Βιογραφικό            

     "Ο εργαζόμενος γίνεται όλο και φτωχότερος όσο περισσότερο πλούτο παράγει, όσο η μεγαλύτερη παραγωγή του επιδρά μειωτικά στη δύναμη και την ισχύ του.
     Ο εργαζόμενος γίνεται πάντα τόσο φτηνότερο προϊόν, όσο φτηνότερα προϊόντα παράγει.
     Το αυξανόμενο κέρδος είναι αντιστρόφως ανάλογο με την αξία των εργαζομένων.
     Με την εργασία παράγονται όχι μόνο τα προϊόντα, μα κι ο ίδιος ο εργαζόμενος σα προϊόν και δημιουργείται έτσι γενικά, η πιο πάνω αναλογία".
                                                                      (Καρλ Μαρξ "Το Κεφάλαιο")
----------------------------------------------------------------------------------------------

     Γεννήθηκε 5 Μάη 1818, στη Γερμανία, απο εβραϊκή και σχετικά ευκατάστατην οικογένεια, πράμα που του επιτρέπει να σπουδάσει αυτό που θέλει: φιλοσοφία. Πάρα πολύ καλός αποφοιτά από το Πανεπιστήμιο της Βόννης, εκεί που γνώρισε και τον μοναδικόν έρωτα της ζωής του, τη Τζένη Βεστφάλεν -μετέπειτα κυρία Μαρξ. Μελετά φιλοσοφία, δραστηριοποιείται και συντάσσει άρθρα. Το 1841 τελειώνει τη διατριβή του και 2 χρόνια μετά παντρεύεται τη Τζένη, μετά 7ετή δεσμό. Σε λίγο καιρό τα πράματα δε του πάνε και τόσο καλά, από οικονομικής άποψης κι αναγκάζεται να καταφύγει σε φίλους στο Παρίσι, ώστε να καταφέρει να θρέψει και τη νεογέννητη κόρη τους. Εκεί γνωρίζεται με τον Ένγκελς και συνάπτει φιλία, καθώς η προσωπικότητα του Φρίντριχ, επιδρά πάρα πολύ και στη δική του. Ο Ένγκελς είναι γιος πλούσιου αστού βιομηχάνου από το Μάντσεστερ κι έτσι τονε στηρίζει κι οικονομικά.
     Το ειδικό πολιτικό βάρος των πεποιθήσεων έτσι όπως αυτές εκφράζονται μες στα άρθρα τους, τους προσδίδουνε τη φήμη ταραχοποιών στοιχείων. Κατόπιν τούτου, εκδιώκεται από τις γαλλικές αρχές και καταφεύγει στις Βρυξέλλες, όπου κι εισχωρεί σε κομμουνιστικήν ομάδα. Παραιτείται της υπηκοότητάς του κι ανακηρύσσεται άπατρις κι επαναστάτης. Μετά τις εξεγέρσεις στη Γαλλία, ο βασιλιάς Λεοπόλδος του Βελγίου διατάζει συστηματικόν έλεγχο στους δρόμους και τους ύποπτους αλλοδαπούς, ώστε να προλάβει και να καταστείλει αμέσως κάθε πιθανήν αντίδραση. Αυτός δε καταλαβαίνει από τέτοια, μήτε ακούει τις εκκλήσεις τις συζύγου του κι έτσι θ' απελαθούνε κι από κει για τις αποικίες. Εκεί ιδρύει μια καθημερινήν εφημερίδα κι αποκτά κι άλλα 2 παιδιά.
     Η επιτυχία της εφημερίδας, εκνευρίζει τις αρχές κι απελαύνονται ξανά. Σε αναζήτηση πόρων θα μετακομίσουν οικογενειακώς στη Γερμανία και μετά στη Γαλλία, για να καταλήξουνε στο Λονδίνο, σε μια φτωχική συνοικία. Εκεί έρχεται και το 4ο παιδί τους η Φραντζέσκα και ζουν από τα λιγοστά χρήματα που κερδίζει από τη δημοσίευση άρθρων. Η φτώχεια κι η ασθένικότητα της Τζένη, τους αναγκάζει να στραφούνε πάλι στη φιλανθρωπία και την αλληλεγγύη των φίλων.
     Ο Μαρξ συγκεντρώνεται στο να καταγράψει το σημαντικότερο έργο της ζωής του: "Το Κεφάλαιο", που το συντάσει λίγο-λίγο στην αίθουσα του Βρεττανικού Μουσείου, ένα καταφύγιο μακριά από τα προβλήματα που τον απασχολούν και τις οχλήσεις. Δυστυχώς η ανέχεια παίρνει με μορφή νόσου, τη μικρή Φραντζέσκα. Τώρα πια ζούνε μόνο με δάνεια και μέσα σε τούτα, έρχεται στο φως ένα ακόμα κοριτσάκι, η Ελεάνορ. Μέχρι το 1864 η κατάσταση τους είναι απελπιστική και ζούνε μόνο χάρη στις οικονομικές ενισχύσεις του Ένγκελς, αλλά τότε μια κληρονομιά, από τον φίλο Βίλχελμ Βολφ -στον οποίο ευγνώμων αφιερώνει το πρώτο τόμο του "Κεφαλαίου"- έρχεται να αυξήσει το εισόδημα τους.
     Το βιβλίο αυτό θα δει το φως μετά από 18 έτη ανέχειας κι επίπονης εργασίας, το 1867. Δε τυχαίνει της αναγνώρισης του κοινού αμέσως, παρά μόνον όταν ξοδευτεί πολύ χρήμα. Παράλληλα συνεργάζεται με τη Α' Διεθνή, έχοντας ενεργό συμμετοχή στις συζητήσεις της. Μετά τα επεισόδια του Παρισιού (Κομούνα) το 1871, ένιωσε πως δέχτηκε σκληρό χτύπημα κι αναγκάζεται ν' αποσυρθεί από τη πολιτική σκηνή. Αφιερωνέται ολοκληρωτικά στο γράψιμο.
     Στις 2 Δεκέμβρη 1881 χάνει τη Τζένη του, μετά από 3ετή αγωνία και πόνους. Λίγο περισσότερο από ένα χρόνο μετά, την ακολουθεί κι ο ίδιος. Ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους πεθαίνει στις 14 Μάρτη 1883, σ' ηλικία 65 ετών, στο Λονδίνο, μα το έργο, οι σκέψεις κι οι ιδέες του έχουν επιζήσει κι έχουν επηρεάσει -κι επηρεάζουν ακόμα- όλο τον κόσμο.

---------------------------------------------------------------------------------------------

     Τα ερωτικά ποιήματά του είναι προφανώς ένα απ' τα πιο παράδοξα πράγματα που θα μπορούσε να θαυμάσει κανείς σε μια καλά ενημερωμένη βιβλιοθήκη. Γιατί σε οποιαδήποτε άλλη θα δυσκολευόταν πολύ να ανακαλύψει αυτό το βιβλίο που, καθώς παρατηρεί ο Λώρεν Φερλινγκέτι, "είναι άγνωστο για τους κριτικούς της λογοτεχνίας κι αποτελεί ταμπού για τους μαρξιστές". Ταμπού ή όχι, η αλήθεια είναι πως αυτά τα μελωδικά σκίτσα γράφτηκαν πράγματι απ' το σίγουρο χέρι του ανθρώπου που μερικά χρόνια αργότερα επιχείρησε να πείσει τους Γερμανούς εργάτες πως το σύμπαν αποτελεί ένα μυστηριώδες οικονομικό παιχνίδι.
.....................................................................................................

 Τζένη Βεστφάλεν-Μαρξ

     ...Οι μελιστάλακτοι στίχοι του νεαρού Καρλ αφιερώνονται σε μια τρυφερή ύπαρξη απ' αυτές που ο ρομαντισμός κάθε καρδιάς και πένας ονειρεύεται πάντα να πολιορκεί με παιδαριώδεις και νοσταλγικές ομοικαταληξίες. Η δεσποινίς που είχε κλέψει τη καρδιά του σοφού ήταν τέσσερα χρόνια μεγαλύτερή του κι ονομαζόταν Τζένη φον Βεστφάλεν...
............................
     ...Είναι γεγονός ότι ο πατέρας του ποιητή, που ήταν ένας ευκατάστατος Εβραίος δικηγόρος, δεν ενθουσιάστηκε ποτέ με το είδος των καλλιτεχνικών επιδόσεων του γιού του. Το ίδιο συνέβη και με τη τυχερή μνηστή που προσπάθησε αρκετές φορές να μειώσει τον οίστρο του με αποθαρρυντικές κρίσεις.
............................
     Δε διέθετε το ταλέντο του Μπάϋρον, διέθετε όμως ένα ανάλογο πάθος για συνομιλίες με τα άστρα και νυχτερινούς περιπάτους σε κήπους που ευωδιάζουν και όπου μόνον στον έρωτα και στην ονειρόπόληση επιτρέπεται η είσοδος.
............................
     ...Τα ποιήματα αυτά παρέχουν επιπλέον μια χαριτωμένη γεύση παλιομοδίτικης ατμόσφαιρας και μια ξεθωριασμένη εικόνα των μεγάλων ρομαντικών παθών, των θαμμένων για πάντα σε σπάνια σκονισμένα βιβλία όπου ένας ξεραμένος πανσές μπορεί να είχε καποτε χρησιμοποιηθεί σαν σελιδοδείκτης και που οι κιτρινισμένες τους γκραβούρες αναπαριστάνουν κορίτσια σε παράθυρα, μοναχικούς ταξιδιώτες κάτω απ' το φεγγάρι καθώς και μια αναγκιαία δόση ομιχλώδους γερμανικής εξοχής.
     Ο ρομαντισμός μπορεί να φαίνεται σήμερα λιγάκι γελοίος, όμως ο Μαρξ-ποιητής κι ο Μαρξ-φιλόσοφος είναι το ίδιο πρόσωπο.
_________________________________________

