ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÅíäéáöÝñïíôåò 

Ëåñßïõ Áíáóôáóßá (ÁÌÅTHYSTA): ÓõííåöéáóìÝíç ÊõñéáêÞ - The sound of rain



Η Αναστασßα Λερßου, με καταγωγÞ απü τη ΝÜξο, μεγÜλωσε στον ΠειραιÜ και σποýδασε Αρχαιολογßα στην ΑθÞνα και το ΜπÝρμινχαμ της ΜεγÜλης Βρετανßας. Τüσο τα επιστημονικÜ, üσο και τα λογοτεχνικÜ της ενδιαφÝροντα εστιÜζονται στις μετακινÞσεις ανθρþπων και ιδεþν, την επικοινωνßα και την Ýλλειψη αυτÞς και την αναζÞτηση της/ μιας πατρßδας. ΑγαπÜει τα γιαπωνÝζικα χαρακτικÜ, τον ΓκαμπριÝλ Γκαρσßα ΜÜρκες και την βροχÞ. Στüχος της να γßνει Ýνας ΡÝιμοντ ΚÜρβερ φωτισμÝνος απü τη φλüγα του ΛÜβκραφτ.




========================


                                               μιντνÜιτ μπλου


Το πλαστικü ρολüι πÜνω απü την πüρτα εßναι σταματημÝνο. Εδþ και αρκετÜ λεπτÜ ψÜχνει μÜταια να βρει το κινητü τηλÝφωνü της μÝσα στην τσÜντα της, ελÝγχει τσÝπες, ανοßγει φερμουÜρ, ψαχουλεýει πτυχþσεις. Οýτε και η μακιγιÝζ φορÜει ρολüι. Το να πληροφορηθεß τι þρα εßναι αποβαßνει τελικÜ εντελþς αδýνατον. Στην πραγματικüτητα, αυτü που θÝλει να μÜθει εßναι το πüση þρα ακριβþς βρßσκεται καθισμÝνη σε αυτÞν την πολυθρüνα με τον αυχÝνα τεντωμÝνο και τα πüδια χωμÝνα στην γαριασμÝνη προβιÜ-μοκÝτα χρþματος σπασμÝνου ζαχαρß. «Μην κουνιÝστε πληζ» λÝει η Ραμüνα με παιδικÞ φωνÞ και, αφοý πετÜξει με επιδεξιüτητα την τσÜντα στον απÝναντι πÜγκο, κÜθεται μαλακÜ στα πüδια της, þστε να φθÜνει ευκολüτερα το πρüσωπü της. Με αυτü το μικρü, αλλÜ εξαιρετικÜ μυþδες σþμα βολεμÝνο στην ποδιÜ της, δεν μπορεß να δει την αντανÜκλασÞ της στον καθρÝφτη, καθþς σχεδüν ολüκληρο το οπτικü της πεδßο καταλαμβÜνεται απü την πλοýσια αλογοουρÜ της μακιγιÝζ. Ρßχνει μια γρÞγορη ματιÜ στην παλÝτα που κρατοýν τα κοντüχοντρα δÜκτυλα· «ξÝρεις, δεν συνηθßζω τüσο Ýντονες σκιÝς στα μÜτια» λÝει με αποφασιστικüτητα. Η νÜνος, χωρßς να σταματÞσει να απλþνει ΜιντνÜιτ Μπλου απ' Üκρη σ' Üκρη στο αριστερü της βλÝφαρο, απαντÜ üτι ο φωτισμüς στο στοýντιο 3 εßναι διαφορετικüς απü αυτÜ που Ýχει συνηθßσει, κÜπως πιο αδýναμος θα μποροýσε να πει κανεßς, και τα χρþματα πρÝπει να εßναι οπωσδÞποτε πιο Ýντονα. Νιþθει το αριστερü στÞθος της Ραμüνας να τρßβεται στον þμο της και, παρüλο που προσπαθεß να αποδιþξει την σκÝψη, αναρωτιÝται αν τελικÜ θα τηρÞσουν την αρχικÞ συμφωνßα Þ θα της τα γυρßσουν. Εßχε γßνει εξÞγηση καθαρÞ, κι üταν εßχε διαβÜσει τους üρους εßχε νιþσει απüλυτα ικανοποιημÝνη, αφοý δεν εßχε κατορθþσει να εντοπßσει τις συνÞθεις ενδεßξεις Ýλλειψης σεβασμοý, που ξετρýπωνε συχνÜ συγκαλυμμÝνες ανÜμεσα σε λÝξεις αραδιασμÝνες σε εναμισÜρι διÜστιχο. ΕξÜλλου, το εßπε κι ο Πωλ, θα Þταν πολý καλü να κÜνει μßα εμφÜνιση ασυνÞθιστη και, ει δυνατüν, πρωτοποριακÞ, Ýξω απü τα τετριμμÝνα και τις βολÝς της, þστε το κοινü να ξαφνιαστεß ευχÜριστα. Κι üμως, υπÜρχει κÜτι σε αυτÞν την παχιÜ, üλο κüμπους μÜσκαρα σε μπλε ελεκτρßκ που την κÜνει να αποστρÝφει το πρüσωπü της. «ΕλÜτε, μην το σκÝφτεστε τüσο πια, ξÝρετε πüσο πηγαßνει το ελεκτρßκ στα καστανÜ μÜτια;» Απü την αρχÞ αυτÞς της ιστορßας, απü την στιγμÞ που η Ραμüνα σκαρφÜλωσε στο σκαμνß για να ξεκινÞσει το μακιγιÜζ της περνþντας μßα υπερβολικÜ σκοýρα βÜση σε ολüκληρο το πρüσωπο, θεþρησε üτι το να παρουσιÜσει Ýνα ηλιοκαμÝνο πρüσωπο λßγο πριν τα Χριστοýγεννα θα Þταν μßα κßνηση εντελþς Üτοπη, αν üχι κακüγουστη. «Μα τι λÝτε, η βÜση εßναι μßντιουμ, θα εßναι μια χαροýλα πÜνω σας. Μη φοβÜστε καλÝ. ΠρÝπει να την βÜλουμε, θÝλετε να βγεßτε σαν πτþμα;» ¼σο το σκÝφτεται, τüσο το θÝμα γßνεται και πιο σαφÝς. Δεν χωρÜει καμßα αμφιβολßα. Ο φüβος üτι μπορεß το πρÜγμα να στραβþσει εßναι μεγÜλος και το φιÜσκο μÜλλον αναπüφευκτο. Δεν εßχαν μπει καν στον κüπο να της δþσουν την λßστα με τις ερωτÞσεις της συνÝντευξης. Εßπαν üτι δεν χρειÜζεται καμßα προετοιμασßα, μüνο να εßναι ο εαυτü της. Αυτü μüνο. Ο εαυτüς της. Οýτε σκαλÝτα, οýτε σημειþσεις, οýτε τßποτα. ΣκÝφτεται τι θα μποροýσε να κÜνει με τα Üδεια χÝρια της. Στη θÝα του σκουροκüκκινου ρουζ στο πλακÝ κουτß τινÜζεται απüτομα, κÜνοντας την μακιγιÝζ να χÜσει την ισορροπßα της τραβþντας την γραμμÞ του αúλÜινερ μÝχρι το αυτß της. «Αχ, σας παρακαλþ, μη μου κουνιÝστε. ΚοιτÜξτε τι γκÜφα Ýκανα. Καθßστε Þσυχη τþρα, να φτιÜξουμε και το Üλλο ματÜκι. ΤουλÜχιστον να εßναι üμοια». Να πÜρει την τσÜντα της και να την κÜνει. Να γßνει καπνüς, κι Üσε τα τηλÝφωνα να βροντÜνε. Ρßχνει μια ματιÜ προς τον πÜγκο στα δεξιÜ της. Η Ραμüνα της γυρßζει το κεφÜλι προς την μεριÜ της με μßα κÜπως απüτομη κßνηση. Δεν ζητÜει συγνþμη για αυτü. Μßα δυνατÞ βροντÞ κÜνει τα φþτα να τρεμοσβÞσουν, ακριβþς εκεßνη την στιγμÞ που το παχý πινÝλο του ρουζ χαúδεýει το μÜγουλü της. «ΕλÜτε λοιπüν, μüνο τα χειλÜκια μεßνανε. Τα καταφÝραμε τελικÜ, Ýτσι δεν εßναι καλÞ μου;» Το κραγιüν Ýχει χρþμα κατακüκκινο και λαμποκοπÜει γεμÜτο γκλßττερ. Η απüφαση ελÞφθη, επιστροφÞ επιτÝλους στην σιγουρÜντζα, και εßναι αμετÜκλητη. Η μακιγιÝζ σφßγγει με τα γüνατα τις λαγüνες της και της σκουπßζει απαλÜ τα χεßλη με Ýνα χαρτομÜντηλο. «Η βροχÞ δυνÜμωσε. Ακοýτε, ε; ΠÜντως νο πρüμπλεμ, θα σας πÜω εγþ στο στοýντιο» λÝει η Ραμüνα και κατεβαßνει απü πÜνω της υποβοηθοýμενη απü το σκαμνß. Ανοßγει Ýνα χαμηλü ντουλÜπι και βγÜζει μßα πολýχρωμη ομπρÝλα γιγαντιαßων διαστÜσεων κοιτþντας την με Ýνα χαμüγελο ικανοποßησης, σχεδüν αυταρÝσκειας. Εκεßνη σκýβει, η μακιγιÝζ απλþνει το χÝρι στον þμο της και σκαρφαλþνει στην αγκαλιÜ της. Την πιÜνει γερÜ απü την μÝση και σπρþχνει την πüρτα με το πüδι. ΚÜνοντας μερικÜ βÞματα στην τσιμεντÝνια αυλÞ, μυρßζει το βρεγμÝνο χþμα ηδονικÜ. Χωρßς την παραμικρÞ καθυστÝρηση, η Ραμüνα ανοßγει την ομπρÝλα πÜνω απü τα κεφÜλια τους.

     ΤλÜλοκ [=αυτüς που κÜνει τα πρÜγματα να βλασταßνουν (ΝαουÜτλ)]

ΦοβισμÝνοι, τον λÜτρευαν οι ΑζτÝκοι, με μια λατρεßα πανÜρχαιη σε üλη τη ΜεσοαμερικÞ: τον ΤλÜλοκ, μßα κυρßαρχη μορφÞ του πανθÝου τους. Πßστευαν üτι κατοικοýσε στις πÜντα νεφοσκεπεßς βουνοκορφÝς κι απü εκεß Ýστελνε στους ανθρþπους την αναζωογονητικÞ βροχÞ του. Τον ΤλÜλοκ λÜτρευαν και στο ΤεοτιουακÜν, αλλÜ και οι παλαιοß ΟλμÝκοι· οι ΜÜγια εßχαν τον ΤσÜακ, με σýμβολü του το μÜτι που Ýτρεχε δÜκρυα, κι οι ΖαποτÝκοι, στην καταπρÜσινη κοιλÜδα της ΟαχÜκα, τον Κοτσßγιο. Και οι δýο αυτοß Ýμοιαζαν με τον ΤλÜλοκ, που κυβερνοýσε στις σφαßρες του νεροý, της γονιμüτητας και της γεωργßας. ΕπÝβλεπε τις σοδειÝς, κυρßως το καλαμπüκι, και την εναλλαγÞ των εποχþν. Σýντροφüς του Þταν η Τσαλτσιουτλßκουε, η θεÜ του γλυκοý νεροý και των λιμνþν. Ως προς τη μορφÞ, ο ΤλÜλοκ θυμßζει τους Üλλους θεοýς της βροχÞς: Ýχει αιχμηροýς κυνüδοντες που προεξÝχουν απü το στüμα του και μεγÜλα διογκωμÝνα μÜτια, τα περιγρÜμματα των οποßων εßναι δýο φßδια που συναντιοýνται στο κÝντρο του προσþπου, για να σχηματßσουν τη μýτη. Εßναι λογικü, καθþς τα φßδια ταιριÜζουν με την βροχÞ, το χþμα, την υγρασßα, την φθορÜ, την τελειωτικÞ φθορÜ, τον κÜτω κüσμο. ΕπιπλÝον, ο θεüς κρατÜει μακρý σκÞπτρο με αιχμηρü Üκρο που συμβολßζει τον κεραυνü και τον περιβÜλλουν σταγüνες βροχÞς.
Οι ΑζτÝκοι, για να δεßξουν τον σεβασμü τους στον ΤλÜλοκ, του εßχαν φτιÜξει ιερü στο πιο ψηλü σημεßο της αυτοκρατορικÞς τους πρωτεýουσας, της ΤενοτστιτλÜν. Το Ýχτισαν στο κÝντρο της πüλης, στο ΤÝμπλο ΜÜγιορ, δßπλα σε αυτü του μεγÜλου Ουιτζιλοπüτστλι, θεοý του πολÝμου και του Þλιου και προστÜτη τους. Το ιερü του ΤλÜλοκ συμβüλιζε την γεωργßα και το νερü, ενþ το διπλανü τον πüλεμο, την κατÜκτηση και την υποτÝλεια. ΑυτÜ Þταν τα δýο πιο μεγÜλα ιερÜ της ΤενοτστιτλÜν, που εßχε ιδρυθεß σε νησß μÝσα σε βÜλτο, στο σημεßο üπου ο ßδιος ο Ουιτζιλοπüτστλι Ýδωσε στους ΑζτÝκους σημÜδι üτι εßχαν φτÜσει στη γη της επαγγελßας. Στο ιερü του ΤλÜλοκ υπÞρχαν λßθινοι κßονες με εγχαρÜξεις στο σχÞμα των ματιþν του θεοý και με ζωγραφισμÝνες δÝσμες απü γαλÜζιες ταινßες. Εδþ οι πιστοß θυσßαζαν ζþα του νεροý κι Ýφερναν σαν προσφορÝς αντικεßμενα απü νεφρßτη, πÝτρα που εßχε σχÝση με το νερü, τη θÜλασσα, την γονιμüτητα και τον κüσμο των πεθαμÝνων.
Τον ΤλÜλοκ βοηθοýσαν τα υπερφυσικÜ üντα που τα Ýλεγαν «Τλαλüκι» κι Ýφερναν την βροχÞ στην γη. Σýμφωνα με τους μýθους των ΑζτÝκων, ο ΤλÜλοκ Þταν και ο κυβερνÞτης του Τρßτου ¹λιου, Þ του Τρßτου Κüσμου, üπου κυριαρχοýσε το νερü. ΜετÜ απü μια μεγÜλη πλημμýρα ο Τρßτος ¹λιος καταστρÜφηκε και οι Üνθρωποι αντικαταστÜθηκαν απü ζþα, üπως σκýλους, πεταλοýδες και γÜλους. Το ΤλÜλοκαν, το βασßλειο του ΤλÜλοκ, Þταν ο τÝταρτος ουρÜνιος παρÜδεισος, Ýνας τüπος με πλοýσια βλÜστηση και αστÝρευτες πηγÝς. Εδþ Ýρχονταν εκεßνοι που εßχαν χÜσει την ζωÞ τους με βßαιο τρüπο Þ εξαιτßας του νεροý, καθþς και τα νεογÝννητα μωρÜ κι οι γυναßκες που εßχαν πεθÜνει στη γÝννα.
ΚÜθε χρüνο, τον τρßτο μÞνα των ΑζτÝκων, δηλαδÞ στο τÝλος της εποχÞς της ξηρασßας, γινüταν η πιο μεγÜλη γιορτÞ του ΤλÜλοκ, που εßχε σκοπü να διασφαλßσει Üφθονη βροχÞ κατÜ τη διÜρκεια της καλλιεργητικÞς περιüδου. Σε αυτÞ την γιορτÞ πραγματοποιοýνταν συχνÜ τελετουργßες με θυσßες παιδιþν, γιατß το κλÜμα τους πιστευüταν ωφÝλιμο για τον ερχομü της βροχÞς. Τα δÜκρυα των των νεογÝννητων, που προορßζονταν για το ΤλÜλοκαν, τα θεωροýσαν αγνÜ και πολýτιμα. Οι αρχαιολüγοι βρÞκαν στο ΤÝμπλο ΜÜγιορ τα απομεινÜρια της θυσßας σαρÜντα πÝντε μικρþν παιδιþν, τα πιο πολλÜ αγüρια, στον ΤλÜλοκ. Τα πλÜσματα αυτÜ τα θυσßασαν, λÝνε οι ειδικοß, για να εξευμενßσουν τον θεü κατÜ τη διÜρκεια μßας μεγÜλης περιüδου ανομβρßας γýρω στα μÝσα του 15ου αιþνα. ΑναμÝνεται η ανακÜλυψη του χρονοταξιδιοý, þστε να επιβεβαιωθεß η υπüθεσÞ αυτÞ. ΠÜντως, το εγχεßρημα αυτü επιβÜλλεται να γßνει με τη δÝουσα προσοχÞ κι Ýπειτα απü ενδελεχÞ Ýρευνα, καθþς εßναι πιθανü να επηρεÜσει ανεπανüρθωτα την ψυχικÞ ισορροπßα των ταξιδευτþν.
