Πριν πολλά, πάρα πολλά χρόνια, σύσσωμοι οι πολίτες μιας μεγάλης πολιτείας-κράτους, που λεγόταν Αθήναι, ικέτεψε κι όρκισεν ένα σπουδαίο σοφό και νομοθέτη της εποχής, να της φτιάξει νέους και σωστούς νόμους, έτσι ώστε να στηθεί εξ αρχής μια ισονομία-ισοπολιτεία,…
Τούτη η κάπως παλιά ιστορία, είναι εντελώς, μα εντελώς αληθινή, -όπως όλες άλλωστε. Ίσως μόνο να με προδίδει κάπως η μνήμη μου, ιδιαίτερα στις μικρολεπτομέρειες, μα και πάλι τούτο δεν αφαιρεί τίποτε από την αλήθεια -ασχέτως αληθοφάνειας ή μη- και…
Τον αντιπάθησε σχεδόν με τη πρώτη ματιά, όταν μπήκε στη μικρήν αίθουσα αναμονής κι έκανε με κάθε τρόπο, αισθητή τη παρουσία του. Πρώτα, τον αντιπάθησε γιατί ήταν νεαρός κι είχε πολύ ευχάριστην όψη, σχεδόν… “απροστατεύτου” παιδιού, ενώ ο ίδιος…
Ο Μιχαλιός βγήκε από το πορτάκι του κοιμητηρίου και σα χαμένος πήγε κι έκατσε μηχανικά, στη πεζούλα κάτω από το μεγάλο κυπαρίσσι που ‘ταν ακριβώς απέξω. Με το βλέμμα απλανές, κρατώντας ένα πλαστικό κύπελλο καφέ, άναψε τσιγάρο. Ακριβώς τότε…
Όνειρο Πριν Το Ξύπνημα Από Μέλισσα Που Βουΐζει Πετώντας Πάνω Από Σκασμένο Ρόδι (Τι θα μπορούσε να προκαλέσει ένα όνειρο; Κάτι μικρό, όσο μια μέλισσα, κάτι ασήμαντο, όσο η βοσκή της σ’ ένα σκασμένο ρόδι. Πόσο μεγεθυμένο; Όσο φτάνει…
Ήτανε μια φορά κι ένα καιρό, ένα όμορφο παληκάρι που το λέγανε Κρίτονα. Είχε πολύ όμορφη και ζεστή φωνή, μα πιο ζεστή ήταν η καρδιά του. Τραγουδούσε πάντα, ότι κι αν έκανε. Δούλευε; Τραγουδούσε! Έκανε περίπατο; Τραγουδούσε! Λένε μάλιστα…
Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένας Βασιλιάς και μιά Βασίλισσα, που δεν είχανε παιδάκια και πολύ θέλανε ν’ αποκτήσουν ένα. Ο Βασιλιάς ήθελε γιό-διάδοχο που να του μοιάζει, να το παίρνει μαζί του στο κυνήγι, να του μαθαίνει…
τελη αυγουστου 2004… Έμοιαζε απίστευτο! Ο μεσήλικας βγήκε σα χαμένος στο κήπο. Διέσχισε μηχανικά το μικρό διάδρομο, ανάμεσα στις λεμονιές και τις πορτοκαλιές. Ένιωθε τρομερή ταραχή, έκανε κι ανυπόφορη ζέστη, καταμεσήμερο βλέπεις. Πλησίασε στη πόρτα της αποθηκούλας, έπιασε το…
“Ξύπνησε… Τεντώθηκε κι άφησε να βγει απ’ τα πνευμόνια του ένας ήχος που ‘μοιαζε αναστεναγμός. Σηκώθηκε απ’ τα σκόρπια κλαριά και φύλλα, που ‘ταν το κρεβάτι του και βγήκε απ’ τη σπηλιά του. Ο ήλιος δεν είχε βγει ακόμα κι αυτός…
Έν από τα πιο σπουδαία γεγονότα στο σπίτι μας, στη παιδική μου ηλικία, ήτανε το …φτέρνισμα του παππού! Θεός ‘σχωρέστονε. Μάλιστα! Το φτέρνισμα του παππού! Ερχότανε σπάνια, μα όταν έπιανε λιμάνι, ξεχνούσε να σαλπάρει. Κάτι σαν αρμένικη βίζιτα να…
Μέθη Ομόρροπα τρεκλίζω περιπαθήςΠλήρης ο ουρανόςΜου πήρε τρεις αιώνες να κατανοήσω πόσο μου λείπειΤο φώς από το πρόσωπό σουΜε ραίνουν τα άστρα πλήξηΠρέπει να βγώ από το πρόγραμμα και να ενταχθώ σε σέναΓουργουρίζει πεινασμένα ο νους μουΝηστεύω το νερόΝυ-στάζω τα…
Συστολή Τι όμορφα που ‘ναι τα παραμύθια! Ο μόχθος, οι πλούσιες μεγάλες σελίδες, προπαντός αυτές, οι μικρές αλήθειες τα χλιδάτα φορέματα κι οι γενναίες πράξεις! κι οι μετά τα μεσάνυχτα απογειώσεις, Τι όμορφα που ‘ναι τα παραμύθια! αληθινά, μόνον αυτά…
Κωνσταντίνος 14 Γενάρη 1991 25/3/08 —————————————————————Υάκινθος 8 Μάη 1992 ———————————————————– Γιάννης Ι Γιάννης ΙΙ 2 Οκτώβρη 1999 ( …”το μόνον άρτιόν μου έργον είναι…”) …και να σκεφτεί κανείς πως τα ‘κανα με το… ανεγκέφαλλο…
Ωραία Πύλη Ζωή, ένα μικρό ποτάμι που πηγάζεικι εκβάλλει στην ίδια πηγήΝερό, χωρίς έμβια,χωρίς καράβια, χωρίς γλάρουςΘολό κυλά σιωπηλά Ευδαιμονία επιπλέουσα, τύποι ωραίοι,σειρήνες-νεογνά καλούνΑισθήματα, πολυτελείς κυρίεςπου ώζουν κάτω από τη γούνα‘Ανθη πλαστικά νάυλον Γύρω μου ψυχές ανάλαφρες, κενέςΚιτρινισμένα σώματα άηχαμε…
Νυχτερινό Σάπιο κουφάρι π’ αναδίνει αποφοράμεσ’ τις πληγές του τις σκασμένες, αηδία,πλήθος σκουλήκια μπαινο-βγαίνουνε με βίακαι σμήνη μύγες πράσινες πετούνε με χαρά! ‘Ορνια ορμούν και παίρνουνε κομάτιακαι τα καταβροχθίζουν σε κλαριά, μοναχικά.Κάποιο τσακάλι πλησιάζοντας δισταχτικά,κλαίγοντας, ξερογλύφει τα μουστάκια! Θα ‘ρθουνε…
Το Πρώτο Μου Ποίημα Αν έχεις ένα τριαντάφυλλο στο μέρος της καρδιάςκαι το ποτίζεις κάθε μέρα με Αγάπημη φοβάσαι, δε θα μαραθεί ποτέ Αν έχεις ένα τριαντάφυλλο στο μέρος της καρδιάςκαι το ποτίζεις κάθε μέρα με Ελπίδαμη φοβάσαι, δε θα μαραθεί ποτέ Αν έχεις ένα…
Τούτη η ιστορία έχει πολύ μεγάλη δόσην αλήθειας –ελάχιστα πράματα άλλαξα, πλην ονομάτων και τοποθεσίας κι είμαι σίγουρος πως αν τη διαβάσει κάποιος εκ των πρωταγωνιστών ή των μαρτύρων, θα καταλάβει αμέσως περί τίνος πρόκειται– κι έχει σκοπό να δείξει…
Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι… Το πιο φυσιολογικόΤο πιο δειλόΤο πιο απάνθρωποΤο πιο απαίσιο Η μούχλα των συναισθημάτων… Ρίψασπις Τη τελευταία σφαίρατην έριξα χτεςσημαδεύοντας ένα σχίνο Ο εχτρός προσποιείταιπως δεν το ξέρειμα ήδη με παίζουνε στα ζάριαποιός θα πάρει…
Η Γκραντίβα Επιστρέφει (Πολλές φορές, αγκαλιάζουμε ένα ανθρωποειδές και το βαφτίζουμε Όνειρο. Η Γκραντίβα, επιστρέφει και στην έρημο βρίσκει, αυτό που ταιριάζει. Δίνεται. Αφήνεται. Ακουμπάει πάνω του κι επιτέλους μπορεί να πετάξει. Ακόμα δεν έχει προσέξει τι αγκαλιάζει. Είναι η…
Πριν ξεκινήσω θα ‘θελα να καταστήσω σαφές, πως τελώ υπό ενός είδους μέθης. Τόσο κατά την έμπνευση, όσο και τώρα που σωρεύω τις λέξεις μου, που θ’ απαρτίσουν αυτό το κείμενο. Φυσικά θα μπορεί να πει κανείς, -και θα…