ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÊëáóóéêÜ 

Gibran Khalil Gibran: Óôïí ÊÞðï Ôïõ ÐñïöÞôç...


                   Αυτοπροσωπογραφßα (ü,τι Üλλο δεßτε δικü του εßναι)
 
                                       Βιογραφικü

   Ο ΓκιμπρÜν Χαλßλ ΓκιμπρÜν ( جبران خليل جبران‎ ​), Þ Χαλßλ ΓκιμπρÜν, Þ "ο Üνθρωπος απü τον Λßβανο", üπως εßναι γνωστüς στο παγκüσμιο κοινü, υπÞρξε συγγραφÝας, ποιητÞς, φιλüσοφος, ζωγρÜφος και σκιτσογρÜφος. ΓεννÞθηκε φτωχüς, μετανÜστευσε και μεγαλοýργησε, αφÞνοντας μεγÜλη παρακαταθÞκη σημαντικþν Ýργων πßσω του, üταν Ýφυγε νεüτατος απü τη ζωÞ. ¹ταν ο Üνθρωπος-καλλιτÝχνης που γεφýρωσε με τη πÝννα του την αραβικÞ κληρονομιÜ με το δυτικü ελληνοχριστιανικü ανθρωπισμü, θυμßζοντας στον Üνθρωπο των πολÝμων, της επιστÞμης και της ταχýτητας τη ξεχασμÝνη σοφßα που υπÜρχει μÝσα του.


                                  Η φαμελιÜ του, -ο ßδιος εßναι Üκρη αριστερÜ.

    ΓεννÞθηκε στις 6 ΓενÜρη 1883, στο Μπσχαρρß (Βsharri), της ορεινÞς περιοχÞς του Βüρειου ΛιβÜνου, στη μαρωνιτικÞ οικογÝνεια των ΓκιμπρÜν, αρχικÜ ευκατÜστατη. Η μητÝρα του Þτανε πολý καλλιεργημÝνη με ιδιαßτερη κλßση στη μουσικÞ. Ο Λßβανος, οθωμανικÞ επαρχßα κεßνη την εποχÞ και τμÞμα της μεßζονος Συρßας (Συρßα, Λßβανος και Παλαιστßνη) Þταν υποταγμÝνος στην οθωμανικÞ κυριαρχßα, που 'χεν αποδþσει στο Λßβανο σχετικÞ διοικητικÞ αυτονομßα. Ο μακρýς αγþνας των ανθρþπων του ΛiβÜνου για ανεξαρτησßα επηρÝασε ιδιαßτερα τον νεαρü ΓκιμπρÜν, που 'γινε αργüτερα ενεργü μÝλος του κινÞματος για ανεξαρτησßα. Η χþρα κυριαρχεßτο ιδιαßτερα απü αναταραχÝς, εξαιτßας διÜφορων εξωτερικþν παρεμβÜσεων που πυροδοτÞσανε θρησκευτικü μßσος ανÜμεσα στους χριστιανικοýς -ιδιαßτερα τους Μαρωνßτες- και τους μουσουλμανικοýς πληθυσμοýς, διÜσταση ενεργÞ ακüμη και σÞμερα.



     Ο νεαρüς ΓκιμπρÜν παρουσßασε απü μικρüς ιδιαßτερην επßδοση στη ζωγραφικÞ, τη πλαστικÞ και το γρÜψιμο. Αποδεßχθηκε μοναχικü παιδß, που απολÜμβανε ιδιαßτερα το φυσικü περιβÜλλον του ορεινοý Μπσχαρρß, ειδικÜ τα βρÜχια, γεγονüς που αποτυπþθηκε ως συμβολιστικÞ επßδραση στα κεßμενα και τα σκßτσα του. Η επιπολαιüτητα του πατÝρα οδÞγησε την οικογÝνεια σε φτþχεια κι Ýτσι δεν Ýλαβε επßσημην εκπαßδευση. Η μÜθησÞ του περιορßστηκε στις συχνÝς του επισκÝψεις στον ιερÝα ενüς χωριοý, που τονε δßδαξε τα ουσιþδη της θρησκεßας και της Βßβλου, μαζß με τη ΣυριακÞ και την ΑραβικÞ γλþσσα. Αναγνωρßζοντας την ερευνητικÞ φýση του νεαροý, ο ιερÝας Üρχισε επßσης να του διδÜσκει τα προκαταρκτικÜ του αλφÜβητου και της γλþσσας, ανοßγοντÜς του ουσιαστικÜ τον κüσμο της ιστορßας, της επιστÞμης και της λογοτεχνßας. Οι 1ες καλλιτεχνικÝς εργασßες του Þτανε θεατρικÜ Ýργα και πεζοτρÜγουδα, γραμμÝνα στ' αραβικÜ. Απü τα 20 üμως χρüνια του, Üρχισε να γρÜφει αποκλειστικÜ στ' αγγλικÜ.


     Με τον πατÝρα φυλακισμÝνο απ' τις οθωμανικÝς αρχÝς για χρÝη και τη περιουσßα του κατασχεμÝνη κι η οικογÝνεια ΓκιμπρÜν Üστεγη, Ýμεινε για λßγο σε γνωστοýς και συγγενεßς, ως üτου η μητÝρα του Καμßλα ΡαχμÝχ (Kamila Rahmeh), γυναßκα με ισχυρÞ θÝληση, αποφÜσισε να μεταναστεýσει, αναζητþντας μια καλλßτερη τýχη. Αν κι ο πατÝρας αποφυλακßστηκε το 1894, το τμÞμα Αλλοδαπþν τον Ýκρινε ανεπιθýμητο λüγω πρüτερου βßου. ¸τσι, η υπüλοιπη οικογÝνεια αναχþρησε στις 25 Ιουνßου 1895 για τις Η.Π.Α. Οι ΓκιμπρÜν εγκαταστÜθηκαν στο ΣÜουθ Εντ της Βοστþνης, üπου η Καμßλα, για να θρÝψει την οικογÝνειÜ της, εργαζüταν ως γυρολüγος στους φτωχικοýς δρüμους του ΣÜουθ Εντ. Τα φιλανθρωπικÜ ιδρýματα των περιοχþν üπου υπÞρχανε φτωχοß μετανÜστες, δþσανε δυνατüτητα σε παιδιÜ μεταναστþν να ενταχθοýν σε δημüσια σχολεßα και να τα κρατÞσουν απü τους δρüμους. Ο ΓκιμπρÜν Þταν το μüνο μÝλος της οικογÝνειας, που ακολοýθησε το δρüμο της εκπαßδευσης. Οι αδελφÝς του δεν επιτρεπüταν να πÜνε σχολεßο, αποθαρρυμÝνες αφενüς απü τη παρÜδοση της Μ. ΑνατολÞς, αλλÜ και τις οικονομικÝς δυσκολßες της οικογÝνειας. Αργüτερα μÜλιστα Ýγινε υπÝρμαχος της υπüθεσης για χειραφÝτηση και μüρφωση των γυναικþν, περιβαλλüμενος πÜντα απü ανεξÜρτητες, μορφωμÝνες γυναßκες με ισχυρÞ θÝληση.



     Η περιÝργειÜ του τον οδÞγησε στην εξερεýνηση της πολιτισμικÞς üψης της Βοστþνης, του θεÜτρου, της üπερας και των γκαλερß. ΥποτÜσσοντας τις πολιτισμικÝς σκηνÝς που αντλοýσε γýρω του σε σκßτσα, προσεßλκυσε τη προσοχÞ των δασκÜλων του, που διαβλÝποντας το ταλÝντο του, τονε φÝρανε σ' επαφÞ με τον Φρεντ Χüλαντ ΝτÝι (Fred Holland Day), καλλιτÝχνη κι υποστηρικτÞ νÝων καλλιτεχνþν. Τοýτη η επαφÞ οδÞγησε βÞμα-βÞμα τον ΓκιμπρÜν στο δρüμο της καλλιτεχνικÞς φÞμης. Ο νεαρüς καλλιτÝχνης πÝρασε στους κýκλους της Βοστþνης κι οι καλλιτÝχνικÝς του δυνατüτητες του εξασφαλßσανε στÝρεη φÞμη σε σχετικÜ νεαρÞ ηλικßα. Ωστüσο, η οικογÝνειÜ του αποφÜσισε üτι τοýτη η πρüωρη εξÝλιξη θα του δημιουργοýσε μελλοντικÜ προβλÞματα και με τη προτροπÞ της γýρισε πßσω στο Λßβανο να τελειþσει την εκπαßδευσÞ του και να μÜθει ΑραβικÜ.
     Το 1898 επιστρÝφει στη Βηρυτü μιλþντας λßγα ΑγγλικÜ και πολý λιγüτερα ΑραβικÜ. Μιλοýσε Üνετα, αλλÜ δεν μποροýσε να τα διαβÜσει και πολý περισσüτερο να τα γρÜψει. Για να τα βελτιþσει γρÜφτηκε στο σχολεßο ΜαντραζÜτ-αλ-ΧικμÜ, Ýνα μαρωνιτικü σχολεßο που προσÝφερε παρωχημÝνο κýκλο σπουδþν, που ο ΓκιμπρÜν αναπροσÜρμοσε, ζητþντας απü το εκπαιδευτικü ßδρυμα Ýνα νÝο πρüγραμμα κολλεγιακÞς κατεýθυνσης. Τελεßωσε τοýτο το κολεγιακü πρüγραμμα το 1902, μαθαßνοντας πολý καλÜ ΑραβικÜ και ΓαλλικÜ, με κατεýθυνση στη λογοτεχνßα κι ειδικþτερα στη ποßηση. Οι εντÜσεις στις σχÝσεις του με τον πατÝρα, η στερημÝνη ζωÞ που Ýζησε 'κεß και τα Üσχημα νÝα της οικογÝνειας πßσω στις Η.Π.Α. τον αναγκÜσανε να ξαναφýγει απü το Λßβανο ΜÜρτη του 1902.



