Manet – Peri-Grafis

Βιογραφικό

O Εντουάρ Μανέ (Εdouard Manet, 1832-1883, Impressionism), ήταν ο πιο αμφιλεγόμενος Γάλλος καλλιτέχνης του 19ου αι. Σκανδάλισε το Παρίσι και πολλάκις κατηγορήθηκε για προσβολή δημοσίας αιδούς. Ωστόσο θεωρείται θεμελιωτής της μοντέρνας τέχνης. Δεν ήταν μποέμ εκ φύσεως, μεγάλωσε σε μεγαλοαστικό περιβάλλον, είχε δάσκαλο έναν από τους μεγαλύτερους ακαδημαϊκούς ζωγράφους τους εποχής και παράλληλα θαύμαζε τους μεγάλους δασκάλους του παρελθόντος. Κέρδισε όμως την εκτίμηση των Ιμπρεσσιονιστών, γνωστοί στους καλλιτεχνικούς κύκλους κι ως η “συμμορία του Μανέ“. Δε συμμετείχε ποτέ στις εκθέσεις τους, αλλά μοιράστηκε ιδανικά κι οράματα και συνέδεσε άρρηκτα τ’ όνομα του, μ’ αυτό το κίνημα.

Γεννήθηκε 23 Γενάρη 1832 στο Παρίσι και μεγάλωσε σε μεγαλοαστικό οικογενειακό περιβάλλον. Ο πατέρας του, Ωγκύστ Μανέ (Auguste Manet), ήτανe δικαστής, ενώ η μητέρα του, Εουτζενί-Ντεζιρέ Φουρνιέ (Eugénie-Desirée Fournier) ήτανε κόρη διπλωμάτη. Από νωρίς ήρθε σ’ επαφή με το χώρο της τέχνης χάρη στη συμβολή του θείου του, Σαρλ Φουρνιέ (Charles Fournier), που επιπλέον τον ενθάρρυνε να ακολουθήσει το επάγγελμα του ζωγράφου. Αντιθέτως, ο πατέρας του τον προορίζει για καρριέρα στη νομική.

12 χρονών φοιτά στο Κολλέγιο Ρολέν, άθλια εμπειρία με πενιχρά αποτελέσματα. Το 1848 αποτυγχάνει στις εξετάσεις της Ναυτικής Ακαδημίας. Μπαρκάρει σ’ εμπορικό πλοίο κι επιστρέφει την επόμενη χρονιά, μα και πάλι αποτυγχάνει. Μαθητεύει στο ατελιέ του ζωγράφου Τομά Κουτίρ. Συνδέεται ερωτικά με τη Σουζάν Λεενόφ και το 1852 του γεννά τον γιο τους, Λεόν-Εντουάρ. Το 1858 γνωρίζει τον Μπωντλαίρ και την επόμενη χρονιά απορρίπτεται στο Σαλόν το έργο του, “Πότης Αψεντιού”.

Ο Μανέ συνδέθηκε με τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους όπως ο Ντεγκά, ο Μονέ, ο Σεζάν, ο Ρενουάρ κι ο Πισαρό. Στη πραγματικότητα, αν και διαπνέονταν από κοινές πεποιθήσεις και το έργο του αποτέλεσε σημαντική επιρροή για τους ιμπρεσιονιστές, ο ίδιος δεν συμμετείχε στις εκθέσεις τους ούτε κι επιθυμούσε να εκλαμβάνεται ως εκπρόσωπος του κινήματος. Είναι γεγονός πως κι ο Μανέ δέχτηκε με τη σειρά του επιδράσεις από τους ιμπρεσιονιστές κι ιδιαίτερα από τον Μονέ. Πολλά έργα του ακολούθησαν την ιμπρεσιονιστική τεχνοτροπία και τις τεχνικές που χρησιμοποιούσαν οι ιμπρεσιονιστές. Εκτός από τους ιμπρεσιονιστές, το έργο του υπερασπίστηκαν δημόσια κι άλλες προσωπικότητες όπως οι λογοτέχνες Ζολά, Μαλαρμέ και Μπωντλαίρ. Ιδιαίτερα δημοφιλή είναι και τα πορτραίτα που φιλοτέχνησε ο Μανέ για τους Ζολά και Μαλαρμέ.

Το 1862 αρχίζει να φιλοτεχνεί το “Μουσική Στον Κεραμεικό”. Πεθαίνει ο πατέρας του, κληρονομεί μεγάλη περιουσία και την επόμενη χρονιά παντρεύεται τη Σουζάν. Εκθέτει στο Σαλόν Των Απορριφθέντων το έργο του “Πρόγευμα Στη Χλόη” και δέχεται σκληρές επιθέσεις. 2 χρόνια μετά σκανδαλίζει ξανά το Σαλόν, με το έργο του “Ολυμπία” και ξαναδέχεται σκληρές κριτικές. 2 χρόνια μετά, δέχεται σαρκαστικά σχόλια, όταν εκθέτει στη Διεθνή Έκθεση, ωστόσο αυξάνει την επιρροή του στους νέους και μοντέρνους καλλιτεχνικούς κύκλους.

Το 1870 υπηρετεί ως ανθυπολοχαγός, στο Γαλλο-Πρωσσικό Πόλεμο. Το 1874 υποστηρίζει την έκθεση των Ιμπρεσσιονιστών. Ζωγραφίζει στην ύπαιθρο με τον Μονέ και τον Ρενουάρ, στο Αρζαντέϊγ. To 1879 έχει τα πρώτα συμπτώματα της νόσου του και 2 χρόνια μετά βραβεύεται στο Σαλόν και παρασημοφορείται με το Μετάλλιο Της Τιμής. Πέθανε 30 Απρίλη 1883 στο Παρίσι από σύφιλη, που του προκάλεσε και μερική παράλυση στα τελευταία χρόνια της ζωής του. 11 μέρες πριν το θάνατό του αναγκάστηκε να υποστεί τον ακρωτηριασμό του αριστερού του ποδιού λόγω γάγγραινας.

=====================================