Ζευγάρι Σε Γυμνό Τοπίο Με Δεσπόζουσα Σκιά Επερχόμενου Πιάνου

     (Δυο -περίπου- αποστεωμένα κάτισχνα ανδρείκελα/ανθρωποειδή σε μιαν έρημο και πάνω τους σχεδόν, η σκιά ενός πιάνο. Η μουσική στο υπόβαθρο. Λείπει! Η σκιά ενός αντικειμένου που 'ναι τόσο παράλογο να υπήρχε εκεί -στο τοπίο- μα τόσο λογικό να συμμετείχε -στον εναγκαλισμό- και τελικά μένει σκιά, χωρίς να σκιάζει πλήρως το παράταιρο/αγκαλιασμένο ζεύγος. Έρχεται; Φεύγει; Πολλαπλή εικόνα προφίλ με αφτί και κροντήρι, η υποψία σαξόφωνου με κοχύλι. Ο άντρας/πέτρα κι η γυναίκα/σάρκα, ίδιοι έρημος. Ερωτηματικά! Ήταν αρκετό!)
........................................................................................................................
     Υ.Γ. Ήθελα να βάλω το πίνακα "Εικόνα Σοδομισμένου Πιάνο" μα τελικά πρυτάνευσε ένας όψιμος πουριτανισμός, όχι τόσο για το άσεμνο, όσο από σέβας προς τη μουσική. Τούτος 'δω τελικά, αρμόζει -κατά τη γνώμη μου- περισσότερο, σ' ό,τι θέλω να πω μα και στο στόρυ μου!)
.........................................................................................................................

            Εντός Πωλούνται Τα ...Πάντα (Χώρος 'Φραγής')

     Ο Μπούκερ έπληττε θανάσιμα, εδώ και κάμποσο διάστημα, χωρίς να βρίσκει τρόπο ν' αλλάξει τη κατάσταση. Η συστηματοποιημένη, αυτοματοποιημένη εποχή, η μουσική που 'μοιαζε να αυτοεπαναλαμβάνεται σα κολλημένος δίσκος, οι συνθετικές τροφές που 'μοιάζαν χάρτινες, πίστευε, πως ήσαν παράγοντες που είχαν συντελέσει σ' αυτό. Όλα φάνταζαν άχρωμα κι ο 25ος αιώνας πρέπει να 'ταν ο πιο πληκτικός όλων των εποχών. Υπερβολή! Ο Μπούκερ δεν είχε ζήσει σ' άλλον αιώνα, για να το γνωρίζει μα έτσι ένιωθε. Σκέφτηκε τη περίπτωση, όλοι οι άλλοι να 'ταν πληκτικότεροι και τούτος 'δω να 'ταν ο συναρπαστικότερος όλων. Ε ρε τι τύχη! Τρόμαξε... Ύστερα χαμογέλασε άτονα σ' αυτή τη σκέψη.
     Τελικά ίσως αξίζει το κόπο να επισκεφτεί το καινούργιο μαγαζί στη γωνιά. Όλοι το αφόριζαν στα φανερά, σα καταγώγιο, μα όλοι τους πήγαιναν κρυφά. Πως θα 'ξεραν άλλωστε τις πληροφορίες εκείνες με τις οποίες έστηναν τους ...αφορισμούς. Τσουχτερές τιμές μα μεγάλες υποσχέσεις! Υποσχέσεις για όμορφες εμπειρίες και άρση της ανίας, εγγυημένα! Είχε δει, άλλους να βγαίνουν με ικανοποιημένη έκφραση κι άλλοι απογοητευμένοι. Το δίχως άλλο, αύριο, μετά τη δουλειά, θα περνούσε να ρίξει μιά ματιά. Το πολύ-πολύ, να 'χανε το χρόνο του.
...
     Η Μόιρα ένιωθε δυστυχής. Ήθελε να κάνει παιδί. Κανένα πρόβλημα, αν εξαιρέσει κανείς, πως το 'θελε με το παλιό, επώδυνο τρόπο, αφού το συλλάβει φυσικά με τη παλιά μέθοδο. Ήθελε να το κουβαλήσει μέσα στα σπλάχνα της, να το νιώσει να σαλεύει και να μεγαλώνει. Είχε δει ντοκυμαντέρ με φριχτά πράματα και στο τέλος έκλειναν πάντα με τη φράση: "Προτιμήστε τον ανώδυνο, ακίνδυνο κι υγιεινό τρόπο: ΝΟPREG+" κι αμέσως μετά, έδειχναν τα εξαίσια, αποστειρωμένα εργαστήρια με τους τικτοσωλήνες, της κρατικής εταιρείας.
     Είχε μόλις περάσει τα τριανταπέντε κι ακόμα δεν είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει τη NOPREG+. Δεν έφταιγε που 'θελε ένα σωρό τυπικότητες, γραφειοκρατία, υγιειονομικές εξετάσεις, μα πάνω απ' όλα ήθελε κι ένα σύντροφο. Μικρό πρόβλημα συνήθως, γιατί ο Κεντρικός Computer θα 'βρισκε κάποιους, αρκετά ταιριαστούς με κείνη, μα δεν είχε πειστεί στα μηχανήματα. Δε διαλαλούσε κάτι τέτοιο, γιατί σ' όσες φίλες το ανέφερε τη κοιτούσαν πολύ παράξενα. Έπειτα, τη στρίμωχνε ανυπόφορα το γεγονός, πως έπρεπε να μείνει με το "πατέρα" τουλάχιστον δώδεκα χρόνια -συνήθως απαιτούνταν δεκαπέντε- μέχρι να μεγαλώσει το μικρό. Δεν ένιωθε άνετα να συζεί μ' ένα ξένο...
     Ήθελε να νιώσει κάτι πιο βαθύ, να πονέσει, να λειτούργησει, παρόλο που δε καταλάβαινε τι ήταν αυτές οι σκέψεις. Είχε τη πεποίθηση, επίσης, πως αυτά τα ντοκυμαντέρ, έκρυβαν κάποιες αλήθειες και μεγιστοποιούσαν τεχνηέντως μερικές άλλες, για σκοπό! Σε όλα μα όλα, η "μητέρα" -τι όμορφη λέξη αλήθεια έδειχνε μεν να υποφέρει, αλλά εκείνη είχε προσέξει τη λάμψη στο βλέμμα και στο πρόσωπό της. Έμοιαζε μάλιστα με την έκφραση, εκείνων που έβγαιναν ικανοποιημένοι από το νέο μαγαζί στο άλλο τετράγωνο. Η κρατική μηχανή, είχε καταφερθεί εναντίον του, χαρακτηρίζοντας το ως καταγώγιο, χωρίς όμως να στοιχειοθετεί αδίκημα, έτσι ώστε να το κλείσει. "Το αφήνουμε στη καλή κι υγιή σας κρίση συμπολίτες του κόσμου" είχε τονίσει ο υπεύθυνος.
     Μερικοί γνωστοί της είχανε περάσει όμορφα εκεί! Βέβαια δε κατάφερε να τους πάρει κουβέντα, αλλά η έκφρασή τους ήταν ... ε να! σαν αυτών των μητέρων που ...πονούσαν. Κάτι μέσα της είχε ξυπνήσει, χωρίς να ξέρει να του δώσει όνομα! Ε λοιπόν αύριο κατά το βραδάκι, πολύ προσεχτικά μη τη δει κανένα μάτι, θα περάσει αυτό το πολλά υποσχόμενο κατώφλι... αύριο ... το δίχως άλλο... Η σκέψη αυτή την ηρέμησε και τη πήρε ο ύπνος, βλέποντας όνειρα με μωρά που κλαίνε και που τα έπαιρνε με λαχτάρα στην αγκαλιά της...
...
     Ο Μπούκερ ξύπνησε κεφάτος! Τι ευχάριστη αλλαγή! Στο γραφείο, δεν έβλεπε την ώρα να σχολάσει, κοιτάζοντας συνεχώς το ρολόϊ του, από κρυστάλλους περγκονίου, τελευταίο του ακριβό απόκτημα -μα δεν έδιωξε τη πλήξη παρά μόνο λίγα λεπτά- και καμάρι του. Όταν έδειξε πέντε το απόγευμα, πετάχτηκε σαν ελατήριο και βγήκε στο δρόμο. Ουφ! τι βαρετή δουλειά! Έλεγχος οικονομικών στοιχείων για τη κρατική παραγωγή συνθετικών τροφών, με βάση τη νέα ουσία *PROFEED-. Δηλαδή τι νέα; Η ίδια χημική σύσταση με τη παλιά, απλά μιά-δυό χημικές αλυσίδες παραπάνω/παρακάτω, στο πολυδαίδαλο μόριό της και πέραν από μιά μικρή αλλαγή σε άρωμα και γεύση, τίποτε άλλο δεν είχε να επιδείξει. Σε τακτά διαστήματα, η κρατική μηχανή, άλλαζε ελαφρά τη μοριακή δομή των τροφών, για να μη βαριέται ο κοσμάκης!
     Νάτο το μαγαζί: 
                   _______________________________                 
                   |                                                            |
                   |              "NEWTIMES"                      |
                   |                                                            |
                   | εντος μπορειτε να βρειτε τα παντα    |
                   |     και το εννοουμε                             |
                   |                                    περαστε -->     | 
                   |______________________________|

     ...έλεγε η τεράστια φωτεινή επιγραφή! Κοίταξε γύρω του διακριτικά. Κόσμος, πλήθος αδιάφορο και βιαστικό. 'Ανοιξε τη πόρτα και μπήκε αποφασιστικά και βιαστικά. Τον ξάφνιασε ένας οξύς ήχος, σα σφύριγμα κι αμέσως ένας υπάλληλος, βγαλμένος θαρρείς από το πουθενά, τον πλησίασε χαμογελώντας εγκάρδια:
-"Είναι η τηλεειδοποίηση που μας λέει πως μπήκε πελάτης κύριε. Τρομάζει τους καινούργιους μα μη δίνετε σημασία. Περάστε... Πως θα μπορούσα να σας εξυπηρετήσω"; τον ρώτησε γλυκά κι ευγενικά ο υπάλληλος. Ο Μπούκερ μόρφασε κι ένιωσε να του βγαίνει, εντελώς ασυναίσθητα, απρόσμενα ειλικρινέστατη η απάντηση:
-"Πλήττω αφάνταστα, τώρα τελευταία"... σώπασε απότομα. Ο άλλος έμεινε σκεφτικός μα χωρίς να δείξει έκπληξη ή ανησυχία. Σε λίγο, έχοντας ανακτήσει το χαμόγελό του -πλατύτερο μάλιστα από πριν- τον έβαλε να καθίσει σε μιά πολυθρόνα, απέναντι σ' ένα γραφείο. Περίεργη πολυθρόνα όμως... μ' ένα σωρό καλώδια, βύσματα κι απέναντι μα πλάγια, που να μη βλέπει ο ίδιος, μιά μικρή οθόνη.
-"Σε λιγάκι θα 'ρθει ο κύριος Μπρόκερ, γιατί εκείνος αναλαμβάνει τις ενδιαφέρουσες και κάπως δύσκολες καταστάσεις, όπως η δική σας. Πιστέψτε με όμως, αξίζει το κόπο η αναμονή, γιατί σίγουρα θα 'χει να προτείνει λύσεις στο πρόβλημά σας"! είπε κι εξαφανίστηκε στη στιγμή. Πριν προλάβει καν να σκεφτεί τι και πως, εμφανίστηκε ένας ξερακιανός. λιγάκι καμπούρης μεσήλικας, φορώντας την ίδια αμφίεση με τον προηγούμενο, αλλά εκείνος είχε κι μιά πεντάλφα σχεδιασμένη πάνω στο τσεπάκι του πανωφοριού του.
-"Καλησπέρα σας κύριε. Πως μπορώ να βοηθήσω; Μου είπαν πως πλήττετε..."
-"Μάλιστα... καλά σας είπαν... μα ...ίσως... δε ξέρω ...ίσως δεν έπρεπε να περάσω..." είπε κι έκανε να σηκωθεί! Ο άλλος ένευσε καθησυχαστικά:
-"Βρίσκεστε στο σωστό μέρος κύριε. Μόνο που για να συνεργαστούμε και να βοηθήσουμε σ' ότι θέλετε, θα θέλαμε κι εμείς με τη σειρά μας, ένα και μόνο πράγμα που δε το διαπραγματευόμαστε κι ωστόσο είναι ολότελα απλό: Απόλυτη εχεμύθεια! Φυσικά το ίδιο θα ισχύσει κι από τη πλευρά μας".
-"Πολύ ευχαρίστως! Όσο γι' αυτό είμαστε εκ των προτέρων σύμφωνοι, αλλά..."
-"Αν έχετε τη παραμικρή αντίρρηση, μπορείτε να φύγετε αν θέλετε, τώρα. Αν όχι, τότε συνεχίζουμε και λύνουμε το πρόβλημά σας".
     Ο Μπούκερ σήκωσε τους ώμους κι έμεινε. Ο Μπρόκερ χαμογέλασε ευχάριστα και καθησυχαστικά, διαβεβαιώνοντάς τον πως στο πρώτο στάδιο, δε θα υπήρχε καμιά απολύτως οικονομική επιβάρυνση. Θα χρειαζόταν να σχηματίσει το "προφίλ" του και για τούτο, του έκανε πολλές ερωτήσεις, ξεκινώντας από ...αθώες και προς το τέλος έφτασε και σε πολύ προσωπικό επίπεδο. Στο τέλος, χαμογελώντας συνομωτικά, ανακεφαλαίωσε:
-"Κύριε Μπούκερ, πλησιάζετε τα σαρανταπέντε, ζείτε μόνος κι εργάζεστε στο οικονομικό τμήμα ερευνών της "PRO". Επίσης δεν επιθυμείτε πλέον αυτή τη τυποποιημένη κατάσταση γιατί βαριέστε θανάσιμα κι αναζητάτε τρόπο ή τρόπους τέτοιους ώστε, αυτή η κατάσταση ν' αλλάξει προς το καλύτερο! Τα είπα καλά";
-"Πολύ καλά, μα τι κάνουμε λοιπόν; Ανίατος λέτε"; είπε κάπως παιχνιδιάρικα, γιατί ένιωσε να γεμίζει προσδοκία, από το ήρεμο και σίγουρο βλέμμα του πωλητή.
-"Τίποτε που να 'ναι ανίατο, αρκεί να το θέλουμε πραγματικά! Λοιπόν από σεξ πως πάτε; Συγγνώμη που ρωτώ έτσι απότομα, μα έχω κάτι στο μυαλό μου..."
-"Ω, μα δε μου λείπει αυτό. Ίσα-ίσα! Μάλλον ψάχνετε σε λάθος μεριά".
-"Χμμμ... Τότε μάλλον σας λείπει ο Έρως"!
-"Έρως; Έρως είπατε; Μα δε θεωρείται πια ξεπερασμένο παρακμιακό συναίσθημα, εδώ και πάρα πολλά χρόνια";
-"Ναι δε λέω... μπορεί ν' αποτύγχανε, ωστόσο (κι εδώ χαμήλωσε τη φωνή του συνομωτικά και του 'κλεισε το μάτι) μέχρι να αποτύχει, χρωμάτιζε τις ζωές των ανθρώπων. Προσδοκία πτήσης, προσμονή, αγωνία, ζήλεια, πόνος κι εν τέλει ...δράση ένα σωρό. Λοιπόν για να διαπιστώσουμε αν έχω πέσει μέσα, προτείνω μιά δωρεάν virtual επίδειξη, σε λίγες μόλις μέρες. Τώρα μπορείτε να πηγαίνετε κι όπως είπαμε: Εχεμύθεια! Ορίστε κι η κάρτα μου, για ότι τυχόν προκύψει".
-"Μείνετε ήσυχος κύριε Μπρόκερ. Καληνύχτα σας".
-"Καληνύχτα και μη σκάτε πλέον" του αντιγύρισε χαρωπά ο άλλος.
     Βγήκε και βλέποντας το ρολόϊ του, είδε πως είχε περάσει περίπου μιά ώρα, από τότε που πέρασε μέσα. Ένιωθε απογοητευμένος γιατί βιαζόταν να δει αλλαγές κι ήταν τρομερά περίεργος για το τι θα γίνει...
...
     Η Μόιρα σχόλασε στις πέντε. Εργαζόταν στο χημικό τμήμα ερευνών της "PRO" κι όχι σε ψηλό σκαλί. Τελευταία μελετούσαν τη προσθήκη, μιας νέας βλαστοειδούς αλυσίδας, στο ήδη ογκώδες μόριο της συνθετικής τροφής τους. Αυτή θα προσέθετε και καλά, συναρπαστικό άρωμα μήλου, με συμμετοχή στη βελτίωση της γεύσης. Οι στατιστικές που γίνονταν κατά καιρούς, έδειχναν πως ο κόσμος είχε βαρεθεί πια τη τροφή αυτή. Μιά άλλη διερευνητική στατιστική είχε δείξει πως υπήρχε, με ισχνή πλειοψηφία, μια υπαρκτή προτίμηση, στη γεύση του μήλου. Το φρούτο αυτό, εδώ και καιρό, δε το καλλιεργούσαν γιατί μπορούσαν να το αναπαράγουν συνθετικά στα εργαστήρια γιατί ερχόταν πιο φτηνό κι υγιεινό.
     Βγήκε σχεδόν τρέχοντας και γύρισε σπίτι. Καθαρίστηκε κι άλλαξε στολή, φορώντας μιάν εντελώς απρόσωπη, που την είχε μάλιστα για ανακύκλωση. Της φάνηκε πως ο χρόνος κυλούσε ...ακίνητα, μέχρι να βραδυάσει. Τελικά μπήκε στο μαγαζί κατά τις οχτώ. Βγήκε μισή ώρα αργότερα, δείχνοντας απογοητευμένη και περίεργη.
     Είχε εκμυστηρευτεί, σε κάποιο κύριο Μπρόκερ, πως ήθελε να γεννήσει ένα παιδάκι κι όλα τα υπόλοιπα που της περνούσαν από το νου, το τελευταίο καιρό. Εκείνος έδειξε να σκέφτεται λιγάκι κι έπειτα της μίλησε για τον Έρωτα. Της εξήγησε, πως χρειαζόταν ένα ταίρι για να κάνουν και να μεγαλώσουν το παιδί. Φυσικά να θέλει κι εκείνος ν' αναλάβει όλη αυτή τη ταλαιπωρία, που απαιτούσε η άδεια για τεκνοποίηση. 'Αρα θα 'πρεπε να νιώθουν καλά μεταξύ τους και για να μπορούν να δρουν σεξουαλικά. Την έδιωξε μαλακά και πολλά υποσχόμενος, προτείνοντάς της μιά virtual επίδειξη, σε λίγες μέρες. Της έδωσε τη κάρτα του κι αφού της υπενθύμησε την υπόσχεση περί εχεμύθειας, τη καληνύχτισε ευγενικά και καθησυχαστικά.
     Μπορεί να μην είχε δει ακόμα τίποτε, μπορεί να ένιωθε πως όλα κυλούσαν αργά, μπορεί να 'θελε τώρα το παιδάκι της, αν ήταν τρόπος, μα μέσα της ένιωθε επίσης πως υπήρχε τρόπος...
...
     Σε δύο μέρες, κτύπησε το τηλέφωνο του Μπούκερ και στην τηλοθόνη του είδε τον καμπούρη, μα ικανότατο τελικά, υπάλληλο να του ζητά ένα νέο ραντεβού σε δύο μέρες στις πέντε. Όταν κανονίστηκε, κλείσανε με ευχές.
     Έφτασε στο μαγαζί, στην ώρα του ακριβώς κι ένιωθε αγωνία και περιέργεια. Αυτή τη φορά, δε τρόμαξε από το σφύριγμα της πόρτας και τον υποδέχτηκε ο ίδιος ο πωλητής του, χαμογελαστός. Τον πέρασε σ' ένα ευρύχωρο δωμάτιο με σαλόνι. Παντού στους τοίχους, υπήρχαν βιβλία της Παλαιάς Εποχής που θα πρέπει να κόστιζαν μια περιουσία. Επίσης παντού υπήρχαν συνθετικά λουλούδια και διάφορα παλιά μικροαντικείμενα.
     Τον άφησε μονάχο λέγοντας του να περιμένει δέκα λεπτά κι ότι μπορεί να ασχοληθεί μ' ότι του κάνει κέφι, για να περάσει ευχάριστα η ώρα, μέχρι τότε. Πράγματι, ο Μπούκερ, άρπαξε την ευκαιρία και ξεφύλλισε μερικά βιβλία, προσεκτικά. Τα βρήκε ενδιαφέροντα. Ύστερα με μιάν ηλίθια ασυναίσθητη κίνηση, άγγιξε και μύρισε τα ψεύτικα λουλούδια. Χλεύασε τον εαυτό του και στράφηκε να περιεργαστεί τα αντικείμενα. Όταν βαρέθηκε, κάθησε στην αναπαυτική πολυθρόνα και ... "Έρως"! σκέφτηκε και το βλέμμα του γέμισε προσμονή.
     Ίσα που άρχισε να βαριέται, λες και του διάβασε τη σκέψη, εμφανίστηκε πάλι ο πωλητής του. Του ζήτησε να τον ακολουθήσει και τον πήγε σε μια παρόμοια πολυθρόνα, με κείνη στις αρχές, μα τώρα του φόρεσε στο κεφάλι, μια συσκευή. Έπειτα του έδωσε να φορέσει ένα ζευγάρι γυαλιά, σαν εκείνα που φοράνε στον ήλιο, μα αρκετά βαρύτερα και πιο ...πολύπλοκα. Του ζήτησε επίσης, ν' αδειάσει το νου του από οτιδήποτε και ν' αφεθεί στις εικόνες.
     Όταν πια τον απομάκρυνε από αυτήν, διαπίστωσε δύο πράματα: Είχε περάσει στη συσκευή περίπου -κρυφό ακριβό καμάρι- είκοσι λεπτά κι είχε τρομερά έντονη στύση! Ο κύριος Μπρόκερ τον αποχαιρέτησε και του 'πε να περίμενει σε λίγες μέρες νέα του. Γύρισε σπίτι και πάτησε το πλήκτρο κλήσης για σεξουαλική κάλυψη. Σ' ένα τεταρτάκι, χτύπησε το σύστημα επικοινωνίας της εισόδου. Ένα πειστικότατα θηλυκό, ρομπότ πέρασε το κατώφλι του λίγες στιγμές αργότερα.
     Έτσι ακριβώς όπως το 'χε παραγγείλει: Μακριά μαύρα σγουρά μαλλιά, σαρκώδη χείλη, μισοντυμένο κι ομορφοκαμωμένο με ..."πιασιματάκια". Μπήκε και του μίλησε στερεότυπα, κόβωντας του τη ...φούρια. Κατάφερε να τελειώσει, μετά από τρία τέταρτα, μα δεν ένιωσε την ανακούφιση που περίμενε και που 'νιωθε άλλοτε, σε παρόμοιες φάσεις. Δε κατάφερε να διεγερθεί δεύτερη φορά, πράγμα σπάνιο επίσης, παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες της ρομποτίνας. Έμεινε άδειος κι ανικανοποίητος. Έδιωξε το "κορίτσι" και βάλθηκε να σκέφτεται με προσμονή το εγγύς μέλλον...
...
     Σε δυό μέρες χτύπησε το τηλέφωνο της Μόιρας και κλείστηκε το ραντεβού μετά από δυό μέρες επίσης, στις πέντε και τέταρτο ακριβώς. Κόντεψε να σκάσει από τη λαχτάρα και τη περιέργεια. Όταν έφτασε επίτελους στο μαγαζί, την υποδέχτηκε ο ίδιος ο κύριος Μπρόκερ χαμογελαστός και την οδήγησε σ' ένα ευρύχωρο σαλόνι. Μ' έκπληξη της διαπίστωσε, πως το δωμάτιο ήταν γεμάτο από όμορφα, σέξυ, εσώρρουχα, διάσπαρτα τύχαια παντού. Ο κύριος Μπρόκερ, της είχε ζητήσει συγγνώμη, για την απρόσμενη τάχα, αναμονή και της είχε προτείνει να κάνει ότι θέλει -ακόμα και να δοκιμάσει μερικά- κι εκείνος θα 'ρχόταν σε είκοσι λεπτά ακριβώς.
-"Μη σκάτε, είστε απολύτως μόνη σας εδώ κι εγώ σαν έρθω -σε είκοσι λεπτά ακριβώς- θα σας χτυπήσω πριν μπω. Κάνετε ότι θέλετε και φυσικά ...εχεμύθεια"! είπε κλείνοντας της το μάτι και βγήκε από το δωμάτιο.
     Μέχρι ν' ακουστεί το χτύπημα της πόρτας, τι δεν είχε κάνει! Τόσα που στο άκουσμα και μόνο του χτυπήματος, ένιωσε τα μάγουλά της να φλογίζονται. Ζήτησε συγγνώμη για να ντυθεί ξανά και διαπίστωσε στο μεταξύ, πως είχαν περάσει είκοσι λεπτά ακριβώς κι ότι είχε ερεθιστεί πάρα πολύ.
     Ο κύριος Μπρόκερ τη πήγε στο μηχάνημά του και της φόρεσε μια συσκευή. Όταν σηκώθηκε, δε θυμόταν τίποτε απολύτως, μα είχε νιώσει -κι ένιωθε- πολύ όμορφα. Γυρίζοντας στο σπίτι, μπήκε στο πειρασμό να πατήσει το ροζ πλήκτρο, για να τύχει των περιποιήσεων ενός ανδρείκελου, μα τελικά προτίμησε τη ...κλασσική μέθοδο. Το απόλαυσε αρκετά και σκέφτηκε πως ο πωλητής της, είχε πει, οτι σε λίγες μέρες θα τη καλούσε με νεώτερα.
     Πράγματι ο κύριος Μπρόκερ κάλεσε και τους δυό -εν αγνοία τους φυσικά- τρεις μέρες αργότερα και τους έκλεισε ραντεβού, την επομένη στις εξήμιση. Εκείνη έφτασε πρώτη και τη πέρασε στο γραφείο του. Της είπε πως χρειαζόταν ένας Έρως κι όλα θα πήγαιναν καλά. Είχε κάτι στο νου του για 'κείνη και πως η τιμή για έναν Έρωτα εγγυημένο -"όσο μπορούσε να το πει κανείς αυτό" της τόνισε- ήταν 99 Κρύσταλς. Ποσό που εκείνη βρήκε αρκετά τσουχτερό, για το βαλάντιό της. Όταν όμως τη ρώτησε μέχρι πόσα μπορούσε να διαθέσει, του 'πε περίπου τα μισά.
-"Με 49 Κρύσταλς μπορώ να σας προμηθεύσω μιά μέτρια σχέση, με κάμποση διάρκεια" της αντιπρότεινε. Πράγμα που του το απέρριψε, ζητώντας του κάτι που θα την έκανε να ..."λαμπαδιάσει" ολάκερη. Η ζέση που υποστήριξε αυτό που μέχρι πριν λίγο αγνοούσε, τον έκανε να δείξει φανερά στενοχωρημένος:
-"Δυστυχώς, με τη τιμή αυτή, δε μπορώ να κάνω κάτι περισσότερο. Αυτό που ζητάτε, από την άλλη μεριά, έχει απαγορευτική αξία για σας". Εκείνη τότε σηκώθηκε να φύγει. Είχαν τελειώσει μέσα σε δέκα λεπτά και την ίδια ώρα έμπαινε στο μαγαζί ο Μπούκερ, χωρίς όμως να έρθουν σε επαφή.
     Τον παρέλαβε κι αυτόν στο ίδιο γραφείο και του είπε τα ίδια. Ο Μπούκερ είχε μεγαλύτερη οικονομική άνεση, μα δυστρόπησε στο ποσό. 99 Κρύσταλς ήταν μεγάλο πόσον ακόμα και για 'κείνον. Ωστόσο ο πωλητής, κατάφερε να τον πείσει να τα καταβάλλει κι όταν το πέτυχε, του υποσχέθηκε, έναν Έρωτα εγγυημένο, δυνατό κι ατέλειωτο! Τα μάτια του άλλου γέμισαν προσδοκία και προσμονή, μα θόλωσαν όταν ο πωλητής του συνέστησε να περιμένει, γιατί προς το παρόν δεν υπήρχε κάτι διαθέσιμο στο μαγαζί:
-"Δυστυχώς, ακόμα δεν έχουμε παραλάβει ολάκερο το εμπόρευμα, γιατί βλέπετε δεν έχουμε πολύ καιρό που είμαστε ανοιχτά. Αν όμως θέλετε, στο μεταξύ, μπορώ με τα μισά περίπου Κρύσταλς, να σας προμηθεύσω κάτι ηπιώτερο. Υπάρχει ήδη έτοιμο εμπόρευμα τέτοιας αξίας" είπε περήφανα. Ο Μπούκερ μήτε να τ' ακούσει κι έτσι χωρίστηκαν κι αυτοί στα δέκα λεπτά.
     Πέρασαν το βράδυ τους κι οι δυό, σκεφτικοί κι αδημονούντες, χαμένοι σ' ονειροπολήσεις. Την άλλη μέρα, στη δουλειά, ήταν κι οι δυό τους αφηρημένοι και δεν έβλεπαν την ώρα να σχολάσουν και να σπεύσουν να καλέσουν τον πωλητή. Εκείνη μήπως μπορούσε να κάνει κάτι με τη τιμή κι εκείνος μήπως είχε εμφανιστεί επιτέλους το νέο εμπόρευμα. Η απάντηση που 'λαβαν κι οι δυό ήταν στεναχωρημένα αρνητική. Αυτό συνεχίστηκε για μερικές μέρες, μέχρι που κι οι δυό, μη αντέχοντας τη δυσβάσταχτη πλέον μοναξιά, που ήταν μάλιστα εμπλουτισμένη με ερωτικές εικόνες, ενέδωσαν υποχωρώντας.
     Πρώτη η Μόιρα -κατά μισή ώρα περίπου- κάλεσε και ζήτησε να δοκιμάσει το φτηνώτερο προϊόν.  Ο άλλος ζήτησε κι αυτός να δοκιμάσει το φτηνώτερο προϊόν μιας και δε μπορούσε να περιμένει, πότε θα τροφοδοτούσαν οι προμηθευτές... Ο κύριος Μπούκερ είπε και στους δυό τα ίδια πράγματα. Πως και καλά, έπραξαν άριστα και χαρούμενος τους έκλεισε ραντεβού σε δυό μέρες, ακριβώς στις εφτά το απόγευμα.
     Έτσι, όταν ήρθαν κι οι δυό στο ραντεβού, ακριβώς στην ώρα τους, ο κύριος Μπρόκερ, τσέπωσε 98 Κρύσταλς -τα 'θελε προκαταβολικά, όσο κι αν διαμαρτυρήθηκαν- και χειριζόμενος το θέμα εκπληκτικά, τους έφερε σε επαφή δήθεν τυχαία, λίγο αργότερα.
     Ο κύριος Μπρόκερ, λίγα λεπτά μετά, πήγε στο γραφείο του προϊσταμένου του, στον πάνω όροφο και χτύπησε σιγανά τη πόρτα. Έδειξε το πρόσωπό του στη μικροκάμερα και πέρασε μέσα, τρίβοντας τα χέρια ικανοποιημένος. Μετά τις τυπικότητες, ανέφερε στον κύριο Σόουλ:
-"Τολμώ να πω, κύριε, πως τα "δείγματα" του πειράματος PROMOM I, ενετάχθησαν στο σχέδιο. Μας περιμένουν μέρες και νύχτες περισυλλογής, παρακολούθησης κι επαγρύπνησης. Με χαρά μου θ' αναλάμβανα και την επόμενη φάση του σχεδίου"!
-"Όχι Μπρόκερ, δε θέλω να ρισκάρουμε τίποτε. Αυτός ο κόσμος χρειάζεται λιγάκι αλλαγή και πρέπει να την έχει έστω και κατ' επίφασιν. Ξέρεις καλά τι δυσκολίες έχει αυτό το φιλόδοξο πλάνο και καταλαβαίνεις τι εννοώ. Πες μου όμως, τα 'κανες όλα σωστά";
-"Μάλιστα κύριε Σόουλ. Τα "δείγματα" επιλέχθησαν μεν τυχαία, ωστόσο από αυστηρά επιλεγμένο πληθυσμιακό κομμάτι. Τους ενεφυτεύθη καταλλήλως η ιδέα. Εισέπνευσαν, με υγρό ψεκασμό του χώρου τους, αέριο μικροψευδαισθήσεων και με τη βοήθεια τήλεσης, εστιάσαμε τις σκέψεις τους προς τα 'κει που θέλαμε. Δε θυμόντουσαν τίποτε, μετά κι ήρθαν στο "μαγαζί" μας εντελώς αυθόρμητα κι αληθοφανέστατα. Τους πήρα εγώ ο ίδιος τα στοιχεία τους και τους πέρασα στο Vi-Li και τους γνώρισα τον ένα στην άλλη.
     "Ο άντρας φεύγωντας κι αφού είχε δει τη γυναίκα να παίρνει τόσες γυμνές πόζες, δοκιμάζοντας εσώρρουχα, ήταν τρομερά ερεθισμένος -όπως το 'χαμε προβλέψει- και κάλεσε αμέσως σεξουαλική υποστήριξη. Του στείλαμε ότι ζήτησε, αλλά ότι χειρότερο διαθέταμε σε τούτο. Έτσι σχημάτισε στο Περα'Ακρο του φλοιού του εγκεφάλου του την εντύπωση, πως με το κορίτσι της ταίνιας και μόνον είχε τέτοια διέγερση. Έτσι υποσυνείδητα, αναζήτουσε πια εκείνη. Σκεφθείτε πως μόλις τήν είδε, ένιωσε σα να την ήξερε καιρό. Βέβαια, καλού-κακού τους είχαμε "ντοπάρει" με τα εξαίρετα αφροδισιακά μας..."
-"Μπράβο ... έκανες εξαίρετη δουλειά... συνέχισε..."
-"Εκείνη δε γύρευε φυσικά το ίδιο πράγμα και χρειάστηκε λιγάκι κόπο παραπάνω για να στρέψει τη σκέψη της, εκεί που θέλαμε. Ευτυχώς είχαμε επιτυχία! Βγαίνωντας από το Vi-Li, δε γύρεψε σεξουαλική κάλυψη, αλλ' απ' όσο παρακολουθήσαμε κρυφά, ανακούφισε μονάχη τις ορμές που τις είχαμε ενσταλλάξει, εμφανίζοντας τον άντρα στο σαλόνι, με τα βιβλία και τα αντικείμενα, μεταδίδοντάς της εικόνες ..."οικογένειας". Πάντως δε θα φοβόμουν εκείνη, για πιθανή αποτυχία. Τούτο γιατί έχει εμποτιστεί από το μητρικό ένστικτο και βοηθήσαμε κι εμείς με τη διακριτική χορηγία καταλλήλων ορμονών. Ένιωσε κι εκείνη πολύ οικεία, μόλις τον αντίκρυσε. Φυσικά όλα τούτα γίνανε εντελώς μα εντελώς ..."τυχαία"! Είμαι περήφανος για το αίσιο πέρας της δουλειάς που μου είχατε αναθέσει"!
-"Κι εγώ είμαι περήφανος για τον καλύτερο πωλητή μου και πάλι μπράβο σου. Βάλε τώρα να δούμε τι κάνουν τάχα. Αν κι απ' ότι μαντεύω, βάσει μελετών του παρελθόντος, μάλλον θα κάνουν σεξ στο σπίτι του ενός εκ των δυό. Μπορούμε να δούμε ή όχι ακόμα";
-"Κύριε Σόουλ, να ρωτήσω κάτι";
-"Πολύ ευχαρίστως. Σ' ακούω".
-"Πιστεύετε πως το τελικό σχέδιο ADAMEVE θα πετύχει";
-"Μη λές βλακείες Μπρόκερ! Θα πετύχει σίγουρα! Πρέπει να πετύχει, κατάλαβες; Εμείς από τη πλευρά μας, θα τα δώσουμε όλα σ' αυτή τη προσπάθεια. Βάλε μου λοιπόν να δω τι κάνουν και πήγαινε. Α και τώρα που θα βγαίνεις, στείλε μου τον Πίτσερ μέσα. Ή μάλλον δώσε μου πρώτα δέκα λεπτά και στείλε τον μετά. Καλή σου νύχτα".
     Ο Μπρόκερ, σκεφτικός, ρύθμισε κάτι κουμπιά σε μιά κονσόλα, φόρτωσε το πρόγραμμα σύνδεσης κι όταν τέλειωσε:
-"Όταν είστε έτοιμος, πατήστε αυτό το πλήκτρο και θα εμφανιστεί η εικόνα που ζητάτε. Με τούτο ρυθμίζετε πάγωμα, καθαρότητα κι εστίαση, με τούτο την ένταση του ήχου και με τούτο μπορείτε να μεγεθύνετε. Καληνύχτα σας κύριε Σόουλ, τα σέβη μου". Βγήκε κι ήταν περιέργως, στεναχωρημένος. Δεν ήξερε γιατί και πως, αλλά ένιωθε πως κάτι δεν είχανε κάνει καλά. Κάτι τους είχε διαφύγει. Όσο κι αν έψαξε όμως τα στοιχεία δε βρήκε κάτι μεμπτό. Η αίσθηση αυτή όμως δε ξεκόλλησε μήτε αργότερα, στο σπίτι του.
     Μόλις ο Μπρόκερ βγήκε, ο κύριος Σόουλ, κάλεσε το Μεγάλο Αφεντικό στο ενδοεπικοινωνιακό.
-"Κύριε Γκαντ, Σόουλ εδώ. Όλα ξεκίνησαν ομαλά... ναι... είμαστε σε καλό δρόμο... ναι... ναι... φυσικά το ελέγχουμε... ναι... ναι ... τους έχουμε από κοντά... καληνύχτα και συγγνώμη που ενόχλησα". Έκλεισε το ήδη βουβό ακουστικό. Δεν ήθελε να βιαστεί ν' ανοίξει την τηλεικόνα, για να τους πετύχει σίγουρα να κάνουν σεξ. Του άρεσε το θέαμα αν και κάμποσο θα το μοιραζόταν με τον Πίτσερ. Μα θα τον έδιωχνε γρήγορα και θα καλούσε ύστερα, ένα σπέσιαλ τεφαρίκι, τελευταία κι υψηλής ποιότητας παραγωγή. Ωραίο πράμα να 'σαι επιτυχημένος.
     Η πόρτα χτύπησε κι είδε στην οθόνη το μούτρο του Πίτσερ. 'Ανοιξε  κι άρχισε αμέσως:
-"Πέρνα μέσα Πίτσερ και κάθισε. Από 'δω και πέρα, αναλαμβάνεις εσύ. Είσαι ενήμερος;"
-"Μάλιστα κύριε".
-"Δε μου λες; Τον Μπρόκερ πως τον κόβεις; Βέβαια τα πήγε θαυμάσια, δε λέω, μα μου φάνηκε τώρα στο τέλος κάπως μαλακός..."
-"Είναι εξαίρετος πωλητής. Ίσως ο καλύτερος που 'χουμε. Θα 'χω το νου μου. Μείνετε ήσυχος. Λοιπόν"; Του άρεσε ο Πίτσερ. Ήταν λιτός και λιγομίλητος μα πολύ αποτελεσματικός στο τομέα της υποστήριξης προγραμμάτων.
-"Ορίστε... κάθισε 'δω να δεις λιγάκι και μετά θα κάνεις ότι είπαμε. Σπίτι, έπιπλα, συσκευές, τα πάντα κι όλα βέβαια με τη χρηματοδότηση PROBANK. Τελικά πολύ έξυπνο να χρηματοδοτούν τα ίδια τα πειραματόζωα το σχέδιο μας! Δε βρίσκεις;"
-"Πράγματι! Ευρηματικό κύριε"!
-"Τώρα θα κάνουν σεξ τα πουλάκια μου... οπότε... μα..." σώπασε γιατί πατώντας το πλήκτρο που του 'χε δείξει ο Μπρόκερ, η τηλοθόνη άνοιξε...
     Έμειναν κι οι δυό με κάπως μισάνοιχτο στόμα, σαν ηλίθιοι να κοιτάζουν για λίγο, έκπληκτοι. Πρώτος ο Σόουλ έσπασε τη σιωπή:
-"Αυτό πραγματικά δε το κατανοώ. Δε νομίζω να υπάρχει στις μελέτες μου"!
     Η οθόνη, πανάκριβο εργαλείο υψίστης ακριβείας κι ευκρίνειας, έδειχνε ένα ζευγαράκι, πιασμένο χέρι-χέρι, να βαδίζει με μισοχαμένο βλέμμα, μα λαμπερά χαρωπό, δίπλα στην ακροθαλασσιά. Εκείνη κρατούσε ένα μπουκέτο λουλούδια -πλαστικά δυστυχώς- κι εκείνος είχε ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη...
-"Πίτσερ! Ξεκινάς αμέσως δουλειά! Όπως είδες, το πράμα θέλει ακόμα πολλή προσοχή κι επαγρύπνηση. Καλή σου νύχτα".
-"Καληνύχτα κύριε. Φεύγω αμέσως. Τα σέβη μου".
     Μόλις έκλεισε η πόρτα, ο κύριος Σόουλ προσηλώθηκε πάλι στη τηλοθόνη. Απορία και περιέργεια είχαν ζωγραφιστεί στο πρόσωπό του κι έμειναν εκεί πολλή ώρα! Εκείνο που υπήρχε πιο μέσα και που ευτυχώς προς το παρόν δε μπορούσε ν' ανιχνευθεί, ήταν πως μια ανεξήγητη, λανθάνουσα προσμονή και προσδοκία, είχε αρχίσει να θεριεύει...

                                   * Σημειώσεις:

   PROFEED- από το αγγλικό PROfessional FEED επαγγελματική τροφοδοσία,  λογοπαίγνιο με τη σχεδόν ομόηχη λέξη PROFIT=κέρδος και το μείον (-)

   Μπούκερ: από το αγγλικό BOOK-ER βιβλίο, εδώ το εννοώ σαν λάτρης βιβλίου, κάτοχος βιβλίων κλπ.

   Μπρόκερ: από το αγγλικό BROKER=μεταπράτης.

   Μόιρα: αγγλικό όνομα αλλά εμφαίνεται όμοιο με τη Μοίρα.

   NOPREG+ από το αγγλικό ΝO PREGnancy -όχι εγκυμοσύνη- με θετικό πρόσημο (+).

   PRO συντομογραφία του αγγλικού PROFESSIONAL=επαγγελματίας.

   PROMOM Ι = PROfessional MOM=επαγγελματική μητέρα version I

   Σόουλ: από το αγγλικό Soul=ψυχή.

   Vi-Li: Προέρχεται από τις αγγλικές λέξεις VIrtual-LIfe=εικονική ζωή. 

   ADAMEVE: Αδάμ κι Εύα αγγλιστί αλλά συνηχεί με το ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ

   Πίτσερ= ο παίκτης που χτυπά τη μπάλα του μπεηζ-μπωλ με το ρόπαλο.

   Γκαντ: από την αγγλική λέξη GOD=Θεός

   PROBANK: η τράπεζα της εταιρείας PRO, -PROfessional BANKing- κι εν γένει τα ...πανέξυπνα προγράμματα αυτοχρηματοδότησης με πολύ... ευνοϊκούς όρους για τους αυτοχρηματοδοτούμενους.

"Εις τους πωλητάς
  των πάντων στο κόσμο,                                         Μάης 2003
ανά τους αιώνας..."