ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÊëáóóéêÜ ÉÉ 

Hawthorne Nathaniel: ÑïìáíôéêÜ Óêïôåéíüò ÓêåðôéêéóôÞò


              Η αδικοπραγßα μιας γενιÜς ζει μες στις διαδοχικÝς.
                                                      Η ζωÞ αποτελεßται απü μÜρμαρο και λÜσπη.

 Βιογραφικü

     Ο ΝαθÜνιελ Χþθορν (Nathaniel Hawthorne) Þταν Αμερικανüς μυθιστοριογρÜφος και διηγηματογρÜφος. Τα Ýργα του συχνÜ επικεντρþνονται στην ιστορßα, την ηθικÞ και τη θρησκεßα. ΜεγÜλο μÝρος της γραφÞς του επικεντρþνεται στη ΝÝα Αγγλßα, πολλÜ Ýργα με ηθικÝς μεταφορÝς με αντιπουριτανικÞ Ýμπνευση. Τα μυθιστορÞματÜ του θεωροýνται μÝρος του ρομαντισμοý, πιο συγκεκριμÝνα, του σκοτεινοý ρομαντισμοý. Τα θÝματÜ του συχνÜ επικεντρþνονται στο εγγενÝς κακü και την αμαρτßα της ανθρωπüτητας και τα Ýργα του Ýχουνε συχνÜ ηθικÜ μηνýματα και βαθειÜ ψυχολογικÞ πολυπλοκüτητα. Τα δημοσιευμÝνα Ýργα του περιλαμβÜνουν μυθιστορÞματα, διηγÞματα και μια βιογραφßα του κολλεγιακοý φßλου του Franklin Pierce, γραμμÝνη για την εκστρατεßα του το 1852 για Πρüεδρος των ΗΠΑ, που κÝρδισε κι Ýγινε ο 14ος πρüεδρος

     ΓεννÞθηκε 4 Ιουλßου 1804 στο ΣÜλεμ της ΜασαχουσÝτης, απü οικογÝνεια που συνδεüταν απü καιρü μ' αυτÞ τη πüλη, οι πρüγονοß του ζοýσανε εκεß απ' το 17ο αι. ΜπÞκε στο Bowdoin College το 1821, εξελÝγη στο Phi Beta Kappa το 1824 κι αποφοßτησε το 1825. Δημοσßευσε το 1ο του μυθιστüρημα το 1828, το Fanshawe. Αργüτερα προσπÜθησε να το πνßξει, νιþθοντας üτι δεν αντικατüπτριζε την αξßα του μετÝπειτα Ýργου του. Δημοσßευσε αρκετÜ διηγÞματα σε περιοδικÜ, που τα συγκÝντρωσε το 1837 ως Twice-Told Tales. Τον επüμενο χρüνο, αρραβωνιÜστηκε τη Sophia Peabody. ΕργÜστηκε στο τελωνεßο της Βοστþνης κι εντÜχθηκε στο Brook Farm, μια υπερβατικÞ κοινüτητα, πριν παντρευτεß τη Peabody το 1842. Το ζευγÜρι μετακüμισε στο The Old Manse στο Concord ΜασαχουσÝτης, αργüτερα μετακüμισε στο Salem, στο Berkshire και στη συνÝχεια στο Wayside στο Concord. Το Scarlet Letter δημοσιεýθηκε το 1850, ακολουθοýμενο απü μια σειρÜ Üλλων μυθιστορημÜτων. ¸νας πολιτικüς διορισμüς ως πρüξενο πÞρε τον Χþθορν και την οικογÝνειÜ του στην Ευρþπη πριν επιστρÝψουν στο Κüνκορντ το 1860. ΠÝθανε στις 19 ΜÜη 1864..
     Ο Hathorne, üπως γρÜφτηκε αρχικÜ τ' üνομÜ του, γεννÞθηκε στο ΣÜλεμ της ΜασαχουσÝτης. Η κατοικßα του διατηρεßται κι εßναι ανοιχτÞ στο κοινü. Ο προ-προ-προπÜππους του, William Hathorne, Þτανε πουριτανüς κι ο 1ος της οικογÝνειας που μετανÜστευσε απ' την Αγγλßα. ΕγκαταστÜθηκε στο Ντüρτσεστερ της ΜασαχουσÝτης, πριν μετακομßσει στο ΣÜλεμ. Εκεß Ýγινε σημαντικü μÝλος της αποικßας του κüλπου της ΜασαχουσÝτης και κατεßχε πολλÝς πολιτικÝς θÝσεις, συμπεριλαμβανομÝνου του δικαστÞ και του δικαστÞ, καθιστþντας διαβüητο για τη σκληρÞ καταδßκη του -Þτανε δικαστÞς που 'χε καταδικÜσει μια γυναßκα ΚουÜκερων σε δημüσιο μαστßγωμα. Εßχε ενεργÞσει ως Ýνθερμος υπερασπιστÞς της πουριτανικÞς ορθοδοξßας, με την Ýνθερμη υπερÜσπιση μιας καθαρÞς, ανεπηρÝαστης μορφÞς θρησκευτικÞς λατρεßας, την Üκαμπτη προσκüλλησÞ της σε απλü, σχεδüν αυστηρü, τρüπο ζωÞς και τη πεποßθησÞ της για τη φυσικÞ εξαχρεßωση του ξεπεσμÝνου ανθρþπου.  Ο Χþθορν μετÜ αναρωτÞθηκε αν η παρακμÞ της ευημερßας και της εξÝχουσας θÝσης της οικογÝνειÜς του στη διÜρκεια του 18ου αι., ενþ Üλλες οικογÝνειες του ΣÜλεμ πλοýτιζαν απü το επικερδÝς ναυτιλιακü εμπüριο, δεν θα μποροýσε να 'ναι αντßποινα γι' αυτÞ τη πρÜξη και για το ρüλο του γιου του ΓουλιÝλμου, ΙωÜννη, ως ενüς απü τους 3 δικαστÝς στις δßκες μαγεßας του ΣÜλεμ το 1692.



     Ο γιος του Γουßλιαμ, ο προ-προπÜππους του Χþθορν, ο Τζον ΧÜθορν Þταν Ýνας απü τους δικαστÝς που επÝβλεψαν τις δßκες μαγισσþν του ΣÜλεμ. Ο Hawthorne πιθανüτατα πρüσθεσε το "w" στο επþνυμü του στα 20 του, λßγο μετÜ την αποφοßτηση απ' το κολλÝγιο, σε προσπÜθεια να διαχωρßσει τον εαυτü του απü τους διαβüητους προγüνους του. Ο πατÝρας του Þτανε καπετÜνιος που πÝθανε το 1808 απü κßτρινο πυρετü στο ολλανδικü ΣουρινÜμ. ¹ταν μÝλος της ΘαλÜσσιας Εταιρεßας ΑνατολικÞς Ινδßας. ΜετÜ το θÜνατü του, η χÞρα μετακüμισε με τον νεαρü ΝαθαναÞλ, τη μεγαλýτερη αδελφÞ του ΕλισÜβετ και τη μικρüτερη αδελφÞ τους Λουßζα για να ζÞσουν με συγγενεßς που ονομÜζονταν ΜÜνινγκς στο ΣÜλεμ, που ζÞσανε 10 Ýτη. Ο νεαρüς χτυπÞθηκε στο πüδι ενþ Ýπαιζε στις 10 ΝοεÝβρη 1813 κι Ýμεινε κουτσüς κλινÞρης Ýν Ýτος, αν κι αρκετοß γιατροß δεν μποροýσαν να βροýνε τßποτα κακü.

      ¼ταν ο πατÝρας του ΝαθαναÞλ -καπετÜνιος πλοßου- πÝθανε απü κßτρινο πυρετü, στη διÜρκεια ενüς απü τα ταξßδια του, Üφησε τη νεαρÞ χÞρα χωρßς μÝσα για να φροντßσει τα δýο κορßτσια της και τον νεαρü ΝαθαναÞλ, στα 4. ¸τη μετÜ κοßταξε πßσω στην εποχÞ του στο ΜÝιν στοργικÜ: "ΑυτÝς Þταν ευχÜριστες μÝρες, γιατß κεßνο το μÝρος της χþρας Þταν Üγριο τüτε, με μüνο διÜσπαρτα ξÝφωτα κι 9/10 απ' αυτÜ αρχÝγονα δÜση".  Το 1819, στÜλθηκε πßσω στο ΣÜλεμ για το σχολεßο και σýντομα παραπονÝθηκε για νοσταλγßα κι Þταν πολý μακρυÜ απ' τη μητÝρα και τις αδελφÝς του. ΔιÝνειμε 7 τεýχη του The Spectator στην οικογÝνειÜ του τον Αýγουστο και τον ΣεπτÝμβρη 1820 για διασκÝδαση. Η αυτοσχÝδια εφημερßδα γρÜφτηκε με το χÝρι και περιλÜμβανε δοκßμια, ποιÞματα κι ειδÞσεις με το εφηβικü χιοýμορ του νεαροý συγγραφÝα.
     Ο θεßος του Hawthorne, Robert Manning, επÝμεινε üτι το αγüρι πρÝπει να φοιτÞσει στο κολλÝγιο, παρÜ τις διαμαρτυρßες του. Με την οικονομικÞ υποστÞριξη του θεßου, στÜλθηκε στο κολλÝγιο Bowdoin το 1821, εν μÝρει λüγω των οικογενειακþν δεσμþν στη περιοχÞ, αλλÜ και λüγω του σχετικÜ φθηνοý ποσοý διδÜκτρων. Σποýδασε λογοτεχνßα και στο σπßτι με τον λεξικογρÜφο Joseph Emerson Worcester. ΠολλÜ απ' τα παιδικÜ ποιÞματα κι ιστορßες του αφοροýσαν ιστιοπλοÀα και θÜλασσα. Ο Hawthorne συναντÞθηκε με τον μελλοντικü πρüεδρο Franklin Pierce στο δρüμο προς το Bowdoin, στη στÜση στο Πüρτλαντ κι οι 2 γßνανε φßλοι. Στο σχολεßο, συναντÞθηκε επßσης με τον μελλοντικü ποιητÞ Henry Wadsworth Longfellow, τον μελλοντικü βουλευτÞ Jonathan Cilley και τον μελλοντικü ναυτικü μεταρρυθμιστÞ Horatio Bridge. Αποφοßτησε με τη τÜξη του 1825 κι αργüτερα περιÝγραψε την εμπειρßα του κολλεγßου στον Richard Henry Stoddard:

  "Εκπαιδεýτηκα στο Bowdoin College. ¹μουν αργüσχολος φοιτητÞς, αμελÞς των κανüνων του κολλεγßου και των προκροýστειων λεπτομερειþν της ακαδημαúκÞς ζωÞς, προτιμþντας να καλλιεργÞσω τις δικÝς μου φαντασιþσεις παρÜ να σκÜψω στις ελληνικÝς ρßζες και να συγκαταλεγχθþ στους μορφωμÝνους Θηβαßους".


                                      Το Πατρικü του

     Το 1ο δημοσιευμÝνο Ýργο του, Fanshawe: A Tale, βασισμÝνο στις εμπειρßες του στο Bowdoin College, εμφανßστηκε ανþνυμα Οκτþβρη του 1828, τυπωμÝνο μ' Ýξοδα του ßδιου ýψους 100 δολαρßων. Αν κι Ýλαβε γενικÜ θετικÝς κριτικÝς, δεν ποýλησε καλÜ. Δημοσßευσε αρκετÜ δευτερεýοντα κομμÜτια στην εφημερßδα Salem Gazette. Το 1836, ¸γινε συντÜκτης του American Magazine of Useful and Entertaining Knowledge. Κεßνη την εποχÞ, διÝμεινε με τον ποιητÞ Thomas Green Fessenden στην οδü Hancock στο Beacon Hill, Βοστþνη. Του προσφÝρθηκε διορισμüς ως ζυγιστÞς και μετρητÞς στο τελωνεßο της Βοστþνης με μισθü 1.500 δολαρßων ετησßως, που δÝχτηκε στις 17 ΓενÜρη 1839. Στη διÜρκεια του Ýτους εκεß, νοßκιασε δωμÜτιο απ' τον George Stillman Hillard, επιχειρηματικü συνεργÜτη του Charles Sumner. ¸μεινε σε αφÜνεια αυτοý που ονüμασε φωλιÜ κουκουβÜγιας στο σπßτι της οικογÝνειας. Καθþς κοßταζε πßσω σ' αυτÞ τη περßοδο της ζωÞς του, Ýγραψε: "Δεν Ýχω ζÞσει, αλλÜ μüνο ονειρεýτηκα να ζÞσω". ¸δωσε διηγÞματα σε περιοδικÜ ετÞσια, συμπεριλαμβανομÝνων των Young Goodman Brown και The Minister's Black Veil, αν και κανÝνα δε τρÜβηξε τη προσοχÞ σ' αυτüν. Ο Bridge προσφÝρθηκε να καλýψει τον κßνδυνο της συλλογÞς αυτþν των ιστοριþν την Üνοιξη του 1837 στον τüμο Twice-Told Tales, που 'κανε τον Hawthorne γνωστü σε τοπικü επßπεδο.
     Ενþ Þταν στο Bowdoin, στοιχημÜτισε Ýνα μπουκÜλι κρασß της ΜαδÝρα με τον φßλο του Cilley üτι θα παντρευüταν πριν το κÜνει ο Hawthorne. ΜÝχρι το 1836, εßχε κερδßσει το στοßχημα, αλλÜ δεν παρÝμεινε εργÝνης για üλη του τη ζωÞ. Εßχε φλερτ με τη Mary Silsbee και την Elizabeth Peabody και στη συνÝχεια Üρχισε να κυνηγÜ την αδελφÞ της Peabody, την εικονογρÜφο και υπερβατικÞ Sophia Peabody. ΕντÜχθηκε στην υπερβατικÞ ουτοπικÞ κοινüτητα στο Brook Farm το 1841, üχι επειδÞ συμφωνοýσε με το πεßραμα, αλλÜ επειδÞ τον βοÞθησε να εξοικονομÞσει χρÞματα για να παντρευτεß τη Σοφßα. ΠλÞρωσε προκαταβολÞ 1.000 δολαρßα και τÝθηκε υπεýθυνος για το φτυÜρισμα κοπριÜς που αναφÝρεται ως το χρυσωρυχεßο. ¸φυγε κεßνο το Ýτος, αν κι η περιπÝτειÜ του στο Brook Farm Ýγινε Ýμπνευση για το μυθιστüρημÜ του The Blithedale Romance. Παντρεýτηκε τη Sophia στις 9 Ιουλßου 1842, σε τελετÞ στο σαλüνι της στη West Street στη Βοστþνη. Το ζευγÜρι μετακüμισε στο The Old Manse στο Concord της ΜασαχουσÝτης, üπου ζÞσανε για 3 Ýτη. Ο γεßτονÜς του Ralph Waldo Emerson τονε προσκÜλεσε στον κοινωνικü του κýκλο, αλλ' Þταν σχεδüν παθολογικÜ ντροπαλüς και παρÝμεινε σιωπηλüς σ' αυτü. Στο Old Manse, Ýγραψε τις περισσüτερες απ' τις ιστορßες που συλλÝχθηκαν στο Mosses from an Old Manse.



     ¼πως ο Χþθορν, η Σοφßα Þταν απομονωμÝνο Üτομο. Καθ' üλη τη διÜρκεια της πρþτης ζωÞς της, εßχε συχνÝς ημικρανßες κι υποβλÞθηκε σε αρκετÝς πειραματικÝς ιατρικÝς θεραπεßες. ¹ταν ως επß το πλεßστον κλινÞρης μÝχρι που η αδελφÞ της την Ýστειλε στο Hawthorne, μετÜ οι πονοκÝφαλοß της φαßνεται να Ýχουν μειωθεß. Οι Hawthornes απολÜμβαναν μακρý κι ευτυχισμÝνο γÜμο. ΑναφÝρθηκε σε αυτÞν ως το περιστÝρι του κι Ýγραψε üτι "εßναι, με τη στενÞ Ýννοια, η μοναδικÞ μου σýντροφος. Και δεν χρειÜζομαι Üλλη -δεν υπÜρχει κενü στο μυαλü μου, üπως δεν υπÜρχει και στη καρδιÜ μου... Δüξα τω Θεþ που αρκþ για την απεριüριστη καρδιÜ της!" Η Σοφßα θαýμαζε πολý το Ýργο του συζýγου της. ¸γραψε σε Ýνα απü τα ημερολüγιÜ της:

   "Εßμαι πÜντα τüσο θαμπωμÝνη και μπερδεμÝνη με τον πλοýτο, το βÜθος, τα κοσμÞματα ομορφιÜς στα Ýργα του που ανυπομονþ πÜντα για μια 2η ανÜγνωση üπου μπορþ να συλλογιστþ και ν' απολÜβω πλÞρως τον θαυμαστü πλοýτο των σκÝψεþν του".

     Ο ποιητÞς Ellery Channing Þρθε στο Old Manse για βοÞθεια στη 1η επÝτειο του γÜμου των. Μια ντüπια Ýφηβη ονüματι Martha Hunt εßχε πνιγεß στο ποτÜμι κι η βÜρκα του Hawthorne, Pond Lily, χρειÜστηκε για να βρει το σþμα της. Ο Hawthorne βοÞθησε στην ανÜκτηση του πτþματος, που το περιÝγραψε ως "θÝαμα τüσο τÝλειου τρüμου ... ¹ταν η ßδια η εικüνα της αγωνßας του θανÜτου". Το περιστατικü αργüτερα ενÝπνευσε μια σκηνÞ στο μυθιστüρημÜ του The Blithedale Romance.
     Οι Hawthornes εßχανε 3 παιδιÜ. Η 1η τους Þτανε κüρη, Una, γεννημÝνη στις 3 ΜÜρτη 1844. Το üνομÜ της Þταν αναφορÜ στο The Faerie Queene, στη δυσαρÝσκεια των μελþν της οικογÝνειας. Ο Hawthorne Ýγραψε σε Ýναν φßλο, "Το βρßσκω Ýνα πολý νηφÜλιο και σοβαρü εßδος ευτυχßας που πηγÜζει απü τη γÝννηση ενüς παιδιοý "... Δεν υπÜρχει πλÝον διαφυγÞ. ¸χω δουλειÜ στη γη τþρα και πρÝπει να ψÜξω γýρω μου για τα μÝσα για να το κÜνω". Οκτþβρη του 1845, οι Hawthornes μετακüμισαν στο ΣÜλεμ. Το 1846, γεννÞθηκε ο γιος τους Julian. Ο Χþθορν Ýγραψε στην αδελφÞ του Λουßζα στις 22 Ιουνßου 1846: "¸νας μικρüς τρωγλοδýτης εμφανßστηκε εδþ στις 6 .10πμ σÞμερα πρωß, που ισχυρßστηκε πως Þταν ανιψιüς σου". Η κüρη Ρüουζ γεννÞθηκε τον ΜÜη του 1851 κι ο Χþθορν την αποκÜλεσε το "φθινοπωρινü λουλοýδι" του. Τον Απρßλη του 1846, διορßστηκε επßσημα ΕπιθεωρητÞς για τη ΠεριφÝρεια του ΣÜλεμ και του ΜπÝβερλι κι ΕπιθεωρητÞς των Εσüδων για το ΛιμÜνι του ΣÜλεμ μ' ετÞσιο μισθü 1.200 δολαρßα. Εßχε δυσκολßα να γρÜψει στη διÜρκεια αυτÞς της περιüδου αυτÞς, üπως παραδÝχτηκε στο Longfellow:

   "Προσπαθþ να συνεχßσω το στυλü μου... ΚÜθε φορÜ που κÜθομαι μüνος Þ περπατþ μüνος, πιÜνω τον εαυτü μου να ονειρεýεται ιστορßες, üπως παλιÜ. αλλÜ αυτÜ τα πρωινÜ στο Τελωνεßο αναιροýν üλα üσα Ýχουνε κÜνει τ' απογεýματα και τα βρÜδια. Θα Þμουνα πιο ευτυχισμÝνος αν μποροýσα να γρÜψω".


                               Η συζυγüς του Σοφßα ΠÞμποντυ

     ΑυτÞ η απασχüληση, üπως κι ο προηγοýμενος διορισμüς του στο τελωνεßο της Βοστþνης, Þταν ευÜλωτη στη πολιτικÞ του συστÞματος των λαφýρων. Ο Hawthorne Þταν Δημοκρατικüς κι Ýχασε τη δουλειÜ λüγω της αλλαγÞς διοßκησης στην ΟυÜσιγκτον μετÜ τις προεδρικÝς εκλογÝς του 1848. ¸γραψε επιστολÞ διαμαρτυρßας στη Boston Daily Advertiser, που δÝχθηκε επßθεση απü τους Ουßγους κι υποστηρßχθηκε απü τους Δημοκρατικοýς, καθιστþντας την απüλυση του Hawthorne Ýνα πολυσυζητημÝνο γεγονüς στη ΝÝα Αγγλßα. ΕπηρεÜστηκε βαθιÜ απü το θÜνατο της μητÝρας του στα τÝλη Ιουλßου, αποκαλþντας τη "τη πιο σκοτεινÞ þρα που 'ζησα ποτÝ". Διορßστηκε αντεπιστÝλλων γραμματÝας του Λυκεßου ΣÜλεμ το 1848. Οι καλεσμÝνοι που 'ρθαν να μιλÞσουν εκεßνη τη σεζüν Þταν οι: Emerson, Thoreau, Louis Agassiz και Theodore Parker.
     Ο Χþθορν επÝστρεψε στη συγγραφÞ και δημοσßευσε το The Scarlet Letter στα μÝσα ΜÜρτη 1850, συμπεριλαμβανομÝνου ενüς προλüγου που αναφÝρεται στη 3ετÞ θητεßα του στο Τελωνεßο και κÜνει αρκετÝς αναφορÝς σε τοπικοýς πολιτικοýς -που δεν εκτßμησαν τη μεταχεßρισÞ τους.¹ταν απü τα 1α βιβλßα μαζικÞς παραγωγÞς στιις ΗΠΑ, πουλþντας 2.500 τüμους σε 10 μÝρες(!)  και κερδßζοντας $ 1.500 σε διÜστημα 14 ετþν. Το βιβλßο Ýγινε πειρατικü απü βιβλιοπþλες στο Λονδßνο και μπεστ-σÝλερ στις ΗΠΑ. Ξεκßνησε τη πιο προσοδοφüρα περßοδο του ως συγγραφÝας. Ο φßλος του, ¸ντουιν ΠÝρσι Γουßπλ, αντιτÜχθηκε στη νοσηρÞ Ýνταση του μυθιστορÞματος και τις πυκνÝς ψυχολογικÝς του λεπτομÝρειες, γρÜφοντας üτι το βιβλßο "εßναι επομÝνως ικανü να γßνει, üπως ο Χþθορν, πολý οδυνηρÜ ανατομικü στην ÝκθεσÞ του", ενþ ο συγγραφÝας του 20οý αι. Ντ. Χ. Λþρενς εßπε üτι δεν θα μποροýσε να υπÜρξει πιο τÝλειο Ýργο της αμερικανικÞς φαντασßας απü αυτü.
     Οι Hawthornes μετακoμßσανε σε μικρÞ κατοικßα κοντÜ στο Lenox της ΜασαχουσÝτης, τÝλη ΜÜρτη του 1850. ¸γινε φßλος με το Herman Melville ξεκινþντας στις 5 Αυγοýστου 1850, üταν οι συγγραφεßς συναντÞθηκαν σε πικνßκ που φιλοξÝνησε Ýνας κοινüς φßλος. Ο ΜÝλβιλ εßχε μüλις διαβÜσει τη συλλογÞ διηγημÜτων του Χþθορν Mosses from an Old Manse κι η ανυπüγραφη κριτικÞ του για τη συλλογÞ τυπþθηκε στο The Literary World στις 17 και 24 Αυγοýστου με τßτλο Hawthorne & His Mosses. Ο ΜÝλβιλ Ýγραψε üτι αυτÝς οι ιστορßες αποκÜλυψαν μια σκοτεινÞ πλευρÜ του, "τυλιγμÝνη σε μαυρßλα, δÝκα φορÝς μαýρη". ΣυνÝθετε το μυθιστüρημÜ του Moby Dick κεßνη την εποχÞ και του αφιÝρωσε το Ýργο το 1851: "Σε Ýνδειξη του θαυμασμοý μου για την ιδιοφυÀα του, αυτü το βιβλßο εßναι χαραγμÝνο στον Nathaniel Hawthorne".



     Ο χρüνος του στο Berkshires Þτανε πολý παραγωγικüς. Ενþ Þταν εκεß, Ýγραψε το The House of the Seven Gables (1851), που ο ποιητÞς και κριτικüς James Russell Lowell εßπε üτι Þτανε καλýτερο απ' το ¢λικο ΓρÜμμα αποκÜλεσε "τη πιο πολýτιμη συμβολÞ στην ιστορßα της ΝÝας Αγγλßας που Ýχει γßνει". ¸γραψε επßσης το The Blithedale Romance (1852), το μοναδικü του Ýργο γραμμÝνο σε 1ο πρüσωπο. Δημοσßευσε επßσης το A Wonder-Book for Girls and Boys το 1851, μια συλλογÞ διηγημÜτων που επαναλαμβÜνουν μýθους που σκεφτüταν να γρÜψει απü το 1846.  Παρ' üλ' αυτÜ, ο ποιητÞς Ellery Channing ανÝφερε üτι  "Ýχει υποφÝρει πολý ζþντας σε αυτü το μÝρος". Η οικογÝνεια απολÜμβανε το τοπßο των Berkshires, αν κι ο Hawthorne δεν απολÜμβανε τους χειμþνες στο μικρü σπßτι τους. Φýγανε στις 21 ΝοÝμβρη 1851. Ο δε Hawthorne σημεßωνε, "Εßμαι Üρρωστος μÝχρι θανÜτου στο Berkshire... ¸νιωθα νωθρüς κι αποθαρρυμÝνος, σχεδüν καθ' üλη τη διÜρκεια της διαμονÞς μου".
   Το ΜÜη του 1852, επÝστρεψαν στο Concord üπου Ýζησαν μÝχρι τον Ιοýλιο του 1853. Το ΦλεβÜρη, αγüρασαν το The Hillside, σπßτι που κατοικοýνταν προηγουμÝνως απü τον Amos Bronson Alcott και την οικογÝνειÜ του και το μετονüμασαν σε The Wayside. Οι γεßτονÝς τους στο Concord Þταν τοι Emerson και Thoreau. Κεßνο το Ýτος, Ýγραψε το The Life of Franklin Pierce, τη βιογραφßα εκστρατεßας του φßλου του, που τον απεικüνιζε ως "Üνθρωπο ειρηνικþν επιδιþξεων". Ο ΟρÜτιος Μαν εßπε: "Αν κÜνει τον Πιρς σπουδαßο Þ γενναßο Üνθρωπο, θα εßναι το μεγαλýτερο Ýργο μυθοπλασßας που Ýγραψε ποτÝ". Στη βιογραφßα, απεικονßζει τον Pierce ως πολιτικü και στρατιþτη που δεν εßχε πετýχει μεγÜλα κατορθþματα λüγω της ανÜγκης του να κÜνει λßγο θüρυβο κι Ýτσι αποσýρθηκε στο παρασκÞνιο. ¢φησε επßσης Ýξω τις συνÞθειες κατανÜλωσης αλκοüλ του, παρÜ τις φÞμες για τον αλκοολισμü του και τüνισε τη πεποßθηση του Pierce üτι η δουλεßα δεν θα μποροýσε να θεραπευτεß με ανθρþπινα τεχνÜσματα αλλÜ, με τη πÜροδο του χρüνου, θα εξαφανιστεß σαν üνειρο.