     ΓεμÜτη θανÜτους τοýτη η χρονιÜ, του στÝρησε την αδελφÞ του, τη μητÝρα του, καθþς και τον αδελφü του. Στο μεταξý η Ζοζεφßν Πßμποντι (Josephine Peabody), η 1η γυναßκα που ερωτεýθηκε βαθιÜ, απÝρριψε τη πρüταση γÜμου που της Ýκανε. Ωστüσο, η φροντßδα της κι η προσοχÞ της Þταν η μεγÜλη Ýμπνευση πßσω απü τον ΠροφÞτη, που ο τßτλος του βασßστηκε σ' Ýνα 11στιχο ποßημα της Ζοζεφßν, που 'γραψε το ΔεκÝμβρη του 1902, για τη ζωÞ του ΓκιμπρÜν στο Μπσχαρρß, üπως εκεßνη οραματßστηκε. Αργüτερα, της αφιÝρωσε την Ýκδοση του Ýργου του. Το αριστουργηματικü βιβλßο αυτü  εκδüθηκε 1η φορÜ το 1923, Ýχει μεταφραστεß σε πÜνω απü 40 διαφορετικÝς γλþσσες κι αποτελεß επÜξια το πιο αγαπημÝνο και πολυδιαβασμÝνο βιβλßο του. Ο συγγραφÝας στο βιβλßο αυτü θÝτει με απλü ποιητικü λüγο ζητÞματα που αφοροýν üλες τις πτυχÝς της ανθρþπινης ζωÞς, εμβαθýνοντας σ' αυτÝς, υπü Ýνα διαφορετικü φιλοσοφικü πρßσμα. ¸χοντας εμφανεßς επιρροÝς απ' το χριστιανισμü, τον σουφισμü, τον ινδουισμü και διÜφορες Üλλες θρησκεßες, επικεντρþνεται στη σημασßα της πνευματικÞς διÜστασης της αγÜπης και πως αυτÞ εκδηλþνεται κι ενþνει τους ανθρþπους. Η ανθρþπινη επικοινωνßα και συνýπαρξη γßνονται το κýριο θÝμα του ποιητικοý του στοχασμοý. Επßκαιρο κι ιδιαßτερα αναγκαßο το μÞνυμ'α του, υπüσχεται να θυμßσει στον Üνθρωπο τη σοφßα που υπÜρχει μÝσα του κι οδηγεß στο κοινü καλü. Ο Κλωντ ΜπρÜντον, που τονε γνþρισε προσωπικÜ, τονε περιγρÜφει Ýτσι: "Μελαχρινüς, κορμß μικροκαμωμÝνο αλλÜ σταθερü και δυνατü, πρüσωπο γεμÜτο ευαισθησßα, αυστηρüς, αλλÜ χωρßς τßποτα το ασκητικü, σεμνüς, μετριüφρων, χωρßς φιλοδοξßα".



    Στον ΠροφÞτη επßσης αλλÜ και σ' Üλλα βιβλßα του, που Ýχουν εικονογραφηθεß απü τον ßδιο με μυστικιστικÜ σχÝδια, εκφρÜζονται οι βαθýτερες ορμÝς της ανθρþπινης ψυχÞς και του πνεýματος, ενþ η ανθρþπινη επικοινωνßα και συνýπαρξη γßνεται το κýριο αντικεßμενο του ποιητικοý στοχασμοý. Ο ßδιος πßστευε πως ο ΠροφÞτης Þταν το σημαντικþτερο Ýργο του. Εßχε πει χαρακτηριστικÜ: "Πιστεýω πως, απü τüτε που συνÝλαβα τον ΠροφÞτη στο Λßβανο, δεν μπορþ να υπÜρξω χωρßς αυτüν. Φαßνεται πως Ýγινε Ýνα τμÞμα του εαυτοý μου... Φýλαξα το χειρüγραφο 4 χρüνια προτοý το παραδþσω στον εκδüτη μου, επειδÞ Þθελα να 'μαι βÝβαιος, απüλυτα βÝβαιος, πως κÜθε του λÝξη εßναι ü,τι καλλßτερο Ýχω να προσφÝρω". Το αßτημα της καθολικÞς αγÜπης που διαπνÝει τον ΠροφÞτη του ΓκιμπρÜν τοý προσδßδει μιαν οραματικÞ, üσο κι απτÞ διÜσταση. Εßναι Ýνα Ýργο του οποßου το μÞνυμα παραμÝνει και σÞμερα επßκαιρο üσο κι αναγκαßο.



     Ο ΠροφÞτης εßναι Ýνα ρομαντικÜ επαναστατικü βιβλßο που αφορÜ τον καθÝνα και τη καθεμιÜ απü μας σε κÜθε του σελßδα. Πρüκειται για Ýνα κεßμενο που αντανακλÜ κÜθε πτυχÞ της ζωÞς μας, αντιμετωπßζοντÜς τη σαν κÜτι ιερü αλλÜ ταυτüχρονα τüσο απλü. Σε μια εποχÞ που κατακλýζεται απü βιβλßα αυτοβοÞθειας με εýκολες κι εýπεπτες λýσεις για τα προβλÞματα του σýγχρονου ανθρþπου, μας αποκαλýπτει το βÜθος των απλþν πραγμÜτων της ζωÞς üλων μας. Μας συνδÝει εκ νÝου με τις αξßες που 'χουμε χÜσει Þ Ýχουμε λησμονÞσει, φωτßζοντας Ýνα δρüμο προβληματισμοý με στüχο το κοινü καλü και üχι μüνο το ατομικü καλü. Η 1η εκδοχÞ του Ýργου γρÜφτηκε στην αραβικÞ γλþσσα üταν ο συγγραφÝας Þτανε 15 ετþν. Στη συνÝχεια το ξανÜγραψε και το συμπλÞρωσε 2 φορÝς. ΜετÜ τη 3η γραφÞ του κειμÝνου στην αραβικÞ, το ξαναδοýλεψε και το Ýγραψε στην αγγλικÞ γλþσσα. Το κεßμενο αυτü το δοýλεψε ακüμη 4 πριν το εγκρßνει για δημοσßευση.

     Ο ΠροφÞτης δεν εßναι δογματικü βιβλßο. Απευθýνεται σε üλους ανεξÜρτητα απü τη θρησκεßα τους, την κοινωνικÞ τους τÜξη Þ τα πλοýτη τους. Εßναι η ιστορßα ενüς σοφοý ανθρþπου, του ΜουσταφÜ, που μÝνει μακριÜ απü την πατρßδα του 12 χρüνια σε Ýνα νησß. ¼ταν Ýρχεται η þρα να φýγει, μαζεýονται üλοι οι κÜτοικοι του νησιοý με λýπη να τον αποχαιρετÞσουν. Μια ιÝρεια, η Αλμßτρα, που Þταν κοντÜ του απü την ημÝρα του ερχομοý του, του λÝει: "ΔÜσκαλε, μοιρÜσου μαζß μας μερικÝς απü τις αλÞθειες σου και φανÝρωσε εμÜς σε μας τους ßδιους και ü,τι Ýχεις νιþσει, ü,τι βρßσκεται ανÜμεσα στη γÝννηση και στον θÜνατο". Κι εκεßνος ανταποκρßνεται στο αßτημα τους. ΜÝσα απü 26 ποιητικÜ πεζογραφÞματα απαντÜ σε ερωτÞσεις που κρýβουνε τους πüθους και τους φüβους των ανθρþπων του νησιοý. ΑπαντÜ σε ερωτÞσεις που αγγßζουν τις πιο καßριες στιγμÝς της ανθρþπινης ζωÞς, üπως ο γÜμος, τα παιδιÜ, η εργασßα, ο πüνος, η χαρÜ, η φιλßα, ο ΘÜνατος και Üλλα γεγονüτα και συναισθÞματα που αντανακλοýν κÜθε πτυχÞ της ζωÞς μας. Στις απαντÞσεις βρßσκουμε τη δικÞ του Üποψη για τη φιλοσοφßα, πÜντοτε επßκαιρη, ακüμα και σÞμερα. Η επßδραση των γεγονüτων της ζωÞς του και των αγþνων ßου εßναι φανερÞ. Οι επιμÝρους απαντÞσεις μπορεß να φαßνονται απλοúκÝς συναισθηματικÝς Þ και αντικρουüμενες, αντιμετωπßζουν üμως τις υποσυνεßδητες Þ συνειδητÝς ανασφÜλειες και ανησυχßες του ανθρþπου και προβÜλουν τη φιλοσοφßα του ΓκιμπρÜν ως προς τη σημασßα και την αξßα της ανθρþπινης ýπαρξης.
     Εκατομμýρια Üνθρωποι σ' üλο τον κüσμο ανταποκρßθηκαν στο μÞνυμÜ του που περιÝχεται στο αριστοýργημÜ του, γιατß βρÞκανε σ' αυτü την Ýκφραση των πιο βαθιþν πüθων της ψυχÞς και της καρδιÜς του ανθρþπου. Αν και το μεγαλýτερο μÝρος του Ýργου εßναι γραμμÝνο σε πρüζα, στην ουσßα του εßναι ποßηση. Γιατß ζοýσε με τη ψυχÞ του στην ουσßα της ομορφιÜς üπου σβÞνουν οι διακρßσεις ανÜμεσα στον πεζü λüγο και τη ποßηση κι üπου η ßδια η σκÝψη γßνεται Ýνα εßδος μουσικÞς. ¹ξερε να γρÜφει αιþνιες αλÞθειες με τρüπο που κÜνει τον αναγνþστη να νιþθει üτι περιδιαβÜζει σ' Ýνα Þσυχο δÜσος Þ λοýζεται σ' Ýνα δροσερü ποταμÜκι· ηρεμεß τη ψυχÞ. ΑλλÜ Þξερε να γρÜφει και με τον πυρσü και να καßει σαν τη φωτιÜ.


