ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Ðïßçóç-Ìýèéá 

Ìéá Éóôïñßá Óáí Ðáñáìýèé

ΗμÝρα 0
     ¸νας πολý μα πÜρα πολý φτωχüς Üνθρωπος Ýτυχε να βρßσκεται, εξ αιτßας αυτÞς της κακÞς κατÜστασης του, σε κÜποιο μÝρος, üπου Ýσωσε απü βÝβαιο θÜνατο, Ýναν πολý μα πÜρα πολý πλοýσιο. Ο φτωχüς Þταν ο μüνος που διακινδýνεψε να σþσει τον συνÜνθρωπο του πÜλι εξ αιτßας αυτÞς της παλιοκατÜστασης μιας και δεν εßχε τßποτε να χÜσει. Ο πλοýσιος εκεßνο το καιρü περνοýσε αρκετÝς σημαντικÝς δυσκολßες. Ωστüσο εßχε επιρροÞ, γνωριμßες και φυσικÜ κομπüδεμα τÝτοιο þστε να μην πεινÜει, απλþς εκεßνη τη περßοδο δεν εßχε εκεßνο που λÝμε περισσεýον (Þ κατ' Üλλους: περιττεýον) "παντεσπÜνι"! 
     Αν ο φτωχüς δεν εßχε σπεýσει Þ Ýστω ολιγωρÞσει κατÜ τι, ο Üλλος θα 'ταν üλως διüλου νεκρüς! ¼λα üσα αναφÝρθηκαν μÝχρις εδþ γßναν' αντιληπτÜ κι απ' τους δυü τις αμÝσως επüμενες στιγμÝς. Ο φτωχüς δεν Þξερε φυσικÜ ποιüν Ýσωνε, μÞτε ο Üλλος Þξερε την ακριβÞ κατÜσταση του Ýτερου, εκτüς üτι Þταν ορατü! 
     Μüλις ο Π. συνÞλθε καλÜ, Ýνιωσε τüσο χαροýμενος και γεμÜτος που απÝφυγε Ýναν τüσο μεγÜλο κßνδυνο κι αμÝσως Ýσφιξε το χÝρι του σωτÞρα του. Εκεßνη τη στιγμÞ θα μποροýσε να του προσφÝρει τα πÜντα, παρüλο που δεν τον Þξερε διüλου, εκτüς μüνο üτι του Ýσωσε τη ζωÞ. Ο Φ. απ' τη πλευρÜ του Ýνιωσε "πλοýσιος" και γεμÜτος γιατß ακüμα και τüσο Üθλιος κι Üχρηστος
-üσο πßστευε πως Þταν- εßχε καταφÝρει να φανεß τüσο χρÞσιμος κÜπου! ¸τσι, εκεßνη τη στιγμÞ, δεν Ýβλεπε πως χρειαζüταν κÜτι Üλλο, πÝρα απ' αυτÞ την αßσθηση κι αγνοþντας κι αυτüς τα του Üλλου. Ο Π. μßλησε:
 -"Φßλε μου!!! ΣωτÞρα μου! Δε ξÝρω πþς να σ' ευχαριστÞσω! Αυτü που Ýκαμες για μÝνα ... τι να πω; Πες μου σε παρακαλþ, υπÜρχει κÜποιος τρüπος να σου δεßξω την ισüβια ευγνωμοσýνη μου"; Εßχε δÜκρυα στα μÜτια και πßστευε μÝχρι στßξεως üτι Ýλεγε! Ο Φ. απÜντησε:
 -"ΑγαπητÝ μου! Εßσαι τþρα καλýτερα; Αυτü Ýχει σημασßα. Τ' Üλλα εßναι περιττÜ και πßστεψÝ με δεν Ýκανα και τßποτε σπουδαßο! ¼τι μου υπαγüρευε η λογικÞ κι η ανθρþπινη μου υπüσταση! Δε χρειÜζεται να μ' ευχαριστεßς επειδÞ Ýκαμα το καθÞκον μου σα καθÝνας"! Εßχε δακρýσει κι αυτüς κι επßσης πßστευε üτι Ýλεγε.
 -"Ναι! Εßμαι καλÜ τþρα κι αυτü χÜρη σε σÝνα κι ας λες εσý ü,τι θες. 'Ακου, Ýχω αργÞσει Þδη σε κÜποιο σημαντικü ραντεβοý κι Ýτσι πρÝπει να φýγω αμÝσως, ωστüσο πÜρε τη κÜρτα μου κι üποτε μα üποτε μπορÝσεις Þ χρειαστεßς κÜτι, Ýλα σε παρακαλþ να με 'βρεις. Σε παρακαλþ Üκου üτι σου λÝω, φεýγω τþρα! Καλü σου βρÜδυ και πÜλι σ' ευχαριστþ"!
 -"Να πας στη καλÞ τýχη και να προσÝχεις φßλε μου! Ελπßζω μüνο να 'σαι καλüς Üνθρωπος και να μην Ýσωσα κανÝνα ...τÝρας", του 'πε γελþντας τρανταχτÜ "και δεν υπÜρχει κανÝνας λüγος να μ' ευχαριστεßς! Καλü σου βρÜδυ και χÜρηκα που σε γνþρισα"!
 -"Εγþ να δεις πüσο χÜρηκα"!
     Εßπαν (και τα πßστευαν üλα! το επαναλαμβÜνω) και πÞγε ο καθÝνας στο δρüμο του. Ο Π. ειδοποßησε με το κινητü πως καθυστÝρησε μεν αλλÜ Ýρχεται, στη σýσκεψη των μεγαλοστελεχþν της εταιρεßας του. ¼ταν Ýφθασε κει, γεμÜτος ακüμα απ' το συμβÜν κι Ýχοντας δει κÜμποση απü τη ματαιüτητα πßσω απü τα εφÞμερα, Ýκανε τη καλýτερη παρουσßαση κι Ýδρεψε εντυπþσεις, χειροκρüτημα, ψÞφο εμπιστοσýνης και πÝρασε τις νÝες στρατηγικÝς! ΑυτÝς μακροπρüθεσμα θα δßνανε -βÜσει της προσδοκßας του- μια νÝα και δυνατÞ πνοÞ στην εταιρεßα, μÝσα σε λιγüτερο απü χρüνο.
     Ο Φ. δεν Ýκανε κÜτι διαφορετικü απü Üλλες βραδιÝς μα üτι κι αν Ýκανε, το 'κανε με πιüτερο κÝφι και δε θα 'ναι τραβηγμÝνο να ποýμε, πως δεν Ýνιωσε τüσο αισθητÞ τη πεßνα του, εκεßνη τη νýχτα!
      Κι οι δυü κοιμÞθηκαν "γεμÜτοι"...

ΗμÝρα 1
     Την Üλλη μÝρα η αßσθηση πληρüτητας εßχε κÜπως κοπÜσει. Ο φτωχüς δεν Üντεχε να κουβαλÜ μÝσα του, μüνος, Ýνα τüσο μεγÜλο φορτßο. Αφοý το μετÝφερε, κακÞν κακþς üλο το πρωινü μÝχρι το απüγευμα, μη βρßσκοντας κατÜλληλα "αυτιÜ" -βÜσει του δικοý του σκεπτικοý- τελικÜ το εκμυστηρεýτηκε σε μια παρÝα, παρüμοιας μ' αυτüν κατÜστασης. Μüλις ολοκλÞρωσε τη διÞγηση, Üρχισαν να πÝφτουν οι ερωτÞσεις σα βροχÞ! ¼λοι Þταν κεντρισμÝνοι κι ερεθισμÝνοι απ' την ιστορßα κι üχι ..."γεμÜτοι" απ' αυτÞν, ενþ παρÜλληλα οι κοιλιÝς τους "μιλοýσαν", προς þρας, με πιο εýληπτη διÜλεκτο:
 -"...και πþς σου φÜνηκε; ¹ταν καλüς Üνθρωπος";
 -"Πλοýσιος; ¸χεις τη κÜρτα του εßπες";
 -"Δεßξ' τη μας" κλπ...κλπ, üλα üσα τους φαßνονταν εýλογα να ρωτηθοýν.
 -"Εεε ... ναι ... καλüς μου φÜνηκε. Α κι Üνετος οικονομικÜ. Μισü να δω τη κÜρτα, μüλις διαπßστωσα πως μÞτε ονüματα δεν ανταλλÜξαμε. Εßπε πως βιαζüταν πÜρα πολý", απÜντησε αμÞχανα, τüσον απ' την αντßδραση τους üσο κι απ' τη τελευταßα του διαπßστωση! Δεν εßχε βγÜλει καλÜ-καλÜ τη κÜρτα και κÜποιος την Üρπαξε:
 -"Για να δοýμε κι εμεßς! Πωπþω... ρε συ αυτüς εßναι μεγÜλος και τρανüς! ΠÝτυχες το πρþτο αριθμü του λαχεßου και μην εßσαι μαλÜκας! 'Αμα σου 'πε να πας να το βρεις Ýτσι και χρειαστεßς κÜτι, μη κÜθεσαι καθüλου, να πας αμÝσως"! Εßπε αυτüς που κρατοýσε τη κÜρτα.
 -"Ναι ρε δßκιο Ýχει! Δε μπορεß, κÜτι θα κÜνει και για σÝνα! Στο κÜτω-κÜτω τη ζωÞ του 'σωσες"! Εßπε κι Ýνας Üλλος.
 -"Ρε παιδιÜ, σιγÜ! ¸κανα ü,τι θα 'κανε ο καθÝνας απü μας! ¸πειτα δε θÝλω να τον κÜνω να νιþσει πßεση η υποχρÝωση"! ανταπÜντησε ο "σωτÞρας".
 -"Α καλÜ! Εßσαι μαλÜκας τελικÜ Ýτσι; Ρε Üντε και δε θα του πÜρεις τη μπουκιÜ απü το στüμα! Αν δεν Þσουν εσý, üχι μüνο μπουκιÜ Üλλα μÞτε στüμα θα 'χε"!
 -"ΚαλÜ σου λÝει ρε! Στο φινÜλε, ζÞτα του καμßα δουλßτσα. Δε μπορεß να μην Ýχει κÜτι για τον Üνθρωπο που χρωστÜει τη ζωÞ του"!
 -"Μα... δε ξÝρω... εßναι Üραγε σωστü αυτü"; εßπε ο Φ, εμφανþς κλονισμÝνος, αλλÜ και προβληματισμÝνος απü τη τροπÞ που 'χε πÜρει η κουβÝντα. ¸φυγε απ' τη συντροφιÜ λßγο αργüτερα, Üδειος σα πατικωμÝνος κεφτÝς. Εßχε διηγηθεß το συμβÜν για να εισπρÜξει επαßνους και ψυχολογικÝς "θωπεßες" κι αντ' αυτοý, εßχε δρÝψει ýβρεις και κοροúδßες! Τ' αποθÝματÜ του συμβÜντος που γεμßζανε τη ψυχÞ του, αρχßζαν να εξαντλοýνται γοργÜ και σ' αυτü βοηθοýσε κι η πεßνα, που βρÞκε πρüσφορο Ýδαφος για νÝα εντονüτερη δρÜση!

     (¼ταν πÝσει κανεßς σε ΛÜσπη, πρÝπει να μεßνει ψýχραιμος κι üσο πιο ακßνητος γßνεται, γιατß αλλιþς, βουλιÜζει γρηγορüτερα. Αν προσδοκÜ πως μπορεß να σωθεß γρÞγορα, απü μüνος Þ με κÜποια βοÞθεια, ßσως τα καταφÝρει να παραμεßνει Þρεμος για üσο πρÝπει! Αν üχι, τüτε δýσκολα μπορεß να επιβληθεß στο Ýνστικτο της επιβßωσης, που τον κÜνει να τινÜζεται απεγνωσμÝνα και που τελικÜ επισπεýδει τον θÜνατο δια πνιγμοý!)

     Λßγο πριν τον πÜρει ο ýπνος, εßχε αρχßσει να σκÝφτεται τι θα Ýλεγε σε μια συνÜντηση, να κÜνει σχÝδια στηριγμÝνα στη βοÞθεια κι εßχε θυμηθεß παλιÜ του ταλÝντα και παλιÝς δεξιüτητες. Πρüλαβε επßσης να 'δει τον εαυτü του καλοντυμÝνο, ζεστü, χορτασμÝνο κι Üνετο. Η ελπßδα ποý 'ταν κρυμμÝνη εßχε επιστρÝψει πÜλι για να φωλιÜσει στο μυαλü του, παραμερßζοντας εýκολα μια μικρÞ κι αδýναμη αμφιβολßα που Ýκανε να ξεπηδÞσει -κι αν δε με δεχτεß;- κλεßνοντας τη μÝσα στο σεντοýκι με τα Üχρηστα. Δεν εßχε κÜτι να στηρßξει το γιατß να μη τον δει ο Üλλος και δε θα του ζητοýσε πια και κÜτι τρομερü! ¹ταν πλοýσιος και του εßχε σþσει τη ζωÞ ρε γαμþτο! Με μια γλυκιÜ κßνηση των βλεφÜρων, καλωσüρισε την ελπßδα, με μια αυστηρÞ, Ýδιωξε την αμφιβολßα και μετÜ ο ýπνος κÝρδισε τη μÜχη με την Ýνταση και τη πεßνα! Το απüθεμα του εßχε μεν αδειÜσει, αλλÜ Þρθαν Üλλα για να καλýψουν το κενü που Üφησε αυτü! ΚοιμÞθηκε πÜλι γεμÜτος και χαμογελαστüς!

     (Η ΛÜσπη εßχε αρχßσει να καταπßνει, ευχαριστημÝνη, το θýμα της κι Ýτσι üπως αυτü σπÜραζε, της χÜριζε πιüτερη ηδονÞ απü το να τον κατÜπινε αμÜσητο κι απαθÞ!)

     Την ßδια μÝρα, ο πλοýσιος ξýπνησε χωρßς να ξÝρει μÞτε που βρßσκεται. Το απüθεμα του συμβÜντος το 'χε ξοδÝψει, στη δýσκολη σýσκεψη κι εßχε γεμßσει με τον θρßαμβο του εκεß! ¸βλεπε μÜλιστα üνειρο πως κÜποιο τÝρας τον κυνηγοýσε αλλÜ εßχε καταφÝρει να ξεφýγει. ¼ταν τελικÜ συνÞλθε εντελþς κι εßδε üτι Þταν στο κρεβÜτι του κατÜλαβε ταυτüχρονα πως εßχε κοιμηθεß αρκετÜ! ΣÞμερα εßχε μεγÜλο φüρτο στο γραφεßο και πετÜχτηκε πÜνω! Στο δρüμο για την εταιρεßα σκεφτüταν τι μÜγκας, Ýξυπνος και σωστüς Þταν! Τüσο πολý που ακüμα κι ο Θεüς δεν τον εßχε εγκαταλεßψει. Τον Ýσωσε δεßχνοντας του και το δρüμο για να επιβληθεß στους μετüχους και να ξεπερÜσει τη στενωπü! Εßχε γεμßσει με την αßσθηση αυτÞ! Μια αμφιβολßα που υπÝβοσκε -Üραγε θα τα καταφÝρω να σþσω και να ανεβÜσω την επιχεßρησÞ μου;- με μια απüτομη κßνηση του χεριοý, Ýτσι üπως θα Ýδιωχνε μια μýγα, την Ýστειλε πßσω στο σεντοýκι της! 
     ΠÝρασε üλη σχεδüν τη μÝρα του, κÜνοντας επαφÝς, σχεδιασμοýς, μελÝτες και χαρÜσσοντας τις επιμÝρους λεπτομÝρειες για τη νÝα μορφÞ στρατηγικÞς που εßχε εμπνευστεß. Το βραδÜκι πÞρε το μεγÜλο του εαυτü και πÞγε να τον κερÜσει καναδυü θÜλασσες πιοτÜ και μια πανÜκριβη ερωτικÞ συνοδü για να τον νανουρßσει καλýτερα! 
     Λßγο πριν τον καταβÜλλει ο ΜορφÝας, σκεφτüταν πως εßχε τα πÜντα και τþρα πια το 'ξερε καλÜ, πως θα τα περιφρουροýσε κι αξιοποιοýσε στο Ýπακρο!

     (Η ΛÜσπη Ýγλυψε τα λÜσπινα χεßλια της με λαχτÜρα! Τοýτος 'δω δε κουνιÝται σχεδüν καθüλου μα δε τη πεßραζε! Μπαßνει μÝσα της αργÜ, ηδονικÜ κι εκτüς αυτοý, Þξερε πως λßγο πριν το κορμß της του σκεπÜσει τα ρουθοýνια θα τσινοýσε σα παλαβüς χαρßζοντας της καθυστερημÝνους, μα πιο Ýντονους κι αλλεπÜλληλους οργασμοýς!)

ΗμÝρα 2
     Ο φτωχüς ξýπνησε το πρωß κι Ýνιωσε πως ακüμα δßσταζε να κÜνει το αποφασιστικü βÞμα. "ΜÞπως εßναι νωρßς ακüμα"; "ΜÞπως τον πετýχω σ' ακατÜλληλη στιγμÞ"; Κι Üλλα τÝτοια "μÞπως"!

     (Η ΛÜσπη εßδε πως Ýπαψε να παλεýει κι Üφησε μια θορυβþδικη παχιÜ μπουρμπουλÞθρα, για να τον τρομÜξει!)

     ΚÜλεσε μια φορÜ το τηλÝφωνο της κÜρτας και μüλις το σÞκωσε μια κοπÝλα, το 'κλεισε βιαστικÜ. ΚατÜ το μεσημερÜκι Ýφθασε Ýξω απü τα γραφεßα της εταιρεßας και θαμπþθηκε. Μα και πÜλι δε βρÞκε θÜρρος για να μπει κι Ýφυγε πÜλι Þρεμος.

     (Μπλουυυρμπ!)

     Το βρÜδυ Ýπεσε για ýπνο πεινασμÝνος και κÜπως πιο ρεαλιστÞς αλλÜ ακüμα αισιüδοξος!

     (Γαμþτο του!)

     Αμφιβολßες, ελπßδες, üνειρα, σχÝδια, üλα ανÜκατα. Εßδε στον ýπνο του πως εßχε πÝσει σε Ýναν βÜλτο κι Ýνα χÝρι με πανÜκριβο ρολüι, δαχτυλßδι και μανßκι, του απλωνüταν, μα στεκüταν κÜπως ψηλüτερα. Αδυνατοýσε ν' απλþσει το χÝρι του, γιατß βεντουζÜριζε στη λÜσπη κι αν Ýκανε κινÞσεις για να το φτÜσει, βοýλιαζε πιüτερο. Ξýπνησε ιδρωμÝνος στο μÝσο της νýχτας. ΚατÜλαβε πως Þταν üνειρο και κοιμÞθηκε ξανÜ αυτÞ τη φορÜ μονοροýφι μÝχρι το ξημÝρωμα. 
     Ο πλοýσιος πÝρασε κι αυτÞ τη μÝρα του ακριβþς üπως τη προηγοýμενη. Μüνο το üνομα του μπαρ και το πρüσωπο της ερωτικÞς συνοδοý Üλλαξαν.

     (Μπλουυυυρμπ!)

     ΚοιμÞθηκε ευτυχÞς κι ανακουφισμÝνος πλην üμως εßχε την αßσθηση πως κÜτι του ξÝφευγε. "Τι Þταν αυτü"; Ω αýριο που θα 'ταν πιο ξÜστερος να θυμηθεß να το μελετÞσει!

     (ΜΠΛΟΥΥΥΥΡΜΜΠ!)

     ΚοιμÞθηκε βαριÜ, δßχως üνειρα μÝχρι το πρωß.

ΗμÝρα 3
     Ο φτωχüς Üντεξε üλο το πρωß μα η πεßνα τον πßεζε κι Ýτσι Ýκανε το τηλεφþνημα γýρω στο μεσημερÜκι. Το σÞκωσε πÜλι μια κοπÝλα -η ßδια; Üλλη; που να θυμÜται!- κι απÜντησε μηχανικÜ:
 -"Εταιρεßα Χ... παρακαλþ";
 -"ΚαλησπÝρα σας"...εßπε κεßνος δειλÜ, "θα 'θελα τον κýριο Δ..."
 -"Ποιος τονε ζητεß"; εßπε κεßνη, Ýμπειρη στα τηλεφωνÞματα, εßχε καταλÜβει πως κÜποιος ζÞτουλας Þ πÜντως üχι κÜποιος σημαντικüς, Üρα ενοχλητικüς, ζητοýσε να μιλÞσει με το Αφεντικü της, που της εßχε ξεκαθαρßσει πως δεν Þθελε να τον διακüπτουν χωρßς λüγο!
 -"Εεε... δε με ξÝρει... δηλαδÞ... θÝλω να πω... δε ξÝρ... εεε... δε θα θυμÜται τ' üνομα μου... ωστüσο θα χαρεß να μ' ακοýσει... δηλαδÞ... Ýτσι πιστεýω! 'Αλλωστε εκεßνος μου το ζÞτησε, μÜλιστα μου 'δωσε και τη κÜρτα του". Τη τελευταßα φρÜση την εßπε θαρρετÜ και με ζÝση, θεωρþντας τη μÜλιστα εμπνευσμÝνη!
 -"ΞÝρετε... δεν αντιλÝγω... αλλÜ τþρα εßναι πολý απασχολημÝνος. Μου 'χει μÜλιστα επßμονα ζητÞσει να μη τον ενοχλÞσω εκτüς αν εßναι κÜτι σημαντικü. ΕργÜζεται σκληρÜ ξÝρετε κι ο χρüνος του εßναι λιγοστüς και πολýτιμος..."
 -"Ωστüσο... δε θα τον απασχολÞσω πολý..."
  -"...τþρα παρακαλþ πÝστε μου, εßναι κÜτι τρομερÜ σημαντικü;" του 'πε καλýπτοντας σκüπιμα τα λüγια του και σα να μην εßχε κεßνος καν μιλÞσει.
 -"Εεε... ομολογþ πως üχι, αλλÜ..."
 -"Τüτε, ακοýστε τι θα κÜνουμε και θα συμφωνÞσετε μαζß μου, εßμαι βÝβαιη:" Του πÞρε πÜλι τον αÝρα και το λüγο! Αλßμονο αν δεν Þταν αυτÞ Ýμπειρη τüσα χρüνια στην υπηρεσßα -και στα γüνατÜ του- ποια θα 'ταν; "Θ' αφÞσετε üνομα και τηλÝφωνο κι αν θÝλετε μου λÝτε και το λüγο που τον γυρεýετε και μüλις λασκÜρει λιγÜκι θα του τα δþσω να επικοινωνÞσει μαζß σας! Πþς σας φαßνεται; Δεν εßναι τÝλεια λýση";
 -"Μα βÝβαια... πως... ΑλλÜ δε με ξÝρει και δεν Ýχω τηλÝφωνο! Ποια þρα συνÞθως ειν' εýκαιρος για να του μιλÞσω και να ενοχλÞσω üσο το δυνατü λιγüτερο;" επÝμεινε εκνευριστικÜ για κεßνην αυτüς, üντας αποφασισμÝνος να μην αφÞσει και τη σημερινÞ μÝρα να πÜει χαμÝνη!
 -"Μμμ... τι να σας πω; ΔοκιμÜστε πÜλι σÞμερα μετÜ τις πÝντε το απüγευμα μα δεν εγγυþμαι τßποτε. Γεια σας." Του πÝταξε κι Ýκλεισε τη γραμμÞ, μη περιμÝνοντας καν το δικü του "γεια", μιας κι εßχαν αρχßσει να χτυπÜνε κι Üλλες γραμμÝς. 
     Εκεßνος Ýνιωσε πανικü και προσπÜθησε να το καταπολεμÞσει, αντλþντας απ' τις ελπßδες του και βÜλθηκε να σκοτþνει την þρα του μÝχρι να πÜει πÝντε! "¼χι.. üχι πÝντε, εßπε μετÜ τις πÝντε", σκÝφτηκε, "αλÞθεια, πüτε εßναι το 'μετÜ τις πÝντε'; ΠεντÝμιση; Μπα! Αν Þταν τüτε, θα του 'λεγε να πÜρει τüτε! 'Αρα εßναι κÜπου πριν..."

     (ΕπιτÝλους κινεßται πÜλι σπασμωδικÜ γιατß της ΛÜσπης της εßχαν σχεδüν τελειþσει οι μπουρμπουλÞθρες!)

    "...επßσης το ßδιο ισχýει και για τις πÝντε και τÝταρτο, Üρα πÜλι κÜπου ανÜμεσα, αλλ' üχι και πÝντε κι Ýνα λεπτü, μÞτε και πÝντε και δεκατÝσσερα λÝει, θα πÜρω κατÜ τις πÝντε και δÝκα, που το θεωρþ üτι καλýτερο για τη περßπτωση", ολοκλÞρωσε τη θολωμÝνη σκÝψη του. ΙκανοποιημÝνος που 'χε λýσει κι αυτü το οξý πρüβλημα, συνÝχισε να σκοτþνει την þρα του.

     (Τι απογοÞτευση! ΑλλÜ Ýννοια σου... που θα πÜει; Οι λßγες σπασμωδικÝς κινÞσεις ελÜχιστα τον εßχαν βυθßσει μÝσα της και δε πρüκανε να φτιÜξει νÝες φουσκÜλες!)

     Η þρα δε περνοýσε με τßποτε και τα πÜντα μÝσα του εßχαν αδειÜσει απ' τη προσμονÞ! ¼ταν Ýφτασε πÝντε, τüτε σκÜλωσε ακüμα χειρüτερα! ¸νιωθε πως εßχε πÝσει σε κÜποιο παχýρρευστο πολτü κι üλα συνÝβαιναν πια σε αργÞ κßνηση. ΠÝντε και τÝσσερα... πÝντε και Ýξη... πÝντε κι οχτþ... ΠÝντε κι εννιÜ δεν Üντεξε Üλλο και κÜλεσε!
     Το σÞκωσε μια Üλλη και του 'πε πως το Αφεντικü εßχε βγει. ΑπογοητευμÝνος -κι ανακουφισμÝνος απü μιαν Üλλη πλευρÜ, ποý 'χε μεταθÝσει τη ...θαρραλÝα κßνηση του σε Üλλη μÝρα- αναρωτÞθηκε, αν εßχε πÜρει πÝντε κι Ýνα, θα τον εßχε Üραγε πετýχει; Δε βαριÝσαι!
     ΠÝρασε üλο το υπüλοιπο μÝχρι να τον πÜρει ο ýπνος μÝσα στην απογοÞτευση και τη θλßψη, για την ατυχßα και την αδικßα που επικρατεß στο κüσμο! Ωστüσο λßγο πριν κοιμηθεß -για να μπορÝσει να ξαναστÞσει üλο εκεßνο το πλÝγμα ελπßδας κι ονεßρων που τüσο του 'ταν πια ζωτικü- σκÝφτηκε πως τελικÜ εßναι πÜντα δýσκολο το να μπορÝσει κανεßς να δει κÜποιο πολý σπουδαßο! Και στο κÜτω-κÜτω του 'χε σþσει τη ζωÞ ρε γαμþτο! ¸τσι κÜπως γÝμισε το σακοýλι της ψυχÞς του, αλλÜ με την αμφιβολßα να 'χει καταλÜβει μεγαλýτερο μÝρος και μÜλιστα δε κατÜφερε να τη κλεßσει εýκολα πßσω στο σεντοýκι της!
     Ο πλοýσιος üπως, κÜθε μÝρα, εßχε την ßδια ρουτßνα και εκεßνη την þρα του πρþτου τηλεφωνÞματος üντως Þταν πολý απασχολημÝνος. Το απüγευμα üμως λßγο πριν τις πÝντε θÝλοντας να σπÜσει τη ρουτßνα του σκÝφτηκε να φωνÜξει μÝσα τη γραμματÝα -την Ýμπειρη επß των τηλεφωνημÜτων- για να της υπαγορεýσει μερικÜ ...υγρÜ σýμφωνα και ...μακρÜ φωνÞεντα! Εßχε μÝρες να της ...υπαγορεýσει κι επιφüρτισε την Üλλη γραμματÝα να διþχνει üλες τις κλÞσεις και να μη τους διακüψει κανεßς και για κανÝναν απολýτως λüγο!
     Στο κÜτω-κÜτω το δικαιοýται Ýνα ...διαλειμματÜκι, Ýτσι δεν εßναι;
     Το βρÜδυ σκÝφτηκε -μιας κι Þταν στις καλÝς του! Και γιατß να μην Þταν Üλλωστε;- να τη πÜει για φαγητü, αλλÜ βαρÝθηκε γρÞγορα να κÜνει καλÝς πρÜξεις και χορτÜτος απ' üλα, μα ρÜκος στη κοýραση, κοιμÞθηκε αμÝσως μüλις γýρισε σπßτι! Η κοπÝλα φυσικÜ μ' üλη αυτÞ τη φτιÜξη ξÝχασε να του κÜνει νýξη για το ενοχλητικü τηλεφþνημα του αγνþστου!

ΗμÝρα 4
     Την Üλλη μÝρα ο φτωχüς ξýπνησε νωρßς και πÞγε στην εταιρεßα χωρßς να διστÜζει πια. ΜπÞκε στην αßθουσα αναμονÞς. Η γραμματÝας εßχε καλýψει τα σημÜδια στο λαιμü της με Ýνα πολý κομψü φουλÜρι. "¼μορφη κοπÝλα" σκÝφτηκε και της ζÞτησε να δει το Αφεντικü.
 -"¸χετε ραντεβοý;" τονε ρþτησε Üσκοπα, μιας και τα ραντεβοý του τα 'κλεινε η ßδια, απλÜ Þθελε να τον κÜνει να νιþσει Üβολα και να του τονßσει εμμÝσως, πως δεν εßχε καμßα δουλειÜ εκεß.
 -"¼χι!" εßπε αυτüς ξεθαρρεμÝνος, "εßμαι κεßνος που πÞρε χτες τηλÝφωνο! ΘυμÜστε";
 -"¼χι"! Εßπε αυτÞ ενþ θυμüτανε το τηλÝφωνο, εßχε γνωρßσει και τη χροιÜ της φωνÞς του. Εßχε δει üμως επßσης, πως Þταν τρισÜθλιος Üρα... "ΤÝλος πÜντων, χωρßς ραντεβοý δε μπορεßτε να τον δεßτε και παρακαλþ πηγαßνετε γιατß θα καλÝσω την ασφÜλεια κτιρßου!" εßπε και του γýρισε τη πλÜτη, κÜνοντας πως Ýπιανε το τηλÝφωνο. ΜÝσα της παρακαλοýσε να μην εßναι κανÝνας Φασαρßας κι Þλπιζε να 'ναι απ' αυτοýς που συνÞθως τρομÜζουνε και φεýγουν αμÝσως. Εκεßνος üμως üχι μüνο δεν Ýφυγε μα πÝταξε, απελπισμÝνα, το τελευταßο χαρτß στο τραπÝζι.
 -"ΞÝρετε... του 'σωσα τη ζωÞ κÜποιο βρÜδυ και μου 'πε πως αν θελÞσω κÜτι να 'ρθω να τον βρω. Ορßστε μου 'δωσε και τη κÜρτα του! ΔÝστε..." κι Ýτεινε το τρεμÜμενο χÝρι του, που κρατοýσε τη χιλιοπιασμÝνη πια κÜρτα, σα να 'ταν εκεß πÜνω üλο το νüημα της ζωÞς!

     (Η ΛÜσπη πανευτυχÞς κατÜπινε, κατÜπινε κι Ýβγαζε χαροýμενες μα τρομακτικÝς μπουρμπουλÞθρες!)

     Εκεßνη εξεπλÜγη και κλονßστηκε! Δεν εßχε ακοýσει το περιστατικü! ΒλÝπετε Εκεßνος δεν Ýνιωσε την ανÜγκη να το μοιραστεß με κανÝνα, γιατß θα 'ταν σα να παραδεχüταν τη κουταμÜρα του, που κüντεψε να τον σκοτþσει.
 -"Πως εßπατε σας λÝνε"; του 'πε Ýντονα προβληματισμÝνη, σταθμßζοντας πιθανüτητες.
 -"Με λÝνε Φ... μα... üπως σας εßπα δε ξÝρει τ' üνομÜ μου, μÜλιστα ßσως δε θυμÜται μÞτε το παρουσιαστικü μου! ¹ταν νýχτα βλÝπετε και μετÜ δεν εßπαμε και πολλÜ... βιαζüτανε πολý... πÝστε του μüνο πως θα 'θελα να τον δω Ýστω και για λßγο".
 -"ΚαλÜ... περιμÝνετε λιγÜκι παρακαλþ". Αν Ýλεγε αλÞθεια -που μÜλλον Ýλεγε- τüτε Ýπρεπε να μιλÞσει στο Αφεντικü της. Εßτε Ýτσι, ειτ' αλλιþς η απüφαση ας Þταν δικÞ του. Στη σκÝψη αυτÞ, ανασÞκωσε τους þμους και μπÞκε στο γραφεßο του!
     Ο πλοýσιος εßχε δýσκολη μÝρα κι Ýνιωθε κüπωση -που οφειλüταν εν μÝρει και στη κραιπÜλη- εßχε και κÜτι μικροαναποδιÝς κι üλα αυτÜ μαζß εßχανε τρþσει την υπομονÞ και τη διÜθεση του! Μüλις εßδε τη μικρÞ, θεþρησε σα μια καλÞ ευκαιρßα να ξεσπÜσει κι αφοý τη περιÝλουσε με τα διÜφορα, της εßπε να τσακιστεß Ýξω! Εκεßνη υπÝμεινε τα πÜντα και του 'πε τα καθÝκαστα! ¸μεινε σκεφτικüς για μερικÜ δευτερüλεπτα, συνοφρυþθηκε Ýπειτα, μα τελικÜ τα μÜτια του Üστραψαν:
 -"ΠÝρασÝ μου τον αμÝσως! Ακοýς; ΑμÝσως!" εßπε με μεγÜλη δüση υπερβολÞς! Τσακßστηκε να τον εξυπηρετÞσει λυπημÝνη απ' το φÝρσιμü του.

     (Η ΛÜσπη δεν Ýβλεπε τη κοπελιÜ! Γιατß εκεßνη την εßχε καταπιεß
καιρü τþρα... ΜΠΛΟΥΥΥΥΥΡΜΠ
!)

     Ο φτωχüς, περιχαρÞς μπÞκε στο γραφεßο κι εßδε Ýναν Üνθρωπο που μετÜ βßας γνþρισε, να 'ρχεται γελαστüς προς το μÝρος του και να του σφßγγει το χÝρι! Τονε παßνεψε, τονε κανÜκεψε του πρüτεινε κερÜσματα, επιδεικτικÜ μιλþντας στο ντικταφüν:
 -"Δεσποινßς σας παρακαλþ για το επüμενο τÝταρτο να μη μας ενοχλÞσει κανεßς! ¸γινα σαφÞς; ΚΑΝΕΙΣ!" κι Ýκλεισε χωρßς να περιμÝνει να μÜθει αν üντως εßχε γßνει μιας κι εßχε πετýχει να καθορßσει μ' αυτü το τÝχνασμα, το χρüνο που θα διÝθετε στον "ΣωτÞρα" του!

     (¸να πλατý λÜσπινο χαμüγελο πεßνας... ΜΠΛΟΥΥΥΥΥΡΜΠ!)

 -"Φßλε μου τι μπορþ να κÜνω για σÝνα; ¼χι-üχι μην αντιδρÜσεις! ΞÝρω να εκτιμþ üτι μου δßνουν, καλü Þ κακü και μπορþ ν' ανταποδßδω! Εßναι για μÝνα σημαντικü! Πες μου λοιπüν, τι";
 -"Μα... εγþ Þρθα να σας γνωρßσω απλÜ... να δω τον Üνθρωπο που 'τυχε, τα πεπρωμÝνα μας να διασταυρωθοýν Ýστω και για λßγο..."
 -"Ε λοιπüν εßσαι τßμιος", τονε διÝκοψε τεχνηÝντως, "Üλλοι στη θÝση σου φßλε μου, θα 'χαν εκμεταλλευτεß Þ εν πÜση θα το 'χανε προσπαθÞσει και θα ζητοýσαν Ýνα σωρü: ΔουλειÜ, λεφτÜ, δþρα κλπ... και φυσικÜ σιγÜ μη μασÞσω! Εγþ φßλε μου δεν Ýγινα πρüεδρος τοýτης της εταιρεßας Ýτσι τυχαßα! ΞÝρω να βλÝπω τον 'Ανθρωπο σαν ΙδÝα, πÜνω και πÝρα απ' τα υλικÜ αγαθÜ και φυσικÜ ν' αναγνωρßζω το Καλü απ' το Κακü! Εσý üμως ΕΙΣΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ κι üντως χÜρηκα πολý που -üπως εýστοχα εßπες- τα πεπρωμÝνα μας διασταυρþθηκαν Ýστω και τüσο λßγο! Η ζωÞ μας επιφυλÜσσει Ýνα σωρü εκπλÞξεις και προφανþς τüσο Ýπρεπε, τüσο διασταυρþθηκαν! ΘÝλω λοιπüν -κüντρα στις πεποιθÞσεις σου κι εýγε και πÜλι- να σου κÜνω Ýνα συμβολικü δωρÜκι και παρακαλþ üχι μÜταιες αντιρρÞσεις".
 -"Μα..."
 -"ΣιωπÞ! Κι εýχομαι ποτÝ μα ποτÝ, να μη τýχει σε σÝνα κÜτι κακü, üπως εμÝνα τüτε, αλλÜ να ξÝρεις πως αν εßμαι παρþν, θα δþσω και τη ζωÞ μου για να το αποτρÝψω! Πρüσεξε... δε θα το 'κανα ποτÝ, για κανÝναν Üλλο και να σου πω την αλÞθεια μου, εγþ ποτÝ δε θα 'κανα ü,τι Ýκανες εσý για μÝνα!" εßπε κι Üνοιξε το συρτÜρι του γραφεßου του, Ýβγαλε απü μÝσα Ýνα φÜκελο, τονε γÝμισε προσεκτικÜ μ' Ýν' αρκετÜ σεβαστü ποσü, τον Ýκλεισε και του τον Ýβαλε με το...ζüρι στη χιλιοφθαρμÝνη τσÝπη του πανωφοριοý του!
 -"ΕπειδÞ με πÝτυχες σε μια δýσκολη φÜση, γι' αυτü, το ποσü δεν εßναι μεγαλýτερο, αλλÜ εßναι συμβολικü και μες απü τη καρδιÜ μου κι αυτü εßναι που μετρÜει! Η σκÝψη μου απü 'κεßνο το βρÜδυ κι εντεýθεν σκεπÜζει την ýπαρξη σου! Σ' ευχαριστþ Üλλη μια φορÜ που υπÞρξες Üνθρωπος με ψυχÞ και τιμιüτητα! ¼χι μη λες τßποτε, Üντε τþρα γιατß πνßγομαι και τα λÝμε κÜποια Üλλη στιγμÞ".
     Ο φτωχüς Ýφυγε κι üταν μετÜ απü þρα πολλÞ, Üνοιξε το φÜκελο, εßδε πως αυτÜ τα χρÞματα θα του 'φταναν να περÜσει αρκετÜ καλÜ για καναδυü μÞνες. ΠÞγε κι Ýφαγε καλÜ και ...συνÝχισε να κÜνει üτι και πριν...
     Ο Üλλος κÜλεσε τη γραμματÝα του για Ýνα "γρÞγορο"! ¸νιωθε πÜλι γεμÜτος και κεφÜτος απ' τον εαυτü του για τη καλÞ του πρÜξη! ΜετÜ συνÝχισε να κÜνει ü,τι κÜθε μÝρα -πριν και μετÜ το συμβÜν-...

     (Η ΛÜσπη εßχε πια ηρεμÞσει και χþνευε τη τροφÞ της, αφÞνοντας
που και που κανÜ θορυβþδες ρÝψιμο-μπουρμπουλÞθρα. ΠÜνω στην επιφÜνειÜ της εßχαν μεßνει μονÜχα κÜτι χαρτιÜ που δεν Ýχουν βÜρος για να βουλιÜξουν! ΚÜτι που οι Üνθρωποι τα λÝνε χαρτονομßσματα, και μια κÜρτα... Μπλουυυυυυυυρμπ ...ρεýτηκε Üλλη μια φορÜ!)

                                                                    ΦλεβÜρης 2004

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers