-Λίγη κουβεντούλα σας γυρεύω...

 -Κι εγώ, αλλά ένας είμαι, μόνο, οπότε μη μιλάς στο πληθυντικό.

 -Καλά. Είμαι τυπικός σ' αυτά. Κουσούρι, το ξέρω. Οι συμβατικές ευγένειες είναι τουλάχιστον φαιδρές. Δε βρίσκεις;                   

 -Όχι πάντα, αλλά είναι πλεονασμός ο πληθυντικός.

 -Όντως! Πάντως το "ένας είμαι μόνο"  φαντάζομαι δε το πιστεύεις. Είμαστε πολλοί. Υπερβολικά πολλοί. Κρύβουμε άπειρους εαυτούς μέσα στους νευρώνες του εγκεφάλου μας!

 -(Σκεφτικός) Σπασμένος καθρέπτης; Σπασμένο είδωλο;

 -Θά 'λεγα άπειροι σπασμένοι καθρέπτες. Είμαστε σχιζοειδείς όλοι ανεξαιρέτως κι ας θέλουμε να στιγματίζουμε μόνο μερικούς ως σχιζοφρενείς.

 -(Πολύ σκεφτικός) Όχι σχιζοφρενείς, πολυδιάστατοι θα το 'λεγα εγώ ο ...αισιόδοξος.

 -Εγώ πάντως ευχαρίστως θ' αυτοπροσδιοριζόμουν ως σχιζοφρενής.

 -(Γελώντας) Δε μου φαίνεσαι για τέτοιος, από τα συμφραζόμενά σου.

 -(Χαμογελώντας) Αυτό συνηγορεί στη σχιζοφρένειά μου.

 -(Σκεφτικός πάλι) Έμαθες να τη καλύπτεις εμφανίζοντάς τη;

 -Μάλλον τη φανερώνω εμμέσως, αφού την καλύψω τεχνηέντως.

 -(Γελώντας τρανταχτά) Πολύπλοκο όντως! Εγώ πάλι τη καλύπτω, με την επιχειρηματολογία μου, πού 'ναι όντως σχιζοειδής.

 -Όλα τα πολύπλοκα είναι καταδικασμένα στη φθορά. Κάθε επιχειρηματολογία είναι, σχιζοειδής κι αυτό γιατί ''σχίζει'' την αλήθεια πού 'ναι πολυπρισματική, πολυδιάστατη και ''σχιζοειδής''  συνηγορώντας υπέρ μιας απλής έκφανσης της αλήθειας.

 -(Σκεφτικός) Κι αυτό αρκετά πολύπλοκο!

 -Σχιζοφρενικά πολύπλοκο!

 -Πολυσχιδώς πολύπλοκο!

 -(Γελώντας τρανταχτά) Πολυκύμαντα πολυπλόκαμο! Αυτό ήταν σχιζοφρενές σουρεάλ.

 -(Γελώντας κι αυτός τρανταχτά) Κανένα απλό υπάρχει;

 -Μισώ τ' απλά, το μίνιμαλ, το αφαιρετικό, το μετριοπαθές, το λίγο, τον καφέ σκέτο...

 -Κι όμως κρύβουν μια πολυπλοκότητα και μιαν ομορφιά.

 -Το ξέρω. Αλλά δε μπορώ να την ανιχνεύσω. Μένω στην επιφάνεια πάντα.

 -'Αλλο το μίνιμαλ, άλλο το απλό.

 -Εντάσσω το απλό σ' όλη την φιλολογία που εξυμνεί το μίνιμαλ. Εγώ είμαι μαξιμαλιστής και σ' όποιον αρέσω! Γκέγκε;

 -Μα δε σε κατηγόρησε κανείς!

 -Ως σχιζοφρενής, εκλαμβάνω τα πάντα ως ποταπές κι υστερόβουλες μομφές. Πρέπει να υπερασπίσω τη τιμή της σχιζοφρένειάς μου!!!     

 -Να την υπερασπίσεις. Αλλ' αυτό θυμίζει δον Κιχώτη, που επιτίθετο σε μύλους.

 -Μα ναι. Είμαι διακειμενικά σχιζοφρενής ή αν θες σχιζοφρενικά διακειμενικός.

 -Κι αυτό πολύπλοκο! Τελικά απλώς είσαι σχιζοφρενής ε; (γελώντας) Απλώς!

 -"Απλώς"; ε όχι κι "απλώς"! Με προσβάλλεις φριχτά!

 -Τό 'ξερα πως θ' αντιδρούσες έτσι! (γελάει πάλι) Εξανίστασαι με την απλότητα της σχιζοφρένειας σου; Μα... ειν' απλό: Είσαι σχιζοφρενής φίλε μου! Ίσως πολύπλοκα σχιζοφρενής, αλλά φαίνεται εύκολα κι απλά!

 -Εξανίσταμαι με την προβλεψιμότητα της σχιζοφρενικότητας της πολυπλοκότητάς μου! Σιγά το νέο! Κι αυτό μ' ερεθίζει περισσότερο!

 -Ίσως τότε, θά 'πρεπε να τη συγκάλυπτες λιγάκι, έτσι ώστε να γινόταν δυσκoλώτερη η ...διάγνωση.

 -Τόσα χρόνια επιχειρώ να κρύβω τη σχιζοφρένειά μου, κάτω από το πέπλο της κοινής λογικής μου, μα σ' εσάς την αποκάλυψα ρητά. Οι άλλοι πνίγονται στο πέλαγος της αυταπάτης τους, ακόμη κι οι "κολλητοί" μου μ' έχουν για υγιή.

 -(Σκεφτικός) Ποιός ο λόγος να κρύβεσαι απλά; Μήπως -πολυσχιδώς και πολυπλόκως- συγκαλύπτεις μιαν απλότητα;

 -Γιατί το να κρύβεσαι πολύπλοκα, είναι αληθινά πολύπλοκο! Ναι, αλλά μιαν απλότητα διόλου απλή! Είναι κατ' επίφασιν απλότητα. κατά βάθος κρύβει ουρανομήκεις και βαθύτατες περιπλοκότητες, όπως και κάθε απλότητα που σέβεται τον εαυτό της!

 -Ίσως έτσι θέλεις να εμφανίζεται και να σε τρομάζει τελικά η απουσία πολυπλοκότητας! Κι όχι απλά ανάκλαση από πολυσχιδές μέταλλο ή κομάτια θρυψάλων ριγμένα ατάκτως.

 -Απλώς είναι μεθοριακή, συνορεύει με την "ανάκλαση από πολυσχιδές μέταλλο"! καλό!!! (γελούν κι οι δυό τρανταχτά)!

 -Έϊ ... σε μπέρδεψα ε;

 -Με τρομάζει μάλλον η παρουσία μιας εύπεπτης απλότητας. Μα πάντα μπερδεμένος είμαι, μη σκας.

 -Εγω που 'μαι απλός, με λένε πολύπλοκο! Αυτό το καταλαβαίνεις;

 -Απόλυτα δια του αντιστρόφου! Δηλαδή σε μένα συμβαίνει το αντίθετο!

 -'Αρα εξέλαβέ το σα συμβουλή: Κάνε τον απλό κι όλοι θα σπάνε τη γκλάβα τους να βρούνε τι ...κρύβεις!

 -Δεν μπορώ να το κάνω αυτό, για έναν απλό λόγο: Δε κρύβω τίποτε.

 -Μα ούτ' εγώ. Αλλ' αυτοί, είναι μαθημένοι να βρίσκουν κι όταν δε βρίσκουν, ψάχνουν να βρουν κι όταν πάλι αποτύχουν λένε: "Τί δύσκολος άνθρωπος!"

 -Σ' εννοώ απολύτως!

 -Ναι! Αλλ' εγώ μερικές φορές δε τους εννοώ, γαμώτο! Μάλλον όχι μερικές, αρκετές φορές!

 -Εγώ γενικά, σπανίως εννοώ τους άλλους. Ποτέ δε μπορώ να διαγνώσω βλέψεις, βαθύτερα κίνητρα. Γενικά έχω ελάχιστη συναισθηματική νοημοσύνη.

 -Ω... Είπες μια μαγική φράση... e.q. ε;

 -Ναι. Είναι της μοδός.

 -Δεν είναι της μοδός. Απλά είναι μια νέα πιπίλα. Όχι όμως ευκαταφρόνητη! Ούτε φυσικά αποπεμπταία!

 -Σα τα μωρά κι εμείς, έχουμε ανάγκη από πιπίλες! Όχι καθόλου αποπεμπταία...

 -Απλά, δεν έχουν καταλάβει, ότι όλα πια τα πράγματα, δεν τίθενται κάτω απ' ορισμούς! Έτσι δεν είναι;

 -Ναι. Οι ορισμοί είναι σαν την προκρούστεια κλίνη.

 -Εύγε!

 -Ευχαριστώ! Σου 'χει τύχει να μη μιλήσεις σε κανένα για μια βδομάδα; Κι δεν εννοώ τις τυπικές καθημερινές κουβέντες, με αδιάφορους συναδέλφους!

 -Όχι. Αυτό δε θα το άντεχα!

 -Ούτ' εγώ τ' αντέχω γαμώτο! Σού 'χει τύχει ποτέ νά 'χεις παραιτηθεί εντελώς και ν' απολαμβάνεις τη παραίτησή σου;

 -Όχι. Δε θα το έκανα ποτέ κι εκεί είναι το πρόβλημά μου!

 -Εμένα αυτό μού συμβαίνει τώρα! Κάθε άλλο! Δεν είναι πρόβλημα. Εγώ έχω το πρόβλημα της παραίτησης.

 -Δηλαδή;

 -Η εγρήγορση είναι το υγιές!

 -Ίσως πάλι όχι. 'Αλλοι δε το βλέπουν έτσι!

 -Έβγε!!! ( με "β" αντί για "υ"! Μα... δεν είναι ομορφώτερος ο έπαινος με "βήτα"; Δεν είναι; "Έβγε" !)

 -Ναι! Πιο γεμάτο κάπως ε; ναι... κάπως... λίγο πιο πλούσιο...

 -'Αλλωστε, όλα τριγύρω μας αλλάζουν με ...ρυθμό! Γι' αυτό λέω, να καταργήσω τα ...ημίμετρα!

 -Κι εγώ μαζί σου! Έχει και το "έβγε" τη σχιζοφρένειά του! Βέβαια είμαι παραλλήλως κι ορθογραφικώς νομιμόφρων. 

 -(Σκεφτικός) Παίζει λες ρόλο η ορθογραφία; Κανένα φρονώ!

 -Η ορθογραφεία (το "φι"  με "έψιλον-ιώτα" παρακαλώ) είναι μια μορφή πνευματικής αυτοπειθαρχίας.

 -Έβγε! Είναι μια μέθοδος τακτοποίησης και περιτοιχίσματος.

 -Ήταν μια καθαρά σκόπιμος, σχιζοφρενής διατύπωση.

 -Μα γιατί έχεις μια ψύχωση με τη σχιζοφρένεια; Επειδη δε σου κάθεται ε; Τά 'χει μ' άλλον, όπως η ...ζωή; (Γελάνε κι οι δυό εγκάρδια)!

 -Ναι. Ίσως.

 -Ε χέστην! Κάνε καμάκι στη λογική. Εκείνη κανείς δε τη θέλει! Είναι στο ράφι με τ' αζήτητα!

 -Ε όχι... θα το κυνηγήσω. 'Ασε, έχω μπλέξει με τη παραλογική κι είναι εξαιρετικά ζηλόφθονη!

 -(Σκεφτικός) Είσαι δηλαδή έγγαμος άπιστος, ούτως ειπείν;

 -(Γελά και δεν απαντά).

 -Η φρόνηση δεν είναι ένα κορίτσι από σπίτι; Δεν της πρέπει ένα στα ...γρήγορα λες;

 -Της πρέπει! Αλλά δε μ' αφήνει η κυρία παραλογική! Από πίσω συνέχεια! Ασφυκτιώ σου λέω!

 -Μα γι' από πίσω είπα κι εγώ, στη φρόνηση! Ουχί εμπρός!

 -(Πνίγεται στα γέλια) Δε θα 'ταν άσχημο, αλλά κατά βάθος είμαι συντηρητικός κι εμπροσθόφρων!

 -(Χαμογελώντας) Αλήθεια; Η φρόνηση τί λέει για την ...επιλογή σου αυτή;

 -Η φρόνηση φρονεί φρονίμως! Δεν είναι ζηλιάρα όπως η παραλογική! Ωστόσο πιστεύω ότι κοχλάζει. Κάποτε θα πάρει την εκδίκησή της και τότε ποιός την είδε και δε τη φοβήθηκε!

 -(Γελώντας) Ναι ... ναι! Αλίμονο σ' όσους δεν έχουν...σιδηράν αντοχή!

 -Σειρά μου να 'πω ...έβγε! (Με ..."βήτα")

 -Θα σ' αφήσω ...Απήλαυσα τη κουβέντα!

 -Κι εγώ την απήλαυσα...                                                                 

                                                      
                                                        Φλεβάρης 2002