                               Ο ΠροφÞτης -σκßτσο του για το βιβλßο

     ΓραμμÝνο ταυτüχρονα με τον ΠροφÞτη, ο Πρüδρομος εκδüθηκε το 1920, περιλαμβÜνοντας 25 μικρÜ ποιÞματα και παραβολÝς. ¼πως και με κÜθε Üλλο Ýργο του κι αυτü αποτελεß μια ειλικρινÞ κι εγκÜρδια αναφορÜ στα μεγÜλα ζητÞματα της ζωÞς üπως εßναι η αγÜπη, ο θÜνατος, η ιερüτητα του ανθρþπου κι ο Θεüς. Βαθýτατα επηρεασμÝνος απü τον ΜπλÝικ, τον Νßτσε και την Αγßα ΓραφÞ, χρησιμοποßησε το λüγο και δη τον ποιητικü, ως βασικü τρüπο για την ανÜδειξη πανανθρþπινων ζητημÜτων που αφοροýνε στη πνευματικüτητα κι Üγουνε τη ψυχÞ σε μια βαθýτερη σχÝση με το σýμπαν, το ιερü και το θεßο.
      ΜετÜ το θÜνατο της μητÝρας του ο ΓκιμπρÜν ποýλησε τη μικρÞ επιχεßρηση που 'ßχε στÞσει στο μεταξý η μητÝρα και με τη βοÞθεια του ΝτÝι και της Ζοζεφßν ξεκßνησε τη 1η του καλλιτεχνικÞ Ýκθεση με τα αλληγορικÜ και συμβολικÜ σκßτσα του, που τüσο γοητεýανε τη κοινωνßα της Βοστþνης. Η Ýκθεση Üνοιξε στις 3 ΜÜη 1904 κι απÝσπασε θετικÝς κριτικÝς. Ωστüσο, η σημασßα αυτÞς της Ýκθεσης επικεντρþνεται κυρßως στο γεγονüς üτι εκεß γνþρισε τη Μαßρη ΧÜσκελ (Mary Haskell) που επηρÝασεν ιδιαßτερα τη λογοτεχνικÞ καρριÝρα του, σχεδüν για το υπüλοιπο της ζωÞς του. Το 1904 Üρχισε να γρÜφει στην αραβüφωνη εφημερßδα για τους μετανÜστες Al-Mouhajer (Ο ΜετανÜστης), με 1ο δημοσιευμÝνο Ýργο το ¼ραμα, Ýνα ρομαντικü δοκßμιο. Στο βιβλßο αυτü ασχολεßται με τη σημασßα που Ýχει η ΑγÜπη κι η ΟμορφιÜ στη ζωÞ μας, με τη φτþχεια και τη αδικßα, αλλÜ και με τη ρομαντικÞ γοητεßα που ασκεß πÜνω μας ο θÜνατος. Γι' αυτüν καμμιÜ θρησκεßα δεν αποκαλýπτει ποτÝ ολüκληρη την αλÞθεια, γι' αυτü λοιπüν Ýχει συνυφÜνει στοιχεßα απü το Χριστιανισμü, τον Ισλαμισμü, το Βουδισμü, τον Αμερικανικü Υπερβατισμü και φολκλορικÜ στοιχεßα απü την ιδιαßτερη πατρßδα του, το Λßβανο, για να δημιουργÞσει τον δικü του παγκüσμιο ¾μνο στην Ανθρωπüτητα.. Εκεßνη τη χρονιÜ ξεκßνησε τη στÞλη ΔÜκρυα & Χαμüγελο, που αποτÝλεσε και τη βÜση για το ομþνυμο βιβλßο του. Το 1ο του αραβüφωνο Ýργο με τßτλο ΜουσικÞ δημοσιεýθηκε το 1905. Το 1906 δημοσιεýθηκε το 2ο Ýργο του Οι Νýμφες της ΚοιλÜδας και το 1908 το ΕπαναστατημÝνα Πνεýματα , Ýργο που παραλßγο να του κοστßσει αφορισμü για το αντικληρικü του περιεχüμενο κι απαγορεýθηκε απü τη κυβÝρνηση της Συρßας.



     Το δε βιβλßο Η ΖωÞ Εßναι Εδþ περιλαμβÜνει κεßμενα, αποφθÝγματα, αφορισμοýς και αποσπÜσματα απü το Ýργο του πÜντα επßκαιρου αυτοý διανοητÞ, συμπυκνþνοντας τη σοφßα του σε μια ανθολογßα που διαβÜζεται ως οδηγüς για την αυτογνωσßα και την αυτοβελτßωση του κÜθε αναγνþστη. ΥπÞρξε απü τους σημαντικþτερους στοχαστÝς που επηρÝασαν τη σκÝψη και τη τÝχνη του 20οý αι.. Με το Ýργο του Üσκησε μεγÜλη επιρροÞ τüσο στις αραβικÝς χþρες üσο στη Δýση. Δεν Ýγινε τυχαßα ο 3ος διεθνþς σε πωλÞσεις ποιητÞς üλων των εποχþν -μετÜ τον Σαßξπηρ και τον ΛÜο Τσε. Η ενασχüλησÞ του με τα μεγÜλα θÝματα του Ýρωτα, της αγÜπης και του θανÜτου, ο ρομαντισμüς κι ο βαθýς μυστικισμüς που διακρßνει τη σκÝψη του βρÞκαν απÞχηση σε εκατομμýρια αναγνþστες και διανοουμÝνους, επÝδρασαν καθοριστικÜ στη δημιουργßα και τη διÜδοση των New Age κινημÜτων κι ενÝπνευσαν σπουδαßους καλλιτÝχνες, üπως ο Τζüνι Κας κι ο Τζων ΛÝννον.


                       2ος απü αριστερÜ προς δεξιÜ, με τα λευκÜ

     Το 1908, πριν αναχωρÞσει για το Παρßσι, δημοσιεýει το 3ο του βιβλßο στα αραβικÜ: Ανυπüτακτες ΨυχÝς. ΜÝσα απü 4 ρεαλιστικÝς νουβÝλες που εκτυλßσσονται στο Λßβανο, εκφρÜζει την αντßθεσÞ του στην καταπßεση εκ μÝρους των φεουδαρχþν, του κλÞρου και των νομοθετþν, και καταγγÝλλει δυναμικÜ την υποδοýλωση των λαþν της ΑνατολÞς στις απαρχαιωμÝνες συνÞθειες. Με το βαθυστüχαστο ανατολßτικο ýφος του, γρÜφει για τον Ýρωτα, την αγÜπη, την ευτυχßα, που üμως κατακτιÝται μüνο μÝσα απü αγþνα, για τη πÜλη των τÜξεων, τη καθÞλωση σε ξεπερασμÝνα ταμποý, τους αποικιοκρÜτες και τους πρüθυμους εγκληματßες της πατρßδας του, με τα θÝματÜ του να συνθÝτουν αυτÝς τις 4 αυτüνομες νουβÝλες. 
     Στις 1 Ιουλßου 1908, ο ΓκιμπρÜν Ýφυγε απü τη Βοστþνη για το Παρßσι, για να μελετÞσει στη ΣχολÞ Καλþν Τεχνþν. Εδþ, ωστüσο, Ýγινε Üμεσα ορατÞ η Ýλλειψη βασικÞς εκπαßδευσης. ΑποξενωμÝνος απü την ακαδημαúκÞ εκπαßδευση αναζÞτησε τη δικÞ του ελεýθερη Ýκφραση, σκιτσÜροντας αδιÜκοπα μοντÝλα σýμφωνα με τη δικÞ του αßσθηση πραγμÜτων. ΕπÝστρεψε στην ΑμερικÞ στις 31 Οκτþβρη 1910 κι αργüτερα μετακüμισε στη Ν. Υüρκη, μακρυÜ απü τη ΛιβανÝζικη συνοικßα, αναζητþντας χþρο για τη τÝχνη του και τον εαυτü του. Εκεß Üρχισε να επεξεργÜζεται τα ΣπασμÝνα ΦτερÜ, Ýνα εßδος πνευματικÞς βιογραφßας üπως το 'θεσεν ο ßδιος, παρÜ το γεγονüς üτι οι εμπειρßες στο βιβλßο δεν εßναι δικÝς του. ¼ντας το μεγαλýτερο απü τα αραβικÜ μυθιστορÞματÜ του, τοýτο το Ýργο καταπιÜστηκε με την ιστορßα της Σ'αλμα ΚÜραμεχ, μιας παντρεμÝνης γυναßκας, το ερωτικü της δρÜμα μ' Ýνα νεαρü Üνδρα και τη κατÜληξÞ της στο θÜνατο. Τοýτη η ιστορßα εßχε τη βÜση της σε μια ερωτικÞ υπüθεση του ΓκιμπρÜν με μια ΛιβανÝζα χÞρα, τη ΣουλτÜνα Ταμπßτ, κατÜ τη διÜρκεια της εκπαßδευσÞς του στο Λßβανο.
    Τα ΣπασμÝνα ΦτερÜ πραγματεýονται την ιστορßα ενüς ανÝφικτου Ýρωτα, του Ýρωτα του συγγραφÝα, ενüς ιδεαλιστÞ, για τη ΣÜλμα ΚαραμÝχ, μια συμπατριþτισσÜ του, παντρεμÝνη παρÜ τη θÝλησÞ της. Η χαλαρÞ πλοκÞ του μυθιστορÞματος λειτουργεß σαν πρüσχημα, þστε ο αφηγητÞς να μεταφÝρει τον πüνο του για τον ανεκπλÞρωτο Ýρωτα, να τα βÜλει με τις παραδüσεις που κρατοýνε δÝσμια τη γυναßκα της ΑνατολÞς. Να στοχαστεß πÜνω στην ομορφιÜ, τη φýση, τη μητρüτητα. "Αν κι ο Üνθρωπος γεννιÝται ελεýθερος, εξακολουθεß να παραμÝνει δÝσμιος των αυστηρþν νüμων που θÝσπισαν οι πρüγονοß του". ºσως το πιο ρομαντικü Ýργο του, το βιβλßο οφεßλει τον τßτλο του σε μια συζÞτηση που ο ΓκιμπρÜν εßχε με τη μητÝρα του λßγους μÞνες πριν απü το θÜνατü της: "ΕÜν δεν εßχες γεννηθεß θα εßχες παραμεßνει Üγγελος στους ουρανοýς" του εßπε. "Εßμαι πÜντα Üγγελος" της απÜντησε ο ΓκιμπρÜν. "Ποý εßναι τα φτερÜ σου;" τονε ρþτησε. Ο ΓκιμπρÜν Ýβαλε το χÝρι της μητÝρας του στον þμο του και εßπε: "Να τα, εßναι σπασμÝνα".



