Βιογραφικό
Ο Κάρελ Πιέτερς Φαμπρίτσιους (Carel Pietersz Fabritius) ήταν Ολλανδός ζωγράφος. Διετέλεσε μαθητής του Ρέμπραντ κι εργάστηκε στο εργαστήριό του στο ’μστερνταμ. Μέλος της Σχολής του Ντελφτ ανέπτυξε το δικό του καλλιτεχνικό ύφος και πειραματίστηκε με τη προοπτική και τον φωτισμό. Ανάμεσα στα έργα του ξεχωρίζουν Η ’ποψη Του Ντελφτ (1652), Η Καρδερίνα (1654) κι Ο Φρουρός (1654).
Γεννήθηκε το Φλεβάρη του 1622 στο Μιντενμπέιμστερ, χωριό στο μόλις προ 10ετίας δημιουργημένο πόλντερ Μπέιμστερ στην Ολλανδική Δημοκρατία και βαπτίστηκε 27 Φλεβάρη του ίδιου έτους Ήτανε γιος του Πίτερ Κάρελς, δασκάλου σε σχολείο και ζωγράφου κι είχε 2 μικρότερους αδελφούς, τον Μπάρεντ και τον Γιοχάννες, οι οποίοι έγιναν επίσης ζωγράφοι. Αρχικά εργάστηκε ως ξυλουργός (λατ. = faber < fabritius, τεχνίτης).[10] Στις αρχές της δεκαετίας του 1640 σπούδασε στο εργαστήριο του Ρέμπραντ στο ’μστερνταμ, μαζί με τον αδελφό του Μπάρεντ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1650 μετοίκησε στο Ντελφτ, όπου έγινε μέλος στη Συντεχνία του Αγίου Λουκά το 1652.
Ο Φαμπρίτσιους πέθανε σε νεαρή ηλικία, καθώς υπήρξε θύμα της έκρηξης της πυριτιδαποθήκης του Ντελφτ στις 12 Οκτωβρη 1654, έκρηξη που κατέστρεψε το μαζί με το ένα τέταρτο της πόλης το εργαστήριό του και πολλούς από τους πίνακές του. Διασώθηκαν μόνο περίπου 12. Σύμφωνα με τον ’ρνολντ Χαουμπράκεν, μαζί του πέθαναν ο μαθητής του Ματτίας Σπόορς κι ο διάκονος της εκκλησίας Σίμον Ντέκερ, καθώς συνεργάζονταν πάνω σε κάποιον πίνακα τη στιγμή της έκρηξης. Σε ποίημα που έγραψε ο ’ρνολντ Μπον στη μνήμη του, αναφέρεται ως "Κάρελ Φάμπερ" (Karel Faber).
Ήταν ένας από τους ελάχιστους μαθητές του Ρέμπραντ που διαμόρφωσαν το δικό τους καλλιτεχνικό ύφος. Το τυπικό πορτραίτο του Ρέμπραντ είχε απλό σκούρο παρασκήνιο και ο απεικονιζόμενος τονιζόταν από το σαν από προβολέα φως. Αντίθετα, ο Φαμπρίτιους δημιούργησε πορτραίτα με λεπτό φωτισμό των μοντέλων του και παρασκήνιο ανοιχτόχρωμο, συχνά με υφές. Απομακρυνόμενος από την αναγεννησιακή εστίαση στην εικονογραφία, ο Φαμπρίτσιους ενδιαφερόταν και για τις τεχνικές απόψεις της ζωγραφικής. Χρησιμοποίησε αρμονικά ψυχρά χρώματα για να σχηματοποιεί τα αντικείμενά του και φωτεινό ύφος στα έργα του.
Ενδιαφερόταν, επίσης, για τα πολύπλοκα χωρικά εφέ, όπως διαφαίνεται από την υπερβολική προοπτική που απεικονίζεται στον πίνακα ’ποψη Του Ντελφτ (1652). Είχε, επίσης, τον απόλυτο έλεγχο ενός υπερφορτωμένου με χρώμα πινέλου, όπως δείχνει ο πίνακας Η Καρδερίνα (1654). Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά εμφανίζονται και στα έργα των πιο διάσημων ζωγράφων του Ντελφτ, Βερμέερ και Πίτερ ντε Χόοχ: Πιθανόν ο Φαμπρίτσιους τους επηρέασε σημαντικά.
====================
Ρεμπραντ
