Δεν είμαι Κρητικόπουλο, μηδ' απ' το Ψηλορείτη,
τση μαντινάδες τση λαλώ σα να 'μουν απ' τη Κρήτη.
1). Μέλι μελένιο, μέλλει με, μελώνει το μυαλό μου
που απ' τα χείλη σου κυλά, ως το λακκάκι τ' ώμου.
2). Μου ειν' ανάσα και χαρά του πασουμιού σου ο ήχος,
μα μέχρι να 'βγω να σε δω, σ' έχει κρυμμένη ο τοίχος.
3). Πάνω σε μια μπούκλα σου κρεμάστηκα κι απόψε.
Σα δε με θες να κρέμουμαι -αχ- τη μπουκλίτσα κόψε.
4). Θα 'ρθει καιρός που θα γελάς μα και καιρός να κλαίγεις
κι ενώ πριχού κελάηδαγες, κουβέντα δε θα λέγεις.
5). Σαράντα χρόνια σα νερό στο κόσμο τον Επάνω
και λίγες ώρες δε περνούν, το πόνο να γλυκάνω.
6). Πένα ζωντάνεψ' το χαρτί, γοργά να ταξιδέψει,
να της χαϊδέψει τα μαλλιά και πίσω να ΄πιστρέψει.
7). Πίσω απ' τα μαλλάκια σου, αν τα παραμερίσω,
βρίσκω 'να κόσμο όμορφο και κήπο παραδείσο.
8). Έναν που Έρωτα κρατεί, σα τόνε 'δει Πιωμένος,
θα 'βρει χαμένο το Ρακή, απ' της καρδιάς το μένος.
Μα κι ο Τρελός τούτης της γης σα 'δει Ερωτευμένο,
θα πέσει να προσποιηθεί ευτύς το Πεθαμένο!
9). Σα Προμηθείς οι Ποιητές, Στο βράχο του Καυκάσου
κι είναι τα σίδερα βαριά και πως θε να τα σπάσου;
10). Αν έχω τα μαλλάκια σου, -Θεό να μη πιστεύω-
θα στα χτενίζω το πρωί, σπερνά θα στα μπερδεύω.
11). Έναστρη Νύχτα, άσφαλτα, δωσ' με στην Αφροδίτη,
έρμαιο να οδηγηθώ στου Έρωτα τη Κρύπτη.
12). Η βουή και η αντάρα, ο σεισμός και η φωτιά,
όλα μέσα μου χτυπούνε, το καθένα δυνατά.
13). Κάπα μου ρίξαν πορφυρή και στέμμα μου φορέσαν,
σα Πρίγκηπας να τραγουδώ τα λόγια που σ' αρέσαν.
(Ή) Χλεύης Πορφύρα κι αγκαθιών Στεφάνι μου φορέσαν,
γιατί παντού τραγούδαγα, τα λόγια που σ' αρέσαν. (Ανάποδα)
14). Καβάλα λίγο το φίλι κι έλα να σε φιλήσω,
μα μη το πάρεις τούτο 'δω για να σε πάει πίσω.
15). Οι Ώρες είναι Κάγκελα κι ο Χρόνος Φυλακή μου.
Ζεστό Ψωμί τα Χείλη σου, Γλυκειά Ανταμοιβή μου.
16). Ρέει νεράκι δροσερό στο κόρφο που λατρεύω
και σα διψάσω, αχόρταγα, εκείνονε γυρεύω.
17). Ρίξτε κοπέλλες τα μαλλιά κι εσείς οι νιοι, μαντήλια.
Σα που χαροπαντρεύομαι, να σκάσει από τη ζήλεια.
18). Χαρτί και πένα πολεμώ, να στείλω σου μι' αράδα,
μα τω χεριώ το τρέμουλο, τη κάμει μαντινάδα.
19). Χτίζουν φωλιές τα λόγια σου, στους τοίχους της καρδιάς μου
σα ταξιδιάρικα πουλιά, φίλοι της μοναξιάς μου!
20). Γυρίζει το κορίτσι μου και θα φεγγέψει ο τόπος
να του μιλώ, να το φιλώ, για 'με δε θα 'ναι κόπος.
21). Σκέψεις βουνά, λόγια φτωχά, ηλιόλουστο κελλί μου.
ψωμί πικρό, γλυφό νερό, γλυκειά ανταμοιβή μου.
22). Βαριά ποδάρια κουβανώ κι ένα βαρύ φορτίο
και σα καλός κατάδικος, τη κάθειρξη εκτίω.
(Ή) Ποδάρια μ' αλυσόδετα, πολύ βαρύ φορτίο,
στου Έρωτα το Κάτεργο, τη κάθειρξη εκτίω!
23). Όλα τα είδα στο Ντουνιά. Εγύρισα τη Πλάση!
Τι κι αν με ξέχασαν πολλοί; Δεν έχω 'γω ξεχάσει!
24). Σταγόνες με ξεδίψαγαν. Να... τόσες δα, μικρούλες!
Στιγμές αξίζουν στη Ζωή: Να... τόσες δα στιγμούλες!
25). Μου 'φερες μάτια να σε 'δω, χέρια να σε χαϊδέψω,
μα σα μου έφυγες μικρό, με τι να σ' αγναντέψω;
26). Γιάντα να μη σε αγαπώ; Να μη σε θέλω, γιάντα;
Μου 'δωκες λόγο για να ζω και στη καρδιάν αβάντα!
27). Σαν η ντροπή στα μάγουλα, σκουραίνει την ελιά σου,
φλογίζει μου τα σωθικά, το συναπάντημά σου!
(Ή) Σκούρα και μακριά μαλλιά, μάτια π' αλλάζουν χρώμα.
Τροφή στα χείλη μ' η ντροπή σα σε φιλώ στο στόμα!
28). Νερό στ' αυλάκι κύλησε και λόγια που πετάξαν.
Δάκρυα που στεγνώσανε, μα τη καρδιά χαράξαν.
29). Οι Εποχές αλλάζουνε, μα 'γω στα ίδια μένω
κι απ' το στενό σου σα περνώ, δύσκολα το διαβαίνω.
30). Με της Κανέλας τον ανθό, μ' ένα κλαράκι Δυόσμο
και μ' ένα σου Χαμόγελο, κυρίεψα τον κόσμο!
31). Καρδιά μονάχη σα θα δεις, μη τη θαρρείς μονάχη.
'Αλλη καρδιά, για συντροφιά, στο κόσμο μέσα θα 'χει!
32). Το φλογισμένο μου μυαλό ξελαχταρά να σβήσει
κι η πονεμένη μου καρδιά, μιαν άλλη ν' αγαπήσει!
33). Τ' άστρι αυτό το φωτεινό που ψήλαθε κοιτάζει,
τις δυο καρδιές, τις μακρινές, σιμά τις πλησιάζει!
34). Ενήστεψές μου το φιλί και δίψασα για σένα.
Προτίμησες το Χάροντα, παρά να 'ρθεις σε μένα.
35). Ο Δήμιος δημιουργεί και στέκεται ο Στάθης
και το Μελέτη να ρωτάς, αν θέλεις για να μάθεις.