     Το 1911, ο λογοτÝχνης γßνεται ξανÜ ζωγρÜφος. Ξεκινþντας με Ýνα πορτραßτο του Γ. Μπ. Γητς, δημιοýργησε μια σειρÜ πορτραßτων γνωστþν μορφþν της εποχÞς του, τις οποßες συνÜντησε αποκλειστικÜ για να τις σκιτσÜρει. ΑνÜμεσÜ τους συγκαταλÝγεται ο ΡοντÝν, Üλλοτε δÜσκαλüς του, η ΣÜρα ΜπερνÜρ, ο Καρλ Γκοýσταβ Γιουνγκ κι ο Τσαρλς ΡÜσελ. Εßναι η εποχÞ κατÜ την οποßα εμπλÝκεται ο καλλιτÝχνης με τη πολιτικÞ. ΣυνδÝεται με την οργÜνωση "Χρυσοß Σýνδεσμοι", που την αποτελοýσαν νÝοι Σýριοι, αφιερωμÝνοι στη βελτßωση της ζωÞς των απανταχοý Σýριων πολιτþν. Αργüτερα, στην περßοδο του Α' Π.Π., Ýγινε Ýνθερμος υποστηρικτÞς της Ýνοπλης εξÝγερσης των ΑρÜβων ενÜντιο στον οθωμανικü ζυγü. Το 1913 επιστρÝφει στη λογοτεχνßα με το Ýργο του Ο Τρελλüς , Ýνα θÝμα που τονε γοÞτευε απü τüτε που Ýμαθε üτι στη πατρßδα του, το Μπσχαρρß, ο τρελλüς θεωρεßτο üτι κατεχüταν απü τζßνι. Οι γοητευτικÝς εικüνες των παραβολþν του κι η ρυθμικÞ ομορφιÜ του ýφους του εßναι τα Ýντονα μÝσα για τη νÝα του ερμηνεßα της ανθρþπινης κατÜστασης. Στον Τρελλü στÝκει μüνος μÝσα σ' Ýνα τρελλü κüσμο, αβοÞθητος, με μοναδικü üπλο την ικανüτητÜ του ν' αναγνωρßζει τη παραφροσýνη και τη φρßκη που τον περιβÜλλουν.
     Σ' Ýνα κüσμο εγκλωβισμÝνο στο τετρÜγωνο βÜθρο της λογικÞς, ο τρελλüς αντιπροσωπεýει το παρÜδοξο, ü,τι δεν συμφωνεß με τους κανüνες της κατεστημÝνης τÜξης πραγμÜτων. Απü αυτÞ την Üποψη εßναι μια ιδÝα που φοβßζει, γοητεýει και παρÜλληλα δßνει μια νÝα þθηση στα φανταστικÜ περιεχüμενα της ψυχÞς. Φοβßζει, γιατß τα βÞματÜ του οδηγοýνε στο Üγνωστο. Γοητεýει, γιατß προσφÝρει νÝες ευκαιρßες, νÝους ορßζοντες. Δßνει μια νÝα þθηση, γιατß η αρχÝτυπη εικüνα του εßναι ταυτισμÝνη με την ßδια την εικüνα της Δημιουργßας. Με τον ßδιο τρüπο αντιμετωπßζει ο ποιητÞς τοýτη την εικüνα και τη κÜνει πηγÞ διδασκαλßας, Ýμπνευσης κι þθησης ν' αναζητÞσουμε κÜτι διαφορετικü στη ζωÞ μας, κÜτι πÝρα απü τα καθιερωμÝνα. ΣπÜζει το φαýλο κýκλο της λογικÞς και προσφÝρει νÝα δεδομÝνα. Ο τρελλüς μπορεß να βλÝπει τον κüσμο απü μια διαφορετικÞ οπτικÞ γωνßα. ¸χει κερδßσει αυτü το δικαßωμα, πληρþνοντας το ανÜλογο τßμημα της απομüνωσης. Το πλÞθος δεν επιθυμεß να ακοýσει την αλÞθεια του, γιατß φοβÜται την ανανÝωση. ΦοβÜται την εσωτερικÞ επανÜσταση που προûποθÝτει οποιαδÞποτε μορφÞ εξÝλιξης. ¼μως, η εξÝλιξη, δßχως το εσωτερικü δυναμικü που παρÝχει το πανÜρχαιο αρχÝτυπο του τρελοý δεν εßναι εφικτÞ. ¢λλωστε, ο τρελλüς εßναι ο μüνος που μπορεß να αμφισβητÞσει Þ να διακωμωδÞσει ακüμη το πρüσωπο του Üρχοντα. Εßναι ο μüνος που μπορεß να 'χει ευθεßα αντιπαρÜθεση με την εξουσßα. Ως τÝτοιος, παραμÝνει πÜντα ανεπιθýμητος και περιθωριακüς, πÜντα επικßνδυνος για κÜθε μορφÞ κοσμικÞς και πνευματικÞς εξουσßας.



     Την επüμενη χρονιÜ, το 1914, δημοσßευσε το 5ο αραβüφωνο βιβλßο του το Kitab Dam¢ah wa Ibtisamah, δηλαδÞ το ΔÜκρυ & Χαμüγελο, μια ανθολογßα απü τη στÞλη του στην εφημερßδα. Ο Τρελλüς θα καθυστερÞσει αρκετÜ και θα εκδοθεß το 1918 πλÝον, üπως κι Ο ΠροφÞτης, που εκδüθηκε Οκτþβρη του 1923, τυγχÜνοντας μÜλιστα μÝτριας υποδοχÞς στις Η.Π.Α. στη 1η του Ýκδοση. 5 Ýτη μετÜ το 1928, η υγεßα του μεγÜλου αυτοý καλλιτÝχνη Üρχισε να κλονßζεται. Για να αποφýγει τους ψυχοσωματικοýς πüνους αναζÞτησε ανακοýφιση στο αλκοüλ και μÜλιστα στην εποχÞ της ποτοαπαγüρευσης. Το ΝοÝμβρη του 1928 εκδüθηκε το Ýργο του Ιησοýς, ο Γιος του Ανθρþπου. Στην τελευταßα και πιο σημαντικÞ 10ετßα της ζωÞς του, γρÜφει το  Ο ΛÜζαρος Κι Η ΑγαπημÝνη. Το μοναδικü θεατρικü Ýργο του χαρακτηριστικü του ως προς τη μορφÞ και το θÝμα, μιλÜ μÝσω ενüς πεθαμÝνου ανθρþπου που Ýχει γυρßσει. Για κÜθε Üνθρωπο υπÜρχει Ýνας Üλλος του εαυτüς που τον περιμÝνει, μια πραγματικüτητα που μüνο αυτüς νιþθει. Το βιβλßο αυτü, εßναι Ýνας ýμνος μεταφυσικοý Ýρωτα, Ýνα üραμα που δικαιþνει την αναζÞτηση στον καθÝνα μας.
     Το 1929, διαγνþστηκε ηπατικü οßδημα, αλλÜ ο ΓκιμπρÜν αγνüησε οποιαδÞποτε ιατρικÞ συμβουλÞ. Για να αποφýγει μÜλιστα κÜθε αναφορÜ στο θÝμα καταπιÜστηκε Ýντονα μ' Ýνα παλιü του Ýργο για τρεις γÞινους θεοýς του 1911. Στη νÝα του εκδοχÞ το βιβλßο αφηγεßτο το δρÜμα ενüς νεαροý ζευγαριοý. Η Μαßρη εξÝδωσε το βιβλßο στα μÝσα ΜÜρτη του 1930. Στις 10 Απρßλη του 1931 ο ΓκιμπρÜν Χαλßλ ΓκιμπρÜν πÝθανε σε ηλικßα 48 ετþν μ' εκτεταμÝνη κßρρωση του Þπατος. Το θÜνατü του θρηνÞσανε χιλιÜδες Üνθρωποι στις Η.Π.Α. την Ευρþπη και κυρßως στον αραβüφωνο κüσμο, που Ýχασε Ýναν απü τους ουσιαστικþτερους υπερμÜχους του.


