Η ζωή είναι διαρκής αγών, μία αδιάκοπος, χωρίς τέρμα και χωρίς σταμάτημα, μάχη εναντίον της φύσεως, εναντίον των άλλων ανθρώπων, εναντίον του εαυτού μας. Ο ηρωικός Άνθρωπος είναι ο ίδιος κέντρον του εαυτού του, ελεύθερος εις την απομόνωσίν του, αριστοκρατικός…
Βιογραφικό Η Διδώ Παππά-Σωτηρίου γεννήθηκε στο Αϊδίνι, μια κοσμοπολίτικη πόλη της Μικράς Ασίας, όπου ζούσαν αρμονικά Εβραίοι, Αρμένιοι Τούρκοι. Και όμως, τίποτα δεν προδίκαζε στο πανέμορφο χωριό Κιρκιντζές του Αϊδινίου, αυτό που έμελλε να ακολουθήσει. και σύντομα θα ξεδιπλώσει τον…
Το Τραινάκι Της Χαράς Είχε γυρίσει όλο τον κόσμο κι είχε ενσταλάξει αυτήν την τεράστια εμπειρία στα ταξιδιωτικά του μυθιστορήματα, τα οποία επανήλθαν στη μόδα, χάρη στη δύναμη της δημιουργικής του φαντασίας και την ρωμαλέα αφηγηματική του…
Όνειρο Πριν Το Ξύπνημα Από Μέλισσα Που Βουΐζει Πετώντας Πάνω Από Σκασμένο Ρόδι (Τι θα μπορούσε να προκαλέσει ένα όνειρο; Κάτι μικρό, όσο μια μέλισσα, κάτι ασήμαντο, όσο η βοσκή της σ’ ένα σκασμένο ρόδι. Πόσο μεγεθυμένο; Όσο φτάνει…
Πριν το ξεκινήσω, να πω πως αυτό το άρθρο ωφείλεται κατά κύριο λόγο στη φίλη Μαργαρίτα Καραβασίλη και την ευχαριστώ εγκάρδια δημοσίως. Π.Χ. Βιογραφικό Ο Τάσσος (Αναστάσιος Αλεβίζος, Λευκοχώρα Μεσσηνίας, 1914 – Αθήνα, 13 Οκτώβρη 1985) ήτανε διακεκριμένος Έλληνας χαράκτης. Πρωτοστάτης…
Βιογραφικό Πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος. Γεννήθηκε 16 Φλεβάρη στο Ναύπλιο από γονείς Κυνουριάτες το 1907. Ο πατέρας του, ήτανε δήμαρχος και βουλευτής από τον Άγιο Πέτρο κι η μητέρα του από τα Δολιανά Κυνουρίας. Το 1915 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα. Το 1929 πήρε το πτυχίο του στα Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι εξάσκησε το δικηγορικό επάγγελμα…
Ήτανε μια φορά κι ένα καιρό, ένα όμορφο παληκάρι που το λέγανε Κρίτονα. Είχε πολύ όμορφη και ζεστή φωνή, μα πιο ζεστή ήταν η καρδιά του. Τραγουδούσε πάντα, ότι κι αν έκανε. Δούλευε; Τραγουδούσε! Έκανε περίπατο; Τραγουδούσε! Λένε μάλιστα…
Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένας Βασιλιάς και μιά Βασίλισσα, που δεν είχανε παιδάκια και πολύ θέλανε ν’ αποκτήσουν ένα. Ο Βασιλιάς ήθελε γιό-διάδοχο που να του μοιάζει, να το παίρνει μαζί του στο κυνήγι, να του μαθαίνει…
τελη αυγουστου 2004… Έμοιαζε απίστευτο! Ο μεσήλικας βγήκε σα χαμένος στο κήπο. Διέσχισε μηχανικά το μικρό διάδρομο, ανάμεσα στις λεμονιές και τις πορτοκαλιές. Ένιωθε τρομερή ταραχή, έκανε κι ανυπόφορη ζέστη, καταμεσήμερο βλέπεις. Πλησίασε στη πόρτα της αποθηκούλας, έπιασε το…
“Ξύπνησε… Τεντώθηκε κι άφησε να βγει απ’ τα πνευμόνια του ένας ήχος που ‘μοιαζε αναστεναγμός. Σηκώθηκε απ’ τα σκόρπια κλαριά και φύλλα, που ‘ταν το κρεβάτι του και βγήκε απ’ τη σπηλιά του. Ο ήλιος δεν είχε βγει ακόμα κι αυτός…