"Veronese" Paolo Caliari, (1528-1588) Mannerism

     Ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της Ιταλικής ζωγραφικής στην εποχή του. Έγινε γνωστός με το έργο για τη διακόσμηση των Αιθουσών Των Δέκα, στο Ανάκτορο Των Δόγηδων, στη Βενετία. Η διαυγής και πολύχρωμη δουλειά του εξυμνεί τη πολυτέλεια της Γαληνότατης, μέσα από 'να μεγαλοπρεπές και φωτεινό ιδίωμα.
     Τα εμφανέστερα γνωρίσματα της τέχνης του, όσον αφορά στη προσέγγιση των κοσμικών αλλά και θρησκευτικών θεμάτων, είναι η επιτυχής παρουσίαση του πλούτου της αριστοκρατίας κι η δεξιότητα στη προοπτική και στο χρώμα. Δυστυχώς, ακριβώς λόγω της υπερβολικής ελευθεριότητας στη προσέγγιση των θρησκευτικών θεμάτων, δικάστηκε από την Ιερά Εξέταση. Αργότερα, ανέπτυξε πιο προσωπικό και στοχαστικό ύφος. Το προσάρμοσε στο κλίμα της Αντιμεταρρύθμισης και τ' ακολούθησε πιστά στα τελευταία χρόνια της σταδιοδρομίας του.
     Γεννήθηκε τον Δεκέμβρη του 1528 στη Βερόνα, -απ' όπου πήρε και το προσωνύμιο 'Βερονέζε' μιας και το πραγματικό του όνομα ήταν Πάολο Καλιάρι-, γιός του Γκαμπριέλε και της Κατερίνα. Στα 13 του μαθητεύει στο ατελιέ του Πιέτρο Μπαντίλε. Το 1548 φιλοτεχνεί το έργο για την Αγία Τράπεζα, στο παρεκκλήσι Μπελιλάκουα Λατσίζε, στο ναό Σαν Φέρμιο. 3 χρόνια μετά συνεργάζεται με τον Τζιρόλαμο Τζελότι, για τη τοιχογράφηση της έπαυλης Σοράντσα, στο Τρεβίλε του Τρεβιντάμα. Την επόμενη χρονιά μεταβαίνει στη Μάντοβα, για να μπει στην υπηρεσία του Καρδινάλιου Έρκολε Γκονζάγκα και τον αμέσως επόμενο χρόνο, αρχίζει να δουλεύει στο Ανάκτορο των Δόγηδων, στη Βενετία, στις 3 αίθουσες του Συμβουλίου των Δέκα.
     Το 1555 εγκαθίσταται στη Βενετία, υπογράφει συμβόλαιο για τον κύκλο έργων "Η Ιστορία Της Εσθήρ", στο ναό του Αγίου Σεβαστιανού. Το επόμενο έτος συμμετέχει στη διακόσμηση της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης στη Βενετία. Το 1561 φιλοτεχνεί τις τοιχογραφίες στην έπαυλη Μπαρμπάρο, στο Μάζερ. Στις 17 Απριλίου 1566 παντρεύεται, στη Βερόνα, την 24άχρονη Έλενα Μπαντίλε, κόρη του πρώτου δασκάλου του. Το 1572 δικάζεται από το Ιεροδικείο της Ιεράς Εξέτασης, για τον πίνακα "Μυστικός Δείπνος", στη μονή των 'Αγιων Ιωάννη & Παύλου. Γλυτώνει, αποδεχόμενος να κάμει διορθώσεις στο πίνακα, μα τελικά το μόνο που κάνει είναι ν' αλλάξει την ονομασία σε "Δείπνο Στο Σπίτι Του Λευί" (στο Στέκι, φιλοξενείται με το πρώτο τίτλο).
     Το 1575 αναλαμβάνει να φιλοτεχνήσει μερικά έργα για την οροφή της Αίθουσας του Κολλεγίου, στο Ανάκτορο των Δόγηδων. 2 χρόνια μετά φιλοτεχνεί τα έργα για την Αίθουσα της Ψηφοφορίας και του Μεγάλου Συμβουλίου, στο ίδιο Ανάκτορο. Το 1587 κάμει το τελευταίο του έργο "Ο 'Αγιος Πανταλέων Θεραπεύει Ένα Παιδί". Την επόμενη χρονιά, στις 9 Απριλίου, πεθαίνει στη Βενετία, σ' ηλικία 60 ετών.



                                           Ο Γάμος Της Κανά



                                          Η Αρπαγή Της Ευρώπης



           Έρωτας Μεταξύ Δύο Σκύλων



                                               Ο Μυστικός Δείπνος



               Βηθσαβεέ Στο Λουτρό



                                              Λουκρητία



Αφοπλισμός Του Έρωτα Από Την Αφροδίτη



                                                      Πιετά



          Η Εύρεση Του Μωυσή-Βρέφους



                    Αλληγορία Δύναμης & Σοφίας



                             Αποκαθήλωση



                                                   Χερουβείμ



Τα Του Λάζαρου Τιμαλφή Σε Σπίτι Πλουσίου



                      Αφροδίτη & 'Αρης



           Ο Έρωτας Δένει 'Αρη & Αφροδίτη



               Ο Ιωάννης Με Τους Αρχιερείς



      Η Σουζάννα Με Δύο Πρεσβυτέρους



                         Η Σουζάννα Στο Λουτρό



                                            Απιστία



                       Αφροδίτη & 'Αδωνις