ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Öáíôáóôéêü 

×áôæçáëåîÜíäñïõ ÐÜôñïêëïò: Éóôïñßåò Óôï Ìéóïóêüôáäï...

                                    ...Λßγο Πριν Το Δεßπνο

     Τον τελευταßο καιρü Ýχω αποκτÞσει τη συνÞθεια, το βραδÜκι λßγο πριν το δεßπνο, να βγαßνω Ýνα περßπατο στο πÜρκο που 'ναι κοντÜ στο σπßτι μου. ΜÝνω μονÜχος μου απü τüτε που με χþρισε η κοπÝλλα μου.... αλλ' αυτÞ η ιστορßα ακüμα πονÜ πολý... Λοιπüν κÜθε φορÜ που βγαßνω τονε κÜνω üλο και μακρýτερο, ξεκινþντας λßγο νωρßτερα κι επιστρÝφοντας λßγο αργüτερα κι ßσως φταßει που βαριÝμαι να βλÝπω τους Üδειους τÝσσερεις τοßχους... Εν τω μεταξý, δεν Ýχω δα και τüση διÜθεση κι üρεξη, üπως παλιüτερα. ¼χι, μη φανταστεß κανεßς τρομερÜ πρÜματα, απλÜ Ýχει πÝσει το ενδιαφÝρον μου για τη ζωÞ, αλλÜ μιας κι εßμαι εξαιρετικÜ φοβητσιÜρης για να θÝσω τÝρμα στη ζωÞ μου, καμþνομαι πως ζω, καμþνομαι πως φλερτÜρω με το θÜνατο κι ο καιρüς περνÜ χαρωπÜ. Λßγο πριν το δεßπνο λοιπüν κÜνω τη βολτßτσα μου, στο τερÜστιο πÜρκο που 'χω τη τýχη να με γειτονεýει... ΤερÜστιο πÜρκο, τερÜστιο σπßτι, Üδεια και τα δυο σα τη καρδιÜ μου.



     ΣÞμερα λοιπüν βγÞκα Ýχοντας Ýνα περßεργο αλλÜ καλü προαßσθημα. Μüλις εßχε πÝσει το σκοτÜδι κι εßχε λιγÜκι δροσοýλα. ΠερπÜτησα χαλαρÜ ανÜμεσα στις σειρÝς των δÝντρων. Φωτισμüς ανýπαρκτος, αλλÜ μου αρÝσει. ΠεριπλανÞθηκα, βαδßζοντας εξαιρετικÜ σιγÜ και νωχελικÜ -αν μ' Ýβλεπε κÜποιος θα του σπÜγανε τα νεýρα.



     ¸χασα γρÞγορα την αßσθηση του χρüνου και της απüστασης που 'χα διανýσει, üταν ξÜφνου σα σε μαγεßα, παραμερßσανε τα σýννεφα που τüσην þρα κρýβανε τη σελÞνη και το πÜρκο λοýστηκε μ' ασημÝνιο, λαμπερü, πλοýσιο φως. ΚοντοστÜθηκα και κοßταξα ψηλÜ, χÜζεψα με τη θÝα της ΚυρÜς της Νýχτας. "ΠανσÝληνος" σκÝφτηκα, "Ýτσι εξηγεßται η περßεργη διÜθεσÞ μου".



     ΚατÝβασα το βλÝμμα μου, ευχÜριστα Ýκπληκτος και συνÝχισα το σουρτü νωχελικü βÜδισμÜ μου. "Το καλýτερο που μου 'χει συμβεß τον τελευταßο καιρü!" σκÝφτηκα και σχεδüν αμÝσως το πÞρα πßσω! Λßγα μÝτρα πιο πÝρα εßδα κÜτι ακüμα καλýτερο που μου 'κοψε την ανÜσα: ¸να κορßτσι περπατοýσε το ßδιο νωχελικÜ με μÝνα κι Ýμοιαζε να μαζεýει πÜνω της üλο το φως του φεγγαριοý. Τα 'χασα!



     Τη χÜζεψα λιγÜκι: Þτανε λυγερüκορμη, φοροýσε Ýνα σκοýρο κüκκινο φüρεμα με τιρÜντες που Üφηνε γυμνÞ τη πλÜτη και τους þμους της. Εßχε μακριÜ, σκοýρα μαλλιÜ, που της φτÜναν ως χαμηλÜ στη μÝση, ßσα πÜνω απü την αρχÞ των γοφþν. Ο τρüπος που περπατοýσε... πþς να τονε περιγρÜψω; Αρχοντικüς κι απελπισμÝνος ταυτüχρονα, ερωτικüς κι αποτρεπτικüς. Οι üμορφες γÜμπες της, που μÝνανε γυμνÝς απü το μÞκος του φορÝματος, διασταυρþνονταν με χÜρη και πßκρα, αργÜ κι αδυσþπητα, για το βλÝμμα μου. Εντελþς ασυναßσθητα, üπως ο σκþρος που 'χει τη μανßα να πετÜ προς το φως,  τÜχυνα το βÞμα μου και τη πλησßασα. ¼ταν εßχα φτÜσει αρκετÜ κοντÜ, Ýνιωσα το ÜρωμÜ της... Ýν Üρωμα που δεν εßχα ξαναμυρßσει. Μου 'δινε την εντýπωση μαραμÝνου μοσχομυριστοý Üνθους, σε συνδυασμü με την οσμÞ των πεσμÝνων φýλλων που 'χουν ανακατευτεß με το υγρü χþμα. ΕξαιρετικÜ παρÜξενο και θελκτικü Üρωμα.
     Καθþς πλησßαζα, για να μη τη τρομÜξω, Üρχισα να σιγοσφυρßζω Ýνα παλιü σκοπü κι üταν Ýφτασα κοντÜ της, τη χαιρÝτησα απαλÜ!
 -"ΚαλησπÝρα σου ομορφιÜ μου!" της εßπα κι üταν γýρισε να με κοιτÜζει, δεßχνωντας κοκÝτικα ευχαριστημÝνη, υποκλßθηκα.
 -"ΚαλησπÝρα σου ευγενικÝ μου κýριε", εßπε τÜχα αδιÜφορα και στρÜφηκε μπροστÜ της, συνεχßζοντας να βαδßζει στο ßδιο τÝμπο.
     ΠαλÜβωσα. ¹τανε τüσον üμορφη, μα τüσον üμορφη... που μου 'κοψε την ανÜσα. ΜεγÜλα σκοýρα μÜτια με μεγÜλες βλεφαρßδες, φρýδια μεγÜλα τοξωτÜ και γραμμÝνα, μεγÜλα, σκουροκüκκινα και σαρκþδη χεßλια, μικρÞ, κομψÞ μυτοýλα και πρüσωπο... "φεγγÜρι" -που 'λεγε κι συχωρεμÝνη η γιαγιÜ μου- λευκü σαν οπτασßα, στηριγμÝνο σ' Ýνα κυκνßσιο λαιμü.
 -"Σε βλÝπω Ýτσι κι αναρωτιÝμαι, πþς και δε νιþθεις τη ψυχροýλα", εßπα μη ξÝροντας τß Üλλο να πω.
 -"Ω! Ýχεις δßκιο... βλÝπεις συνηθßζω να παßρνω τον περßπατü μου, λßγο πριν το δεßπνο, σÞμερα üμως μÜλλον εκτßμησα λÜθος τον καιρü... με παρÝσυρε κι εκεßνο το φεγγÜρι... ΠÜντως αντÝχεται ακüμα..."
     Ο νους μου Üρχισε να βουÀζει... "þστε Ýχουμε την ßδια συνÞθεια";
 -"ΞÝρεις; Κι εγþ συνηθßζω να περπατþ λßγο πριν το δεßπνο... Μου ανοßγει την üρεξη", της εßπα ψÝμματα χαμογελþντας κι Ýνιωσα τη μýτη μου να μεγαλþνει μερικÜ εκατοστÜ. Γýρισε και με κοßταξε τÜχα αδιÜφορα. Τþρα βαδßζαμε πλÜι-πλÜι και μποροýσα να κοιτþ το προφßλ της... για την ακρßβεια μüνον αυτü κοιτοýσα μαγεμÝνος. ΧαμογÝλασε επßσης κÜπως Üκεφα.
 -"ΕμÝνα μου ...δßνει üρεξη", εßπε κι αυτÞ η ατÜκα μου φÜνηκε σοφÞ.
 -"Εßσαι φιλüσοφος, υποθÝτω", της εßπα με μια βεβαιüτητα. ΧαμογÝλασε.
 -"Πþς κατÝληξες σ' αυτü το συμπÝρασμα;" με ρωτησε ανÝκφραστα -σχεδüν οýτε ο ερωτηματικüς τüνος δε φÜνηκε στη φωνÞ της. ΣειρÜ μου να χαμογελÜσω.
 -"ΥποθÝτω πως üχι πριν πολý καιρü, χþρισες..." συνÝχισα απτüητος τις μαντεψιÝς.
 -"ΑυτÜ δε τα ρωτÜνε σε μια κυρßα". απÜντησε κÜπως παιγνιδιÜρικα.
 -"ΚÜθε φορÜ ο περßπατος... μεγαλþνει..." ακÜθεκτος εγþ.
 -"Αα þστε Ýτσι εξηγεßται λοιπüν: με παρακολουθεßς!" παιγνßδισε με τη φωνÞ μα üχι με το πρüσωπο.



     ΑλÞθεια, πριν εßπα κορßτσι, τþρα αναρωτιÝμαι τÜχα πüσω χρονþν να 'ναι. Με μπÝρδεψε που 'τανε μικροκαμωμÝνη, üμως εßπε: "Κυρßα", αλλÜ και πÜλι, τþρα που τη κοιτþ κατÜ πρüσωπο, δε μπορþ να προσδιορßσω την ηλικßα της. ΥποθÝτω κÜπου μεταξý εßκοσι και τριανταπÝντε.
 -"...κι η üρεξη μειþνεται, Ýτσι δεν εßναι;" ολοκλÞρωσα τη διακοπεßσα μαντεψιÜ.
 -"Ααααα μα και το σπßτι μου παρακολουθεßς λοιπüν; Αρχßζω να φοβÜμαι..." με κοßταξε στα μÜτια και για λßγο Ýχασα τον κüσμο.
 -"¼χι, απλþς εßμαι μÜγος!" εßπα με στüμφο, üταν κατÜφερα να βρω την αυτοκυριαρχßα μου.
 -"ΜÜγος ε; ΚÜνε μου Ýνα μαγικü λοιπüν!" εßπε χαμογελþντας Üτονα. Προφανþς εßχε περÜσει κι αυτÞ μεγÜλο τρÜκο. ¸χει χÜσει το ενδιαφÝρον κι απλþς αντιδρÜ ανακλαστικÜ, Ýβγαλα το συμπÝρασμα. Τη κοßταζα συνÝχεια και κüντεψα να πÝσω, σκοντÜφτοντας. ΓÝλασε. ¸να γÜργαρο ηχηρü γÝλιο που με συγκλüνισε. Δεν τα 'χασα στιγμÞ üμως! Βρισκüμουνα στο Ýδαφüς μου τþρα.
 -"Εßδες; ΝÜτο!" εßπα.
 -"Ναι, πþς δεν εßδα. Σπουδαßος μÜγος που δε βλÝπει μÞτε μπρος απü τη μýτη του!" εßπε και συνÝχισε να γελÜ.
 -"Κι üμως... Þταν Ýν απλü μαγικü, που κÜνει το λυπημÝνο κορßτσι να λýνεται στα γÝλια", της εßπα με καμÜρι.



     ΣταμÜτησε να γελÜ κρατþντας üμως το χαμüγελο στα χεßλη της. Μου φανÝρωνε δυο θαυμÜσιες σειρÝς δüντια, ολüλευκα και πανÝμορφα, σα κομματÜκια πÝρλες.
 -"Νομßζω πως μüλις μου 'κανες Ýνα ροýμπο!" εßπε. "ΠρÜγμα που τολμþ να πω, δεν εßναι συνηθισμÝνο. ΜπρÜβο λοιπüν!" κι Ýδειξε να με προσÝχει σα να μ' Ýβλεπε πρþτη φορÜ. Γýρισε μπροστÜ και σοβαρεμÝνη συνÝχισε να βαδßζει.
 -"Μπορþ να κÜνω πολλÜ μαγικÜ... αλλÜ δε θÝλω ροýμπους..." Üφησα τη φρÜση να αιωρεßται. Γýρισε και με κÜρφωσε με το βλÝμμα.
 -"Τß θÝλεις;" με ρþτησε και φαινüταν Ýτοιμη να μου χυμÞξει. Το ρισκÜρισα.
 -"Θα σου φαινüτανε πολý χαζü αν σου 'λεγα πως εδþ και λßγην þρα, το μüνο που θÝλω στη ζωÞ μου εßναι να κερδßσω την εýνοιÜ σου";
     ¸μεινε σιωπηλÞ, κοιτÜζοντÜς με, αλλÜζοντας εκφρÜσεις: απü Ýκπληξη με θυμü ως την Ýκπληξη με μπüλικη θηλυκιÜ φιλαρÝσκεια. ¼ταν πÝρασαν üλες:
 -"Μου φαßνεται πως βιÜζεσαι πολý... Αυτü κι αν θα 'ναι μαγικü! ΑναρωτιÝμαι τß γητειÝς και ξüρκια θα χρησιμοποιÞσεις για να το πετýχεις".
 -"Θα 'ναι δýσκολο, το ξÝρω. ΠρÝπει να κüψω το μικρü μου δαχτυλÜκι, να βρω και μια ψüφια κουκουβÜγια Þ νυχτερßδα..."
 -"Στοπ! Δεν εßναι αστεßο! Ανατρßχιασα... πω πω!" μου 'πε πειραχτικÜ.
 -"..αλλ' αντ' αυτοý λÝω ν' ακολουθÞσω τη πεπατημÝνη!" ολοκλÞρωσα τη φρÜση μου.
 -"ΑχÜ... δηλαδÞ τα ßδια πληκτικÜ που λεν üλοι οι Üντρες! πφφφ..."
 -"Η πεπατημÝνη που εννοþ εγþ εßναι να σου προσφÝρω τη καρδιÜ μου"!
 -"Τþρα το πÞγες στο μελü"!
 -"Το εννοþ! Με το που 'δα να σε λοýζει το φως της σελÞνης, νομßζω πως ολÜκερη η ζωÞ μου δεν Ýχει Üλλο νüημα, πÝρα απ' το να 'μαι δßπλα σου"!
 -"Και τα μαγικÜ; Θα τα παρατÞσεις";
 -"¼χι φυσικÜ! ΑυτÜ θα μου χρειαστοýνε να διþχνω τα σýννεφα απü τη σελÞνη μας, κÜθε βρÜδυ, þστε να σε φωτßζει συνÝχεια. Τη καρδιÜ σου üμως θÝλω να τη πÜρω με την αξßα μου"!
 -"Ε λοιπüν πλÜκα Ýχεις!" εßπε χαμογελþντας.
 -"Θα μου επιτρÝψεις, üσο βαδßζουμε, να σου κρατþ το χÝρι";
 -"Ω μα βιÜζεσαι πÜρα πολý ε";
 -"Ε σιγÜ... δεν εßπα δα και τßποτα κακü! Ας περπατÞσουμε χÝρι-χÝρι παρακαλþ, για να μη ...σκοντÜψω ξανÜ! ΒλÝπεις, δε μπορþ να πÜρω το βλÝμμα μου απü πÜνω σου"!
 -"Γιατß νομßζω πως με ροýμπωσες πÜλι;" μου 'πε τÜχα απειλητικÜ. ¢πλωσα το χÝρι μου αργÜ κι απαλÜ κι Ýπιασα το δικü της. Δε φÜνηκε να το χÜρηκε, αλλÜ δε το τρÜβηξε κιüλας. "Νομßζω πως το κÝρδισες με την αξßα σου"! ΧαμογÝλασα. ΧαμογÝλασε.



     Το χÝρι της Þτανε τüσο απαλü, μα πολý δροσερü. ΣταμÜτησα. ΣταμÜτησε κι εκεßνη παραξενεμÝνη.
 -"Μισü λεπτü, παρακαλþ"!
 -"Τß Ýγινε; Τß Ýπαθες;" ρþτησεν ανÞσυχα. ΤρÜβηξα το χÝρι μου κι Ýβγαλα το σακÜκι. Της το 'ριξα στους þμους.
 -"¸χει δροσοýλα κι εσý δε το καταλαβαßνεις βÝβαια, αλλÜ κρυþνεις. Το χÝρι σου εßναι δροσερü... ΚÜνω λοιπüν το μαγικü της ...ζεστασιÜς!" εßπα με στüμφο και της ξανÜπιασα το χÝρι. ΔÝχτηκε το σακÜκι μου χωρßς να πει κÜτι, αλλÜ μου φÜνηκε πως Ýδειξε να της αρÝσει το ενδιαφÝρον μου. Συνεχßσαμε να περπατÜμε. ΜετÜ απü κÜμποσην þρα, που εγþ εßχα χαθεß στον κüσμο μου αγαλλιασμÝνος με το δροσερü απαλü Üγγιγμα του χεριοý της, Ýσπασε τη σιωπÞ:
 -"Πες μου τß ονειρεýεσαι"; Με αιφνιδßασε! Κοßταξα το ρολüι μου επιδεικτικÜ, χωρßς να τα χÜσω:
 -"ΜÝχρι πριν... μισÞν þρα εννοεßς Þ απü κει και μετÜ"; ΧαμογÝλασε με τη καρδιÜ της.
 -"ΝÜτος κι ο τρßτος ροýμπος"!
      Γýρισε και με τýλιξε με το βλÝμμα της. ΖεστÜθηκα, ζεστÜθηκα σýγκορμος. Γιατß πρÝπει να μολογÞσω πως απü την þρα που 'βγαλα το σακÜκι μου και της το 'δωσα, Üρχισα να νιþθω στο κορμß μου τη ψýχρα.
 -"¼χι! ΑλÞθεια λÝω... Δε σου 'χει τýχει ποτÝ";
 -"Δεν απÜντησες üμως..."
 -"ºσα-ßσα! ΑπÜντησα μια χαροýλα... ΣειρÜ σου τþρα..."
 -"Τß πρÜγμα";
 -"Εσý τß ονειρεýεσαι";



     Σοβαρεýτηκε. ΠÞρε ονειροπüλο βλÝμμα, γýρισε μπροστÜ της κι Üρχισε να λÝει, αργÜ και μ' üλη της τη θαυμÜσια χÜρη:
 -"Ονειρεýομαι, πως ...λßγο πριν το δεßπνο, που θα 'χω ετοιμÜσει και σερβßρει εγþ για τον καλü μου, θα του φωνÜξω: <ΑγαπημÝνε, Ýτοιμο το δεßπνο σου καλÝ μου>. ΜετÜ θα κÜτσω κοντÜ του, να κοιτÜζω που τρþει, να ευχαριστιÝται κι εγþ να χορταßνω... να χορταßνω... να γεμßζει ζωÞ κι ευχαρßστηση üλο μου το κορμß. Κι üταν χορτÜσει, να του σκουπßσω τα χεßλια με τα δικÜ μου, να φÜω κι εγþ ü,τι περßσσεψε και μετÜ να με πÜρει αγκαλιÜ, να πÜμε στο κρεβÜτι μας... και..." σταμÜτησε απüτομα. "Μα τß κÜθομαι και σου λÝω, ε";
 -"¼χι-üχι... συνÝχισε..."
 -"Ναι καλÜ", παιδιÜρισε, "εσý δεν εßπες..."
 -"Ορßστε, εßδες; Κρεμüμουν απ' τα χεßλια σου συνεπαρμÝνος κι εσý το 'κοψες στο καλýτερο!" εßπα παριστÜνοντας τον παρεξηγημÝνο. ΓÝλασε. Αχ αυτü το γÝλιο της μου 'λυσε τα γüνατα. "Λοιπüν σκÝφτομαι να κÜνω Ýνα μαγικü..."
 -"Ωχ! ΔηλαδÞ";
 -"Να... λÝω πως με το που θα πω: ΑσπρηπετραξÝξασπρη, θα 'μαι, λÝει, ο καλüς σου, αλλÜ θα σου προσφÝρω εγþ το δεßπνο στο σπßτι μου... εεε δεν εßναι απαραßτητη η μετÜ πορεßα..." Εκεßνη σταμÜτησε να βαδßζει, γýρισε με κοßταξε, δßστασε. ¾στερα σα να το σκÝφτηκε καλýτερα:
 -"¼χι... üχι"!
 -"Μα γιατß; Αντß να χωριστοýμε σε λßγο -το λÝω και νιþθω Þδη να μου λεßπεις- να φÜμε μονÜχοι μας στο Üδειο σπßτι του Ýκαστος, προτεßνω να φÜμε παρÝα, απλþς. Τßποτ' Üλλο"!
 -"Αααα... εßπα κι εγþ..." γÝλασε, "...αλλÜ και πÜλι..."
 -"Τß; Τß εßναι πÜλι"; ¼λος αγωνßα!
 -"Νομßζω πως εßναι... καλýτερα... στο δικü μου σπßτι!" εßπε, με τις διακοπÝς στα κατÜλληλα σημεßα, þστε να μου εντεßνει την αγωνßα! Στο τÝλος της φρÜσης της σχεδüν αναστÝναξα, ανακουφισμÝνος. ΑλλÜ και πÜλι δεν Ýχασα üλο το παιγνßδι:
 -"Μπα; Και γιατß παρακαλþ";
 -"Να... υποθÝτω πως το σπßτι σου εßναι πιο μακριÜ... περπατÜμε τüσην þρα... ενþ το δικü μου εßναι σε λßγα μÝτρα. Ποý να τρÝχουμε τþρα στο δικü σου;" χαμογÝλασε πειραχτικÜ.
 -"Ορßστε! Να αυτüς εßναι ροýμπος... νικητÞριος..." εßπα ευχαριστημÝνος και πανευτυχÞς. ΠροσπÜθησα να το συγκρατÞσω μα δε τα κατÜφερα. Η ευτυχßα μου ξεχεßλιζε. ΧαμογÝλασα μÝχρι τ' αφτιÜ: "...και μÜλιστα πολλαπλþς"!
 -"Απü την Ýκφραση που 'χεις στο πρüσωπü σου, να υποθÝσω πως δεν εßχες φαγητü στο σπßτι ε";
 -"Χμμ... προδüθηκα ε; Ε λοιπüν οýτε σπßτι Ýχω..."
 -"¾πουλο πλÜσμα"!
     ΒÜλαμε τα γÝλια.



     ΚÜναμε τα λßγα μÝτρα μÝχρι το σπßτι της χαχανßζοντας, τρÝχοντας, παßζοντας, σα δυο ερωτευμÝνοι Ýφηβοι. Περιττü να πω πως Ýνιωθα να πετÜω ψηλÜ... δßπλα στη σελÞνη. Κρατοýσα το χÝρι του κοριτσιοý μου, Ýνιωθα δυνατüς και τυχερüς, -σχεδüν λυπüμουνα τους Üλλους Üντρες που δεν εßχανε τÝτοιο πλÜσμα δßπλα τους. Εκεßνη φοροýσε ακüμα το σακÜκι μου και χαμογελοýσε.



     ¼ταν Üνοιξε τη πüρτα με το κλειδß της, μου 'κανε μια βαθειÜ υπüκλιση και μου 'γνεψε να περÜσω.
     ΜπÞκα μÝσα. ¹τανε μισοσκüτεινα, πρÜγμα απολýτως φυσικü, καθþς εßχε βγει, üταν ακüμα Þτανε μÝρα. ¸στω στο τελεßωμÜ της, αλλÜ Ýφεγγε ακüμα.
     Την Üκουσα πßσω μου να κλεßνει τη πüρτα και να κλειδþνει, ενþ ακüμα προσπαθοýσα να συνηθßσω τη νÝα üραση του μισοσκüταδου. ΕπειδÞ δεν Ýβλεπα, Ýμεινα ακßνητος. ¢κουσα πßσω μου τα βÞματÜ της. Μ' Ýσπρωξε απü πßσω απαλÜ, για να προχωρÞσω. Προχþρησα λιγÜκι κι ýστερα Ýκανα στο πλÜι να της κÜνω χþρο να περÜσει για να με οδηγÞσει. ¢ναψε τα φþτα...



     ΞαφνικÜ, χωρßς κανÝνα προφανÞ λüγο, Ýνιωσα μια πελþρια παγωνιÜ να με τυλßγει, ξεκινþντας απü το κÝντρο του στÝρνου και ν' απλþνεται παντοý... ως τις Üκρες των δαχτýλων...
    ¾στερα την Üκουσα να λÝει, με μια δυνατÞ και γλυκειÜ φωνÞ:
 -"ΑγαπημÝνε, Ýφερα το δεßπνο σου καλÝ μου"!

                                                                                      ΔεκÝμβρης '11

----------------------------------

                    Η ΑσκÜρτη & Ο ΡαπτομηχανÞς Θεüς

     ¹τανε κÜποτε μια κοπÝλα ορφανÞ, απü γονεßς και παρθενιÜ. Τη παρθενιÜ της την Ýχασε λßγο μετÜ που τÝλειωσε το λýκειο, απü κÜποιονε που εκμεταλλεýτηκε την αγνüτητÜ της, πÞρε αυτü που Þθελε -και που κεßνη μουδιασμÝνα και σαστισμÝνα και λαγγεμÝνα και απρüθυμα προσφÝρθηκε να του το δþσει και μετÜ κÜθισε σε μιαν Üκρη και ...παρακολουθοýσε να της το παßρνει, αδßστακτα, βουλιμικÜ, σταθερÜ κι επανειλημμÝνως- και μετÜ τη παρÜτησε το κτÞνος για μια κομμþτρια κι Ýκτοτε Ýχασε τα ßχνη του.
     Τους γονεßς της τους Ýχασε λßγο καιρüν αργüτερα, σε κÜποιο αεροπορικü δυστýχημα, πÜνω απü τα Υψþματα του ΓκολÜν, πρÜμα συνηθισμÝνο δηλαδÞ κεßνη την εποχÞ. Το αεροσκÜφος εßχε δεχτεß πυρÜ κατÜ λÜθος -ουσιαστικÜ μια και μüνην οβßδα, αλλÜ σε πολý λÜθος σημεßο- καθþς Ýτυχε να περνÜ μÝσα σε κÜτι, τοπικÞς φýσης, συνÞθεις αψιμαχιοýλες κι εßχε συντριβεß λßγον αργüτερα, σε κÜποιο λüφο της περιοχÞς. Οι σωστικÝς δυνÜμεις που σπεýσανε μετÜ απü 18 συναπτÝς μÝρες μüλις, δεν εßχανε βρει μÞτε ρουθοýνι.
     ¸τσι, η κοπελιÜ, προσγειþθηκεν απüτομα κι ανþμαλα, σαν το αεροσκÜφος, σ' αυτü που λÝν οι μυημÝνοι πλÝον, πραγματικÞ ζωÞ, αληθινÞ πραγματικüτητα. Η καημÝνη, μÝχρι τüτε, ζοýσε με παραμýθια για βασιλüπουλα με λευκÜ Üτια, κολοκýθες που γßνονται αμαξÜρες και στις ... ελεýθερες þρες της ασχολιüτανε και με τις κοýκλες της.
     ΑυτÞ λοιπüν η κοπÝλα, üταν Ýμεινε νωρßς στη ζωÞ χωρßς τους γονεßς και τη παρθενιÜ της -το δεýτερο το αναφÝρω Ýτσι υπενθυμητικÜ, θÝλοντας να ελαφρþσω κÜπως τοýτο το βαρý κεßμενο και να μεταφÝρω λιγÜκι το κÝντρο βÜρους της ιστορßας, μη δßνετε σημασßα- και καθþς δεν εßχεν Üλλα αδÝλφια να τη προστατÝψουνε απü τις κακοτοπιÝς, Ýπρεπε να φροντßσει τον εαυτü της και να κερδßσει τη ζωÞ της. Πþς üμως; Που κÜτι τÝτοιο δηλαδÞ, εßναι δυσκολþτατο, ακüμα και για καταρτισμÝνα Üτομα και σπουδαγμÝνα κι εκεßνη, üχι μüνο δεν εßχε προφτÜσει -πλην της εμπειρßας του σεξ κι αυτÞς üχι με πτυχßο- να καταρτιστεß σε κανÝνα τομÝα και δεν Þτανε και καμμιÜ κουκλÜρα να πεις. Επßσης φωνÜρα δεν εßχε, Üρα ξεκüβουμε το καλλιτεχνικü στερÝωμα, ενþ αφÞνουμε να υφÝρπει μια ελπßδα πολιτικÞς σταδιοδρομßας, -ως ακατÜρτιστη το αναφÝρω- αν και δεν εßχε οýτε μÝσο. Το να κÜνει αυτü που -σας βλÝπω να χαμογελÜτε πονηρÜ- σας Ýρχεται στο νου, οýτε λüγος. ΜυαλÜρα επßσης δεν Þτανε -χμμ αυτü με τη πολιτικÞ πολý το ...γυροφÝρνουμε- κι Üρα πþς να πορευτεß το κακüμοιρο το κορßτσι, το παρατρßχα Üσπιλο;
    Ε πþς! ¹ξερε μια τÝχνη. ¼χι παßζουμε! Η μαμÜ της, -Θεüς σ'χωρÝστηνε- üταν Þτανε μικρÞ, της εßχε μÜθει να κεντÜ και να ρÜβει, για να φτιÜξει -και καλÜ- τα προικιÜ της και τα ρÝστα πασατÝμπο. Ε λοιπüν μπορεß να 'τανε χαζÞ, ασχημοýλα κι ατÜλαντη, αλλÜ στο ρÜψιμο και στο κÝντημα Þταν αητüς! ΓÜτα με κüπιτσα που λÝνε, η μικρÜ. ¸τσι, μην Ýχοντας Üλλο δρüμο, στρÜφηκε στη τÝχνη της ραπτικÞς και του κεντÞματος. ΥπÜρχει μια παροιμßα που λÝει: "ΜÜθε τÝχνη, πιÜστηνε κι Üμα πεινÜσεις Þ βρες Üλλη Þ κλÝψε"... κÜπως Ýτσι και σχωρÜτε με αλλÜ δε τις θυμÜμαι καλÜ üλες τοýτες τις παροιμßες.
     Να μη πολυλογþ, Ýπιασε δουλειÜ στο σπßτι, κοπτορραπτοý, φασüν κι Ýτσι. ΒÝβαια, ßσα που 'βγαζε τα προς το ζην, ο Þλιος δεν την Ýβλεπε κι οι þρες ξεκοýρασης, χαλÜρωσης, διασκÝδασης, λιγοστÝς. Δοýλευε στο περßπου, πÜνω απü 12 þρες τη μÝρα, στραβωνüτανε το κακüμοιρο το κορßτσι για να μπορεß να φορÜ η κυρÜ της καλÞς κενωνßας, το εξτρÜ-ορντινÝρ ρουχαλÜκιον και να πλουτßζει ο εργοδüτης της. ΑλλÜ πολý στο μελü το γυρßσαμε κι ουδüλως εßναι ο σκοπüς μου αυτüς. ΤÝλος πÜντων, Ýχετε την εικüνα...
     Τη κοπÝλα, που απü μεγÜλη μου παρÜλειψη δε σας τη σýστησα, τη λÝγανε ΑσκÜρτη. Εδþ υπÜρχει μια ιστοριοýλα για τοýτο το παρÜξενο üνομα κι ακοýστε:
     Οι γονεßς της θÝλανε να της δþσουν üνομα, Ýκαστος της δικÞς του μÜνας. ΑλλÜ το θÝμα σκÜλωνε πÜντα με καβγÜ. ΠροκειμÝνου λοιπüν να γßνουνε μαντÜρα και να χωρßσουν, ακüμα δεν εßχανε παντρευτεß, αποφασßσανε τη μεσοβÝζικη λýση. ΕπειδÞ ως μωρü Þτανε κουκλÜκι, σκεφτÞκανε να τη βαφτßσουν Αφροδßτη. ΕπειδÞ üμως θÝλανε να κÜνουνε και λιγÜκι μπαμ, σκεφτÞκανε την ...ασιατικÞ βÝρσιον: ΑστÜρτη. Ωραßα ιδÝα, πανηγυρισμοß, κακü, αλλÜ... -Üτιμο αλλÜ, πανταχοý παρüν-... λογαριÜζανε χωρßς το νουνü. ¼στις Þτο μεν πλουσιüτατος, αλλÜ συνÝβαινε να 'ναι και ραμολß του κερατÜ, μπÝκρας κι αγρÜμματος. Θα μου πεßτε πως συμβαßνει; Ε ... μη ρωτÜτε! Συμβαßνει καμμιÜ φορÜ. ¸τσι λοιπüν ΑστÜρτη του 'πανε, αυτüς κοýνησε τη γκλÜβα και τη μÝρα της βÜφτισης, σκÝφτηκε πως θα μποροýσε να τα φÝρει καλýτερα βüλτα, αν πρþτα κοπÜνοýσε κανÜ μισüκιλο τσßπουρο, απ' αυτü ντε το ...τυρναβιþτικο το φßνο. Και... üταν Þρθεν η þρα να πει τ' üνομα του παιδιοý πως διÜλο του ξÝφυγε κι αντß να πει ΑστÜρτη, εßπε ΑσκÜρτη. Ο παπÜς αλλοιθþρησε, μα επειδÞ σεβüτανε πÜντα τους πλοýσιους ηγÝτες, σκÝφτηκε να μη φÝρει αντßρρηση κι Ýτσι η μικρÞ πÞρε αυτü το -τουλÜχιστον- πρωτüτυπο üνομα. Κι üχι τßποτ' Üλλο, αλλÜ δεν Ýβγαζε και κανÜ υποκοριστικü της προκοπÞς... ΤÝλος πÜντων, να συνεχßσω...
     Η ΑσκÜρτη λοιπüν εßχε μια ραπτομηχανÞ, απü τις παλιÝς, κληρονομημÝνη κι αυτÞ, εκτüς απü τα ...υπüλοιπα περιουσιακÜ στοιχεßα, απü τη μητÝρα της, που κι αυτÞ αν δε κÜνω λÜθος, την εßχε κληρονομÞσει απü τη μαμÜ της. Να σκεφτεßτε πως το μοντÝλο αυτü δεν υπÞρχε πλÝον οýτε σε φωτογραφßες. ΑυτÞ λοιπüν η ραπτομηχανÞ, üλο αγκομαχοýσε, üλο τη καθυστεροýσε, üλο Þθελε μÜστορη και λεφτÜ δεν Ýβγαζε δα και τüσα πολλÜ, þστε να τη πÜει στο Εθνικü Αρχαιολογικü Μουσεßο, να τη παρατÞσει και να πÜρει μιαν Üλλη καινοýρια. Οπüτε, πορευüτανε με το βρεσκοýμενο κι απλÜ δþστου και φþναζε το μÜστορη συχνÜ. ΛÜχαινε τþρα ο μÜστορης να 'ναι Ýνας φßνος, μουστακαλÞς τριαντÜρης, πολý σÝνιος μÜγκας και -μπροστÜ δεν Þμασταν, üρκο δεν παßρνουμε- πολý συχνÜ της την Ýφτιαχνε, και τüσο συχνÜ που μπαινüβγαινε στο σπιτÜκι της μικρÞς κι αθþας ατυχÞσασας κοπελιÜς, μπορεß -λÝμε τþρα- να της Ýφτιαχνε κι Üλλα πραματÜκια.
     ΦτιÜχνε-φτιÜχνε, στο χρüνο πÜνω, χÜλασεν οριστικÜ το μηχÜνημα και σχεδüν ταυτüχρονα, η μικρÞ Ýμεινε Ýγκυος! Ο μÜστορης, ακοýγοντας το μαντÜτο -πως η μηχανÞ πια ξαναχÜλασε και δε θα μποροýσε να τη φτιÜξει δηλαδÞ- την Ýκανε μ' ελαφρÜ και μη τον εßδατε, μη τον απαντÞσατε τον ΠαναÞ το λεβÝντη το καραμπουζουκλÞ. (ΠαναÞ τονε λÝγανε). Η ΑσκÜρτη Ýμεινε πÜλι στους πÝντε δρüμους, στη διασταýρωση δηλαδÞ, τοýτη τη φορÜ με μεγαλýτερες απþλειες. ΛεφτÜ δεν εßχε για μηχανÞ, γνωριμßες τßποτα, εξüν του μÜστορη, χωρßς μηχανÞ να δουλÝψει και το κυριþτερο: μ' Ýνα παιδß στη κοιλιÜ.
     ¸να βρÜδυ, üταν εßχε φÜει κÜθε τι βρþσιμο στο σπßτι, εßχε ξοδÝψει και το τελευταßο καπßκι και φως δε φαινüτανε πουθενÜ στο τοýνελ, τη πÞρε το παρÜπονο. ¸να παρÜπονο βουβü στην αρχÞ, που βαθμηδüν εξελßχτηκε σε δυνατü θρÞνο. Κι üπως -Üκου να δεις αδρεφÜκι μου- εßχε κÜτσει στη χαλασμÝνη ραπτομηχανÞ κι Ýκλαιγε, νÜσου κι ακοýει μια φωνÞ να της μιλÜ και να της λÝει:
 -"Τß Ýχεις κοπÝλα μου και κλαις και βαριαναστενÜζεις";
     Η ΑσκÜρτη, στην αρχÞ δε κατÜλαβε, αλλÜ üταν η φωνÞ ξανακοýστηκε, δυνατüτερα, να τη ρωτÜ, παλÜβωσε! Αφοý να σκεφτεßτε, σταμÜτησε το κλÜμα της στο μÝσο μιας εξαιρετικÜ πολýπλοκης και λεπτÞς προσπÜθειας, για να μετατρÝψει Ýνα μπÜσο αναστεναγμü σε λεπτü κρεσÝντο τσιρßδας, που να κλεßσει σ' Ýνα σταδιακÜ μειοýμενο θρηνητικü κλαψοýρισμα. Αντ' αυτοý, φαλτσÜρισε, γλýστρησε κι απογοητευμÝνη απü το αποτÝλεσμα αλλÜ και παραξενεμÝνη, γýρισε να κοιτÜξει, απü ποý ακουγüταν η φωνÞ. Του κÜκου üμως, στο δωμÜτιο δεν Þτανε κανεßς.
 -"Ππποιüς εßναι; Ποý εßσαι; Τß εßσαι;" ρþτησε τον Üνεμο, τρομαγμÝνη.
 -"Αν Ýχει τüση σημασßα αυτü, εßμαι αυτü που λÝγανε παλιüτερα, ο ...ΡαπτομηχανÞς Θεüς", της εßπε κι η αλλαγÞ χροιÜς στη φωνÞ του, φανÝρωνε πως μÝσα του χαμογελοýσε.
 -"Ο... ποιüς;" η Üλλη τα 'χε χαμÝνα τελεßως. "Μα... δεν Þταν Ýτσι..." σταμÜτησε μπερδεμÝνη, μιας και δε θυμüτανε πως ακριβþς Þτανε. Η φωνÞ δε μßλησε. Η κοπÝλα βÜλθηκε να κοιτÜ τριγýρω.
 -"Αν üλο κι üλο εßναι αυτü το πρüβλημÜ σου, τüτε... δεν Ýχω δουλειÜ δω πÝρα! Χαßρετε!" εßπεν η φωνÞ, μα και πÜλι φαινüτανε να το διασκεδÜζει.
 -"¼χι... στÜσου... δηλαδÞ... ναι... Τß;" κι Þταν Ýτοιμη να μπÞξει πÜλι τα κλÜματα, γιατß Ýνιωσεν Üλλη μια φορÜ παρατημÝνη.
 -"¼χι Þ ναι; ΔιÜλεξε κÜτι επιτÝλους", το χαμüγελο πρÝπει να του 'χε φτÜσει στ' αφτιÜ, αν εßχε χαμüγελο κι αφτιÜ δηλαδÞ.
     Η ΑσκÜρτη Üρχισε να σιγοκλαßει, αλλÜ αναπÞδησε καθþς Ýνιωσε μια ψυχρÞ πνοÞ αÝρα να την αγγßζει στο μπρÜτσο. Ανατρßχιασε κι üπως δεν Þθελε και πολý, Üρχισε να λÝει τα βÜσανÜ της, ανÜμεσα στ' αναφυλλητÜ. Η πνοÞ στο μπρÜτσο της ζÝστανε üσο την Üκουγε κι απαλÜ την ενθÜρρυνε, μÝχρι που τα 'πεν üλα. Τüτε της ξαναμßλησε:
 -"ΒÝβαια, δε μου πες κÜτι που δεν Þξερα, αλλÜ τουλÜχιστον ξαλÜφρωσες λιγουλÜκι. Λοιπüν Üκου με. ΣταμÜτα τþρα αμÝσως τις κλαψες κι ÜκουσÝ με!" ο τüνος Þτανε καταπραûντικüς, το Üγγιγμα γλυκü, ζεστü κι Þρεμο, Ýτσι η κοπÝλα Ýκανε ακριβþς ü,τι της εßπε. "Τα πρÜματα τις περισσüτερες φορÝς, εßναι πολý πιο απλÜ και πιο εýκολα, απ' üσο μας φαßνονται εκ πρþτης üψεως. Η μεγÜλη θλßψη, üπως φυσικÜ κι η μεγÜλη χαρÜ, εßναι πÜντα παραμορφωτικÜ φßλτρα. ΣυχνÜ μας ξεγελÜνε. ΒλÝπεις... ο Οξαποδþς Ýχει πολλÜ πλοκÜμια και πολλÜ πρüσωπα. Συνιστþ, κατ' αρχÞν, ηρεμßα. Απüλυτην ηρεμßα".
 -"Ναι..."
 -"ΚÜμε αυτü που σου λÝω και δε θα χÜσεις...", συνÝχισε κÜμποσο να της δßνει οδηγßες χαμηλüφωνα, που δε μπορÝσαμε ν' ακοýσουμε δυστυχþς και μετÜ σþπασε τελεßως. Τþρα θες ο κατευναστικüς Þχος της φωνÞς, θες το ανÜλαφρον Üγγιγμα, η ζεστασιÜ της επαφÞς; Ποιüς ξÝρει; ΠÜντως κατÜφερε να της μεταφÝρει την αßσθηση πως δεν εßχανε χαθεß üλα κι αυτÞ η σκÝψη, σα πρþτο βÞμα, Ýφερε μια σειρÜ αλυσιδωτþν σκÝψεων και λýσεων. ΒÝβαια κι απü μüνον αυτÞ τη πρþτη σκÝψη, χωρßς να το καταλÜβει, η μικρÞ εßχε περÜσει στην απÝναντι üχθη. ΑυτÞ την üχθη που δε σε πιÜνει τßποτα, σοβαρÜ. ΤελικÜ, στο νου της σχηματßστηκε το πλÜνο που θ' ακολουθοýσε και θα 'λυνε τα προσωρινÜ προβληματÜκια της...

