Εισαγωγή
Όταν ο Bram Stoker έκανε έρευνες για τη συγγραφή του Δράκουλα, έπεσε στα χέρια του ένα βιβλίο, το «Βιβλίο Των Λυκανθρώπων» της Sabine Baring-Gould στο οποίο αναφερόταν τα εγκλήματα της «Ματωμένης Πριγκήπισσας», όπως την αποκαλούσαν στην Ευρώπη. Μετά από το θάνατο του συζύγου της, φοβούμενη για το δικό της θάνατο, έγινε σαδίστρια απέναντι στους υπηρέτες της, (πιθανώς να προέβαινε στην πράξη αυτή γιατί πίστευε ότι θα της έφερνε αθανασία ή μακροζωία), δίνοντας τροφή στην φαντασία των χωρικών, ο οποίοι πίστευαν ότι αυτό είναι έργο κάποιου βαμπίρ. Επίσης, κάποιοι συγγραφείς πιστεύουν ότι η Ματωμένη Κόμισσα ήτανε συγγενής με τον Dracula από την Ουγγαρέζικη πλευρά της οικογένειάς του.
Γεννήθηκε, περίπου, 100 χρόνια μετά το θάνατο του Βλαντ του Ανασκολοπιστή. Ένας από τους προγόνους της, ο Πρίγκηπας Steven Bathory, υπήρξε αξιωματικός του Vlad Dracula το 1546, όταν διεκδίκησε εκ νέου το θρόνο της Βλαχίας. Το βιβλίο του Dracula λέγεται πως είναι βασισμένο στο Ρουμάνο πρίγκιπα Vlad Dracula. Ο Raymond T. McNally που ‘χει γράψει 4 βιβλία για τον Dracula (στην ιστορία, στην λογοτεχνία, αλλά και στον βαμπιρισμό) αναφέρει σε 5ο πως ο Dracula ήτανε γυναίκα. Στο βιβλίο τεκμηριώνει την άποψή του πως ο Stoker επηρεάστηκε έντονα από τον μύθο της κόμισσας Bathory. Και δίνει το παρακάτω παράδειγμα: πως γίνεται οι Ούγγροι να κάνουν πρίγκηπα Ρουμάνο; Γιατί είπανε πως ο Vlad έπινε αίμα, όπως ο Dracula του Stoker, το οποίο τον έκανε νεότερο ύστερα από κάθε πόση; Και γιατί αφού γίνεται νεότερος συνεχίζει; Οι απαντήσεις βρίσκονται στη ζωή της Bathory. Αλλά σε αντίθεση με τον ήρωα του Stoker, αυτή υπήρξε στη πραγματικότητα.
Στη Τρανσυλβανία ακόμα δεν έχει ξεχαστεί τ’ όνομά της. Άλλες φορές αποκαλώντας τη Ουγγρική πόρνη, ενώ όταν θέλουν να χλευάσουν το κάστρο που έζησε το αποκαλούν: Csejthe. Όμως υπάρχουν κι εκείνοι που ισχυρίζονται πως τα βράδυα βλέπουνε τη Bathory στη πατρίδα της, στα Καρπάθια, να πλανιέται στη περιοχή, να αναζητά ακόμα παρθένο αίμα…
Μια Φραγκογιαννού της μεσαιωνικής ανατολικής Ευρώπης.
————————————–
Βίος & Πολιτεία
Στις 7 Αυγούστου του 1560 (1561 κατά πολλούς) γεννήθηκε στο Nyirbator, στην σημερινή Ουγγαρία, η πιο αιμοδιψής γυναίκα δολοφόνος-βαμπίρ. Tο όνομα του πραγματικού τρόμου στην μεσαιωνική Ευρώπη. Το όνομα το οποίο κατάφερε να επισκιάσει ακόμα και τον μέγα Κόμη Dracula με τις σατανικές πράξεις του. Το όνομα που αναβίωσε στις καρδιές των ανθρώπων τον τρόμο του βαμπίρ όσο κανένα άλλο! Τα εγκλήματα της Ουγγαρέζας κόμισσας Elizabeth Bathory (Báthory Erzsébet στα Ουγγρικά ή Alžbeta Bátoriová-Nádašdy στα Σλοβάκικα,) ήταν σατανικά πέρα από κάθε ανθρώπινη φαντασία. Η «ευγενική» οικογένεια των Bathory, ήτανε παρακλάδι της οικογένειας των Hun Gutkeled, η ισχύς των οποίων εξαπλωνόταν σε πολλές περιοχές της κεντρο-ανατολικής Ευρώπης, (που σήμερα απαρτίζουν τα εδάφη της Πολωνίας, Ουγγαρίας, Σλοβακίας και Ρουμανίας) και διαδραμάτισε κυρίαρχο ρόλο κατά το πρώτο μισό του 13ου αιώνα.
Εγκαταλείποντας το όνομα της οικογένειας, υιοθέτησαν το όνομα μιας από τις ιδιοκτησίες τους ως οικογενειακό όνομα (Bátor σημαίνει «ανδρείος»). Η ισχύς τους έφτασε στο ζενίθ κατά τα μέσα του 16ου αιώνα, αλλά ακολούθησε η κατάπτωση και τελικά ο «θάνατος» το 1658. Σπουδαίοι βασιλιάδες, πρίγκιπες, δικαστικοί λειτουργοί, άρχοντες σε εκκλησιαστικό και κοινωνικό επίπεδο, συγκαταλέγονταν στην οικογένεια των Bathory. Αλλά δεν έλειψαν και οι «παράξενοι» συγγενείς. Η συνήθεια των γάμων ενδοοικογενεικώς, για τη προστασία του «αίματος» αφενός και για τη διατήρηση του πλούτου και της δύναμης αφετέρου, είχε σαν αποτέλεσμα τα συνήθη φαινόμενα που έπονται τέτοιων πρακτικών. Έτσι, κάποιο απόγονοι της οικογένειας, παρουσίασαν ιδιαίτερα περίεργη συμπεριφορά. Υπάρχει μεγάλο ιστορικό ενασχόλησης μελών της οικογένειας με τη Μαύρη Μαγεία και το Σατανισμό.
Οι γονείς της Elizabeth, George κι Anna, ανήκαν κι οι δύο στο γένος των Bathorys. Αυτός ήταν μέλος του κλάδου των Ecsed της οικογένειας κι εκείνη αυτού του Somlyo. Τέτοιες αιμομιξίες δεν δεν ήταν ασυνήθιστες στην αριστοκρατία της Ανατολικής Ευρώπης του 16ου αιώνα, καθώς η διατήρηση της «καθαρότητας» της γενιάς ήταν ζήτημα υψίστης σημασίας, όπως είπαμε. Τα αποτελέσματα αναμενόμενα: ένας θείος πιστεύεται ότι ήταν λάτρης του Σατανά κι άλλα μέλη της οικογένειας ήταν νοητικά ασταθή ή ψυχασθενείς. Έτσι, πολλές εγκληματικές ιδιοφυΐες εμφανίστηκαν στους κόλπους της οικογένειας. Η οικογένεια της Elizabeth Bathory ήτανε πολύ ισχυρή κι από τις παλιότερες στην Τρανσυλβανία. Είχε περισσότερη ιδιοκτησία ακόμα κι από το βασιλιά. Είχε συγγενείς έναν καρδινάλιο, πρίγκιπες κι ο ξάδελφος της ήταν πρωθυπουργός της Ουγγαρίας. Όμως ο πιο ισχυρός συγγενής της ήταν ο Istvan Bathory (1533-1586) που ήταν πρίγκηπας της Τρανσυλβανίας και βασιλέας της Πολωνίας από το 1575 μέχρι και τον θάνατό του, το 1586.
Η Elizabeth πέρασε τα παιδικά της χρόνια στο Ecsed Castle. Για την εποχή που έζησε, η Bathory είχε πολύ καλή μόρφωση και δει για γυναίκα. Σε ηλικία όμως, 4 με 5 χρονών άρχισαν τα πρώτα σημάδια του μετέπειτα σαδιστικού εαυτού της. Πιστεύεται ότι η νεαρή Elizabeth υπέφερε από κρίσεις, οι οποίες συνοδεύονταν από απώλεια ελέγχου του εαυτού της κι από εκρήξεις οργής, οι οποίες είναι πιθανόν να οφείλονταν σε επιληψία, οφειλόμενη στην αιμομιξία των γονιών της ή σε κάποιο άλλο ψυχολογικό νόσημα. Μερικοί σύγχρονοι μελετητές [αλλά και της γενιά της] είπαν πως η κοντέσα ήταν παράφρων, κάτι που έδινε λογική στα όσα έκανε. Όμως με μια γρήγορη ματιά στο παρελθόν της μπορούμε να δούμε πως ήταν μια γυναίκα με πλήρη έλεγχο της ζωής της.
Αντίθετα από τα άλλα κορίτσια της γενιά της, η Elizabeth εκπαιδεύτηκε καλά και σωστά, ενώ εκτός από την μητρική της γλώσσα, γνώριζε λατινικά, ελληνικά και γερμανικά… σε μια εποχή που οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να συλλαβίσουν σωστά τα Ουγγρικά. Επίσης κάτι που, πιθανότατα, έπαιξε ρόλο στη μετέπειτα εξέλιξη και στις πράξεις της Elizabeth, είναι το γεγονός πως όταν ήταν μικρή έγινε μάρτυρας μιας εκτέλεσης ενός πλανόδιου γύφτου, που έκλεψε άλογο από τους βασιλικούς στάβλους και για να μην τον ανακαλύψουν αργότερα το σκότωσε…Ο γύφτος συνελήφθη κι η εκτέλεση του έγινε σε δημόσια θέα ενώ παρόντες ήταν πολλοί αριστοκράτες. Ο μαρτυρικός θάνατος του νεαρού άντρα και το μηδαμινό ίχνος μεταμέλειας στα πρόσωπα των εκτελεστών του, έπεισαν τη νεαρή Elizabeth ότι, οι αριστοκράτες σαν αυτή, μπορούσαν να σκοτώνουν τους κοινούς θνητούς υπηκόους τους χωρίς να φοβούνται τιμωρία…
Στα 14 της γέννησε παράνομα ένα κορίτσι, την Anastasia Bathory, πατέρας της οποίας ήταν ένας έφηβος υπηρέτης του κάστρου. Για το λόγο αυτό, αλλά και για πολιτικό κέρδος και θέση, η μητριά της, Countess Ursula Nadasdy, την ανάγκασε να παντρευτεί με τον 26χρονο τότε γιο της, Count Ferencz Nadasdy, με τον οποίο ήταν αρραβωνιασμένη από τα 11 της. Ο γάμος έγινε στις 8 Μαίου του 1575 στο Vranov nad Toplouin, όταν η Elizabeth ήταν 15 χρονών. Η μητέρα του Ferencz, πίστευε ότι αυτός ο γάμος θα έδινε κύρος στην οικογένεια Nadasdy. Για το γάμο διοργάνωσε ένα gala στο οποίο ήταν καλεσμένος κι ο Αυτοκράτορας της Ρουμανίας Maximillian ο 2ος, που όμως δεν παρευρέθηκε. Στην ευχετήρια κάρτα που έστειλε μαζί με το δώρο του για να απολογηθεί προέβαλλε σαν δικαιολογία ότι ήταν επικίνδυνο να ταξιδέψει σε μια τόσο ταραχώδη χρονική στιγμή. Αλλά εύκολα μπορούμε να υποθέσουμε ότι επιδίωκε να αποφύγει τις δύο οικογένειες!
Τα πρώτα 10 χρόνια του γάμου της η Elizabeth δε μπόρεσε να κρατήσει παιδί. Κατάφερε, όμως, να γεννήσει το 1585 την Anna και στα επόμενα 9 χρόνια τις Ursula (Orsolya ή Orsika) και Katherina (Katalin), ενώ το 1598 γέννησε τον μοναδικό και πολυπόθητο, γιο της, τον Paul, των οποίων όμως την κηδεμονία, για πολιτικές σκοπιμότητες, ανέλαβαν νοσοκόμες μακριά από το κάστρο. Από τις επιστολές που έγραφε στους συγγενείς της, παραδόξως, κρίνεται ως μια στοργική σύζυγος και μητέρα που αν κι αγνοούσε τα παιδιά της δεν τα συμπεριέλαβε ποτέ στα βασανιστήριά της.
