ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÐåæÜ 

Adaptor

¸να τραγικü περιστατικü που συνÝβη σε μια στÜση τρüλεú, Þρθε να συρρÜψει Ýνα σωρü λÜθη, πÜθη, ιστορßες...
Το περιστατικü αυτü θα το παραθÝσω Ýτσι ως συνÝβη:
ΚεντρικÞ λεωφüρος üπου μπρος πηγαßνει Ýνα τρüλεú και πßσω Ýνα σχολικü κßτρινο λεωφορεßο.
Τα δυο οχÞματα σταματοýν το Ýνα πßσω απü τ' Üλλο για να πÜρουνε το κüσμο τους απü τη στÜση.
Το σχολικü πολý κοντÜ στο τρüλεú.
Το τρüλεú κÜνει να ξεκινÞσει αλλÜ βγαßνουν οι κεραßες απü τα ηλεκτροφüρα καλþδια.
Ο οδηγüς του, ηλικιωμÝνος κÜπως, βλαστημÜ και κατεβαßνει να το φτιÜξει.
Ο νεαρüς γεροδεμÝνος οδηγüς του σχολικοý, βλαστημÜ κι αυτüς μÝσα απü τα δüντια του και τον αγριοκοιτÜζει η νεαρÞ συνοδüς.
Εßναι πρωß γýρω στις εννÝα.
Ο οδηγüς του τρüλεú συνεχßζει να παιδεýεται με τις Üτιμες τις κεραßες, μα κεßνες δε του κÜνουν το χατßρι.
Γυρßζει απελπισμÝνος το βλÝμμα στο κορνÜρισμα του σχολικοý και νεýει στον οδηγü που ετοιμÜζεται να κÜνει üπισθεν και να φýγει.
Εκεßνος κατεβαßνει και τον ακοýει να του ζητÜ βοÞθεια, εξηγþντας του πως πρÝπει να ανÝβει λιγÜκι πÜνω στο üχημα, να τακτοποιÞσει κÜτι και μετÜ θα περÜσει τις κεραßες και θα φýγουν μαζß.
-"Δεν υπÜρχει κανÝνας απολýτως κßνδυνος", του εξηγεß, "μη φοβÜσαι. Εσý εßσαι νÝος και γεροδεμÝνος αλλÜ εγþ εßμαι ηλικιωμÝνος κι Ýχω πρüβλημα στη μÝση. Σε παρακαλþ, βοÞθησÝ με".
Ο νεαρüς βλÝπει üντως πως αυτü που του ζητÜ εßναι πανεýκολο και δουλειÜ μισοý λεπτοý.
Ανεβαßνει σβÝλτα, πετÜγοντας Ýνα -"o.k. no problem, Üντε να φεýγουμε" και τακτοποιεß το θÝμα στο Üψε-σβÞσε.
Εκεßνη τη στιγμÞ ακριβþς που ο οδηγüς επιστρÝφει στο üχημÜ του, μια καθυστερημÝνη μαμÜ, φÝρνει το πεντÜχρονο κοριτσÜκι της.
Ανοßγει τη πüρτα και το βαζει μÝσα.
Η συνοδüς σπεýδει να το παραλÜβει πιÜνοντÜς του το χÝρι ακριβþς την þρα που ο οδηγüς Ýχει μπει και ξεκινÜ βιαστικüς.
Η μÜνα Ýχει Þδη οπισθοχωρÞσει αρκετÜ, χωρßς üμως να κλεßσει τη πüρτα.
Η συνοδüς αφηρημÝνη πιστεýει πως θα την Ýχει κλεßσει η μÜνα.
Το λεωφορεßο παρκαρισμÝνο γýρω στους εßκοσι πüντους απü το πεζοδρüμιο κι Ýτσι, καθþς ο οδηγüς ξεκινÜ κÜπως απüτομα, το κοριτσÜκι που δεν εßχε ανÝβει καλÜ-καλÜ το σκαλß κι η συνοδüς, χÜνουν την ισορροπßα τους.
