συνέχεια... --->
Αγρύπνια
στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Αγρύπνια, αψηλάφητο ζώο!
Δίχως μια στάλα στοργή,
σ' όσους διψάν για χίμαιρες, γέρνεις
την κούπα σου που 'ναι πάντα αδειανή.
Κι ενώ περνά η νύχτα κατάλευκη,
βροχερή σαν Κυριακή,
ξέρω γιατί, στ' αυτί που σπαράζει,
χιμάς και γλύφεις σαν σκυλί.
Δεν αγαπάς! Αφήνεις τους ψύλλους σου,
τους ήχους που φτάνουν από μακριά;
αγρύπνια, κακόφωνο όργανο,
που αλέθεις των εκλεκτών το «ωσαννά».
Αγρύπνια, της κόλασης κήτος,
είναι το φιλί σου φωτιά.
Αφήνει μια γεύση από σίδερο,
πού 'χουν ξηλώσει από καράβια παλιά.
Φωτοβολίδα
Στίχοι: Ορφέας Περίδης
Μια φωτοβολίδα
μες στη νύχτα σκάει
κι η καρδιά μου σπάει
μες στο φως σε είδα
Γίναν τα κομμάτια
μια καινούργια γη
μες στην αλλαγή
βλέπω μ' άλλα μάτια
Όλα είναι ίδια
αν δε τ' αγαπάς
όλα μένουν ίδια
άμα δε τα πας
Κι όλα αυτά που είναι
γίνονται ξανά
μέσα απ' τη δικιά σου
τη ματιά
Μια φωτογραφία
κομματάκια δυο
έχω να σε δω
χρόνια αστεία-αστεία
Πιάνω τη κολλάω
σε ξανακοιτώ
πιο όμορφη θαρρώ
δείχνεις μου όσο πάω
Στη καρδιά σου
καίει μια μικρή φωτιά
κι από τη ματιά
ένα φως που ρέει
Σα φωτοβολίδα
μες στη νύχτα σκάει
κι ας ξαναγυρνάει
πίσω η σελίδα
Aχ Να Σε Δω...
Από τα βάθη της ψυχής
κι από του νου τα ύψη
απ' το βυθό της θάλασσας
ως τις βουνοκορφές
ψάχνω να σε βρω
Μια σφαίρα υγρή
γύρω απ' τη γη
μια ουράνια δεξαμενή
εκεί που λούζονται οι ψυχές
πριν να χαθούν στο σύμπαν
με ένα πήδο ένα πρωί
να μπω με μια βουτιά εκεί
απ' τον βυθό, απ' τον πάτο
να δω τα πάνω-κάτω
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα
Αχ, να σε βρω, αχ, να σε βρω
μόνο για λίγο να σε δω
ν' ακούσω τη σκιά σου
να μου φωνάζει γεια σου
Ακούς στα δέντρα τα πουλιά
άνθρωποι είναι με φτερά
που φέρνουν τα μηνύματα
από τον άλλο κόσμο
Φυσάει αέρας στα κλαδιά
μου απαντούν ψιθυριστά
κι αυτό που ψάχνεις θα στο πουν
τα πιο βαθιά πηγάδια
Έψαξα γη και ουρανό
μια περπατώ και μια πετώ
στων δύο κόσμων το κενό
να βρω τη χαραμάδα
Στα βάθη των ωκεανών
ακούω τον ήχο των σεισμών
κι από την γη που άνοιξε
περνάω στον κάτω κόσμο
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα
Κάτι Μου Κρύβεις
Κάτι μου κρύβεις
τη καρδιά σου δε μ' ανοίγεις
κι όλο περνάει απ' το μυαλό μου το κακό
Πες μου τι τρέχει
η καρδιά μου εμένα αντέχει
ό,τι κι αν πεις, δε φταις εσύ, ούτε κι εγώ
Πες μου αν άλλον αγαπάς πες μου αν σε χάνω
εγώ θα γράψω ένα τραγούδι παραπάνω
δε θα μιλάν' οι στίχοι για γυναίκες σκάρτες
για κείνες που κρατάνε τις καρδιές σα κάρτες
Κι αν βρήκες άλλον ν' αγαπήσεις κι αν σε χάσω
θα βγω στους δρόμους και δε ξέρω που θα φτάσω
σε μέρη άγνωστα μονάχος θα γυρνάω
να τραγουδάω
Στα όνειρά μου,
δοκιμάζω τη καρδιά μου
σε βλέπω σ' άλλη αγκαλιά να ξενυχτάς
κι όλο μου λείπεις
είσαι δίπλα μου και λείπεις
Κάτι μου κρύβεις
τη καρδιά σου δε μ' ανοίγεις
κι όλο περνάει απ' το μυαλό μου το κακό...
Παραμύθι
Τον ήλιο, το φεγγάρι τη θάλασσα
ρωτάω μη την είδαν, αντάμωσα
κι ο ήλιος μου απαντάει απ' το βουνό
θα φέξω όλο τον κόσμο και θα τη βρω
Μου λέει το φεγγάρι και μου γελά,
στης μάνας της κοιμάται την αγκαλιά
εγώ θα τη ξυπνήσω όταν τη δω
εμένανε μ' ακούει σα της μιλώ
Κι η θάλασσα μου λέει απ' τα βάθη της,
εσύ θα 'σαι για πάντα η αγάπη της
τα κύματα θα στείλω του ωκεανού
να παν να της δροσίσουν καρδιά και νου
Κι η θάλασσα μου λέει απ' τα βάθη της
εσύ θα 'σαι για πάντα η αγάπη της
εγώ όλα τα ενώνω να σε χαρώ
τα δυο τα κάνω ένα, γη κι ουρανό
Υλαγιαλή
Γλυκό μ' αστέρι του Βοριά,
τώρα που σβήνουνε τα φώτα,
πάρε μακριά μου τη βαριά σκιά,
και δωσ' μου ρότα...
Υλαγιαλή, Υλαγιαλή, Υλαγιαλή,
μέσα στη νύχτα με πηγαίνουν οι ανέμοι,
κι όπου πατήσω και σταθώ σα το πουλί,
τρέμει η καρδούλα μου και το φτερό μου τρέμει...
'Αβυσσος άγρυπνη που πάντα με καλεί,
και σέρνει εκεί, σέρνει κεί πέρα τη ψυχή μου,
Υλαγιαλή, Υλαγιαλή, Υλαγιαλή,
λάμψε καλή σαν αστραπή χρυσού κι ασήμου...
_____________________________
Το Ξαρραβώνιασμα
Στίχοι: Νικ. Πετιμεζάς-Λαύρας
Δως του, καλέ μητέρα μου, δως του το δαχτυλίδι
να το κρεμάει με τ' άλλα του κλειδιά,
μαλαματένιο δεύτερο να φτιάξει έν' αντικλείδι
να κρυφανοίξει κι αλληνής καρδιά.
Δως του, καλέ μητέρα μου, τα τζοβαΐρια πίσω,
στολίδια και γιορντάνια του λαιμού,
και σου κρατώ το λόγο μου πως θ' απολησμονήσω
κι αυτόνε και τις έγνοιες του καημού.
Μα απ' όλα τα χαρίσματα, μανούλα, πιο πολύ
το 'χω στο νου και βάρος μου περίσσο:
για κείνο τ' αρραβώνα μας το μοναχό φιλί
πως να 'ταν βολετό να του γυρίσω.
_____________________________
Δε Μας Συγχωρώ
Στίχοι: Νίκος Πορτοκάλογλου
Είδα μέσα στη βουή
τη παλιά μ' αγάπη
τόσες θύελλες εκεί
τόσες πυρκαγιές
Πως να κλείσει η πληγή
πως να βγει τ' αγκάθι
γιατί βρήκαμε, γιατί
τόσες αφορμές
Θα 'μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δε σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα 'μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δε μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε
Στον υπόγειο σταθμό
μιαν οφθαλμαπάτη
μες στο πλήθος το βουβό
χάθηκε κι αυτή
Δεν το καταλάβαμε
πόσο αργεί η αγάπη
να δούμε δε προλάβαμε
το τέλος μας, αρχή
________________
Η Πρώτη Μας Νύχτα
Στίχοι: Κώστας Πρετεντέρης
Η πρώτη μας νύχτα,
αργά θα κυλήσει
εσύ, τ' όνειρό μου
και γύρω η σιωπή
Ποιος θα' χει το θάρρος
να πρωτομιλήσει
τη πρώτη τη λέξη
ποιος τάχα θα πει
Μα αν γίνουν τα μάτια
αγάπης καθρέφτης
και το μυστικό μας
στα χείλη μας βγει
Θα πούνε τ' αστέρια
πως πήγ' ένας κλέφτης
και πήρ' έν' αστέρι
και το' χει στη γη
Που Πας Χωρίς Αγάπη...
Που θα 'βρεις άκρη να σταθείς
και που φωτιά να ζεσταθείς
ποιος θα σου πλύνει τη πληγή
καρδιά μου...
Πόρτα που θα 'βρεις ανοιχτή
και ποιος διαβάτης θα σταθεί
γλυκό του λόγο να σου πει
καρδιά μου...
Πού πας χωρίς αγάπη
στη νύχτα, στη βροχή;
Το δρόμο θα τον χάσεις
καρδιά μου μοναχή.
Σα χελιδόνι ορφανό
θα ψάχνεις ήλιο κι ουρανό
και θα σε διώχνει ο βοριάς
καρδιά μου...
Κι ούτ' ένα χέρι θα βρεθεί
πονετικό να σε δεχτεί
ρόδο που θα 'χεις μαραθεί
καρδιά μου.
______________
Αγάπαμε
Στίχοι: Πυθαγόρας
Αγάπαμε,
μ' όλα τα λάθη που 'χω κάνει,
κράτα με.
Ένοχος είμαι απέναντί σου
τα 'παμε,
μα σ' αγαπώ.
Αγάπα με,
γίνομαι δρόμος να περάσεις,
πάτα με.
Έχω ανάγκη από σένα,
νιώσε με,
αγάπαμε.
Αγάπα με,
γιατί να ζήσω χώρια σου δε γίνεται,
νεράκι η ζωή μου και θα χύνεται
στις πέτρες δίχως νόημα γι' αυτό
Αγάπα με
και ξέχασε λοιπόν πως παρασύρομαι
και γείρε πάλι απάνω μου να γείρουμε,
αγάπη μόνο αγάπη σου ζητώ.
Ακόμα Σε Θυμάμαι
Ακόμα σε θυμάμαι
κι ούτε που κοιμάμαι
κι ούτε που μιλώ.
Οι ώρες που κυλάνε
όλες με ρωτάνε
πόσο σ' αγαπώ.
Γνώρισα πολλές,
μα τι τα θες...
Είσ' εσύ το φως
μες στις σκιές.
Ακόμα σε θυμάμαι,
που 'φυγες λυπάμαι
και μελαγχολώ.
Ας ήταν Θεέ μου πάλι
στ' άδειο προσκεφάλι
να σ' ονειρευτώ.
Γνώρισα πολλές,
μα είσαι η μόνη
αυτή που θ' αγαπώ
όσο θα ζω.
Φταίω Εγώ
Φταίω εγώ...
που δεν υπάρχεις τώρα μες στο σπίτι μας εδώ
να σου μιλήσω, να σε δω
το άγιο σώμα σου σαν το λουλούδι να μαδώ
με την ανάσα μου να τραγουδώ
Φταίω εγώ...
γιατί δεν σού'δειξα ποτέ μου πόσο σ' αγαπώ
Τώρα κι αν θέλω να στο πω
ένας αντίλαλος θα 'ρθεί στη κάμαρά μου εδώ
για να μου πει πως... φταίω εγώ...
Φταίω εγώ...
που τώρα είσαι ξένη, λατρεμένη μου μορφή
στο νού μου πύρινο καρφί
απογοήτευση σε κάποιου δρόμου τη στροφή
και στην αγρύπνια μου γεύση στυφή
Φταίω εγώ...
που τώρα κάποιος αλλος σ' έχει δίπλα του Θεό
κι απ' τ' αδιέξοδο να βγω
κάνε τα χέρια σου θηλιά απόψε να πνιγώ
γιατί που σ'έχασα... φταίω εγώ...
_____________________________
Αχ Ελλάδα
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά
και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
-σάμπως φταις κι εσύ καημένη-
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτειά
Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μη σε υποφέρω
Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσει πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σα το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι
Η πιο γλυκιά πατρίδα είναι η καρδιά
-Οδυσσέα γύρνα κοντά μου-
που τ' άγια χώματα της πόνος και χαρά
Καθένας είναι ένας που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας που σας σεργιανά
Κυρ-Διευθυντά Των Δίσκων...
"Βρέχει στην εθνική οδό
σε κάποιο της χιλιόμετρο
μούσκεμα μόνος περπατώ
με το τσιγάρο μου σβηστό
Βλέπω τ' αμάξια να περνούν
τους οδηγούς να μέ κοιτούν
μ' αδιαφορώ και προχωρώ
δε ξέρω καν για που τραβώ
Κάποια τραγούδια γύφτικα
από 'να κέντρο εδώ κοντά
λένε γι' αγάπες και φιλιά
μου βαλαντώνουν την καρδιά
Τώρα σε ποια 'γκαλιά ζεστή
να ξενυχτάς τη νύχτα αυτή
Κι έξ' απ' τη πόρτα τη κλειστή
εγώ, η πίκρα κι η βροχή..."
Κυρ-διευθυντά των δίσκων
έχω ενά νταλκά βαρύ
όργανο γλυκό θα πιάσω
τραγουδάκι να της φτιάσω
καν' το δίσκο ν' ακουστεί
Να το πω από το ράδιο
να της έδινα κουράγιο
να μ' ακούσει να με νιώσει
τό μυαλό της να διορθώσει
Κυρ-εταιρειάρχη βιάσου
άντε να 'χεις την υγειά σου
έχω να της πω πολλά
με μιαν όμορφη πενιά
κι ας με ρίξεις στα λεφτά
κι ας μη πάρω ποσοστά
Δε μπορώ να περιμένω
είμαι βρέφος πεινασμένο
μη μου λες γι' αναβολή
και με τυραννάς πολύ
Κυρ-διευθυντά των δίσκων
έχω στίχο κι υλικό
Να 'βγω να το τραγουδήσω
ίσως και τη μεταπείσω
στα κανάλια αν το πω
Την αγάπη μου δε ξέρεις
μ' απ' αυτή κι εσύ υποφέρεις
κι όταν πίνεις κι είσαι μόνος
κλαίει ο κρυφός σου πόνος
Νιώσε Με
Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα
τριγύρω οι άνθρωποι αν μ' αγαπούνε
για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά
για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε
Κι όμως να που δε ξέρω
ποιος εγώ, κι υποφέρω
νιώσε με, σώσε με
κι ό,τι θες στο προσφέρω
Eίναι στιγμές σιωπής που αναλογίστηκα
τους όρκους που 'δωσα
γλυκά μ' εσένα
και με τα λόγια μου
για μένα πείστηκα
τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα
Πολλοί ορκίστηκαν πως μ' αγαπήσανε
γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα
και σ' όσους πίστεψα, μ' εγκαταλείψανε
ανάγκη μ' είχανε, αυτό μονάχα
Παίξε Χρήστο Επειγόντως...
Παίξε Χρήστο επειγόντως κείνο το ρυθμό
χρέος, στο χορό να μπούμε, εθνικό,
να χορέψουν τσιφτετέλι όλοι οι λαοί
Γιαπωνέζοι, Αμερικάνοι, Γερμανοί.
Ω, η χαρά να 'ναι το σύνθημα
κι ο καημός το παρασύνθημα,
φλόγες μυστικές μ' αγγίζουνε
κι οι πυροσβέστες, -βρε-, σαστίζουνε.
Πες Μανώλη τη κουβέντα κείνη τη στρωτή
στο χορό να ξεστρατίσουν κι οι στρατοί,
να χορέψει και η φάρα των γιαχνί σοφών
στην Ακαδημία μέσα, Αθηνών.
Σουξεδιάρικο
Δήμαρχος εγώ δεν είμαι
για να μου παραπονιέσαι,
στον Καρπόζηλο να πας
και μαζί του να 'ξηγιέσαι.
Βρε καθέτως το καλάμι,
αχ, μας το καβάλησες
και τη ταπεινή μας γνώμη
συ την εχαράμισες.
Λάμπει σα το Βόρειο Σέλας
το λοφάκι της Καστέλλας.
Είσαι γύρω μου ενα θαύμα
κι είσαι μέσα μου ένα τραύμα.
Έβαλες σκιστή τη φούστα
και μου ζάλισες τα γούστα,
έχει γούστο να με στήσεις
και χαρμάνη να μ' αφήσεις.
Το πολύ το πηγαινέλα
την ανάβει τη κοπέλα,
το πολύ το νάνι-νάνι
κάνει το παιδί χαϊβάνι.
Τίποτα Δε Πάει Χαμένο...
Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.
Τίποτα δε πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή
τ' όνειρό σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".
Ποτέ δε λες η μοίρα
πως σε αδίκησε
μα μόνο η Ιστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία
στους δρόμους σκεφτικός
μα χθες μες στη πορεία
περνούσες γελαστός.
Του Διογένη Το Τσιφτετέλι
Δυόμισι χιλιάδες χρόνια μ' αγαπάς τρελά μου λες
Αχ αυτές -βρε- οι τρελές σου, οι υπερβολές
Μια στιγμή αν μ' αγαπούσες, μια στιγμίτσα μόνο αν
Στο ρηλάξ θα τη περνούσα μια ζωή γκανιάν
Του Διογένη εγγονό
με έχεις καταντήσει
Και στα ίσια θα στο πω
σ' αρχαίο μέλλον ζούμε κι οι δυό
Για πιθάρι έχω το νου,
φανάρι τη καρδιά μου
Ψάχνω ακόμα και παντού
να σε βρω ψεύτρα εδωκαιτωρατζού
Ζώντας στη δικιά σου φρίκη εκατάντησα φρικιό
Την αγάπη χάπι κάνεις να τη καταπιώ
Η δικιά μας ιστορία σα τον Αττικό ουρανό
Μα μπουκάρει η αιθάλη κι εθελοτυφλώ
Τρελή Κι Αδέσποτη
Νιώθω ποια είσαι όταν λες το σ' αγαπώ
σα μια βασίλισσα τσιγγάνα που περνάει
και παίρνει τις καρδιές σα να 'τανε μετρό
που φωτισμένο βάζει μπρος και ξεκινάει
Τρελή κι αδέσποτη παρόλη την αγάπη
έτσι σε θέλω κι έτσι είσαι αληθινά
έλα σαν όνειρο στο άδειο μου κρεβάτι
έλα 'δώ κάτω στη θλιμμένη μου καρδιά
Κι είσαι εκείνη που αν μαζί της κοιμηθώ
θα 'χω ξεχάσει ποιος να είμαι και που πάω
κι αν αφορμή 'σαι συ ν' αλλάξω εαυτό
το παρελθόν μου μπρος στα πόδια σου πετάω
________________________________
Σε Μια Σχεδία
Στίχοι: Χάρης Ρώμας
Σε μια σχεδία δίχως σχέδια και πυξίδα,
σκίζω στα δύο τη βαθειά γαλάζια λίμνη.
Μολίς προσπέρασα την ύστατη νησίδα
και ακουμπώ βαρειά κατάκοπη στη πρύμνη.
Ίσα που κράτησα νερό σ' ένα δοχείο.
Τ' άλλα φορτία τα κρατάω στη ψυχή μου.
Και τα αφτιά μου βασανίζει σαν ηχείο,
μια βοή που μου μιλά για τη ζωή μου.
Έτσι πορεύομαι στη λίμνη Αχερουσία.
Σε μια σχεδία, μια ζωή, σε ένα σώμα.
Κι αυτό που θα 'θελα μονάχα στην ουσία,
ένα φιλί από της μάνας μου το στόμα.
Γνώρισα πόλεις μονοπάτια και ανθρώπους.
Πρώτα αλλιώς, μετά αλλιώς, μέχρι που είδα...
όλα τα λάφυρα βρωμίζουνε τους κόπους
και ο χρυσός, στα χέρια πέτρωσε του Μήδα.
____________________________________
Αχ! Βρε Παλιομισοφόρια
Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Ένα βράδυ στη Καστέλα
σε μιαν όμορφη κοπέλα
που 'παιρνε τ' απεριτίφ της
ρίχτηκ' ένας τσίφτης
απ' τη Κοκκινιά
Δεν εγνώριζ' όμως ότι
τα 'χε μ' ένα Πειραιώτη
Πειραιώτη ντερμπεντέρη
σίδερο στο χέρι
άσσο στη μπουνιά
Αχ βρε παλιομισοφόρια
τι τραβάν' για σας τ' αγόρια
Αλλά και ο Κοκκινιώτης
ήταν παλληκάρι πρώτης
κι έτσι τώρα και οι δύο
στο νοσοκομείο
πήγαν σηκωτοί
Και οι δυό σε αφασία
μα εκείνη σημασία
που τους έφαγε η μαρμάγκα
και με άλλο μάγκα έκανε χαρτί
'Αστα Τα Μαλλάκια Σου...
'Αστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άστα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Τώρα που τα νιάτα σου είν' ολανθισμένα
'Αστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
Τη γαλάζια θάλασσα κοίτα την πλατιά
κι άστα ν' ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα 'ρθει καλοκαίρι
κι ύστερα φθινόπωρο θα 'ρθει σκυθρωπό
Στον τρελό τον ώμο σου σ' άπλωνα το χέρι
Θα σου πουν χίλιες φορές χίλια σ' αγαπώ
Θα 'ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα
που δε θα 'χεις κόκκινα χείλη σα φωτιά
Θα 'χεις τότε τα μαλλιά καλοχτενισμένα
Θα 'ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα
'Αστα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άστα ν' ανεμίζουνε στη τρελή νοτιά
Παλιά Γειτονιά
Δρομάκια σκοτεινά
που η αγάπη περνά
ντροπαλή τα δειλινά.
Καντάδα σιγανή
που γλυκά συγκινεί
κάποια γρίλια φωτεινή.
Αυλόπορτα βαριά
που στολίζ' η μουριά
κι η κληματαριά.
Μες στη καρδιά μου έχω κλείσει
και φυλαγμένα έχω βαθιά
το φτωχικό σου το ξωκλήσι
και μια γαζία σου ξανθιά.
Παλιά γειτονιά
στο δρομάκι το στενό σου,
η κάθε γωνιά
για μι' αγάπη μιλεί.
Παλιά γειτονιά
τραγουδάει το δειλινό σου
σ' ανθούς και κλωνιά
για ένα πρώτο φιλί.
Χαγιάτι φτωχικό
με το βασιλικό
και τη γλάστρα τη παλιά.
Αξέχαστες βραδιές
που σκορπάει ευωδιές
η ανθισμένη αμυγδαλιά.
Αγάπες, στεναγμοί,
γέλια, δάκρυα, λυγμοί,
όρκοι και φιλιά.
Κάθε καρδούλα τη σιμώνει
τη νύχτα ο έρως ελαφρά
και το φεγγάρι ασημώνει
κάποια μικρούλα ανηφοριά
Πες Μου Μια Λέξη
Πες μου μια λέξη,
αυτή τη μόνη λέξη
Σε λίγο πια θα φέξει
Θα 'ρθει χλωμή αυγή.
Κοντεύει έξι
κι ας πούμε αυτή τη λέξη
Που 'χει στα χείλη μπλέξει
Και δε τολμά να βγει.
Ο ουρανός,
ο μεγάλος ουρανός
Είν' ακόμα σκοτεινός
και η νύχτα κυλά
Μα εκεί ψηλά
κοίτα έν' άστρο που δειλά
Μοναχό φεγγοβολά
και μας χαμογελά
Νύχτα ασημένια
κι η κάθε σου η έννοια
Σ' απόχη μεταξένια
Από ξανθά μαλλιά
Στον Ουρανό Είν' Έν' Αστέρι
Στον ουρανό
είν' έν' αστέρι
είν' έν' αστέρι μακρινό
μες στον ατέλειωτο ουρανό,
στον ουρανό
είν' έν' αστέρι
που 'ναι μονάχο του και που το συμπονώ.
Στον ουρανό
είν' έν' αστέρι
τις νύχτες όταν τριγυρνώ
γυρνάει κι αυτό στον ουρανό,
στον ουρανό
βρήκα ένα ταίρι
βρήκα ένα σύντροφο της νύχτας φωτεινό.
Στον ουρανό
είν' έν' αστέρι
είν' έν' αστέρι εκεί ψηλά
που πάντα μου χαμογελά,
στον ουρανό
είν' ένα αστέρι
που του 'χω πει τα όνειρά μου τα δειλά.
Το περσινό
το καλοκαίρι
μες στης νυχτιάς την ομορφιά
μου εκρατούσε συντροφιά,
στον ουρανό
είν' έν' αστέρι
που μου το έκρυψε μια γκρίζα συννεφιά.
Υπομονή
Γειτονιά,
ο δρόμος σου στενός
παγωνιά
και γκρίζος ουρανός
μαύρη ζωή,
βράδυ πρωί
για συντροφιά
μια συννεφιά
υπομονή,
υπομονή,
υπομονή...
Κάντ' υπομονή
κι ο ουρανός
θα γίνει πιο γαλανός
Κάντε υπομονή
μια λεμονιά
ανθίζει στη γειτονιά
___________________________
'Ασπρα Καράβια
Στίχοι: Σωτήρης Σκίπης
'Ασπρα καράβια τα όνειρά μας
για κάποιο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρά μας.
Θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο
μυριστικό κι ευωδιαστό,
θα κόβουν δρόμο κι ένα δρόμο.
Κι από ψηλά θα μας φωτίζει
το φεγγαράκι το χλωμό
κι από ψηλά θα μας φωτίζει.
Και θ' αρμενίζουν, ω χαρά μας,
ίσα στο ρόδινο γιαλό,
άσπρα καράβια τα όνειρά μας.
Ήρθες Εψές...
Ήρθες εψές στον ύπνο μου
και μου ψιθύρισες
πως απ' τα ξένα μάτια μου
εξαναγύρισες
Τρέχω ο καλός να σε δεχτώ
μπρος στ' ακρογιάλι σου
Να γείρω όπως κι έναν καιρό
μες στην αγκάλη σου
Μα βρίσκω ολέρμο το γιαλό
κι έρμα τα κύματα
και παίρνω το δρομί και πάω
πέρα στα μνήματα
Ήρθες εψές στον ύπνο μου
και μου ψιθύρισες
μα από τα ξένα μάτια μου
δε ξαναγύρισες
_____________________
Και Που Λες Ευτυχία...
Στίχοι: Ρόνη Σοφού
Αν θυμάμαι καλά
σ' είδα στην επαρχία
και μου είπες δειλά
πως σε λεν' Ευτυχία
κι έτσι απλά ξεκινήσαμε
τη ζωή να γνωρίσουμε
Και που λες Ευτυχία
ευτυχία δε βρήκαμε
λίγα μόνο ψιχία
ευτυχίας χαρήκαμε
δε μας πέσαν λαχεία
τυχεροί δε σταθήκαμε
και που λες Ευτυχία
ευτυχία δε βρήκαμε
Αν θυμάμαι καλά
είπα έτσι στ' αστεία
πως μου τάζει πολλά
τ' όνομά σου Ευτυχία
μα πολλά δε ζητήσαμε
κι έτσι απλά ξεκινήσαμε
___________________
Κανείς Εδώ Δε Τραγουδά
Στίχοι: Τάκης Σιμώτας
Ραγίζει απόψε η καρδιά
με το μπαγλαμαδάκι
πολλά κομμάτια έγινε
σπασμένο ποτηράκι
Θυμήθηκα που πίναμε
σε τούτο το τραπέζι
τώρα ποιος ξέρει πού γυρνά
ποιος ξέρει τι γυρεύει
Κανείς εδώ δε τραγουδά
κανένας δε χορεύει
ακούνε μόνο την πενιά
κι ο νους τους ταξιδεύει
Τυχαία δήθεν αν τη δεις
φέρ' τη στο ταβερνάκι
κρυμμένος θα 'μαι στη γωνιά
για να τη δω λιγάκι
__________________________
Κι Αν Είμαι Rock
Στίχοι: Δώρα Σιτζάνη
Κι αν είμαι rock μη με φοβάσαι
έγινα κιόλας τριάντα χρονώ
νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι
anafranil και triptizol.
Μη με φοβάσαι μη με φοβάσαι
νύχτες αγρύπνιας να με θυμάσαι
μη με φοβάσαι μη με φοβάσαι
κι αν είμαι rock μη με φοβάσαι.
Μαύρο πουλί τσακισμένο στους τοίχους
εγώ είμαι εσύ κι αν είμαι rock
τρέμω τους ξένους φοβάμαι τους φίλους
καράβια δεμένα σ' έρημα ντοκ.
Που λέτε φίλοι εγώ το βρίσκω
νά 'ναι πολύ πολιτικό
νά 'μαι πουλί μαύρο στους τοίχους
κι όχι καράβι σ' έρημα ντοκ.
Κι αν με ρημάξανε χίλια νυστέρια
μ' ένα φτερό τρελό μοναδικό
στου Victor Jara πετάω τ' αστέρια
μες στ' αεράκι το ξωτικό.
Έλα Να Με Βρεις...
Μυρτάλι μαρτυρία μαρτυρία
η φλέβα που 'σπασεν εκεί αιμορραγεί
φλερτάρω με τον θάνατο ή με τη ζωή
δεν είναι πια δική μου επιλογή
Έλα να κάψουμε τα παλιά μας τα βιβλία
αφετηρία ύποπτη η Ελίτ
Έλα κοντά σε μένα εκεί στα νέα σύνορα
εκεί στα νέα σύνορα
τίναξε το σπίτι σου πες το τραγούδι
πες το πιο χαρούμενο τραγούδι
Κι έλα να με βρεις, έλα να βρεις, έλα να με βρεις...
Έχω ένα μελαγχολικό δωμάτιο στα Εξάρχεια
στο νούμερο εκατόν εφτά και πολύ έρωτα
κάτω απ' τις αφίσες τα σκουπίδια και τον τρόμο
μέσα στο βλέμμα σου το αστραφτερό
Θα τα βρούμε τα πράσινα λιβάδια
θα το βρούμε το μαγικό νερό
Κι έλα να με βρεις έλα να βρεις, έλα να με βρεις...
Φλερτάρω με τον θάνατο η με τη ζωή
δεν είναι πια δική μου επιλογή
έλα να με βρεις έλα να βρεις
αφετηρία ύποπτη η Ελίτ
Έλα να με βρεις έλα να βρεις, έλα να με βρεις...
___________________________________
Ζωή Κλεμμένη
Στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης
Ίσως εκείνο που ζητάς
εγώ να μη το έχω
κι απ' ό,τι ονειρεύτηκες
εγώ πολύ ν' απέχω.
Ίσως να μη σου φτάνω εγώ
γιατί πολλά ζητούσες
μα θα 'ταν όλα αλλιώτικα
αν λίγο μ' αγαπούσες.
Μη μ' αποφεύγεις μάτια μου
μη με κοιτάς σα ξένη
ζωή που δε μοιράζεται
είναι ζωή κλεμμένη.
Ίσως να σε κρατά εδώ
μονάχα η συνήθεια
μα όσα κι αν μου 'πες ψέμματα
σ' αγάπησα στ' αλήθεια.
Σήμερα
Σήμερα,
η ζωή μου όλη σήμερα
χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
τ' αύριο π' ονειρευόμουνα
Σήμερα,
η ζωή μου όλη σήμερα
Ήρθες πλάι μου και στάθηκες
έφυγες αλλά δε χάθηκες
Η ζωή μου περνά και χάνεται
η ζωή περνά και χάνεται,
χάνεται
η στιγμή που ποτέ δεν πιάνεται
η στιγμή ποτέ δεν πιάνεται
μάτια μου
Μια στιγμή και μ' αφήνεις μόνο μου
μια στιγμή και είμαι μόνος μου,
μόνος μου
Να σε δω και ας τελειώσει ο χρόνος μου
και ας τελειώσει τώρα ο χρόνος μου
μάτια μου
Σήμερα
η ζωή μου όλη σήμερα
Όσα πέρασαν δε μείνανε
και όσα έρχονται δε γίνανε
Σήμερα
η ζωή μου όλη σήμερα
Χτες αλλιώτικα σκεφτόμουνα
τ' αύριο π' ονειρευόμουνα
_____________________
Σταλιά-Σταλιά
Στίχοι: Διονύσης Τζεφρώνης
Αγόρι μου, στολίδι μου,
σα γέρνεις και μ' αγγίζεις
πιο πέρα κι απ' τα πέρατα
του κόσμου μ' αρμενίζεις.
Σταλιά-σταλιά κι αχόρταγα
τα πίνω τα φιλιά σου,
κουρνιάζω σαν αδύνατο
πουλί στην αγκαλιά σου.
Ματιά-ματιά, τα μάτια σου
αγάπη με χορταίνουν,
τη μέρα με πεθαίνουνε,
τη νύχτα μ' ανασταίνουν.
'Ασε να μπω στα χείλη σου
τη δίψα μου να σβήσω
και τη καρδιά σου, αγόρι μου,
δροσιά να τη ποτίσω.
Κάθε Μάρτη...
Κάθε Μάρτη, κάθ' Απρίλη, κάθε Μάη
το τρενάκι της καρδιάς μου ξεκινάει
και στης νιότης με γυρίζει τα λημέρια
στα μεγάλα τα ζεστά μου καλοκαίρια.
Τα γλυκά μου βασανάκια
τ' ανοιξιάτικα
μου ραγίζουν τη καρδούλα
κυριακάτικα.
Κάθε Μάρτη, κάθ' Απρίλη, κάθε Μάη
χελιδόνι η καρδιά μου και πετάει
και θυμάμαι κάτι αγάπες περασμένες
γελαστές και τρυφερές και πονεμένες.
_______________________________
Πάλι Θα Κλάψω
Στίχοι: Σέβη Τηλιακού
Μη χαμηλώνεις τα μάτια σου στο χώμα
γλυκιά μου αγάπη συγγνώμη μη ζητάς
κι αν η δική μου καρδιά πονά
θα τη γιατρέψω ξανά
Πάλι θα κλάψω
πάλι θα γελάσω
τι κι αν εσύ χαθείς
νύχτες πικρές
το ξέρω θα περάσω
ώσπου να ξεχαστείς
Μη με κοιτάζεις με μάτια βουρκωμένα
με μιαν αγάπη δε τελειώνει μια ζωή
από το κλάμα θα βγει μια χαρά
σα το καινούργιο πρωί
________________________________
Αερόπλανο Θα Πάρω
Στίχοι: Πάνος Τούντας
-Εγώ φεύγω και σ' αφήνω μια για πάντα βρε αλανιάρη
στην Αμερική θα πάω άλλονε να βρω
και μαζί του πια θα μείνω που με θέλει να με πάρει
με δολάρια θα μεθάω κι όλο θα γλεντώ
-Πάψε τα παλιογινάτια πεισματάρα μου
να χαρείς τα δυο σου μάτια παιχνιδιάρα μου
ξέρεις τι καπνό φουμάρω και για σένα πως μπορώ
αερόπλανο να πάρω να 'ρθω πάλι να σε βρω
-Και μ' αεροπλάνο να 'ρθεις κι όσο γρήγορα να φτάσεις
στο 'πα και στο ξαναλέγω πως δε σ' αγαπώ
μόρτη μου κακό θα πάθεις κι απ' τη ζήλια σου θα σκάσεις
στην Αμερική θα πάω για να παντρευτώ
-Βρε μη μου πατάς τον κάλο πεισματάρα μου
θα τα μπλέξεις δίχως άλλο παιχνιδιάρα μου
και μη μου γλιστράς σα χέλι αφού ξέρεις πως μπορώ
με τη κάμα μου στο χέρι να 'ρθω πάλι να σε βρω
-Δε φοβούμαι βρε μαγκίτη και θα φύγω απ' την Αθήνα
στην Αμερική θα πάω πως να σου το ειπώ
μέσα στον ουρανοξύστη θα περνάω όλο φίνα
με ουίσκι θα μεθάω κι όλο θα γλεντώ
-Μάθε πως απ' την Αθήνα πεισματάρα μου
δε μπορείς να κάνεις βήμα παιχνιδιάρα μου
και πως δε ψηφώ τον Χάρο κι αν μου φύγεις πως μπορώ
αερόπλανο να πάρω να 'ρθω πάλι να σε βρω
________________________________________________
Μη Της Το Πεις
Στίχοι: Κώστας Τουρνάς
Όταν τη δεις
με τον άλλο ξανά
κι αν μιλήσεις
πες της πως μ' είδες
πως είμαι καλά
και να ζήσεις
μη της το πεις
πως την έχασα
μα την αγαπώ
μη της το πεις
πως δε ξέχασα
και για κείνη ζω
Mη της μιλήσεις,
να με λυπάται
δε θέλω
ίσως μια μέρα
νιώσει το λάθος
και 'ρθει
Όταν τη δεις
πες της ό,τι μπορείς
να με σώσεις
μη της μιλήσεις
για μένα, μη πεις
μη προδώσεις
μη της το πεις
πως την έχασα
μα την αγαπώ
μη της το πεις
πως δε ξέχασα
και για κείνη ζω
_______________
Ας Ερχόσουν Για Λίγο
Στίχοι: Μίμης Τραϊφόρος
Που να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που είμαι μόνος, μα τόσο μόνος
και που μαζί μου παίζουν κρυφτό
πότε η θλίψη και πότε ο πόνος
Που να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που με χτυπάει τ' άγριο τ' αγέρι
να 'ρθεις και μ' ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι
Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά
Που να 'σαι, να 'ρθεις το βράδυ αυτό
σ' αυτούς τους δρόμους που σ' αγαπούνε
το ντουετάκι τους το γνωστό
τα βήματά μας να ξαναπούνε
Που να 'σαι να 'ρθεις το βράδυ αυτό
που 'γινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να 'ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου τη καταιγίδα
_________________________
Δε Λες Κουβέντα
Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Δε λες κουβέντα,
κρατάς κρυμμένα μυστικά
και ντοκουμέντα
κι ακούω μόνο
συνθήματα μεταλλικά
των μικροφώνω'
Ξέρω τ' όνομά σου
την εικόνα σου
και πάλι από την αρχή
ψάχνω για μια διέξοδο
γυρεύοντας
μι' αλλιώτικη ζωή
Περνούν οι νύχτες,
τα δευτερόλεπτα βαριά
στους λεπτοδείκτες
ζητώντας κάτι
που να μη γίνεται ουρλιαχτό
κι οφθαλμαπάτη
Στων χιλιομέτρων
την ερημιά και στη σιωπή
των χρονομέτρων
ακούονται τώρα
σειρήνες μεταγωγικά
κι ασθενοφόρα
_______________________
'Ασε Με Να Κάνω Λάθος
Στίχοι: Ανδρέας Τσιλιφώνης
'Ασε με να κάνω λάθος
Μην μου λες πως ειν' ντροπή
'Ασε με να βρω μονάχος
Ποιο το τέλος ποια η αρχή
'Ασε με μονάχο μου να νιώσω
Την ουσία μέσα σ' όλα που 'χεις πει
Αν αντίρρηση μου φέρεις
Θα θυμώσω και το ξέρεις
Αν με χάσεις αιτία θα 'σαι εσύ
'Ασε με να κάνω λάθος
'Ασε με να κούραστώ
'Ασε με να 'ρθω μονάχος
Και συγνώμη να σου πω
Έχω μπόλικο καιρό να κοροϊδεύω
Κάθε λέξη, κάθε έννοια και σκοπό
Έχω όρεξη πολύ να αλητεύω
Κι ας μη ξέρω για τι ψάχνω ή τι θα βρω
Μη μου λες για εξερευνήσεις
Και για χώρες μακρινές
Μη μου λες για κατακτήσεις
Και για μαζικές δομές
Πες μου μόνο πως περνούν τη νύχτα
Με δυο φίλους σ' ένα υπόγειο σκυφτό
Η σειρήνα πάνω ουρλιάζει
Και η σύριγγα αδειάζει
Και το αίμα χύνεται ζεστό
'Ασε με να κάνω λάθος
'Ασε με να δω καλά
'Ασε με να βρω μονάχος
Τι μου παίρνει τα μυαλά
'Ασε με να σου σφυρίξω στο σκοτάδι
Ένα γνώριμο παλιό σκοπό
'Ασε με να σου γεμίσω κάποιο βράδυ
Τα κενά με μουσική, rock'n'roll που συμπαθώ
'Ασε με να κάνω λάθος
Μη παριστάνεις το Θεό
Δεν μ' αρέσουν οι σωτήρες
Δε γουστάρω να σωθώ
Δε πειράζει αν μετά θα μετανιώσω
Δε τρέχει τίποτα αν διπλά θα κουραστώ
Δε με νοιάζει απαγοήτευση αν νιώσω
Αφού ξέρω πως έπαιξα και 'γω
__________________________
Αν Ήμουν Πλούσιος
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μεσάνυχτα στη γειτονιά,
η φτώχια, η γρίπη, η παγωνιά
κι ο πολιτσμάνος στη γωνιά
μες στο χιονιά.
Το υπόγειον έμπασε νερά,
περνάει το τρένο και σφυρά
και κλαίν' συνέχεια
τα μωρά στη γειτονιά.
Και δε μπορώ να κοιμηθώ,
να ονειρευτώ:
Πως είμαι πλούσιος,
πως ειμ' αφέντης,
βασιλιάς, ταξιδευτής.
Όσα κι εσύ κι εσύ κι εσύ
θα ονειρευτείς,
όταν θα σβήσουνε
τα φώτα της γιορτής.
Αν ήμουν πλούσιος,
αν ήμουν πλούσιος,
καραβοκύρης,
βασιλιάς, ταξιδευτής.
Όσα κι εσύ κι εσύ κι εσύ
θα ονειρευτείς,όταν θα σβήσουνε
τα φώτα της γιορτής.
Ξημέρωμα στη γειτονιά,
τρέχει ο παπάς στη λειτουργιά,
το καλυμμαύχι του στ' αφτιά
μες στο βοριά.
Κι ο γείτονας στ' αντικρυνό,
τη σούστα ζεύει στο στενό
και βλαστημάει
τον παραγιό τον ορφανό.
Η Αγάπη Όλα Τα Υπομένει
Δεν είν' τα μάτια σου μεγάλα
τόσο βαθιά και γαλανά
είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.
Δεν είν' τα λόγια σου σπουδαία
λόγια απλά, καθημερνά
μα είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.
Η αγάπη όλα τα υπομένει
η αγάπη όλα τα ελπίζει
δίνει ζωή στην οικουμένη
κι η γη γυρίζει - κι η γη γυρίζει.
Είσαι κι εσύ μι' αυγής λουλούδι
κάτι που εφήμερα περνά
μα είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.
Είναι τα λάθη σου μεγάλα
και κάθε λάθος σου πονά
μα είν' η αγάπη που τα κάνει
όλα αληθινά.
Δε ξέρει η αγάπη μοιρολόι
αρχή και τέλος δε γνωρίζει
χτυπάει τ' αόρατο ρολόι
κι η γη γυρίζει - κι η γη γυρίζει.
Αθήνα
Ξέρω μια πόλη που η άσφαλτος καίει
και δέντρου σκιά δε θα βρεις
μεγάλη ιστορία προγόνοι σπουδαίοι
λυχνάρι και τάφος της γης
Ξέρω μια πόλη στη νέα Σαχάρα
μιαν έρημο όλο μπετό
οι ξένοι οι στόλοι λαθραία τσιγάρα
παιδιά που δε ξέρουν κρυφτό
Θυμίζεις Αθήνα γυναίκα που κλαίει
γιατί δε τη θέλει κανείς
Αθήνα... Αθήνα... πεθαίνω μαζί σου
πεθαίνεις μαζί μου κι εσύ
Ξέρω μια πόλη στη γη της Αβύσσου
κουρσάρων κι ανέμων νησί
στης Πλάκας τους δρόμους πουλάς το κορμί σου
για ένα ποτήρι κρασί
Όταν Κοιτάς Από Ψηλά
Πολύ με πίκρανες ζωή
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ' ανέβω σ' έν' αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω
Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ τη πήρες σοβαρά
και συ τη πήρες σοβαρά
Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ' ένα μικρούλι τόπι
Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις
θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι
που στη στιγμή θα τους ξεχάσεις
Αγαπημένη μου, μη κλαις
πάμε μαζί ψηλά, αν θες
να δεις τη γη απ' τη σελήνη
ένα φεγγάρι είναι και κείνη
Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά
και συ τον πήρες σοβαρά
και συ τον πήρες σοβαρά
Μοιάζουν οι πύργοι με κουκλόσπιτα
και τα κανόνια με παιχνίδια
από ψηλά δε ξεχωρίζουνε
οι ομορφιές και τα στολίδια
Κι ό,τι σε πλήγωσε ή σε θάμπωσε
από ψηλά αν το κοιτάξεις
θα σου φανεί τόσο ασήμαντο
που στη στιγμή θα το ξεχάσεις
Μου 'πες "Σ' Αγαπώ"!
Όλοι ομπρέλα σήμερα κρατάνε
μα για μένα είναι ξαστεριά.
Μου 'πες "Σ' αγαπώ!" κι είναι σα να 'ναι
Μάης μήνας και καλοκαιριά.
Μου γελούν τ' αγάλματα στο δρόμο
παίζουν τα φανάρια το κρυφτό.
Πήρα κλήση απ' τον τροχονόμο
κι είπα γελαστός: "Ευχαριστώ"!
Μου 'πες "Σ' αγαπώ!" και τίποτ' άλλο
και τρέχω μες στους δρόμους σα τρελός
Τριαντάφυλλα στη πόρτα μου να βάλω
ν' ανοίξω τα παντζούρια μου στο φως.
Ν' ανοίξω το σαλόνι το μεγάλο
να μπεις εσύ, ο ήλιος κι ο Θεός.
Σήμερα δε παίρνω εφημερίδα
δε με νοιάζουν οι καημοί της γης.
Διάβασα τα μάτια σου και είδα
όμορφα τα νέα της ζωής.
Σα παιδί γυρνώ μέσα στις στράτες
κι έχω τόση αγάπη στη καρδιά.
Γέμισα τις τσέπες σοκολάτες
για να τις μοιράσω στα παιδιά.
Σπουδαίοι 'Ανθρωποι
Σπουδαίοι άνθρωποι, αλλά
Η μοναξιά τους παγώνει
Πηγαίνουνε στο σινεμά
Για να μη νιώθουνε μόνοι
Μα εγώ έχω εσένα
κι εσύ εμένα
Κι είν' η αγάπη μας χρυσό πουλί
Μα εγώ έχω εσένα
κι εσύ εμένα
Δυο π' αγαπιούνται είναι πολλοί
Θόρυβοι, φώτα, φωνές
Και μες στα γέλια το χιόνι
Τηλεφωνά συντροφιές
Για να μη νιώθουνε μόνοι
'Ασε Με Να Κάτσω Πλάι Σου
'Ασε με να κάτσω πλάι σου
κι ό,τι θέλεις συλλογίσου,
δε θα σου μιλήσω,
δε θα σου μιλήσω.
Μίλα με τους άλλους γύρω σου
για ν ακούω τη φωνή σου,
σε παρακαλώ,
σε παρακαλώ.
Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει,
πόσο σ' αγαπώ,
πόσο σ’ αγαπώ.
Γέρνεις και ο ίσκιος σου μ' αγγίζει
κι εγώ ριγώ
κι εγώ ριγώ.
'Ασε με απ' το ποτήρι σου
μια γουλιά να πιω ακόμα,
δίψασα πολύ,
δίψασα πολύ.
Φεύγει η ζωή και χάνεται
και τ' αφίλητό μου στόμα
κλαίει για ένα φιλί,
κλαίει για ένα φιλί.
Τα Ψέμματα
Κι ύστερ' αρχίσαμε γι' αστείο
Τα ψέματα στη συντροφιά
Κι είπαν να δώσουν το βραβείο
Στη μεγαλύτερη ψευτιά
Ο ένας είπε ότι είδε το Θεό
Ο άλλος είπε ότι πέταξε με πλοίο
Εσύ με κοίταξες και μου 'πες σ' αγαπώ
Κι όλοι σου δώσανε το πρώτο το βραβείο
Κι εγώ δε μίλαγα
το δρόμο κοίταγα
Η μέρα άρχιζε
κι εγώ ξεψύχαγα...
Το χελιδόνι 'χε παγώσει στα σκαλιά
και σα να ήταν η ψυχή μου το κοιτούσα
κι ενώ με γέμιζες με ψεύτικα φιλιά
μέσα μου σπάραζα μα σε χειροκροτούσα
Δεν Καταλαβαίνει
Αν θες για κάποιονε να κλάψεις
Καρδιά πικρή, καρδιά σκληρή
Κλάψε για κείνη που 'χει φύγει
Χαμένη ήτανε ψυχή
Δεν καταλαβαίνει, δεν κατάλαβε
τα κρυφά μηνύματα δεν τα 'λαβε
Δεν καταλαβαίνει, δεν καταλαβαίνει
Δεν είναι γι' αγάπη όλοι γεννημένοι
Ίσως η θύμησή της, ίσως
Κάνει καιρό να γιατρευτεί
Μα μη τη σκέφτεσαι με μίσος
Χαμένη ήτανε ψυχή
Θυσία
Σ' ανάμνηση με τούτο το κρασί
Σπονδή στη θύμησή σου και λατρεία
Για σένα κάνω απόψε σιωπηλή
Θυσία
Στο πάτωμα χρυσάνθεμα χλωμά
και δίπλα μια παλιά φωτογραφία
Στην θύμηση σου κάνω ταπεινά
Θυσία
Μονάχα μια παρηγοριά μου μένει
Τη νύχτα αυτή που χάνεται η ζωή μου
Θα ξέρω το ραδιόφωνο πως φέρνει
Πως φέρνει όπου και να 'σαι τη φωνή μου
Σου φέρνει όπου και να 'σαι τη φωνή μου
Χαϊδεύω στην κιθάρα μου ένα λα
Και μόνη της κυλά η μελωδία
Θλιμμένες νότες κάνουν απαλά
Θυσία
Στη πόρτα μου χτυπάει ο βοριάς
Ποτάμια η βροχή στη τζαμαρία
Απόψε ο Θεός κάνει για μας
Θυσία
____________________________________
συνεχίζεται εδώ ... --->
