Ιαπωνική Αρτ: Prints /Nihonga: Yokohama Taikan

Πρόλογος-Εισαγωγή

Ξεκινά ένα ταξίδι, που δεν ξέρω ειλικρινά ως που θα προλάβω να φτάσει κι έχει να κάνει με την Ιαπωνική Τέχνη Ζωγραφικής γενικά και ξεκινά, όχι από την αρχή, όπως ίσως θα ‘πρεπε -αλλά αυτό διορθούται στη πορεία και δεν με πολυνοιάζει- αλλά από ένα πολύ καλό και βασικό σημείο και λογικά θ’ απλωθεί παντού με τον καιρό. Μια σημαντική τεχνοτροπία κι ένας εξαίρετος καλλιτέχνης σε αυτήν, θαρρώ πως ήταν ό,τι έπρεπε να μας μπάσει κάπως στο σκεπτικό του θέματος. Γι’ αυτό και δεν θα πω πολλά, θα σας αφήσω στη μαγεία:
Ιαπωνική ζωγραφική, Τεχνοτροπία Νιχόγκα και καλλιτέχνης Γιοκοχάμα Ταϊκάν.
Καλό ταξίδι. Π. Χ.

Η Nihonga ( 日本画 , “πίνακες ιαπωνικού στιλ“) είναι ιαπωνικά έργα ζωγραφικής από περίπου το 1900 και μετά που έχουνε κατασκευαστεί σύμφωνα με τις παραδοσιακές ιαπωνικές καλλιτεχνικές συμβάσεις, τεχνικές κι υλικά. Ενώ βασίστηκε σε παραδόσεις άνω των χίλιων ετών, ο όρος επινοήθηκε στη περίοδο Meiji της Αυτοκρατορικής Ιαπωνίας, για να διακρίνει τέτοια έργα από έργα ζωγραφικής δυτικού τύπου ή Yōga ( 洋画 ). Η ώθηση για αναζωογόνηση της παραδοσιακής ζωγραφικής με την ανάπτυξη ενός πιο σύγχρονου ιαπωνικού στιλ προήλθε σε μεγάλο βαθμό από πολλούς καλλιτέχνες / διδασκάλους, που ήταν οι: Shiokawa Bunrin, Kōno Bairei, Tomioka Tessai και κριτικούς τέχνης Okakura Tenshin και Ernest Fenollosa, που προσπάθησαν να καταπολεμήσουν τη σύγχυση του Meiji Japan με το δυτικό πολιτισμό δίνοντας έμφαση στους Ιάπωνες τη σημασία και την ομορφιά των εγγενών ιαπωνικών παραδοσιακών τεχνικών. Αυτοί οι δύο άντρες έπαιξαν σημαντικούς ρόλους στην ανάπτυξη των προγραμμάτων σπουδών σε μεγάλες σχολές τέχνης κι ενθάρρυναν ενεργά και τους νέους καλλιτέχνες.

Kano Motonobu: Eight Views of the Xiao Xiang Rivers/Landscape of the Four Seasons

