Bernini – Peri-Grafis

Βιογραφικό

Ο Τζιάν Λορέντζο Μπερνίνι (Gian Lorenzo Bernini, 1598-1680, Baroque), υπήρξε ο πιο μεγάλος, διασημότερος γλύπτης κι αρχιτέκτονας του 17ου αι. και πατέρας του Baroque στη Γλυπτική και κατά κάποιο τρόπο στην Αρχιτεκτονική. Ξεχώρισε γλυπτική, ζωγραφική κι αρχιτεκτονική, αναλόγως το ρόλο που ‘θελε να δώσει στα δημιουργήματά του. Ήταν ο τελευταίος πιο αξιοσημείωτος Ιταλός καλλιτέχνης-μεγαλοφυΐα.

Γεννιέται στη Νάπολι 7 Δεκέμβρη και ξεκινά τη καρριέρα του, μαθητευόμενος στον πατέρα του, Πιέτρο, που ‘ταν επίσης γλύπτης. Μερικά χρόνια μετά, πηγαίνουνε μόνιμα στη Ρώμη, όπου δε περνάει απαρατήρητη η φίνα κι εξαίσια δουλειά του νεαρού. Τονε προσέχει πρώτα ο Ανιμπάλε Καράτσι κι ύστερα τονε παίρνει υπό τη προστασία του ο Πάπας Παύλος ο 5ος, μα γρήγορα καθιερώνεται σαν εξαίρετος ανεξάρτητος καλλιτέχνης.

Στη μετάβασή του όμως στο Βατικανό, επηρεάζεται πολύ από τους αρχαίους Ελληνικούς και Ρωμαϊκούς μύθους που βλέπει ν’ αναπαριστώνται, καθώς επίσης παρατηρεί προσεκτικά τους μεγάλους καλλιτέχνες της Ύστερης Αναγέννησης, -προς το τέλος του 16ου αιώνα- κι η σπουδή του πάνω στον Μιχαήλ Άγγελο, παρουσιάζεται στον Άγιο Σεβαστιανό το 1617, κατόπιν παραγγελίας του Καρδινάλιου Μαφέο Μπαρμπερίνι, του μετέπειτα Πάπα Ουρβανού του 8ου, που ‘γινεν ο μεγαλύτερος πάτρονας κι υποστηρικτής του έργου του.

Ο Πάπας Ουρβανός 8ος

Οι πρώτες δουλειές του, τραβάνε τη προσοχή του Καρδινάλιου Σκιπιόνε Μποργκέζε, μέλους της άρχουσας παπικής οικογένειας κι υπό την υποστήριξή του, ο νεαρός Τζιανλορέντζο κατορθώνει να φέρει σε πέρας εξαιρετικά γλυπτά. Μεταξύ αυτών το: “Αγχίσης, Αινείας & Ασκάνιος Αφήνουν Την Τροία” (1619), “Η Αρπαγή Της Περσεφόνης” (1621-2), & “Απόλλων & Δάφνη” (1622-3). Από ‘κει και πέρα και μέχρι το τέλος της ζωής του συνέχισε να τίθεται υπό τη προστασία των Πατέρων της Ιταλικής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το 1629 χάνει τον πατέρα του.

Το 1665 μεταβαίνει στο Παρίσι, καλεσμένος του Βασιλιά Λουδοβίκου 14ου και φιλοτεχνεί μπούστο που ‘ναι θαυμάσιο, μεγαλοπρεπές κι εμφανίζει τον Βασιλιά-Ήλιο ν’ αποπνέει θεϊκή λάμψη. Στα επόμενα χρόνια, μετά την επιστροφή του το 1666, εργάστηκε στο Βατικανό. Στη βασιλική του Αγίου Πέτρου, αλλά και στο παρεκκλήσι του ναού της Σάντα Μαρία Ντελ Πόπολο, στη Ρώμη. Η τελευταία μεγάλη δουλειά του ήτανε στο παρεκκλήσι Αλτιέρι του ναού του Αγίου Φραντζέσκο Α Ρίπα (1674) και πρόκειται για το γλυπτό “Λουντοβίκα” που μαρτυρά το θάνατο της ευλογημένης Αγίας Μπεάτα Λουντοβίκα Αλμπερτόνι.

Λουδοβίκος 14ος

Το 1680 στις 28 Νοέμβρη, πεθαίνει στη Ρώμη, σ’ ηλικία 82 ετών, έχοντας υπηρετήσει 8 (!!!) Πάπες και με το θάνατό του κατέστη σαφές, πως όχι μόνο χάθηκεν ο μεγαλύτερος Ιταλός ή Ευρωπαίος καλλιτέχνης, μα ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης παγκοσμίως (τουλάχιστον μέχρι τη τότε χρονική στιγμή) κι όλων των εποχών.