Βιογραφικό

     Γεννήθηκε στη Βιέννη στις 6 Μάη 1921 και πέθανε στο Μπάντεν-Μπάντεν στις 22 Νοέμβρη 1988. Ίσως ο πιο διάσημος και θαρραλέος Γερμανοεβραίος ποιητής. Ο πατέρας του συνελήφθη, βασανίστηκε και πέθανε στα κτίρια της ΓκεΣταΠο. Το 1938 διέφυγε στο Λονδίνο. Στη διάρκεια του πολέμου, συνεργάστηκε με το ΒΒC και μετά, παρόλο που ήταν ενταγμένος στην αριστερά, επέκρινε τον Σταλινισμό. Εξ αιτίας της εμπειρίας του από τον ναζισμό, ηγήθηκε της αντιπολεμικής κίνησης για το Βιετνάμ.
     Ξεκίνησε να γράφει πολύ νωρίς, μέχρι που η γερμανική επέλαση στην Αυστρία το 1938 τον μετέτρεψε από γυμνασιόπαιδο σε κυνηγημένο Εβραίο. Γιος ιδιοκτήτη εταιρείας μεταφορών Hugo Fried και της γραφίστριας Nellie Fried (το γένος Stein), έδειξεν από νωρίς σημάδια πως ήτανε ξεχωριστό παιδί: έκανε πολυάριθμες εμφανίσεις με παιδική θεατρική ομάδα σε θέατρα της Βιέννης και των περιχώρων. Στο γυμνάσιο ασχολείτο μ' εφευρέσεις και κατοχυρώνει μια πατέντα σχετική με τη κατασκευή ηλεκτρικών γλόμπων.
     Το 1938 οι γονείς του συλλαμβάνονται από τη Γκεστάπο με τη κατηγορία της "οργάνωσης αντιστασιακής ομάδας και της αποστολής πληροφοριακού υλικού στο εξωτερικό." Ο πατέρας του πεθαίνει στην ανάκριση, ενώ ο Erich κατορθώνει να διαφύγει στην Αγγλία, στο Λονδίνο που γίνεται κι η βάση διαμονής του μέχρι το τέλος της ζωής του.
     Μετά τον πόλεμο συνεργάστηκε με πολλά νεοϊδρυμένα περιοδικά, όπως το Neue Auslese, και το Blick in die Welt, στο οποίο αργότερα έγινε αρχισυντάκτης. Επίσης συνεργάστηκε με το BBC ως εκφωνητής σε πολλές γερμανόφωνες εκπομπές, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1968, λόγω της ψυχροπολεμικής θέσης του BBC.
     Έγινε γνωστός κυρίως από τα ποιήματά του, το μοναδικό μυθιστόρημα του "Ένας Στρατιώτης Κι Ένα Κορίτσι" (1960), καθώς κι από τις μεταφράσεις του (ανάμεσα σε άλλα μετέφρασε και το σύνολο σχεδόν των έργων του Shakespeare). Δεν ήταν λίγες οι φορές που ήρθε σε ρήξη με τη κοινή γνώμη, παίρνοντας δημόσια κριτική θέση πάνω σε πολιτικά ζητήματα, πράγμα που αντικατοπτρίζεται σε πολλά ποιήματά του, όπως για παράδειγμα το πολυσυζητημένο "Hfre Israel", 1967 ('Aκου Ισραήλ), μ' αφορμή τον Πόλεμο Των Έξι Ημερών.
     Το 1974 εκδικάστηκε στο Αμβούργο μήνυση που του υπέβαλε η Αστυνομία του Βερολίνου, θεωρώντας ότι μια επιστολή του στο γερμανικό περιοδικό Spiegel αποτελούσε προσβολή. Αθωώθηκε. Το 1976 διαβάστηκε στην κηδεία της Ulrike Meinhof στο Βερολίνο τηλεγράφημα του που τη χαρακτήριζε ως τη "μεγαλύτερη Γερμανίδα μετά τη Ρόζα Λούξεμπουργκ". Το 1977 γίνονται διαδηλώσεις στη Γερμανία εξαιτίας της επίθεσης που 'χουν εξαπολύσει οι αρχές ενάντια στον δικηγόρο Kurt Groenewald. Ο Fried κάνει ομιλία στο Πανεπιστήμιο Αμβούργου με θέμα "Η Περίπτωση Kurt Groenewald κι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας" (BRD).
     Αργότερα, τον Οκτώβρη του ίδιου έτους, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας (CDU) εκδίδει ένα έγγραφο που περιέχει αποσπάσματα συγγραφέων που προτρέπουν τους πολίτες σε "διαταραχές του Κράτους Δικαίου". Ανάμεσα σ' αυτούς φιγουράρει και το όνομα του. Η CDU καταθέτει στη Βουλή της Βρέμης πρόταση να καταργηθεί η διδασκαλία κειμένων του στο σχολείο. Ο πρόεδρος του κόμματος Bernd Neumann δηλώνει: "κάτι τέτοιους καλύτερα να τους καίγαμε..."
     Το Βαυαρέζικο Υπουργείο Παιδείας απαιτεί την επανέκδοση του σχολικού Αναγνωστικού χωρίς τα κείμενα των Wallraf, Biermann, Fried, Fichte. Μετά τα χρόνια της καταδίωξης ακολουθεί η αναγνώριση.
 Το 1983 του απονέμεται το Λογοτεχνικό Βραβείο Βρέμης.
 Το 1985 λαμβάνει το Χρυσό Παράσημο της Τιμής για "υπηρεσίες προσφερθείσες στην πόλη της Βιέννης".
 Το 1986 γίνεται Μέλος Δι' Αλληλογραφίας της Γερμανικής Ακαδημίας Γλώσσας & Ποίησης (Darmstadt). Αργότερα το ίδιο έτος του απονέμεται το Παράσημο Carl-von-Ossietzky.
 Το 1987 του δίνουν το Χρυσό Κλειδί της πόλης του Σμεντέρεβο στη Γιουγκοσλαβία.
 Το 1988 το Πανεπιστήμιο Osnabruck του απονέμει τον τίτλο του Επίτιμου Καθηγητή (Τομέας Γλώσσα & Επιστήμη Λογοτεχνίας).
     Στις 22 Νοέμβρη 1988 πεθαίνει έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο, σ' ηλικία 67 ετών. Ο τάφος του βρίσκεται στο Λονδίνο.

-----------------------------------------------------------------------------------------

 Ελπίδα

Το ότι πάλι
υπάρχει ελπίδα
το πιστεύουμε πιο εύκολα
οταν

το λέει κάποιος
που ξέρουμε
πως
και χωρίς ελπίδα

θα συνεχίσει
να μοχθεί
μα και τότε ακόμα
υπάρχει ο κίνδυνος

πως δεν υπάρχει
καμιά ελπίδα
αλλά πως απλούστατα
αυτός κουράστηκε.

Προσαρμογή

Χτες άρχισα
να μαθαίνω να μιλάω.
Σήμερα
μαθαίνω να σωπαίνω.
Αύριο θα πάψω
να μαθαίνω.

Φόβος Κι Αμφιβολία

Μην αμφιβάλλεις
γι' αυτόν
που σου λέει
πως φοβάται.

Αλλά να φοβάσαι
αυτόν
που σου λέει
πως δεν αμφιβάλλει.

         Ακοή

Κατά που πρέπει
να στρέψουμε τ' αφτιά μας
ώστε
μες το χασμουρητό της ήττας
ν' ακούσουμε κάτι απ' τη νίκη;

Κι όταν μάθουμε
να στρέφουμε τ' αφτιά μας
κατά 'κει τι
θ' ακούσουμε τότε
μες στο μεθύσι της νίκης;

         Σχεδόν όλα...

Τα χρόνια της μαθητείας μου περάσαν πια
έμαθα ν' ακούω και να βλέπω
σχεδόν όλοι οι άνθρωποι έκαναν
σχεδόν σ' όλους τους ανθρώπους
σχεδόν όλα
και σχεδόν όλοι οι άνθρωποι
που τα έπαθαν σχεδόν όλα
είπαν κατόπιν
με σχεδόν σβησμένη φωνή

"θα 'ρθει μια μέρα
που σχεδόν σ' όλους θα κάνουμε
σχεδόν όλα
όσα μας έκαναν"

τους άκουσα ο ίδιος να το λένε
σχεδόν κατά λέξη
κι όσο αυτό
είναι σχεδόν το μόνο που θέλουν
ή σχεδόν το μόνο
που ξέρουν απ' αυτό που θέλουν
η μέρα 'κείνη
που σχεδόν όλοι την ονειρεύονται
ολοένα σχεδόν θα 'ρχεται
αλλά ποτέ δε θα 'ρθει πραγματικά

στ' αλήθεια
αυτό έμαθα
και σχεδόν μου 'ρχεται να πω
το 'μαθα τόσο καλά
που 'χασα την ακοή και την όρασή μου
τώρα πια τα χρόνια της μαθητείας μου
σχεδόν περάσαν

    Κρυμμένος

Πρέπει να μάθω να κρύβομαι
απ' τους διώκτες μου
έτσι όμως διατρέχω
διπλό κίνδυνο

μήπως δεν είμαι αρκετά καλά
κρυμμένος απ' αυτούς
και μήπως παραείμαι κρυμμένος
απ' τον ίδιο μου τον εαυτό!

Πρακτική Εργασία

Για να
εξοικειωθώ
με τους τραυλούς
και να
τους μάθω
να μιλάνε
έμαθα να τραυλίζω φαρσί

γιατί
τώρα αυτοί
με ξυλοφορτώνουν;

Δευτερεύον Ζήτημα

Απορροφημένος όπως ήμουν στον αγώνα μου
ενάντια στο κύριο εχθρό μου
με σκότωσε
ο δευτερεύων εχθρός μου

όχι από πίσω ύπουλα
όπως λένε οι κύριοι εχθροί του
αλλά απ' τη μεριά
που στεκόταν πάντα

και πραγματοποιώντας
τη διακηρυγμένη πρόθεσή του
που δε την είχα πολεμήσει
γιατί παραήταν ασήμαντος

γι' αυτό κι ο θάνατός μου
δε με 'κανε να τα χάσω
εξακολουθώ ν' αφοσιώνομαι αποκλειστικά
στον αγώνα ενάντια στο κύριο εχθρό μου

Πως Να Διατηρείται Η Δύναμη Κρούσης

Οι εχθροί
παραείναι μακριά
και συνήθως
παραείναι ασφαλείς

γι' αυτό ανακήρυξε φίλους σου
σ' εχθρούς
και σπάστους
τα μούτρα

αν έτσι καταφέρεις
να τους κάνεις
αντιπάλους σου
θα μπορείς να καυχιέσαι:

"Ήμουν ο πρώτος
που σηκώθηκε
κι άρχισε τον αγώνα
εναντίον τους"!

Εποικοδομητική Κριτική

Η αδυναμία μου
ήταν
το αίσθημα
ανωτερότητάς μου!

αυτό
το ξεπέρασα!
τώρα είμαι
τέλειος!

Ο Μοσχοπλυμένος

Ήξερα κάποιον
που ήμουν πρόθυμος να τον συγχωρήσω
για τα βρώμικα
χέρια του
αυτός όμως
επέμενε
να πλένεται δημόσια
απ' τη κορφή ως τα νύχια
κι ύστερα με το ροδαλό απ' το
πολύ τρίψιμο δάχτυλό του
να δείχνει
άλλους!

τότε δε μπορούσα
να δω άλλο τίποτε
απ' το δέρμα του
που 'χε ξεραθεί
και γεμίσει ραγάδες
απ' το πολύ πλύσιμο!

  Ειδήμονες

Υπάρχουν καιροί
που ακόμα κι οι καιροσκόποι
κατηγορούν
τον καιροσκοπισμό

πίστευέ τους
γιατί ξέρουν
καλύτερα απ' όλους
για τι μιλούν

μη τους εμπιστεύεσαι
γιατί κατηγορούν
τον καιροσκοπισμό
από καιροσκοπισμό!

 Ο Δρ ΣΠΟΚ ΣΤΟ ΜΠΛΑΚΧΗΘ

      Ο Αμερικανός παιδίατρος Μπέντζαμιν Σποκ αντίπαλος του πολέμου που έκανε η κυβέρνησή του στο Βιέτ-ναμ είπε, βγάζοντας λόγο, σε μιά Λονδρέζικη εκκλησία:

      "Οι Γουέδερμεν
ένα είδος αντάρτες των πόλεων
που πρόβαλαν με βομβιστικές επιθέσεις εναντίον εταιριών
κατασκευής βομβών και μ' εμπρησμούς
εργοστασίων παραγωγής ναπάλμ
είναι εξτρεμιστές
και δεν εγκρίνω τις πράξεις τους.

     "Σας παρακαλώ όμως κυρίες και κύριοι
να δεχτείτε μ' επιφύλαξη αυτή τη κρίση μου.
Γιατί αναρωτήθηκα, αν θα 'χα το θάρρος
να κάνω ό,τι κάνουν οι Γουέδερμεν
και κατέληξα στο συμπέρασμα:
δε θα τολμούσα να το κάνω,
το θάρρος μου φτάνει ίσα-ίσα για να κάνω
όσα προσπαθώ να κάνω κατά του πολέμου στο Βιέτ-ναμ.

     "Γι' αυτό, κυρίες και κύριοι να είσθε παρακαλώ προσεκτικοί
σ' ό,τι αφορά τη γνώμη μου γι' αυτούς τους αναρχικούς
γιατί στη πολύχρονη ζωή μου έκανα πάντα την εξής διαπίστωση:
όταν κάποιος δε τολμάει
να κάνει κάτι, βρίσκει επιχειρήματα
που αποδείχνουν πως θα 'ταν πέρα για πέρα λάθος να το κάνει.
Κι ωστόσο κυρίες και κύριοι
παρά τα όσα λέω εναντίον μου
δε πιστεύω πως οι ενέργειες των Γουέδερμεν, αποτελούν λύση".

Ψυχαναλυτική Θεραπεία Του Διαδηλωτή

            Η αντίστασή σου
            κατά της Αστυνομίας
            που σε κλωτσάει,
            ερμηνεύεται ψυχαναλυτικά

            ως παλιά σύγκρουση
            με την εξουσία του πατέρα σου
            και κρυφή σου επιθυμία
            να βιαστείς απ' αυτόν.
 
            Έτσι θ' απαλλαγείς απ' το μίσος
            κατά των Αστυνομικών.
            Δε θα κλαις πιά
            με τα δακρυγόνα τους

            και κάτω από κάθε κράνος
            θ' αναγνωρίζεις τα μάτια του ανθρώπου
            και θα του χαμογελάς
            όταν αυτός σε σκοτώνει.
           
αποσπάσματα από τη ποιητική συλλογή "Φωνές Χωρίς Πατρίδα" Εκδόσεις "ΚΑΛΒΟΣ"
------------------------------------------------------------------------

Σκόρπια

Τότε Που Δε Βρίσκαμε Καμιά Διέξοδο
(Als Kein Ausweg Ζu Finden War)

Αυτοί που περιπλανώνται,
κι όμως το λένε ακόμα
πως ξέρουν ότι περιπλανώνται,
κι όμως να πουν ακόμα θέλουν
τι βλέπουνe στη Περιπλάνησή τους,
αν κάτι ακόμα βλέπουν,
αυτοί έχουν ακόμα κάτι να πουν.

Δηλαδή ότι τίποτα δε βλέπουν,
όταν δε βλέπουν τίποτα,
κι ότι κάτι βλέπουν,
όταν κάτι βλέπουν
κι ότι περιπλανώνται επειδή δεν ξέρουνe
ποy βρίσκεται ή κι αν καθόλου ακόμα βρίσκεται,
ένα Μονοπάτι που να μην είναι Μαίανδρος.
 
Κι ίσως η Περιπλάνησή τους τότε
να μην είναι τόσοn άσχημη Περιπλάνηση,
όπως αυτή εκείνων που δε λένε
ότι ξέρουν πως περιπλανώνται
και που να πουν δε θέλουν τι βλέπουν σ' αυτή
ή όταν τίποτα δε βλέπουν να πουν
δε θέλουν να πουν πως δε βλέπουν τίποτα,
γιατί να δουν δε θέλουν πως περιπλανώνται
και πως μπορεί και να μην υπάρχει Μονοπάτι.
 
           Στους Καιρούς Ετούτους
                (In Dieser Zeit)

Απέναντι σ' όλ' αυτά, εσύ το Aντίβαρό μου;
Ίσως αν ήσουν πράγματι μαζί μου για να με κρατάς,
για να ξαπλώνεις τη Νύχτα πάνω μου,
μη τυχόν και με παρασύρει τούτη η Δίνη,
μια που κι εσύ συνέχεια ενάντια σ' όλ' αυτά αγωνίζεσαι.

Κι απέναντι σ' όλ' αυτά, για σένα εγώ το Aντίβαρο;
Ίσως αν είμαι αληθινά μαζί σου για να σε κρατώ.

Ο Oρισμός Κι Η Μισοσκεπασμένη Εικόνα

O σκύλος
που πεθαίνει
και που ξέρει
πως πεθαίνει
σα σκύλος
και που μπορεί να πει
πως ξέρει
πως πεθαίνει
σα σκύλος
είναι άνθρωπος

***

Αγαπούν την Ελευθερία
με τον τρόπο
π'αγαπούν τις γυναίκες τους:
στο σκοτάδι
Ψαχουλεύουν
Κανείς δεν τολμά να κοιτάξει
το ανοιχτό της
φύλο

(μτφρ. Ηλία Κυζηράκου)

--------------------------------------------------------------------------------------

                                   Προληπτικό Χτύπημα

     Δεν υπάρχει αμφιβολία: Ο ίδιος μου ο αδερφός ο Κάιν θέλει να με σκοτώσει. Τονε παρατήρησα άσφαλτα, πως το πρόσωπό του σφίχτηκε με μιαν έκφραση μίσους, επειδή η δική του η προσφορά δεν έγινε δεκτή τόσον ευνοϊκά όσο η δική μου.
     Κι άκουσα τη φωνή, τη φωνή Εκείνου, στον Οποίο εγώ κι αυτός αφιερώνουμε τις προσφορές, ο καθένας τις δικές του, που κατηγορούσε τον Κάιν για την οργή του και τον προειδοποιούσε πως θα πέσει σε αμαρτία. Πως η αμαρτία ξαποσταίνει μπροστά από την πόρτα του και περιμένει κι έχει πόθο γι' αυτόν. Και ποια είναι τούτη η αμαρτία, που κουβαλά μέσα του ο Κάιν όπως οι προβατίνες μου τ' αγέννητα ριφάκια, καλά το γνωρίζω.
     Αρκετό καιρό τώρα υποφέρω το φόβο. Δεν έχω ελπίδα καμιά την ύπουλη επίθεσή του να ξεφύγω. Το ξέρω πως ο Κάιν είναι δυνατότερός μου. Όχι μόνο που είναι ο μεγαλύτερος, εγώ ήμουν πάντα πιο αδύναμος, μα και το σκάψιμο της γης του δυναμώνει τα μπράτσα και του χαλυβδώνει το κορμί πολύ περισσότερο απ' ότι εμένα η φύλαξη του κοπαδιού μου, η δική μου η δουλειά.
     Κι ακόμα έχει τα τρομερά εργαλεία του, το φτυάρι και το δόρυ με τη κοφτερή, στη φωτιά ατσαλωμένη αιχμή. Και γενικά, όποιος επιτίθεται στον άλλο απροειδοποίητα, αυτός έχει πάντα το πλεονέκτημα.
     Κι όμως Εκείνος στον Οποίο φέρνουμε τις προσφορές μας, εγώ τα νιογέννητα του κοπαδιού μου, εκείνος τα γεννήματα και τους καρπούς του, μόνο σ' εμένα δείχνει εύνοια, όχι σ' αυτόν. Αυτό δείχνει ο καπνός των προσφορών μας: Ο καπνός απ' τις δικές μου προσφορές ανέβηκε σα πάντα ολόισια στον ουρανό, ο δικός του όμως βαριοσερνότανε στη γη, βγάζοντας την άσχημη μυρωδιά των παλιόχορτων που καίγονται και δεν έλεγε να υψωθεί.
     Πιστεύω πως η Θέληση που βρίσκεται πάνω από μας δεν μπορεί να θέλει τούτος ο κομματιαστής της γης να με βάλει στο σημάδι και με τα σκονισμένα, λασπωμένα εργαλεία του να με κάνει κομματάκια, λίπασμα για το οργωμένο χωράφι του, με τον τάφο μου έτοιμο κιόλας κάπου ανάμεσα στις αυλακιές.
Όχι, δεν πρέπει να γίνει έτσι. Πρώτος εγώ πρέπει να εκμεταλλευτώ το πλεονέκτημα! Όχι κείνος εμένα, μα εγώ πρέπει αυτόν να αιφνιδιάσω. Κι αν ξέρει εκείνος να δουλεύει το φτυάρι και το δόρυ, έχω εγώ το τσεκούρι μου, που μ' αυτό προστατεύω το κοπάδι μου από τα ζώα τα αρπακτικά. Εκείνος, που τη δική μου προσφορά δέχτηκε ευνοϊκά μα τη δική του περιφρόνησε, το γνωρίζει: Ο αδερφός μου ο Κάιν δεν είναι καλύτερος απ' το ζώο που παραφυλάει τα πρόβατα και τ' αρνιά μου, για να τους πάρει τη ζωή. Χειρότερος ακόμα, γιατί τούτος δε κυνηγάει ζώο, όχι, παρά μένα, τον ίδιο του τον αδερφό. Μα δεν λογάριασε καλά.
     Νάτος που 'ρχεται. Ναι, ναι. Ο χαιρετισμός του δε με γελά. Θέλει έτσι ν' αποκοιμίσει τις υποψίες μου, μα περάσαν πια αυτοί οι καιροί. Κάλλιο να μείνει μακριά μου. Να: κι αυτό ακόμα είναι ένα σημάδι. Τώρα τελευταία δε μπορεί για πολύ να υποφέρει τη ματιά μου. Και να που και τώρα αποστρέφει τη κεφαλή και δε με κοιτά, μένα, τον αδερφό του, μόνο γυρνά πίσω το βλέμμα, στον άθλιο βωμό του, απ' όπου ο καπνός, ίδιο φίδι, ακόμα σέρνεται προς τα κάτω, στη γη, σκοτεινός και βαρύς. Τώρα πρέπει να γίνει! Τώρα, όσο δεν κοιτά άλλο από τον καπνό που δεν έχει ακόμα διαλυθεί...
     Πόσο γρήγορα τέλειωσαν όλα. Λες και δεν είναι αλήθεια. Αλλά είναι αλήθεια: Νάτος που κείτεται μπρος μου, στη γη. Τέλειωσε. Δε πρόκειται να κάνει άλλα εγκληματικά σχέδια ενάντιά μου. Δε θα σηκώσει το φτυάρι πάνω μου όταν θα 'χω γυρισμένη τη πλάτη, ούτε και το δόρυ το μυτερό. Το δικό του αίμα, όχι το δικό μου, είναι που γέμισε τώρα το κοίλωμα στην πέτρα, σχεδόν όπως εκεί απέναντι το νερό λιμνάζει στη νεροσυρμή, όπου τα ζώα μου πάνε για να πιουν. Η θέληση Εκείνου που τη δική μου προσφορά δέχτηκε μα τη δική του περιφρόνησε γεγέννητο! Η φωνή Του ήταν που έβγαλε τη κρίση ενάντια σ' αυτόν κι υπέρ εμού...
     Ναι, η φωνή Του. Την ακούω. Μιλά δυνατά και επίσημα. Μα τι φωνάζει;
 -"Κάιν", φωνάζει, "Κάιν, που είναι ο αδερφός σου, ο 'Αβελ";
 -"Εδώ είμαι, Κύριε, εδώ! Μη φοβάσαι πια για μένα: Εδώ είμαι εγώ, ο Αβελ, αυτός που δέχτηκες την προσφορά του. Κι ο Κάιν, που τον αποστράφηκες, κείτεται εδώ, πίσω μου. Η αμαρτία του γύρισε πίσω σ' αυτόν τον ίδιο. Σκέπασα το πρόσωπό του με μαραμένα φύλλα, τα πεθαμένα του μάτια να μη μιάνουν τους Ουρανούς. Όχι, Κύριε: Σφάλλεις. Δεν είμαι εγώ ο Κάιν! Ο 'Αβελ δεν είναι ο αδερφός μου, είμαι εγώ! Γιατί με ρωτάς που είναι ο αδερφός μου ο 'Αβελ; Σφάλλεις! Να: θα σου τον δείξω, τον αδερφό μου. Εδώ κείτεται. Ναι, βέβαια, ο Κάιν είναι αυτός, ποιος άλλος; Περίμενε: θα βγάλω τα φύλλα από το πρόσωπό του, για να δεις μόνος..."
     Δεν είναι δυνατόν! Ποτέ πριν δεν μου 'μοιαζε τόσο. Λες και... ή μη το φαντάζομαι; Μα γνωρίζω το πρόσωπό μου. Εκεί απέναντι στη λιμνούλα που καθρεφτίζει τα πάντα στα νερά της, το βλέπω κάθε μέρα. Και τώρα είναι δυνατόν να 'χει αυτός τη μορφή μου; Όχι δε γίνεται. Θα μου φαίνεται επειδή είναι νεκρός. Εγώ δεν έχω την ίδια όψη μ' αυτόν. Ξέρω τι θα κάνω, θα πάω στη λιμνούλα: Θέλω το ίδιο μου το πρόσωπο να ξαναδώ.
     Τώρα πια ξέρω, γιατί σφάλλει και με αποκαλεί Κάιν.
___________________________________________________________

"Der Praventivschlag" από τη Συλλογή "Unmaf Αller Dinge"
Μετάφραση: Χαρούλα Μαθιουδάκη