Η Nihonga δεν ήταν απλώς συνέχεια των παλαιότερων ζωγραφικών παραδόσεων. Σε σύγκριση με το Yamato-e, το εύρος των θεμάτων διευρύνθηκε. Επιπλέον, στυλιστικά και τεχνικά στοιχεία από διάφορα παραδοσιακά σχολεία, όπως το Kanō-ha, το Rinpa και το Maruyama Ōkyo συνδυάστηκαν. Οι διακρίσεις που υπήρχαν μεταξύ των σχολείων κατά την περίοδο Edo ελαχιστοποιήθηκαν. Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις οι καλλιτέχνες Nihonga υιοθέτησαν επίσης ρεαλιστικές τεχνικές ζωγραφικής της Δύσης, όπως η προοπτική κι η σκίαση. Λόγω αυτής της τάσης για σύνθεση, αν κι η Nihonga αποτελεί μια ξεχωριστή κατηγορία, στις ετήσιες ιαπωνικές εκθέσεις Nitten, τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει όλο και πιο δύσκολο να γίνει ένας ξέχωρος διαχωρισμός είτε σε τεχνικές είτε σε υλικά, μεταξύ Nihonga και Yōga. Ο καλλιτέχνης Tenmyouya Hisashi (1966) ανέπτυξε μια νέα ιδέα τέχνης το 2001 με την ονομασία Neo-Nihonga. Η Nihonga έχει τουλάχιστον ένα καλλιτέχνη σε όλο τον κόσμο. Σημαντικοί καλλιτέχνες της που δεν εδρεύουν στην Ιαπωνία είναι ο Hiroshi Senju, Αμερικανοί καλλιτέχνες όπως οι Makoto Fujimura, Judith Kruger και Miyuki Tanobe κι ο Ινδός καλλιτέχνης Madhu Jain. Ο Ταϊβανός καλλιτέχνης Yiching Chen διδάσκει εργαστηριακά στο Παρίσι. Η Τζούντιθ Κρούγκερ ξεκίνησε και δίδαξε το μάθημα “Nihonga: Then and Now” στη Σχολή του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγο και στη Σαβάννα, στο Τμήμα Πολιτιστικών Υποθέσεων της Γεωργίας.

Ιάπωνες Καλλιτέχνες της Νihonga ανά περιόδους:

Περίοδος Meiji (1868-1912)

Hishida Shunsō   菱田春草 1874-1911
Kawai Gyokudō 川合玉堂    1873-1957
Maeda Seison 前田青邨 1885-1977
Otake Chikuha 尾竹竹坡     1878-1936
Shimomura Kanzan   村観山    1873-1930
Takeuchi Seihō      竹内栖鳳 1864-1942
Tomioka Tessai 富岡鉄斎       1837-1924
Uemura Shōen 上村松園         1875-1949
Yasuda Yukihiko 安田靫彦       1884-1978
Yokoyama Taikan   横山大観   1868-1958

Περίοδος Taishō (1912-1926)

Hayami Gyoshū 速水御舟    1894-1935
Itō Shinsui 伊東深水    1898-1972
Kaburaki Kiyokata 鏑木清方 1878-1972
Kawabata Ryūshi 川端龍子   1885-1966
Murakami Kagaku 村上華岳    1888-1939
Takehisa Yumeji 竹久夢二 1884-1934
Tsuchida Bakusen 土田麦僊   1887-1936

Shoen Uemura; Φτερωτό Χιόνι

Περίοδος Shōwa (1926-1989)

Fuku Akino 秋野不矩   1908-2001
Dōmoto Inshō 堂本印象   1891-1975
Higashiyama Kaii 東山魁夷 1908-1999
Hirayama Ikuo 平山郁夫     1930-2009
Fumiko Hori 堀文子 1918-2019
Kataoka Tamako 片岡球子 1905-2008
Katō Eizō 加藤栄三 1906-1972
Katō Tōichi 加藤東    1916-1996
Kitazawa Rakuten 北澤楽天   1876-1955
Koizumi Junsaku 小泉淳作 1924-2012
Kobayashi Kokei 小林古径     1883-1957
Gakuryō Nakamura 中村岳陵     1890-1969
Ogura Yuki 小倉遊亀   1895-2000
Okuda Gensō 奥田元宋    1912-2003
Okumura Togyū 奥村土牛 1889-1990
Sugiyama Yasushi 杉山寧          1909-1993
Tanaka Isson 田中一村   1908-1977
Yamaguchi Kayō 山口華楊 1899-1984
Reiji Hiramatsu 平松礼二          1941-
Tomohide Dote 土手朋英 1944-
Uchida Aguri   内田あぐり 1949-

Gyokudo Kawai: Ανοιξιάτικο Στάλαγμα

Περίοδος Heisei (1989-2019)

Matsui Fuyuko   松井冬子 1974-
Nishida Shun’ei 西田俊英 1953-
Gotō Jin 後藤仁    1968-

   Atushi Uemura: Νεροκότσυφας

Η Nihonga, ένας γενικός όρος για τη παραδοσιακή ιαπωνική ζωγραφική, σημαίνει, κυριολεκτικά, ιαπωνική ζωγραφική. Τώρα σε κοινή χρήση, αυτός ο όρος δημιουργήθηκε στη περίοδο Meiji, για να διακρίνει την ιαπωνική ζωγραφική από την ελαιογραφία δυτικού τύπου. Έτσι, η διάκριση μεταξύ ελαιογραφίας δυτικού τύπου και nihonga είναι, σε γενικές γραμμές, η διαφορά στα υλικά ζωγραφικής που χρησιμοποιούνται. Ενώ μερικοί ισχυρίζονται πως οτιδήποτε ζωγραφίζει Ιαπωνας είναι nihonga, η διάκριση με βάση τα υλικά συνεχίζει να χρησιμοποιείται. Εικαστικά τώρα, προτιμώνται απαλές αποχρώσεις, η φύση, μακρυνές αποστάσεις κι οι λεπτομέρειες εξ αποστάσεως με θέματα καθημερινά αλλά και που ξεχωρίζουν.

Shiho Sakakibara: Λευκός Ερωδιός

Ο όρος nihonga είχε ήδη χρησιμοποιηθεί στη 10ετία του 1880. Πριν από τότε, από την αρχή της σύγχρονης περιόδου και μετά, οι πίνακες ταξινομήθηκαν ανά σχολή: η σχολή Kanō, η σχολή Maruyama-Shijō κι η σχολή Tosa του yamato-e. Την εποχή που ιδρύθηκε η Σχολή Καλών Τεχνών Τόκιο, το 1887, άρχισαν να σχηματίζονται και να διοργανώνουν εκθέσεις καλλιτεχνικοί οργανισμοί. Μέσω αυτών, οι καλλιτέχνες επηρέασαν ένας τον άλλο και τα προηγούμενα σχολεία συγχωνεύτηκαν και συνδυάστηκαν. Με την επιρροή της δυτικής ζωγραφικής, η σημερινή nihonga εμφανίστηκε κι αναπτύχθηκε. Σήμερα, ωστόσο, οι τεχνικές, οι ευαισθησίες, η αισθητική και τα στυλ που βασίζονται στην παράδοση αλλάζουν με την εποχή. Επιπλέον, το ερώτημα συνεχίζει να τίθεται σχετικά με το τί είναι η nihonga κι αν η διάκριση μεταξύ nihonga και δυτικού τύπου έχει κάποια ισχύ όσον αφορά την ζωγραφική έκφραση.

Shimomura Kazan Yoroboshi: Χρυσά Φύλλα

Η Nihonga βασίζεται σε στυλ ζωγραφικής που έχουν εξελιχθεί για πάνω από χίλια χρόνια. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι επίσης παραδοσιακά στοιχεία που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια αυτής της μακράς ιστορίας. Σε γενικές γραμμές, το υποστήριγμα είναι χαρτί, μετάξι, ξύλο ή γύψος, μελάνι sumi, ορυκτές χρωστικές ουσίες λευκό γοφούνα (λευκή χρωστική ουσία που κατασκευάζεται από κονιοποιημένα θαλασσινά κοχύλια), υλικά χρωματισμού των ζώων ή λαχανικών κι άλλες φυσικές χρωστικές, με nikawa, μια ζωική, ως κόλλα. Ο χρυσός κι άλλα μέταλλα (σε φύλλα χρυσού κι άλλες μορφές) ενσωματώθηκαν επίσης αποτελεσματικά στους πίνακες. Αυτά τα υλικά δεν είναι εύκολα στη χρήση. Η γνώση απαραίτητων τεχνικών απαιτεί σημαντικό χρόνο κι αποφασιστικότητα. Οι καλλιτέχνες συνεχίζουν να τα χρησιμοποιούν, επειδή το στυλ nihonga που προκύπτει ταιριάζει στα φυσικά χαρακτηριστικά της Ιαπωνίας και στην ιαπωνική αισθητική της συναίσθησης και πνευματικές ιδιότητες. Η σύγχρον Nihonga υπήρξε το στήριγμα της Γκαλερί Dillon της Νέας Υόρκης. Βασικοί καλλιτέχνες από τη χρυσή εποχή της μεταπολεμικής Nihonga από το 1985 ως το 1993 μ’ έδρα το Πανεπιστήμιο Τεχνών του Τόκιο έχουνε δημιουργήσει παγκόσμιους καλλιτέχνες που η εκπαίδευση στη Nihonga έχει χρησιμεύσει ως ίδρυμα. Οι Takashi Murakami, Hiroshi Senju, Norihiko Saito, Chen Wenguang, Keizaburo Okamura και Makoto Fujimura είναι οι κορυφαίοι καλλιτέχνες που εκθέτουν παγκοσμίως, όλοι προέρχονται από το διακεκριμένο πρόγραμμα διδακτορικού επιπέδου στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Τόκιο. Οι περισσότεροι από αυτούς τους καλλιτέχνες εκπροσωπούνται από την Dillon Gallery.

Shiho Sakakibara: White Eye & Plum Blossoms

Η Nihonga συνήθως εκτελείται σε washi (ιαπωνικό χαρτί) ή eginu (μετάξι), χρησιμοποιώντας πινέλα. Οι πίνακες μπορεί να είναι μονόχρωμοι ή πολύχρωμοι. Αν μονόχρωμοι, χρησιμοποιείται συνήθως sumi (κινεζική μελάνη) από αιθάλη αναμεμιγμένη με κόλλα από ψαροκόκαλο ή γενικά κάτι ζωικό. Αν είναι πολύχρωμες, οι χρωστικές ουσίες προέρχονται από φυσικά συστατικά: μέταλλα, κοχύλια, κοράλλια, ακόμη και ημιπολύτιμους λίθους όπως μαλαχίτης, αζουρίτης και κιννάβαρη. Οι πρώτες ύλες κονιοποιούνται σε 16 διαβαθμίσεις από υφές λεπτού έως αμμώδους κόκκου. Ένα διάλυμα δερματικής κόλλας, που ονομάζεται nikawa, χρησιμοποιείται ως συνδετικό υλικό για αυτές τις πούδρες σε σκόνη. Και στις δύο περιπτώσεις, χρησιμοποιείται νερό. Ως εκ τούτου, η nihonga είναι στην πραγματικότητα ένα μέσο με βάση το νερό. Το Gofun (κονιοποιημένο ανθρακικό ασβέστιο που παρασκευάζεται από σκληρυμένα στρείδια, μύδια ή όστρακα) είναι ένα σημαντικό υλικό που χρησιμοποιείται στη nihonga. Διαφορετικά είδη gofun χρησιμοποιούνται ως υπόστρωμα, για υποβαφή κι ως λευκό χρώμα. Αρχικά, η nihonga παρήχθη για αναρτημένα ρολά (kakemono), χειροκίνητα (emakimono), συρόμενες πόρτες (fusuma) ή πτυσσόμενες οθόνες (byōbu). Ωστόσο, τα περισσότερα παράγονται τώρα σε χαρτί τεντωμένο πάνω σε ξύλινα πάνελ, κατάλληλα για κορνίζες. Οι πίνακες Nihonga δεν χρειάζεται να τοποθετούνται κάτω από γυαλί. Είναι αρχείο για χιλιάδες χρόνια. Στη μονόχρωμη Nihonga, η τεχνική εξαρτάται από τη διαμόρφωση των τόνων μελανιού από πιο σκούρα έως ελαφρύτερα για να αποκτήσετε μια ποικιλία σκιών από σχεδόν λευκό, έως γκρι τόνους σε μαύρο και περιστασιακά σε πρασινωπούς τόνους για να αντιπροσωπεύσετε δέντρα, νερό, βουνά ή φυλλώματα. Στο πολύχρωμο Nihonga, δίνεται μεγάλη έμφαση στην παρουσία ή την απουσία περιγραμμάτων. Συνήθως τα περιγράμματα δεν χρησιμοποιούνται για απεικονίσεις πουλιών ή φυτών. Περιστασιακά, πλύσεις και στρώσεις χρωστικών χρησιμοποιούνται για να παρέχουν αντίθετα αποτελέσματα, και ακόμη πιο συχνά, χρυσό ή ασημί φύλλο μπορεί επίσης να ενσωματωθεί στον πίνακα.

Katsuda Testsu: Evening

Υποστηρικτικά: Silk (kinu): Οι πίνακες από μετάξι είναι γνωστοί ως kinue ή kenpon. Το μετάξι είναι ένα από τα πιο σημαντικά υλικά υποστήριξης που χρησιμοποιούνται στη nihonga. Η υφή του μεταξιού, εξαιρετικό υλικό για τη βαφή, επιτρέπει μια ποικιλία εφέ μέσω, για παράδειγμα, της εφαρμογής χρωμάτων ή μεταλλικών φύλλων στο πίσω μέρος του στηρίγματος του μεταξιού.
Χαρτί (washi); Οι πίνακες σε χαρτί είναι γνωστοί ως shihon. Το χαρτί είναι, μαζί με μετάξι, ένα από τα πιο σημαντικά υλικά στήριξης που χρησιμοποιούνται στη nihonga. Το χαρτί έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από άλλα υλικά στήριξης κι εύκολο στη χρήση. Παραμένει έτσι το βασικό υλικό για τη nihonga σήμερα.

Kansetsu Hashimoto: Ανοιξιάτικο Καλοκαίρι

Χρωστικές ουσίες: Ορυκτές χρωστικές ουσίες (iwaenogu): Αυτές οι χρωστικές παράγονται με άλεση φυσικών ορυκτών. Το μέγεθος των σωματιδίων καθορίζει τη σκιά του παραγόμενου χρώματος. Τέτοιες χρωστικές μπορούν επίσης να ψηθούν για να αλλάξουν το χρώμα τους. Η κόλλα Nikawa χρησιμοποιείται ως κόλλα.
Suihi-enogu: Συνηθισμένο χώμα ή άργιλος χρησιμοποιείται για την παραγωγή αυτών των χρωστικών, που συχνά είναι κίτρινα ή κόκκινα σε απόχρωση. Η κόλλα Nikawa χρησιμοποιείται ως κόλλα.
Gofun: Το άριστης ποιότητας gofun, μια λευκή χρωστική, που χρησιμοποιείται τώρα στην Ιαπωνία είναι φτιαγμένο από φυσικά κελύφη στρειδιών. Ο όρος αρχικά αναφέρεται στο λευκό μόλυβδο, που εισήχθη από τη Κίνα στη περίοδο Νάρα (8ος αι.). Ωστόσο, από τη περίοδο Muromachi (14ος-16ος αι.), έχει χρησιμοποιηθεί γενικά. Η κόλλα Nikawa χρησιμοποιείται ως κόλλα.

Uemura Shoen: Χορεύτρια του Νο Σε Πρελούδιο

Υλικά χρωματισμού (senryō): Αυτά τα φυσικά χρώματα προέρχονται από ζωική ή φυτική ύλη και χρησιμοποιούνται ως χρωστικές ουσίες. Μερικά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως χρωστικές ουσίες χωρίς τροποποίηση. Στη περίπτωση αυτή, το gofun ή ο ασβέστης χρησιμοποιείται για την απορρόφηση των χρωμάτων και τη παραγωγή χρωστικών.
Μελάνι Sumi: Φτιαγμένο σε ανάμιξη με κόλλα nikawa, στη συνέχεια τοποθετείται σε ξύλινο καλούπι κι αφήνεται να στεγνώσει σε μορφή ραβδιού. Για να το χρησιμοποιήσετε, τοποθετείτε νερό σε μια πέτρα μελανιού ή σουζούρι και το ραβδί sumi τρίβεται πάνω του για να παραχθεί το υγρό μελάνι.
Μεταλλικό φύλλο και μπογιά (haku και dei): Μέταλλα όπως χρυσός, ασήμι ή πλατίνα κτυπιέται ως ότου είναι εξαιρετικά λεπτές για την παραγωγή μεταλλικού φύλλου. Οι παραδοσιακές τεχνικές περιλαμβάνουν προσάρτηση του μεταλλικού φύλλου όπως στον πίνακα και την κοπή του σε λεπτές λωρίδες (noge) ή τη κονιοποίηση σε μια κοκκώδη κατάσταση σαν άμμο και τη διασπορά στο επίπεδο της εικόνας (sunago). Το μεταλλικό φύλλο σε μορφή σκόνης ονομάζεται dei και διατίθεται σε διάφορους τύπους, ανάλογα με το μέταλλο που χρησιμοποιείται. Μεταλλικά φύλλα, λωρίδες ή κόκκοι ή σκόνη είναι όλα συνδεδεμένα με κόλλα nikawa.

Hashimoto Gaho Getsuya Sansui

Κόλλες: Nikawa: Μια ζελατίνη που παρασκευάζεται με βρασμό κι εξαγωγή πρωτεϊνών από δέρματα κι οστά ζώων και ψαριών, έχει χρησιμοποιηθεί από καιρό ως κόλλα. Επειδή οι χρωστικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στη nihonga δεν έχουν συγκολλητική αντοχή, απαιτείται η χρήση της nikawa για να τα στερεώσει στην επιφάνεια του πίνακα. Οι 2 τύποι που χρησιμοποιούνται συνήθως είναι το shika nikawa (βιομηχανικά επεξεργασμένο από δέρμα αγελάδας, οστά και τένοντες) και sanzenbon (που κατασκευάζονται με το χέρι, από τα ίδια υλικά). Με πολύ nikawa, η χρωστική θα τείνει να σπάσει. Με πολύ λίγο, θα τείνει να ξεφλουδίσει.

Kobayashi Kokei: Φρούτα

Εργαλεία: Βούρτσες Fude και hake: Οι βούρτσες είναι εξαιρετικά σημαντικά εργαλεία για τη δημιουργία γραμμών και περιοχών χρώματος. η χρήση τους έχει μεγάλο αντίκτυπο στην προκύπτουσα ζωγραφική. Είναι κατασκευασμένα από μια ποικιλία υλικών και μορφών που ταιριάζουν σε συγκεκριμένες εφαρμογές. Οι περισσότερες χρησιμοποιούν τρίχες ζώων.

Kano Motonobu: Eight Views of the Xiao Xiang Region

~~========================~~

Γιοκοχάμα Ταϊκάν

Γιοκοχάμα Ταϊκάν: Μετεμψύχωση

Ο Yokoyama Taikan ( 横山大観 2 Νοέμβρη 1868 – 26 Φεβρουαρίου 1958) ήταν το ψευδώνυμο μιας σημαντικής προσωπικότητας στην ιαπωνική ζωγραφική πριν από τον Β’ Παγκ. Πόλ. Είναι αξιοσημείωτος που συνεισέφερε στη δημιουργία της ιαπωνικής τεχνοτροπίας Nihonga. Το πραγματικό του όνομα ήταν Sakai Hidemaro.

Τοπίο Από Το Μουσάχι

Γεννήθηκε στη πόλη Μίτο, νομός Ιμπαράκι, ως ο μεγαλύτερος γιος του Σακάι Σουτεχίκου, μιας πρώην οικογένειας Σαμουράι εκεί. Υιοθετήθηκε στην οικογένεια της μητέρας του, από την οποία πήρε το επώνυμο Yokoyama. Με την οικογένειά του, μετακόμισε στο Τόκιο το 1878. Σπούδασε στο Tōkyō Furitsu Daiichi Chūgakkō (Γυμνάσιο Hibiya) κι ενδιαφερόταν για την αγγλική γλώσσα και την ελαιογραφία δυτικού στυλ. Αυτό τον οδήγησε να μελετήσει μολύβι με έναν ζωγράφο, τον Watanabe Fumisaburo. Σπούδασε επίσης σε έναν από τους σπουδαίους ζωγράφους της εποχής, τον Kanō Hgai, που ήταν διευθυντής της σχολής Kanō. Το 1889, γράφτηκε στην Α’ τάξη αποφοίτησης του Tōkyō Bijutsu Gakkō (προκάτοχο του Εθνικού Πανεπιστημίου Καλών Τεχνών & Μουσικής του Τόκιο), που μόλις είχε ανοίξει ο Okakura Kakuzō (γνωστός κι ως Okakura Tenshin). Εκεί σπούδασε υπό τον καλλιτέχνη Kanō Hashimoto Gahō. Αρκετοί από τους συμμαθητές του αργότερα έγιναν διάσημοι καλλιτέχνες: Hishida Shunsō, Shimomura Kanzan και Saigō Kogetsu.

Μετά την αποφοίτησή του, πέρασε ένα χρόνο διδάσκοντας στο Kyōto Shiritsu Bijutsu Kōgei Gakkō (προκάτοχο του Πανεπιστημίου Τεχνών του Κιότο) στο Κιότο, μελετώντας βουδιστική ζωγραφική. Εκείνη την εποχή, άρχισε να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμό του Τaikan. Επέστρεψε στο Τόκιο το 1896 ως επίκουρος καθηγητής στο Tōkyō Bijutsu Gakkō. Παραιτήθηκε από τη θέση μόλις έν έτος μετά, όταν ο μέντοράς του, Okakura, αναγκάστηκε να παραιτηθεί για πολιτικούς λόγους και π΄γε μαζί του να βοθήσει στην ίδρυση της Ιαπωνικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών (Nihon Bijutsuin). Μετά το θάνατο της συζύγου του, ταξίδεψε πολύ στο εξωτερικό, στη Καλκούτα, Νέα Υόρκη, Βοστώνη, Λονδίνο, Βερολίνο και Παρίσι.

Κερασιές Τη Νύχτα

1914 μετά την απομάκρυνσή του από την Έκθεση Καλών Τεχνών Bunten που χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας, ο Γιοκογιάμα επικεντρώθηκε στην επανεκκίνηση της Ιαπωνικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών, που είχε κλείσει μετά το θάνατο του Okakura Kakuzō το 1913. Οι ετήσιες εκθέσεις της, με συντομογραφία Inten, έγινε ένα από τα πιο σημαντικά, μη κυβερνητικά προγράμματα για νεαρά ταλέντα. Ένας από τους κύριους χορηγούς του Taikan αυτή την εποχή ήταν ο έμπορος μεταξιού και προστάτης της τέχνης Hara Tomitarō. Η επιρροή του στο πανεπιστήμιο ήταν ισχυρή ακόμη και σε άλλους δημιουργικούς τομείς. Μεγάλωσε, για παράδειγμα, τον Hakuo Iriyama, που εκπαιδεύτηκε σε έναν καλλιτέχνη βερνικιού, που ανέπτυξε πρωτότυπες τεχνικές ζωγραφικής κι εκτύπωσης που βασίζονται σε τεχνικές ξηρής και χρωματισμένης λάκας.

Ο Taikan είχε μεγάλη επιρροή στην εξέλιξη της τεχνοτροπίας Nihonga, έχοντας απομακρυνθεί από τη παραδοσιακή μέθοδο γραμμικής σχεδίασης. Μαζί με τον Hishida Shunsō, ανέπτυξε ένα νέο στυλ, εξαλείφοντας τις γραμμές και συγκεντρώνοντας τη προσοχή σε μαλακά, θολά πολύχρωμα μοτίβα. Ενώ τα έργα του Yokoyama έτειναν να παραμένουν πιστά γενικά στο παραδοσιακό σχολικό στυλ Rinpa, πειραματίστηκε με διάφορες τεχνικές που δανείστηκε από τις μεθόδους ζωγραφικής της Δύσης. Ωστόσο, μια τέτοια αιχμή τεχνικής επικρίθηκε σοβαρά από άλλους παραδοσιακούς ζωγράφους. Το ύφος του, που ονομάστηκε Μουρού-ται (θολό στυλ, το οποίο σήμερα απεικονίζει ακριβώς τον χαρακτήρα της ζωγραφικής του), σήμαινε την έλλειψη ενέργειας και ζωτικότητας σαρκαστικά. Αργότερα στράφηκε σχεδόν αποκλειστικά σε μονόχρωμες ζωγραφιές μελανιού κι έγινε γνωστός για τη κυριαρχία του στους διάφορους τόνους και τις αποχρώσεις του μαύρου. Ορισμένα από τα έργα του έχουνε χαρακτηριστεί ως Σημαντική Πολιτιστική Ιδιοκτησία από τον Οργανισμό Πολιτιστικών Υποθέσεων. Το ταξίδι του στη Καλκούτα το 1902, ήταν εξαιρετικά σημαντικό για την εξέλιξη του παγκόσμιου μοντερνισμού, καθώς είχε σαν αποτέλεσμα σημαντική ανταλλαγή τεχνικής και μοτίβου με τον σημαντικό πρώιμο Ινδό Μοντερνιστή Rabindranath Tagore (Ραμπιντράναθ Ταγκόρ, γνωστό σε μας, σαν ποιητή, συγγραφέα και ζωγράφο).

To Φούτζι Με Γερανούς

Στην εποχή πριν από τον Β’ Παγκ. Πόλ., στάλθηκε στην Ιταλία από την ιαπωνική κυβέρνηση ως επίσημος εκπρόσωπος της ιαπωνικής καλλιτεχνικής κοινότητας. Επειδή ο δάσκαλός του Okakura Tenshin ήταν εθνικιστής (γνωστός κι ως πιστός μελετητής της εποχής Meiji), ο Taikan επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τις σκέψεις του. Κατά συνέπεια, χρησιμοποίησε επανειλημμένα το Όρος Φούτζι ως μοτίβο των ζωγραφικών του έργων και μάλιστα τα παρουσίασε στην αυτοκρατορική οικογένεια. Στη διάρκεια του Πολέμου, δωρίζει τα κέρδη του από τις πωλήσεις των έργων ζωγραφικής του στον εθνικό στρατό κι αυτό οδήγησε στην ανάκρισή του, που κατηγορείται ως ύποπτος εγκληματίας πολέμου από το GHQ. Το 1935, διορίστηκε στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών (πρόδρομος της Ιαπωνικής Ακαδημίας Τέχνης) και το 1937, ήταν ένας από τους πρώτους που τους απονεμήθηκε το Μετάλλιο του Τάγματος Πολιτισμού όταν ιδρύθηκε το 1937. Του απονεμήθηκε επίσης το Μετάλλιο του Τάγματος του Ανατέλλοντος Ήλιου, πρώτης κατηγορίας.

To Google-Doodle Για τον Γιοκοχάμα Ταϊκάν

Qu Yuan

Στις 26 Φλεβάρη 1958, ο Yokoyama Taikan πέθανε στο Τόκιο σε ηλικία 89 ετών. το πρώην σπίτι του είναι πλέον ανοιχτό στο κοινό ως το Μουσείο Μνημείων Yokoyama Taikan. Ο εγκέφαλός του διατηρείται σε φορμαλδεΰδη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τόκιο. Σαν Φόρο τιμής, στις 2 Νοέμβρη 2011, η Google γιόρτασε τα 143α γενέθλιά του με ένα Google Doodle. Αρκετά από τα έργα του έχουν επιλεγεί από την ιαπωνική κυβέρνηση για να εμφανίζονται σε αναμνηστικά γραμματόσημα: 1967: Snowy Peak with Cranes (1958), στο πλαίσιο του εορτασμού του Διεθνούς Τουριστικού Έτους, τώρα είναι στο Yokoyama Taikan Memorial Museum, Τόκιο, 1983: Muga (1896), ως μέρος της σειράς Modern Art, που βρίσκεται τώρα στο Εθνικό Μουσείο του Τόκιο, 1985: Νυχτερινό ζεύγος γραμματοσήμων Sakura (1929) για την 50ή επέτειο του Radio Japan, τώρα στο Μουσείο Τέχνης Okura, Τόκιο.