Βιογραφικό O Μιλτιάδης Μαλακάσης (του Αγαμέμνονα και Ζωής Κερασοβίτη) ποιητής απ’ τους σημαντικούς του νεοελληνικού λυρισμού, γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1869. Λάτρευε με πάθος τον ιερό αυτόν τόπο. Καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών του ‘21, πλούσια κι άνετη κι αυτό του ‘χεν εξασφαλίσει ζωή αφιερωμένη στη τέχνη κι απαλλαγμένη βιοποριστικών εγνοιών. Οι πρόγονοί…
Βιογραφικό Ο Ιωάννης Μαλάλας ή Μαλέλας (~491-578) υπήρξεν ο 1ος Βυζαντινός χρονογράφος, που με τη τεχνική αλλά και τα ελαττώματα του σημάδεψε όχι μόνο μια σχολή ελληνοφώνων συγγραφέων αλλά και τη διεθνή γραμματεία. Λίγα είναι γνωστά για το πρόσωπο του κι…
Βιογραφικό Ο Κωνσταντίνος Μανασσής ήταν Βυζαντινός λόγιος κι εκκλησιαστικός που έζησε το 1ο μισό του 12ου αι., χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της βυζαντινής λογοτεχνίας. Σε νεαρή ηλικία ήταν ήδη μέλος κύκλου διανοουμένων που προστάτευε η Ειρήνη, σύζυγος του σεβαστοκράτορα Ανδρόνικου, δευτερότοκου γιου του αυτοκράτορα…
Βιογραφικό Γεννημένη στην Νέα Ιωνία, απο πατέρα Κεφαλλονίτη και μητέρα γόνο προσφύγων. Κράμα που της καλλιέργησε την έμφυτη τάση…
Βιογραφικό Ο Απόστολος Μελαχρινός ήταν Έλληνας λυρικός ποιητής και χρησιμοποίησε το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Κλήμης Πορφυρογέννητος. Υπήρξεν επίσης μεταφραστής αρχαίας ελληνικής ποίησης, σύγχρονος του Σικελιανού και του Βάρναλη. και πεζογράφος. Υπήρξεν ο 1ος γραμματέας της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (1934). Σα λυρικός συμβολιστής ποιητής, της γενιάς του…
Μένανδρος & Κωμωδία πρόλογος – εισαγωγή: Ξεκινώ αυτό το άρθρο, που θα ‘ναι κι αυτό μεγάλο σε όγκο, γιατί νομίζω και πως και λείπει γενικά κι από…
Το Πεσκέσι Ο ήλιος έκαιγε ακόμα, όταν ο Δημήτρης, τρέχοντας ν’ ανοίξει πρώτος τη ξύλινη πόρτα του σπιτιού, την είδε κι απόρησε. Ήταν κρεμασμένη ψηλά σ’ ένα καρφί, από τα δοκάρια της πόρτας, μια πάνινη ριγωτή σακούλα -απ’αυτές που…
Πρόλογος Το παρόν άρθρο, έχει σαν περιεχόμενό του, μια μικρήν ανθολογία τολμηρών ερωτικών κομματιών, από γνωστότατους…
Δέδυκε μεν α Σελάνακαι πληιάδες μέσαι δενύκτες, παρά δ’ έρχεται ώρα,εγώ δε μόνα καθεύδω. Σαπφώ Μεσάνυχτα και δύσανε, Πούλια κι αχνό Φεγγάρι.Η Νύχτα το κοστούμι της, το μαύρο, μου προβάρει.Οι Ώρες παιχνιδίζοντας, φεύγουνε μακριά μουκαι τ’ άδειο το προσκέφαλο η μόνη συντροφιά…
“…ποτέ από χρέος μη κινούντες…”“…για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη…” Πριν από είκοσι χρόνια σχεδόν, καθισμένος μπροστά στο τζάκι, είχα μιαν εικόνα κι έγραψα ένα κείμενο*. Σήμερα, έχω πάλι την ίδια περίπου εικόνα. Σκέφτομαι πάλι το θνητό και…