Το μικρü ξεφεýγει εýκολα απü το χαλαρü κι απρüσεκτο πιÜσιμο της συνοδοý και πÝφτει προς τα πßσω.
Η πüρτα υποχωρεß μιας και δεν εßχε κλεßσει καλÜ, το κοριτσÜκι βρßσκεται με τη ρÜχη να χτυπÜ στη κþχη του πεζοδρομßου και να παßρνει κλßση προς το δρüμο.
Αυτü, εßναι μοιραßο γιατß η πßσω δεξιÜ ρüδα του σχολικοý, παßρνει την ζωοýλα του.
¼λ' αυτÜ γßνανε σε κλÜσματα δευτερολÝπτου, μπρος στα Ýκπληκτα μÜτια üλων üσων Þτανε κοντÜ, -μÜνας και συνοδοý.
Εßναι περιττü να περιγραφεß το τι επακολοýθησε.
Εßναι üλ' αυτÜ που συμβαßνουν üταν γßνεται κÜτι τÝτοιο.
ΚλÜματα, κραυγÝς, κηδεßα, κατηγορßες, ανακρßσεις, δßκες και τελικÜ μετÜ Ýνα διÜστημα, το συμβÜν Ýχει σχεδüν ξεχαστεß.
Εκτüς απü τη τραγικÞ μÜνα.
Στην Αστυνομßα ο οδηγüς εßπε πως εßχε καθυστερÞσει αρκετÜ και πιστεýοντας πως üλα τα παιδÜκια εßχαν Þδη τακτοποιηθεß απ' þρα üσο κεßνος Ýφτιαχνε το τρüλεú, ξεκßνησε.
ΕπικαλÝστηκε τον οδηγü του τρüλεú ο οποßος τον επιβεβαßωσε.
'Αρπαξε μßαν αυστηρÞ επßπληξη και τα φþτα στρÜφηκανε στην απρüσεκτη συνοδü.
Εκεßνη εßπε πως Ýτρεξε να παραλÜβει το παιδß καθþς Üκουσε τη πüρτα ν' ανοßγει.
Το 'πιασε απü το χερÜκι κι ενþ ετοιμαζüταν να το βÜλει να καθßσει -και θα ορκιζüταν επßσης üτι εßδε κι Üκουσε τη πüρτα να τη κλεßνει η μÜνα-, το σχολικü ξεκßνησε κÜπως απüτομα, χÜσανε την ισορροπßα τους κι οι δυο κι Ýτσι Ýγινε ü,τι Ýγινε...
Η μητÝρα, στις διακριτικÝς ερωτÞσεις των αρχþν, ανÜμεσα σ' αναφιλητÜ, εßπε πως Ýβαλε το παιδß μÝσα και δεν Ýκλεισε αμÝσως τη πüρτα μÞπως και της Ýπιανε το üμορφο λουλουδÜτο φουστανÜκι κι üτι δε περßμενε το σχολικü να ξεκινÞσει τüσον απüτομα.
Οι αρχÝς, κουνÞσανε το κεφÜλι βλÝποντας το φαýλο αυτü κýκλο κι απεφÜνθησαν πως Þτανε μια κακιÜ στιγμÞ.
Κι αυτÞ εßναι τελικÜ η πιο σωστÞ Üποψη.
Μια σειρÜ κακÝς συγκυρßες που συνετÝλεσαν σ' αυτü και μια συλλογικÞ ευθýνη.
Εκεßνο που μÝνει να δοýμε εßναι το πþς Ýφτασαν τα πρÜματα σ' αυτü το σημεßο.
Πþς και ποιÜ γεγονüτα στηρßξανε και θρÝψαν αυτÞ τη κακιÜ στιγμÞ;
Για να γßνει αυτü θα πρÝπει να γυρßσει ο χρüνος μια μÝρα πßσω...
...................
...Να βρεθοýμε στο μηχανοστÜσιο του τρüλεú, üπου το εν λüγω üχημα Ýχει μπει για Ýλεγχο.
Ο μηχανικüς, βαριεστημÝνος και βολεμÝνος δημüσιος υπÜλληλος, κÜνει Ýνα τυπικü Ýλεγχο ρουτßνας.
ΚοιτÜ την αναφορÜ και τις παρατηρÞσεις πως υπÜρχει Ýνα πρüβλημα στην εφαρμογÞ των κεραιþν με τα ηλεκτροφüρα σýρματα και πως Ýχει παρατηρηθεß συχνÜ κατÜ το φρενÜρισμα, να βγαßνουν οι κεραßες και μετÜ να μπαßνουνε σχετικÜ δýσκολα.
Πηγαßνει σιγÜ-σιγÜ στο πßσω μÝρος του οχÞματος και δοκιμÜζει μερικÝς φορÝς, καθþς χασμουριÝται, τις κεραßες χωρßς πρüβλημα.
¸πειτα, βαριεστημÝνα, χαλαρÜ κι απρüσεκτα, κοιτÜζει τις αρμüσεις.
Δεν εντοπßζει τßποτε το μεμπτü, το επιλÞψιμο κι ανασηκþνει τους þμους.
Τον περιμÝνει ο καφÝς και τα τσιγÜρα κι Ýτσι βÜζει μßα τζßφρα κÜτω απü το φαρδý πλατý "ΟΚ" κι επιστρÝφει στο γραφεßο.
Καθþς ανÜβει Ýνα τσιγÜρο και ρουφÜ το καφÝ του, σκÝφτεται, -ελÜχιστα μüνο-, πως ακüμα κι αν συμβεß κÜτι, θα 'ναι επισκευÜσιμο επιτüπου.
'Αλλωστε, πÜντα ξεκινÜ το üχημα.
Κι αυτü Þταν üλο.
Την ßδια στιγμÞ, ο ηλικιωμÝνος οδηγüς, Ýχει τελειþσει τη βÜρδιÜ του και πηγαßνει στο γραφεßο κßνησης, σκεφτικüς.
Αýριο εßναι πÜλι απογευματινüς κι επειδÞ του 'τυχε κÜποιο πρüβλημα, θα ζητÞσει αλλαγÞ βÜρδιας.
Μπαßνει στο γραφεßο κι αφοý χαιρετÜ εγκÜρδια, πιÜνει κουβÝντα με τον υπεýθυνο.
-Ρε συ ΣωτÞρη, αýριο Ýχω Ýνα πρüβλημα, πρÝπει ν' αλλÜξω βÜρδια σε πρωúνÞ.Γßνεται τßποτα;
-Χμ... Τελευταßα στιγμÞ μου το λες ρε; Α να χαθεßς.
-Μα... σÜματι το ξερα κι εγþ νομßζεις; ΚÜνε κÜτι ρε συ.
-Μισü να πÜρω μερικÜ τηλÝφωνα και θα δοýμε.
ΜετÜ απü μερικÝς αποτυχημÝνες προσπÜθειες, επιτÝλους καταφÝρνει να 'βρει κÜποιον, πρüθυμο να παραχωρÞσει τη πρωúνÞ του βÜρδια.
Αυτüς ο κÜποιος, εßναι Ýνας γεροδεμÝνος νεαρüς που πρüκειται να ξενυχτÞσει με το κορßτσι του και θÝλει να 'χει Üνεση στο ξýπνημα.
-'Αντε ρε, σου 'φεξε... το τακτοποßησα. Αýριο το πρωß θα πÜρεις το 57 για τη διαδρομÞ Χ...
-Ωχ! Το 57; Ρε Σþτο, πολλÜ νοýμερα κÜνει... το ξÝρετε αυτü εδþ και καιρü.
-ΑÜαα... Μη σκας, εßναι στο μηχανοστÜσιο για τσεκ σÞμερα. ΞÝρεις, ο ΒÜγγος ειν' αστÝρι. Θα το κÜνει φýλλο και φτερü.
-Ευτυχþς, γιατß Ýχω τη μÝση μου και δε μπορþ να ανεβοκατεβαßνω 'κεß πÜνω.
-ΑλÞθεια, πþς πÜει η μÝση; ΑλλÜ τι ρωτÜω; Μου 'πες. Και δε μου λες; Τι δουλßτσα Ýλαχε γι' αýριο; ΚαμιÜ ...βρωμοδουλειÜ ρε; Ε, ρε και να το πω εγþ της Καλλιüπης... κÜηκες.
-Εßσαι τρελüς; Ποý κουρÜγια ρε; ¼χι. ΑπλÜ το απüγευμα πÜω να παραλÜβω το γιο μου απü το αεροδρüμιο. ¸χει αποσκευÝς και θα πÜω με το δýστροπο το φορτηγÜκι. ΞÝρεις, κανεßς δε το πιÜνει στο χÝρι. Μüνον εγþ!
