Βιογραφικό

    Γεννήθηκε στη Τήνο, πήρε πτυχίο Νομικής, πήρε βραβείο διηγήματος από τα 18 του χρόνια, έκανε τη στρατιωτική του θητεία σαν διερμηνεύς στη Σμύρνη, στο ΝΑΤΟ, μετά συνεργάστηκε με την εφημερίδα Ελευθερία, ενώ παράλληλα σταδιοδρόμησε στην "Ιζόλα", στον τομέα Δημοσίων Σχέσεων - Διαφήμισης και στην οργάνωση συνεδρίων. Το 1977, το βιβλίο Βαρβάρα, βίος και ξυπολιτεία (εκδ. Καστανιώτη) έγινε μπεστ σέλερ με τη βαρβαρική διάλεκτο που καθιέρωσε. Και ακολούθησαν: Αποφταίγματα, Κυρία Κυριακή, Παραμύθια παρά μία, Έξι κόκκινες ιστορίες με ουρά. Έχει γράψει πολλές επιθεωρήσεις για την τηλεόραση, ενώ έχει συνεργαστεί σε θεατρικές παραγωγές με το "Θεσσαλικό Θέατρο", "Πάρκ", "Ριάλτο" κ.λπ. Προτιμά το ραδιόφωνο, όπου έχει συνεργαστεί με τη Σαπφώ Νοταρά, τη Μαίρη Αρώνη και με πολλούς άλλους ηθοποιούς. Από το 1993 παρουσιάζει στο ραδιόφωνο του ΑΝΤΕΝΝΑ την εκπομπή "Θα σ' τα λέω κι ας οικτίρεις". Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Ταχυδρόμος, Ένα, Οικονομικός Ταχυδρόμος (με το ψευδώνυμο Συνπλήνιος), Και, Λοιπόν. Είναι σύμβουλος στην Εθνική Τράπεζα, συνεργάτης στο περιοδικό Εμείς. Παράλληλα συνεργάζεται με την Τρία Έψιλον, Coca Cola, με το περιοδικό Ρεπορτάζ. Είναι μέλος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων και της Εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στη Νέα Εστία, στο Εντευκτήριο κ.λπ.

                     Βαρβαρικά

   1). Στο ημίφως
       κι οι σοφές,
       είχαν ύφος
       ...ασαφές.

  2). Τώρα που γίναμε παρανάπλωμα του πυρός,
       τη προστασία του πρασίνου έχει αναλάβει η Χλωροφυλακή!

  3). Όλα έχουν ένα τέλος
       κι η Πεντέλη
       πέντε τέλη!

  4). Ποιός τη βρύση
        θα τη βρίσει
        αν νερό
        δεν αναβρύσει;

  5). Με μπικουτί και ρόλεϊ
       θα μπει κουτί στο τρόλεϊ

  6). Ιαπωνίς
       μήπως πονείς;
       Νο, νο
       εν κιμονώ
       εγκυμονώ

  7). Και εργατιά
       κι έργα γατιά

  8). ΠαπαΔαρείου και Παπαρισάχτιδος
       γεννώνται παίδες, δύο-δύο

  9). Τ' όνομά μου είναι Βαρβάρα
       βάρα, βάρβαρέ μου βάρα... 

10). Επιμείνας επί μήνας

                                            21η Απουλίου*

      *Τα πρώτα μου βαρβαρικά κείμενα και το βιβλίο μου ΒΑΡΒΑΡΑ, βίος και ξυπολιτεία τα έγραψα αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967.
       Η Βαρβάρα έγινε best-seller κι εγώ άρχισα να γράφω στον Ταχυδρόμο τα Βαρβαρικά μήνα Απρίλιο σε μια επέτειο, που την ονόμασα 21 η Απουλίου, αφού η δικτατορία είχε χάσει πια το…πουλί της. Αξίζει να σας θυμίσω το πρώτο μου αυτό κείμενο, που είναι και τόσο προφητικό:

      21η Απουλίου Σήμερα έχουμε την πενθική υπαίτειο της δικτυατορίας, φειδωλό μου είδωλο. Πάει, πάει το πουλί, φινίτο ο "Φοίνιξ" δηλαδή, αλλά παραταύτα το λέω για να τ΄ ακούν οι πουλημένοι: το πουλί μένει. Το παρακράτος και η παρΕλλάς θα παρελάσει στις κεντρικές μαρτηρίες και λεωφθόρους κοντά στην πλατεία Συνταράγματος για να αποκτήσει φόρο τιμής στους πραξικοπηματαίους : Παπαρδόπουλος και Πατατρακός, Μασκαρέζος και Ιουδανίδης. Υπαίτιοι της επταετίας, επτααίτιοι της λεφταετιας. 21η Απουλίου:Εορτασμοί και προπυλαιακισμοί. Αναξιωματικοί, φάτσες φατσίστες. Πτηνά και πτηνοί.΄Εμπουλοι και ύπουλοι. ΄Ολα εν τάξει και λοξά. Νέα τάξη, με ταξί και Μεταξά.

    Είμαι ο Κώστας Παύλου Παναγιωτόπουλος, ο BAR-BAR δηλαδή: η Μεγάλη του Γένους Χολή. Και με την ιδιότητά μου αυτή ακούγεται από το 1993 στο ραδιόφωνο του ΑΝΤΕΝΝΑ η βαρβαρική μου κραυγή, κάθε Σάββατο και Κυριακή, στην ημίωρη εκπομπή "Θα σ' τα λέω κι ας οικτίρεις". Επειδή όμως ακόμα και μέσα σ' ένα λεπτό μπορώ χιλιάδες πράγματα να πω, από τις 19 Φεβρουαρίου μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 2001, πάλι στο ραδιόφωνο του ΑΝΤΕΝΝΑ, σχολίαζα κάθε πρωί, μεσημέρι και βράδυ όλα τα γεγονότα, χωρίς να υποκρίνομαι ούτε να υποκλίνομαι, αφού είμαι μέγα καρφί στην κορυφή. Γι' αυτό στα μονόλεπτα αυτά είχα τον τίτλο "Ενός λεπτού σιγή... Ενός λεπτού κραυγή" και πάντα ξεκινούσα με τη χαρακτηριστική φράση "Πωπωπω τι θα σου πω!".

                         Φύγε μόνος, ο κανών του ηγεμόνος

     Πώς να στο πω; Και τώρα πώς να στο ξαναπώ: Ήταν περιττό τον Μπαράκ Ομπάμα να υποδεχθούμε, αφού με τον Ντόναλντ Τραμπ και με κόντρα μπάσο χοροπηδούμε…
     Το ξέρεις βέβαια πως είμαι η Μεγάλη του Γένους χολή… Και πώς να ξεχάσω προχθές, που ο Μπαράκ σαν χορευτής με νάζι που τινάζει κατέβηκε από του αεροπλάνου του τη σκάλα και μας έταξε και τούτα και άλλα σαν καλή δασκάλα; Και είδα τον τόσο προκομμένο Πρόεδρό μας Προκόπη Παυλόπουλο να έχει δακρύσει, πιστεύοντας πως ο Μπαράκ Ομπάμα με ευχές και συμβουλές θα μας σώσει από την κρίση.
     Εμένα μου λες; Από τη νύχτα μέχρι τα χαράματα αγκαλιές και φιλάκια και αμέτρητα τάματα. Και δεν ήξερα με τι να κάνω το σταυρό μου, με το αριστερό μου ή το δεξί μου, με όσα μας τάξανε μέσα στο Μαξίμου. Τελικά, ποιο το αποτέλεσμα; Θα συνεχίσουμε τα ίδια και τα ίδια σκουπίδια να ξαναρχίσουμε με μόνο μας μέλημα να ‘μαστε με έλλειμμα. Και τελικά, ποιο το αποτέλεσμα;
Εγώ προβλέπω το μαύρο χρώμα του Ομπάμα να μας προσκαλεί κι εμείς θα γιορτάζουμε με πλανητάρχη τον Ντόναλντ Τραμπ να κυριαρχεί με μαλλί πορτοκαλί.

                              Όλα όμορφα κι ωραία

     Κλείσαν οι μάντρες, τα παράθυρα και κλείσαν πίσω τους και τ’ άστρα και άφησαν στρας σε μιαν ανάμνηση και πλαστικά φυτά στη γλάστρα…
     Βγες από την πόρτα σου και πάρε τρία κιλά καρότα, ένα ηλιοτρόπιο, δυο μάτσα κουτόχορτο, ένα βάλιουμ, δυο άδεια πορτοκάλια, δυο μαξιλάρια πούπουλα, λίγο κάρδαμο, δυο ρίζες περονόσπορο και πέρα από το Βόσπορο, μαζί με τρία κρεμμύδια για το κλάμα, πάρε μπόλικο σέλινο, δυο νύχτες πανσέληνο, μια μέρα χαράς και χαράς το πράμα.
     Χάραμα δες, χάραμα δες από τις χαραμάδες… Όλα όμορφα κι ωραία μια ιδέα κι η ιδέα… οι πορείες μ’ απορίες κι οι ιστορίες μ’ υστερίες… Νέος ορίζοντας για σένα θα φανεί με μια χιλιάρα, με μια χιλιάρα μηχανή… Κάτσε λοιπόν στη μηχανή μου και μες στο μέλλον σου εξαφανίσου.

