Βιογραφικό
Ο πρώτος κι ο σημαντικότερος συγγραφέας, μεταφραστής κι εξερευνητής του χώρου της ΕΦ στην Ελλάδα. Γεννήθηκε στις 12 Απρίλη 1944 στη Πλάκα και μεγάλωσε στο Παγκράτι. Πέρασε από κάμποσες ανώτερες κι ανώτατες σχολές, χωρίς να τελειώσει καμμία (Πάντειος, Σιβιτανίδειος Μίτσιγκαν) γιατί καμμία δε βρήκε αρκετά ενδιαφέρουσα, δε χρησιμοποίησε την υποτροφία φυσικής από το Ίδρυμα Φουλμπράιτ, κι εργάστηκε για μερικά χρόνια ως φωτογράφος, πήρε κατά λάθος ένα δίπλωμα αγγλικής κι εργάστηκε για λίγα χρόνια ως καθηγητής ξένων γλωσσών, πριν τα εγκαταλείψει όλα για ν’ ασχοληθεί αποκλειστικά με την έρευνα και το γράψιμο.
Συγγραφέας-παρουσιαστής στην τηλεοπτική σειρά (1995) “Τα Αινίγματα Της Ελλάδας“.
Διεθνές βραβείο μετάφρασης έργων Επιστημονικής Φαντασίας
Κarel (1984) από την World Science Fiction Association.
Εκατοντάδες άρθρα και διηγήματα σε περιοδικά κι εφημερίδες.
Δεκάδες συνεντεύξεις σε τηλεόραση κι εφημερίδες.
Πολλές διαλέξεις σε συλλόγους, σεμινάρια κ.λπ.
Συγγραφέας πολλών βιβλίων Έρευνας του Φανταστικού, πολλά από τα οποία έχουν γίνει μπεστ-σέλερ, αλλά κι αρκετών άλλων υπό έκδοση.
Μεταφραστής περισσότερων από 100 βιβλίων έρευνας του Φανταστικού, επιστημονικής κι ηρωικής φαντασίας, τρόμου κ.λπ., αλλά κι αρκετών άλλων υπό έκδοση. Διετέλεσε επίσης αντιπρόσωπος στην Ελλάδα της διεθνούς ερευνητικής οργάνωσης έρευνας Aerial Phenomena Research Organization (APRO).
Συνέγραψε πάνω από 20 βιβλία με ανάλογη θεματολογία, μετέφρασε επίσης κάπου εκατό τίτλους, ανάμεσά τους Ασίμοφ, Κλαρκ, Λάβκραφτ, Ούρσουλα Λε Γκεν, Χάουαρντ, Έλενα Μπλαβάτσκι, Άλιστερ Κρόουλι και Ντίον Φόρτσιουν -διέθετε, λένε, μιαν ιδιαίτερα πλούσια βιβλιοθήκη με πολλές σπάνιες εκδόσεις, ελληνικές και ξένες. Τη 10ετία του ’00 επανεκδόθηκαν από τον ίδιο όλα σχεδόν τα βιβλία του, εμφανιζόταν μάλιστα τακτικά σε τηλεοπτικές εκπομπές μέχρι πριν από μερικά χρόνια οπότε αποτραβήχτηκε από το δημόσιο χώρο. Για τη μεταφραστική του δουλειά του απονεμήθηκε το 1984 το βραβείο Κarell, το 1984 που δίνει κάθε χρόνο σ’ έναν μεταφραστή από όλο τον κόσμο η World Science Fiction Association. “Όταν γεννήθηκα δεν υπέγραψα κανένα χαρτί“, ήταν η γνωστότερη ρήση του.
Αποφεύγει να μιλά για τον εαυτό του, καθώς και τις δημόσιες εμφανίσεις. Πιστεύει πως τα βιβλία του μιλάνε καλύτερα γι’ αυτόν. Παρ’ όλ’ αυτά, έχει γράψει μιαν αυτοβιογροφία που αξίζει να παρατεθεί:
“Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, γεννήθηκα την περασμένη χιλιετία στην Αθήνα και μάλιστα ακριβώς μόλις λίγα μέτρα από τη βάση του βράχου κάτω από την Ακρόπολη, στη Πλάκα. Δεν είναι απόλυτα διαπιστωμένο ότι για εκεί με προόριζε ο πελαργός, επειδή μόλις συνειδητοποίησα ότι σκόπευε να με αφήσει κάπου στην Αθήνα τον δάγκωσα άγρια στο πόδι -και σίγουρα θα ήταν κουτσός μέχρι σήμερα, αν δεν τύχαινε να μην έχω ακόμη δόντια τότε, λόγω ηλικίας. Τώρα έχω, μέχρι να τα χάσω πάλι λόγω ηλικίας.
Όπως και ‘να χει, γεννήθηκα εντελώς απρόθυμα -γκρινιάζοντας, γρυλίζοντας και μουρμουρίζοντας- συνήθειες που τις έχω ακόμη. Την αρχαία εκείνη εποχή που συνέβη το παραπάνω δραματικό επεισόδιο με τον πελαργό, η Αθήνα ήταν ακόμη υπό γερμανική κατοχή -οι Γερμανοί κατακτητές είχανε τραβήξει πολλά κατά τη διαμονή τους στη χώρα μας, αλλ’ άντεχαν ακόμη. Μετά -αν και δε το ανακοίνωσε η τηλεόραση γιατί, ευτυχώς, δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμη- μάθανε τι είχε φέρει ο πελαργός και, πλέον, δεν άντεξαν άλλο. Έφυγαν άρον-άρον από την Ελλάδα. Μπορεί, μάλιστα και να προλάβανε και τον πελαργό, που απομακρυνόταν κούτσα-κούτσα και δεν μπορούσε να πετάξει γρήγορα…
Mετά μεγάλωσα και μεταξύ άλλων κακών συνηθειών, έμαθα να διαβάζω. Μην έχοντας αρκετά χρήματα για να συχνάζω σε νυχτερινά κέντρα και μεζεδάδικα, άρχισα να συχνάζω σε βιβλιοθήκες. Εκεί, δυστυχώς, δε μπορούσα να τσιμπώ τις κοπέλες που τυχόν βρίσκονταν στο χώρο -επειδή στις βιβλιοθήκες επιβάλλεται η σιωπή κι οι κοπέλες θα τσίριζαν. Έτσι, αναγκαστικά, άρχισα να διαβάζω τα βιβλία.
Πάντως, μόλις κατάλαβα ότι μεγάλωσα, άρχισα να γκρινιάζω, να γρυλίζω και να μουρμουρίζω, σας είπα: μου είχε γίνει συνήθεια, την οποία και διατηρώ ακόμη.
Δεν είχα καλά-καλά μεγαλώσει κι εξαιτίας των κακών συνηθειών που είχα αποκτήσει με το διάβασμα, άρχισα να γράφω. Και κάποιοι από σας να με διαβάζετε, μια νέα λαμπρή σελίδα άνοιξε στην Ιστορία… Η σειρά σας τώρα να αρχίσετε να γκρινιάζετε, να γρυλίζετε και να μουρμουρίζετε. Μη το κάνετε, γιατί, σίγουρα, όλ’ αυτά θα γραφτούνε κάποτε με χρυσά γράμματα στην Ιστορία.
Τέλος πάντων μπορεί κι επίχρυσα ή και με μαρκαδόρο στις τουαλέτες της“.
(Σημ Δική Μου: Εύχομαι να τον έχει ο Θεός καλά και να μας χαρίζει έτσι όπως μας… κακόμαθε για χρόνια, τόσα θαυμαστά πετράδια. Εγώ προσωπικά τον ευχαριστώ από τη καρδιά μου και του εύχομαι καλή δύναμη! 2008 Π.Χ. )
(Σημ. Δική Μου 2:Δυστυχώς ο κύριος Γιώργος μας άφησε για τη Γειτονιά των Αγγέλων στις 18 Φλεβάρη 2020, στην ηλικία των 76 ετών, αφήνοντας συνάμα πίσω του ένα τεράστιο κενό. Ελαφρύ το χώμα! Π. Χ.
==========================
Εκδήλωση Φιλίας
Ήταν μια ιστορική μέρα για τον πλανήτη Ζορίλ. Ο Υπέρτατος Συντονιστής Μπριλ ήταν στη μεγάλη αίθουσα των ακροάσεων, μαζί με τους διασημότερους επιστήμονες του πλανήτη, καθώς και τους Συντονιστές όλων των μεγάλων περιοχών. Παρά την παροιμιώδη ψυχραιμία και φλεγματικότητα των Ζοριλίων, η μεγάλη αίθουσα βούιζε από τις πυρετώδεις συζητήσεις των εκπροσώπων. Σ’ οποιαδήποτε άλλη περίπτωση αυτό θα προκαλούσε σκάνδαλο, γιατί ήταν ασυγχώρητη απρέπεια να μιλούν όλοι μαζί μπροστά στο πρόσωπο του Μεγάλου Συντονιστή. Σήμερα όμως δεν ήταν οποιαδήποτε περίπτωση κι ο Μπριλ δεν έδειξε κανένα σημείο ενόχλησης. Ήταν όμως φανερά αναστατωμένος. Σήκωσε προειδοποιητικά τις κεραίες του, και σχεδόν αμέσως οι κουβέντες σταμάτησαν.
-“Κύριοι!” φώναξε. “Η ώρα περνά κι οι ξένοι θα φτάσουν σήμερα το απόγευμα. Δεν έχουμε πολύ καιρό στη διάθεσή μας και θα πρέπει να σας εξηγήσω πως έχει η κατάσταση. Προσέξτε, γιατί ένα στραβό βήμα εκ μέρους μας μπορεί να σημάνει διαπλανητικό πόλεμο, μ’ άγνωστες συνέπειες και για τους δυο λαούς. Επειδή πολλοί από σας δε γνωρίζετε τα γεγονότα στο σύνολό τους, θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω με λίγα λόγια, πως έχουν τα πράγματα.
“Όπως γνωρίζετε, πριν λίγους μήνες οι επιστήμονές μας μπόρεσαν να τελειοποιήσουν μια ειδική κατηγορία διαστημικών ανιχνευτικών δορυφόρων, που στάλθηκαν σε όλους τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, με σκοπό να εντοπίσουν αν κάποιος από αυτούς έχει πάνω του ζωντανά όντα. Γρήγορα μάθαμε ότι ο τρίτος πλανήτης από τον ήλιο έχει όχι μόνο ζωή, αλλά κι ότι οι κάτοικοί του έχουν αναπτύξει έναν πολιτισμό ανάλογο με το δικό μας, αν και πολύ διαφορετικό, ταυτόχρονα. Τα πλάσματα που τον κατοικούν μοιάζουν σε μας σε γενικές γραμμές, αλλά, από όσο μπορέσαμε να κρίνουμε, διαφέρουν σε όλα τα άλλα. Στάθηκε αδύνατο στους ψυχοκοινωνιολόγους μας να καταλάβουν την ψυχολογία τους και τα κοινωνικά τους συστήματα. Δεν γνωρίζουμε αν ανήκουν σε ένα ενιαίο σύνολο όπως εμείς, ή σε μικρές κοινωνικές ομάδες.
“Ο χαρακτήρας τους θα πρέπει να είναι πολύ διαφορετικός από το δικό μας, αν σκεφτούμε ότι διαθέτουν δύο μόνο φύλα, ένα από τα οποία εκτελεί χρέη γεννήτορα. Δε διαθέτουν τρίτο φύλο, που γονιμοποιείται από τα άλλα δύο, όπως συμβαίνει σε μας. Αυτή η διαφορά και μόνο θα ήταν αρκετή, για να δημιουργήσει δυσκολίες στην κατανόηση της ψυχολογίας τους σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
“Δυστυχώς, δεν είναι αυτή η μόνη δυσκολία στις προσπάθειες μας να καταλάβουμε πως σκέπτονται. Το βασικό πρόβλημα είναι άλλο. Η γλώσσα τους είναι σε πολύ διαφορετικά επίπεδα συχνότητας από τη δική μας. Εμείς μιλάμε σε πολύ υψηλές συχνότητες κι εκείνοι σε πολύ χαμηλές. Δεν μπορούμε, όχι μόνο να μιμηθούμε τους ήχους ο ένας του άλλου, αλλά ούτε καν να τους ακούσουμε.
“Πιστεύουμε ότι μετά από αρκετό χρόνο θα μπορέσουμε να σπάσουμε το γλωσσικό φράγμα και να βρούμε τρόπο συνεννόησης. Το δυστύχημα είναι ότι δεν διαθέτουμε αυτό το χρόνο. Εντελώς συμπτωματικά και πριν μερικούς μήνες, οι κάτοικοι του τρίτου πλανήτη εκτόξευσαν ένα επανδρωμένο διαστημόπλοιο με προορισμό το δικό μας πλανήτη. Όπως ξέρετε, αυτό το διαστημόπλοιο θα πρέπει να προσεδαφιστεί σήμερα.
“Η πρώτη επαφή θα έχει τρομακτική σημασία. Δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε για τις συνήθειες και τα έθιμα των ξένων, και ίσως μια αθώα μας κίνηση μπορεί να μεταφραστεί σαν εχθρική, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Πρέπει, με κάθε θυσία να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι είμαστε φίλοι κι ότι αποβλέπουμε σε μια αμοιβαία συνεργασία . Δεν πρέπει να επιστρέψουμε η άγνοια μας να οδηγήσει σε κάποια σοβαρή παρεξήγηση.
“Ευτυχώς, οι τροχιακοί ανιχνευτές που στείλαμε γύρω από το πλανήτη τους, μπόρεσαν και μας έστειλαν μια σειρά εικόνων από τη ζωή στο πλανήτη. Αντί να χρησιμοποιήσουμε δικά μας κινηματογραφικά όργανα, μπορέσαμε και συλλάβαμε δικές τους εκπομπές, που προβάλλονται σε κάτι μικρές συσκευές με οθόνη. Από τις εικόνες που είδαμε, προσπαθήσαμε να συμπεράνουμε ποιος είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος – και συνεπώς κι ο πιο φιλικός – υποδοχής ξένων στον τρίτο πλανήτη. Βάσει των στοιχείων αυτών, ετοιμάσαμε την πιο φιλική υποδοχή που μπορούσαμε, έτσι όπως την είδαμε να συνηθίζεται στις μικρές οθόνες του τρίτου πλανήτη.
“Το διαστημόπλοιο, που θα φτάσει σήμερα στον πλανήτη μας ξεκίνησε από μια περιοχή του τρίτου πλανήτη, που οι κάτοικοί της την αναφέρουν με τα εξής γραμμικά σύμβολα – στην οθόνη πίσω από τον Μπριλ φάνηκαν κάτι περίεργες γραμμές στην εξής σειρά: ΑΜΕΡΙΚΑ -αλλά κανείς δεν ξέρει τον ήχο της ονομασίας.
“Αυτά είναι τα ελάχιστα που προλάβαμε να μάθουμε. Τώρα πριν φύγετε, θα πάρετε γραμμένες τις οδηγίες σας για το τι πρέπει να κάνει ο καθένας, όταν φτάσουν οι ξένοι μας. Ευτυχώς που οι τηλεοπτικές τους εκπομπές μας έδωσαν μια ιδέα για το τι συνηθίζεται στον τρίτο πλανήτη. Δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο“.
Το διαστημόπλοιο με τα διακριτικά της ΝΑΣΑ είχε μπει ήδη σε τροχιά γύρω από το πλανήτη. Η φωνή του κυβερνήτη Γκάρνερ έδωσε μέσω του Ιντερκόμ τις απαραίτητες οδηγίες για την προσεδάφιση. Οι άντρες ήταν έτοιμοι για την πρώτη επαφή. Η Γη γνώριζε από καιρό ότι ο πλανήτης ήταν κατοικημένος από νοήμονα όντα, χάρη στα ανιχνευτικά σκάφη-ρομπότ, που ‘χανε προηγηθεί της επανδρωμένης αποστολής. Οι πληροφορίες τους έδειχναν ότι επρόκειτο για έναν φιλειρηνικό πολιτισμό κι ο κυβερνήτης δεν ανησυχούσε καθόλου. Είχε επαναλάβει πολλές φορές δοκιμαστικά τη στιγμή της πρώτης επαφής. Αυτός κι οι άντρες του θα κατέβαιναν από το σκάφος τους φανερά άοπλοι. Ο ίδιος θα έκανε τρία βήματα μπροστά και θα σήκωνε το δεξί του χέρι σε μια παγκόσμια -όπως έλπιζαν οι επιστήμονες της ΝΑΣΑ- χειρονομία φιλίας.
Παρ’ όλη τη ψυχολογική προετοιμασία ο κυβερνήτης Γκάρνερ δε μπορούσε να μη νιώσει έντονη ταραχή, όταν λίγες ώρες αργότερα, το σκάφος του ακουμπούσε απαλά στο έδαφος του ξένου πλανήτη. Ο ιδρώτας έτρεχε ήδη στο πρόσωπό του, πίσω από το κράνος, καθώς άνοιγε η πόρτα του σκάφους. Η φαρδιά σκάλα κατέβηκε αργά, μεγαλόπρεπα, σαν να ένιωθε κι αυτή τη σοβαρότητα της ιστορικής στιγμής. Ο κυβερνήτης προχώρησε, και με όσο μεγαλύτερη αξιοπρέπεια μπορούσε, κατέβηκε τη σκάλα. Πίσω του, με την ίδια αξιοπρέπεια, ακολουθούσε και το πλήρωμα. Έκανε τρία βήματα μπροστά, κοίταξε το πλήθος που περίμενε και σήκωσε το δεξί χέρι, σε ένδειξη φιλίας. Μια στιγμή αργότερα, με το ίδιο χέρι, προσπαθούσε να προφυλάξει το κεφάλι του κάτω από τη σκάλα μαζί με τους άντρες του, μέσα σε μια βροχή από πέτρες και κοκτέιλ Μολότωφ.
-“Αναρωτιέμαι μόνο, που διάβολο μάθαν αγγλικά;”, ψιθύρισε.
Πίσω τους, μέσα στο πλήθος, τα πλακάτ έγραφαν καθαρά και με κεφαλαία γράμματα: «ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ» και «ΓΙΑΝΚΙΣ ΓΚΟΟΥ ΧΟΟΥΜ» και «ΝΑΤΟ-ΣΙΑ-ΠΡΟΔΟΣΙΑ» … και…
Ήταν η μόνη χαρακτηριστική υποδοχή που δε θα δειχναν ποτέ οι τηλεοράσεις πίσω στη Γη.
__________________________________
Μπλιέκ
Όταν με ειδοποίησαν από το Υπουργείο Εσωτερικών ότι είχα τοποθετηθεί σαν εμπορικός ακόλουθος στην πρεσβεία μας στον πλανήτη Ροβ, ποτέ δε φανταζόμουν τι είχα ν’ αντιμετωπίσω.
Ο Ροβ ήταν ένας πλανήτης που είχαμε έρθει σ’ επαφή μαζί του πριν λίγα χρόνια και πριν λίγους μήνες είχαμε αναπτύξει διπλωματικές σχέσεις με τους κατοίκους του. Είχα ακούσει πως ο πλανήτης είχε θαυμάσιο κλίμα και πολύ φιλικούς κατοίκους αν και πολύ αηδιαστικούς στην όψη. Πάντως ελάχιστα πράγματα είχα υπόψη μου σχετικά μ’ αυτόν, όταν με ειδοποίησαν για τη τοποθέτηση.
Το αστρόπλοιο μπήκε κανονικά σε τροχιά γύρω από τον Ροβ και περιμέναμε να έρθει το μικρό διαστημικό φέρι να μας παραλάβει. Όπως θα ξέρετε, τ’ αστρόπλοια ποτέ δε προσγειώνονται στην επιφάνεια ενός πλανήτη κι είναι φτιαγμένα ειδικά για το διάστημα. Δε χρειάστηκε να περιμένουμε πολύ και το διαστημικό φέρι έφτασε στην ώρα του. Μαζί είχε έρθει κι ο γραμματέας της πρεσβείας μας, που είχε φτάσει με τους πρώτους, πριν λίγους μήνες. Ήταν πολύ συμπαθητικός κι ευγενικός νεαρός, που ήδη κουβαλούσε μαζί του αρκετά πληροφοριακά φυλλάδια σχετικά με τον πλανήτη. Δεν είχα καμιά διάθεση να διαβάσω, άλλωστε ο χρόνος ήταν ελάχιστος και το είπα στον γραμματέα. Με κοίταξε και ξεροκατάπιε. Με κάπως ανήσυχο ύφος έβγαλε μια μεγάλη τσάντα κάτω από το κάθισμα, την άνοιξε και μέσα είδα μια περίεργη μονοκόμματη πλαστική φόρμα. Το πιο περίεργο ήταν ότι είχε κι ένα διαφανές κράνος, που κάλυπτε όλο το κεφάλι. Έμοιαζε σαν τις διαστημικές φόρμες, αλλά δεν ήταν διαστημική.
-“Μπορείτε σας παρακαλω να τη φορέσετε;” μου είπε ο συμπαθητικός γραμματέας. “Πρέπει να είναι στα μέτρα σας“. Τον κοίταξα με απορία.
-“Δεν καταλαβαίνω. Από τα λίγα που ξέρω για τον Ροβ το κλίμα του είναι θαυμάσιο, η ατμόσφαιρά του αναπνεύσιμη για τον άνθρωπο και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τότε γιατί η φόρμα“;
-“Φορέστε τη“, ξεροκατάπιε πάλι “και θα σας εξηγήσω“. Τι να κάνω; Κάτι θα ήξερε. ‘Αρχισα ν’ αγωνίζομαι να φορέσω τη φόρμα και σας βεβαιώ πως δεν ήταν εύκολο σε συνθήκες χωρίς βαρύτητα.
-“Για όλα φταίει μια άτυχη παρεξήγηση“, άρχισε ο γραμματέας, “όταν έγινε η πρώτη τυχαία επαφή στο διάστημα και μας ειδοποίησαν ότι θα κατέβαινε ο πρώτος αντιπρόσωπος των Ροβιανών στη Γη, μας είχανε προειδοποιήσει πως ήταν πλάσματα με πολύ αηδιαστική εμφάνιση αν και κατά τ’ άλλα, πολύ έξυπνα και φιλικά. Βέβαια έχουμε συναντήσει πολλές μορφές ζωής στο διάστημα που ήταν αηδιαστικές με τα δικά μας κριτήρια, αλλά οι Ροβιανοί ήταν κάτι άλλο…” ξεροκατάπιε πάλι. “‘Αλλο να στο λένε κι άλλο να το βλέπεις“. ‘Αρχισα να νιώθω άσχημα. Που το πήγαινε;
-“Κι η παρεξήγηση;” ρώτησα.
-“Να, στο διαστημοδρόμιο όλα ήταν έτοιμα για την υποδοχή. Μπροστά-μπροστά περίμενε ο υπουργός των εξωτερικών επίσημα ντυμένος και χαμογελαστός. Η αλήθεια είναι, πως δεν είχε ιδιαίτερη διάθεση. Μόλις είχε γυρίσει από επίσημο γεύμα κι είχε πιει μάλλον κάτι περισσότερο απ’ ό,τι έπρεπε. Όχι πως είχε μεθύσει αλλά να, το ποτό, το φαΐ κι η ζέστη στο διαστημοδρόμιο τον είχανε πειράξει. Πάντως, έσφιγγε τα δόντια, έκανε υπομονή και χαμογελούσε. Το απαιτούσε η θέση του κι η περίπτωση. Όπως είπα, μας είχανε προειδοποιήσει πως ο Ροβιανός είχε αηδιαστική εμφάνιση, αλλά κανείς δε περίμενε αυτό που είδαμε όταν άνοιξε η πόρτα του διαστημοπλοίου. Ο Ροβιανός βγήκε -τι λέω βγήκε; ξεχύθηκε μάλλον- έξω. Μπορείς να φανταστείς ένα σωρό μπαγιάτικα εντόσθια να στέκονται όρθια κάπου ενάμιση μέτρο, συγκρατημένα από μια κιτρινοπράσινη, γλοιώδη μεμβράνη και μέσα να βλέπεις να κινούνται διάφορα ακατονόμαστα αντικείμενα και να γουργουρίζουν διάφορα υγρά“.
Τον κοίταξα νιώθωντας να γουργουρίζουν στο στομάχι μου διάφορα υγρά. Δε μπορούσα να το φανταστώ, ούτε κι ήθελα. Του το είπα. Συνέχισε:
-“Ε λοιπόν, ο Ροβιανός ήταν κάτι ακόμα χειρότερο“.
-“Εγώ θα έκανα εμετό αν τον έβλεπα ξαφνικά“, είπα.
-“Ε αυτό έκανε κι ο υπουργός! Έμεινε για μια στιγμή ακίνητος, πρασίνισε, σήκωσε το χέρι στο στόμα, έκανε ένα δυνατό ‘μπλιεκ!’ κι αμέσως μετά άδειασε όλο το επίσημο γεύμα πάνω στον Ροβιανό“. Κοίταξα τον γραμματέα με γουρλωμένα μάτια.
-“Μα… αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει άσχημο διπλωματικό επεισόδιο. Είναι φοβερό“!
-“Αυτό το σκεφτήκαμε από τη πρώτη στιγμή. Για λίγο μείναμε όλοι παγωμένοι. Αλλά τελικά…” είπε με κάποια περηφάνεια στη φωνή του ο γραμματέας, “είμαστε διπλωμάτες. Έχουμε κάποια πείρα να ξεφεύγουμε από τέτοιες δύσκολες καταστάσει ή γκάφες. Κάποιος από την ομάδα υποδοχής σκέφτηκε αστραπιαία μια λύση. Φώναξε τον διερμηνέα και του ψιθύρισε κάτι. Αυτός πλησίασε τον έκπληκτο Ροβιανό και του εξήγησε σοβαρά πως αυτός ήταν ο πιο επίσημος τρόπος χαιρετισμού της Γης. Του εξήγησε πως τον χρησιμοποιούσαμε μόνο για τα πολύ τιμώμενα πρόσωπα, έστι ώστε να μη του φανεί περίεργο αν δε τον συναντούσε συχνά μεταξύ των ανθρώπων. Έτσι γλυτώσαμε από το διπλωματικό επεισό- …Α να! Προσγειωνόμαστε. Ας ετοιμαστούμε“.
Σηκωθήκαμε κι αρχίσαμε να μαζεύουμε τις βαλίτσες μου κι άλλα πράγματα. Σε λίγο η πόρτα του διαστημικού φέρι άνοιξε κι έπαιρνα τη πρώτη μου ανάσα από την αρωματική ατμόσφαιρα του Ροβ. Στη βάση της σκάλας με περίμενε η καθιερωμένη επίσημη υποδοχή. Κοίταξα τους Ροβιανούς και ξεροκατάπια αρκετές φορές. Πράγματι άλλο να τους περιγράφουν κι άλλο να τους βλέπεις. Δικαιολόγησα αμέσως τον άτυχο υπουργό. έσφιξα τα δόντια, κατέβηκα τη σκάλα και μ’ ένα πρασινοκίτρινο χαμόγελο πλησίασα τον Ροβιανό που κατά τα φαινόμενα, ήταν επικεφαλής. Στάθηκα μπροστά του κι έκανα μια μικρή υπόκλιση.
-“Μπλιεκ!” έκανε ευγενικά εκείνος και μου άδειασε το στομάχι του πάνω μου. Το χειρότερο ήταν ότι έβλεπα τι είχε μέσα. πίσω από τη γλοιώδη μεμβράνη, πριν το αδειάσει.
Τώρα καταλάβαινα τι χρειαζόταν η ολόσωμη φόρμα με το κράνος. Τι να κάνω; Τον ευχαρίστησα για την ευγενική υποδοχή κι αναρωτήθηκα αν υπήρχαν ντραμαμίνες στον πλανήτη. Ήταν φανερό πως με περίμεναν δύσκολες μέρες…
————————————————-
Το παρόν διήγημα, όπως κι άλλα πολλά, ανήκει στη προσωπική συλλογή του, που κυκλοφορήσε από τις Εκδόσεις Π. Τσαμουρή, με τίτλο: “Οι Ονειρότοποι Της Γης“.
