Ghiberti – Peri-Grafis

Βιογραφικό

Ο Λορέντσο Ντι Μπάρτολο “Γκιμπέρτι”, (Lorenzo di Bartolo “Ghiberti”, 1378-1455, early rennaisance), ήταν Ιταλός γλύπτης της Αναγέννησης από τη Φλωρεντία, βασική μορφή της Πρώιμης Αναγέννησης, γνωστός ως δημιουργός δύο σετ χάλκινων θυρών του Βαπτιστηρίου της Φλωρεντίας, η τελευταία ονομάστηκε από τον Μιχαήλ Άγγελο Πύλες του Παραδείσου. Εκπαιδευμένος ως χρυσοχόος και γλύπτης, ίδρυσε ένα σημαντικό εργαστήριο γλυπτικής στο μέταλλο. Το βιβλίο του Commentarii περιέχει σημαντικά γραπτά για τη τέχνη, καθώς κι αυτό που μπορεί να είναι η παλαιότερη σωζόμενη αυτοβιογραφία από οποιονδήποτε καλλιτέχνη.

Γεννήθηκε στο Pelago κοινότητα 20 χιλιόμετρα απ’ τη Φλωρεντία το 1378 και με τη καλλιτεχνική παρουσία, με τη τέχνη και το ταλέντο του -σε χρυσό, μάρμαρο, μέταλλο και γύψο- θεωρήθηκε από τους ιδρυτές Αναγέννησης. Λέγεται ότι ο Lorenzo ήτανε γιος του Cione di Ser Buonaccorso Ghiberti και της Fiore Ghiberti. Ωστόσο, υπάρχει κάποια αμφιβολία για το αν ήτανε πραγματικός πατέρας του Ghiberti. Σε κάποιο σημείο του γάμου τους, η Fiore πήγε στη Φλωρεντία κι έζησε με ένα χρυσοχόο με το όνομα Bartolo di Michele. Η Fiore κι ο Bartolo διατηρήσανε γάμο κοινού δικαίου, οπότε είναι άγνωστο ποιος ήταν ο βιολογικός πατέρας του. Δεν υπάρχει καμμία τεκμηρίωση για το θάνατο του Cione, αλλά είναι γνωστό ότι μετά το θάνατό του η Fiore κι ο Bartolo παντρεύτηκαν το 1406. Ανεξάρτητα απ’ αυτό, ο Bartolo ήταν ο μόνος πατέρας που γνώριζε ο Lorenzo κι είχανε στενή και στοργική σχέση. Ο Bartolo ήταν έξυπνος και δημοφιλής χρυσοχόος στη Φλωρεντία κι εκπαίδευσε τον Lorenzo στο επάγγελμά του. Απ’ αυτή τη μαθητεία ο Lorenzo έμαθε τις πρώτες αρχές του σχεδιασμού.

Ο Λορέντζο ενδιαφερότανε για πολλές μορφές τέχνης και δεν περιοριζότανε στη χρυσοχοΐα. Του άρεσε να μοντελοποιεί αντίγραφα παλαιών μεταλλίων και επίσης να ζωγραφίζει. Έλαβε επίσημη εκπαίδευση ως ζωγράφος από τον Gherardo Starnina. Στη συνέχεια εργάστηκε στο εργαστήρι του πατριού του. Όταν η βουβωνική πανώλη έπληξε τη Φλωρεντία το 1400, μετακόμισε στο Ρίμινι. Εκεί είχε τη τύχη να προσληφθεί από τον Κάρλο Α’ ́Μαλατέστα, όπου βοήθησε στην ολοκλήρωση των τοιχογραφιών στα τείχη του κάστρου. Πιστεύεται ότι εδώ κέρδισε την αγάπη του για την τέχνη της ζωγραφικής. Ωστόσο, λίγο μετά την άφιξή του, έλαβε νέα από τους φίλους του πίσω στη γενέτειρά του, τη Φλωρεντία, ότι οι κυβερνήτες του Βαπτιστηρίου διεξήγαγαν διαγωνισμό κι έστελναν δασκάλους που ήταν ειδικευμένοι στη κατεργασία χαλκού. Παρά τη μεγάλη εκτίμησή του για τη ζωγραφική, ζήτησε άδεια απ’ τον Μαλατέστα. Το 1401 επέστρεψε στη Φλωρεντία να συμμετάσχει σε διαγωνισμό που διεξαγόταν για την ανάθεση κατασκευής του 2ου ζεύγους χάλκινων θυρών για το Βαπτιστήριο του καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας.

Οι Απίθανες Πύλες, ο εγωιστής κι ο “άβγαλτος”

Το 1401, η Arte di Calimala (Συντεχνία Εισαγωγέων Υφασμάτων) ανακοίνωσε διαγωνισμό για το σχεδιασμό θυρών που τελικά θα τοποθετούνταν στη βόρεια πλευρά του βαπτιστηρίου. Η αρχική θέση γι’ αυτές τις πόρτες ήταν η ανατολική πλευρά, αλλά μεταφέρθηκαν στη βόρεια αφού ο Ghiberti ολοκλήρωσε τη 2η αποστολή του, γνωστή ως οι «Πύλες του Παραδείσου».
Αυτές οι νέες πόρτες θα χρησίμευαν ως ανάθημα για να γιορτάσουν τη Φλωρεντία που γλύτωσε από σχετικά πρόσφατες μάστιγες, όπως ο Μαύρος Θάνατος το 1348. Σε κάθε συμμετέχοντα δόθηκαν τέσσερα τραπέζια από ορείχαλκο κι έπρεπε να κάνει ανάγλυφο της “Θυσίας του Ισαάκ” σε κομμάτι μέταλλο που ‘χε το μέγεθος και το σχήμα των πάνελ των θυρών. Κάθε καλλιτέχνης είχε στη διάθεσή του ένα χρόνο για να προετοιμάσει την εργασία του κι ο καλλιτέχνης που θα κριθεί καλύτερος έπρεπε να λάβει την ανάθεση. Ενώ πολλοί καλλιτέχνες διαγωνίστηκαν, η κριτική επιτροπή επέλεξε μόνον 7 φιναλίστ, συμπεριλαμβανομένων των Ghiberti, Filippo Brunelleschi, Simone da Colle, Francesco di Val d’Ombrino, Niccolo d’ Arezzo, Jacopo della Quercia da Siena και Niccolo Lamberti.
Το 1402 στη στιγμή της κρίσης, μόνο ο Ghiberti κι ο Brunelleschi ήταν φιναλίστ κι όταν οι κριτές δεν μπορούσαν να αποφασίσουν, τους ανατέθηκε να συνεργαστούν. Η περφάνεια του Brunelleschi* μπήκε εμπόδιο και πήγε στη Ρώμη να σπουδάσει αρχιτεκτονική, αφήνοντας έτσι τον τότε 21χρονο “αρχάριο” να εργαστεί ο ίδιος στις πόρτες. (Να βγάλει δηλαδή το φίδι απ’ τη τρύπα. Στην αυτοβιογραφία του ο Ghiberti, ωστόσο, ισχυρίστηκε ότι είχε κερδίσει, χωρίς καμμιά αντίθετη άποψη). Τα πρωτότυπα σχέδια της Θυσίας του Ισαάκ από τους 2 φιναλίστ εκτίθενται πλέον στο μουσείο του Bargello στη Φλωρεντία. Οι διαφορές μεταξύ της Θυσίας του Ισαάκ του Brunelleschi και του Ghiberti αφορούν στον τρόπο κατασκευής του πάνελ και τη συνολική αποτελεσματικότητά του. Το πάνελ του Brunelleschi αποτελούνταν από μεμονωμένα κομμάτια των μορφών του έργου τέχνης που τοποθετήθηκαν στο χάλκινο πλαίσιο. Σε αντίθεση με αυτή για τη δημιουργία του έργου τέχνης στο πάνελ του, η χύτευση της τέχνης του είχε όλες τις φιγούρες, με εξαίρεση τον Isaac, που δημιουργήθηκαν ως ένα κομμάτι. Τα κομμάτια των ίδιων των μορφών ήταν όλα κούφια στο εσωτερικό. Λόγω των μεθόδων που ο Ghiberti έφτιαξε το πάνελ, κατέληξε να είναι ισχυρότερο, χρησιμοποίησε λιγότερο χαλκό κι είχε μικρότερο βάρος από το πάνελ του Brunelleschi. Με λιγότερο μπρούντζο, τα πάνελ ήταν επίσης πιο οικονομικά. Συμπεριλαμβανομένης της πτυχής της ίδιας της τέχνης, αυτές οι διαφορές συμπεριλήφθηκαν στον τρόπο που το συμβούλιο αποφάσισε τον νικητή.
_____________________
* Εντελώς μεταξύ μας: Καλύτερα που έχασε ο Μπρουνελλέσκι αυτή τη μάχη, γιατί κέρδισε ένα τεράστιο πόλεμο, φτιάχνοντας το θόλο της Φλωρεντίας με το μοναδικά τέλειο τρόπο, που μόνον αυτός μπορούσε ανάμεσα σε τόσους αρχιτέκτονες!!
——————————-

