινÜρια περιβÜλλει τη Λεονßα, και δεσπüζει απü κÜθε της πλευρÜ σαν οροπÝδιο με απüτομες βουνοπλαγιÝς.
      Το αποτÝλεσμα εßναι τοýτο: üσο πιο πολλÜ πρÜγματα πετÜει η Λεονßα τüσο περισσüτερα μαζεýει, τα λÝπια του παρελθüντος της κολλÜνε σχηματßζοντας Ýνα θþρακα που δεν μπορεß να τον αποβÜλλει, με την καθημερινÞ της ανανÝωση η πüλη διατηρεß τον εαυτü της στη μüνη καθοριστικÞ της μορφÞ: τη μορφÞ των σκουπιδιþν του χτες που στοιβÜζονται πÜνω στα σκουπßδια του προχτÝς κι üλων των ημερþν και των χρüνων και των δεκαετηρßδων της.
     Τα σκουπßδια της Λεονßας θα κυρßευαν σιγÜ σιγÜ τον κüσμο, αν πÝρα απü την τελευταßα κορυφογραμμÞ του απÝραντου σκουπιδüτοπου, δεν υψþνονταν σκουπιδüτοποι Üλλων πüλεων, που κι αυτÝς διþχνουν μακριÜ βουνÜ απü σκουπßδια. ºσως üλος ο κüσμος, πÝρα απü τα σýνορα της Λεονßας, εßναι σκεπασμÝνος απü κρατÞρες σκουπιδιþν, ο καθÝνας με μιÜ μητρüπολη στο κÝντρο σε αδιÜκοπη Ýκρηξη. Τα σýνορα ανÜμεσα στις ξÝνες κι εχθρικÝς πüλεις εßναι μολυσμÝνοι προμαχþνες üπου τα απορρßματα της μιÜς και της Üλλης αλληλοστηρßζονται, δεσπüζουν, ανακατεýονται.
      ¼σο μεγαλþνει το ýψος, τüσο αυξÜνει ο κßνδυνος κατολßσθησης: αρκεß Ýνα κουτß, Ýνα παλιü λÜστιχο, Ýνα φλασκß χωρßς ψαθß να κυλÞσει προς τη Λεονßα και μιÜ στοßβα παρÜταιρα παποýτσια, ημερολüγια περασμÝνων χρüνων, ξερÜ λουλοýδια θα βουλιÜξει την πüλη κÜτω απ' το παρελθüν της που μÜταια προσπαθοýσε να αποδιþξει, ανακατεμÝνο με το παρελθüν των γειτονικþν πüλεων: Ýνας κατακλυσμüς θα ισοπεδþσει τη βρþμικη βουνοσειρÜ, θα σβýσει κÜθε ßχνος της μητρüπολης, ντυμÝνης πÜντα με καινοýργια ροýχα.
     ¹δη απü τις γειτονικÝς πüλεις εßναι Ýτοιμοι, περιμÝνοντας να ισοπεδþσουν το Ýδαφος με οδοστρωτÞρες, να επεκταθοýν στην καινοýργια περιοχÞ, να μεγαλþσουν, να απομακρýνουν τους νÝους σκουπιδüτοπους ακüμα πιο πÝρα.

.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-

     Ο ΜÝγας Χαν ξεφýλλιζε στον ÜτλαντÜ του, τους χÜρτες των πüλεων που απειλοýν μÝσα στους εφιÜλτες και τις κατÜρες: Ενüχ, Βαβυλþνα, ΓιÜχου, Μποýτουα, Γενναßος ΝÝος Κüσμος. Εßπε:
- ''¼λα εßναι ανþφελα, αν ο τüπος της τελικÞς Üφιξης δεν μπορεß παρÜ να εßναι η κολασμÝνη πüλη κι εßναι εκεß που μας τραβÜει το ρεýμα, με κýκλους που üλο και στενεýουν''.
     Κι ο Πüλο:
- ''Η κüλαση των ζωντανþν δεν εßναι κÜτι που θα υπÜρξει, αν υπÜρχει μιÜ, εßναι αυτÞ που βρßσκεται Þδη εδþ, η κüλαση που κατοικοýμε κÜθε μÝρα, που φτιÜχνουμε με το να ζοýμε μαζß. Δýο τρüποι υπÜρχουν για να γλυτþσεις απü το μαρτýριü της. Ο πρþτος εßναι εýκολος σε πολλοýς: δÝξου την κüλαση και γßνε μÝρος της Ýτσι που να μην την βλÝπεις πιÜ. Ο δεýτερος εßναι επικßνδυνος κι απαιτεß συνεχÞ επαγρýπνηση και γνþση: ψÜξε και μÜθε ν' αναγνωρßζεις ποιüς και τι στην μÝση της κüλασης, δεν εßναι κüλαση κι αυτÜ κÜνε να διαρκÝσουν, δþσε τους χþρο
"!

-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.

                (αποσπÜσματα Εκδüσεις
ΟδυσσÝας 1983)

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers