ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Ðáãê. ÈÝáôñï 

Zaller Robert: Ìáãéáêüöóêç: Óýã÷ñïíïò Åëáóôéêüò ÄéáíïçôÞò

 Βιογραφικü

     
Ο Δρ Robert Zaller εßναι Αμερικανüς θεατρικüς συγγραφÝας και καθηγητÞς ιστορßας στο ΠανεπιστÞμιο Drexel.




     ΓεννÞθηκε στο Μπροýκλυν το 1940. ΤÝλειωσε το ΠανεπιστÞμιο ΟυÜσινγκτων στο Σεντ Λοýις το 1968. Τα Ýργα του περιλαμβÜνουν τüμους ιστορßας, κριτικÞς και στßχους. ΑναλυτÞς της βρετανικÞς πολιτικÞς ιστορßας και συνταγματικÞς σκÝψης, γρÜφει εκτενþς για τη πολιτικÞ, -εßναι επßσης συχνüς σχολιαστÞς της ελληνικÞς πολιτικÞς σκηνÞς-, τη σýγχρονη λογοτεχνßα, τον κινηματογρÜφο, τη μουσικÞ και τη τÝχνη. ¹τανε συνÜδελφος του Guggenheim το 1985-86 κι ενεργÜ πολÝμιος της θανατικÞς ποινÞς. Εßναι εκλεγμÝνος συνεργÜτης της ΒασιλικÞς ΙστορικÞς Εταιρεßας, απü το 1991.


    Daniel Abdal-Haay Moore & Robert Zaller, στη MAD POET SOCIETY

     Οι διακρßσεις του περιλαμβÜνουν το βραβεßο Phi Alpha Theta, (1972) και το βραβεßο Tor House Foundation (1984). ΔιετÝλεσε πρüεδρος της ΣχολικÞς Γερουσßας του Πανεπιστημßου του ΜαúÜμι στα 1982-85, υπÞρξε μακροχρüνιο μÝλος του συμβουλευτικοý συμβουλßου σýνταξης του ΚÝντρου ΚοινοβουλευτικÞς Ιστορßας του Yale κι Þτανε Πρüεδρος της ¸νωσης Robinson Jeffers στα 1997-2000.



     Αν και γεννÞθηκε και μεγÜλωσε στη ΝÝα Υüρκη, ζει στο Bala Cynwyd, της Pennsylvania, με τη σýζυγü του, ποιÞτρια, ηθοποιü και μουσικü Lili Bita.

--------------------------------------------------------------------

                                     Μαγιακüφσκη

δρÜμα σε 3 πρÜξεις

ΜετÜφραση: ΝατÜσα ΤσουκαλÜ

(Η απüδοση των ποιημÜτων του  Μαγιακüφσκη στο Ýργο, απü τα αγγλικÜ, Ýγινε απü
τους Κþστα Σοφιανü και Σπýρο ΜÜνδρο
.)

ΠΡΟΣΩΠΑ

ΝεαρÝς Αμερικανßδες (δυο)
Αμερικανüς Αστυνομικüς
Ανοýσκα
ΝικολÜι ΑσÝγιεφ (Κüλια)
Μπιξ ΜπαúντερμπÝκε
Λßλη Μπρικ
¼σσιπ Μπρικ (¼σια)
ΝτÝιβιντ Μπουρλιοýκ
ΝικολÜι Μπουρλιοýκ
ΝικολÜι ΤσουζÜκ
ΠαρουσιαστÞς Του Τσßρκου
ΚÜλβιν Κοýλιτζ
¸λσα (ΤριολÝ)
ΣÜκνο ΕπστÜιν
ΣεργκÝι ΕσÝνιν
ΜÜικλ Γκολντ
Σßριλ Φεüντοροβιτς Γκορτκþφ
ΤσιγγÜνα πüρνη
Βασßλι ΚαμÝνσκι
Βαλεντßν ΚατÜγιεφ
Βελιμßρ ΧλÝμπνικωφ (ΒÝλια)
ΠÜβελ Λαβοýτ (ΠÜβια)
¸νας φορτοεκφορτωτÞς
Ανατüλι ΛουνατσÜρσκι
Καζιμßρ ΜαλÝβιτς
'Αντρας
Φßλιππο ΜαρινÝττι
Μαρßα
ΜασκοφορεμÝνες φιγοýρες
ΑλεξÜνδρα ΑλεξÝγιεβνα Μαγιακüφσκαγια
Λουντμßλα Μαγιακüφσκαγια
¼λγα Μαγιακüφσκαγια
Βλαντιμßρ Κωνσταντßνοβιτς Μαγιακüφσκι
Βλαντιμßρ Μαγιακüφσκη (νÝος)
Βλαντιμßρ Μαγιακüφσκη (ενÞλικας)
Ο σωφÝρ του Μαγιακüφσκη
'Ανθρωποι της ΝΕΠ (τρεις)
Μπορßς ΠαστερνÜκ
Τα παιδιÜ με Φßλιπ Μüρρις (δυο)
Γουßλι Πüγκανυ
Νüρα Πολüνσκαγια
ΙβÜν Πρισßπκιν
ΑλεξÜντερ Ρüντσενκο
ΜπÝιμπ Ρουθ
ΡÜφτρα
Βικτþρ Σκλüφσκι
Ντμßτρι Σοστακüβιτς
Βλαντßμιρ Τατλßν
Μαυραγορßτης
ΒετερÜνοι (τρεις)
Γυναßκα στο Κüμμα (Ι)
Γυναßκα στο Κüμμα (ΙΙ)
ΕργÜτης
ΤατιÜνα ΓιÜκοβλεφα
ΑμερικÜνοι εργÜτες, γυναßκες και παιδιÜ, φουρνÜρηδες, μαυραγορßτες, υπενοικιαστÝς, γραφειοκρÜτες, σερβιτüρες καφενεßου, καπιταλιστÞς, χαρτοπαßκτες, ΚοζÜκοι, ποτοποιοß, εκτελεστικü απüσπασμα, ηθοποιοß και τεχνικοß κινηματογρÜφου, Üτομα που καταπßνουν φωτιÝς, παßχτες τυχερþν παιγνιδιþν, νεκροθÜφτες, επερωτþντες, κÞρυκας, λακÝδες, Üνθρωποι των γραμμÜτων, ηθοποιοß και τεχνικοß θεÜτρου, πüρνες, Ρþσοι χωρικοß, εργÜτες, στρατιþτες και ναυτικοß, Üτομα των μυστικþν υπηρεσßων, χαφιÝδες, οδοκαθαριστÝς, ακροβÜτες, σερβιτüροι.

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ

ΣκηνÞ Ι
     Η αυλαßα σηκþνεται, ενüσω ακοýγεται σýντομη τυμπανοκρουσßα. Ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ εμφανßζεται στο αριστερü μÝρος της σκηνÞς. Στο κÝντρο υπÜρχει Ýνα μικρü κανüνι.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: Κυρßες και κýριοι! Η θαυμαστÞ γÝννηση, η μεγαλειþδης ζωÞ κι ο καθαγιασμÝνος θÜνατος του συντρüφου μας, Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς Μαγιακüφσκη!
      Ακοýγεται για λßγο μια μπÜντα. ΜπροστÜ απü το κανüνι ξεδιπλþνεται Ýνα φαρδý πανþ που κρÝμεται απü ψηλÜ αναπαριστþντας τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ σαν Üγιο σε ορθüδοξη εικüνα, με σταυρωμÝνα χÝρια και Ýκφραση ενατενισμοý.
"Ο σýντροφος Μαγιακüφσκη, αληθινü παιδß της ΕπανÜστασης, Þρθε στον κüσμο χωρßς ανθρþπινη βοÞθεια.
     Το κανüνι εκπυρσοκροτεß και μÝσα απü το πανþ πετÜγεται ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ νÝος -Ýνα παιδß γýρω στα δÝκα. ΦορÜει κοστοýμι με γιλÝκο και παßρνει αμÝσως τη στÜση που εßχε πριν στην εικüνα. Το πανþ ανασηκþνεται. Το κανüνι παραμÝνει με το στüμιü του να καπνßζει.
"Ο μικρüς μας Βολüντια μπÞκε στη στρατιÜ των εργατþν μÝσα απü μια μικρÞ ξýλινη καλýβα στην Ομüσπονδη Δημοκρατßα της Γεωργßας, που εßναι επßσης γενÝθλιος τüπος του ηγÝτη μας!
     ΠροβÜλλεται στιγμιαßα η εικüνα του ΣΤΑΛΙΝ.
"Σýμφωνα με τα Ýθιμα της αστικÞς τÜξης, εφοδιÜστηκε κανονικÜ με μια μητÝρα, την ΑλεξÜνδρα ΑλεξÝγιεβνα, Ýνα πατÝρα, τον Βλαντßμιρ Κωνσταντßνοβιτς, φτωχü αλλÜ τßμιο κυνηγü και δυο αδελφÝς, τη Λουντμßλα και την ¼λγα.
     Τα τÝσσερα μÝλη της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ μπαßνουν στη σκηνÞ, η ΜΑΝΑ με το Ýνα παιδß απ' το δεξß Üκρο και ο ΠΑΤΕΡΑΣ με το Üλλο παιδß απ' το αριστερü Üκρο. ΦορÜνε üλοι τους χωριÜτικα ροýχα. Ο ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΒΙΤΣ κρατÜει Ýνα τσεκοýρι και Ýνα μικρü κοýτσουρο, που το κüβει μεμιÜς στα δυο.
"Η μικρÞ οικογÝνεια ζοýσε μüνη στην καλýβα του κυνηγοý, μακριÜ απü φßλους και γεßτονες, εντελþς βυθισμÝνη στην Üγρια φýση.
     Ακοýγεται το ουρλιαχτü ενüς λýκου. Τα μÝλη της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ που, κατÜ τη διÜρκεια της ομιλßας του ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ, ταλαντεýονται πÝρα-δþθε σαν μηχανικÝς κοýκλες, πιÜνονται μεταξý τους τρομαγμÝνα, αφÞνονται αμÝσως και ξαναρχßζουν να ταλαντεýονται.
"ΚÜθε μÝρα, ο Βλαντßμιρ Κωνσταντßνοβιτς Ýπαιρνε το μικρü Βολüντια μαζß του στη δουλειÜ, για να του μÜθει τα μιστικÜ του δÜσους.

     Με μια απüτομη μηχανικÞ κßνηση, ο ΒΟΛΟΝΤΙΑ τεντþνει το αριστερü του χÝρι και ο ΠΑΤΕΡΑΣ του του το πιÜνει. Το Üλλο του χÝρι παραμÝνει σταυρωμÝνο μπροστÜ στο στÞθος του.
"ΚÜθε μÝρα, η Λουντμßλα κι η ¼λγα Ýρραβαν κι Ýγνεθαν κι Ýπλεναν κι Üρμεγαν, μαζß με τη πολυαγαπημÝνη τους ΑλεξÜνδρα ΑλεξÝγιεβνα.
     Οι τρεις γυναßκες μιμοýνται τις παραπÜνω δουλειÝς.
"ΚÜθε βρÜδι, η οικογÝνεια συγκεντρωνüταν μπροστÜ στο εικονοστÜσι του σπιτιοý κι ευχαριστοýσε το Θεü για τη καλωσýνη του δÜσους και την ομορφιÜ του κüσμου.
     Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ γονατßζει μπροστÜ στο ΒΟΛΟΝΤΙΑ, του οποßου τα χÝρια εßναι και πÜλι σταυρωμÝνα üπως πριν.
"¸τσι, η μικρÞ οικογÝνεια ζει μÝσα σε μια αγνÞ κι απλÞ ευτυχßα. ΑλλÜ τα χρüνια περνÜνε γρÞγορα. Η μικρÞ Λουντμßλα πρÝπει να πÜει σχολεßο στην Τυφλßδα...
     ΣκηνÞ αποχαιρετισμοý, δÜκρυα κλπ. Η ΛΟΥΝΤΜΙΛΑ βγαßνει απü το δεξß Üκρο της σκηνÞς.
"...κι ýστερα απü λßγο καιρü πρÝπει ν' αρχßσει σχολεßο κι ο Βολüντια. ΦτÜσαμε στον 20ü αιþνα!

     Ακοýγεται για λßγο μια μπÜντα.
"Οι Μαγιακüφσκη μετακομßζουν στη πüλη.

     Ακοýγεται μουσικÞ. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ μιμεßται τη μετακüμιση στην πüλη, κλαßγοντας üταν αφÞνει την εξοχÞ, κοιτþντας με θαυμασμü τα καινοýργια θεÜματα κλπ. Ο ΒΟΛΟΝΤΙΑ δεν αλλÜζει στÜση, παραμÝνοντας ακßνητος μÝσα σε üλη αυτÞ την αναστÜτωση.
"Πüσοι δρüμοι, πüσα σπßτια, πüσοι Üνθρωποι! Πüσα θαυμÜσια πρÜγματα Ýχει να δει κανεßς! ΠαλÜτια για τους πλοýσιους, καλýβες για τους φτωχοýς! Αυτοκßνητα που κατεβαßνουν τους λιθüστρωτους δρüμους, πω πω, τüσο γρÞγορα, τüσο δυνατÜ! ΠΡΟΣΕΧΕ! Εßναι Ýνας καινοýργιος κüσμος. ΑλλÜ ζει σýμφωνα μ' Ýνα παλιü κανüνα: 'Θα κερδßζεις το ψωμß σου με τον ιδρþτα του προσþπου σου. Εγþ, üμως, θα σου τρþω το μισü'.
     Μπαßνουν δυο ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ, κρατþντας πολý ψηλÜ λÜβαρα με τις προσωπογραφßες του ΝΙΚΟΛΑΟΥ Β' και της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ. Παρελαýνουν και τραγουδοýν, ενüσω η οικογÝνεια κÜνει σημειωτüν:

-Πατεροýλη μας
 εδþ να μεßνεις
 οι καρποß που μαζεýουμε
 σε ταÀζουν καλÜ
 εσý τρως, εμεßς λιμοκτονοýμε
 και των δυü μας τα στομÜχια πρÞζονται
 εσý κÜθεσαι στο παρÜδεισο
 εμεßς εßμαστε σα δοýλοι στη κüλαση.

-ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! ΖΗΤΩ! (εν χορþ)
    
     Οι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ βγαßνουν.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: ¸τσι, ο πατÝρας Βλαντßμιρ πρÝπει ν' αφÞσει την ελεýθερη, πανοýργα ζωÞ του δÜσους που Þξερε κι αγαποýσε -τις παγßδες που Ýβαζε τα βρÜδια, τους λαγοýς που τσιτσßριζαν στη σοýβλα, που Þταν τüσο νüστιμοι γιατß τους εßχε κυνηγÞσει παρÜνομα στα κτÞματα του αφεντικοý του- και να επωμισθεß τα προλεταριακÜ βÜρη. Γυμνüς απü τη μÝση και πÜνω, δεμÝνος στη μηχανÞ του, ο πατÝρας Βλαντßμιρ ανακαλýπτει κÜτι που þς τüτε αγνοοýσε στα βÜΘη του παρθÝνου δÜσους: Εßναι μüνος του. Το τραγοýδι του δÜσους του, Ýχει χαθεß μÝσα στην υποχθüνια οχλοβοÞ, το τσεκοýρι του σκουριÜζει παραπεταμÝνο στην αποθÞκη, μετÜ βßας μπορεß πια να κüψει λßγα κλαρÜκια για να ζεσταθοýν το χειμþνα. ΜÝσα σε μια σιδερÝνια μοναξιÜ, ανÜμεσα σε χιλιÜδες ανθρþπους, ανακαλýπτει Ýνα νÝο κüσμο, μια νÝα συγκßνηση: Το σýντροφο.
"Η μηχανÞ καταπßνει τους ανθρþπους, ενωμÝνους και μη. ΑλλÜ ο πατÝρας Βλαντßμιρ τρυπÜει το δÜχτυλü του με μια σκουριασμÝνη καρφßτσα. ΣκουριÜ; Ποιος εßχε ακοýσει ποτÝ κÜτι τÝτοιο στο δÜσος, üπου το μεγÜλο τσεκοýρι Ýλαμπε καθþς Ýκοβε, με τη λεπßδα του να διαγρÜφεται καθαρÜ, σαν καμπýλη ποταμοý; ΣκουριÜ. Πυρετüς. ΚατÜρα στο αßμα. Του πÜνε εικüνες. Οι παπÜδες βροντοφωνÜζουν τις προσευχÝς που τους πλÞρωσαν να πουν.
     Οι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ξαναγυρßζουν, ντυμÝνοι σα πανοýργοι Ρασποýτιν.
"Εßναι μÜταιο. Δεν υπÜρχει πενικιλßνη, εßναι μÜταιο. ΕξασθÝνηση. ΠαραλÞρημα. ΘÜνατος.
     Νεκρþσιμη μουσικÞ, αλλÜ σε ανÝμελο ρυθμü. ΒγÜζοντας τα επßσημα ροýχα τους, οι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ μετατρÝπονται σε τραυματιοφορεßς που απομακρýνουν τον ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΒΙΤΣ πÜνω σ' Ýνα φορεßο. Στο δεξß Üκρο της σκηνÞς συναντοýν δυο ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ που σπρþχνουν Ýνα φÝρετρο απü ξýλο πεýκου. Ρßχνουν μÝσα το πτþμα του ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΒΙΤΣ και φεýγουν üλοι.
   "Η ρημαγμÝνη οικογÝνεια αρχßζει τþρα να γνωρßζει τη φτþχεια. ΠουλÜνε τα ÝπιπλÜ τους, δε τα χρειÜζονται στο μικρü διαμÝρισμα της μεγαλοýπολης. Η μητÝρα δÝχεται υπενοικιαστÝς . Η μητÝρα πλÝνει τα ροýχα Üλλων. Το μικρü διαμÝρισμα γßνεται μικρüτερο. Η Λουντμßλα κι η ¼λγα ζωγραφßζουν κουτιÜ που μπαßνουν μÝσα σε μεγαλýτερα κουτιÜ, σα μπαμποýσκες. Ο Βολüντια τα παραδßδει στους πελÜτες καθþς πηγαßνει στο σχολεßο του.
     Οι ΥΠΕΝΟΙΚΙΑΣΤΕΣ πηγαινοÝρχονται μεταξý της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΑΛΕΞΕΓΙΕΒΝΑ και των ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ, κρεμωντας τα πλυμμÝνα τους ροýχα σ' Ýνα σχοινß. Τα ΚΟΡΙΤΣΙΑ ζωγραφßζουν με πολλÞ εργατικüτητα. Ο ΒΟΛΟΝΤΙΑ σταυρþνει και ξεσταυρþνει τα χÝρια μηχανικÜ, με τις παλÜμες τεντωμÝνες.
   "Η πüλη, üμως, βρßσκεται σε αναβρασμü, στο ναυτικü γßνεται ανταρσßα. Ταραξßες! ΕπανÜσταση! Μαζεýεται κüσμος, κρατþντας ψηλÜ πλακÜτ με διÜφορα αιτÞματα. Υπερασπßζονται τον πατεροýλη τους, τραγουδοýν γι' αυτüν. Τους απαντοýν τα üπλα, οι ΚοζÜκοι επιτßθενται, κÜνοντας αυτü στο οποßο διακρßνονται, αριστερü! δεξß! αριστερü! δεξß! αριστερü! δεξß! ¾στερα, Ýρχονται μÞνες με μεγÜλες απεργßες, εργοστÜσια κλειστÜ, εργÜτες αδιÜλλακτους, αιτÞματα, παραχωρÞσεις, περισσüτερα αιτÞματα, περισσüτερες παραχωρÞσεις, περισσüτερα αιτÞματα, περισσüτερους ΚαζÜκους. Ο ΛÝνιν παßζει σκÜκι δßπλα σ' Ýνα ρολüι στη Ζυρßχη. ¸ρχεται η ΕπανÜσταση! ¸ρχεται η ΕπανÜσταση στη Ρωσßα!
     Ενüσω μιλÜει ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ, οι αντßστοιχες εικüνες προβÜλλονται γρÞγορα πÜνω στους ηθοποιοýς που βρßσκονται επß σκηνÞς. Αυτοß αντιδροýν αρχικÜ τρομαγμÝνα και ýστερα πανικοβλημÝνα, βγαßνουν απü τη σκηνÞ. ΜÝνει μüνο ο ΒΟΛΟΝΤΙΑ, που Ýχει ξαναπÜρει τη στÜση αγßου. Ακοýγονται δυνατÝς τυμπανοκρουσßες. Τα φþτα σβÞνουν.

ΣκηνÞ ΙΙ
     Απü το δεξß Üκρο της σκηνÞς, μπαßνει Ýνας ΚΗΡΥΚΑΣ ντυμÝνος σαν κλüουν, χτυπþντας Ýνα χÜλκινο τýμπανο. Τον ακολουθεß μια σκüρπια πομπÞ απü φουτουριστÝς που κρατÜνε πανþ, πλακÜτ με αιτÞματα κλπ. ¸να ζευγÜρι απροσδιüριστα παρÜξενων ΧΩΡΙΚΩΝ (οι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ με νÝα μεταμφßεση), Ýνα αγüρι που τρÝχει σφυρßζοντας με μια σφυρßχτρα και φωνÜζοντας:

"¸ρχονται οι φουτουριστÝς! ´Ερχονται οι φουτουριστÝς!"
     Οι ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΤΕΣ συζητοýν μεγαλüφωνα αλλÜ χαροýμενα μεταξý τους. ¸νας-δυο κουβαλοýν χρþματα και καβαλÝτα, που ετοιμÜζονται να στÞσουν για να ζωγραφßσουν το κοινü. Δßπλα τους περπατÜ με μεγÜλο διασκελισμü ο ΜΑΡΙΝΕΤΤΙ, φορþντας Ýνα δερμÜτινο σακÜκι, παντελüνι γκολφ και κÜσκα αεροπüρου. ΚουβαλÜει Ýνα μεγÜλο πανþ σε ροδßτσες, üπου εßναι γραμμÝνη η φρÜση "Το μÝλλον δουλεýει", την οποßα επαναλαμβÜνει στα ιταλικÜ.
     Η εßσοδος üλων αυτþν των προσþπων συνοδεýεται απü το εμβατÞριο του "Καρυοθραýστη" του Σοστακüβιτς. Το ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΤΩΝ εßναι γραμμÝνο βÜσει αυτÞς της μελωδßας. ΦωνÝς, μεμονωμÝνες:
-Εßναι το Μινσκ;
-Εßναι το Πινσκ;
-Ποý στο καλü εßμαστε;
-Τß σημασßα Ýχει; ¸χουν δημαρχεßο;
-Ε, εσεßς εκεß πÝρα! ´Εχετε δημαρχεßο στην πüλη σας;
-Να πÜει στα κομμÜτια το δημαρχεßο. Ποý εßναι η ταβÝρνα;
-Να πÜει στα κομμÜτια η ταβÝρνα. Ποý εßναι τα κορßτσια;
-Μια στιγμÞ! Ποý εßναι ο Μαγιακüφσκη;
-Ο πολυαγαπημÝνος μας Βολüντια;
-'Αμα βρεßτε τα κορßτσια, θα τον βρεßτε κι αυτüν.
-(Γουργουρßζοντας) ΑγαπητÝ Βολüντια!
-¼μορφε Βολüντια!
-Δε θα με βοηθÞσεις να μεταφÝρω αυτÞ τη καρδÜρα στη κορυφÞ αυτοý του ψηλοý, ψηλοý λüφου;
ΝΤΕÚΒΙΝΤ ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: ΕντÜξει, αρκετÜ. Μα, ποý εßναι; ΠρÝπει να τηρÞσουμε το χρονοδιÜγραμμÜ μας. Θ' αναγκαστοýμε να ξεκινÞσουμε χωρßς αυτüν. Φßλοι, συμπολßτες, επιτρÝψτε μου...
-Περßμενε!
-Να 'τος, Ýρχεται!
     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ μπαßνει πÜνω σ' Ýνα σιδηροδρομικü καροτσÜκι που το σπρþχνει Ýνας ΑΧΘΟΦΟΡΟΣ. ΦορÜει καπÝλο κι Ýνα πρÜσινο αδιÜβροχο, απü μÝσα, φορÜει μια Ýντονα κßτρινη πουκαμßσα, χωριÜτικου στυλ. ΚρατÜει μια μικρÞ βαλßτσα και κοιτÜει μπροστÜ με αγωνßα.
-Βολüντια!
-Δüξα τω Θεþ!
-Τß στο καλü Ýπαθες;
-Ετοιμαζüμασταν πια ν' αρχßσουμε.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΝτÝιβιντ! ΒÝλια! Να 'σαστε επιτÝλους! Τι κωλομπÝρδεμα...
ΝΤΕÚΒΙΝΤ ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: Δε πειρÜζει. ¸λα κÜτω, δωσ' το μου. ΠρÝπει να ξεκινÞσουμε τη παρÜσταση.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Δε θα πιστÝψεις ποτÝ τι συνÝβη...
ΧΛΕΜΠΝΙΚΩΦ: Εßμαι σßγουρος γι' αυτü.
ΝΤΕÚΒΙΝΤ ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: ΒιÜσου τþρα, Βολüντια, βιÜσου.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Μα, που εßναι το δημαρχεßο;
ΧΛΕΜΠΝΙΚΩΦ: Δυστυχþς, αυτÞ η μητρüπολη δεν Ýχει δημαρχεßο, αλλÜ, δüξα τω Θεþ, Ýχει ταβÝρνα. Θα δþσουμε τη παρÜσταση μας al fresco.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τι; Εδþ μÝσα;
ΚΑΜΕΝΣΚΗ: ¼πως βλÝπεις, η φÞμη μας Ýχει φτÜσει εδþ πριν απü μας (δεßχνει το κοινü). Διακüσιοι αγροßκοι που περιμÝνουν να χÜψουν ü,τι τους ποýμε.
ΝΙΚΟΛΑÚ ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: Στο 'πα, ΝτÝιβιντ, Þταν τρÝλα να συνεχßσουμε τη περιοδεßα μας σχεδüν þς το φθινüπωρο. Εßμαστε τυχεροß που δεν Ýχει ακüμα χιονßσει.
ΧΛΕΜΠΝΙΚΩΦ: Με τη τýχη που Ýχουμε, θα συμβεß κι αυτü.
ΚΑΜΕΝΣΚΗ: Και με τη ποιÞσÞ σου θα βγοýμε Ýξω να δοýμε.
ΑΣΕΓΙΕΦ: ΚÜτω απü το τρελü φεγγÜρι, Βασßλη.
ΝΙΚΟΛΑÚ ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: Με τον Μαγιακüφσκη να του ουρλιÜζει.
ΝΤΕÚΒΙΝΤ ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: ΕντÜξει, ας οργανωθοýμε. ΚαμÝνσκη, θ' αρχßσεις με την ομιλßα σου για την αεροδυναμικÞ.
ΚΑΜΕΝΣΚΗ: Αστειεýεσαι, ΝτÝιβιντ; Χωρßς πßνακα και κιμωλßα; Ποý θα γρÜψω τις εξισþσεις μου;
ΝΤΕÚΒΙΝΤ ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: (Σπρþχνοντας τον ΚαμÝνσκη προς τα 'μπρος) ΚÜν' τη χωρßς εξισþσεις!
     Ακοýγεται ρυθμικÞ κραυγÞ: "Φου-του-ριστÝς! Μαγια-κü-φσκη! Μα-για-κüφσκη!" Ο ΚΑΜΕΝΣΚΗ αποσýρεται διστακτικÜ.
ΧΛΕΜΠΝΙΚΩΦ: Φαßνεται πως θÝλουν απü τþρα τον σταρ μας.
ΝΤΕÚΒΙΝΤ ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: Βολüντια, που εßσαι; Θα μας λυντσÜρουν!
     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ προχωρεß μπροστÜ, φορþντας τη κßτρινη πουκαμßσα του.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Απευθýνεται στους Üλλους) Εν πÜση περιπτþσει, πþς λÝγεται αυτÞ η πüλη;(Απευθυνüμενος προς το κοινü) Πολßτες, συμπολßτες του ΚοσμογκρÜντ, γιατß Ýτσι σας αποκαλþ, πολßτες της πüλης του μÝλλοντος! Εμεßς, οι ΦουτουριστÝς, Þρθαμε σ' εσÜς για να σας αναγγεßλουμε τον 20ü αιþνα. Αυτüς εßναι ο αιþνας μας, χωρßς λουλοýδια, χωρßς δÜκρυα, χωρßς κηδεßες. ¸χουμε τελειþσει οριστικÜ με το μουχλιασμÝνο πτþμα του Ρομαντισμοý, με τη σαπßλα του Συμβολισμοý, με τη δυσωδßα της ΠαρακμÞς! ¼λα αυτÜ Ýχουν πια καταργηθεß! Δε θα Ýχουμε πια ημßφωτα κι ονειροπολÞσεις, αναστεναγμοýς και σκιÝς, θα πÜψουμε ν' αγαποýμε τη σýφιλη και να λατρεýουμε την αυτοκτονßα. Δε θα Ýχουμε πια ραβασÜκια να πηγαινοÝρχονται με τους υπηρÝτες, οýτε μονüκλ στην üπερα, οýτε χοροýς μεταμφιεσμÝνων, οýτε παιχνßδια στα χιüνια. Τßποτα πια απ' αυτü το καταρρÝοντα, ειδεχθÞ, τρεμÜμενο, βλακþδη, φλýαρο κατακερματισμÝνο, λüφο απü σκατÜ του παρελθüντος. ¼λ' αυτÜ τÝλειωσαν, μ' ακοýτε;
     "Στ' üνομα της ελπßδας, της προüδου, της επανα..., χμ! της απüδοσης. Δια της παροýσης ανακηρýσσω τη ταχýτητα, το φως, την ισχý, τη δýναμη, την ελευθερßα, το μÝλλον! Πολßτες, Ýχετε δει ποτÝ σας μιαν ισχý να χαμογελÜ; ΜιλÜω σοβαρÜ. ¸χετε ιδÝα για τη ποßηση του ηλεκτρισμοý, την ομορφιÜ των αλληλÝνδετων μοχλþν, τη λαμπρüτητα των δασþν απü καμινÜδες ενüς εργοστασßου, που φÝγγουν στο νυκτερινü ουρανü, διþχνοντας τα Üστρα σα πρüβατα, ανοßγοντας τα ουρÜνια μ' Ýνα μηχÜνημα οξυγονοκüλλησης;
     "Τß σüι Üνθρωποι εßστε; Δε βλÝπετε πως διψÜω; Δþστε μου λßγο απ' αυτü, üχι, Ýνα καθαρü ποτÞρι παρακαλþ, μπρÜβο παιδß μου, πÜρε για το κüπο σου.
     "Πολßτες, πßνω στην υγειÜ σας (πßνει). Δεßτε πþς εßσαστε, βουτηγμÝνοι στη λÜσπη þς τα γüνατα, βουτηγμÝνοι στα χρÝη þς το λαιμü, βουτηγμÝνοι στο αλκοüλ þς τα μποýνια. ¸τσι δεν εßναι;
     "Δþστε μου, σας παρακαλþ, ακüμα λßγο, ευχαριστþ.
     "Σýντροφοι -θÝλω να πω, αγαπητοß μου- αν Ýβρεχε βüτκα, δε θα Üλλαζε οýτε ο καιρüς, οýτε τα προσωπÜ σας. Εδþ, εßμαστε απλþς ποιητÝς, μ' Ýνα-δυο τσαρλατÜνους σαν εμÝνα. ΘÝλετε ν' ακοýσετε λßγη ποßηση; Αγαπητοß αγροßκοι. Ξεβουλþστε τ' αυτιÜ σας ως εξÞς: (Στρßβει το δÜχτυλü του μεσα στο αυτß και ξεφουσκþνει απüτομα τα μÜγουλÜ του κÜνοντας θüρυβο). Σαν ν' ανοßγετε σαμπÜνια.(ΑπαγγÝλλει).