Μετά το διαγωνισμό, ο πατέρας του Ghiberti, Bartolo, τον βοήθησε πολύ να τελειοποιήσει το σχέδιο της πόρτας του πριν χυθεί. Αυτή η ανάθεση έφερε άμεση και διαρκή αναγνώριση στον νεαρό καλλιτέχνη. Το 1403 υπογράφηκε η επίσημη σύμβαση με το εργαστήριο του Bartolo di Michele, το ίδιο εργαστήριο που ‘χε προηγουμένως εκπαιδευτεί και εν μία νυκτί έγινε το πιο διάσημο στη Φλωρεντία. 4 έτη μετά το 1407, ο Λορέντζο ανέλαβε νόμιμα την επιτροπή και του απαγορεύτηκε να δέχεται πρόσθετες παραγγελίες ή προμήθειες. Αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου του στη δημιουργία των πυλών και πληρωνόταν 200 φιορίνια ετησίως για την εργασία του. Για να ρίξει τις πόρτες, εργάστηκε σε στούντιο που ονομάζεται Aja ή Threshing floor. Το στούντιο βρισκόταν κοντά στο νοσοκομείο Saint Maria Nuova, το παλαιότερο νοσοκομείο που εξακολουθεί να λειτουργεί στη Φλωρεντία σήμερα. Στο Aja, ο Ghiberti έχτισε ένα μεγάλο φούρνο για να λιώσει το μέταλλό του στη προσπάθεια να ρίξει τις πόρτες, ωστόσο το 1ο μοντέλο ήταν αποτυχία. Μετ’ απ’ αυτό προσπάθησε άλλη μια φορά να φτιάξει καλούπι. Στη 2η ήταν επιτυχής μα κατέληξε να χρησιμοποιεί 34.000 λίβρες χαλκού, κοστίζοντας συνολικά 22.000 δουκάτα. Ήτανε μεγάλο ποσό κείνη την εποχή.
Ο Ghiberti χρειάστηκε 21 χρόνια για να ολοκληρώσει τις πόρτες. Αυτές οι επιχρυσωμένες χάλκινες πόρτες στις 19 Απρίλη 1424 τοποθετήθηκαν στο πλάι του Βαπτιστηρίου. Απεικονίζονται 20 πίνακες που δείχνουνε τη ζωή του Χριστού από τη Καινή Διαθήκη: τον Ευαγγελισμό, τη Γέννηση, τη Λατρεία των Μάγων, τη Διαμάχη με τους Αρχιερείς, τη Βάπτιση του Χριστού, τον Πειρασμό του Χριστού, την εκδίωξη των εμπόρων, το Χριστό να περπατά πάνω στο νερό, τη Μεταμόρφωση, την Ανάσταση του Λαζάρου, την άφιξη του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, τον Μυστικό Δείπνο, την Αγωνία στον Κήπο, τη σύλληψη του Χριστού, το μαστίγωμα, Ο Χριστός σε δίκη με τον Πιλάτο, ταξίδι στο Γολγοθά, σταύρωση, ανάσταση και Πεντηκοστή. Οι 8 κάτω πίνακες δείχνουνε τους 4 ευαγγελιστές και τους Πατέρες της Εκκλησίας: τον Άγιο Αμβρόσιο, τον Άγιο Ιερώνυμο, τον Άγιο Γρηγόριο και τον Άγιο Αυγουστίνο. Τα πάνελ περιβάλλονται από ένα πλαίσιο φυλλώματος στη θήκη της πόρτας και επιχρυσωμένες προτομές προφητών και σιβύλλων στις διασταυρώσεις των πάνελ. Αρχικά μπήκαν στην ανατολική πλευρά στη θέση των θυρών του Pisano, αργότερα μεταφέρθηκαν στη βόρεια πλευρά. Περιγράφονται από τον ιστορικό τέχνης Antonio Paolucci ως «το πιο σημαντικό γεγονός στην ιστορία της τέχνης της Φλωρεντίας στο 1ο τέταρτο του 15 αι.». Τα χάλκινα αγάλματα πάνω απ’ τη βόρεια πύλη απεικονίζουν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή να κηρύττει σε Φαρισαίο και Σαδδουκαίο και φιλοτεχνήθηκαν από τον Francesco Rustici. Ο Ρουστίτσι μπορεί να βοηθήθηκε στο σχεδιασμό του από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, που τονε βοήθησε στην επιλογή των εργαλείων του.

