¢νδρας Με ΚεφÜλι ΓεμÜτο Σýννεφα
(Νομßζω ο πιο εýκολος πßνακας του. ¸νας Üντρας με το κεφÜλι γεμÜτο σýννεφα. Ουτοπßες (;), προσδοκßες, ελπßδες. Δεν Ýχει σημασßα τι συμβαßνει, μα τι πιστεýει Ýκαστος πως συμβαßνει. Δεν Ýχει σημασßα τι λες, σημασßα Ýχει τι νομßζει ο Üλλος πως λες. Κι αν αυτÜ τα δυü απÝχουν, σημασßα Ýχει η τÜση, η ευκολßα, με την οποßα εßναι διατεθημÝνη η κÜθε πλευρÜ, στο να προσεγγßσει διολισθαßνοντας, προς την αντßθετη, καθþς κι ως πüσο και για ποιü λüγο, μπορεß να το κÜνει. Δεν Ýχει σημασßα τι πιστεýεις πως εßσαι, σημασßα Ýχει τι πιστεýουν οι Üλλοι πως εßσαι. ¼τι λες κι εßναι αντιληπτü, υπÜρχει. ΟτιδÞποτε Üλλο, δεν υφßσταται. ΟυσιαστικÜ, υπÜρχεις τüσο, üσο οι Üλλοι γýρω σου, διακρßνουν απü σÝνα. ¸νας Üντρας με γεμÜτο νÝφη κεφÜλι, εßναι δυνατüν να χαρακτηριστεß γραφικüς, τρελüς του χωριοý, αλαφροÀσκιωτος Þ -το λιγþτερο- παρÜξενος. Αντιληπτüς δε μüνον απü τους ..."συγγενεßς" του. Και τοýτο, üχι πλÝρια, üχι μη φανταστεßτε κÜτι τÝτοιο. Μüνο στο βαθμü της..."συγγÝνειας" τους.)
ΣυντελεστÞς Διαστρεβλüτητας
Το φßλο μου, το Διονýση, εßχα πÜρα πολý καιρü να τον δω. ΜÜλιστα θυμÜμαι, πως τη τελευταßα φορÜ, τον εßχα αφÞσει φεýγωντας, με τη σκÝψη, πως αφÞνω Ýνα ακüμα συντρßμμι της ζωÞς. Εßχε αρχßσει να πÝφτει στα βρüχια μιας κατÜθλιψης, που απ' üσο μÜθαινα, κρÜτησε κÜμποσο. Απ' αυτÞ τη τελευταßα συνÜντηση θυμÜμαι, πüσο μιλοýσε για τα λÜθη του παρελθüντος, για τις λÜθος επιλογÝς και γενικÜ, εßχε κατορθþσει να με θλßψει τüσο πολý, που σκÝφτηκα ν' αποφýγω μελλοντικÞ πρüταση του για να βγοýμε.
Δε χρειÜστηκε, γιατß ο Διονýσης Þταν απü κεßνους, που σα πÝφτουνε στα σκατÜ, αποφεýγουν το κοντινü τους περßγυρο. ºσως να πιστεýει πως ... βρωμÜει, χÜ χÜ. Μεταξý μας, ποτÝ δε το κατÜλαβα αυτü! ¼ταν üλος ο κüσμος νιþθει χÜλια -κι εγþ μαζß-, αναζητÜ μια παρÝα, Ýνα φßλο, μια φßλη, κÜτι βρε αδερφÝ. Να τα πει, να τα πιεß, ν' ανακουφιστεß τÝλος πÜντων. Εκεßνος üμως, üχι! Σα μοναχικüς λýκος, κρýβεται και γλýφει τις πληγÝς του!
¼λο αυτü το χρονικü διÜστημα, μÝχρι που τον εßδα πρüσφατα, Χριστü τον εßχαμε κÜνει, εγþ κι οι Üλλοι φßλοι μας, να βγει, να ξεσκÜσει λιγÜκι. ΒÝβαια, ξÝραμε πως αν δεχüταν, θα μας μαýριζε τη ψυχÞ η κατÜντιÜ του, μα δε βαριÝσαι. Το 'ξερε κι εκεßνος! Αρνιüταν συνεχþς, αν ποτÝ δηλαδÞ, σÞκωνε το ρημÜδι το ακουστικü. Για πÜνω απü δýο χρüνια, μαθαßναμε ελÜχιστα πρÜματα γι' αυτüν κι αυτÜ üχι καλÜ!
Εßχε χωρßσει, εßχε παρατÞσει τη δουλειÜ του, εßχε χÜσει χρÞματα κι εν γÝνει εßχε παραδεßρει μÝσα στη κατÜθλιψη. ΜετÜ σιγÜ-σιγÜ, Ýχοντας ξεπερÜσει αυτü το δýσκολο στÜδιο, εßχε αρχßσει ν' αναπνÝει λιγÜκι. ΚανÜ μεροκÜματο 'δω κι εκεß, κανÜν εφÞμερο δεσμü και γενικÜ üτι ακριβþς σιχαινüταν. Σε κÜποια φÜση, πÝρασα κι εγþ κÜτι ..."λοýκια" και σταμÜτησα να επικοινωνþ και να μαθαßνω για 'κεßνον. ¸τσι Ýπεσε σκοτÜδι μεταξý μας. Τολμþ να πω, πως κüντεψα να ξεχÜσω την ýπαρξη του, Ýτσι üπως ξεχνÜμε κÜθε τι που μας ενοχλεß Þ μας πονÜ. Σ' αυτü βοÞθησε και το πως, σα βρισκüμαστε üλοι οι υπüλοιποι της παρÝας, σπÜνια μιλοýσαμε πια γι' αυτüν κι üταν μιλοýσαμε γρÞγορα η κουβÝντα, Üλλαζε ρου. ΑμÝσως πιÜνανε δουλειÜ, οι εργÜτες του νου εκεßνοι, που 'ναι επιφορτισμÝνοι με το γρÞγορο θÜψιμο, αυτþν των ενοχλητικþν σκÝψεων!
Ο Διονýσης εßναι Ýνας Üνθρωπος, απü αυτοýς που λÝμε "κουλτουριÜρηδες". Δε γουστÜριζε σκυλÜδικα, αντßθετα, προτιμοýσε Ýντεχνη μουσικÞ -λες κι υπüλοιπη εßναι ...Üτεχνη-, θÝατρο αλλÜ -εντελþς ακατανüητο για μας- üχι επιθεþρηση, το καλü κινηματογρÜφο -δηλαδÞ üχι καουμπüûκες, αστυνομικÝς κατασκοπικÝς κλπ-, Το διÜβασμα - Ý καλÜ-, το γρÜψιμο, -Üλλο ακαταλαβßστικο κι αυτü-, τη θÜλασσα -να και κÜτι που εßναι λογικü- και τη φωτογραφßα -ε ας ποýμε εντÜξει- και να πþ επιπροσθÝτως πως Þταν ο μüνος απü τη μεγαλοýτσικη παρÝα μας, που 'χε üλα αυτÜ τα χαρακτηριστικÜ μαζß! Δε ξÝρω τι μας Ýβρισκε Þ τι του βρßσκαμε, αλλÜ üταν Þταν στις καλÝς του, Ýκανε πολý καλÞ παρÝα και τολμþ να πω, εßχε εκπληκτικü χιοýμορ.
¹ταν λογÜς, αλλÜ μιλοýσε για πÜρα πολλÜ πρÜματα, στα καλÜ του, γιατß στις κακÝς του, Þταν κλειστüς, απüμακρος και βαρýς. ¸πινε σπÜνια, κÜπνιζε παρÜ πολý κι Ýπινε πολλοýς καφÝδες. Στα τριÜντα και πλÝον χρüνια που τον ξÝρω, νομßζω, μüλις δυü φορÝς τον εßδα μεθυσμÝνο και τüτε ακüμα Þταν κÜτω απü τα εßκοσι. Στη παρÝα μας λοιπüν, θα 'λεγα, πως Þταν σα μια ... απαραßτητη μýγα μεσ' το γÜλα.
ΜυστÞριο η ψυχÞ του ανθρþπου! Ωστüσο να πω και τοýτο: üποτε εßχε κÜποιος απü μας πρüβλημα, Þταν πÜντα εýκαιρος ν' ακοýσει και να συντρÝξει üσο μποροýσε. Εýκαιρος να συμβουλÝψει! ΒÝβαια οι συμβουλÝς του Þταν Ýνα περßεργο κρÜμα, εýκολα υλοποιÞσιμες, ασυνÞθιστες, σκληρÝς, τραχιÝς κυρßως βασισμÝνες στη λογικÞ, αλλÜ πÜντα μα πÜντα εßχε και μια εναλλακτικÞ τοιαýτη, στηριγμÝνη καθαρÜ στο συναßσθημα. Εμεßς βÝβαια -üπως üλος ο κüσμος- σα ζητÜγαμε συμβουλÝς, δε το κÜναμε για να μας δþσουν λýσεις - Þ τουλÜχιστον üχι διÜφορες, απü 'κεßνες που 'χουμε προαποφασßσει- μα για να εισπρÜξουμε τις απαραßτητες ..."θωπεßες"! Αυτüς üμως πÜντα συνÞθιζε να παßρνει τα λüγια των Üλλων τοις μετρητοßς, πρÜγμα που ßσως -λÝω ßσως- Þταν κι η ρßζα üλων των προβλημÜτων του!
ΓενικÜ, Þταν ο πιο παρÜξενος απ' üλους μας και πολλÜκις εßχαμε συνωμοτÞσει, πριν ακüμα αρχßσει να 'χει τα προβλÞματÜ του, να πÜμε κÜπου χωρßς αυτüν. Το κÜναμε χωρßς τýψεις γιατß ξÝραμε πως κι αυτüς δε θα διασκÝδαζε μα κι εμεßς θα 'ρχüμαστε σε δýσκολη θÝση.
¸να ακüμα χαρακτηριστικü του, που αξßζει να σημειþσω εδþ για να μπορÝσω να γßνω καλýτερα κατανοητüς, εßναι πως αγαποýσε πολý τις γυναßκες! ¼χι μη φανταστεßτε πως Þταν ..."μαλ φατÜλ" που λÝνε, αλλÜ Þθελε πÜντα να Ýχει μια ...συντροφιÜ! Αισθηματßας! Εμεßς εßχε τýχει να κÜνουμε και χωρßς αυτÝς, για μεγÜλο διÜστημα και να δεßχνουμε και να 'μαστε, καλÜ! Εκεßνος σε τÝτοια φÜση, Þταν ..."Ýξω απü τα νερÜ του"! Ο Διονýσης Þταν Üνθρωπος των Üκρων. Σιχαινüταν τα ημßμετρα και το διατυμπÜνιζε, ωστüσο, η μοßρα το 'φερε να ζÞσει καιρü με δαýτα κι αυτü, τον εßχε κÜνει ακüμα πιο δýσκολο σα χαρακτÞρα!
Νομßζω εßπα üσα Þξερα γι' αυτüν και μüνο να προσθÝσω πως Þταν ευγενικüς, γλυκομßλητος, Þρεμος εκτüς εκεßνου του τελευταßου διαστÞματος, που Þταν εκρηκτικüς και κυκλοθυμικüς, μα νομßζω πως δικαιολογεßται, λüγω της κακÞς του ψυχολογικÞς κατÜστασης! ¼λα üσα εßπα Þταν για να μπορÝσω να μεταφÝρω üσο πιο καλÜ γßνεται αυτÝς τις πληροφορßες, οýτως þστε να μπορÝσω να εξιστορÞσω στη συνÝχεια, τοýτη την ιστορßα. ΠρÝπει επßσης να πω πως εγþ δε γρÜφω και πως με þθησε να το κÜνω ... δε ξÝρω ... κρßνετε μüνοι σας.
¸τσι εßχαν τα πρÜματα, üταν η τýχη μας Ýφερε, κυριολεκτικÜ, τον Ýνα πÜνω στον Üλλο. ΕτοιμÜστηκα να ζητÞσω συγγνþμη και να συνεχßσω, γιατß πραγματικÜ και τßμια σας το λÝω: δε τον γνþρισα αμÝσως! Εßχε αλλÜξει ντýσιμο, κοýρεμα κι Þταν πÜλι χαροýμενος! Με γνþρισε üμως εκεßνος και παρ' üλο που μου μßλησε πρþτος, πÜλι σκÝφτηκα πως θα 'ταν κÜποιος που του 'μοιαζε! Εßχα αποκλεßσει μÝσα μου τη πιθανüτητα να μπορεß να 'χει βελτιωθεß τüσο μα τüσο πολý και τüσο σýντομα, μÝσα απü τÝτοια στενωπü που 'χε περιπÝσει! ΜÜλιστα, σκεφτüμαστε üλοι μας, πως ßσως να 'κανε και καμιÜ κουταμÜρα...
¸δειξε πως χÜρηκε πÜρα πολý που με εßδε κι εγþ Þμουν ακüμα Ýκπληκτος! Μετα το πρþτο σοκ, -και προσεχτικÞ ανßχνευση στοιχεßων ...θλιπτικþν πÜνω του- χÜρηκα κι εγþ πραγματικÜ! ΑγκαλιαστÞκαμε και χτυπÞσαμε αντρßκεια τα χÝρια μας στις πλÜτες. Α ναι ξÝχασα να σας πω üτι το 'χε αυτü το κουσοýρι: του Üρεσε να αγκαλιÜζει, ν' αγγßζει τα Üτομα που εκτιμοýσε -Üλλο Ýνα πρÜμα ακατανüητο για μας τους υπολοßπους- ωστüσο εκεßνη τη μÝρα συμμετεßχα κι εγþ και μÜλιστα απο καρδιÜς! Αφοý ανταλλÜξαμε τα δÝοντα και δεν εßχαμε καθüλου χρüνο, συμφωνÞσαμε να βρεθοýμε και μÜλιστα αν το 'φερνε καλÜ η τýχη, üλη η παρÝα, το επüμενο ΣÜββατο απüγευμα, σε κÜποιο απü τα πολλÜ αγαπημÝνα μας στÝκια. ΧωριστÞκαμε λοιπüν κι εγþ επιφορτßστηκα να ξανασυνδÝσω τη παλιοπαρÝα.
Περιττü να σας πω, üτι τα τηλÝφωνα μας ανÜψανε και τελικÜ, λßγο απο 'δω, λßγο απü 'κει, η παλιÜ παρÝα σýσσωμη θα 'δινε το παρüν. Εν τω μεταξý, τους εßχα κατατοπßσει, συνοπτικÜ περß των νÝων κι Ýπαιξε ρüλο η βελτßωση του Διονýση, στο να ενδþσουν üλοι και να 'ρθουν. Πιστεýω πως και δουλειÝς να 'χανε, θα τις ακυρþνανε για να παραβρεθοýν. Μεταξý Üλλων, στο αντρικü μας κους-κους, ειπþθηκε με πλÞρη σýμπνοια, πως ο φιλαρÜκος μας ο Διονýσης, εßχε βρει κÜποια καλÞ γκüμενα!
Στα ραντεβοý του Þταν -Þ τουλÜχιστον Þθελε να 'ναι- ακριβÞς. Αν καμια φορÜ τýχαινε κÜτι κι αργοýσε, ξεκßναγε Ýνα κουραστικü -για μας- μαραθþνιο επεξηγÞσεων, με εισαγωγÞ κλπ κλπ... ¼μως, επßσης μποροýσε να τýχει, αν δεν εßχε δουλειÜ πριν, να πÞγαινε και πολý νωρßτερα. Εκεßνο το ΣÜββατο, Ýτυχε να 'ναι απü τις ...δεýτερες. ¸τσι, üταν εγþ πÞγα λßγο πιο νωρßς, για να 'μαι πρþτος, τον βρÞκα εκεß, καθισμÝνο να γρÜφει κÜτι σε Ýνα μπλοκÜκι, να πßνει καφÝ και να καπνßζει! ¼χι! Δεν υπÞρξα ακριβÞς και με το παρδüν παρακαλþ... Εßδα να γρÜφει μα ο καφÝς Þταν σχεδüν απεßραχτος κι Ýνα τσιγÜρο στο τασÜκι, εßχε μεταβληθεß ολÜκερο σε στÜχτη, με το σχÞμα του! ¼πως μου εξÞγησε εßχε Ýρθει κανÜ μισÜωρο νωρßτερα απü μÝνα κι Ýτυχε να του 'ρθει μια καλÞ ιδÝα κι Ýκατσε να τη γρÜψει. ΔιÝκοψε το γρÜψιμü του μÜλλον ενοχλημÝνα και στην αρχÞ μου μιλοýσε σα να 'ταν υπü την επÞρεια ουσιþν.
¸νας-Ýνας, Üρχισαν να καταφτÜνουν και τ' Üλλα παιδιÜ κι üλοι πÝρασαν το ...τελετουργικü εναγκαλισμü και τα χτυπÞματα στη πλÜτη. ΑντηλλÜγησαν Ýνα σωρü αβρüτητες και πειρÜγματα κι üταν üλα τοýτα κþπασαν, του ζητÞσαμε üλοι, με συγκαλýμενη ανυπομονησßα, να μας πει τα ...νÝα του.
(ΑπÝφυγα να δþσω στοιχεßα για μας και δε σκοπεýω να το κÜνω μÞτε τþρα, γιατß üπως θα καταλÜβετε, δεν Ýχουν καμιÜ σημασßα, εκτüς üσων Þδη παρÝθεσα και τοýτο εßναι τüσο σßγουρο, üσο κι üτι δε θα ξαναγρÜψω ποτÝ!)
Εκεßνος γελαστüς, ξερüβηξε, Üφησε να κυλÞσει λßγος σιωπηλüς χρüνος κι ...Üρχισε να μιλÜ:
-"Φßλοι μου, λßγο-πολý ξÝρετε πüσα Ýχω περÜσει στη ζωÞ μου. ΞÝρετε τα λÜθη του παρελθüντος και πüσο βασανßστηκα εξ αυτþν. Τþρα με βλÝπετε σε καλÞ κατÜσταση κι αναρωτιÝστε πως και γιατß. ΠιστÝψτε με üμως, üσο κι αν το 'ψαξα στο νου μου, δε βρÞκα ευκολþτερο τρüπο για να το εκφρÜσω και να σας εßναι εýληπτο! ¼χι üτι εßστε χαζοß, απλÜ εγþ δεν Ýχω βρει κατÜλληλο εκφραστικü τρüπο! ¼τι ακοýσετε λοιπüν απü 'δω και πÝρα, να ξÝρετε πως εßναι η καλýτερη δυνατÞ προσπÜθεια μου και σας ζητþ εκ των προτÝρων συγγνþμη, αν δε το καταφÝρω καλÜ! ¼ταν λοιπüν εßχα χÜσει κÜθε ενδιαφÝρον για κÜθε τι εγκüσμιο κι απλÜ περιÝφερα το κουφÜρι μου στο κüσμο, Ýπεσα σε μια γυναßκα"!
¼λοι αντιδρÜσαμε σφυρßζοντας, χειροκροτþντας, αλληλοσυγχαιρüμενοι μÝσα μας για τη μαντεψιÜ και του κλεßσαμε το μÜτι! Εκεßνος δεν Ýδειξε να συγκινεßται και μας Ýκανε ησυχßα:
-"ΑυτÞ η γυναßκα, λοιπüν Þτανε για μÝνα Ýνα εßδος καθρÝφτη. Μιλοýσε, σκεφτüταν, αντιδροýσε κι επεξεργαζüταν, üπως εγþ κι Ýμπαινε μÝσα στο μυαλü μου üσο Ýμπαινα κι εγþ στο δικü της. Πρþτη φορÜ πÝτυχα Ýναν Üνθρωπο να με καταλαβαßνει και να τον καταλαβαßνω, τüσο πολý και μÜλιστα σε τüσο μικρü διÜστημα γνωριμßας! ¼λα τοýτα απü τη θηλυκιÜ υπüσταση, σα συμπλÞρωμα κι αυτü Þταν το υπÝροχο!
"Δεν Þταν κανÝνα μοντÝλο Þ καμιÜ κορμÜρα, αλλÜ Þταν γλυκειÜ, ομορφοýλα και ζεστÞ σα παρουσßα! Μου ξεκοýραζε το βλÝμμα, το νου, τη ψυχÞ, πριν ακüμα χορτÜσει το κορμß μου! ΔιαφορÝς υπÞρξαν δε λÝω, αλλÜ Þταν τüσο ασÞμαντες και περνοýσαν σε δεýτερη μοßρα. ΜερικÝς μÜλιστα Þταν ...ενωτικÝς -ναι καλÜ ακοýσατε: ενωτικÝς- γιατß υπÜρχουν και τÝτοιες που αλληλοσυμπληρþνουν ... εεε πως να σας το πω... Να εßδατε... Τι σας Ýλεγα; ΜερικÜ πρÜματα δεν εκφρÜζονται! ΠÜντως üτι σας εßπα μπορεßτε να το ξεχÜσετε, γιατß αφοροýσε στο κομμÜτι, πριν περÜσουμε στη δεýτερη φÜση της σαρκικÞς Ýνωσης! Εδþ Ýχω κι üλας το δεýτερο πρüβλημα μεταφορÜς σκÝψης προς εσÜς! Δε περιγρÜφεται τι συνÝβαινε στο νου, στο κορμß και τη ψυχÞ μου εκεßνες τις στιγμÝς! ¼τι πÜντως μπορεßτε να φανταστεßτε, για μÝνα Þταν μια τερÜστια αποκÜλυψη!
"ΦυσικÜ, περß ηδονÞς ξÝρω πως ßσως μπορεßτε να καταλÜβετε, αλλÜ το πρÜμα δε σταματÜ εδþ, γιατß τüτε ßσως να μην εßχα αρχßσει καν να σας μιλþ, ßσως να μην Þμουν μαζß σας τþρα δα! Κι επειδÞ πριν, πανηγυρßζατε θÝλω να σας τονßσω, πως δεν εßμαστε πια μαζß, εδþ και κÜμποσο διÜστημα! Δεν Ýχει σημασßα μÞτε πως γνωριστÞκαμε, μÞτε πως χωρßσαμε! Σημασßα Ýχει πως μεσοýσης αυτÞς της συγκλονιστικÞς -κατ' εμÝ- σχÝσης, πρþτη φορÜ Ýνιωσα τüσο πλÞρης και ...ξεκοýραστος!
"ΜετÜ το πÝρας κÜθε μιας εκ των συνευρÝσεων μας, Ýνιωθα τüσο καλÜ, που Üφηνα το νου μου να ...κÜνει περßπατο, πρþτη φορÜ στη ζωÞ μου! ΒλÝπετε δεν εßχα να νοιαστþ κÜτι, Ýνιωθα ασφαλÞς κι üμορφα! Εκεßνο το καÞμενο, πρþτη φορÜ τüσο λεýτερο κι ελαφρý, χωρßς το σþμα, Üρχισε να κλþθει συνειρμοýς, σκÝψεις, τüσο, που μÝχρι τüτε δεν εßχε κÜνει ποτÝ του! ¹ταν πÜντα απασχολημÝνο με το να σκÝφτεται προβλÞματα, λÜθη, παθÞματα, "πρÝπει", "θÝλω" κι Üλλα τÝτοια, που 'ναι παγßδες, τροχοπÝδες και που στεροýν εκεßνο που τþρα θα τολμÞσω να ονομÜσω: ΚαθαρÞ ΓÜργαρη ΣκÝψη"!
Στο σημεßο αυτü κουνÞσαμε το κεφÜλι, απογοητευμÝνοι, ενþ εκεßνος μιλοýσε τüσο ενθουσιασμÝνος. ΤελικÜ εßχαμε πÝσει μÝσα στα περß γκüμενας, μα πια δεν υπÞρχε κι εßχαμε τρομερÞ περιÝργεια να δοýμε που θα το πÜει, αν και στο πßσω μÝρος του νου, υπÝβοσκε üλο και πιο Ýντονη η ιδÝα, πως ο φßλος μας εßχε κÜψει φλÜντζα, σε Þπια βÝβαια μορφÞ Þ το 'χε ρßξει στις ουσßες. Επßσης, πρÝπει να πω, πÝρα απü την ιστορßα, πως Ýχω φτÜσει μÝχρις εδþ γρÜφωντας κι εßμαι δακρυσμÝνος, γιατß βλÝπετε εγþ ξÝρω Þδη αυτü που τüτε αγνοοýσα.
-"Αχ φßλοι μου, και που δε πÞγε το αλανιÜρικο αγαπημÝνο μου μυαλü! Απü το Σüλωνα και τον ΑρχιμÞδη, μÝχρι και τþρα στις μÝρες μας! ΠÜσχιζε ν' απαντÞσει σε καßρια ερωτηματικÜ κι εßχε το λεýτερο να το κÜνει, ανοßγωντας üλα τα σεντοýκια που 'χα μÝσα στο κÝφÜλι μου! Τþρα φßλοι μου -και μη κουνÜτε το κεφÜλι, γιατß δεν εßμαι πιωμÝνος, μÞτε παßρνω ναρκωτικÜ, αν κι ο ¸ρωτας εßναι το καλýτερο ναρκωτικü, μÞτε εßμαι τρελüς- θα σας πω κÜτι ακüμα πριν συνεχßσω. ΜακÜρι να 'χα πιüτερα σεντοýκια στο κεφÜλι μου και μακÜρι να 'χα κι αυτÜ που 'χα, πιüτερο γεμισμÝνα. Γιατß τüτε ßσως εßχα βρει, πιüτερες απαντÞσεις και σε περισσüτερα πρÜματα!
"Αυτü που μüλις εßπα εßναι απü μüνο του μια αποκÜλυψη! ΣπουδÜζουμε, μαθαßνουμε, βιþνουμε, επεξεργαζüμεθα κι αποθηκεýουμε μÝσα στο νου μας πρÜματα, που στις κατÜλληλες στιγμÝς και συνθÞκες μποροýν να βοηθÞσουν σε πολλÜ. Το θÝμα εßναι πüσο βοηθÜμε τον εαυτü μας να πετýχει αυτÝς τις κατÜλληλες συνθÞκες!
"¸τσι λοιπüν ανακÜλυψα το ... Σüλωνα. ΞÝρετε üλοι την ιστορßα του. ΝομοθÝτησε καλÜ, üπως πßστευε και για να μην αλλÜξει τους νüμους του, αυτοεξορßστηκε στη πατρßδα του Κροßσου. ΔηλαδÞ Ýπαθε Ýνα κακü. ΑλλÜ παρÜλληλα, βÜσει αυτοý του κακοý, Ýσωσε τη ζωÞ του Κροßσου. Αν δεν εßχε πÜθει αυτü το κακü, ο Üλλος θα 'ταν νεκρüς κι üχι μüνον αυτü, δε θα 'χε πει ßσως ποτÝ, ΜηδÝνα Προ Του ΤÝλους ΜακÜριζε! Μια κακÞ στιγμÞ, Ýχτισε μερικÝς καλÝς και ναι... εßχε δßκιο! ¼σο ζοýμε δε ξÝρουμε αν εßμαστε ευτυχεßς Þ δυστυχεßς. Αν πεθÜνουμε, δε το μαθαßνουμε σßγουρα! 'Αρα";
Εßχαμε μεßνει Üφωνοι να τον κοιτÜμε. Τι Ýλεγε ρε Παναγßτσα μου το Üτομο; ¸νας προφÞτης μα ...τι προφÞτης! Κανεßς δε σÜλεψε, κανεßς δεν απÜντησε κι üλοι μας κοιτÜζαμε τους καφÝδες μας, κÜνοντας τους ...απασχολημÝνους! Εκεßνος φυσικÜ δε περßμενε απÜντηση και θριαμβολüγησε:
-"'Αρα μιας και το 'να εßναι σßγουρα κακü, μÝνει το Üλλο σκÝλος: Εκεßνο που ζοýμε! Που 'μαστε στον αγþνα, που συμμετÝχουμε. Να μÜθουμε, να ψÜξουμε, πüτε εßμαστε ευτυχεßς Þ δυστυχεßς. Πüτε μια κακÞ στιγμÞ εßναι κακÞ Þ ...καλÞ! ΒÝβαια Ýκαστος με τις δικÝς του δυνÜμεις. Εδþ κÜτι μας λÝει ο ΑρχιμÞδης, -δηλαδÞ το λÝει χρüνια μα εγþ το 'δα τüτε καθαρÜ-! Παν σþμα εμβαπτιζüμενον εντüς ýδατος, χÜνει τüσο βÜρος, üσο εßναι το ýδωρ το οποßο εκτοπßζει! ΔηλαδÞ, üταν μπαßνει κÜτι μÝσα στη ζωÞ μας, αξßζει τüσο, üσο αξßζουν üλα εκεßνα, που παραμερßζει, μπαßνωντας. Κι ανÜποδα, üταν μας εγκαταλεßπει, αζßζει üσο üλα εκεßνα βÜζουμε σαν υποκατÜστατα μÝσα μας, για να σβÞσουμε την απþλεια Þ αν θÝλετε, με το κενü που μÝνει μÝσα μας εξ αιτßας αυτÞς!
"¸πειτα εßπε και το Üλλο: Δος μοι πα στω και ταν γαν κινÜσω! Το οποßο εγþ τüτε κατÜφερα να μεταφρÜσω þς εξÞς: Δþσε μου Ýνα κßνητρο, μια προσδοκßα Ýστω, κι εγþ δυνητικÜ μπορþ να κÜνω πολλÜ κι απßστευτα. Δε ξÝρω τι, πüσα και ποιÜ μα... μπορþ να προσπαθÞσω!
"ΑλλÜ κι αν ακüμα μπορþ να κÜνω πÜρα πολλÜ και μεγÜλα πρÜματα, πρÝπει να μη ξεχνþ πως μπορþ θαυμÜσια, να κÜνω και τα μικρÜ κι ßσως ανοýσια αλλÜ üχι στεροýμενα αξßας! Δε νοεßται να μπορþ να χτßσω πολυκατοικßα και να μην Ýχω μελετÞσει τις μικροσκοπικÝς δομÝς της Þ να μη μπορþ να φτιÜξω Ýνα τüσο δα κοτÝτσι! Δε μπορεß να γρÜφει κανεßς μεγÜλα λüγια και να ξÝρει να διαβÜζει τÝτοια και ν' αγνοεß εκεßνα που λÝγονται με απλü κι ßσως κακογραμμÝνο τρüπο, απü Ýναν αγρÜμματο, ξωμÜχο, λερþμενο και μουτζουρωμÝνο βιοπαλαιστÞ Þ να αγνοεß τις πρþτες φρασοýλες ενüς μωροý"!
¸νιωθα πως κÜτι εßχε αλλÜξει στην ατμüσφαιρα. ¼λοι μας ακοýγαμε μα δε μποροýσαμε να σχηματßσουμε ακüμα το δüμημα του συλλογισμοý του. Ετσι, χωρßς να τον κοιτÜμε πια, εßχαμε Ýκδηλη περιÝργεια. Αχ μακÜρι να μποροýσα να γρÜψω πιο γρÞγορα. Θα 'θελα να 'κανα μια κßνηση με το στυλü μου και να 'χα ξεμπερδÝψει με δαýτο! Να 'χα ανακουφßσει αυτÞ την ανÜγκη που με πßεζε να το καταγρÜψω. Απü 'κεßνη τη μÝρα το 'θελα αυτü! Ωστüσο. το ταξßδι του στυλοý μου, συνεχßζεται εδω και τρεις þρες, Ýχω πιαστεß, -πλÜτη, χÝρι, þμος και λαιμüς- γιατß μüλις διαπßστωσα, χαμÝνος σε αρÜδες και λÝξεις, πως κÜθομαι Üβολα.
¸να μικρü διÜλειμμα για τσιγÜρο και καφÝ, να διορθþσω τη θÝση μου λιγÜκι και συνεχßζω. Δεν Ýχει μεßνει και πολý κι Ýχω αγωνßα κι εγþ να 'δω τι θα γßνει στο τÝλος του ταξιδιοý αυτοý. Βουβüς ταξιδεýω! ΧτυπÜνε πüρτες σεντουκιþν, που ανοιγοκλεßνουν, ανακατεýονται πÜπυροι, βιβλßα που ποτÝ δε διÜβασα... Την ατυχßα μου... Δε συνÝλεξα τüτε που 'πρεπε και μποροýσα... Αχ βρε Διονýση!
-"ΤÝλος πÜντων, για να μη σας τα πολυλογþ, το μυαλü μου αλÞτεψε κι αλÞτεψε πολý! ΣκÝφτηκε και για το χρüνο μα εγþ Þθελα να δω τι απüγινε με τα χαμÝνα μου χρüνια και τι μου μÝλλεται, κρατþντας αυτÞ τη γυναßκα που ξεκουραζüταν πÜνω στο γυμνü στÝρνο μου. Ο χρüνος: Παρελθον, παρüν και μÝλλον. Το παρüν το σβÞνω, γιατß τυπικÜ δεν υφßσταται. Το παρελθüν Üσχημο και προσδοκþ στο μÝλλον. ΠρÝπει να χτßσω Ýτσι þστε το μÝλλον να 'ναι καλü. ΔηλαδÞ να ...φτιÜξω το παρελθüν μου! ΠιÜνετε την εικüνα";
ΚοιτÜξαμε τα μÜτια του που σπßθιζαν! ¼χι δεν εßχαμε πιÜσει την εικüνα, που το πÞγαινε κι εßχαμε μπερδευτεß. ¼λοι μα üλοι μας κουνÞσαμε το κεφÜλι αρνητικÜ. ¼σο για μÝνα, τþρα που διüρθωσα τη στÜση γραφÞς μου, κλαßω! ΘÝλετε πιστεýετε, θÝλετε üχι, Ýτσι εßναι και δε με νοιÜζει! ¸μεινε λßγο ακüμα να πω! ΥπομονÞ!
-"Σας εßπα πως εßναι κÜπως δýσκολο να μεταφερθεß σα σκÝψη, ωστüσο θα προσπαθÞσω: Αν λοιπüν διÜγω το βßο μου üσο πιο καλÜ μπορþ, üσο πιο κοντÜ στα πιστεýω μου μπορþ, -üταν δε μπορþ, ας υπολειτουργþ και λιγÜκι δε χÜλασε δα κι ο κüσμος, αρκεß να μη γßνει Ýξη-, προσδοκþντας σε Ýνα καλýτερο μÝλλον, üταν εßμαι σε θÝση να γνωρßζω και το μικρü και το μεγÜλο, δρÝποντας απ' αυτÜ, τüτε, üταν χτßσω το μÝλλον μου σωστÜ και καλÜ, μπορþ να γυρßσω το βλÝμμα μου πßσω στο παρελθüν! Μπορþ να πω πως χαλÜλι üτι Ýπαθα τüτε, γιατß χÜρη σ' αυτÜ Ýφτασα ως εδþ τþρα! Αν δεν Þταν, ßσως να 'μουν αλλοιþς και χειρüτερα!
"Απενοχοποιþ Ýτσι κι εμÝνα και τις μÝχρι τüτε επιλογÝς μου, αλλÜ üχι μüνον αυτü. Θα ευχαριστÞσω ακüμα κι αυτοýς Þ αυτÝς που μου Ýκαναν -Þ πßστεψα πως μου Ýκαναν- κακü!!! Ορßστε λοιπüν, που η ζωÞ μου ενþ εßναι πÜλι Üδεια, Ýχει αποκτÞσει Ýνα πολý ενδιαφÝρον νüημα. ΦτιÜχνω το ...παρελθüν μου φßλοι μου! 'Αλλαξα εντελþς οπτικÞ, αν μ' εννοεßτε..."
Μας κοιτοýσε γελαστüς! ¸μοιαζε να λÝει "Νßκησα"! Τι εßχε νικÞσει; ¼τι αγαποýσε, το 'χε κατÜ καιροýς χÜσει! Εßχε περÜσει πÜνω και πÝρα απü αυτÜ, διατηρþντας ακμαßο τον εαυτü του, για να ελπßζει πως θα κερδßσει τις απþλειες και να του δικαιολογηθεß! Εßχε νικÞσει το κακü εαυτü! ΑλÞθεια; ΨÝμματα; Σωστü; ΛÜθος;
Πιστεýω δεν Ýχει τüση σημασßα! Σημασßα Ýχει τι πιστεýει κανεßς! Σημασßα Ýχει να συμμετÝχει, να παλεýει κι ακüμα-ακüμα να βαφτßζει νßκες και τις πανωλεθρßες του. Γιατß üσο ζει, το μÝλλον εßναι μπροστÜ. Μüνο ο θÜνατος σταματÜει αυτÞ τη προσπÜθεια. ΑλλÜ üσο εßμαστε καλÜ, τον κρατÜμε σε απüσταση!
ΕπιτÝλους ολοκληρþνω. Κλεßνω, με μια δικÞ του ατÜκα, που 'πε αμÝσως μετÜ -και την Üφησα για το τÝλος- κι Ýφυγε γιατß -üπως μας εßπε- εßχε αργÞσει πÜρα πολý!
-"¸καστος απü μας, ορßζει το üπλο που θα ρßξει τη τελευταßα σφαßρα, μα και το üχημα που θα τον μεταφÝρει στους κÞπους της δικÞς του ΕδÝμ"!
ΧωριστÞκαμε αμßλητοι...
"Για το συντελεστÞ
που συνδÝει üχημα ΔεκÝμβρης 2003
και περßστροφο..."