Δεν Þταν, üμως, μüνο στο ΤÝμπλο ΜÜγιορ που λατρευüταν ο ΤλÜλοκ, αλλÜ και σε πολλÝς σπηλιÝς και βουνοκορφÝς. Το πιο καθαγιασμÝνο ιερü του βρισκüταν στην κορυφÞ του üρους ΤλÜλοκ, ενüς σβησμÝνου ηφαßστειου στα ανατολικÜ του ΜÝξικο Σßτι. Εκεß Ýχουν βρεθεß τα ερεßπια ναοý με προσανατολισμü ανÜλογο με αυτü του ιεροý στην ΤενοτστιτλÜν. Τον ναü περιτρÝχει περßβολος, üπου ξεκουρÜζονταν οι προσκυνητÝς και μßα φορÜ το χρüνο φιλοξενοýσε τον βασιλιÜ των ΑζτÝκων και τους ιερεßς του.
Οι επικλÞσεις προς τον ΤλÜλοκ, προκειμÝνου να στεßλει τη βροχÞ στους ανθρþπους, περιÝχονταν σε ιερÜ κεßμενα, τα οποßα γνþριζαν μüνο τα μÝλη της ιερατικÞς κÜστας του θεοý. ΜυστÞριο αποτελεß το κατÜ πüσο αυτÜ τα κεßμενα εßχαν καταγραφεß Þ μεταφÝρονταν με προφορικÞ μορφÞ απü ιερÝα σε ιερÝα. Πιστεýεται üτι κÜποιος αρχιερÝας του ΤλÜλοκ, γνωστüς ως «Κουετζαλκüατλ ΤλÜλοκ ΤλαμακÜζκουι» (=Φτερωτü Ερπετü ΙερÝας του ΤλÜλοκ), κατεßχε αρχαßο χειρüγραφο με τις προσευχÝς αυτÝς. Σýμφωνα με κÜποιες παραδüσεις το χειρüγραφο βρßσκεται σε κρýπτη που εßχε κατασκευÜσει το Φτερωτü Ερπετü κÜτω απü το ιερü του ΤÝμπλο ΜÜγιορ. Διüτι εßχε αντιληφθεß τον μεγÜλο κßνδυνο που αντιπροσþπευε, εξαιτßας της αποτελεσματικüτητας των περιεχομÝνων του, για το ανθρþπινο εßδος.
Στα μÝσα του περασμÝνου αιþνα, ο διÜσημος μεξικÜνος αρχαιολüγος ΧουÜν ΜορÝνο επιχεßρησε, χωρßς επιτυχßα, να εντοπßσει την κρýπτη. ΜετÜ το θÜνατü του, τα ημερολüγια της αποστολÞς ΜορÝνο περιÞλθαν στην κατοχÞ του Πανεπιστημßου του Πρüβιντενς, απü το οποßο ο αποθανþν εßχε λÜβει τον τßτλο του διδÜκτορα. Με τον ανεκτßμητο αυτüν θησαυρü στην κατοχÞ του, τα τελευταßα δýο χρüνια, το πανεπιστÞμιü μας χρηματοδοτεß ερευνητικü πρüγραμμα, υπü τη διεýθυνση της γρÜφουσας, που στοχεýει στην αποκÜλυψη της κρýπτης του ΤÝμπλο ΜÜγιορ. Δυστυχþς η οικονομικÞ κρßση Ýχει πλÞξει σοβαρÜ την επιστημονικÞ αιγßδα του προγρÜμματüς μας. Καθþς το σýνολο της ερευνητικÞς ομÜδας πιστεýει ολüθερμα στην ýπαρξη του μαγικοý χειρογρÜφου της βροχÞς, θα θÝλαμε να ζητÞσουμε την υποστÞριξÞ σας στο Ýργο μας, το οποßο εßμαστε διατεθημÝνοι να φÝρουμε εις πÝρας παρÜ τις αντιξοüτητες. ΟποιαδÞποτε δωρεÜ εßναι ευπρüσδεκτη, ακüμη κι Ýνα δολÜριο. Ακüμα και λßγα σεντς. Ο,τιδÞποτε. Σας παρακαλþ. Σας εκλιπαρþ. ΠÝφτω στα γüνατα.


________________________________

                                  ΤσεσμÝ, 10 Αυγοýστου 2018

Σου γρÜφω αυτü το γρÜμμα γιατß δεν μπορþ να κÜνω αλλιþς. ΚαθισμÝνη σε αυτü το πολυσýχναστο καφενεßο της προκυμαßας, νιþθω μÝσα μου βαθιÜ την βεβαιüτητα πως το να σου γρÜψω εßναι το μüνο πρÜγμα που επιθυμþ να κÜνω αυτÞ τη στιγμÞ. Εδþ, στο σιδερÝνιο τραπεζÜκι με τον τοýρκικο καφÝ να αχνßζει μπροστÜ μου. «Δεν λÝγεται τοýρκικος, ελληνικü τον λÝμε» μουρμοýριζες. Με επιμονÞ, χωρßς να σε κουρÜζει η επανÜληψη, αφοý εγþ εσκεμμÝνα δεν διüρθωσα ποτÝ την φρÜση αυτÞ.
Η ιεροτελεστßα του μεσημεριανοý καφÝ. Tüτε που δοýλευες στο νοσοκομεßο βραδινÞ βÜρδια και ξýπναγες μεσημÝρι, την þρα που γýρναγα απü το σχολεßο. Ερχüμουν να σε φιλÞσω, μýριζες τσιγÜρο. Μου Ýδινες πÜντα λßγο ψωμß βουτηγμÝνο στον καφÝ σου. ¸να μουσκεμÝνο κομμÜτι ψßχας, το κλειδß του κüσμου σου, που τüτε Ýμοιαζε αχανÞς, δßχως τÝλος. ΜÝχρι που μπÞκα στην εφηβεßα και με κÜποιο ανεξÞγητο τρüπο απÝκτησα δυσανεξßα στον τοýρκικο καφÝ. Δυσανεξßα μÝχρι ναυτßας, την οποßα μÜλλον ποτÝ δε σου ανÝφερα, γιατß εσý εν τω μεταξý εßχες φýγει απü το νοσοκομεßο για να ανοßξεις δικü σου ιατρεßο.
Τα ωρÜριÜ μας αλλÜξανε, δοýλευες πολý για να φÝρνεις χρÞματα στο σπßτι, δε σε Ýβλεπα παρÜ αργÜ το βρÜδυ, üταν γýριζα απü το φροντιστÞριο. «Καλþς το παιδÜκι μου». ΠÜντα Þμουν το «παιδÜκι», αφοý το üνομα που μου δþσατε δεν κατÜφερες ποτÝ να το ξεστομßσεις. Πßστευα πως το Ýβρισκες Üσχημο, ενοχλητικü στην ακοÞ. ΠροσπÜθησα να το αλλÜξω επιβÜλλοντας με μεγÜλο κüπο κι επιμονÞ ταιριαστÞ με την δικÞ σου Ýνα υποκοριστικü που δεν Üρεσε καθüλου στη μαμÜ. ¼ταν κατÜλαβα üτι το πρüβλημÜ σου δεν Þταν το üνομα, αλλÜ το πρüσωπο απü το οποßο προερχüταν εßχαν περÜσει αρκετÜ χρüνια. Το υποκοριστικü μου Þταν πλÝον καθιερωμÝνο, αποδεκτü απü üλους συμπεριλαμβανομÝνης και της μαμÜς, η οποßα λÜτρευε το πρüσωπο που μου εßχε χαρßσει το üνομÜ μου.
¹ταν τüτε που εßχα αρχßσει να διακρßνω τα üρια του κüσμου σου. Με αυξανüμενη σαφÞνεια. ΟλοÝνα και πιο κλειστÜ, με κÜθε κοßταγμα πιο στενÜ. ¼ταν καθüμασταν κÜποια βρÜδια για φαγητü, ας ποýμε, κι Ýχοντας πιει λßγο παραπÜνω (πÜντα λßγο, ποτÝ πολý) Üρχιζες τα σχÝδια για το ταξßδι που θα Ýκανες στη ΜικρÜ Ασßα, «Μικρασßα» Ýλεγες. ¸βλεπα τα μÜτια σου να γυαλßζουν καθþς ιστοροýσες πως θα πÞγαινες να προσκυνÞσεις τη γη των προγüνων σου και χαμÞλωνα το βλÝμμα γιατß ντρεπüμουν. Για λογαριασμü σου. ¹ξερα τις κουβÝντες σου λÝξη-λÝξη, μποροýσα να τις προβλÝψω με ακρßβεια κüματος. Που θα πηγαßνατε με τον ξÜδελφο σου τον ΜÜκη και θα βρßσκατε το πατρικü του πατÝρα σου στην ΚÜτω ΠαναγιÜ, την εκκλησßα του χωριοý που παντρεýτηκε üλο το σüι σας, τα χωρÜφια σας, ßσως και την ψαρüβαρκα του παπποý σου. Βρßσκοντας αυτÞν την ονειροπüληση αφüρητη, τις πιο πολλÝς φορÝς σε διÝκοπτα, ενþ οι υπüλοιποι μας παρακολουθοýσαν. Η μαμÜ γελοýσε, σχεδüν ξεκαρδιζüταν που θιγüσουν τüσο απροκÜλυπτα. Μου απαντοýσες με λüγια γεμÜτα φαρμÜκι που εßχαν να κÜνουν με το πüσο σεβασμü Ýτρεφα για τις ρßζες. Απü αυτÞν την ιστορßα ξεκßνησαν οι καυγÜδες μας. Απü τüτε που σου Ýλεγα, καμιÜ φορÜ ουρλιÜζοντας, πüσο εýκολο θα Þταν να περÜσεις τον δρüμο, για να μπεις στο πρακτορεßο ταξιδßων που Þταν σχεδüν απÝναντι απü το σπßτι μας.
ΤελικÜ το πρακτορεßο Ýκλεισε το 2005, τρßα χρüνια πριν πεθÜνεις, χωρßς ποτÝ να διαβεßς το κατþφλι του. Οýτε καν απ’ Ýξω δεν πÝρναγες, Üλλαζες πεζοδρüμιο üταν Ýπρεπε να πας προς εκεßνη την κατεýθυνση. ΚÜτω απü τα σýννεφα που μαζεýονται γοργÜ και κλεßνουν τον ορßζοντα νιþθω το βÜρος της συνειδητοποßησης πως χειροκροτþ αυτÞν την αναμφßβολα αμετακßνητη στÜση σου. Την παραδÝχομαι. Την προτιμþ απü την πεποßθηση üτι θα πÞγαινες τελικÜ στη ΜικρÜ Ασßα, üτι το εßχες πÜρει απüφαση, αλλÜ σε πρüλαβε το επεισüδιο. Το πεßσμα σου, üπως εßχα βαφτßσει την ανικανüτητÜ σου να παßρνεις αποφÜσεις, με Ýσωσε απü δεκÜδες, εκατοντÜδες ßσως, Üυπνες νýχτες. Την συστηματικÞ ανικανüτητÜ σου, σαν μια αρρþστια που σε βρÞκε λßγο μετÜ τα σαρÜντα.
Μα οýτε αρρþστια δεν μπορεß να το πει κανεßς. Σε λßγο θα αρχßσει να βρÝχει, αλλÜ δε σηκþνομαι ακüμα. ΘÝλω να σου πω üτι ξÝρω. Εγþ, που πλÞρωσα δεκαπÝντε ευρþ, μπÞκα στο καÀκι και σε μισÞ þρα βρÝθηκα εδþ. Εγþ, που Þρθα για διακοπÝς στο νησß κι εßπα να περÜσω απÝναντι, μια σýντομη εκδρομÞ. ¸τσι, απλÜ. Χωρßς σκÝψη και πρüγραμμα. Το αποφÜσισα χθες βρÜδυ (καλÜ που εßχα φÝρει μαζß μου το διαβατÞριο). Εγþ εßμαι αυτÞ που το αποφÜσισε και ξÝρω. Δε θα πÜω να ψÜξω τα πατρογονικÜ σου, οýτε θα αναζητÞσω τα διÜφορα που μου Ýλεγες. Θα μεßνω εδþ, με το φλιτζÜνι στο χÝρι, να χαζεýω τη βροχÞ. Με την πλÜτη στραμμÝνη στην μικρÞ παραθαλÜσσια πüλη, ξÝρω.


_______________________________

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers