Bernini Gian Lorenzo, (1598-1680) Baroque 

     Υπήρξεν ο πιο μεγάλος, διασημότερος γλύπτης κι αρχιτέκτονας του 17ου αιώνα και πατέρας του Baroque στη Γλυπτική και κατά κάποιο τρόπο στην Αρχιτεκτονική. Ξεχώρισε γλυπτική, ζωγραφική κι αρχιτεκτονική, αναλόγως το ρόλο που 'θελε να δώσει στα δημιουργήματά του. Ήταν ο τελευταίος πιο αξιοσημείωτος Ιταλός καλλιτέχνης-μεαλοφυΐα.
     Γεννιέται στη Νάπολη και ξεκινά τη καριέρα του, μαθητευόμενος στον πατέρα του, Πιέτρο*, που 'ταν επίσης γλύπτης. Μερικά χρόνια μετά, πηγαίνουνε μόνιμα στη Ρώμη, όπου δε περνάει απαρατήρητη η φίνα κι εξαίσια δουλειά του νεαρού. Τονε προσέχει πρώτα ο Ανιμπάλε Καράτσι κι ύστερα τονε παίρνει υπό τη προστασία του ο Πάπας Παύλος ο 5ος, μα γρήγορα καθιερώνεται σαν εξαίρετος ανεξάρτητος καλλιτέχνης.
     Κατά τη μετάβασή του όμως στο Βατικανό, επηρεάζεται πολύ από τους αρχαίους Ελληνικούς και Ρωμαϊκούς μύθους που βλέπει ν' αναπαριστώνται, καθώς επίσης παρατηρεί προσεκτικά τους μεγάλους καλλιτέχνες της Ύστερης Αναγέννησης, -προς το τέλος του 16ου αιώνα- κι η σπουδή του πάνω στον Μιχαήλ 'Αγγελο, παρουσιάζεται στον 'Αγιο Σεβαστιανό το 1617, κατόπιν παραγγελίας του Καρδινάλιου Μαφέο Μπαρμπερίνι, του μετέπειτα Πάπα Ουρβανού του 8ου, που 'γινεν ο μεγαλύτερος πάτρονας κι υποστηρικτής του έργου του.
     Οι πρώτες δουλειές του, τραβάνε τη προσοχή του Καρδινάλιου Σκιπιόνε Μποργκέζε, μέλους της άρχουσας παπικής οικογένειας και κάτω από την υποστήριξή του, ο νεαρός Τζιανλορέντζο κατορθώνει να φέρει σε πέρας εξαιρετικά γλυπτά. Μεταξύ αυτών το: "Αγχίσης, Αινείας & Ασκάνιος Αφήνουν Την Τροία" (1619), "Η Αρπαγή Της Περσεφόνης" (1621-2), & "Απόλλων & Δάφνη" (1622-3). Από 'κει και πέρα και μέχρι το τέλος της ζωής του συνέχισε να τίθεται υπό τη προστασία των Πατέρων της Ιταλικής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το 1629 χάνει τον πατέρα του.
     Το 1665 μεταβαίνει στο Παρίσι, καλεσμένος του Βασιλιά Λουδοβίκου 14ου και φιλοτεχνεί μπούστο που 'ναι θαυμάσιο, μεγαλοπρεπές κι εμφανίζει τον Βασιλιά-Ήλιο ν' αποπνέει θεϊκή λάμψη. Στα επόμενα χρόνια, μετά την επιστροφή του το 1666, εργάστηκε στο Βατικανό. Στη βασιλική του Αγίου Πέτρου, αλλά και στο παρεκκλήσι του ναού της Σάντα Μαρία Ντελ Πόπολο, στη Ρώμη. Η τελευταία μεγάλη δουλειά του ήτανε στο παρεκκλήσι Αλτιέρι του ναού του Αγίου Φραντζέσκο Α Ρίπα (1674) και πρόκειται για το γλυπτό "Λουντοβίκα" που μαρτυρά το θάνατο της ευλογημένης Αγίας Μπεάτα Λουντοβίκα Αλμπερτόνι.
     Το 1680, πεθαίνει στη Ρώμη, σ' ηλικία 82 ετών, έχοντας υπηρετήσει 8 (!!!) Πάπες και με το θάνατό του κατέστη σαφές, πως όχι μόνο χάθηκεν ο μεγαλύτερος Ιταλός ή Ευρωπαίος καλλιτέχνης, μα ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης παγκοσμίως (τουλάχιστον μέχρι τη τότε χρονική στιγμή) κι όλων των εποχών.


                                   ΠΙΝΑΚΕΣ


                  Αυτοπροσωπογραφία Νεαρός



                Αυτοπροσωπογραφία Μεγαλύτερος



                         Πορτραίτο Αγοριού



                               Απόστολοι: Ανδρέας & Θωμάς



                             Πάπας Ουρβανός VIII



                  Ο Δαυίδ Με Τη Κάρα Του Γολιάθ

                                        ΓΛΥΠΤΑ


                                      Δαυίδ


Αινείας, Αγχίσης & Ασκάνιος



                            Τα Πάθη Του Αγίου Λαυρεντίου


Απόλλων & Δάφνη


Δανιήλ & Λέοντες


Διασκέδαση Με Παιδιά



                                   Η Τελική Κρίση



                                      Λονγκίνους



                                                      Λουντοβίκα



               Μπούστο Τζιοβάνι Μπατίστα Σαντόνι


Ποσειδών & Τρίτων



                 Η Αρπαγή Της Περσεφόνης



                                              Ρισελιέ


* Bernini Pietro, (1562-1629) Mannerism



                              Ανάληψη Θεοτόκου


 'Αγιος Ιωάννης Βαπτιστής



                                Μπούστο Κόπολα



            Η Θεία Χάρη Του Αγίου Μαρτίνου