Gleyre – Peri-Grafis

Βιογραφικό

Ο Μαρκ Σαρλ Γκαμπριέλ Γκλαίρ (Marc Charles Gabriel Gleyre, 1806-1874, Realism), ήτανε Γάλλος ζωγράφος μ’ Ελβετική καταγωγή, γεννήθηκε στο Σεβιγύ στο Καντόνι της Βωντ κοντά στη Λωζάνη στις 2 Μάη 1806. Έχασε τους γονείς του σε παιδική ακόμα ηλικία, 8-9 ετων κι έτσι μεγάλωσε με τον θείο του στη Λυών. Εκείνος τον έστειλε στη Βιομηχανική Σχολή της Λυών. Στα 18 του πηγαίνει στο Παρίσι και φοιτά 4 χρονια κοντά στο Στούντιο Τέχνης του Λουΐ Χερσέντ της Ελβετικής Σχολής στις Γκαλερί του Λούβρου.

Σ’ αυτή τη πολύ παραγωγική περίοδο στρέφεται στην Ιταλική επίδραση τέχνης και πηγαίνει με τον Χόρας Βερνέ και τον Λεοπόλντ Ρομπέρτ 6ετές ταξίδι σ’ Ελλάδα, Αίγυπτο, Νουβία και Συρία. Στο Κάϊρο τον έπιασε οφθαλμία και στο Λίβανο, πυρετός, έτσι επιστρέφει στη Λυών με κλονισμένη υγεία. Όσο αναρρώνει μετακομίζει στο Παρίσι και φτιάχνει ατελιέ στην οδό Ουνιβερσίτ. Ξεκινά να δουλεύει προσεκτικά τις συνθέσεις του, δίνοντας μορφή στις μνήμες των ταξιδιών του.
Εκθέτει στο Σαλόν το 1840, “Το Όραμα Του Ευαγγελιστή Ιωάννη” πράγματι εκτινάσσει τη καρριέρα του. Το 1843 εκθετει το “Σούρουπο”, κερδίζοντας το Β’ Μετάλλιο, μα κείνο που τον κάνει ευρύτερα γνωστό είναι “Η Φυγη Των Ψευδαισθησεων“. Δείχνει ένα ποιητή που κάθεται στην όχθη του ποταμού, κρατώντας το κεφάλι κι έχει παρατήσει τη λύρα κοιτάζοντας λυπημένα κι ανήμπορα, τις ψευδαισθήσεις να φεύγουν. Είναι παρομοιασμένες με παρθένες και το τραγούδι τους πεθαίνει σιγά-σιγά στ’ αυτιά του, καθώς το πλοίο τους απομακρύνεται απ’ αυτόν!

Ο Gleyre ειδικεύτηκε σε κλαsσικά και βιβλικά θέματα. Μαζί με τον Paul Delaroche και τον Thomas Couture, βοήθησε στη δημιουργία αυτού που ήταν γνωστό ως συμβιβαστικό στυλ ζωγραφικής juste-milieu. Το έργο του είχε ακαδημαϊκή χροιά, αλλά είχε μια ευφάνταστη φρεσκάδα. Ήταν μια σημαντική προσωπικότητα στην ίδρυση της σχολής Néo-Grec. Το 1843 ανέλαβε από τον Delaroche ένα από τα πιο διάσημα ατελιέ στο Παρίσι, το οποίο ανήκε επίσης στους Jacques-Louis David και Antoine-Jean Gros. Ο Gleyre δεν διηύθυνε το στούντιό του συμβατικά. Δεν ζητούσε αμοιβή από τους μαθητές του, αλλά περίμενε από αυτούς να συνεισφέρουν στο ενοίκιο και την πληρωμή των μοντέλων. Ομοίως, τους δόθηκε φωνή στην καθημερινή λειτουργία του σχολείου. Μαθητές του ήταν οι Claude Monet, Auguste Renoir, Alfred Sisley, Jean-Frédérick Bazille κι o Whistler.
Όταν ο Γουίστλερ έφτασε στο Παρίσι το καλοκαίρι του 1855, το στούντιο του Γκλέρ έφερε έναν αέρα μόδας και στις 17 Ιουνίου 1856 ο Γουίστλερ γράφτηκε ως φοιτητής εκεί. Μέσω του Gleyre, ο Whistler έμαθε να τακτοποιεί συστηματικά τα χρώματα στην παλέτα του και να ζωγραφίζει με αδιαφανείς χρωστικές πάνω σε ένα σκοτεινό έδαφος. Αν και επρόκειτο αργότερα να επαναστατήσει, αυτή η μέθοδος ουσιαστικά ενημέρωσε τη ζωγραφική του πρακτική καθ ‘όλη τη διάρκεια της καρριέρας του. Ο Pennell έγραψε ότι ακόμη και μεταγενέστερα έργα, έδειξαν ότι ο Whistler εξακολουθεί να ακολουθεί «το σύστημα που δίδαξε ο Gleyre». Όταν με τη σειρά του έγινε κύριος στην Académie Carmen, οι μέθοδοί του βασίστηκαν σε αυτές του Gleyre.

Στο στούντιο του Gleyre ο Whistler ήρθε σε επαφή με τους Henri Martin, Henri Oulevey, George Du Maurier, Edward Poynter, L.M. Lamont και Joseph Rowley, μια ομάδα που αργότερα σατιρίστηκε στο μυθιστόρημα του Du Maurier Trilby (1895). Ωστόσο, ο Γουίστλερ θα έβρισκε τον εαυτό του περισσότερο σε συμπάθεια με τους μαθητές του Κουρμπέ που περιελάμβαναν τον Henri Fantin-Latour και τον Edgar Degas.
Το 1845 κανει τους “Αποστόλους” και το 1849 το “Χορό Των Βακχιδών”. Ακολουθήσανε κι άλλα αριστουργήματα κι από το στούντιο του αργότερα, περάσανε μαθητές άξιοι όπως οι, Χουΐστλερ, Σισλέ, Μπαζίλ, Μονέ και Ρενουάρ . Πεθαίνει ξαφνικά στις 5 Μάη 1874 κι αφήνει ημιτελή τον “Επίγειο Παράδεισο”.

Ο πλήρης κατάλογος των μαθητών του: Jean-Leon Jerome (1824-1904), Jean-Louis Hamon (1821-1874), Daniel Ridgway Knight (1839-1924), Jean-Jules-Antoigne Lecomte Du Nouy (1842-1923), Sir Edward Poynter (1836-1919) κι οι προαναφερθέντες παραπάνω!

====================================