Αυτü Þταν.
ΑντÜλλαξαν ακüμα μερικÝς αβροφροσýνες και χþρισαν.
Το πρþτο σκÝλος της κακιÜς στιγμÞς, εßχε Þδη στηθεß...
......................
...Εßμαστε ακüμα μια μÝρα πßσω.
Στο δωμÜτιü της, η νεαρÞ συνοδüς εßναι μüνη και μιλÜ στο κινητü.
Ειν' απüγευμα κι ουσιαστικÜ δε μιλÜ, πüτε φωνÜζει, πüτε εκλιπαρεß.
Ο γκüμενüς της το 'χει πÜρει απüφαση να τη "κüψει".
Κι εκεßνη παλαβþνει.
¼ταν της κλεßνει το τηλÝφωνο, βÜζει τα κλÜματα.
Προσπαθεß μÜταια να το ξανακαλÝσει αλλÜ εκεßνος το 'χει κλειστü.
Το φÝρνει στη σκÝψη της.
Εßναι εßκοσι Ýξι κι εκεßνος εßναι Ýνα χρüνο μεγαλýτερος.
¸να πανÝμορφο και προικισμÝνο αρσενικü, μ' üλη τη σημασßα της λÝξης, πλην üμως, λιγÜκι Üμυαλος.
Τη κοιτÜζει μüνο κι εκεßνη νιþθει να παραλýει.
Την αγγßζει στον αγκþνα και νιþθει να χÜνει το κüσμο.
Εßναι κι εκεßνη ομορφοýλα, ευαßσθητη, ενþ εκεßνος αναßσθητος.
¼λο το απüγευμα κι ως αργÜ το βρÜδυ, πÝρασε την þρα της μÝσα, μισüγυμνη να πßνει και να προσπαθεß να πÜρει τηλÝφωνο σ' Ýνα κλειστü κινητü.
¹ξερε πια, πως το μυαλü της θα 'ταν για πολý καιρü "κολλημÝνο" σε 'κεßνον.
Δε θα 'χε νου για τßποτ' Üλλο πια και για Ýνα διÜστημα, η ζωÞ δε θα 'χε χρþμα, γεýση, οσμÞ και γλýκα...
........................
...Ο νεαρüς γεροδεμÝνος οδηγüς του σχολικοý, περßπου εßκοσι οκτþ ετþν, τη παραμονÞ το απüγευμα, αφοý σχüλασε, Ýφαγε, Ýκανε Ýνα μπÜνιο, πÞρε κι Ýναν υπνÜκο και μετÜ Ýτρεξε να βρει τη μικροýλα του.
¸να κουκλß Üβγαλτο, κοντÜ στα δÝκα οκτþ, μα σκÝτη φλüγα.
Μüλις βρÝθηκαν, εκεßνη Þταν για πρþτη φορÜ συννεφιασμÝνη.
Καθþς εκεßνος "χαλασμÝνος" επÝμεινε αρκετÜ, κατÜφερε να της αποσπÜσει το μυστικü: εßχε εδþ κι αρκετÝς ημÝρες καθυστÝρηση και σÞμερα πρωß εßχε κÜνει τεστ. Θετικü!
Ο νεαρüς τα 'χασε. Μüνο αυτü του 'λειπε τþρα.
Το μυαλü του δοýλεψε γοργÜ.
¸πειτα απü μαραθþνια κουβÝντα κατÜφερε να τη πεßσει να πÜνε αýριο να δοýν Ýνα γυναικολüγο.
ΠÞραν και το κανüνισαν.
Μüλις πÞγαινε το πρωινü δρομολüγιο, θα 'παιρνε Üδεια λßγες þρες και θα πÞγαιναν μαζß.
Γιατß του το ξÝκοψε: Μüνη της δε θα πÞγαινε με τßποτα.
Ο νεαρüς Þξερε πως η σκοτοýρα του θα 'ταν μεγÜλη αýριο, μÝχρι να τελειþσει το δρομολüγιο.
Δεν Ýβλεπε την þρα να τακτοποιÞσει το θÝμα.
"...Μα τι ηλßθιο πλÜσμα ρε γαμþτο..." σκÝφτηκε.
"Θα τη σουτÜρω σßγουρα, μüλις κατακαθßσει λιγÜκι το üλο πρÜγμα...  Κι üλο μυξüκλαιγε το βλαμÝνο..."
Το δεýτερο σκÝλος της κακιÜς στιγμÞς, εßχε επßσης ετοιμαστεß κατÜλληλα...
..............................
...ΜÝνει το τρßτο και τελευταßο: Αυτü της μητÝρας.
Τη προηγοýμενη μÝρα εßχε λÜβει Ýνα τηλεφþνημα, απü μßα γυναßκα που, οýτε λßγο οýτε πολý, της Ýλεγε να κÜνει πßσω και πως ο Üντρας της, αγαποýσε αυτÞ!
¸γινε μεγÜλος τσακωμüς με το σýζυγο, μετÜ απü τον οποßο κατÜλαβε πως üχι μüνο δεν Þταν φÜρσα, αλλÜ εκεßνος, εδþ και περßπου Ýνα χρüνο, Þταν αλλοý κι αλλοý.
Εßχε φτÜσει να μαρτυρÞσει στη "τσοýλα" πρÜματα και συνÞθεια, μýχια δικÜ της.
Αυτü τη χÜλασε ακüμα πιüτερο.
Το βρÜδυ δεν Üντεξε τελικÜ να τον περιμÝνει.
Κοßμισε νωρßς τη μικρÞ, χωρßς να την αφÞσει να καταλÜβει το παραμικρü κι Ýβαλε να πιει μια βüτκα.
¸γινε "κουδοýνι" και πρÝπει να τη πÞρε ο ýπνος κι Ýτσι δε κατÜλαβε που γýρισε.
Το πρωß, Üργησαν κι οι δυο να ξυπνÞσουν.
Στο πρüγευμα, Ýριξαν ακüμα Ýνα "τρικοýβερτο" καυγÜ.
Εκεßνος οργισμÝνος, εκεßνη δακρυσμÝνη και με πονοκÝφαλο.
Τüτε, Üκουσαν τη μικρÞ που 'χε ξυπνÞσει και σταμÜτησαν αμÝσως.
Εßχε σκεφτεß να την αφÞσει να κοιμηθεß και να μη τη στεßλει στο νÞπιο σÞμερα, μα αφοý ξýπνησε, θÝλησε να τη προστατÝψει κι Ýτσι, μιας κι Þθελε η ßδια να πÜρει λιγÜκι αÝρα, την ετοßμασε βιαστικÜ.
Εßδε πως εßχε καθυστερÞσει κÜπως, αλλÜ επειδÞ η στÜση Þταν σχεδüν απ' Ýξω απü το σπßτι τους, Ýριξε μιÜ ματιÜ.
Εßδε πως το σχολικü Þταν ακüμα 'κεß!
Τη πÞρε τρÝχοντας να προλÜβει και πριν βγει του πÝταξε πως επιστρÝφει σ' Ýνα λεπτü και θα τα ποýνε καλÜ.
Εκεßνος επßσης πρüλαβε να της πετÜξει, μÝσα απü τα δüντια του: -"¸χε χÜρη που εßναι η μικρÞ, ειδεμÞ θα σ' εßχα στεßλει στο διÜολο" και πÞγε προς το παρÜθυρο.
Κοßταξε κÜτω, εßδε τον οδηγü του σχολικοý να ανεβαßνει στο τρüλεú.
ΧÜρηκε γιατß κατÜλαβε πως θα προλÜβαινε η μικρÞ το σχολικü. ¸τσι, δε θα χρειαζüταν να τη πÜει αυτüς. ΜετÜ που θα γýριζε η ξεροκÝφαλη, εßχε μερικÜ πραματÜκια να της σοýρει...
Εßδε τη μικρÞ ν' ανεβαßνει στο σχολικü και τη καμÜρωσε!
¹ταν κουκλßτσα και τη λÜτρευε.
¹ταν δικÞ του...
¸να λεπτü αργüτερα, σωριÜστηκε κÜτασπρος στο καναπÝ, ανßκανος να σκεφτεß, να αντιδρÜσει, να κινηθεß...
¸μεινε Ýτσι για πÜρα πολλÞ þρα...

                                                          ΜÜης 2003

------------------------------------------------------------------------
 
 

     Σημ.  Η λÝξη adaptor επιδÝχεται πÜρα πολλÝς ερμηνεßες. Εßτε σαν ακριβÞς μετÜφραση, εßτε ως συνþνυμη παρÜφραση, εßτε κυριολεκτικÜ, εßτε μεταφορικÜ. ΠαρακÜτω, θα παραθÝσω μερικÝς απü αυτÝς. ºσως να υπÜρχουν κι Üλλες:

ΕξομοιωτÞς.
Συζεýκτης.
ΠροσαρμογÝας.
ΕφαρμογÝας.
ΣυμπλÝκτης.
ΜετασχηματιστÞς.
ΣυνδετÞρας ανüμοιων επιφανειþν.
ΜετατροπÝας.
ΕξομαλυντÞς.

... κι Ýνα σωρü Üλλες λÝξεις δεκτÝς. ΠÜντα üμως, η ουσßα κι η δουλειÜ που κÜνει, εßναι να συνδÝει δýο Þ περισσüτερα πρÜγματα μεταξý τους. Χωρßς αυτü, θα 'τανε τρομερÜ δýσκολο ως αδýνατο να συνδεθοýνε. Κι αυτü γιατß τα προς σýνδεσην, αυτÜ πρÜγματα, δεν Ýχουνε κοινÜ. ΑυτÞ η χρÞση, δεν εßναι πÜντα επιθυμητÞ, ωστüσο, üποτε συμβαßνει, εßναι ορατÞ...

--------------------------------------------------------------------

                                Σχüλιο: 29/9/2004

     Αυτü το κεßμενο, εßχα την ατυχÞ τýχη να το εμπνευστþ, λßγο πριν το περυσινü τρομερü ατýχημα των Τεμπþν. Στο φüρουμ του "λογοτεχνßα" και σε μια ερþτηση-μÞνυμα, της γλυκýτατης ¸λιας Αλεξßου, γιατß δε γρÜφουμε κÜτι και γι' αυτü, εßχα απαντÞσει πως Ýχω κÜτι γραμμÝνο, μα δε το 'χω περÜσει ακüμα στο pc! ΠÝρασε ο καιρüς κι επιτÝλους κατÜφερα να το αναρτÞσω.
    ΠρÝπει να πω, πως üλο το συμβÜν που περιγρÜφεται σε τοýτο το κεßμενο, εßναι απüλυτα κι εντελþς φανταστικü. Ευτυχþς ποτÝ δε συνÝβη κÜτι τÝτοιο πραγματικÜ -δηλαδÞ δεν Ýπεσε στην αντßληψÞ μου- κι üτι το φαντÜστηκα, ερεθισμÝνος απü κÜτι Üλλο εντελþς Üσχετο. Ο σκοπüς που το Ýγραψα κι η ουσßα του, δεν Þταν να επισκιÜσω τα λογοτεχνικÜ βραβεßα και να δρÝψω δÜφνες, μα να δεßξω πως κÜθε γεγονüς, üσο Üσχετο κι αν μας φαßνεται, μπορεß να 'ναι σημαντικü κι üτι με κÜποιο περßεργο τρüπο δýναται να συνδÝεται με Ýνα σωρü Üλλα πρÜγματα κι ως εκ τοýτου θα πρÝπει πÜντα μα πÜντα να 'μαστε προσεκτικοß. Γιατß δεν εßμαστε μüνοι μας στο κüσμο. ΤελικÜ, η Üτιμη ιστορßα -δυστυχþς- επαναλαμβÜνεται και φÝτος μ' Ýνα ακüμα τραγικü ατýχημα üπου θρηνÞσαμε πÜλι νÝα παιδιÜ και δε θα επεκταθþ...
     Τοýτο το συμβÜν, Þταν Üλλος Ýνας adaptor, που Þρθε κι Ýδειξε Ýνα σωρü Üλλα κακÜ περιστατικÜ κι εκ των υστÝρων, τα συνÝδεσε μεταξý τους, φανερþνοντας μια γýμνια...
     Η διαφορÜ ενüς πραγματικοý adaptor κι ενüς συμβÜντος-adaptor εßναι πως το πρþτο το επιθυμοýμε και το ζητÜμε, προσπαθþντας να συνδÝσουμε ανüμοιες φÜσεις, ενþ τα γεγονüτα αυτÜ, -που εγþ τα λÝω Ýτσι- εßναι δυστυχþς ανεπιθýμητα και μποροýμε να τα δοýμε -και πÜλι δυστυχþς- μüνον εκ των υστÝρων, σα τÝτοια!

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers