Constable – Peri-Grafis

Βιογραφικό

Ο Τζων Κόνσταμπλ (John Constable, 1776-1837 Romanticism} ήταν από τους πιο σημαντικούς Άγγλους τοπιογράφους. Έφτασε στην ακμή του μετά τα 40 κι αναγνωρίστηκε στην Αγγλία, στο Λονδίνο, αλλά και στη Γαλλία, στο Σαλόν του Παρισιού. Οι πιο διάσημοι πίνακές του είναι: το Wivenhoe Park (1816), το Dedham Vale (1828) και το The Hay Wain (1821). Αν κι οι πίνακές του είναι σήμερα από τους πιο δημοφιλείς και πολύτιμους στη βρεττανική τέχνη, δεν ήταν ποτέ οικονομικά πετυχημένος. Εξελέγη μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών στα 52. Το έργο του αγκαλιάστηκε στη Γαλλία, όπου πούλησε περισσότερα από ό,τι στη πατρίδα του την Αγγλία κι ενέπνευσε τη σχολή Barbizon. Υπέρμαχος του Ρομαντισμού κι ευαίσθητος χαρακτήρας. Η τέχνη του μπορεί να συγκριθεί με ‘κείνη των Ντελακρουά & Ζερικό, ενώ επηρέασε όλους τους μετέπειτα μάστορες της Μπαρμπιζόν κι ακόμα και τους Ιμπρεσσιονιστές.

Γεννήθηκε στο στο East Bergholt, χωριό στον ποταμό Stour στο Suffolk, στις 11 Ιουνίου, 2ος γιός του Γκόλντινγκ, πλούσιου εμπόρου καλαμποκιού κι άλλων προϊόντων αλέσματος από μύλους και της Ανν Γουάτς. Ο πατέρας του είχε ένα μικρό πλοίο, το The Telegraph, που το αγκυροβόλούσε στο Mistley στις εκβολές του Stour και το χρησιμοποιούσε για τη μεταφορά καλαμποκιού στο Λονδίνο. Ήτανε ξάδερφος του εμπόρου τσαγιού του Λονδίνου, Abram Newman. Αν κι ήταν δεύτερος γιος των γονιών του, ο μεγαλύτερος αδελφός του ήτανε διανοητικά ανάπηρος κι ο John αναμενόταν να διαδεχθεί τον πατέρα του στην επιχείρηση. Μετά από σύντομη περίοδο σε οικοτροφείο στο Λάβενχαμ, γράφτηκε σε ημερήσιο σχολείο στο Ντέντχαμ του Έσσεξ. Εργάστηκε στην επιχείρηση καλαμποκιού μετά την αποφοίτησή του από το σχολείο, αλλά ο μικρότερος αδελφός του Abram ανέλαβε τελικά τη λειτουργία των μύλων.
Το 1794 πηγαίνει στο Νόρφολκ για σπουδές κι ένα χρόνο μετά γνωρίζει τον συλλέκτη Σερ Τζορτζ Μπόμοντ. Αποφασίζει ν’ ασχοληθεί με τη ζωγραφική κι έτσι τον επόμενο χρόνο, γράφεται μαθητής του Τζον Τόμας Σμιθ κι αργότερα από του Φροστ. Στα νιάτα του, ξεκίνησε ερασιτεχνικά σκίτσο στη γύρω ύπαιθρο του Suffolk και του Essex, που επρόκειτο να γίνει το θέμα μεγάλου μέρους της τέχνης του. Αυτές οι σκηνές, σύμφωνα με τα δικά του λόγια, τον έκαναν ζωγράφο και είναι ευγνώμων. Ο ήχος του νερού που διαφεύγει από φράγματα μύλων κ.λπ., ιτιές, παλιές σάπιες σανίδες, γλοιώδεις στύλοι και πλινθοδομή, του αρέσανε τέτοια πράγματα. Γνώρισε τον George Beaumont, έναν συλλέκτη, που του ‘δειξε το πολύτιμο έργο του Hagar and the Angel του Claude Lorrain, που τον ενέπνευσε. Αργότερα, ενώ επισκεπτόταν συγγενείς στο Middlesex, γνώρισε τον επαγγελματία καλλιτέχνη John Thomas Smith, που τονε συμβούλεψε για τη ζωγραφική, αλλά και τον παρότρυνε να παραμείνει στην επιχείρηση του πατέρα του αντί ν’ ασχοληθεί επαγγελματικά με τη τέχνη.
Το 1801 κάνει ταξίδια, για να ζωγραφίσει, ενώ το 1809 παντρεύεται μυστικά τη Μαρία Μπίκνελ, γιατί οι δικοί της αντιδρούσανε. Το 1816 χάνει και τους 2 γονείς του και ξαναπαντρεύεται τη Μαρία, ενώ είχανε χωρίσει.

Το 1821, ο πιο διάσημος πίνακάς του The Hay Wain παρουσιάστηκε στην έκθεση της Βασιλικής Ακαδημίας. Αν κι απέτυχε να βρει αγοραστή, θεωρήθηκε από μερικούς σημαντικούς ανθρώπους της εποχής, συμπεριλαμβανομένων 2 Γάλλων, του καλλιτέχνη Théodore Géricault και του συγγραφέα Charles Nodier. Σύμφωνα με τον ζωγράφο Eugène Delacroix, ο Géricault επέστρεψε στη Γαλλία αρκετά έκπληκτος απ’ τη ζωγραφική του Constable, ενώ ο Nodier πρότεινε ότι οι Γάλλοι καλλιτέχνες θα πρέπει επίσης να κοιτάξουν στη φύση αντί να βασίζονται σε ταξίδια στη Ρώμη για έμπνευση. Τελικά αγοράστηκε, μαζί με το View on the Stour κοντά στο Dedham, από τον Αγγλο-Γάλλο έμπορο John Arrowsmith, το 1824. Ένας μικρός πίνακας Yarmouth Jetty προστέθηκε στη συμφωνία από τον Constable, με τη πώληση να ανέρχεται συνολικά σε 250£. Κι οι 2 πίνακες εκτέθηκαν στο Σαλόν του Παρισιού κείνη τη χρονιά, όπου προκάλεσαν αίσθηση, με το Hay Wain να κερδίζει χρυσό μετάλλιο από τον Charles X. Το Hay Wain αποκτήθηκε αργότερα από τον συλλέκτη Henry Vaughan, που το δώρισε στην Εθνική Πινακοθήκη το 1886.

Η ευχαρίστησή του για τη δική του επιτυχία μετριάστηκε όταν η σύζυγός του άρχισε να εμφανίζει συμπτώματα φυματίωσης. Η αυξανόμενη ασθένειά της σήμαινε ότι ο Κόνσταμπλ πήρε καταλύματα για την οικογένειά του στο Μπράιτον από το 1824 ως το 1828, με την ελπίδα ότι ο θαλάσσιος αέρας θα μπορούσε ν’ αποκαταστήσει την υγεία της. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, μοίραζε το χρόνο του μεταξύ της Charlotte Street στο Λονδίνο και του Brighton. Αυτή η αλλαγή τον είδε να απομακρύνεται από τις σκηνές Stour μεγάλης κλίμακας προς όφελος των παράκτιων σκηνών. Συνέχισε να ζωγραφίζει καμβάδες 6 ποδιών, αν κι αρχικά δεν ήταν σίγουρος για τη καταλληλότητα του Μπράιτον ως θέμα για ζωγραφική.

Το 1828 πεθαίνει η Μαρία και θάβεται στο Λονδίνο. 9 χρόνια μετά, την ακολουθεί κι αυτός εντελώς ξαφνικά, στις 31 Μάρτη και θάβεται δίπλα της, σ’ ηλικία 61 ετών.

=============================