Utrillo – Peri-Grafis

Βιογραφικό

Ο Μωρίς Ουτριλλό (Maurice Utrillo, 1883-1955, Impressionism), ήταν απ’ τους πιο αξιόλογους Παριζιάνους καλλιτέχνες των αρχών του 20ού αι., σχεδόν αυτοδίδακτος, ζωγράφιζε για να ξεπεράσει τον αλκοολισμό του. Παρά τις μεγάλες περιόδους που πέρασε νοσηλευόμενος και την απομόνωσή του από τα σημαντικότερα καλλιτεχνικά ρεύματα του Παρισιού, κείνης της εποχής, έγινε πολύ γνωστός κι οι πίνακές του με θέμα τη Μονμάρτρη και τη Βόρεια Περιφέρεια της Γαλλικής πρωτεύουσας, ήτανε τόσο περιζήτητοι, που κυκλοφορήσανε στην αγορά και πολλοί πλαστοί. Τα θέματα της τέχνης του ήτανε σχετικά περιορισμένα: στις 3.500 γνωστές ελαιογραφίες του περιλαμβάνονται ελάχιστες σπουδές φυτών, μόλις 3 πορτραίτα και 1 μόνο νεκρή φύση! Επίσης ο τελευταίος μεγάλος καλλιτέχνης της Μονμάρτρης: εκκλησίες, τοπία και δρομάκια, όλα όσα γνώριζε κι αγαπούσε περισσότερο, απ’ αυτήν!

Ο Μικρός Μωρίς κι η Μαμά του Σουζάν Βαλαντόν

Γεννιέται στις 23 Σεπτεμβρίου στη Μονμάρτρη, νόθος γιος της Σουζάν Βαλαντόν (πιθανώς γιος του Πιβί, συμβολιστή ζωγράφου ή του Ρενουάρ που τους ποζάρισε), μοντέλο και ζωγράφος. Τονε φροντίζει η γιαγιά του Μαντλέν. Στις 8 Απρίλη 1891 υιοθετείται επίσημα από τον Ισπανό συγγραφέα, αρχιτέκτονα και φίλο Μιγκέλ Ουτριλό Υ Μολίνας. 13 ετών αρχίζει να φοιτά στο Κολλέγιο Ρολέν με χείριστες επιδόσεις. Το 1900 η μητέρα του παντρεύεται τον δικηγόρο Μουσί κι εγκαθίστανται στο Μονμανί, εκτός Παρισιού. 2 χρόνια μετά, εγκαταλείπει τις σπουδές του και κάνει διάφορες δουλειές, όλες σύντομης διάρκειας. Το 1904 μετά μια κρίση αλκοολισμού, αρχίζει να ζωγραφίζει. Τον επόμενο χρόνο επιστρέφει στη Μονμάρτρη κι αρχίζει να πουλά τα έργα του, μ’ αντάλλαγμα μερικές μπουκάλες κρασί.

Το 1910 αρχίζει η λευκή περίοδος που χαρακτηρίζεται από ανοιχτότερη παλέτα. 4 χρόνια μετά, αρχίζει η περίοδος των χρωμάτων, με πιο λαμπερή παλέτα κι εντονότερες γραμμές. Το 1916 εισάγεται στο ψυχιατρείο του Βιλζουίφ και μετά σε σανατόριο. 3 χρόνια μετά, στη Galerie Lepoutre, στο Παρίσι, εκθέτονται 46 πίνακές του με μεγάλη επιτυχία. Το 1924 νοσηλεύεται και πάλι σε ψυχιατρείο ενώ αποπειράται ν’ αυτοκτονήσει. Το 1935 παντρεύεται τη χήρα Λισί Πάουελς, πρώην ηθοποιό. Το 1950 η Μπιενάλε της Βενετίας του αφιερώνει μια σημαντικήν αναδρομικήν έκθεση.

Το 1955 τιμάται με το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης του Παρισιού μα λίγες μέρες αργότερα, στις 5 Νοέμβρη παθαίνει πνευμονία και πεθαίνει στη Νταξ. Η σορός του μεταφέρεται στο Παρίσι και θάβεται στη Μονμάρτρη σ’ ηλικία 72 ετών.