Παρόλη τη δομή της τότε κοινωνίας, η Elizabeth κράτησε το επώνυμο της, ώστε να μπορέσει να κρατήσει το όνομα των προγόνων της, που από τότε πήρε κι ο σύζυγος της. Από τότε εγκαταστάθηκε στο κάστρο του Csejthe, [στα σλοβακικά το κάστρο αυτό, ονομάζεται και Cachtice κι υπάρχει σφοδρή αντιπαράθεση μεταξύ των δύο λαών] σπίτι του Nadasdy, που ήταν το γαμήλιο δώρο του προς την Elizabeth. Το κάστρο αυτό βρισκότανε στο Sarvar κοντά στο Trencin στη σημερινή Σλοβακία κι ήταν μακριά από αστικά κέντρα, βαθιά κρυμμένο στα Καρπάθια, μοναχικό και περιτριγυρισμένο από πολλά δάση. Από τότε και μέχρι το θάνατο της το κάστρο αυτό ήταν η κατοικία της.
Ο σύζυγός της ήταν ένας άφοβος και γενναίος πολεμιστής , αρχιστράτηγος του Ουγγρικού στρατού και μεγάλος μαχητής στον πόλεμο με τους Τούρκους κι έτσι του δώσανε το όνομα ο «Μαύρος ήρωας της Τρανσυλβανίας», εξαιτίας του φριχτού τρόπου με τον οποίο αντιμετώπιζε τους αιχμάλωτους πολέμου. Λέγεται ότι ο Ferencz ήταν κι ο ίδιος ένας πολύ σκληρός άνθρωπος κι ότι αυτός είχε δείξει στη γυναίκα του μερικούς από τους αγαπημένους του τρόπους για να βασανίζει τους υπηρέτες του και τους Τούρκους αιχμάλωτους πολέμου καθώς επίσης κι ότι άφηνε στο κάστρο ορισμένα όργανα βασανισμού τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούσε η Elizabeth πάνω στα θύματα της. Υπάρχουν ακόμη θρύλοι για το ζευγάρι, εμπλοκής του σε σατανιστικές τελετές και πατροναρίσματος αποκρυφιστών. Δεν είναι δυνατόν να ισχυριστεί κάποιος ότι ο Ferencz δεν γνώριζε για τις διαστροφές της συζύγου του.
Όσο ο Ferencz έλειπε στον πόλεμο σε στρατιωτικές εκστρατείες για μεγάλα χρονικά διαστήματα, καθ’ όλη τη διάρκεια των 25 χρόνων που ήτανε παντρεμένοι, η ζωή της Elizabeth πολύ σύντομα άρχισε να γίνεται όλο και πιο βαρετή. Έτσι άρχισε να επισκέπτεται πολύ τακτικά την αμφιφυλόφιλη θεία της Countess Karla Bathory κι έπαιρνε μέρος σε ομαδικά λεσβιακά όργια με την ίδια και τις φίλες της. Από την εποχή αυτή λοιπόν συνειδητοποίησε τις αληθινές της φιλοδοξίες, δηλαδή να βασανίζει και να σκοτώνει νεαρά, όμορφα κορίτσια. Εκείνη την εποχή, με την βοήθεια της Ilona Joo (προσωπική νοσοκόμα της Elizabeth στο επάγγελμα) άρχισε να βασανίζει τα κορίτσια των υπαλλήλων της. Συνεργοί της, τότε ήταν: η Anna Darvula, που φημολογείται πως ήταν κι ερωμένη της, ο Johannes Ujvary o οικονόμος του σπιτιού κι η μάγισσα Dorottva Sventes ,επίσης γνωστή με το όνομα Dorka.
Αλλά αυτό δεν ήταν το μόνο της πάθος. Εκείνη την εποχή η κοντέσα έψαχνε τον έρωτα σε διάφορους άντρες. Ο αρχιυπηρέτης του κάστρου της Elizabeth, που ονομαζόταν Thorko, την μύησε στον αποκρυφισμό και της δίδαξε τη Μαύρη Μαγεία με την οποία άρχισε επίσης να ασχολείται όλο και περισσότερο.
“O Thorko μου έμαθε ένα καινούριο“, έγραφε η Elizabeth σε γράμμα προς τον άντρα της, “Πιάνεις μια μαύρη χήνα και την χτυπάς μέχρι θανάτου με ένα άσπρο κόκαλο. Κρατάς το αίμα της και αλείφεις λίγο απ’ αυτό στο σώμα του εχθρού σου. Αν δεν μπορείς να το κάνεις ο ίδιος, δωροδοκείς έναν από τους υπηρέτες σου να το κάνει...”
Όσο ασχολιόταν με τη Μαύρη Μαγεία η Elizabeth δέχτηκε μια επίσκεψη από έναν περίεργο και σκοτεινό άντρα με παραδόξως κοφτερά δόντια. Ύστερα από σύντομο ταξίδι με τον ξένο προς άγνωστη κατεύθυνση η Elizabeth επέστρεψε μόνη και πολλοί από τους χωρικούς υποστήριξαν ότι είδαν ίχνη αίματος στα χείλη της… Οι γύρω χωρικοί, που πίστευαν στα βαμπίρ, είχαν έναν λόγο περισσότερο να φοβούνται το κάστρο του Csejthe. Ίσως κατά τη λαϊκή φαντασία, ο παράξενος ξένος,να ήταν ο ίδιος ο Dracula, ο οποίος γύρισε από τον τάφο του! Όταν o Κόμης Nadasdy επέστρεψε από μια εκστρατεία του στο κάστρο, η πεθερά της Elizabeth φρόντισε να μάθει ο σύζυγός της το παράπτωμα της γυναίκας, που όμως συγχώρεσε γρήγορα.
Σε ηλικία 51 ετών (το 1602 ή το 1604) ο Ferencz πεθαίνει. Οι εκδοχές για το θάνατο του είναι οι εξής:
1) μαχαιρώθηκε από πόρνη στο Βουκουρέστι, που χρωστούσε, υπέκυψε στις πληγές του που μολύνθηκαν
2) πέθανε από αρρώστια στα χέρια μιας πόρνης
3) χάθηκε στη μάχη
4) δολοφονήθηκε από τον Giorgio Basta, του οποίου η τρομοκρατική δράση στην Τρανσυλβανία εκείνη την εποχή, οδήγησε σε ραγδαία πτώση της ισχύος της οικογένειας των Bathory
5) από δηλητηρίαση
6) πολλοί είναι κι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο θάνατος του οφείλεται στη Μαύρη Μαγεία.
Τότε η Elizabeth αρχικά έδιωξε μακριά της μισητή πεθερά της κι άρχισε να παίρνει μέρος σε τελετές μαύρης μαγείας που θανατώνονταν άλογα κι άλλα ζώα. Από τότε σταμάτησε να βγαίνει από το κάστρο της. Με τη βοήθεια του Thorko, της Joo , των μαγισσών Szentes και Darvulia και του Ujvary, άρχισε το διαβολικό της έργο.
H Elizabeth ήταν μια γυναίκα όμορφη. Δείτε πως περιγράφεται σε ένα κείμενο:
«Η Elizabeth Bathory ήτανε γυναίκα εκπληκτικής ομορφιάς. Τα μακριά, κατάμαυρα μαλλιά της, δημιουργούσαν έντονη αντίθεση με το πάλλευκο της επιδερμίδας της. Τα κεχριμπαρένια της μάτια μοιάζανε με γάτας, το κορμί της ήταν αισθησιακό. Ήταν ιδιαίτερα ματαιόδοξη κι ο ναρκισσισμός της ήταν αυτός που την έσπρωξε σε βάθη διαστροφής».
Ασυνήθιστο για την κοινωνική της τάξη, η Elizabeth ήταν ένα παιδί γυμνασμένο και δραστήριο. Μεγάλωσε και ανατράφηκε σαν μέλος της Ουγγρικής βασιλικής οικογένειας και σαν νεαρή κοπέλα ήταν αρκετά όμορφη, είχε κομψά χαρακτηριστικά, καλό σώμα και ήταν ψηλή για την εποχή της αλλά η προσωπικότητά της δεν έτυχε ανάλογης καλλιέργειας, ανάπτυξης και εκλεπτυσμού! Κατά τη γνώμη της το πιο ξεχωριστό κι αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό της ήταν το άσπρο και όμορφο δέρμα της για το οποίο έλεγε πως συχνά της έκαναν κομπλιμέντα, αν και κάτι τέτοιο δεν ισχύει, αφού οι άλλοι δεν εντυπωσιάζονταν και τόσο από την μάλλον συνηθισμένη επιδερμίδα της και της έκαναν κομπλιμέντα μόνο αν γνώριζαν πως θα ήταν προς όφελός τους, μια κι η Elizabeth δεν δεχόταν με ενθουσιασμό τα μέτρια σχόλια!
Αλλά όσο ο καιρός περνούσε, η Elizabeth μεγάλωνε κι άρχισε να χάνει την ομορφιά της. Προσπάθησε να καλύψει τις ατέλειες της αγοράζοντας και φορώντας πανάκριβα ρούχα και κοσμήματα, αλλά τίποτα δε μπορούσε να κρύψει το πέρασμα του χρόνου από πάνω της. Τότε ήταν που τα αποτρόπαια βασανιστήρια γίνανε όλο και πιο πολλά. Ήταν η εποχή που είχε φτάσει στα 40 κι η ματαιοδοξία της, την έκανε να πιστεύει πως η ομορφιά της είχε φθαρεί και χανόταν ενώ έπαιρναν την θέση τους, πάνω της, τα γηρατειά.
Όλα άρχισαν όταν ένα κορίτσι που την χτένιζε, της τράβηξε κατά λάθος μια τρίχα από τα μαλλιά της. Τότε η ευέξαπτη κοντέσα της τρύπησε τη μύτη μ’ ένα μηχάνημα και το αίμα έσταξε στο χέρι της. (Κατά μια άλλη εκδοχή τη χτύπησε τόσο δυνατά που το δαχτυλίδι της έσκισε το δέρμα στο μάγουλο του κοριτσιού ή ότι από το χτύπημα το αίμα πετάχτηκε από τη μύτη του κοριτσιού στο πρόσωπό της)… Όταν πήγε να ξεπλυθεί, από αυτό, κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη και τότε με έκπληξη παρατήρησε, κάτι που ήταν ορατό μόνο στα δικά της μάτια, πως το χέρι της στο σημείο που είχε καλυφθεί με αίμα είχε πάρει κάτι από την νεότητα του κοριτσιού, έδειχνε πιο νέο, πιο απαλό και πιο όμορφο. Ζήτησε λοιπόν τη γνώμη της Darvulia για το φαινόμενο αυτό. Έφερε επίσης στο κάστρο της χημικούς και φυσικούς για να δώσουν μιαν επιστημονική εξήγηση πάνω στο θέμα… Αυτοί επειδή καλοπερνούσαν και δεν ήθελαν να χάσουν τις θέσεις τους αποφάσισαν να μη χαλάσουν το χατίρι και τη διάθεση της κοντέσας τους και της είπαν ότι για την αλλαγή του δέρματος της ευθυνόταν το αίμα του μικρού παρθένου κοριτσιού. Μάλιστα της είπαν πως θυμόντουσαν ότι κάτι αντίστοιχο είχε ξαναγίνει στο παρελθόν σε κάποιο μακρινό τόπο, όταν το αίμα μιας νεαρής παρθένας έφερε ανάλογα αποτελέσματα σε μια γερασμένη αλλά γενναιόδωρη και καλή προσωπικότητα με πολλές χάρες!
Μετά από τόσο καθαρές αποδείξεις στο χέρι, η Elizabeth πείστηκε ότι αυτή ήτανε θαυμάσια ανακάλυψη! Μια μέθοδος πρόληψης του γήρατος και διατήρησης της αιώνιας νεότητας! Ή τουλάχιστον η ίδια βρήκε αυτό που χρειαζόταν! Η γνώμη της… συμβούλου ομορφιάς της, μιας γυναίκας που ονομαζόταν Katarina, της επιβεβαίωσε την ιδέα ότι η έξυπνη ανακάλυψη της ήταν σωστή.Η Darvulia επίσης της είπε οτι μπορεί να ανακτήσει τη χαμένη της νιότη κάνοντας μπάνιο στο αίμα των κοριτσιών και πίνοντας το αίμα, ιδιαίτερα, των πιο όμορφων. Τότε διέταξε τους υπαλλήλους της Ujvary και Dorka να γδύσουνε το κορίτσι και κρατώντας τα χέρια της πάνω από ένα βαρέλι, να κόψουν τις αρτηρίες της, να τη σκοτώσουν και να αφαιμάξουνε το αίμα της σε μια μεγάλη δεξαμενή για να μπει και να κάνει το μπάνιο της σε αυτό.
Ήταν πλέον σίγουρη οτι είχε βρεί το μυστικό για την αιώνια νεότητα με αυτή τη διαδικασία. Ανακάλυψε πως το αίμα είναι ζωή κι από τότε αυτό έγινε μια από τις πιο κρυφές της επιθυμίες!…Η δίψα της για αίμα ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα κι όταν κάποια στιγμή στη ζωή της αρρώστησε δε κατάφερε να κρατηθεί μακριά από τους φόνους. Επειδή ήταν τόσο αδύναμη που δε μπορούσε να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι και δεν είχε τη δύναμη να βασανίζει η ίδια τα θύματά της, έβαζε τους πιστούς της, να φέρνουνε τα κορίτσια στο κρεβάτι της ώστε να μπορεί να τις δαγκώσει. Ταυτόχρονα έδωσε εντολή σε σιδηρουργούς απο την Γερμανία, να της ετοιμάσουν καινούρια όργανα βασανισμού, που κύριο σκοπό τους είχαν τη συλλογή αίματος από τις παρθένες.
Έτσι, γρήγορα στο κάστρο έφτασαν διάφορα όργανα βασανισμού, ένα από τα οποία ήταν η Σιδηρά Παρθένα (Iron Maiden) που ήταν κι από τα πιο γνωστά. Αυτό ήταν μια μεγάλη μεταλλική σαρκοφάγος σε ανθρώπινο ύψος, μες στην οποία υπήρχανε καρφιά κι από τις δύο πλευρές και λίγος χώρος για να χωράει η παρθένα, έτσι ώστε όταν έκλεινε τα καρφιά να ξεσκίσουν τη σάρκα της. Στο κάτω μέρος της σαρκοφάγου υπήρχε μια δίοδος όπου μαζευόταν το αίμα όταν άρχιζε να τρέχει.
Η Σιδηρά Παρθένα (Iron Maiden)
Με τη βοήθεια αυτής λοιπόν της ομάδας απήγαγε πολλά κορίτσια από τις γύρω περιοχές, τα έφερνε στο κάστρο και τα φυλάκιζε σ’ ένα υπόγειο μυστικό δωμάτιο που ήταν γνωστό ως “ο θάλαμος βασανιστηρίων της Εξοχότητάς της“, κάνοντας τους τα χειρότερα βασανιστήρια που μπορούσε να φανταστεί. Τις κάρφωνε με καρφίτσες στα γεννητικά τους όργανα και σ’ άλλα ευαίσθητα σημεία του σώματος όπως κάτω από τα νύχια. Τους έκοβε τα δάχτυλα ή τις χτυπούσε στο πρόσωπο μέχρι που άκουγε τα κόκαλα να σπάνε. Προτιμούσε μάλιστα να έχει το θύμα της γυμνό μπροστά της και να τα χτυπά από τη μπροστινή πλευρά κι όχι από πίσω. Αυτό το έκανε για να μπορεί να βλέπει πως διαγραφόταν ο πόνος στα πρόσωπα των θυμάτων της όταν τα βασάνιζε.
Χρησιμοποίησε νέες τεχνικές βασανισμού… Μια από τις εφευρέσεις της ήταν να γδύνει ένα κορίτσι, να το αλείφει ολόκληρο με μέλι και μετά να το δένει μόνο του στο δάσος, αφήνοντας το στο έλεος των πεινασμένων εντόμων… Επίσης το χειμώνα, έγδυνε ένα κορίτσι και το έβγαζε έξω από το κάστρο όπου του έριχνε νερό μέχρι να παγώσει ζωντανό και να πεθάνει από το τσουχτερό κρύο που υπάρχει στα Καρπάθια. Για να βασανίζει τα θύματα και να βγάζει το αίμα τους η Elizabeth χρησιμοποιούσε σφυριά, καυτά καρφιά, μαχαίρια, ψαλίδια, διπλούς πέλεκες, πυρωμένα σίδερα κι άλλα. Τέλος οι υπηρέτες τις κρεμούσαν ανάποδα με αλυσίδες γύρω από τους αστραγάλους από ένα κλουβί και τους έκοβαν το λαιμό για να χυθεί το αίμα όσο ήταν ακόμα ζεστό, έτσι ώστε να παίρνει το ντους της η Elizabeth μες στην ασημένια μπανιέρα της… Βασάνιζε επί βδομάδες ή ακόμα και μήνες τα κορίτσια, μέχρι που τις έσφαζε. Γρήγορα επιτιθότανε στα θύματά της με γυμνά δόντια, κόβοντας μεγάλα κομμάτια σάρκας από τα χείλη, τα μάγουλα, τους ώμους, τα στήθη τους κ.λ.π.
H Elizabeth έπαιρνε νέες παρθένες από γειτονικά χωριά με τη δικαιολογία οτι ήθελε να τις προσλάβει ως υπηρέτριες. Μια μεγάλη ευκαιρία της παρουσιάστηκε στις αρχές του 17ου αι. στη Transylvania, που οι γονείς των κατώτερων τάξεων εύχονταν οι κόρες τους να μορφώνονταν με τους κατάλληλους τρόπους και να είχαν μια ευκαιρία να ανέβουν κοινωνικά. Άρπαξε την ευκαιρία και το 1609, ίδρυσε μες στο κάστρο της ακαδημία, που υποσχόταν να παίρνει κάθε φορά 25 νέα κορίτσια και να τα μορφώνει κατάλληλα. Μόνο που στη πραγματικότητα οι σπουδές τους τελείωναν…για πάντα… Με τη βοήθεια της Dorotta Szentes αυτές οι δύστυχες μαθήτριες καταναλώθηκαν όπως ακριβώς κι όλες οι προηγούμενες τους… Όταν όμως τα αιματοκυλισμένα πτώματα βρεθήκανε στο δάσος γύρω από το κάστρο, φήμες κυκλοφόρησαν ότι στο κάστρο του Csejthe μαζί με την Elizabeth υπήρχε μια τεράστια ομάδα από βαμπίρ, που σκότωνε ασταμάτητα δίνοντας έτσι τροφή στη φαντασία και στις ιστορίες των χωρικών που είχανε τώρα ένα παραπάνω λόγο να αποφεύγουνε το κάστρο.
Όσον ο καιρός περνούσε κι η Darvulia πέθανε, η Elizabeth παρατήρησε ότι συνέχιζε να μεγαλώνει παρόλα τα μπάνια που έκανε και το αίμα που έπινε. Τότε, μια άλλη μάγισσα, η Erzsi Majorova, της είπε ότι έπρεπε τα κορίτσια που σκοτώνει να ‘τανε βασιλικής γενιάς. Γι’ αυτό άρχισε να σκοτώνει και κορίτσια της υψηλής κοινωνίας που πήγαιναν ανυποψίαστα για επίσκεψη στο κάστρο της. Αλλά ακόμα κι αν σκότωνε κορίτσια αριστοκρατικής καταγωγής η κατάσταση της δεν βελτιωνότανε και δε μπορούσε να πάρει πίσω τη χαμένη της ομορφιά. Για παραπάνω από μια 10ετία, είχε βασανίσει, σκοτώσει, πάρει και πιει το αίμα σε πάνω από 650 παρθένες.
Οι μπράβοι της κοντέσσας συνέχισαν να φέρνουν νεαρά κορίτσια που στραγγιζόντουσαν από το αίμα τους, για να μπορέσει να πλυθεί σε αυτό. Οι κηδείες αρχικά γινόντουσαν από τον πάστορα Andras Berthoni, ένα Λουθηρανό ιερέα, αλλά καθώς τα πτώματα των νεκρών κοριτσιών αυξάνονταν εκείνος αρνήθηκε να τις κηδέψει λέγοντας πως o θάνατός τους ήταν: αγνώστων και μυστηριωδών αιτιών. Τέτοιες δηλώσεις όμως δεν περνούσαν στη κοντέσσα και με την απειλή της να αιωρείται, ο πάστορας, συνέχισε τη ταφή των νεκρών κοριτσιών. Ο ιερέας ανακάλυψε την αλήθεια για το τι συμβαίνει στο κάστρο του Csejthe, όταν η Εlizabeth τον διέταξε να θάψει ένα μεγάλο μέρος των πτωμάτων. Ο ιερέας έγραψε τις υποψίες του γι’ αυτή σ’ ένα σημείωμα λίγο πριν πεθάνει. Τα εγκλήματα της κι ο τεράστιος αριθμός των πτωμάτων, ήτανε πλέον τόσο μεγάλος που δε μπορούσε να συγκαλυφθεί.
Λίγο πριν τη κατάρρευση του καλά κρυμμένου μυστικού, άρχισαν να βρίσκονται πτώματα σε διάφορα σημεία του κάστρου και του δάσους γύρω από αυτό, όπως σε ρέματα ή στον κήπο της κουζίνας! Νεκρά κορίτσια που ύστερα από βδομάδες βασανισμού αφέθηκαν να σαπίσουνε και να φαγωθούν από τους λύκους. Αυτή η καινούρια τακτική έδειξε πως η κοντέσα είχε πια κουραστεί και πως δεν έδινε τη πρέπουσα σημασία για να καλύψει τα ίχνη της. Έγινε απρόσεκτη 1η φορά στη μακάβρια καρριέρα της. Μετά από φρενίτιδα οργίων, 4 αποστραγγισμένα από το αίμα τους πτώματα, πετάχτηκαν από τα τείχη του κάστρου. Το σφάλμα συνειδητοποιήθηκε αλλά ήταν ήδη αργά, γιατί οι χωρικοί είχανε δει και περισυλλέξει τα πτώματα κι είχαν αναγνωρίσει τα κορίτσια. Οι αναρίθμητες εξαφανίσεις κοριτσιών είχαν αρχίσει να επιλύονται. Το μυστικό αποκαλύφθηκε και το μυστήριο έφθασε στο τέλος του.
Έν ακόμα μεγάλο λάθος της ήτανε που άρχισε ν’ αναζητά θύματα στην αριστοκρατία κι όχι στις κόρες των σκλάβων της. Ένα κορίτσι από την αριστοκρατία ήτανε που δραπέτευσε κι είπε στις αρχές όλα όσα συμβαίνανε στο κάστρο Cahtice. Όμως λένε πως υπάρχει ακόμα ένας λόγος, που ίσως να ‘ναι κι ο βασικότερος για τη σύλληψη της κοντέσσας. Τα λεφτά που ξόδευε σ’ όλες αυτές τις δολοφονίες ήτανε τόσα πολλά που αναγκάστηκε να πάρει δάνεια. Ο βασιλέας δεν της ακύρωσε κάποιο απλήρωτο χρέος κι έτσι βρέθηκε στη φυλακή. (Ειρωνεία: για τα εγκλήματά της δεν μπήκε ποτέ στη φυλακή, αλλά αυτό θα το δούμε παρακάτω).
Ο βασιλέας Mátvás της Ουγγαρίας διέταξε τον ξάδερφο της κοντέσας, Κόμη György Thurzo, κυβερνήτη της επαρχίας, μαζί με τον Επίσκοπο Janos Ponikenusz, ο οποίος βρήκε το σημείωμα του ιερέα κι ένα μικρό αριθμό στρατιωτών που τους είχε παραχωρήσει, να επιτεθούνε στο κάστρο του Csejthe, κάτι που έγινε στις 30 Δεκέμβρη 1610. Τα όσα βρήκαν εκεί, σόκαραν ακόμα και τους πιο σκληρούς άντρες. Στο κύριο δωμάτιο, βρισκόταν ένα ζωντανό κι ένα νεκρό κορίτσι που στραγγίζονταν από το αίμα τους. Στο μπουντρούμι, στο υπόγειο δωμάτιο βασανιστηρίων, βρέθηκαν αρκετά κορίτσια που είχανε τρυπηθεί με κάποιο μηχάνημα, έναν απίστευτα μεγάλο αριθμό πτωμάτων των νεαρών κοριτσιών, αλλά και την αιματοκυλισμένη Elizabeth. Ενώ κάτω από το κάστρο μετρηθήκανε περίπου στα 50 θαμμένα θύματα. Οι συνεργοί της Dorothea, Anna, και Katarina συνελήφθηκαν, αλλά η Elizabeth κρατήθηκε στο κάστρο! Ήτανε Χριστούγεννα, το Ουγγρικό Κοινοβούλιο ήτανε κλειστό κι ο Βασιλικός Εκπρόσωπος γλίτωσε την Elizabeth από την ταπείνωση της φυλάκισης.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1611, άρχισε η δίκη. Η κοντέσσα αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση, ακόμα και για την αθωότητα ή την ενοχή της και δεν παρευρέθηκε ποτέ στο δικαστήριο. Δεν διατύπωσε ποτέ ούτε μια λέξη μετάνοιας ή συγγνώμης. Φήμες λένε πως δεν της επιτράπηκε να εμφανιστεί ή ότι δεν παρουσιάστηκε ποτέ στη δίκη της για πολιτικούς λόγους. Δικάστηκε στο κάστρο του Csejthe. Οι κατηγορίες που τη βάραιναν ήταν βαμπιρισμός, βασανιστήρια, μαύρη μαγεία, σαδισμός και μαζικές δολοφονίες.
Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Johannes Vjary ομολόγησε τη θανάτωση 37 ανύπαντρων κοριτσιών, 6 εκ των οποίων στράγγισε ο ίδιος από το αίμα τους. Προσπαθώντας να σώσει τη τιμή του ή ακόμα και να γλιτώσει από τη καταδίκη δήλωσε πως αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να κρατήσει τη θέση του στο κάστρο, σαν αρχιυπηρέτης. Κάποιες κοπέλλες τις βασάνισαν οι δύο μάγισσες, ενώ κάποιες άλλες η ίδια η κοντέσσα. Η νοσοκόμα στην απολογία της μίλησε για 40 περίπου θανατώσεις, αλλά η αλήθεια είναι ότι στο κάστρο βρήκανε φρικτό θάνατο 612 κορίτσια. Κάτι που αποδεικνύεται κι από το ημερολόγιο της Elizabeth. Στο ημερολόγιό της, επίσης είχανε γραφτεί τα παρακάτω λόγια:
“Είναι το καθήκον μου να είμαι καλή για τον σύζυγό μου και να κρατηθώ όμορφη γι’ αυτόν. Ο Θεός μου παρουσίασε πώς να το κάνω… θα ήμουν παράλογη αν δεν εκμεταλλευόμουν την ευκαιρία αυτή“.
Και κάπου αλλού έγραψε:
“…είμαι χήρα και πρέπει να μείνω όμορφη ώστε να μπορέσω να βρω ένα δεύτερο σύζυγο“.
Ένας άλλος υπάλληλός της δήλωσε πως η κοντέσα καθόταν με τις ώρες μπροστά στον καθρέφτη της και προσπαθούσε να υλοποιήσει το ξόρκι της αιώνιας νιότης.
Κάτι που την φέρνει πολύ κοντά στον μύθο της κακιάς μάγισσας [Η Χιονάτη κι οι Εφτά Νάνοι]. Η βασίλισσα στην ματαιοδοξία της πάνω, ζήτησε τη καρδιά ή το συκώτι και τους πνεύμονες της Χιονάτης, ο κυνηγός γυρνά στο κάστρο έχοντας πάνω του τα όργανα που του ζήτησε, μόνο που ήταν ενός ελαφιού. Η βασίλισσα, γεμάτη από ματαιοδοξία, χωρίς να το γνωρίζει βάζει τους μάγειρές της να της ετοιμάσουν ένα πλούσιο δείπνο από τα όργανα αυτά. Ο κανιβαλισμός είναι αυτός που συνδέει τις δύο γυναίκες. Κι η τιμωρία της βασίλισσας; Κάψανε τις σιδερένιες παντόφλες και όταν πυρώσανε αναγκάσανε την βασίλισσα να τις φορέσει και να χορέψει με αυτές, μέχρι που έπεσε νεκρή.
Πολύ αυστηρότερη από την τιμωρία της Elizabeth.
Η τιμωρία που επέβαλε το δικαστήριο ήταν αποκεφαλισμός κι αποτέφρωση στους συνεργάτες της Elizabeth και σε όσους πήραν μέρος σε αυτά τα εγκλήματα, εκτός από τις μάγισσες Ilona Joo και Dorottya Szentes, στις οποίες πρώτα ξερίζωσαν τα δάχτυλα και στη συνέχεια τις έκαψαν ζωντανές.
Αυτά έγιναν στη Bytča στις 17 Ιανουαρίου του 1611. Η Katarina, με κάποιο τρόπο θεωρήθηκε ως ένα άλλο θύμα κι αφέθηκε ελεύθερη.
Το δικαστήριο δεν επέβαλε όμως την ίδια τιμωρία και για την κοντέσα.
Ο νόμος στην Ουγγαρία ήταν κατηγορηματικός. Δε μπορούσε να θανατωθεί, επειδή προερχόταν από αριστοκρατική οικογένεια. Έτσι η δική της τιμωρία ήταν η εξής: ισόβια φυλάκιση στην αίθουσα βασανιστηρίων, του ίδιου της του κάστρου, που χτίστηκε ολόκληρη ζωντανή αφήνοντας μόνο μια μικρή τρύπα για να μπορούν οι φύλακες να της δίνουν φαγητό.
Ο βασιλιάς Mátvás II, προσπάθησε για τη θανάτωση της κοντέσας, αλλά μπήκε μπροστά του ο ξάδερφός της (πρωθυπουργός της χώρας) κι έτσι η ποινή έγινε: κατ’ οίκον περιορισμός.
Η αλήθεια όμως είναι πως η κοντέσα Elizabeth Bathory ποτέ δε δικάστηκε και καταδικάστηκε, πραγματικά, για τα εγκλήματά της. Τα πρακτικά της δίκης κρύφτηκαν μακριά από το κάστρο του Csejthe, σε κείνο του ξαδέρφου της Elizabeth, Κόμητα Thurzo. Από εκεί, μυστυριωδώς, χάθηκαν και βρέθηκαν ξανά, αιώνες αργότερα. Σήμερα βρίσκονται στην Ουγγαρία.
Στις 31 Ιουλίου του 1614 , περίπου 4 χρόνια μετά τη δίκη, η Elizabeth υπαγόρευσε για τελευταία φορά την διαθήκη της σε δυο ιερείς καθεδρικών ναών της επισκοπής Ezstergom. Επιθυμούσε οι οικογενειακές μετοχές να μοιρασθούν εξίσου στα παιδιά της, αν κι ο γιος της Paul κι οι απόγονοί του ήταν οι βασικοί κληρονόμοι της.
Στις 21 Αυγούστου, του ίδιου έτους, ένας δεσμοφύλακας της κοντέσας που θέλησε να τη κρυφοκοιτάξει μέσα από το μικρό άνοιγμα επειδή βρήκε το φαγητό της απέιραχτο, (ή επειδή εκείνη συνέχιζε ακόμα να είναι γοητευτική κι από τις πιο όμορφες γυναίκες της Ουγγαρίας) είδε την κοντέσα με το κεφάλι πεσμένο.
Η Elizabeth Bathory, Ματωμένη Πριγκήπισσα της Τρανσυλβανίας, είχε πια πεθάνει σε ηλικία 54 ετών, στο ίδιο κάστρο, στον ίδιο χώρο που είχε θανατώσει 650 περίπου κορίτσια.
Το σώμα της προορίστηκε να θαφτεί στην εκκλησία της πόλης Cachtice, αλλά οι κάτοικοι αντέδρασαν. Δεν ήθελαν και δεν θα επέτρεπαν ποτέ η διαβολική γυναίκα να θαφτεί στον τόπο τους και στο καθαγιασμένο χώμα. Έτσι μιας κι ήταν από τους τελευταίους Bathory του Ecsed, θάφτηκε στην βοριοανατολική πόλη, στον οικογενειακό τους τάφο.
η αληθεια μες απ’ το μυθο
Ο ιστορικός Raymond T. McNally, θέλησε να μελετήσει τη ζωή της κοντέσσας κι έτσι ψάχνοντας μέσα από τα αρχεία του δικαστηρίου δεν βρήκε καμίαν αναφορά σε λίμνες αίματος ή ακόμα σε πόσην αυτού. Βρήκεν όμως εκθέσεις που λέγανε πως η κοντέσσα σε κάποιους παροξυσμούς της δάγκωνε τα θύματά της κι έτσι έτρωγε σάρκα μαζί με αίμα. Αυτό είναι όμως ένα δείγμα που οδηγεί σε λυκανθρωπία ή ακόμα και σε κανιβαλισμό, πάντως σίγουρα όχι, στο βαμπιρισμό.
Πως γεννήθηκε ο μύθος;
Σε μια προσπάθεια του βασιλέα, αλλά και της αριστοκρατίας ώστε να ξεχαστούνε τα εγκλήματά κι οι βαναυσότητες της Elizabeth, σφραγίστηκαν και κλειδώθηκαν τα αρχεία της. Εκτός από αυτό όμως, απαγορεύθηκε ρητά η συζήτηση γύρω από το άτομό της, όπως ακόμα κι η εκφώνηση του ίδιου της, του ονόματος. Φυσικά αυτό ήτανε κάτι που ‘γινε μόνο σε δημόσιους χώρους, γιατί κανείς δεν μπορούσε να ξεχάσει τα αποτρόπαια εγκλήματα κι ακόμη πιότερο οι ίδιοι οι αγρότες που είχανε χάσει τις κόρες και τις συγγενείς τους εξ αιτίας της.
Όταν ο πατέρας Laszlo Turoczy έγραψε το compendion regibus suis Ungaria cum, το 1720, η κοντέσσα ήταν 106 χρόνια νεκρή κι έτσι μπόρεσε να βρει τα στοιχεία της δίκης. Έλαβε τα αντίγραφα αλλά βασίστηκε στις ιστορίες των αγροτών. Κι έτσι, μέσα σ’ ένα χρόνο η Ευρώπη επισκιάστηκε από το βαμπίρ.
Ο καθηγητής McNally πιστεύει πως ο πατέρας ήθελε να δώσει μια νέα ερμηνεία για τον μύθο των βαμπίρ. Η δολοφονία κι ειδικότερα η χαρά της δολοφονίας ήταν μέχρι τότε αντρικό προνόμιο, η ματαιοδοξία, γυναικείο. Η πόση αίματος δε θα μπορούσε να ήταν οι επώδυνες χειρουργικές επεμβάσεις της εποχής; Ταυτόχρονα η ματαιοδοξία (κάτι που έχουν οι βρικόλακες) θα μπορούσε να ‘ναι η κινητήρια δύναμη για τους φόνους. Μάλιστα ταιριάζει και με τη παρακάτω δήλωση: μια γυναίκα θα ‘κανε φόνο για να ‘χει ένα νέο σύζυγο ή ακόμα για να κρατήσει τον παρόντα.
Ένας 3ος παράγοντας είναι η υποτιθέμενη πίστη της στο παρθένο αίμα. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να εξηγήσουμε και το φύλο των θυμάτων της Bathory γιατί σε όλες τις περιόδους της καταγεγραμμένης δυτικής ιστορίας η φράση female virgin είναι περιττή. Το παραπάνω όμως φέρνει και το εξής ερώτημα. Γιατί σκότωνε μόνο κορίτσια; Θεωρητικολογείται πως οι δολοφόνοι ωθούνται από την ανάγκη για κυριαρχία. Για τον έλεγχο του άλλου ανθρώπου, δηλαδή του θύματος. Όλα πηγάζουν από τη σεξουαλική ταυτότητα. Κατά συνέπεια, μία ετερόφυλη γυναίκα σκοτώνει άντρες, μία λεσβία, σκοτώνει γυναίκες. Ένας ακόμα θεωρητικός παράγοντας αναφέρει πως οι δολοφόνοι προσελκύονται από τις επιθυμίες τους.
Παράδειγμα: η δολοφονία μίας γυναίκας από έναν ομοφυλόφιλο άντρα, προέρχεται από την ανάγκη του άντρα για θηλυπρέπεια. Δηλαδή και πάλι ερχόμαστε στη σεξουαλικότητα, τη καταπιεσμένη, όμως, αυτή τη φορά. Απ’ αυτή την θεωρεία προκύπτει πως η κοντέσσα ήταν αμφισεξουαλική κι όχι λεσβία.
Γιατί, όμως, σκότωνε μόνο γυναίκες;
Εδώ έρχεται η περίπτωση της καταπίεσης της σεξουαλικότητάς της. Με τη θανάτωση των κοριτσιών ίσως να προσπάθησε να «σβήσει» κάθε τι που της ξύπναγε τη πραγματική της ταυτότητα. Επιπλέον σα γυναίκα μπορούσε να ξέρει τη ταπείνωση του να στέκεσαι γυμνή μπρος σε έναν άντρα και με αυτό το βασανιστήριο, ίσως να έπαιρνε μία ακόμα ειδική συγκίνηση.
Η κοντέσσα ήτανε σεξουαλικά σαδίστρια, σε μεγάλη κλίμακα. Το FBI εξετάζοντας το είδος του σαδιστή δολοφόνου έχει με τρεις λέξεις καταγράψει το κίνητρο: χειρισμός, κυριαρχία, έλεγχος. Αυτά είναι τα στοιχεία που δίνουνε στο δράστη την ύψιστη ικανοποίηση, που δεν μπορεί να επιτύχει με κανέναν άλλο τρόπο στη ζωή του.
Μια τελευταία θεωρία θέλει τη Bathory πέρα από σατανική και στοργική. Δύο έννοιες που μπορεί να είναι εκ δια μέτρου αντίθετες, δίνουν όμως και μια λογική στα εγκλήματά της. Βασάνιζε τα θύματά της σαν τιμωρία που γεννηθήκανε γυναίκες και τις σκότωνε για να γλιτώσουν από το μαρτύριο της θηλυκότητάς τους.
Μια Φραγκογιαννού της μεσαιωνικής ανατολικής Ευρώπης;