                             Ένα μωρό και μία ώρα πίσω…

     Είναι 30 Οκτωβρίου σήμερα κι έχουμε πάει μία ώρα πίσω, αλλά εγώ ακόμα δεν μπορώ να συνέλθω. Το τηλέφωνο χτυπούσε δαιμονισμένα. Ξύπνησα και κοίταξα το ρολόι… Ήταν 3 και είκοσι το πρωί, μισή ώρα πριν αλλάξει η ώρα και πάει μία ώρα πίσω. Σήκωσα το ακουστικό. Άκουσα μια θριαμβευτική φωνή: «Έγινα πατέρααας…»
Ήταν ο φίλος μου ο Δημήτρης, που πανηγύριζε…
«Δέχομαι συγχαρητήρια. Επιτέλους… Γεννήθηκε ο παίδαρος. Γεννήθηκε στις 3:10. Θρίαμβος. Το καλύτερο δώρο για τη γιορτή μου, αλλά καταλαβαίνεις πόσο σημαδιακό είναι που ο γιος μου γεννήθηκε 30 Οκτωβρίου, 4 ημέρες μετά τη γιορτή μου και 2 μέρες μετά την 28η Οκτωβρίου; Σίγουρα θα γίνει ήρωας…».
Ο φίλος μου ο Δημήτρης μου τηλεφωνούσε από το μαιευτήριο και πανηγύριζε, γιατί η Πόπη, η γυναίκα του, έπειτα από 7 αποτυχημένες εγκυμοσύνες και από ένα ανεμογκάστρι, κατάφερε να του κάνει το γιο. Του είπα ένα νυσταγμένο «συγχαρητήρια κι άντε με το καλό και με την κόρη» και ξανακοιμήθηκα. Σε μία ώρα, όταν πια είχε γίνει η αλλαγή της ώρας, το τηλέφωνο άρχισε πάλι να χτυπά. Ήταν ξανά ο Δημήτρης…
«Μεγάλο πρόβλημα», μου φώναξε αναστατωμένος. Κάνουμε σύσκεψη με τους γιατρούς να δούμε τι θα γίνει. Το παιδί γεννήθηκε στις 3:10 με την παλιά ώρα. Τώρα έχουμε όμως 3:10 με τη νέα ώρα και το μωρό είναι ήδη μίας ώρας βρέφος. Πώς θα ξεκαθαρίσουμε αν γεννήθηκε με τη νέα ώρα ή με την παλιά;
Με την παλιά ώρα είναι Σκορπιός με ωροσκόπο Διδύμους, αλλά αν τον γράψουν με την καινούργια ώρα, θα έχει ωροσκόπο Καρκίνο κι εγώ και η Πόπη δεν το θέλουμε με τίποτα να ’χουμε παιδί Σκορπιό με ωροσκόπο Καρκίνο.
Δεν πήρε απάντηση ο Δημήτρης, αλλά κι εγώ σκεφτόμουν τι θα γίνει ο γιος του έπειτα από 20 χρόνια, όταν θα πάει στρατιώτης και θα φυλάει σκοπιά, σαν και τη σημερινή, το ρολόι πάει μία ώρα πίσω… Ο σκοπός λοιπόν που φυλάει βάρδια 2 με 5 το πρωί, αντί για 3 ώρες θα φυλάξει 4 ώρες σκοπιά. Έτσι, για να γεμίσει η βάρδια. Φρίκη είναι τα βράδια με τετράωρη βάρδια… Και πώς αντιμετώπισε το πρόβλημα ο υπουργός Εθνικής Αμύνης και δραμαμίνης Πάνος Καμμένος; Εγώ ένα πράγμα ξέρω, Ελλάδα μου κατρακυλάδα μου, τώρα που πήγαμε μία ώρα πίσω. Εσύ ποτέ δεν θα πας μπροστά.
Πως πάμε πίσω, πως πάμε πολύ πίσω, πώς να σε πείσω;