Οι γνωστοί, μα και οι φίλοι, λεν πως πια έχω σαλτάρει
Όλο στίχους απαγγέλλω και μου χάρισαν καλάμι
'Ασε πια για τους δικούς μου, αυτοί, δεν θέλουν να μιλήσουν
Αφού όλο στίχους λεω, σκέφτονται να μ' αφορίσουν
Τι 'ναι τούτο που 'χω πάθει και τα πάντα λεω στιχάτα
Συνταγές αλλά και ρούχα, τα 'κανα όλα μοδάτα
Το μελάνι είναι στο τέλος και χαρτί δεν έχω άλλο
Στο WC τώρα αράζω, που 'ναι το ρολό μεγάλο
Το χαρτί πια δεν τελειώνει και μελάνι... 'Ασε... δε λεω
Κι όλο στίχους κατεβάζω, στο ρολό το τελευταίο
Πίξι Λάξ εκεί ακούω και Ελύτη και Σεφέρη
Το χαρτί της τουαλέτας, τώρα ξέρω πως συμφέρει