Μετά την ολοκλήρωση αυτών των θυρών, ο Ghiberti αναγνωρίστηκε ευρέως ως διασημότητα κι ο κορυφαίος καλλιτέχνης στον τομέα αυτό. Του δόθηκαν πολλές αναθέσεις, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τον πάπα. Το 1425 πήρε 2η παραγγελία για το Βαπτιστήριο της Φλωρεντίας, αυτή τη φορά για τις ανατολικές πόρτες, που ο ίδιος και το εργαστήριό του (συμπεριλαμβανομένων των Michelozzo και Benozzo Gozzoli) εργάστηκαν για 27 χρόνια, διαπρέποντας. Τα θέματα των σχεδίων για τις πόρτες επιλέχθηκαν από τον Leonardo Bruni d’Arezzo, τότε καγκελάριο της Δημοκρατίας της Φλωρεντίας. Έχουνε 10 πίνακες που απεικονίζουν σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη και με τη σειρά τους εγκαταστάθηκαν στην ανατολική πλευρά. Τα πάνελ είναι μεγάλα ορθογώνια και δεν ήταν πλέον ενσωματωμένα στο παραδοσιακό γοτθικό τετράφυλλο, όπως στις προηγούμενες πόρτες. Ο Ghiberti χρησιμοποίησε τις πρόσφατα ανακαλυφθείσες αρχές της προοπτικής για να δώσει βάθος στις συνθέσεις του. Κάθε πάνελ απεικονίζει περισσότερα από ένα επεισόδια. «Η ιστορία του Ιωσήφ» απεικονίζει το αφηγηματικό σχέδιο του Ιωσήφ που ρίχνεται από τους αδελφούς του στο πηγάδι, του Ιωσήφ που πωλείται στους εμπόρους, των εμπόρων που παραδίδουν τον Ιωσήφ στον Φαραώ, του Ιωσήφ που ερμηνεύει το όνειρο του Φαραώ, του Φαραώ που του αποδίδει, του Ιακώβ στέλνει τους γιους του στην Αίγυπτο κι ο Ιωσήφ αναγνωρίζει τους αδελφούς του κι επιστρέφει στο σπίτι. Σύμφωνα με το Vasari‘s Lives, αυτό το πάνελ ήταν το πιο δύσκολο κι επίσης το πιο όμορφο. Οι φιγούρες κατανέμονται σε πολύ χαμηλό ανάγλυφο σε χώρο προοπτικής τεχνική που εφευρέθηκε από τον Donatello και ονομάζεται rilievo schiacciato, που κυριολεκτικά σημαίνει “πεπλατυσμένο ανάγλυφο”). Ο Ghiberti χρησιμοποιεί διαφορετικές γλυπτικές τεχνικές, από εγχάρακτες γραμμές ως σχεδόν ανεξάρτητη γλυπτική φιγούρα στα πάνελ, τονίζοντας περαιτέρω την αίσθηση του χώρου.
Τα πάνελ περικλείονται σε πλούσια διακοσμημένο επίχρυσο πλαίσιο φυλλωμάτων και φρούτων, με πολλά αγαλματίδια προφητών και 24 προτομές. Οι 2 κεντρικές προτομές είναι πορτραίτα του καλλιτέχνη και του πατέρα του, Bartolomeo Ghiberti.
Το πάνελ του Ευαγγελισμού απεικονίζει τη σκηνή με έναν άγγελο ντυμένο με ρόμπα, φτερά και μια τρομπέτα να εμφανίζεται στη Μαρία, η οποία παρουσιάστηκε σε μια έκφραση σοκ φεύγοντας από μια πόρτα. Ο πίνακας της Γέννησης απεικονίζει τη γέννηση του Χριστού με ένα βόδι, ένα γαϊδούρι, τον Ιωσήφ και τη Μαρία, έναν άγγελο και τους βοσκούς. Όλοι οι χαρακτήρες στο πάνελ απεικονίζονται κοντά σε μια σπηλιά, ενώ όλοι εκτός από τη Μαρία δείχνουν ευλάβεια απέναντί της.
