Απ' όταν κατάλαβα τον εαυτό μου κι ύστερα -δε μπορώ να προσδιορίσω ακριβώς την αφετηρία- σχημάτισα μέσα μου μιά διπλή απορία. Θα προσπαθήσω να τη μεταφέρω στο κείμενο τούτο, όσο πιο καλά μπορώ. Ύστερα θα ξεδιπλώσω, μιάν απάντηση, που συνέλαβα σχετικά πρόσφατα. Η απορία μου ειν' η εξής:
Γιατί μερικοί άντρες έχουν το ..."κοκαλάκι της νυχτερίδας", όσον αφορά στις ερωτικές κατακτήσεις και συγκεκριμένα σε τι συνίσταται αυτό το κοκαλάκι;
Αυτή είναι η μια μορφή της απορίας μου κι η άλλη:
Τι ακριβώς βλέπουν οι γυναίκες σε μερικούς άντρες κι υποκύπτουν εύκολα, στις ερωτικές τους κρούσεις. Τι τις κάνει να πιστέψουν πως αυτοί οι συγκεκριμένοι άντρες δηλαδή, θα τις κάνουν να νιώσουν έκσταση, ευτυχία κι ενώ μερικοί άλλοι όχι;
Όπως καταλαβαίνετε, αυτή η απορία, σχηματίστηκε τότε, από κάποια απόρριψη που δέχτηκα και το εν λόγω άτομο, ενέδωσε σε κάποιον, που καλύτερα ας μη το σχολιάσω και με πείτε κακεντρεχή! Την ήθελα πολύ τότε -ή τουλάχιστον έτσι πίστευα- και μ' είχε πειράξει εκείνη η άρνηση! Ειδικώτερα με την αποδεδειγμένη -πιστέψτε με- μετέπειτα αστοχία της.
Ήμουν νεαρός κι άρχισα να βάζω με το νου μου, πιθανές απαντήσεις και που στη συνέχεια η ίδια η ζωή, μου τις έβγαζε εσφαλμένες! Πρέπει επίσης να πω, πως σε καμμιά περίπτωση δε θα σπαταλούσα χρόνο, γράφοντας ένα κείμενο, μόνο και μόνο για το πως να κάνει κανείς, επιτυχημένο "καμάκι"! Όχι φυσικά, αλλού το πάω και θα το δείτε!
Δεν εύρισκα λοιπόν απάντηση, αποδέχτηκα το γεγονός και συνέχισα να ζω, προσέχοντας γύρω μου καλύτερα. Παρατηρούσα, άκουγα, διάβαζα, μάθαινα κι εδώ να ομολογήσω πως το μύχιο μου κίνητρο ήταν, ν' αποκτήσω κι εγώ αυτό το ..."κοκαλάκι", ώστε αν ερωτευτώ ξανά, να μη φάω "πόρτα"!
Η ζωή όμως τελικά μ' έφερε σ' απροσδόκητα μονοπάτια σκέψης και πρέπει επίσης να τονίσω πως ότι λέω τώρα δεν αποτελεί -σε καμμιά περίπτωση- επιστημονική έρευνα. Απλά προϊόντα δικής μου σκέψης κι επινόησης, εκπεφρασμένα υπό μορφήν προσωπικής γνώμης, που φυσικά είναι συζητήσιμη. 'Αποψη όμως που καταρτίστηκε κατόπιν πολλής σκέψης, -με τις δικές μου δυνάμεις βέβαια- και μελέτης των ανθρώπινων συνηθειών και χαρακτήρων.
Για να πάω με τη σειρά, θα παραθέσω, μιά-μιά, και με χρονική σειρά τις απαντήσεις, που κατά καιρούς εύρισκα και φυσικά τις μετέπειτα απορρίψεις τους.
Η πρώτη θεωρία στηρίχθηκε στην εξωτερική εμφάνιση. Ωστόσο κι εγώ νεαρός, ήμουν όμορφο παληκάρι κι έπειτα, στη πορεία, είδα άντρες κακάσχημους να 'χουν εκείνο το ..."χάρισμα"! Αντίθετα πάλι, άντρες πανέμορφοι και γοητευτικοί, να 'ναι στην "απ' έξω" κι εδώ θα συμφωνήσει πιστεύω, όλος ο κόσμος! Φυσικά, ένας αποκρουστικότατος, δε θα 'χει εύκολη πρόσβαση στη χαρά κι ένας πανέμορφος, δε θα ..."πεινάσει" μα αυτό ειν' άλλο θέμα.
Όταν απέκλεισα τούτη τη θεωρία, άρχισα να χτίζω την επόμενη, που στηριζόταν στο θάρρος, που προσεγγίζει κάποιος το στόχο και παράλληλα, να 'χει το χάρισμα του λόγου. Ομολογώ πως άργησα να την αποκλείσω και για χρόνια είχα πειστεί, πως τελικά τούτη ήταν η σωστή. Προσοχή παρακαλώ: όχι ότι δεν ισχύει ή ότι θα πεινάσει 'κείνος που 'χει αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά και πάλι δεν είναι αυτή η "ικανή κι αναγκιαία συνθήκη" και θα 'ξηγήσω το γιατί. Γνώρισα και γνωρίζω ακόμα, ανθρώπους ευφραδείς, θαρραλέους μέχρι και σημείου θράσους, μ' αρκετά καλή εμφάνιση, πλην όμως δεν είναι τα "φονικά" 'κείνα όπλα, που θα ρίξουν κάθε γυναικεία αντίσταση!
Έπειτα σκέφτηκα, πως μάλλον τα υλικά αγαθά είναι 'κείνα που παρέχουν τέτοια άνεση, σε συνδυασμό με την ερωτική τεχνική κι επιδόσεις με εμπειρία, στο ερωτικό κρεβάτι. Αυτή τη θεωρία όμως δε χρειάστηκε μεγάλο χρονικό διάστημα για να την αφαιρέσω κι εύλογα. Αυτό το ..."οπλοστάσιο" δε γίνεται ορατό αμέσως, παρά μόνο κατόπιν, όταν η γυναίκα έχει ενδώσει. Εγώ δεν έψαχνα για τη στήριξη μιας γνωριμίας, αλλά για την ευκολία του ξεκινήματος της! Πιστεύω πως μέχρι εδώ, δε θα 'χω συναντήσει και πολλές διαφωνίες, σ' ότι λέω.
Για λίγο, στάθηκα σ' αυτή τη θεωρία του "καλού παιδιού" μα νομίζω δε χρειάζεται καν να επιχειρηματολογήσω απορρίπτοντάς τη, δημόσιως. Δεν ήταν μήτε τούτη η Ι.Κ.Α.Σ (ικανή κι αναγκιαία συνθήκη) του "γόητα" με τις τρομερές και συνεχείς επιτυχίες! Κι αυτό απαιτεί συναναστροφή, εκτός πως δεν ισχύει και γι' άλλους λόγους, προφανείς. Υπενθυμίζω πως γράφω αυτό το κείμενο, γιατί στη πορεία τούτη, ανακάλυψα κάτι, που ταιριάζει και σ' άλλα σημαντικά θέματα της ζωής.
Επόμενο λογικό βήμα, ήταν ο χρυσός συνδυασμός όλων τούτων. Μα να με συγχωρείτε δηλαδη, αν ένας άντρας είναι πανέμορφος, επιτυχημένος, έξυπνος, πλούσιος, θαρραλέος, λογάς, με τρομερές επιδόσεις κι εμπειρία, με γνώσεις περί του άλλου φύλου, τότε όντως αποτελεί φονική μηχανή μα...πόσους ξέρουμε τέτοιους; Εν προκειμένω, χαλάλι, μα εδώ να πω, πως ο άλλος που κέρδισε το κορίτσι των 20χρονων ονείρων μου, δεν ήταν έτσι! Τουναντίον μάλιστα! Από πολλές απόψεις, είχα πιότερα ...χαρακτηριστικά εγώ, παρά εκείνος, μα έχασα!
Κατάλαβα λοιπόν, με τη πάροδο του χρόνου, πως έψαχνα σε λάθος μεριά. Αναγκάστηκα λοιπόν να επιστρέψω στις ρίζες του προβλήματος και πιο συγκεκριμένα, στα μέχρι τότε σίγουρα δεδομένα:
Ένας άντρας θέλει μια γυναίκα κι εκείνη το ίδιο αντίστοιχα, έτσι σε γενικές γραμμές! Έλξη των φύλων, το λένε!
Επίσης, μια μερίδα αντρών δεν αντιμετωπίζει δυσκολία στην εξεύρεση συντρόφου.
Κάθε γυναίκα, έχει κάποιον ή κάποιους λόγους να επιλέγει το εκάστοτε ταίρι της, σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην αρνείται και μάλιστα να αδυνατεί ν' αρνηθεί.
Μόλις τα 'βαλα κάτω, κατάλαβα πως το να προσπαθώ να λύσω το πρόβλημα κοιτάζοντας τους άντρες, δεν είχε αποτέλεσμα και δεν ήταν μάλλον σωστός κι ενδεδειγμένος τρόπος επίλυσής του! Στράφηκα, ως εκ τούτου, στη γυναικεία ματιά και τον γυναικείο τρόπο σκέψης. Ξένος τόπος θα μου πείτε και θα συμφωνήσω, μα το πάλαιψα με τις φτωχές μου δυνάμεις, όσο μπόρεσα.
Προσπάθησα να προσμετρήσω το βλέμμα τους. Τι βλέπουν, γιατί το βλέπουν, πως τις ανακουφίζει, πως και τι τις ερεθίζει -το επόμενο βήμα μου άναψε όλα τα λαμπάκια του νου κι εύλογα, όπως θα δείτε παρακάτω- κι εν γένει πως ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΟΛΑ ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, σε θετικά ή αρνητικά, τόσον ώστε να δώσουν τα κλειδιά του Παραδείσου, σε κάποιον ή να τον πετάξουν στα Τάρταρα, ως άχρηστο! Αυτή η μαγική μετατροπή των προσλαμβανομένων μηνυμάτων, από το περιβάλλον, τους κάνει να κατεβάσουν ή να υψώσουν τις άμυνές τους. Ν' ανάψουν ή να σβήσουν τη λίμπιντό τους και να μεγεθύνουν ή όχι, εμπιστοσύνη και δεκτικότητα! Πράγματα, που υπό κανονικές συνθήκες, απαιτούν χρόνο κι επαφή.
Αυτό το τελευταίο ρήμα -μετατρέπω- άλλαξε τη πορεία σκέψης μου και μ' οδήγησε στο να κάνω μια σειρά συλλογισμών κι έτσι να γράψω τώρα, τούτο το κείμενο. Πως είναι δυνατόν να λες σε μια γυναίκα π.χ. "Γειά σου ομορφιά μου" κι εκείνη ν' ακούει: "Κορίτσι μου, μαζί μου δε θα 'χεις κανένα πρόβλημα, θα σε κάνω βασίλισσα. Θα κάνω τα νεφρά σου, να ζητήσουν άδεια άνευ αποδοχών λόγου αυξημένου φόρτου. Θα κάνω το νου σου να γεμίσει με τη παρουσία μου κι ότι μα ότι σου συμβαίνει από 'δω και πέρα και για πάντα, θα το βλέπεις πια σαν ασήμαντο, -αν πρόκειται για κακό- ή σα σπουδαίο, -ακόμα κι αν πρόκειται για καλό, όσο κι ασήμαντο να 'ναι- αν πρόκειται να 'ναι από μένα ή για μένα, για 'μας".
Πως και μέσω ποιού μηχανισμού, γίνεται τούτη η μετατροπή; Μόλις έφτασα εκεί, θυμήθηκα πως κάτι αντίστοιχο, γίνεται και στους υπολογιστές. Ένας μηχανισμός που ονομάζεται COMPILER, ειν' επιφορτισμένος για να μετατρέπει τη γλώσσα των ανθρώπων, εκπεφρασμένη μέσω του πληκτρολογίου, σε γλώσσα μηχανής! Έτσι, ένω έχουμε δυό μέρη που μιλάνε δυό εντελώς διαφορετικές γλώσσες, μέσω αυτού του μηχανισμού, καταφέρνουν να συνεννοούνται αυτομάτως, θαυμάσια, ταχύτατα κι αρτιότατα!
Τώρα πια είχα κι εγώ την Ι.Κ.Α.Σ. που τόσο αναζητούσα, όλα τούτα τα χρόνια και το ανακάλυψα τελευταία, όταν μου συνέβη κι έμενα του ίδιου, να μετατρέψω, κατά το δικό μου δοκούν- μερικά λόγια ενός αγαπημένου μου προσώπου, σε δικής μου μορφής συμπεράσματα. Γιατί; Γιατί προφανώς έτσι με βόλεψε και -τίμια να το πω- τώρα που τα ξαναθυμάμαι, δεν είχαν διόλου αυτή τη σημασία, αν και θα μπορούσαν να εκληφθούν κι έτσι. 'Αλλα ειν' άσχετο και δε θα επεκταθώ.
Η Ι.Κ.Α.Σ. λοιπόν που ισχύει για έναν άντρα που θα ξεκλειδώνει κάθε κλειδαριά είναι η εξής και θα τη διατυπώσω όσο πιο καλά και προσεγμένα μπορώ:
Ένας άντρας θα πρέπει να ξέρει τη "γλώσσα" της, εκείνη που "μιλάει" μέσα της κι ενώ θα λέει τα δικά του, με το στόμα ή με τη γλώσσα του σώματος, να ξέρει πως αυτά θα μετατρέπονται μέσα της σε θετικά λόγια, βάσει του νου της!
Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζει τη γλώσσα της φαρσί. Αρκεί ή επίγνωση, έστω κι εν αγνοία του ή εξ ενστίκτου. Αυτά είναι που συνήθως συμβαίνουν στο κόσμο σήμερα. Διότι δε πιστεύω πως άντρας, έμαθε ποτέ, τη γλώσσα της γυναίκας κι ίσως δε τη μάθει ποτέ κανείς!
Θα πρέπει να ξέρει, θελημένα και μη, να μπλοκάρει τον Compiler της μεταξύ τους κι έτσι, ενώ αυτός θα λέει: "Πάμε μανίτσα μου να σε πηδήξω", αυτή να μεταφράζει, όλο το κατεβατό που 'γραψα παραπάνω! Αυτή ειν' η άποψη μου -προς το παρόν- για αυτό το θέμα και να κλείσουμε το πρώτο ταπεινό μέρος τούτου του κείμενου, για να μπούμε και στο ...σοβαρό!
COMPILER κυρίες και κύριοι! Ένα εργαλείο, για όλες τις δουλειές. Ένα πολύτιμο, πλην όμως, αγνώστων κυρίως λοιπών στοιχείων. Εικάζω πως είναι κράμα προσωπικών βιωμάτων, γούστων, εμπειριών κι άλλων λοιπών τέτοιων αφανών ψυχονοητικών πραγμάτων, σε σφιχτό συνδυασμό με χημικές ορμονικές διεργασίες! Ειν' αυστηρώς προσωπικό εργαλείο και κανείς ή καμμιά δεν έχει όμοιο με κανενός ή καμμιάς.
COMPILER κυρίες και κύριοι! Τον θεωρώ υπεύθυνο για την απαρχή ενός έρωτα, επίσης και για το τέλος του. Θα τον ενοχοποιήσω επίσης και για ένα σωρό άλλα πράγματα: Φιλίες, σχέσεις άλλου είδους, εργασία, πωλήσεις κι εν γένει σ' όλα τα σημαντικά θέματα, όλες τις σημαντικές αποφάσεις, που όμως κυρίως απαιτούν γρηγοράδα. Τολμηρά συνεχίζω λέγοντας πως λειτουργεί σχεδόν συνεχώς και ξεκουράζεται όταν κοιμόμαστε. Ότι έχουμε αυτό το προσωπικό μας μηχανισμό, είναι κι αυτός ένας από τους λόγους που 'μαστε όλοι μας τόσο διαφορετικοί, σαν άτομα! Κι ότι υπάρχει ο λεγόμενος αστάθμητος παράγων, ο ανθρώπινος αστάθμητος παράγων!
Πως να λειτουργεί άραγε; Με ποιό σκεπτικό; Από τα μαθηματικά ορμώμενος -και φυσικά δε το λέω με σιγουριά- πιστεύω πως έχει ρυθμιστεί να δρα με βάση το διαφορικό λογισμό! Για όσους δεν έχουν ακούσει γι' αυτόν, να πω μόνο δυό λόγια, ζητώντας συγγνώμη από τους μαθηματικούς, που θα πλήξουν λιγάκι, μα και για το κατακερματισμό μιας τόσο σπουδαίας θεωρίας.
Όταν έχουμε ένα όλον που μας είναι δύσκολο έως αδύνατο να το μετρήσουμε, έτσι όπως έχει, αλλά μας είναι ζωτικό να το μετρήσουμε, τότε το κατατμούμε σε μικρά στοιχειώδη κομμάτια, που μας είναι βατά προς μελέτη και φυσικά ευκόλως μετρήσιμα! Για να μετρήσουμε π.χ. την απόσταση μεταξύ Αθήνας-Θεσσαλονίκης, θεσπίζουμε το μέτρο. Μετράμε πόσες φορές χωράει εκεί και έτσι ξέρουμε την απόσταση και παράλληλα τη ξέρει όλος ο κόσμος. Έτσι γλυτώνουμε πολύ κόπο και ταυτόχρονα μιλάμε διεθνή γλώσσα μιας και το μέτρο έχει υιοθετηθεί παγκοσμίως.
Ο COMPILER μας λοιπόν, έχοντας επιφορτιστεί να 'ναι σ' ετοιμότητα για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες, πρέπει να δρα ταχύτατα κι ασφαλέστατα -όσο αυτό είναι δυνατόν φυσικά- για αυτό το σκοπό! Έτσι παραγωγίζει, διαφορίζει κι ολοκληρώνει για μας και μας ωθεί ή μας αποτρέπει, από διάφορες ενέργειες. Μήπως θα μπορούσαμε να τον φωνάξουμε, επί το ελληνικότερον, σκέτο ΕΝΣΤΙΚΤΟ;
Προσωπικά πάντα, εικάζω πως όχι! Ένστικτο είναι κάτι πιο ευρύ. Ωστόσο πιστεύω πως εμπεριέχεται μες σ' αυτό το σύνολο που ονομάζουμε ένστικτο. Είναι μέρος του.
"Στον Compiler μου,
που επιμένει να δείχνει, Νοέμβρης 2003
σε λάθος μεριές..."