 -"... και που λες κοριτσÜκι μου, Ýτσι κατÜφερε η ΑσκÜρτη του παραμυθιοý μας, να ζÞσει κι αυτÞ και το αγÝννητο ακüμα κοριτσÜκι της".
 -"Ναι μα... καλÝ μαμÜκα, ποτÝ δε μου λες αυτü το ωραßο παραμýθι ως το τÝλος! Πþς τα κατÜφερε";
 -"Τþρα εßναι αργÜ πια ματÜκια μου γλυκÜ. Εßναι þρα για ýπνο. Αýριο θα σου πω, στο υπüσχομαι, το δßχως Üλλο".
     Η μικροýλα πÞγε ν' αντιδρÜσει:
 -"Μα... κÜθε φορÜ το ...ßδιο λες...", αλλÜ αδýναμα, πολý αδýναμα. Κατüπιν, üταν η καταπραûντικÞ επßδραση του αγγßγματος της μητÝρας της Ýφτασε στα μýχια του εßναι της, εßχε κιüλας περÜσει απÝναντι.
     ¼ταν η μητÝρα βεβαιþθηκε πως εßχε κοιμηθεß βαθιÜ, βγÞκεν απü το δωμÜτιο και πÞγε στη κουζßνα, να φτιÜξει Ýνα ζεστü. ¸κατσε στη πολυθρüνα, κρατþντας το φλυτζÜνι με τα δυο της χÝρια, σα να εξαρτιüταν η ζωÞ της ολÜκερη απ' αυτü, και το 'φερε στα χεßλη...
   "ΚÜθε φορÜ γßνεται üλο και πιο δýσκολο, üλο και πιο πολýπλοκο, γαμþτη μου!" σκÝφτηκε. Μα κÜτι το ζεστü Üγγιγμα, κÜτι οι απαλοß κατευναστικοß Þχοι της νýχτας, κÜτι οι μορφÝς που σχημÜτιζαν οι αχνοß απü το ζεστü της ρüφημα, την ηρεμÞσανε τüσον, þστε να διαβεß τη γÝφυρα και να περÜσει στην απÝναντι üχθη.
   "Ο χρüνος λιγüστεψε κι αυτü πÜντα επιστρÝφει... πÜντα..." πρüφτασε να πει πριν παραδοθεß ξανÜ...

                                                         ΑρχÝς ΦλεβÜρη '08

---------------------------------------

                                    Η Τελευταßα Σýναξη

     ¹τανε καθισμÝνος üχι και πολý αναπαυτικÜ, στο Γραφεßο. Ακουμποýσε πÜνω, λες και περßμενε τη μπαλωθιÜ του αφÝτη, να τιναχτεß τρÝχοντας προς κÜποιον αüρατο στßβο, κÜποιον αüρατο τερματισμü, σ' αγνþστου μÞκους απüσταση. Εßχε μισοτακτοποιημÝνα, φακÝλους, χαρτιÜ, υποθÝσεις, υποθÞκες, εντολÝς, χρεüγραφα, θυμητÜρια... συμβÜντα μιας ολÜκερης ζωÞς.
     Ναι! Μιαν ολÜκερη ζωÞ τη πÝρασε ΚαπετÜνιος, σε τοýτο το Σκαρß και τþρα Þρθεν η þρα της απüσυρσης. Πολý καλÞ επιλογÞ λÝξης: "Απüσυρση"! Οýτε "συνταξιοδüτηση", οýτε "αναχþρηση", οýτε "παραßτηση", οýτε τßποτ' Üλλο. Απüσυρση λοιπüν και μÜλιστα χωρßς φανφÜρες Þ μπÜντες να παιανßζουνε κατÜ την Ýξοδο. ΜονÜχος, με μια μικρÞ σεμνÞν αποφþνηση -Üλλη μια θαυμÜσια επιλογÞ λÝξης: "Αποφþνηση", η δεýτερη σε λßγα λεπτÜ κι οι δυο τους εξαιρετικÜ περιγραφικÝς-, σε πολý κλειστü κýκλο. Ολüκλειστο κýκλο, για την ακρßβεια!
     ΣυνÝχισε να τακτοποιεß τα ¸γγραφα. ¼χι πως Þταν απαραßτητο δηλαδÞ, απλÜ συγκÝντρωνε, νου και δυνÜμεις, þστε να μη τρεκλßσει στη πορεßα προς την ¸ξοδο. Βαριüταν. ¼ταν τακτοποßησε σε βαθμü που του φÜνηκε ικανοποιητικüς, Ýγειρε πßσω στη πολυθρüνα κι επÝτρεψε στον εαυτü του, ν' ανÜψει τσιγÜρο και να προσπαθÞσει να χαλαρþσει. Μπα! Τι το 'θελε; ΜνÞμες ορμÞξαν απü παντοý, να καταλÜβουν εξ εφüδου, κÜθε πιθανü κενü κομμÜτι ενεργοý νοüς. ¸κλεισε τα μÜτια κι αφÝθηκε...
     ¸να διακριτικü μα σταθερü χτýπημα στη πüρτα, τον επανÝφερε στα εγκüσμια. ΑδιÜφορα και με προσπÜθεια να φανεß σταθερÞ κι αυστηρÞ η φωνÞ, πÝταξε: "Ποιος εßναι" ξÝροντας üμως εκ των προτÝρων την απÜντηση. ΑπÜντησεν ο Αρχιθαλαμηπüλος. ΛÜθος επιλογÞ λÝξης αυτÞ τη φορÜ. "Αρχιθαλαμηπüλος" δεν εßν' η σωστüτερη προσφþνηση. "Ε αυτÞν Ýχουμε για την þρα" σκÝφτηκε τσατισμÝνος στ' αλÞθεια. ΔηλαδÞ πως αλλιþς θα μποροýσε να τον ονοματßσει;
     ¼σο πßσω κι αν γυρßσει τη μνÞμη, εκεßνος Þτανε πÜντα κει. ΠÜντα τüσο κοντÜ, üσον απαιτοýσαν οι περιστÜσεις κι οι ανÜγκες του και πÜντα τüσο μακριÜ, üσον απαιτοýσεν η θÝση κι οι κατÜ καιροýς συνθÞκες. Εßχεν Ýν' Üρτιο Ýνστικτο, να ξεχωρßζει τις μεν απü τις δε. ¹ταν αρωγüς, συντρÝχτης, σιωπηρüς μÜρτυς, αυστηρüς και τßμιος κριτÞς, αδÝκαστος κι αδιÜφθορος σýμβουλος, μα το κυριüτερο: ¹ξερε τον ßδιο καλýτερα κι απü τον ßδιο κι Ýπαιρνε πÜντα τις Üψογες θÝσεις και τις σωστÝς αποφÜσεις. Διακριτικüς και πÜντα ευθýς, Üμεσος και για üλα τοýτα, υπερπολýτιμος. Κι üσο για την ...αμοιβÞ του... ας μη το συζητÞσουμε καλýτερα!
     Ε λοιπüν, "Αρχιθαλαμηπüλος" δεν εßναι δα κι η πιο επιτυχημÝνη προσφþνηση και ρε γαμþτο, πÜντα Þθελε να 'ναι προσεκτικüς κι ακριβÞς σ' ü,τι Ýλεγε. ºσως υπÝρ το δÝον προσεκτικüς και σκεπτüμενος... ΣυχνÜ εßχε παραμεßνει σιωπηλüς, ενþ κρÝμονταν απü τα χεßλη του, να πει κÜτι, μια λÝξη, μια μαλακισμÝνη Ýστω λÝξη, για να λιþσει σα βοýτυρο το τεßχος πÜγου, μεταξý αυτοý κι απÝναντι. Κι αυτüς εßχε παραμεßνει σιωπηλüς. Γιατß Ýψαχνε να βρει τη καταλληλüτερη λÝξη, Ýχοντας απορρßψει με ταχýτητα αστραπÞς, δεκÜδες Þ κι εκατοντÜδες λÝξεων, σ' üλες τις πιθανÝς διαβαθμßσεις αξßας, που ακüμα κι τη χειρüτερη απ' αυτÝς να διÜλεγε να πει, θα 'χε πÜρει μονÜχος τη ...πüλη!
     'Aλλοτε πÜλι, ενθουσιασμÝνος, ευτυχισμÝνος και χαροýμενος, επιδιδüτανε σε μιαν ακατÜσχετη κι ανοýσια ßσως φλυαρßα και τüτε...ω του θαýματος... διαπßστωνε, εκ των υστÝρων δυστυχþς, πως θα 'τανε προτιμüτερο να 'χε παραμεßνει σιωπηλüς. ºσως γιατß σε κεßνες τις φÜσεις Þτανε που 'πρεπε Þ να σωπÜσει Þ να βρει τη καταλληλüτερη, τη μοναδικÞ ßσως σ' üλο το κüσμο, λÝξη να πει. ΑνÜποδος κüσμος, μα την αλÞθεια μου!
     Λοιπüν "Αρχιθαλαμηπüλος" μπορεß να μην Þταν η καταλληλüτερη λÝξη, μα προσÝγγιζεν αρκετÜ τη κατÜσταση. Αν μÜλιστα σκεφτοýμε, πüσο χρüνο ξüδεψε να την ανασýρει μεταξý χιλιÜδων Üλλων, τüτε...
 -"Σε λßγο..." του απÜντησε, "δþσε μου Ýνα τεταρτÜκι... τακτοποιþ..." κι Üφησε να αιωρεßται η τελευταßα λÝξη.
 -"Καλþς" απÜντησε πειθÞνια, Þρεμα και διακριτικÜ, το Δεξß Του ΧÝρι! Μπα! Εßναι περßφραση και μÜλιστα üχι επιτυχημÝνη. ΔηλαδÞ αν Þταν αριστερüχειρας; ΤÝλος πÜντων... Γιατß ζÞτησε χρüνο, αφοý εßχε τακτοποιÞσει σχεδüν τα πÜντα; ΜÜλλον χρειαζüτανε λιγÜκι ακüμα μοναχικü και σιωπηλü χρüνο!
     ¸ριξε μια ματιÜ ολüγυρα στο Γραφεßο. Γραφεßο; Χμ... üχι! ΚÝντρο ΕπιχειρÞσεων ΜονÜδας! Περßφραση μεν, μα τοýτη 'δω επιβεβλημÝνη, κομψÞ και ταιριαστüτατη! Το κÜτω-κÜτω, δεν Þτανε δα και φιλüλογος και πÜλι καλÜ να λες! 'Aναψε κι Üλλο τσιγÜρο με τη καýτρα του προηγοýμενου, Þπιε μια τζοýρα καφÝ κι Ýκλεισε πÜλι τα μÜτια. Του κÜκου! Δε μποροýσε να χαλαρþσει! ΚατασπατÜλησε το κερδισμÝνο χρονικü περιθþριο που γýρεψε, σε μια χαλαρÞ υπερδιÝγερση αναμονÞς. Κολοπερßφραση μα... χÝσε μÝσα! Το χτýπημα στη πüρτα. Ο ...Ιδιαßτερα Ειδικüς Βοηθüς & Σýμβουλος! "ΣκατÜ κι απüσκατα"!
 -"ΠÝρασε".
     ΜπÞκε με μιαν Þρεμη κι απλÞ ιεροτελεστßα και στÜθηκεν Þρεμος και θαρρετüς απÝναντι, σα να περßμενε κÜτι. ºσως πÜλι και να 'ταν ιδÝα του. Δεν Üντεξε αυτü το βλÝμμα:
 -"Λοιπüν";
 -"ΠÝρασα για να λÜβω τυχüν οδηγßες της τελευταßας στιγμÞς, μÞπως υπÜρχουν αλλαγÝς Þ νÝες αποφÜσεις" και σταμÜτησεν Þρεμος. ¹ξερε... κι οι δυο τους ξÝρανε...
 -"Πολý καλÜ Ýκαμες. ΠÜρα πολý καλÜ, φßλε μου" σηκþθηκεν üρθιος, "τüσα χρüνια μαζß, κατÜ κÜποιο τρüπο -κατÜ πολλοýς τρüπους δηλαδÞ-...αχþριστοι, ακüμα κι αν Þμασταν σε μεγÜλη απüσταση. Πολýτιμος και σωστüς. Θα 'θελα λοιπüν εσÝνα να σε δω πρþτον απ' üλους τους Üλλους. Να σε χαιρετÞσω πρþτο και κατÜλληλα. ¸τσι üπως σου αξßζει" Ýνιωσε συγκινημÝνος με τις τελευταßες λÝξεις.
     Ο Üλλος Ýστεκεν Þρεμος. Ο ΚαπετÜνιος πλησßασε, Üπλωσε το χÝρι και του 'σφιξε με θÝρμη το δικü του. ¸πειτα, τüνε τρÜβηξε πÜνω του και τον αγκÜλιασεν αντρßκεια, χτυπþντας του τη πλÜτη. Ο Αρχιθαλαμηπüλος δεν Ýδειξε να δυσαρεστεßται, μÞτ' üμως Ýλιωσε κι απü τον ενθουσιασμü. ¾στερ' απü λßγα δευτερüλεπτα, üσο διÜρκεσε τοýτος ο αντρßκειος εναγκαλισμüς, οι δυο τους σταθÞκανε πÜλιν απÝναντι. Ο ΚαπετÜνιος εμφανþς συγκινημÝνος, ο Αρχιθαλαμηπüλος Ýδειχνε ...καλÜ.
 -"Τüσα χρüνια στÜθηκες δßπλα μου τßμιος και σωστüς." συνÝχισε απü κει που 'χε σταματÞσει. "Με συμβοýλευες σωστÜ πÜντα και το 'ξερα, ακüμα κι üταν δεν Üκουγα ü,τι πρüτεινες. Με βοÞθησες σωστÜ και με υποστÞριξες πÜντα σε τρßτους. Λειτουργοýσες σαν εγþ, üταν εγþ Ýλειπα και χειριζüσουνα τα πÜντα με σýνεση κι üταν Ýλειπα, Ýνιωθα πως Þσουν εσý εδþ για μÝνα. Για üλα τοýτα και για Ýνα σωρü Üλλα που δεν εßπα μα γνωρßζω, σ' ευχαριστþ! Δε ξÝρω τι Üλλα να πω και τι θα μποροýσα να σου προσφÝρω τοýτες τις στιγμÝς, σ' Ýνδειξη της βαθιÜς μου υποχρÝωσης κι εκτßμησης..."
 -"Δε χρειÜζεται ΚαπετÜνιε... Δεν Ýκανα παρÜ το καθÞκον μου. Τßποτ' Üλλο... και μÜλιστα αυστηρÜ και μüνον αυτü. Ωστüσο... ο καλüς σου ο λüγος..." εδþ σταμÜτησε κι ο ßδιος. ¸δειξε να κομπιÜζει στιγμιαßα... μα ...μüνο στιγμιαßα κι Ýπειτα πÜλι το ...καθÞκον πÞρε τα ηνßα: "ΧρειÜζεται κÜτι Üλλο Þ üλα θα γßνουνε κατÜ πως σχεδιÜσαμε"; ΑπλÜ ρþτησε για να σπρþξει πÝρα τη δýσκολη στιγμÞ, ν' αλλÜξει θÝμα και το κατÜφερε θαυμÜσια!
     ΑμÝσως η κουβÝντα στρÜφηκε στην οργÜνωση της τελευταßας αποφþνησης. Ο ΚαπετÜνιος εßχε καταστÞσει σαφÝς πως δεν Þθελε παρÜτες και φανφÜρες και μÜλιστα εßχε τονßσει ιδιαιτÝρως πως δεν Þθελε καν εκπλÞξεις. Αν κι Þξερε πως Þτανε περιττÞ η επισÞμανση. Θα 'βλεπε μüνο μερικοýς απü τους πιο σημαντικοýς, υψηλüβαθμους κι εγγýς Αξιωματοýχους του, με ζωτικÝς θÝσεις στη ΜονÜδα κι αυτü Þταν üλο.
 -"ΘÝλεις να ρßξουμε μια ματιÜ στη λßστα, μÞπως Ýχουμε ξεχÜσει κÜτι;" ρþτησεν ο Αρχιθαλαμηπüλος κι Üνοιξε το χρυσüδετο ντοσιÝ, κÜνοντας πως κοιτÜζει μÝσα μ' αμÝριστη προσοχÞ.
 -"Αν και δε νομßζω να 'χουμε ξεχÜσει κÜτι κι αποκλεßω τη πιθανüτητα σφÜλματος, βρßσκω καλÞ την ιδÝα σου φßλε μου" του 'πε κλεßνοντας το μÜτι κι αμÝσως μετÜ σκÝφτηκε: "Δε θα τον αποκαλοýσα ποτÝ Αρχιθαλαμηπüλο μπροστÜ του" και χαμογÝλασε... ¸πειτα, üταν τελειþσανε τη μελÝτη της λßστας, του ζÞτησε να τον αφÞσει για λßγο μονÜχο. ¼ταν ο Üλλος βγÞκε, πÞρε πÜλι τη γνωστÞ του θÝση στο Γραφεßο κι Üναψε τρßτο τσιγÜρο.
     Πρþτος στη λßστα Þταν ο Υπεýθυνος ΥποστÞριξης & ΕΦοδιασμοý ΜονÜδας. Μπορεß να μη πολυχþνευε τοýτη την υπηρεσßα, μÞτε και τον Υπεýθυνü της, λüγω θÝσης του, μα δε μποροýσε να παραγνωρßσει τη μεγÜλη χρησιμüτητα και των δυο. Δε τα 'χε καταφÝρει κι Üσχημα... διüλου Üσχημα...
     ΜετÜ θα καλοýσε τον Υπεýθυνο Επικοινωνßας & Δημοσßων ΣχÝσεων ΜονÜδας. 'Aλλη μια αχþνευτη ειδικüτητα κι ανÜγκη, μα για το λüγο αυτü καθþς κι επειδÞ ο φüρτος Þτανε σαφþς μικρüτερος, του 'χεν αναθÝσει και την ΟργÜνωση Ψυχαγωγßας. ¸τσι κατÜφερε και γλýκανε το ρüλο του Αξιωματοýχου του κι αυτüς τα 'χε καταφÝρει θαυμÜσια. 
     ¸πειτα, σειρÜν Ýπαιρνε ο Υπεýθυνος Κßνησης ΜονÜδας. ΕπιφορτισμÝνος με τον σχεδιασμü μα και τις μεταφορÝς, για οιονδÞποτε λüγο, μÝσα κι Ýξω στη ΜονÜδα. Υλοποιοýσε τις αποφÜσεις κι Ýφερνε σε πÝρας κÜθε μετακßνηση, γι' αναζÞτηση ζωτικþν πüρων Þ κι ακüμα για διασκÝδαση.
     Στη τÝταρτη σειρÜ βρισκüτανε ο Υπεýθυνος ΣυντÞρησης ΜονÜδας. Πολý ζωτικÞ θÝση κι ειδικüτητα κι ο Υπεýθυνüς του εßχε σημαντικÞ προσφορÜ. ΠολλÜκις, χωρßς καν τα κατÜλληλα εργαλεßα Þ εφüδια, εßχε κÜνει θαýματα, κρατþντας τη ΜονÜδα "ΖωντανÞ" μÝχρι τουλÜχιστον το πλησιÝστερο σημεßο εφοδßων κι επισκευþν.
     Τελευταßος Þταν ο Υπεýθυνος ΟργÜνωσης ΠλÜνων Επßθεσης-'Aμυνας-Ηρεμßας ΜονÜδας. ΑνÜλογα τις περιστÜσεις κι εκεßνος εßχε σταθεß στο ýψος του, με πολλÞ και σημαντικÞ προσφορÜ. Ε δε μπορεß κανεßς να πει... üλοι τους τα 'χανε θαλασσþσει κατÜ καιροýς. Και πρþτος-πρþτος ο ßδιος! Μη ξεχνÜ κανεßς πως τις διαταγÝς τις Ýδινε εκεßνος, ο Πρþτος ΚαπετÜνιος. Αυτοß απλÜ τις υλοποιοýσανε. ¸πειτα υπÜρχει και μια λογικÞ ...αστοχßα του συστÞματος!
     Θα τους καλοýσε üλους, Ýναν-Ýνα και θα τους απεýθυνε το σýντομο λüγο-χαιρετισμü που 'χε σκεφτεß. Για το καθÝνα τους, θα 'τανε και λßγο διαφοροποιημÝνος, ανÜλογα με το ποιüν, τις δυνατüτητες και τη θÝση τους στο ΣκÜφος. Η κεντρικÞ ιδÝα πÜντως θα 'ταν ßδια πÜνω-κÜτω. Στο τÝλος θα τους Ýσφιγγε το χÝρι και θα τους χÜριζε σαν θυμητÜρι, απü Ýνα κομψü και σχετικþς ακριβü ρολüι. Πιüτερο συμβατικü και συμβολικü δþρο, παρÜ η αξßα του...
     ΜετÜ, üταν θα 'χε φýγει κι ο τελευταßος, θα 'ρχοταν ο Αρχιθαλαμηπüλος με τα ΚλειδιÜ. Ο Υπεýθυνος εκεßνος, ο ΚÜτω Του ΚαπετÜνιου. Το πρüσωπο κεßνο που ενορχÞστρωνε üλες τις ενÝργειες, μετÝφερε τις εντολÝς στους υπüλοιπους κι εν γÝνει αποτελοýσε τον ενδιÜμεσο κρßκο μεταξý αυτοý κι üλου του υπüλοιπου ΣκÜφους γενικüτερα! Το πρüσωπο κεßνο που μποροýσε να διατÜζει üταν Ýλειπεν ο ßδιος. Το ...α/α του. Θα 'ρχοτανε με τα ΚλειδιÜ και τα Σπßρτα. Θα χαιρετιüνταν ακüμα μιαν επßσημη φορÜ, -χωρßς πολλÜ πολλÜ τοýτη τη φορÜ- θα επÝβλεπε τη τακτοποßηση των ΕγγρÜφων και το ΚλεßδωμÜ τους προσεχτικÜ στους αναλογοýντες ξýλινους Φοριαμοýς, με τα ενδεικτικÜ ταμπελÜκια στοιχεßων κι ημερομηνιþν, προσεκτικÜ και μεθοδικÜ κολλημÝνα σ' εμφανÝς μÝρος, πÜνω τους. Θα 'ταν εκεßνος που θα 'βαζε τη ΦωτιÜ και θα βγαßναν Þσυχα-Þσυχα Ýξω. Θα 'ταν εκεßνος που θα κλεßδωνε τη Πüρτα του Γραφεßου -του ΚÝντρου ΕπιχειρÞσεων ΜονÜδας- που 'γραφε πÜνω, με χρυσομπροýτζινα καλλιγραφικÜ γρÜμματα, τ' üνομÜ του και τις δυο ημερομηνßες της Υπηρεσßας του -αρχÞ και τÝλος.
     Κι ενþ ο ΚαπετÜνιος θ' απομακρυνüταν αργÜ, με βÞμα στρωτü και περÞφανο, θ' Üκουγε τη τελετουργικÞ φρÜση του Αρχιθαλαμηπüλου, συνοδευμÝνη απü τη κλαγγÞ των ταυτüχρονων χαιρετισμþν των Αξιωματοýχων που θα παρουσßαζαν üπλα, με θλιμμÝνο βλÝμμα καρφωμÝνο πÜνω του, ακολουθþντας τη κßνησÞ του:
 -"Ουδεßς Üλλος πλÞν εσοý δýναται νÜ εισÝλθη διÜ τÞς Πýλης αυτÞς, διüτι η Πýλη αýτη προωρßζετο αποκλειστικþς δι' εσÝ. Τþρα θÜ τÞν κλεßσω"!

                                                                        ΜÜρτης 2005

-------------------------------------------

                                            ΚατασκευÞ

     Εδþ και κÜμποσο καιρü, μαλþνω με τον μηχανικü, που 'χε την ατυχßα ν' αναλÜβει να φÝρει σε πÝρας Ýνα τρομερÜ δýσκολο -üπως αποδεßχτηκε, προς μεγÜλην απογοÞτευσÞ του- Ýργο: Να φτιÜξει τη νÝα μου μüνιμη κατοικßα! ΜÞνες ολÜκερους ταλαιπωρεßται και ταλαιπωρεß -üσο τοýτον εßναι δυνατü- κι εμÝνα. Μα εßναι τüσον ηλßθιος ο κακομοßρης... Κι üσο σκÝφτομαι πως τον επÝλεξα γιατß Þτανε, μαθÝς, ο καλýτερος. Δε τολμþ καν να φανταστþ πως θα μποροýσε να 'ναι ο ...μεσαßος του εßδους. Χα!
     Τþρα για να 'μαι ειλικρινÞς, δε μπορþ να υποστηρßξω, σε καμιÜ περßπτωση, πως αυτü που γυρεýω εßναι κÜτι εýκολο, μα ...σιγÜ! Αν Þταν üλα εýκολα τüτε τι διÜλο τα θÝμε τ' Üριστα πτυχßα; Δε θα μποροýσα και με τα μισÜ λεφτÜ να κλεßσω κÜποιο μÝτριο και να κÜνω κει δα Ýνα σπιτÜκι, Ýνα κοτετσÜκι δηλαδÞ, για να στεγÜσω μιαν οικογÝνεια πουλερικþν κι üξω απü τη πüρτα; Ε üχι κýριε! ¼χι! Σου αρνÞθηκα Þ σου παζÜρεψα εγþ την αμοιβÞ σου; ¼χι! ΠαραπονÝθηκα Þ παζÜρεψα το ýψος του τελικοý συνολικοý κüστους; ¼χι! ΜπρÜααβο! Τüτε θα κÜνεις αυτÜ που ζητþ Þ θα αρνηθεßς τη κατασκευÞ, πÜει και τÝλειωσε! Χα!
     Αυτü Ýλειπε. ¼μως τι κÜθομαι και φλυαρþ; Συγνþμη που με τη ταραχÞ που με συνεπÞρε, δε σας συστÞθηκα πρþτα. Εßμαι ο ΚÜρολος-Ευθýμιος Παστραντζüγλου ο Γ'! Εεε εßν' αλÞθεια πως κατÜγομαι απü μεγÜλο τζÜκι. ΔουλειÜ σας παρακαλþ! Ε λοιπüν θα το μολογÞσω, γιατß üχι Üλλωστε; Η τýχη κι ο μüχθος των προγüνων μου, -απü τους πιο παλιοýς, μÝχρι και τους ...μüλις πριν- τα φÝραν Ýτσι, þστε η τωρινÞ μου περιουσßα να 'ναι κολοσσιαßα! Μüνο... να χαρεßτε... μη μου ζητÜτε λεπτομÝρειες παρακαλþ. Δε ξÝρω να μιλþ και πολý Üνετα, με αριθμοýς. Το σχολεßο μου 'φερνε νýστα. Η νýστα μου 'φερνε ýπνο και μετÜ τον ýπνο, γουργοýριζε η κοιλßτσα μου και ... ΕλÜτε μωρÝ τþρα! Τι να 'κανα στο σχολεßο; ΣιγÜ! ΛεφτÜ δüξα τω Θεþ εßχα, ü,τι γουστÜριζα το 'χα, δε μου 'λειψε ποτÝ τßποτα κι üλα τοýτα χωρßς καν τον παραμικρü κüπο. Οπüτε... ΤελικÜ οι δικοß μου απü ντροπÞ μÜλλον, πληρþσανε και πÞρα τσÜτρα-πÜτρα, κει δα Ýν' απολυτÞριο κι üξω απü τη πüρτα. ¼χι τßποτ' Üλλο, μα Ýστω κι απü γινÜτι. Χμμ... τι Ýλεγα; Ααα ναι... για τον μηχανικü.
     Καθßκι! Φανφαρüνος και μου το παßζει σπουδαγμÝνος κι Ýτσι! Εú, που 'σαι φßλε; Εδþ να σε δω! ΦοβÜμαι πως δε γßνομαι κατανοητüς. Γι' αυτü ας πÜμε πÜλι πßσω. Σας εßπα πως με λÝνε και πως εßμαι πÜμπλουτος και σßγουρα θα σας λÝει κÜτι τ´üνομÜ μου, αν üχι, δε σας αδικþ. Φταßει που üλοι μας -πρüγονοι κι εγþ- θελÞσαμε να κρατηθοýμε στη σκιÜ. Τι θα 'χε να μας προσφÝρει δηλαδÞ η δημοσιüτητα; Τßποτα! Αντßθετα, ßσως και να μας ...Ýπαιρνε... ΤÝλος πÜντων, üλα στην þρα τους. ΜÝνουμε λοιπüν, στη πιο ακριβÞ, πλοýσια κι αριστοκρατικÞ συνοικßα της πρωτεýουσας, σ' Ýνα σπßτι, üμοιο παλÜτι, που σε τακτÜ χρονικÜ διαστÞματα, ανακαινßζεται κι αναπαλαιþνεται. Ο εκÜστοτε ηγÝτης του οικüσημοý μας, προσÝθετε κι απü κÜτι üμορφο, κομψü και ταιριαστü, Ýτσι þστε το σπιτÜκι μου να 'ναι το πιο σπουδαßον αρχιτεκτονικüν επßτευγμα του κüσμου. Ε καλÜ... ßσως να 'μαι κÜπως υπερβολικüς, αλλÜ θÝλω απλÜ να δþσω Ýμφαση στα λεγüμενÜ μου.
     Λοιπüν; Ποιο εßναι το πρüβλημα; Με το σπιτÜκι μου κανÝν απολýτως. Τüτε γιατß σας τα λÝω; Γιατß θεωρþ τον εαυτü μου τελεßως στüκο και καθþς εßμαι ο τελευταßος της γενιÜς μου, δε βλÝπω το λüγο να πειρÜξω -και να κÜνω καμιÜ μαλακßα- τοýτο το μνημεßο. ¸πειτα, θÝλω βρε αδερφÝ να φτιÜξω το δικü μου εξοχικü σπιτÜκι, σ' Ýνα θαυμÜσιο παραλιακü, Þσυχο μα και με ...φασαρßα μÝρος. Εντüπισα τον χþρο και τα συνεχüμενα οικοπεδÜκια -απροπü, αλÞθεια τι μικρÜ που τα κüβουνε τα οικüπεδα ρε γαμþτο- και τ' αγüρασα. Δεν Þταν üλα για πþληση μα ... ας εßναι καλÜ οι ..."Üκρες" μου κι η "πειθþ" των ανθρþπων μου. ΤÝλος πÜντων, Üχρηστες κι επικßνδυνες λεπτομÝρειες. Αφοý βρÞκα τον χþρο, Ýφτιαξα στο υγιÝστατο μυαλü μου Ýνα θαυμÜσιο σχÝδιο για το σπιτÜκι μου κι απüμενε πλÝον μüνο να βρω μηχανικü. ΕπειδÞ üμως εßχα καταλÜβει πως αυτü που 'θελα Þτανε κομματÜκι δýσκολο, Ýπρεπε να βρω, üχι απλþς Ýνα μηχανικü μα τον καλýτερο του εßδους. Ε! αυτü κι Ýκανα!
     ¼ταν Þρθε να με δει, χαμογελαστüς και λαμπερüς, τονε κÝρασα ü,τι γουστÜρισε, του μßλησα üσο πιο καλÜ μποροýσα για το τι θÝλω απ' αυτüν και του γýρεψα να μου κÜνει μερικÝς μελÝτες. ΣτιγμÞ δεν ανÝφερα θÝμα χρημÜτων κι üταν μου 'κανε διακριτικÜ -και καλÜ- νýξη, Üφησα σαφÝστατα να εννοηθεß πως δεν υπÞρχε θÝμα χρημÜτων, παρÜ μüνο να πετýχω κεßνο που θÝλω κι ονειρεýομαι.  Εκεßνος στην αρχÞ συνοφρυþθηκε, κοßταξε πιο προσεκτικÜ το χαρτß με τις οδηγßες που του 'χα δþσει κι üταν τελικÜ πßστεψε πως κατÜλαβε, Ýφυγε χαμογελαστüς, üπως Þρθε. ΚατÜλαβε; Χα!
     ΣιγÜ ρε παιδιÜ! ¸χω ακοýσει κι Ýχω δει μÜλιστα προσωπικÜ, πως υπÜρχουνε προγρÜμματα στο πισι, που σου κÜνουν üλη τη δουλειÜ, σχÝδια και τα ρÝστα. ΣιγÜ λοιπüν τον πολυÝλαιο! Δε κÜνουνε δα και τßποτε σπουδαßο και κοπιαστικü. Σκεφτεßτε παλιüτερα που 'πρεπε να γενοýν üλα με το χÝρι. ΟλÜκερα νυχτοÞμερα με χÜρακες, διαβÞτες και τα ρÝστα και ...τÝλος πÜντων σε μια βδομÜδα μου 'ρθε κουνιστüς και λυγιστüς και χαμογελαστüς! Κρατοýσε μερικÜ ρολÜ χαρτß και ...καλýτερα να μη σας πω. ΜαντÝψτε και κÜτι.
     Τη δεýτερη φορÜ περÜσανε δυο βδομÜδες και κÜτι για να ξαναφανεß και τοýτη τη φορÜ Þρθε πιο συμμαζεμÝνος -προς τιμÞ του- μα και πÜλι συγκρατημÝνα αισιüδοξος. ¸τσι, τοýτη τη φορÜ, συνεκτιμþντας παρουσßα και εμφÜνιση, αλλÜ -ας ποýμε- και προσπÜθεια, δε τονε κλþτσησα. ΑπλÜ τον Ýστειλα στο διÜλο. ¼χι τι νομßζετε!
     Τη τρßτη φορÜ, κüντεψε μÞνας, μπÞκε με βλÝμμα αγωνιþδες κι ανÞσυχο, αλλÜ πÜλι μÝσα του κρυφüκαιγεν η ελπßδα πως κÜτι εßχε καταφÝρει. ¼ταν τÝλειωσε να μου αναλýει δυνατüτητες, ιδÝες και να μου δεßχνει σχÝδια και προοπτικÝς και τα ρÝστα.... ξÝρετε... του 'πα με συγκρατημÝνη οργÞ και με προσποιητü -με κüπο εßν' αλÞθεια- χαμüγελο: -"ΜπρÜβο αγüρι μου! Κορυφαßε των κορυφαßων, μηχανικÝ! Νομßζω πως τþρα κÜτι Ýχεις αρχßσει και παßρνεις χαμπÜρι. Εßμαι λοιπüν σßγουρος, πως την επüμενη φορÜ που θα ξανÜρθεις, ßσως να 'σαι κοντÜ και να 'χεις μια πιο συζητÞσιμη δουλειÜ." Αποσβολþθηκεν ο καημÝνος! 'Ανοιξε το στüμα του να πει κÜτι μα σαν εßδε να σφßγγω τα δüντια, το ...κατÜπιε.
     Τη τÝταρτη φορÜ, μετÜ δυο μÞνες περßπου, Þρθε σα χεσμÝνη γÜτα και πραγματικÜ εßχε κÜνει εντυπωσιακÞ δουλειÜ. Ααα üχι, θÝλω να 'μαι τßμιος -αν και δε μου χρειÜζεται δηλαδÞ. ΛεφτÜ και δýναμη Ýχω. ¼μως για να λÝμε τα σýκα-σýκα, üλες του οι δουλειÝς Þταν εξαιρετικÝς, με αποκορýφωμα τοýτη. Του το 'πα μÜλιστα τßμια και παρακαλþ ρωτÞστε τον. ΑλλÜ πρüσθεσα επßσης και τη φρÜση που του πÜγωσε το αυτÜρεσκο χαμüγελο που ξεκινοýσε ν' αναδυθεß: -"... ΑλλÜ... απλÜ... δεν εßν' αυτü που εγþ ζητþ και δε σκοπεýω να υποχωρÞσω". ¸φυγε πÜλι προβληματισμÝνος, αφοý Ýκατσα και του ξαναεξÞγησα μερικÜ πραματÜκια και πρüσθεσα στο τÝλος πως θα του 'δινα μιαν ακüμα ευκαιρßα. ¼χι παßζουμε! ΣιγÜ μη περιμÝνω Ýνα χρüνο τον κýριο... ΠαπÜρα! Χα!
     Τþρα Ýχει περÜσει κανÜ δßμηνο κι ακüμα δεν Ýχει φανεß. Δεν ανησυχþ! Θα 'ρθει σα δαρμÝνο σκυλß κι εσεßς πτωχοß προλετÜριοι του νου, δοξÜστε με! Εγþ ο αγρÜμματος, τεμπÝλης... Ααα!... δε σας εßπα πως δεν εργÜζομαι; Πως δεν εργÜστηκα ποτÝ μου μιας και δε μου χρειÜστηκε ποτÝ... Λοιπüν τι Ýλεγα; Α ναι... Ý λοιπüν εγþ ο στüκος, σας τον Ýκανα τον πανÝξυπνο και μορφωμÝνο μηχανικü να τρÝχει και να μη φτÜνει... ¼χι παßζουμε! Χα!
     Λοιπüν ποιο εßναι το πρüβλημÜ μου; Εεε ξÝρετε... Ας το πÜμε πÜλι πßσω. ΘυμÜστε που σας Ýλεγα πως Þμουν üλο μαμ και νÜνι; Ε... με τα χρüνια Ýγινα κÜπως... εεε πως να το πω;... παχουλüς... ¼χι πως υπÞρξε πρüβλημα στην αρχÞ. ¼χι... üχι... ΘÝλω να 'μαι ειλικρινÞς. Στο σχολεßο, μüνο μια φορÜ -και τοýτο στις αρχÝς- τüλμησε κÜποιο παιδÜκι να με πειρÜξει. ΘυμÜμαι, εßχα πληγωθεß πολý τüτε, γιατß με κοιτÜζαν üλα τ' Üλλα παιδÜκια κι εγþ ντρÜπηκα. ΤÝλος πÜντων, το ξÝχασα κι üλα συνεχßστηκαν ομαλÜ μÝχρι το μεσημÝρι που γýρισα σπßτι, με τη λιμουζßνα του μπαμπÜ. Η μαμÜ στο τραπÝζι με ρþτησε πως εßχα περÜσει τη μÝρα μου στο σχολεßο, üπως κÜθε μαμÜ φαντÜζομαι κι üπως κÜθε μÝρα. Εγþ πÜντα τßμιος και σωστüς παιδιüθεν, της εßπα πως βαριÝμαι τα ßδια και τα ßδια. Εκεßνη η καημÝνη με μÜλωσε τρυφερÜ, με πÞρε αγκαλßτσα κι üλο μου 'λεγε πως Ýπρεπε να γßνω σπουδαßος και τα ρÝστα, πρÜμα βαρετü, μποýρου-μποýρου μες στο αφτß μου. Αχ τη καημÝνη τη μαμÜ. Νομßζω Þτανε το μüνο της ψεγÜδι. Ε τι πιστεýετε δηλαδÞ; Τþρα δεν εßμαι ...σπουδαßος; Μια κουβÝντα να πω κι üλη η χþρα θα πÜψει ν' ...ανασαßνει! Χα!
     Εκεß λοιπüν που με κρατοýσεν αγκαλßτσα και με κανÜκευε, Ýνιωσα την ανÜγκη να υπερασπιστþ τη θÝση μου και φυσικÜ με το παιδιÜστικο μου στυλ:
 -"ΜαμÜκα, το μÜθημα μου φÝρνει νýστα και ...σιγÜ τα σπουδαßα... αν εßναι να σε πειρÜζουνε και τ' Üλλα παιδιÜ..." Συνοφρυþθηκεν αμÝσως.
 -"Ποιος σε πεßραξε μωρü μου;" με ρþτησε μειλßχια. ΞεθÜρρεψα τüτε και δε ξÝρω... ßσως πßστεψα πως αν πω τι μου συνÝβη και βÜλω και μπüλικη σÜλτσα, ßσως πετýχω το στüχο, να μη ξαναπÜω σχολεßο δηλαδÞ και να παßζω üλη μÝρα. ¸τσι εßπα μεγαλοποιημÝνα τα καθÝκαστα, παρ' üλο που üσο θυμÜμαι και τþρα, δεν Þτανε δα και τßποτα σπουδαßο, μα ο σκοπüς μου σßγουρα, το ορκßζομαι, δεν Þταν εκδßκηση. Η μαμÜ μ' Üκουσε με προσοχÞ, συνεχßζοντας να με κανακεýει και να με χαúδευει, χωρßς να πει τßποτα, πÝρα απü μερικÝς συνηθισμÝνες νουθεσßες και τα ρÝστα. ¸πειτα μ' Ýστειλε να διαβÜσω, γιατß εßχε ...δουλειÜ. Κρßμα! Προτιμοýσα την αγκαλßτσα Þ το παιχνßδι Þ τον ýπνο, μα Üντε πÝστο αυτü στη μαμÜ! Τον μπαμπÜ δε, τον Ýβλεπα εξαιρετικÜ σπÜνια.
     Την Üλλη μÝρα λοιπüν που πÞγα σχολεßο, τßποτε δεν εßχεν αλλÜξει μÝχρι το πρþτο διÜλειμμα. Με το που χτýπησε το κουδοýνι για μÝσα, με κÜλεσεν ο κυρ-δÜσκαλος στην Ýδρα. Α üλα κι üλα! Μπορεß να 'μουν ο πιο στüκος üλων των εποχþν μα ο κυρ-δÜσκαλος -Θεüς σχωρÝστονε- μου φÝρθηκε μειλßχια που αν εßχα τον ΑúνστÜιν συμμαθητÞ, να 'χε βÜλει τα κλÜματα απü ζÞλεια. Μου εßπε λοιπüν ο κυρ-δÜσκαλος, μπροστÜ σ' üλη τη τÜξη, πως ολÜκερο το σχολεßο κι ο ßδιος προσωπικÜ, μου ζητÜνε συγνþμη για τη συμπεριφορÜ κεßνου του παλιüπαιδου -που ειρÞσθω εν παρüδω, Þταν απü τους πιο καλοýς και πιο φτωχοýς μαθητÝς- και πως κανεßς ποτÝ δε θα με ξαναπειρÜξει. Γι' αυτü μου εßπε να συνεχßσω τη καλÞ μου προσπÜθεια να γßνω... σπουδαßος. Χα!
     Μη σας πω τι του 'κανε του Üλλου μετÜ: Τονε φþναξε και του Üλλαξε τον αδüξαστο στο ξýλο, -πρÜμα που ...περιÝργως και νοσηρÜ εντελþς, τüτε, μου εßχε αρÝσει πολý, εßχα νιþσει ρßγη σ' üλο μου το κορμß. Μαντεýετε τη συνÝχεια; Αντß να γßνω μισητüς, üπως εßχα σκεφτεß αρχικÜ, γÝμισα... φßλους και φßλες. Ακüμα κι εκεßνος που τις Üρπαξε Þρθε και μου 'γλυψε το χÝρι. Απü κει και πÝρα εßχα πολλÜ και καλÜ φιλαρÜκια, εßχα τον απüλυτο σεβασμü, τον Ýλεγχο των πÜντων και... προβιβÜσιμους βαθμοýς. ΘυμÜμαι μια φορÜ που -δε ξÝρω κι εγþ τι μ' εßχε πιÜσει- εßχα κÝφια κι εßχα ψιλοδιαβÜσει στο μÜθημα, ο κυρ-δÜσκαλος -Θεüς σχωρÝστονε- κüντεψε να χεστεß πÜνω του απü τη χαρÜ και την Ýκπληξη! Μου 'βαλε, εßπε, δÝκα με τüνο, πρÜμα σπÜνιο για κεßνον ακüμα και σε παιδιÜ που 'χαν υπüβαθρο και που πολý-πολý κοπιÜζανε.
     Εκεß λοιπüν εßχα πÜρει δυο πολý μεγÜλα μαθÞματα στη ζωÞ μου, για το πως να γενþ σπουδαßος. Η δýναμη που σοýρνεις πßσω, σε κÜνει επιθυμητü κι üχι απαραßτητα η αξßα σου. Το Üριστα για σÝνα θα 'ναι πιο εýκολο απ' ü,τι σ' Üλλους. ¹τοι, δε χρειÜζεται να μοχθþ κι απüδειξη εßναι που τÝλειωσα το σχολεßο χωρßς να κοπιÜσω και ποτÝ μα ποτÝ, παρ' üλο που 'μουν Üτακτος, δεν Ýτυχα της παραμικρÞς Ýστω νýξης για τιμωρßα! Σπουδαßο ε; Χα!
     ¸τσι λοιπüν, μεγαλþνοντας, μεγÜλωνε μÝσα μου κι η περιÝργεια, που δε μπορþ να την αιτιολογÞσω επακριβþς. ¹θελα να δω και να μÜθω δηλαδÞ, με ποιο τρüπο θα μποροýσε να μου φÝρει κÜποιος αντßρρηση σε κÜτι. Αταξßες Ýκανα; ¼λα καλÜ! Φερüμουν Üσχημα; ΠαρÝμενα αγαπητüτατος! Για λεφτÜ δε χρειαζüτανε να κοπιÜσω, μÞτε καν να κουβαλþ πÜνω μου. Για παρÝες και κορßτσια, οýτε λüγος: Δε κüπιασα ποτÝ μÞτε κει. ¸τσι, -ευτυχþς- δε χρειÜστηκε να καλλιεργÞσω τρüπους, τεχνικÝς, τεχνÜσματα κι Ýνα κÜρο ερωτικÜ τερτßπια του κερατÜ. Κι αν αυτü, τþρα που 'μαι πια κÜπως Ýμπειρος, μου λÝει κÜτι, μη ξεχνÜτε πως τüτε Þμουνα μικρüς. ¸τσι, μεταξý Üλλων, δεν εßχα κανÝνα λüγο να φροντßζω, εδþ που τα λÝμε, τη δßαιτα για τη σιλουÝτα μου. ¾πνος και φαÀ εßν' ü,τι καλýτερο! Οι πρþτες απολαýσεις! Το σεξ; Ε ... Ýτσι κι Ýτσι. Δε μου λÝει και πολλÜ εκτüς... ΤÝλος πÜντων! ¼σο για διασκεδÜσεις. δε μου λεßψανε και ποτÝ. Αχ να ξÝρατε τι θα 'θελα για να το διασκεδÜσω αφÜνταστα... αλλÜ καλýτερα ας μη πω για τις φαντασιþσεις μου και σας μπερδÝψω μ' Üλλα.
     ¸λεγα λοιπüν πως ναι εßμαι κÜπως παχουλüς, ειδικÜ μετÜ την εφηβεßα. Στρατü δε χρειÜστηκε να πÜω, οπüτε δε ξÝρω να πω. ¸τσι λοιπüν καθþς εßμαι παχýς, εßμαι και πολý βραδυκßνητος.. ΒÝβαια τοýτο δεν εßναι πρüβλημα σε κανονικÝς συνθÞκες, αλλÜ ...να ... φοβÜμαι. ΦοβÜμαι πολý! Δε ξÝρω πüτε ακριβþς ξεκßνησε τοýτο. ΓενικÜ νιþθω βαρεμÜρα και φüβο. Νομßζω πως αν κλεßσω τα μÜτια μου και κοιμηθþ -που μ' αρÝσει τüσο πολý- θα μπει κÜποιος μÝσα για να με κλÝψει και θα με δεßρει ßσως, ßσως μÜλιστα και με σκοτþσει. ¼χι τßποτ' Üλλο μα δεν Ýχω περÜσει ακüμα τα τριανταπÝντε, δεν Ýχω προλÜβει να ζÞσω, ρε γαμþτο.
     ¸τσι λοιπüν το πρüβλημα εßναι στο πατρικü μου. ¸χω μπρÜβους, Ýχω βÜλει σýστημα συναγερμοý τÝλειο, Ýχω τÝλεια εκπαιδευμÝνα σκυλιÜ και καλÜ θωρακισμÝνα πορτοπαρÜθυρα, μα δε νιþθω ασφαλÞς. Για να το κÜνω ασφαλÝς φροýριο θα πρÝπει να κÜνω Ýνα σωρü παρεμβÜσεις που σßγουρα θα χαλÜσουνε το προγονικü τοýτο μνημεßο. Δε θα το 'θελα τοýτο με τßποτα. ¼χι κýριε, üχι εγþ! Εßμαι ο τελευταßος του Ýνδοξου ονüματος Παστραντζüγλου και μετÜ απü μÝνα το ...χÜος. Δε σκοπεýω να παντρευτþ, μα και να το 'κανα, δεν εßχα κανÝναν απολýτως σκοπü να κÜνω παιδιÜ. 'Αλλωστε δεν υπÜρχει ...κατÜλληλη για Ýνα σπουδαßο σαν κι εμÝνα. ¸τσι σαν τελευταßος κι ο μüνος μÜλιστα που δεν Ýκανε καμιÜ σπουδαßα παρÝμβαση στον Οßκο μας, βρÞκα τη λýση να φτιÜξω κÜπου αλλοý, κÜτι μνημειακü κι ασφαλÝς και τÝλειο σε κÜθε τομÝα. ΥπÝρτατη ασφÜλεια ακüμα και σε πυρηνικü πüλεμο, λειτουργικüτητα που δε σου δÝνει χÝρια και πüδια και φυσικÜ εýχρηστο για Ýνα παχουλü σαν κι εμÝνα, να μπορþ να δÝχομαι κüσμο και να τονε θαμπþνω με τα σαλüνια μου και φυσικÜ üλα τοýτα να συνÜδουνε με την αρχιτεκτονικÞ τελειüτητα, üσο αυτü εßναι δυνατü και να δÝνει το σπιτικü μου με το περιβÜλλον του. Ε δε ζητþ δα και τßποτα σπουδαßο Þ πολýπλοκο. Εßμαι τüσον ευÜλωτος, -ειδικÜ απü τüτε που δε μπορþ να κινηθþ εýκολα, μοναχüς μου-, üσο και σπουδαßος. Μπορþ ν' αγορÜσω τα πÜντα και δε με νοιÜζει σχεδüν τßποτα. Τι ζητþ δηλαδÞ; ΤελικÜ, þρες-þρες, εßναι πολý σκληρÞ μαζß μου η ζωÞ! ΦοβÜμαι... φοβÜμαι πολý... Να τþρα που τα λÝμε... σα ν' ακοýω Ýνα παρÜξενο θüρυβο...
     Και κÜτι ακüμα τελευταßο: ¸τσι üπως Ýχω αποτραβηχτεß απü τον κüσμο, γιατß τονε βαρÝθηκα, -τονε βαρÝθηκα μωρÝ... τους βαρÝθηκα üλους... üλες... κι üλα...- Ýτσι üπως Ýχω παχýνει τελευταßα, üπως Ýχω αφÞσει μαλλιÜ και γÝνεια, ξÝρω πως κανεßς δε θα με γνωρßσει. ΘÝλω λοιπüν στο σπßτι μου, üταν εßμαι μοναχüς μου κι Ýχω σηκþσει κÜθε συναγερμü ασφαλεßας κι Ýτσι κανεßς δε θα μπορεß να μπει, να μπορþ να 'χω Ýναν μυστικüν υπüγειο κüσμο, ολüδικü μου κι απü κει μιαν εýκολη Ýξοδο/εßσοδο στους αγροýς, που να μη φαßνεται απü τους Üσχετους και να μη μπορεß να τη βρει ποτÝ κανεßς. ΒλÝπετε τþρα τα τελευταßα χρüνια, Ýχω βρει μιαν αρκετÜ ενδιαφÝρουσα Üτακτη απασχüληση και μου αρÝσει να επιδßδομαι κρυφÜ σ' αυτÞ. ΜÜλιστα, üσο πιο συχνÜ τη κÜνω, τüσο πιο πολý μου λεßπει, τüσο πιο πολý τη θÝλω. Δε μßλησα γι' αυτÞ στον μηχανικü. Για την ...απασχüληση λÝω!
     Ελπßζω τοýτη τη φορÜ που θα 'ρθει, να 'χει φτιÜξει κÜτι της προκοπÞς, γιατß δεν Ýχω και πολý χρüνο για χÜσιμο και θ' αναγκαστþ να ενδþσω σ' ημßμετρα. Πεινþ πολý ξÝρετε... κι Ýχω καιρü να ...φÜω το φαÀ που πραγματικÜ λαχταρþ! Αχ!

                                                                     ΜÜης 2005
----------------------------
   3/11/2005: ΣημερινÞ εßδηση: Οι ΗΠΑ κατηγοροýνται (CIA) πως διατηροýνε μυστικÝς φυλακÝς στην ΑνατολικÞ Ευρþπη. Η εßδηση οýτε διαψεýδεται, οýτε κι επιβεβαιþνεται. Πρüκειται για ..."Μαýρες ΦυλακÝς" üπου κει μÝσα κρατÜν ανθρþπους με την υποψßα πως εßναι τρομοκρÜτες και δεν τους επιτρÝπουνε καν δικηγüρο, επικοινωνßα, δßκη και φυσικÜ ελευθερßα. Οι φυλακÝς αυτÝς διατηροýνε κþδικες επικοινωνßας και μεταξý τους, αλλÜ και με τη ΜητÝρα Πατρßδα, εßναι δε καλοκρυμμÝνες και καμουφλαρισμÝνες.
---------------------------------------------

                                Τα Βοσκοτüπια Της Θλßψης

     Η συνεδρßαση εßχεν ανÜψει για τα καλÜ. Το "ΜÝγα Συμβοýλιο Των Γερüντων" -με προεξÜρχοντα τον "ΣεβÜσμιο ΓÝροντα"-, Þτανε σε μεγÜλο αδιÝξοδο. Δε μποροýσανε να βροýνε -τουλÜχιστον προς το παρüν- μια στρωτÞ, σωστÞ, βιþσιμη και με κÜπως μακροπρüθεσμο ορßζοντα, λýση, σ' Ýνα μεγÜλο πρüβλημα, που 'χε ωστüσο, εντοπιστεß απü καιρü. ΠÜρα πολý καιρü, πριν... Τüσο που ακüμα κι οι μεγαλýτεροι, απü τους παρισταμÝνους, δεν εßχανε καν γεννηθεß κι ας μετροýσε Þδη πολλÜ χρüνια ζωÞς, ακüμα κι ο μικρüτερος εξ αυτþν.
     Τüσα χρüνια και λýση δεν εßχε βρεθεß... ΦυσικÜ! Γι' αυτü Þτανε και μεγÜλο το πρüβλημα... Εßχανε μÜλιστα εντοπßσει με μεγÜλη ακρßβεια και το χρονικü σημεßο, που 'κεßνο θα 'τανε πλÝον βρüχος για τους ΗγÝτες, αλλÜ και τον ßδιο τον "Εκλεκτü Λαü". Εßχανε τη δýναμη, τις δυνατüτητες και τα μÝσα, ν' αντιμετωπßσουνε σχεδüν κÜθε πρüκληση, Üμεσα, καßρια κι αποτελεσματικÜ! Εεεε... σχεδüν... τελικÜ, üπως αποδεßχτηκε.
     Η τροφοδοσßα απü τις ΚÜτω Γαßες, μειωνüταν αισθητÜ, üπως εßχε αρχßσει να μειþνεται, εδþ και πÜνω απü διακüσια πενÞντα χρüνια κι αυτü εßχε προβλεφθεß ακüμα παλιüτερα. Μπορεß να μην αποτελοýσε ζωτικÞ Ýλλειψη τüτε, μα εßχαν εντοπßσει πως θα 'φτανε και χρονικÞ στιγμÞ, -üπως τþρα- που θα 'στεκε απειλητικÜ, πÜνω απü τα σοφÜ κεφÜλια τους η πεßνα. Σε περßπου πενÞντα χρüνια, πÜνω-κÜτω, δε θα επαρκοýσε πλÝον η ζωτικÞ τροφÞ και τοýτο, με την πιο υπεραισιüδοξη -αστÞρικτα υπεραισιüδοξη, κατÜ τα συνÞθη- πρüβλεψη. Γιατß καιροß κι καταστÜσεις εßχανε δεßξει πως θα χειροτερÝψουνε τα πρÜματα και μÜλιστα με πολý πιο ταχý ρυθμü, απ' üτι μÝχρι σÞμερα.
     Διακüσιες εξÞντα οχτþ τÝτοιες μεγÜλες, ετÞσιες συνεδριÜσεις δεν εßχανε φÝρει αποτÝλεσμα. Μüνο κÜτι πρüσκαιρες λýσεις, μα, üπως εßναι γνωστü, τοýτες, απλÜ μεταθÝτανε το πρüβλημα, μÜλιστα, συνÞθως μεγεθυμÝνο. ¼χι! Χρειαζüτανε δυνατÞ, βιþσιμη και μακροπρüθεσμη λýση. ΠρÜγμα που φαντÜζει πλÝον ανÝφικτο!
     Η σκÝψη να ελεγχθεß Þ να σταματÞσει προσωρινÜ Þ και να μειωθεß ακüμα, ο πληθυσμüς του "Εκλεκτοý Λαοý", εßχεν εγκαταλειφθεß, Ýστω κι üχι αβασÜνιστα. Δεν Þτανε λýση, απλÜ θα κερδßζανε καιρü. Αν και τþρα πια, τüσα χρüνια Ýπειτα, απü τη πρþτη φορÜ που 'χε πÝσει σαν ιδÝα, μÝσα στον ßδιο αυτü χþρο, πÜλι Ýπεσε βουβαμÜρα, καθþς ακοýστηκε ξανÜ. Πρüταση που 'χε γßνει φüβητρο κι οι καλýτεροι υπολογισμοß Ýλεγαν πως: αν μειωνüταν ο ρυθμüς αýξησης, θα κερδßζανε πενÞντα χρüνια ακüμα λιτÞς ευμÜρειας, αν σταματοýσε εντελþς η αýξηση, Üλλα εβδομÞντα, κι αν μειωνüταν ο πληθυσμüς, κατÜ το Ýνα τÝταρτο, θα κÝρδιζαν Üλλα εκατü, ßσως εκατüν εßκοσι χρüνια. ¼λα τοýτα φυσικÜ με τις καλýτερες συνθÞκες!
     Οι Ýνθερμοι της ιδÝας ετοýτης, υποστÞριζαν üτι, σ' αυτü το χρονικü διÜστημα, θα μποροýσανε να βροýνε μιαν οριστικüτερη λýση Þ ßσως το πρÜμα να 'φτιαχνε μονÜχο του. Αυτü δεν Þταν απßθανο να συμβεß ßσως, απλÜ εßχε απειροελÜχιστες πιθανüτητες. Αν üμως συνÝβαινε, θα μποροýσανε να ξαναδþσουνε τη χαμÝνη πνοÞ, πßσω στο κüσμο τους.
     Απü την Üλλη πλευρÜ, üλοι ξÝρανε καλÜ, πως Þτανε πÜρα πολý δýσκολο να υλοποιηθεß κÜτι τÝτοιο. Εκτüς αυτοý, εßχε Þδη μειωθεß τüσο ο ρυθμüς ανÜπτυξης, που 'χε μεγÜλο κι αρνητικü αντßκτυπο στο Λαü, μα και στους ßδιους τους ΗγÝτες του. Ο "Εκλεκτüς Λαüς" βρισκüταν Þδη στο χαμηλüτερο σημεßο üλων των Εποχþν και μ' Üσχημη αναλογßα, μεταξý νÝων και γÝρων. Σαν αρχÞ της αλυσιδωτÞς αντßδρασης, εßχεν αποτÝλεσμα, την Üνιση κατανομÞ εργασιþν κι ωραρßων, εις βÜρος της ανÜπαυσης και του σκεπτικισμοý, πρÜγματα εξßσου σοβαρÜ, με τη διατροφÞ. ΠεραιτÝρω μεßωση, θα 'φερνε χειρüτερα αποτελÝσματα κι üχι μüνο.
     Για να πειστεß Ýνας Λαüς, που μÝχρι τüτε θεωροýσε εαυτüν Εκλεκτü κι ιδιαßτερα προνομιοýχο, να υποστεß τÝτοια θυσßα, θα χρειαζüταν, εκτüς της μεγÜλης πειθοýς του "ΣεβÜσμιου Συμβουλßου" κι αρκετÝς δημüσιες εμφανßσεις των μελþν, ßσως ακüμα και "πüρτα-πüρτα" κι το πιθανüτερο να χρειαζüτανε κι η εμφÜνιση του ßδιου του "ΣεβÜσμιου ΓÝροντα". ΕιδικÜ αυτü το τελευταßο, θα 'ταν εσχατιÜ αισχßστης μορφÞς! Αν δþσεις σÜρκα κι οστÜ σ' Ýνα θρýλο, τονε κÜνεις σαν Ýναν απü σÝνα, Üρα μεßωση πρεστßζ και πειθοýς και φυσικÜ απαρχÞ αντßδρασης. ΤουλÜχιστον, παρ' üλα τα προβλÞματÜ τους, δεν εßχανε φτÜσει σε τÝτοιο βαθμü. Μα δεν Þτανε μüνον αυτü. Αν ο πληθυσμüς μειωνüτανε κÜτω απü Ýνα σημεßο Χ -που δεν εßχε μετρηθεß, παρ' üλες τις μÝχρι τþρα μελÝτες και μüνο με σχετικÜ χαλαρÞ προσÝγγιση- τüτε θα 'ταν αδýνατο να σταματÞσει η κατηφüρα!
     'Αλλο Ýνα σημεßο λοιπüν, που οι μεγÜλες και βαθυστüχαστες μελÝτες, εßχανε τελματþσει. Δεν εßχανε φτÜσει μÞτε καν στο Ýστω ικανοποιητικü σημεßο, του Ýσχατου βαθμοý ασφαλεßας. ΠρÜγμα που καταστοýσε την üλη φÜση, ακüμα πιο ανασφαλÞ.
     Οι μελÝτες αυτÝς μετροýσανε, πÜνω απü διακüσια χρüνια κι ενþ στην αρχÞ εßχανε προχωρÞσει με Üλματα, σκορπþντας ενθουσιασμü κι ανακοýφιση, εßχανε σýντομα πÜψει να "περπατÜνε", γιατß σκÜλωνανε σ' ανýπαρκτα δεδομÝνα, Üγνωστα ζητοýμενα κι Ýνα σωρü αστÜθμητους παρÜγοντες. ΒÝβαια, οι εκÜστοτε μελετητÝς, ισχυριζüντανε πως τοýτο οφειλüτανε στην ανικανüτητα των Þδη υπαρχüντων μαθηματικþν, üχι τüσο σαν νüες, αλλÜ σα μαθηματικÜ δεδομÝνα. Προφανþς "κÜτι" τους ξÝφευγε, "κÜτι" δεν εßχαν ακüμα ανακαλýψει. Και μιλÜμε για Ýνα Λαü που συγκÝντρωνε -βÜσει της διÜχυτης επικρατοýσας Üποψης, μÝσα στους ßδιους τους κüλπους του- τις διÜνοιες του Σýμπαντος! Αδυνατοýσαν να διανοßξουν νÝους δρüμους νüησης -ßσως üντως να 'χανε κουρσευτεß üλοι-, με πιθανÞ αιτßα, τη μεßωση του πληθυσμοý και ... Φαýλος κýκλος!
     Ο "ΣεβÜσμιος ΓÝροντας" ανÝκφραστος και με κλειστÜ μÜτια, Üρχισε να μιλÜ. ¸πεσε σιωπÞ τÜφου στη ΜεγÜλη Αßθουσα.
 -"Αν δε βρÞκαμε λýση μετÜ τüσα χρüνια μελετþν, με πιο μεγÜλη Üνεση εργασιþν και πληθυσμοý, πως περιμÝνουμε να βροýμε, ýστερα απü τüση μεγÜλη κι ατιμωτικÞ ...πßεση"; ρþτησε Þσυχα χωρßς ν' απευθýνεται σε κανÝναν ιδιαßτερα. ¸πειτα βυθßστηκε πÜλι "ΜÝσα" του. Η νεκρικÞ σιγÞ παρÝμεινε, ν' αντηχεß τα τελευταßα λüγια, στην Αßθουσα του Θüλου. Κýλησε κÜμποσος σιωπηλüς χρüνος...
     Σε λßγο, η στροφÞ Þταν θεαματικÞ. ¼λοι πασχßσανε να λÜβουνε το λüγο, Ýχοντας σπρþξει στο πßσω μÝρος του νου, τη λýση της μεßωσης. Το μüνο που κατÜφερναν üμως Þταν να μιλÜνε ο καθÝνας μüνος του και ν' ακοýγονται σαν üχλος. ΜÞτε κι οι ßδιοι δεν ακοýγανε τι λÝγανε κι ο "ΣεβÜσμιος ΓÝροντας" αγωνßστηκε σκληρÜ να κρατÞσει το ανÝκφραστο, Þρεμο προσωπεßο του. Ευτυχþς, τοýτο το κακü, δε κρÜτησε πολý. ¹ταν üλοι τους σεβÜσμιοι "ΓÝροντες" κι üχι τßποτε νεαροß, Ýνθερμοι κι ενθουσιþδεις. ΣιγÜ-σιγÜ, η χλαλοÞ κþπασε εντελþς. ¼λοι κοιτÜξανε τον "ΣεβÜσμιο" κι αν δε τονε ξÝρανε, θα μποροýσανε να στοιχηματßσουνε üλη τους τη περιουσßα, αντß του πιο μικροý κÝρματος, πως κοιμüτανε με χαμÝνο το λογικü του. ¼ταν η σιγÞ Ýπεσε πÜλι, Üθραυστη σα βυθüς κι üλα τα βλÝμματα εßχανε πÝσει πÜνω του, εκεßνος λες και το 'νιωσε. Χωρßς ν' ανοßξει τα μÜτια του και δßχως να κουνÞσει το παραμικρü μυ, Üρχισε να μιλÜ, σα να μην εßχε σταματÞσει...
 -"Αν δε βρÞκαμε λýση τüσα χρüνια, που δεν εßχαμε το φÜσμα του πανικοý, Ýνεκα της πεßνας, που επικρεμÜται πλÝον πÜνω απü τα σοφÜ κεφÜλια μας σα πÝλεκυς, πως περιμÝνουμε να βροýμε, üταν τα λεπßδια της θ' αρχßσουνε ν' αγγßζουν Þ και να κüβουνε τα σοφÜ πεινασμÝνα λαρýγγια μας"; Εßχε μιλÞσει πÜλι δßχως λüγια. Εßχε μιλÞσει αργÜ και σταθερÜ! ΝÝα Üθραυστη σιγÞ βυθοý στην Αßθουσα!
     Στα πρüσωπα üλων των "Γερüντων" εßχε φανεß θλßψη κι απογοÞτευση... ΑυτÞ η σιγÞ, κρÜτησε κÜμποσο... Η αρχικÞ ελπßδα, με την οποßα εßχανε κοιτÜξει τον ΠρωτοκαθÞμενο, εßχε γßνει σκÝτη θλßψη κι απογοÞτευση... ΣκεφτÞκανε να κÜνουνε αυτü που 'πρεπε, ü,τι δηλαδÞ Ýκανε κι εκεßνος. Να στραφοýνε προς το "Βαθý ΜÝσα" τους! Μα κανεßς τους δε μποροýσε να χειραγωγÞσει λÝξεις, φρÜσεις, σκÝψεις σε τüσον ικανοποιητικü βαθμü, þστε να πετýχει το δýσκολο αυτü πρÜμα! Η θλßψη θα γινüτανε πανικüς, αν Þξεραν üτι κι ο "ΣεβÜσμιος" Ýνιωθε κρυφÜ, την ßδια αδυναμßα.
     Αυτüς Þτανε πιο ευÜλωτος απ' üλους. ΤερÜστια βÜρη, λüγω ηλικßας κι ευθυνþν, με τερÜστιες φθορÝς, Ýλλειψη συγκÝντρωσης, παρ' üλο το μεγÜλο κüπο κι απαρχÞ πανικοý. ¸να σωρü! Με πολυ δυσκολßα κατÜφερνε να δεßχνει ατÜραχος, αγÝρωχος και γενικÜ, πηγÞ ηρεμßας και σοφßας! Εικüνες τριγυρßζανε στο νου του, σα καλειδοσκüπιο...
     ...Εßν' ακüμα "Νεαρüς ΣτοχαστÞς" και συμμετÝχει σε μιαν απü τις σπÜνιες ΑποστολÝς, κÜτω στα "Βοσκοτüπια". Οι ΑποστολÝς αυτÝς, με το καιρü μειωνüντανε, γιατß οι κßνδυνοι εßχανε μεγαλþσει πια πÜρα πολý. Παλιüτερα... πÜρα πολý παλιüτερα-σχεδüν üσο κι η αρχÞ του Κüσμου-, μια ΜεγÜλη κι ΥψηλÞ ΟμÜδα "Δουλευτþν", "Στοχαστþν" και "Γερüντων" εßχε στÞσει αριστοτεχνικÜ, με κüπους κι εργασßες πολλþν ετþν, εκεßνα τα "Βοσκοτüπια"! ¸κτοτε και για πÜρα πολλÜ χρüνια μετÜ, οι ΑποστολÝς Þτανε πυκνÝς: ΚÜτι που πÞγαινε στραβÜ, κÜτι μερικÝς νÝες βελτιþσεις, κÜτι μικροπροβληματÜκια κατÜ τη πορεßα, κÜτι μικρολÜθη υπολογισμþν, μα πÜντα, πÜντα, βρισκüτανε λýση και πολλÜκις περισσüτερες της μιας. Με σχεδüν ανýπαρκτο κüπο και χρüνο και το σπουδαιüτερο: Χωρßς απþλειες για τον "Εκλεκτü Λαü" και τα πανßσχυρα, πανÜκριβα και πλÞρως εξοπλισμÝνα οχÞματÜ του!
     ΑυτÝς οι παρεμβÜσεις, Þτανε ζωτικü να γßνουνε, γιατß αλλοιþς τα "Βοσκοτüπια" θα καθßσταντο ανενεργÜ κι Üρα Üχρηστα. Στηρßζοντανε δε, στην απαραßτητη ταχýτητα και στην απüλυτη μυστικüτητα. Αυτü Þταν εýκολο üσο στα "Βοσκοτüπια" τριγýριζαν Üβουλα κι αμαθÞ üντα. Την εποχÞ που ο "ΣεβÜσμιος" Þταν νεαρüς, οι αποστολÝς εßχαν αραιþσει αρκετÜ, αυστηρÜ μüνο σε πολý εξαιρετικÝς περιπτþσεις, üσο πιο γρÞγορες και ολιγομελεßς γινüτανε και με τα καλýτερα, ταχýτερα οχÞματα.
     ΘυμÜται, üταν καλÝσανε την ΟμÜδα για ΕνημÝρωση, λßγο πριν ξεκινÞσει. ¹ταν Þδη ορατü το πρüβλημα της τροφÞς, μα σε 'κεßνο το νεαρü, που ακüμα μÜθαινε, Þταν εντελþς Üγνωστο. Το νου του απασχολοýσε η εκπαßδευση και τα Üλλα ενδιαφÝροντα του.
     Η ΕνημÝρωση κρÜτησε κÜμποσο... Γßνηκε μ' εμφýτευση εικüνων και πληροφοριþν, απü καταβολÞς "Βοσκοτüπων" κι εντεýθεν. Απüρησε, θυμÜται, και θαýμασε! ΣτιγμÞ δε του 'χε περÜσει απü το νου τüτε, πως αυτÞ η θαυμαστÞ σýλληψη "Υψηλþν Νοþν" θα γινüτανε βρüχος στο λαιμü του "Εκλεκτοý Λαοý" κι ειδικÜ στον ßδιο, σα "ΣεβÜσμιο ΓÝροντα". Μα μÞπως φανταζüτανε, πως θα 'παιρνε το ýπατο τοýτο αξßωμα; ΜÜλλον üμως τοýτο Þταν το τÝλος... Ο βρüχος εßχεν αρχßσει κι Ýκλεινε... Τι σημασßα εßχε πενÞντα, εκατü Þ Ýστω κι εκατüν πενÞντα χρüνια ακüμα; ¹ταν κÜτι μη αναστρÝψιμο...
     Μüλις μπÞκε αυτÞ η σκÝψη στο νου του, οι μÝχρι τüτε ακßνητοι μýες του προσþπου του αντÝδρασαν κι αρχßσανε να συσπþνται. Στην αρχÞ αδιüρατα, μα σταδιακÜ, üλο και πιο Ýντονοι σπασμοß, τσακßζανε την ηρεμßα... ΠÜσχισε να το παλÝψει μα σα να μην Ýφτανε τοýτο, ανοßξανε κι οι κρουνοß των ματιþν...
     ...Στη πρþτη του αυτÞ ΑποστολÞ, που 'μελλε να 'τανε και τελευταßα του, δεν Þταν επικεφαλÞς. Οýτε καν υψηλüβαθμο στÝλεχος. ¹ταν απλþς Ýνας φÝρελπις "Νεαρüς ΣτοχαστÞς", με προδιαγραφüμενο λαμπρü μÝλλον, πρÜγμα που αποδεßχτηκε και μÜλιστα πολý σýντομα. ¹ταν αυτÞ η ΑποστολÞ κι οι επιδÝξιοι χειρισμοß του, που τον εκτοξεýσανε, στην "ΜεγÜλη Επετηρßδα". Η ΑποστολÞ απÝτυχε μεν κι αυτüς Þταν ο μüνος διασωθεßς. ΕφτÜ Üτομα, χαθÞκανε τüτε κι Ýνα εξαιρετικÜ τÝλειο, πανÜκριβο κι υπερσýγχρονο σκÜφος! Οι απþλειες θα 'ταν απεßρως μεγαλýτερες, αν üλα τοýτα πÝφτανε στα χÝρια των "κατþτερων üντων". ¼μως η μακÜρια και παροιμιþδης ψυχραιμßα κι ο γοργüς, καθÜριος τρüπος σκÝψης, του επιτρÝψανε να εξαφανßσει üλα τα στοιχεßα, αφοý πρþτα πρüλαβε να στεßλει το σÞμα κινδýνου.
     ΧρειÜστηκε να παραμεßνει στο "Βοσκοτüπι" για περßπου Ýνα χρüνο, πριν τονε περισυνελÝξουνε, βιαστικÜ κι üπως-üπως, μια κρýα κι Ýρημη νýχτα, σχεδüν στα τυφλÜ. Μα τουλÜχιστον, αυτÞ η ΑποστολÞ, πÝτυχε πλÞρως. Στο διÜστημα που 'χε μεßνει 'κει, κατÜφερε να ελιχθεß θαυμÜσια, να μελετÞσει δομÝς και να φÝρει σε πÝρας μüνος του, το κýριο λüγο της αποστολÞς του. Οι μελÝτες, οι τεχνικÝς παρατηρÞσεις κι οι πιθανÝς προβλÝψεις του, θεωρÞθηκαν εμπνευσμÝνες, απü το "Συμβοýλιο Των Γερüντων" και λßγο Ýλειψε να δει κατÜ πρüσωπο, τον ßδιο τον τüτε "ΣεβÜσμιο ΓÝροντα"!
     Απü "Νεαρüς ΣτοχαστÞς" προβιβÜστηκε σ' Επßτιμο ΜÝλος του ¾πατου Συμβουλßου, αν κι εßχε μικρÞ σημασßα, γιατß πÝρασε καιρüς πολýς μÝχρι να του επιτρÝψουνε να παραστεß σε κÜποιο. Η þθηση αυτÞ στη καριÝρα του 'δωσε ισχυρÞ ταχýτητα ανüδου κι üλα πια εßχανε γßνει πιο εýκολα. ΤραγικÞ ειρωνεßα! Η πρþτη του "Δημüσια ΠαρÜκληση" -Üλλος τρüπος για να πει κανεßς τη λÝξη ΔιαταγÞ-, üταν ανÝλαβε τον ¾πατο Θþκο" του "ΣεβÜσμιου ΓÝροντα" Þταν πως: οι ΑποστολÝς στα "Βοσκοτüπια" δε βρßσκουνε σýμφωνο τον "Εκλεκτü Λαü" και τους "ΗγÝτες" του κι Üρα διακüπτονται οριστικÜ. Θα γßνονται μüνο σε πολý εξαιρετικÝς περιπτþσεις και σε ιδιαßτερα ζωτικÞ ανÜγκη!
     ...Τα δÜκρια ετþν, Ýτρεχαν ασταμÜτητα κι ανεξÝλεγκτα πλÝον κι ολÜκερο το σþμα του "ΣεβÜσμιου" συσπþταν. Λυγμοß! ¾ψιστοι λυγμοß, απü τον "Εκλεκτü" των "Εκλεκτþν", που πρþτη φορÜ στη πολýχρονη ζωÞ και θητεßα του, δεν εßχε καταφÝρει να τ' αντιμετωπßσει, ßδια κι üμοια üπως και το πρüβλημα.
     'Ανοιξε τα μÜτια... ¼λοι τους Þτανε δακρυσμÝνοι κι η ατμüσφαιρα Ýπαλλε απü την ηχηρÞ θλßψη... Αυτü του 'δωσε τη δýναμη να ελÝγξει καλýτερα τη σÜρκα του -αν κι üχι ακüμα το πνεýμα- και να μιλÞσει Üλλη μια φορÜ, με κÜπως σταθεροποιημÝνη -κατüπιν ισχυρÞς προσπÜθειας- φωνÞ:
 -"...και πως, με τις μειþσεις αυτÝς, θα μπορÝσουμε να προεκτεßνουμε Ýτσι τη ΥψηλÞ μας Τεχνολογßα, þστε να ξαναρχßσουμε να στÝλνουμε ΑποστολÝς, πιο ευÝλικτες και πιο σýγχρονες, για να μπορÝσουμε ßσως κÜποτε, να επιδρÜσουμε επß τüπου, με θετικüτερο για μας αποτÝλεσμα"; Μßλησε ακüμα πιο Þπια, αργÜ κι Þρεμα, σα να μην εßχε διακüψει, μα μÝσα του συνÝχιζε να κλαßει γοερÜ! Σηκþθηκαν üλοι, βιαστικÜ, με σεβασμü και τονε κοιτÜξανε κατÜ πρüσωπο, με προσμονÞ. "Πηγαßνετε στην ΕυχÞ! Τα ξαναλÝμε στο επüμενο Συμβοýλιο κι εßναι περιττü να προσθÝσω, πως üποιος νομßσει πως βρÞκε ικανοποιητικÝς απαντÞσεις στα ερωτÞματÜ μου Þ σκεφτεß λýση στο πρüβλημα, μπορεß να ζητÞσει Ýκτακτη σýγκληση". Η "Αßθουσα Του Θüλου" Üδειασε γρÞγορα κι Þσυχα.
     ¸μεινε ολομüναχος, με τις μνÞμες χιλιÜδων ετþν, συσσωρευμÝνες μÝσα στο πανßσχυρο, γÝρικο μυαλü του...
     ...Οι Αρχαßοι Σοφοß πρüγονοß του, εßχαν εγκαταστÞσει, μ' Ýνα θαυμαστü τρüπο, παντοý στο Γνωστü Σýμπαν, "Βοσκοτüπια" για τον "Εκλεκτü Λαü"! Παντοý εννοεßται, üπου Þταν εφικτü... 'Αλλα ευδοκßμησαν, Üλλα üχι... Με τη πÜροδο χιλιετηρßδων, Ýμειναν μονÜχα, τα "Βοσκοτüπια" του "ΓαλαζοπρÜσινου ΠλανÞτη", μα Þτανε τüσον ανεξÜντλητα και τüσο πλοýσια, που απü μüνα τους θα μποροýσαν να θρÝψουνε δÝκα λαοýς ακüμα, σαν τον δικü του κι αυξημÝνους μÜλιστα, στο Ýπακρο! Οι "γÞúνοι" -üπως αυτοαποκαλοýνται αυτÜ τα κατþτερα üντα του "ΓαλαζοπρÜσινου ΠλανÞτη"- με το να ζουνε και να λειτουργοýνε, στο τüπο τους, παρÞγαγαν τις θρεπτικÝς αυτÝς ουσßες συναισθημÜτων, üπως λýπη, χαρÜ, οργÞ, μßσος, αγÜπη, Ýρωτα κι Ýνα σωρü Üλλα τÝτοια μικρüτερης üμως θρεπτικÞς αξßας! ΑυτÜ τους Ýκαναν να εκκρßνουν ουσßες, απü τα κορμιÜ τους και να εμποτßζουνε τις σφαßρες-φßλτρα αÝριων στρωμÜτων, που εßχανε κατασκευÜσει και "φορÝσει" οι Σοφοß ΠατÝρες! ΑυτÝς οι μÜζες λοιπüν, Þτανε φιλτρα που κατακρατοýσανε τις τυχüν Üχρηστες ουσßες, μεταλλÜσανε κι επαυξÜνανε τις χρÞσιμες λειτουργþντας παρÜλληλα και σαν ...ενισχυτÝς-πολλαπλασιαστÝς. ¸πειτα μ' Ýνα πολýπλοκο σοφü σýστημα σÜρωσης, συλλÝγανε τις ουσßες αυτÝς στους ταμιευτÞρες του πλανÞτη τους, üπου μ' Ýνα απλü στη σκÝψη και σýλληψη, σýστημα Üρδευσης, αυτÝς ψεκÜζονταν στην αÝρια μÜζα που περιÝβαλλε το χþρο. Οι Σοφοß ΠατÝρες, Ýκαναν üντως μια τÝλεια δουλιÜ. Τüσο τÝλεια, που οι "γÞúνοι" σιγÜ-σιγÜ,  μεταλλαχτÞκανε σε σχεδüν "κατ' εικüνα κι ομοιþση", μ' αυτοýς που τους κατασκευÜσανε.
     Αυτü Þτανε τελικÜ κι ο αδýναμος κρßκος στην αλυσßδα. Οι σκεπτüμενοι "γÞúνοι" ανÞσυχοι, μα üχι σοφοß κι εκλεκτοß, κÜνανε μαντÜρα τα βοσκοτüπια! ΒÝβαια, πριν απ' αυτοýς, με μüνον Üσκεφτα ζþα δηλαδÞ, η παραγωγÞ των ωφελßμων ουσιþν Þτανε σχεδüν ανýπαρκτη. Τα ζþα, εßχεν αποδειχτεß, πως παρÞγαγαν χαμÞλη ποσüτητα και ποιüτητα "ΤροφÞς", αλλÜ αυτü ßσως εßχεν αντιμετωπιστεß καλýτερα, στο μÝλλον. ºσως με την ενßσχυση των πληθυσμþν τους, ßσως με την πολλαπλασιαστικÞ ενßσχυση των φßλτρων... ßσως ...ßσως...
     Τþρα πια δεν Ýχει σημασßα, τι θα μποροýσε να 'χε γßνει. Σημασßα Ýχει πως το πρüβλημα υφßσταται και λýση δεν υπÜρχει. Οι "γÞúνοι" βλÜψαν ανεπανüρθωτα τον εγγýς χþρο τους και τις αÝριες μÜζες που τονε περιβÜλλει και το αστεßο εßναι πως αυτÝς ακριβþς οι μÜζες αερßων, εκτüς των Üλλων, εßχανε και το πρüσθετο χαρακτηριστικü, να τους προστατεýουνε απü τις διÜφορες επικßνδυνες ακτινοβολßες. ΑυτÜ τα κατþτερα üντα, πολεμοýσανε μεταξý τους, μαλλþνανε, -πρÜγμα ακαταλαβßστικο για τον "Εκλεκτü Λαü", που ζοýσε ειρηνικÜ και με αγÜπη- κι οι ουσßες του μßσους τους, -οι λιγüτερο θρεπτικÝς, εßν' αλÞθεια- γÝμιζαν üλο και περισσüτερο τους ταμιευτÞρες. Μικρü το κακü, αν αυτοß ακριβþς οι πüλεμοι, που με τη πÜροδο του καιροý γßνονταν üλο και πιο εξελιγμÝνοι, δε κÜνανε ζÞμια στο "Βοσκοτüπι" και στα "Φßλτρα" του.
     Πüσες φορÝς δε προσπαθÞσανε, παλιüτερα, να 'ρθουνε σ' επαφÞ, να επικοινωνÞσουνε μαζß τους; ΔοκιμÜσανε κÜθε τρüπο... κÜθε πιθανü κι απßθανο τρüπο... ΜÜταια üμως! Κανεßς πλÝον απü τους "Υψηλοýς Νüες" του "Εκλεκτοý Λαοý" δε ξÝρει, ποιüς λαüς θα καταστραφεß πρþτος! Εκεßνο που ξÝρουν εßναι πως η πτþση του ενüς, θα επισπεýσει και τη πτþση του Üλλου. Γιατß ο "Εκλεκτüς Λαüς" φρüντιζε και καλλιεργοýσε τα "Βοσκοτüπια" του.
     Εικüνες, ορÜματα, ιδÝες, ιδανικÜ, προσευχÝς, εντÝχνως ερριμÝνα και καλοπροαßρετα, φτιÜχναν υπÝροχες σταγüνες-εκκρßματα πλουσßων συναισθημÜτων, ειδικÜ σαν χρησιμοιοýνταν σωστÜ. Αυτü ßσως να 'ταν Ýνα δεýτερο λÜθος, πÜνω στο πρþτο, που Üρχισε να εφαρμüζεται σταδιακÜ, για να βελτιþσει και ν' ανεβÜσει τη ποιüτητα και τη ποσüτητα.
     Τþρα τα "Βοσκοτüπια Του ΓαλαζοπρÜσινου ΠλανÞτη" -εκτüς συγκλονιστικοý απροüπτου-, πνÝουνε τα λοßσθια και μαζß τους κι ο Λαüς του!
     Σχεδüν ολÜκερη η τüτε αναφορÜ, που τελικÜ τον ισχυροποßησε τüσο στη θÝση του, üσο κι οι προβλÝψεις του, περνÜ απü το μυαλü του ριπηδüν! ΘυμÜται πως τη συνÝταξε με τüση προσοχÞ κι üχι χωρßς κÜποια νεανικÞ Ýπαρση εξυπνÜδας!
     ...¸νιωσε κοýραση και σκÝφτηκε να καλÝσει τον ýπνο. Τα Βοσκοτüπια της Γüνιμης Θλßψης στερεýανε...
     Στην Üλλη Üκρη της πüλης, ο γιüς ενüς απü τους "ΣεβÜσμιους" που 'χε λÜβει μÝρος στο κρßσιμο Συμβοýλιο, Ýνας φÝρελπις "Νεαρüς ΣτοχαστÞς", Üσσος στα ΥψηλÜ ΜαθηματικÜ, με ποιητικÞ φλÝβα κι αρκετÞ νεανικÞ Ýπαρση, ανÝπτυσσε στο ΓÝροντα πατÝρα του, Ýνα ανÞκουστο σχÝδιο, για μιαν ýστατη Ýστω προσπÜθεια...
     Μιαν ΑποστολÞ Υψßστης Σημασßας!

"...λας παστοýρας
  ντελ θιÝλο...
"                                    ΓενÜρης 2005


---------------------------------------------------------------------

                              ΑποστολÞ Υψßστης Σημασßας

     ΜπÞκα στο Διαπλανητικü Ερευνητικü ΚÝντρο, üπου με παρÝλαβαν κÜτι τýποι με τις καθιερωμÝνες, λευκÝς, μακριÝς, επιστημονικÝς ρüμπες, σαν τις ιατρικÝς Ýνα πρÜμα. Ολüγυρα στους τοßχους της Α. Α. (μη τρελλαßνεστε εßναι η Αßθουσα ΑναμονÞς, απλÜ, δþ μÝσα üλα εßναι με αρχικÜ χÜριν μυστηριþδους και επιστημονικÞς ...φüρτισης), υπÞρχαν, σε πλÞρη Þ σε μικρολεπτομερÞ üψη, φωτογραφßες πλανητþν Þ ενδεικτικÜ των τροχιþν τους κι Ýνα σωρü Üλλα τÝτοια! 
     ''ΥποβλητικÞ ατμüσφαιρα οι ...βαστÜζοι και το ντεκüρ'' σκÝφτηκα αυτüματα, ''σε παραπÝμπει σε ψυχιατρεßο παιδιþν!'' Ανατρßχιασα! Περßμενα λßγα λεπτÜ χωρßς να μπορþ να καπνßσω, πρÜμα που μ' εκνεýρισε αρκετÜ. Αυτü πÜλι τι ρατσισμüς! Εμεßς οι καπνιστÝς και μÜλιστα μανιþδεις, üπως εγþ, πριν περÜσει πολýς καιρüς, θα 'μαστε επικηρυγμÝνοι κι Ýνα σωρü τυχοδιþκτες, αγÜμητοι, ακÜλυπτοι -κι Üλλα στερητικÜ, στερημÝνα, στεροειδÞ- Κυνηγοß Κεφαλþν, θα σÝρνουν τα γυμνÜ γδαρμÝνα κουφÜρια μας πßσω απü τις καρüτσες των ΒΑΝ τους. ¸πειτα γραμμÞ για το Γραφεßο ΕλÝγχου & Πληρωμþν Επικηρýξεως της περιοχÞς τους για την ημερÞσια εßσπραξη των 5e ανÜ κεφαλÞ! ¹ μÞπως εßναι καλýτερα να κρατÜνε μüνον τα παπÜρια μας που σαφþς πιÜνουν λιγüτερο χþρο και κüπο κι üσο για τη διαπßστευση της νικοτßνης, μια απλÞ εξÝταση του DNA θα 'ν' αρκετÞ. Σ' αυτÞ τη σκÝψη Ýνιωσα τ' οσχÝο μου να συστÝλλεται. Μ' Ýνα τρυφερü χÜδι καθησýχασα τα καημÝνα τ' αβγουλÜκια! 
     Ο χρüνος αναμονÞς Ýληξε απüτομα με το Üνοιγμα μιας αυτüματης πüρτας, που 'μεινε να χÜσκει σα κÜθετο στüμα μ' Üγρια δüντια κι απü μÝσα του ξÝρασε Ýνα μÜλλον νεαρü, μÜλλον χοντρü, μÜλλον στρογγυλοπρüσωπο και διοπτροφüρο, μÜλλον επιστÞμονα, που μου χαμογελοýσε μÜλλον με το ζüρι, γνÝφοντας μου μÜλλον να τον ακολουθÞσω. Εßπα μÝσα μου: "Καλýτερα να φÜω χαρτοφýλακα και κασσετοφωνÜκι παρÜ να γßνω εθελοýσια τροφÞ στο Μ.Π.Ε.Κ. -ΜεγÜλο ΠεινασμÝνο Επιστημονικü Καταπιþνα!-" Κι Ýξω μου:
 -"Ω σας ευχαριστþ πολý κýριε. Δεν αργÞσατε σχεδüν καθüλου" και χαμογÝλασα εγκÜρδια Þ τουλÜχιστον ελπßζω να φÜνηκε αρκετÜ Ýτσι, üσο το Π.Α.Κ. -ΠεριÝργως Ακüρεστο ΚτÞνος- μας κατÜπινε! Ο ΜεγÜλος Κýριος ΑνθυποκαθÞκης με κοßταξε κατÜπληκτος πιστεýοντας πως κοροúδεýω, μιας κι εßχα περÜσει περßπου μισÞ þρα στην Α.Α. κι αυτü το 'δα κοιτþντας το ρολüú μου Ýκπληκτος. Μα... μισÞ þρα; ΒλÝπετε εßχα βυθιστεß στις σκÝψεις και στ' αρχßδια μου -που, ειρÞσθω Ýν παρüδω, εßχανε πÜρει παλι τη κανονικÞ, χαρωπÞ, κρεμαστÞ στÜση και το Þρεμο σχÞμα τους- και δε κατÜλαβα πως πÝρασε η þρα. "Περßεργο" σκÝφτηκα, "θα ορκιζüμουν πως σ' αυτü το κτÞριο, η φαντασßα θα 'χε απαγορευτικü διαρκεßας"!
 -"...πþς εßπατε σας λÝνε..." με επανÝφερε η Þρεμη φωνÞ του Γενικοý ΑρχιαποθηκÜριου Κοπρþνος üσο ανεβαßναμε. Ανεβαßναμε; Περßεργο! Πως ξÝρω üτι ανεβαßναμε; Α! Τα φωτεινÜ νοýμερα ψηλÜ στο ταμπλþ αýξαιναν Ýνα-Ýνα με μεγÜλη ταχýτητα κι üμως στον ΑνελκυστÞρα Του Κτηρßου Της ΜεγÜλης ΑηδÝας τßποτε δε γινüταν αντιληπτü! ΤρÝμω στη σκÝψη πως αν σπÜσει το φρÝνο στο τελευταßο üροφο, με τη φüρα που 'χουμε, γκρεμßζοντας τη σκεπÞ, θα τεθοýμε υπü τροχιÜν.
 -"...εßστε καλÜ.... κÜτι σας απασχολεß... κÜτι σας ρþτησα..." εßπε ο Γιüς Του Σοýπερμαν Σε Πιο Εýσωμη Και ΣοφιστικÝ ΒÝρσιον!
 -"Εεεε ... με συγχωρεßτε, üντως κÜτι σκεφτüμουν που δεν Ýχει σχÝση μ' αυτü που 'ρθα να κÜνω εδþ. Τß με ρωτÞσατε παρακαλþ"; Κι απü μÝσα μου: "Α γαμÞσου Κýριε ΠαπÜρα που θες και κουβεντοýλα!"
 -"Ελπßζω οι μÝχρι τþρα εντυπþσεις σας απü το Δ.Ε.Κ. μας να 'ναι θετικÝς". Εßπε ο ¾ψιστης Βαθμßδας ΣκατιÜρης. "Πως εßπατε σας λÝνε";
  "ΜεγÜλο Κακü Λýκο και σε βλÝπω σαν Κοκκινοσκουφßτσα ΣχÜρας"! Κι απ' Ýξω μου:
 -"Τ' üνομÜ μου -üπως αναφÝρω στην αßτηση- ("που δε θυμÜστε καν" Þθελα να πω μα δε το 'πα) εßναι Χ... Π... κι ετοιμÜζω Ýνα Üρθρο για λογαριασμü του περιοδικοý Τ..., που αφορÜ στις εργασßες πÜνω στη κßνηση των πλανητþν". ¹λπιζα φυσικÜ η ...'κÜλυψÞ' μου σ' üτι ισχυριζüμουν, να 'τανε σωστÞ ειδεμÞ θ' αντιμετþπιζα μεγÜλο πρüβλημα. "Εßναι γεγονüς" συνÝχισα, "πως Þδη εßμαι θετικÜ προκατειλημÝνος μ' üσα Ýχω δει". ¸δειξε ικανοποιημÝνος και μου χαμογÝλασε πιü ζεστÜ! Α στο καλü! ΧαμογελÜει κι üλας! Απßστευτο! ΣκÝφτηκα Ýκπληκτος. ΚÜτι μÝσα μου εξεγÝρθηκε.
 -"Ρε μÜγκα πολý τον Ýξυπνο δε κÜνεις"; ΒλÝπετε, Ýνα μεγÜλο μÝρος της Αυτοý Εργαλειüτητας μου, πÜντα μεροληπτεß σ' αυτοýς που χαμογελοýν! Το καθησýχασα: "ΚαλÜ! Εσý ΟνειροπρÞχτη μου, Ýτσι και δεις κουρÜδα κýκλωπα που, λüγω Üτσαλης πτþσης σε κακοτρÜχαλο Ýδαφος, κÜνει καμπýλη ρωγμÞ, εßσαι σε θÝση να κÜνεις κι υπüκλιση!" Προς τιμÞ του, δε μßλησε! ΠÜλι καλÜ γιατß δεν εßχα διüλου κÝφι για καβγÜ. Τις Üλλες που τα 'χαμε τσουγκρßσει, θυμÜμαι, Þτανε πολý επþδυνο. Μου 'πε πως θÝλει να φýγω και του υπενθýμισα χαμογελþντας καταχθüνια, πως Þταν η σειρÜ του, μιας και τη προηγουμÝνη φορÜ, εßχα φýγει εγþ. Μ' εγκατÝλειψε και στις αρχÝς Þταν üλα πολý Þσυχα. ΜετÜ Þταν βαρετÜ Þσυχα και λßγο πιο μετÜ, εκνευριστικÜ Þσυχα! Δε μποροýσα να λειτουργÞσω, μÞτε κι αυτüς -üπως μου εκμυστηρεýτηκε αργüτερα. ¸τσι σε περßπου δυο βδομÜδες απü το χωρισμü μας, πÝσαμε -üπως πÜντα- ο Ýνας στην αγκαλιÜ του Üλλου με συγκßνηση. Αυτü κρÜτησεν üμως λßγες μÝρες και μετÜ αρχßσαμε πÜλι τα πειρÜγματα. ΠρÝπει να το πþ: Μου 'χε λεßψει πολý το κÜθαρμα. Μα...
 -"Κýριε Χ... Π... φοβÜμαι πως εδþ κι þρα δε με παρακολουθεßτε!"
 -"Συγνþμη! Λοιπüν ναι, Ýχετε δßκιο! Εßμ' üλος δικüς σας τþρα και σας ακοýω με προσοχÞ" Και μÝσα μου: Μπα ας μη το γρÜψω καλýτερα, θα θυμþσει ο ... Üλλος και δεν Ýχω κÝφια για καυγÜδες... Ο ΜεγÜλος Βεζýρης Του ΚÜστρου Της ΜεγÜλης ΜπουρμπουλÞθρας Απü ΚλÜσιμο ΕλÝφαντα Σε ΜικρÞ Λιμνοýλα, εßχε αρχßσει να λÝει κι Üνοιξα το μικρο κασσετοφωνÜκι:
 -"¼πως ξÝρετε, το ηλιακü μας σýστημα εßναι Þδη πÜρα πολλþν ετþν κι üσο να 'ναι περνÜ μια φÜση  ...εεεε ...πþς να το 'πω ...φÜση μÝσης ηλικßας" εßπε και γÝλασε ηλßθια, ικανοποιημÝνος με τη μαλακßα που σερβßρισε!
 "Γιατß ρε συ; Εýστοχο Þταν"! ΠετÜχτηκε και το παρλιακü! Δε μßλησα μÞτε χαμογÝλασα κι οι δυο τους Ýδειξαν τσατισμÝνοι.
 -"Εμεßς λοιπüν εδþ, σε συνεργασßα φυσικÜ μ' üλα τ' Üλλα Δ.Ε.Κ. του κüσμου, Ýχουμε σα σκοπü να το βοηθÞσουμε να περÜσει αυτÞ τη φÜση üσο το δυνατüν ομαλüτερα. Ακοýγεται απλü γιατß η πραγματικüτητα κι οι λεπτομÝρειες εßναι κουραστικÝς κι ανατριχιαστικÝς! Εσεßς πÜντως αυτÜ πρÝπει να ξÝρετε και συνεχßζω: Πþς το βοηθÜμε; ¼πως θα σας δεßξω αργüτερα, επεμβαßνουμε üσο μας επιτρÝπουν οι δυνατüτητÝς μας για να εξομαλýνουμε Þ και να εξαλεßψουμε, προβλÞματα. Τοýτο για να μη κινδυνÝψει ο δικüς μας αγαπημÝνος πλανÞτης: η Γη μας που πÜνω της αναπνÝουμε, κινοýμαστε κι ερωτευüμαστε!" Τüνισε με σημασßα τη τελευταßα λÝξη, κλεßνοντας το μÜτι χαμογελαστüς. 
     ΣτρÜφηκα προς το Ευρý Ευαßσθητο ΕνσÜρκωμα μου κι εßπα πειραχτικÜ: "Εßδες; Εγþ που νüμιζα πως δεν Ýχει πλοýσιο λεξιλüγιο! Που να την Üκουσε Üραγε"; Με τσßμπησε δυνατÜ, χαμηλÜ στη κοιλιÜ και δεν απÜντησε, μÜλλον θυμωμÝνο. ΝÜτα μας εμφýλιος! Ο ΜÝγας ΧαμολÝων καθÜρισε το λαιμü του, σκοýπισε τον ιδρþτα και συνÝχισε απτüητος:
 -"ΟυσιαστικÜ προσπαθοýμε να καθυστεροýμε τη φθορÜ που προκαλεßται στους κοντινοýς μας πλανÞτες, απü προβλÞματα περιστροφÞς και τροχιÜς, καθþς κι απü πιθανÝς αλλαγÝς σε μορφολογßα και μÜζα. Τοýτο φυσικÜ απαιτεß καλÞ γνþση, συνεχÞ μελÝτη κι επαγρýπνηση, γρÞγορους κι ακριβεßς υπολογισμοýς κι üλ' αυτÜ σ' εικοσιτετραþρη βÜση, για την Ýγκαιρη διÜγνωση, ταχεßα πρüληψη και με τον üσο το δυνατü καλýτερο τρüπο γßνεται! Πιο συγκεκριμÝνα εδþ Ýχουμε αναλÜβει Ýνα πολý μικρü τμÞμα, απ' αυτü το τερÜστιο σχÝδιο, ωστüσο üχι και μικρÞς σημασßας. Παρακολουθοýμε, μελετοýμε και δροýμε σε τρεις πλανÞτες, χωρßς αυτü να σημαßνει βÝβαια πως αφÞνουμε απü τα μÜτια μας κι üλους τους Üλλους. Ο Ýνας -θα σας δεßξω Ýπειτα απü το ΚÝντρο ΕλÝγχου και ΔρÜσης- εßναι απü καιρü καταδικασμÝνος να εκραγεß. ¸χει χÜσει την αρχικÞ τροχιÜ, λüγω πτþσης ενüς αρκετÜ μεγÜλου μετεωρßτη πÜνω στην επιφÜνεια του που προξÝνησε δυνατοýς σεισμοýς κι ισχυρÜ παλιρροúκÜ κýματα. Μετατοπßστηκε ελαφρþς το μαγνητικü του πεδßο κι Üρχισε να ασκεß πιÝσεις στους δυο μικροýς δορυφüρους του, αλλÜζοντας τους τα ...συνÞθεια κι αυτü εßναι μüλις το Ýνα σκÝλος προβλημÜτων του. Το Üλλο σκÝλος..." 
     ΧασμουρÞθηκα διακριτικÜ, κÜνοντας πως ελÝγχω τÜχα το κασσετüφωνο, μα το ΜεγÜλο Θηριþδες ΤÝρας Ουφογνþσεων με πÞρε χαμπÜρι και μÜλιστα χωρßς καν ...τηλεσκüπιο! Χειροκρüτησα απü μÝσα μου μα ο ...Üλλος με τσßμπησε ξανÜ δυνατÜ. Αν υποψιαστþ πως το Ýτερüν μου Þμισυ Ýχει εκστασιαστεß θα προτιμÞσω να μεßνω πÜλι ...μισüς! Ο Üλλος δε, το χαβÜ του:
 -"Σας κοýρασα φοβÜμαι!"
 -"¼χι... üχι... παρακαλþ συνεχßστε... απλÜ χθες πÝρασα πολý δýσκολη νýχτα" απÜντησε ο Μικρüς Πρßγκηψ, εκπλÞσσοντÜς με, με τη πρωτοβουλßα του! Εεεε λοιπüν Üντε πÝρνα συ μπρος να μιλÜς με τον ΜεγÜλο Διαγαλαξιακü ΑυνανιστÞ! Εγþ αποσýρομαι στα ενδüτερÜ μας.
 -"...Το Üλλο σκÝλος προβλημÜτων του εßναι πως αυτü το τρομερü κτýπημα κι üλα üσα επÝφερε, επηρÝασαν μορφολογßα και μÜζα του σε τρομερü βαθμü και κατ' επÝκταση, τη περιστροφÞ γýρω απü τον εαυτü του. Η φυγüκεντρος Ýπαψε να 'ναι σ' αρμονßα κι Ýτσι οξýνει μεγεθýνοντας τα προβλÞματα του. Αν εμεßς δεν επÝμβουμε διüλου, θα διαλυθεß και τα κομμÜτια του θα πλÞξουν, αναλüγως χρονικÞς στιγμÞς και συγκυριþν, τους γýρω πλανÞτες. Θα ξεκινÞσει Ýνα ντüμινο, ανυπολüγιστης διÜρκειας κι Ýντασης κι αυτü δε θα θÝλαμε -πιστÝψτε με- να το ζÞσουμε, για να διαπιστþσουμε τη τελικÞ του Ýκβαση!"
 -"Ακοýγεται πολý τρομερü αυτü που λÝτε" εßπα εκστασιασμÝνος, "και πως αντιμετωπßζεται η κατÜσταση";
 -"ΒÜσει ενüς πολýπλοκου -για να σας το αναλýσω- σχεδßου, βομβαρδßζουμε μ' ελεγχüμενη ισχý και συχνüτητα, διÜφορα -üχι φυσικÜ τυχαßα- σημεßα του, με τριπλü στüχο
     "Πρþτον, προσπαθοýμε με τα κτυπÞματα αυτÜ να τον επαναφÝρουμε üσο πιο γρÞγορα και σωστÜ μποροýμε πßσω στην αρχικÞ τροχιÜ. Αυτü εßναι ουτοπικü, παρüλο που η πορεßα επιτυχßας εßν' εντυπωσιακÞ, γιατß φοβüμαστε πως αν μÝναμε μüνο σ' αυτü το στüχο δε θα 'χαμε τον απαιτοýμενο χρüνο. Για να 'μαι ακριβÝστερος, αγνοοýμε αν Ýχουμε αυτü το ζωτικü χρονικü διÜστημα".
 -"Γιατß δεν αυξÜνετε Ýνταση και συχνüτητα βομβαρδισμþν";
 -"Εßν' Þδη στο μÝγιστο επιτρεπτü -βÝβαια βÜσει ανθρþπινων υπολογισμþν- Ýτσι þστε να μη προξενÞσουμε οι ßδιοι αυτü που θÝλουμε να αποφýγουμε Þ που θα συμβεß νομοτελειακÜ σε κÜποιο μακροπρüθεσμο χρονικü ορßζοντα, αλλÜ απü φυσιολογικÜ αßτια".
 -"ΚατÜλαβα. Παρακαλþ συνεχßστε και συγνþμη για τη διακοπÞ". 
 -"Ο δεýτερος στüχος εßν' ουτοπικüς σε μεγαλýτερο βαθμü: Προσπαθοýμε να μειþσουμε, αν προλÜβουμε τη μÜζα του σ' üσο πιο ακßνδυνο ποσοστü μπορÝσουμε. Εýλογον εßναι, πως μικρüτερη μÜζα σημαßνει ευκολþτερος Ýλεγχος και χειρισμüς της κι Üρα μικρüτερος κßνδυνος για τη Γη μας".
 -"ΜÞτε γι' αυτü ξÝρουμε αν Ýχουμε Þ üχι, τον απαιτοýμενο χρüνο! ¸τσι δεν εßναι";
 -"ΣωστÜ! Εμεßς üμως πρÝπει να προσπαθÞσουμε Ýτσι κι αλλιþς".
 -"Συνεχßστε". 
 -"Ο τρßτος εßναι ο πιο βατüς μας στüχος κι εκεß Ýχουμε κÜνει -τολμþ να πω- αρκετÜ σημαντικü βÞμα! Προσπαθοýμε να επιδροýμε σε μÜζα, μορφολογßα και σε θÝματα κßνησÞς του γενικÜ, Ýτσι þστε να κερδßζουμε χρüνο για τις Üλλες δυο ...ουτοπßες μας!"
 -"Πως γßνεται δηλαδÞ αυτü";
 -"Εßναι κÜπως απλü σα σκÝψη. ¼πως ßσως ξÝρετε, το ιδανικü σχÞμα για τη φýση εßναι η σφαßρα. ¼σο πιο τÝλεια τüσο πιο ιδανικü και τοýτο διüτι Ýχει μηδενικÞ ενÝργεια. ¼λοι οι πλανÞτες εßναι περßπου σφαιρικοß μα υπÜρχουν οροσειρÝς, και φαρÜγγια και λοιπÜ κι εμεßς προσπαθοýμε να επιτýχουμε üσο το δυνατüν ιδανικüτερη σφαιρικüτητα. Πιστεýουμε το εξÞς: Αν προλÜβουμε κι επαναφÝρουμε τον πλανÞτη στη τροχιÜ του και σ' Ýνα üσο το δυνατüν τελειüτερο σφαιρικü σχÞμα τüτε, εκτüς απρüοπτου θα 'χουμε γλιτþσει γι' αρκετÜ μεγÜλο χρονικü διÜστημα τον οιονδÞποτε κßνδυνο".
 -"Χμμ, Ýχω να κÜνω μια παρατÞρηση μüνο και συγνþμη... ΞÝρω πως μÞτε γι' αυτü Ýχουμε χρüνο, Ýτσι δεν εßναι";
 -"Ναι μα εδþ ξÝρουμε σχεδüν ακριβþς, πüσος καιρüς θα απαιτηθεß για να το καταφÝρουμε και το μüνο που ζητÜμε -κι ευχüμαστε- εßναι να μας δοθεß αυτüς ο χρüνος".
 -"Ωραßα, με καλýψατε Üρα μπορþ να κÜνω τη παρατÞρησÞ μου. Η δικÞ μας επßδραση Ýτσι üπως τüσο εýληπτα περιγρÜψατε, δε θα 'χει Üλλα, ενδεχομÝνως üχι ευνοúκÜ, αποτελÝσματα τüσο στους δορυφüρους üσο και στον ßδιο τον πλανÞτη; ΘÝλω να πω πως αν επιδρÜσουμε τüσο σε μορφολογßα, μÜζα και στη κßνησÞ του και κατ' επÝκτασιν στις μαγνητικÝς δυνÜμεις του, μÞπως οι δορυφüροι εßτε προσεγγßσουν την επιφÜνειÜ του, εßτε χαλαρþσουν απ' αυτÞν και δημιουργÞσουν μεγαλýτερο πρüβλημα απ' αυτü που πÜμε ν' αποφýγουμε"; Ε δε το πιστεýω üτι το 'πα εγþ αυτü ...που 'πα! Το ΜεγÜλο ΜυστικοπαθÝς Αμνοερßφιο, συνοφρυþθηκε! Πω πω πÝστα μεγÜλε! Θα 'θελα να φοροýσα καπÝλο τþρα δα και να στο 'βγαζα ευχαρßστως! Ρε συ, σ' εßχα παρεξηγÞσει! Σ' αγαπþ φßλε! ΣυνÝχα κι εγþ αποσýρομαι πÜλι μα να ξÝρεις μου 'φτιαξες το κÝφι! "¸λα σκÜσε τþρα! Μαλακßες λÝω!"
 -"Με εκπλÞσσετε κýριε ...εεε  ...πως εßπαμε üτι σας λÝνε; Α ναι... Π. Χ. ...συγνþμην αλλÜ ...λοιπüν ...Ýχετε απüλυτο δßκιο και στις δýο παρατηρÞσεις σας! Αν τα πρÜγματα πÜνε κατ' ευχÞν και χωρßς κανÝνα απρüοπτο, θα 'χουμε μÜλλον προσÝγγιση παρÜ χαλÜρωση".
 -"Ωστüσο δεν εßστε σßγουρος..."
 -"ΠοτÝ και για τßποτε δεν εßναι σßγουρος κανεßς, αλλÜ βÜσει υπολογισμþν και ρυθμοý πορεßας των εργασιþν, θα 'ναι Ýτσι üπως σας το λÝω. ΠροσÝγγιση των δορυφüρων με Üσκηση πιÝσεων στην επιφÜνεια του πλανÞτη, χωρßς μεγÜλα προβλÞματα, εκτüς απü παλιρροúκÜ κýματα και κλιματολογικÝς αλλαγÝς και τοýτο λüγω ακριβþς του τÝλειου σφαιρικοý σχÞματος του. Το θÝμα δεν εßναι εκεß, μα το αν οι -μÝχρι τþρα- ...φρüνιμοι δορυφüροι χαλαρþσουν απü τη καταστροφÞ του πλανÞτη κι αυτü, üπως προεßπα εßναι θÝμα χρονικÞς στιγμÞς! ¼μως αυτοß εßναι εýκολα ελÝγξιμοι κι εν πÜση περιπτþσει θα 'ναι Ýνα πρüβλημα που, οýτως Þ Üλλως υφßστατο και θα μας απασχολÞσει üταν αρχßσει ...να 'ναι"!
 -"Διüλου καθησυχαστικü αυτü μα σας καταλαβαßνω! Συνεχßστε παρακαλþ. ΜιλÞσατε και γι' Üλλους πλανÞτες, -αν θυμÜμαι καλÜ- που δραστηριοποιεßται το Δ.Ε.Κ. σας".
 -"ΚαλÜ θυμÜστε. Εκεß üμως τα πρÜγματα εßν' απλοýστερα. Τον Ýναν απλÜ τον παρακολουθοýμε συνεχþς. Δεν Ýχει προς το παρüν πρüβλημα κι εßν' αυτü που λÝνε δουλειÜ ρουτßνας. Ο Üλλος εßν' Ýνας γηραιüς επßσης πλανÞτης που υπÝστη κι αυτüς τον κατακλυσμü του και τþρα πια το νερü καλýπτει 80-85% της επιφανεßας του. Εκεß παρατηροýμε επßσης μα και βομβαρδßζουμε προληπτικÜ σ' αραιÜ μα τακτÜ χρονικÜ διαστÞματα Ýχοντας δýο στüχους: Και να του δþσουμε το τÝλειο σφαιρικü σχÞμα του για ν' αποφýγουμε μελλοντικÜ προβλÞματα -κι Ýχουμε Üφθονο χρüνο γι' αυτü- και με κÜποια πολýπλοκη -για να σας τη περιγρÜψω- διαδικασßα, λαμβÜνουμε δεßγματα απü την επιφÜνειÜ του για περαιτÝρω βαθýτερη και καλýτερη μελÝτη! Τοýτο διüτι παρουσιÜζει -αυτü που θα 'λεγα üσο πιο απλοúκÜ, εýληπτα και συμπεπτυγμÝνα μπορþ- 'συμπτþματα Γης', αν και με εντελþς Üλλη σειρÜ και φυσικÜ μ' Üλλη σýνθεση στοιχεßων στην επιφÜνεια κι ατμüσφαιρÜ του".
 -"Μα τüτε δε φοβÜστε μÞπως υπÜρχει κι εκεß ζωÞ, üπως εδþ στη Γη μας και μÞπως αυτοß οι βομβαρδισμοß προκαλοýνε ζημιÝς και θανÜτους; ¸πειτα, τα θραýσματα, τα εκτινÜγματα αυτÜ, δεν αποτελοýν κανÝνα κßνδυνο";
 -"Εßναι τÝτοιοι οι βομβαρδισμοß που δεν αφÞνουν μεγÜλα Þ επικßνδυνα υπολεßμματα κι αυτÜ που αφÞνουν τελικÜ ειν' ανÜξια λüγου και προσοχÞς. Ωστüσο αν κÜποιο Þ κÜποια ξεφýγουν, μποροýμε να τ' αντιμετωπßσουμε με την ßδια ακριβþς μεθοδολογßα. ΣυνÞθως üμως γßνονται αστρικÞ σκüνη και τßθενται σε τροχιÜ γýρω απ' το πλανÞτη κι αν ξεφýγουν, περιφÝρονται Üσκοπα μÝχρι να διαλυθοýν". Εδþ ο ΜÜξιμους ΚρητσÝριους Επιστημüνικους χαμογÝλασε και να δεις που ετοιμÜζεται να πετÜξει πÜλι κανÝνα απ' αυτÜ τα ΨυχρολουσιακÜ ΔιαγαλαξιακÜ ΠαγÜκια, μÜλλον και που επιμÝνει να τα θεωρεß αστεßα -ο θεüς να μας φυλÜει απü κακü, απ' Üδικο κι απü ερασιτÝχνη επιστÞμονα κωμικü! "Υπερβολικüς κι εκνευριστικüς üπως πÜντα! Ο Üνθρωπος προσπαθεß να μην εßναι βαρετüς και τßποτε Üλλο. Τüση þρα πιστεýει πως μας Ýχει φλομþσει με τα λüγια του και..." 'Ασε με μωρÝ κι εσý. Κοßτα που ακüμα δεν απÜντησε επß της ουσßας και πÜει να τη κÜνει γαργÜρα. Μη τον αφÞσεις να ξεγλιστρÞσει κι εγþ ξαναβουτþ στο ...ιδιαßτερο μας, περιμÝνοντÜς σε χρυσÝ μου! ΧαμογελÜσαμε κι οι δýο!
 -"ΠÜντως ακüμα και να ξεφýγουν απ' üλα και πÝσουν στη Γη, πÜλι δε θα υπÜρξει κανÝνας κßνδυνος, εκτüς αν πÝσουν σε κανÝνα κεφÜλι", εßπε κι ετοιμÜστηκα να χειροκροτÞσω ειρωνικÜ, μα το Üγριο βλÝμμα συνοδευμÝνο απü ξεγυρισμÝνο τσßμπημα, μ' επανÝφερε σε τÜξη. ΘÝλησα να ουρλιÜξω "στο 'πα εγþ" μα μετÜνιωσα αμÝσως στη σκÝψη ενüς νÝου καβγÜ! Εν τω μεταξý ο ΤζÝρρυ Λιοýις Σε Εμβρυακü ΣτÜδιο συνÝχισε απτüητος:
 -"ΕλÜτε! Μην ανησυχεßτε δßχως λüγο! ΞÝρουμε καλÜ τι κÜνουμε κι επßσης ξÝρουμε πÜρα πολý καλÜ ΤΙ δε ξÝρουμε! ¼λα ειν' υπü Ýλεγχο κι εßμαστε σε συνεχÞ συνεργασßα μ' üλο το κüσμο! Τþρα, με την ÜδειÜ σας, μιας κι Þξερα πως θα 'ρθετε, φρüντισα Ýτσι το ραντεβοý μα και το πρüγραμμα μας, þστε να παρευρεθεßτε πÜνω σε δραστηριüτητα μας! ¸τσι θα 'χετε üσο το δυνατü, καλýτερη κÜλυψη".
 -"Δεν Ýχω να πω τßποτε και σας ακολουθþ πειθÞνια", εßπα χαμογελþντας ... συγκλαδοκορμüρριζος!
     Μας οδÞγησε σ' Ýνα Üλλο Χαßνον Στüμα Κατ' Επßφασιν ΑσανσÝρ και μÝχρι να φτÜσουμε στο ΚÝντρο Ρßψης ΔιαγαλαξιακÞς ΣοκολατοκαραμÝλας Με 'Αρωμα ΛιβÜνι, μας εξÞγησε πως θα 'χουμε τη τýχη να παρακολουθÞσουμε δυο βομβαρδισμοýς αλλÜ και δειγματοληψßα. Εκεß η καρδιÜ σφßχτηκε! Λßγο πριν εισÝλθουμε στο Χþρο ΧαρÜς Κι ΑναψυχÞς μας σταμÜτησε κι εßπε μ' Ýνα ξαφνικÜ σο-βαρεμÝνο ýφος:
 -"¸χουμε λßγο χρüνο και θÝλω να σας πω κÜτι τελευταßο! Εßμαστε περÞφανοι γιατß μας ανατÝθηκε Ýστω κι αυτü το μικρü μα σπουδαßο κομμÜτι, απü 'να τερÜστιο πρüγραμμα, παρ' üλο που 'μαστε μικρÞ χþρα! Αυτü οφεßλεται στη ΚυβÝρνησÞ μας που τüσα χρüνια πριν, εßχε φροντßσει να 'χουμε τη κατÜλληλη υποδομÞ, ρßχνοντας στιβαρÜ και θαρραλÝα θεμÝλια. ¸πειτα με κατÜλληλους χειρισμοýς πÝτυχε üτι σÞμερα Ýχετε τη τýχη να βλÝπετε κι αýριο -ελπßζω- στο Üρθρο σας να μιλÞσετε με τη πρÝπουσα προσοχÞ και σημασßα! ΞÝρω πως ßσως σας φανεß ανοýσιο κι Üχρηστο μα εγþ Ýπρεπε να δþσω Ýμφαση σ' αυτÞ την υπενθýμιση! Τþρα"... κοßταξε επιδεικτικÜ το πανÜκριβο ρολüι του, "...πÜμε, αν δεν Ýχετε αντßρρηση Þ να ρωτÞσετε κÜτι". 
     Τον ακολουθÞσαμε δßχως να πει κανεßς μας τßποτε, μα το τελευταßο δεν εßχε αρÝσει σε κανÝνα μας και το σφßξιμο μεγÜλωνε μÝσα μας! «¸τερε ¹μισε, μου βρωμÜει αυτü» εßπα, κι εκεßνος Þρεμος: "Ευλογοýν τα γÝνια τους και ...σκÜσε πια! Το υποσχÝθηκες εδþ κι þρα!" Ε λοιπüν σκÜω ...σκÜω γαμþτο και ... σκÜω! ΠÜμε δικÝ μου να δοýμε τι μας επιφυλÜσσεται ακüμα να δοýμε.
     ΑνεβÞκαμε στο Κ.Ε. κι για πÜνω απü μια þρα παρακολουθÞσαμε τα πÜντα με κομÝνη ανÜσα. Τα λüγια λιγüτερα κι μüνο τα απολýτως απαραßτητα. ΠολλÜ περισσüτερα δε τα πατÞματα κουμπιþν Þ ανεβοκατεβÜσματα μοχλþν. Ξεροß Þχοι και μπιπ σε συνδυασμü με κονσερβαρισμÝνες καθησυχαστικÝς ατÜκες του κεντρικοý υπολογιστÞ μεγÜλης ισχýος. Φως λευκü κι Üπλετο. ΠεριβÜλλον Üοσμο, αποστειρωμÝνο και λιτü. ¼ρθιοι βλÝπαμε δÜχτυλα να πατÜνε κουμπιÜ, μια κßνηση που διαρκοýσε κλÜσματα δευτερολÝπτου μα Ýστελνε, ολüúσια στη καρδιÜ, μεγατüνους εκρηκτικÞς ýλης και μÜλιστα με μια εκνευριστικÞ ηρεμßα κι απÜθεια. Τα παρακολουθÞσαμε üλα κι üταν πια βγÞκαμε επιτÝλους απü 'κει, χαιρετþντας ευγενικÜ -ο Üλλος, üχι εγþ- διαπιστþσαμε πως εßχαμε ιδρþσει. Το Καλü ΚομÜτι Του Εαυτοý Μου εßχε την Ýμπνευση και το θÜρρος να ζητÞσει λιγÜκι απü το δεßγμα του πλανÞτη Υ. Ο ΜεγÜλος ΑρχικαθÞκης συνοφρυþθηκε και στρßτζωσε τα ποδÜρια:
 -"Εεεε ...αυτü απαγορεýεται ...μπορεß να 'ναι επικßνδυνο ξÝρετε..." εßπε.
 -"Ω ελÜτε τþρα", εßπε τ' αδÝρφι κι Ýνιωσα να βουρκþνουν τα μÜτια μου, "ποιος θα το μαρτυρÞσει. Εγþ πÜντως üχι, μÞπως εσεßς; ¸ννοια σας και το Üρθρο για το Δ.Ε.Κ., αλλÜ κυρßως για τον υπÝυθυνο του θα 'ναι σπÝσιαλ. Εßστε εκπληκτικüς αλÞθεια", του 'πε και τον Ýλυωσε σα πρþιμη ανÜλατη μυζÞθρα. Τι θα 'κανα χωρßς αυτüν; Εßσαι τÝλειος αγüρι μου!
 -"Μα ξÝρετε ...εντÜξει δε λÝω, αλλÜ ...δε πρÝπει να 'ρθει σ' Üμεση επαφÞ με γυμνÞ σÜρκα. Μπορεß να 'χει Üγνωστους ιοýς Þ να 'ναι λανθανüντως ραδιενεργü κι εκτüς αυτοý εßναι σχετικÜ θερμü υλικü και μÜλιστα με σταθερÞ θερμοκρασßα", του απÜντησε, στριμωχνοντας τον, ο Μßστερ ΤÝλειος και τüτε εßδα πως Þταν η σειρÜ μου να επÝμβω:
 -"Λοιπüν, ακοýστε τι θα κÜνουμε" εßπα κι Ýβγαλα απ' το λαιμü μας Ýνα üμορφο κουμπωτü μενταγιüν σε σχÞμα καρδιÜς, "θα 'χετε σßγουρα μονωτικü σελοφÜν Þ κÜτι τÝτοιο. Θα τυλßξουμε λιγÜκι και θα το κλεßσουμε μÝσα 'δω". Το ΑδÝρφι μου με χÜιδεψε στο κεφÜλι: "ΣειρÜ μου να σε χειροκροτÞσω αγüρι μου" εßπε κι Ýνιωσα περÞφανος!
     ¹ταν σκοýρο, ολοζþντανο, λαμπερü καφÝ, ψιλü χþμα! Ακριβþς üπως το 'χαμε αφÞσει προ αμνημονεýτων, üταν ξεκινοýσαμε αυτÞ την ΑποστολÞ Υψßστης Σημασßας, που τελικÜ στÝφθηκε μ' απüλυτη αποτυχßα. ΘελÞσαμε κι οι δυü, σαν Üλλοι Οδυσσεßς, να σκýψουμε και να το φιλÞσουμε μα Ýπρεπε να ... συγκρατηθοýμε!
     ΒγÞκαμε Ýξω στον κüσμο και μüνο τüτε Üφησα μερικÜ δÜκρια να κυλÞσουν. ¸ξω επικρατοýσε χÜος κι απ' üτι ακοýσαμε εßχε γßνει κÜποιος ισχυρüς σεισμüς κι üλα Þταν Üνω-κÜτω! Πανικüς! "Αντισεισμικü το ΚτÞριο Του ΒερνικωμÝνου ΚÝρατος βλÝπω! Δεν Ýγινε αντιληπτü τßποτε!" Δυστυχþς üχι δικÝ μου και λυπÜμαι γι' αυτü! Το Μενταγιüν Ýπαλλε στο στÝρνο και μας ζÝσταινε τη καρδιÜ! Στην επαφÞ με το ΠÜτριο Χþμα, ακüμα κι εγþ γινüμουν ΑρνÜκι ΓÜλακτος Σε ¿ρα Μακαριüτητος ΜετÜ Τη Χþνεψη! Του 'πιασα το χÝρι! "Σ' αγαπþ δικÝ μου" του 'πα, χρησιμοποιþντας για πρþτη φορÜ, τη σχεδüν ξεχασμÝνη γλþσσα μας κι üχι χωρßς να κομπιÜσω λιγÜκι! ΑυτÞ η τüσο üμορφη, τüσο τÝλεια, εýηχη, κελαριστÞ γλυκειÜ γλþσσα κι üχι σαν τοýτη 'δω τη τραχιÜ! "Κι εγþ σ' αγαπþ!" μου απÜντησε με τον ßδιο τρüπο, "μα πρÝπει να προσπαθÞσουμε να στεßλουμε ραπüρτο για üλα τοýτα που μÜθαμε σÞμερα".
     ΞÝρουμε κι οι δυü πως δεν υπÜρχει τρüπος! ΞÝρουμε κι οι δυü πως δε θα ξαναδοýμε το τüπο μας! Ωστüσο μιας κι ακüμη ανασαßνουμε, εμεßς οι τελευταßοι επιζÞσαντες της ΑποστολÞς, δε χÜνουμε την ελπιδα! ºσως υπÜρχουν τρüποι! ºσως υπÜρξουν κÜποιοι τρüποι...
     ΠιασμÝνοι ακüμα χÝρι-χÝρι, δακρυσμÝνοι και παρακÜμπτοντας üσο χÜος βρÞκαμε μπροστÜ μας, μπÞκαμε στο Βαν...

                                                                  ΜÜρτης 2004

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers