Το τελευταίο καιρό, που τα πράματα δε μου πηγαίνανε και τόσο καλά, αποφάσισα, σε μια στιγμιαία παρορμητικήν έμπνευση, να πεταχτώ μέχρι τη πατρίδα μου. Μάλιστα σκέφτηκα να πάρω το πρώτο λεωφορείο, των 5.30πμ. Ναι, το λεωφορείο κι όχι το…
Εδώ κι εφτά χρόνια, κάνω το σερβιτόρο. Τα πέντε τελευταία σερβίρω σ’ ένα κλαμπ στο Μοναστηράκι. Δεν έχω παράπονο, τα λεφτάκια είναι καλά, αν και πολλές ώρες ορθοστασία. Ήρθα στην Αθήνα πριν εννιά χρόνια περίπου, σαν επιτυχών στις πανελλήνιες, σε κάποια…
Υπήρξαν κατά καιρούς, άνθρωποι, απ’ αυτούς που θα χαρακτηρίζαμε ως γραφικούς, στη μικρή μας πόλη κι ευτυχώς όχι ταυτόχρονα. Απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πρώτα ήταν κάποιος ξεπεσμένος οικογενειάρχης, που τον είχε πάρει από κάτω το πιοτό κι έβγαινε…
Η Μεγάλη Παρέλαση ήταν προγραμματισμένη σε τρεις μέρες. Η Ομάδα Χ… που θα λάμβανε μέρος και θα παρήλαυνε τέταρτη στη σειρά, -μεγάλη επιτυχία του Αρχηγού της- αντιμετώπιζε πρόβλημα, που μέχρι στιγμής φάνταζε ανυπέρβλητο: Οι Στολές! Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, δε θα ‘ταν…
α) …χρόνια πριν… Ένα συνεσταλμένο παληκαράκι περνά το κατώφλι ενός “σπιτιού”, …πολύκαθώςπρέπει! ‘Εμφυτη περιέργεια, αγωνία και μια πείνα που ακόμα δεν έχει βρει ταυτότητα. Η φωνή της γρια-τσάτσας ενημερώνει περί του …μενού, αραδιάζοντάς το, μπακάλικα και προσθέτει στο τέλος: -“Είναι η Μ.,…
Ανέκαθεν το ‘ξερα… το ‘νιωθα. Δεν ήξερα πως, μα ήξερα πως υπήρχε τόπος, ένας παραμυθένιος κι όμορφος τόπος, όπου μπορούσα να πηγαίνω κάποιες φορές και να ξεδίνω, να ξεχνιέμαι, να το φχαριστιέμαι πραγματικά, μ’ όλη τη σημασία της λέξης. …
βασιλικη: λιγο πριν στο σαλονι… Η μικρή δεκαεφτάχρονη Βίλυ (Βασιλική τη βαφτίσανε μα το ‘φερε στα μέτρα της μια χαρά), μπήκε στο σπίτι με πάταγο. Αυτό το κορίτσι, όλα μα όλα, τα ‘κανε με πάταγο! Ξεχείλιζε θαρρείς περισσευάμενη ζωή…
Κάποτε, βρέθηκα σ’ ένα εργαστήρι κεραμικών, σ’ ένα μικρό χωριό, ξακουστό όμως για τα κεραμικά του, κάπου στην επικράτεια. Ήταν ένα μικρό, φτωχικό εργαστήρι, με ποδοκίνητη ρόδα κι όλα μέσα ήταν λιτά. Ολόγυρα στους τοίχους, είχε ράφια με ήδη ολοκληρωμένα,…
7.25 πμ …Η σάλπιγγα βάρεσε στις εξήμιση ακριβώς. Όχι πως χόρτασα τον ύπνο… Δε μπορούσα να σηκωθώ. Κοιμάμαι ημιντυμένος για να μη χάνω χρόνο. Χτες δεν είχα επιφυλακή και μόλις πλάγιασα, ξεράθηκα… μήτε θέση άλλαξα, μήτε πλευρό… Ύπνος δίχως όνειρα… Ένας…
Δυο μέρες αξύριστος. Δυο μέρες χιόνι. Μόνο που δεν έχει πέσει ακόμα. Δηλαδή εγώ το βλέπω. Οι άλλοι όχι! Βαδίζουνε τυλιγμένοι, σφιχτά, στα πανωφόρια και στα κασκόλ τους, πολλοί μάλιστα φοράνε σκούφους και γάντια μα… δε το βλέπουνε. Ακόμα,…
-“Λάμπεις“! Η διαπίστωση, διατυπωμένη έτσι απλά, έπεσε σα λαμπερή αστρόσκονη πάνω της. Τούτο είχε σαν αποτέλεσμα, να λάμψει ακόμα πιότερο. Ή τουλάχιστον -έστω για τους …δύσπιστους- κι αν υποτεθεί πως δεν έλαμπε πραγματικά, στο άκουσμα τούτης της μονολεκτικής …εκπυρσοκρότησης, από…
Ιζαμπώ Όταν θέλησαν να κλέψουν το γέλιο του μικρού κι ατίθασου κοριτσιού, με τα ολοκόκκινα, ξέπλεκα, μακριά μαλλιά, ήμουν κι εγώ εκεί!Ένας απλός, ανώνυμος παρατηρητής αυτού του περιστατικού που λάμβανε χώρα μπροστά στα μάτια μου!Δεν μπορούσαν να τη βλέπουν γελαστή…
Τούτη η κάπως παλιά ιστορία, είναι εντελώς, μα εντελώς αληθινή, -όπως όλες άλλωστε. Ίσως μόνο να με προδίδει κάπως η μνήμη μου, ιδιαίτερα στις μικρολεπτομέρειες, μα και πάλι τούτο δεν αφαιρεί τίποτε από την αλήθεια -ασχέτως αληθοφάνειας ή μη- και…
Τον αντιπάθησε σχεδόν με τη πρώτη ματιά, όταν μπήκε στη μικρήν αίθουσα αναμονής κι έκανε με κάθε τρόπο, αισθητή τη παρουσία του. Πρώτα, τον αντιπάθησε γιατί ήταν νεαρός κι είχε πολύ ευχάριστην όψη, σχεδόν… “απροστατεύτου” παιδιού, ενώ ο ίδιος…
Ο Μιχαλιός βγήκε από το πορτάκι του κοιμητηρίου και σα χαμένος πήγε κι έκατσε μηχανικά, στη πεζούλα κάτω από το μεγάλο κυπαρίσσι που ‘ταν ακριβώς απέξω. Με το βλέμμα απλανές, κρατώντας ένα πλαστικό κύπελλο καφέ, άναψε τσιγάρο. Ακριβώς τότε…
τελη αυγουστου 2004… Έμοιαζε απίστευτο! Ο μεσήλικας βγήκε σα χαμένος στο κήπο. Διέσχισε μηχανικά το μικρό διάδρομο, ανάμεσα στις λεμονιές και τις πορτοκαλιές. Ένιωθε τρομερή ταραχή, έκανε κι ανυπόφορη ζέστη, καταμεσήμερο βλέπεις. Πλησίασε στη πόρτα της αποθηκούλας, έπιασε το…
“Ξύπνησε… Τεντώθηκε κι άφησε να βγει απ’ τα πνευμόνια του ένας ήχος που ‘μοιαζε αναστεναγμός. Σηκώθηκε απ’ τα σκόρπια κλαριά και φύλλα, που ‘ταν το κρεβάτι του και βγήκε απ’ τη σπηλιά του. Ο ήλιος δεν είχε βγει ακόμα κι αυτός…
Έν από τα πιο σπουδαία γεγονότα στο σπίτι μας, στη παιδική μου ηλικία, ήτανε το …φτέρνισμα του παππού! Θεός ‘σχωρέστονε. Μάλιστα! Το φτέρνισμα του παππού! Ερχότανε σπάνια, μα όταν έπιανε λιμάνι, ξεχνούσε να σαλπάρει. Κάτι σαν αρμένικη βίζιτα να…
Τούτη η ιστορία έχει πολύ μεγάλη δόσην αλήθειας –ελάχιστα πράματα άλλαξα, πλην ονομάτων και τοποθεσίας κι είμαι σίγουρος πως αν τη διαβάσει κάποιος εκ των πρωταγωνιστών ή των μαρτύρων, θα καταλάβει αμέσως περί τίνος πρόκειται– κι έχει σκοπό να δείξει…
Στη πόλη αυτή φτάνει κανείς είτε το μαύρο χάραμα, πολύ πριν λαλήσει ο πρώτος πετεινός, είτε πάρα πολύ αργά το βράδυ, όταν όλοι πια έχουν αποκοιμηθεί. Μπορεί να φύγει από κει δε, μόνο το απομεσήμερο. Έτσι είναι σίγουρο πως…