                                          Η τελευταßα κατοικßα του

     Ο Χαλßλ ΓκιμπρÜν ανατρÜφηκε στη σκιÜ των ιερþν κÝδρων του ΛιβÜνου σα ζωγρÜφος και σοφüς και ο ποιητÞς. Τον αποκÜλεσαν ΜυστικιστÞ, Φιλüσοφο, Αιρετικü, Θρησκευüμενο, ΠρÜο, ΕπαναστÜτη, Αιþνιο. Εßναι δυνατüν να συγκεντρþνονται σ' Ýνα πρüσωπο üλ' αυτÜ τ' αντιφατικÜ χαρακτηριστικÜ; Εßναι δυνατüν Üλλοι να καßνε τα βιβλßα του γιατß εßναι "επικßνδυνα, επαναστατικÜ και δηλητηριþδη για τους νÝους" κι Üλλοι να γρÜφουν πως "ο ΓκιμπρÜν αντανακλÜ το θεßο μες στα λüγια του"; Εßναι δυνατüν üταν αυτü το πρüσωπο εßναι ο ΤζουμπρÜν Καλßλ ΤζουμπρÜν, Þ Χαλßλ ΓκιμπρÜν üπως εßναι γνωστüς στο παγκüσμιο κοινü, Ýνας απü τους μεγαλýτερους ιερεßς της τÝχνης του λüγου, της ανθρωπιÜς και της ελευθερßας που χρειÜζεται το ανθρþπινο πλÜσμα για να ζÞσει με αξιοπρÝπεια πÜνω στο πρüσωπο της γης

      ¸ΡΓΑ ΤΟΥ γραμμÝνα στα ΑραβικÜ:

1905: ΜουσικÞ - (Nubthah fi Fan Al-Musiqa), (ελλ. μτφ. ΔÝσποινα Σαραφßδου για τις εκδ. "PRINTA", 2009)
1906: Νýμφες της ΚοιλÜδας Þ Νýμφες του Πνεýματος - (Ara'is al-Muruj), (ελλ. μτφ. Αργυρþ ΠÜτσου για τις εκδ. "PRINTA", 2001)
1908: ΕπαναστατημÝνα Πνεýματα - (Al-Arwah al-Mutamarrida), (ελλ. μτφ. Χρυσüστομος Παπασπýρου για τις εκδ. "ΜπουκουμÜνης", 1984)
1912: μυθιστüρημα: ΣπασμÝνα ΦτερÜ - (Al-Ajniha al-Mutakassira), (ελλ. μτφ. Κþστας Καλογερüπουλος, "ΙÜμβλιχος", 2007 - Μαρßα ΦανιουδÜκη, εκδ. "PRINTA", 2010)
1914: ΔÜκρυ και Χαμüγελο - (Dam'a wa Ibtisama), (ελλ. μτφ. ΡÝνα Χατχουτ για τις εκδ. "ΜπουκουμÜνης", 1978 - Κþστας Καλογερüπουλος, "ΙÜμβλιχος", 2008)
1918: Η Λιτανεßα - (Al-Mawakib), (ελλ. μτφ. Χρυσüστομος Παπασπýρου για τις εκδ. "ΜπουκουμÜνης", 1984)
1920: Al-'Awāsif (The tempests)
1923: Al-Bada'i' waal-Tara'if (The New and the Marvellous)



                γραμμÝνα στα ΑγγλικÜ:

1918: Ο Τρελüς - (The Madman), (ελλ. μτφ. Κþστας Προκοπßου για τις εκδ. "Πýρινος Κüσμος", 1990 - Κþστας Καλογερüπουλος για τις εκδ. "ΙÜμβλιχος", 2007 - ΔÝσποινα Σαραφßδου για τις εκδ. "PRINTA", 2009)
1919: Twenty Drawings
1920: Ο Πρüδρομος - (The Forerunner), (ελλ. μτφ. ΘανÜσης ΓιαπιτζÜκης για τις εκδ. "ΜπουκουμÜνης", 1986, - Γιþργος ΕυλογημÝνος για τις εκδ. "ΔαιδαλÝος", 2017)
1923: Ο ΠροφÞτης - (The Prophet), (ελλ. μτφ. ΕλÝνη ΓκαγκÜτσιου για τις εκδ. "Παπασωτηρßου, 2008 - Κþστας Παχýδης για τις εκδ. "ΙÜμβλιχος", 2013 -Γιþργος ΛαμπρÜκος για τις εκδ. "ΠατÜκης", 2013 - Θεανþ ΖαμπÝλα για τις εκδ. "Captainbook.gr", 2017 )
1926: ¢μμος και Αφρüς - (Sand and Foam), (ελλ.μτφ. ΕυÜγγελος ΓραμμÝνος για τις εκδ. "ΜπουκουμÜνης", 1991 - Κþστας Καλογερüπουλος για τις εκδ. "ΙÜμβλιχος", 1997 - ΡενÝ ΜαλτÝζου για τις εκδ. "Printa", 2004)
1927: Kingdom of the Imagination
1928: Ιησοýς ο Γιος του Ανθρþπου - (Jesus, The Son of Man), (ελλ. μτφ. ΘανÜσης ΓιαπιτζÜκης, "ΜπουκουμÜνης", 1985 - Κþστας Καλογερüπουλος, "ΙÜμβλιχος", 1998)
1931: Οι Θεοß της Γης - (The earth Gods), (ελλ. μτφ. ΘανÜσης ΓιαπιτζÜκης για τις εκδ. "ΜπουκουμÜνης", 1985)
που εκδüθηκαν μετÜ το θÜνατü του
1932: Ο Περιπλανþμενος - (The Wanderer), (ελλ. μτφ. ΘανÜσης ΓιαπιτζÜκης για τις εκδ. "ΜπουκουμÜνης", 1986 - Κþστας Καλογερüπουλος για τις εκδ. "ΙÜμβλιχος", 2001)
1933: Ο ΚÞπος του ΠροφÞτη - (The Garden of The Prophet), (ελλ. μτφ. ΓιÜννης ΠαπαδÜκης για τις εκδ. "Πýρινος Κüσμος", 1990 - Κþστας Καλογερüπουλος για τις εκδ. "ΙÜμβλιχος", 2007)
1933: θεατρικü Ýργο: Ο ΛÜζαρος κι η ΑγαπημÝνη - (Lazarus and his Beloved), (ελλ. μτφ. ΘανÜσης ΓιαπιτζÜκης για τις εκδ. "ΜπουκουμÜνης", 1987)
ΣυνθÝσεις κειμÝνων του üπως το ΣκÝψεις και Διαλογισμοß - (Thoughts and Meditations) (1960)- (ελλ. μτφ. ΕυÜγγελος ΓρÜψας για τις εκδ. "ΜπουκουμÜνης", 1974) εκδüθηκαν μετÜ τον θÜνατü του, üπως και αρκετÜ πεζοτρÜγουδα, ποιητικÜ και λογοτεχνικÜ κεßμενα σε διÜφορους τßτλους.

    Τα κεßμενÜ του εßναι ποιητικÜ και συνÜμα βαθιÜ ανθρþπινα. ΚαταπιÜνεται με τα ουσιωδÝστερα ερωτÞματα της ανθρþπινης ýπαρξης και δßνει απαντÞσεις μ' Ýναν τρüπο απλü, αλλÜ üχι απλοúκü. Δεν αναλþνεται σε βαρýγδουπες αναλýσεις με ýφος ακαδημαúκü. Δεν περιπλÝκει οýτε συσκοτßζει, αντßθετα φωτßζει με φως λαμπρü και ακτινοβüλο. Οι λÝξεις του επιλεγμÝνες βρßσκουνε το στüχο τους. Για το συγγραφÝα ο Üνθρωπος δεν εßναι παρÜ Ýνας ταξιδευτÞς, Ýνας πλÜνητας. Στην αÝναη, μοναχικÞ περιπλÜνησÞ του θα γνωρßσει την αρμονßα του σýμπαντος στο οποßο εντÜσσεται. Θ' ανακαλýψει το βαθýτερο εαυτü του, τον πραγματικü. Θα ιεραρχÞσει τις αξßες του και θα μÜθει ποια εßναι η αληθινÞ, η ουσιαστικÞ ζωÞ. Τι μÝνει αναλλοßωτο στο χρüνο; Τα οικουμενικÜ θÝματα που μας απασχολοýν üλους, πÝρα απü αντιλÞψεις και δüγματα: αγÜπη, η ελευθερßα, η αυτογνωσßα, η φιλßα, τα συναισθÞματα του πüνου και της ηδονÞς, της χαρÜς και της λýπης. Εκεß στρÝφει το βλÝμμα μας ο απλüς ποιητικüς λüγος του ΓκιμπρÜν, που εδþ κι Ýναν αιþνα συνεχßζει να εμπνÝει και να συγκινεß. Ας τον ακοýσουμε.
     Ο ΓκιμπρÜν Üφησε οδηγßες πως μετÜ το θÜνατο του η κυριüτητα των πνευματικþν δικαιωμÜτων των Ýργων του θα πρÝπει να μεταβιβαστεß στη γενÝτειρα του πüλη, Μπσχαρρß του ΛιβÜνου. Η μη κυβερνητικÞ οργÜνωση ΕθνικÞ ΕπιτροπÞ ΓκιμπρÜν που εδρεýει στη πüλη κι ιδρýθηκε το 1935, εßναι ο οργανισμüς που διαχειρßζεται τα Ýργα του καθþς και το ομþνυμο μουσεßο εκεß. Το 2009, Ýδωσε Üδεια για δημιουργßα κινηματογραφικÞς ταινßας κινουμÝνων σχεδßων με βÜση το βιβλßο, αμερικανικÞς παραγωγÞς.

=======================

                     ΡÞσεις του απü τον ΠροφÞτη κι αλλοý:

Αν αγαπÜς κÜποιον Üσ’ τον να φýγει! Αν γυρßσει πßσω, εßναι δικüς σου! Αν δεν γυρßσει, δεν Þταν ποτÝ!

¼ποιος δεν ξÝρει και δεν ξÝρει πως δεν ξÝρει, εßναι τρελüς, απüφυγε τον. ¼ποιος δεν ξÝρει και ξÝρει πως δεν ξÝρει, εßναι παιδß, μüρφωσÝ το. ¼ποιος ξÝρει και δεν ξÝρει πως ξÝρει, κοιμÜται, ξýπνα τον. ¼ποιος ξÝρει και ξÝρει πως ξÝρει, εßναι σοφüς, ακολοýθησε τον.

Ο Θεüς εßπε "αγÜπα τον εχθρü σου!¨Και τον υπÜκουσα κι αγÜπησα τον εαυτü μου.

Το πιο βασανιστικü μαρτýριο δεν εßναι η κüλαση, εßναι η Üδεια καρδιÜ.

Την αυγÞ μπορεßς να τη φτÜσεις μüνο περπατþντας το μονοπÜτι της νýχτας.

Γενναιοδωρßα δεν εßναι να μου δßνεις αυτü που εγþ χρειÜζομαι πιüτερο απü σÝνα, αλλ' αυτü που εσý χρειÜζεσαι πιüτερο απü μÝνα.

Ο πραγματικÜ σοφüς δÜσκαλος δεν εßναι αυτüς που σε σπρþχνει στον οßκο της σοφßας, αλλÜ αυτüς που σε οδηγεß στο κατþφλι του μυαλοý σου.

ΔιαλÝγουμε τις χαρÝς και τις λýπες μας πολý πριν τις ζÞσουμε.

Να πιστεýεις στα üνειρα, γιατß σ’ αυτÜ εßναι κρυμμÝνη η πýλη της αιωνιüτητας.

Η σοφßα παýει να εßναι σοφßα, üταν γßνεται πολý περÞφανη για να κλÜψει, πολý σοβαρÞ για να γελÜσει και πολý εγωιστικÞ για να αναζητÞσει κÜτι περισσüτερο απü την ßδια.

Γενναιοδωρßα εßναι να δßνεις περισσüτερα απ’ αυτÜ που μπορεßς. ΥπερηφÜνεια εßναι να παßρνεις λιγüτερα απ’ αυτÜ που χρειÜζεσαι.

ΑγÜπη κι αμφιβολßα δεν μιλιοýνται ποτÝ μεταξý τους.

ΥπερβολÞ εßναι μια αλÞθεια που Ýχασε τη ψυχραιμßα της.

Τα παιδιÜ σου μπορεß να βρßσκονται κοντÜ σου αλλÜ δεν σου ανÞκουν. Δημιουργοýνται μÝσα απü εσÝνα, αλλÜ üχι απü εσÝνα. Εßναι γιοι και κüρες της ßδιας της ζωÞς.

Αν η καρδιÜ σου εßν' ηφαßστειο, πþς περιμÝνεις να ανθßσουν εκεß λουλοýδια;

Δεν βλÝπουμε τα πρÜγματα üπως εßναι στη πραγματικüτητα. Τα βλÝπουμε σýμφωνα με το ποιοι εßμαστε εμεßς.

Η καλωσýνη εßναι αρετÞ των δυνατþν ανθρþπων.

Ο πιο αξιολýπητος απü üλους τους ανθρþπους εßναι αυτüς που μετατρÝπει τα üνειρÜ του σε ασÞμι και χρυσÜφι.

Η λßγη γνþση που ενεργεß αξßζει απεßρως περισσüτερο απü την πολλÞ γνþση που αδρανεß.

ΚÜθε δρÜκος γεννÜ κι Ýναν ¢γιο Γιþργη που θα τονε σκοτþσει.

Αν προσεýχεσαι σα βρÝχει, θυμÞσου να προσευχηθεßς κι üταν Ýχει λιακÜδα.

Η στÜση σου απÝναντι στη ζωÞ θα καθορßσει και τη στÜση της ζωÞς απÝναντß σου.

Να 'σαι ευγνþμων για τα καλÜ και τ' Üσχημα στη ζωÞ σου. Και τα δυο σου μÜθανε κÜτι.

Η επιθυμßα εßναι το μισü της ζωÞς. Η αδιαφορßα εßναι το μισü του θανÜτου.

Η λογικÞ, üταν κυβερνÜ μüνη της, εßναι περιοριστικÞ δýναμη.

Το χθες δεν εßναι παρÜ η ανÜμνηση του σÞμερα, το αýριο εßναι τ' üνειρο του σÞμερα.

Αν δεχτþ τη λιακÜδα και τη ζÝστη, πρÝπει να δεχτþ επßσης τη βροντÞ και τον κεραυνü.

ΚÜθε Üνθρωπος στη γη εßναι απüγονος üλων των αρχüντων και üλων των σκλÜβων που Ýζησαν ως τþρα.

Πιüτερο αγαπητü το επιθυμητü απü το αποχτημÝνο.

Για να καταλÜβεις τη καρδιÜ και το μυαλü ενüς ανθρþπου, δες τι σε εμπνÝει να κÜνεις.

Τα λüγια μας δεν εßναι παρÜ ψßχουλα που πÝφτουνε κÜτω απü το μεγÜλο γλÝντι του μυαλοý.

Η πßστη εßναι üαση στη καρδιÜ που το καραβÜνι της σκÝψης δε θα τη φτÜσει ποτÝ.

Ο θÜνατος μοιÜζει πιüτερο με προφÞτη που δεν τον τιμοýνε στον ßδιο του τον τüπο Þ με ποιητÞ που 'ναι ξÝνος στο λαü του.

Ας εßναι ευλογημÝνη η σιωπÞ! Γιατß μÝσα σ’ αυτÞ θα με ακοýσεις να μιλþ.

¼ταν η αγÜπη σε καλεß, ακολοýθησÝ τη, μüλο που τα μονοπÜτια της εßναι τραχιÜ κι απüτομα. Κι üταν τα φτερÜ της σ' αγκαλιÜσουνε παραδþσου, μüλο που το σπαθß που εßναι κρυμμÝνο ανÜμεσα στις φτεροýγες της μπορεß να σε πληγþσει.

Ο πüνος σας εßναι το σπÜσιμο του üστρακου που περικλεßει τη γνþση σας. Πολλοýς απü τους πüνους σας τους διαλÝγετε μονÜχοι. Εßναι το πικρü φÜρμακο που μ' αυτü ο γιατρüς που βρßσκεται μÝσα σας θεραπεýει τον αρρωστο εαυτο σας. Γι' αυτü, να εμπιστεýεστε το γιατρü και να πßνετε το φÜρμακü του, σιωπηλÜ κι Þρεμα.

Οι συγκινÞσεις απ' το διαλογισμü βρßσκονται πÝρα απ' τη περιοχÞ του λüγου και της διανοητικÞς σýλληψης, στο χþρο της σιωπÞς üπου, οι δßσκοι της χαρÜς και της θλßψης εßναι Üδειοι κι η ζυγαριÜ ισορροπεß στο κενü.

Το Ýθνος να λυπÜστε αν φορÜ ροýχο που δεν ýφανε.
Ψωμß αν τρþει, αλλ\ üχι απ’ τη σοδειÜ του.
Κρασß αν πßνει, αλλ' üχι απü το πατητÞρι του.
Το Ýθνος να λυπÜστε που δεν υψþνει τη φωνÞ
παρÜ μονÜχα στη πομπÞ της  κηδεßας.
Που δεν συμφιλιþνεται παρÜ μονÜχα μες στα ερεßπιÜ του.
Που δεν επαναστατεß παρÜ μονÜχα σαν βρεθεß
ο λαιμüς του ανÜμεσα στο σπαθß και τη πÝτρα.
Το Ýθνος να λυπÜστε που Ýχει αλεποý για πολιτικü,
απατεþνα για φιλüσοφο, μπαλþματα κι απομιμÞσεις εßναι τÝχνη του.
Το Ýθνος να λυπÜστε που Ýχει σοφοýς απü χρüνια βουβαμÝνους. 
(Ο ΚÞπος Του ΠροφÞτη)

Φßλοι μου κι αδελφοß μου, ο πλατýτερος δρüμος εßναι ο συνÜνθρωπüς σας. Η δροσοσταλßδα καθρεφτßζει το φως γιατß εßναι Ýνα με το φως και σεις αντανακλÜτε τη ζωÞ γιατß εσεßς κι η ζωÞ εßστε Ýνα. Η δροσοσταλßδα που στρογγυλεýει καθþς κυλÜ μες στο θαμπü του κρßνου δεν εßναι διαφορετικÞ απü τη ψυχÞ του εαυτοý σας, üταν μαζþχνεται μες στη καρδιÜ του Θεοý. 
(Ο ΚÞπος Του ΠροφÞτη)

Εσεßς χτßσατε τις πυραμßδες πÜνω στις καρδιÝς των σκλÜβων, αλλÜ οι πυραμßδες στÝκονται τþρα πÜνω στην Üμμο, μνημονεýοντας στους αιþνες τη δικÞ μας αθανασßα και τη δικÞ σας εξαφÜνιση. 
(ΜυστικÜ Της ΚαρδιÜς)

Σαν τραβηχτÞκαν τα νερÜ, στην Üμμο τα üνειρÜ μου Ýγραψα, τους διαλογισμοýς, σκÝψεις, ιδÝες· μα üταν Þρθα στη φουσκοθαλασσιÜ τα λüγια αυτÜ της Üμμου να στοχαστþ, μüνο η ÜγνοιÜ μου ολüγυρα ορθωνüταν.   
(ΚαθρÝφτες Της ΨυχÞς)

Τþρα καταλαβαßνεις γιατß αρκετοß απü μας Τον λÝμε Γιο του Ανθρþπου. Αυτüς ο ßδιος Þθελε να λÝγεται μ' αυτü το üνομα, γιατß γνþρισε την πεßνα και τη δßψα του ανθρþπου κι εßδε τον Üνθρωπο ν' αναζητÜ τον καλλßτερο εαυτü του. 
(Ιησοýς ο Γιος Του Ανθρþπου)

¼μως το πνεýμα τους εßναι Ýνα πνεýμα πιο ευγενικü απ' το δικü μας. Εμεßς σπÝρνουμε πολý, αλλÜ θερßζουμε Ýνα τßποτα. ¼μως αυτοß αυτü που σπÝρνουν το θερßζουν κιüλας. Εμεßς εßμαστε οι σκλÜβοι των ορÝξεþν μας. Αυτοß τα παιδιÜ της ικανοποßησÞς τους. 
(Οι Νýμφες Τς ΚοιλÜδας)

Κι ο παπÜς εßπε: "
Ο Θεüς εßναι Üπειρα μεγÜλος. Δεν μπορεß να φανεß με το ανθρþπινü μας μÜτι". Τüτε η γυναßκα ξÝσπασε: "Το Üπειρα μικρü σκüτωσε το γιο μου με τη θÝληση του Üπειρα μεγÜλου! Τüτε, τι εßμαστε εμεßς; Τι εßμαστε;(Ο Περιπλανþμενος)

¢νοιξα για δεýτερη φορÜ τα φτερÜ μου. Θα γßνεις η συντρüφισσα ενüς νÝου που πετÜ σαν αúτüς ψηλÜ στα βουνÜ και περνÜ τις νýχτες του ξαποσταßνοντας σαν λιοντÜρι στους αγριüτοπους; Θα εßσαι ικανοποιημÝνη με την αγÜπη ενüς Üντρα που δÝχτηκε την αγÜπη σαν φßλο μα δεν θα την αφÞσει να γßνει αφÝντης του; Θα μπορÝσεις ν' αρκεστεßς στον πüθο μιας καρδιÜς συνεπαρμÝνης κι üμως απρüθυμης να παραδοθεß, μιας καρδιÜς που καßγεται μα δε θα γßνει στÜχτη; Θα γαληνÝψεις με τη στοργÞ μιας ψυχÞς που τρÝμει στη καταιγßδα μα δε λυγßζει, που σεßεται στη θýελλα μα δεν ξεριζþνεται; Θα εßσαι ευχαριστημÝνη μ' εμÝνα για σýντροφο, Ýναν σýντροφο που δε γυρεýει να γßνει μÞτε αφÝντης μÞτε σκλÜβος; ΕÜν ναι, τüτε, να το χÝρι μου. ΠÜρε το στο λεπτεπßλεπτο χÝρι σου. Να το κορμß μου. ΑγκÜλιασÝ το με τα üμορφα μπρÜτσα σου. Να τα χεßλη μου. Φßλησε τα μ' Ýνα αργü, βαθý, σιωπηλü, φιλß.  (ΑγαπημÝνη)


Μη λες σοφßα, αλλÜ πνευματικü πλοýτο, γιατß ο πραγματικüς πλοýτος δεν Ýρχεται απü τον εξωτερικü κüσμο, αλλÜ αρχßζει στα ¢για των Αγßων της ζωÞς. ΜοιρÜσου τον εαυτü σου με τους ανθρþπους. 
(ΔÜκρυ & ΓÝλιο)

Δε θ' Üλλαζα ποτÝ το γÝλιο της καρδιÜς μου με üλα τα πλοýτη του κüσμου. Οýτε θα 'μουν ικανοποιημÝνος με το να μεταλλÜξω τα δÜκρυÜ μου, τα δÜκρυα της αγωνßας μου, σε γαλÞνη. ΦλογερÞ μου ελπßδα εßναι πως üλη μου η ζωÞ σ' αυτÞ τη γη θα αποτελεßται απü "ΔÜκρυ και γÝλιο". ΔÜκρυ που εξαγνßζει τη καρδιÜ μου και μου αποκαλýπτουνε το μυστικü και το μυστÞριο της ζωÞς. ΓÝλιο που με φÝρνει πιο κοντÜ στους συνανθρþπους μου, ΔÜκρυ που με κÜνει να αισθÜνομαι τους πονεμÝνους, ΓÝλιο που συμβολßζει τη χαρÜ για την ßδια την ýπαρξÞ μου (ΔÜκρυ & ΓÝλιο)

Κοßταξα τη κοιμισμÝνη Φýση και με σκÝψη βαθειÜ ανακÜλυψα την πραγματικüτητα ενüς αχανοýς κι Üπειρου πρÜγματος -κÜτι που καμιÜ δýναμη δεν μποροýσε να απαιτÞσει, μÞτε να το αγορÜσουν πλοýτη Þ να πετýχουν την επιρροÞ του. ΚÜτι που δεν μποροýσε να σβηστεß με τα δÜκρυα του χρüνου, να νεκρωθεß απü τη θλßψη, κÜτι που δεν βρßσκεται δßπλα στις γαλÜζιες λßμνες της Ελβετßας και τα Üμορφα οικοδομÞματα της Ιταλßας. Εßναι κÜτι που μαζεýει δýναμη με την υπομονÞ, αναπτýσσεται ενÜντια στα εμπüδια, θερμαßνει τον χειμþνα, ανθßζει την Üνοιξη, ξεσηκþνει αýρες καλοκαιρινÝς και φÝρει καρποýς το φθινüπωρο -ανακÜλυψα την ΑγÜπη.  (ΔÜκρυ & ΓÝλιο)

Και στη γη Þρθε ζωÞ και στη ζωÞ Þρθε το πνεýμα, η φτερωτÞ μελωδßα του κüσμου. Και εξουσιÜσαμε τη ζωÞ και το πνεýμα, και κανεßς, εκτüς απü εμÜς, δεν Ýμαθε το μÝτρο των καιρþν οýτε το βÜρος των νεφελþδικων ονεßρων των καιρþν.  (Οι Θεοß Της Γης)

Σας λÝω üτι τα παιδιÜ του χθες ακολουθÜνε τη κηδεßα της εποχÞς που τα ßδια φτιÜξανε για τους εαυτοýς των. ΑλλÜ τα παιδιÜ του αýριο τα καλεß η ζωÞ και την ακολουθοýν με βÞμα σταθερü και το κεφÜλι ψηλÜ, εßναι η χαραυγÞ νÝων συνüρων, ο καπνüς δε θα θολþσει τη ματιÜ τους κι ο Þχος της αλυσßδας δε θα πÞξει τη φωνÞ τους. Σε αριθμü εßναι λßγοι, αλλÜ αξßζουν üσο Ýνα σπειρß σιτÜρι μπροστÜ σ' Ýνα δεμÜτι Üχυρο. Κανεßς δεν τους γνωρßζει, αλλÜ αυτοß γνωρßζουν ο Ýνας τον Üλλο.  (ΣκÝψεις & Διαλογισμοß)

¹ρθα να πω μια λÝξη μüνο κι αυτÞ τη λÝξη θα τη πω σÞμερα. Αν üμως ο θÜνατος μ' εμποδßσει, η λÝξη αυτÞ θα ειπωθεß Αýριο. Γιατß το Αýριο δε θ' αφÞσει κανÝνα μυστικü στο βιβλßο της Αιωνιüτητας. ¹ρθα να ζÞσω μες στη δüξα της ΑγÜπης και στο φως της ΟμορφιÜς, που 'ναι οι αντανακλÜσεις του Θεοý. Ζω πÜνω σ' αυτÞ τη γη και κανεßς δεν μπορεß να με διþξει απ' τις σφαßρες της ΖωÞς. Γιατß μες απü τη λÝξη μου, που 'ναι γεμÜτη ζωÞ, θα συνεχßσω να υπÜρχω, ακüμη και μες στο θÜνατο. ¹ρθα σ' αυτü τον κüσμο με σκοπü να ζÞσω για üλους και μ' üλους. Κι αυτü που εγþ σÞμερα δημιουργþ μÝσα στη σιωπÞ, Αýριο θα γßνει η ηχþ του πλÞθους. Αυτü που σÞμερα ειπþθηκε απü μια μüνο καρδιÜ, Αýριο θα ειπωθεß απü χιλιÜδες καρδιÝς. (Η ΦωνÞ Της Αιþνιας Σοφßας)

¹μασταν, η αγαπημÝνη μου κι εγþ, μες στο Üπειρο κι Þμασταν Üπειρο. ¹μασταν μες στο φως κι Þμασταν φως. Και περιπλανιüμασταν σαν αρχαßο πνεýμα που κινιüταν πÜνω στην üψη των νερþν. Κι Þταν για πÜντα η πρþτη μÝρα.  (Ο ΛÜζαρος Κι Η ΑγαπημÝνη)

Δεν υπÜρχει üνειρο εδþ και δεν υπÜρχει ξýπνημα. Εσý κι εγþ κι αυτüς ο κÞπος δεν εßναι παρÜ μονÜχα φαντασßωση, σκιÜ του πραγματικοý. Το ξýπνημα εßναι εκεß που Þμουνα με την αγαπημÝνη μου και με τη πραγματικüτητα.  (Ο ΛÜζαρος Κι Η ΑγαπημÝνη)


ΖωÞ χωρßς αγÜπη εßναι σαν δÝντρο χωρßς Üνθη και καρποýς. ΖωÞ χωρßς την ΕπανÜσταση εßναι σαν τις εποχÝς δßχως την ¢νοιξη. ΖωÞ χωρßς ελευθερßα εßναι σα σþμα χωρßς ψυχÞ. 
(Το ¼ραμα)

Αφüτου ο Üνθρωπος βρÝθηκε στη γη, η μουσικÞ Þρθε σ' αυτüν εξ' ουρανοý αποκÜλυψη, σα γλþσσα που ξεχωρßζει ανÜμεσα σ' üλες τις γλþσσες. Η μουσικÞ μιλÜ στη καρδιÜ μ' üσα η καρδιÜ Ýχει μÝσα της κρυμμÝνα, εßναι συνομιλßα ανÜμεσα στις καρδιÝς. Εßναι üμοια με την αγÜπη, η δýναμÞ της αγγßζει üλους τους ανθρþπους. Οι πρωτüγονοι την τραγουδοýσαν μÝσα στην Ýρημο. Οι βασιλιÜδες μÝσα στα παλÜτια ριγοýν στο ÜκουσμÜ της. Οι μÜνες που Ýχασαν το παιδß τους την Ýπλεξαν με τους στεναγμοýς τους, Ýγινε θρÞνος που Ýλιωνε τις πÝτρες. Οι Üνθρωποι μες στην παραφορÜ της χαρÜς την Ýβαλαν στις απολαýσεις τους, Ýγινε ýμνος που ανακοýφιζε γλυκÜ üσους υπÝφεραν απü τις συμφορÝς. ΜοιÜζει με τον Þλιο που χαιρετÜ με τις αχτßδες του üλα τ' αγριολοýλουδα.
(Η ΜουσικÞ)

Στη τρÝλλα μου, βρÞκα ελευθερßα και γαλÞνη την ελευθερßα της μοναξιÜς και τη γαλÞνη αυτþν που κανεßς δεν τους καταλαβαßνει, γιατß üσοι μας καταλαβαßνουν υποδουλþνουν κÜτι μÝσα μας.
(Ο Τρελλüς)

Με ρωτÜς πþς γßνηκα τρελλüς. Να το πως: Μια μÝρα, καιρü, καιρü πριν γεννηθοýνε πολλοß θεοß, ξýπνησα απü βαθýν ýπνο κι ανακÜλυψα πως üλες μου οι μÜσκες εßχαν κλεφτεß -κι οι εφτÜ που 'χα φτιÜξει και που 'χα φθεßρει μες σ' εφτÜ ζωÝς - τüτες Ýτρεξ' αμασκοφüρετος μες απ' τους ανθρωπüβριθους δρüμους κραυγÜζοντας: "ΚλÝφτες, τρισκατÜρατοι κλÝφτες". ¢ντρες, γυναßκες, με περιγÝλασαν και κÜποιοι τρÝξανε στα σπßτια τους, σκιαγμÝνοι απü μÝνα. Κι üταν Ýφτασα στην αγορÜ, Ýνας νιüς σκαρφαλωμÝνος σε μια στÝγη φþναξε: "Εßναι τρελλüς".  (Ο Τρελλüς)

Ο ανüητος μüνο την ανοησßα βλÝπει. Χτες παρακÜλεσα Ýναν ανüητο να μετρÞσει τους ανüητους ανÜμεσÜ μας. ΓÝλασε κι εßπε: "Αυτü εßναι πολý δýσκολο και θα χρειαστεß πολý καιρü. ΜÞπως θα 'ταν καλýτερα να μετρÞσω μüνο τους γνωστικοýς".  (Η ΦωνÞ Του ΔασκÜλου)

Εμεßς μετρÜμε το χρüνο με βÜση τη κßνηση αναρßθμητων Þλιων κι αυτοß μετρÜνε το χρüνο με μικροσκοπικÝς μηχανÝς μες στα τσεπÜκια τους. Πες μου τþρα, πþς θα μποροýσαμε ποτÝ να συναντηθοýμε στον ßδιο τüπο και την ßδια στιγμÞ;  (¢μμος & Αφρüς)

Ως πüτε θα κουβαλÜμε τη κατÜρα των καιρþν; ΑρκετÜ βÜσανα τραβÞξαμε (...) Η αιγυπτιακÞ δουλεßα, η βαβυλþνια εξορßα, η περσικÞ τυραννßα, ο ρωμαúκüς δεσποτισμüς κι η ευρωπαúκÞ απληστßα... ¼λ' αυτÜ τα 'χουμε υπομεßνει. (Ανυπüτακτες ΨυχÝς)

ΑυτÜ εßναι τα παλÜτια που αρνÞθηκα να ζÞσω περισσüτερο, οι τÜφοι üπου δεν Þθελα να βρßσκομαι θαμμÝνη ζωντανÞ. Και αυτοß εßναι οι Üνθρωποι απ' τους οποßους απÝδρασα για ν' απαλλαγþ απ' τις συνÞθειÝς τους και να λýσω τα δεσμÜ που μ' Ýδεναν με τη κοινωνικÞ τους τÜξη. Δεν τους καταδικÜζω, τους λυπÜμαι δεν τους μισþ, μισþ τη τυφλÞ υποταγÞ τους στην υποκρισßα, στο ψÝμμα και στη πονηριÜ. Αν σας αποκÜλυψα τα μυστικÜ της καρδιÜς τους και τα μυστÞρια της ζωÞς τους, δεν το 'κανα επειδÞ μ' αρÝσει η συκοφαντßα και το κουτσομπολιü, αλλÜ να σας δεßξω το αληθινü πρüσωπο εκεßνων üπου ακüμη μÝχρι και χθες Ýμοιαζα κι απ' τους οποßους λευτερþθηκα.  (Ανυπüτακτες ΨυχÝς)

Η δουλειÜ μου προοδεýει γρÞγορα, οι σκÝψεις μου εßναι Þρεμες κι η υγεßα μου εßναι τÝλεια, κι ωστüσο μου λεßπει η ευτυχßα. Η ψυχÞ μου πεινÜ και διψÜ για κÜποια τροφÞ, αλλÜ δεν ξÝρω που να τη βρω.  (Αυτοπροσωπογραφßα)

Εσý εßσαι ο πρüδρομος ο δικüς σου κι οι πýργοι που 'χτισες δεν εßναι παρÜ τα θεμÝλια του γιγαντιαßου εαυτοý σου. Κι εγþ εßμαι ο πρüδρομος ο δικüς μου, αν και βρßσκομαι μες στις σκιÝς των δÝντρων μου κι ακßνητο με νομßζεις.  (Ο Πρüδρομος)

Ο ποιητÞς εßναι μÜνα και πατÝρας της γλþσσας που τον ακολουθεß üπου κι αν πÜει. ¼ταν πεθÜνει ο ποιητÞς, η γλþσσα στÝκεται συντριμμÝνη πÜνω στον τÜφο του, κλαßγοντας τον χαμÝνο αφÝντη της, þσπου να 'ρθει κÜποιος Üλλος ποιητÞς...   (Η Λιτανεßα)

¼ταν στη Δýση τ' Üλικο του Þλιου το στÝμμα
κυλοýσε, Ýγειρες ποτÝ σιμÜ στο κλÞμα;
¸στρεψες στα τσαμπιÜ, ποτÝ το λÜγνο βλÝμμα,
που κρÝμονται χρυσÜ με κρυσταλλÝνιο σχÞμα;
Τι τÜχα καλü βλÝπεις, ω ερμηνεßα δωσ' μου,
στο να σερνüμαστε μες στης ζωÞς τα πλÞθη
βασανισμÝνοι απü τη λογικÞ του κüσμου,
αγþνες, στεναγμοýς, που μας πετÜν στη λÞθη. . .  (Η Λιτανεßα)

Ησýχασε, καρδιÜ μου,
ησýχασε ως τη χαραυγÞ,
γιατß üποιος Ýτσι υπομονετικÜ
περιμÝνει το πρωινü,
θα το χαιρετÞσει με δýναμη
κι üποιος αγαπÜ το φως,
θ' αγαπηθεß απ' αυτü.
Ησýχασε, καρδιÜ μου
κι Üκου τα λüγια μου.   (Τα ΣπασμÝνα ΦτερÜ)


¸λα, ΣÜλμα, Ýλα,
κι ας σταθοýμε σα δυνατοß πýργοι
μπρος στη καταιγßδα.
Ας σταθοýμε σα γενναßοι στρατιþτες
μπρος στον εχθρü
κι ας αντιμετωπßσουμε τα üπλα του.
Αν σκοτωθοýμε,
θα πεθÜνουμε σα μÜρτυρες
κι αν νικÞσουμε,
θα ζÞσουμε σαν Þρωες. 
(Τα ΣπασμÝνα ΦτερÜ)



 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers