Πρόλογος
Αυτό το άρθρο, έλειπε νομίζω, από το Στέκι κι είναι η ιστορία -αν θέλετε- ενός κοριτσιού κι ενός τριαντάφυλλου, η ιστορία του τριαντάφυλλου, στον αρχαίο κόσμο, μύθοι και θρύλοι γι’ αυτό και γενικά, ό,τι αφορά στο τριαντάφυλλο, συνοπτικά. Από τα αρχαία χρόνια, το τριαντάφυλλο παραμένει η αξεπέραστη βασίλισσα των λουλουδιών, σύμβολο ομορφιάς και μεγαλοπρέπεια μεταξύ όλων των λαών του κόσμου.
Οι ποιητές όλων των εποχών
τραγουδάνε γι’ αυτό.
Δεν υπάρχει τίποτα
πιο τρυφερό
κι όμορφο στον κόσμο,
από αυτή τη δέσμη
των κόκκινων πετάλων,
που στόλισε ένα βάζο
γεμάτο άρωμα. Σ. Μαρσάκ
Τα όμορφα, εμβληματικά τριαντάφυλλα που γνωρίζουμε κι αγαπάμε έχουν ένα λουλουδένιο άρωμα που τα ‘χει κάνει ένα από τα πιο δημοφιλή λουλούδια στον κόσμο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Εξαιρετικά ποικιλόμορφο, το ρόδο χρησιμοποιείται στη περιποίηση της επιδερμίδας, στα αρώματα, στα επιδόρπια και τα εκλεπτυσμένα βοτανόλουτρα. Ένα σύμβολο αγάπης.
Φτάνουνε τα λόγια και πολλά είπα, γι’ αυτό πάμε παρεούλα.
Εισαγωγή
Η τριανταφυλλιά (επιστ. ονομ.: Ροδή, Rosa) είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Ροδοειδών (Rosaceae). Ανήκει επίσης στα Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta), Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida), Ροδίδες (Rosidae), Ροδώδη (Rosales). Είναι καλλωπιστικό και φυλλοβόλο φυτό. Αποτελείται από τη ρίζα, το βλαστό, τα φύλλα και τα μπουμπούκια της. Η ρίζα της τριανταφυλλιάς είναι αποξυλωμένη και διακλαδίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Συνεχίζοντας, ο βλαστός της αρχικά είναι τρυφερός και πράσινος, ενώ κάποια στιγμή αρχίζει να σκληραίνει και να αποξηραίνεται. Επίσης, ο βλαστός εξωτερικά έχει αγκάθια, όπως και τα φύλλα στις άκρες τους. Τα άνθη της τριανταφυλλιάς βγαίνουν στις άκρες των τρυφερών βλαστών. Στην αρχή είναι κλειστά τα μπουμπούκια της, ενώ σιγά σιγά αρχίζουν να ανοίγουν και να ξεπετάγονται τα πέταλα. Τα πέταλα έχουν διάφορα χρώματα όπως λευκό, κόκκινο, ροζ, κίτρινο κι άλλα. Το χρώμα των λουλουδιών τους είναι ανάλογο με την ποικιλία της κάθε τριανταφυλλιάς.
Η τριανταφυλλιά πολλαπλασιάζεται με 5 τρόπους: με παράρριζα, με σπέρματα, με καταβολάδες, με μοσχεύματα και με μπόλιασμα. Εκτός από την ομορφιά και τα ευωδιαστά άνθη, παρέχει κι αιθέριο αρωματικό λάδι εξαιρετικής ποιότητας, που παίρνουμε από τα ροδοπέταλά της και που χρησιμεύει στην παρασκευή αρωμάτων. Επίσης τα πέταλα των τριαντάφυλλων, κυρίως τα ροζ, μπορούν να γίνουνε και γλυκό.
Το Rose είναι μια κοινή ονομασία που δίνεται στους αγκαθωτούς θάμνους και τ’ αναρριχώμενα φυτά του γένους Rosa (Rosaceae). Περισσότερα από 100 είδη ρόδων έχουνε καταγραφεί σ’ όλο τον κόσμο. Επειδή το τριαντάφυλλο είναι ένα δημοφιλές φυτό κήπου, είναι σχεδόν αδύνατο να προσδιοριστεί ο αριθμός των υπαρχουσών ποικιλιών. Η χλωρίδα των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου καταγράφει 24 είδη που αναπτύσσονται σε αυτή τη περιοχή.
Μια περίπλοκη ιστορία της καλλιέργειας των ρόδων, όπως συχνά περιγράφεται στις βιβλιογραφίες της βοτανολογίας. “Παλιά τριαντάφυλλα” είναι ο όρος που χρησιμοποιείται για τις ομάδες τριαντάφυλλων που υπήρχανε πριν από το 1867, όταν το πρώτο υβριδικό τριαντάφυλλο τσαγιού, το La France εμφανίστηκε. Οι ακόλουθες ομάδες είναι σημαντικές και δίνονται παραδείγματα ποικιλιών. Το Rosa × damascena είναι ροζ τριαντάφυλλο που ‘ναι καλλιεργούμενο υβρίδιο κι επομένως σωστά γράφεται ως Rosa × damascena. Υποστηρίζεται πως αναπτύχθηκε στο Ιράν κι είναι διασταύρωση δύο διαφορετικών ειδών. Επίσης, τα αρχεία απολιθωμάτων δείχνουν ότι τα είδη των ρόδων υπάρχουνε στον πλανήτη για πάνω από 25 εκατομμύρια χρόνια. Οι αρχαιότερες ιστορικές καταγραφές σε πλάκες της Μεσοποταμίας δείχνουν ότι το τριαντάφυλλο έγινε γνωστό στους ανθρώπους πριν από περίπου 5.000 χρόνια.
Ρόδο: Ο Βασιλιάς των ανθέων
Ο φυσιοδίφης φιλόσοφος Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79 μ.Χ.) περιέγραψε τις στυπτικές ιδιότητες του τριαντάφυλλου και τη χρήση των πετάλων και των λουλουδιών στην ιατρική για διαταραχές του κεφαλιού, του αυτιού, του στόματος, των ούλων, των αμυγδαλών, του στομάχου, του ορθού και της μήτρας. Τα λουλούδια τοποθετημένα σε μείγμα νερού και ξυδιού, λέγεται ότι σταματάνε την αιμορραγία των γυναικών. Επίσης ο Διοσκουρίδης (40-90 μ.Χ.) έγραψε για τις δροσιστικές και στυπτικές ιδιότητες των τριαντάφυλλων και συνέστησε το λικέρ από τριαντάφυλλο μαγειρεμένο σε κρασί για τη θεραπεία πονοκεφάλων και παθήσεων των ματιών, των αυτιών, των ούλων, του πρωκτού και της μήτρας. Οι στυπτικές, καρδιακές κι εγκεφαλικές τονωτικές ιδιότητες των μπουμπουκιών του, αναφέρονται στη παραδοσιακή ιατρική της Αγιουρβέδα στην Ινδία. Τα πέταλα χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση της αιμορραγίας της μήτρας κι εφαρμόζονται τοπικά για στοματικά έλκη. Επίσης, το λάδι χρησιμοποιείται για να συγκαλύψει τη δυσάρεστη οσμή ορισμένων αλοιφών.
Πολλοί μύθοι και πεποιθήσεις συνδέονται με την εμφάνιση των ρόδων στη γη. Οι εικόνες κάθε φυτού προσωποποιούνται μέσα τους, η ομορφιά κι η δύναμή τους. τραγουδιούνται. Στους μύθους γίνεται λόγος για τα σημεία που μπορούν να συνδεθούν με έναν ή άλλον εκπρόσωπο του κόσμου της χλωρίδας. Υπάρχουν πολλοί μύθοι γι’ αυτή την εκπληκτική δημιουργία της φύσης. 
Θάμνος Τριανταφυλλιάς
Υπάρχουνε στοιχεία για τη χρήση του τριαντάφυλλου από τον μινωικό κι αιγυπτιακό πολιτισμό ήδη από το 1600 π.Χ. Ο Κινέζος φιλόσοφος Κομφούκιος (551-479 π.Χ.) έγραψε για τη σημασία του τριαντάφυλλου στη Κινεζική Αυτοκρατορία. Σύμφωνα με αυτόν, τα ρόδα εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από τον Αυτοκράτορα στη διάρκεια της δυναστείας Zhou και φυτεύτηκαν στους Βασιλικούς Κήπους κι η Βασιλική Βιβλιοθήκη υποτίθεται ότι περιείχε πάνω από 600 βιβλία για τη καλλιέργεια τριαντάφυλλου.
Στην Ιρανική Παραδοσιακή Ιατρική, το αφέψημα των λουλουδιών χρησιμοποιήθηκε για τη θεραπεία των πόνων στο στήθος και στη κοιλιά, της εμμηνορροϊκής αιμορραγίας και των πεπτικών παθήσεων. Τα αφεψήματα του αποξηραμένων πετάλων χρησιμοποιούνταν κι ως διουρητικό και το συνιστούσανε για την ανακούφιση του πυρετού. Επίσης, τα ροδοπέταλα μαγειρεύονταν με ζάχαρη ή μέλι και τα χρησιμοποιούσανε για τη τόνωση πνεύματος και σώματος. Οι τριανταφυλλιές χρησιμοποιούνται επίσης από τους Ιρανούς με ψωμί. Σήμερα απολαμβάνουμε το παραδοσιακό γλυκό του κουταλιού, τριαντάφυλλο, στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, μιας και χαρακτηρίζονται ως τα πιο αρωματικά. Το αιθέριο έλαιο τριαντάφυλλου πάντα θα εκφράζει μια ζεστή, παραδοσιακή θηλυκότητα που συχνά μας ζεσταίνει τη βραδινή ατμόσφαιρα, μας βελτιώνει τη διάθεση και μας χαρίζει μοναδική φροντίδα στο πνεύμα, στο σώμα και τη ψυχή.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι υπάρχουν τόσοι θρύλοι για το τριαντάφυλλο, επειδή είναι η ίδια αρχαία κουλτούρα όπως η σίκαλη, το κριθάρι ή το σιτάρι. Μεταξύ της τεράστιας ποικιλίας των φυτών, έχει καταλάβει ένα αξιόλογο μέρος από την αρχαιότητα κι απολαμβάνει την αγάπη και τη δημοτικότητα μεταξύ σχεδόν όλων των λαών του κόσμου. Ήτανε λατρεμμένο, χρησίμευσε ως σύμβολο της χάρης στη ποίηση και τη ζωγραφική. Τόσοι θρύλοι και μύθοι έχουνε δημιουργηθεί σχετικά με το τριαντάφυλλο που δικαίως λέγεται βασίλισσα λουλουδιών.
Σύμφωνα με τις υποθέσεις των επιστημόνων, τ’ όνομα του ρόδου προέρχεται από την αρχαία περσική ονομασία του φυτού “wrodon“, από τους Έλληνες μετατράπηκε σε ρόδιο, από τους Ρωμαίους ρόζα. Είναι γνωστό πως οι πρώτες πληροφορίες για το ρόδο βρίσκονται στους αρχαίους ινδικούς θρύλους, αν κι η Περσία θεωρείται η πατρίδα του. Από κείνους τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα, το τριαντάφυλλο θεωρείται η αξεπέραστη βασίλισσα των λουλουδιών, σύμβολο ομορφιάς και μεγαλοπρέπειας. Για πολλές χιλιετίες, ήταν και παραμένει ένα αγαπημένο λουλούδι πολλών λαών. Η αγάπη γι’ αυτό, δεν υπόκειται στη μόδα κι επομένως, ίσως γι’ αυτό, έχουνε συγκεντρωθεί αμέτρητοι μύθοι για το τριαντάφυλλο.
Στην αρχαία Ινδία, αυτό το φυτό ήταν ιδιαίτερα σεβαστό. Εκείνοι που το έδωσαν στους βασιλιάδες αμέσως έδωσαν πλούτο και χρυσό. Και στην Ελλάδα πιστεύεται πως το ρόδο είναι λουλούδι των νικητών, επομένως δρόμοι από τα πέταλα αυτού του λουλουδιού ήτανε στολισμένοι μπροστά τους. Από τη στιγμή της παγανισμού στη Γερμανία υπήρχε ένας μύθος: είχε έρθει νωρίς η άνοιξη κι ο θεός της φωτιάς, Λόκι ήτανε χαρούμενος και γελούσε τόσο ώστε ακόμα κι ο τελευταίος παγετός υποχώρησε κι από τα χιόνια άρχισαν να εμφανίζονται πανέμορφα κι ευαίσθητα ρόδα.
Η ομορφιά και η μυστικιστική της έκκληση πάντα προσελκύουνε τη προσοχή ενός ατόμου. Ήταν αγαπημένο, λατρευόταν, μας μιλάει από αμνημονεύτων χρόνων και για το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρόνου θεωρήθηκε ιερό σύμβολο. Το άρωμα των τριαντάφυλλων έχει πάντα συνδεθεί με κάτι θεϊκό, υποβλητικό. Από τους αρχαίους χρόνους έχει διατηρηθεί το έθιμο για τη διακόσμηση ναών με ζωντανά τριαντάφυλλα. Ναι, ίσως, το τριαντάφυλλο είναι ένα από τα λίγα λουλούδια, για τα οποία έχουν δημιουργηθεί τόσοι θρύλοι και μύθοι.
Τέλος, το ρόδο είναι ένα πολύ σεβαστό λουλούδι. Από την αρχαιότητα, θεωρείται σύμβολο του παραδείσου, της καθαρότητας και της αγνότητας.
Το Τριαντάφυλλο
* Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά δεδομένα, το τριαντάφυλλο υπήρξε στη Γη για περίπου 25 εκατομμύρια χρόνια και καλλιεργήθηκε στον πολιτισμό για περισσότερα από 5000 χρόνια! Τη 2η χιλιετία π.Χ., τα τριαντάφυλλα απεικονίστηκαν στους τοίχους των κατοικιών στη Κρήτη και μετά από χιλιετίες στους τάφους των Φαραώ στην Αρχαία Αίγυπτο. Αναπτύχθηκε στους κήπους της Ανατολής πριν από μερικές χιλιετίες κι η 1η πληροφορία για το τριαντάφυλλο βρίσκεται στους αρχαίους ινδικούς θρύλους, αν κι η Περσία θεωρείται η πατρίδα του. Στην αρχαία Περσική γλώσσα, η λέξη “Rose” = “Gul” σημαίνει κυριολεκτικά “πνεύμα“. Οι ποιητές της αρχαιότητας αποκαλούσαν το Ιράν, Gulistan, δηλ. χώρα των τριαντάφυλλων -και του πνεύματος.
Ινδική θεά της ομορφιάς Lakshmi γεννήθηκε από μια ανθοφορία
τριαντάφυλλου που αποτελείται από 108 μεγάλα και 1.608 μικρά πέταλα.
* Ο Βισνού, ο θεματοφύλακας του σύμπαντος, αφού είδε αυτή την ομορφιά να κοιμάται στο πανέμορφο ροζ λίκνο της, άδραξε την ομορφιά της, τη ξύπνησε μ’ ένα φιλί και την έκανε γυναίκα του. Στην αρχαία Ινδία, το ρόδο ήτανε τόσο τιμημένο που υπήρχε ένας νόμος σύμφωνα με τον οποίο όλοι όσοι φέρναν ένα ρόδο στο βασιλιά θα μπορούσαν να του ζητήσουν οτιδήποτε. Σύμφωνα με τον ινδικό μύθο, στη διάρκεια των εορτασμών, ο ηγέτης διέταξε να γεμίσουν μια τάφρο νερού με ροζ πέταλα. Αργότερα, οι άνθρωποι παρατήρησαν ότι το νερό ήτανε καλυμμένο με μια ροζ ουσία. Έτσι εμφανίστηκε το ροδοπέταλο ή μετέπειτα ροδόνερο.
Ένας από αυτούς τους μύθους μας λέει πώς προέκυψε μια διαφωνία μεταξύ του θεού Βισνού και του θεού Μπράχμα: ποιο λουλούδι θεωρείται το πιο όμορφο; Ο Βισνού επέμεινε πως είναι το τριαντάφυλλο κι ο Μπράχμα προτιμούσε το άνθος του λωτού. Ωστόσο, ο δεύτερος άλλαξε αμέσως γνώμη μόλις είδε το θέμα της διαφοράς: το τριαντάφυλλο ήταν αναμφισβήτητα η θεά των λουλουδιών.
Ρόδο μίνι
* Σύμφωνα με τον αρχαίο Έλληνα ποιητή Ανακρέοντα, το τριαντάφυλλο γεννήθηκε από λευκόχρυσο αφρό που κάλυπτε το σώμα της Αφροδίτης. Από τα κύματα της θάλασσας γεννήθηκε η θεά του Έρωτα, η Αφροδίτη. Μόλις βγήκε στη ξηρά, αφρώδεις νιφάδες απ’ το σώμα της, άρχισαν να μετατρέπονται σε πλούσια λευκά τριαντάφυλλα. Η θεά του νησιού Ρόδος θεωρούσε τη νύφη της Ρόδα, της συζύγου του Ήλιου, πολιούχο του νησιού. Τ’ όνομα της Ρόδου προέρχεται από ένα ρόδο και τ’ όνομα, με τη σειρά του, έδωσε το όνομα στο νησί. Στη Ρόδο επίσης, υπήρχε ένας από τους πιο μεγαλόπρεπους ναούς της Αφροδίτης, ακόμη και νομίσματα του θεϊκού ρόδου κόπηκαν.
Από τους πιο γνωστούς ελληνικούς είναι αυτός της Ροδάνθης. Μιας νέας που ζούσε κάποτε στη παλιά Κόρινθο. Οι θεοί της είχανε χαρίσει σπάνια ομορφιά και σοφία. Συχνά οι σοφοί της πόλης συγκεντρώνονταν σπίτι της για να θαυμάσουν την ομορφιά και την εξυπνάδα της. Μια μέρα η Ροδάνθη κάλεσε μερικούς φίλους στο σπίτι να περάσουν μαζί μερικές ευχάριστες ώρες τρώγοντας, πίνοντας και συζητώντας. Μα το κρασί που τους πρόσφερε ήταν άφθονο κι οι καλεσμένοι της μέθυσαν. Ένας για να τη πειράξει της είπε ότι μια γυναίκα δεν μπορεί ποτέ να παραβγεί στην εξυπνάδα και τη σοφία μ’ έναν άνδρα. Εκείνη του απάντησε πως η σοφία δεν είναι προνόμιο των ανδρών. “Μη ξεχνάς την Αθηνά που ονομάστηκε θεά της σοφίας, ενώ κανείς από τους άνδρες θεούς δεν ονομάστηκε έτσι“, του είπε. Η απάντησή της εξαγρίωσε κάποιους από τους καλεσμένους της, που θεώρησαν ότι τα λόγια της ήτανε προσβολή απέναντι στους θεούς. “Τέτοια προσβολή απέναντι στο μεγάλο Δία τιμωρείται μόνο με θάνατο!“, φώναξε κάποιος.
Η Ροδάνθη αντιλήφθηκε ότι δεν υπήρχε τρόπος να ηρεμήσει τους φίλους της κι επειδή φοβήθηκε για τη ζωή της, έτρεξε προς τη πόρτα για να βγει από το σπίτι. Οι εξαγριωμένοι καλεσμένοι τινάχτηκαν από το τραπέζι και τρέξανε ξωπίσω της για να τη προλάβουν. Απελπισμένη όρμησε μέσα στο ναό της Άρτεμης για να σωθεί. Ήλπιζε πως οι διώκτες της θα σέβονταν τον ιερό χώρο και δε θα τολμούσαν να της κάνουν κακό. Ζάρωσε τρομοκρατημένη πάνω στο άγαλμα της θεάς, όμως εκείνοι δε δίστασαν καθόλου, το κρασί είχε θολώσει τη κρίση τους. Ο πρώτος που πήγε να την αγγίξει έβγαλε μια κραυγή γεμάτη έκπληξη και πόνο. Η όμορφη νέα είχε εξαφανιστεί και στη θέση τις υπήρχε τώρα ένα φυτό με υπέροχα λουλούδια, αλλά με κλαδιά γεμάτα μυτερά αγκάθια. Η θεά Άρτεμη μεταμόρφωσε τη Ροδάνθη σε λουλούδι για να τη σώσει από τη μανία των μεθυσμένων φίλων της και γέμισε τα κλαδιά του με αγκάθια για να προστατεύεται από τους εχθρούς του. Σε μια παραλλαγή του ίδιου μύθου, μνηστήρες πολιορκούνε τη Ροδάνθη, που όμως δεν επιθυμεί κανένα. Νευριασμένη η θεά Άρτεμη, βλέποντας τη μανία των ανδρών, μεταμορφώνει τη Ροδάνθη σε τριανταφυλλιά και τους μνηστήρες σε αγκάθια.
Τα λευκά τριαντάφυλλα της ιερής Αφροδίτης μεταφέρθηκαν στους ναούς της θεάς και διακοσμούσαν το βωμό και τον κήπο γύρω τους. Τα τριαντάφυλλα παρέμειναν λευκά ως ότου η καρδιά της Αφροδίτης βροντοχτυπήθηκε από τρομερά νέα: ο αγαπημένος της Άδωνις βρισκότανε τραυματισμένος χαροπαλεύοντας, από έναν αγριόχοιρο. Στη συνέχεια, η θεά τρέχει στο δάσος της Πύθου, όπου κειτόταν ο αγαπημένος της κι όπως έτρεχε, δεν πρόσεξε στη ταραχή της τα αγκάθια που καλύπτανε τα τριαντάφυλλα και κεντήσανε τα πόδια της ματώνοντάς τα. Μερικές σταγόνες αυτού του θείου αίματος πέφτουνε στα τριαντάφυλλα κι από λευκά, γίνονται ολοκόκκινα.
Ένας άλλος εξίσου γνωστός μύθος λέει ότι το τριαντάφυλλο δημιουργήθηκε από την θεά των λουλουδιών και της βλάστησης την Χλωρίδα. Μια μέρα η Χλωρίδα βρήκε το άψυχο σώμα μιας νύμφης στο δάσος και το μεταμόρφωσε σε λουλούδι. Κάλεσε τότε την Αφροδίτη, τη θεά της αγάπης και της ομορφιάς και το Διόνυσο, το θεό του κρασιού. Η Αφροδίτη χάρισε στο λουλούδι ομορφιά κι ο Διόνυσος το νέκταρ για γλυκειά ευωδιά. Ο Ζέφυρος, ο θεός του ανέμου, φύσηξε μακριά τα σύννεφα κι έτσι ο Απόλλωνας, ο θεός του Ήλιου, μπόρεσε να λάμψει και να κάνει το λουλούδι ν’ ανθίσει. Επίσης, αναφέρεται ότι ο Άρης, ο θεός του πολέμου, χάρισε στο λουλούδι τ’ αγκάθια, για να προστατεύει την ομορφιά του. Έτσι έγινε το τριαντάφυλλο κι εστέφθη “Βασιλιάς των λουλουδιών”.
Ένας άλλος μύθος μας λέει πως ο Έρωτας, μυρίζοντας το άρωμα ενός τριαντάφυλλου, κεντήθηκε από μια μέλισσα. θυμωμένος, έρριξε ένα βέλος στο λουλούδι και τη μέλισσα και το βέλος αυτό μετατράπηκε σε αγκάθι. Έχει γραφτεί επίσης, ότι η Κυβέλη δημιούργησε το τριαντάφυλλο για να εκδικηθεί την Αφροδίτη μειώνοντας έτσι την ομορφιά της. Ένας άλλος μύθος λέει ότι το ρόδο γεννήθηκε από ένα χαμόγελο του Έρωτα, ενώ σύμφωνα μ’ άλλον, έπεσε από τα μαλλιά της Αύρας ενώ αυτή χτενιζόταν.
Σύμφωνα μ’ έναν άλλο μύθο, ένα λευκό τριαντάφυλλο έγινε κόκκινο στη διάρκεια μιας από τις γιορτές των θεών στον Όλυμπο. Ο Έρωτας κατά λάθος έριξε κάτω τον αμφορέα του με νέκταρ, που χύθηκε στα λευκά τριαντάφυλλα που άνθιζαν εκεί, τα ‘βαψε κόκκινα και τους έδωσε μια υπέροχη μυρωδιά. Ένας ακόμη ποιητικός μύθος για τη δημιουργία ενός κόκκινου τριαντάφυλλου από τη θεά Χλωρίδα (Ήβη, ή Φλόρα θεά των Ρωμαίων), που χτυπήθηκε από το βέλος του Έρωτα και πυροδότησε μια παθιασμένη αγάπη γι’ έναν άντρα. Στη συνέχεια, ριγμένη σε ανυπόμονο πάθος, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα λουλούδι που γελά και φωνάζει -συνδυάζει τόσο τη θλίψη όσο και τη χαρά. Βλέποντας το υπέροχο λουλούδι που μεγαλώνει στο χέρι της, η θεά με θαυμασμό ήθελε ν’ αναφωνήσει: Έρως (αυτό ήταν το όνομα των Ελλήνων του Αμπούρ), αλλά ξεχάστηκε κι έχοντας προφέρει μόνο τη 2η συλλαβή, φώναξε μόνο: “Ρω-” (=ανθίζοντας). Τα λουλούδια που βγήκαν έτσι, πήραν απ’ αυτή τη λέξη κι έκτοτε αυτό το λουλούδι ονομαζότανε ρόδο.
Κι εδώ είναι ένας άλλος μύθος που λέει ότι το τριαντάφυλλο οφείλει τη προέλευσή του στη θεά Άρτεμη. Στην αγάπη της με τον Έρωτα, ζήλεψε την υπέροχη νύμφη Ροζαλία. Μια μέρα λοιπόν, με άγριες διαθέσεις, άρπαξε την ατυχή νύμφη τραυματίζοντάς τη στο πλησιέστερο θάμνο στα αγκάθια του και τη σκότωσε. Ο Έρωτας, μαθαίνοντας για τη πικρή μοίρα της αγαπημένης του, έσπευσε στη σκηνή του εγκλήματος και, βρίσκοντάς την άψυχη, με θλίψη, ξέσπασε σε δάκρυα. Τα δάκρυά που στάζαν από τα μάτια του, πέφτουνε πάνω στο θάμνο, σαν δροσιά, και -θαύμα! – ο θάμνος που άρχισε να καλύπτεται με θαυμάσια λουλούδια. Τα λουλούδια ήτανε τριαντάφυλλα.
Οι μύθοι είναι ενδιαφέροντες σχετικά με τη προέλευση των αγκαθιών στο τριαντάφυλλο. Σύμφωνα με μια εκδοχή, ο Bάκχος, κυνηγά μια νύμφη κι εμποδίστηκε από έναν αδιαπέραστο φράχτη από αγκάθια και διέταξε να γίνει ένας φράχτης από τριαντάφυλλα αντί των αγκαθιών. Ωστόσο, αργότερα, βλέποντας ότι ο φράχτης ούτε έτσι μπορούσε να κρατήσει τη νύμφη, ο Βάκχος εμπλούτισε το τριαντάφυλλο με αγκάθια. Στο έργο του αρχαίου συγγραφέα Aπουληίου Μεταμορφώσεις, ο κύριος χαρακτήρας Λούκιος, που μετατράπηκε σε γαϊδούρι λόγω μαγείας, γυρίζει στους θεούς για βοήθεια. Η Ίσις του προτείνει να φάει ανθισμένα πέταλα ρόδου, μετά ο Λούκιος παίρνει και πάλι την ανθρώπινη μορφή του.
Η Ρόζα κι ο Κάκτος είχανε γενέθλια την ίδια μέρα. Ο Κάκτος είπε στη Ρόζα: “Είσαι τόσο όμορφη κι ανυπεράσπιστη. Για να ‘σαι πιο ασφαλής, σου δίνω τα αγκάθιά μου“. Κι η Ρόζα έδωσε το λεπτό λουλούδι της στον Κάκτο. Από τότε, το τριαντάφυλλο έχει αγκάθια κι ο κάκτος έχει ένα μόνο άνθος.
Τα τριαντάφυλλα είναι επίσης βρώσιμα. Έκαναν μαρμελάδα, επίσης μια λιχουδιά από ζαχαρωμένα τριαντάφυλλα. Ρωμαίοι συγγραφείς μιλούσαν για το υπέροχο κρασί των ρόδων, που το παρομοίαζαν με το νέκταρ των θεών. Οι γιατροί της αρχαιότητας εκτιμούσαν ιδιαίτερα το τριαντάφυλλο, το τριαντάφυλλο υπήρχε σε πολλές θεραπευτικές συνταγές. Αλλά ανάμεσα σε όλες τις γιορτές και τα όργια, το ρόδο, εκτός από τη διακόσμηση, είχε και πιο πρωτότυπο νόημα. Το ρόδο χρησίμευσε ως σύμβολο της σιωπής κι ήταν αφιερωμένο στον Αρποκράτη -το θεό της σιωπής-, που απεικονίστηκε ως νεαρός με το δάκτυλο στα χείλη, σημαίνοντας σιωπή. Σύμφωνα μ’ ένα μύθο, ο Έρωτας παρουσίασε στο Αρποκράτη ένα λευκό τριαντάφυλλο για να σταματήσει τις φήμες και τα κουτσομπολιά για τις ερωτοτροπίες της μητέρας του Αφροδίτης.
* Στους Ρωμαίους στις ημέρες της δημοκρατίας, το ρόδο χρησίμευε ως ανταμοιβή για τις εξαιρετικές πράξεις, και κατά τους χρόνους της πτώσης της Ρώμης ήταν ένα σύμβολο του αντιφρονούντα κι ένα στοιχείο πολυτέλειας, που για να το αποκτήσει κανείς ξόδευε τρελά χρήματα. Αρχικά, οι Ρωμαίοι πολεμιστές, πηγαίνοντας σε πόλεμο, έβγαζαν τα κράνη τους κι έβαζαν στεφάνια από τριαντάφυλλα να τους ενσταλάξουνε το θάρρος. Ήταν σαν μια εντολή, που δινόταν κι ως ανταμοιβή για τον ηρωισμό. Δεν ήταν έτσι το νόημα του ρόδου στη πτώση της Ρώμης. Από ένα βασιλικό λουλούδι, γίνεται το λουλούδι των διασκεδαστικών μεθυσμένων οργίων. Θέλοντας ν’ απολαύσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τη μυρωδιά των τριαντάφυλλων, μερικοί ρίχνανε πέταλα ακόμα και στην επιφάνεια της θάλασσας όταν πήγαιναν για μια κρουαζιέρα και στη διάρκεια μιας από τις εκδηλώσεις της, κτυπούσαν ακόμη και την επιφάνεια της θαλάσσης.
Αλλά τους ξεπέρασε όλους με την άσχημη καταστροφή των τριαντάφυλλων, ο αυτοκράτορας Hλιογάβαλος. Σε μια από τις φιέστες του, οι επισκέπτες κατακλύστηκαν με τόσα πεσμένα ροδοπέταλα σε σημείο που μερικοί από αυτούς, για μεγάλη του ευχαρίστηση, ασφυκτιούσαν κάτω από αυτά. Σύμφωνα με το μύθο, ο Ηλιογάβαλος αποφάσισε ν’ απαλλαγεί από τους συνεργάτες του, επειδή τους υποψιάστηκε για απιστία.
Άλμα-Τάντεμα: Τα Ρόδα Του Ηλιογάβαλου
Αυτό αντικατοπτρίζεται στο ποίημα της L.A. Maya: Λουλούδια:
Και τα λουλούδια
πέφτουν και πέφτουν,
σαν μια βροχή ασταμάτητη…
Τα εκατό χέρια τους
από τη χαμένη χορωδία,
ρίχνουν καλάθια πέταλα,
γεύση από θανάσιμο δηλητήριο
υπάρχει στον αέρα…
Η μάταιη κραυγή, στη γιορτή,
δεν θ’ ακουστεί:
“Βοήθεια! Πεθαίνουμε!
Τα λουλούδια πέφτουν…”
Δεν υπάρχει έλεος πια,
όλες οι πόρτες είναι κλειδωμένες…
Ο Ηλιογάβαλος, από την άλλη μεριά, λούστηκε σε κρασί από τριαντάφυλλα, το οποίο ο όχλος έπρεπε να πιεί μετά. Ένα άλλο έθιμο των Ρωμαίων ήταν να ρίχνουνε ροδοπέταλα από τα στεφάνια των συνομιλητών τους σε ποτήρια με κρασί και να το πίνουνε, σαν σημάδι της τάξης τους.
Η λατινική παροιμία λέει: “In vino veritas” (η αλήθεια είναι στο κρασί), γεγονός που υποδηλώνει πως ένα πρόσωπο που ‘χει μεθύσει με κρασί μπορεί να διαχέει τα μυστικά του. Δεδομένου ότι στη διάρκεια της κατάρρευσης της Ρώμης ήταν πολύ επικίνδυνο να μοιραζονται δημόσια οι σκέψεις, για να σας υπενθυμίζει να κρατάτε το στόμα σας κλειστό, στη διάρκεια Ρωμαϊκών γιορτών, τεχνητά φτιαγμένο λευκό ρόδο στο ψηλότερο σημείο της αίθουσας. Μια ματιά σ’ αυτό το τριαντάφυλλο ανάγκασε πολλούς να περιορίσουνε την ειλικρίνειά τους. Λένε ότι η λαμπρή λατινική έκφραση προέρχεται απ’ αυτό το τριαντάφυλλο: Sub rosa dictum (είπε κάτω από το ρόδο), δηλαδή: μυστικά.
* Η βασίλισσα Κλεοπάτρα χρησιμοποίησε αυτό το έθιμο για να πείσει για την αγάπη της, τον Μάρκο Αντώνιο, ριχνοντας ροδοπέταλα στο ποτήρι του. Όταν ο Μάρκος Αντώνιος αφαίρεσε προεχτικά τα πέταλα, φοβούμενος δηλητήριο και θα το ‘πινε, αλλά η Κλεοπάτρα τον σταμάτησε: “Κοίτα, αγαπητέ Αντώνιε, πόσο εύκολο θα ήταν για μένα να σε ξεφορτωθώ, αν μπορούσα να ζήσω χωρίς εσένα“. Για να υποστηρίξει τα λόγια της, διέταξε τον σκλάβο που ‘χεν ήδη καταδικαστεί σε θάνατο να μπει και να πιεί απ’ το κύπελλο του Αντώνιου. Ο φτωχός δούλος πέθανε επί τόπου.
Ζούσε μια πριγκήπισσα εξαιρετικής ομορφιάς και τ’ όνομά της ήτανε Ρόζα. Κανείς δεν μπορούσε να πάρει το βλέμμα του από πάνω της, λαχταρούσε τα μάτια της, πολύ όμορφα και πολύ ευγενικά. Μόλις εκείνη έφτασε στον κήπο ενός βασιλιά, άνθισε ένα εξαιρετικό λουλούδι. Αποφάσισαν να τον ονομάσουν με το όνομα αυτής της κοπέλας, Ρόζα. Όταν η πριγκήπισσα είχε φύγει και πια κανείς δεν μπορούσε να τη βρει, εξαφανίστηκε χωρίς ν’ αφήσει το παραμικρός ίχνος και το λουλούδι ξαφνικά έβγαλε αγκάθια. Η πριγκήπισσα δεν βρέθηκε ποτέ κι από τότε όλα τα τριαντάφυλλα είναι πάντα με αγκάθια.
* Ρόδο, το λουλούδι που αγαπά περισσότερο ο χριστιανισμός. Το λένε, το λουλούδι της Παναγίας. Οι αγιογράφοι κι οι ζωγράφοι απεικόνισαν τη Παναγία με τρία στεφάνια. Ένα στεφάνι από λευκά τριαντάφυλλα σήμαινε τη χαρά της, κόκκινα για τη θλίψη της και κίτρινα για τη δόξα της. Σύμφωνα με το χριστιανικό μύθο, τα λευκά ρόδα των κήπων οφείλουνε τη προέλευσή τους στη Παναγία. Μεγάλωσαν σ’ ένα θάμνο που κρεμούσε να στεγνώσουν οι πάνες του Χριστού. Μια κόκκινη λειχήνα μεγάλωσε από τις σταγόνες του αίματος του Χριστού που έρρεε από το σταυρό. Οι άγγελοι τη μαζέψανε σε χρυσά κύπελλα, αλλά λίγες σταγόνες έπεσαν πάνω στη λειχήνα, ένα ρόδο μεγάλωσε από αυτή, που το έντονο κόκκινο χρώμα του θα πρέπει να μας θυμίζει το αίμα που σκόρπίστηκε για τις αμαρτίες μας. Μια άλλη ιστορία γιατί το ρόδο έγινε κόκκινο, είναι ότι ντράπηκε με την ευχαρίστηση που ένιωσε όταν η Εύα, που περπατούσε στον κήπο της Εδέμ, το φίλησε.
Τα λευκά τριαντάφυλλα κείνη την εποχή ονομάζονταν επίσης τριαντάφυλλα της Μαγδαληνής και λεγότανε πως είχανε χάσει το χρώμα τους από τα δάκρυα των τύψεων που πέσανε πάνω τους από κείνη. Πιστεύεται ότι το ρόδο άνθισε στον παράδεισο χωρίς αγκάθια, αλλά τ’ απέκτησε μετά από τη πτώση του ανθρώπου, σαν υπενθύμιση της αμαρτίας του.
* Στους καθολικούς θρύλους, το ρόδο είναι ο θεϊκός προστάτης καλών πράξεων. Έτσι, σ’ έναν απ’ αυτού,ς η ιστορία είναι για τον Άγιο Νικόλαο. Όταν κάποτε στη μέση ενός ψυχρού χειμώνα έφερνε ψωμί στο μοναστήρι για να ταΐσει τους φτωχούς και σταμάτησε από τον ηγούμενο της μονής, αυτό το ψωμί μετατράπηκε σε ρόδα -ως ένδειξη ότι πρόκειται για καλή πράξη. Από τον 11ο αι. ο Πάπας δίνει ετησίως ένα χρυσό τριαντάφυλλο στον ηγέτη που έχει επιδείξει την υψηλότερη αρετή κατά το παρελθόν έτος. Τη μέρα της Δομίνικα στη Ρόσα, ο πάπας ευλόγησε αυτό το τριαντάφυλλο στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου με την παρουσία καρδιναλίων και στη συνέχεια το έστειλε σε κάποιον που αποδείχθηκε άξιος του υψηλού βραβείου σ’ ένα χρόνο. Είναι ενδιαφέρον ότι μόνον η οικογένεια Santelli έχει δικαίωμα να κάνει ένα τέτοιο τριαντάφυλλο. Σ’ άλλες εποχές, οι νικητές του χρυσού τριαντάφυλλου ήταν: ο Ιωάννης της Σικελίας, ο Γερμανός αυτοκράτορας Ερρίκος Γ’, ο Μεξικανός αυτοκράτορας Κάρλος κι η Ισπανή βασίλισσα Ισαβέλλα.
* Ένα πραγματικό δώρο του ουρανού ήταν ένα κλαδί ενός ανθισμένου ρόδου, που η αναφορά του βρίσκεται στ’ αρχεία της αποστολής του Κολόμβου. Όταν τα πλοία του διέπλεαν τη θάλασσα των Σαργασσών, ένας από τους ναύτες είδε ένα κλαδί ρόδου στο νερό. Ήτανε καλό σημάδι που ενέπνευσε την ελπίδα σε όλους και πρόσθεσε αποφασιστικότητα στη συνέχιση του ταξιδιού. Έτσι ανακαλύφθηκε λίγο μετά η Αμερική.
* Οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι ένα λευκό τριαντάφυλλο άνθισε από τις σταγόνες του ιδρώτα του Μωάμεθ όταν ανέβηκε στον ουρανό το βράδυ, ένα κόκκινο τριαντάφυλλο από τις σταγόνες του ιδρώτα του αρχάγγελου Γαβριήλ που τον συνόδευε κι ένα κίτρινο από τον ιδρώτα του ζώου που καβαλούσε ο Μωάμεθ. Οι μουσουλμάνοι αποδίδουνε δύναμη καθαρισμού στο τριαντάφυλλο. Ο Σουλτάνος Σαλαντίν αφού κυρίευσε πάλι την Ιερουσαλήμ των Χριστιανών το 1189, εισήλθε στο τζαμί του Ομάρ που ‘χε μετατραπεί σ’ εκκλησία από τους σταυροφόρους, αλλά όχι πριν να πλύνει ολόκληρο το δάπεδο, όλους τους τοίχους του με ροδόνερο. Ο Μωάμεθ Β’ έκανε το ίδιο με το ναό της Αγίας Σοφίας μετά τη κατάληψη της Πόλης το 1453. Πριν μετατρέψει αυτόν τον υπέροχο ναό σε τζαμί, διέταξε να τον πλύνουνε με ροδόνερο από πάνω μέχρι κάτω.
To Λευκό ρόδο, σύμφωνα μ’ έναν άλλο μύθο, είναι δώρο του Αλλάχ στους Πέρσες σ’ ένδειξη ευγνωμοσύνης.
Ρόδα πορτοκαλί-κίτρινα με… συρματοπλέγματα!
Αραβικός μύθος (που είναι παραλλαγή του αντίστοιχου ελληνικού), μας λέει πως υπήρχε ένας φτωχός νέος ο Αηδόνης. Τραγουδούσε πάρα πολύ όμορφα κι ερωτεύτηκε τη Χρυσή. Η Χρυσή ήτανε “κόρη” ενός πλούσιου όμως άτεκνου ζευγαριού μετά από παράκληση στο βουνό των Ευχών. Απο κείνη τη μέρα που γνώρισε τη Χρυσή, ο Αηδόνης τραγουδούσε για κείνη κι όταν είδε πως ανταποκρίνεται, πήγε στον πατέρα της για να ζητήσει το χέρι της. Η απάντηση θα ήτανε θετική μόνο αν ήταν πλούσιος. Έτσι ο φτωχός νέος έφυγε μακριά για ν’ αποκτήσει όσα έπρεπε για να τον δεχτεί ως γαμπρό ο πατέρας της.
Ο καιρός όμως περνούσε κι ο Αηδόνης άφαντος, αναγκαστικά λοιπόν η Χρυσή θα παντρεύονταν ένα πλούσιο νέο μετά απο διαταγή του πατέρα της. Εκείνη απελπισμένη ανέβηκε στο βουνό των Ευχών (εκείνο τη δημιούργησε) και παρακάλεσε να την απαλλάξει απ’ αυτό το γάμο. Γυρίζοντας στο χωριό γέμισε περισσότερη θλίψη γιατί είχε καεί ολάκερο όπως κι οι συγγενείς της. Πιο απελπισμένη ανέβηκε ξανά στο βουνό και ζήτησε να τη μεταμορφώσει σε λουλούδι που να συμβολίζει την αγνή αγάπη. Έτσι βγήκε η τριανταφυλλιά με λευκά άνθη κι υπέροχο άρωμα. Φύτρωσε στην αυλή των γονιών του Αηδόνη, που είχε πια επιστρέψει και δεν την έβρισκε πουθενά. Το άρωμα των ρόδων που μύριζαν όμως τον υποψιάσε κι έτσι ρώτησε κι έμαθε τι ακριβώς έγινε. Απελπισμένος αυτοκτόνησε δίπλα της και το αίμα του έβαψε τα λευκά πέταλα. Όμως οι δικοί του τον έσωσαν κι όταν άκουσαν ότι δεν θέλει να ζήσει άλλο τονε πήγανε στο βουνό των Ευχών. Εκείνο τον μεταμόρφωσε σε πουλί -το αηδόνι- κι από τότε, σύμφωνα με το μύθο βγήκανε τα κόκκινα τριαντάφυλλα.
Rose Vode
Σύμφωνα μ’ έναν από τους ανατολικούς ποιητές, το τριαντάφυλλο ήταν δώρο από τον ίδιο τον Αλλάχ. Μόλις όλα τα παιδιά της χλωρίδας ήρθαν σ’ αυτόν με αίτημα να διορίσουν έναν νέο άρχοντα αντί για ένα κοιμίση λάτρη του λωτού (νούφαρο τουΝείλου), που, αν κι ήτανε πανέμορφος, ξέχνούσε τα καθήκοντά του ως κυβερνήτης στη μέση της νύχτας. Τότε ο Αλλάχ, αφού τους άκουσε ευνοϊκά, τήρησε το αίτημά τους και τους έδωσε ηγέτιδα ενός λευκού παρθένου τριαντάφυλλου με αιχμηρά αγκάθια που τη προφύλασσαν.
Όταν το συμβούλιο είδε αυτή την υπέροχη βασίλισσα των λουλουδιών,ήταν τόσο αιχμαλωτισμένο από τη γοητεία της που γέμισε μ’ ενθουσιασμό το στήθος τους. Αλλά τα αιχμηρά αγκάθια, σαν μαχαίρια, τρυπούσανε τη καρδιά της και ζεστό κόκκινο αίμα, πεταγόταν από το αγαπημένο στήθος της άτυχης, άρχισε να ψεκάζει τα λεπτά πέτάλα του θαυμάσιου λουλουδιού. Γι’ αυτό, λέει ο περσικός θρύλος, πολλά από τα εξωτερικά ροδοπέταλα εξακολουθούν να διατηρούνε το ροζ χρώμα τους.
Έτσι τα αγκάθια συνδέονται με τις πληγές του έρωτα.
* Οι Ιππότες μόλις βλέπανε τις κυρίες της καρδιάς τους, τις συγκρίνανε με τα τριαντάφυλλα. Φαίνονταν τόσο όμορφες κι αξεπέραστες όσο αυτό το λουλούδι. Στις ασπίδες πολλών από τους ιππότες, ένα τριαντάφυλλο ήτανε χαραγμένο σαν έμβλημα. Το 13ο αιώνα, το έθιμο αναδύεται στη Γαλλία, να φοράνε στεφάνια κυριών από τριαντάφυλλα, που αποτελούσανε το καμάρι τους κι όσοι ασχολούνται με το πλέξιμο, “σαπώ”, η λέξη που χρησιμοποιείται τώρα για να ορίσει και κατασκευαστές καπέλων, απ’ αυτά τα στεφάνια ήρθε η σημερινή γαλλική λέξη “Cap” (chapeau) καπέλο. Το 1324, ο θρυλικός Clemence Isor τα έθεσε ως βραβεία σε Αγώνες της Τουλούζης -πρώτα στην ιστορία στους διαγωνιζόμενους ιππότες. Η ανταμοιβή για τον ταλαντούχο νικητή ήταν ένα ασημένιο ρόδο. Από τότε, οι Αγώνες Λουλουδιών έχουνε γίνει παράδοση κι εξέχοντες γάλλοι ποιητές όπως ο Ronsard, ο Chateaubriand, ο Hugo, ο Vigny κι άλλοι, γίναν υμνητές του ασημένιου τριαντάφυλλου.
Το γαλλικό τριαντάφυλλο, είναι ένας από τους παλαιότερους και πιο μελετημένους τύπους τριαντάφυλλων. Στις παλιές μέρες, τα ροδοπέταλα αποξηραινόντουσαν, ώστε να γίνουνε χάντρες και στη συνέχεια, γίνονταν απ’ αυτές, ροζάρια. Αυτές οι χάντρες χρησιμοποιόντουσαν για να μετρά ο πιστός τον αριθμό των προσευχών που προσφέρονταν στον Κύριο. Αυτό το όνομα πέρασε αργότερα στα παρτέρια στα οποία φυτεύτηκαν ρόδα.
Πολλοί απ’ τους θρύλους και τις ιστορίες των τριαντάφυλλων στην Αγγλία σχετίζονται με την Ελεονώρα της Ακουιτανίας και την όμορφη Rosamund. Το γαλλικό τριαντάφυλλο εμφανίστηκε στην Ευρώπη χάρη στο βασιλιά Λουδοβίκο VII (1120-1180 μ.Χ.), που το ‘φερε μετά τη 2η σταυροφορία για την αρραβωνιαστικιά του, την όμορφη Ελεονώρα. Αλλά ο Louis VII δεν την νυμφεύτηκε κι αυτή σύντομα παντρεύτηκε έναν όμορφο Δούκα, τον Ερρίκο του Anjou . Ως προίκα, ο δούκας έλαβε το δουκάτο της Ακουιτανίας κι ένα λευκό τριαντάφυλλο ως έμβλημα. Στη συνέχεια ο Δούκας έγινε ο Ερρίκος II, ο πρώτος βασιλιάς της Αγγλίας από τη δυναστεία των Πλανταγενέτων, πατέρας του θρυλικού βασιλιά Ριχάρδου Λεοντόκαρδου. Ο Ερρίκος είχε μιαν ερωμένη, τη Jane Clifford. Η Jane ήταν ασυνήθιστα όμορφη, ονομαζόταν “Rosa Mundi” (Κομψό τριαντάφυλλο) και “Όμορφη Ροζαμούντ“. Παλιοί θρύλοι λένε πως ο Ερρίκος II κι η Ρόζαμουντ συναντιόντουσαν σ’ ένα μυστικό πύργο που κρύβεται από ένα κιόσκι με τριαντάφυλλα. Η διαδρομή προς τον πύργο διέτρεχε ένα λαβύρινθο κι ο δρόμος μπορούσε να βρεθεί μόνο με τη βοήθεια ενός ασημένιου νήματος καθοδήγησης.
William Bell Scott: Η όμορφη Rosamund στο Arbor, 1854
Αλλά η Βασίλισσα Ελεονώρα κατάφερε να βρεί τρόπο για πρόσβαση στον μυστικό πύργο και να σκοτώσει τη Ρόζαμουντ. Ο θρύλος λέει πως πέθανε στη πόλη Woodstock κι εκεί, στο παλάτι Blenheim, άνθισε, μια θεραπευτική άνοιξη και μεγάλωσε ένα νέο κόκκινο ρόδο που ονομάζεται “Rosa Mundi” (Graceful Rose) Όταν ένας από τους απογόνους του Ερρίκου ΙΙ, ο Edmund ο Hunchback, ο πρώτος κόμης του Lancaster, νυμφεύτηκε τη Blanche Artois, χήρα του Γάλλου βασιλιά Ερρίκου III, δέχτηκε το έμβλημά της Προβηγκίας, ένα ρόδο κόκκινο. Έτσι το κόκκινο ρόδο έγινε το επίσημο σύμβολο της δυναστείας του Λάνκαστερ. Στην Αγγλία το αποκαλούν Κόκκινο Ρόδο του Λάνκαστερ. Μεταξύ εκπροσώπων των δυο γραμμών αίματος, Πλανταγενέτων το 1455, άρχισε ο πόλεμος για το θρόνο. Ο Πορφυρός και Λευκός Πόλεμος των Ρόδων. Ο πόλεμος, που δίχασε την Αγγλία 30 χρόνια, προκλήθηκε από την αντιπαλότητα των φατριών Λάνκαστερ και Γιόρκ, έχοντας αυτά τα λουλούδια σα λάβαρα.
Rosa Mundi
Σύμφωνα με τη τραγωδία του Χένρι VI του μεγάλου Σαίξπηρ, όλα ξεκίνησαν στο Temple Park. Ο Richard Plantagenet, Δούκας της Υόρκης, επιλέγοντας ένα άσπρο τριαντάφυλλο από έναν θάμνο, προσφέρθηκε να κάνει το ίδιο σε όλους όσους θέλουν να τον δουν ως βασιλιά. “Δεν θα ηρεμήσω μέχρι το λευκό τριαντάφυλλο μου, να λερωθεί με το αίμα των Λάνκαστερ“, φέρεται να είπε ο Ριχάρδος. Οι Lancaster υποστηρικτές, σε απάντηση βάζουνε κόκκινα τριαντάφυλλα στα καπέλα τους. Μετά από αυτό, λευκά και κόκκινα τριαντάφυλλα πήγανε στα οικόσημα των κάστρων, ασπίδων και λάβαρων. Σαν αποτέλεσμα αυτής της διαφωνίας, που προέκυψε στη διάρκεια της βασιλείας του Ερρίκου VI του Λάνκαστερ για το δικαίωμα στο αγγλικό θρόνο με τον Εδουάρδο της Υόρκης, φέρει τ’ όνομα Πόλεμοι του Πορφυρού και του Λευκού Ρόδου. Στο τέλος του πολέμου, o Ερρίκος VII Τυδώρ, (που ‘χε απομακρυσμένα δικαιώματα στο θρόνο), κέρδισε τον Ριχάρδο III , τελευταίο από τον οίκο της Υόρκης. Ο Ερρίκος VII παντρεύτηκε την Ελίζαμπεθ του Οίκου των York και δημιούργησε ένα νέο βασιλικό έμβλημα που συνδύαζε λευκά και κόκκινα τριαντάφυλλα (το λευκό τριαντάφυλλο είναι μέσα στο κόκκινο).
Έμβλημα των Τυδώρ
Στο Καθεδρικό Ναό του Λονδίνου, εδώ και πολύ καιρό, βρίσκονται οι δύο ιστορικές τριανταφυλλιές με τις οποίες ξεκίνησε όλη η ιστορία κι οι Άγγλοι κηπουροί μη παραμένοντας άπραγοι μακριά από τα γεγονότα, ανέπτυξαν μια ειδική ποικιλία από τριαντάφυλλα.
Rosa Lancaster York: Λευκά & Κόκκινα πέταλα
Το Μαύρο Ρόδο (Μαύρος Πρίγκηπας) μεγάλωσε σ’ ένα φανταστικό κήπο
Το Βελούδινο Πένθος, (Black Baccara) τα πέταλά του.
Λένε ότι τέτοια ποικιλία ρόδων καλλιεργούσανε για τη βασίλισσα της Αγγλίας, που προτιμούσε να τοποθετεί ακριβώς αυτά τα λουλούδια στον τάφο του συζύγου της. Πραγματικά αρκετά μαύρο δεν αναπτύχθηκε δεν ήταν δυνατόν να γίνει, αλλά υπάρχουνε ποικιλίες με τόσο πλούσιο σκούρο κόκκινο χρώμα που τα τριαντάφυλλα αυτά μπορούν να ονομάζονται μαύρα. Αυτά τα τριαντάφυλλα περιλαμβάνουν ποικιλίες Black Prince, Black Magic ή Black Baccarat. Πέταλα χρώματος κόκκινου κρασιού Βουργουνδίας με μαύρη απόχρωση. Φαίνεται ότι η πραγματική μαγεία προέρχεται από το λουλούδι τριαντάφυλλο. Τα μάτια του φυτού είναι πράγματι μαύρα. Αλλά μόλις ανοίξει το μπουμπούκι, το χρώμα του γίνεται μπορντώ με βελούδινη λάμψη μαύρου χρώματος. Επίσης, οι μαύρες τουλίπες είναι στη πραγματικότητα πολύ σκούρες κόκκινες.
Rose Tornando
* Στη Γερμανία ένα τριαντάφυλλο εμφανίζεται πίσω σε παγανιστικές στιγμές. Στην αρχαία γερμανική σκηνή είναι αφιερωμένη η βασίλισσα του ουρανού Frigge, σε πολλά μέρη ονομάζεται ακόμα Friggadorn. Επιτράπηκε να κοπεί μόνο τη Παρασκευή -τη μέρα που ήταν αφιερωμένη στη Frigga. Η γερμανική χρησιμοποιεί επίσης την ανάπτυξη της φωτιάς από το στόμα του θεού Loki όταν έρχεται η άνοιξη. Γελά κι από το γέλιο του το κρύο φεύγει, το χιόνι λιώνει κι η γη είναι καλυμμένη με τριαντάφυλλα. Παίζει επίσης ρόλο στο μύθο του Brünnhilde, όταν έγινε Βαλκυρία, που το καθήκον της ήταν να μεταφέρει από το πεδίο της μάχης τις ψυχές των νεκρών πολεμιστών στη Valhalla, αλλά αλλάζει τον σκοπό της πατώντας τον όρκο της. Παρεμβαίνει στη μάχη δύο βασιλιάδων, βοηθά έναν απ’ αυτούς, που ο Θεός Wotan, ο θεός του πολέμου, τους είχε για χάλασμα. Σαν τιμωρία γι’ αυτό, ο οργισμένος Wotan βάζει κάτω από το κεφάλι της. άγριο τριαντάφυλλο με κακό σκοπό να τη ναρκώσει κι η Brunnhilde κι όλο της το περιβάλλον έπεσε σε βαθύ ύπνο, από τον οποίο μπορεί μόνο να γλυτώσει, όταν κάποιος πρίγκηπας έρθει να τη ξυπνήσει.
Όλ’ αυτά χρησίμευσαν ως πρότυπο του παραμυθιού: “Σχετικά με την ομορφιά του ύπνου“, που στα Γερμανικά ονομάζεται “Άγρια τριαντάφυλλα“, ή “Rosehip”. Στη Γερμανία, τα τριαντάφυλλα ονομάζονται ακόμα “ομορφιές του ύπνου“. Η λέξη “άγριο τριαντάφυλλο” μεταφράζεται από τη γερμανική ως “ύπνος ομορφιάς“.
Η Μπρουνχίλδη του Μύθου κι ο Οργισμένος Βόταν
Σύμβολο που σχετίζεται μ’ ένα τριαντάφυλλο είναι και το Διάταγμα των Ροζικρουϊσιανών. Rosicrucians -μια μυστηριώδη και μυστική μυστικιστική κοινωνία που ιδρύθηκε στη Γερμανία τον 15ο αιώνα από τον Χριστιανό Ροζενκρούζ (εξ ου και το όνομα: είναι το Τάγμα των Ροσικρουισιανών, “Τάγμα του Ρόδου και του Σταυρού”). Αυτή είναι η διδασκαλία, με βάση τις αρχαίες αλήθειες που παρέχουν μια κατανόηση της φύσης, του σύμπαντος και του πνευματικού βασιλείου, που συμβολίζεται με το έμβλημα της αδελφότητας -ένα τριαντάφυλλο που ανθίζει στο σταυρό. Όμως αλχημιστές και καλλιγράφοι, έχουνε γίνει θρυλικοί. Αργότερα, πιο μοντέρνοι θεοσοφιστές βγήκαν από αυτούς, με επικεφαλής τον Παράκελσο κι άλλοι αλχημιστές.
Το έμβλημα των Ροσικρουισιανών
Το παλαιότερο τριαντάφυλλο στον κόσμο που αναπτύσσεται στη Γερμανία κοντά στον καθεδρικό ναό του Hildesheim. Είναι περίπου 1000 χρόνια και το ύψος του δαπέδου είναι συγκρίσιμο με το ύψος ενός καθεδρικού ναού. Υπάρχει ένας παλιός μύθος γι’ αυτόν τον θάμνο: Ο γιος του Μεγάλου Καρόλου ο Λουδοβίκος ο ευσεβής βγήκε για κυνήγι το χειμώνα στη Σαξονία, έχασε τον σταυρό που φόραγε στο στέρνο του. Ο υπηρέτης βρήκε αυτό τον σταυρό μες στο χιόνι πάνω σ’ έναν ανθισμένο θάμνο τριανταφυλλιάς. Αλλά όταν προσπάθησε να πάρει το σταυρό, ο θάμνος δεν τον άφηνε. Ο υπηρέτης μίλησε γι’ αυτό στο Λουδοβίκο και πήγε τότε ο ίδιος να διαπιστώσει την αλήθεια. Φτάνοντας εκεί, είδε ένα τεράστιο σημείο στο χιόνι με τη μορφή ενός σχεδίου του καθεδρικού ναού, στο πάνω μέρος του οποίου υπήρχε ένα τριαντάφυλλο. Έχοντας πάρει το σταυρό, διέταξε τη κατασκευή ενός καθεδρικού ναού σε αυτό το μέρος και τη διατήρηση του θαυμάσιου θάμνου μαζί του. Ο τόπος ονομάστηκε Hilde Schnee, (βαθύ χιόνι). εξ ου κι η λέξη Hildesheim (Heidelsheim). Ο θάμνος μετατράπηκε σ’ ένα τεράστιο δέντρο που υπάρχει μέχρι και σήμερα και κάθε χρόνο γεμίζει με πολλά πανέμορφα τριαντάφυλλα!
Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Hildesheim καταστράφηκε σχεδόν από το βομβαρδισμό των συμμάχων. Στη συνέχεια, ο κορμός του τριαντάφυλλου κάηκε, αλλά το επόμενο έτος ξαναβλάστησε και μεγαλώνει έκτοτε, με τον παλιό τρόπο! Φανταστείτε, 1000 χρόνια, η παγκόσμια ιστορία μπορεί να ξεχνιέται, ολόκληρες πόλεις χάνονται, κάστρα καταστρέφονται και το τριαντάφυλλο ακόμα ανθίζει!
Το Κάστρο HildeSchnee
* Τον 17ο αιώνα, το τριαντάφυλλο έφτασε στη Ρωσία. Το ‘φερε ο Γερμανός πρεσβευτής σαν δώρο στον Κυβερνήτη Μιχαήλ Φεντόροβιτς. Στους κήπους άρχισαν να το αναπαράγουν μόνο μετά τον Πέτρο τον Μέγα. Το τσάι που καλλιεργήθηκε με ρόδα, είναι ονομαστό για το θαυμάσιο άρωμα, μαζί με αυτή του τσαγιού, εισήχθη στην Ευρώπη μόνο στις αρχές του 19ου αιώνα, το ροζ το 1860 από τις ανατολικές Ινδίες και το κίτρινο το 1824 από τη Κίνα. Από ένα μείγμα αυτών των δυο ειδών, υπάρχουνε στη Ρωσία εκατοντάδες, ακόμη και χιλιάδες υβριδίων τριαντάφυλλων τσαγιού που αποτελούν την ομορφιά των σύγχρονων ανθισμένων κήπων τους.
* Ανάμεσα στα τριαντάφυλλα, οι μορφές των αναρριχητικών ειδών τους, είναι τα πιο δυνατά φυτά. Το μεγαλύτερο, ένας ροζ θάμνος μεγαλώνει πάνω από μια επιτύμβια στήλη στην πόλη Tombstone, ΗΠΑ. Το λουλούδι φυτεύτηκε το 1885 και σήμερα έχει έναν κορμό περιμέτρου 3,7 μέτρων, που καλύπτει έκταση 740 τ.μ.. Στη διάρκεια της ανθοφορίας, πάνω από 200.000 μπουμπούκια κίτρινων τριαντάφυλλων ανθίζουν σε αυτό.
Αναρριχητικά Τριαντάφυλλα
Τα τριαντάφυλλα Rainbow (Rainbow Roses), χρωματισμένα με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, είναι ένα θαύμα που εκπλήσσει τη φαντασία. Κάθε πέταλο σ’ έν άνθος έχει το δικό του μοναδικό χρώμα. Η εμφάνιση ενός τέτοιου ασυνήθιστου χρώματος επιτυγχάνεται με το χρωματισμό του λουλουδιού μέσω του στελέχους. Στο επιλεγμένο λουλούδι, το στέλεχος χωρίζεται και τοποθετείται σε διάλυμα με ειδικές βαφές. Καθώς το νερό απορροφάται, τα ροδοπέταλα μετατρέπονται σε ασυνήθιστα χρώματα. Τώρα μπορεί κανείς να βρει τουλίπες ουράνιο τόξο, κρίνους, ζέρμπερες, κλπ. Το κόστος ενός ρόδου ουράνιο τόξο φτάνει τα 20$ -το πιο ακριβό!
Ρόδο “Ουράνιο Τόξο“
Μπλε τριαντάφυλλα: Τα τριαντάφυλλα στη φύση δεν είχαν τη μπλε χρωστική που είναι γνωστή ως δελφινιδίνη. Επομένως, δεν υπάρχουν μπλε τριαντάφυλλα. Αδύνατη η μπλε απόχρωση στα τριαντάφυλλα, έτσι, η εμφάνισή τους όμοια συνώνυμη της αδυναμίας και κατ’ επέκτασιν, γενικά της έννοιας του μυστικού. Αλλά το όνειρο να πετύχουνε το μπλε τριαντάφυλλο δεν άφησε τους κηπουρούς. Η ιαπωνική εταιρεία Santori επιχορήσε τη γενετική έρευνα της αυστραλιανής εταιρείας Florigen. Το μπλε γονίδιο από κολοκύθες εισήχθη σε τριαντάφυλλα, στο Παρίσι.
Μπλε τριαντάφυλλα
Έφερα σε μιαν αγαπημένη.
Δεν τα χρειάζεται αυτά, όχι!
Τα μπλε τριαντάφυλλα
που είναι σε ανθοδέσμη…
Τα επέστρεψα στο χώμα.
Η αγάπη μου είναι νεκρή.
Περιμένοντας τα πάντα,
περιμένοντας τα δάκρυα
Στον τομέα του θανάτου
των μπλε ρόδων…
αυτή ήταν μια κενή αναζήτηση.
Δεν υπάρχουνε καθόλου πια
μπλε τριαντάφυλλα στον κόσμο… R. Kipling
Ροζ τριαντάφυλλα σε μπουκέττο
Στους δρόμους της Νέας Υόρκης, έχουνε στηθεί 38 τεράστια τριαντάφυλλα. Τα στελέχη και τα φύλλα των λουλουδιών είναι χάλυβας και τα μπουμπούκια είναι φτιαγμένα από υαλοβάμβακα. Τα μεγαλύτερα τριαντάφυλλα είναι ύψους 7 μέτρων.
Νέα Υόρκη σήμερα
Αυτό το τριαντάφυλλο είναι στην Αγία Πετρούπολη, στο μουσείο της γλυπτικής
* Στη Βουλγαρία , στο Καζανλάκ και στο Κάρλοβο, στα τέλη Μάη υπάρχει το Φεστιβάλ Ρόδων. Εδώ το τριαντάφυλλο θεωρείται αγγελιοφόρος της ευτυχίας. Έτσι αρχίζει η συλλογή των πετάλων για τη παρασκευή του ροδελαίου στη Rose Valley. Φιλοξενεί το Rose Parade και την εκλογή της Βασίλισσας και του Βασιλιά του Ρόδου.
* Τα τριαντάφυλλα είναι τα πιο όμορφα λουλούδια σε ολόκληρο τον κόσμο και έχουν συνδυαστεί με την ομορφιά, την αγάπη και ακόμη και με την πολιτική. Υπάρχουν πάρα πολλά και διαφορετικά τριαντάφυλλα και το κάθε ένα από αυτά έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Χωρίζονται σε 3 κατηγορίες η 1η κατηγορία περιλαμβάνει τα άγρια τριαντάφυλλα και τα υβρίδια. Η 2η, αυτά που είναι τα πιο παλιά είδη που υπάρχουν ακόμη και τέλος η 3η, τη μείξη διαφόρων ειδών. Ας δούμε κάποια από αυτά
1. Τριαντάφυλλο ecuador (Εκουαδόρ)
Τ α συγκεκριμένα τριαντάφυλλα φτάνουν σε ύψος το 1,5 μέτρο, καλλιεργούνται σε υψόμετρο 2.800 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στις οροσειρές του Ισημερινού, κοντά σε μια πολύ μικρή πόλη που ονομάζεται Machachi (Ματσάτσι), στις Άνδεις. Λόγω του αρκετά μεγάλου υψομέτρου, τα Εκουαδόρ έχουν ένα πιο αργό κύκλο ανάπτυξης από το κανονικό, που σημαίνει πως έχουν πολύ μεγάλα άνθη και μακραίνουν τους βλαστούς τους. Αυτές οι μοναδικές συνθήκες έχουν οδηγήσει το Εκουαδόρ να γίνει ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας λουλουδιών στον κόσμο, από τα οποία το 73% είναι αυτά τα τριαντάφυλλα.
Ρόδο Εκουαδόρ
2. Adam Rose
Το συγκεκριμένο τριαντάφυλλο το παρουσίασε για 1η φορά ο Peter Beals. Είναι το πρώτο είδος τριανταφυλλιάς και γι’ αυτό το λόγο ονομάστηκε Adam δηλαδή Αδάμ. Τα πρώτα από αυτά προήλθαν από την Κίνα και το άρωμα τους μας θυμίζει μαύρο τσάι.
Ρόδο Άνταμ
3. Ballerina
Το συγκεκριμένο είδος είναι ένας θάμνος και μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν φράχτης. Μπορεί ν’ αναπαραχθεί καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού και παράγει μικρά και όμορφα ροζ τριαντάφυλλα. Μπορείς αν θες να τους δώσεις τη μορφή που θες να ‘χουν αλλιώς μπορείς να τα αφήσεις να σχηματιστούν φυσικά. Το συγκεκριμένο είδος μπορεί να φτάσει τα 4-6 εκατοστά.
Ρόδο Μπαλλαρίνα
4. Το τριαντάφυλλο του Δον Ζουάν
Το συγκεκριμένο είδος τριαντάφυλλου είναι πολύ γνωστό γιατί είναι αυτό που αγοράζουμε συνήθως του Αγίου Βαλεντίνου. Έχει ένα υπέροχο διακριτικό άρωμα που αρέσει σε όλους. Αναπαράχθηκε πρώτα στην Ιταλία το 1958 από τον Michele Malandrone. Αυτό που κάνει αυτό το τριαντάφυλλο να ‘ναι μοναδικό είναι πως από τα πρώτα κιόλας μικρά άνθη παράγει το πιο υπέροχο άρωμα που υπάρχει.
Ρόδο Δον Χουάν
5. Τριαντάφυλλο Henry Nevard
Το συγκεκριμένο τριαντάφυλλο έχει είτε βαθύ κόκκινο χρώμα είτε είναι φούξια και παράγει διπλά άνθη. Έχει ένα πολύ δυνατό άρωμα και παράγει 30 πέταλα. Η διάμετρός του μπορεί να φτάσει τις 5 ίντσες. Ανθίζει καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς και μπορεί να φτάσει το 1,5 μέτρο. Αυτό το είδος θέλει πολύ ήλιο για να ευδοκιμήσει και μπορεί να μεγαλώσει σε οποιοδήποτε έδαφος.
Τριαντάφυλλο Ανρύ Νεβάρ
6. Τριαντάφυλλο Iceberg
Αυτό το είδος έχει κερδίσει πάρα πολλά βραβεία κι είναι ένα από τα πιο διάσημα. Είναι μετρίου μεγέθους, έχει λευκό χρώμα κι έχει 30 με 40 πέταλα. Κάποιες φορές μπορεί να ‘χει πολύ απαλό ροζ χρώμα. Μεγαλώνει όλο το χρόνο και το χειμώνα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Αυτή η τριανταφυλλιά μπορεί να δημιουργήσει και θάμνο αν τοποθετηθεί σωστά.
Τριαντάφυλλο Άισμπεργκ
7. Τριαντάφυλλο Moonlight
Το τριαντάφυλλο Moonlight το εισήγαγε για πρώτη φορά ο Joseph Pemberton. Είναι ένα υβρίδιο και είναι και αναρριχώμενη τριανταφυλλιά. Μεγαλώνει όλο το χρόνο και παράγει άνθη με πολύ διακριτικό άρωμα. Τα χρώματα του είναι είτε λευκό είτε κίτρινο.
Τριαντάφυλλο Μουνλάιτ
8. Ron’s Vision
To συγκεκριμένο τριαντάφυλλο είναι κίτρινο και τα πέταλα του στις άκρες έχουν ένα πολύ απαλό ροζ χρώμα. Μεγαλώνει κι αυτό όλη τη χρονιά με τη σωστή φροντίδα και φτάνει περίπου τα 90 εκατοστά. Μπορείς να τα ‘χεις σε γλάστρες, στον κήπο σου ή κι ακόμη μπορείς να φτιάξεις μεγάλα παρτέρια. To τι και πως θα διαλέξεις να φυτέψεις στον κήπο σου είναι κάτι που πρέπει να σκεφτείς. Μη ξεχνάς πως μπορείς να βάλεις πάνω από ένα είδος.
Τριαντάφυλλο Ron’s Vision
9. Black Baccara
Ένα πείραμα από Γάλλους κηπουρούς, ένα υβρίδιο τριαντάφυλλου όσο το δυνατόν πιο κοντά στο μαύρο. Οι μη ανοιγμένοι οφθαλμοί έχουν έντονο μαύρο χρώμα, όταν ανοίξουνε τα μπουμπούκια γίνονται μπορντώ. Χαρακτηριστικό της ποικιλίας είναι η αντίδρασή της στον καιρό: στο κρύο, τα λουλούδια είναι σχεδόν μαύρα και στη ζέστη τα πέταλα γίνονται σκοτεινό μπορντώ.
Τριαντάφυλλο Black Baccara
10. Rose Halfeti
Οι μύθοι για τα μαύρα τριαντάφυλλα συνδέονται με τη τουρκική πόλη Halfeti (Χαλφέτι), χάρη του οποίου πήραν το ίδιο όνομα. Το λουλούδι δεν φαίνεται να διαφέρει από το κλασικό τριαντάφυλλο, το μόνο σημάδι της μοναδικότητας είναι η ανησυχητική άνθρακας-μαύρη απόχρωση των πέταλα. Το φυτό έλαβε ένα αφύσικο χρώμα λόγω της σύνθεσης του εδάφους πάνω στο οποίο αναπτύσσεται. Ο λόγος γι’ αυτό είναι το επίπεδο οξύτητας, το οποίο αυξάνεται το καλοκαίρι, ακριβώς την εποχή της ανθοφορίας του Halfeti. Τα μαύρα τριαντάφυλλα άρχισαν να αποδίδονται σε ένα απειλούμενο είδος μετά την πλημμύρα του παλιού Halfyet από τα νερά του Ευφράτη. Οι κάτοικοι άρχισαν να μεταφυτεύουνε λουλούδια στο νέο μέρος όπου αναγκάστηκαν να μετακινηθούν λόγω πλημμύρας, αλλά η προσαρμογή του θάμνου στο έδαφος ήτανε σκληρή.
Οι καλλιεργητές ανθέων συμφωνούν ότι είναι αδύνατο φυσικά να πετύχουνε μαύρο χρώμα στα πέταλα, γιατί λείπει η μπλε χρωστική ουσία.
Τριαντάφυλλο Χαλφέτι
Rose perfection
Μερικά ενδιαφέροντα ακόμα για τα τριαντάφυλλα:
1. Το ρόδο είναι το εθνικό λουλούδι των ΗΠΑ, της Αγγλίας και του Ιράν.
2. Το άγριο τριαντάφυλλο Rosa Acicularis μπορεί να βρεθεί στη περιοχή του Αρκτικού Κύκλου.
3. Πολύ πριν η Σαπφώ κάνει αθάνατο το ρόδο με το επίθετο “Βασίλισσα των λουλουδιών“, οι Έλληνες τ’ ονομάζανε “Βασιλιά των λουλουδιών“.
4. Το φυσικό τριαντάφυλλο είναι ένα από τα πιο ακριβά άνθη, στη διεθνή αγορά, εκτιμάται περισσότερο από χρυσό και πλατίνα.
5. Κίτρινα, πορτοκαλί, κοραλλί ρόδα εμφανίστηκαν από τη διασταύρωση μ’ ένα άγριο ρόδο της περσικής κίτρινης ποικιλίας και το έντονο κόκκινο χρώμα περάστηκε από κινεζικά ρόδα.
Ρόδα Κοραλλί
6. Το γονίδιο που είναι υπεύθυνο για το άρωμα είναι υποχωρητικό κι αν αναμίξετε δύο τριαντάφυλλα μ’ έντονο άρωμα, θα πάρετε ένα υβρίδιο με ελαφρά οσμή ή καθόλου οσμή.
7. Ο Σαίξπηρ στα ποιήματά του ανέφερε τα τριαντάφυλλα πάνω από 50 φορές.
8. Ιατρικές συνταγές με τριαντάφυλλα από τον γιατρό Avicenna πιάνουν αρκετές σελίδες σημειώσεων.
9. Ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα στο σπίτι υπόσχεται ευημερία, πλούτο κι ευτυχία.
10. Στη σύγχρονη κοινωνία, το ρόδο είναι σημάδι προσοχής και ένα χαρακτηριστικό συμπάθειας.
11. Η γνωστή αλήθεια είναι ότι, τα κίτρινα ρόδα (ή όποια άνθη ίδιου χρώματος) δεν πρέπει να προσφέρονται στους αγαπημένους, γιατί είναι σημάδι χωρισμού.
12. Οι μύθοι για τα ρόδα αντανακλούν τη διαδεδομένη χρήση αυτού του λουλουδιού σε τελετουργίες κηδείας μεταξύ των αρχαίων Ελλήνων και των Ρωμαίων: διακοσμούσαν τους τάφους και στη συνέχεια σκορπίζονταν στο έδαφος. Ως εκ τούτου, πιστεύεται ότι στο γάμο, πρέπει κανείς να αποφεύγει να ραντίζει το διάδρομο με νεαρά ροδοπέταλα.
Rose Green
13. Η φραστική ομορφιά χρησιμοποιείται επίσης ως σύμβολο σε διάφορες θρησκείες και πολιτισμούς. Έτσι στην Ινδία είναι ένα σημάδι της θείου λόγου. Στο Χριστιανισμό, το κόκκινο τριαντάφυλλο είναι το σημάδι της δυστυχίας του Χριστού, το λευκό είναι το σημάδι της Παναγίας. Το σύμβολο της Παναγίας είναι ένα λευκό ρόδο χωρίς αγκάθια, που αντιπροσωπεύει την απελευθέρωση από τις αμαρτίες. Στη δυτική θρησκεία, το ρόδο έχει την ίδια έννοια με το λωτό στην Ανατολή. Στη Καμπάλα, αυτό το λουλούδι θεωρείται το μυστικό κέντρο και καρδιά της δημιουργίας.
__________
Άλλο ένα άρθρο έφτασε στο τέλος του -και σκεφτείτε πόσες άλλες κατηγορίες υπάρχουνε και θα υπάρξουν ακόμα στο μέλλον. Θα πω, πως ήτανε μεν πολύ κουραστικό το μάζεμά του, αλλά ευτυχώς ήταν απόλαυση, τόσον οπτική, όσο και δημιουργική, που δεν με κούρασε καθόλου, το αντίθετο μάλιστα! Και θα το κλείσω λιγάκι… εντυπωσιακά, φτιάχνοντας μια κατηγορία ακόμα μονάχος μου και χωρίς κήπο: Το “Επιστημονικό” Ρόδο! Δείτε το και… στο επανιδείν! Π. Χ.
Rose “scientific“
T E Λ Ο Σ