Τα Δυο Αστέρια

Πολύ μακριά
στα βάθη τ' ουρανού
Ζούνε δυο μικρά
χαριτωμένα άστρα
Που αιώνια απομακρύνονται
το ένα απ' τ' άλλο
Κι αιώνια προσπαθούνε
να πλησιάσουν.

Απλώνουν τα φτερά τους
τ' αραχνοΰφαντα
Για να 'ρθουνε το ένα
δίπλα στο άλλο
Αλλά και τα δυό τους
φεύγουν προς τα πίσω
κάθε φορά που πρόκειται
ν' αγγίξουν.

Τζένη, γνωρίζεις
Αυτά τ' αστέρια;
Ή θά πρέπει μήπως
να σου πω στ' αλήθεια
Ότι δε μας μοιάζουν-
Γιατί είμαστε πάντα μαζί.

Εκεί πέρα
στο άπειρο Σύμπαν
Μέσα από το πόλεμο
των φυσικών στοιχείων
Φτάνει στη καρδιά σου
το ρέμα της αγάπης μου,
Της ανυπομονησίας μου
και της θλίψης.

      Σονέτα Για Τη Τζένη

                     Ι 
Πάρε όλα, πάρε όλα τα τραγούδια μου
Που απλώνει ταπεινά ο έρωτας στα πόδια σου,
Όταν η πλούσια μελωδία της Λύρας μου,
Αφήνει την ψυχή ελεύθερα να λάμπει.

Ώ! Ας έβρισκε η ηχώ του τραγουδιού τη δύναμη
Να ξεγελάει την αγωνία με τρυφερές ωδές,
Με πάθος να γεμίζει τον χτύπο του σφιγμού
Έτσι που τέλεια η καρδιά σου να χτυπάει,

Τότε θα γίνω μάρτυρας από μακρυά
Του πώς η Νίκη σε φωτίζει πάλι,
Τότε θα πολεμήσω με άλλη δύναμη,
Κι η μουσική μου στο ψηλότερο σημείο θ' αγγίξει,

Ελεύθερος και μεταμορφωμένος
Θα παίξω τις χορδές του τραγουδιού μου,
Και με γλυκό παράπονο θ' αφήσω
Τη Λύρα μου να κλάψει.

Τελευταίο Σονέτο Για Τη Τζένη

Απόμεινε ακόμη ένα πράγμα να σου πώ
Για να σ' αποχαιρετήσω μικρό μου παιδί
Τώρα που το τραγούδι μου τελειώνει,
Είναι τα τελευταία κύματα των ασημένιων παλμών

Και της φουσκοθαλασσιάς όπου χαρίζει τη
Μουσική της, η ανάσα της Τζένης μου.
Σα χελιδόνι πάνω από γκρεμό
Πέφτει το σούρουπο στους καταρράκτες

Και στ' απέραντα δάση,
Οι ευκίνητες στιγμές της ζωής συνεχίζουν
Βιαστικά να κυλούν ώσπου πάλι να βρούνε
Σε σένα τα όρια της απόλυτης τελειότητας.

Θαρραλέα ντυμένες με χιτώνες φωτιάς
Που κυματίζουνε, περήφανες καρδιές εξυψωμένες
Και μεταμορφωμένες απ' το διάφανο φώς,
Ελεύθερες τώρα δεσπόζουν για πάντα,

Κι έτσι εγώ σταθερά θα μπορώ να πατήσω
Μέσα στο απέραντο διάστημα,
Νικώντας κάθε πόνο στη λάμψη του προσώπου σου
Τη στιγμή που τα όνειρα πάλι προβάλλουν
Σαν αστραπές γύρω απ' το Δένδρο της Ζωής.
  
 Αποσπάσματα από το βιβλίο: ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ "ΕΡΩΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ"
Εισαγωγή , μετάφραση: Ευγένιος Αρανίτσης
   Εκδόσεις ΕΡΑΤΩ, 1982