Βιογραφικό

     Ψευδώνυμο του Κωνσταντίνου Δημητριάδη, που γεννήθηκε στις 20 Μάρτη 1931 στη Θεσσαλονίκη όπου και ζει. Σπουδές και πτυχίο κλασικής φιλολογίας (Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης). Πρώτη εμφάνιση το 1950, με τη ποιητική συλλογή «Εποχή Των Ισχνών Αγελάδων». Ιδρυτής & διευθυντής του λογοτεχνικού & καλλιτεχνικού περιοδικού ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ (1958-'83), των Εκδόσεων Διαγωνίου (1957-1998), της Μικρής Πινακοθήκης Διαγώνιος (1974-1995). Εξέδωσε πολλά λογοτεχνικά και φιλολογικά έργα. Βιβλία του μεταφράστηκαν στ' αγγλικά, γαλλικά, σουηδικά και δανέζικα.
     Έγραψε: «Εποχή Των Ισχνών Αγελάδων», «Ξένα Γόνατα», «Ανυπεράσπιστος Καημός», «Ο Αλλήθωρος», «Το Κορμί & Το Σαράκι», «Νεκρή Πιάτσα», «Το Αιώνιο Παράπονο» & «Η Πιο Βαθιά Πληγή», «Η Κάτω Βόλτα» (διηγήματα και μικρά πεζά, συγκεντρωτική έκδοση, 1991). «Τέσσερα Παραμύθια: Σπουδές Λαϊκού Λόγου» 1995. «Πίσω Απ' Την Αγια Σοφιά» (αφήγημα, 1997), «Εντευκτήριο»  (μεταφράσεις συγκεντρωτική έκδοση, 1989). «Το 'Αγιο & Ιερό Ευαγγέλιο Κατά Τον Ματθαίο»  (μετάφραση, 1997). «Αρχαία Ελληνικά Λυρικά Ποιήματα»  (μεταφράσεις, 2005). «Δοκίμια» (συγκεντρωτική έκδοση, 1999) «Αποθήκη Α'» (βιβλιοκρισίες, 1978). «Τα Αλαμπουρνέζικα Ή Η Γλώσσα Των Σημερινών Κουλτουριάρηδων» (συζήτηση, 1991). «Συμπληρώνοντας Κενά» (φιλολογικές μελέτες 1988). «Μελέτες Για Τον ΣΟΛΩΜΟ» (2001). «Στιχάκια Του Στρατού»  (μελέτη, ανθολογία, 2004). «Εισαγωγή Στα Ρεμπέτικα» (1991). «Ο Βασίλης Τσιτσάνης & Τα Πρώτα Τραγούδια Του» (1994). «Το Ρεμπέτικο & Η Θεσσαλονίκη»  (1999). «Ελληνικές Εκδόσεις Στη Θεσσαλονίκη Επί Τουρκοκρατίας» (1980). «Ελληνικές Εφημερίδες Στη Θεσσαλονίκη Επί Τουρκοκρατίας» (1992). «Λογοτεχνικές Εκδόσεις Θεσσαλονίκης, 1850-1950» (1997). «Λογοτεχνικά Περιοδικά Θεσσαλονίκης 1850-1950, Σύντομο Διάγραμμα»  (1999). «Λογοτεχνικές Εκδόσεις Μακεδονικών Πόλεων Πλην Θεσσαλονίκης, 1879-1950» (1998). «Ο Παύλος Μελάς Σε Ποιήματα Μακεδόνων Ποιητών» (2004)
     Περισσότερα στοιχεία υπάρχουνε στο βιβλίο του «Θεσσαλονίκην, Ου Μ' Εθέσπισεν...» από τις εκδόσεις ΙΑΝΟΣ (1999) και στο «Εγώ, Φαντάρος Στο Χακί...» από τις εκδόσεις ΜΠΙΛΙΕΤΟ (2003).

-----------------------------------------------------------------

           Επικίνδυνη Μοναξιά

Όταν τις νύχτες τριγυρνώ στη μοναξιά μου,
ψάχνω μεσ' σε χιλιάδες πρόσωπα να βρω
εκείνο το τρεμούλιασμα στην άκρη του ματιού σου.

Αν έστω κι ένας μόνο απηχούσε
κάτι απ' τη δική σου ομορφιά,
θα του 'λεγα: -«Λοιπόν, τι περιμένεις;
με τα καρφιά των παπουτσιών σου κάρφωσέ με»

και δε θα καρτερούσα πια γλυκό φιλί
ούτε μια τρυφερή περίπτυξη.
                                   
                  Αναστολή

Ό,τι ονειρεύτηκα τόσα και τόσα βράδια,
ό,τι πεθύμησα με τόση αλλοφροσύνη,
ό,τι σχεδίασα με τόσο πυρετό,
μόλις σε δω, γλυκιά μου εξουθένωση,
στα μάτια και τα χείλη το αναστέλλω,
για μια στιγμή πιο απελπισμένη το αναβάλλω,

γιατί μονάχα όταν τα χέρια μου σε χάνουν,
η πονεμένη φαντασία μου σε κερδίζει.
                                             (από τη Συλλογή: "Ξένα Γόνατα")

          Εκείνοι Που Μας Παίδεψαν

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ,
όμως η δική σου τρυφερότητα πόσο καιρό ακόμα θα βαστάξει;
Ό,τι μας γλύκανε, το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή,
εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν σε βαθιά πηγάδια
και μείναν μόνο κείνοι που μας πλήγωσαν,
εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε.

Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν πιο πολύ...
            
             Ενός Λεπτού Σιγή

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,

κοκκινίσατε άραγε για τη τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;
                                           (από τη Συλλογή: "Ανυπεράσπιστος Καημός")

                  Το Δάσος

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
βλασταίνουν φύλλα και κλαδιά
κι έρχονται τα πουλιά του έρωτα και κελαηδούνε.

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
οι σπόροι τους φυτρώνουν δάσος σκοτεινό,
στις λόχμες του ο φόβος ενεδρεύει.

Ζώα μικρά και ζώα άγρια το κατοικούν,
όχεντρες έρπουν και ρημάζουν τις φωλιές μας,
λιοντάρια ετοιμάζονται να μας ξεσκίσουν.

Δεν ξεριζώνονται οι νύχτες από μέσα μας,
έγιναν δάσος σκοτεινό και μας πλακώνουν.
                                                     (από τη Συλλογή: "Ο Αλλήθωρος")

    O Φωτογράφος

Σ' αυτήν εδώ τη γειτονιά
σ’ αυτά εδώ τα μερή
ο φωτογράφος θα 'πρεπε
να ήτανε ξεφτέρι
να 'ταν τεχνίτης, μερακλής
κι απ' ομορφιά να ξέρει.

Σ' αυτήν εδώ τη γειτονιά
ας ήμουν φωτογράφος
να υπηρετώ την ομορφιά
με τέχνη και με πάθος.

Να 'ρχοντ' ομορφοκόριτσα
και λαϊκές παρέες
να παίρνουν πόζες όμορφες
καμαρωτές κι ωραίες
για εικοσιτετράωρες
και εβδομαδιαίες.

Τί Να Τα Κάνω Τα Τραγούδια Σας

Τί να τα κάνω τα τραγούδια σας
ποτέ δε λένε την αλήθεια
ο κόσμος υποφέρει και πονά
κι εσείς τα ίδια παραμύθια
 
Τί να τα κάνω τα τραγούδια σας
είναι πολύ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν σε σοκολατόπαιδα
μα δε ταιριάζουνε για μένα