     Με την εκλογÞ του Πιρς ως ΠροÝδρου το 1853, ανταμεßφθηκε με τη θÝση του προξÝνου των ΗΠA στο Λßβερπουλ λßγο μετÜ τη δημοσßευση του Tanglewood Tales. Ο ρüλος θεωρÞθηκε η πιο προσοδοφüρα θÝση εξωτερικÞς υπηρεσßας εκεßνη την εποχÞ, που περιγρÜφεται απü τη σýζυγο του ως 2η σε αξιοπρÝπεια στη πρεσβεßα στο Λονδßνο. Στη διÜρκεια αυτÞς της περιüδου αυτüς κι η οικογÝνειÜ του ζοýσανε στο κτÞμα Rock Park στο Rock Ferry σ' Ýν απü τα σπßτια ακριβþς δßπλα στη παραλßα Tranmere στην üχθη Wirral του ποταμοý Mersey. ¸τσι, για να παρευρεθεß στον τüπο εργασßας στο προξενεßο στο Λßβερπουλ, Þταν τακτικüς επιβÜτης στο ατμüπλοιο που λειτουργοýσε η υπηρεσßα πορθμεßων Rock Ferry προς Λßβερπουλ που αναχωροýσε απü το Rock Ferry Slipway στο τÝλος του Bedford Road. Ο διορισμüς του Ýληξε το 1857 στο τÝλος της προεδρßας του Pierce. Η οικογÝνεια Hawthorne περιüδευσε στη Γαλλßα και την Ιταλßα μÝχρι το 1860. Στη διÜρκεια του χρüνου στην Ιταλßα, ο πριν ξυρισμÝνος Hawthorne μεγÜλωσε Ýνα θαμνþδες μουστÜκι. Η οικογÝνεια επÝστρεψε στο The Wayside το 1860 και κεßνη τη χρονιÜ εßδε τη δημοσßευση του The Marble Faun, του 1ου νÝου βιβλßου του σ' 7 Ýτη. ΠαραδÝχτηκε πως εßχε γερÜσει σημαντικÜ, αναφερüμενος στον εαυτü του ως τσαλακωμÝνος απ' το χρüνο και με κüπο.
     Στην αρχÞ του Αμερικανικοý Εμφυλßου ΠολÝμου, ταξßδεψε με τον William D. Ticknor στην ΟυÜσιγκτον, DC, üπου συνÜντησε τον ΑβραÜμ Λßνκολν κι Üλλες αξιοσημεßωτες προσωπικüτητες. ¸γραψε για τις εμπειρßες του στο δοκßμιο Chiefly About War Matters το 1862. Η κακÞ υγεßα τον εμπüδισε να ολοκληρþσει αρκετÜ ακüμη ρομαντικÜ μυθιστορÞματα. ΥπÝφερε απü πüνο στο στομÜχι κι επÝμενε σε ταξßδι ανÜρρωσης με το φßλο του Franklin Pierce, αν κι ο γεßτονÜς του Bronson Alcott ανησυχοýσε πως Þτανε πολý Üρρωστος. Ενþ βρισκüτανε σε περιοδεßα στα ΛευκÜ ¼ρη, πÝθανε στον ýπνο του στις 19 ΜÜη 1864, στο Πλßμουθ του Νιου ΧÜμσαúρ. Ο Πιρς Ýστειλε τηλεγρÜφημα στην Ελßζαμπεθ ΠÞμποντυ ζητþντας της να ενημερþσει προσωπικÜ τη κυρßα Χþθορν. Η κυρßα Χþθορν Þταν πολý λυπημÝνη απü τα νÝα για να χειριστεß η ßδια τις ρυθμßσεις της κηδεßας. Ο γιος του Julian, πρωτοετÞς φοιτητÞς στο Harvard College, Ýμαθε το θÜνατο του πατÝρα του την επüμενη μÝρα. συμπτωματικÜ, μυÞθηκε στην αδελφüτητα ΔΚ¸ την ßδια μÝρα με δεμÝνα μÜτια με τοποθÝτηση σε φÝρετρο. Ο Longfellow Ýγραψε ποßημα-αφιÝρωμα στον Hawthorne που δημοσιεýθηκε το 1866 με τßτλο The Bells of Lynn. Ο Hawthorne θÜφτηκε σ' αυτü που εßναι τþρα γνωστü ως Authors' Ridge στο νεκροταφεßο Sleepy Hollow, Concord, ΜασαχουσÝτη. Οι Pallbearers περιελÜμβαναν τους Longfellow, Emerson, Alcott, Oliver Wendell Holmes Sr., James T. Fields και Edwin Percy Whipple. Ο ¸μερσον Ýγραψε για τη κηδεßα: "Νüμιζα πως υπÞρχε τραγικü στοιχεßο στο γεγονüς, που θα μποροýσε να αποδοθεß πληρÝστερα -στην οδυνηρÞ μοναξιÜ του ανθρþπου, που, υποθÝτω, δεν μποροýσε πλÝον να υπομεßνει, και πÝθανε απ' αυτü".  Η σýζυγüς του Σοφßα κι η κüρη του Οýνα θÜφτηκαν αρχικÜ στην Αγγλßα. Ωστüσο, τον Ιοýνιο του 2006, ενταφιÜσθηκαν ξανÜ σε τÜφους δßπλα στο Hawthorne.
     Ο Hawthorne εßχε ιδιαßτερα στενÞ σχÝση με τους εκδüτες του William Ticknor και James T. Fields. Εßπε κÜποτε στον Φιλντς: "ΝοιÜζομαι πιüτερο για τη καλÞ σου γνþμη παρÜ για εκεßνες μιας σειρÜς κριτικþν". Στη πραγματικüτητα, Þταν ο Fields που Ýπεισε τον Hawthorne να μετατρÝψει το The Scarlet Letter σε μυθιστüρημα κι üχι σε διÞγημα. Ο Ticknor χειρßστηκε πολλÜ απü τα προσωπικÜ θÝματα του Hawthorne, συμπεριλαμβανομÝνης της αγορÜς ποýρων, της επßβλεψης οικονομικþν λογαριασμþν, ακüμη και της αγορÜς ροýχων. Ο Ticknor πÝθανε με τον Hawthorne στο πλευρü του στη ΦιλαδÝλφεια το 1864. Σýμφωνα με φßλο, ο Hawthorne Ýμεινε προφανþς ζαλισμÝνος.


                                                   The Wayside

     Τα Ýργα του ανÞκουνε στο ρομαντισμü Þ, πιο συγκεκριμÝνα, στον σκοτεινü ρομαντισμü, προειδοποιητικÝς ιστορßες που υποδηλþνουν üτι η ενοχÞ, η αμαρτßα και το κακü εßναι οι πιο εγγενεßς φυσικÝς ιδιüτητες της ανθρωπüτητας. ΠολλÜ απü τα Ýργα του εßναι εμπνευσμÝνα απü τη πουριτανικÞ ΝÝα Αγγλßα, συνδυÜζοντας ιστορικü ρομαντισμü φορτωμÝνο συμβολισμοýς και βαθιÜ ψυχολογικÜ θÝματα, στα üρια του σουρρεαλισμοý. Οι απεικονßσεις του παρελθüντος εßναι εκδοχÞ της ιστορικÞς μυθοπλασßας που χρησιμοποιεßται μüνον ως üχημα για να εκφρÜσει κοινÜ θÝματα προπατορικοý αμαρτÞματος, ενοχÞς και τιμωρßας. Τα μεταγενÝστερα γραπτÜ του αντικατοπτρßζουν επßσης την αρνητικÞ Üποψη για το κßνημα του Υπερβατισμοý.
Ο Hawthorne Þτανε κυρßως συγγραφÝας διηγημÜτων στην αρχÞ της καρριÝρας του. ΜετÜ τη δημοσßευση του Twice-Told Tales, ωστüσο, περßμενε μικρÞ ανταπüκριση απü το κοινü. Τα 4 μεγÜλα ειδýλλιÜ του γρÜφτηκαν μεταξý 1850-60: The Scarlet Letter (1850), The House of the Seven Gables (1851), The Blithedale Romance (1852) και The Marble Faun (1860). ¸ν Üλλο μυθιστüρημα ειδýλλιο, το Fanshawe, δημοσιεýθηκε ανþνυμα το 1828. Ο Hawthorne üρισε Ýνα ειδýλλιο ως ριζικÜ διαφορετικü απü 'να μυθιστüρημα επειδÞ δεν ασχολεßται με τη πιθανÞ πορεßα της συνηθισμÝνης εμπειρßας. Στον πρüλογο του The House of the Seven Gables, περιγρÜφει τη ρομαντικÞ γραφÞ του ως χρησιμοποιþντας "ατμοσφαιρικü μÝσο για να αναδεßξει Þ να μαλακþσει τα φþτα και να εμβαθýνει και να εμπλουτßσει τις σκιÝς της εικüνας". Η εικüνα, βρÞκε ο ΝτÜνιελ Χüφμαν, Þταν απü τις "πρωτüγονες ενÝργειες της γονιμüτητας και της δημιουργßας".
     Οι κριτικοß Ýχουν εφαρμüσει φεμινιστικÝς προοπτικÝς και ιστορικιστικÝς προσεγγßσεις στις απεικονßσεις των γυναικþν απü τον Hawthorne. Οι φεμινßστριες μελετÞτριες ενδιαφÝρονται ιδιαßτερα για την Hester Prynne: αναγνωρßζουν üτι ενþ η ßδια δεν θα μποροýσε να εßναι η προορισμÝνη προφÞτις του μÝλλοντος, ο Üγγελος κι απüστολος της επερχüμενης αποκÜλυψης πρÝπει ωστüσο να εßναι γυναßκα. Η Camille Paglia εßδε τη Hester ως μυστικιστικÞ, περιπλανþμενη θεÜ που εξακολουθεß να φÝρει το σημÜδι της ασιατικÞς καταγωγÞς της ... κινεßται γαλÞνια στον μαγικü κýκλο της σεξουαλικÞς της φýσης". Η Lauren Berlant ονüμασε την Hester τον πολßτη ως γυναßκα-προσωποποßηση της αγÜπης, ποιüτητα του σþματος που περιÝχει το καθαρüτερο φως της φýσης, τη προκýπτουσα προδοτικÞ πολιτικÞ θεωρßα μια γυναικεßα συμβολικÞ κυριολεξßα μÜταιων πουριτανικþν μεταφορþν. Οι ιστορικιστÝς βλÝπουνε τη Hester ως πρωτοφεμινßστρια κι avatar της αυτοδυναμßας και της ευθýνης που οδÞγησε στο δικαßωμα ψÞφου των γυναικþν και την αναπαραγωγικÞ χειραφÝτηση.
     Ο Anthony Splendora βρÞκε τη λογοτεχνικÞ γενεαλογßα της ανÜμεσα σ' Üλλες αρχετυπικÜ ξεπεσμÝνες αλλÜ λυτρωμÝνες γυναßκες, τüσον ιστορικÝς üσο και μυθικÝς. Ως παραδεßγματα, προσφÝρει τη ΨυχÞ του αρχαßου μýθου. Η τραγωδßα της ΕλοÀζ της Γαλλßας του 12ου αι. με τον παγκοσμßου φÞμης φιλüσοφο ΠÝτρο ΑβελÜρδο, η Anne Hutchinson (1η αιρετικÞ της ΑμερικÞς, γýρω στο 1636), κι η οικογενειακÞ φßλη του Hawthorne, Margaret Fuller επßσης. Στη 1η εμφÜνιση της Hester, ο Hawthorne τη παρομοιÜζει με τη Μαρßα, τη "βρÝφος στην αγκαλιÜ της", με τη Μαρßα, τη ΜητÝρα του Ιησοý, "την εικüνα της Θεßας Μητρüτητας". Στη μελÝτη της για τη βικτωριανÞ λογοτεχνßα, που κατÝχουν εξÝχουσα θÝση τÝτοιοι "γαλβανικοß απüβλητοι" üπως η Hester, η Nina Auerbach Ýφτασε στο σημεßο να ονομÜσει την πτþση του Hester και την επακüλουθη λýτρωση, αδιαμφισβÞτητα θρησκευτικÞ δραστηριüτητα του μυθιστορÞματος. ¼σον αφορÜ τη Hester ως θεüτητα φιγοýρα, η Meredith A. Powers βρÞκε στο χαρακτηρισμü της το παλαιüτερο στην αμερικανικÞ μυθοπλασßα üτι η αρχετυπικÞ θεÜ εμφανßζεται αρκετÜ παραστατικÜ, σαν μια θεÜ üχι η σýζυγος του παραδοσιακοý γÜμου, μüνιμα υποκεßμενη σε αρσενικü Üρχοντα. Ο ΠÜουερς σημεßωσε "τον συγκρητισμü της, την ευελιξßα της, την Ýμφυτη ικανüτητÜ της ν' αλλÜζει κι Ýτσι ν' αποφεýγει την Þττα της δευτερεýουσας θÝσης σε πολιτισμü προσανατολισμÝνο στο στüχο.


                                        Ο ΝαθÜνιελ το 1848

     Εκτüς απü τη Hester Prynne, οι γυναßκες-μοντÝλα των Üλλων μυθιστορημÜτων του -απü την Ellen Langton του Fanshawe ως τη Zenobia και την Priscilla του The Blithedale Romance, τη Hilda και τη Miriam του The Marble Faun και τη Phoebe και την Hepzibah του The House of the Seven Gables- εßναι πιο πλÞρως συνειδητοποιημÝνες απü τους αρσενικοýς χαρακτÞρες του, που απλþς περιστρÝφονται γýρω τους. ΑυτÞ η παρατÞρηση ισχýει εξßσου και για τα διηγÞματÜ του, που οι κεντρικÝς γυναßκες χρησιμεýουν ως αλληγορικÝς φιγοýρες: η üμορφη αλλÜ μεταβαλλüμενη για τη ζωÞ κüρη του Rappaccini, δεμÝνη στον κÞπο, σχεδüν τÝλεια ΓεωργιÜννα του The Birth-Mark, η αμαρτωλÞ (εγκαταλελειμμÝνη) Ester του Ethan Brand κι η καλÞ σýζυγος ΦÝιθ ΜπρÜουν, ακρογωνιαßος λßθος της ßδιας της πßστης του νεαροý Γκοýντμαν ΜπρÜουν στον Θεü. "Η πßστη μου χÜθηκε!" Ο ΜπρÜουν αναφωνεß απελπισμÝνος üταν βλÝπει τη γυναßκα του στο ΣÜββατο των Μαγισσþν. ºσως η πιο σαρωτικÞ δÞλωση της þθησης του Hawthorne προÝρχεται απü τον Mark Van Doren: "ΚÜπου, αν üχι στη ΝÝα Αγγλßα της εποχÞς του, ο Hawthorne ανακÜλυψε την εικüνα μιας θεÜς υπÝρτατης σε δýναμη κι ομορφιÜ". Ο Hawthorne Ýγραψε επßσης nonfiction. Το 2008, η ΒιβλιοθÞκη της ΑμερικÞς επÝλεξε το Ýργο του A show of wax-figures για να συμπεριληφθεß στην αναδρομικÞ Ýκθεση των 2 αιþνων του American True Crime.
     Τα γραπτÜ του τýχανε καλÞς υποδοχÞς εκεßνη την εποχÞ. Η σýγχρονη απÜντηση επαßνεσε τον συναισθηματισμü και την ηθικÞ του καθαρüτητα, ενþ οι πιο σýγχρονες αξιολογÞσεις επικεντρþνονται στη σκοτεινÞ ψυχολογικÞ πολυπλοκüτητα. Ο Herman Melville Ýγραψε παθιασμÝνη κριτικÞ για το Mosses from an Old Manse, με τßτλο Hawthorne & His Mosses, υποστηρßζοντας üτι "εßναι Ýνας απü τη νÝα και πολý καλýτερη γενιÜ των συγγραφÝων σας". ΠεριγρÜφει συγγÝνεια για τον Χþθορν που θα αυξανüταν: "ΑισθÜνομαι üτι αυτüς ο Χþθορν Ýχει ρßξει βλαστικοýς σπüρους στην ψυχÞ μου. Επεκτεßνεται και βαθαßνει, üσο περισσüτερο τον συλλογßζομαι. και περαιτÝρω, και περαιτÝρω, πυροβολεß τις ισχυρÝς ρßζες του στη ΝÝα Αγγλßα στο καυτü χþμα της νüτιας ψυχÞς μου". Ο Poe Ýγραψε σημαντικÝς κριτικÝς τüσο για το Twice-Told Tales üσο και για το Mosses from an Old Manse. Η εκτßμηση του βασßστηκε εν μÝρει στη περιφρüνησÞ του για την αλληγορßα, τις ηθικÝς ιστορßες και τις χρüνιες κατηγορßες του για λογοκλοπÞ και παραδÝχτηκε:

   "Το στυλ του κ. Hawthorne εßναι η ßδια η αγνüτητα. Ο τüνος του εßναι μοναδικÜ αποτελεσματικüς -Üγριος, παραπονεμÝνος, στοχαστικüς και σε πλÞρη συμφωνßα με τα θÝματÜ του... Τον βλÝπουμε ως Ýναν απ' τους λßγους ανθρþπους αδιαμφισβÞτητης ιδιοφυÀας που η χþρα μας Ýχει γεννÞσει μÝχρι στιγμÞς".


     Το περιοδικü του John Neal The Yankee δημοσßευσε τον 1ο ουσιαστικü δημüσιο Ýπαινο του Hawthorne, λÝγοντας το 1828 πως ο συγγραφÝας του Fanshawe Ýχει δßκαιη προοπτικÞ μελλοντικÞς επιτυχßας.  Ο Ralph Waldo Emerson Ýγραψε, "Η φÞμη του Nathaniel Hawthorne ως συγγραφÝα εßναι Ýνα πολý ευχÜριστο γεγονüς, επειδÞ το γρÜψιμü του δεν εßναι καλü για τßποτα κι αυτü εßναι φüρος τιμÞς στον Üνθρωπο". Ο Henry James επαßνεσε τον Hawthorne, λÝγοντας, "Το ωραßο πρÜγμα στον Hawthorne εßναι üτι νοιαζüτανε για τη βαθýτερη ψυχολογßα κι üτι με τον τρüπο του, προσπÜθησε να εξοικειωθεß μ' αυτÞν". Ο ποιητÞς John Greenleaf Whittier Ýγραψε üτι θαýμαζε τη παρÜξενη και λεπτÞ ομορφιÜ στις ιστορßες του. Ο Evert Augustus Duyckinck εßπε: "Απü τους Αμερικανοýς συγγραφεßς που προορßζονται να ζÞσουν, εßναι ο πιο πρωτüτυπος, αυτüς που εßναι λιγüτερο χρεωμÝνος σε ξÝνα μοντÝλα Þ λογοτεχνικÜ προηγοýμενα οποιουδÞποτε εßδους". Ξεκινþντας απü τη 10ετßα του 1950, οι κριτικοß Ýχουν επικεντρωθεß στον συμβολισμü και τον διδακτισμü.
     Ο κριτικüς Harold Bloom Ýγραψε üτι μüνον ο James κι ο Faulkner αμφισβητοýν τη θÝση του Hawthorne ως του μεγαλýτερου Αμερικανοý μυθιστοριογρÜφου, αν και παραδÝχτηκε üτι ευνοοýσε τον James ως τον μεγαλýτερο Αμερικανü μυθιστοριογρÜφο. Ο Μπλουμ εßδε τα σπουδαιüτερα Ýργα του να εßναι κυρßως το The Scarlet Letter, ακολουθοýμενο απü το The Marble Faun κι ορισμÝνα διηγÞματα, συμπεριλαμβανομÝνων των My Kinsman Major Molineux, Young Goodman Brown, Wakefield και Feathertop. Σýμφωνα με την μελετÞτριÜ του Rita K. Gollin, η οριστικÞ Ýκδοση των Ýργων του εßναι η Centenary Edition of the Works of Nathaniel Hawthorne, που εκδüθηκε απü The Ohio State University Press σ' 23 τüμους μεταξý 1962 και 1997. Tales & Sketches (1982) Þταν ο 2ος τüμος που δημοσιεýθηκε στη ΒιβλιοθÞκη της ΑμερικÞς και Collected Novels (1983) ο δÝκατος.
     Η υψηλÞ θÝση του μεταξý των Αμερικανþν συγγραφÝων μυθοπλασßας εßναι αποτÝλεσμα 3 εκτιμÞσεων: 1η, Þταν Ýνας επιδÝξιος τεχνßτης μ' εντυπωσιακÞ καλλιτεχνικÞ αßσθηση της μορφÞς. Η δομÞ του The Scarlet Letter, για παρÜδειγμα, εßναι τüσο στενÜ ενσωματωμÝνη που κανÝνα κεφÜλαιο, καμμßα παρÜγραφος, ακüμη κι αυτÞ, δεν θα μποροýσε να παραλειφθεß χωρßς να ασκηθεß βßα στο σýνολο. Οι 4 χαρακτÞρες του βιβλßου εßναι Üρρηκτα συνδεδεμÝνοι μεταξý τους στον μπερδεμÝνο ιστü μιας κατÜστασης ζωÞς που μοιÜζει να μην Ýχει λýση και η σφιχτÜ υφασμÝνη πλοκÞ Ýχει μια ενüτητα δρÜσης που ανεβαßνει αργÜ αλλÜ αδυσþπητα στην κορυφαßα σκηνÞ της δημüσιας εξομολüγησης του Dimmesdale. Η ßδια σφιχτÞ κατασκευÞ βρßσκεται και στα Üλλα γραπτÜ του Hawthorne, ειδικÜ στα μικρüτερα κομμÜτια Þ "ιστορßες". Ο Hawthorne Þταν επßσης ο δÜσκαλος ενüς κλασικοý λογοτεχνικοý στυλ που εßναι αξιοσημεßωτο για την αμεσüτητα, τη σαφÞνεια, τη σταθερüτητα και τη σιγουριÜ του ιδιþματος.


                          Τα παιδιÜ του Οýνα, Τζοýλιαν και Ρüουζ 1862

     2η, για το μεγαλεßο του Hawthorne εßναι η ηθικÞ του διορατικüτητα. Κληρονüμησε την πουριτανικÞ παρÜδοση της ηθικÞς σοβαρüτητας και ασχολÞθηκε βαθιÜ με τις Ýννοιες του προπατορικοý αμαρτÞματος και της ενοχÞς και τους ισχυρισμοýς του νüμου και της συνεßδησης. Ο Hawthorne απÝρριψε αυτü που Ýβλεπε ως διαφανÞ αισιοδοξßα των Υπερβατικþν για τις δυνατüτητες της ανθρþπινης φýσης. Αντßθετα, κοßταξε πιο βαθιÜ και ßσως πιο ειλικρινÜ τη ζωÞ, βρßσκοντας σε αυτÞν πολλÜ βÜσανα και συγκροýσεις, αλλÜ και βρßσκοντας τη λυτρωτικÞ δýναμη της αγÜπης. Δεν υπÜρχει ρομαντικÞ διαφυγÞ στα Ýργα του, αλλÜ μÜλλον μια σταθερÞ και αποφασιστικÞ εξÝταση των ψυχολογικþν και ηθικþν γεγονüτων της ανθρþπινης κατÜστασης.
     3η για την υπεροχÞ του, εßναι η κυριαρχßα του στην αλληγορßα και τον συμβολισμü. Οι πρÜξεις και τα διλÞμματα των φανταστικþν χαρακτÞρων του εκφρÜζουν προφανþς μεγαλýτερες γενικεýσεις σχετικÜ με τα προβλÞματα της ανθρþπινης ýπαρξης. ΑλλÜ με τον Hawthorne αυτü δεν οδηγεß σε μη πειστικÝς φιγοýρες απü επικüλληση με επεξηγηματικÝς ετικÝτες, αλλÜ σε μια ζοφερÞ, συμπυκνωμÝνη συναισθηματικÞ εμπλοκÞ με τους χαρακτÞρες του που Ýχει τη δýναμη, τη βαρýτητα και το αναπüφευκτο της αληθινÞς τραγωδßας. Η χρÞση του συμβολισμοý του στο The Scarlet Letter εßναι ιδιαßτερα αποτελεσματικÞ και το ßδιο το κüκκινο γρÜμμα παßρνει μια ευρýτερη σημασßα και εφαρμογÞ που εßναι εντελþς δυσανÜλογη με τον κυριολεκτικü χαρακτÞρα του ως θραýσμα υφÜσματος.
     Το Ýργο του εγκαινßασε τη πιο ανθεκτικÞ παρÜδοση στην αμερικανικÞ μυθοπλασßα, αυτÞ του συμβολικοý ρομαντισμοý που αναλαμβÜνει την καθολικüτητα της ενοχÞς και διερευνÜ την πολυπλοκüτητα και τις ασÜφειες των επιλογþν του ανθρþπου. Τα σπουδαιüτερα διηγÞματÜ του και το The Scarlet Letter χαρακτηρßζονται απü Ýνα βÜθος ψυχολογικÞς και ηθικÞς διορατικüτητας που σπÜνια συγκρßνεται με οποιονδÞποτε Αμερικανü συγγραφÝα.
     Το Twice-Told Tales, συλλογÞ διηγημÜτων του, που εκδüθηκε το 1837 κι αναθεωρÞθηκε κι επεκτÜθηκε το 1842. Η Ýκδοση του 1837 αποτελοýνταν απü 18 ιστορßες. Η διεýρυνση του 1842 Ýφερε το σýνολο σε 39.Ιστορßες üπως "The Gray Champion", "The May-Pole of Marymount", "The Gentle Boy" και "Endicott and the Red Cross" αντικατοπτρßζουν την ηθικÞ διορατικüτητα του Hawthorne και το δια βßου ενδιαφÝρον του για την ιστορßα της πουριτανικÞς ΝÝας Αγγλßας. Μεταξý Üλλων ιστοριþν εßναι το αλληγορικü "The Ambition Guest". "The Minister's Black Veil" και "Wakefield", ψυχολογικÝς εξερευνÞσεις της αμαρτßας και της ενοχÞς. "Howe's Masquerade", Ýνας θρýλος φαντασμÜτων που διαδραματßζεται στη Βοστþνη λßγο πριν απü την ΑμερικανικÞ ΕπανÜσταση. και "Το πεßραμα του Δρ ΧÜιντεγκερ", μια αλληγορικÞ αναζÞτηση για την ΠηγÞ της Νεüτητας.
     The Celestial Railroad, αλληγορικü διÞγημÜ του που εκδüθηκε το 1843 και συμπεριλÞφθηκε στη συλλογÞ διηγημÜτων του Mosses from an Old Manse (1846). Ακολουθþντας το μονοπÜτι του Christian στο The Pilgrim's Progress του John Bunyan, ο αφηγητÞς ταξιδεýει απü τη Πüλη της ΚαταστροφÞς στην ΟυρÜνια Πüλη -üχι με τα πüδια üπως εßχε κÜνει ο αρχικüς προσκυνητÞς, αλλÜ ως επιβÜτης στον ΟυρÜνιο Σιδηρüδρομο. Ο κ. Smooth-it-away, Ýνας φιλικüς συνοδοιπüρος, σχολιÜζει περιφρονητικÜ το επßπονο ταξßδι που Ýπρεπε να κÜνουν οι παλιομοδßτες προσκυνητÝς. Καθ' οδüν, ο αφηγητÞς παρατηρεß üτι üλα τα ορüσημα που αναφÝρονται στην ΟυρÜνια Πüλη του ΜπουνιÜν Ýχουν αλλÜξει. Στο τÝλος του ταξιδιοý, ο κýριος Smooth-it-away αφÞνει τους Üλλους επιβÜτες και αποκαλýπτει την πραγματικÞ του ταυτüτητα αναπνÝοντας φωτιÜ και θειÜφι. Ο αφηγητÞς ξυπνÜ και συνειδητοποιεß, με μεγÜλη ανακοýφιση, üτι üλα Þταν Ýνα üνειρο.



     The House of the Seven Gables, ειδýλλιο του Nathaniel Hawthorne, που δημοσιεýθηκε το 1851. Το Ýργο, που διαδραματßζεται στα μÝσα του 19ου αιþνα στο ΣÜλεμ της ΜασαχουσÝτης, εßναι μια ζοφερÞ μελÝτη της κληρονομικÞς αμαρτßας, βασισμÝνη στο μýθο μιας κατÜρας που απαγγÝλθηκε στην ßδια την οικογÝνεια του Χþθορν απü μια γυναßκα που καταδικÜστηκε σε θÜνατο κατÜ τη διÜρκεια των διαβüητων δικþν μαγισσþν του ΣÜλεμ. Η απληστßα και η αλαζονεßα της οικογÝνειας Pyncheon του μυθιστορÞματος απü γενιÜ σε γενιÜ αντικατοπτρßζονται στη ζοφερÞ παρακμÞ της επτÜπτυχης ÝπαυλÞς τους, στην οποßα ζουν οι εξασθενημÝνες και φτωχÝς σχÝσεις της οικογÝνειας. Στο τÝλος του, ο απüγονος μιας οικογÝνειας που Ýχει εξαπατηθεß εδþ και πολý καιρü απü τους Pyncheons αßρει τη κατÜρα των προγüνων του στην Ýπαυλη και παντρεýεται μια νεαρÞ ανιψιÜ της οικογÝνειας. Η Hester Prynne, φανταστικüς χαρακτÞρας, η πολýπαθη εξευγενισμÝνη πρωταγωνßσρια του The Scarlet Letter (1850) . The Blithedale Romance, μικρü μυθιστüρημÜ του, που δημοσιεýθηκε το 1852. ΑφορÜ μια ομÜδα ανθρþπων που ζοýνε σε μια πειραματικÞ κοινüτητα, βασßστηκε εν μÝρει στην απογοÞτευση του Hawthorne με την ουτοπικÞ κοινüτητα Brook Farm κοντÜ στη Βοστþνη τη 10ετßα του 1840.
     Σε σκßτσα, ιστορßες κι ειδýλλια που δημοσιευθÞκανε στο 2/3ο του 19ου αι., επÝλεξε κυρßως αμερικανικÜ υλικÜ, αντλþντας ιδιαßτερα απü την ιστορßα της αποικιακÞς ΝÝας Αγγλßας και του Salem την εποχÞ των 1ων Αμερικανþν προγüνων του. Κληρονüμος της πουριτανικÞς παρÜδοσης και σ' εγρÞγορση για την υπερβατικÞ σκÝψη που κυριαρχοýσε στη περιοχÞ και την εποχÞ του, υπÝβαλε σκεπτικιστικü κι αμφισβητητικü Ýλεγχο στη ψυχολογικÞ κι ηθικÞ διερεýνηση που χαρακτηρßζει τα φανταστικÜ του Ýργα. Θεωρþντας την ενοχÞ -πραγματικÞ Þ φανταστικÞ, αποκαλυφθεßσα Þ κρυμμÝνη -σα καθολικÞ ανθρþπινη εμπειρßα, εντüπισε στους χαρακτÞρες, τους τýπους και τις επιπτþσεις της ενοχÞς. Η σοβαρüτητα του λογοτεχνικοý του σκοποý, η ανεξαρτησßα μυαλοý του, η πνευματικÞ και καλλιτεχνικÞ του ακεραιüτητα αναγνωρßστηκαν απü τον ΜÝλβιλ κι Üλλους συγχρüνους. ΤοποθÝτησε αριθμü χαρακτÞρων και σκηνþν μεταξý των πιο αξιομνημüνευτων στη παγκüσμια λογοτεχνßα. ¹τανε δεξιοτÝχνης πεζογραφικοý ýφους που 'ναι ατομικü, απλü κι Üμεσο, αλλÜ πλοýσιο σε ποικιλßα. ΤρÜβηξε ιδιαßτερα η συμβολικÞ του μÝθοδος κι η προσοχÞ του στα σκοτεινÜ στοιχεßα της ανθρþπινης εμπειρßας. Με την Üμεση δÞλωση και με το παρÜδειγμα, βοÞθησε να οριστεß για την ηλικßα του το λογοτεχνικü σκßτσο, το παραμýθι κι η μακρÜ μυθοπλασßα που συνδυÜζει ρομαντισμü και ψυχολογικü ρεαλισμü.
     Ο Χþθορν Ýγραψε επßσης μερικÜ ποιÞματα, κυρßως το The Ocean, που δημοσιεýθηκε στην εφημερßδα Salem Gazette το 1825, και το Oh Could I Raise the Darken'd Veil, που εμφανßστηκε το 1820 στο Spectator, εβδομαδιαßα εφημερßδα που δημιοýργησε κι επιμελÞθηκε ο ßδιος, ξεκινþντας το καλοκαßρι του ßδιου Ýτους.
     Το 1986 εισÞχθη στη ΓωνιÜ των Αμερικανþν Ποιητþν, εντασσüμενος στο συμβολικü αμερικανικü πÜνθεον των γραμμÜτων, μαζß με το Φροστ, τον 1ο ποιητÞ του 20οý αι. που εισÞχθη. ¼πως εßπε το 1820: "¸χω σχεδüν σταματÞσει να γρÜφω ποßηση [...] Κανεßς Üνθρωπος δεν μπορεß να ναι ποιητÞς και λογιστÞς ταυτüχρονα". Ενþ συνδÝθηκε με τους στοχαστÝς και μοιρÜστηκε πολλÝς απü τις φιλοσοφßες τους, προτßμησε τη συντροφιÜ του Franklin Pierce, του παλιοý του φßλου στο κολλÝγιο, που μετÜ Ýγινε ο 14ος πρüεδρος των ΗΠΑ. Ο Hawthorne πÝθανε στις 19 ΜÜη 1864, στο Plymouth του New Hampshire, ενþ βρισκüτανε σε ορεινÞ περιοδεßα με τον Pierce.

 

ΡΗΤΑ:

 *Αν η ενδüμυχη καρδιÜ του μποροýσε να ανοιχτεß, θα εßχε ανακαλυφθεß εκεßνο το üνειρο της αθÜνατης φÞμης, το οποßο, üπως εßναι, εßναι πιο ισχυρü απü χßλιες πραγματικüτητες.

 * Στα παλιÜ χρüνια, οι Üποικοι συνÞθιζαν να εκπλÞσσονται απü τις επιδρομÝς των βüρειων ΙνδιÜνων, κατεβαßνοντας πÜνω τους απü αυτüν τον ορεινü προμαχþνα, μÝσω κÜποιου μολυσμοý γνωστοý μüνο στους ßδιους. Εßναι πρÜγματι Ýνα θαυμÜσιο μονοπÜτι. ¸νας δαßμονας, θα μποροýσε να φανταστεß κανεßς, Þ Ýνας απü τους ΤιτÜνες, ταξßδευε στην κοιλÜδα, παραμερßζοντας απρüσεκτα τα ýψη καθþς περνοýσε, μÝχρι που Ýνα μεγÜλο βουνü πÞρε τη θÝση του ακριβþς απÝναντι απü τον δρüμο που προοριζüταν. Δεν μÝνει για Ýνα τÝτοιο εμπüδιο, αλλÜ σπρþχνοντÜς το, χßλια πüδια απü κορυφÞ σε βÜση, αποκαλýπτει τους θησαυροýς των κρυμμÝνων ορυκτþν, τα ανÞλιαγα νερÜ του, üλα τα μυστικÜ της εσþτατης καρδιÜς του βουνοý, με Ýνα ισχυρü σπÜσιμο τραχιþν γκρεμþν σε κÜθε πλευρÜ. ΑυτÞ εßναι η εγκοπÞ των λευκþν λüφων. ΝτροπÞ μου, που προσπÜθησα να το περιγρÜψω με μια τüσο κακÞ εικüνα – νιþθοντας, üπως κÜνω, üτι εßναι μια απü εκεßνες τις συμβολικÝς σκηνÝς, που οδηγοýν το μυαλü στο συναßσθημα, αν και üχι στην αντßληψη, της Παντοδυναμßας.

 * Ας ξεχÜσουμε τ' Üλλα ονüματα των Αμερικανþν πολιτικþν, που 'χουνε σφραγιστεß σ' αυτοýς τους λüφους, αλλÜ εξακολουθοýν να αποκαλοýν τους πιο υψηλοýς. Τα βουνÜ εßναι Üφθαρτα μνημεßα της Γης. ΠρÝπει να σταθοýν üρθια üσο υπομÝνουν και ποτÝ δεν πρÝπει ν' αφιερωθοýνε στους απλοýς μεγÜλους Üνδρες της εποχÞς και της χþρας τους, αλλÜ μüνο στους ισχυροýς, που η δüξα τους εßναι παγκüσμια και που ο χρüνος θα τους καταστÞσει επιφανεßς.

 * Η ευτυχßα σ' αυτü τον κüσμο, üταν Ýρχεται, Ýρχεται παρεμπιπτüντως... ΚÜθε Üτομο Ýχει Ýνα μÝρος να γεμßσει στον κüσμο κι εßναι σημαντικü, απü κÜποια Üποψη, εßτε το επιλÝξει εßτε üχι. ΚÜντε το αντικεßμενο της καταδßωξης και μας οδηγεß σε κυνÞγι αγριüχηνας και δεν επιτυγχÜνεται ποτÝ. ΑκολουθÞστε κÜποιο Üλλο αντικεßμενο και πολý πιθανü να διαπιστþσουμε üτι Ýχουμε πιÜσει την ευτυχßα χωρßς να την ονειρευüμαστε.

 * ΜερικÝς φορÝς συγχαßρουμε τον εαυτü μας τη στιγμÞ που ξυπνÜμε απü Ýνα ταραγμÝνο üνειρο: μπορεß να εßναι Ýτσι τη στιγμÞ μετÜ το θÜνατο.
Τι θα Ýκανε Ýνας Üνθρωπος, αν Þταν αναγκασμÝνος να ζει πÜντα στην αποπνικτικÞ ζÝστη της κοινωνßας και δεν μποροýσε ποτÝ να λουστεß στη δροσερÞ μοναξιÜ;

 * Το σεληνüφως εßναι γλυπτικÞ. το φως του Þλιου ζωγραφßζει.

 * ΑπεχθÜνομαι üλα τα αξιþματα -üλα, τουλÜχιστον, που κατÝχονται με πολιτικÞ θητεßα. Και δεν θÝλω να Ýχω καμμßα σχÝση με τους πολιτικοýς. Οι καρδιÝς τους μαραßνονται και πεθαßνουν απü τα σþματÜ τους. Η συνεßδησÞ τους εßναι στραμμÝνη στο ινδικü καουτσοýκ, Þ σε κÜποια ουσßα τüσο μαýρη üσο αυτÞ και που θα εκτεßνεται τüσο πολý.

 * Δεν μπορþ ν' αντÝξω να σπαταλþ κÜτι τüσο πολýτιμο üσο η φθινοπωρινÞ ηλιοφÜνεια μÝνοντας στο σπßτι.

 * ΛÝξεις -τüσο αθþες κι ανßσχυρες üσο εßναι, üσο στÝκονται σε λεξικü, πüσο ισχυρÝς για το καλü και το κακü γßνονται στα χÝρια κÜποιου που ξÝρει πþς να τις συνδυÜσει.

 * Τα χÜδια, εκφρÜσεις του ενüς Þ του Üλλου εßδους, εßναι απαραßτητα για τη ζωÞ των συναισθημÜτων üπως τα φýλλα εßναι για τη ζωÞ ενüς δÝντρου. Αν εßναι εντελþς συγκρατημÝνα, η αγÜπη θα πεθÜνει στις ρßζες.

 * Αν η ανθρωπüτητα Þταν üλη διÜνοια, θα Üλλαζε συνεχþς, Ýτσι þστε μια εποχÞ θα Þταν εντελþς διαφορετικÞ απü μια Üλλη. Ο μεγÜλος συντηρητικüς εßναι η καρδιÜ, η οποßα παραμÝνει η ßδια σε üλες τις ηλικßες. Ýτσι þστε κοινοτοπßες χιλßων ετþν να εßναι τüσο αποτελεσματικÝς üσο ποτÝ.


 * Τα νευρικÜ κι ευερÝθιστα Üτομα πρÝπει να μιλÜνε πολý, για να εκτονþσουνε τον ατμü τους.

 * Αν η ανθρωπüτητα Þταν üλη διÜνοια, θα Üλλαζε συνεχþς, Ýτσι þστε μια εποχÞ θα Þταν εντελþς διαφορετικÞ απü μια Üλλη. Ο μεγÜλος συντηρητικüς εßναι η καρδιÜ, η οποßα παραμÝνει η ßδια σε üλες τις ηλικßες. Ýτσι þστε κοινοτοπßες χιλßων ετþν να εßναι τüσο αποτελεσματικÝς üσο ποτÝ.

 * Η αγνüτητα μιας γυναßκας αποτελεßται, üπως Ýνα κρεμμýδι, απü μια σειρÜ παλτþν. Μπορεßτε να απογυμνþσετε τα εξωτερικÜ χωρßς να κÜνετε πολλÝς αταξßες, ßσως καθüλου. ΑλλÜ συνεχßζετε να απογειþνεστε ο Ýνας μετÜ τον Üλλο, περιμÝνοντας να Ýρθετε στον εσωτερικü πυρÞνα, συμπεριλαμβανομÝνης ολüκληρης της αξßας της ýλης. Αποδεικνýει, ωστüσο, üτι δεν υπÜρχει τÝτοιος πυρÞνας και üτι η αγνüτητα διαχÝεται σε ολüκληρη τη σειρÜ των παλτþν, μειþνεται με την αφαßρεση του καθενüς και εξαφανßζεται με το τελευταßο που υποτßθεται üτι θα σας εισÞγαγε στο κρυμμÝνο μαργαριτÜρι.

 * ΣυμβÜλλει σημαντικÜ στην ηθικÞ και διανοητικÞ υγεßα ενüς ανθρþπου, για να αποκτÞσει συνÞθειες συντροφικüτητας με Üτομα διαφορετικÜ απü τον εαυτü του, που ενδιαφÝρονται ελÜχιστα για τις επιδιþξεις του και των οποßων τη σφαßρα και τις ικανüτητες πρÝπει να βγει απü τον εαυτü του για να εκτιμÞσει.

 * Η τýχη μου Ýμοιαζε κÜπως με κεßνη ενüς ατüμου που θα 'πρεπε να 'χει την ιδÝα ν' αυτοκτονÞσει και πÝρα απ' τις ελπßδες του, να συναντÞσει τη καλÞ τýχη να δολοφονηθεß.

 * Η καρδιÜ μου Þτανε κατοικßα αρκετÜ μεγÜλη για πολλοýς επισκÝπτες, αλλÜ μοναχικÞ, ψυχρÞ και χωρßς οικιακÞ φωτιÜ. Λαχταροýσα ν' ανÜψω Ýνα! Δεν φαινüταν τüσο Üγριο üνειρο.

 * Η αδικοπραγßα μιας γενιÜς ζει μες στις διαδοχικÝς...

 * Ο κüσμος οφεßλει üλες τις περαιτÝρω παρορμÞσεις του σε ανθρþπους που δεν αισθÜνονται Üνετα. Ο ευτυχισμÝνος Üνθρωπος αναπüφευκτα περιορßζεται μÝσα στα αρχαßα üρια.

 * Η ζωÞ αποτελεßται απü μÜρμαρο και λÜσπη.

 * Ποιο Üλλο μπουντροýμι εßναι τüσο σκοτεινü üσο η καρδιÜ κÜποιου! Ποιος δεσμοφýλακας τüσο αδυσþπητος üσο ο εαυτüς του!

 * Ο κüσμος οφεßλει üλες τις περαιτÝρω παρορμÞσεις του σε ανθρþπους που δεν αισθÜνονται Üνετα. Ο ευτυχισμÝνος Üνθρωπος αναπüφευκτα περιορßζεται μÝσα στα αρχαßα üρια.

 * Απ' üλα τα γεγονüτα που αποτελοýνε τη βιογραφßα ενüς ατüμου, δεν υπÜρχει σχεδüν κανÝνα -κανÝνα, σßγουρα, παρüμοιας σημασßας- με το οποßο ο κüσμος συμφιλιþνεται τüσο εýκολα ως προς το θÜνατü του.

 * Το μεγαλýτερο εμπüδιο στο να 'ναι κανεßς ηρωικüς εßναι η αμφιβολßα μÞπως δεν πρüκειται ν' αποδεßξει πως εßναι ανüητος. Ο πιο αληθινüς ηρωισμüς εßναι ν' αντιστÝκεσαι στην αμφιβολßα. Κι η βαθýτερη σοφßα να γνωρßζει πüτε πρÝπει ν' αντισταθεß και πüτε να υπακοýσει.

 * Ευχüμουν σοβαρÜ -üσο εγωιστικü κι αν φαßνεται- η μεταρρýθμιση της κοινωνßας να 'χε αναβληθεß περßπου μισü αιþνα, Þ, εν πÜση περιπτþσει, σε τÝτοια ημερομηνßα που θα 'πρεπε να θÝσει εντελþς εκτüς συζÞτησης την ανÜμειξÞ μου σ' αυτÞν.

 * ΕπειδÞ το πνεýμα εßναι ανεκτßμητο, το Üψυχο σþμα Ýχει τüσο μικρÞ αξßα.



ΕΡΓΑ:

ΜυθιστορÞματα
Fanshawe (1828)
Το κüκκινο γρÜμμα (1850)
Το σπßτι των επτÜ αετωμÜτων (1851)
Blithedale (1852)
The Marble Faun: Or, The Romance of Monte Beni (1860)
The Dolliver Romance (1863) (ημιτελÝς)
Septimius Felton; Þ, το ελιξßριο της ζωÞς (ημιτελÝς, 1872)
Doctor Grimshawe's Secret: A Romance (ημιτελÝς, 1882)

ΣυλλογÝς διηγημÜτων
Ιστορßες που ειπþθηκαν δýο φορÝς (1837)
Θρýλοι του Επαρχιακοý Οßκου (1838–1839)
ΚαρÝκλα του παπποý (1840)
Βρýα απü Ýνα παλιü σπßτι (1846)
¸να βιβλßο θαυμÜτων για κορßτσια και αγüρια (1851)
Η εικüνα του χιονιοý κι Üλλες ιστορßες που ειπþθηκαν δýο φορÝς (1852)
Tanglewood Tales (1853)
Το ειδýλλιο του Ντüλιβερ κι Üλλα (1876)
Το μεγÜλο πÝτρινο πρüσωπο κι Üλλες ιστορßες των Λευκþν ΟρÝων (1889)
Twice-Told Tales (1837; 2η Ýκδοση, 1841; δßτομο σετ, 1851 Τ 2
Mosses from an Old Manse (1846; 2η Ýκδοση, 1854) 
¸να βιβλßο θαυμÜτων για κορßτσια και αγüρια (1851)
¸κδοση 1852 (πρüγραμμα μεταγραφÞς)
The Snow Image (1851) (εξωτερικÞ σÜρωση)
Tanglewood Tales (1853)
Little Daffydowndilly, και Üλλες ιστορßες (1887)
Tales of the White Hills, και σκßτσα (1889)
ΜεμονωμÝνες ιστορßες
Απü το Twice-Told Tales, 1η Ýκδοση (1837):
"Ο Γκρßζος ΠρωταθλητÞς"
"ΚυριακÞ στο σπßτι"
"Η γαμÞλια καμπÜνα"
"Το μαýρο πÝπλο του υπουργοý"
"Ο ΜαÀου-Πüλος του Εýθυμου ¼ρους"
"Το ευγενικü αγüρι"
"Η καταστροφÞ του κ. Higginbotham"
"Η περιπλÜνηση της μικρÞς ¢ννυ"
"ΓουÝικφιλντ"
"¸να Rill απü την αντλßα της πüλης"
"Το ΜεγÜλο Carbuncle"
"Οι προφητικÝς εικüνες"
"ΝτÝιβιντ Κýκνος"
"ΑξιοθÝατα απü Ýνα καμπαναριü"
"Το κοßλωμα των τριþν λüφων"
"Το üραμα της κρÞνης"
Φανταχτερü κουτß

ΕπιλεγμÝνα διηγÞματα
Το κοßλωμα των τριþν λüφων (1830)
Η ταφÞ του Ρüτζερ ΜÜλβιν (1832)
Ο συγγενÞς μου, ταγματÜρχης Molineux (1832)
Νεαρüς Γκοýντμαν ΜπρÜουν (1835)
Ο γκρßζος πρωταθλητÞς (1835)
Η λευκÞ γριÜ υπηρÝτρια (1835)
ΓουÝικφιλντ (1835)
Ο φιλüδοξος επισκÝπτης (1835)
Το μαýρο πÝπλο του υπουργοý (1836)
Ο Üνθρωπος του ανÝνδοτου (1837)
Ο Μαγικüς Πüλος του Εýθυμου ¼ρους (1837)
Το ΜεγÜλο ΚαρμπÝκ (1837)
Το πεßραμα του Δρ ΧÜιντεγκερ (1837)
A Virtuoso's Collection (1842)



Το εκ γενετÞς σημÜδι (1843)
Ο ΟυρÜνιος Σιδηρüδρομος (1843)
Εγωισμüς; Þ, The Bosom-Serpent (1843)
Ολοκαýτωμα της Γης (1844)
Η κüρη του Rappaccini (1844)
Η αλληλογραφßα του Π. (1845)
Ο καλλιτÝχνης του ωραßου (1846)
Λατρεßα της φωτιÜς (1846)
ºθαν Μπραντ (1850)
Το μεγÜλο πÝτρινο πρüσωπο (1850)
Feathertop (1852)
Mosses from an Old Manse (1846), üπως συλλÝχθηκε απü πολυÜριθμες εκδüσεις (1891):
Ο γÝρος"
"Το σημÜδι εκ γενετÞς
¸να επιλεγμÝνο μÝρος
Νεαρüς Γκοýντμαν ΜπρÜουν
Η κüρη του Rappaccini
Κυρßα Bullfrog
Λατρεßα της φωτιÜς
Μπουμποýκια και φωνÝς πουλιþν
Monsieur du Miroir
Η αßθουσα της φαντασßας
Ο ΟυρÜνιος Σιδηρüδρομος
Η πομπÞ της ζωÞς
Φτερü
Ο νÝος ΑδÜμ και η Εýα
Εγωισμüς; Þ, The Bosom-Serpent
Το συμπüσιο των ΧριστουγÝννων
"ýλινη εικüνα του Drowne
Το Γραφεßο Πληροφοριþν
Η ταφÞ του Ρüτζερ ΜÜλβιν
Αλληλογραφßα του Π.
Ολοκαýτωμα της Γης
ΑποσπÜσματα απü Ýνα εγκαταλελειμμÝνο Ýργο
Σκßτσα απü μνÞμης
Ο παλιüς Ýμπορος μÞλων
Ο καλλιτÝχνης του ωραßου
Η συλλογÞ ενüς βιρτουüζου

Nonfiction
Η ζωÞ του Franklin Pierce (1852)
Το παλιü μας σπßτι (1863)
ΑποσπÜσματα απü τα αγγλικÜ σημειωματÜρια (1870)
ΑποσπÜσματα απü τα γαλλικÜ και ιταλικÜ σημειωματÜρια (1871)
ΑποσπÜσματα απü τα αμερικανικÜ σημειωματÜρια (1879)
Twenty Days with Julian &; Little Bunny, a Diary (γρÜφτηκε το 1851, δημοσιεýθηκε το 1904),
Passages from the American Note-Books Ýνα απüσπασμα.
ΚαρÝκλα του παπποý (1840)
ΕπιστολÞ προς τον εκδüτη της ΛογοτεχνικÞς Επιθεþρησης (1850)
Κυρßως για πολεμικÜ θÝματα (1863)
Το παλιü μας σπßτι (1863)
ΑποσπÜσματα απü τα γαλλικÜ και ιταλικÜ σημειωματÜρια του Nathaniel Hawthorne. 2 τüμος, (1871) Τüμος 1: (πρüγραμμα μεταγραφÞς) Τüμος 2: (σχÝδιο μεταγραφÞς)


Απü το A Wonder-Book for Girls and Boys (1851):
"Το κεφÜλι της Γοργüνας"
"Το χρυσü Üγγιγμα"
"Ο ΠαρÜδεισος των Παιδιþν"
"Τα Τρßα ΧρυσÜ ΜÞλα"
"Η θαυματουργÞ στÜμνα"
"Η Chimæra"

Απü το The Snow Image (1851):
"Η εικüνα του χιονιοý: ¸να παιδικü θαýμα"
"Το ΜεγÜλο ΠÝτρινο Πρüσωπο"
"Κεντρικüς δρüμος"
"ΜÜρκα Ethan"
"Βιογραφßα ενüς κουδουνιοý"
"Sylph Etherege"
"Οι προσκυνητÝς του Canterbury"
"ΠαλιÜ ΝÝα"
"Ο Üνθρωπος του ανÝνδοτου"
"Ο διÜβολος στο χειρüγραφο"
"Η ΗμÝρα των Ευχαριστιþν του John Inglefield"
"ΠαλιÜ Ticonderoga"
"Οι γυναßκες των νεκρþν"
"ΜικρÞ Daffydowndilly"
"ΤαγματÜρχης Molineux"

Απü το Twice-Told Tales (1851), Τüμος 2:
"Θρýλοι του Επαρχιακοý Σπιτιοý"
"Το στοιχειωμÝνο μυαλü"
"Ο θεßος του χωριοý"
"Ο φιλüδοξος επισκÝπτης"
"Τα αδελφικÜ χρüνια"
"ΝιφÜδες χιονιοý"
"Οι επτÜ αλÞτες"
"Η ΛευκÞ ΓριÜ ΥπηρÝτρια"
"Ο θησαυρüς του Peter Goldthwaite"
"Τσιπ με καλÝμι"
"Το νυφικü Shaker"
"ΝυχτερινÜ σκßτσα"
"Endicott και ο Ερυθρüς Σταυρüς"
"Η αναζÞτηση του κρßνου"
"Αποτυπþματα ποδιþν στην παραλßα"
"Το τριαντÜφυλλο του Edward Fane"
"Το τριπλü πεπρωμÝνο"

Απü το Tanglewood Tales (1853):
"Η Üκρη του δρüμου"
"Ο Μινþταυρος"
"Οι Πυγμαßοι"
"Τα δüντια του δρÜκου"
"ΠαλÜτι της Κßρκης"
"Οι σπüροι του ροδιοý"
"Το χρυσüμαλλο δÝρας"

Απü το Little Daffydowndilly, and other stories (1887):
"ΜικρÞ Daffydowndilly"
"Η περιπλÜνηση της μικρÞς ¢ννυ"
"Η εικüνα του χιονιοý"
"¸να Rill απü την αντλßα της πüλης"
"ΝτÝιβιντ Κýκνος"
"Το üραμα της κρÞνης"
"Το τριπλü πεπρωμÝνο"



Απü το Tales of the White Hills, και σκßτσα (1889):
"Το ΜεγÜλο ΠÝτρινο Πρüσωπο"
"Ο φιλüδοξος επισκÝπτης"
"Το ΜεγÜλο Carbuncle"
"Σκßτσα απü μνÞμης"
"Η επßσκεψÞ μου στο ΝιαγÜρα"
"ΠαλιÜ Ticonderoga"
"Τα αδελφικÜ χρüνια"

Απü τα ΜικρÜ ΑριστουργÞματα (1897):
"Το πεßραμα του Δρ ΧÜιντεγκερ"
"Το σημÜδι εκ γενετÞς"
"ΜÜρκα Ethan"
"ΓουÝικφιλντ"
"Ξýλινη εικüνα του Drowne"
"Ο φιλüδοξος επισκÝπτης"
"Το ΜεγÜλο ΠÝτρινο Πρüσωπο"
"Ο Γκρßζος ΠρωταθλητÞς"
Το φÜντασμα του Δρ Harris (1900)

Ποßηση
Ομιλßα στη ΣελÞνη
Το σκοτεινü πÝπλο
ΓÞινη πομπÞ
ΜορφÝς ηρþων
Πηγαßνετε στον τÜφο
Το χαμηλü και ταπεινü σπßτι μου
Ο ωκεανüς

Δοκßμια
Κεντρικüς δρüμος (1849)
A Scene from the Dolliver Romance (1864)

Ημερολüγια
"Passages from Hawthorne's Note-Books I." στο The Atlantic Monthly, 17 (99) (ΙανουÜριος, 1866)
"ΑποσπÜσματα απü τα Βιβλßα Σημειþσεων ΙΙ του Χþθορν". στο The Atlantic Monthly, 17 (100) (ΦεβρουÜριος, 1866)
"ΑποσπÜσματα απü τα Βιβλßα Σημειþσεων ΙΙΙ του Χþθορν". στο The Atlantic Monthly, 17 (101) (ΜÜρτιος, 1866)
"ΑποσπÜσματα απü τα Βιβλßα Σημειþσεων VII του Χþθορν". στο The Atlantic Monthly, 18 (105) (Ιοýλιος, 1866)
"ΑποσπÜσματα απü τα Βιβλßα Σημειþσεων VIII του Χþθορν". στο The Atlantic Monthly, 18 (106) (Αýγουστος, 1866)
"ΑποσπÜσματα απü τα ΣημειωματÜρια IX του Hawthorne." στο The Atlantic Monthly, 18 (107) (ΣεπτÝμβριος, 1866)
"Passages from Hawthorne's Note-Books X." στο The Atlantic Monthly, 18 (108) (Οκτþβριος, 1866)
"ΑποσπÜσματα απü τα Βιβλßα Σημειþσεων XI του Hawthorne". στο The Atlantic Monthly, 18 (109) (ΝοÝμβριος, 1866)
"ΑποσπÜσματα απü τα Βιβλßα Σημειþσεων XII του Hawthorne." στο The Atlantic Monthly, 18 (110) (ΔεκÝμβριος, 1866)



========================



                                       Η ΓαμÞλια ΚαμπÜνα

     ΥπÜρχει μια συγκεκριμÝνη εκκλησßα στη πüλη της ΝÝας Υüρκης, που πÜντα αντιμετþπιζα με ιδιαßτερο ενδιαφÝρον, λüγω ενüς γÜμου εκεß που τελÝστηκε, κÜτω απü πολý ιδιαßτερες συνθÞκες, στα κορßτσια της γιαγιÜς μου. ΑυτÞ η σεβÜσμια κυρßα Ýτυχε να εßναι θεατÞς της σκηνÞς κι Ýκτοτε την Ýκανε την αγαπημÝνη της αφÞγηση. Αν το οικοδüμημα που βρßσκεται τþρα στον ßδιο χþρο εßναι το ßδιο στο οποßο αναφÝρθηκε, δεν εßμαι αρκετÜ αρχαιοδßφης για να το γνωρßζω. Οýτε θα Üξιζε τον κüπο να διορθþσω τον εαυτü μου, ßσως, απü Ýνα ευχÜριστο λÜθος, διαβÜζοντας την ημερομηνßα ανÝγερσÞς του στο δισκßο πÜνω απü την πüρτα. Πρüκειται για μια μεγαλοπρεπÞ εκκλησßα, που περιβÜλλεται απü Ýναν περßβολο απü το πρÜσινο της ομορφιÜς, μÝσα στον οποßο εμφανßζονται τεφροδüχοι, κολþνες, οβελßσκοι και Üλλες μορφÝς μνημειακοý μαρμÜρου, τα αφιερþματα της ιδιωτικÞς αγÜπης Þ πιο υπÝροχα μνημεßα ιστορικÞς σκüνης. Με Ýνα τÝτοιο μÝρος, αν και η αναταραχÞ της πüλης κυλÜ κÜτω απü τον πýργο της, θα Þτανe κανεßς πρüθυμος να συνδÝσει κÜποιο θρυλικü ενδιαφÝρον.
     Ο γÜμος θα μποροýσε να θεωρηθεß ως αποτÝλεσμα ενüς πρþιμου αρραβþνα, αν και υπÞρξαν δýο ενδιÜμεσοι γÜμοι απü την πλευρÜ της κυρßας και σαρÜντα χρüνια αγαμßας απü εκεßνη του κυρßου. Στα εξÞντα πÝντε, ο κ. ¸λενγουντ Þταν Ýνας ντροπαλüς, αλλÜ üχι αρκετÜ απομονωμÝνος Üνθρωπος. εγωιστÝς, üπως üλοι οι Üνθρωποι που σκýβουν πÜνω απü τις καρδιÝς τους, αλλÜ εκδηλþνουν, σε σπÜνιες περιπτþσεις, μια φλÝβα γενναιüδωρου συναισθÞματος. Ýνας λüγιος, καθ' üλη τη διÜρκεια της ζωÞς του, αν και πÜντα νωθρüς, επειδÞ οι σπουδÝς του δεν εßχαν συγκεκριμÝνο αντικεßμενο, οýτε δημüσιου οφÝλους οýτε προσωπικÞς φιλοδοξßας. ¸νας κýριος, μεγαλüσωμος και σχολαστικÜ ευαßσθητος, αλλÜ μερικÝς φορÝς απαιτεß σημαντικÞ χαλÜρωση, για λογαριασμü του, των κοινþν κανüνων της κοινωνßας. Στην πραγματικüτητα, υπÞρχαν τüσες πολλÝς ανωμαλßες στον χαρακτÞρα του και, αν και συρρικνþθηκε με αρρωστημÝνη ευαισθησßα απü τη δημüσια ειδοποßηση, Þταν ο θÜνατüς του τüσο συχνÜ να γßνει το θÝμα της ημÝρας, απü κÜποια Üγρια εκκεντρικüτητα συμπεριφορÜς, που οι Üνθρωποι Ýψαχναν τη γενεαλογßα του για μια κληρονομικÞ κηλßδα παραφροσýνης. ΑλλÜ δεν υπÞρχε ανÜγκη για αυτü. Τα καπρßτσια του εßχαν την προÝλευσÞ τους σε Ýνα μυαλü που δεν εßχε την υποστÞριξη ενüς συναρπαστικοý σκοποý και σε συναισθÞματα που λυμαßνονταν τον εαυτü τους, λüγω Ýλλειψης Üλλης τροφÞς. Αν Þταν τρελüς, Þταν η συνÝπεια, και üχι η αιτßα, μιας Üσκοπης και αποτυχημÝνης ζωÞς.
     Η χÞρα Þτανε τüσο πλÞρης αντßθεση με τον τρßτο γαμπρü της, σε κÜθε πρÜγμα εκτüς απü την ηλικßα, üσο μπορεß κÜλλιστα να συλληφθεß. ΑναγκασμÝνη να παραιτηθεß απü τον πρþτο της αρραβþνα, εßχε ενωθεß με Ýναν Üντρα δýο ετþν για τα δικÜ της χρüνια, με τον οποßο Ýγινε υποδειγματικÞ σýζυγος και μÝχρι το θÜνατü του Ýμεινε στην κατοχÞ μιας υπÝροχης περιουσßας. ¸νας νüτιος κýριος αρκετÜ νεüτερος απü τον εαυτü της, πÝτυχε στο χÝρι της και την μετÝφερε στο ΤσÜρλεστον, üπου, μετÜ απü πολλÜ Üβολα χρüνια, βρÝθηκε και πÜλι χÞρα. Θα Þταν μοναδικü, αν κÜποια ασυνÞθιστη λεπτüτητα συναισθÞματος εßχε επιβιþσει μÝσα απü μια τÝτοια ζωÞ üπως αυτÞ της κυρßας Dabney. Δεν μποροýσε παρÜ να συντριβεß και να σκοτωθεß απü την πρþιμη απογοÞτευσÞ της, το ψυχρü καθÞκον του πρþτου γÜμου της, την εξÜρθρωση των αρχþν της καρδιÜς, συνεπεßα μιας δεýτερης Ýνωσης, και την αγÝνεια του νüτιου συζýγου της, που αναπüφευκτα την εßχε οδηγÞσει να συνδÝσει την ιδÝα του θανÜτου του με εκεßνη της ÜνεσÞς της. Για να εßμαι σýντομος, Þταν αυτÞ η σοφüτερη, αλλÜ πιο üμορφη ποικιλßα γυναικþν, μια φιλüσοφος, που κουβαλοýσε τα προβλÞματα της καρδιÜς με αταραξßα, απαλλÜσσοντας απü üλα üσα θα Ýπρεπε να Þταν η ευτυχßα της και κÜνοντας το καλýτερο απü ü,τι εßχε απομεßνει. ΣοφÞ στα περισσüτερα θÝματα, η χÞρα Þταν ßσως η πιο συμπαθÞς, για τη μοναδικÞ αδυναμßα που την Ýκανε γελοßα. ¼ντας Üτεκνη, δεν μποροýσε να παραμεßνει üμορφη μÝσω πληρεξουσßου, στο πρüσωπο μιας κüρης. Γι' αυτü αρνÞθηκε να γερÜσει και να γßνει Üσχημη, με κÜθε σκÝψη. ΠÜλεψε με τον Χρüνο και κρÜτησε γερÜ τα τριαντÜφυλλÜ της παρÜ αυτüν, μÝχρι που ο σεβÜσμιος κλÝφτης φÜνηκε να Ýχει παραιτηθεß απü τα λÜφυρα, καθþς δεν Üξιζε τον κüπο να τα αποκτÞσει.
     Ο επικεßμενος γÜμος αυτÞς της γυναßκας του κüσμου, με Ýνα τüσο απüκοσμο Üνδρα üπως ο κýριος Ellenwood, ανακοινþθηκε λßγο μετÜ την επιστροφÞ της κυρßας Dabney στη γενÝτειρÜ της. Επιφανειακοß παρατηρητÝς, και βαθýτεροι, φÜνηκαν να συμφωνοýν, υποθÝτοντας üτι η κυρßα δεν πρÝπει να εßχε αναλÜβει ανενεργü ρüλο, στη διευθÝτηση της υπüθεσης. υπÞρχαν σκÝψεις σκοπιμüτητας, τις οποßες θα Þταν πολý πιο πιθανü να εκτιμÞσει απü τον κ. Ellenwood. Και υπÞρχε μüνο το απατηλü φÜντασμα του συναισθÞματος και του ρομαντισμοý, σε αυτÞ την καθυστερημÝνη Ýνωση δýο πρþιμων εραστþν, που μερικÝς φορÝς γελοιοποιεß μια γυναßκα, η οποßα Ýχει χÜσει τα αληθινÜ της συναισθÞματα ανÜμεσα στα ατυχÞματα της ζωÞς. Το μüνο που αποροýσε Þταν πþς ο κýριος, με την Ýλλειψη κοσμικÞς σοφßας και την αγωνιþδη συνεßδηση της γελοιοποßησης, θα μποροýσε να παρακινηθεß να πÜρει Ýνα μÝτρο, ταυτüχρονα τüσο συνετü και τüσο γελοßο. ΑλλÜ ενþ οι Üνθρωποι μιλοýσαν, η ημÝρα του γÜμου Ýφτασε. Η τελετÞ Ýπρεπε να τελεßται σýμφωνα με τους επισκοπικοýς τýπους, και σε ανοιχτü ναü, με Ýνα βαθμü δημοσιüτητας που προσÝλκυε πολλοýς θεατÝς, οι οποßοι καταλÜμβαναν τα μπροστινÜ καθßσματα των στοþν και τα στασßδια κοντÜ στο βωμü και κατÜ μÞκος του μεγÜλου κλßτους. Εßχε κανονιστεß, Þ ßσως Þταν Ýθιμο της ημÝρας, τα μÝρη να πηγαßνουν χωριστÜ στην εκκλησßα. ΚατÜ κÜποιο ατýχημα, ο γαμπρüς Þταν λßγο λιγüτερο ακριβÞς απü τη χÞρα και τους νυφικοýς συνοδοýς της. Με την Üφιξη του οποßου, μετÜ απü αυτüν τον κουραστικü, αλλÜ απαραßτητο πρüλογο, μποροýμε να ποýμε üτι αρχßζει η δρÜση της ιστορßας μας.
     Ακοýστηκαν οι αδÝξιοι τροχοß αρκετþν παλιομοδßτικων αμαξþν και οι κýριοι και οι κυρßες, που αποτελοýσαν το νυφικü πÜρτι, πÝρασαν την πüρτα της εκκλησßας, με το ξαφνικü και χαροýμενο αποτÝλεσμα μιας Ýκρηξης ηλιοφÜνειας. Ολüκληρη η ομÜδα, εκτüς απü την κýρια φιγοýρα, αποτελοýνταν απü νεολαßα και ευθυμßα. Καθþς ανÝβαιναν στο πλατý κλßτος, ενþ τα στασßδια και οι κολþνες φαßνονταν να φωτßζονται εκατÝρωθεν, τα βÞματÜ τους Þταν τüσο ζωηρÜ σαν να μπÝρδευαν την εκκλησßα με αßθουσα χοροý και Þταν Ýτοιμα να χορÝψουν χÝρι-χÝρι με το βωμü. Τüσο λαμπρü Þταν το θÝαμα, που λßγοι πρüσεξαν Ýνα μοναδικü φαινüμενο που εßχε σημαδÝψει την εßσοδü του. Τη στιγμÞ που το πüδι της νýφης Üγγιξε το κατþφλι, η καμπÜνα κοýνησε δυνατÜ στον πýργο απü πÜνω της και Ýστειλε τη βαθýτερη καμπÜνα της. Οι δονÞσεις Ýσβησαν και επÝστρεψαν, με παρατεταμÝνη επισημüτητα, καθþς εισÞλθε στο σþμα της εκκλησßας.
 -"Καλü παρÜδεισο! Τι οιωνüς", ψιθýρισε μια νεαρÞ κοπÝλα στον εραστÞ της.
 - "Προς τιμÞ μου", απÜντησε ο κýριος, "πιστεýω üτι η καμπÜνα Ýχει το καλü γοýστο να χτυπÜ μüνη της. Τι σχÝση Ýχει με τους γÜμους; Αν εσý, αγαπημÝνη Τζοýλια, πλησßαζες στο βωμü, η καμπÜνα θα χτυποýσε το πιο χαροýμενο βουητü της. ¸χει μüνο μια κηδεßα γι' αυτÞν".
     Η νýφη, και το μεγαλýτερο μÝρος της συντροφιÜς της, Þτανε πολý απασχολημÝνη με τη φασαρßα της εισüδου, για να ακοýσει το πρþτο χτýπημα της καμπÜνας, Þ τουλÜχιστον για να αναλογιστεß τη μοναδικüτητα ενüς τÝτοιου καλωσορßσματος στο βωμü. Ως εκ τοýτου, συνÝχισαν να προοδεýουν, με αμεßωτη ευθυμßα. Τα πανÝμορφα φορÝματα της εποχÞς, τα πορφυρÜ βελοýδινα παλτÜ, τα χρυσÜ δαντελωτÜ καπÝλα, τα στεφÜνια, το μετÜξι, το σατÝν, το μπροκÜρ και το κÝντημα, οι πüρπες, τα καλÜμια και τα σπαθιÜ, üλα επιδεικνýονταν με τον καλýτερο τρüπο σε Üτομα κατÜλληλα για τÝτοια φινÝτσα, Ýκαναν την ομÜδα να μοιÜζει περισσüτερο με μια φωτεινÞ Ýγχρωμη εικüνα, παρÜ με οτιδÞποτε πραγματικü. ΑλλÜ με ποια διαστροφÞ του γοýστου, ο καλλιτÝχνης εßχε παρουσιÜσει την κýρια φιγοýρα του ως τüσο ζαρωμÝνη και σÜπια, ενþ παρüλα αυτÜ την εßχε στολßσει με την πιο λαμπρÞ λαμπρüτητα ενδυμασßας, σαν η πιο üμορφη κοπÝλα να εßχε ξαφνικÜ μαραθεß στην ηλικßα και να εßχε γßνει ηθικü δßδαγμα για την üμορφη γýρω της! ΠÞγαν, üμως, και εßχαν λÜμψει κατÜ μÞκος περßπου του ενüς τρßτου του διαδρüμου, üταν Ýνα Üλλο χτýπημα της καμπÜνας φÜνηκε να γεμßζει την εκκλησßα με μια ορατÞ κατÞφεια, θαμπþνοντας και επισκιÜζοντας το φωτεινü θÝαμα, μÝχρι που Ýλαμψε ξανÜ σαν απü ομßχλη.
     ΑυτÞ τη φορÜ το πÜρτι αμφιταλαντεýτηκε, σταμÜτησε και μαζεýτηκε πιο κοντÜ, ενþ μια μικρÞ κραυγÞ ακοýστηκε απü μερικÝς απü τις κυρßες, και Ýνας μπερδεμÝνος ψßθυρος μεταξý των κυρßων. ¸τσι, πετþντας πÝρα δþθε, θα μποροýσαν να συγκριθοýν φανταστικÜ με Ýνα υπÝροχο μπουκÝτο λουλουδιþν, που ξαφνικÜ ταρακουνÞθηκε απü μια ριπÞ ανÝμου, η οποßα απειλοýσε να σκορπßσει τα φýλλα ενüς παλιοý, καφÝ, μαραμÝνου τριαντÜφυλλου, στον ßδιο μßσχο με δýο δροσερÜ μπουμποýκια. Αυτü εßναι το Ýμβλημα της χÞρας ανÜμεσα στις ωραßες νεαρÝς παρÜνυμφους της. ΑλλÜ ο ηρωισμüς της Þταν αξιοθαýμαστος. Εßχε ξεκινÞσει με Ýνα ασυγκρÜτητο ρßγος, σαν το χτýπημα του κουδουνιοý να εßχε πÝσει κατευθεßαν στην καρδιÜ της. Στη συνÝχεια, αναρρþνοντας, ενþ οι συνοδοß της Þταν ακüμα απογοητευμÝνοι, πÞρε το προβÜδισμα και βημÜτισε Þρεμα στο διÜδρομο. Η καμπÜνα συνÝχισε να ταλαντεýεται, να χτυπÜ και να δονεßται, με την ßδια θλιβερÞ κανονικüτητα, üπως üταν Ýνα πτþμα βρßσκεται καθ' οδüν προς τον τÜφο.
 -"Οι νεαροß φßλοι μου εδþ Ýχουν τα νεýρα τους λßγο ταραγμÝνα", εßπε η χÞρα, χαμογελþντας, στον κληρικü στην Αγßα ΤρÜπεζα. "ΑλλÜ τüσοι πολλοß γÜμοι εγκαινιÜστηκαν με το πιο χαροýμενο χτýπημα των κουδουνιþν, και üμως εξελßχθηκαν δυστυχþς, που θα ελπßζω για καλýτερη τýχη κÜτω απü τüσο διαφορετικοýς οιωνοýς".
 -"Κυρßα", απÜντησε ο πρýτανης, με μεγÜλη αμηχανßα, "αυτü το παρÜξενο περιστατικü μου φÝρνει στο μυαλü Ýνα γαμÞλιο κÞρυγμα του διÜσημου επισκüπου Taylor, üπου αναμιγνýει τüσες πολλÝς σκÝψεις θνητüτητας και μελλοντικþν δεινþν, þστε, για να μιλÞσουμε κÜπως σýμφωνα με το δικü του πλοýσιο στυλ, φαßνεται να κρεμÜει τον νυφικü θÜλαμο στα μαýρα και να κüβει το γαμÞλιο Ýνδυμα απü Ýνα φÝρετρο. Και Þταν συνÞθεια των διαφορετικþν εθνþν να εμφυσοýν κÜτι θλßψης στις γαμÞλιες τελετÝς τους. ¸τσι, να Ýχουμε κατÜ νου τον θÜνατο, ενþ συνÜπτουμε αυτüν τον αρραβþνα που εßναι η κýρια υπüθεση της ζωÞς. ¸τσι μποροýμε να αντλÞσουμε Ýνα θλιβερü αλλÜ επωφελÝς ηθικü δßδαγμα απü αυτÞ τη νεκρικÞ καμπÜνα".
     ΑλλÜ, αν κι ο κληρικüς θα μποροýσε να εßχε δþσει στο ηθικü του ακüμη πιο Ýντονο σημεßο, δεν παρÝλειψε να στεßλει Ýναν υπÜλληλο για να ερευνÞσει το μυστÞριο και να σταματÞσει αυτοýς τους Þχους, τüσο θλιβερÜ κατÜλληλους για Ýναν τÝτοιο γÜμο. ΠÝρασε Ýνας σýντομος χþρος, κατÜ τη διÜρκεια του οποßου η σιωπÞ Ýσπασε μüνο απü ψιθýρους και μερικοýς καταπιεσμÝνους τßτλους, μεταξý του γαμÞλιου πÜρτι και των θεατþν, οι οποßοι, μετÜ το πρþτο σοκ, Þταν διατεθειμÝνοι να αντλÞσουν μια κακοπροαßρετη ευθυμßα απü την υπüθεση. Οι νÝοι Ýχουν λιγüτερη ελεημοσýνη για τους ηλικιωμÝνους, απü τους ηλικιωμÝνους για εκεßνους της νεολαßας. Το βλÝμμα της χÞρας παρατηρÞθηκε να περιπλανιÝται, για μια στιγμÞ, προς Ýνα παρÜθυρο της εκκλησßας, σαν να Ýψαχνε για το φθαρμÝνο μÜρμαρο που εßχε αφιερþσει στον πρþτο σýζυγü της. Τüτε τα βλÝφαρÜ της Ýπεσαν πÜνω απü τις ξεθωριασμÝνες σφαßρες τους και οι σκÝψεις της τραβÞχτηκαν ακαταμÜχητα σε Ýναν Üλλο τÜφο. Δýο θαμμÝνοι Üντρες, με φωνÞ στο αυτß και κραυγÞ απü μακριÜ, την καλοýσαν να ξαπλþσει δßπλα τους. ºσως, με στιγμιαßα αλÞθεια συναισθÞματος, σκÝφτηκε πüσο πιο ευτυχισμÝνη Þταν η μοßρα της, αν, μετÜ απü χρüνια ευδαιμονßας, η καμπÜνα χτυποýσε τþρα για την κηδεßα της, και την ακολουθοýσε στον τÜφο η παλιÜ στοργÞ του πρþτου εραστÞ της, του μακροχρüνιου συζýγου της. ΑλλÜ γιατß εßχε επιστρÝψει σε αυτüν, üταν οι κρýες καρδιÝς τους συρρικνþθηκαν η μßα απü την αγκαλιÜ της Üλλης;
     Ακüμα η καμπÜνα του θανÜτου χτυποýσε τüσο πÝνθιμα, που ο Þλιος φαινüταν να σβÞνει στον αÝρα. ¸νας ψßθυρος, που μεταδüθηκε απü εκεßνους που στÝκονταν πιο κοντÜ στα παρÜθυρα, τþρα απλþθηκε μÝσα απü την εκκλησßα. Μια νεκροφüρα, με Ýνα τρÝνο με πολλÜ ποýλμαν, σÝρνεται κατÜ μÞκος του δρüμου, μεταφÝροντας κÜποιον νεκρü στο προαýλιο της εκκλησßας, ενþ η νýφη περßμενε Ýναν ζωντανü στο βωμü. ΑμÝσως μετÜ, τα βÞματα του γαμπροý και των φßλων του ακοýστηκαν στην πüρτα. Η χÞρα κοßταξε κÜτω στο διÜδρομο και Ýσφιξε το χÝρι μιας απü τις παρÜνυμφους της στο οστεþδες χÝρι της, με τÝτοια ασυνεßδητη βßα, που το ωραßο κορßτσι Ýτρεμε.
 -"Με τρομÜζεις, αγαπητÞ μου κυρßα!" φþναξε. "Για üνομα του Θεοý, τι συμβαßνει";
 -"Τßποτα, αγαπητÞ μου, τßποτα", εßπε η χÞρα. Τüτε, ψιθυρßζοντας κοντÜ στο αυτß της,"ΥπÜρχει μια ανüητη φαντασßωση, απü την οποßα δεν μπορþ να απαλλαγþ. ΠεριμÝνω τον γαμπρü μου να Ýρθει στην εκκλησßα, με τους δýο πρþτους συζýγους μου για γαμπροýς"!
 -"Κοßτα, κοßτα!" φþναξε η παρÜνυμφος. "Τι υπÜρχει εδþ; Η κηδεßα"!
     Καθþς μιλοýσε, μια σκοτεινÞ πομπÞ μπÞκε στην εκκλησßα. Πρþτα Þρθε Ýνας γÝρος Üνδρας και μια ηλικιωμÝνη γυναßκα, σαν επικεφαλÞς πενθοýντες σε μια κηδεßα, ντυμÝνοι απü το κεφÜλι μÝχρι τα πüδια με το πιο βαθý μαýρο, üλα εκτüς απü τα χλωμÜ χαρακτηριστικÜ τους και τα ιερÜ μαλλιÜ τους. Στηρßζεται σε Ýνα ραβδß και στηρßζει την ετοιμüρροπη μορφÞ της με το Üνευρο χÝρι του. Πßσω, εμφανßστηκε Ýνα Üλλο κι Ýνα Üλλο ζευγÜρι, τüσο γερασμÝνο, τüσο μαýρο και πÝνθιμο üσο το πρþτο. Καθþς πλησßαζαν, η χÞρα αναγνþρισε σε κÜθε πρüσωπο κÜποιο χαρακτηριστικü πρþην φßλων, ξεχασμÝνων απü καιρü, αλλÜ τþρα επιστρÝφοντας, σαν απü παλιοýς τÜφους, για να την προειδοποιÞσει να ετοιμÜσει Ýνα σÜβανο. Þ, με σκοπü σχεδüν εξßσου ανεπιθýμητο, να επιδεßξουν τις ρυτßδες και την αναπηρßα τους και να τη διεκδικÞσουν ως σýντροφü τους με τα σημÜδια της δικÞς της φθορÜς. ΠολλÝς χαροýμενες νýχτες εßχε χορÝψει μαζß τους, στα νιÜτα. Και τþρα, σε Üχαρη ηλικßα, Ýνιωσε üτι κÜποιος μαραμÝνος σýντροφος Ýπρεπε να ζητÞσει το χÝρι της και üλοι να ενωθοýν, σε Ýνα χορü θανÜτου, με τη μουσικÞ της νεκρικÞς καμπÜνας.
     Ενþ αυτοß οι ηλικιωμÝνοι πενθοýντες περνοýσαν απü το διÜδρομο, παρατηρÞθηκε üτι, απü στασßδι σε στασßδι, οι θεατÝς ανατρßχιαζαν απü ασυγκρÜτητο δÝος, καθþς κÜποιο αντικεßμενο, που μÝχρι τüτε Ýκρυβαν οι φιγοýρες που μεσολÜβησαν, Þτανε γεμÜτο θÝαμα. Πολλοß στρÝψανε τα πρüσωπÜ τους. Üλλοι κρÜτησαν Ýνα σταθερü κι Üκαμπτο βλÝμμα. Κι Ýνα νεαρü κορßτσι γÝλασε υστερικÜ και λιποθýμησε με το γÝλιο στα χεßλη της. ¼ταν η φασματικÞ πομπÞ πλησßαζε το βωμü, κÜθε ζευγÜρι χωρßστηκε και σιγÜ-σιγÜ απÝκλινε, þσπου, στο κÝντρο, εμφανßστηκε μια μορφÞ, που εßχε επÜξια εισαχθεß με üλη αυτÞ τη ζοφερÞ μεγαλοπρÝπεια, τη χαριστικÞ βολÞ και τη κηδεßα. ¹ταν ο γαμπρüς στο σÜβανü του!
     ΚανÝν Ýνδυμα εκτüς απü κεßνο του τÜφου δεν θα μποροýσε να ταιριÜζει σε μια τÝτοια επιθανÜτια üψη. Τα μÜτια, πρÜγματι, εßχαν την Üγρια λÜμψη ενüς επιτýμβιου λυχναριοý. ¼λα τ' Üλλα Þτανε στερεωμÝνα στην αυστηρÞ ηρεμßα που φοροýν οι γÝροι στο φÝρετρο. Το πτþμα στεκüταν ακßνητο, αλλÜ απευθυνüταν στη χÞρα με τüνους που Ýμοιαζαν να λιþνουν στο χτýπημα του κουδουνιοý, που 'πεφτε βαριÜ στον αÝρα ενþ μιλοýσε.
 -"¸λα, νýφη μου!" εßπαν εκεßνα τα χλωμÜ χεßλη, "Η νεκροφüρα εßναι Ýτοιμη. Ο σÝξτον στÝκεται και μας περιμÝνει στην πüρτα του τÜφου. Ας παντρευτοýμε. και μετÜ στα φÝρετρα μας"!
     Πþς θα αναπαρασταθεß η φρßκη της χÞρας! Της Ýδωσε τη φρßκη της νýφης ενüς νεκροý. Οι νεαροß φßλοι της στÝκονταν χþρια, ανατριχιÜζοντας απü τους πενθοýντες, τον τυλιγμÝνο γαμπρü και τον εαυτü της. Η üλη σκηνÞ εξÝφραζε, με τις πιο δυνατÝς εικüνες, τον μÜταιο αγþνα των επιχρυσωμÝνων ματαιοδοξιþν αυτοý του κüσμου, σε αντßθεση με την ηλικßα, την αναπηρßα, τη θλßψη και το θÜνατο. Η Ýντρομη σιωπÞ Ýσπασε πρþτα απü τον κληρικü.
 -"Κýριε Ellenwood", εßπε καθησυχαστικÜ, αλλÜ με κÜποια εξουσßα, "δεν εßστε καλÜ. Ο νους σας Ýχει ταρακουνηθεß απü τις ασυνÞθιστες συνθÞκες στις οποßες βρßσκεστε. Η τελετÞ πρÝπει να αναβληθεß. Ως παλιüς φßλος, επιτρÝψτε μου να σας ικετεýσω να επιστρÝψετε στο σπßτι".
 -"Σπßτι! Ναι; ΑλλÜ üχι χωρßς τη νýφη μου", απÜντησε κεßνος, με την ßδια κοýφια προφορÜ. "Θεωρεßτε αυτÞ την κοροúδßα. ßσως τρÝλα. Αν εßχα βÜψει το γερασμÝνο και σπασμÝνο σκελετü μου με κüκκινο και κÝντημα -αν εßχα αναγκÜσει τα μαραμÝνα χεßλη μου να χαμογελÜσουν στη νεκρÞ καρδιÜ μου- αυτü μπορεß να Þταν κοροúδßα Þ τρÝλα. ΑλλÜ τþρα, ας δηλþσουν μικροß και μεγÜλοι, ποιος απü εμÜς Þρθε εδþ χωρßς γαμÞλιο Ýνδυμα, ο γαμπρüς Þ η νýφη"!
     Προχþρησε μπρος με ρυθμü φÜντασμα και στÜθηκε δßπλα στη χÞρα, αντιπαραβÜλλοντας τη τρομερÞ απλüτητα του σÜβανοý του με τη λÜμψη και τη λÜμψη με την οποßα εßχε παραταχθεß για αυτÞ τη δυστυχισμÝνη σκηνÞ. ΚανÝνας, που τους εßδε, δεν μποροýσε να αρνηθεß την τρομερÞ δýναμη της ηθικÞς που η διαταραγμÝνη διÜνοιÜ του εßχε επινοÞσει να αντλÞσει.
 -"Σκληρü! ΣκληρÞ!" αναστÝναξε η συντετριμμÝνη νýφη.
 -"Σκληρüς;" επανÝλαβε. Στη συνÝχεια, χÜνοντας την επιθανÜτια ψυχραιμßα του σε μια Üγρια πικρßα, "ΟυρÜνιε κριτÞ, ποιος απü εμÜς υπÞρξε σκληρüς με τον Üλλο! Στα νιÜτα μου, μου στÝρησες την ευτυχßα μου, τις ελπßδες μου, τους στüχους μου. Αφαßρεσες üλη την ουσßα της ζωÞς μου και την Ýκανες üνειρο, χωρßς πραγματικüτητα αρκετÞ οýτε καν για να θρηνÞσω -με μüνο μια διÜχυτη κατÞφεια, που μÝσα της περπατοýσα κουρασμÝνος και δεν νοιαζüμουν για το ποý. ΑλλÜ μετÜ απü σαρÜντα χρüνια, üταν Ýχτισα τον τÜφο μου και δεν θα παραιτοýμην απ' τη σκÝψη να αναπαυθþ εκεß -üχι, üχι για τÝτοια ζωÞ üπως κÜποτε φανταζüμασταν- με καλεßτε στο βωμü. Στη κÜλεσÞ σας εßμαι εδþ. ΑλλÜ Üλλοι σýζυγοι Ýχουν απολαýσει τα νιÜτα σας, την ομορφιÜ σας, τη ζεστασιÜ της καρδιÜς σας και üλα αυτÜ που θα μποροýσαν να ονομαστοýν ζωÞ σας. Τι υπÜρχει για μÝνα εκτüς απü τη φθορÜ και το θÜνατü σου; Και γι' αυτü πρüσταξα αυτοýς τους φßλους κηδεßας, και μßλησα για το βαθýτερο χτýπημα του σÝξτον, και Ýρχομαι, μÝσα στο σÜβανü μου, να σας παντρευτþ, üπως με μια νεκρþσιμη ακολουθßα, þστε να ενþσουμε τα χÝρια μας στην πüρτα του τÜφου και να μποýμε μαζß σε αυτüν".
     Δεν Þταν φρενßτιδα. Δεν Þταν μüνο η μÝθη του δυνατοý συναισθÞματος, σε μια καρδιÜ ασυνÞθιστη σε αυτü, που τþρα σφυρηλατÞθηκε πÜνω στη νýφη. Το αυστηρü μÜθημα της ημÝρας εßχε κÜνει τη δουλειÜ του. Η κοσμικüτητÜ της εßχε χαθεß. ¢ρπαξε το χÝρι του γαμπροý.
 -"Ναι!" φþναξε. "Ας παντρευτοýμε, ακüμη και στη πüρτα του τÜφου! Η ζωÞ μου Ýχει χαθεß μÝσα στη ματαιοδοξßα και το κενü. ΑλλÜ στο τÝλος της, υπÜρχει Ýνα αληθινü συναßσθημα. Με Ýκανε αυτü που Þμουν στα νιÜτα. Με κÜνει Üξιο για σÝνα. Ο χρüνος δεν υπÜρχει πια και για τους δυο μας. Ας παντρευτοýμε για την αιωνιüτητα"!
     Με μακρý και βαθý σεβασμü, ο γαμπρüς τη κοßταξε στα μÜτια, ενþ Ýνα δÜκρυ μαζευüταν στο δικü του. Πüσο παρÜξενη εßναι αυτÞ η ανÜβλυση ανθρþπινου συναισθÞματος απü την παγωμÝνη αγκαλιÜ ενüς πτþματος! Σκοýπισε το δÜκρυ, ακüμα και με το σÜβανü του.
 -"ΑγαπημÝνη της νιüτης μου", εßπε, "υπÞρξα Üγριος. Η απελπισßα ολüκληρης της ζωÞς μου εßχε επιστρÝψει αμÝσως και με εßχε τρελÜνει. Συγχωρþ; και να συγχωρεθεß. Ναι; Εßναι βρÜδυ μαζß μας τþρα. Και δεν Ýχουμε πραγματοποιÞσει κανÝνα απü τα πρωινÜ μας üνειρα ευτυχßας. ΑλλÜ ας ενþσουμε τα χÝρια μας μπροστÜ στο θυσιαστÞριο, ως εραστÝς, τους οποßους οι αντßξοες συνθÞκες Ýχουν χωρßσει απü τη ζωÞ, αλλÜ που συναντιοýνται ξανÜ καθþς την αφÞνουν, και βρßσκουν τη γÞινη στοργÞ τους να μετατρÝπεται σε κÜτι ιερü üπως η θρησκεßα. Και τι εßναι ο Χρüνος, στους παντρεμÝνους της Αιωνιüτητας";
     ΑνÜμεσα στα δÜκρυα πολλþν κι Ýνα κýμα εξυψωμÝνου αισθÞματος, σε κεßνους που αισθÜνθηκαν σωστÜ, επισημοποιÞθηκε η Ýνωση δýο αθÜνατων ψυχþν. Το τρÝνο των μαραμÝνων πενθοýντων, ο ιερüς γαμπρüς στο σÜβανü του, τα χλωμÜ χαρακτηριστικÜ της ηλικιωμÝνης νýφης και η καμπÜνα του θανÜτου που χτυποýσε σε üλο το σýνολο, μÝχρι που η βαθιÜ φωνÞ της νßκησε τα λüγια του γÜμου, üλα σημÜδεψαν την κηδεßα των επßγειων ελπßδων. ΑλλÜ καθþς προχωροýσε η τελετÞ, το üργανο, σαν να συγκινÞθηκε απü τη συμπÜθεια αυτÞς της εντυπωσιακÞς σκηνÞς, ξεχýθηκε Ýνας ýμνος, πρþτα αναμειγνýοντας με τη θλιβερÞ καμπÜνα, στη συνÝχεια ανεβαßνοντας σε μια υψηλüτερη Ýνταση, μÝχρι που η ψυχÞ κοßταξε κÜτω τη θλßψη της.
     Κι üταν τελεßωσε η φοβερÞ ιεροτελεστßα, και με κρýο χÝρι σε κρýο χÝρι, οι ΠαντρεμÝνοι της Αιωνιüτητας αποσýρθηκαν, ο κατανυκτικüς θρßαμβος του οργÜνου Ýπνιξε τη ΓαμÞλια ΚαμπÜνα.
___________________________-

                        Η ΠεριπλÜνηση Της ΜικρÞς ¢ννυ

Ντινγκ-ντονγκ! Ντινγκ-ντονγκ! Ντινγκ-ντονγκ!
     Ο αστυνüμος Ýχει χτυπÞσει το κουδοýνι του, σε μια μακρυνÞ γωνιÜ κι η μικρÞ ¢ννυ στÝκεται στα κατþφλια του πατÝρα της, προσπαθþντας να ακοýσει τι λÝει ο Üντρας με τη δυνατÞ φωνÞ. ΕπιτρÝψτε μου να ακοýσω κι εγþ. Ω! ΛÝει στους ανθρþπους üτι Ýνας ελÝφαντας, Ýνα λιοντÜρι, μια βασιλικÞ τßγρη, Ýνα Üλογο με κÝρατα κι Üλλα παρÜξενα θηρßα απü ξÝνες χþρες Ýχουν Ýρθει στη πüλη και θα δεχτοýν üλους τους επισκÝπτες που επιλÝγουν να τους περιμÝνουν. ºσως η μικρÞ ¢ννυ θα Þθελε να πÜει. Ναι; και μπορþ να δω üτι το üμορφο παιδß εßναι κουρασμÝνο απü αυτüν τον φαρδý και ευχÜριστο δρüμο, με τα πρÜσινα δÝντρα να πετοýν τη σκιÜ τους στον Þσυχο Þλιο, και τα πεζοδρüμια και τα πεζοδρüμια üλα τüσο καθαρÜ σαν η υπηρÝτρια να τα εßχε μüλις σκουπßσει με τη σκοýπα της. Νιþθει αυτÞ την παρüρμηση να πÜει μακρυÜ -αυτÞ τη λαχτÜρα για το μυστÞριο του μεγÜλου κüσμου – που πολλÜ παιδιÜ αισθÜνονται και που Ýνιωσα εγþ στην παιδικÞ μου ηλικßα. Η μικρÞ ¢ννυ θα κÜνει μια βüλτα μαζß μου. ΒλÝπω! Το μüνο που κÜνω εßναι να απλþνω το χÝρι μου και, σαν Ýνα φωτεινü πουλß στον ηλιüλουστο αÝρα, με το μπλε μεταξωτü πÝδι της να φτερουγßζει προς τα πÜνω απü τα λευκÜ παντελüνια της, Ýρχεται δεμÝνη στις μýτες των ποδιþν απÝναντι απü το δρüμο.
     ΦτιÜξε τις καστανÝς μποýκλες σου, ¢ννυ. Κι επßτρεψÝ μου να κλεßσω το καπü και θα ξεκινÞσουμε! Τι παρÜξενο ζευγÜρι να κÜνουν τις βüλτες τους μαζß! ΠερπατÜ κανεßς με μαýρη ενδυμασßα, με μετρημÝνο βÞμα και βαρý φρýδι, και τα στοχαστικÜ μÜτια του σκυμμÝνα, ενþ το χαρωπü κοριτσÜκι σκοντÜφτει ελαφρÜ, σαν να αναγκÜστηκε να κρατÞσει το χÝρι μου, για να μην χορÝψουν τα πüδια της μακριÜ απü τη γη. Ωστüσο, υπÜρχει συμπÜθεια μεταξý μας. Αν υπερηφανεýομαι για κÜτι, εßναι επειδÞ Ýχω Ýνα χαμüγελο που αγαποýν τα παιδιÜ. και, απü την Üλλη πλευρÜ, υπÜρχουν λßγες ενÞλικες κυρßες που θα μποροýσαν να με δελεÜσουν απü την πλευρÜ της μικρÞς ¢ννυ. Γιατß χαßρομαι να αφÞνω το νου μου χÝρι-χÝρι με το νου ενüς αναμÜρτητου παιδιοý. ¸λα, λοιπüν, ¢ννυ. ΑλλÜ αν ηθικολογþ καθþς προχωρÜμε, μην με ακοýτε. ΚοιτÜξτε μüνο για εσÜς και να εßστε χαροýμενοι!
     Τþρα γυρßζουμε τη γωνßα. Εδþ υπÜρχουν αμυχÝς με δýο Üλογα και Üμαξες με τÝσσερα, που βροντοýν για να συναντηθοýν μεταξý τους, και φορτηγÜ και κÜρα που κινοýνται με πιο αργü ρυθμü, φορτωμÝνα βαριÜ με βαρÝλια απü τις αποβÜθρες, και εδþ εßναι κροταλιστικÝς συναυλßες, οι οποßες ßσως θα σπÜσουν σε κομμÜτια μπροστÜ στα μÜτια μας. ΜÝχρι στιγμÞς, επßσης, Ýρχεται Ýνας Üνδρας που ποδοπατÜ Ýνα καροτσÜκι κατÜ μÞκος του πεζοδρομßου. Δεν φοβÜται η μικρÞ ¢ννυ μια τÝτοια αναταραχÞ; ¼χι; Δεν συρρικνþνεται καν στο πλευρü μου, αλλÜ μεταδßδει με ατρüμητη αυτοπεποßθηση, Ýνα ευτυχισμÝνο παιδß ανÜμεσα σε Ýνα μεγÜλο πλÞθος μεγÜλων, που αποδßδουν την ßδια ευλÜβεια στη βρεφικÞ της ηλικßα, üπως θα Ýκαναν μÝχρι τα βαθιÜ γερÜματα. Κανεßς δεν την ταρακουνÜει. üλοι κÜνουν στην Üκρη για να κÜνουν χþρο για τη μικρÞ ¢ννυ. Και το πιο μοναδικü, φαßνεται να Ýχει επßγνωση της αξßωσÞς της για τÝτοιο σεβασμü. Τþρα τα μÜτια της φωτßζονται απü ευχαρßστηση! ¸νας πλανüδιος μουσικüς Ýχει καθßσει στα σκαλιÜ της εκκλησßας και ξεχειλßζει τις εντÜσεις του στην πολυσýχναστη πüλη, μια μελωδßα που Ýχει ξεστρατßσει ανÜμεσα στον αλÞτη των βημÜτων, το βουητü των φωνþν και τον πüλεμο των τροχþν που περνοýν. Ποιος προσÝχει τον φτωχü οργανοσυλλÝκτη; Κανεßς εκτüς απü μÝνα και τη μικρÞ ¢ννυ, που τα πüδια αρχßζουν να κινοýνται σε αρμονßα με τη ζωντανÞ μελωδßα, σαν να Þταν απρüθυμη να σπαταληθεß η μουσικÞ χωρßς χορü.
     ΑλλÜ ποý θα Ýβρισκε η ¢ννυ σýντροφο; Μερικοß Ýχουν την ουρικÞ αρθρßτιδα στα δÜχτυλα των ποδιþν τους, Þ τους ρευματισμοýς στις αρθρþσεις τους; μερικοß εßναι δýσκαμπτοι με την ηλικßα. μερικοß αδýναμοι με ασθÝνεια. Μερικοß εßναι τüσο αδýνατοι που τα οστÜ τους θα κουδουνßζουν, και Üλλοι με τüσο βαρý μÝγεθος που η ευκινησßα τους θα σπÜσει τις σημαßες. ΑλλÜ πολλοß, πολλοß Ýχουν μολυβÝνια πüδια, επειδÞ οι καρδιÝς τους εßναι πολý βαρýτερες απü το μüλυβδο. Εßναι μια θλιβερÞ σκÝψη που Ýτυχε. Τι θßασος χορευτþν πρÝπει να εßμαστε! Γιατß κι εγþ εßμαι Ýνας κýριος με νηφÜλια βÞματα, και γι' αυτü, μικρÞ ¢ννυ, ας συνεχßσουμε Þρεμα.

     Εßναι Ýνα ερþτημα μαζß μου, αν αυτü το ζαλισμÝνο παιδß Þ ο σοφüς εαυτüς μου, Ýχουνε τη μεγαλýτερη ευχαρßστηση να κοιτοýνε τις βιτρßνες. ΑγαπÜμε τα μετÜξια της ηλιüλουστης απüχρωσης, που λÜμπουν μÝσα στις σκοτεινÝς εγκαταστÜσεις των ερυθρελÜτων ξηρþν αγαθþν. ΘαμπωμÝνοι ευχÜριστα απü το γυαλισμÝνο ασÞμι και το κυνηγημÝνο χρυσÜφι, τα δαχτυλßδια του γÜμου και τα ακριβÜ ερωτικÜ στολßδια, που λÜμπουν στο παρÜθυρο του κοσμηματοπωλεßου. αλλÜ η ¢ννυ, περισσüτερο απü μÝνα, αναζητÜ μια ματιÜ στην περαστικÞ φιγοýρα της στα σκονισμÝνα γυαλιÜ στα καταστÞματα υλικοý. ¼λα üσα εßναι φωτεινÜ και γκÝι μας προσελκýουν και τους δýο.
     Εδþ εßναι Ýνα κατÜστημα που οι αναμνÞσεις της παιδικÞς μου ηλικßας, καθþς κι οι παροýσες μεροληψßες, δßνουνε περßεργη μαγεßα. Πüσο ευχÜριστο εßναι να αφÞνεις τη φαντασßα να απολαμβÜνει τις λιχουδιÝς ενüς ζαχαροπλÜστη. ΑυτÝς οι πßτες, με τÝτοια λευκÞ και νιφÜδα πÜστας, το περιεχüμενü τους εßναι Ýνα μυστÞριο, εßτε πλοýσιος κιμÜς, με ολüκληρα δαμÜσκηνα αναμεμειγμÝνα, εßτε πικÜντικο μÞλο, απαλÜ αρωματισμÝνο με τριαντÜφυλλο. ΑυτÜ τα κÝικ, σε σχÞμα καρδιÜς Þ στρογγυλÜ, στοιβαγμÝνα σε μια ψηλÞ πυραμßδα. Αυτοß οι γλυκοß μικροß κýκλοι, γλυκÜ ονομαζüμενα φιλιÜ. ΑυτÝς οι σκοτεινÝς μεγαλοπρεπεßς μÜζες, κατÜλληλες για νυφικÜ ψωμιÜ στο γÜμο μιας κληρονüμου, βουνÜ σε μÝγεθος, οι κορυφÝς τους βαθιÜ χιονισμÝνες με ζÜχαρη! Στη συνÝχεια, οι ισχυροß θησαυροß των κουφÝτων, λευκþν και πορφυρþν και κßτρινων, σε μεγÜλα γυÜλινα βÜζα. και καραμÝλες üλων των ποικιλιþν. Κι αυτÜ τα μικρÜ κοτσÜνια, Þ üπως αλλιþς λÝγονται, που εκτιμþνται πολý απü τα παιδιÜ για τη γλυκýτητÜ τους, και περισσüτερο για τα συνθÞματα που περικλεßουν, απü ερωτοπαθεßς υπηρÝτριες και εργÝνηδες! Ω! Το στüμα μου ποτßζει, μικρÞ ¢ννυ, και το ßδιο κÜνει και το δικü σου. ΑλλÜ δεν θα μποýμε στον πειρασμü, παρÜ μüνο σε μια φανταστικÞ γιορτÞ. Ας σπεýσουμε λοιπüν να προχωρÞσουμε, καταβροχθßζοντας το üραμα ενüς κÝικ δαμÜσκηνου.
     Εδþ υπÜρχουν απολαýσεις, üπως θα Ýλεγαν ορισμÝνοι, ενüς πιο εξυψωμÝνου εßδους, στη βιτρßνα ενüς βιβλιοπþλη. Εßναι η ¢ννυ λογοτεχνικÞ κυρßα; Ναι; Εßναι βαθιÜ διαβασμÝνη στους τüμους του Peter Parley κι Ýχει αυξανüμενη αγÜπη για τα παραμýθια, αν και σπÜνια συναντÜται τþρα μÝρες και θα εγγραφεß, το επüμενο Ýτος, στο Juvenile Miscellany. ΑλλÜ, για να ποýμε την αλÞθεια, Ýχει την τÜση να απομακρýνεται απü την τυπωμÝνη σελßδα και να συνεχßζει να κοιτÜζει τις üμορφες εικüνες, üπως αυτÝς με τα γκÝι χρþματα που κÜνουν αυτÞ τη βιτρßνα το συνεχÝς μÝρος των παιδιþν. Τι θα σκεφτüταν η ¢ννυ, αν, στο βιβλßο που θÝλω να της στεßλω, την ΠρωτοχρονιÜ, Ýβρισκε τον γλυκü μικρü εαυτü της, δεμÝνο σε μετÜξι Þ μαρüκο με χρυσÝς Üκρες, εκεß για να παραμεßνει μÝχρι να μεγαλþσει, με δικÜ της παιδιÜ να διαβÜζουνε για τη παιδικÞ ηλικßα της μητÝρας τους! Αυτü θα Þταν πολý κουτü.
     Η μικρÞ ¢ννυ Ýχει κουραστεß απü τις εικüνες και με τραβÜ απü το χÝρι, μÝχρι που ξαφνικÜ σταματÜμε στο πιο θαυμαστü μαγαζß üλης της πüλης. Ω, αστÝρια μου! Εßναι αυτü Ýνα κατÜστημα παιχνιδιþν, Þ εßναι νερÜιδα; Γιατß εδþ υπÜρχουν επιχρυσωμÝνα Üρματα, που ο βασιλιÜς κι η βασßλισσα των νερÜιδων μποροýν να ιππεýουν δßπλα-δßπλα, ενþ οι αυλικοß τους, πÜνω σε αυτÜ τα μικρÜ Üλογα, πρÝπει να καλπÜζουν σε θριαμβευτικÞ πομπÞ μπροστÜ και πßσω απü το βασιλικü ζεýγος. Εδþ, επßσης, υπÜρχουν πιÜτα απü πορσελÜνινα σκεýη, κατÜλληλα για να εßναι το σετ τραπεζαρßας αυτþν των ßδιων πριγκιπικþν προσωπικοτÞτων, üταν κÜνουν Ýνα βασιλικü συμπüσιο στην πιο μεγαλοπρεπÞ αßθουσα του παλατιοý τους, γεμÜτη πÝντε πüδια ýψος, και βλÝπουν τους ευγενεßς τους να γλεντοýν κÜτω απü τη μακρÜ προοπτικÞ του τραπεζιοý. Betwixt ο βασιλιÜς και η βασßλισσα θα πρÝπει να καθßσει μικρÞ μου ¢ννυ, η ομορφüτερη νερÜιδα απü üλες. Εδþ στÝκεται Ýνας τουρμπÜνι Τοýρκος, που μας απειλεß με το σπαθß του, σαν Üσχημος ειδωλολÜτρης üπως εßναι. Και στη συνÝχεια Ýνα κινÝζικο μανταρßνι, που κουνÜ το κεφÜλι του στην ¢ννυ και σε μÝνα. Εδþ μποροýμε να αναθεωρÞσουμε Ýναν ολüκληρο στρατü αλüγων και ποδιþν, με κüκκινες και μπλε στολÝς, με τýμπανα, φιγοýρες, τρομπÝτες και κÜθε εßδους αθüρυβη μουσικÞ. Ýχουν σταματÞσει στο ρÜφι αυτοý του παραθýρου, μετÜ την κουρασμÝνη πορεßα τους απü το Lilliput. ΑλλÜ τι νοιÜζει την ¢ννυ για τους στρατιþτες; Καμμßα κατακτÞτρια βασßλισσα δεν εßναι αυτÞ, οýτε Σεμßραμις οýτε ΚÜθριν. ¼λη της η καρδιÜ εßναι στραμμÝνη σε εκεßνη την κοýκλα, που μας κοιτÜζει με τüσο μοντÝρνο βλÝμμα. Αυτü εßναι το αληθινü παιχνßδι του μικροý κοριτσιοý. Αν και κατασκευασμÝνη απü ξýλο, μια κοýκλα εßναι μια οραματικÞ και αιθÝρια προσωπικüτητα, προικισμÝνη απü παιδικÞ φαντασßα με μια περßεργη ζωÞ. Η μιμητικÞ κυρßα εßναι μια ηρωßδα του ρομαντισμοý, Ýνας ηθοποιüς και Ýνας πÜσχων σε χßλιες σκιþδεις σκηνÝς, ο κýριος κÜτοικος αυτοý του Üγριου κüσμου με τον οποßο τα παιδιÜ πιθηκßζουν τον πραγματικü. Η μικρÞ ¢ννυ δεν καταλαβαßνει τι λÝω, αλλÜ κοιτÜζει ευσεβþς την περÞφανη κυρßα στο παρÜθυρο. Θα την προσκαλÝσουμε σπßτι μαζß μας καθþς επιστρÝφουμε. Εν τω μεταξý, αντßο, Dame Doll! ¸να παιχνßδι ο ßδιος, κοιτÜζετε μπροστÜ απü το παρÜθυρü σας πολλÝς κυρßες που εßναι επßσης παιχνßδια, αν και περπατοýν και μιλοýν, και σε Ýνα πλÞθος που κυνηγÜ παιχνßδια, αν και φοροýν σοβαρÜ πρüσωπα. Ω, με τα μÜτια σου που δεν κλεßνουν ποτÝ, αν δεν εßχες παρÜ μια διÜνοια να ηθικολογεßς για üλα üσα πετοýν μπροστÜ τους, τι σοφÞ κοýκλα θα Þσουν! ¸λα, μικρÞ ¢ννυ, θα βροýμε αρκετÜ παιχνßδια, πÞγαινε üπου μποροýμε.
     Τþρα χωνüμαστε ξανÜ στο πλÞθος. Εßναι περßεργο, στο πιο πυκνοκατοικημÝνο μÝρος μιας πüλης, να συναντÜς ζωντανÜ πλÜσματα που εßχαν τη γενÝτειρÜ τους σε κÜποια μακρινÞ μοναξιÜ, αλλÜ Ýχουν αποκτÞσει μια δεýτερη φýση στην Ýρημο των ανθρþπων. Κοßτα ψηλÜ, ¢ννυ, κεßνο το καναρßνι, που κρÝμεται Ýξω απ' το παρÜθυρο στο κλουβß του. ΚαημÝνος μικρüς Üνθρωπος! Τα χρυσÜ φτερÜ του εßναι üλα αμαυρωμÝνα σε αυτüν τον καπνιστü Þλιο. Θα Ýλαμπε δýο φορÝς πιο Ýντονα ανÜμεσα στα καλοκαιρινÜ νησιÜ. ΑλλÜ ακüμα Ýχει γßνει πολßτης σε üλα τα γοýστα και τις συνÞθειÝς του, και δεν θα τραγουδοýσε τüσο καλÜ χωρßς την αναταραχÞ που πνßγει τη μουσικÞ του. Τι κρßμα που δεν ξÝρει πüσο δυστυχισμÝνος εßναι! ΥπÜρχει επßσης Ýνας παπαγÜλος, που φωνÜζει: "Pretty Poll! Pretty Poll!" καθþς περνÜμε. Ανüητο πουλß, να μιλÜς για την ομορφιÜ της σε ξÝνους. ειδικÜ καθþς δεν εßναι μια üμορφη δημοσκüπηση, αν και ντυμÝνη στα πρÜσινα και κßτρινα. Αν εßχε πει "üμορφη ¢ννυ", θα εßχε κÜποιο νüημα. Δεßτε αυτüν τον γκρßζο σκßουρο, στην πüρτα του φρουτοπωλεßου, να στροβιλßζεται τüσο χαροýμενα μÝσα στον συρμÜτινο τροχü του! ¼ντας καταδικασμÝνος στο διÜδρομο, το κÜνει διασκÝδαση. Αξιοθαýμαστη φιλοσοφßα!
     Εδþ Ýρχεται Ýνα μεγÜλο, τραχý σκυλß, το σκυλß ενüς συμπατριþτη σε αναζÞτηση του κυρßου του. μυρßζοντας στα τακοýνια κÜθε σþματος και αγγßζοντας το χÝρι της μικρÞς ¢ννυ με την κρýα μýτη του, αλλÜ βιαστικÜ μακριÜ, αν και θα λιποθυμοýσε να τον εßχε χαúδÝψει. Επιτυχßα στην αναζÞτησÞ σας, Fidelity! Και εκεß κÜθεται μια μεγÜλη κßτρινη γÜτα πÜνω σε Ýνα περβÜζι παραθýρου, μια πολý εýσωμη και Üνετη γÜτα, κοιτÜζοντας αυτüν τον παροδικü κüσμο, με τα μÜτια της κουκουβÜγιας, και κÜνοντας μεστÜ σχüλια, αναμφßβολα, Þ ü, τι φαßνεται τÝτοιο, στο ανüητο θηρßο. Ω, φασκüμηλο, κÜνε χþρο για μÝνα δßπλα σου, και θα εßμαστε Ýνα ζευγÜρι φιλοσüφων!
     Εδþ βλÝπουμε κÜτι που μας θυμßζει τον αστυνüμο και το ding-dong-bell του! Κοßτα! ΚοιτÜξτε αυτü το μεγÜλο ýφασμα απλωμÝνο στον αÝρα, που απεικονßζεται παντοý με Üγρια θηρßα, σαν να εßχαν συναντηθεß μαζß για να επιλÝξουν Ýναν βασιλιÜ, σýμφωνα με το Ýθιμο τους στις ημÝρες του Εσþπου. ΑλλÜ δεν επιλÝγουν οýτε βασιλιÜ οýτε πρüεδρο. Αλλιþς θα Ýπρεπε να ακοýσουμε Ýνα φρικτü γρýλισμα! ¸χουν Ýρθει απü τα βαθιÜ δÜση, και τα Üγρια βουνÜ, και την Üμμο της ερÞμου, και τα πολικÜ χιüνια, μüνο για να αποτßσουν φüρο τιμÞς στη μικρÞ μου ¢ννυ. Καθþς μπαßνουμε ανÜμεσÜ τους, ο μεγÜλος ελÝφαντας μας κÜνει Ýνα τüξο, με το καλýτερο στυλ ελεφαντßνης ευγÝνειας, σκýβοντας χαμηλÜ κÜτω απü τον üγκο του βουνοý του, με τον κορμü να βασßζεται και το πüδι να σπρþχνεται πßσω. Η ¢ννυ ανταποδßδει τον χαιρετισμü, προς μεγÜλη ικανοποßηση του ελÝφαντα, ο οποßος εßναι σßγουρα το καλýτερα αναθρεμμÝνο τÝρας στο καραβÜνι. Το λιοντÜρι και η λÝαινα εßναι απασχολημÝνα με δýο οστÜ βοεßου κρÝατος. Ο βασιλικüς τßγρης, ο üμορφος, ο αδÜμαστος, συνεχßζει να βηματßζει το στενü κλουβß του με Ýνα υπεροπτικü βÞμα, αδιαφορþντας για τους θεατÝς Þ ανακαλþντας τις Üγριες πρÜξεις της προηγοýμενης ζωÞς του, üταν Þταν συνηθισμÝνος να πηδÜει πÜνω σε τÝτοια κατþτερα ζþα, απü τις ζοýγκλες της ΒεγγÜλης.
     Εδþ βλÝπουμε τον ßδιο λýκο -μη πας κοντÜ του, ¢ννυ!- τον ßδιο λýκο που καταβρüχθισε τη μικρÞ Κοκκινοσκουφßτσα και τη γιαγιÜ της. Στο επüμενο κλουβß, μια ýαινα απü την Αßγυπτο, που αναμφßβολα ουρλιÜζει γýρω απü τις πυραμßδες και μια μαýρη αρκοýδα απü τα δικÜ μας δÜση, εßναι συγκρατοýμενοι κι εξαιρετικοß φßλοι. ΥπÜρχουνε δýο ζωντανÜ πλÜσματα, που Ýχουν τüσο λßγες συμπÜθειες που δεν μποροýν να εßναι φßλοι; Εδþ κÜθεται μια μεγÜλη λευκÞ αρκοýδα, την οποßα οι κοινοß παρατηρητÝς θα αποκαλοýσαν πολý ηλßθιο θηρßο, αν και αντιλαμβÜνομαι üτι εßναι απορροφημÝνη μüνο απü τον στοχασμü. ΣκÝφτεται τα ταξßδια του σε Ýνα παγüβουνο, και το Üνετο σπßτι του κοντÜ στο Βüρειο Πüλο, και τα μικρÜ μικρÜ που Üφησε να κυλοýν στα αιþνια χιüνια. Στην πραγματικüτητα, εßναι μια αρκοýδα συναισθημÜτων. ΑλλÜ, ω, αυτοß οι μη συναισθηματικοß πßθηκοι! Τα Üσχημα, χαμογελαστÜ, πιθηκßζοντα, φλýαρα, κακοπροαßρετα, Üτακτα και queer μικρÜ κτÞνη. Η ¢ννυ δεν αγαπÜ τους πιθÞκους. Η ασχÞμια τους σοκÜρει την αγνÞ, ενστικτþδη λεπτüτητα της γεýσης της και κÜνει το μυαλü της ανÞσυχο, επειδÞ Ýχει μια Üγρια και σκοτεινÞ ομοιüτητα με την ανθρωπüτητα. ΑλλÜ εδþ εßναι Ýνα μικρü πüνι, αρκετÜ μεγÜλο για να ιππεýσει η ¢ννυ, και γýρω-γýρω καλπÜζει σε κýκλο, κρατþντας το χρüνο με τις οπλÝς του σε μια μπÜντα μουσικÞς. Και εδþ – με Ýνα δαντελωτü παλτü και Ýνα καπÝλο, και Ýνα μαστßγιο ιππασßας στο χÝρι του, Ýρχεται Ýνας μικρüς κýριος, αρκετÜ μικρüς για να εßναι βασιλιÜς των νερÜιδων, και αρκετÜ Üσχημος για να εßναι βασιλιÜς των στοιχειþν, και κÜνει Ýνα ιπτÜμενο Üλμα στη σÝλα. Χαροýμενα, χαροýμενα, παßζει τη μουσικÞ και καλπÜζει χαροýμενα το πüνι και καβαλÜει χαροýμενα τον μικρü ηλικιωμÝνο κýριο. ¸λα, ¢ννυ, ξανÜ στο δρüμο. ΚατÜ πÜσα πιθανüτητα μπορεß να δοýμε πιθÞκους Ýφιππους εκεß!
     ¸λεος μα σε τι θορυβþδη κüσμο ζοýμε μεßς οι Þσυχοι Üνθρωποι! ΔιÜβασε ποτÝ η ¢ννυ τις κραυγÝς της πüλης του Λονδßνου; Με τι λÜγνα πνευμüνια διακηρýσσει ο Üνθρωπος üτι το καροτσÜκι του εßναι γεμÜτο αστακοýς! Εδþ Ýρχεται Ýνας Üλλος τοποθετημÝνος σε Ýνα κÜρο, και φυσþντας μια βραχνÞ και τρομερÞ Ýκρηξη απü Ýνα κÝρατο κασσßτερου, τüσο πολý þστε να πει "φρÝσκο ψÜρι!" Και hark! Μια φωνÞ ψηλÜ, üπως αυτÞ ενüς μουεζßνη απü την κορυφÞ ενüς τζαμιοý, που αναγγÝλλει üτι κÜποιος καπνοδοχοκαθαριστÞς Ýχει αναδυθεß απü καπνü και αιθÜλη, και σκοτεινÜ σπÞλαια, στον επÜνω αÝρα. Τι νοιÜζεται ο κüσμος γι' αυτü; ΑλλÜ, κÜθε μÝρα, ακοýμε μια διαπεραστικÞ φωνÞ θλßψης, την κραυγÞ ενüς μικροý παιδιοý, που ανεβαßνει πιο δυνατÜ με κÜθε επανÜληψη αυτοý του Ýξυπνου, αιχμηροý, χαστουκιστικοý Þχου, που παρÜγεται απü Ýνα ανοιχτü χÝρι πÜνω σε τρυφερÞ σÜρκα. Η ¢ννυ συμπÜσχει, αν και χωρßς εμπειρßα τÝτοιας τρομερÞς θλßψης. Ιδοý! Η πüλη-κραυγÞ και πÜλι, με κÜποιο νÝο μυστικü για το αυτß του κοινοý. Θα μας πει για μια δημοπρασßα, Þ για Ýνα χαμÝνο βιβλιÜριο τσÝπης, Þ για μια επßδειξη üμορφων κÝρινων ομοιωμÜτων, Þ για κÜποιο τερατþδες θηρßο πιο φρικτü απü οποιοδÞποτε Üλλο στο καραβÜνι; ΥποθÝτω το τελευταßο. Δεßτε πþς σηκþνει το κουδοýνι στο δεξß του χÝρι και το κουνÜ αργÜ στην αρχÞ, στη συνÝχεια με βιαστικÞ κßνηση, μÝχρι που το γλωσσßδι φαßνεται να χτυπÜ και στις δýο πλευρÝς ταυτüχρονα κι οι Þχοι διασκορπßζονται σε γρÞγορη διαδοχÞ, μακρυÜ και κοντÜ.

Ντινγκ-ντονγκ! Ντινγκ-ντονγκ! Ντινγκ-ντονγκ!
     Τþρα υψþνει την καθαρÞ, δυνατÞ φωνÞ του, πÜνω απ' üλα το din της πüλης. Πνßγει τη βουÞ πολλþν γλωσσþν και τραβÜει το μυαλü κÜθε ανθρþπου απü τη δικÞ του δουλειÜ. ΚυλÜει πÜνω-κÜτω στον δρüμο που αντηχεß, ανεβαßνει στο σιωπηλü θÜλαμο των αρρþστων και διεισδýει προς τα κÜτω στην κουζßνα του κελαριοý, üπου ο ζεστüς μÜγειρας γυρßζει απü τη φωτιÜ για να ακοýσει. Ποιος, απü üλους üσους απευθýνονται στο δημüσιο αυτß, εßτε στην εκκλησßα, εßτε στο δικαστÞριο, εßτε στην αßθουσα του κρÜτους, Ýχει Ýνα τüσο προσεκτικü ακροατÞριο üσο ο αστυνüμος! Τι λÝει ο ρÞτορας του λαοý;
 -"ΞεστρατισμÝνο απü το σπßτι της, Ýνα κοριτσÜκι, πÝντε ετþν, με μπλε μεταξωτü πÝπλο και λευκÜ παντελüνια, με καστανÜ κατσαρÜ μαλλιÜ και φουντουκιÜ μÜτια. ¼ποιος θα την φÝρει πßσω στην ταλαιπωρημÝνη μητÝρα της-"...
     ΣταμÜτα, σταμÜτα, τελÜλη Το χαμÝνο βρßσκεται. Ω, üμορφη ¢ννυ μου, ξεχÜσαμε να ποýμε στη μητÝρα σου για τη περιπλÜνησÞ μας κι εßναι σε απüγνωση κι Ýστειλε τον αστυνüμο να ψÜχνει στους δρüμους, ταλαιπωρþντας γÝρους και νÝους, για την απþλεια ενüς μικροý κοριτσιοý που δεν Ýχει αφÞσει οýτε μια φορÜ το χÝρι μου; Λοιπüν, ας σπεýσουμε προς το σπßτι. Και καθþς πηγαßνουμε, μη ξεχÜστε να ευχαριστÞσετε τον ουρανü, ¢ννυ μου, που αφοý περιπλανηθεßτε λßγο στον κüσμο, μπορεßτε να επιστρÝψετε με την πρþτη κλÞση, με μια αμüλυντη κι ακοýραστη καρδιÜ και να 'στε και πÜλι Ýνα ευτυχισμÝνο παιδß. ΑλλÜ Ýχω παραστρατÞσει πÜρα πολý για να με καλÝσει πßσω ο αστυνüμος!
    Το γλυκü Þταν η γοητεßα της παιδικÞς ηλικßας στο πνεýμα μου, καθ' üλη τη διÜρκεια της βüλτας μου με τη μικρÞ ¢ννυ! Μη πεßτε üτι Þταν χÜσιμο πολýτιμων στιγμþν, Ýνα αργüσχολο θÝμα, μια φλυαρßα παιδικþν συζητÞσεων και μια ονειροπüληση παιδικÞς φαντασßας, για θÝματα που δεν αξßζουν την προσοχÞ ενüς ενÞλικου ανθρþπου. ¹ταν μüνο αυτü; Δεν εßναι Ýτσι. Δεν εßναι Ýτσι. Δεν εßναι πραγματικÜ σοφοß αυτοß που θα το επιβεβαßωναν. ¼πως η αγνÞ πνοÞ των παιδιþν αναζωογονεß τη ζωÞ των ηλικιωμÝνων ανδρþν, Ýτσι και η ηθικÞ μας φýση αναζωογονεßται απü τις ελεýθερες και απλÝς σκÝψεις τους, το εγγενÝς τους συναßσθημα, το αÝρινο κÝφι τους, για ασÞμαντη αιτßα Þ για κανÝνα, η θλßψη τους, σýντομα ξεσηκþθηκε και σýντομα καταπραàνθηκε. Η επιρροÞ τους πÜνω μας εßναι τουλÜχιστον αμοιβαßα με τη δικÞ μας πÜνω τους. ¼ταν η βρεφικÞ μας ηλικßα Ýχει σχεδüν ξεχαστεß κι η παιδικÞ μας ηλικßα Ýχει φýγει προ πολλοý αν και φαßνεται μüνο σα χθες. ¼ταν η ζωÞ καταλαγιÜζει σκοτεινÜ πÜνω μας κι αμφιβÜλλουμε αν πρÝπει να αποκαλοýμε τους εαυτοýς μας νÝους πια. Στη συνÝχεια, εßναι καλü να κλÝψετε μακριÜ απü την κοινωνßα των γενειοφüρων ανδρþν, ακüμη και της ευγενÝστερης γυναßκας, και να περÜσετε μια þρα Þ δýο με παιδιÜ. Αφοý πιοýμε απü εκεßνες τις πηγÝς της ακüμα νωπÞς ýπαρξης, θα επιστρÝψουμε στο πλÞθος, üπως κÜνω τþρα, για να αγωνιστοýμε και να κÜνουμε το μÝρος μας στη ζωÞ, ßσως τüσο Ýνθερμα üσο ποτÝ, αλλÜ, για Ýνα διÜστημα, με μια πιο ευγενικÞ, αγνÞ καρδιÜ και πνεýμα πιο ελαφρÜ. ¼λ' αυτÜ με τη γλυκειÜ σου μαγεßα, αγαπητÞ μικρÞ ¢ννυ!
______

                                      Το Εκ ΓενετÞς ΣημÜδι

     Στο τελευταßο μÝρος του περασμÝνου αιþνα ζοýσε Ýνας Üνθρωπος της επιστÞμης, εξÝχων γνþστης σε κÜθε κλÜδο της φυσικÞς φιλοσοφßας, που λßγο πριν ανοßξει η ιστορßα μας εßχε κÜνει την εμπειρßα μιας πνευματικÞς συγγÝνειας πιο ελκυστικÞ απ' οποιαδÞποτε χημικÞ. Εßχε αφÞσει το εργαστÞριü του στη φροντßδα ενüς βοηθοý, καθÜρισε την ωραßα üψη του απü τον καπνü του φοýρνου, Ýπλυνε το λεκÝ των οξÝων απü τα δÜχτυλÜ του κι Ýπεισε μια üμορφη γυναßκα να γßνει σýζυγüς του. Κεßνες τις μÝρες που η σχετικÜ πρüσφατη ανακÜλυψη του ηλεκτρισμοý κι Üλλων συγγενþν μυστηρßων της Φýσης φαινüταν να ανοßγει δρüμους στη περιοχÞ του θαýματος, δεν Þταν ασυνÞθιστο για την αγÜπη της επιστÞμης να ανταγωνßζεται την αγÜπη της γυναßκας στο βÜθος και την απορροφητικÞ της ενÝργεια. Η ανþτερη διÜνοια, η φαντασßα, το πνεýμα, ακüμη και η καρδιÜ θα μποροýσαν üλοι να βρουν τη συμπαθητικÞ τροφÞ τους σε επιδιþξεις οι οποßες, üπως πßστευαν μερικοß απü τους Ýνθερμους πιστοýς τους, θα ανÝβαιναν απü το Ýνα βÞμα ισχυρÞς νοημοσýνης στο Üλλο, Ýως üτου ο φιλüσοφος βÜλει το χÝρι του στο μυστικü της δημιουργικÞς δýναμης και ßσως να κÜνει νÝο κüσμους για τον εαυτü του. Δεν γνωρßζουμε αν ο ¸υλμερ κατεßχε αυτüν τον βαθμü πßστης στον απüλυτο Ýλεγχο του ανθρþπου πÜνω στη φýση. Εßχε αφιερωθεß, ωστüσο, πολý ανεπιφýλακτα στις επιστημονικÝς μελÝτες για να αποδυναμωθεß ποτÝ απü αυτÝς απü οποιοδÞποτε δεýτερο πÜθος. Η αγÜπη του για τη νεαρÞ σýζυγü του μπορεß να αποδειχθεß η ισχυρüτερη απü τις δýο. ΑλλÜ θα μποροýσε να εßναι μüνο συνυφασμÝνη με την αγÜπη του για την επιστÞμη και ενþνοντας τη δýναμη της τελευταßας με τη δικÞ του.
     Μια τÝτοια Ýνωση Ýλαβε χþρα αναλüγως, και συνοδεýτηκε με πραγματικÜ αξιοσημεßωτες συνÝπειες κι Ýνα βαθιÜ εντυπωσιακü Þθος. Μια μÝρα, πολý σýντομα μετÜ το γÜμο τους, ο ¸υλμερ κÜθισε κοιτÜζοντας τη σýζυγü του με Ýνα πρüβλημα στην üψη του που Ýγινε ισχυρüτερο μÝχρι να μιλÞσει.
 -"ΓεωργιÜννα", εßπε, "δεν σου πÝρασε ποτÝ απü το μυαλü üτι το σημÜδι στο μÜγουλü σου μπορεß να αφαιρεθεß";
 -"¼χι, πρÜγματι", εßπε χαμογελþντας. ΑλλÜ, αντιλαμβανüμενη τη σοβαρüτητα του τρüπου του, κοκκßνισε βαθιÜ. "Για να σου πω την αλÞθεια, Ýχει ονομαστεß τüσο συχνÜ γοýρι που Þμουν αρκετÜ απλÞ για να φανταστþ üτι θα μποροýσε να εßναι Ýτσι".
 -"Α, σε Üλλο πρüσωπο ßσως θα μποροýσε", απÜντησε ο σýζυγüς της. "ΑλλÜ ποτÝ στο δικü σου. ¼χι, αγαπητÞ ΓεωργιÜννα, Þρθες τüσο σχεδüν τÝλεια απü το χÝρι της Φýσης, που αυτü το παραμικρü πιθανü ελÜττωμα, που διστÜζουμε να ονομÜσουμε ελÜττωμα Þ ομορφιÜ, με σοκÜρει, ως ορατü σημÜδι της γÞινης ατÝλειας".
 -"Σε σοκÜρει, Üντρα μου!" φþναξε η ΓεωργιÜννα, βαθιÜ πληγωμÝνη. Στην αρχÞ κοκκßνισε απü στιγμιαßο θυμü, αλλÜ στη συνÝχεια ξÝσπασε σε κλÜματα. "Τüτε γιατß με πÞρες απü την αγκαλιÜ της μητÝρας μου; Δεν μπορεßς ν' αγαπÜς αυτü που σε σοκÜρει"!
     Για να εξηγÞσουμε αυτÞ τη συζÞτηση πρÝπει ν' αναφÝρουμε üτι στο κÝντρο του αριστεροý μÜγουλου της ΓεωργιÜννας υπÞρχε μοναδικü σημÜδι, βαθιÜ συνυφασμÝνο, τρüπον τινÜ, με την υφÞ και την ουσßα του προσþπου της. Στη συνÞθη κατÜσταση της επιδερμßδας της -υγιÞς αν και λεπτÞ Üνθιση- το σημÜδι εßχε απüχρωση βαθýτερου πορφυροý, που καθüρισε ατελþς το σχÞμα του μες στο γýρω ρüδινο. ¼ταν κοκκßνισε, σταδιακÜ Ýγινε πιο δυσδιÜκριτη και τελικÜ εξαφανßστηκε μες στη θριαμβευτικÞ ορμÞ του αßματος που Ýλουζε ολüκληρο το μÜγουλο με τη λαμπρÞ λÜμψη του. ΑλλÜ αν κÜποια μεταβαλλüμενη κßνηση την Ýκανε να γßνει χλωμÞ, υπÞρχε και πÜλι το σημÜδι, Ýνας βυσσινß λεκÝς πÜνω στο χιüνι, σ' αυτü που ο ¸υλμερ μερικÝς φορÝς θεωροýσε μια σχεδüν τρομακτικÞ διÜκριση. Το σχÞμα του δεν εßχε μικρÞ ομοιüτητα με το ανθρþπινο χÝρι, αν και του μικρüτερου πυγμαßου μεγÝθους. Οι εραστÝς της ΓεωργιÜννας συνÞθιζαν να λÝνε üτι κÜποια νερÜιδα την þρα της γÝννησÞς της εßχε βÜλει το μικροσκοπικü της χÝρι στο μÜγουλο του βρÝφους κι Üφησε αυτü το αποτýπωμα εκεß σ' Ýνδειξη των μαγικþν χαρισμÜτων που θα της Ýδιναν τÝτοια επιρροÞ πÜνω σ' üλες τις καρδιÝς. Πολλοß απελπισμÝνοι θα διακινδýνευαν τη ζωÞ τους για το προνüμιο να πιÝζουν τα χεßλη τους στο μυστηριþδες χÝρι. Δεν πρÝπει να κρýβεται, ωστüσο, üτι η εντýπωση που προκαλοýσε αυτü το εγχειρßδιο του παραμυθÝνιου σημεßου διÝφερε υπερβολικÜ ανÜλογα με τη διαφορÜ ιδιοσυγκρασßας στους θεατÝς. Μερικοß σχολαστικοß Üνθρωποι -αλλÜ Þταν αποκλειστικÜ του δικοý της φýλου- επιβεβαßωσαν üτι το ματωμÝνο χÝρι, üπως επÝλεξαν να το αποκαλοýνε, κατÝστρεψε αρκετÜ την επßδραση της ομορφιÜς της κι Ýκανε την üψη της ακüμη κι αποκρουστικÞ. ΑλλÜ θα Þταν εξßσου λογικü να ποýμε üτι Ýνας απ' αυτοýς τους μικροýς μπλε λεκÝδες που μερικÝς φορÝς εμφανßζονται στο καθαρüτερο μÜρμαρο αγαλμÜτων θα μετÝτρεπε την ΠαραμονÞ των ΔυνÜμεων σε τÝρας. Οι αρσενικοß παρατηρητÝς, αν το σημÜδι δεν αýξανε τον θαυμασμü τους, αρκοýνταν στο να το ευχηθοýν, üτι ο κüσμος θα μποροýσε να κατÝχει Ýνα ζωντανü δεßγμα ιδανικÞς ομορφιÜς χωρßς την επßφαση ενüς ελαττþματος. ΜετÜ το γÜμο του -επειδÞ εßχε σκεφτεß ελÜχιστα Þ τßποτα γι' αυτü πριν- ο ¸υλμερ ανακÜλυψε üτι αυτü συνÝβαινε και με τον εαυτü του.
     Αν Þταν λιγüτερο üμορφη, -αν ο Φθüνος μποροýσε να βρει κÜτι Üλλο να χλευÜσει- ßσως να 'νιωθε την αγÜπη του να αυξÜνεται απü την ομορφιÜ αυτοý του μιμικοý χεριοý, που τþρα απεικονßζεται αüριστα, τþρα χαμÝνο, τþρα κλÝβει ξανÜ και λÜμπει πÝρα δþθε με κÜθε παλμü συναισθÞματος που πÜλλεται μες στη καρδιÜ της. ΑλλÜ, βλÝποντÜς τη κατÜ τα Üλλα τüσο τÝλεια, βρÞκε αυτü το ελÜττωμα να γßνεται üλο και πιο ανυπüφορο με κÜθε στιγμÞ της ενωμÝνης ζωÞς τους. ¹ταν το μοιραßο ελÜττωμα της ανθρωπüτητας που η Φýση, με τον Ýνα Þ τον Üλλο τρüπο, σφραγßζει ανεξßτηλα σε üλες τις παραγωγÝς της, εßτε για να υπονοÞσει üτι εßναι προσωρινÝς και πεπερασμÝνες, εßτε üτι η τελειüτητÜ τους πρÝπει να σφυρηλατηθεß απü τον μüχθο και τον πüνο. Το πορφυρü χÝρι εξÝφραζε την αδιαπραγμÜτευτη γκρßνια που η θνητüτητα κρατÜ τη ψηλüτερη κι αγνüτερη γÞινη μοýχλα, υποβαθμßζοντÜς τους σε συγγενεßς με τους χαμηλüτερους, ακüμη και με τα ßδια τα κτÞνη, σαν τα οποßα τα ορατÜ τους πλαßσια επιστρÝφουν στη σκüνη. Με αυτüν τον τρüπο, επιλÝγοντÜς το ως σýμβολο της ευθýνης της συζýγου του στην αμαρτßα, τη θλßψη, τη φθορÜ και το θÜνατο, η σκοτεινÞ φαντασßα του ¸υλμερ δεν Üργησε να καταστÞσει το σημÜδι Ýνα τρομακτικü αντικεßμενο, προκαλþντας του περισσüτερα προβλÞματα και τρüμο απü ποτÝ.
     Σε üλες τις εποχÝς που θα Ýπρεπε να εßναι οι πιο ευτυχισμÝνες τους, πÜντα και χωρßς να το επιδιþκει, üχι, παρÜ Ýναν σκοπü για το αντßθετο, επανερχüταν σε αυτü το καταστροφικü θÝμα. ¼σο ασÞμαντο κι αν φαινüταν αρχικÜ, συνδÝθηκε τüσο πολý με αναρßθμητα τρÝνα σκÝψης και τρüπους συναισθÞματος που Ýγινε το κεντρικü σημεßο üλων. Με το πρωινü λυκüφως ο ¸υλμερ Üνοιξε τα μÜτια του στο πρüσωπο της συζýγου του και αναγνþρισε το σýμβολο της ατÝλειας. Κι üταν κÜθισαν μαζß στη βραδινÞ εστßα, τα μÜτια του περιπλανÞθηκαν κρυφÜ στο μÜγουλü της κι εßδαν, τρεμοπαßζοντας απü τη φλüγα της φωτιÜς του ξýλου, το φασματικü χÝρι που Ýγραφε τη θνητüτητα εκεß που θα λιποθυμοýσε. Η ΓεωργιÜννα σýντομα Ýμαθε να τρÝμει στο βλÝμμα του. Δεν χρειαζüταν παρÜ μια ματιÜ με την περßεργη Ýκφραση που φοροýσε συχνÜ το πρüσωπü του για να αλλÜξει τα τριαντÜφυλλα του μÜγουλου της σε μια επιθανÜτια ωχρüτητα, μÝσα στην οποßα το πορφυρü χÝρι Ýβγαινε δυνατÜ, σαν ανÜγλυφο ρουμπινß στο πιο λευκü μÜρμαρο.
     ΑργÜ μια νýχτα, üταν τα φþτα Üρχισαν να χαμηλþνουν, Ýτσι þστε να μη προδßδουν το λεκÝ στο μÜγουλο της φτωχÞς συζýγου, η ßδια, πρþτη φορÜ, ανÝλαβε οικειοθελþς το θÝμα.
 -"ΘυμÜσαι, αγαπητÝ μου ¸υλμερ", του 'πε, με αδýναμη προσπÜθεια να χαμογελÜσει, "Ýχεις καμμßα ανÜμνηση ενüς ονεßρου χθες το βρÜδυ για αυτü το απεχθÝς χÝρι";
 -"Καμμßα! Τßποτα απολýτως!" απÜντησε ο ¸υλμερ, αρχßζοντας. ΑλλÜ μετÜ πρüσθεσε, με ξηρü, ψυχρü τüνο, επηρεασμÝνος για χÜρη της απüκρυψης του πραγματικοý βÜθους των συναισθημÜτων του: "Θα μποροýσα κÜλλιστα να το ονειρευτþ. γιατß πριν κοιμηθþ εßχε πÜρει μια αρκετÜ σταθερÞ λαβÞ της φαντασßας μου".
 -"Και το ονειρεýτηκες;" συνÝχισε βιαστικÜ η ΓεωργιÜννα. Γιατß φοβüταν μÞπως μια ριπÞ δακρýων διακüψει αυτÜ που εßχε να πει. "¸να τρομερü üνειρο! ΑναρωτιÝμαι αν μπορεßς να το ξεχÜσεις. Εßναι δυνατüν να ξεχÜσουμε αυτÞ τη μßα Ýκφραση; -"Εßναι στη καρδιÜ της τþρα. ΠρÝπει να το βγÜλουμε Ýξω!" ΣκÝψου, Üντρα μου. γιατß με κÜθε τρüπο θα Þθελα να θυμÜσαι εκεßνο το üνειρο".
     Ο νους βρßσκεται σε μια θλιβερÞ κατÜσταση üταν ο ¾πνος, ο παντοδýναμος, δεν μπορεß να περιορßσει τα φαντÜσματÜ του μÝσα στη σκοτεινÞ περιοχÞ της κυριαρχßας του, αλλÜ τα υποφÝρει να ξεσπÜσουν, προσβÜλλοντας αυτÞ την πραγματικÞ ζωÞ με μυστικÜ που πιθανüτατα ανÞκουν σε μια βαθýτερη. Ο ¸υλμερ θυμÞθηκε τþρα το üνειρü του. Εßχε φανταστεß τον εαυτü του με τον υπηρÝτη του ΑμιναντÜμπ να επιχειρεß μια εγχεßρηση για την αφαßρεση του σημαδιοý. αλλÜ üσο πιο βαθιÜ πÞγαινε το μαχαßρι, τüσο πιο βαθιÜ βýθιζε το χÝρι, μÝχρι που η μικροσκοπικÞ του λαβÞ φÜνηκε να Ýχει πιÜσει την καρδιÜ της ΓεωργιÜννας. Απü τüτε, üμως, ο σýζυγüς της Þταν αμεßλικτα αποφασισμÝνος να το κüψει Þ να το ξεριζþσει.
     ¼ταν το üνειρο εßχε διαμορφωθεß τÝλεια στη μνÞμη του, ο ¸υλμερ κÜθισε στη παρουσßα της συζýγου του με Ýνα αßσθημα ενοχÞς. Η αλÞθεια συχνÜ βρßσκει το δρüμο της προς το νου κλεισμÝνο πνιγμÝνο σε ενδýματα ýπνου και στη συνÝχεια μιλÜει με ασυμβßβαστη αμεσüτητα για θÝματα σχετικÜ με τα οποßα ασκοýμε μια ασυνεßδητη αυταπÜτη κατÜ τη διÜρκεια των στιγμþν που εßμαστε ξýπνιοι. ΜÝχρι τþρα δεν εßχε επßγνωση της τυραννικÞς επιρροÞς που απÝκτησε μια ιδÝα πÜνω στο μυαλü του, και των ορßων που θα μποροýσε να βρει στην καρδιÜ του για να δþσει στον εαυτü του ειρÞνη.
 -"¸υλμερ", συνÝχισε η ΓεωργιÜννα, επßσημα, "δεν ξÝρω ποιο μπορεß να εßναι το κüστος και για τους δυο μας για να με απαλλÜξουν απü αυτü το μοιραßο σημÜδι. ºσως η αφαßρεσÞ του μπορεß να προκαλÝσει αθερÜπευτη παραμüρφωση. ¹ μπορεß να εßναι ο λεκÝς τüσο βαθýς üσο η ßδια η ζωÞ. Και πÜλι: γνωρßζουμε üτι υπÜρχει η δυνατüτητα, με οποιουσδÞποτε üρους, να ξετυλßξουμε τη σταθερÞ λαβÞ αυτοý του μικροý χεριοý που τÝθηκε πÜνω μου πριν Ýρθω στον κüσμο";
 -"ΑγαπημÝνη ΓεωργιÜννα, Ýχω σκεφτεß πολý το θÝμα", διÝκοψε βιαστικÜ ο ¢ιλμερ. "Εßμαι πεπεισμÝνος για τη τÝλεια πρακτικüτητα της απομÜκρυνσÞς του".
 -"Αν υπÜρχει η παραμικρÞ πιθανüτητα", συνÝχισε η ΓεωργιÜννα, "ας γßνει η προσπÜθεια, με οποιονδÞποτε κßνδυνο. Ο κßνδυνος δεν εßναι τßποτα για μÝνα. Για μια ζωÞ, ενþ αυτü το μισητü σημÜδι με κÜνει αντικεßμενο της φρßκης και της αηδßας σου, η ζωÞ εßναι Ýνα βÜρος που θα πετοýσα κÜτω με χαρÜ. Εßτε αφαιρÝστε αυτü το φοβερü χÝρι, εßτε πÜρτε την Üθλια ζωÞ μου! ¸χετε βαθιÜ επιστÞμη. ¼λος ο κüσμος γßνεται μÜρτυρας γι' αυτü. ¸χετε πετýχει μεγÜλα θαýματα. Δεν μπορεßτε να αφαιρÝσετε αυτü το μικρü, μικρü σημÜδι, που καλýπτω με τις Üκρες δýο μικρþν δακτýλων; Εßναι αυτü πÝρα απü τις δυνÜμεις σας, για χÜρη της δικÞς σας ειρÞνης και για να σþσετε τη φτωχÞ γυναßκα σας απü τη τρÝλλα";
 -"ΕυγενÝστερη, πιο αγαπητÞ, πιο τρυφερÞ σýζυγος", φþναξε εκστασιασμÝνος ο ¸υλμερ, "μην αμφιβÜλλεις για τη δýναμÞ μου. ¸χω Þδη σκεφτεß βαθýτερα αυτü το ζÞτημα -σκÝψη που θα μποροýσε σχεδüν να με διαφωτßσει να δημιουργÞσω Ýνα ον λιγüτερο τÝλειο απü σας. ΓεωργιÜννα, με οδÞγησες βαθýτερα απü ποτÝ στη καρδιÜ της επιστÞμης. ΑισθÜνομαι πλÞρως ικανüς να καταστÞσω αυτü το αγαπητü μÜγουλο τüσο Üψογο üσο κι ο συνÜνθρωπüς του. Και τüτε, πολυαγαπημÝνοι, ποιος θα εßναι ο θρßαμβüς μου üταν θα 'χω διορθþσει αυτü που η Φýση Üφησε ατελÝς στο πιο δßκαιο Ýργο της! Ακüμα κι ο Πυγμαλßων, üταν η γλυπτÞ γυναßκα του ανÝλαβε τη ζωÞ, δεν Ýνιωσε μεγαλýτερη Ýκσταση απü τη δικÞ μου".
 -"Λýθηκε, λοιπüν", εßπε η ΓεωργιÜννα, χαμογελþντας αμυδρÜ. "Κι ¸υλμερ, μη με λυπÜσαι, αν και θα πρÝπει επιτÝλους να βρεις το σημÜδι να καταφεýγει στη καρδιÜ μου".
     Ο σýζυγüς της φßλησε τρυφερÜ το μÜγουλü της, το δεξß της μÜγουλο, üχι αυτü που 'φερε την εντýπωση του πορφυροý χεριοý.
     Την επüμενη μÝρα ο ¸υλμερ ενημÝρωσε τη σýζυγü του για Ýνα σχÝδιο που 'χε καταρτßσει που θα μποροýσε να 'χει την ευκαιρßα για την Ýντονη σκÝψη και τη συνεχÞ επαγρýπνηση που θ' απαιτοýσε η προτεινüμενη επιχεßρηση. ενþ η ΓεωργιÜννα, ομοßως, θ' απολÜμβανε τη τÝλεια ανÜπαυση που εßναι απαραßτητη για την επιτυχßα της. Επρüκειτο να απομονωθοýν στα εκτεταμÝνα διαμερßσματα που καταλÜμβανε ο ¸υλμερ ως εργαστÞριο και üπου, κατÜ τη διÜρκεια της κοπιαστικÞς νεüτητÜς του, εßχε κÜνει ανακαλýψεις στις στοιχειþδεις δυνÜμεις της φýσης που εßχαν προκαλÝσει το θαυμασμü üλων των μορφωμÝνων κοινωνιþν στην Ευρþπη. ΚαθισμÝνος Þρεμα σε αυτü το εργαστÞριο, ο χλωμüς φιλüσοφος εßχε ερευνÞσει τα μυστικÜ της υψηλüτερης νεφοπεριοχÞς και των βαθýτερων ορυχεßων. Εßχε ικανοποιηθεß απü τις αιτßες που Üναψαν και κρÜτησαν ζωντανÝς τις φωτιÝς του ηφαιστεßου. Και εßχε εξηγÞσει το μυστÞριο των πηγþν και πþς αναβλýζουν, Üλλες τüσο φωτεινÝς και αγνÝς, και Üλλες με τüσο πλοýσιες φαρμακευτικÝς αρετÝς, απü τους σκοτεινοýς κüλπους της γης. Και εδþ, επßσης, σε μια παλαιüτερη περßοδο, εßχε μελετÞσει τα θαýματα του ανθρþπινου πλαισßου και προσπÜθησε να κατανοÞσει την ßδια τη διαδικασßα με την οποßα η Φýση αφομοιþνει üλες τις πολýτιμες επιρροÝς της απü τη γη και τον αÝρα, και απü τον πνευματικü κüσμο, για να δημιουργÞσει και να καλλιεργÞσει τον Üνθρωπο, το αριστοýργημÜ της. Την τελευταßα αυτÞ επιδßωξη, ωστüσο, ο ¸υλμερ εßχε απü καιρü παραμερßσει με την απρüθυμη αναγνþριση της αλÞθειας -εναντßον της οποßας üλοι οι αναζητητÝς αργÜ Þ γρÞγορα σκοντÜφτουν- üτι η μεγÜλη δημιουργικÞ ΜητÝρα μας, ενþ μας διασκεδÜζει με το να εργÜζεται φαινομενικÜ στον ευρýτερο Þλιο, εßναι ωστüσο αυστηρÜ προσεκτικÞ στο να κρατÞσει τα δικÜ της μυστικÜ και, παρÜ την υποτιθÝμενη ειλικρßνεια της, δεν μας δεßχνει τßποτα Üλλο παρÜ αποτελÝσματα. Μας επιτρÝπει, πρÜγματι, να αμαυρþνουμε, αλλÜ σπÜνια να επιδιορθþνουμε κι üπως Ýνας ζηλιÜρης κÜτοχος διπλþματος ευρεσιτεχνßας, σε καμμßα περßπτωση να κÜνουμε. Τþρα, ωστüσο, ο ¸υλμερ επανÝλαβε αυτÝς τις μισοξεχασμÝνες Ýρευνες. ¼χι, φυσικÜ, με τÝτοιες ελπßδες Þ ευχÝς üπως τις πρüτειναν αρχικÜ. αλλÜ επειδÞ περιλαμβÜνανε πολλÞ φυσιολογικÞ αλÞθεια και βρßσκονταν στο δρüμο του προτεινüμενου σχεδßου του για τη θεραπεßα της ΓεωργιÜννα.
     Καθþς την οδηγοýσε στο κατþφλι του εργαστηρßου, η ΓεωργιÜννα Þτανε κρýα κι Ýτρεμε. Ο ¸υλμερ κοßταξε χαροýμενα το πρüσωπü της, με πρüθεση να τη καθησυχÜσει, αλλÜ ξαφνιÜστηκε τüσο πολý με την Ýντονη λÜμψη του σημαδιοý πÜνω στη λευκüτητα του μÜγουλοý της που δεν μποροýσε να συγκρατÞσει Ýνα δυνατü σπασμωδικü ρßγος. Η γυναßκα του λιποθýμησε.
 -"ΑμιναντÜμπ! ΑμιναντÜμπ!" φþναξε ο ¸υλμερ, χτυπþντας βßαια στο πÜτωμα.
     ΑμÝσως βγÞκε απü Ýνα εσωτερικü διαμÝρισμα Ýνας Üνδρας χαμηλοý αναστÞματος, αλλÜ ογκþδης σκελετüς, με δασýτριχα μαλλιÜ να κρÝμονται γýρω απü το πρüσωπü του, που Þτανε βρþμικο απ' τους ατμοýς του φοýρνου. ΑυτÞ το πρüσωπο Þταν ο υποεργÜτης του ¸υλμερ καθ' üλη τη διÜρκεια της επιστημονικÞς σταδιοδρομßας του κι Þταν αξιοθαýμαστα κατÜλληλο γι' αυτü το αξßωμα λüγω της μεγÜλης μηχανικÞς ετοιμüτητÜς του και της ικανüτητας που, ενþ Þταν ανßκανος να κατανοÞσει μια ενιαßα αρχÞ, εκτÝλεσε üλες τις λεπτομÝρειες των πειραμÜτων του δασκÜλου. Με τη τερÜστια δýναμÞ του, τα δασýτριχα μαλλιÜ του, τη καπνιστÞ üψη του και την απερßγραπτη γÞινη φýση που τονε δßεπε, φαινüταν ν' αντιπροσωπεýει τη φυσικÞ φýση του ανθρþπου. ενþ η λεπτÞ φιγοýρα του ¸υλμερ και το χλωμü, διανοητικü πρüσωπο, δεν Þταν λιγüτερο κατÜλληλο εßδος πνευματικοý στοιχεßου.
 -"¢νοιξε τη πüρτα του μπουντουÜρ, ΑμιναντÜμπ", εßπε ο ¢ιλμερ, "και κÜψε Ýνα παστßλι".
 - "Ναι, δÜσκαλε", απÜντησε ο ΑμιναντÜμπ, κοιτþντας προσεκτικÜ την Üψυχη μορφÞ της ΓεωργιÜννας. Και μετÜ μουρμοýρισε στον εαυτü του: "Αν Þταν γυναßκα μου, δεν θ' αποχωριζüμουνα ποτÝ αυτü το σημÜδι".
     ¼ταν η ΓεωργιÜννα ανÝκτησε τις αισθÞσεις της, βρÞκε τον εαυτü της να αναπνÝει μια ατμüσφαιρα διεισδυτικÞς ευωδßας, η απαλÞ δýναμη της οποßας την εßχε ανακαλÝσει απü τη νεκρικÞ λιποθυμßα της. Η σκηνÞ γýρω της Ýμοιαζε με γοητεßα. Ο ¸υλμερ εßχε μετατρÝψει αυτÜ τα καπνιστÜ, βρþμικα, σκοτεινÜ δωμÜτια, üπου εßχε περÜσει τα λαμπρüτερα χρüνια του σε αναζητÞσεις, σε μια σειρÜ απü üμορφα διαμερßσματα που δεν Þταν ακατÜλληλα να εßναι η απομονωμÝνη κατοικßα μιας üμορφης γυναßκας. Οι τοßχοι Þτανε γεμÜτοι με πανÝμορφες κουρτßνες, που προσδßδανε συνδυασμü μεγαλεßου και χÜρης που κανÝν Üλλο εßδος στολισμοý δεν μπορεß να πετýχει. Και καθþς Ýπεφταν απü το ταβÜνι στο πÜτωμα, οι πλοýσιες και βαρειÝς πτυχþσεις τους, που κρýβαν üλες τις γωνßες και τις ευθεßες γραμμÝς, Ýμοιαζαν να κλεßνουνε τη σκηνÞ απü το Üπειρο διÜστημα. Για ü,τι Þξερε η ΓεωργιÜννα, θα μποροýσε να εßναι περßπτερο ανÜμεσα στα σýννεφα. Κι ο ¸υλμερ, εξαιρουμÝνης της ηλιοφÜνειας, που θα παρεμπüδιζε τις χημικÝς διεργασßες του, εßχε προμηθεýσει τη θÝση του με αρωματικÝς λÜμπες, που εξÝπεμπαν φλüγες διαφüρων αποχρþσεων, αλλÜ üλες ενþνονταν σε μια απαλÞ, πορφυρÞ ακτινοβολßα. Τþρα γονÜτισε στο πλευρü της γυναßκας του, παρακολουθþντας την Ýνθερμα, μα χωρßς ανησυχßα. Γιατß Þτανε σßγουρος για την επιστÞμη του κι Ýνιωθε üτι μποροýσε να σχεδιÜσει Ýνα μαγικü κýκλο γýρω της, που μÝσα του κανÝνα κακü δεν θα μποροýσε να εισβÜλει.
 -"Ποý εßμαι; Αχ, θυμÜμαι", εßπε η ΓεωργιÜννα, αμυδρÜ. Και Ýβαλε το χÝρι της στο μÜγουλü της για να κρýψει το τρομερü σημÜδι απü τα μÜτια του συζýγου της. "Μη φοβÜσαι, αγαπημÝνε μου!" αναφþνησε.
 -"Μη στεναχωριÝσαι για μÝνα! ΠßστεψÝ με, ΓεωργιÜννα, χαßρομαι ακüμη και γι' αυτÞ τη μοναδικÞ ατÝλεια, αφοý θα εßναι μεγÜλη Ýκσταση να την αφαιρÝσεις".

 -"Ω, σþσε με!" απÜντησε λυπημÝνη η γυναßκα του. "ΠροσευχÞσου, μη το ξανακοιτÜξεις. ΠοτÝ δεν μπορþ να ξεχÜσω αυτü το σπασμωδικü ρßγος".
     ΠροκειμÝνου να ηρεμÞσει την ΓεωργιÜννα και, τρüπον τινÜ, ν' απελευθερþσει το μυαλü της απü το βÜρος των πραγμÜτων, ο ¸υλμερ Ýθεσε τþρα σε εφαρμογÞ μερικÜ απü τα ελαφριÜ και παιχνιδιÜρικα μυστικÜ που του 'χε διδÜξει η επιστÞμη μεταξý των βαθýτερων παραδüσεþν της. ΑÝρινες φιγοýρες, απολýτως ασþματες ιδÝες και μορφÝς ανοýσιας ομορφιÜς Þρθαν και χüρεψαν μπρος της, αποτυπþνοντας τα στιγμιαßα βÞματÜ τους σε δÝσμες φωτüς. Αν κι εßχε κÜποια ασαφÞ ιδÝα για τη μÝθοδο αυτþν των οπτικþν φαινομÝνων, η ψευδαßσθηση Þτανε σχεδüν αρκετÜ τÝλεια þστε να δικαιολογεß τη πεποßθηση üτι ο σýζυγüς της κυριαρχοýσε στον πνευματικü κüσμο. Και πÜλι, üταν Ýνιωσε την επιθυμßα να κοιτÜξει μπρος απü την απομüνωσÞ της, αμÝσως, σαν να 'χαν απαντηθεß οι σκÝψεις της, η πομπÞ της εξωτερικÞς ýπαρξης πÝταξε σε μια οθüνη. Το τοπßο κι οι φιγοýρες της πραγματικÞς ζωÞς αναπαριστþνται τÝλεια, αλλÜ μ' αυτÞ τη μαγευτικÞ αλλÜ απερßγραπτη διαφορÜ που κÜνει πÜντα μια εικüνα, μια εικüνα Þ μια σκιÜ πολý πιο ελκυστικÞ απü την αρχικÞ. ¼ταν κουρÜστηκε απ' αυτü, ο ¸υλμερ τη διÝταξε να ρßξει τα μÜτια της σε δοχεßο που περιεßχε ποσüτητα γης. Το Ýκανε, με ελÜχιστο ενδιαφÝρον στην αρχÞ. ΑλλÜ σýντομα ξαφνιÜστηκε üταν αντιλÞφθηκε το μικρüβιο ενüς φυτοý που εκτοξεýεται προς τα πÜνω απü το Ýδαφος. Στη συνÝχεια Þρθε ο λεπτüς μßσχος. τα φýλλα ξεδιπλþθηκαν σταδιακÜ. Κι ανÜμεσÜ τους Þταν Ýνα τÝλειο κι υπÝροχο λουλοýδι.
 -"Εßναι μαγικü!" φþναξε η ΓεωργιÜννα. "Δεν τολμþ να το αγγßξω".
 -"¼χι, μÜζεψÝ το", απÜντησε ο ¢ιλμερ, "μÜζεψÝ το κι εισÝπνευσε το σýντομο ÜρωμÜ του üσο μπορεßς. Το λουλοýδι θα μαραθεß σε λßγα λεπτÜ και δεν θ' αφÞσει τßποτα εκτüς απü τους καφÝ σπüρους του. ΑλλÜ απü 'κεß μπορεß να διαιωνιστεß μια φυλÞ τüσο εφÞμερη üσο και το ßδιο".
     ΑλλÜ η ΓεωργιÜννα δεν Üγγßξε Ýγκαιρα το λουλοýδι και το φυτü μαρÜθηκε απüτομα, τα φýλλα του γßνανε μαýρα σαν τον Üνθρακα υπü την επηρρεια φωτιÜς.
 -"ΥπÞρχε Ýνα πολý ισχυρü ερÝθισμα", εßπε ο ¸υλμερ, σκεπτüμενος.
     Για ν' αντισταθμßσει αυτü το αποτυχημÝνο πεßραμα, πρüτεινε να πÜρει το πορτραßτο της με μια επιστημονικÞ διαδικασßα δικÞς του εφεýρεσης. Επρüκειτο να πραγματοποιηθεß με ακτßνες φωτüς που χτυποýσανε πÜνω σε γυαλισμÝνη πλÜκα μετÜλλου. Η ΓεωργιÜννα συναßνεσε. αλλÜ κοιτþντας το αποτÝλεσμα, Þτανε συγκλονισμÝνος που βρÞκε τα χαρακτηριστικÜ του πορτραßτου θολÜ κι απροσδιüριστα. ενþ η λεπτÞ φιγοýρα ενüς χεριοý εμφανßστηκε εκεß που θα 'πρεπε να 'ναι το μÜγουλο. Ο ¸υλμερ Üρπαξε τη μεταλλικÞ πλÜκα και την Ýριξε σε βÜζο διαβρωτικοý οξÝος.
     Σýντομα, üμως, ξÝχασε αυτÝς τις θανÜσιμες αποτυχßες. Στα διαλεßμματα της μελÝτης και του χημικοý πειρÜματος Þρθε σ' αυτÞν ξεπλυμÝνος κι εξαντλημÝνος, αλλÜ φαινüταν αναζωογονημÝνος απü τη παρουσßα της και μßλησε σε λαμπερÞ γλþσσα για τους πüρους της τÝχνης του. ¸δωσε μια ιστορßα της μακρÜς δυναστεßας των αλχημιστþν, που περÜσανε τüσους αιþνες αναζητþντας τον παγκüσμιο διαλýτη που ο χρυσüς θα μποροýσε να εξαχθεß απ' üλα τα Üθλια και βασικÜ πρÜγματα. Ο ¸υλμερ φαινüταν να πιστεýει üτι, με την απλοýστερη επιστημονικÞ λογικÞ, Þταν εντελþς εντüς των ορßων της δυνατüτητας ν' ανακαλυφθεß αυτü το πολυπüθητο μÝσο.
 -"ΑλλÜ", πρüσθεσε, "Ýνας φιλüσοφος που θα Ýπρεπε να πÜει αρκετÜ βαθιÜ για να αποκτÞσει τη δýναμη θα αποκτοýσε πολý υψηλÞ σοφßα για να σκýψει στην ÜσκησÞ της". ¼χι λιγüτερο μοναδικÝς Þταν οι απüψεις του σχετικÜ με το ελιξßριο vitæ. Περισσüτερο απü υπαινßχθηκε üτι Þταν στην επιλογÞ του να παρασκευÜσει Ýνα υγρü που θα Ýπρεπε να παρατεßνει τη ζωÞ για χρüνια, ßσως ατελεßωτα. αλλÜ üτι θα προκαλοýσε μια διχüνοια στη φýση, την οποßα üλος ο κüσμος, και κυρßως ο αθÜνατος του αθÜνατου ρουθοýνου, θα Ýβρισκε αφορμÞ να καταραστεß".

 -"¸υλμερ, εßσαι σοβαρüς;" ρþτησε η ΓεωργιÜννα, κοιτÜζοντÜς τον μ' Ýκπληξη και φüβο. "Εßναι τρομερü να κατÝχεις τÝτοια δýναμη, Þ ακüμα και να ονειρεýεσαι να τη κατÝχεις".
 -"Ω, μη τρÝμεις, αγÜπη μου", εßπε ο σýζυγüς της. "Δεν θ' αδικοýσα οýτε σÝνα οýτε τον εαυτü μου με το να εργÜζομαι με τüσο δυσαρμονικÜ αποτελÝσματα στη ζωÞ μας, αλλÜ θα 'θελα να σκεφτεßς πüσο ασÞμαντη, σε σýγκριση, εßναι η ικανüτητα που απαιτεßται για ν' αφαιρÝσει αυτü το μικρü χÝρι".
     Στην αναφορÜ του σημαδιοý, η ΓεωργιÜννα, ως συνÞθως, αναπÞδησε σαν Ýνα κüκκινο καυτü σßδερο να 'χε αγγßξει το μÜγουλü της. Και πÜλι ο ¸υλμερ αφοσιþθηκε στους κüπους του. Μποροýσε ν' ακοýσει τη φωνÞ του στο μακρυνü καμßνι να δßνει οδηγßες στον ΑμιναντÜμπ, που οι σκληροß, Üξεστοι, παραμορφωμÝνοι τüνοι ακοýγονταν ως απÜντηση, πιüτερο σα γρýλισμα κτÞνους παρÜ με ανθρþπινη ομιλßα. ΜετÜ απü þρες απουσßας, ο ¸υλμερ επανεμφανßστηκε και πρüτεινε να εξετÜσει τþρα το γραφεßο χημικþν προúüντων και φυσικþν θησαυρþν της γης. Μεταξý αυτþν της Ýδειξε Ýνα μικρü φιαλßδιο, που παρατÞρησε, περιεßχε απαλü αλλÜ πιο ισχυρü Üρωμα, ικανü να εμποτßσει üλο το αερÜκι που φυσÜ σ' Ýνα βασßλειο. ¹ταν ανεκτßμητης αξßας, το περιεχüμενο αυτοý του μικροý φιαλιδßου. Και, καθþς το εßπε, πÝταξε λßγο απü το Üρωμα στον αÝρα και γÝμισε το δωμÜτιο με διαπεραστικÞ κι αναζωογονητικÞ απüλαυση.
 -"Και τι εßναι αυτü;" ρþτησε η ΓεωργιÜννα, δεßχνοντας μια μικρÞ κρυστÜλλινη σφαßρα που περιεßχε Ýνα χρυσü υγρü. "Εßναι τüσο üμορφο στο μÜτι που θα μποροýσα να το φανταστþ ως το ελιξÞριο της ζωÞς".
 -"ΚατÜ μßαν Ýννοια εßναι", απÜντησε ο ¸υλμερ. "¹, μÜλλον, το ελιξÞριο της αθανασßας. Εßναι το πιο πολýτιμο δηλητÞριο που επινοÞθηκε ποτÝ σ' αυτü τον κüσμο. Με τη βοÞθειÜ του θα μποροýσα να μοιρÜσω τη ζωÞ οποιουδÞποτε θνητοý που θα μποροýσες να δεßξεις με το δÜχτυλü σου. Η ισχýς της δüσης θα καθüριζε αν θα Ýμενε για χρüνια Þ θα 'πεφτε νεκρüς στη μÝση μιας ανÜσας. Κανεßς βασιλιÜς στο φυλασσüμενο θρüνο του δεν θα μποροýσε να κρατÞσει τη ζωÞ του αν εγþ, απ' τη θÝση μου, θεωροýσα πως η ευημερßα εκατομμυρßων ανθρþπων με δικαιολογοýσε να του τη στερÞσω".
 -"Γιατß κρατÜς Ýνα τüσο καταπληκτικü ναρκωτικü;" ρþτησε Ýντρομη η ΓεωργιÜννα.
 -"Μη με εμπιστεýεσαι, αγαπημÝνη", εßπε ο Üντρας της χαμογελþντας. "Η ενÜρετη δýναμÞ του εßν' ακüμη μεγαλýτερη απü την επιβλαβÞ. ΑλλÜ δες! Εδþ εßναι Ýνα ισχυρü καλλυντικü. Με μερικÝς σταγüνες απü αυτü σε βÜζο με νερü, οι φακßδες μποροýν να ξεπλυθοýν τüσο εýκολα üσο καθαρßζονται τα χÝρια. Μια ισχυρüτερη Ýγχυση θα Ýβγαζε το αßμα απü το μÜγουλο και θ' Üφηνε τη πιο ρüδινη ομορφιÜ σε χλωμü φÜντασμα".
 -"Με αυτÞ τη λοσιüν σκοπεýεις να λοýσεις το μÜγουλü μου;" ρþτησε η ΓεωργιÜννα με αγωνßα.
 -"Ω, üχι", απÜντησε βιαστικÜ ο Üντρας της. "Αυτü εßναι απλþς επιφανειακü. Η υπüθεσÞ σου απαιτεß θεραπεßα που θα πÜει βαθýτερα".
     Στις συνεντεýξεις του με τη ΓεωργιÜννα, ο ¸υλμερ Ýκανε γενικÜ μικρÝς ερωτÞσεις σχετικÜ με τις αισθÞσεις της κι αν ο περιορισμüς των δωματßων κι η θερμοκρασßα της ατμüσφαιρας συμφωνοýσαν μαζß της. ΑυτÝς οι ερωτÞσεις εßχανε τÝτοια ιδιαßτερη μετατüπιση που η ΓεωργιÜννα Üρχισε να εικÜζει üτι εßχε Þδη υποβληθεß σε ορισμÝνες φυσικÝς επιρροÝς, εßτε εισπνÝοντας με τον αρωματικü αÝρα εßτε παßρνοντας μαζß με το φαγητü της. Φανταζüτανε το ßδιο, αλλÜ θα μποροýσε να 'ναι εντελþς φανερü, üτι υπÞρχε μια αναταραχÞ του συστÞματüς της, μια παρÜξενη, αüριστη αßσθηση που σÝρνεται στις φλÝβες της και μυρμηγκιÜζει, μισοοδυνηρÜ, μισοευχÜριστα, στη καρδιÜ της. Ωστüσο, üποτε τολμοýσε να κοιτÜξει στον καθρÝφτη, εκεß Ýβλεπε τον εαυτü της χλωμü σαν λευκü τριαντÜφυλλο και με το πορφυρü σημÜδι σφραγισμÝνο στο μÜγουλü της. Οýτε καν ο ¸υλμερ δεν το μισοýσε τüσο πολý üσο κεßνη.
     Για να διαλýσει τη κοýραση των ωρþν που ο σýζυγüς της θεþρησε απαραßτητο ν' αφιερþσει στις διαδικασßες συνδυασμοý κι ανÜλυσης, η ΓεωργιÜννα παρÝδωσε τους τüμους της επιστημονικÞς βιβλιοθÞκης του. Σε πολλοýς σκοτεινοýς παλιοýς τüμους συναντÞθηκε με κεφÜλαια γεμÜτα ρομαντισμü και ποßηση. ¹ταν Ýργα φιλοσüφων του μεσαßωνα, üπως ο Albertus Magnus, ο ΚορνÞλιος Αγρßππας, ο ΠαρÜκελσος κι ο διÜσημος μοναχüς που δημιοýργησε το προφητικü Brazen Head. ¼λοι αυτοß οι αρχαßοι φυσιοδßφες στÜθηκαν μπροστÜ απü τους αιþνες τους, αλλÜ Þταν διαποτισμÝνοι με κÜποια απü την ευπιστßα τους, και ως εκ τοýτου πιστεýονταν, και ßσως φαντÜζονταν τους εαυτοýς τους να Ýχουν αποκτÞσει απü την Ýρευνα της φýσης μια δýναμη πÜνω απü τη φýση, και απü τη φυσικÞ μια κυριαρχßα πÜνω στον πνευματικü κüσμο. ¼χι λιγüτερο περßεργοι και ευφÜνταστοι Þταν οι πρþτοι τüμοι των Συναλλαγþν της ΒασιλικÞς Εταιρεßας, στους οποßους τα μÝλη, γνωρßζοντας ελÜχιστα για τα üρια των φυσικþν δυνατοτÞτων, κατÝγραφαν συνεχþς θαýματα Þ πρüτειναν μεθüδους που θα μποροýσαν να γßνουνε θαýματα.
     ΑλλÜ για τη ΓεωργιÜννα ο πιο συναρπαστικüς τüμος Þταν Ýνα μεγÜλο folio απü το ßδιο το χÝρι του συζýγου της, που 'χε καταγρÜψει κÜθε πεßραμα της επιστημονικÞς του σταδιοδρομßας, τον αρχικü του στüχο, τις μεθüδους που υιοθετÞθηκαν για την ανÜπτυξÞ του και τη τελικÞ επιτυχßα Þ αποτυχßα του, με τις συνθÞκες που αποδüθηκε οποιοδÞποτε γεγονüς. Το βιβλßο, στην πραγματικüτητα, Þταν τüσο η ιστορßα üσο και το Ýμβλημα της Ýνθερμης, φιλüδοξης, ευφÜνταστης, αλλÜ πρακτικÞς και επßπονης ζωÞς του. Χειρßστηκε τις φυσικÝς λεπτομÝρειες σαν να μην υπÞρχε τßποτα πÝρα απü αυτÝς. Ωστüσο, τους πνευματικοποßησε üλους και λýτρωσε τον εαυτü του απü τον υλισμü με την ισχυρÞ και πρüθυμη φιλοδοξßα του προς το Üπειρο. Στα χÝρια του ο πιο αληθινüς σβþλος γης πÞρε μια ψυχÞ. Η ΓεωργιÜννα, üπως διÜβαζε, σεβüταν τον ¸υλμερ και τον αγαποýσε πιο βαθιÜ απü ποτÝ, αλλÜ με λιγüτερη εξÜρτηση απü τη κρßση του απü ü,τι μÝχρι τþρα. ¼σο κι αν εßχε επιτýχει, δεν μποροýσε παρÜ να παρατηρÞσει üτι οι πιο λαμπρÝς επιτυχßες του Þταν σχεδüν πÜντα αποτυχßες, σε σýγκριση με το ιδανικü στο οποßο στüχευε. Τα λαμπρüτερα διαμÜντια του Þταν τα πιο πενιχρÜ βüτσαλα, κι Ýνιωθε να 'ναι Ýτσι απü μüνος του, σε σýγκριση με τα ανεκτßμητα πετρÜδια που κρýβονταν πÝρα απü τις δυνατüτητÝς του. Ο τüμος, πλοýσιος σε επιτεýγματα που εßχαν κερδßσει φÞμη για τον συγγραφÝα του, Þταν üμως τüσο μελαγχολικüς δßσκος üσο εßχε γρÜψει ποτÝ θνητü χÝρι. ¹ταν η θλιβερÞ ομολογßα και το συνεχÝς παρÜδειγμα των ελαττωμÜτων του σýνθετου ανθρþπου, του πνεýματος που εßναι φορτωμÝνο με πηλü και εργÜζεται στην ýλη, και της απελπισßας που επιτßθεται στην ανþτερη φýση που βρßσκεται τüσο Üθλια ματαιωμÝνη απü το γÞινο μÝρος. ºσως κÜθε ιδιοφυÞς Üνθρωπος, σε οποιαδÞποτε σφαßρα, θα μποροýσε να αναγνωρßσει την εικüνα της δικÞς του εμπειρßας στο ημερολüγιο του ¸υλμερ.
Τüσο βαθιÜ επηρÝασαν αυτÝς οι σκÝψεις τη ΓεωργιÜννα που ακοýμπησε το πρüσωπü της στον ανοιχτü üγκο και ξÝσπασε σε κλÜμματα. Σε αυτÞ τη κατÜσταση βρÝθηκε απü τον σýζυγü της.
 -"Εßναι επικßνδυνο να διαβÜζεις στα βιβλßα ενüς μÜγου", εßπε χαμογελþντας, αν κι η üψη του Þταν ανÞσυχη και δυσαρεστημÝνη. "ΓεωργιÜννα, υπÜρχουν σελßδες σε αυτüν τον τüμο που μετÜ βßας μπορþ να κοιτÜξω και να διατηρÞσω τις αισθÞσεις μου. Πρüσεχε μÞπως αποδειχθεß επιζÞμιο για σÝνα".
 -"Μ' Ýκανε να σε λατρεýω περισσüτερο απü ποτÝ", εßπε.
 -"Α, περßμενε αυτÞ τη μßα επιτυχßα", απÜντησε κεßνος, "τüτε λÜτρεψÝ με αν θÝλεις. Δεν θα θεωρÞσω τον εαυτü μου ανÜξιο γι' αυτü. ¸λα üμως, σε αναζÞτησα για τη πολυτÝλεια της φωνÞς σου. ΤραγοýδησÝ μου, αγαπημÝνη".
     ¸τσι Ýχυσε την υγρÞ μουσικÞ της φωνÞς της για να σβÞσει τη δßψα του πνεýματüς του. Στη συνÝχεια Ýφυγε με μια αγορßστικη ευθυμßα, διαβεβαιþνοντÜς την üτι η απομüνωσÞ της θα διαρκοýσε λßγο περισσüτερο κι üτι το αποτÝλεσμα Þταν Þδη βÝβαιο. Μüλις εßχε φýγει, üταν η ΓεωργιÜννα αισθÜνθηκε ακαταμÜχητα την ανÜγκη να τον ακολουθÞσει. Εßχε ξεχÜσει να ενημερþσει τον ¸υλμερ για Ýνα σýμπτωμα που για δýο Þ τρεις þρες εßχε αρχßσει να διεγεßρει τη προσοχÞ της. ¹ταν αßσθηση στο θανατηφüρο σημÜδι, üχι επþδυνη, αλλÜ που προκÜλεσε ανησυχßα σε üλο το σýστημÜ της. Κυνηγþντας βιαστικÜ τον σýζυγü της, εισÝβαλε για πρþτη φορÜ στο εργαστÞριο.
     Το πρþτο πρÜγμα που χτýπησε το μÜτι της Þταν το καμßνι, αυτüς ο ζεστüς και πυρετþδης εργÜτης, με την Ýντονη λÜμψη της φωτιÜς του, που απü τις ποσüτητες αιθÜλης που 'χανε συγκεντρωθεß πÜνω του Ýμοιαζε να καßει για αιþνες. ΥπÞρχε συσκευÞ απüσταξης σε πλÞρη λειτουργßα. Γýρω απü το δωμÜτιο υπÞρχαν αποστακτÞρες, σωλÞνες, κýλινδροι, χωνευτÞρια κι Üλλες συσκευÝς χημικÞς Ýρευνας. Μια ηλεκτρικÞ μηχανÞ Þταν Ýτοιμη για Üμεση χρÞση. Η ατμüσφαιρα Ýμοιαζε καταπιεστικÜ στενÞ και Þταν μολυσμÝνη με αÝριες οσμÝς που εßχαν βασανιστεß απü τις διαδικασßες της επιστÞμης. Η αυστηρÞ και σπιτικÞ απλüτητα του διαμερßσματος, με τους γυμνοýς τοßχους και το τοýβλο πεζοδρüμιο, φαινüταν παρÜξενη, συνηθισμÝνη üπως η ΓεωργιÜννα στη φανταστικÞ κομψüτητα του μπουντουÜρ της. Αλλ' αυτü που κυρßως, στη πραγματικüτητα σχεδüν αποκλειστικÜ, τρÜβηξε τη προσοχÞ της, Þταν η πτυχÞ του ßδιου του ¸υλμερ.
     ¹τανε χλωμüς σαν θÜνατος, ανÞσυχος κι απορροφημÝνος και κρεμüτανε πÜνω απ' το καμßνι σαν να εξαρτιüταν απü τη μÝγιστη εγρÞγορσÞ του αν το υγρü που αποστÜζαζε θα 'πρεπε να 'ναι το ρεýμα της αθÜνατης ευτυχßας Þ δυστυχßας. Πüσο διαφορετικü απ' το αισιüδοξο και χαροýμενο ýφος που εßχε αναλÜβει για την ενθÜρρυνση της ΓεωργιÜννα!
 -"ΠροσεκτικÜ τþρα, ΑμιναντÜμπ. ΠροσεκτικÜ, εσý ανθρþπινη μηχανÞ. προσεκτικÜ, εσý Üνθρωπε απü πηλü!" μουρμοýρισε ο ¸υλμερ, περισσüτερο για τον εαυτü του παρÜ για το βοηθü του. "Τþρα, αν υπÜρχει μια σκÝψη πÜρα πολý Þ πολý λßγο, üλα Ýχουν τελειþσει".
 -"Χο! Χο!" μουρμοýρισε ο ΑμιναντÜμπ. "Κοßτα, δÜσκαλε! Κοßτα!"
     Ο ¸υλμερ σÞκωσε τα μÜτια του βιαστικÜ και στην αρχÞ κοκκßνισε, στη συνÝχεια Ýγινε πιο χλωμüς απü ποτÝ, βλÝποντας τη ΓεωργιÜννα. ¼ρμησε προς το μÝρος της κι Üρπαξε το χÝρι της με μια λαβÞ που Üφησε το αποτýπωμα των δακτýλων του πÜνω του.
 -"Γιατß Ýρχεσαι εδþ; Δεν Ýχεις εμπιστοσýνη στον Üντρα σου;" φþναξε ορμητικÜ. "Θα 'ριχνες τη μÜστιγα αυτοý του μοιραßου σημαδιοý πÜνω απü τους κüπους μου; Δεν εßναι καλÜ. ΠÞγαινε, αδιÜκριτη γυναßκα, φýγε!"
 -"¼χι, ¸υλμερ", εßπε η ΓεωργιÜννα με σταθερüτητα που δεν διÝθετε κανÝνα ßχνος χιοýμορ, "δεν εßσαι εσý που Ýχεις το δικαßωμα να παραπονιÝσαι. Δεν εμπιστεýεσαι τη γυναßκα σου. ¸χετε κρýψει την αγωνßα με την οποßα παρακολουθεßτε την εξÝλιξη αυτοý του πειρÜματος. Μη σκÝφτεσαι τüσο ανÜξια για μÝνα, τον Üντρα μου. Πες μου üλους τους κινδýνους που διατρÝχουμε, και μη φοβÜσαι üτι θα υποχωρÞσω. Γιατß το μερßδιü μου σε αυτü εßναι πολý μικρüτερο απü το δικü σας".
 -"¼χι, üχι, ΓεωργιÜννα!" εßπε ο ¢ιλμερ ανυπüμονα. "Δεν πρÝπει να εßναι".
 -"ΥποτÜσσομαι", απÜντησε Þρεμα. "Και ¸υλμερ, θα καταβροχθßσω üποιο βýθισμα μου φÝρεις. ΑλλÜ θα 'ναι με την ßδια αρχÞ που θα με παρακινÞσει να πÜρω μια δüση δηλητηρßου αν μου προσφερθεß απü το χÝρι σου".
 -"Η ευγενÞς σýζυγüς μου", εßπε ο ¸υλμερ, βαθιÜ συγκινημÝνος, "δεν Þξερα το ýψος και το βÜθος της φýσης σου μÝχρι τþρα. Τßποτα δεν πρÝπει να αποκρýπτεται. Να ξÝρεις λοιπüν, üτι αυτü το πορφυρü χÝρι, üσο επιφανειακü κι αν φαßνεται, Ýχει πιÜσει την ýπαρξÞ του μÝσα στην ýπαρξÞ σας με μια δýναμη για την οποßα δεν εßχα καμμßα προηγοýμενη αντßληψη. ¸χω Þδη χορηγÞσει παρÜγοντες αρκετÜ ισχυροýς για να κÜνουνε τßποτα εκτüς απü το ν' αλλÜξουν ολüκληρο το φυσικü σου σýστημα. Μüνο Ýνα πρÜγμα μÝνει να δοκιμαστεß. Αν αυτü μας αποτýχει, θα καταστραφοýμε".
 -"Γιατß δßστασες να μου το πεις αυτü;" τονε ρþτησε.
 -"Γιατß, ΓεωργιÜννα", εßπε ο ¸υλμερ, με χαμηλÞ φωνÞ, "υπÜρχει κßνδυνος".
 -"Κßνδυνος; ΥπÜρχει μüνο Ýνας κßνδυνος, αυτü το φρικτü στßγμα να μεßνει στο μÜγουλü μου!" φþναξε η ΓεωργιÜννα. "ΒγÜλτε το, αφαιρÝστε το, üποιο κι αν εßναι το κüστος, αλλιþς θα τρελλαθοýμε κι οι δυο!"
 -"Ο Θεüς ξÝρει üτι τα λüγια σου εßναι πολý αληθινÜ", εßπε ο ¸υλμερ, λυπημÝνος. "Και τþρα, αγαπημÝνη, γýρισε στο μπουντουÜρ σου. Σε λßγο θα δοκιμαστοýν üλα".
     Την οδÞγησε πßσω και την Üφησε με μια σοβαρÞ τρυφερüτητα που 'λεγε πολý περισσüτερα απü τα λüγια του πüσα διακυβεýονταν τþρα. ΜετÜ την αναχþρησÞ του, η ΓεωργιÜννα Ýγινε Ýξαλλη στους συλλογισμοýς. ΣκÝφτηκε τον χαρακτÞρα του ¸υλμερ και το Ýκανε πιο δßκαιο απü οποιαδÞποτε προηγοýμενη στιγμÞ. Η καρδιÜ της αγαλλßαζε, ενþ Ýτρεμε, για την Ýντιμη αγÜπη του -τüσο αγνÞ κι υψηλÞ που δεν δεχüταν τßποτα λιγüτερο απü τη τελειüτητα, οýτε θα ικανοποιοýνταν Üθλια με μια γÞινη φýση απü ü,τι εßχε ονειρευτεß. ¸νιωθε πüσο πιο πολýτιμο Þταν Ýνα τÝτοιο συναßσθημα απü εκεßνο το πιο κακü εßδος που θα Üντεχε την ατÝλεια για χÜρη της, και Þταν Ýνοχη προδοσßας της Üγιας αγÜπης υποβαθμßζοντας την τÝλεια ιδÝα της στο επßπεδο του πραγματικοý. Και με üλο της το πνεýμα προσευχÞθηκε þστε, για μια στιγμÞ, να μπορÝσει να ικανοποιÞσει την υψηλüτερη και βαθýτερη σýλληψÞ του. Περισσüτερο απü μßα στιγμÞ Þξερε καλÜ üτι δεν θα μποροýσε να εßναι. Γιατß το πνεýμα του Þτανε πÜντα σε πορεßα, πÜντα ανερχüμενο και κÜθε στιγμÞ απαιτοýσε κÜτι που Þτανε πÝρα απü το πεδßο της προηγοýμενης στιγμÞς.
     Ο Þχος των βημÜτων του συζýγου της την ξýπνησε. ¸φερε Ýνα κρυστÜλλινο κýπελλο που περιεßχε Ýνα υγρü Üχρωμο σαν νερü, αλλÜ αρκετÜ φωτεινü þστε να εßναι το ποτü της αθανασßας. Ο ¸υλμερ Þτανε χλωμüς. ΑλλÜ φαινüταν μÜλλον η συνÝπεια μιας εξαιρετικÜ σφυρηλατημÝνης κατÜστασης του νου και της Ýντασης του πνεýματος παρÜ του φüβου Þ της αμφιβολßας.
 -"Το παρασκεýασμα του βυθßσματος Þταν τÝλειο", εßπε, απαντþντας στο βλÝμμα της ΓεωργιÜννα. "Αν δεν με Ýχει εξαπατÞσει üλη η επιστÞμη μου, δεν μπορεß να αποτýχει".
 -"Εκτüς απ' το λογαριασμü σου, αγαπημÝνε μου ¸υλμερ", παρατÞρησε η σýζυγüς του, "ßσως θα 'θελα να αναβÜλω αυτü το σημÜδι της θνητüτητας εγκαταλεßποντας την ßδια τη θνητüτητα προτιμþντας οποιονδÞποτε Üλλο τρüπο. Η ζωÞ δεν εßναι παρÜ Ýνα θλιβερü απüκτημα για κεßνους που 'χουνε φτÜσει ακριβþς στο βαθμü της ηθικÞς προüδου στον οποßο στÝκομαι. Αν Þμουν πιο αδýναμη και πιο τυφλÞ, ßσως να 'ταν ευτυχßα. Αν Þμουνα πιο δυνατÞ, θα μποροýσα να 'χα υπομεßνει ελπßζω. ΑλλÜ, üντας αυτü που βρßσκω στον εαυτü μου, νομßζω üτι εßμαι απü üλους τους θνητοýς η πιο κατÜλληλη για να πεθÜνω".
 -"Εßσαι κατÜλληλη για τον παρÜδεισο χωρßς να γευτεßς το θÜνατο!" απÜντησε ο σýζυγüς της. "ΑλλÜ γιατß μιλÜμε για θÜνατο; Το βýθισμα δεν μπορεß να αποτýχει. Ιδοý η επßδρασÞ του σ' αυτü το φυτü".
     Στο κÜθισμα του παραθýρου στεκüταν Ýνα γερÜνι Üρρωστο με κßτρινες κηλßδες, που 'χε απλþσει üλα τα φýλλα του. Ο ¸υλμερ Ýριξε μια μικρÞ ποσüτητα του υγροý στο Ýδαφος στο οποßο μεγÜλωσε. Σε λßγο καιρü, üταν οι ρßζες του φυτοý εßχανε πÜρει την υγρασßα, οι αντιαισθητικÝς κηλßδες Üρχισαν να σβÞνουνε σε Ýνα ζωντανü πρÜσινο.
 -"Δεν χρειαζüταν αποδεßξεις", εßπε Þσυχα η ΓεωργιÜννα. "Δþσε μου το κýπελλο. Με χαρÜ ποντÜρω üλα στο λüγο σου".
 -"Πιες, λοιπüν, εσý ανþτερο πλÜσμα!" αναφþνησε ο ¸υλμερ, μ' Ýντονο θαυμασμü. "Δεν υπÜρχει ßχνος ατÝλειας στο πνεýμα σου. Το λογικü σου πλαßσιο, επßσης, σýντομα θα εßναι τÝλειο".
     Ροýφηξε το υγρü κι επÝστρεψε το κýπελλο στο χÝρι του.
 -"Εßναι ευγνþμον", εßπε με Þρεμο χαμüγελο. "Νομßζω üτι εßναι σαν το νερü απü μια ουρÜνια πηγÞ. γιατß περιÝχει, δεν ξÝρω τι απü διακριτικü Üρωμα και νοστιμιÜ. ΚατευνÜζει μια πυρετþδη δßψα που με εßχε ξερÜνει για πολλÝς μÝρες. Τþρα, αγαπημÝνη, Üσε με να κοιμηθþ. Οι γÞινες αισθÞσεις μου κλεßνουν το πνεýμα μου σαν τα φýλλα γýρω απü τη καρδιÜ ενüς τριαντÜφυλλου στο ηλιοβασßλεμα".
     Εßπε τις τελευταßες λÝξεις με μια απαλÞ απροθυμßα, σαν να απαιτοýσε σχεδüν περισσüτερη ενÝργεια απü ü,τι μποροýσε να διαλÝξει για να προφÝρει τις αχνÝς και παρατεταμÝνες συλλαβÝς. Μüλις εßχανε χαθεß απü τα χεßλη της πριν χαθεß στον ýπνο. Ο ¸υλμερ κÜθισε δßπλα της, παρακολουθþντας την üψη της με τα συναισθÞματα που αρμüζουνε σ' Ýναν Üνδρα, που üλη η αξßα της ýπαρξης του συμμετεßχε στη διαδικασßα που τþρα πρÝπει να δοκιμαστεß. ΑναμεμειγμÝνη με αυτÞ τη διÜθεση, ωστüσο, Þταν η φιλοσοφικÞ Ýρευνα που χαρακτηρßζει τον Üνθρωπο της επιστÞμης. Οýτε το παραμικρü σýμπτωμα δεν του ξÝφυγε. ¸να Ýντονο κοκκßνισμα του μÜγουλου, μια μικρÞ ανωμαλßα της αναπνοÞς, Ýνα πετÜρισμα του βλεφÜρου, Ýνας σχεδüν ανεπαßσθητος τρüμος μÝσα απü το κÜδρο -τÝτοιες Þταν οι λεπτομÝρειες που, καθþς περνοýσαν οι στιγμÝς, κατÝγραφε στον τüμο του folio του. Η Ýντονη σκÝψη εßχε βÜλει τη σφραγßδα της σε κÜθε προηγοýμενη σελßδα αυτοý του τüμου. ΑλλÜ οι σκÝψεις των χρüνων Þταν üλες συγκεντρωμÝνες στο τελευταßο.
     Ενþ εργαζüταν Ýτσι, δε μποροýσε να μην κοιτÜ συχνÜ το μοιραßο χÝρι κι üχι χωρßς ανατριχßλα. Ωστüσο, κÜποτε, απü μια παρÜξενη και ασýδοτη παρüρμηση, το πßεσε με τα χεßλη του. Το πνεýμα του, ωστüσο, οπισθοχþρησε στην ßδια τη πρÜξη. Κι η ΓεωργιÜννα, μες στο βαθý ýπνο της, κινÞθηκε ανÞσυχα κι μουρμοýρισε, σαν σε διαμαρτυρßα. Και πÜλι ο ¸υλμερ κοßταξε το ρολüι του. Οýτε Þταν χωρßς αποτÝλεσμα. Το πορφυρü χÝρι που αρχικÜ Þταν Ýντονα ορατü πÜνω στη μαρμÜρινη ωχρüτητα του μÜγουλου της ΓεωργιÜννας, τþρα Ýγινε πιο αμυδρÜ σκιαγραφημÝνο. Δεν παρÝμεινε λιγüτερο χλωμÞ απü ποτÝ. ΑλλÜ το σημÜδι, με κÜθε ανÜσα που ερχüταν κι Ýφευγε, Ýχανε κÜπως τη προηγοýμενη ιδιαιτερüτητÜ του. Η παρουσßα του Þταν απαßσια. Η αναχþρησÞ του Þταν ακüμα πιο απαßσια. ΠαρακολουθÞστε το λεκÝ του ουρÜνιου τüξου να ξεθωριÜζει στον ουρανü και θα μÜθετε πþς πÝθανε αυτü το μυστηριþδες σýμβολο.
 -"Απü τον Ουρανü! Σχεδüν Ýφυγε!" εßπε ο ¸υλμερ στον εαυτü του, σε σχεδüν ασυγκρÜτητη Ýκσταση. "ΜετÜ βßας μπορþ να το εντοπßσω τþρα. Επιτυχßα! επιτυχßα! Και τþρα εßναι σαν το πιο αχνü ροζ χρþμα. Η ελαφρýτερη ροÞ αßματος στο μÜγουλü της θα το ξεπερνοýσε. ΑλλÜ εßναι τüσο χλωμÞ!"
     ΤρÜβηξε στην Üκρη τη κουρτßνα του παραθýρου κι υπÝφερε το φως της φυσικÞς ημÝρας να πÝσει στο δωμÜτιο και να ακουμπÞσει στο μÜγουλü της. Την ßδια στιγμÞ Üκουσε Ýνα χονδροειδÝς, βραχνü γÝλιο, που γνþριζε απü καιρü ως Ýκφραση ευχαρßστησης του υπηρÝτη του ΑμιναντÜμπ.
 -"Αχ, σβþλο! Αχ, γÞινη μÜζα!" φþναξε ο ¸υλμερ, γελþντας με Ýνα εßδος φρενßτιδας, "με υπηρÝτησες καλÜ! Η ýλη και το πνεýμα -γη κι ουρανüς- Ýχουνε παßξει και τα δýο το ρüλο τους σ' αυτü! ΓÝλασε πρÜγμα των αισθÞσεων! ¸χεις κερδßσει το δικαßωμα να γελÜς".
     ΑυτÜ τα επιφωνÞματα διακüψανε τον ýπνο της ΓεωργιÜννας. ΣιγÜ-σιγÜ Ýκλεισε τα μÜτια και κοßταξε στον καθρÝφτη που ο σýζυγüς της εßχε κανονßσει γι' αυτü το σκοπü. ¸να αμυδρü χαμüγελο πÝταξε πÜνω απü τα χεßλη της üταν αναγνþρισε πüσο μüλις αντιληπτü Þτανε τþρα κεßνο το πορφυρü χÝρι που κÜποτε εßχε λÜμψει με τÝτοια καταστροφικÞ λαμπρüτητα þστε να τρομÜξει üλη την ευτυχßα τους. ΑλλÜ τüτε τα μÜτια της αναζητοýσαν το πρüσωπο του ¸υλμερ προβληματισμÝνη κι με Üγχος που δεν μποροýσε σε καμμßα περßπτωση να εξηγÞσει.
 -"ΦτωχÝ μου ¸υλμερ!" μουρμοýρισε.
 -"Φτωχüς; ¼χι, ο πιο πλοýσιος, ο πιο ευτυχισμÝνος, ο πιο ευνοημÝνος!" αναφþνησε. "Ασυναγþνιστη νýφη μου, εßναι επιτυχÞς! Εßσαι τÝλεια"!
 -"ΚαημÝνε μου ¸υλμερ", επανÝλαβε, με μια περισσüτερο απü ανθρþπινη τρυφερüτητα, "στüχευσες ψηλÜ. Τα κατÜφερες ευγενικÜ. Μη μετανοεßς που με τüσο υψηλü κι αγνü συναßσθημα, Ýχεις απορρßψει το καλýτερο που θα μποροýσε να προσφÝρει η γη. ¸υλμερ, αγαπητÝ ¸υλμερ, πεθαßνω"!
     Αλßμονο! ¹ταν πÜρα πολý αλÞθεια! Το μοιραßο χÝρι εßχε καταπιαστεß με το μυστÞριο της ζωÞς κι Þταν ο δεσμüς με τον οποßο Ýνα αγγελικü πνεýμα διατηροýσε τον εαυτü του σε ενüτητα με Ýνα θνητü πλαßσιο. Καθþς η τελευταßα βυσσινß απüχρωση του σημαδιοý -αυτü το μοναδικü σημÜδι της ανθρþπινης ατÝλειας- ξεθþριασε απü το μÜγουλü της, η αποχαιρετιστÞρια ανÜσα της τÝλειας πλÝον γυναßκας πÝρασε στην ατμüσφαιρα κι η ψυχÞ της, παραμÝνοντας μια στιγμÞ κοντÜ στον σýζυγü της, πÞρε την ουρÜνια πτÞση της. Τüτε ακοýστηκε ξανÜ Ýνα βραχνü, γελαστü γÝλιο! ¸τσι πÜντα η μεγÜλη μοιραßα φýση της γης αγαλλιÜζει με τον αμετÜβλητο θρßαμβü της πÜνω στην αθÜνατη ουσßα που, σ' αυτÞ την αμυδρÞ σφαßρα της μισÞς ανÜπτυξης, απαιτεß τη πληρüτητα μιας ανþτερης κατÜστασης. Ωστüσο, αν ο ¸υλμερ εßχε φτÜσει σε μια βαθýτερη σοφßα, δεν θα χρειαζüταν να 'χε πετÜξει μακρυÜ την ευτυχßα που θα 'χε υφÜνει τη θνητÞ ζωÞ του με την ßδια υφÞ με την ουρÜνια. Η στιγμιαßα περßσταση Þτανε πολý ισχυρÞ γι' αυτüν.
     ΑπÝτυχε να κοιτÜξει πÝρα απ' το σκοτεινü πεδßο του χρüνου και ζþντας μια για πÜντα στην αιωνιüτητα, να βρει το τÝλειο μÝλλον στο παρüν.
____________________

        Ο ωκεανüς

Ο ωκεανüς βρßθει με σιωπηλÝς σπηλιÝς,
μüνος, αγÝρωχα Þσυχος, βαθýς.
Αν και τα κýματα δεν ησυχÜζουνε ποτÝς
απ' τη μανßα. ΚÜτω απ' αυτÜ δεν βρßσκεται κανεßς.

Τα φοβερÜ τα πνεýματα στα βÜθη,
κρατοýν τη κοινωνßα τους εκεß.
Κι υπÜρχουνε κι εκεßνοι με τα πÜθη,
τους κλαßμε: νÝοι, δßκαιοι, φωτεινοß.

¹ρεμα ξεκουρÜζονται κι οι δüλιοι ναυτικοß,
μÝσα στην αγκαλιÜ γαλÜζιου απεßρου.
Η ωκεÜνια μοναξιÜ εßν' ευτυχÞς εκεß,
γιατß εßν' η αγνüτητα του νεκρικοý ονεßρου.

Η γη Ýχει τις ενοχÝς και τη φροντßδα,
γι' αυτü οι τÜφοι της γεμÜτοι ανησυχßα,
μα ο γαλÞνιος ýπνος εßναι πÜντα εκεß:
Μες στα γαλÜζια κýματα, ηρεμßα...

       Το Σκοτεινü ΠÝπλο

Ας Þμποργα τα πÝπλα να 'διωχνα τα σκοτεινÜ,
που κρýβουν τη μελλοντικÞ ζωÞ μου.
Θα Þμποργαν αγÝννητα, να σπεýσουνε αργÜ,
-να τα 'βλεπα...- πριν απ' τη βοýλησÞ μου.

ΚÜθε μου ενÝργεια εκεß ζωγραφισμÝνη,
δεν θα τολμοýσα να τη δω με μια ματιÜ μονÜχα.
Εκεß να στÝκει η λýπηση και η πενßα τÜχα
και Μαýρο ΧÝρι ΑπελπισιÜς να ξαποσταßνει.

Θα μ' Ýκανε να βρω τον τÜφο μου μοναχικÜ,
να κεßται στην απÝραντÞ του θλßψη, τυλιγμÝνος.
¢σε τüτε καλýτερα ας μη βρεθþ ποτÝ ξανÜ,
στο μυστικü βιβλßο της Μοßρας μου, χαμÝνος.


 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers