Βιογραφικό
Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1885. Γιος του Ζέφη Καρακάση, επίσης μουσικού στο βιολί. Η οικογένεια, μετακόμισε στην Αθήνα, μετά την επανάσταση των Νεότουρκων. Από 6 ετών είχε θαυμαστή επίδοση στο πιάνο κι από 12 ετών αφοσιώθηκε στη ποίηση, αρχίζοντας με μιαν έμμετρη τραγωδία. Από το 1910 διορίστηκεν υπάλληλος στη Τράπεζα Ανατολής και μετά το 1922 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε το 1951. Μαέστρος της νεότερης οπερέττας, ειδικός σε διασκευές τραγουδιών, μεταφραστής ποιητικών και θεατρικών κειμένων, επιθεωρησιογράφος κ.λπ. Έχει στο ενεργητικό του συνολικά 78 έργα (μονόπρακτα, οπερέττες κι επιθεωρήσεις).
Στη νεότητά του έγραψε και μια σειρά λυρικών τραγουδιών, που διακρίνεται η σατιρική φλέβα. Τα καθαρά του σατιρικά ποιήματα, τα παρουσίασε στο περιοδικό της Σμύρνης "ΚΟΠΑΝΟΣ" του Γ. Αναστασιάδη, με το ψευδώνυμο Επιθεωρητής, καθώς και σ' άλλα φύλλα της εποχής, χωρίς ποτέ να τους αποδώσει ιδιαίτερη σημασία. Διακρίνονται ωστόσο για το λεπτό χιούμορ και το λυρικό τους υπόστρωμα, στοιχεία που τους προσδίδουν ένα σατιρικό τόνο που 'λειπε από τη νεότερη σατιρική ποίηση.
"Αντικρύζει την εύθυμη πλευρά της ζωής και τη μορφή των πραγμάτων" γράφει ο φίλος του Χρ. Σολωμονίδης, στο βιβλίο του "Στις Όχθες Του Μέλη", απ' όπου μας διασώζονται αρκετά άγνωστα ποιήματά του, με προσωπικόν ύφος. "Βρίσκει την αστεία φράση, συνδυάζει το κωμικό επεισόδιο, μεταχειρίζεται τη παρωδία, εγγίζει την ειρωνεία και με τεχνικότατο τρόπο, κάθε τι, και με πλούσια πάντοτε ρίμα. Ξέρει ακόμα να σκεπάζει το πολύ γυμνό και να μη καταντά χυδαίο το πολύ ελεύθερο".
-----------------------------------------------------------------------------------------
Και Τα ...Λοιπά
Δροσερή, νταβραντισμένη, λες και ζει για ν' αγαπά!
Στο σκολειόν έμαθε γλώσσες, κέντημα και ...τα λοιπά.
Μα τι κρίμα που η νιότη άρχισε να της ξεσπά
στη καρδιά και ...τα λοιπά!
Κι είχε μέσα στο σκολειό της δάσκαλον ένα παπά,
που της έκαμ' ερμηνεία, ιερά και τα ...λοιπά.
Κι ο παπάς -κακή της τύχη- ένιωθε να του χτυπά,
"οφθαλμών επιθυμία και σαρκός" ...και τα λοιπά
κι "εν ταις πονηραίς ημέραις" εκατάντησε ν' αρπά
γένεια του, μαλλιά του, μπράτσα της μικρής και τα ...λοιπά.
Κι επειδή των μαθημάτων ο καιρός ευθύς σκορπά,
πιάσανε κι επαναλήψεις γενικάς και τα ...λοιπά.
Και πηγαίνανε στον όρθρο μοναχοί των χαρωπά
κι άρχιζαν τα "Κύριε Ελέησον" κι ύστερα και ...τα λοιπά.
Κι έτσι, λένε, η μικρούλα τη θρησκείαν αγαπά
μόνο για το "Κύριε Ελέησον" του παπά ...και τα λοιπά.
'Αλλ' Αντ' 'Αλλων
Τι θα δουν τα μάτια μας στο καιρό που φτάξαμε!
Σοβαρώς ή κωμικώς όλοι μας αλλάξαμε.
Κι όταν παντρεύομαστε -κει κι αν είναι χάλι-
λες εμείς δεν είμαστε και γινόμαστ' άλλοι...
Πως τα φέρνει ανάποδα της ζωής ο σάλος!
Κάνεις ένα κόλπο συ κι οφελείται ...άλλος!
Μιας μικρούλας θελκτικής σε κεντά το κάλλος,
γίνεσ' άντρας της εσύ ...και τη χαίρετ' άλλος!
Η κυρία σπαταλά κι όλως ανωμάλως,
εξοφλείς λογαριασμούς που τους δρέπει άλλος
και κορδώνεσαι παντού, πλάγι της σα γάλος
γιατί πήρες σύζυγο που δεν έχει άλλος.
Τήνε πάς όπου γιορτή, δείπνο, κέφι, μπάλος:
θα γλεντάς μαζί μ' αυτή και μαζί της ...άλλος.
Και μια μέρα σπίτι σου θ' ανεβείς στη σκάλα
κι άλλα θα 'χεις στο μυαλό και θε να 'βρεις ...άλλα!
Αστασία
Την 'Ανοιξη - αγαπίζεις μια μικρή.
Το Καλοκαίρι - λόγο κι αρραβώνα δίνεις.
Μπαίνει Φθινόπωρο - της κάνεις τον βαρύ.
Μπαίνει Χειμώνας - την αφήνεις.
'Ανοιξη - παίζεις φόντα με πουγγί λυτό.
Θέρος - κόβεις της μόδας πανταλόνι.
Φθινόπωρο - απομένεις μονάχα μ' αυτό.
Χειμώνας - πας στο ράφτη σου και στο μπαλώνει.
Σχολικόν Ειδύλλιο
Σκολειού παιδιά,
ζεστή καρδιά.
Κόρτε στη σκάλα.
Αναποδιά!
Βγαίν' η δασκάλα
κι οι δυο φευγάλα.
Ιστορία Έρωτος
Παλμοί, ματιές,
αχ-βαχ ψευτιές.
Στο σινεμά
λόγια θερμά,
έργα, χαρά,
φωνές ...μωρά!
Τα Γυμνά
Κοιτώ σα χάχας στα ζουρνάλ μοντέλα φωτεινά
και φέτος θαν' τα θηλυκά γυμνά, γυμνά γυμνααά.
Τι διάολο θα γίνουμε, δε ξέρω στα στερνά
με τόσο σκανδαλιστικά γυμνά, γυμνά, γυμνά.
Σ' εκθέσεις ευρωπαϊκές και πάνω στις σκηνές,
ενός λογιού ταμπλώ παντού: Γυμνές, γυμνές, γυμνές.
Ο θεατής για μια σκηνή χυμά σα πετεινός
και βγαίνει ξημερώματα γυμνός, γυμνός, γυμνός.
Κι αν σε μουσείο γελαστείς και μπεις σα κουνενές
σ' ανακατώνουν τη χολή γυμνές, γυμνές, γυμνές.
Στα μπάνια, στις ακρογιαλιές, σε κέντρα θερινά,
παντού μέσα στα κύματα γυμνά, γυμνά, γυμνά.
Αν πεις μυθιστορήματα ν' ανοίξεις τωρινά,
κάθε σελίδα και κλισέ, γυμνά, γυμνά, γυμνά.
Κι απ' όλα το χειρότερο, όλες μας οι σεμνές
οι νέες συνηθίσανε γυμνές, γυμνές, γυμνές.
Και θα 'ρθει μέρα, λέω 'γω, που κάθε καφενές
γεμάτος θα 'ναι σα λουτρό, γυμνές, γυμνές, γυμνές.
Κι ό,τι είπα, κακοήθεια τώρα μη σας φανεί.
Σας είπα την αλήθεια... γυμνή, γυμνή, γυμνή.
Μηνυτήριος Αναφορά!
(Προς Διευθυντή του ...Αστυνομικού τμήματος.
Ενταύθα Κύριε Διευθυντά κ. τ. λ.)
Καταγγέλω δυο ματάκια
που μου κόβουνε τον ύπνο,
με πειράζουν, απ' αντίκρυ,
με κοιτούν ορθάνοιχτα!
Όπου πάω νάτα μπρος μου
και στο γεύμα και στο δείπνο
και κυκλοφορούν στο νου μου
περ' απ' τα μεσάνυχτα!
Με θυμώνουν, με πεισμώνουν,
πλάι μου σπιθοβολούνε.
Μου 'χουν κάνει το μυαλό μου
πανδαιμόνιο βοής.
Βλέπετε κυρ-Αστυνόμε,
τη ζωή μου απειλούνε
κι έρχομαι να σας ζητήσω
και ασφάλεια ζωής!
Με φωτιές κοντά μου παίζουν
-θα με κάψουν καμμιάν ώρα.
Παίζουν πλάι μου σα παιδάκια
-νιώθετε τη συμφορά μου;
Διατάξτε να τα πιάσουν...
Δε μπορούσατε σεις τώρα
φυλακή να μου τα βάλτε
και τα δυο ...μες στη καρδιά μου;
---------------------------------------------------------------------------
από ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ
Ξαγρύπνημα
Μες σε μια νύχτα είδα Παραδείσους
Ηλύσια, Εδέμ, Νιρβάνες, Ελδοράδα,
είδα Ταρτάρους, Αλσεράτ, Αβύσσους,
είδα και το Μυστήριο και την Εμορφάδα.
Ευρήκα θησαυρούς που να σαστίσεις.
Μες σε μια νύχτα, έχτισα Παλάτια.
Τί έκανα αν με ρωτήσεις...
Έβλεπα τα δυο σου μάτια.
Αποκαθήλωση
Σ' ένα καινούριο Γολγοθά, σε σκοτεινή μεριά,
είδα στημένο ένα σταυρό. Είδα μια ωραία βεβήλωση.
Ο σταυρωμένος μάρτυρας ήτανε μια καρδιά.
Πλήθος ο κόσμος γύρω της, για την αποκαθήλωση.
Πήγα κοντά της για να δω, σαν τί σκληρά καρφιά,
την είχαν μπήξει στο σταυρό. Ήτανε δυο μονάχα,
σαν άστρα, -ω εμορφιά!
Ήταν δυο μάτια τα καρφιά. Ρωτάς ποιά να 'ναι τάχα;
-------------------------------------------------------------------------------------------
