Βιογραφικό
Ο Τζιμ Λόντος (Jim Londos) ήταν Ελληνοαμερικανός παλαιστής. Πιτσιρικάς κρεμάστηκε μόνος του από ένα σχοινί. Η πείνα, οι ταπεινώσεις κι η απόλυτη φτώχεια πριν γίνει διάσημος με το αεροπλανικό κόλπο. Σούπερ σταρ της επαγγελματικής πάλης (κατς), που πρόσφερε ώρες χαράς και ξεγνοιασιάς στους δοκιμαζόμενους από το οικονομικό κραχ Αμερικανούς. Το όνομά του έγινε θρύλος στην Ελλάδα. Στις 10ετίες του '50 και του '60 σχεδόν σε όλη την Ελλάδα όταν ήθελαν να χαρακτηρίσουν ένα άτομο δυνατό, τον αποκαλούσαν "Τσιμπλόντο", σε παραφθορά του ονόματός του. Αναφορά επίσης στο όνομά του κάνουν και κάποια ελληνικά λαϊκά τραγούδια της ίδιας εποχής.
Γεννήθηκε στο Κουτσοπόδι του ’ργους στις 2 Γενάρη 1897. Η οικογένεια Θεοφίλου αποκτά άλλο ένα παιδί. Το 13ο και σίγουρα το πιο γούρικο. Τo ονομάζουν Χρήστο. Όταν μεγαλώνει λίγο, ο πατέρας του τον στέλνει να βοσκήσει τα 10 πρόβατα και τα 5 γελάδια της οικογένειας, ενώ τα αδέλφια του κάνουν άλλες δουλειές. Ένα απόγευμα η μητέρα του τα χάνει, καθώς βλέπει τον μικρό κρεμασμένο από ένα σχοινί. Πιστεύει ότι το παιδί της πεθαίνει. Χαμογελαστός ο μικρός, κατεβαίνει από το σχοινί κι εξηγεί στη μάνα του, ότι κρεμάστηκε για να δυναμώσουν οι μυς του λαιμού του. Γρήγορα αποφάσισε να φύγει από το χωριό και στον Πειραιά γνώρισε τον Τόφαλο, που του δίδαξε τα βασικά της πάλης.Το πραγματικό του όνομα ήταν Χρήστος Θεοφίλου (Christos Theofilou ή Christopher Theophelus). Ήταν ο πιο μικρός από 13 αδέλφια. Η μητέρα του ήθελε να γίνει ιερέας, ενώ ο πατέρας του τον ονειρευόταν στρατιωτικό. Ο ίδιος προτίμησε να γίνει μετανάστης και σε ηλικία μόλις 13 ετών εγκατέλειψε το σπίτι του, ταξίδεψε στην Αμερική κι έπιασε δουλειά ως λαντζέρης σ' ένα εστιατόριο της Νέας Υόρκης.
Αρχικά εργάστηκε σε διάφορες δουλειές για βιοπορισμό, όπως αχθοφόρος, καμαρώτος, μοντέλο για ζωγράφους και φωτογράφους κ.ά. Παράλληλα επιδόθηκε στα αγωνίσματα ελεύθερης πάλης όπου και διακρίθηκε. 3 μόλις χρόνια από την ενασχόλησή του με τη πάλη θεωρείτο από τους ικανότερους ερασιτέχνες παλαιστές στη περιφέρεια του Σαν Φρανσίσκο. Η ιδέα να ασχοληθεί με τη πάλη τού δημιουργήθηκε όταν βρέθηκε τυχαία σ' έναν αγώνα, καθώς εξερευνούσε τους δρόμους του Μανχάταν, λίγες ημέρες μετά την άφιξή του. Με τα πρώτα χρήματα που κέρδισε από τη δουλειά του, γράφτηκε σ' ένα προπονητήριο και άρχισε να μαθαίνει τα μυστικά του αθλήματος. Πολύ σύντομα, προσέλκυσε το ενδιαφέρον των οργανωτών αγώνων, καθώς διέφερε απ' όλους τους άλλους παλαιστές. Ήταν μικρόσωμος και χωρίς κανένα ψεγάδι τερατομορφίας, ενώ διέθετε δύναμη, ευκινησία, ευστροφία και πονηριά. Αυτή η διαφορετικότητά του ταύτιζε τους θεατές μαζί του, στο ρόλο του «καλού» που μάχεται και τελικά νικάει τον γιγαντόσωμο «κακό» αντίπαλό του. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου συνέρεαν σε κάθε αγώνα του για να παρακολουθήσουν τα κατορθώματά του και να απολαύσουν τις θεαματικές λαβές και τα αεροπλανικά του.
Ο 1ος του αγώνας ήτανε στο Μεξικό. Διάβασε στην εφημερίδα, ότι ζητούσαν αθλητές στη Σάντα Κρουζ. Αγωνίσθηκε, αλλά δεν τον πλήρωσαν. Για 3 μέρες γύριζε νηστικός κι εξαντλημένος. Η τύχη του όμως δεν τον εγκατέλειψε. Ακόμη και στην άκρη του Μεξικού βρήκε ένα γνωστό του, που του δάνεισε χρήματα για να φάει και να πληρώσει τα εισιτήρια της επιστροφής στο Σαν Φρανσίσκο. Η εμπειρία του Μεξικού τον πείσμωσε. ’ρχισε να δίνει αγώνες στο Σαν Φρανσίσκο. Συμμετείχε σ ένα ερασιτεχνικό τουρνουά, όπου νίκησε ένα φαβορί. Μάλιστα, αναγκάστηκε να δώσει και δεύτερο αγώνα την ίδια μέρα, καθώς ο μάνατζερ τον απείλησε ότι αν δεν παίξει ξανά θα του αφαιρέσει το μετάλλιο. Ήταν άγριες εποχές, χωρίς κανόνες και δικαιώματα για τους άσημους αθλητές. Για τη νίκη του πήρε 25 σεντς. Του φάνηκαν πολλά σε σύγκριση με τα 50 σεντς που έπαιρνε στην οικοδομή για ένα οκτάωρο πληκτικής εργασίας. Αντιλήφθηκε, ότι το συμφέρον του ήταν να γίνει επαγγελματίας.
Αναγκάσθηκε να δώσει έναν αγώνα στο Ντάλας, όπου πήγε κρυμμένος στη σκευοφόρο του τρένου, καθώς δεν είχε λεφτά ούτε για τα εισιτήρια. Έδινε πλέον αγώνες σε όλη τη δυτική Αμερική. Τους έκλεινε ο ίδιος, σε πανηγύρια ή σε αυτοσχέδιες αρένες. Η πείνα έγινε συνήθεια. Πολλές νύχτες κοιμήθηκε σε παρθένα δάση που θύμιζαν ζούγκλα. Η εύκολη νίκη του έφερε κι άλλες προτάσεις. Το μυαλό του δούλευε γρήγορα. Κατάλαβε, ότι στην Αμερική, εκτός από την αθλητική αξία, μετρούσε και το μάρκετινγκ. Αποφάσισε ν΄ αλλάξει το όνομά του, επειδή ήταν μεγάλο και δύσκολο στην προφορά για τους ντόπιους. Στην Καλιφόρνια ο Τζακ Λόντον ήταν λαϊκός ήρωας. Του άρεσε το επίθετο και για να μοιάζει με ελληνικό το έκανε Λόντος. Το Τζιμ μάλλον ήταν ένας φόρος τιμής στον Τόφαλο.Ο Χρήστος Θεοφίλου ήταν πια παρελθόν.
Η πρώτη σοβαρή πρόταση ήρθε όταν του προσέφεραν πεντακόσια δολάρια για να αγωνιστεί με κάποιον Μπέρσον στο Πόρτλαντ. Πεντακόσια δολάρια ήταν πραγματικά καλά λεφτά. Ο νεαρός παλαιστής δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Το 1916 που δόθηκε αυτός ο αγώνας, αισθάνθηκε σαν να του έδωσαν τα κλειδιά ενός χρυσωρυχείου.
Μεταπήδησε στην επαγγελματική πάλη, αφού πρώτα εργάστηκε σε τσίρκο ως κατσέρ σε ακροβατικό νούμερο. Αρχικά εμφανιζόταν ως "The Wrestling Plasterer" Christopher Theophelus κι αργότερα καθιέρωσε το Jim Londos. Προικισμένος εκ φύσεως με σημαντική δύναμη αλλά και άρτια τεχνικά καταρτισμένος είχε καταστεί το ίνδαλμα των φιλάθλων. Σπάνιας αντοχής, είχε δώσει μεγάλη σειρά αγώνων ασυνήθους αριθμού στην Αμερική, Ευρώπη, Αφρική (Αίγυπτο) και Αυστραλία. Συνδύαζε τη σωματική ρώμη με την τεχνική της πάλης. Έγινε ταχύτατα γνωστός για το λεγόμενο "αεροπλανικό κόλπο" (τεχνική), με το οποίο εξουδετέρωνε τους αντιπάλους του. Ο Τζιμ Λόντος -προσωνύμιο που του δόθηκε από τον αθλητικογράφο Ρόσκο Φόσετ, έπειτα από μία νίκη του στην ομιχλώδη αρένα «Λονδίνο» (London) του Πόρτλαντ- υπήρξε από τους πρωτεργάτες τους είδους της πάλης που αργότερα έγινε γνωστό διεθνώς ως κατς
Το μέλλον ανήκε στον Τζιμ Λόντο. Όταν έγινε 20 χρονών, αντιμετώπισε τον Λιούις τον στραγγαλιστή, που ήταν ο πρωταθλητής. Ήταν η 1η φορά που αγωνίσθηκε στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν, μπροστά σε 14 χιλιάδες κόσμο. Ο αγώνας διήρκεσε μια ώρα και 47 λεπτά. Ο Λόντος έχασε και τότε ανακάλυψε πως ούτε αυτός, αλλά ούτε και ο Λιούις ήταν ανίκητοι. Από το 1930 μέχρι το 1946, ο Λόντος έχασε μόνο μια φορά, από ένα μέτριο αθλητή στη Βοστόνη, τον Μαχόνεϊ. Ήτανε τραυματισμένος, άλλα αν ακύρωνε το παιχνίδι θα πλήρωνε ρήτρα 10 χιλιάδες δολάρια. Συγχρόνως, υποτίμησε τον αθλητή που τελικά νίκησε τον τραυματισμένο Λόντο. Ο Μαχόνεϊ δεν έδωσε αγώνα ρεβάνς κι ο Λόντος περιόδευσε σε όλη την Αμερική, την Αφρική και την Ευρώπη. Παντού αποθεώνεται με το αεροπλανικό κόλπο. Ο Λόντος εξήγησε πως το έκανε. Επειδή ήταν κοντός με δυνατά πόδια και εξαιρετικά γυμνασμένος, μπορούσε να σηκώσει πολύ πιο βαρείς αντιπάλους ψηλά, πάνω από το κεφάλι του και αφού τους στριφογυρίσει, να τους πετάξει στο ταπί. Δεν εκβίαζε ποτέ το κόλπο. Περίμενε με υπομονή να πάρει τη λάθος στάση ο αντίπαλός του και να κουραστεί. Ο ίδιος εξηγούσε ότι μόνο σε λίγους δεν τολμούσε να κάνει το κόλπο. Κυρίως σε όσους είχαν υψηλή τεχνική κατάρτιση και κοντά, αλλά δυνατά πόδια. Ο Έλληνας αθλητής εξηγούσε ότι με ένα τέτοιο αθλητή θα μπορούσαν να χτυπήσουν πολύ άσχημα κι οι δυο.
Ήτανε κοντός αλλά πολύ γεροδεμένος. Τη περίοδο της ακμής του τα σωματομετρικά του μεγέθη ήταν τα ακόλουθα:
ύψος: 1,68μ.
βάρος: 88 κιλά.
περιφέρεια λαιμού: 0,47μ.
περιφέρεια στήθους: 1,15-1,20μ.
περιφέρεια βραχιόνων: 0,41-0,43μ.
περιφέρεια μηρών: 0,55μ.
περιφέρεια κνήμης: 0,39μ.
Κέρδισε πολλές διακρίσεις στη πάλη με σημαντικότερη την ανάδειξή του σε παγκόσμιο πρωταθλητή βαρέων βαρών στις 18 Νοέμβρη 1938. Σκληρότεροι αντίπαλοί του, κατά τους αθλητικούς χρονογράφους της εποχής, ήταν ο "στραγγαλιστής Λιούις" κι οι "Στέκερ" Μπράουνιγκ και Σίκατ.
Στη πορεία του προς τη κορυφή πέτυχε τις ακόλουθες σημαντικές νικες:
1916: νικά 2 φορές τον Ρωσοαμερικανό Εϋτζάζ, πρωταθλητή Δυτικών Πολιτειών ΗΠΑ.
1917: νικά τον Πίτερσον, πρωταθλητή ακτών Ειρηνικού ΗΠΑ.
1918: νικά τον Νορβηγό Μπένσον, πρωταθλητή Όρεγκον.
1921: νικά τον Ελληνοαμερικανό πρωταθλητή ΗΠΑ Δημητρέλλη κι ανακηρύσσεται πρωταθλητής.
1921: δεν καταφέρνει να νικήσει τον παγκόσμιο πρωταθλητή Στέκερ, σε αγώνα για τον παγκόσμιο τίτλο.
1926: αναδεικνύεται ισόπαλος με τον" Στέκερ" Μπράουνιγκ και δεν καταφέρνει να του πάρει τον παγκόσμιο τίτλο. Στη συνέχεια ο Στέκερ έχασε τον τίτλο από τον Λούις κι ορίζεται αγώνας Λόντου - Λιούις
1927: στον αγώνα για τον παγκόσμιο τίτλο με τον Λούις, ο Λιούις δεν εμφανίζεται. Ορίζεται προθεσμία ενός μηνός για τη τέλεση του αγώνα και μετά την παρέλευσή της ο Λόντος ανακηρύσσεται επίσημα πρωταθλητής κόσμου.
6 Ιουνίου 1930: προκάλεσε σε αγώνα στην Αμερική τον τότε παγκόσμιο πρωτοπαλαιστή Ντικ Σίκατ (Dick Shikat), τον οποίο και κατανίκησε λαμβάνοντας ταυτόχρονα τον τίτλο του παγκόσμιου πρωτοπαλαιστή βαρέων βαρών της National Wrestling Association.
10 Αυγούστου 1937: νίκησε στο Παρίσι τον διεκδικητή του τίτλου Πολωνό Κάρολ Νόβινα Ζμπίσκο.
18 Νοέμβρη 1938: αναδεικνύεται παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών (World heavyweight championship) λαμβάνοντας τη περίφημη χρυσή κι αδαμαντοποίκιλτη ζώνη. Διατήρησε τον τίτλο του ως το 1946, που αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Μετά το 1946 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, διατηρώντας εθιμικά τον τίτλο του ισόβιου παγκόσμιου πρωταθλητή και λαμβάνοντας στην Αμερική τη περίφημη χρυσή κι αδαμαντοποίκιλτη ζώνη που φορά σε πολλές φωτογραφίες.
Τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του εργάστηκε για λογαριασμό διαφόρων φιλανθρωπικών οργανώσεων, κυρίως για τη περίθαλψη και προστασία ορφανών Ελληνόπουλων, θυμάτων του Β' παγκ. πολ.. Για τη φιλανθρωπική του δράση τιμήθηκε από την ελληνική κι αμερικανική πολιτεία, από τον βασιλιά της Ελλάδος Παύλο και από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον.
Το Νοέμβρη του 1928 επισκέφθηκε την Ελλάδα κι οργάνωσε αγώνα στο Παναθηναϊκό Στάδιο αντιμετωπίζοντας τον αήττητο ως τότε Πολωνοαμερικανό πρωταθλητή Ευρώπης Καρλ Ζμπίσκο, τον οποίο νίκησε. Στις προπονήσεις του Λόντου μαζεύονταν χιλιάδες θεατές και στον αγώνα επικράτησε το αδιαχώρητο παρά τη βροχή. Ο αγώνας έγινε με μεγάλη επισημότητα. Οργανωτής ήταν η εφ. Η Αθλητική κι επίτιμοι συνδιοργανωτές ο υπουργός Παιδείας, οι πρέσβεις των ΗΠΑ και της Πολωνίας, η Ολυμπιακή Επιτροπή, ο ΣΕΓΑΣ, ο δήμαρχος Αθηναίων κ.ά. Ο αγώνας αναβλήθηκε 2 φορές, τη 1η επειδή ο Λόντος ασθένησε από δάγκειο πυρετό και τη 2η λόγω κακοκαιρίας και τελικά έγινε στις 2 Δεκέμβρη 1928 με διαιτητή τον παλιό ολυμπιονίκη Δημήτρη Τόφαλο. Ο αγώνας έχει καταγραφεί σε κινηματογραφική ταινία, ενώ σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Εμπρός ο διαιτητής έκανε υποδείξεις στον οπερατέρ σχετικά με το γύρισμα.
Οι Έλληνες τον απολάμβαναν κατά καιρούς στο Παναθηναϊκό Στάδιο, όταν ερχόταν για να κατατροπώσει τον Κοριάνι, τον Μεμέτ Αλή, τον Βάντερβαλντ και το 1959 (στα 64 χρόνια του!) κάποιον άγγλο παλαιστή 30 χρόνια νεότερό του...
Η λαμπρή πορεία του στα ρινγκ υπήρξε ιδιαίτερα προσοδοφόρα για το Λόντο. Αλλά κι ο ίδιος υπήρξε γενναιόδωρος, προσφέροντας σημαντικά χρηματικά ποσά για τα ελληνόπουλα που έμειναν ορφανά κατά τον Β Παγκ. Πόλ.
Το 1933 επανήλθε στην Ελλάδα κι αγωνίσθηκε και πάλι στο Παναθηναϊκό Στάδιο αντιμετωπίζοντας νικηφόρα τον Ρωσοπολωνό γίγαντα Κόλα Κοριάνι, σε αγώνα που διοργάνωσε ο Πανιώνιος, με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για την ανέγερση του Σταδίου Νέας Σμύρνης. Για τη μεγάλη νίκη αυτή, ο μεγάλος του ρεμπέτικου Μάρκος Βαμβακάρης, έγραψε κι ηχογράφησε ένα τραγούδι σε ρυθμό ζεϊμπέκικο.
"Πάρ' την αιμοβορία σου
και τράβα στη πατρίδα σου,
αγαπητέ Κοριάνι,
που σ' έστειλε ο Λόντος μας
σε μακρινό σιργιάνι.
Ήρθες απ' την πατρίδα σου
τον ζόρικο να κάνεις,
κι ο κόσμος αν δε σε γλύτωνε,
κόντεψες να πεθάνεις.
Να είσουνα μονάχα εσύ,
κομμάτια πια να γίνει,
μα πόσοι ευρεθήκανε
την πάθανε κι εκείνοι.
Έτσι λοιπόν ο Λόντος μας,
βρέθηκε παλληκάρι,
π' όλος ο κόσμος αγαπά,
του ’ργους το καμάρι."
Στις 25 Μάη του 1966, ο Τζιμ Λόντος συμμετείχε σε φιλικό γεύμα, σε αθηναϊκή ταβέρνα, μ' έναν άλλον Έλληνα που διακρίθηκε στις ΗΠΑ: τον Τομ Πάπας. Ο Τομ Πάπας, με φιλόδοξες επενδύσεις στον τομέα των πετρελαιοειδών, ήταν ο ισχυρότερος, αλλά ο θρυλικός παλαιστής, τον οποίο όλα τα παιδιά της μεταπολεμικής εποχής θαύμαζαν, ήταν ο δημοφιλέστερος.
Απεβίωσε από καρδιακή προσβολή στις 19 Αυγούστου 1975 και το μνημείο του υπάρχει στο Oak Hill Memorial Park στο Escondido της Καλιφόρνια.