Ο πίνακας της Προσκύνησης των Μάγων δείχνει τους τρεις μάγους να δοξάζουν τον Χριστό και τη Μαρία, με τον Ιωσήφ και αγγέλους στο βάθος. Στο πάνελ του Χριστού μεταξύ των γιατρών, ο Χριστός απεικονίζεται ως παιδί που κάθεται σε μια καρέκλα που μοιάζει με θρόνο περιτριγυρισμένο από τους γιατρούς σε συζήτηση μαζί του. Η αφήγηση ότι οι ιερείς σοκαρίστηκαν από το πόσο έξυπνα μίλησε ο Χριστός αποδεικνύεται από το πώς όλοι οι ιερείς μιλούν μεταξύ τους σε έντονη συζήτηση γύρω από τον Χριστό. Στο πάνελ της Βάπτισης του Χριστού, ο Χριστός παρουσιάζεται περιτριγυρισμένος από θεατές, ένα περιστέρι και τον ξάδερφό του, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, να βαπτίζεται σε ένα ποτάμι. Το φόντο περιλαμβάνει έντονα λεπτομερή δέντρα με φύλλα, βράχους και ένα ρέον ποτάμι.
Ο πίνακας του Πειρασμού του Χριστού παρουσιάζεται με το Χριστό περιτριγυρισμένο από αγγέλους, ενώ αντιμετωπίζει τον έκπτωτο άγγελο, τον Σατανά, που στέκεται πάνω σε βράχους. Ο Σατανάς απεικονίζεται ως άνθρωπος με φτερά και ρόμπες που μοιάζουν με νυχτερίδα. Ο πίνακας Chasing the Merchants Away απεικονίζει τη σκηνή με τον Χριστό να σπρώχνει μακριά μια ομάδα εμπόρων με τις γροθιές του υψωμένες μέσα στο ναό. Ο ναός στο βάθος απεικονίζεται από κίονες και καμάρες με πολύπλοκα σχέδια, οι έμποροι απεικονίζονται επίσης να κρατούν αγαθά ενώ απομακρύνονται. Ο πίνακας «Ο Χριστός που περπατά πάνω στο νερό» απεικονίζει τον Ιησού να στέκεται πάνω στο νερό και τους μαθητές στη θάλασσα, ενώ ο Πέτρος πνίγεται. Ο πίνακας δείχνει ένα πλοίο λεπτομερές με πανιά που φαίνεται να έχουν τα μεμονωμένα σχοινιά από το κατάρτι, καθώς και το ίδιο το πλοίο που έχει καλλιτεχνικά σχέδια. Ο ωκεανός είναι επίσης λεπτομερής με τα κύματα που ρέουν και όπου ο Ιησούς στέκεται στο νερό, σκύβει για να τον δείξει να στέκεται πάνω του. Ο πίνακας της Μεταμόρφωσης δείχνει τον Ιησού να στέκεται με τους προφήτες Μωυσή και Ηλία πάνω από τους μαθητές του Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη. Το δέος των τριών μαθητών εκφράζεται από το γεγονός ότι βρίσκονται στο έδαφος και αποστρέφουν το βλέμμα τους από τον Χριστό και τους προφήτες. Ο πίνακας της Έγερσης του Λαζάρου δείχνει τον Λάζαρο να φεύγει από τον τάφο του περιτριγυρισμένος από τον Χριστό, τις αδελφές του και τους μαθητές του. Το δέος των αδελφών του Λαζάρου δείχνει η μία στο έδαφος και η άλλη αρπάζει τον Λάζαρο γονατιστή. Ο πίνακας Είσοδος στην Ιερουσαλήμ δείχνει τον Χριστό καβάλα σε ένα γαϊδούρι να χαιρετιέται από ένα μεγάλο πλήθος με τις πύλες της Ιερουσαλήμ στο βάθος. Κάθε άτομο του πλήθους έχει ένα ξεχωριστό πρόσωπο με διαφορετικά χτενίσματα και ρούχα. Ο πίνακας του Μυστικού Δείπνου δείχνει τη γνωστή σκηνή στη Καινή Διαθήκη του Χριστού να τρώει με τους 12 μαθητές. Το φόντο είναι διακοσμημένα σταφύλια στις στήλες και κουρτίνες το φόντο ενώ ο Χριστός είναι στη κεφαλή του τραπεζιού κι οι μαθητές κάθονται μαζί. Η Αγωνία στον πίνακα του Κήπου δείχνει τον Χριστό να προσεύχεται προς μια γωνία και τους μαθητές να κοιμούνται πίσω του. Οι εικόνες του κήπου είναι λεπτομερείς με εξαιρετικά λεπτομερείς θάμνους, βράχους και δέντρα. Ο πίνακας «Ο Χριστός αιχμαλωτίζεται» δείχνει τον Χριστό να σημαδεύεται από τον Ιούδα για να συλληφθεί από τους Ρωμαίους στρατιώτες, ενώ οι μαθητές αγωνίζονται εναντίον του στρατιώτη. Οι στρατιώτες έχουν ο καθένας εξατομικευμένη πανοπλία κι όπλα όπως δόρυ, τσεκούρι και σπαθί. Ο πίνακας Μαστίγωμα απεικονίζει τον Ιησού να μαστιγώνεται από τους Ρωμαίους στρατιώτες που κρατούν ράβδους σε μια αιωρούμενη κίνηση. Ο πίνακας της Σταύρωσης των Βόρειων Θυρών απεικονίζει τη σκηνή με τη Μαρία και τον Ιωάννη στους πρόποδες του σταυρού να θρηνούν με αγγέλους δίπλα στον Χριστό κρεμασμένο. Η Μαρία φαίνεται να πενθεί με την ίδια να κοιτά μακρυά απ’ το σταυρό. Αν κι η συνολική ποιότητα του casting θεωρείται εξαιρετική, υπάρχουν μερικά γνωστά λάθη. Για παράδειγμα, στον πίνακα 15 των Βόρειων Θυρών (Μαστίγωμα) η χύτευση της 2ης στήλης στη 1η σειρά έχει επικαλυφθεί πάνω από έναν βραχίονα, έτσι ώστε ένας από τους μαστιγωτές να φαίνεται παγιδευμένος στη πέτρα, με το χέρι του να προεξέχει από αυτήν.
Ο Μιχαήλ Άγγελος αναφέρθηκε σε αυτές τις πόρτες ως κατάλληλες για να είναι οι «Πύλες του Παραδείσου» (It. Porte del Paradiso) κι εξακολουθούν ν’ αναφέρονται πάντα μ’ αυτό το όνομα. Ο Βαζάρι τα περιέγραψε έναν αιώνα μετά ως «αναμφισβήτητα τέλεια από κάθε άποψη και πρέπει να κατατάσσονται ως το καλύτερο αριστούργημα που δημιουργήθηκε ποτέ». Ο ίδιος ο Ghiberti είπε ότι ήταν «το πιο μοναδικό έργο που έχω κάνει ποτέ».

Από κει και πέρα, αναλάμβανε συχνά να φιλοτεχνήσει έργα για τη Φλωρεντία, Σιένα κι άλλες μεγάλες ιταλικές πόλεις. Συγχρόνως έγραψε και 3 βιβλία, με τίτλο “Commentarii“, που όμως μέχρι τον θάνατό του, δεν είχεν ολοκληρώσει το 3ο. Ήτανε συλλέκτης έργων τέχνης, υποστήριζε τις ιδέες του Ανθρωπισμού κι ήταν ο πρώτος επιζών καλλιτέχνης που ‘φτιαξεν αυτοβιογραφία. Τα βιβλία καθώς και τα κομμάτια της συλλογής του, αποτελέσανε θαυμάσια πηγή, για το βιβλίο του Βασάρι, “Vite”. Περιέγραψε καλλιτέχνες του 1300/1400 -με προεξάρχουσα μορφή τον Τζιότο- καθώς επίσης και διάφορα καλλιτεχνήματα, που χωρίς αυτό θα ‘ταν ατεκμηρίωτα σήμερα.
Ήταν επίσης συλλέκτης κλασσικών αντικειμένων κι ιστορικός. Συμμετείχε ενεργά στη διάδοση ανθρωπιστικών ιδεών. Τα ημιτελή του Commentarii αποτελούν πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τη τέχνη της Αναγέννησης και περιέχουν αυτό που θεωρείται η 1η αυτοβιογραφία ενός καλλιτέχνη. Αυτό το έργο ήταν μια σημαντική πηγή για το Vite του Vasari.
Το “Commentario” του Ghiberti περιλαμβάνει την παλαιότερη γνωστή σωζόμενη αυτοβιογραφία ενός καλλιτέχνη. Συζητά την ανάπτυξη της τέχνης από την εποχή του Cimabue μέχρι το δικό του έργο. Περιγράφοντας τη 2η χάλκινη πύλη του για το Βαπτιστήριο της Φλωρεντίας, δηλώνει: «Σ’ αυτό επιδίωξα να μιμηθώ τη φύση όσο το δυνατόν πιο πιστά, σ’ αναλογίες και σε προοπτική. Τα κτίρια φαίνονται σαν να φαίνονται από το μάτι κάποιου που τα κοιτά από απόσταση». Η γλώσσα που χρησιμοποίησε ο Ghiberti για να περιγράψει τη τέχνη του έχει αποδειχθεί ανεκτίμητη για τους ιστορικούς τέχνης στη κατανόηση των στόχων που οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης προσπαθούσαν στα έργα τέχνης τους.
Ο Paolo Uccello, που θεωρήθηκε συνήθως ως ο 1ος μεγάλος δάσκαλος της προοπτικής, εργάστηκε στο εργαστήρι του Ghiberti αρκετά χρόνια, καθιστώντας δύσκολο να προσδιοριστεί ο βαθμός που οι καινοτομίες του Uccello στη προοπτική οφείλονταν στις οδηγίες του Ghiberti. Ο Donatello, γνωστός απ’ τα 1α παραδείγματα κεντρικής προοπτικής στη γλυπτική, εργάστηκε επίσης για λίγο στο εργαστήρι του Ghiberti. Ήταν επίσης περίπου κείνη την εποχή που ο Paolo ξεκίνησε τη δια βίου φιλία του με τον Donatello. Περίπου το 1413 ένας από τους συγχρόνους του Ghiberti, ο Filippo Brunelleschi, επέδειξε τη γεωμετρική μέθοδο προοπτικής που χρησιμοποιείται σήμερα από τους καλλιτέχνες, ζωγραφίζοντας τα περιγράμματα διαφόρων κτιρίων της Φλωρεντίας σε καθρέφτη. Όταν το περίγραμμα του κτιρίου συνεχίστηκε, παρατήρησε ότι όλες οι γραμμές συνέκλιναν στη γραμμή του ορίζοντα.
Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι στο έργο του για τη προοπτική, ο Ghiberti επηρεάστηκε από τον Άραβα πολυμαθή Alhazen που ‘χε γράψει για την οπτική βάση της προοπτικής στις αρχές του 11ου αι. Το Βιβλίο της Οπτικής μεταφράστηκε στα ιταλικά τον 14ο αι. ως Deli Aspecti] κι αναφέρθηκε εκτενώς στο “Commentario terzo” του Ghiberti. Ο Mark Smith προτείνει ότι, μέσω του Ghiberti, το Βιβλίο της Οπτικής του Alhazen μπορεί κάλλιστα να ήταν κεντρικό στην ανάπτυξη της τεχνητής προοπτικής στη πρώιμη αναγεννησιακή ιταλική ζωγραφική.
Το 1417 ο Γκιμπέρτι παντρεύτηκε τη Μαρσίλα, τη 16χρονη κόρη του Μπαρτολομέο ντι Λούκα, άξιου κατασκευαστή χτενών. Μαζί απέκτησαν δύο γιους. Το 1417 απέκτησαν τον Tommaso Ghiberti κι ένα χρόνο αργότερα τον Vittorio Ghiberti. Ο Ghiberti ήταν πλουσιότερος από τους περισσότερους σύγχρονους καλλιτέχνες του, με την επιτυχία του να του φέρνει μεγάλες οικονομικές ανταμοιβές. Μια σωζόμενη φορολογική δήλωση του 1427 δείχνει ότι κατείχε σημαντική έκταση γης τόσο στη Φλωρεντία όσο και έξω από την πόλη. Είχε επίσης επενδύσει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό σε κρατικά ομόλογα στο ενεργητικό του. Με τα χρόνια, η ακίνητη περιουσία και οι νομισματικές του συμμετοχές συνέχισαν να αυξάνονται. Ενώ βρισκόταν στη Φλωρεντία, ο Ghiberti, στα 75 του υπέκυψε σε πυρετό άγνωστης αιτίας και θάφτηκε στη Βασιλική της Santa Croce την 1η Δεκέμβρη 1455.
Ο Vittorio ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του ως χρυσοχόος και χάλκινος, αλλά ποτέ δεν απέκτησε μεγάλη φήμη. Αργότερα, απέκτησε έναν γιο, τον οποίο ονόμασε Buonaccorso, ο οποίος ακολούθησε την (μεγάλη) πατρική τέχνη. Ωστόσο, ο Buonaccorso είχε μια διαφορετική εκδοχή στο έργο του παππού του, με τα μεταλλικά χυτά του να παίρνουν τη μορφή πυροβολικού και οβίδων. Η κατασκευή αυτών των όπλων τον έκανε διάσημο, κυρίως για τον εφοδιασμό των πολέμων της Σαρζάνα και της Πίζας. Ο Vittorio μοιράζεται το σημείο ταφής στο Santa Croce με τον πατέρα του. Η ταφόπλακά τους αναφέρει και τους δύο, με την επιγραφή της να τιμά το σχέδιο των θυρών Battistero του Lorenzo και το διακοσμητικό έργο του Vittorio στις πόρτες του Andrea da Pisa (εκτός από το ότι «ήταν μια πολύ άξια βοήθεια» στον πατέρα του).

Ο Tommaso εντάχθηκε στην επιχείρηση του πατέρα του, βοηθώντας ως συνεργάτης με τους βοηθούς του Lorenzo. Μετά το θάνατο του πατέρα του είναι άγνωστο αν συνέχισε την επιχείρηση, καθώς δεν αναφέρεται σε κανένα από τα έγγραφα μετά το 1447.

==================================

Η Βάφτιση

Ιησούς Του Ναυή

Καντηλέρι

Λητώ & Απόλλωνας

Μαντόνα & Βρέφος

Μαντόνα & Βρέφος

Μαστίγωμα

Μωυσής

Σολομώντας & Βασίλισσα Του Σαβά

Η Μεταστροφή Του Άγιου Παύλου

Η Θυσία Του Ισαάκ*

________________________________
* Το… προκριματικό δείγμα του Γκιμπέρτι, ώστε να πάρει τη δουλειά, φυλάσσεται σε Μουσείο!
_______________________________