 |
 |
|||
|
|||
 |
|||
 |
Parmigianino |
|
Mazzola Girolamo Francesco Maria mannerism
 Parmigianino (1503-1540) Βιογραφικό Εξαίρετος Ιταλός ζωγράφος, χαράκτης, αλχημιστής και ξυλογράφος, που γεννήθηκε στις 11 Γενάρη του 1503, στη Πάρμα, απ' όπου πήρε και το ψευδώνυμό του. Ήτανε το 8ο παιδί του Filippo Mazzola και της Maria di ser Guglielmo. 2 χρόνια μετά τη γέννησή του, χάνει τον πατέρα του από πανώλη κι αναλαμβάνουνε τη κηδεμονία του οι θείοι του, Michele και Pier Ilario, που θεωρούνταν εκείνη την εποχή δημοφιλείς κι άξιοι καλλιτέχνες. Από πολύ νωρίς (1522-3) ξεκινά να παραδίδει ολοκληρωμένες νωπογραφίες σε δυο παρεκκλήσια του Αγίου Τζιοβάνι Εβατζελίστα, στη πατρίδα του κι εκεί δείχνει σαφώς τον θαυμασμό του στον Κορέτζιο, καθώς και την επίδραση που 'χε δεχτεί απ' αυτόν. Ο Κορέτζιο είχεν εργαστεί σ' αυτά τα παρεκκλήσια δυο χρόνια πριν. Η πρωτοτυπία, η ευαισθησία κι η λεπτότητα που κυριαρχούσε στη τέχνη του ήτανε μοναδική κι αυτό φαίνεται πιο ξεκάθαρα στην αυτοπροσωπογραφία του, καθώς καθρεπτίζεται σε κοίλο καθρέπτη. Ο Βασάρι (Giorgio Vasari, Το 1524 μεταβαίνει στη Ρώμη, αφού πρώτα περάσει από τη Φλωρεντία κι εκεί δέχεται τις επιδράσεις των Μικελάντζελο και Ραφαήλ, οπότε το έργο του αποκτα μεγαλύτερη βαρύτητα, οντότητα και χάρη. "Το Όραμα Του Αγίου Τζερόμ" είναι η σημαντικότερη εργασία του, αυτής της περιόδου και παρουσιάζει μιαν έντονη συναισθηματική φόρτιση, λόγω του δυνατού φωτισμού που εκβάλλει ο πίνακας, αλλά κι από τις επιμηκύνσεις των μορφών, δίνοντας έτσι παράλληλα και μιαν εξωπραγματική, λάγνα άισθηση. Το 1527 εκδιώκεται από τα γερμανικά στρατεύματα, από τη Ρώμη και μεταβαίνει στη Μπολόνια. Το 1531, επιστρέφει στη Πάρμα κι αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας τις νωπογραφίες του ναού της Santa Maria della Steccata. Αποτυγχάνει να ολοκληρώσει το έργο και φυλακίζεται για τούτο. Ο Βασάρι πάλι μας λέει, πως "...απέτυχε να τελειώσει το έργο, γιατί επέτρεψε στον εαυτό του να επηρεαστεί από την αλχημεία, έγινε πιο εκκεντρικός, μελαγχολικός, απόμακρος, άφησε τη γενειάδα του να μεγαλώσει και τελικά, κατήντησε διαταραγμένη φυσιογνωμία". Ωστόσο, η εργασία του δεν έχασε την αίγλη της κι έφτασε στο απώγειό της με την "Παρθένο Με Τον Μακρύ Λαιμό" (1535), όπου οι μορφές των φιγούρων είναι τόσον επιμηκυμένες κι εκλεπτυσμένες, που η εικόνα αποκτά καθαγιασμό και χάρη τέτοια, ώστε ν' αποκτά το έργο μιαν αρχετυπική θέση κι ένα μοναδικό στιλ, στον μανιερισμό. Ο Παρμιτζιανίνο δε ζωγράφισε μόνο θρησκευτικά θέματα. Ζωγράφισε το "Ερωτιδέα Που Σκαλίζει Το Τόξο Του" την ίδια χρονιά κι επίσης ήταν εξαίρετος προσωπογράφος. Τα τοπία σαν υπόβαθρο των θρησκευτικών του θεμάτων έχουνε μυστηριακή και παραισθησιακήν έκφανση τέτοια, που επηρέασε πολλούς μετέπειτα ζωγράφους κι ιδίως τον Νικολό Ντελ Αμπάτε (Niccolo Dell' Abbate). Επίσης, υπήρξεν έξοχος χαράκτης, από τους πρωτοπόρους στο είδος, ενώ ασχολήθηκε με θαυμάσια αποτελέσματα, με τη ξυλογραφία σε κιαροσκούρο (chiaroscuro). Πέθανε στις 24 Αυγούστου του 1540 στο Casalmaggiore, μικρή πόλη της Βόρειας Ιταλίας, πάρα πολύ νέος, μόλις 37 ετών και θάφτηκε στο ναό Frati de Servi, ολόγυμνος μ' ένα ξύλινο σταυρό πάνω στο στέρνο του. -------------------------------------------------------------------------------------------  Αυτοπροσωπογραφία Η Μεταστροφή Του Αγίου Παύλου   Ερωτιδέας Σκαλίζει Το Τόξο Του Το Όραμα Του Αγίου Τζερόμ  Ανάπαυση Κατά Τη Φυγή Στην Αίγυπτο  Τρεις Από Τις Μωρές Παρθένες  Gian Galeazzo Sanvitale Κόμης Του Fontanellato  Μαντόνα Με Μακρύ Λαιμό Μαντόνα & 'Αγιοι  Παρθένος & Βρέφος Παρθένος, Βρέφος & Οι Άγιοι  Μαντόνα & Βρέφος Παρθένος, Βρέφος & 'Αγιοι Παλλάς Αθηνά  Ανατολίτισσα Πορτρέτο 'Αντρα
|
 |