Ει
ΤζÝντλεμεν!
Ωραιοπαθεßς
ατÜραχοι απü ανοσιοýργηματα
σφαγÝς
αιματοχυσßες
και συμφορÝς

Ýχετε δει
ü,τι πιο φοβερü υπÜρχει:
το πρüσωπü μου
üταν
εßμαι
τελεßως Þρεμος;

Και νιþθω
αυτü το "εßμαι"
πολý μικρü για 'μÝνα
να μη μπορεß να με χωρÝσει.

Εμπρüς!
Ποιος μιλÜει;
ΜητÝρα;
Εσý 'σαι μητÝρα;
Ο γιüς σου εßναι ωραßα Üρρωστος!
ΜητÝρα,
η καρδιÜ τουκαßγεται!
Να πεις της Λιοýδας, να πεις της ¼λιας
üτι ο αδελφüς τους δε μπορεß
να δραπετεýσει απ' αυτÞ τη νεκρικÞ πυρÜ.
ΚÜθε λÝξη
που φτýνω
απü το κολασμÝνο στüμα μου
πετÜγεται Ýξω
σαν μια γυμνÞ πουτÜνα
απü φλεγüμενο μπορντÝλο
Δεν μπορεßς
να πηδÞξεις Ýξω απ' τη καρδιÜ σου!

ΠÜνω απ' του χρüνου τις βουνοκορφÝς
Ýρχεται ο Ýνας που δε βλÝπει κανÝνας
φÝρνοντας τελετουργικÜ
το ακÜνθινο στÝμμα της ΕπανÜστασης
στο λιμασμÝνο Ýτος
χßλια εννιακüσια δεκÜξι!

Βρßσκομαι üπου βρßσκεται ο πüνος
¸χω τον εαυτü μου σταυρþσει
σε κÜθε σταλαγματιÜ
αυτοý του ποταμοý δακρýων
που εßναι ο Γαλαξßας.
¸χω καυτηριÜσει τον οßκτο
χßλιες Βαστßλες Ýχω εκπορθÞσει
κι üταν, κüκκινοι απ' το ξεσηκωμü
θα 'ρθεßτε να υποδεχτεßτε το σωτÞρα σας
ελεýθερη θα ξεριζþσω τη ψυχÞ μου
σφυροκοπþντας τη θα τη πλατýνω
και θα την απλþσω
πÜνω απ' τη παντιÝρα
των αγþνων σας.

     (Θορυβþδης αντßδραση).
     "Ορßστε! Αυτü εßναι ο Φουτουρισμüς για σας. -Λßγη βüτκα για τον ποιητÞ-! Χαροýμενοι Üνθρωποß μου, τß Ýχετε να πεßτε;

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΤΩΝ

         
(¼λοι μαζß)

Εßμαστε οι φουτουριστÝς
προÜγγελοι ενüς γενναßου νÝου κüσμου
εßμαστε οι φουτουριστÝς
με σηκωμÝνες τις λαμπρÝς ατρüμητες παντιÝρες

ΜετρημÝνες εßναι της τυραννßας οι μÝρες
σε λßγο τελειþνει η βασιλεßα της
τα σÜλια τους γλýφουν οι λακÝδες
και σαν ποντßκια εγκαταλεßπουνε το θρüνο

ΜÝσα στις μπüτες τους τρÝμουν οι ΚοζÜκοι
μπροστÜ στη μαζικÞ επÝλαση
ο λαüς καβαλÜει τþρα τ' Üλογα
τþρα οι μÜζες σÝρνουν το χορü

Ποý εßναι οι γιοß σου Πατεροýλη
üλα σου τα μαχαßρια τα 'χουν κλÝψει
Ýχουν λουφÜξει περιμÝνοντας πüτε να κüψουν
και τις εννιÜ μακÜριες ζωÝς σου

Το μÝλλον Ýχει γραφτεß στον ουρανü
με γρÜμματα λαμπρÜ και πýρινα
üταν η λευτεριÜ κι η αλÞθεια αναγγÝλουν
το τÝλος κÜθε αυτοκρατορßας (απü την αρχÞ)

     Ανεμßζουν κßτρινες σημαßες, κουνιοýνται κßτρινα μαντÞλια. Ακοýγεται Ýνα διαπεραστικü σφýριγμα, που συνοδεýεται απü Ýνα ακüμα ηχηρüτερο χορωδιακü "Ο Θεüς σþζοι τον ΤσÜρο". Μπαßνουν οι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ, ντυμÝνοι σα ΚΟΖΑΚΟΙ, κραδαßνοντας κνοýτα κι αστυνομικÜ κλομπ. ΟΙ ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΤΕΣ διασκορπßζονται γρÞγορα. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ βρßσκεται μüνος, παγιδευμÝνος απü Ýνα Ýντονο φως, καθþς η υπüλοιπη σκηνÞ σκοτεινιÜζει. Οι ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ τον δÝνουν πισθÜγκωνα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΒÝλια, ΝτÝιβιντ... περιμÝνετε! ¸χει γßνει κÜποιο λÜθος...

     Τα φþτα σβÞνουν.

ΣκηνÞ ΙΙΙ
     Φωτßζεται το πÜνω μÝρος της σκηνÞς, δεßχνοντας μαýρα κÜγκελα πÜνω σ' Ýνα γκρι φüντο. Ακοýγεται ο ρυθμικüς Þχος απü μπüτες που πλησιÜζουν, χτυποýν τα τακοýνια στο πÜτωμα σταματþντας κι απομακρýνονται. Φωτßζεται το κÜτω μÝρος της σκηνÞς, δεßχνοντας τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ μüνο του, με στüλη κρατουμÝνου. Κρυþνει. Η σκηνÞ εßναι Üδεια. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ βγÜζει Ýνα ξεροκüμματο απ' τη τσÝπη του. Το κοιτÜζει για þρα, αφαιρεß κÜτι απ' αυτü προσεκτικÜ και το δαγκþνει στην Üκρη. ΜασÜει με μια ανÜμεικτη Ýκφραση πüνου, αηδßας κι ευγνωμοσýνης.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τα δüντια μου χÜλασαν εδþ μÝσα. Δε θα ξαναχαμογελÜσω πια. ΑυτÞ εßναι η απüφαση για το νÝο χρüνο. (ΨÜχνει τα οýλα του με τη γλþσσα).Τους βλÝπεις στα καφενεßα, να γλýφουν πÜντα τα οýλα τους. ΑφÞνουν Ýνα-Ýνα τα δüντια τους πÜνω σε κÝικ με ροýμι. ΚÝικ με ροýμι... (ΕλÝγχει πιο προσεκτικÜ δüντια κι οýλα και φτýνει). ΧÜλασαν και τα μÜτια μου. Ηλιαχτßδες, μικρÝς üμορφες ηλιαχτßδες, ποý εßσαστε γλυκιÝς μου; Σας εßδα χθες... χθες Þταν; Τß πÜει να πει χθÝς; Ρωσßα, εßσαι τüσο απÝραντη! (Ανοßγει πλατιÜ τα μπρÜτσα). 'Απειρα πλοýτη μÝσα σ' Ýνα μικρü δωμÜτιο. (Τα μπρÜτσα πÝφτουν Üτονα στα πλευρÜ, παßζει με τα κουμπιÜ της πουκαμßσας του). 'Απειρα κÝικ με ροýμι... Πεταλοýδες! Κοßτα, χιλιÜδες! Κοκκινοκßτρινες, κοκκινüμαυρες... Ω, πüσες εßναι! ΚαθÞστε στους þμους μου, γλυκιÝς μου, καθÞστε σαν Üγγελοι, υπÜρχει χþρος για üλες σας. (Κλεßνει εκστατικÜ τα μÜτια, ανοßγει τα μπρÜτσα, γουβþνει τις παλÜμες). ΚαθÞστε πÜνω στα μπρÜτσα μου, ελÜτε στα χÝρια μου, καθÞστε στα μÜτια μου, στα μαλλιÜ μου. Φωτßστε με σαν αστερισμü... Ω, εßμαι Θεüς, üλα μου τ' αγγελÜκια χτυποýν τα φτερÜ τους στο πρüσωπο μου... Μην ανησυχεßτε, γλυκιÝς μου, δε θα σας πειρÜξει αυτÞ η μικρÞ φωτßτσα. (Τεντþνει μπροστÜ τα χÝρια). ΑυτÞ η ωραßα φωτßτσα, κÜτω ακριβþς απü μας... αυτÜ τα φρÝσκα αβγÜ που μας φÝρνουν... αυτÜ τα μικρÜ κÝικ με ροýμι... Χα, χα, χα, μη με γαργαλÜτε, üχι κÜτω απü τη μýτη, δε βλÝπετε üτι τα μπρÜτσα μου Ýχουν γεμßσει, μη με κÜνετε να φτερνιστþ, üχι, üχι, σας παρακαλþ... (ΚουνÜει θυμωμÝνα την Üκρη της μýτης του, κρατþντας πÜντα τη προηγοýμενη στÜση. Χαλαρþνει, χαμογελÜει μακÜρια). Αχ, Ρωσßα, εßσαι τüσο μεγÜλη. (Ανοßγει ξανÜ τα μπρÜτσα). ΒλÝπεις μαμÜ, ο Βολüντια δε ξýστηκε καθüλου για Ýνα ολüκληρο λεπτü...
     Ακοýγεται μια σφυρßχτρα. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ στÝκεται αμÝσως προσοχÞ και βγÜζει το σκοýφο του, αποκαλýπτοντας Ýνα κεφÜλι ξυρισμÝνο. Ακοýγεται να γυρßζει Ýνα κλειδß στη κλειδαριÜ μιας πüρτας. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ τρÝμει απü το κρýο. ΣιωπÞ. Ακοýγεται το κλειδß να ξαναγυρßζει στη κλειδαριÜ. Τα φþτα σβÞνουν τελεßως. Ακοýγεται ο Þχος απü Üλλες κλειδαριÝς, üλο και πιο μακρινÝς.´Ενα δυνατü φως που πÝφτει απü ψηλÜ, τον δεßχνει να κÜθεται σταυροπüδι στο κÝντρο της σκηνÞς, με το πρüσωπο ακüμα σφιγμÝνο. ΤινÜζει αμÝσως το κεφÜλι προς τη κατεýθυνση του φωτüς. Καθþς το φως χαμηλþνει σταδιακÜ, αρχßζει να τρÝμει σýγκορμος.
     Τα φþτα σβÞνουν
.


ΣκηνÞ ΙV
     Ακοýγονται δυνατοß κανονιοβολισμοß, εκρÞξεις χειροβομβßδων κλπ., ενþ παρÜλληλα το κοινü βλÝπει γρÞγορα εναλλασσüμενα αποσπÜσματα ταινιþν με σκηνÝς απü χαρακþματα. Τα φþτα ανÜβουν, δεßχνοντας Ýνα πολýμορφο θÝαμα. Στ' αριστερÜ, γýρω απü Ýνα μικρü τραπÝζι, κÜθονται οι ΧΛΕΜΠΝΙΚΩΦ και ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ, που φαßνονται εξουθενωμÝνοι. Πßσω, κÜθονται τρεις ΧΑΦΙΕΔΕΣ σε τρßα διαφορετικÜ τραπÝζια, φορþντας πανομοιüτυπες καπαρντßνες και διαβÜζοντας εφημερßδα. Το καλýτερο τραπÝζι εßναι κατειλημμÝνο απü Ýναν ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗ, που δÝχεται τις περιποιÞσεις λακÝδων και πορνþν.
     ΥπÜρχουν επßσης τρεις ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ, Ýνας κουτσüς, Üλλος κουλüς κι ο τρßτος με τρυπανισμÝνο κρανßο. Στ' Üλλα τραπÝζια, κÜθονται παßχτες τυχερþν παιγνιδιþν, χαρτοπαßχτες κλπ. Στο τοßχο, κρÝμονται εικüνες του ΝΙΚΟΛΑΟΥ και της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ, καθþς και μια μεγαλýτερη απεικüνιση του ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ. ΥπÜρχουν επßσης αφßσες σχετικÝς με το πüλεμο. Το εμπüριο ανθεß. Ο ΤΑΤΛΙΝ κÜθεται μαζß με την ομÜδα του ΕΣΕΝΙΝ, σχεδιÜζοντÜς τους Þσυχα.
     Μπαßνει ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ. Εßναι κομψÜ ντυμÝνος, κρατÜ Ýνα μπαστουνÜκι και Ýχει απü μια κοπÝλα στο κÜθε μπρÜτσο του. ΚÜθεται στο τραπÝζι των ΧΛΕΜΠΝΙΚΩΦ και ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ, αλλÜ σπρþχνει την καρÝκλα του πιο μπροστÜ απü τις δικÝς τους.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΝτÝιβιντ, ΒÝλια!

ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: Βολüντια!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Δεßτε τι δþρα σας Ýφερα (Δεßχνει τις κοπÝλες). Τß πßνετε; (Γεμßζει Ýνα ποτÞρι για τον εαυτü του και το αδειÜζει μεμιÜς). Κατευθεßαν απü το ποτÜμι, ε; ΠουλÞστε το στους Γερμανοýς και θα κερδßσουμε τον πüλεμο σε τριÜντα μÝρες. (ΚοιτÜζει προς την εικüνα του ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ μ' αηδßα). ΠουλÞστε τον κι αυτüν και θα κερδßσουμε σε δÝκα μÝρες. (¸νας απü τους ΧΑΦΙΕΔΕΣ ακουμπÜει την εφημερßδα του στο τραπÝζι και κοιτÜζει προς τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ. ¸νας Üλλος απü τους ΧΑΦΙΕΔΕΣ ακουμπÜει πιο αργÜ τη δικÞ του εφημερßδα στο τραπÝζι και σημειþνει κÜτι σ' Ýνα σημειωτÜριο).

ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: Βολüντια, σε παρακαλþ!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΞÝρω, ξÝρω. ΑγÜπα τον πλησßον σου. (Στρεφüμενος προς το ΔΕΥΤΕΡΟ ΧΑΦΙΕ). Το κατÜλαβες αυτü, Ýκτρωμα; ΑγÜπα τον πλησßον σου ως εαυτüν. (ΣτρÝφεται με θερμÞ προς τη μια απü τις κοπÝλες). ΑγαπÜ τον πλησßον σου ως εαυτüν. (ΓνÝφει προς τον ΕσÝνιν) Μια και μιλÜμε για εχθροýς, βλÝπω κÜποιον εξÝχοντα Þ κÜνω λÜθος;

ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗΣ: Ποιος εßναι αυτüς που δυσφημεß την πατρßδα;

     ¸νας απü τους ΒΕΤΕΡΑΝΟΥΣ σωριÜζεται σιωπηλÜ στο πÜτωμα.

ΕΣΕΝΙΝ: (Σηκþνεται üρθιος). ΕπιτρÝψτε μου να σας παρουσιÜσω το μεγÜλο εθνικü μας ποιητÞ, Μαγιακüφσκη. (Υποκλßνεται). Σýντροφε, τα σÝβη μου.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Με μια χυδαßα χειρονομßα). Ανταποδßδω.

ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗΣ: Εθνικüς ποιητÞς; ΠοιητÞ, μπορεßς ßσως ν' απαγγεßλεις ορισμÝνους αξιοπρεπεßς στßχους, üπως το "Ο Θεüς σþζοι τον ΤσÜρο";

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ πλησιÜζει στο τραπÝζι του ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗ, παρÜ τις προσπÜθειες των ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ και ΧΛΕΜΠΝΙΚΩΦ να τον συγκρατÞσουν. Λüγω του ýψους του, εßναι προφανÝς üτι υπερβαßνει κατÜ πολý, οτιδÞποτε Þταν Ýτοιμος να αντιμετωπßσει ο ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗΣ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Κι ßσως να θÝλεις να πεις το πατριωτικü σου λογýδριο και να δþσεις Ýνα αξιοπρεπÝς γεýμα σ' Ýνα φαντÜρο. Σýντροφε (φωνÜζει τον πεσμÝνο ΒΕΤΕΡΑΝΟ, που κÜθεται ασταθþς, Ýτσι üπως τον Ýβαλαν στην καρÝκλα του), αυτÞ η καλÞ ψυχÞ θα σου προσφÝρει το βραδινü σου φαγητü. Γκαρσüνια, ελÜτε, οδηγÞστε τον στο φαγοπüτι! (Οι ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΙ διστÜζουν, δεν κÜνουν τßποτα). Τß, δεν υπÜρχει βοÞθεια για Ýναν ανÜπηρο; (Προς τον ΕΣΕΝΙΝ) ΣεργκÝι ΣεργκÝγιεβιτς, τß λες; ´Ενα χÝρι βοηθεßας για τη Πατρßδα;

ΕΣΕΝΙΝ: (ΔιστÜζει, αλλÜ τελικÜ συγκρατεßται, χαμογελþντας) Αυτü εßναι το δικü σου κüμμα, Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς. Εγþ εßμαι ποιητÞς, δεν ανακατεýομαι με τη πολιτικÞ. Γιατß δε ζητÜς βοÞθεια απü τους φßλους σου;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΣωστÜ, μη βγÜλεις τßποτα απü την πολýτιμη ρþσικη βρþμα των νυχιþν σου, ΣεργκÝι ΣεργκÝγιεβιτς. Τß, δεν υπÜρχουν πατριþτες εδþ μÝσα; ΕντÜξει, θα τα καταφÝρουμε μüνοι μας!

     Οι ΧΛΕΜΠΝΙΚΩΦ και ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ Ýχουν σηκωθεß και κρατÜνε τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, παρÜ τις διαμαρτυρßες του.

ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: ΤρελÜθηκες, Βολüντια;

ΧΛΕΜΠΝΙΚΩΦ: Αυτü το μÝρος εßναι γεμÜτο χαφιÝδες. ΚÜτσε κÜτω και σταμÜτα να το κÜνεις θÝμα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Προς το ΒΕΤΕΡΑΝΟ) Σýντροφε! Σýντροφε...

     Σ' Ýνα νεýμα του ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗ, οι ΧΑΦΙΕΔΕΣ βγÜζουν Ýξω τους ΒΕΤΕΡΑΝΟΥΣ. Ο ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ Ýχει πÝσει με το πρüσωπο πÜνω στο τραπÝζι του. ΜεταφÝρεται Ýξω απü δυο σερβιτüρους.

ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗΣ: ΒÜλε το λογαριασμü τους στο δικü μου!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (¸χει οδηγηθεß πßσω στο τραπÝζι του). Ο λογαριασμüς τους Ýχει Þδη μπει στο δικü σου, σýντροφε, αλλÜ θα χρειατεß να δþσεις το τομÜρι σου για να ξεπληρþσεις.

ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗΣ: Τι δυσÜρεστος Üνθρωπος. Και πολý απρεπÞς. (Προς τον ΕΣΕΝΙΝ) ΚαλÝ μου Üνθρωπε, εßσαι ποιητÞς, εßπες; Για ν' ακοýσουμε λßγους στßχους απü σÝνα. (ΓνÝφει στους ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΥΣ να εφοδιÜσουν το τραπÝζι του ΕΣΕΝΙΝ με ποτÜ).

ΕΣΕΝΙΝ: (Νιþθοντας απÝχθεια απü την üλη σκηνÞ, αλλÜ αποδεχüμενος το θρßαμβü του επß του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ). ¼χι, ευχαριστþ, δε νομßζω ... κÜποια Üλλη στιγμÞ, ßσως.

     ¼λοι οι θαμþνες του καφενßου, εκτüς απü τους χαρτοπαßχτες (που εßναι απορροφημÝνοι απü τις δουλειÝς τους), φωνÜζουν: "ΕσÝνιν! ΕσÝνιν!" Ο ΕΣΕΝΙΝ υποχωρεß με μετριοφροσýνη και απαγγÝλει:

Ναι Ýτσι Þταν γραφτü.
Για πÜντα να 'χω απαρνηθεß
σπßτι και χωρÜφια
και ποτÝ πια να μη θροÀσει
πÜνω απ' το κεφÜλι μου
γαλÞνιος ο κýματισμüς της λεýκας.
ΧÜμω θα σωριαστεß η παλιÜ καλýβα
πÜει καιρüς που πÝθανε ο σκýλος
κι εγþ εßμαι καταδικασμÝνος να πεθÜνω
σε κÜποιον απ' τους ανεμοδαρμÝνους
δρüμους της Μüσχας.
Και üμως θα μ' αρÝσει
ΚαταλασπωμÝνος, καταραμÝνος
βρωμþντας και ζÝχνοντας
σκεπασμÝνος απü σωροýς φρÝσκου χιονιοý.

ΑποχαυνωμÝνη κοιμÜται η Ασßα
στους χρυσωμÝνους τροýλους της
και üπως λÜμπει το φεγγÜρι
ο διÜβολος μüνο ξÝρει πως γυαλßζουν.

Με κρεμασμÝνο το κεφÜλι
παραπατþ στο καλντερßμι
μÝχρι τη γνþριμη ταβÝρνα.
Χαμüς και ουρλιαχτÜ σ' αυτÞ την τρþγλη
κι üλη τη νýχτα þς το πρωß
θα φτýνω τους στßχους μου
στη ποδιÜ κÜθε πουτÜνας
απολαμβÜνοντας το θαυμασμü
κλεφτþν κι Üλλων χειρüτερων.

ΒροντοχτυπÜει η καρδιÜ μου,
πÜει να σπÜει το κεφÜλι μου
þσπου μια κραυγÞ σÝρνεται
απ' τα κατÜξερα και πυρωμÝνα χεßλη:
"Εßμαι κι εγþ Ýνας απ' τους χαμÝνους
δεν Ýχει επιστροφÞ
για το καταραμÝνο".

ΧÜμω θα σωριαστεß η παλιÜ καλýβα
πÜει καιρüς που πÝθανε ο σκýλος
κι εγþ εßμαι καταδικασμÝνος να πεθÜνω
εδþ, μÝσ' στην ταβÝρνα "Η Μüσχα"!

     (ΠαρατεταμÝνα χειροκροτÞματα).

ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗΣ: (Επικροτþντας θορυβωδþς). ΜπρÜβο! ΜπρÜβο! Να τι αποκαλþ πραγματικÞ ποßηση.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (ΠεριμÝνοντας σιωπηλÜ, þσπου να σταματÞσουν οι επευφημßες). Φαßνεται πως κερδßζεις καθημερινÜ νÝους θαυμαστÝς, ΣεργκÝι ΣεργκÝγιεβιτς.

ΕΣΕΝΙΝ: Κι εσý νÝους φßλους.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Καλýτερα τÝτοιους φßλους παρÜ τÝτοιους θαυμαστÝς.

ΕΣΕΝΙΝ: ΥπÜρχει η Ýννοια "πÜρα πολλοß φßλοι", Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς. Υποδηλþνει Ýλλειψη τακτ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ¼πως υπÜρχει κι η Ýννοια "πÜρα πολλοß θαυμαστÝς". Υποδηλþνει Ýλλειψη καλοý γοýστου. (ΚοιτÜζει προς το ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΗ). Για να μη πω Ýλλειψη ευπρÝπειας.

ΤΑΤΛΙΝ: Μαγιακüφσκη! Τß θα Ýλεγες για κÜτι δικü σου;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τατλßν. Δεν εßμαι ο κατÜλληλος Üνθρωπος γι' αυτü.

ΤΑΤΛΙΝ: Δεν το νομßζω. Η Ρωσßα εßναι τüσο μεγÜλη, þστε μπορεß να Ýχει δυο ποιητÝς. Τß λες;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ¼χι, σ' ευχαριστþ. Μυρßζει υπερβολικÜ αλκοüλ εδþ μÝσα.

ΕΣΕΝΙΝ: (ΘιγμÝνος) Δεν εßμαι υποχρεωμÝνος να επιλÝγω το ακροατÞριο μου, Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς και να εßμαι μÝλος κÜποιας σπεßρας για να τους ωθþ να με χειροκροτÞσουν. Ο λαüς μ' ακολουθεß, θÝλει να μ' ακοýει.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΘÝλει να σε κοιτÜζει, εννοεßς, μ' αυτü το ψευτο-χωριÜτικο στυλÜκι σου. Ποιüν θαρρεßς üτι κοροúδεýεις;

ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: (Ακουμπþντας το μπρÜτσο του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ). Βολüντια, αρκετÜ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τß εßναι αρκετü; Για το φßλο μας απü εδþ, τη βδÝλα, τη πρησμÝνη απü το αßμα της Ρωσßας, τß εßναι αρκετü γι' αυτüν; Και για τον Üλλο φßλο μας, το μωρολüγο, που τραγουδÜ κατ' εντολÞν, το διÜσημο εθνικü μας καναρßνι, που θÝλει να συνοδεýει με χαβιÜρι το φτηνü αλκοüλ που πßνει, τß εßναι αρκετü γι' αυτüν; Τι ωραßο ζευγÜρι που εßσαστε. ´Εχετε δει ποτÝ πιο ευτυχισμÝνο ζευγÜρι;

ΕΣΕΝΙΝ: Η Ρωσßα εßναι δικÞ μου, το καταλαβαßνεις αυτü, δικÞ μου... εσý εßσαι ΑμερικÜνος.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Μα, σε παρακαλþ, πÜρε τη. Βουτýρωσε μ' αυτÞ το ψωμß σου!

     ¼λοι üσοι κÜθονταν στα δυο τραπÝζια σηκþνονται και μÝνουν εντελþς ακßνητοι. Οι τρεις ΒΕΤΕΡΑΝΟΙ επιστρÝφουν αρτιμελεßς, φορþντας χωριÜτικα ροýχα και χορεýουν τρεπÜκ κατÜ μÞκος της σκηνÞς, παßζοντας παρÜλληλα ακορντεüν. Τα φþτα σβÞνουν.

ΣκηνÞ V

     Ακοýγεται Ýνα βιολß να παßζει Ýνα σýντομο, μελαγχολικü κομμÜτι. Τα φþτα ανÜβουν. Το διαμÝρισμα των ΜΠΡΙΚ: Ο ΟΣΙΑ, η ΕΛΣΑ, η ΛΙΛΗ. ΥπÜρχει Ýνας καναπÝς με μαξιλÜρια, Ýνα τραπÝζι για τσÜι, καρÝκλες. Διακüσμηση μικροαστικÞ, αλλÜ με μια μποεμικÞ νüτα (γιαπωνÝζικες βεντÜλιες κλπ.). ΕτοιμÜζεται τσÜι.

ΕΛΣΑ: ΞÝρω τι λÝνε γι' αυτüν, πως εßναι κομμουνιστÞς, πως ανακατεýεται σε καυγÜδες κι üτι προκαλεß κüσμο, αλλÜ στη πραγματικüτητα δεν εßναι καθüλου Ýτσι. Εßναι πολý ευγενικüς και πολý θλιμμÝνος. Και σÝβεται τους Üλλους.

ΛΙΛΗ: Δε με νοιÜζει αν εßναι κομμουνιστÞς. Εßναι φουτουριστÞς, πρÜγμα που σημαßνει πως εßν' αλÞτης. Τον εßδαμε κι αυτüν και το κüσμο του. Εßν' απλÜ κακüγουστο. Αυτü που 'πε στον ΜπÜλμοντ -γιατß δεν Ýρχεσαι στο τραπÝζι ενüς Üντρα- κι ýστερα να τον προσβÜλει κατÜμουτρα. ΥποθÝτω πως θα κÜνει το ßδιο και μ' εμÜς. Δε καταλαβαßνω γιατß επÝμενες να τον καλÝσουμε εδþ.

ΟΣΙΑ: ¸λα, τþρα, Λßλη, σε τß μπορεß να μας πειρÜξει; Εßναι απλÜ Ýνα παιδß με υπερβολικÞ σωματικÞ ανÜπτυξη. ΒοηθÜ την ¸λσα στις δουλειÝς και της κρατÜ το χÝρι σα σχολιαρüπαιδο. Πιθανüτατα, αυτü που χρειÜζεται εßναι Ýνα βαθý πιÜτο σοýπα. ΕξÜλλου, üλοι μιλοýνε γι' αυτüν. Εσý Þσουν αυτÞ που εßπε üτι δε θα 'ταν κακü να δεχüμαστε κüσμο σε τακτικÞ βÜση. Ε, απü κÜπου πρÝπει να ξεκινÞσεις. Γιατß üχι απü τον Μαγιακüφσκη; ΞÝρω πολλοýς που θα 'θελαν να 'λεγαν üτι τον τÜúσαν με τη σοýπα τους.

ΕΛΣΑ: Λßλισκα, θα του φερθεßς ευγενικÜ, Ýτσι;

ΛΙΛΗ: Να θυμüσαστε πως δεν Þταν δικιÜ μου ιδÝα. (Προς τον ΟΣΙΑ). Δε πας καλýτερα ν' ανακατÝψεις τη σοýπα;

     Ακοýγεται Ýνας θüρυβος στο κατþφλι της εξþπορτας. Η ΛΙΛΗ και η ΕΛΣΑ κÜθονται βιαστικÜ στον καναπÝ, τακτοποιþντας τα ροýχα τους. Ο ΟΣΙΑ παßρνει πüζα. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ μπαßνει μÝσα, αλλÜ στÝκεται στο κατþφλι. ΠÝφτει μια αμÞχανη σιωπÞ. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ βγÜζει Ýνα σημειωματÜριο απü την τσÝπη του, το ξεφυλλßζει, το βÜζει πßσω στη θÝση του. ΑπαγγÝλει δυνατÜ:

Μαρßα!
'Ασε με να μπω, Μαρßα
Δε μπορþ να στÝκομαι σ' αυτοýς τους δρüμους.
¼χι;
Θα περιμÝνεις
þσπου τα μÜγουλÜ μας να κρεμÜσουν
σ' Ýνα ξεδοντιασμÝνο μορφασμü
μα δε μπορεßς να δεις,
Μαρßα,
πως Ýχουμε αρχßσει κιüλας να κυρτþνουμε;
ΑγÜπη μου,
μη σε φοβßζουν
τα εκατομμýρια αγνþν ερþτων
πßσω μου σÝρνω σα χιüνι βρþμικο
μια ουρÜ κομÞτη απü αγÜπες μßζερες
που στεφανþνουνε το μÝτωπü μου
καθþς περνÜω.

Μαρßα!
Θα φυλÜω τ' üνομÜ σου
σα ποιητÞς που βρÞκε
μια λÝξη μεγαλüπρεπη üπως "Θεüς"
και μεσ' στη νýχτα τη κρατÜει
τρÝμοντας μη τη χÜσει .
Δεν εßμαι παρÜ Ýνας Üντρας
που ζητÜει το κορμß σου
üπως ο χριστιανüς ζητÜει, απλÜ,
Δος ημßν σÞμερον
Τον Üρτον ημþν τον επιοýσιον.
¹μουν κι εγþ
κÜποτε Ýνας Üγγελος
þσπου ο Παντοδýναμος
μου 'δωσε Ýνα ζευγÜρι χÝρια
σαν αυτÜ εδþ
κι Ýνα κεφÜλι σα του καθενüς
για να σκýβει και να κλαßει και να φιλÜει.

Μαρßα!
Παρακαλþ τον ουρανü
να με αφÞσεις να 'μπω.
Κανεßς δεν ακοýει.
Το σýμπαν κοιμÜται.
ΚατÜστικτο απ' τα τσιμποýρια των Üστρων,
το πελþριο αυτß του
ακουμπÜει στο 'να του πüδι.
Μοναχüς περπατþ
κεραυνοβολþντας το κüσμο
με τη δýναμη της φωνÞς μου,
üμορφος, θνητüς,
εικοσιδýο χρονþν.

     Οι ΜΠΡΙΚ εßναι αρχικÜ αμÞχανοι, αλλÜ στο τÝλος χειροκροτοýν μ' ενθουσιασμü. Μüλις τελειþνει, ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ κÜθεται δßπλα στη ΛΙΛΗ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Θα μποροýσα, παρακαλþ, να 'χω Ýνα φλυτζÜνι τσÜι;

     Η ΛΙΛΗ το σερβßρει.

ΟΣΙΑ: Εßναι... εßναι εξαßρετο! Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς, τα συγχαρητÞριÜ μου. Τι θαυμÜσιο, εκπληκτικü ποßημα. Εßσαστε ο ποιητÞς της γενιÜς μας, δε χωρεß αμφιβολßα. Οι εικüνες, σου κüβουν πραγματικÜ την ανÜσα. Μπορþ να δω, σας παρακαλþ; (Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ του δßνει το σημειωματÜριü του). Χμ, ναι. Χμ, ακοýστε αυτü εδþ. "Μια λÝξη μεγαλüπρεπη üπως "Θεüς". Τι ζÝστη και τι φρεσκÜδα, τι πρωτοτυπßα. Ακοýστε το ρυθμü αυτüν εδþ: "Το σýμπαν κοιμÜται... ΚατÜστικτο απ' τα τσιμποýρια των Üστρων... στο Ýνα του πüδι." Η προσωδßα, ξÝρεις, ο ρυθμüς. Ποιος θα το σκεφτüταν ποτÝ... εδþ, βλÝπετε, κι εδþ... Χμ, ναι. Ναι, ναι. Πολý καλü. Εξαιρετικü. ΑρκετÜ αναπÜντεχο.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Δεßχνοντας μεγÜλη προσοχÞ στη ΛΙΛΗ). ´Ωστε σας αρÝσει, ´Οσιπ Μαξßμοβιτς;

ΟΣΙΑ: Αν μου αρÝσει; Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς, σας μιλÜω πολý ειλικρινÜ, εßστε Ýνας πολý μεγÜλος ποιητÞς. Θα παραμÝνατε πολý μεγÜλος ποιητÞς ακüμα κι αν δεν ξαναγρÜφατε οýτ' Ýνα στßχο.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Εßστε πολý ευγενικüς. Ωστüσο, του λεßπει ακüμα κÜτι.

ΟΣΙΑ: Του λεßπει; Τß του λεßπει;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Μπορþ να το δω, σας παρακαλþ; Του λεßπει το πιο σημαντικü: η αφιÝρωση. (Προς τη ΛΙΛΗ). Μπορþ να το αφιερþσω σ' εσÜς; (Δε περιμÝνει την απÜντησÞ της). "Στη Λßλη Γιοýρεβνα Μπρικ". Ορßστε. Ζουκüφσκι 42, Πετροýπολη, 15 Ιουλßου του σωτηρßου Ýτος 1915, 3.15 το απüγευμα. Ορßστε. Τþρα εßναι Ýτοιμο.

ΛΙΛΗ: Εßμαι βÝβαιη πως εßναι πολý ευγενικü εκ μÝρος σας. Εßναι... εßναι Ýνα πολý ωραßο ποßημα. ΑλλÜ, αυτÞ η Μαρßα... δε θα 'πρεπε να 'ναι δικü της το ποßημα; Εßναι πολý παρÜξενο, νομßζω, ν' αφιερþνετε σε μια γυναßκα το ποßημα που 'χετε γρÜψει για κÜποια Üλλη. ΕιλικρινÜ, δε καταλαβαßνω τι γυρεýω εγþ σ' αυτü το ποßημα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΚÜνετε λÜθος, Λßλη Γιοýρεβνα. Μου επιτρÝπετε να σας αποκαλþ Λßλη; Δεν υπÜρχει λüγος να εßμαστε τüσο τυπικοß μεταξý μας. Η ´Ελσα κι εγþ εßμαστε φßλοι απü παλιÜ. Και νιþθω Þδη φßλος μαζß σας (δεßχνει τον ΟΣΙΑ και τη ΛΙΛΗ) κÜτι παραπÜνω απü φßλος. ´Οσο για το ποßημα, υπÜρχουν πολλÝς γυναßκες μÝσα του. Μια απ' αυτÝς λεγüταν Μαρßα, ναι, αλλÜ υπÜρχει και μια Σüνια και μια ΤÜνια. Δεν υπÜρχει λüγος ν' ακοýσετε üλα τ' Üλλα ονüματα. ΑλÞθεια, εßναι για üλες τις γυναßκες που Ýχω þς τþρα γνωρßσει. Εßναι για τη Γυναßκα. Κι Ýτσι, Ýδωσα σ' üλες τους Ýνα συλλογικü üνομα: Μαρßα. ΑλλÜ, δεν υποσχÝθηκα ποτÝ το ποßημα σε καμßα απ' αυτÝς. ´Ως τþρα, το ποßημα δεν ανÞκε ποτÝ σε καμßα και τþρα ανÞκει σ' εσÝνα. ΒλÝπω üτι εσý Þσουν αυτÞ που με ενÝπνευσε απ' την αρχÞ. Γι' αυτü, σε παρακαλþ, πÜρ' το, δεν Ýχει πουθενα αλλοý να πÜει.

ΛΙΛΗ: Αυτü εßναι πολý κολακευτικü, Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς κι εßμαι βÝβαιη üτι το εννοεßς αυτü που λες. ´Ισως, üμως, να βρεις αýριο κÜποια καταλληλüτερη και να μετανιþσεις που 'χεις δþσει το ποßημα σου σε κÜποια που μüλις γνþρισες, Ýτσι δεν εßναι;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Αντßθετα, Λßλη Γιοýρεβνα -Λßλη- το ποßημα αυτü εßναι γραμμÝνο για σÝνα κι εßμαι σßγουρος üτι σε Þξερα ανÝκαθεν.

ΟΣΙΑ: Λßλια, νομßζω üτι θα μποροýσες να δεχτεßς μια τÝτοια τιμÞ με πιο καλÞ διÜθεση, Ýτσι δεν εßναι; Ο Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς εßναι Ýνας Üνθρωπος που τιμÜ το λüγο του, εßμαι βÝβαιος γι' αυτü. Αυτü το ποßημα εßναι θαυμÜσιο. Τ' üνομÜ σου θα περÜσει στη ρþσικη λογοτεχνßα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Παßρνοντας το χÝρι της ΛΙΛΗ και κοιτÜζοντÜς την κατÜματα). Σε παρακαλþ, Βολüντια. ´Ολοι με φωνÜζουν Βολüντια.

ΟΣΙΑ: ΑυτÞ εßναι ειδικÞ περßσταση. ´Ελσα, ποý 'ναι το καλü κüκκινο κρασß; Ας βγÜλουμε τα γλυκÜ.

     Ο ΟΣΙΑ κι η ΕΛΣΑ βγαßνουν. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ πλησιÜζει περισσüτερο τη ΛΙΛΗ, ψιθυρßζοντÜς της. Εßναι Ýτοιμοι να φιληθοýν. Τα φþτα χαμηλþνουν, αφÞνοντας Ýνα μüνο προβολÝα, που τελικÜ σβÞνει κι αυτüς.

ΣκηνÞ VI

     Το φως ενüς προβολÝα υψþνεται αργÜ, αποκαλýπτοντας τον ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ να κÜθεται σ' Ýνα σκαμνß, στ' αριστερÜ της σκηνÞς. Καθþς μιλÜ, το κÝντρο τη σκηνÞς φωτßζεται βαθμιαßα (ενþ το φως που πÝφτει πÜνω στον ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ χαμηλþνει σιγÜ-σιγÜ), αποκαλýπτοντας τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ να 'ναι ξαπλωμÝνος πÜνω απü τη ΛΙΛΗ, σ' Ýνα βÜθρο. ¸χει το κεφÜλι πεσμÝνο και τα μπρÜτσα απλωμÝνα μπροστÜ, ενþ η ΛΙΛΗ Ýχει το κεφÜλι ακουμπισμÝνο πßσω και τα χÝρια δßπλα στα πλευρÜ. ΜÝνουν εντελþς ακßνητοι σ' αυτÞ τη στÜση.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: ¸τσι, ο Μαγιακüφσκη ερωτεýτηκε... αλλÜ ερωτεýτηκε πραγματικÜ, üπως το πεινασμÝνο παιδß που γαντζþνεται στο στÞθος της μÜνας του, üπως κÜποιος που 'ναι αντικεßμενο γενικÞς λατρεßας επιστρÝφει την αγÜπη που δÝχεται, στο μüνο Üνθρωπο που τον περιφρονεß, üπως ο Üκαρδος εγωπαθÞς ρßχνεται στα πüδια κÜποιου Üλλου για να θαυμÜσει τη δßκη του πτþση, δηλαδÞ με μια βιασýνη τυφλÞ, μοιραßα, ακüρεστη, τερÜστια.

     "Μια τÝτοια αγÜπη, η αυτοεγκατÜλειψη ενüς ανßκανου γι' αγÜπη ανθρþπου, δε μποροýσε παρÜ να 'ναι απüλυτη. Ο Μαγιακüφσκη γαντζþθηκε πÜνω της σα το πνιγμÝνο που γαντζþνεται σ' Ýνα κομμÜτι ξýλο στη μÝση του ωκεανοý. Και, κατ' επÝκταση, Þταν εντÝλει ειλικρινÞς. ¼σο για τον ´Οσιπ Μαξßμοβιτς, Þταν αρκετÜ ικανοποιημÝνος που 'χε απαλλαγεß απü τις συζυγικÝς του υποχρεþσεις, Þταν η τÝλεια βοÞθεια για μια παρτßδα μπριτζ.
     "¼σο για τη Λßλη, που 'ταν γεννημÝνη για να φλερτÜρει κι Þξερε απολýτως πþς Ýπρεπε να χειριστεß το üλο ζÞτημα: Η αγÜπη περνοýσε απü πÜνω της σα χεßμαρρος χρυσοý που δεν Üφηνε πßσω του μÞτε Ýνα καπßκι.


ΣκηνÞ VII

     Ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ παýει να φωτßζεται. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ κι η ΛΙΛΗ παραμÝνουν μισοφωτισμÝνοι. Ακοýγεται Ýνας χτýπος σε μια ξýλινη σανßδα και, με συνοδεßα κατÜλληλης μουσικÞς, αρχßζει η ταινßα. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ πηδÜει κÜτω απü το βÜθρο κι αμÝσως μπαßνει εκατÝρωθεν της σκηνÞς μια μικρÞ ομÜδα ηθοποιþν και τεχνικþν. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ τους δßνει ζωηρÜ οδηγßες, σε παντομßμα. ¼σο προχωρεß η ΤΑΙΝΙΑ, ενοχλεßται üλο και περισσüτερο απü τις τεμπÝλικες αντιδρÜσεις τους κι απü την αδυναμßα τους να συλλÜβουν τις προθÝσεις του. Στο τÝλος, το μισü χρüνο υποδýεται τον ßδιο του τον εαυτü και την υπüλοιπη þρα τσακþνεται με τους Üλλους.

     Η ΛΙΛΗ σηκþνεται αργÜ απü το βαθρο, σα να ξυπνÜ απü Ýναν αναπαυτικü υπνÜκο και κÜνει τη τουαλÝτα της. Τη βλÝπουμε σε κοστοýμι μπαλαρßνας. Μüλις τελειþσει τις ετοιμασßες, κÜθεται ρÜθυμα, περιμÝνοντας την ατÜκα της και παρακολουθþντας χαλαρÜ την εξÝλιξη της ΤΑΙΝΙΑΣ.

     Οι σκηνÝς της ΤΑΙΝΙΑΣ εναλλÜσσονται γρÞγορα, χωρßς διακοπÞ, εκτüς απü τα συνεχÞ παρÜπονα του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ στους ηθοποιοýς και τους τεχνικοýς. Εκτüς απü τις περιπτþσεις üπου υπÜρχουν διαφορετικÝς υποδεßξεις, η δρÜση εκτυλßσσεται κÜτω απü Ýνα φως που τρεμοσβÞνει, μιμοýμενο την εικüνα των ταινιþν του βωβοý κινηματογρÜφου.


Ι. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, με καπαρντßνα, δÝχεται τις επιπλÞξεις της γυναßκας του, μιας μÝγαιρας που φορÜ τσουκÜλια και τηγÜνια στη θÝση της καρδιÜς, και τις κοροúδßες του ΦΙΛΟΥ του, που στη θÝση της καρδιÜς Ýχει τραπουλüχαρτα κι Ýνα μπουκÜλι, ενþ τον απωθεß μια ΤΣΙΓΓΑΝΑ ΠΟΡΝΗ, της οποßας προσπαθεß να ζωγραφßσει το πορτραßτο και της οποßας η καρδιÜ φαßνεται τελικÜ να εßναι Ýνα σακοýλι κÝρματα.


ΙΙ. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ τρÝχει στο δρüμο και, βλÝποντας μια αßθουσα κινηματογρÜφου, μπαßνει μÝσα. Κατεβαßνει μια οθüνη κι αρχßζει να προβÜλλεται μια ταινßα, üπου η ΛΙΛΗ υποδýεται μια μπαλαρßνα. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ ερωτεýεται αμÝσως την εικüνα της και, μετÜ το τÝλος της ταινßας, χειροκροτεß δυνατÜ τη λευκÞ οθüνη. (Αυτüς εßναι ο πρþτος Þχος που ακοýγεται ηθελημÝνα στη σκηνÞ VII, εκτüς απü τη μουσικÞ. Ταυτüχρονα, τα φþτα παýουν να τρεμοσβÞνουν). Προς μεγÜλη χαρÜ του, η εικüνα εμφανßζεται ξανÜ και μÝσα απü την οθüνη βγαßνει η ßδια η ΛΙΛΗ. Φεýγουν μαζß (τα φþτα αρχßζουν πÜλι να τρεμοσβÞνουν), αλλÜ η εκεßνη ταρÜζεται απü τη κυκλοφορßα του δρüμου. Γυρßζει πßσω, μπαßνει ξανÜ μÝσα στην οθüνη κι εξαφανßζεται, αφÞνοντας Ýναν απελπισμÝνο και σαστισμÝνο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ να στÝκεται μπροστÜ στην Üδεια οθüνη.


ΙΙΙ. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, παραληρþντας σχεδüν απü πüνο, εßναι κλινÞρης.´Ενας ΓΙΑΤΡΟΣ του γρÜφει φÜρμακα και μια υπηρÝτρια του τα φÝρνει μÝσα σ' Ýνα τερÜστιο μπουκÜλι. Η ετικÝτα του μπουκαλιοý πÝφτει στο δρüμο κι η υπηρÝτρια το τυλßγει με μια σκισμÝνη αφßσα της ΛΙΛΗ. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ απαιτεß να κρεμÜσουν την αφßσα στο τοßχο του δωματßου του. Η ΛΙΛΗ βγαßνει ξανÜ μÝσα απü την αφßσα (τα φþτα παýουν να τρεμοσβÞνουν) κι ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ πετÜγεται με φüρα πÜνω, θεραπευμÝνος. Χειρονομþντας υπερβολικÜ, περιγρÜφει την ευλογημÝνη ζωÞ που τους περιμÝνει στο μÝλλον.


ΙV. ¸να εξοχικü σπßτι. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ προσπαθεß να ψυχαγωγÞσει τη ΛΙΛΗ, δεßχνοντÜς της τις ομορφιÝς του δÜσους και προσφÝροντÜς της ροýχα και μαργαριτÜρια, αλλ' αυτÞ εκδηλþνει Ýντονη επιθυμßα για την οθüνη. Σκßζοντας Ýνα τραπεζομÜντηλο, το καρφþνει στο τοßχο, παßρνοντας διÜφορες πüζες και κÜνοντας βηματÜκια πÝρα-δþθε. Ικετεýει το ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ να της φÝρει μιαν αληθινÞ οθüνη κι αυτüς φεýγει απρüθυμα.


  1. V. Εμφανßζεται ξανÜ η ΤΣΙΓΓΑΝΑ ΠΟΡΝΗ κι απü ζÞλεια μαχαιρþνει τη ΛΙΛΗ. ´Οταν επιστρÝφει ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, βρßσκει μüνο την αφßσα της ΛΙΛΗ, μ' Ýνα μαχαßρι καρφωμÝνο στη θÝση της καρδιÜς. Η τσιγγÜνα προσπαθεß να τον φλερτÜρει, αλλ' αυτüς τη διþχνει και προσπαθεß ν' αγκαλιÜσει την αφßσα με τÝτοιο τρüπο, þστε να καρφωθεß κι αυτüς απ' το μαχαßρι. Προσπαθεß πολλÝς φορÝς, ενþ ταυτüχρονα λογομαχεß με τους τεχνικοýς, χωρßς üμως να μÝνει ικανοποιημÝνος.


ΣκηνÞ VIII

     Η δρÜση διακüπτεται απü σειρÞνες που ουρλιÜζουν. ´Ολη η σκηνÞ φωτßζεται απü δυνατοýς προβολεßς. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ κι οι Üλλοι αναστατþνονται. Η ΛΙΛΗ εμφανßζεται ξανÜ φορþντας ροýχα για την πüλη. Εßναι τρομαγμÝνη και ψÜχνει να βρει το ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ . Εμφανßζεται Ýνα πλÞθος, üπου υπÜρχουν ανακατεμÝνοι ΕΡΓΑΤΕΣ, ΝΑΥΤΙΚΟΙ και ΧΩΡΙΚΟΙ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (ΑρπÜζοντας απü το μπρÜτσο Ýναν εργÜτη) Τß συμβαßνει; Τß τρÝχει;

ΕΡΓΑΤΗΣ: Κανεßς δε ξÝρει. ΛÝν' üτι εßν' οι Γερμανοß που 'ρθαν για να ξανανεβÜσουν τον ΤσÜρο στο θρüνο.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τß; Οι Γερμανοß; ΣαχλαμÜρες! (ΑρπÜζει Ýναν ναýτη). Εσý, για πες μου, τß συμβαßνει;

ΛΙΛΗ: Βολüντια, φοβÜμαι.

ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ: (Πριν απü τη φωνÞ, ακοýγεται Ýνας χτýπος πÜνω σε αμüνι). ΕιρÞνη! (Χτýπος). Γη! (Χτýπος). Ψωμß! (Χτýπος).

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (ΕνθουσιασμÝνος κι αναστατωμÝνος ταυτüχρονα). Τ' Üκουσες αυτü; Απü ποý Ýρχεται;

ΛΙΛΗ: Δεν ξÝρω, Βολüντια, ας γυρßσουμε πßσω...

     Ακοýγεται να κροταλßζουν πολυβüλα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Πυροβολισμοß! Εßναι απü το Σμüλνυ!

ΛΙΛΗ: Βολüντια!

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ φεýγει προς τη κατεýθενση των πυροβολισμþν. Αποχωρßζεται τη ΛΙΛΗ. Στις επüμενες σκηνÝς, η ΛΙΛΗ περιπλανιÝται τρομαγμÝνη κι αβοÞθητη στο κÝντρο της σκηνÞς, ως αντßβαρο στα τεκταινüμενα.

Σμüλνυ: ¸να πλÞθος περιφÝρεται στους δρüμους, Üλλοι οπλισμÝνοι, Üλλοι εξοπλßζοντας το κüσμο.ΥπÜρχει μεγÜλη οχλαγωγßα. ΚÜποιος ουρλιÜζει "ΖÞτω ο ΤσÜρος"! και δÝχεται την επßθεση των γýρω του. ¸να τερÜστιο ομοßωμα του ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ περνÜ ανÜμεσα στο πλÞθος. Απü το στüμα του ακοýγεται ορθüδοξη λειτουργßα. Ο κüσμος το μαχαιρþνει συνεχþς με ξιφολüγχες, το σηκþνει ψηλÜ και το πετÜει μακριÜ, πÝρα απ' τη σκηνÞ, φωνÜζοντας "εεε-ο".
     Ακοýγεται Ýνα διαπεραστικü σφýριγμα. Μπαßνει ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ, ντυμÝνος σα ΚΟΜΙΣΑΡΙΟΣ, ενþ απü πßσω του μπαßνουν ΦΟΥΡΝΑΡΗΔΕΣ που σπρþχνουν τερÜστια καρβÝλια ψωμß. Τα καρβÝλια μοιρÜζονται στο πλÞθος, προς μεγÜλη ικανοποßηση üλων. Ακοýγεται πÜλι το σφýριγμα. Ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ χτυπÜ παλαμÜκια. Μπαßνουν οι ΠΟΤΟΠΟΙΟΙ, με τα χÝρια τους γεμÜτα μπουκÜλια, που περιÝχουν προφανþς ακριβÜ ποτÜ. Το πλÞθος πßνει Üπληστα κατευθεßαν απ' τα μπουκÜλια, ζητωκραυγÜζοντας, πυροβολþντας στον αÝρα κλπ. Καθþς το πλÞθος γßνεται üλο και πιο μεθυσμÝνο και χαροýμενο, αφοπλßζεται αδιαμαρτýρητα απü τους ΦΟΥΡΝΑΡΗΔΕΣ και τους ΠΟΤΟΠΟΙΟΥΣ, που βγÜζουν τα ροýχα τους, αποκαλýπτοντας απü μÝσα στολÝς ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ και ΝΑΥΤΩΝ.
     Ακοýγεται ξανÜ το σφýριγμα. Το πλÞθος σπρþχνεται, Þρεμα αλλÜ σταθερÜ, προς τα πßσω. Ακοýγεται ο ýμνος της Τρßτης Διεθνοýς, αλλÜ η χορωδßα επαναλαμβÜνει συνÝχεια το
Dies Irae. Ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ στÝκεται προσοχÞ, εντελþς Üκαμπτος. Μερικοß ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ που φοροýν ακüμα σκοýφους φοýρναρη, τους βγÜζουν αμÝσως. Μπαßνει Ýνα ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ, με τα μÝλη του να περπατÜνε σε διπλü ζυγü, χτυπþντας τýμπανα. ΣÝρνουν δυο κοýτσουρα ανεβασμÝνα πÜνω σε ρüδες και δυο μεγÜλα αχυρÝνια ομοιþματα, που παριστÜνουν το ΝΙΚΟΛΑΟ και την ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ.
     Απü πßσω, φτÜνει ο ΔΗΜΙΟΣ, κρατþντας Ýνα τσεκοýρι. Εßν' ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ. Τα κοýτσουρα στÞνονται στο κÝντρο της σκηνÞς. Μüλις βλÝπει τον ΤΣΑΡΟ και τη ΤΣΑΡΙΝΑ, το πλÞθος κραυγÜζει, αλλÜ δεν εßναι σαφÝς αν χαιρετÜ Þ αποδοκιμÜζει. Ακοýγεται üμως μια κραυγÞ
"ΚÜτω üλοι οι τýραννοι" και το πλÞθος την επαναλαμβÜνει. Τα αχυρÝνια ομοιþματα στÞνονται üρθια μπροστÜ απü τα κοýτσουρα. Εßναι δεμÝνα πισθÜγκωνα.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: (ΑρπÜζοντας τον "ΤσÜρο" απ' τα γÝνια). Σýντροφε Νικüλαε, θÝλεις να πεις κÜτι πριν πεθÜνεις; (Του τραβÜ τα γÝνια πÝρα-δþθε). ¼χι; Καλþς. Οι υποθÝσεις πρÝπει πÜντα να διεκπεραιþνονται γρÞγορα. ´Οταν δεν υπÜρχει λýση, δεν υπÜρχει λýση. (ΠÜει προς τη "Τσαρßνα"). Συντρüφισσα ΑλεξÜνδρα, Ýχεις να πεις τßποτα πριν πεθÜνεις; ¼χι, Ýχεις Þδη μιλÞσει πολý πριν. ΠροχωρÞστε στην εκτÝλεση! (Του φÝρνουν Ýνα χαρτß τυλιγμÝνο σε ρολü). "Εν ονüματι του Λαοý, του Κüμματος και του Σοβιετικοý ΚρÜτους, κα-κα-κα-κα-κα-κα-κα-κα-κα-κα, κηρýσσεστε Ýνοχοι απßστευτων εγκλημÜτων, προδοσßων, αιρÝσεων, ανισοτÞτων κι οýτω καθεξÞς, κα-κα-κα-κα-κα-κα, δια ταýτα καταδικÜζεσθε πÜραυτα στη τýχη που σας αξßζει". ´Ετοιμοι... Τþρα!

     Τυμπανοκρουσßα. Το ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ στÝκεται προσοχÞ. Ο "ΤσÜρος" κι η "Τσαρßνα" πετÜγονται πÜνω στα δυο κοýτσουρα. Η ΛΙΛΗ, που 'ει αναμειχθεß με το πλÞθος, βγÜζει μια πνιγμÝνη κραυγÞ. Ο ΔΗΜΙΟΣ φορÜ μια μαýρη κουκοýλα, κÜνοντας το σταυρü του, üπως και πολýς κüσμος απü το πλÞθος που παρακολουθεß τη σκηνÞ. ´Ενα μÝρος του πλÞθους προσπαθεß να προχωρÞσει μπροστÜ, αλλÜ του φρÜζουν το δρüμο. Ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ κÜνει Ýνα βÞμα μπροστÜ.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: Νικüλαος Ρομανþφ!

     Τυμπανοκρουσßα. Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ αποκεφαλßζεται.

ΑλεξÜνδρα Ρομανþφ!

     Τυμπανοκρουσßα. Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ αποκεφαλßζεται. Στη θÝση των κεφαλιþν τους, εμφανßζονται αμÝσως Üλλα πανομοιüτυπα κεφÜλια. Το καθÝνα απ' αυτÜ αποκεφαλßζεται με τη σειρÜ του, καθþς ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ διαβÜζει Ýνα κατÜλογο μ' ονüματα τσÜρων, απü τους Ρομανþφ þς το ΜεγÜλο ΠÝτρο.

ΑλÝξανδρος Ρομανþφ Γ´!

ΑλÝξανδρος Ρομανþφ Β´!

Νικüλαος Ρομανþφ Α´! (κλπ.)

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: (Ανοßγει διÜπλατα τα χÝρια του τη στιγμÞ που κατρακυλÜει στο πÜτωμα το τελευταßο κεφÜλι.) Λαοß üλου του κüσμου, ενωθεßτε! Δεν Ýχετε τßποτα να χÜσετε εκτüς απü τις αλυσßδες σας!

     Το πλÞθος διασκορπßζεται. Τα κοýτσουρα απομακρýνονται, αφÞνοντας πßσω τα κεφÜλια και τα πριονßδια να λερþνουν τη σκηνÞ. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ μπαßνει βιαστικÜ κουβαλþντας μια μικρÞ εξÝδρα και ανεβαßνοντας πÜνω της απευθýνεται στο κοινü.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Σýντροφοι! Ακοýστε! ΔιαταγÞ υπ' αριθμüν 1, σχετικÜ με τον εκδημοκρατισμü των τεχνþν! ΣÞμερα αρχßσαμε το μεγÜλο Ýργο της ανθρþπινης απελευθÝρωσης. ΣÞμερα σαρþσαμε τα τελευταßα βρωμερÜ υπολεßμματα του τσαρισμοý. ΣÞμερα ξεκινÜμε το μÝλλον. Συνεπþς, εν ονüματι του μÝλλοντος, κηρýσσω την κατÜργηση üλων αυτþν των τüπων üπου η ανθρþπινη διÜνοια λιμοκτüνησε και στραγγαλßστηκε: παλÜτια, γκαλερß, σαλüνια, βιβλιοπωλεßα, μουσεßα, τους ýψιστους ναοýς της αστικÞς τÝχνης, τα μαυσωλεßα της ανθρþπινης κουλτοýρας. Σýντροφοι, θα ξεκινÞσουμε το μÝλλον εκ του μηδενüς. Δε θα υπÜρχουν πια αριστουργÞματα στις χρυσαφÝνιες τους κορνßζες! Αν χρειαστεß, θα κÜψουμε το ΡÝμπραντ, θ' απαγορεýσουμε το ΝτοστογιÝφσκη...

     Καθþς μιλÜ ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, μπαßνουν απü τα δυο Üκρα της σκηνÞς δυο ΟΔΟΚΑΘΑΡΙΣΤΕΣ, που αρχßζουν σιωπηλÜ να καθαρßζουν τη σκηνÞ.

ΛΙΛΗ: (Βγαßνει μÝσα απü τη σκιÜ). Βολüντια!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Λßλισκα! Τß κÜνεις εδþ πÝρα;

ΛΙΛΗ: Τρüμαξα, χωριστÞκαμε απüτομα και σ' Ýχασα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τρüμαξες; Αυτü Þταν πικνßκ. Μüνο οι τýραννοι θα πρÝπει να τρομÜζουν σÞμερα κι εσý δεν εßσαι τýραννος, Ýχεις απλÜ Ýνα μικροýλη σκλÜβο...

ΛΙΛΗ: ¸χω και κÜτι Üλλο. (Ανοßγει το παλτü κι αποκαλýπτει Ýνα μεγÜλο καρβÝλι ψωμß κι Ýνα μπουκÜλι σαμπÜνια).

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Κι εγþ το ßδιο. (ΒγÜζει κι αυτüς Ýνα καρβÝλι κι Ýνα μπουκÜλι).

ΛΙΛΗ: Ας φÜμε για βρÜδι.

Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ κι η ΛΙΛΗ βγαßνουν. Στη σκηνÞ παραμÝνουν οι ΟΔΟΚΑΘΑΡΙΣΤΕΣ. Τα φþτα σβÞνουν.

                                        ΠΡΑΞΗ 2η
ΣκηνÞ I

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ εμφανßζεται σε μια μισοσκüτεινη σκηνÞ. ΦορÜ ακριβÜ ροýχα.

Ο Θεüς Ýχει πορτοκÜλια,
Ýχει κερÜσια,
μÞλα,
την 'Ανοιξη μπορεß να φÝρει
εφτÜ φορÝς τη μÝρα...
Ποιος εßμαι εγþ;
Δεν Ýχω Ýθνος,
τÜξη
οýτε φυλÞ. 

¸χω δει το τριακοστü
και το τεσσερακοστü αιþνα.
¸χω 'ρθει για να φυσÞξω
στο καμßνι των ψυχþν
γιατß ξÝρω πüσο σκληρü εßναι
να προσπαθεßς να ζÞσεις.

ΠοτÝ μου δε ξανÜδα τÝτοιο φως!

Ο Θεüς Ýχει πορτοκÜλια,
κερÜσια,
μÞλα,
την 'Ανοιξη μπορεß να φÝρει
εφτÜ φορÝς τη μÝρα...

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ δαγκþνει Ýνα μÞλο. Τα φþτα σβÞνουν.

ΣκηνÞ ΙΙ

     Μια φουτουριστικÞ πüλη. ´Ενα Ýκθαμβο πλÞθος σεργιανßζει στους δρüμους της. ΑνÜμεσα του υπαρχουν ενθουσιþδεις ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΤΕΣ που δεßχνουν διÜφορα σημεßα της πüλης, αναφωνοýν κλπ. Στον ουρανü προβÜλλονται διÜφορες φρÜσεις. Απü Ýνα μεγÜφωνο ακοýγεται μια χαροýμενη, ενθαρρυντικÞ φωνÞ να λÝει στα ρωσικÜ: "Σýντροφοι! Απü 'δω! Απü 'κει! ΜπροστÜ! ΑριστερÜ! ΔεξιÜ! ΑριστερÜ!" Ωστüσο, το πλÞθος συνεχßζει να σεργιανßζει στο δικü του ρυθμü.

Ακοýγεται η φωνÞ του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ:

Οι πýλες ανοßγουν και μια πüλη αποκαλýπτεται.
ΑλλÜ τι πüλη! Οι κρυσταλλüμορφες δομÝς
διÜφανων εργοστασßων και πολυκατοικιþν
πυργþνουν þς τον ουρανü. Τραßνα,
λεωφορεßα, αυτοκßνητα τυλßγονται με
ουρÜνια τüξα. Στο κÝντρο υπÜρχει Ýνας κÞπος
Üστρων και φεγγαριþν, στεφανωμÝνος απü τη λαμπρÞ
κορþνα του Þλιου. Απ' τις βιτρßνες ξεπροβÜλλουν
τα πιο θαυμαστÜ πρÜγματα, με το σφυροδρÝπανο
στο κεφÜλι τους. Προχωροýν προς τη πýλη,
προσφÝροντας ψωμß κι αλÜτι...

     Το πλÞθος διασκορπßζεται ικανοποιημÝνο. Αρχßζει να πÝφτει λßγο χιüνι, που πυκνþνει γρÞγορα. Το φως πÝφτει πÜνω του, δημιουργþντας πολýχρωμα εφφÝ. Ακοýγεται Ýνα κουδοýνισμα, σα να κουνιοýνται λεπτÜ κρýσταλλα στη πνοÞ του ανÝμου. Οι Þχοι γßνονται σιγÜ-σιγÜ απüμακροι. Τα φþτα σβÞνουν απüτομα Ýνα-Ýνα με χαρακτηριστικü Þχο.

ΣκηνÞ VII
     
ΑμÝσως μετÜ το κουδοýνισμα ακοýγεται μια φλογÝρα να παßζει σιγανÜ το"Υankee Doodle Dandy". Τα φþτα ανÜβουν. ¸να τερÜστιο σκηνικü: "Η γÝφυρα του Μπροýκλιν" του Τζüζεφ ΣτÝλλα. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ στÝκεται στο κÝντρο της σκηνÞς, φορþντας καπÝλο και παλτü, κρατþντας δυü βαλßτσες, Ýχοντας Ýνα καβαλÝτο κÜτω απü το αριστερü του μπρÜτσο κι Ýνα τενεκεδÜκι με κüκκινη μπογιÜ μπροστÜ στα πüδια του. Στ' αριστερÜ του βρßσκεται ο ΓΟΥΙΛΛΥ ΠΟΓΚΑΝΥ στα δεξιÜ του ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ, ο οποßος δε φορÜ σακÜκι και κρατÜ μια πÝνα κι Ýνα μαυροπßνακα. Ρßχνει τον μαυροπßνακα μÝσα σε μια κοýτα μετακüμισης. Ακοýγεται η σειρÞνα ενüς πλοßου.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: ¼νομα: Μαγιακüφσκη. ΕπÜγγελμα: εμπορικüς καλλιτÝχνης. Σκοπüς της επßσκεψης: Παρουσßαση εργασßας & μελÝτη τεχνικþν παρουσßασης εμπορικþν προúüντων & καλλιÝργεια επιχειρηματικþν επαφþν. ΕντÜξει!
     (Κλεßνει εμφανþς το μÜτι στο κοινü και βγαßνει).
ΠΟΓΚΑΝΥ: (ΠιÜνοντας το μπρÜτσο του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ). ¸λα, σýντροφε!ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Περßμενε! (ΠιÜνει τη χαρτüκουτα και ζωγραφßζει πÜνω της Ýνα σφυροδρÝπανο). Να! Τþρα, μπορþ να πω πως Þρθα.
ΠΟΓΚΑΝΥ: (Γυρßζει τη ζωγραφισμÝνη πλευρÜ της χαρτüκουτας Ýτσι þστε να μη φαßνεται απ' το κοινü). Για üνομα του Θεοý, σýντροφε, μη κÜνεις ανοησßες. ¸λα, πÜμε. Οι σýντροφοι περιμÝνουν.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Δßνει μια κλωτσιÜ στη χαρτüκουτα Ýτσι þστε το κοινü να μπορεß πÜλι να δει το σφυροδρÝπανο). Ανοησßες; ¼χι βÝβαια.
     
Δυο ΠΑΙΔΙΑ ντυμÝνα με μπουφÜν Φßλιπ Μüρρις μπαßνουν στη σκηνÞ απ' τα δεξιÜ και τ' αριστερÜ και τη διασχßζουν τρÝχοντας, παßρνοντας στο πÝρασμÜ τους απü μια βαλßτσα.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Εεε!
ΠΟΓΚΑΝΥ: ΥπÜλληλοι του ξενοδοχεßου. ¸λα.
     
Μπαßνουν με τη σειρÜ ο ΝΤΕÚΒΙΝΤ ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ, ο ΜΑÚΚΛ ΓΚΟΛΝΤ, ο ΣΑΚΝΟ ΕΠΣΤΑÚΝ κι αντιπροσωπευτικοß Αμερικανοß: ΕΡΓΑΤΕΣ με τα εργαλεßα τους, γυναßκες με τα παιδιÜ τους, Ýνας ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ με κλομπ και σφυρßχτρα, Ýνας γκÜγκστερ, Ýνας καπιταλιστÞς με ημßψηλο, ο ΜΠΕÚΜΠ ΡΟΥΘ μ' Ýνα ρüπαλο του μπÝιζ μπωλ στον þμο, ο ΜΠΙΞ ΜΠΑÚΝΤΕΡΜΠΕΚΕ με τη τρομπÝτα του, ο ΚΑΛΒΙΝ ΚΟΥΛΙΤΖ συνοδευüμενος απü κÜποιον που κουβαλÜει μιαν αφßσα με τη φωτογραφßα του. ΣυνηθισμÝνοι θüρυβοι δρüμου, μουσικÞ.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΝτÝιβιντ!
ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: (ΑρπÜζοντας τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ απ' τους þμους). Βολüντια! ΠÜνε πÝντε χρüνια που 'χουμε να ιδωθοýμε, Ýτσι δεν εßναι; Απü 'δω, ο ΜÜικ Γκολντ κι αυτüς εßναι ο ΣÜκνο ΕπστÜιν. Καλωσüρισες στη ΝÝα Υüρκη!
ΓΚΟΛΝΤ: Μα, τß εßναι üλες αυτÝς οι χαζομÜρες; Βρε παιδιÜ, Ýχουμε καλοκαßρι!
     
Ο ΓΚΟΛΝΤ πετÜει πÝρα το καπÝλο του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ. Τα μαλλιÜ του δεν εßναι πια ξυρισμÝνα. Ο ΕΠΣΤΑÚΝ του βγÜζει το παλτü και το σακÜκι. Εμφανßζεται Ýνας ΦΟΡΤΟΕΚΦΟΡΤΩΤΗΣ κρατþντας μια κρεμÜστρα και παßρνει τα ροýχα του χαμογελþντας. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ εßναι σαστισμÝνος, μπερδεμÝνος. Βαδßζει τρεκλßζοντας μÝσα στο πλÞθος. Ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ περπατÜει δßπλα του, κρατþντας μπαστοýνι και τον χαιρετÜει. Ο ΜΠΕÚΜΠ ΡΟΥΘ αγορÜζει χοτ-ντογκ απü Ýνα απü τα παιδιÜ με μπουφÜν Φßλιπ Μüρρις. Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ δßνει μια δεκÜρα στο Üλλο παιδß, το οποßο Ýχει ανασηκþσει το γιακÜ του, üπως συνÞθως κÜνουν οι ζητιÜνοι. Το παιδß δαγκþνει τη δεκÜρα και φεýγει τρÝχοντας. Ο ΑΦΙΣΟΚΟΥΒΑΛΗΤΗΣ αφÞνει αργÜ την αφßσα του, στα χÝρια του ΚΟΥΛΙΤΖ. Ο ΚΟΥΛΙΤΖ μÝνει να τη κρατÜ ακßνητος. Ο ΜΠΑÚΝΤΕΡΜΠΕΚΕ παßζει τη τρομπÝτα του. Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ στριφογυρßζει το κλομπ του και ρυθμßζει την κυκλοφορßα.
     Δßπλα στον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ βρßσκονται οι ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ, ΓΚΟΛΝΤ κι ΕΠΣΤΑÚΝ, που Üλλοτε καθοδηγοýν κι Üλλοτε τον σπρþχνουν. Η συμπεριφορÜ τους εßναι ταυτüχρονα ανÝμελη, προστατευτικÞ κι απειλητικÞ. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ αρχßζει να προσαρμüζεται, μαγνητισμÝνος απü τη ταχýτητα και την ενÝργεια γýρω. Ξεσφßγγει το κολλÜρο, ανασηκþνει τα μανßκια του πουκαμßσου και χαμογελÜ ικανοποιημÝνος. Χαúδεýει το πηγοýνι ενüς μωροý και κλεßνει το μÜτι στη μητÝρα του, που ανταποκρßνεται με κοκεταρßα. Ξεχνþντας τη παρÝα του, προσπαθεß να πιÜσει κουβÝντα μ' üλους ανεξαιρÝτως τους ανθρþπους που βρßσκει μπροστÜ του.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Εεε! Εεε, ακοýτε! Εεε, εσεßς εκεß πÝρα, τß 'ν' αυτü που κουβαλÜτε; Τß θα κÜνετε; ΑυτÞ η μουσικÞ, απü ποý Ýρχεται; Εεε, εσεßς εκεß κÜτω! Σας ρωτÜω σοβαρα, μÞπως Ýχετε Ýνα φλυτζÜνι τσÜι; (Το 'να απ' τα παιδιÜ με τα μπουφÜν Φßλιπ Μüρρις του δßνει Ýνα χοτ-ντογκ και μια μπýρα). Σýντροφοι, αυτü πρÝπει πρÜγματι να 'ναι το μÝλλον! Δε μιλοýν λÝξη ρþσικα εδþ. Πω, πω!
ΓΚΟΛΝΤ: Μην απατÜσαι, σýντροφε Μαγιακüφσκη. 'Ασε μας να σου δεßξουμε την αληθινÞ ΑμερικÞ.
     
Το πλÞθος αραιþνει. Οι αντιπροσωπευτικοß Αμερικανοß φεýγουν και παραμÝνουν μüνο οι "εργÜτες" με τις γυναßκες τους. Ενþ μιλÜει ο ΓΚΟΛΝΤ, παßρνουν αξιολýπητες εκφρÜσεις, ανασηκþντας τους γιακÜδες τους, απλþνοντας τα χÝρια πÜνω απü υποθετικÝς σüμπες κλπ. Οι γυναßκες παßρνουν στÜσεις απελπισßας, οι Üντρες σÝρνουν τα πüδια τους. Χιονßζει. Οι ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ, ΓΚΟΛΝΤ κι ΕΠΣΤΑÚΝ ανασηκþνουν τους γιακÜδες. Μüνο ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ μÝνει üπως Þταν πριν.
ΕΠΣΤΑÚΝ: ΒλÝπεις τα ψηλÜ κτßρια, τα αυτοκßνητα -πρüσεχε! (τραβÜει απüτομα το ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, ν' αποφýγει κÜποιο αυτοκßνητο) τις βιτρßνες που 'ναι γεμÜτες Üχρηστα φανταχτερÜ και ματαιüδοξα αντικεßμενα για τους πλοýσιους και φυσικÜ εßσαι εντυπωσιασμÝνος. Τα πÜντα φαßνονται τüσο παραγωγικÜ και πολυÜσχολα. ΑλλÜ πßσω απ' αυτοýς τους γυÜλινους τοßχους υπÜρχουν σκλÜβοι μ' Ýνα δολλÜριο τη μÝρα. Εδþ εßν' η πραγματικüτητα... εδþ, με τους συντρüφους να 'ναι μαζεμÝνοι γýρω απü μια φωτιÜ, μια σüμπα πετρελαßου, με μεßον πÝντε στη καρδιÜ του χειμþνα.
     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ αρχßζει να τρÝμει.
ΓΚΟΛΝΤ: Κοßτα! Αυτüς εßν' ο στρατüς του καπιταλισμοý. Η στρατιÜ των ανÝργων. 'Αντρες τσακισμÝνοι, γυναßκες απελπισμÝνες, παιδιÜ κουρελοντυμÝνα.
     
ΦυσÜει αÝρας, το χιüνι πυκνþνει. Οι "εργÜτες" κοιτÜζουν τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ συνοφρυωμÝνοι. Οι γυναßκες του ρßχνουν ικετευτικÜ βλÝμματα Þ του γυρßζουν τη πλÜτη. ΚÜποιος προσπαθεß ν' αυτοκτονÞσει κρατþντας μια καρÝκλα κι Ýνα σχοινß.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Μη! Περßμενε! ΚÜποιος Üλλος κÜποτε Ýκανε...
ΓΚΟΛΝΤ: Εßκοσι τοις εκατü ανεργßα σ' αυτÞ τη πüλη. ¸να δεκαπÝντε τοις εκατü κινδυνεýει να βρεθεß στο δρüμο. ¸νας στους δÝκα εßν' Þδη στο δρüμο...
     
Μπαßνει Ýνας Üντρας σπρþχνοντας Ýνα καρüτσι μ' üλα του τα υπÜρχοντα κι Ýχοντας δßπλα του τη γυναßκα και το παιδß του. Ο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ τους ακολουθεß.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: ΕντÜξει, εντÜξει, προχωρÞστε. (Δεßχνοντας με το κλομπ το ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ και τους Üλλους). Κι εσεßς εκεß πÝρα, προχωρÞστε!
ΕΠΣΤΑÚΝ: Στη κουζßνα της κüλασης, τρßα στα δÝκα παιδιÜ πεθαßνουν. ¸να στα δυο Ýχει σκορβοýτο, Þ εßναι ραχητικü. ΥπÜρχουν αρρþστιες στη ΝÝα Υüρκη που δε τις βρßσκει κανεßς οýτε στη Μπανγκüγκ οýτε στο Κονγκü...
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Μα, ΝτÝιβιντ, εßναι δυνατüν να 'ναι τüσο χÜλια τα πρÜγματα;
     
Ο Μπουρλιοýκ διστÜζει.
ΓΚΟΛΝΤ: Ο σýντροφος Μπουρλιοýκ δεν Ýχει μεßνει αρκετÜ εδþ για να σχηματßσει Üποψη. ΕπιπλÝον, εßναι ζωγρÜφος Üρα γοητεýεται αρκετÜ απü τα χρþματα.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Κοιτþντας το σκηνικü). ΘεÝ μου, τß 'ν' αυτü;
ΕΠΣΤΑÚΝ: Αυτü; Μα, η γÝφυρα του Μπροýκλιν.
     
Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ πλησιÜζει τη γÝφυρα με δÝος. Στο μεσοδιÜστημα, οι σýντροφοß του εßν' απασχολημÝνοι, στο μπροστινü μÝρος της σκηνÞς, με τις προετοιμασßες μιας γιορτÞς. ΦÝρνουν μÝσα δυü κοπÝλες, στρþνουν τραπÝζι για φαγητü. Ο ΓΚΟΛΝΤ παζαρεýει, σε παντομßμα, κÜποια μπουκÜλια τζιν απü Ýνα γκÜγκστερ, ενþ ο ΕΠΣΤΑÚΝ φυλÜει τσßλιες. Ο ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ προσπαθεß μÜταια να κÜνει να δουλÝψει Ýνα γραμμüφωνο.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΘεÝ μου, ποιος σ' Ýντυσε στο ατσÜλι; Να 'το, αυτü εßναι το ποßημÜ μου εντÝλει. ΦΩΤΑ! (Η γÝφυρα φωτßζεται). ΔημιοýργημÜ μου... ποιος σ' Ýχτισε χωρßς εμÝνα; Ρßξε πÜνω του τα φþτα σου, ΝÝα Υüρκη, πιο ψηλÜ, πιο ψηλÜ, πιο ψηλÜ. Μüνο αυτÞ τη μικρÞ δÜδα Ýχεις; Και μüνο Ýνα φεγγÜρι Ýχεις, ΑμερικÞ, για να λÜμπει απü πÜνω του; (Σηκþνει ψηλÜ τα χÝρια του προς το χιüνι που πÝφτει). Κακüμοιρα ψßχουλα των Üστρων, θα θÝλατε κι εσεßς να πεθÜνετε εδþ; (Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ βÜζει το πüδι του στη γÝφυρα. Φþτα του δεßχνουν το δρüμο). Α, τι μουσικÞ θα παßξω μ' αυτÞ την Üρπα. Στροβιλßστε με, σχοινιÜ! Πüση δýναμη κρýβουν αυτÜ τα μπρÜτσα. Σýντροφοι, κρατÞστε με γερÜ. ´Εχω ζαλιστεß μÝσα σ' üλα τοýτα τ' Üστρα, αλλÜ δε θÝλω να πÝσω... üχι ακüμα... üχι ακüμα...
     
Ο φωτισμüς της γÝφυρας σιγÜ-σιγÜ χαμηλþνει. Ο προβολÝας πÝφτει ξανÜ πÜνω στους ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ, ΓΚΟΛΝΤ κι ΕΠΣΤΑÚΝ. Οι ΓΚΟΛΝΤ κι ΕΠΣΤΑÚΝ παßζουν χαρτιÜ. Τα μανßκια των πουκαμßσων τους εßν' ανασηκωμÝνα. Ο καθÝνας τους Ýχει κι απü μια κοπÝλα στα γüνατÜ του. Οι κοπÝλες εßναι μεθυσμÝνες. Ο ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ παλεýει ακüμα με το γραμμüφωνο.
ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: ¸λα, Βολüντια. ΧαλÜρωσε λßγο. ¸λα να κÜτσεις μαζß μας.
ΓΚΟΛΝΤ: ΝτÝιβιντ, δε μπορεßς να βÜλεις μπρος αυτü το γαμημÝνο; ΘÝλουμε να χορÝψουμε.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τß υπÜρχει απ' την Üλλη μεριÜ;
ΕΠΣΤΑÚΝ: Τßνος πρÜγματος, της γÝφυρας; Το Μπροýκλιν.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τß Ýχει εκεß;
ΕΠΣΤΑÚΝ: Σπßτια, αποθÞκες, δε ξÝρω. Κανεßς δε πηγαßνει στο Μπροýκλιν.
ΓΚΟΛΝΤ: ΑγορÜζουμε το τζιν μας απü 'κεß.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Μποροýμε να πÜμε εκεß αýριο;
ΓΚΟΛΝΤ: Στο Μπροýκλιν; 'Αμα θες. ¸χει παραλßες εκεß πÝρα. ΘÝλετε να 'ρθετε μαζß, κορßτσια;
     Τα κορßτσια γελÜνε.
ΕΠΣΤΑÚΝ: Ω, μπορεß να κÜνει κανεßς κÜθε εßδους βüλτα εκεß πÝρα. ΥπÜρχει το κανÜλι της αγÜπης (Σφßγγει το μποýτι της κοπÝλας του), παιγνßδια, λουνα-πÜρκ... ΥπÜρχει κι Ýνας Κυκλþνας... Μποροýμε, επßσης, να κολυμπÞσουμε. ΛÝνε üτι αýριο θα κÜνει ακüμα περισσüτερη ζÝστη. ΚαλÞ ιδÝα, σýντροφε Βλαντßμιρ. Ας πÜμε στο Μπροýκλιν.
ΠΡΩΤΗ ΚΟΠΕΛΑ: Ποιος εßναι αυτüς;
ΕΠΣΤΑÚΝ: Εßναι Ýνας διÜσημος ποιητÞς. Απü τη Ρωσßα. Δε ξÝρει λÝξη αγγλικÜ.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΟΠΕΛΑ: ΑλÞθεια; Πþς κι Ýτσι;
ΓΚΟΛΝΤ: ΝτÝιβιντ, Üσε με να δοκιμÜσω.
     
Ο ΓΚΟΛΝΤ προχωρÜει προς το γραμμüφωνο. Ταυτüχρονα, μπαßνει αθüρυβα ο ΜΠΑÚΝΤΕΡΜΠΕΚΕ. ΣτÝκεται στην Üκρη και παßζει Ýνα αργü κομμÜτι μπλουζ.
               "¸τσι, εßναι καλýτερα τþρα.
       Ο ΓΚΟΛΝΤ κι ΕΠΣΤΑÚΝ χορεýουν με τις κοπÝλες τους. Ο ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ κÜθεται κÜτω βαριεστημÝνα, αδειÜζει ü,τι Ýχει απομεßνει στο μπουκÜλι και πÝφτει για ýπνο. Η κοπÝλα του ΕΠΣΤΑÚΝ τον αφÞνει και πηγαßνει προς το ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ. Χορεýουν σφιχταγκαλιασμÝνοι. ¸νας απαλüς φωτισμüς πÝφτει πÜνω στη γÝφυρα. Ο ΕΠΣΤΑÚΝ βρßσκει το Üδειο μπουκÜλι του ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ, το κουνÜει πÝρα-δþθε.

ΕΠΣΤΑÚΝ: Να πÜρει!
ΓΚΟΛΝΤ: Εεε, τß þρα εßναι; ΠρÝπει να πÜμε στο Δημαρχεßο. Εεε, σýντροφε Μαγιακüφσκη, για κουνÞσου λßγο.
ΜΠΟΥΡΛΙΟΥΚ: (Ξυπνþντας). Τß εßναι; Τß συμβαßνει;
ΓΚΟΛΝΤ: Η δημüσια ανÜγνωση. ¸χουμε αργÞσει.
ΠΡΩΤΗ ΚΟΠΕΛΑ: ΠρÝπει να πÜμε οπωσδÞποτε;
       
Βγαßνουν üλοι, εκτüς απü το ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ και το ΜΠΑÚΝΤΕΡΜΠΕΚΕ. ΚοιτÜζονται μεταξý τους.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ¹πιες καθüλου; (Ο ΜΠΑÚΝΤΕΡΜΠΕΚΕ χαμογελÜει, αλλÜ δεν απαντÜ). ΔιψÜς; Οýτως Þ Üλλως, δεν Ýχει απομÝνει τßποτα. Dos vidanya, dos vidanya.
       
O ΜΠΑÚΝΤΕΡΜΠΕΚΕ γνÝφει με το κεφÜλι και βγαßνει. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ κατεβÜζει τα μανßκια του πουκαμßσου του, χτενßζεται με τα δÜχτυλα, διορθþνει τη γραβÜτα του. Μπαßνει ο ΦΟΡΤΟΕΚΦΟΡΤΩΤΗΣ κρατþντας μια κρεμÜστρα με το σακÜκι του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, ενþ ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ του φÝρνει το καπÝλο του. Βοηθοýν τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ να ντυθεß, ελÝγχουν το αποτÝλεσμα και βγαßνουν. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ πλησιÜζει το κοινü.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Σýντροφοι... Χαιρετßσματα απü την ΕΣΣΔ. Εßμαι πολý χαρουμενος που 'μαι εδþ και μιλÜω μαζß σας για την ΕπανÜστασÞ μας. Τß μπορþ να πω... για τη ΣοβιετικÞ ¸νωση; Αν υπÜρχει μια λÝξη που να μπορεß να τη περιγρÜψει, αυτÞ εßναι... η ελπßδα. Ναι, η ελπßδα, üχι μüνο για τους εαυτοýς μας, αλλÜ για üλη την ανθρωπüτητα. Μου 'ναι δýσκολο να βρω τις κατÜλληλες λÝξεις, αλλÜ... Η ελπßδα εßναι σα το νüστιμο ψωμß που βγαßνει φρÝσκο απ' το φοýρνο. Το κρατÜς στο χÝρι σου κι εßναι καυτü, εßναι η ßδια η ζωÞ και ξÝρεις üτι θα σε θρÝψει σÞμερα κι αýριο και μεθαýριο, πÜντα φρÝσκο, πÜντα καυτü, πÜντα νüστιμο κι... αυτü εßν' η επανÜσταση. Εßναι μüνο ψωμß, απλü ψωμß, αλλÜ κατÜ κÜποιο τρüπο αυτü εßν' αρκετü, δε χρειÜζεται τιποτ' Üλλο και με το ψωμß αυτü μπορεßς να μεταμορφþσεις ολüκληρο το κüσμο. ΞÝρω πως δεν εκφρÜζομαι σωστÜ. Δεν εßμαι ρÞτορας. Εßχα πÜνω μου μερικÝς στατιστικÝς για τη παραγωγÞ σιτηρþν... κÜπου θα 'ναι... Θα πρÝπει να καταλÜβατε τι εννοþ χωρßς στατιστικÝς. Εν πÜση περιπτþσει, δεν Þρθατε εδþ για ν' ακοýσετε ομιλßες. Κι ακüμα και το καλýτερο ψωμß γßνεται λßγο ξερü αν δε συνοδεýεται απü μια παστÞ ρÝγγα, αλλÜ δε μποροýν να το καταλÜβουν üλοι αυτü. Εßχα εδþ μερικÜ ποιÞματα... Εßχαμε Ýνα μεγÜλο ηγÝτη, που 'ψηνε το καλýτερο ψωμß. ¼ταν η χþρα μου χανüταν σ' αυτü που αποκαλεßται τþρα ο ΜεγÜλος Πüλεμος, αυτüς μας πλησßασε και μας εßπε τρεις σπουδαßες λÝξεις: ΕιρÞνη... Γη... Ψωμß. Ψωμß. ΕιρÞνη για üλους, γη για üλους, ψωμß για üλους. Κι οι καρδιÝς μας ανοßξανε και μπÞκε μÝσα τους η ΕπανÜσταση.

üχι
      γιατß
              δεν Ýχει Üλλη λýπη
ΑλλÜ τþρα Þρθ' η þρα
                                 επειδÞ
                                            το αγκÜθι της λýπης
Ýχει γßνει
              Ýνας καθαρüς καλοζυγισμÝνος πüνος.
Ο ΛÝνιν
            εßναι τþρα
                            ο πιο ζωντανüς απ' üλους τους ζωντανοýς
Σ' üλη τη Μüσχα
                         η παγωμÝνη γη τρÝμει
                                                         απ' τον ανθρþπινο σÜλαγο.
ΜÝσα απü Ýνα εκατομμýριο μÜτια
                                                απ' τα δυο τα δικÜ μου
                                                                                  θλßψη δßχως τÝλος
¿σπου σε μÜγουλα κατακüκκινα
                                              δÜκρυα παγωμÝνα
                                                                         κρυσταλλþνουν.
Εμεßς
         τþρα κηδεýουμε
                                  τον πιο γÞινο
απ' üλους
               üσους Ýζησαν
                                     σ' αυτÞ τη γη των ανθρþπων.
Ναι, γÞινος
                  αλλÜ üχι απü 'κεßνους
                                                   που οι μýτες τους
εßναι χωμÝνες
                     στα μικρÜ τους χοιροστÜσια.
                                                               Αυτüς Üδραξε τη γη
ολüκληρη
               κι ολομεμιÜς
                                   κι εßδε αυτü
                                                      που κεßτεται κρυμμÝνο
στο χρüνο.
                  Η ΕπανÜσταση εßναι πολý βαριÜ
                                                                 για Ýναν Üνθρωπο
μüνος του δεν μπορεß κανεßς να τη σηκþσει,
                                                               τρÝμουν τα πüδια και λυγßζουν.
¼μως ο ΛÝνιν
                     πρþτος ανÝβηκε στο τραßνο 
                                                              με το μοχλü του μυαλοý
με τη δýναμη της θÝλησης.
                                        Και τþρα
                                                      οι προλετÜριοι
                                                                            τα πÜντα διαφεντεýουν.
Εδþ 
        κÜθε χωριÜτης
                               Ýχει το üνομα του ΛÝνιν
                                                                  πιο βαθιÜ χαραγμÝνο
απ' τ' üνομα üποιου αγßου.
                                       "Εμεßς οι ßδιοι, καλÝ μας
                                                                           
θα κλεßσουμε για πÜντα
το αετßσιο βλÝμμα των ματιþν σου".
                                                    Το τελευταßο τÝταρτο χτυπÜει στο ρολüι.
Ακßνητα σταθεßτε,
                           τα λεπτÜ!
                                          ΣταμÜτα τþρα,
                                                                 κßνηση και ζωÞ!
                                                                                        Σφυρß,
μη χτυπÜς!
                  Γη, 
                         κÜτω πÝσε και σπÜραξε!
                                                             Ο δυνατüτερος των ανθρþπων τελεßωσε.
Μ' Ýνα κανüνι Ýριξαν
                                Þ ßσως με χßλια.
                                                         Κι ýστερα,
                                                                          μακριÜ,
εκεß που η κüκκινη σημαßα
                                      υψþνεται μÝσα
                                                             στη πÜχνη,
πÜνω απ' την ομοβροντßα που σβÞνει
                                                      κÜποιος κραýγασε,
"Eμπρüς μÜρς!"
                       Η γροθιÜ της Ευρþπης μÜταια
                                                                   σφßγγεται.
ΠÜνω απ' τις καμινÜδες
                                  Ýνα δÜσος τινÜζεται
                                                                τα μπρÜτσα εκατομμυρßων
ενþνονται και σμßγουν 
                                 η κüκκινη σημαßα ξεδιπλþνεται
                                                                              και ψηλÜ κυματßζει
με φοβερÞ ορμÞ.
                         ΕργÜτες,
                                       σηκωθεßτε
                                                       μ' απüφαση για την τελευταßα μÜχη!
Ορθþστε τα κορμιÜ σας
                                   ßσια τα γüνατα!
                                                          Συνεχßστε την ΕπανÜσταση
το μÝλλον ανÞκει στους ελεýθερους!

     "Σας ευχαριστþ. (Σκουπßζει το μÝτωπü του). Να με συγχωρεßτε, κÜνει ζÝστη εδþ. ΞÝρετε, Ýχω ταξιδÝψει αρκετÜ το τελευταßο καιρü. ΑρχικÜ, στο Παρßσι. ¸χασα üλα μου τα λεφτÜ εκεß πÝρα. ΚÜποιος Þταν πιο ελαφροδÜχτυλος απü μÝνα. ¸πειτα, διÝσχισα τον Ατλαντικü, Ýνα πολý μεγÜλο ωκεανü, üπως βÝβαια ξÝρετε. Τα πüδια μου δε λÝνε πολλÜ πρÜγματα üταν εßμαι στο νερü. ΜετÜ, πÞγα στο Μεξικü, Ýκανε κι εκεß ζÝστη. Δεν εßναι εýκολο για Ýνα ποιητÞ να ταξιδεýει. Η ποßηση εßναι σα τη πατÜτα, δεν ευδοκιμεß Ýξω απü το χþμα της. ¸τσι, κουβαλÜω πÜντα μαζß μου μερικοýς φßλους. Να ο Ποýσκιν. (Ανεμßζει Ýνα βιβλßο τσÝπης). Ο Ποýσκιν κι εγþ, δε τα πηγαßναμε και πολý καλÜ μεταξý μας. Αλλ' αυτÜ εßναι τþρα περασμÝνα-ξεχασμÝνα. Του 'γραψα Ýνα ποßημα για να συμφιλιωθοýμε. Τþρα, εßμαστε φßλοι.

ΑλεξÜντερ ΣεργκÝγιεβιτς
                                    επιτρÝψτε μου να συστηθþ:
                                                                             Εγþ.
Δþσ' τε μου το χÝρι σας
                                     θα σας βοηθÞσω να κατεβεßτε.
Σας εκπλÞσσει το θρÜσος μου;
                                             Εσεßς κι εγþ,
                                                                 γÝρο μου,
Ýχουμε την αιωνιüτητα εφεδρεßα.
                                                 Ας διαθÝσουμε λοιπüν μιαν þρα,
να βολτÜρουμε στη πüλη.
                                      Απ' την αγÜπη
                                                            Ýχω πÜρει Üδεια
κι απ' τις αφßσες
                         üμως σα το ψÜρι στην Üμμο
τα βρÜγχια της ρßμας σπαρταροýν ακüμα στο μυαλü μου.

Το 'ξερα πως θα καταλÜβετε.
                                           Η ποιÞση εßναι το πιο καταραμÝνο πρÜγμα,
Ýτσι δεν εßναι;
                     ¸χουμε πασχßσει
                                               για μια γλþσσα
                                                                      αυστηρÞ κι αληθινÞ
και μ' αυτÞ σφραγßσαμε
                                   τα λαρýγγια των τραγουδιþν μας.
¼μως η ποιÞση εßναι το πιο καταραμÝνο πρÜγμα
                                                                     κι εßτε
                                                                               τη βÜζω
στη καρμανιüλα του λογοκριτÞ
                                            Þ στο βωμü της αγÜπης
                                                                               αυτÞ συνεχþς επιστρÝφει.

ΑλεξÜντερ ΣεργκÝγιεβιτς,
                                     θα 'ταν καλýτερα
                                                               να τα 'χουμε βρει οι δυο μας
εν ζωÞ
           κι üχι üπως τþρα.
                                      ºσως
                                               να 'μαι ο μüνος
                                                                      που λυπÜται
βλÝποντÜς σας πετρωμÝνο.
                                        Σýντομα
                                                      θα στεκüμαστε
                                                                              πλÜι πλÜι
κÜτω απü το "Π" εσεßς
                                 κι εγþ
                                            κÜτω απ' το "Μ".
                                                                      Εßν' ωραßα εδþ
στη χþρα των ΣοβιÝτ,
                                μüνο που 'ναι κρßμα
                                                             που δεν υπÜρχουν ποιητÝς.
Μπορεß 
            στις μÝρες μας
                                   απλÜ να μη χρειÜζονται.

Λοιπüν πßσω στο βÜθρο σας!
                                          Λüγω επετηρßδας Ýχω σειρÜ
κι εγþ για το ÜγαλμÜ μου
                                     μüνο που θα 'θελα
                                                                να ζÞσω üσο
                                                                                    χρειÜζεται
να το καργÜρω δυναμßτη
                                     και στον αÝρα να το ξαποστεßλω!
                                                                                     Μισþ τη νÝκρα.
ΖωÞ, σýντροφε,
                        ζωÞ, αυτü εγþ θÝλω!
                                                       Μισþ τη νÝκρα.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: (Μιλþντας μÝσ' απ' το κοινü). Να με συγχωρεßς, σýντροφε Μαγιακüφσκη, αλλ' αυτοß οι στßχοι δεν εßναι στη πραγματικüτητα αντεπαναστατικοß; Δεν εßναι αστικü αυτü το εßδος του αισθÞματος; ΜιλÜς για μελαγχολßα, για ονειροπολÞσεις και νευρασθÝνειες... ΑυτÜ δεν Ýχουν καμßα απολýτως σχÝση με τον Ποýσκιν.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Α, þστε εßσαι ειδικüς στη λογοτεχνßα, σýντροφε; Και πþς μιλÜς, εσý προσωπικÜ, στον Ποýσκιν; Σου 'πε τα πÜντα, για το üτι δε μελαγχολεß και δεν ονειροπολεß ποτÝ; ΦοβÜμαι üτι σε κορüιδεψε, τραβþντας σου τ' αφτß Þ üποιο Üλλο μÝρος του κορμιοý σου, ανταποκρßνεται σε τÝτοιου εßδους ερεθßσματα.
ΓΚΟΡΤΚΩΦ: Να με συγχωρεßς κι εμÝνα, σýντροφε, αλλÜ νομßζω üτι ο σýντροφος που μßλησε Ýκανε μιαν ουσιþδη παρατÞρηση. Κοροúδεýεις τα ΣοβιÝτ, τα μÝλη της ΚεντρικÞς ΕπιτροπÞς...
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Κι ο ΛÝνιν τα κορüιδευε.
ΓΚΟΡΤΚΩΦ: Ναι, αλλÜ δε μιλÜμε γι' αυτü τþρα. Το ποßημÜ σου για το σýντροφο ΛÝνιν, εßναι βÝβαια μια πολý ειλικρινÞς απüτιση τιμÞς, αλλÜ δε νομßζεις πως εßν' επικßνδυνο να εξυμνεß κανεßς τüσο πολý, Ýνα μüνο Üτομο; ¼πως εßπε πρüσφατα ο σýντροφος ΣτÜλιν, εßναι λÜθος να εξαßρει κανεßς Ýνα Üτομο, περισσüτερο απ' üτι εξαßρει την ΕπανÜσταση.
ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ: Ε, εσεßς, παλιοκουμμοýνια! Ταραξßες! Ποιος διÜολος σας Üφησε να μπεßτε στη χþρα;
     
Ο ΑΝΤΡΑΣ περιστοιχßζεται αμÝσως απü δυο Üλλους ΑΝΤΡΕΣ, που τον αρπÜζουν και τον σÝρνουν Ýξω δια της βßας. Απü κÜπου μακριÜ ακοýγεται μια σειρÞνα.
ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Φßλοι, περιμÝνετε! Ας μη πιαστοýμε στα χÝρια. ¼ποιος κι αν εßναι, αφÞστε τον να μιλÞσει. (Παýση. Τα φþτα αρχßζουν να χαμηλþνουν). ºσως να 'χουμε πια πει αρκετÜ. Εßναι πολý αργÜ... ΞÝρετε, θαýμαζα τη γÝφυρÜ σας σÞμερα, τη γÝφυρα του Μπροýκλιν. Αυτüς που τη σχεδßασε Þταν ο ποιητÞς σας. Κι αυτοß που την Ýχτισαν, οι ÞρωÝς σας. Γι' αυτü θα 'θελα κι εγþ με λßγα λüγια μου να πηδÞξω πÜνω απü τα σýννεφα, σα τη γÝφυρÜ σας και να ριζþσω απ' την Üλλη μερια. (Η γÝφυρα φωτßζεται. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ στρÝφεται προς αυτÞν). Ω, εσεßς, γερÜ καλþδια, κρατÜτε δεμÝνο üλο αυτü το σýνολο, χωρßς να λυγßζετε. Σας Ýχουν φτιÜξει γερÜ. Μπορεß οι ΑμερικÝς κι οι Ρωσßες μας να παρασýρονται προς τους πüλους, αλλÜ εσεßς θα κρατÜτε αυτÜ τα δυο νησιÜ γερÜ ενωμÝνα. Αν μποροýσε κανεßς να καθÞσει 'δþ, στη μÝση και να μη πρÝπει να πÜει σε μια απü τις δυο μεριÝς. Να μποροýσε να πηδÞξει, αν Ýρχονταν να τον πιÜσουν. Να μποροýσε να κρυφτεß. (Ξαπλþνει κÜτω). Εßν' ωραßα εδþ... τüσο ωραßα... ΑστÝρια... που αφÞνουν πÜνω σου τη σκüνη τους...
     
Εμφανßζεται Ýνας αστρüφωτος ουρανüς. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ κοιμÜται.

                                          ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ

ΣκηνÞ Ι

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ στÝκεται με τη ΤΑΤΙΑΝΑ κÜτω απü Ýνα φανοστÜτη. ΦορÜει καπÝλο και καμπαρντßνα με ζþνη, ενþ η ΤΑΤΙΑΝΑ φορÜει μια κομψÞ φοýστα στυλ τÝλη δεκαετßας του '20. Στα δεξιÜ τους βρßσκεται ο ΣΩΦΕΡ ΤΟΥ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ φορþντας στολÞ σωφÝρ, μπüτες και γÜντια. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ στÝκεται πολý κοντÜ στη ΤΑΤΙΑΝΑ. ΑπαγγÝλει ο Ýνας στον Üλλο, ρþσικη ποßηση με πολý μεγÜλη ταχýτητα. Στο βÜθος, καθ' üλη τη διÜρκεια της σκηνÞς, ακοýγεται μουσικÞ απü γαλλικü καμπαρÝ.


ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ
: Για φαντÜσου! Μια Λευκορωσßδα που ξÝρει την ΑχμÜτοβα και τον Μπλοκ. Για φαντÜσου, μια κοπÝλα που μπορεß και με συνερßζεται. (ΠιÜνει το μÝτωπο της ΤΑΤΙΑΝΑΣ και το φιλÜει). Απαντþντας στους στßχους μου μ' Üλλους στßχους. Φτýνοντας σφαßρες ο Ýνας στο στüμα του Üλλου! (ΠιÜνει δυνατÜ το κεφÜλι της με τα δυü του χÝρια και τη φιλÜει βßαια). Μη μου λες üτι θες να μεßνεις σ' αυτü το νεκροταφεßο της εξορßας. (ΠετÜει πÝρα το καπÝλο του και τη φιλÜει στο λαιμü και στους þμους, χαλαρþνοντας τη φοýστα της). Θα σε κÜνω ΑυτοκρÜτειρα πασþν των Ρωσιþν! Βασßλισσα των ΣοβιÝτ! ΘεÝ μου, δε μπορþ να σε χορτÜσω. ΠαντρÝψου με, διÜολε, παντρÝψου με, παντρÝψου με, παντρÝψου με!

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ συνεχßζει με ζÝση. Η ΤΑΤΙΑΝΑ φαßνεται να υποχωρεß εντελþς, αλλÜ παθητικÜ. Ο ΣΩΦΕΡ, που 'χει μαζÝψει το καπÝλο του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, παρακολουθεß τα τεκταινüμενα. Εμφανßζεται στη σκηνÞ η ΚΟΠΕΛΑ ΤΟΥ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ, καθþς κι üλες οι Üλλες γυναßκες που 'χαν þς τüτε συσχετισθεß μαζß του στο Ýργο, εκτüς απü τη ΛΙΛΗ. Μπαßνουν οι ΕΠΣΤΑÚΝ και ΓΚΟΛΝΤ, συνοδευüμενοι απü γυναßκες και γελþντας μεθυσμÝνοι. Οι δυο Üντρες βγαßνουν, αλλÜ οι γυναßκες παραμÝνουν. ¼λες οι γυναßκες περιφÝρονται γýρω απü τους δυο εραστÝς, παßρνοντας μιαν Ýκφραση ικανοποßησης κÜθε φορÜ που περνÜνε απü μπροστÜ τους. Ακοýγονται νüτες απü τον ýμνο της Τρßτης Διεθνοýς, μαζß με τη μουσικÞ του καμπαρÝ.
     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ σηκþνει ψηλÜ τη ΤΑΤΙΑΝΑ κι αρχßζει να χορεýει μαζß της, Ξεχνþντας τις Üλλες γυναßκες, που βρßσκουν ταßρια κι αρχßζουν κι αυτÝς να χορεýουν. Οι γυναßκες χορεýουν Þρεμα, ενþ ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ χορεýει üλο και πιο Üγρια. Τη στιγμÞ που ο χορüς του κορυφþνεται, η ΤΑΤΙΑΝΑ ξεφεýγει γελþντας ηχηρÜ, ανακατεýεται με τ' Üλλα ζευγÜρια, αλλÜζοντας ταßρια, ενþ τη ψÜχνει παντοý Ýνας τρομοκρατημÝνος ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, απωθþντας φιλιÜ κι απüπειρες χαδιþν.

     Μπαßνει η ΛΙΛΗ και παρακολουθεß üρθια τη σκηνÞ, απαθÞς. Ο ΣΩΦΕΡ, που κρατοýσε Þσυχα σημειþσεις για ü,τι συνÝβαινε, της φÝρνει αμÝσως Ýνα σκαμνß κι η ΛΙΛΗ κÜθεται. Μια-μια, οι γυναßκες σταματοýν να χορεýουν καθþς ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ προσπαθεß ν' ανακαλýψει αυτÞ που ψÜχνει. Δε μπορεß ν' αναγνωρßσει καμßα απ' αυτÝς. Στο τÝλος, η ΤΑΤΙΑΝΑ περνÜει χορεýοντας, γελþντας πÜλι ηχηρÜ. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ την αρπÜζει απü το μπρÜτσο, αλλÜ κι αυτÞ μετατρÝπεται σε μια ξÝνη γι' αυτüν και την αφÞνει να φýγει. ΜÝνει μüνος πÜνω στη σκηνÞ με τη ΛΙΛΗ, αλλÜ δε τη βλÝπει.
     ΚοιτÜζει το κοινü.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Μια κοπÝλα σαν εσÝνα... μια κοπÝλα σαν εσÝνα... Για φαντÜσου! Μια κοπÝλα σαν εσÝνα, μποροýσε να γεμßσει την αγκαλιÜ μου... (ΔυνατÜ). Να γεμßσει την αγκαλιÜ μου!


     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ παραμÝνει πÜνω στη σκηνÞ, με τα χÝρια ανοιχτÜ. Η ΛΙΛΗ μÝνει καθισμÝνη κι ακßνητη. Η χορευτικÞ μουσικÞ σταματÜει και πÝφτει απüλυτη σιωπÞ.
     Τα φþτα σβÞνουν
.


ΣκηνÞ II

     Ακοýγετ' Ýνα πιÜνο να παßζει σατιρικü βÜλς. Η μουσικÞ κολλÜει σε μια στροφÞ, που επαναλαμβÜνεται πολλÝς φορÝς. Ο Þχος αυτüς καλýπτεται απü το θüρυβο σφυροκοπημÜτων. Τα φþτα ανÜβουν, αποκαλýπτοντας μια γεμÜτη απü κüσμο θεατρικÞ σκηνÞ, σε þρα πρüβας. ΚÜποιοι ΕΡΓΑΤΕΣ κατασκεýαζουν Ýνα σκηνικü, που περιλαμβÜνει Ýνα κλουβß. Οι ΗΘΟΠΟΙΟΙ περπατοýν πÝρα-δþθε, απορροφημÝνοι απü το διÜβασμα των ρüλων τους. Οι ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΙ ρυθμßζουν τα φþτα, οι ΜΠΟΓΙΑΤΖΗΔΕΣ βÜφουν τους τοßχους, οι ΣΧΕΔΙΑΣΤΕΣ εßν' αποσχολημÝνοι με τα σχÝδια και τις μακÝτες τους. ¸νας ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΗΣ γρÜφει κÜτι σε μια γραφομηχανÞ. Στο πιÜνο κÜθεται ο ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ, μελετþντας τη παρτιτοýρα του. ΚÜποιος κουρδßζει μια κιθÜρα. Η ΝΟΡΑ προβÜρει Ýνα νυφικü. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ συζητÜ κÜποιο θÝμα με το ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ.


ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ¼χι, üχι. ¼χι η κουρτßνα. Το φüρεμα της Νüρας!

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: Βολüντια, δεν εßναι και τüσο εýκολο αυτü.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Γιατß üχι; Κοßτα. Νüρα, γλυκειÜ μου...

     ΠλησιÜζει τη ΝΟΡΑ κρατþντας Ýναν αναπτÞρα. Σκýβει σα να θÝλει να βÜλει φωτιÜ στο φορεμα της.

ΝΟΡΑ: Βολüντια, μα τß στο καλü κÜνεις;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Προσπαθþ να δω αν μπορþ ν' ανÜψω φωτιÜ απü κÜτω σου. Εßναι γραμμÝνο ακριβþς εδþ, στο σενÜριο. ΑρπÜζεις φωτιÜ και, συνεπþς, προκαλεßς το θÜνατο üλων των Üλλων ηθοποιþν. ΘυμÜσαι;

ΡΑΦΤΡΑ: Σýντροφε, πρÝπει να τελειþσω Ýνα στρßφωμα εδþ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Μη το ρÜψεις πολý σφιχτÜ. Θα στερÞσεις το γαμπρü απü τα δικαιþματÜ του.

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: ΕντÜξει, για προσÝξτε με üλοι. Αρχßζουμε τη πρüβα. Ησυχßα! Ησυχßα!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Με βροντερÞ φωνÞ). Ησυχßα!

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: Στις θÝσεις σας παρακαλþ.


  1. Ο ΓÜμος

     Εμφανßζεται ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ με κουστοýμι καμπαρÝ, ημßψηλο, μπαστοýνι κλπ. Ακοýγεται μια παρωδßα ¼φενμπαχ.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: Σýντροφοι, αυτü που θα δεßτε εßν' Ýνας πραγματικüς ρþσικος γÜμος. ¸χετε ακουστÜ για τους ρþσικους γÜμους, αλλ' αυτüς Ýχει μια διαφορÜ. Πρüκειται για μια αληθινÞ ιστορßα αγÜπης κÜτω απü Ýνα σοσιαλιστικü καθεστþς. (Ακοýγεται Ýνα βιολß να παßζει λαúκÞ μουσικÞ). Ο σýντροφος ΙβÜν Πρισßπκιν! Πρþην εργÜτης, πρþην μÝλος του Κüμματος, αρραβωνιαστικüς κι αγαπημÝνος της ...Ελζεβßρας!

     Ο ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ κι η ΕΛΖΕΒΙΡΑ (ΝΟΡΑ) κÜνουν, ο καθÝνας με τη σειρÜ του, Ýνα βÞμα μπροστÜ, υπü τη συνοδεßα τυμπανοκρουσιþν. Η ΕΛΖΕΒΙΡΑ υποκλßνεται.


ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ: Να με συγχωρεßς, σýντροφε, αλλÜ λÝγομαι ΠιÝρ... ΠιÝρ Σκρßπκιν.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: Πþς εßπες;

ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ: (Με σκÝρτσο). Πι-Ýρ.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: ΚαλÜ, τι ΙβÜν τι ΠιÝρ; Και τα δυο εßν' απü το παλιü καλü ρþσικο απüθεμα, τη ψυχÞ της εργατικÞς τÜξης. Να πþς χτßζουμε το σοσιαλισμü!

     Ακολουθεß μια παντομßμα του γÜμου. ¼λοι οι παρευρισκüμενοι εßναι πÜρα πολý μεθυσμÝνοι και κÜνουν φασαρßα, επιδεικνýοντας σε κÜθε ευκαιρßα μια φοβερÞ χυδαιüτητα. ΑνÜμεσα τους, ξεσπÜει πυρκαγιÜ. Το φüρεμα της ΕΛΖΕΒΙΡΑΣ αρπÜζει φωτιÜ, üταν κÜποιος τη σπρþχνει πÜνω σε μια σüμπα. Η φωτιÜ εξαπλþνεται παντοý. Οι καλεσμÝνοι καßγονται ζωντανοß, υπü τους Þχους της σκηνÞς της κüλασης απü τον Ντον ΤζοβÜνι. Η σκηνÞ τελειþνει με τυμπανοκρουσßες κι Þχους κυμβÜλων.


  1. Η ΑνÜσταση

     Εμφανßζεται ο ßδιος ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, με το καπÝλο και το μπαστοýνι του ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ. ΠετÜει πÝρα το καπÝλο, αλλÜ συνεχßζει να στριφογυρßζει το μπαστοýνι του.


ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ
: Λοιπüν, τß φανταζüσασταν; ΥπÜρχουν ατÝλειες ακüμα και στο σοσιαλισμü. ¼ταν εßναι κανεßς ΙβÜν, παραμÝνει πÜντα ΙβÜν. "Πι-Ýρ". ´Οχι, αυτü δε θα ταßριαζε ποτÝ στον Πρισßπκιν. Την εποχÞ εκεßνη, σýντροφοι, δεν Þταν πÜντα σßγουρο πως ο σοσιαλισμüς θα χτιζüταν ποτÝ. ΣÞμερα, üμως, στη Παγκüσμια Ομοσπονδßα, üλ' αυτÜ ανÞκουν πια στο παρελθüν.

     Ενþ μιλÜ, ο ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ μεταφÝρεται μÝσα στη σκηνÞ απü δυο λευκοντυμÝνους εργÜτες ιατρικοý εργαστηρßου, χωμÝνος σε μια παγοκολþνα. Η παγοκολþνα τοποθετεßται πÜνω σε μια μεγÜλη πλÜκα, δÝνεται πÜνω της και συνδÝεται με Ýνα ηλεκτρικü μηχÜνημα.

     "¸στω, ας υποθÝσουμε πως βρÞκες Ýνα μαστüδοντο καταψυγμÝνο στη Σιβηρßα, λüγου χÜρη. Θα 'θελες να ρßξεις μια ματιÜ, Ýτσι δεν εßναι; 'Ασχετα απü το πüσο βρþμικο, πüσο αποσυντεθημÝνο θα 'ταν αυτü το πρÜγμα. Σε τελευταßα ανÜλυση, αυτÞ εßν' η φýση του ανθρþπου, ακüμα και στα σοσιαλιστικÜ καθεστþτα. (Κλεßνει τη μýτη του). Χüμο Πρισßπικους! (Βγαßνει).


     Ο ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ αποψýχεται και ξαναζωντανεýει. Η πλÜκα υψþνεται αργÜ και στÝκεται κÜθετα προς το Ýδαφος. Το κοινü ανακαλýπτει πως η μορφÞ που βρßσκεται πÜνω της εßν' ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ. Τα μÜτια του εßναι κλειστÜ. Ο ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ κÜνει Ýνα βÞμα μπροστÜ. ΚρατÜ Ýνα μικρü, διÜφανο βαλιτσÜκι.

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: Για φανταστεßτε, φßλοι μου! ¸χουμε αιχμαλωτßσει εδþ, εντελþς ανÝπαφο και διατηρημÝνο κατÜ τρüπο θαυμαστü, το μοναδικü υπαρκτü δεßγμα ενüς κÜποτε ζωντανοý οργανισμοý: του ψýλλου. (Ανοßγει το βαλιτσÜκι). ΠαρατηρÞστε, πολßτες. Το Ýντομο Ýχει αποκοιμηθεß. Εßχε ξεφýγει απü τον οικοδεσπüτη του, αυτü εδþ το αναστημÝνο θηλαστικü, με τον οποßο, απ' ü,τι φαßνεται, εßχε εντοιχισθεß κατÜ λÜθος. Δεν Ýχουμε ακüμα εξακριβþσει τη βιολογικÞ σχÝση μεταξý του ενüς και του Üλλου ζþου και τα πειρÜματÜ μας Ýχουν αναβληθεß προς το παρüν, για λüγους δημüσιας υγεßας. Αυτü το αηδιαστικü ον (δεßχνει το ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ) μετÝδωσε, απ' ü,τι φαßνεται, μια πραγματικÞ επιδημßα στο πληθυσμü. ¼ταν αποψýχθηκε, βρωμοýσε τüσο πολý αλκοüλ, που εμεßς το χρησιμοποιοýμε για αντισηπτικü, αλλÜ, -αν πιστÝψουμε τα παλιÜ αρχεßα, κÜποτε καταναλωνüταν σαν ποτü- που δε μποροýσε να τον πλησιÜσει κανεßς. ΕπιπλÝον, ενοχλοýσε τüσο πολý το ιατρικü μας προσωπικü γι' αυτü το απεχθÝς καταπüτι, þστε, πιστεýοντας üτι μπορεß να συσχετιζüταν με τη λειτουργßα του μεταβολισμοý του, προσπαθÞσαμε να κατασκευÜσουμε κÜτι χημικÜ παρεμφερÝς με αυτü, με αξιοθρÞνητα αποτελÝσματα.
     (Καθþς διηγεßται αυτÜ τα γεγονüτα ο ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ, ο ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ περπατÜ τρεκλßζοντας, σαν μεθυσμÝνος).
     "Το εργαστÞριο Üλλαξε τρεις φορÝς προσωπικü και πεντακüσιοι εργÜτες αναγκÜστηκαν να νοσηλευθοýν. (Το κοινü βλÝπει σε παντομßμα μεθυσμÝνους εργÜτες. ´Ενας Üντρας περπατÜ τρεκλßζοντας πÜνω στη σκηνÞ, παßζοντας κιθÜρα και τραγουδþντας φÜλτσα). Αυτü το απωθητικü εργαλεßο, προφανþς κÜποιο εßδος μουσικοý οργÜνου, βρÝθηκε επßσης στη κατοχÞ του üντος. ¼ταν κινοýσε κανεßς τις χορδÝς του, συνοδεýοντας τη κßνησÞ του με κÜποιους ημιÜναρθρους Þχους, προκαλοýσε στις ευαßσθητες νÝες γυναßκες μια "ερωτικÞ διÜθεση"! ¸τσι αποκαλεßτο αυτÞ η παλιÜ αρρþστεια, που η σεξουαλικÞ ενÝργεια, αντß να κατανÝμεται λογικÜ σ' üλη τη διÜρκεια μιας ανθρþπινης ζωÞς, συμπυκνωνüταν ξαφνικÜ σ' Ýναν παροξυσμü που διαρκοýσε μια βδομÜδα και κατÝληγε σε παρÜλογες και γελοßες συμπεριφορÝς. ΦυσικÜ, υποχρεωθÞκαμε να δþσουμε ηρεμιστικÜ στο ον και να το βÜλουμε σε καραντßνα. ¾στερα απü σýσκεψη με τα μÝλη της ΚεντρικÞς ΕπιτροπÞς, αποφασßστηκε να το μεταφÝρουμε αμÝσως στο ζωολογικü κÞπο.

  1. Η ´Εκθεση

     Στο ζωολογικü κÞπο. ¸να πλÞθος ανÜκατο. Στο κÝντρο, Ýνα κλουβß πÜνω σε μια υπερυψþμενη πλατφüρμα. Η πλατφüρμα εßναι διακοσμημÝνη με σημαιÜκια, ενþ το κλουβß εßναι σκεπασμÝνο μ' Ýνα κουρτινÜκι.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: Απü 'δω, σýντροφοι του ξÝνου Τýπου! ΠλησιÜστε στο βÞμα! (Ακοýγεται μια μπÜντα). Σýντροφοι, κηρýσσω την Ýναρξη της διαδικασßας. Η εποχÞ μας εßναι στοιχειωμÝνη απü την ανÜμνηση πολλþν επþδυνων γεγονüτων. Η ανθρωπüτητα, εξουθενωμÝνη απü τις συμφορÝς των προηγουμÝνων εποχþν, μπÞκε μ' ευγνωμοσýνη σ' Ýνα λιμÜνι ειρÞνης, γαλÞνης κι αδελφοσýνης. Ωστüσο, δε πρÝπει να χαλαρþνουμε ποτÝ την επαγρýπνησÞ μας. Τα μελαγχολικÜ γεγονüτα που παρατηρÞσαμε στη πüλη μας τις τελευταßες δÝκα μÝρες, Þταν αποτÝλεσμα μιας ανεπαρκοýς επιστημονικÞς προσοχÞς, λüγω της κυκλοφορßας ανÜμεσÜ μας, δυο επικßνδυνων παρασßτων, φορÝων φριχτþν κι απωθητικþν ασθενειþν που 'χουν εδþ και καιρü εξαλειφθεß στο πολιτισμÝνο κüσμο. ΧÜρη στις προσπÜθειες της ΚεντρικÞς ΕπιτροπÞς και με τη συνεργασßα της παγκüσμιας ιατρικÞς κοινüτητας, η κρßση αυτÞ Ýληξε. Η ασφÜλεια κι η υγεßα του κοινοý αποκαταστÜθηκαν.
     "Ωστüσο, υπενθυμßζοντας τις φρßκες του παρελθüντος, τα γεγονüτα αυτÜ ανακαλοýν ζωηρÜ στη μνÞμη μας, την Ýνταση του αγþνα που 'καναν οι εργÜτες üλης της υφηλßου, για να φτÜσουν στο σημερινü επßπεδο πολιτισμοý.

     Καθþς ολοκληρþνει την ομιλßα του ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ, ακοýγονται βελÜσματα και μουγκρητÜ ζþων. Οι Þχοι αυτοß δυναμþνουν κατÜ τη διÜρκεια της επüμενης ομιλßας.

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: ¸τσι, χÜρη στην επαγρýπνηση των αρχþν, αυτÞ η παραλßγο τραγωδßα μετατρÜπηκε σ' εορταστικü γκαλÜ και σε μÜθημα σýνεσης για üλους μας. Βασιζüμενοι σ' ορισμÝνα μιμητικÜ χαρακτηριστικÜ που παρατηρÞθηκαν στο αποψυγμÝνο ζþο, οι συνÜδελφοι του Ινστιτοýτου Ανθρþπινης ΑνÜστασης το κατÝταξαν κατÜ λÜθος στο εßδος Χüμο ΣÜπιενς και μÜλιστα στο ανþτερο γÝνος του, στην εργατικÞ τÜξη. ΑλλÜ η δικÞ μου εξÝταση διαπßστωσε αμÝσως, üτι το εν λüγω ον Þταν απλþς Ýνα ανθρωποειδÝς. ΠρÜγματι, και τα δυο ζþα που Ýχουμε εδþ (ο ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ δεßχνει το ψýλλο στο βαλιτσÜκι του), παρ' üλη τη διαφορÜ μεγÝθους και σωματικÞς διαπλασης, εßναι ουσιαστικÜ ßδια: ΠαρÜσιτα στο σþμα της ανθρωπüτητας. Και τα δυο τρþνε και πßνουν Üπληστα χωρßς ντροπÞ. Και τα δυο κÜνουν σÜλτο μορτÜλε στα μαλακÜ στρþματα του χρüνου. Το 'να εξαλεßφθηκε βιολογικÜ, το Üλλο ιστορικÜ. Αυλαßα, παρακαλþ!

     Οι βοηθοß ξεσκεπÜζουν το κλουβß. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ κοιτÜζει μπροστÜ, ανÝκφραστα, σφßγγοντας τα κÜγκελα. ΦορÜει Ýνα κοστοýμι που του πÝφτει πολý μικρü. Το κλουβß Ýχει μÝσα Ýνα κρεβÜτι κι Ýνα γλüμπο με κßτρινο φως. Σε μια γωνιÜ, υπÜρχει μια κιθÜρα. Οι κραυγÝς των ζþων δυναμþνουν κι Üλλο.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: ΕλÜτε, σýντροφοι. ΠλησιÜστε, πλησιÜστε! Δεν Ýχετε να φοβηθεßτε τßποτα. Εßν' εντελþς εξημερωμÝνο τþρα. Δεßτε, θÝλει να μας ψυχαγωγÞσει.


     Ο ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ διασχßζει με ýφος üλη τη σκηνÞ και σταμÜτα μπροστÜ στο κλουβß. Εßναι μεθυσμÝνος, αλλÜ ευδιÜθετος. ΚρατÜει μια κιθÜρα. Απü τη μια τσÝπη του, προεξÝχει Ýνα μπουκÜλι.

ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ: (Παßζοντας κιθÜρα και τραγουδþντας βραχνÜ). Εßμαστε οι φουτουριστÝς
προÜγγελοι ενüς γενναßου νÝου κüσμου...

-¼χι, üχι αυτü.

-Εßμαστε οι Üνθρωποι της ΝΕΠ,
με το σοσιαλισμü συνοδοιποροýμε...

- (Κουνþντας στο μπουκÜλι). Στο μÝλλον! Να μη ξεραθεß ποτÝ. (ΤραβÜει Ýνα τσιγÜρο που 'ταν στερεωμÝνο στο αφτß το και χτυπÜ τις τσÝπες του). Ποý εßναι τα σπßρτα μου; ΔιαολοπρÜγματα. Δε τα βρßσκεις ποτÝ σα τα χρειÜζεσαι. (Προς τον ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ). Ε, φßλε, Ýχεις φωτιÜ; (ΚατÜ λÜθος, χτυπÜ τις χορδÝς της κιθÜρας του).

ΦΩΝΕΣ: Ω, üχι!

-Αηδßα!

-Τι προστυχιÜ!

-Σýντροφε, μην του δþσεις φωτιÜ!

     Ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ ανÜβει το τσιγÜρο του ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ, κλεßνοντας το μÜτι στο κοινü. Ο ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ βγÜζει Ýνα σýννεφο καπνοý απü τη μýτη.

-¼χι, üχι!

-Δεßτε τι κÜνει!

-Τι προστυχιÜ!

- Τι απρÝπεια!

    Ο ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ παθαßνει αναγοýλα.

-Δεßτε, δεßτε!

-ΒοηθÞστε τον!

-Τι απρÝπεια!

-Τι επιθετικüτητα!

-(¼λοι μαζß). Τι βρωμιÜ!

     Ο ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ προσπαθεß να καθαρßσει το λαιμü του πßνοντας μια μεγÜλη γουλιÜ βüτκα.
-¼χι, üχι! Πω, πω...

     Οι κραυγÝς αυτÝς κÜνουν τον ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ να συνειδητοποιÞσει πως υπÜρχουν γýρω του Üνθρωποι. Σπρþχνει πÝρα τον ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ και πετÜει τη κιθÜρα κÜτω. Καθþς μιλÜει, ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ αρχßζει να ταρακουνÜει τα κÜγκελα. Γßνεται üλο και πιο βßαιος, βγÜζοντας Ýνα βρυχηθμü που σμßγει με τις κραυγÝς των ζþων και τελικÜ τις επικαλýπτει.

ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ: Πολßτες! Σýντροφοι! ΛαÝ μου! Αγαπητοß μου! Πþς φτÜσατε εδþ; ¼λοι εσεßς! Γιατß εßμαι μüνος μου στο κλουβß; Αγαπητοß μου, δικοß μου Üνθρωποι! ΕλÜτε μαζß μου! Γιατß υποφÝρω; Σýντροφοι...

ΦΩΝΕΣ: (Πανικüβλητες) -Πω, πω, πω!

-ΑφÞστε με να φýγω! ΑφÞστε με να φýγω!

-Σþστε τα παιδιÜ!

-Φιμþστε το! Φιμþστε το! Εßναι φριχτü!

-ΒοÞθεια! ΒοÞθεια! ΒοÞθεια!


     Προβολεßς σαρþνουν τη σκηνÞ προς üλες τις κατευθýνσεις.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: Μη πανικοβÜλλεστε, σýντροφοι!

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: Δεν Ýχετε κανÝνα λüγο ν' ανησυχεßτε.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: ΓρÞγορα! Ανοßξτε τις πüρτες! Θα ποδοπατηθοýν!

     ΑνÜβουν τα φþτα κι ανοßγουν οι πüρτες του θεÜτρου.


-ΜουσικÞ! ΜουσικÞ! ΜουσικÞ!


     Ακοýγεται μια μπÜντα να παßζει δυνατÜ μουσικÞ. Τα φþτα του θεÜτρου σβÞνουν. ΛευκοντυμÝνοι βοηθοß με χειρουργικÝς μÜσκες και γÜντια, βγÜζουν τον ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ Ýξω απü τη σκηνÞ. Οι κραυγÝς των ζþων καταλαγιÜζουν. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, που 'ναι τþρα σιωπηλüς, ξαναπαßρνει την αρχικÞ του στÜση. Το εσωτερικü του κλουβιοý του, Ýχει καταστραφεß εντελþς.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: Ελπßζουμε να σας Üρεσε το θÝαμα.

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: Το μüνο που θÝλουμε εßναι να σας ψυχαγωγÞσουμε.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: Κι αν Ýρθετε αýριο βρÜδι...

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: ...θα δεßτε ξανÜ το ßδιο απωθητικü θÝαμα!

(Κι οι δυü μαζß): ΚαλÞ νýχτα! ΚαλÞ νýχτα! ΚαλÞ νýχτα! ΚαλÞ νýχτα!

     Περπατοýν σα να εßναι μÝλη κÜποιας μπÜντας. Ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ κι ο ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ βγαßνουν. Ακοýγονται ακüμα αμυδρÜ, κραυγÝς ζοýγκλας. Ξανακοýγεται μουσικÞ κι üλοι οι "ηθοποιοß" εμφανßζονται στο κοινü, κρατþντας ο Ýνας το χÝρι του Üλλου και κÜνοντας υπερβολικÜ βαθιÝς υποκλßσεις. ΚÜποιοι φωνÜζουν: "ΘÝλουμε το συγγραφÝα! ΘÝλουμε το συγγραφÝα"!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ: Βεβαßως! Το συγγραφÝα.

     Ο ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ ξεκλειδþνει το κλουβß. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ βγαßνει Ýξω, πιÜνει τα χÝρια των υπολοßπων στο κÝντρο της σκηνÞς. Υποκλßνονται üλοι.
     Τα φþτα σβÞνουν
.

ΣκηνÞ ΙΙΙ

     ¸να κουδοýνι χτυπÜ μια φορÜ. Τα φþτα ανÜβουν δεßχνοντας το διαμÝρισμα των ΜΠΡΙΚ. Το δωμÜτιο εßναι γεμÜτο απü κüσμο που μιλÜ και γελÜ δυνατÜ. ΜÝσα στο κüσμο υπÜρχουν ηθοποιοß απü τη προηγοýμενη σκηνÞ (εκτüς απü τον ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ), συνÜδελφοι (ΑΣΕΓΙΕΦ, ΚΑΜΕΝΣΚΗ, ΡΟΝΤΣΕΝΚΟ) και μÝλη απü τον κýκλο των ΜΠΡΙΚ, μεταξý των οποßων, ο ΓΚΟΡΤΚΩΦ και διÜφορα μÝλη της κυβÝρνησης και της GPU. Οι Üνθρωποι της κυβÝρνησης, που φοροýν κοστοýμια σα να 'ναι επιχειρηματßες, ξεχωρßζουν σαφþς απü τους ανθρþπους του θεÜτρου, που φοροýν εσÜρπες, κÜπες και μερικÝς φορÝς μÜσκες Þ ορισμÝνα ροýχα απü τα θεατρικÜ τους κοστοýμια, ενþ κÜποιοι απ' αυτοýς δεν Ýχουν ακüμα αφαιρÝσει πλÞρως το μακιγιÜζ τους. Οι Üνθρωποι της GPU φοροýν καπÝλα και καμπαρντßνες.
     Το διαμÝρισμα εßναι διακοσμημÝνο με αφßσες και σχÝδια σχετικÜ με τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ και το Ýργο του. ΜερικÜ απ' αυτÜ εßναι σχεδιασμÝνα απü τον ßδιο τον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, που μπαßνει φορþντας Ýνα καλορραμμÝνο κοστοýμι. ΚρατÜ δυü σαμπανιÝρες γεμÜτες με σαμπÜνιες. Ο κüσμος τον χαιρετÜ φωνÜζοντας
:

- Α, Þρθες!

- Βολüντια, Βολüντια!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Ακουμπþντας με δýναμη τις σαμπανιÝρες). Φßλοι! (ΒÞχει, καθαρßζει το λαιμü του). Τι ωραßα που εßναι!

ΦΩΝΕΣ: 'Ανοιξε τα μπουκÜλια! (ΠετÜγονται φελλοß). ΜπρÜβο! ΜπρÜβο! Λüγο! Λüγο!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Χαμογελþντας) Για τßποτα στο κüσμο.

ΦΩΝΕΣ: Ναι, ναι! Λüγο! Λüγο!

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ ανοßγει τα χÝρια, να μιλÞσει, σταμÜτα, ανασηκþνει τους þμους, επαναλαμβÜνει τις ßδιες κινÞσεις. ΓÝλια, γιουχαÀσματα, επευφημßες.

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: Ωραßα μιλÞσες, Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς.

     Κι Üλλα γÝλια. Η ΛΙΛΗ προχωρÜ και τον φιλÜ στο μÜγουλο με μια ανÜλαφρη αλλÜ κτητικÞ διÜθεση. Προσπαθεß να τη φιλÞσει, αλλÜ αυτÞ ξεγλιστρÜ.

ΟΣΙΑ: Καλωσüρισες σπßτι, Βολüντια.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Νιþθω σαν Þρωας κÜποιου πολÝμου. Δημοσιεýτηκαν οι κριτικÝς Þ üχι ακüμα; ΠρÝπει να 'μαι πληγωμÝνος κÜπου. (Αρχßζει να χοροπηδÜ στο 'να πüδι, πιÜνοντÜς το με το χÝρι, να το στηρßξει τÜχα. Αυτü μετατρÝπεται σ' Ýν' απρüβλεπτο χοροπÞδημα. ¼πως προσπερνÜ τη ΝΟΡΑ, τη πιÜνει απ' τη μÝση, τη περιστρÝφει μιÜ-δυü φορÝς και τη φιλÜ στο στüμα. ΑυτÞ τραβιÝται, αμÞχανη και προσβεβλημÝνη). Λοιπüν, τα πüδια δουλεýουν ακüμα. Το ßδιο κι η γλþσσα. ¼σο μπορεß κανεßς να κλωτσÜ και να φτýνει, υπÜρχει πÜντα ελπßδα.

ΑΣΕΓΙΕΦ: Ποιος νοιÜζεται για μια κακüβουλη κριτικÞ; Εßδες το κοινü σου. Το Ýργο Þταν καθαρüς θρßαμβος!

ΚΑΜΕΝΣΚΗ: (Υψþνοντας το ποτÞρι). Στον Σαßξπηρ!

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: (ΣοβαρÜ). ¼χι, üχι στον Σαßξπηρ. ¼χι ακüμα. Στον ΜολιÝρο.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Στο Μο-λιÝ-ρο! (Σηκþνει με παλμü τα πüδια και κÜνει Ýνα μικρü, σκερτσüζικο βÞμα).

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Στον Μο-λιÝ-ρο!

ΠΡΙΣΙΠΚΙΝ: (Ρßχνοντας μια μαýρη κÜπα στους þμους του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ). Που 'ναι το κοστοýμι σου, Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς; Δεν εßμαστε σε σýσκεψη της ΚεντρικÞς ΕπιτροπÞς!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Στριφογυρßζοντας τη κÜπα). ΑγαπημÝνο μου Ýκτρωμα! Οýτε εßμαστε σε κηδεßα. ¸χεις üμως δßκιο. Δεν εßμαι κατÜλληλα ντυμÝνος. Που 'ν' η μÜσκα; (ΨÜχνει ανÜμεσα στις μÜσκες και βÜζει μια μÜσκα τρÜγου). Να! (ΒελÜζει). 'Αψογα. (ΠεριφÝρεται στο δωμÜτιο βελÜζοντας σε καλεσμÝνους).

ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ: Θαýμα. Τþρα μοιÜζεις με θεατρικü συγγραφÝα.

     Ο Μαγιακüφσκι του βελÜζει.

ΡΟΝΤΣΕΝΚΟ: Τþρα ακοýγεσαι σα θεατρικüς συγγραφÝας.

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ χτυπÜ ελαφρÜ το φαλακρü κεφÜλι του ΡΟΝΤΣΕΝΚΟ σα να 'ταν το χÝρι του πατοýσα. ΚÜθεται καβÜλα σε μια καρÝκλα στο κÝντρο της σκηνÞς. Η ΑΝΟΥΣΚΑ φÝρνει Ýνα δßσκο με σκεπασμÝνα πιÜτα. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ χτυπÜ παλαμÜκια και βÜζει γýρω απ' το λαιμü του μια πετσÝτα φαγητοý.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Αχ, αυτοß οι κριτικοß! Για να τους δοýμε. (Ανοßγει Ýνα πιÜτο, βελÜζει). ΤσουζÜκ! Εδþ εßσαι! (Σπρþχνει το πιÜτο με το πηροýνι του). ¸χεις πÜθει μαλÜκυνση εγκεφÜλου, γÝρο μου. (ΒελÜζει. Ακοýγονται γÝλια). ΞÝρετε πþς πρÝπει ν' απαντÜ κανεßς σ' Ýνα κριτικü, κυρßες και ζþα; Τρþγοντας τον! (Τρþει). ΕλÜτε üλοι σας, να φÜτε Ýνα κριτικü.

     Σερβßρεται το υπüλοιπο φαγητü.

ΑΣΕΓΙΕΦ: (Μιμοýμενος τον ΤσουζÜκ). Σε παρακαλþ πολý, σýντροφε Μαγιακüφσκη, Üσε Þσυχους τους κριτικοýς. Πþς μποροýμε να χτßσουμε το σοσιαλισμü χωρßς αυτοýς;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ¸χεις δßκιο. Δε τρþγονται. ΒÜλε αυτü το πρÜγμα πßσω στο πιÜτο.

     ΓÝλια, βελÜζουν üλοι.

ΓΚΟΡΤΚΩΦ: Μα, σýντροφε, δεν εßναι καννιβαλισμüς, το να τρþει κανεßς Ýνα κριτικü;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Μασþντας Ýνα ραπανÜκι). Ω, üχι, üχι μεταξý ζþων. Εδþ εßμαστε üλοι κρεατοφÜγοι, χαροýμενοι κατÜ πþς μας Ýπλασε ο Θεüς. Λßγο κρεατÜκι, λßγη πρασινÜδα. (ΒουτÜ μια κοπÝλα και της δαγκþνει τρυφερÜ το αφτß). Τρþμε τα πÜντα ωμÜ. Μüνο τους κριτικοýς πρÝπει να βρÜζουμε λßγο. Και τους παραγωγοýς. (ΤσιμπÜ τρυφερÜ τον ΜΕΓΙΕΡΧΟΛΝΤ). Και τους εκδüτες των κακüβουλων λογοτεχνικþν περιοδικþν. Και τους προλετÜριους ποιητÝς. (ΒελÜζει). Ιδιαßτερα δýσπεπτοι. Οι γραφειοκρÜτες χρειÜζονται μια τζοýρα αλÜτι. ΑλλÜ Ýνα κομμÜτι (φιλÜ τη ΝΟΡΑ) κατεβαßνει μια και κÜτω. (Προς τη ΝΟΡΑ). ¸λα τþρα, συντρüφισσα, δεν Þταν δα κι Üσχημα, ε; Μüλις που ακοýμπησες λßγο τα δüντια μου. (Η ΝΟΡΑ απομακρýνεται προσβεβλημÝνη ξανÜ. Ο Μαγιακüφσκη ανασηκþνει τους þμους). ΟρισμÝνοι Üνθρωποι εßναι χαροýμενοι üταν Ýχουν να ταÀσουν Ýνα τρÜγο. ΟρισμÝνοι θÝλουν να τρÝφονται απ' αυτüν. Τα πÜντα εßναι μÝρος του φυσικοý κýκλου της ζωÞς. (ΠλησιÜζει τον ΓΚΟΡΤΚΩΦ, τακτοποιþντας ελαφρÜ το κοστοýμι του). Μüνο που εδþ δεν αρÝσει ο Χüμο ΣÜπιενς. Εßναι το μüνο εßδος που δεν ανεχüμαστε. Ο 'Ανθρωπος! (Προς τον ΟΣΙΑ). ΕπομÝνως, αν δεις κÜποιον εδþ γýρω, βγÜλ' τον αμÝσως Ýξω. (Υποκλßνεται). ΕυγενικÜ. (ΦορÜει πÜλι τη μÜσκα και βελÜζει δυνατÜ. ΓÝλια).

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ: Κι üμως, εßμαι σßγουρη πως πρÝπει να υπÜρχουν ορισμÝνοι Üνθρωποι εδþ γýρω, Βλαντßμιρ Βλαντßμιροβιτς. ¹ρθα ειδικÜ για να τους συναντÞσω.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Κινδυνεýετε τüτε ν' απογοητευθεßτε, κυρßα μου. Δεßτε, για παρÜδειγμα, τον Κüλια. Εßναι καμηλοπÜρδαλη. Και τον ΑλεξÝú. ¸χει κÜτι απü ελÝφαντα. Και τον ¼σια. Εßναι λßγο þς πολý σκßουρος. Κι εδþ εßν' Ýνας μυρμηγκοφÜγος, μια γαζÝλα κι Ýνα λÜμα. Ακüμα κι ο σýντροφος Γκορτκþφ Ýχει κÜτι απü ýαινα. Ο σýντροφος Τρüτσκι εßν' απλþς κüπανος. Και σε τελευταßα ανÜλυση, ποιος εßναι ο πιο μεγÜλος απ' üλους τους τρÜγους; (ΣοκαρισμÝνη σιωπÞ). Μα, ο Μαγιακüφσκη, βÝβαια. (Ανακοýφιση, γÝλια).

ΑΣΕΓΙΕΦ: Λοιπüν, αγαπητοß μας φßλοι, ο Βολüντια Ýχει δßκιο, üπως πÜντα. Εßμαστ' üλοι μÝρος του υπÝροχου τσßρκου του. Μια επανÜσταση χωρßς ποιητÞ εßν' απλþς ποδοβολητü Üγριων ζþων κι ο Βολüντια εßν' ο ποιητÞς μας. ¸δωσε τα πÜντα, üλο τον απÝραντο, γενναιüδωρο χυμü του, για να φτιαχτεß μια επανÜσταση αντρþν...

ΛΙΛΗ: ...και γυναικþν.

ΡΟΝΤΣΕΝΚΟ: Ιδßως γυναικþν (ΓÝλια).

ΑΣΕΓΙΕΦ: ¸δωσε λαρýγγι και τραγοýδι στην ανθρþπινη δικαιοσýνη. (Υψþνει το ποτÞρι. Τον μιμοýνται üλοι).

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Λüγο! Λüγο!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ¼χι, πρÜγματι, δεν... (ΒÞχει).

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Ναι, ναι, Ýλα!

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ Ýχει μια κρßση βÞχα. ΚουνÜ το χÝρι αρνητικÜ.

ΚΑΜΕΝΣΚΗ: ΕντÜξει, Βολüντια, Ýνα ποßημα τüτε.

ΦΩΝΕΣ: Ναι, ναι! ΤουλÜχιστον, Ýνα ποßημα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Λßλισκα, μου βÜζεις λßγο τσÜι; (Η Λßλη κÜνει αυτü που της ζητÜ).

ΑΣΕΓΙΕΦ: Δε μπορεßς να μας αρνηθεßς ακüμα και το ποιÞμα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΛυπÜμαι. Δεν Ýχω τßποτα καινοýργιο.

ΚΑΜΕΝΣΚΗ: ΚÜτι παλιü τüτε.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ¼χι, üχι, δεν υπÜρχει πια τßποτα ενδιαφÝρον σ' αυτÜ...

ΝΟΡΑ: (ΕπιτακτικÜ). Σε παρακαλþ, Βολüντια, μη χαλÜς τη γιορτÞ.

     Ο Μαγιακüφσκη κοιτÜζει ερωτηματικÜ τη ΝΟΡΑ. ΠεριφÝρεται ανÜμεσα στους καλεσμÝνους, κρατþντας το φλυτζÜνι με το τσÜι κι απαγγÝλλει:

Γκριμπ,
Γκραμπ,
Γκρομπ,
Γκρουμπ,
Γκριμπ,
Γκραμπ,
Γκρομπ,
Γκρουμπ.

ΑνεμοσουρωμÝνος,
παγοπüδετος,
γλιστρÜει ο ΚουζνÝτσκη.
ΠÜνω στα καποýλια του
πÝφτει Ýνα Üλογο,
πÜνω στο χιüνι
γÝρνει στο πλευρü.
Ωρýεται ο ΚουζνÝτσκι.
ΓιουχÜρει ο ΚουζνÝτσκι.
"¸να Üλογο Ýπεσε,
Ýνα Üλογο Ýπεσε,
κÜτω Ýχει ξαπλþσει
".

Κι ο δρüμος συνεχßζει
με την ανθρωποπλημμýρα του.

Πλησßασα
και κοßταξα
σ' εκεßνα τ' αλογßσια μÜτια
μια-μια οι σταγüνες
κυλÞσανε στην αλογßσια μοýρη
και χÜθηκαν σ' εκεßνο τ' αλογßσιο τρßχωμα.

'Αλογο, μη κλαßς.
'Αλογο, ÜκουσÝ με.
Μη και θαρρεßς πως εßσαι
χειρüτερο απ' αυτοýς;
Καλü μου αλογÜκι,
ο καθÝνας μας εßναι λιγÜκι Üλογο
ο καθÝνας Ýνα Üλογο με το τρüπο του.

      Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ γυρßζει τη πλÜτη στους ηθοποιοýς και βγαßνει αργÜ. Οι υπüλοιποι μÝνουνε πßσω σιωπηλοß.
     Τα φþτα σβÞνουν αργÜ
.


ΣκηνÞ IV

     ΓιÜλτα¸να λιτÜ διακοσμημÝνο δωμÜτιο ξενοδοχεßου. Απ' το ταβÜνι κρÝμεται Ýνας γυμνüς γλüμπος. ¸νας ανεμιστÞρας περιστρÝφεται αδιÜφορα. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ στÝκεται στο κÝντρο της σκηνÞς, με παντελüνι, φανÝλα και παντüφλες. ΚρατÜ Ýνα ποτÞρι νερü. Το κεφÜλι του εßναι ξυρισμÝνο. Δßπλα του στÝκεται ο ΛΑΒΟΥΤ. Εßναι κοντüς και φορÜ κοστοýμι. Το κολλÜρο του εßναι χαλαρωμÝνο. ΚρατÜ μια πετσÝτα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Το 'βρασες αυτü; (Μυρßζει το ποτÞρι και κÜνει μια γκριμÜτσα. Σηκþνει το ποτÞρι κüντρα στο φως). Φýκια! (ΚοιτÜζει για λßγο το ποτÞρι και το ακουμπÜ με δýναμη στο τραπÝζι). Εßχαμε καμιÜν απÜντηση;

ΛΑΒΟΥΤ: ¼χι, Βολüντια. Πþς πÜει ο λαιμüς σου;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΞÝρεις τß μου θυμßζουν τα τηλεγραφεßα; ΠνευματιστικÜ τραπεζÜκια. (ΧτυπÜ το ποτÞρι μ' Ýνα κουτÜλι). Τα-τα-τατα-τατα... Βαλς φαντασμÜτων. Αραιüς αÝρας που αγκαλιÜζει αραιü αÝρα. Τι þρα φεýγουμε απüψε;

ΛΑΒΟΥΤ: Στις οκτþ.

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ χτυπÜ το ποτÞρι δυü φορÝς δυνατÜ κι Ýπειτα δυü φορÝς μαλακÜ. ΑμÝσως μετÜ, ακοýγονται δυü κοφτÜ χτυπÞματα στη πüρτα.

ΛΑΒΟΥΤ: Το μπÜνιο σου εßναι Ýτοιμο. ¸λα!

     Εμφανßζεται μια ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ με ζεστü νερü, σαποýνι, πετσÝτες και βοýρτσα. ΒλÝπει ξαφνιασμÝνη, ΛΑΒΟΥΤ και ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ να βγÜζουν απü 'να μπαοýλο μια λαστιχÝνια μπανιÝρα και ν' αρχßζουν να τη φουσκþνουν.

ΛΑΒΟΥΤ: ΑκοýμπησÝ τα 'δþ, σε παρακαλþ. Ευχαριστþ. (Της δßνει Ýνα νüμισμα). Μπορεßς να πηγαßνεις, συντρüφισσα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τß συμβαßνει; Δεν Ýχεις ξαναδεß ποτÝ Üνθρωπο να φουσκþνει κÜτι; Πþς σε λÝνε;

ΥΠΗΡΕΤΡΙΑ: Μαρßα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Λοιπüν, Μαρßα, αν σκοπεýεις να μεßνεις, θα πρÝπει να δραστηριοποιηθεßς. ΦÝρε 'δþ το νερü και τη βοýρτσα. (Η ΜΑΡΙΑ κινεßται μηχανικÜ, εντυπωσιασμÝνη ακüμα απü τη μπανιÝρα). Πüσων χρονþν εßσαι, παιδß μου;

ΜΑΡΙΑ: ΔεκαεννιÜ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΔεκαεννιÜ! Θα πßστευες ποτÝ πως υπÜρχει ακüμα αυτü το νοýμερο, Λαβοýτ; (Προς τη ΜΑΡΙΑ). ΞÝρεις πüσο εßμ' εγþ; Εκατü. Δε το πιστεýεις; Εßμαι το φÜντασμα του Ποýσκιν, φουσκωμÝνο με λßγο ζεστü αÝρα, üπως εßν' üλα τα πρÜγματα σÞμερα. Θα με βοηθÞσεις να κÜνω μπÜνιο; (Η ΜΑΡΙΑ ρßχνει μÝσα στη μπανιÝρα Ýνα κομμÜτι σαποýνι. Πισωπατεß προς τη πüρτα). Ω, μην ανησυχεßς. Θα φερθþ μ' απüλυτη αξιοπρÝπεια. ΠÜβια, που 'ν' η ρüμπα μου;

     Ο ΛΑΒΟΥΤ του δßνει μια μεταξωτÞ ρüμπα. Η ΜΑΡΙΑ πλησιÜζει λßγο.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (ΑμÞχανος, λüγω της χλιδÞς της ρüμπας). Ε, εßναι απü το Παρßσι. Το Παρßσι, καταλαβαßνεις; (Η ΜΑΡΙΑ δε καταλαβαßνει). Το Παρßσι εßν' Ýνα μÝρος που τα πÜντα εßναι φτιαγμÝνα απü μετÜξι. (Παýση). Δε μπορεßς ν' αγορÜσεις τßποτα Üλλο. (ΚÜνει Ýνα βÞμα προς τη κατεýθυνση της ΜΑΡΙΑΣ). ΠιÜσ' το. (Η ΜΑΡΙΑ απλþνει διστακτικÜ το χÝρι. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ παßρνει τα δÜχτυλα της και τα ακουμπÜ πÜνω στη ρüμπα. Με το που ακουμπÜ τη ρüμπα, της κüβεται η ανÜσα, τραβÜ γρÞγορα το χÝρι και κÜνει πÜλι προς τα πßσω). Η αγÜπη μας δεν εßναι του κüσμου τοýτου, Μαρßα. (ΒÜζει δυο νομßσματα στη παλÜμη της). ΠÜρε. ΦÝρε μου Ýνα ποτÞρι βραστü νερü, Ýτσι; Πολý ζεστü. Κι Ýνα πιÜτο μ' αλÜτι. (Της κλεßνει τη παλÜμη με τα νομßσματα). 'Αντε. (Ο ΛΑΒΟΥΤ Ýχει ετοιμÜσει το μπÜνιο. ΒγÜζει Ýνα μεγÜλο παραβÜν και τακτοποιεß τις πετσÝτες στο πÜνω μÝρος του. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ γδýνεται πßσω απü το παραβÜν και μπαßνει μÝσα στη μπανιÝρα). Καθüλου κακÞ η μικρÞ Σαρλüτ ΚορντÝ, τß λες κι εσý, ΠÜβια; Καλü κομμÜτι για τον αντιπρüσωπο του λαοý. Θα της Üρεσε αρκετÜ το Παρßσι, δε νομßζεις;

ΛΑΒΟΥΤ: ΣταμÜτα να μιλÜς. Δεν μ' αρÝσει ν' ακοýω τη φωνÞ σου.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Πες κÜτι πρωτüτυπο, δε μπορεßς; (Τον πιÜνει Ýνας παροξυσμüς βÞχα).

ΛΑΒΟΥΤ: ΒλÝπεις τß εννοþ; (Παýση). Να στεßλω Üλλο τηλεγρÜφημα;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (ΑποκαρδιωμÝνα). Αν Ýχεις την ευγενÞ καλωσýνη.

     Ο ΛΑΒΟΥΤ βγαßνει. Ακοýγετ' Ýνας χτýπος στη πüρτα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Εμπρüς. (Μπαßνει ντροπαλÜ η ΜΑΡΙΑ, κρατþντας Ýνα δßσκο μ' αλÜτι, νερü και μια μικρÞ λεκÜνη). Ποιος εßναι;

     Η ΜΑΡΙΑ προχωρÜ φÝρνοντας το δßσκο στον ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ. Ακολουθεß μια σιγανÞ συνομιλßα, αθÝατη λüγω του παραβÜν. Βγαßνει γρÞγορα. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ αναστενÜζει βαθιÜ. Αρχßζει να κÜνει γαργÜρες, φτýνοντας στη λεκÜνη.
     Τα φþτα σβÞνουν
.


ΣκηνÞ V

     ΑνÜβουν γρÞγορα τα μισÜ φþτα, Ýνας προβολÝας φωτßζει τη μπανιÝρα και το παραβÜν. Η μπανιÝρα αρχßζει να περιστρÝφεται αργÜ. Μπαßνουν η ΜΑΡΙΑ κι ο ΛΑΒΟΥΤ. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ σηκþνει τελετουργικÜ τα χÝρια καθþς η ΜΑΡΙΑ τον σκουπßζει. ¸να ποýρο εßναι σφηνωμÝνο στα δüντια του. Ο ΛΑΒΟΥΤ του κρατÜει τη ρüμπα, þσπου να τη φορÝσει. Η μπανιÝρα περιστρÝφεται πÜλι. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, χωρßς ποýρο, βγαßνει απü τη μπανιÝρα. ΦορÜ ρüμπα και παντüφλες. Ακοýγεται απüηχος χειροκροτημÜτων, σα μακρινüς φλοßσβος. ΑριστερÜ και δεξιÜ, δυü μεγÜλες υφασμÜτινες αφßσες πÝφτουν κÜτω με πÜταγο. Δεßχνουν δυü πανομοιüτυπες εικüνες του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, με εργατικÞ τραγιÜσκα, να κοιτÜζει με Ýντονη, προκλητικÞ Ýκφραση στο πρüσωπο. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ παßρνει την ßδια Ýκφραση κοιτþντας το κοινü. Καθþς αρχßζει να μιλÜ, το πρüσωπο του μαλακþνει.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Σýντροφοι! Εßμ' ευτυχισμÝνος. ΒαθιÜ ευτυχισμÝνος, που 'μαι σÞμερα ανÜμεσÜ σας. Που βλÝπω τüσους εργÜτες και φοιτητÝς να χτßζουν το σοσιαλισμü. Αυτü εßναι το κοινü που θÝλω ν' απευθýνομαι, αυτü εßναι το μüνο κοινü που θÝλησα ποτÝ ν' απευθυνθþ, το κοινü του μÝλλοντος. ¹ρθα κοντÜ σας απüψε Üρρωστος, αλλÜ θα προσπαθÞσω να σας διαβÜσω üσο καλýτερα μπορþ. ΚανÝνας εργÜτης δε πρÝπει ν' αποφεýγει τα καθÞκοντÜ του. Τα δικÜ μου εßναι διαφορετικÜ απü τα δικÜ σας, αλλÜ αποβλÝπουν στον ßδιο στüχο. ¼ταν θα μÜθετε να χρησιμοποιεßτε τη ποßηση εξßσου φυσικÜ, üσο κι Ýνα πηροýνι, üταν θα καταλÜβετε üτι και τα δυο πρÝπει να 'ναι φτιαγμÝνα απü καθαρü μÝταλλο, τüτε το Ýργο μου θα 'χει ολοκληρωθεß. (ΒÞχει δυνατÜ). Σας παρακαλþ να συγχωρÞσετε τις ανωμαλßες της φωνÞς μου. ¸χει κÜποιο πρüβλημα ο λαιμüς μου. ºσως αναγκαστþ να σταματÞσω για καιρü, τις δημüσιες αναγνþσεις. ºσως αυτü να 'ναι το τελευταßο μου βρÜδι. Ποιος ξÝρει; ΑλλÜ εßναι καλýτερα να μοιρÜσει κανεßς Ýστω και λßγο ψωμß απ' το να μη δþσει τßποτα.

Σýντροφοι κληρονüμοι,

σýντροφοι απüγονοι:

Αναδιφþντας τα σκατÜ

αυτþν των κατασκüτεινων νεκρþν αιþνων,

ºσως

ν' αναρωτηθεßτε,

για τον Μαγιακüφσκη,

ΕμÝνα.

Πεßτε λοιπüν

πως Þρθα για ν' αντλÞσω το νερü

και να καθαρßσω τους βüθρους

της ΕπανÜστασÞς μας.

Ανακληθεßς στα πρüσω

απü το περιβüλι των Μουσþν,

σμιλεýω το μελλοντικü μου ανδριÜντα

üχι σ' Ýνα ροδüκηπο,

αλλÜ σ' εκεßνη τη πλατεßα

üπου πουτÜνες και φρικιÜ

αφÞσανε τα χτικιασμÝνα τους πλεμüνια

σε αιματηρÝς ροχÜλες,

και ξÜπλωναν αντÜμα με Ýλκη συφιλιδικÜ...


     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ διακüπτεται απü απρüσωπες κραυγÝς:
"ΝτροπÞ! ΝτροπÞ!" "ΣταματÞστε τον!" "¼χι..."

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Σýντροφοι, θ' απαντÞσω σ' üλες τις ερωτÞσεις. Σας παρακαλþ, μη φωνÜζετε.

ΠΡΩΤΗ ΦΩΝΗ: Οι εκφρÜσεις αυτÝς εßναι βρþμικες, Üσεμνες. Δεν εßναι εκφρÜσεις για ποßηση.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Πþς ξÝρεις ποιες εκφρÜσεις εßναι κατÜλληλες για τη ποßηση, σýντροφε; ¸χεις γρÜψει ποτÝ σου ποßηση; Δεν υπÜρχουν βρþμικες λÝξεις. Μüνο τα γεγονüτα εßναι βρþμικα.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΝΗ: Εßπες üτι η ποßηση εßναι σαν Ýνα πηροýνι. Τß σχÝση Ýχει η ποßηση με το πηροýνι;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Και τα δυü Ýχουν μεγÜλα δüντια. Και τα δυο σχετßζονται με τη τροφÞ. Και τα δυο μποροýν να πληγþσουν τους ανθρþπους που δε ξÝρουν να τα χειριστοýν σωστÜ.

ΤΡΙΤΗ ΦΩΝΗ: ΑυτÞ εßναι αστικÞ στÜση. Οι εργÜτες δε καταλαβαßνουν το Μαγιακüφσκη. Το μüνο που θÝλει εßναι να τους κÜνει να αισθÜνονται αδαεßς για να νιþθει αυτüς ανþτερος.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Σýντροφοι, δεν εßναι καθüλου ευγενικü αυτü που λÝτε. Τα λüγια σας με πληγþνουν βαθιÜ. ¼λα μου τα ποιÞματα εßναι γραμμÝνα για τις μÜζες. Δεν υπÜρχει τßποτα σ' αυτÜ που να μη μπορεß να το καταλÜβει Ýνας εργÜτης...

ΠΡΩΤΗ ΦΩΝΗ: ΣοβαρÜ; Για Üκου αυτü εδþ:
"'Αλειψα τα κουρÝλια του καθεμÝρα
με χρþμα απ' το πÜτο ενüς κρασοπüτηρου
σ' Ýνα πιÜτο με πηχτÞ Ýδειξα
τα μÜγουλα του ωκεανοý
απü αστραφτερÜ λÝπια ψαριþν Ýβγαλα
Ýνα μÞνυμα νÝο, αν και βουβü.
Κι εσý... μÞπως μπορεßς να παßξεις νυκτερινÞ μουσικÞ
στο φλÜουτο ενüς νεροσωλÞνα;"
     -Τß μπορεß να σημαßνουν αυτοß οι στßχοι για Ýναν εργÜτη; ΠαρακμιακÜ αστικÜ σκουπßδια! Δεν Ýχει τßποτα Üλλο παρÜ μüνο Εγþ, Εγþ, Εγþ! Τß σχÝση Ýχουν üλα αυτÜ με την ΕπανÜσταση; Κρßνετε μüνοι σας, σýντροφοι!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Δε μπορεßς ν' απομονþνεις φρÜσεις κι εικüνες, χωρßς ν'αναφÝρεις τα συμφραζüμενα. Στο στüμα ενüς παλαβοý, τα πÜντα ακοýγονται γελοßα.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΝΗ: ΕπιμÝνεις λοιπüν, üτι üλα üσα γρÜφεις εßναι προσιτÜ στο λαü;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Δε προûποθÝτω πως οι εργÜτες εßν' αδαεßς, üπως εσεßς. Εßν' αρκετÜ Ýξυπνοι για να κÜνουν τη πρþτη λαúκÞ επανÜσταση της παγκüσμιας ιστορßας Þ το 'χετε ξεχÜσει μÞπως;

ΤΡΙΤΗ ΦΩΝΗ: Ναι! Γι' αυτü ακριβþς απορρßπτουν τον αστικü εγωτισμü.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Σφßγγοντας τις γροθιÝς του, μιλÜ αργÜ και καθαρÜ). Τα ποιÞματÜ μου δεν Ýχουν τßποτα το αστικü.

     Σýντομη σιωπÞ. ¾στερα, γρÞγορα:

ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΩΝΗ: Γιατß φορÜς αυτÞ τη κüκκινη ρüμπα;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Γιατß φορÜς αυτÞ τη ροζ μπλοýζα;

ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΩΝΗ: ΛÝνε πως εßσαι γυναικÜς.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΛÝω πως το μισü ανθρþπινο εßδος αποτελεßται απü γυναßκες κι üτι δεν Ýχουμε το δικαßωμα να τις αγνοοýμε.

ΠΕΜΠΤΗ ΦΩΝΗ: Γιατι οδηγεßς ιδιωτικü αυτοκßνητο;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Γιατß εßμαι πολý ψηλüς και δε χωρÜω στο λεωφορεßο.

ΕΚΤΗ ΦΩΝΗ: Γιατι δεν Ýγινες ποτÝ μÝλος του Κüμματος;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Με φωνÞ αλλοιωμÝνη). Φαßνεται πως Ýχω αποκτÞσει πολλÝς συνÞθειες που δε μποροýν να συμβιβαστοýν με την οργανωμÝνη δρÜση. Επßσης, φαßνεται üτι δεν εßμαι δημοφιλÞς. Οι ψεßρες τρελλαßνονται να σÝρνονται πÜνω μου.

ΠΡΩΤΗ ΦΩΝΗ: ¿στε μας περιφρονεßς!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (ΒαριεστημÝνα). Δε περιφρονþ κανÝνα.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΩΝΗ: ΔημαγωγÝ!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Γυρßζοντας απüτομα). Ποιος μ' αποκÜλεσε Ýτσι;

ΤΡΙΤΗ ΦΩΝΗ: Εγþ!

ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΩΝΗ: Κι εγþ!

ΠΕΜΠΤΗ ΦΩΝΗ: Κι εγþ!

     Καθþς η κατηγορßα επαναλαμβÜνεται, καθßσταται φανερü πως οι ΦΩΝΕΣ προÝρχονται απü ανθρþπινες ΦΙΓΟΥΡΕΣ που κÜθονται μπροστÜ απü τη σκηνÞ. Η κÜθε ΦΙΓΟΥΡΑ φορÜ μια μÜσκα ßδια με το πρüσωπο του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ στην αφßσα. ¼λες φοροýν Þδη πανομοιüτυπες κÜπες. Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΦΙΓΟΥΡΑ φορÜ μια μÜσκα με το πρüσωπο της ΛΙΛΗ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (ΠροκλητικÜ). ¿στε οι ýαινες βγÞκανε να κυνηγÞσουν αγεληδüν. Πολý καλÜ. Για ελÜτε κοντÜ στο φως, να σας δω καλýτερα. Πιο κοντÜ, αν τολμÜτε. (Οι ΜΑΣΚΟΦΟΡΕΜΕΝΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ πλησιÜζουν. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ χλωμιÜζει βλÝποντÜς τες, αλλÜ παραμÝνει αποφασιστικüς. Εßναι ωστüσο προφανÝς üτι τον Ýχει κλονßσει η εικüνα της ΛΙΛΗ). ¿στε Ýτσι Ýχουν τα πρÜγματα. ΕντÜξει... Ποιος απü σας θÝλει να μιλÞσει;

     Οι ΦΙΓΟΥΡΕΣ περιβÜλλουν τþρα τη σκηνÞ. Μ' Ýνα ξαφνικü ευκßνητο Üλμα, σαν Üλμα ζþου, η πρþτη φιγοýρα ανεβαßνει στη σκηνÞ. Εßναι τüσο ψηλÞ üσο κι ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ.

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: Εßναι σωστü να κοιτÜζει κανεßς κατÜματα τους κατηγüρους του, σýντροφε Μαγιακüφσκη. ¸χεις πολý δυνατÞ φωνη, üλοι το ξÝρουμε αυτü. ΑυτÞ η δυνατÞ σου φωνÞ, σκÝπασε πολλÝς Üλλες φωνÝς που 'χανε καλýτερα πρÜγματα να ποýνε. ¹ταν πολý δυνατÞ για πολý καιρü και δεν εßναι καθüλου περßεργο που τελικÜ βρÜχνιασε. ΕιλικρινÜ üμως, μερικοß απü μας την εýρισκαν Þδη κουραστικÞ απü την αρχÞ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Με αποκÜλεσες... (αναπνÝει με κοφτÝς ανÜσες, συνÝρχεται), με αποκÜλεσες δημαγωγü!

     Οι Üλλες ΦΙΓΟΥΡΕΣ ανεβαßνουν κι αυτÝς σιγÜ-σιγÜ στη σκηνÞ.

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: Απü την αρχÞ, προσπÜθησες να γßνεις Ýνα με τις μÜζες, εσý, ο ειδικüς ΜωυσÞς τους! Και ποιος σου üρισε μια τÝτοια μεσσιανικÞ αποστολÞ; Ποια πρÜξη της ΚεντρικÞς ΕπιτροπÞς σε κατÝστησε ταυτüχρονα αντιπρüσωπο του λαοý και βραβευμÝνο ποιητÞ; Εσý, που δε θεωρÞθηκες ποτÝ κατÜληλος για να γßνεις μÝλος του Κüμματος Þ ßσως που δεν Ýγινες ποτÝ δεκτüς;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Αυτü εßναι ψÝμμα!

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: Δεν εßναι ψÝμμα. Εßναι γεγονüς πως δεν εßσαι μÝλος του Κüμματος.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Πως τολμÜτε να μου κÜνετε κÞρυγμα!

ΤΡΙΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: Δε δÝχεσαι καθüλου κριτικÝς, σýντροφε. Οýτε φαßνεται να ενδιαφÝρεσαι πολý για τα γεγονüτα, εκτüς αν σ' εξυπηρετοýν.

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: Αυτü εßναι θÝμα για συζÞτηση, σýντροφε. Οι Üνθρωποι που αρÝσκονται στο να μιλοýν και ν' απαιτοýν να μιλοýν στ' üνομα των υπολοßπων, αλλÜ ταυτüχρονα δε δÝχονται κριτικÝς γιατß 'ναι παρÜ πολý ευαßσθητοι και δε δÝχονται τη κομματικÞ πειθαρχßα γιατß 'ναι παρÜ πολý εκκεντρικοß στις συνÞθειÝς τους, οι Üνθρωποι αυτοß μπορεß τελικÜ να καταλÞγουνε, να μη ξÝρουνε τι λÝνε. Δεν εßναι μüνο γεγονüς üτι Ýχεις περιφρονÞσει το Κüμμα...

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Δεν Ýχω περιφρονÞσει το Κüμμα!

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: ...αλλÜ κι üτι Ýχεις περιφρονÞσει και τους συντρüφους σου, το Ρωσικü Σωματεßο Προλεταριακþν ΣυγγραφÝων. Πþς εßναι δυνατü να ισχυρßζεσαι πως μιλÜς στ' üνομα του προλεταριÜτου και ταυτüχρονα ν' αρνεßσαι τη κοινωνßα των προλεταριακþν συγγραφÝων;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Γιατß προτιμþ να μην κουρνιÜζω πÜνω σ' Ýνα σωρü κοπριÝς.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: ΤÝλειο δεßγμα της νοοτροπßας του!

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: Λυπηρü. Γιατß το ταλÝντο που εßχες -και ξαναλÝω, εßχες- θα μποροýσε να 'χε τεθεß στην υπηρεσßα της ΕπανÜστασης κι üχι σ' αυτÞ ενüς Üστατου ατομικισμοý. ΠοτÝ üμως δε μπορεßς να υπερβεßς τις αστικÝς σου ρßζες...

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΠÜλι λες ψÝμματα! Ο πατÝρας μου Þταν χωρικüς, Ýνας εργÜτης...

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: Ναι, βÝβαια, το 'χουμε ακοýσει üλοι μας στη περßφημη αυτοβιογραφßα σου. Εννοþ τις πολιτιστικÝς σου ρßζες. Ο ΕσÝνιν γεννÞθηκε εξßσου φτωχüς μ' εσÝνα, αν üχι φτωχüτερος. ΑλλÜ δεν εγκατÝλειψε ποτÝ το λαü...

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Και πþς χαρακτηρßζεις την αυτοκτονßα; Η αυτοκτονßα εßναι η Ýσχατη λιποταξßα.

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: ...δε τον εγκατÝλειψε ποτÝ στη τÝχνη του. Κι ο λαüς τον αγαποýσε γι' αυτü το λüγο. Δε πÞγε στο Παρßσι οýτε εßχε φιλενÜδες στο Βερολßνο. ¸ζησε χωρßς ακριβÜ αυτοκßνητα και χρυσÝς πÝνες. Τα πουκÜμισÜ του Þταν απü τßμια μουσελßνα κι üχι απü μετÜξι. Δεν εßχε ανÜγκη να στριφογυρßζει κÜποιο μπαστοýνι, σα φτηνüς ιμπρεσÜριος. ΑλλÜ, πÜνω απ' üλα, η τÝχνη του Þταν αγνÞ, καθαρÞ, δßπλα στη ψυχÞ του λαοý, στις ελπßδες του, στα αισθÞματα του...

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: 'Ασε τον Þσυχο. ¹ταν αγüρι που προσπÜθησε να πιεß σαν Üντρας.

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: ...κι Ýτσι δε χωρßστηκε ποτÝ απü το λαü. Οýτε κι üταν πÝθανε.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Πολý ενδιαφÝρον. ΑλλÜ, χωρßς να θÝλω να φανþ ασεβÞς προς τον ΕσÝνιν, του οποßου το üνομα συνεχßζω πÜντα να τιμþ, νομßζω πως εßμαστε εδþ για ν' ακοýσουμε κÜποια ποιÞματα και, με την "ÜδειÜ" σας βÝβαια, θα συνεχßσουμε μ' αυτÜ.

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: ΚÜνεις λÜθος, σýντροφε Μαγιακüφσκη. Δεν εßμαστε εδþ για ν' ακοýσουμε τα ποιÞματÜ σου. Εßμαστε εδþ για να μÜθουμε τι συμβαßνει με το λαιμü σου.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (¸κπληκτος). Τß εννοεßτε;

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: Μας λες üτι ο λαιμüς σου εßν' Üρρωστος, üτι ßσως να μη ξαναδιαβÜσεις πια ποτÝ για μας. ΘÝλουμε να μÜθουμε τα πÜντα γι' αυτÞ την αρρþστια. Να σου κÜνω τη διÜγνωσÞ μου, σýντροφε; Νομßζω üτι εßσαι Üρρωστος απü τον ...ßδιο σου τον εαυτü. Επß εßκοσι χρüνια προσπαθεßς να γρÜψεις ποßηση, χρησιμοποιþντας μüνο τρßα απü τα γρÜμματα του αλφαβÞτου: -Ε-Γ-Ω-! Ο Μαγιακüφσκη κι ο Þλιος, ο Μαγιακüφσκη και το φεγγÜρι, ο Μαγιακüφσκη κι η ΕπανÜσταση. Τα πÜντα πÜνω στη γη πρÝπει να 'ρθουν στα μÝτρα του Μαγιακüφσκη, Ýτσι þστε στο τÝλος, üπου και να κοιτÜξουμε να μη μποροýμε να δοýμε τßποτα Üλλο πÝρα απü το Μαγιακüφσκη.

     Οι Üλλες ΦΙΓΟΥΡΕΣ μαζεýονται σιωπηλÜ γýρω του. Αυτüς κοιτÜζει γýρω αφηρημÝνα και, βλεποντας τη μορφÞ της ΛΙΛΗ, την αρπÜζει απü το μπρÜτσο.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Λßλη, πολυαγαπημÝνη, εßν' αλÞθεια, αυτü που λÝνε; Εßναι αλÞθεια;

ΦΙΓΟΥΡΑ ΤΗΣ ΛΙΛΗ: Σýντροφε, εγþ... δε ξÝρω τι εννοεßς. Σου ζητþ συγγνþμη. (Ξεφεýγει απü τα χÝρια του και τρßβει το μπρÜτσο της).

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: Να γιατß, σýντροφε Μαγιακüφσκη, δε σημαßνεις τßποτα για τις μÜζες: γιατß δε σημαßνεις τßποτα για σÝνα τον ßδιο. Να γιατß εßσαι δημαγωγüς, Ýνας κοýφιος τσαρλατÜνος με μια τσÜντα γεμÜτη φτηνÜ ποιητικÜ κüλπα. Λες üτι η δουλειÜ σου αφορÜ το μÝλλον; Λοιπüν, το μÝλλον θα φροντßσει μüνο του τον εαυτü του. Εγþ, üμως, σου λÝω πως δεν Ýχεις τßποτα να κÜνεις με το παρüν μας. Το λÝω και το ξÝρεις. Μαγιακüφσκη: εßσαι τελειωμÝνος. Αυτοß οι Üνθρωποι (δεßχνει το κοινü), δε σε χρειÜζονται. Δεν Ýχεις να τους προσφÝρεις τßποτα Üλλο πÝρα απü τον ßδιο σου τον εαυτü! Ακριβþς αυτü που αποφεýγεις!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΜπρÜβο. (Σφßγγει το χÝρι της πρþτης φιγοýρας). Τα 'πες πολý καλÜ, πρÜγματι. Εßσαι καλýτερος δημαγωγüς απü μÝνα. Με τα ψÝμματα σου κÜνεις ακüμα και το ΔιÜβολο να ντρÝπεται. Θα σου απαντÞσω, üμως, μ' Ýνα ποßημα. (ΕτοιμÜζεται ν' απαγγεßλει).

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: ¼χι, σýντροφε Μαγιακüφσκη, δε θα ξαναδιαβÜσεις πια ποιÞματα. Η παρÜστασÞ σου τελεßωσε.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Εγþ, σ' Üκουσα. Τþρα, θα μ' ακοýσεις κι εσý.

ΠΡΩΤΗ ΦΙΓΟΥΡΑ: ¼χι, Μαγιακüφσκη, τελειþσανε τα πÜντα. Σýντροφοι! ΓιουχÜρετε τον!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Με βροντερÞ φωνÞ). Δε γεννÞθηκε ακüμη αυτüς που θα με γιουχÜρει! (Αρχßζει να γυρßζει γýρω-γýρω, διασκορπßζοντας τις φιγοýρες με τις κινÞσεις των χεριþν του. Μüνος, φωτισμÝνος απü Ýνα προβολÝα, απαγγÝλει):

Ο στßχος μου θα φτÜσει σ' εσÜς,

πÜνω απü τις βουνοκορφÝς των αιþνων,

πÜνω απü τα κεφÜλια

κυβερνητþν και ποιητÜδων.

Θα φτÜσει ο στßχος μου,

üχι σα βÝλος

στη φαρÝτρα ενüς ερωτιδÝα

üχι üπως φτÜνει νüμισμα παλιü

στα χÝρια νομισματολüγου

üχι üπως φτÜνει þς εσÜς το φως σβησμÝνων Üστρων,

αλλÜ αγχωμÝνος, ιδρωμÝνος,

σπÜζοντας τους βρÜχους των αιþνων,

για να επιβÜλει μüνος του τον εαυτü του,

χοντροκομμÝνος,

Üγαρμπος,

χειροπιαστüς,

üπως στις μÝρες μας φτÜνει υδραγωγεßο

θεμελιωμÝνο στις πλÜτες Ρωμαßων δοýλων.

¼ταν σε κÜποιο σκονισμÝνο σωρü βιβλßων

ανακαλýψετε αυτοýς τους σιδερÝνιους στßχους,

αγγßξτε τους με δÝος,

üπως θα κÜνατε

με κÜποιο φοβερü

αρχαßο

üπλο.

¼ταν μια μÝρα εμφανιστþ

ενþπιον της ΚεντρικÞς ΕπιτροπÞς

των φωτεινþν αιþνων που 'ρχονται

θα σηκþσω ψηλÜ,

σα κομματικÞ ταυτüτητα

και τους εκατü τüμους

των κομματικþν μου

βιβλßων!


     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ κοιτÜζει το κοινü Ýχοντας το Ýνα του χÝρι σηκωμÝνο. ΜÝνει ακßνητος.
     Τα φþτα σβÞνουν
.

ΣκηνÞ VI

     ΜεσÜνυχτα στο διαμÝρισμα του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ στην οδü ΛιουμπιÜνσκι. Ο ΑΣΕΓΙΕΦ κι ο ΚΑΤΑΓΙΕΦ Ýχουν βγÜλει τα σακÜκια τους. ΠÜνω στο τραπÝζι υπÜρχουν τα υπολεßμματα ενüς αργοπορημÝνου δεßπνου. Μια παρτßδα χαρτιÜ εßναι παρατημÝνη στη μÝση. Στα δεξιÜ, μια σκοτεινÞ κρεβατοκÜμαρα. Στ' αριστερÜ, στÝκεται ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ πλÝνοντας τα χÝρια. Τα σαπουνßζει προσεκτικÜ, τα ξεπλÝνει, ελÝγχει το αποτÝλεσμα και ξαναρχßζει. ΦορÜ Ýνα λεκιασμÝνο σακÜκι σμüκιν κι Ýνα χοντρü κασκüλ γýρω απ' το λαιμü.

ΑΣΕΓΙΕΦ: Κανεßς δε καταλαβαßνει τι σου 'ρθε να το κÜνεις αυτü.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (¾στερα απü μεγÜλη σιωπÞ, με χαμηλÞ φωνη). Ας μη καταλÜβει λοιπüν κανεßς.

ΑΣΕΓΙΕΦ: Για üνομα του Θεοý, Βολüντια, ýστερα απü τüσα χρüνια!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Ακüμα πιο χαμηλÜ). Δε γινüταν αλλιþς.

ΑΣΕΓΙΕΦ: Μα, τß στο καλü Ýλπιζες üτι θα κερδßσεις;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Να κερδßσω;

ΚΑΤΑΓΙΕΦ: ΦτÜνει, εσεßς εκεß. Πüτε θα 'ρθετε να συνεχßσουμε το παιγνßδι;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τß þρα εßναι;

ΚΑΤΑΓΙΕΦ: Δþδεκα παρÜ τÝταρτο.

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ σηκþνει το κεφÜλι, με μια Ýκφραση βουβÞς αγωνßας.

ΑΣΕΓΙΕΦ: Γιατß Ýπλενες τα χÝρια σου τüσο προσεκτικÜ;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Προσπαθþ να βγÜλω απü πÜνω μου κÜποιες χειραψßες.

ΑΣΕΓΙΕΦ: Αυτüς ο φουκαρÜς ο ανθρωπÜκος με το λιγδιασμÝνο κοστοýμι να σου κÜνει μÜθημα για τη σοσιαλιστικÞ ποßηση! Ν' ανοßγει το μικρü, φτηνιÜρικο χαρτοφýλακÜ του, σα πλασιÝ εσωρροýχων που δεßχνει την πραμÜτεια του...

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (Κοιτþντας τα χÝρια του). ΜερικÝς φορÝς, μαθαßνει κανεßς πολλÜ απü τÝτοια λιγδιÜρικα ανθρωπÜκια. (ΠλÝνει ξανÜ τα χÝρια του.)

ΑΣΕΓΙΕΦ: Κι αυτüς ο χοντρο-'Αβερμπαχ, που καθüταν στη καρÝκλα σα τον ΠÜπα üταν δßνει Üφεση αμαρτιþν... Τη φαντÜζομαι τη σκηνÞ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Δεν Þταν τüσο Üσχημα üσο νομßζεις.

ΚΑΤΑΓΙΕΦ: ¹ταν χειρüτερα;

ΑΣΕΓΙΕΦ: Και το πþς κουρνιÜζουν üλοι γýρω απü τη Μüσχα... ΕπιτÝλους, ο σýντροφος Μαγιακüφσκη Ýγινε μÝλος των Προλεταριακþν μας ΣυγγραφÝων. Τþρα, το μεγÜλο ταλÝντο του θα τεθεß στην υπηρεσßα της ΕπανÜστασης...

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: 'Ασε, Κüλια. (ΣταματÜ να πλÝνει τα χÝρια, τα κοιτÜζει και τα σκουπßζει). Δεν εßναι τüσο απλü. Δε μπορεß κανεßς να μÝνει για πÜντα μüνος.

ΑΣΕΓΙΕΦ: (ΒαθιÜ πληγωμÝνος). ¹σουν μüνος μαζß μας;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (ΑρπÜζοντας απüτομα το μπαστοýνι και χτυπþντας βßαια τη ρÜχη μιας καρÝκλας). Μ' αγαπÜ, δε μ'αγαπÜ! ΞÝρει τι þρα εßναι, δε ξÝρει τι þρα εßναι!

ΚΑΤΑΓΙΕΦ: (Ψýχραιμα). ¸λα καλýτερα να παßξεις χαρτιÜ.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Παßξε μüνος σου.

     Διασχßζει τη σκηνÞ και μπαßνει στη σκοτεινÞ κρεβατοκÜμαρα, με το κασκüλ να σÝρνεται στο πÜτωμα. ΣτÝκεται στη μÝση του δωματßου, αναβοσβÞνοντας το φως. ΤελικÜ, αφÞνει το φως αναμμÝνο και, μÝνοντας μüνο με τη φανÝλα και τις τιρÜντες, ξυρßζεται προσεκτικÜ, κοιτÜζοντας το κοινü, σα να κοιτÜζεται σε καθρÝφτη.
     Ακοýγεται Ýνας χτýπος. Μπαßνει η ΝΟΡΑ
.

ΝΟΡΑ: ΓειÜ σου Κüλια. ΓειÜ σου, Βαλεντßν.

ΑΣΕΓΙΕΦ: ΓειÜ σου, Νüρα.

     Ο ΚΑΤΑΓΙΕΦ σηκþνεται, γνÝφει με το κεφÜλι. Η ΝΟΡΑ κοιτÜζει ερωτηματικÜ προς την κρεβατοκÜμαρα. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, που 'σβησε το φως μüλις μπÞκε μÝσα η ΝΟΡΑ, εμφανßζεται στο κατþφλι του δωματßου, κρατþντας Ýνα ξυρÜφι.

ΝΟΡΑ: Βολüντια, ξÝρεις...

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΠρÝπει να 'χες πÜρα πολλÜ μπιζαρßσματα απüψε.

ΝΟΡΑ: Γινüταν μια δεξßωση. Δε μποροýσα να το αποφýγω.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Οýτε να μ' ειδοποιÞσεις.

ΝΟΡΑ: Δεν Þθελα να καυγαδßσουμε απ' το τηλÝφωνο. Τß κÜνεις μ' αυτü το ξυρÜφι;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Θερßζω για σÝνα τα γκρßζα μου μαλλιÜ. (ΧτυπÜ το ξυρÜφι με το δÜχτυλο του, αφÞνοντας το αßμα να τρÝχει στον αντßχειρÜ του. Το κοιτÜζει). ΕπιτÝλους.

ΝΟΡΑ: Βολüντια, μη γßνεσαι δυσÜρεστος.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Ναι, ποý 'ν' οι καλοß μου τρüποι; ¸χεις αργÞσει δυο þρες και το μüνο που βρßσκω να κÜνω, εßναι να κüψω τον αντßχειρÜ μου. Σε παρακαλþ, κÜθησε.

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ πηγαßνει προς το τραπÝζι. Η ΝΟΡΑ κÜθεται. Εκεßνος κÜθεται απÝναντß της. Τυλßγει ξανÜ το κασκüλ γýρω απ' το λαιμü τουΤης προσφÝρει φαγητü, αλλÜ αυτÞ αρνεßται.

ΝΟΡΑ: Δε πεινÜω.

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ γρÜφει βιαστικÜ Ýνα σημεßωμα σ' Ýνα απü τα τραπουλüχαρτα και το δßνει στη ΝΟΡΑ.

ΝΟΡΑ: Σου ζÞτησα συγγνþμη.

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ της απαντÜει μ' Üλλο τραπουλüχαρτο, πετþντας το προς το μÝρος της. Η ΝΟΡΑ του απαντÜει με τον ßδιο τρüπο. Η μονομαχßα συνεχßζεται τüσο, þστε εξαντλοýνται üλα τα τραπουλüχαρτα. Τüτε, κüβουν κομμÜτια τη θÞκη της τρÜπουλας, χρησιμοποιοýν τις πετσÝτες του φαγητοý κλπ. Η Ýκφραση των ανταγωνιστþν εßναι σφιγμÝνη και περÞφανη, αλλÜ το πρüσωπο της ΝΟΡΑΣ δεßχνει ταυτüχρονα δÝος και φüβο.

ΑΣΕΓΙΕΦ: ΛÝω να πηγαßνω.

     Ο ΚΑΤΑΓΙΕΦ γνÝφει και βγαßνει μαζß με τον ΑΣΕΓΙΕΦ. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ κι η ΝΟΡΑ συνεχßζουν üπως πριν. Στην τελευταßα φρÜση του ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ, η ΝΟΡΑ καλýπτει τα μÜτια της. Εßν' Ýτοιμη να βÜλει τα κλÜματα.

ΝΟΡΑ: Τß θες απü μÝνα;

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Τßποτα.

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ αγκαλιÜζει τη ΝΟΡΑ και την οδηγεß στη κρεβατοκÜμαρα. Ακοýγονται οι κραυγÝς τους ενüσω κÜνουν Ýρωτα, αλλÜ μüνο στο σαλüνι Ýχει φως. Ησυχßα, απüλυτη σιωπÞ. ΑνÜβει το φως στη κρεβατοκÜμαρα, ταυτüχρονα σβÞνει το φως στο σαλüνι. Η ΝΟΡΑ προσπαθεß να ντυθεß.

ΝΟΡΑ: ¸χει ξημερþσει σχεδüν. ΠρÝπει να πÜω σπßτι.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Μη φεýγεις.

ΝΟΡΑ: ΠρÝπει να 'μαι στο θÝατρο στις δÝκα!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Μη πας στο θÝατρο!

ΝΟΡΑ: Βολüντια, σημαßνει πολλÜ για μÝνα. ΠρÝπει να πÜω.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Βρες μια δικαιολογßα.

ΝΟΡΑ: Δεν εßσαι δßκαιος μαζß μου.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΒÝβαια, εßναι φοβερÜ Üδικο το να θÝλω να εßμαι μαζß σου. (Αρχßζει να ντýνεται).

ΝΟΡΑ: ΛυπÜμαι. Δε μπορεß πια να συζητÞσει κανεßς μαζß σου.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Γιατß προσπαθεßς να με πληγþσεις;

ΝΟΡΑ: Βολüντια, εγþ πνßγομαι! Δεν αφÞνεις καθüλου αÝρα στη ζωÞ του Üλλου, εßν' αδýνατο ν' αναπνευσει κανεßς...

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Θα μεßνεις.

ΝΟΡΑ: ¼χι!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Ναι!

ΝΟΡΑ: ¼χι!

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: ΠρÝπει!

ΝΟΡΑ: Βολüντια, φεýγω.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: (ΑλλÜζοντας ξαφνικÜ τüνο). Φýγε, τüτε.

ΝΟΡΑ: Θα... θα σου τηλεφωνÞσω αργüτερα.

ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ: Ναι.

ΝΟΡΑ: Θα σε δω απüψε; (Εκεßνος δεν απαντÜ. Γυρßζει τη πλÜτη στη ΝΟΡΑ, καθþς αυτÞ μπαßνει στο σαλüνι και παßρνει το παλτü και τη τσÜντα της. ΣταματÜ για μια στιγμÞ, κοιτÜζοντας το εßδωλü της στο καθρÝφτη). ΛογικÝψου, Βολüντια. Αν μποροýσες να λογικευτεßς λßγο, θα 'μασταν μια χαρÜ.

     Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ παßρνει Ýνα περßστροφο. ΠεριστρÝφει τον κýλινδρο, βÜζει τη κÜννη στο στüμα και τραβÜ τη σκανδÜλη. Ακοýγεται Ýνας κοýφιος Þχος. Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ αρχßζει να γελÜ ενüσω βγαßνει απü το δεξß Üκρο της σκηνÞς, με το περßστροφο να κρÝμεται απü τα δÜχτυλÜ του.

ΝΟΡΑ: Φεýγω.

     Η ΝΟΡΑ βγαßνει απü το αριστερü Üκρο της σκηνÞς. Ακοýγεται Ýνας πυροβολισμüς. Η ΝΟΡΑ εμφανßζεται ξανÜ ουρλιÜζοντας. Συνεχßζει να ουρλιÜζει καθþς η ΛΙΛΗ, ο ΟΣΙΑ, ο ΑΣΕΓΙΕΦ, ο ΚΑΤΑΓΙΕΦ κι üλα τα υπüλοιπα επþνυμα πρüσωπα του Ýργου, μπαßνουν μÝσα τρÝχοντας. ΠεριφÝρονται, παßρνοντας στÜσεις πüνου, Ýκπληξης, απελπισßας, αλλÜ μüνον η φωνÞ της ΝΟΡΑΣ ακουγεται. ΜÝνουν üλοι ακßνητοι.
     Τα φþτα σβÞνουν
...

                                                      ΤΕΛΟΣ

==============================


     ΣημΑπüλαυσα τη κÜθε στιγμÞ, που προσπÜθησα να μεταφÝρω αυτü το θεατρικü στη σελßδα μου. Κüπος κι απüλαυση. Απüλαυση που κÜνει το κüπο να φαßνεται ... λßγος! Πιστεýω, Ýνα θεατρικü, Σταθμüς. ¸να θεατρικü, Θεσμüς. Τüσο κüντα και τüσο μακριÜ, üσο κι üπου ακριβþς απαιτεßται. ΑνÜλαφρο και βαρý, üσο κι üπου ακριβþς απαιτεßται. Ευχαριστþ το πρüσωπο εκεßνο που μου το 'δειξε! Ελπßζω να τýχει της δÝουσας προσοχÞς και της απüλαυσης κι απü τους επισκÝπτες του. Ευελπιστþ να συμμεριστοýν, üσο πιο πολλοß γßνεται, τη προσωπικÞ μου Üποψη!

            ΝοÝμβρης 2004                   ΠÜτροκλος ΧατζηαλεξÜνδρου

 

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers