Joseph Priestley (1733-1804)
Ο Τζüτζεφ Πρßστλεη Þτανε γιος υφασματÝμπορα απü το Λιντς και γεννÞθηκε κει στις 13 ΜÜρτη 1733. ΜετÜ απü το θÜνατο της μητÝρας του το 1740, Ýζησε με τη θεßα του, πρüσωπο με ισχυρÝς θρησκευτικÝς αντικομφορμιστικÝς απüψεις. Παρακολοýθησε κει τη μÝση εκπαßδευση, αλλÜ μετÜ 3 Ýτη η κακÞ του υγεßα τον ανÜγκασε να επιστρÝψει το σπßτι. ¹ταν λαμπρüς μαθητÞς και με τη βοÞθεια των τοπικþν δασκÜλων, Ýδειξεν ικανüς στη φυσικÞ, τη φιλοσοφßα, την Üλγεβρα, τα μαθηματικÜ και στις γλþσσες. Αφüτου βελτιþθηκε η υγεßα του, μπÞκε στη νεοúδρυθεßσα Ακαδημßα Daventry Αντικομφορμιστþν στο Northamptonshire, üπου μελÝτησεν ιστορßα, επιστÞμες και φιλοσοφßα. Εκεß διÜβασε Hartley "ΠαρατηρÞσεις Ενüς Ανθρþπου" (1749) κι επηρεÜστηκε βαθιÜ απü τις απüψεις του, σχετικÜ με την ελευθερßα και την Ýννοια της ανθρþπινης τελειοποßησης μÝσω της καλÞς εκπαßδευσης.
Το 1755 γßνηκεν υπουργüς στην ΠρεσβυτεριανÞ Εκκλησßα στην ΑγορÜ Needham. 3 Ýτη αργüτερα μετακινÞθηκε προς το Nantwich του ΤσÝσαúρ. ºδρυσεν επßσης Ýνα μικρü σχολεßο üπου ανÝπτυξε τις ιδÝες του σχετικÜ με την εκπαßδευση. ΕνδιαφÝρθηκε ιδιαßτερα για την Ýρευνα, πþς η επιστÞμη θα μποροýσε να βελτιþσει τη ποιüτητα της ανθρþπινης ζωÞς. Το 1761, διορßστηκε ως δÜσκαλος στην Ακαδημßα Warrington στο Lancashire. Εκεß συνÝγραψε βιβλßο με θÝμα τη φιλελεýθερη εκπαßδευση για την αστικÞ κι ενεργü ζωÞ (1765). Στο βιβλßο τüνισε τη σημασßα της επιστÞμης, των τεχνþν, των μοντÝρνων γλωσσþν και της ιστορßας κι υποστÞριξε πως μÝχρι τüτε, Þταν καλýτερα στημÝνες απü τους κατÝχοντες, για κεßνους τους σπουδαστÝς που θÜθελαν σταδιοδρομßα στη βιομηχανßα και το εμπüριο. Ακολοýθησε βιβλßο για τις επιστÞμες, την ιστορßα και τη παροýσα κατÜσταση της ηλεκτρικÞς ενÝργειας (1767). Εκεß πρüβαλε θεωρßα πως η ιστορßα της επιστÞμης Þτανε σημαντικÞ επειδÞ επÝδειξε πþς η ανθρþπινη νοημοσýνη ανακαλýπτει και κατευθýνει τις δυνÜμεις της φýσης, καθþς επßσης κι επεξηγþντας τη γενικÞ πρüοδο της ανθρωπüτητας.
¸πειτα Ýστρεψε τη προσοχÞ του στη πολιτικÞ. Το 1768, δημοσιεýεται το βιβλßο του "Οι Πρþτες ΒασικÝς ΑρχÝς ΔιακυβÝρνησης & Η Φýση Της ΠολιτικÞς, ΑστικÞς & ΘρησκευτικÞς Ελευθερßας". Στο βιβλßο υποστÞριξε την ανÜπτυξη ενüς πολιτικοý συστÞματος που μεγιστοποιεß την αστικÞ ελευθερßα. Σε μια δÞλωση που σκοπüν εßχε να επιδρÜσει στην εργασßα του Jeremy Bentham, κι για τις ιδÝες του σχετικÜ με τον Ενωτισμü (Unitarianism, βλ. παρακÜτω), Ýγραψε: "Τα αγαθÜ, η ευημερßα κι η ευτυχßα της πλειοψηφßας των μελþν ενüς κρÜτους, εßναι τα μεγÜλα πρüτυπα απü τα οποßα πρÝπει τελικÜ να προσδιοριστεß κÜθε πρÜγμα σχετικÜ με κεßνο το συγκεκριμÝνο κρÜτος". ΑυτÜ τα 3 βιβλßα τρÜβηξαν τη προσοχÞ των Richard Price & Benjamin Franklin. Κι οι δυο γßνανε φßλοι με τον Priestley κι ενθαρρýνανε την εργασßα του στις επιστÞμες και τη πολιτικÞ. ΜετÜ απü μακροχρüνιες συζητÞσεις μαζß τους, Ýγραψε το Üρθρο με τßτλο "Το ΚρÜτος Της Δημüσιας Ελευθερßας ΓενικÜ & Ιδιαßτερα Των Αμερικανικþν ΥποθÝσεων" (1774). Το Üρθρο επιτÝθηκε στη βρετανικÞ κυβÝρνηση για τη στÝρηση των δικαιωμÜτων και των ελευθεριþν στους αποßκους.
Οι πολιτικÝς πεποιθÞσεις του τονε κατÝστησαν μη δημοφιλÞ στη βρετανικÞ κυβÝρνηση. Οι θρησκευτικοß ηγÝτες ενδιαφÝρθηκαν επßσης για τις απüψεις που εκφρÜστηκαν απ' αυτüν στα βιβλßα του, üπως η "Ιστορßα Της ΔιαφθορÜς Του Χριστιανισμοý" (1782) κι η "Ιστορßα Των Πρωταρχικþν Απüψεων ΣχετικÜ Με Τον Ιησοý Χριστü" (1786). Τα βιβλßα ανÝπτυξαν επßσης τις ιδÝες του σχετικÜ με τον Ενωτισμü. ΠεριλÜμβαναν επßσης επιθÝσεις σε τÝτοια δüγματα üπως τη παρθενογÝννεση και την ιερÞ τριÜδα. Πολλοß Üνθρωποι, συμπεριλαμβανομÝνου του βασιλιÜ George ΙΙΙ, πεßστηκαν πλÝον üτι ο Priestley Þταν Üθεος. Εκεßνος μεταβαßνει στο ΜπÝρμιγχαμ üπου γßνεται φßλος μ' επιχειρηματßες κι επιστÞμονες üπως οι, John Wilkinson, Josiah Wedgwood, Matthew Boulton και james Watt. Εκτιμþντας üτι η επιστημονικÞ εργασßα του, -η ανακÜλυψη του οξυγüνου πχ.-, χαιρετßστηκε μ' ενθουσιασμü, οι θρησκευτικÝς και πολιτικÝς απüψεις του εξακολουθοýσαν να του δημιουργοýν εμπüδια. Ο ßδιος μαζß με τον φßλο του Richard Price, Ýγιναν ηγÝτες μιας ομÜδας ατüμων που Ýγινε γνωστÞ ως "Λογικοß ΑποστÜτες" (Rational Dissenters). Στη κυβÝρνηση, αυτÜ Þταν επικßνδυνα Üτομα.
Η εχθρüτητα προς αυτüν αυξÞθηκε το 1791, üταν Ýγραψεν Üρθρο υπερασπßζοντας τη γαλλικÞ επανÜσταση. Εκεß υποστÞριξε πως, θεωρεß üτι τα γεγονüτα στη Γαλλßα αυξÞσανε τη πιθανüτητα της "καθολικÞς ειρÞνης και της καλÞς θÝλησης μεταξý üλων των εθνþν" δεδομÝνου üτι κατÝστησε πιθανÞ μιαν "αυτοκρατορßα του λüγου". Οι προβλÝψεις του πως η γαλλικÞ επανÜσταση ανακοßνωσεν αλλαγÞ στο ρüλο της μοναρχßας, εκνεýρισαν τον βασιλιÜ George ΙΙΙ και τους υποστηρικτÝς του, ιδιαßτερα η Üποψη πως ο μελλοντικüς μονÜρχης θαναι ο "πρþτος υπÜλληλος των υπηκüων του κι υπεýθυνος σ' αυτοýς". Αυτü του χÜρισε το παρατσοýκλι "Πυρßτιδα" αφüτου εξÝφρασε την Üποψη üτι πρÝπει να τοποθετηθεß "κÜτω απü την παλαιÜ οικοδüμηση των λαθþν και των δεισιδαιμονιþν". Την ßδια χρονιÜ δημοσßευσε το "¸νας Πολιτικüς ΔιÜλογος ΠÜνω Στις ΓενικÝς ΑρχÝς ΔιακυβÝρνησης". Στο βιβλßο αυτü εξÝφρασε παρüμοιες πολιτικÝς ιδÝες με κεßνες που εκφρÜστηκαν απü τον Tom Paine στα "Δικαιþματα Του Ατüμου".
Αργüτερα στο ßδιον Ýτος, συμμετεßχε στη διαμüρφωση ΣυνταγματικÞς Κοινωνßας στο ΜπÝρμιγχαμ. Οι Tories στη πüλη κÜναν εμπρηστικÝς ομιλßες επιτιθειμÝνοι στις πολιτικÝς ιδÝες του κι αυτü οδÞγησεν Ýναν üχλο που σπÜζει το σπßτι του και που καταστρÝφει το μεγαλýτερο μÝρος των χειρογρÜφων, των βιβλßων και του επιστημονικοý εξοπλισμοý του. ΜετÜ απü τις ταραχÝς του ΜπÝρμιγχαμ, μετακομßζει στο Λονδßνο üπου
διδÜσκει Ιστορßα κι ΕπιστÞμες στο νÝο κολλÝγιο, Hackney. Δοκßμασε πολλÞν εχθρüτητα και στο Λονδßνο για τις πολιτικÝς και θρησκευτικÝς πεποιθÞσεις του και το 1794 αποφÜσισε να μεταναστεýσει στην ΑμερικÞ. ΕγκαταστÜθηκε στη Πενσυλβανßα και κατÜ τη διÜρκεια των επüμενων ετþν Ýγραψε διÜφορα βιβλßα για τον Unitarianism. KαθιÝρωσε επßσης τη πρþτην ΕνωτικÞν Εκκλησßα στην ΑμερικÞ. ΠÝθανε στις 6 ΦλεβÜρη, του 1804, σ' ηλικßα 71 ετþν.
-------------------------------------
1). Απü το βιβλßο του "¸κθεση Πρωταρχικþν Βασικþν Αρχþν ΔιακυβÝρνησης" (1768):
..."Στα προηγμÝνη κρÜτη, αν οποιαδÞποτε στιγμÞ τα σφÜλματα των κυβερνÞσεων Þταν μεγÜλα και προφανÞ αν οι υπουργοß ακολουθοýσαν χωριστοýς δρüμους απü τα συμφÝροντα του λαοý, αν παραβιÜζονταν κατÜφωρα τα δικαιþματÜ του, τüτε οι ηγÝτες εκεßνοι δε θαχανε δßπλα τους κανÝνα πραγματικü φßλο, παρÜ μüνο κÜποιους γλοιþδεις συκοφÜντες που θα τους ...καθησυχÜζανε, προσδοκþντας προσωπικüν üφελος και που θα εγκαταλεßπανε το ...καρÜβι λßγο πριν βουλιÜξει. Ο λαüς δε, θαχε üλα τα δßκια του κüσμου, να νιþθει αγανακτισμÝνος και να βρßσκεται πÜρα πολý κοντÜ στην εξÝγερση. Αν αυτÜ üλα τα δεινÜ, αυξÜνονταν καθημερινÜ, στο üνομα του Θεοý, τüτε ο κßνδυνος μιας επανÜστασης θατανε πιο ορατüς κι οι φüβοι που θατανε δυνατü να τη διþχνανε, σαφþς λιγüτεροι. Ναι, πολλÝς φορÝς, μερικοß κρατικοß λειτουργοß, παραβιÜζουνε τους κανüνες, συνεπεßα, υπερεκτßμησης και κακÞς χρÞσης, της δýναμης που τους Ýχει δοθεß"...
2). Ο Michael Faraday στο Üρθρο του επ' ευκαιρßα του εορτασμοý της 100ετηρßδας απü τη γÝννηση του Πρßστλευ, το 1833, αναφÝρει μεταξý Üλλων:
"Ο Δρ Priestley εßχε κεßνη την ελευθερßα του νου κι εκεßνη την ανεξαρτησßα του δüγματος και των προδικασμÝνων εννοιþν, απü οι οποßες τα Üτομα τüσο συχνÜ υποκýπτουν και μεταφÝρονται απü πλÜνη σε πλÜνη, γιατß τα μÜτια τους δεν ανοßγουνε να δοýνε τι εßναι κεßνη η πλÜνη. Ο Δρ Priestley Ýκανε τις μεγÜλες ανακαλýψεις του κυρßως συνεπεßα ακριβþς αυτοý του νου, που μποροýσε να κινηθεß μ' εξαιρετικÞν ευχÝρεια, μεταξý του καλοý παλαιοý και του καλοý νÝου κι Ýτσι να τους δþσει χþρο, ενþ επßσης τα κακÜ αυτþν ναχει το πολιτικü, ηθικü κι ανθρþπινο προσωπικü σθÝνος, να τα καταργÞσει. ΤÝλος με τüλμη μποροýμε πια να ισχυριστοýμε, πως ο Δρ Πρßστλευ, Ýκαμε ü,τι Ýκαμε, γιατß δεν εßχε μÝσα του ßχνος προκατÜληψης".
..........................................................
Ενωτικοß (Unitarians)
Η EνωτικÞ Kοινωνßα καθιερþθηκε το 1791. Ο üρος Eνωτικüς Üρχισε να χρησιμοποιεßται στην Ευρþπη στην αρχÞ του 17ου αιþνα. Ο John Biddle (1615-62) θεωρεßται ο πρþτος υπουργüς που καθιÝρωσε μιαν EνωτικÞ Kοινüτητα στη ΜεγÜλη Βρετανßα. ¸νας Üλλος πρþτος υποστηρικτÞς Þταν ο Theophilus Lindsey (1723-1808), ο οποßος Ýχτισε το παρεκκλησι στην οδü Essex στο Λονδßνο το 1778. Εντοýτοις Þταν ο αντικονφορμιστÞς υπουργüς κι επιστÞμονας, Priestley, κεßνος που ‘γινε ο σημαντικüτερος υπερασπιστÞς του Unitarianism στο 18ο αιþνα στην Αγγλßα. Αφüτου καταστρÜφηκε το σπßτι του απü Ýνα μαινüμενον üχλο το 1791, ο Priestley μετανÜστευσε στην ΑμερικÞ. Oι Unitarians Ýπαιρναν την ιδιüτητα μÝλους τους σε μεγÜλο βαθμü απü τα επιστημονικÜ επαγγÝλματα κι η προοπτικÞ τους Ýτεινε ναναι λογικÞ κι ατομικιστικÞ. Οι αρχικÝς προθÝσεις της κßνησης Þταν να ενωθοýν üλες οι ομÜδες αντικονφορμιστþν αλλÜ αυτü κατÝληξε σε παταγþδη αποτυχßα. Δεν υπÜρχει καμßα συνολικÞ δογματικÞ πεποßθηση σχετικÜ με την οποßα üλο το Unitarians να συμφωνεß.
Στη πραγματικüτητα, η σημαντικüτερη πτυχÞ του Unitarianism εßναι το δικαßωμα των ατüμων ν' αναπτýξουν τις θρησκευτικÝς απüψεις τους. ΕπομÝνως ο δεσμüς μεταξý τους συνßσταται περισσüτερο στον αντιδογματισμü τους απ' ü,τι σ' οποιαδÞποτε ομοιομορφßα πεποιθÞσεων. Εντοýτοις, οι Unitarians τεßνουν να θεωρÞσουν πως ο Ιησοýς Χριστüς Þταν ανθρþπινος θρησκευτικüς ηγÝτης που ακολουθεßται αλλÜ που δε λατρεýεται. ΥποστÞριζαν üτι ο Ιησοýς εßναι το "μεγÜλο υπüδειγμα που οφεßλουμε ν' αντιγρÜψουμε προκειμÝνου να τελειοποιηθεß η ÝνωσÞ μας με το Θεü". Θεωροýσαν üτι τα κοινωνικÜ κακÜ δημιουργÞθηκαν ανθρþπινα κι üτι δεν τα επÝβαλλεν ο Θεüς, επομÝνως θα μποροýσαν να θεραπευθοýν απü ανθρþπινες προσπÜθειες. ¹ταν ισχυροß υποστηρικτÝς της δημοκρατßας και του üτι κÜθε κοινüτητα πρÝπει να ρυθμιστεß χωρßς εξωτερικü Ýλεγχο. Αυτü περιÝλαβε τη δýναμη να επιλεχτοýν και ν' απαλλαχθοýν οι υπουργοß.
ΤÝλη του 18ου κι αρχÝς του 19ου αι., το κßνημα προσδιορßστηκε πιüτερο με την εκστρατεßα για κοινωνικÞ και πολιτικÞ μεταρρýθμιση. Ενωτικοß üπως οι: Joseph Priestley, Jeremy Bentham, Robert Wedderburn, Harriet Martineau, James Martineau και John Stuart Mill Þταν üλοι υποστηρικτες της καθολικÞς ψÞφου. 'Αλλοι κýριοι ριζοσπÜστες της περιüδου üπως ο Tom Paine κι ο Thomas Muir περιγραφτÞκανε κι αυτοß απü τους κριτικοýς τους ως Unitarians. ΜετÜ απü τη δημοσßευση του Paine των "ΔικαιωμÜτων Του Ατüμου", οι θρησκευτικοß ριζοσπÜστες στο Λονδßνο διαμüρφωσαν την EνωτικÞ Κοινωνßα για να προωθÞσουν αιτßες κοινοβουλευτικÞς μεταρρýθμισης. Οι ΕνωτικÝς Κοινüτητες αναπτýχθηκαν κυρßως στις μεγÜλες βιομηχανικÝς πüλεις üπως το ΜÜντσεστερ, το ΜπÝρμιγχαμ και το Λιντς. Η αýξηση Þταν αργÞ κι απü το 1851 υπÞρξαν μüνο 229 κοινüτητες με περßπου 30.000 μÝλη. Εντοýτοις, εßχαν ιδιαßτερη επιρροÞ εξαιτßας των επαφþν τους, στη βρετανικÞ βιομηχανßα (Josiah Wedgwood, John Marshall, Thomas Ashton, Samuel Fielden, George Courtauld, Samuel Courtauld, Peter Taylor, Samuel Oldknow, Henry Tate, Charles Booth, κ.λπ...) και στο Κοινοβοýλιο (John Fielden, Robert Hyde Greg και Peter Alfred Taylor).
Ο James Martineau, -αδελφüς της Harriet Martineau-, Þταν ο ηγÝτης των στο μÝσο του 19ου αιþνα. Στο βιβλßο του "Η ΛογικÞ Της ΘρησκευτικÞς ¸ρευνας" (1836), υποστÞριξε πως "ο λüγος εßναι η τελευταßα Ýκκληση, το ανþτατο δικαστÞριο, στη δοκιμÞ του οποßου ακüμη κι ο Δημιουργüς πρÝπει να παρουσιαστεß". Ο William Gaskell, Eνωτικüς υπουργüς στο ΜÜντσεστερ και σýζυγος της μυθιστοριογρÜφου Elizabeth Gaskell, Þταν Üλλη μια σημαντικÞ ηγετικÞ φυσιογνωμßα σε κεßνη τη περßοδο.
Στο 19ο αιþνα οι Unitarians δραστηριοποιÞθηκανε πολý ζωηρÜ, στü κßνημα για βιομηχανικÞ μεταρρýθμιση, δημüσια υγεßα, μεταρρýθμιση στις φυλακÝς, μετριοπÜθεια, δικαιþματα γυναικþν και κατÜργηση της σκλαβιÜς. Οι ενωτικοß μεταρρυθμιστÝς περιλÜμβαναν τους: Edwin Chadwick, Florence Nightingale, Jenkin Lloyd Jones και Charles Booth. Στη θρησκευτικÞν απογραφÞ του 1851 υπÞρχαν 3.153.490 προτεστÜντες αντικονφορμιστÝς. Εκεß περιλαμβÜνονταν και 37.156 Unitarians.
___________________
Elizabeth 'Bessie' Rayner Parkes-Belloc
Elizabeth 'Bessie' Rayner Parkes-Belloc
Κüρη του δικηγüρου Joseph Parkes και της Elizabeth, γεννÞθηκε στις 16 Ιουνßου 1829, στο ΜπÝρμιγχαμ. Ο παπποýς της Þταν ο Joseph Priestley, επιστÞμονας -ανακÜλυψε το οξυγüνο, μεταξý Üλλων- και πολιτικüς μεταρρυθμιστÞς που αναγκÜστηκε να αφÞσει τη χþρα το 1794. Ο πατÝρας της Þταν επßσης Ενωτικüς με ριζοσπαστικÝς πολιτικÝς απüψεις κι Þταν στενüς φßλος μεταρρυθμιστþν üπως οι, Henry Brougham & John Stuart Mill. Το υπüβαθρü της Þταν Ýτσι, Ενωτικü, ριζοσπαστικü, φιλελεýθερο και φυσικÜ με τις φεμινιστικÝς τÜσεις, ιδιαßτερα ανεπτυγμÝνες. Εßχεν επßσης σαν υπüβαθρο Þδη, το πολιτικü και φιλικü προς τον παπποý της περιβÜλλον.
ΠαρÜ τις ριζοσπαστικÝς τους ιδÝες, οι γονεßς της Þτανε πεισμÝνοι πως η μοναχοκüρη τους Ýπρεπε να λÜβει τη καθιερωμÝνη βασικÞ εκπαßδευση, πρÜγμα πουφερε πολλÝς τριβÝς μεταξý τους, ιδιαßτερα με τον πατÝρα. Το 1832, üταν Þταν ακüμα μικρÞ, η οικογÝνειÜ της μετακüμισε στο Λονδßνο, στη μεγÜλη George Street, στο ΓουÝστμινστερ. Στα 11 της γρÜφτηκε για Ýνα χρüνο σ' Ýνα μικρüν Ενωτικü σχολεßο για κορßτσια που 'τανε διευθυντÞς ο William Field, στο Leam του Warwickshire. ¼μως επειδÞ ο αδερφüς της κι αυτÞ, Þτανε φιλÜσθενα παιδÜκια, η οικογÝνεια πÝρασε λßγο χρονικü διÜστημα στο Hastings, για τον θεραπευτικÜ απαραßτητο θαλασσινüν αÝρα. Ο αδερφüς της Priestley, πÝθανεν αργüτερα, το 1950 κι Ýμεινεν αυτÞ το μονÜκριβο παιδß της οικογÝνειας.
Το 1846, συνÜντησε τη Barbara Leigh Smith (μετÝπειτα Bodichon: Βλ. παρακÜτω), η οποßα διηýθυνε Ýνα προοδευτικü σχολεßο στο Λονδßνο. Οι δυο γυναßκες Ýγιναν στενÝς κι ισüβιες φßλες. ΚατÜ τη διÜρκεια των επüμενων ετþν Ýγραψε διÜφορα Üρθρα για τα δικαιþματα των γυναικþν, συμπεριλαμβανομÝνων των παρατηρÞσεων-υποδεßξεων στην εκπαßδευση των κοριτσιþν ("Remarks Οn Τhe Education Οf Girls" 1856). Οι δυο τους μαζß θεωρÞσανε πως υπÞρχεν ανÜγκη για Ýνα περιοδικü για τις μορφωμÝνες γυναßκες και το 1858 ßδρυσαν το "The Englishwoman's Review". Η Parkes Ýγινε συντÜκτης και στα επüμενα Ýτη κατÝστησε το περιοδικü διαθÝσιμο στους 'στρατευμÝνους' συγγραφεßς, στους γυναικολüγους κι επÝκτεινε τις ευκαιρßες για την εßσοδο των γυναικþν στη τριτοβÜθμια εκπαßδευση. Μαζß δημιοýργησαν επßσης κι Ýνα γραφεßο απασχüλησης γυναικþν, δßνοντας Ýτσι νÝες ευκαιρßες κι ανοßγοντας νÝους ορßζοντες στο εμβρυακüν Þδη, γυναικεßο κßνημα. Μεταξý του κýκλου των φßλων και γνωστþν της Þσαν οι, Elizabeth Gaskell, Anna Jameson, George Eliot, Matilda Savoy, Adelaide Procter, Lisa Craig, Thackeray Trollope και Dante Gabriel Rossetti.
....................................................
Barbara Leigh Smith-Bodichon
Barbara Leigh Smith-Bodichon
Η Barbara Bodichon, κüρη του Benjamin Leigh Smith και της Anne Longden, γεννÞθηκε το 1827, Ο πατÝρας της προερχüταν απü γνωστÞν ΕνωτικÞ ριζοσπαστικÞν οικογÝνεια. Ο παπποýς της εßχεν εργαστεß στενÜ στο Κοινοβοýλιο με τον William Wilberforce στην εκστρατεßα του ενÜντια στο δουλεμπüριο κι εßχε υποστηρßξει τη γαλλικÞ επανÜσταση, ενþ ο προπαπποýς της εßχε ευνοÞσει τους αμερικανοýς αποßκους ενÜντια στη βρετανικÞ κυβÝρνηση. Η οικογÝνεια εßχε συγγÝνειαν επßσης με τη Fany Smith, μητÝρα της Florence Nightingale.
¼ταν γεννÞθηκεν, ο πατÝρας της Þταν Ýνας ριζοσπαστικüς βουλευτÞς κι η μητÝρα της, ηλικßας μüλις 17 ετþν, θεωρÞθηκεν αποπλανημÝνη απü κεßνον κι üλο το γεγονüς αποτÝλεσε σκÜνδαλο κεßνη την εποχÞ. Οι γονεßς της μπορεß να μη παντρευτÞκανε ποτÝ, μα ζÞσανε μαζß καλÜ, εκτüς γÜμου, μÝχρι τον θÜνατο της μητÝρας απü φυματßωση, üταν η μικρÞ Barbara Þτανε μüλις 7 ετþν. Το πατρικü σπßτι τους, Þτανε τüπος συνÜντησης για üλους τους ριζοσπÜστες βουλευτÝς αλλÜ και για τους πολιτικοýς πρüσφυγες, πρÜγμα που επÝτρεψε στη μικρÞ ...'επαναστÜτρια' να κÜνει Ýνα κýκλο γνωριμιþν, απü την αφρüκρεμα αλλÜ και τη ποικιλßα των πολιτικþν τÜσεων. Το κυριþτερον üμως Þτανε πως ο πατÝρας της Þταν υπÝρμαχος των γυναικεßων δικαιωμÜτων κι ανÜθρεψε τη μικρÞ του κüρη, με τον ßδιο τρüπο που μεγÜλωσε και τ' Üλλα παιδιÜ του, αγüρια και κορßτσια.
Η μικρÞ παρακολοýθησε το ßδιο σχολεßο με τ' αδÝλφια της, τρßφτηκε και γαλουχÞθηκε με τ' Üλλα παιδιÜ της εργατικÞς τÜξης και στην ηλικßα των 20 ετþν, ο πατÝρας της της προσÝφερε Ýνα ετÞσιον εισüδημα 300 λιρþν, üπως εßχε κÜνει και με τ' Üλλα του παιδιÜ. ΠρÜγμα ασυνÞθιστο μεν για την εποχÞ, ωστüσο της παρεßχε την Üνεση ναναι ανεξÜρτητη απü την οικογÝνειÜ της. Εκεßνη χρησιμοποßησε μÝρος των χρημÜτων αυτþν, για να στÞσει το προοδευτικü της σχολεßο κι επÝλεξε την Elizabeth Whitehead για ναναι ο σχολικüς επικεφαλÞς καθηγητÞς του σχολεßου της Πριν προχωρÞσουνε στην ßδρυση του -σχολεßο που μετÝπειτα Ýγινε γνωστü ως Σχολεßο Πüρτμαν- Ýκαναν ειδικÞν Ýρευνα στα σχολεßα του Λονδßνου και στη μÝθοδο διδασκαλßας αυτþν. ΑποφÜσισαν απü κοινοý, να δημιουργÞσουν Ýνα πειραμÜτικο, μικτÞς εκπαßδευσης σχολεßο, χωρßς θρησκευτικÝς, πολιτικÝς Þ ταξικÝς διαφορÝς κι απαιτÞσεις.
Το 1850 κινÞθηκε δυνατÜ για να πετýχει τη νομικÞ, πολιτικÞ κι εκπαιδευτικÞ αναβÜθμιση των γυναικþν. ΑυτÞ λοιπüν η εκστρατεßα, συμπεριλÜμβανε και τη συγκρüτηση Üρθρων και δημοσιευμÜτων κι η συγγραφÝας Caroline Norton διαδραμÜτισεν επßσης σημαντικü ρüλο σ' αυτü. Η Barbara Ýδωσε τα στοιχεßα σε μιαν επιτροπÞ ΒουλÞς των ΚοινοτÞτων που εξÝτÜζε τη νομικÞ θÝση των παντρεμÝνων γυναικþν. Αυτü επÝφερε μιαν επιτυχßα. Η επιτροπÞ της ΒουλÞς των ΚοινοτÞτων ψÞφισε διασυζυγικü νüμο που επÝτρεπε το διαζýγιο μÝσω δικαστηρßων κι üχι üπως ßσχυε πρþτα μÝσω δαπανηρþν κι αργþν διαδικασιþν στο κοινοβοýλιο. Η Barbara Þταν ιδιαßτερα ευτυχÞς που αυτÞ η νÝα πρÜξη προστÜτευσε επßσης τα δικαιþματα ιδιοκτησιþν των διαζευγμÝνων γυναικþν, αλλÜ Þταν και πολý επικριτικÞ με Ýνα νομικü σýστημα, που απÝτυχε να προστατεýσει την ιδιοκτησßα, τις θÝσεις και τις αποδοχÝς των παντρεμÝνων γυναικþν.
Το 1857 η Barbara συνÝγραψε το "Γυναßκες & Εργασßα" üπου υποστÞριξε πως η εξÜρτηση μιας παντρεμÝνης γυναßκας στο σýζυγü της Þταν υποβιβασμüς της. Με δεδομÝνο το νεαρü της ηλικßας της, ερωτεýτηκε τον John Chapman, συντÜκτη της "Επιθεþρησης Του Γουεστμßνστερ". Οι διαφορÝς τους üμως στις πεποιθÞσεις κατÝστησαν αδýνατο τον γÜμο μεταξý τους. ¸τσι, üταν γνþρισε τον Eugene Bodichon, Ýνα ριζοσπÜστη, γÜλλο, πρþην υπÜλληλο του στρατοý, Ýστερξε να ενδþσει και να τονε παντρευτεß. Αυτüς την υποστÞριξεν ολüψυχα στις ενÝργειες και τους αγþνες της, για τα δικαιþματα των γυναικþν. Το 1958 μαζß με τη φßλη της ΜπÝσι Παρκς ιδρýσανε το περιοδικü, που αναφÝρεται κι ανωτÝρω. ¹ταν οι δυο τους που αποφασßσανε πως Þτανε πια καιρüς για περαιτÝρω κλιμÜκωση των αγþνων τους, για το γυναικεßο κßνημα. ΜετÜ τη παρουσßαση του ψηφßσματος στη ΒουλÞ των ΚοινοτÞτων, η ΜπÜρμπαρα περιüδευσε μιλþντας σε συνεδριÜσεις για το θÝμα τοýτο, σ' üλη τη χþρα. ΑυτÞ η περιοδεßα, με τις φλογερÝς ομιλßες της, αποφÝρανε πολλÝς γυναßκες σαν υποστηρßκτριες και μεταξý τους και τη Lydia Becker, μελλοντικÞν ηγÝτιδα του κινÞματος.
ΣυνÝγραψεν επßσης Üρθρα, üχι μüνο για το δικαßωμα της ψÞφου στις γυναßκες, αλλÜ και για τη βελτßωση της εκπαßδευσÞς τους κι εν γÝνει για τα δικαιþματÜ τους. Μαζß με την Emily Davies προσπαθÞσανε να συγκεντρþσουνε τ' απαιτοýμενα κεφÜλαια, για να στÞσουνε το πρþτο κολÝγιο γυναικþν στο Καßμπριτζ. ΚαταφÝρανε λοιπüν ν' ανοßξουνε το κολÝγιο Girton, το 1878, αλλÜ δε κατÜφεραν να πετýχουνε την αναγνþρισÞ του απü το ΠανεπιστÞμιο του Καßμπριτζ. ¸τσι οι απüφοιτÝς του, δεν εßχανε την αναγνþριση του πτυχßου τους, πρÜγμα που επετεýχθη μüλις το 1948! δηλαδÞ 70 χρüνια μετÜ.
Μüλις τη προηγοýμενη χρονιÜ, το 1877, η ΜπÜρμπαρα, εßχεν αρχßσει να νοσεß απü μιαν ασθÝνεια που της Ýφερνε παρÜλυση. Αν κι εßχε τη θÝληση να συνεχßσει την εκστρατεßα της για τη τελικÞ νßκη, Üρχισε πια να μη μπορεß να μετακινεßται. ΔιατÞρησε μÝσα της τη φλüγα της μαχÞτριας αλλÜ τελικÜ, üλο το υπüλοιπο της ζωÞς της Ýμεινεν ανενεργÞ, μÝχρι τον θÜνατü της, το 1891. ΜετÜ τον θÜνατü της, Üφησε Ýνα πολý μεγÜλο μÝρος των χρημÜτων της στο ΚολÝγιο Girton, για να μπορÝσει να συνεχßσει τη λειτουργßα του.
................................................
Parkes ...συνÝχεια
Απü το 1962, Üρχισε σταδιακÜ ν' απομακρýνεται απü την εργασßα της για το περιοδικü, λüγω υγεßας. Θεωροýσεν αγχωτικÜ üλα τοýτα τα Üρθρα. Εντωμεταξý, μετÜ Ýνα κýκλο αγνωστικισμοý, κÜπου μεταξý 1861-4, επιστρÝφει στη ΡωμαιοκαθολικÞν Εκκλησßα. ΜεταβολÞ που μπορεß να οφεßλεται στον θÜνατο της φßλης της Adelaide Procter. ΣυνÝχισε να δημοσιεýει στα τεýχη, Üρθρα και δοκßμια αφορþντα στην εργασßα των γυναικþν, ("Essays Οn Women's Work" 1866), -αλλÜ ßσως με λιγüτερη ζÝση. Εκεß υποστÞριζε πως οι νüμοι της χþρας βασιστÞκανε στην υπüθεση πως οι γυναßκες στηρßζονται απü τους συζýγους Þ τους πατερÜδες τους, αλλÜ με την Ýλλειψη των ανδρþν στη χþρα, αυτü Þτανε το λιγüτερο πιθανü να συνÝβαινε. ΕπομÝνως πρüτεινε πως Þταν απαραßτητο να βελτιωθοýν τα πρüτυπα της εκπαßδευσης για τα κορßτσια. Το 1866, η Parkes μαζß με τη Bodichon κινÞθηκαν υπÝρ της διαμüρφωσης μιας ΕπιτροπÞς Για Το Δικαßωμα ΨÞφου Των Γυναικþν, για πρþτη φορÜ παγκοσμßως (Women's Suffrage Committee). ΑυτÞ η επιτροπÞ οργÜνωσε κι απÝστειλε την αßτηση ψÞφου των γυναικþν στο κοινοβοýλιο, την οποßα ο John Stuart Mill παρουσßασε στη ΒουλÞ των ΚοινοτÞτων εξ ονüματüς τους.
Σε μια παρατεταμÝνην επßσκεψη στη Γαλλßα το 1867, για να ξεσκÜσει σε διακοπÝς, Ýπειτα απü μιαν ερωτικÞν απογοÞτευση, συναντÜ τον γÜλλο δικηγüρο Louis Belloc. ΕρωτευτÞκανε τρελÜ κι αποφÜσισανε να παντρευτοýν αμÝσως. Κι οι δυο οικογÝνειες αντισταθÞκανε στον γÜμο αυτü, γιατß ο Belloc Þταν νεüτερος της, 13 Ýτη, αλλÜ χωρßς üμως αποτÝλεσμα. Η Barbara Bodichon τη συμβοýλεψεν επßσης ενÜντια σ' αυτÞ την απüφαση, με αποτÝλεσμα η φιλικÞ τους σχÝση να δοκιμαστεß για κÜμποσο, χωρßς üμως να τις χωρßσει τελικÜ, αλλÜ ο γÜμος Ýγινε. ΜετÜ απü 5 ευτυχÞ και θυελλþδη ερωτικÜ χρüνια μαζß, σε μια κατοικßα στο La Celle St, κοντÜ στο Παρßσι, ο Louis Belloc πεθαßνει ξαφνικÜ απü ηλßαση, το 1872. Στην οικογÝνεια του συζýγου της, βρÞκε Ýναν συμπονετικü λογοτεχνικü και θρησκευτικü κýκλο με τον οποßο κρÜτησε στη στενÞ επαφÞ, ακüμα και μετÜ το θÜνατο του Üντρα της. Η πεθερÜ της, Louise Swanton Belloc Þταν ιδιαßτερος φßλος και σýμβουλüς της.
Η Bessie επιστρÝφει στο Λονδßνο με τα δυο παιδιÜ τους τη Μαρß (Marie Belloc Lowndes, βλ. παρακÜτω) και τον ΧιλÝρ (Hilaire Belloc, βλ. παρακÜτω), μετÝπειτα λογοτÝχνες κι οι δυο. Δεν ενδιαφÝρθηκε πλÝον για τα δικαιþματα των γυναικþν. To 1878 μετακομßζουν απü τη χλιδÞ του Λονδßνου, στο φτωχü, Þρεμο κι ανÝξοδο Slindon, κοντÜ στο Arundel στο ΣÜσσεξ, üπου τελικÜ επρüκειτο να ζÞσει üλο το υπüλοιπο της ζωÞς της. ΔιÝμειναν αρχικÜ σ' Ýνα εξοχικü (τþρα οικßα Dower) κι ýστερα στο Hill, που το μετονüμασε σε Grange. Εδþ παρουσßασε ο γιος της την αμερικανßδα σýζυγü του, Elodie Hogan.
.............................
Marie-Adelaide Belloc-Lowndes
Marie-Adelaide Belloc-Lowndes
Küρη του Louis Belloc, ενüς γÜλλου δικηγüρου και της Elizabeth Rayner Parkes, (κüρη του ριζοσπÜστη του ΜπÝρμιγχαμ, Joseph Parkes κι εγγονÞ του Joseph Priestley). ΓεννÞθηκε στο Marylebone του Λονδßνου στην Αγγλßα 5 Αυγοýστου 1868. Μετακομßσανε στη Γαλλßα üμως το 1872, λüγω θανÜτου του πατÝρα και μεγÜλωσε κεß, και πιο συγκεκριμÝνα στο La Celle-Saint-Cloud. ¼πως κι ο αδελφüς της, Hillaire Belloc, Ýτσι κι αυτÞ, Þτανε ταλαντοýχα συγγραφÝας, αδιÜφορη με τα πολιτικÜ και δημοσßεψε τη πρþτη ιστορßα μüλις 16 ετþν. Για να καταφÝρει να δημοσιÝψει, Ýπιασε δουλειÜ σαν δημοσιογρÜφος στη "PALL-MALL AVENUE" το 1884. Ακολοýθησαν κι Üλλα μυθιστορÞματα που γßνανε καλþς αποδεκτÜ απü κοινü και κριτικοýς.
Το 1896 παντρεýτηκε τον Frederic Lowndes, συντÜκτη των "TIMES". Το 1908 ο διÜσημος θεατρικüς συγγραφÝας, Cicely Hamilton, ßδρυσε την WWSL (¸νωση ΣυγγραφÝων Γυναικþν Για Tη ΧειραφÝτηση Της Γυναßκας). Το WWSL δÞλωσε πως αντικεßμενü του Þταν "να πετýχει τη καθιÝρωση δικαιþματος ψÞφου για τις γυναßκες κι αντιμετþπισÞ τους με ßσους üρους σε σχÝση με τους Üντρες". Η Belloc Þταν απü τις πρωτεργÜτριες. Τον ΓενÜρη του 1913, δημοσßεψε την ιδιαßτερα επιτυχÞ νουβÝλα, "Ο ΝοικÜρης" (The Lodger), στο περιοδικü "McLURE'S".
Η αντßδραση στο φεμινιστικü κßνημα και μÜλιστα με τρελÞ μανßα, εμφανßστηκε στο ανατολικü Λονδßνο, στα τÝλη του 1888. ΠολλÝς νÝες γυναßκες σφÜχτηκαν Üγρια απü Ýνα καθ' Ýξη δολοφüνο, που Üφηνε στον τüπο του εγκλÞματος Þ Ýστελνε στις εφημερßδες, σημειþματα με παρατσοýκλι "Τζακ Ο ΑντεροβγÜλτης" (Jack The Reaper) και κατÜφερε να προκαλÝσει πανικü στο κοινü χωρßς ποτÝ να συλληφθεß. Η περßπτωση την ενÝπνευσε να γρÜψει τη νουβÝλα, βασισμÝνη στο κλßμα του φüβου αυτοý. Τα πρþτα της βιβλßα, τα υπÝγραφε ως Üντρας με τ' üνομα Philip Curtin Hedges. Τþρα σα παντρεμÝνη, υπÝγραψε τον "ΝοικÜρη" ως Marie Belloc-Lowndes.
ΧρησιμοποιÞθηκε απü τη WWSL, αν κι η φεμινιστικÞ προπαγÜνδα του εßναι λεπτüτατη: "...η ιδιοκτÞτρια δεν Üργησε ν' ανακαλýψει πως ο νοικÜρης της εßχε Ýν' αλλüκοτο εßδος φüβου κι απÝχθεια κατÜ των γυναικþν. ...Üκουγε συχνÜ τον κ. Sleuth να διαβÜζει μεγαλοφþνως αποσπÜσματα απü τη Βßβλο, που Þταν πολý προσβλητικÜ στο φýλο της..." ΤελικÜ το Üτομο που συμπαθοýσε αυτÜ τ' αποσπÜσματα, αποδεικνýεται κακοÞθης δολοφüνος γυναικþν. Το βιβλßο Ýγινε ανÜρπαστο καθþς ποýλησε περισσüτερα απü 1.000.000 αντßτυπα (μετÝπειτα Ýγινε και ταινßα σε τρεις τουλÜχιστον βερσιüν, μια απü τις οποßες Þταν απü κÜποιον, -νεαρü τüτε-, 'Αλφρεντ Χßτσκοκ κι Þταν η πρþτη του "χιτσκοκικÞ" ταινßα) και θεωρεßται σαν η καλýτερη δουλειÜ της Mrs Belloc-Lowndes (Ýτσι υπÝγραφε απü κÜποιο σημεßο κι ýστερα).
¸γραψε κι Üλλα σπουδαßα μυθιστορÞματα κυρßως εγκλÞματος Þ φανταστικοý εßδους. Στις 23 ΜÜρτη 1925 πεθαßνει η μητÝρα της, στο Σλßντον του ΣÜσεξ. Το 1934 εκλÝγεται μÝλος στη ΛÝσχη Καθολικþν ΣυγγραφÝων Εν ΖωÞ. ¹τανε πολý περÞφανη απ' αυτü το γεγονüς καθþς επßσης κι απü τ' ü,τι Þτανε μαζß με τον αδερφü της, οι μüνοι εναπομεßναντες στη ζωÞ, συγγενεßς του Τζüζεφ Πρßστλεû.
¸γραφε με πÝνα απü καλÜμι και λÝγανε πως Ýμοιαζε με τη βασßλισσα Βικτορßα.
ΠÝθανε στις 14 ΝοÝμβρη 1947, σ' ηλικßα 79 ετþν.
..................................................
Hilaire Belloc
Hilaire Belloc
Γιος του Louis Belloc και της Elizabeth 'Bessie' Rayner Parkes-Belloc, γεννÞθηκε κοντÜ στο Παρßσι το 1870. Αν κι ασπÜστηκε τον καθολικισμü απü Unitarianism, παρÝμεινε πολιτικüς ριζοσπÜστης. Η οικογÝνεια Belloc μετακüμισε στην Αγγλßα üταν Þταν 2 ετþν. ΜετÜ τη βασικÞν εκπαßδευση στο ΜπÝρμιγχαμ, υπηρÝτησε στο γαλλικü στρατü. ΕπÝστρεψε στην Αγγλßα το 1892 και μπÞκε στο κολλÝγιο της Οξφüρδης. ΠÞρε μεγÜλο βαθμü αλλÜ απογοητεýτηκε üταν δεν του προσφÝρθηκε μια υποτροφßα. ΠεπεισμÝνος üτι Þταν απορριμμÝνος λüγω των καθολικþν θρησκευτικþν απüψεþν του, πÞγε σε μια περιοδεßα διαλÝξεων των ενωμÝνων κρατþν. Επßσης δημοσßευσε δυο βιβλßα του με στßχους το 1896.
ΕπιστρÝφει στην Αγγλßα και το 1902 πολιτογραφεßται βρετανüς υπÞκοος και μÝλος της φαβιανÞς κοινωνßας, μαζß με τους νÝους φßλους του, G. B. Shaw και Η. C. Wells που τον βοÞθησαν να πιÜσει δουλειÜ σ' εφημερßδες να γρÜφει τις καθημερινÝς ειδÞσεις και να αναλαμβÜνει ομιλßες-διαλÝξεις. ΤελικÜ Ýγινε λογοτεχνικüς συντÜκτης ενüς περιοδικοý. Το 1906 Belloc αγüρασεν οικüπεδο στο χωριουδÜκι Shipley, κοντÜ στο Horsham για 900 λßρες. Αυτü περιελÜμβανε σπßτι, πÝντε στρÝμματα αγροý και το Slindon. Οι Belloc ανÝπτυξαν μια βαθιÜν αγÜπη για το ΣÜσσεξ και κατÜ τη διÜρκεια των επüμενων 30 ετþν Ýγραψε πολλÜ Üρθρα και διÜφορα βιβλßα γι' αυτü.
ΜετÜ τη μετακßνησÞ του εκεß, Ýγινεν ο φιλελεýθερος υποψÞφιος για το νüτιο Salford και στη γενικÞ εκλογÞ του 1906, εκλÝχτηκε στη ΒουλÞ των ΚοινοτÞτων. Απογοητεýθηκε απü τον Henry Cambell-Bannerman και την Ýλλειψη της κυβÝρνησÞς του ριζοσπαστισμοý. ΑνατρÜπηκε ιδιαßτερα απü την κυβερνητικÞ αποτυχßα ν' ακυρωθεß ο εκπαιδευτικüς νüμος του 1902. Αν κι η μητÝρα του κι η αδελφÞ του, Þταν ισχυροß υποστηρικτÝς των δικαιωμÜτων των γυναικþν, εκεßνος εßχε τις ισχυρÝς αντιρρÞσεις ενÜντια στη ψÞφο των γυναικþν. ¸γραψε üτι:
"ΑντιτÜσσομαι στο να ψηφßζουν κι οι γυναßκες üπως οι Üντρες. Το ονομÜζω ανÞθικο, επειδÞ αν σκεφτþ να φÝρω τη γυναßκα κÜποιου Þ τη μητÝρα του Þ την αδελφÞ του, στον πολιτικü χþρο, σημαßνει πως διαταρÜσσω τις σχÝσεις των δυο φýλων".
ΚÝρδισε μια μικρÞ νßκη στο νüτο Salford τον ΙανουÜριο του 1910 αλλÜ την Ýχασε στη δεýτερη γενικÞ εκλογÞ του ΔεκÝμβρη. ΕπÝστρεψεν Ýτσι πÜλι στη δημοσιογραφßα και για δυο χρüνια Ýγραψε για διÜφορες εφημερßδες. ¸γινε συντÜκτης της πολιτικÞς εβδομαδιαßας Ýκδοσης, "Αυτüπτης ΜÜρτυρας" κι επιτÝθηκε στη πολιτικÞ διαφθορÜ με βιβλßα του, το 1911. Με τους συνεισφÝροντες φßλους, üπως οι Shaw, Wells, Μaurice Baring και Chesterton, πουλοýσε πÜνω απü 100.000 αντßτυπα εβδομαδιαßως. Εκεß προσπÜθησε να εκθÝσει παραδεßγματα πολιτικÞς δωροδοκßας, συμπεριλαμβανομÝνου του σκανδÜλουLloyd George-Marconi. ¼ταν παρÜτησε τη ΒουλÞ των ΚοινοτÞτων, απομακρýνθηκε κι απü τους παλιοýς του φßλους στη φαβιανÞ κοινωνßα κι απÝσυρε την υποστÞριξÞ του στις μεταρρυθμßσεις που αυτοß πρεσβεýανε. Στο βιβλßο του "Το Δουλικü ΚρÜτος" (1912) επιτÝθηκε στα προγρÜμματα ευημερßας üπως τα επßπεδα κοινωνικÞς ασφÜλειας και βασικþν μισθþν.
ΥπÞρξε κορυφαßος δημοσιογρÜφος, ισχυρüς πολιτικüς φιλüσοφος, μα υπÞρξε κι επßσης επιτυχημÝνος μυθιστοριογρÜφος, ιστορικüς κι ισχυρüς υποστηρικτÞς της συμμετοχÞς της ΜεγÜλης Βρετανßας στον Α' Παγκüσμιο Πüλεμο. ΣτρατολογÞθηκε απü τον Charles Masterman, προúστÜμενο του γραφεßου πολεμικÞς προπαγÜνδας (WPB), για να βοηθÞσει και να υποστηρßξει τη πολεμικÞ προσπÜθεια. Αυτü περιλÜμβανε την εκπüνηση δυο χαρτþν της Ευρþπης (1915) για το WPB. Με την αρχÞ του πολÝμου ο Jim Allison, διευθυντÞς διαφημßσεων, αποφÜσισε να στÞσει Ýνα νÝο περιοδικü, "Γη & ¾δωρ". ¹ταν εβδομαδιαßο κι ασχολÞθηκε αποκλειστικÜ με τον πüλεμο. Ο Belloc Ýγινε στρατιωτικüς ανταποκριτÞς και κατÜ τη διÜρκεια των επüμενων ετþν Ýκανε συχνÜ ταξßδια στο δυτικü μÝτωπο. ¸λαβε επßσης τους λεπτομερεßς απολογισμοýς üσων συνÝβαιναν, απü τους φßλους στο βρετανικü στρατü. Το περιοδικü Ýκαμε μεγÜλην επιτυχßα και μÝσα σε μερικοýς μÞνες εßχε κυκλοφορßα πÜνω απü 100.000 αντßτυπα.
Ο Belloc Þτανε πÜντα εχθρικüς στη γερμανικÞ φυλÞ αλλÜ στην εμπüλεμη περßοδο, οι απüψεις του γßναν εξαιρετικÜ δημοφιλεßς. ¸γραψε στους αναγνþστες του πως ο πüλεμος Þτανε μια διαφωνßα μεταξý της ειδωλολατρικÞς βαρβαρüτητας και του χριστιανικοý πολιτισμοý. Οι εκτιμÞσεις του για τα θýματα των γερμανþν Þταν συχνÜ ιδιαßτερα διογκωμÝνες κι Ýκανε συνεχþς ανακριβεßς εκτιμÞσεις για το πüτε περßπου θα τελεßωνε ο πüλεμος. Εμπιστεýτηκε στο φßλο του, Chesterton, üτι "εßναι μερικÝς φορÝς απαραßτητο να φερθεß κανεßς απαßσια προς üφελος του Ýθνους". ¸χασε πολλοýς φßλους κατÜ τη διÜρκεια του πολÝμου, συμπεριλαμβανομÝνων των: Blackwood, Cecil Chesterton, Edward Horner και Raymond Asquith.
Ο γιος του, Louis Belloc, που υπηρετοýσε στη ΒασιλικÞν Αεροπορßα, σκοτþθηκε βομβαρδßζοντας Ýνα καραβÜνι μεταφορþν τον Αýγουστο του 1918. ΜετÜ απü τον πüλεμο, Ýγραψε βιβλßο που προτεßνει το ρωμαúκü καθολικισμü, την Ευρþπη και την πßστη (1920). Δημοσßευσε επßσης μια σειρÜ ιστορικþν βιογραφιþν: Oliver Cromwell (1927), james ΙΙ (1928), Richelieu (1930), Wolsey (1930), Cranmer (1931), Napoleon (1932) και Charles ΙΙ (1940).
Το 1942 υπÝστη Ýνα εγκεφαλικü. ΚρÜτησεν üμως για 11 Ýτη και τελικÜ πÝθανε στις 16 Ιουλßου 1953, σ' ηλικßα 83 ετþν.
...................................
Parkes ...συνÝχεια
ΠÝραν üμως των αγþνων της για τη χειραφÝτηση των γυναικþν, υπÞρξε και λογοτÝχνις. Στην αρχÞ ξεκßνησε καριÝρα στη δημοσιογραφßα, γρÜφοντας στις τοπικÝς εφημερßδες και στα ριζοσπαστικÜ περιοδικÜ. Επßσης Ýδωσε για να τυπωθοýνε τα ποιÞματα, τα δοκßμια και τ' απομνημονεýματÜ της. ¸να μεγÜλο μÝρος της ποßησÞς της γρÜφτηκε νωρßς στη δημιουργικÞ ζωÞ της κι εßναι συνεπþς αυτÞ ενüς νÝου συγγραφÝα που πειραματßζεται με τις μορφÝς και τα θÝματα και που προσπαθεß να βρεß τη ποιητικÞ φωνÞ της.
Τα ποιÞματα σ' αυτÞ τη περßοδο εßναι πολυποικßλα κι απλÜ, μπαλÜντες, Üλλα εßναι απλÜ αφιερþματα σε φßλους/ες κι Üλλα εßναι ποιητικÝς μουσικÝς φωνÝς, ωδÝς στον κýκλο της ζωÞς Þ του θανÜτου Þ στον κüσμο της τÝχνης. ΔιÝπεται κι εκεßνη απü το ισχυρü τüτε, ρεýμα των ρομαντικþν ποιητþν της εποχÞς, αν και διακρßνει κανεßς Ýνα θολü σýννεφο στους στßχους της, Ýνα συγκαλυμÝνο πρüσωπο, φανταστικü, νεραúδοπαρμÝνο, μυστηριþδες και φορÝς-φορÝς, παιδιÜστικο. ¼πως Ýχει αποδειχτεß πια, η απλüτητα στις ιδÝες και στη γλþσσα, σε συνδυασμü με την αμεσüτητα του στßχου, πετυχαßνει τις καλýτερες επιδρÜσεις στο κοινü. Χωρßς παρακαλþ τοýτο να σημαßνει πως η απλüτητα κεßνη, στερεß απü τα πονÞματα, το βÜθος, το πλοýτος και τη ποιüτητα των νοημÜτων. Μια ιδÝα της ßδιας λßγο πριν πεθÜνει, για το που θαναι η κατÜλληλη τελευταßα κατοικßα της, περιγρÜφεται σε τοýτο το τετρÜστιχü της με τßτλο: "Τελευταßα Κατοικßα".
Που θα με πλαγιÜσετε; ΜακριÜ, πολý μακριÜ,
¼που τα πρþτα φýλλα της 'Ανοιξης
θα παßζουνε χορεýοντας.
Λεýκες ψηλÝς σα βßγλες που θα κοιτοýνε πÝρα,
συντροφιÜ μου.
Κεßνοι που αγÜπησα στη ζωÞ,
με παραδßδουνε γλυκÜ στον Αιþνιο ¾πνο.
Η Elisabeth 'Bessie' Rayner Parkes-Belloc πÝθανε στο Slindon του ΣÜσσεξ, στις 23 ΜÜρτη 1925, πλÞρης ημερþν, σ' ηλικßα 96 ετþν.
--------------------------------------
ΔιÜφορα Παραλειπüμενα
Σε πολλÜ βιβλßα γρÜφτηκε πως το 1859 συνεστÞθη πρþτη φορÜ μια ομÜδα γυναικþν μ' επικεφαλÞς τις δυο φßλες ΜπÜρμπαρα και ΜπÝσι, στο Langham, στο Λονδßνο κι Þταν ουσιαστικÜ ο πρþτος φεμινιστικüς πυρÞνας παγκοσμßως. ΑνÜλογο κßνημα εμφανßστηκε και στην ΑμερικÞ λßγον αργüτερα. Αυτü λοιπüν το κßνημα που επÝδωσε και ψÞφισμα στη ΒουλÞ των ΚοινοτÞτων, υπογεγραμμÝνο απü πÜνω απü 1500 γυναßκες, Ýθεσε τις βÜσεις για να κλιμακωθεß το γυναικεßο κßνημα παγκοσμßως. Ξýπνησε σιγÜ-σιγÜ τις γυναßκες, μια-μια, απü το λÞθαργο αιþνων, με αιτÞματα, τη ψÞφο και την αποκατÜσταση της περιουσßας τους, εßτε σαν σýζυγοι, εßτε και σαν διαζευγμÝνες. ΑυτÜ τελικÜ με τη πÜροδο των ετþν γßνανε πραγματικüτητα. Εκτüς üμως αυτþν, η ΜπÜρμπαρα, ßδρυσε κι Ýνα τρßτης βαθμßδας κολÝγιο κι επßσης Üνοιξε Ýνα γραφεßο ευρÝσεως εργασßας κι αποκατÜστασης ανÝργων γυναικþν. Με τοýτα, θÝλω να δþσω Ýμφαση στο γεγονüς πως δεν αρκÝστηκε στα λüγια τα παχιÜ, μα προχþρησε και σ' Ýργα και μÜλιστα δραστικÜ και μÜλιστα σε μιαν εποχÞ που δε σÞκωνε και πολλÜ-πολλÜ τÝτοια. ΤελικÜ Þταν η Üλλη μεγÜλη φεμινßστρια που κατÜφερε να δει το Ýργο σιγÜ-σιγÜ να υλοποιεßται: η Christabel Pankhurst.
Γιατß δεν Ýγραψα τüτε το κεßμενο τοýτο για τη ΜπÜρμπαρα, παρÜ το 'γραψα για τη ΜπÝσι; ΚαταρχÞν να θυμßσω πως δεν Ýγραψα τßποτα εγþ. Εßναι βιογραφικÜ συλλεγμÝνα απü το Διαδßκτυο κι εγþ απλÜ τα μετÜφρασα και τα 'βαλα σε μια σειρÜ. ¸βαλα üμως πρþτη τη ΜπÝσι Παρκς, γιατß πραγματικÜ Þταν Ýνα φαινüμενο. Η ΜπÜρμπαρα Þταν αγωνßστρια, ναι, εßχε Ýνα εισüδημα σταθερü κι αγωνιζüτανε για κÜτι που πßστευε. Αξιοθαýμαστο. Πλην üμως Þτανε σκληρÞ κι ατσÜκιστη, πρÜγμα üχι απαραßτητα κακü και μÜλιστα σýνηθες σε αγωνιστÝς. ΑπλÜ εμÝνα μου την εμφανßζει ως "υπερÜνθρωπο", πρÜμα που σßγουρα δεν Þταν. Ερωτεýτηκε λÝει κÜποιον κι Ýπρεπε να τονε παρατÞσει γιατß δε ταιριÜζαν οι ιδÝες τους.
Η ΜπÝσι αντßθετα Þτανε πιο ανθρþπινη. ¼ταν ερωτεýτηκε τη κτýπησε κατακοýτελα και ξÝχασε τα πÜντα. ¼ταν δε, Ýχασε τον Üνθρωπü της τüσο νÝο και τüσο ξαφνικÜ, Ýχασε πολý απü το ενδιαφÝρον της για ζωÞ. Μαζεýτηκε, χωρßς να παραιτηθεß εντελþς, μα δεν Þτανε πια η ßδια. Η κüρη της δε, παßρνοντας λßγη απü τη φλüγα της, συνÝχισε, μα üχι Ýντονα κι üχι για πολý. Η ΜπÝσι επßσης Þταν εγγονÞ του μεγÜλου και πολý Πρßστλευ, αλλÜ δεν εßναι μüνον αυτü, υπÞρξε λογοτÝχνις κι Ýβγαλε και δυο παιδιÜ επßσης λογοτÝχνες. Ο γιος της πÞγαινε κüντρα, μα Þτανε θαυμÜσιος δημοσιογρÜφος. ¹ταν εκεßνος που ξεσκÝπασε το "ΣκÜνδαλο Μαρκüνι" που κανονικÜ Ýπρεπε να φÝρει ως ενüχους δωροδοκßας τον Λüυντ Τζωρτζ και τη κυβÝρνησÞ του, μα τελικÜ οι δικαστÝς κρßνανε πως δε μποροýσε να στηριχτεß τÝτοια κατηγορßα. Να πως εßχεν η ιστορßα, με λßγα λüγια:
Τον Αýγουστο του 1911, ο ΧÝρμπερτ ¢σκουúθ (Herbert Asquith), μÝλος της κυβÝρνησης του Λüυντ Τζωρτζ, ενÝκρινε σχÝδιο που θα κÜλυπτε με ασýρματους, üλη τη χþρα. Ρþτησε τον Γενικü ΔιευθυντÞ Ταχυδρομεßων, ΧÝρμπερτ ΣÜμιουελ (Herbert Samuel), αν Ýχει υπüψη του καμιÜν εταιρεßα για να της αναθÝσει το Ýργο. Εκεßνος του συνÝστησε τη Marconi Wireless Telegraph Company. Εκεßνη την εποχÞ, πρüεδρüς της Þταν ο Godfrey Isaacs, στενüς φßλος του ΣÜμιουελ κι αδερφüς του Sir Rufus Isaacs, γενικοý εισαγγελÝα στη ΚυβÝρνηση. Η μετοχÞ της Μαρκüνι τüτε κüστιζε περßπου 2 λßρες. Χωρßς να δημοσιοποιηθεß η σýμβαση, μÝχρι τον ΜÜρτη του 1912, εßχε ξεπερÜσει τις 6 λßρες. Τον Απρßλη που δημοσιοποιÞθηκεν η σýμβαση, η μετοχÞ ξεπÝρασε τις 9 κι ο ΧιλÝρ Μπελüκ υποψιÜστηκε τη βρþμια. Ερεýνησε σε βÜθος το θÝμα αυτüς και το επιτελεßο του και βρÞκανε πολλÜ και χαριτωμÝνα. ΦυσικÜ τα δημοσßεψε στον "Αυτüπτη ΜÜρτυρα". Να μη τα πολυλογοýμε, üταν μετÜ απü καιρü Ýγινε δικαστÞριο, δεν κρßθηκε αξιüποινος πρÜξη κι η ΚυβÝρνηση του Λüυντ Τζωρτ βγÞκε "λÜδι". Τοýτα τα λÝω, γιατß πολλοß και πολλÝς λÝνε πως μüνο στην ΕλλÜδα γßνονται τÝτοια.
Στο ΣτÝκι, φιλοξενεßται Ýνα θαυμÜσιο διÞγημα της κüρης της ΜπÝσι, της Μαρß Μπελüκ Λüουντς, üπως θαχετε ßσως διαπιστþσει.
Τα Ýγγραφα, στα αρχεßα του Girton, τακτοποιÞθηκαν, καταμετρÞθηκαν και συγκεντρþθηκαν το 1985. Σας θυμßζω πως εßναι το πρþτο σχολεßο που ανÞκε στη 3βÜθμια εκπαßδευση και δεχüτανε μüνο κορßτσια. Σ' αυτÜ λοιπüν τα αρχεßα, υπÜρχουν Ýνα σωρü επιστολÝς, Üρθρα, χειρüγραφα της ΜπÝσι και της ΜπÜρμπαρα κι Üλλα ενδιαφÝροντα Ýγγραφα της τüτε εποχÞς. Και να σκεφτεß κανεßς πως μεγÜλος αριθμüς εγγρÜφων καταστρÜφηκε το 1870 απü τον γαλλοπρωσικü πüλεμο. Τþρα τοýτα τ' αρχεßα τα 'χουν αγορÜσει οι εγγονÝς της ΜπÝσι, Elizabeth Iddesleigh και Susan Lowndes Marques, απü το 1982. ΣÞμερα πια, μπορεß κανεßς να τα δει, μüνο κατüπιν ειδικÞς Üδειας και φυσικÜ αν πρüκειται για σοβαρü ερευνητÞ.
Τελειþνοντας το εδþ κεßμενο, -γιατß θ' ακολουθÞσουνε μερικÜ ποιÞματα της ΜπÝσι-, θÝλω να προσθÝσω, πως υπÞρξε καλÞ γυναßκα, καλÞ σýζυγος κι ερωτευμÝνη, καλÞ αγωνßστρια üσο μπüρεσε, καλÞ μητÝρα και καλÞ λογοτÝχνις. Παρακατþ θα παραθÝσω μερικÜ ποιÞματÜ της. ¢λλη μια φορÜ το καταφχαριστÞθηκα πÜρα πολý, γρÜφοντας και μαθαßνοντας.
------------------------------------
Στο ΜπÝρμιγχαμ
ΑγαπημÝνο μου και καπνισμÝνο ΜπÝρμιγχαμ,
αν και για πολý Üφησα τα δρομÜκια σου,
καρδιÜ κι ελπßδα μου Þταν μ' αυτÜ τα πλÞθη,
συντρüφων-συμπατριωτþν μου, που καθημερνÜ
βρßσκοντας πÜντα χþρο, στα σοκÜκια τριγυρνÜν
για να χαθοýν στις σκÝψεις και τα νÝα σχÝδιÜ τους
για τη ζωÞ, τη δρÜση της, μÝσα στα πεπρωμÝνα τους.
Καθεßς μεγÜλη φÝρει μνÞμη, που με κüπον αποκτÞθηκε
απü παλιÜ, για τη πρþτη απü τις πιο μεγÜλες νßκες,
κι η εντολÞ θα παραδßδεται χÝρι-χÝρι αξεχþριστα,
κι η πÜλη θα περνÜ απ' τον πατÝρα ως στον γιο.
ΕπομÝνως, γενναßα πüλη μου πες σε κεßνους, -τους καλýτερους αυτþν:
-"Ξεσηκþστε με μεγÜλες ενÝργειες, τις καθησυχασμÝνες μÜζες".
¸τσι, κÜθε προσπÜθεια, σαν ανοιξιÜτικη σταλιÜ σ' Ýτοιμο χþμα,
κι ως κατεργÜζεται ακοýραστα το μÝταλλο μ' υπομονÞ,
Ýτσι μπορεß, πÝρ' απü τις κοινωνικÝς τÜξεις, να πεταχτεß
μια δυνα,η ευγενÞς, κι ü,τι αξßζει πρÜγματι, να διασωθεß.
ΜουσικÞ
ΓλυκειÜ σπÜζει η μελωδßα,
σε πÜλλοντα κýματα
με στιβαρüν Þχο που μαγεýει,
αρμονßα αντηχεß
στους πρÜσινους λüφους
κι αφÞνει δυνατüν αντßλαλο,
μουσικÞ παντοý, γλυκειÜ συναυλßα!
Τα πουλιÜ τη ξαναλÝνε,
στα δÜση βαθιÜ
κι ανοßγουνε τ' Üνθη
τα πÝταλÜ τους με χαρÜ,
να την ακοýσουν οι Üνεμοι
τη μεταφÝρουνε, χαúδεýοντας
τ' ανοιξιÜτικο γρασßδι
Þ ριγþντας το πÝλος των κυμÜτων,
στην ακτÞ με τα βüτσαλα!
ΜουσικÞ, üλες οι στιβαρÝς,
ανθρþπινες φωνÝς,
που δυναμþνουν απαιτþντας:
"ΑγÜπη, ΕιρÞνη, ΑλÞθεια",
σμßγουνε, πÜλλοντας
μιαν ιερÞ χορδÞ και σαν Ýνα σþμα,
συνθÝτουν ευγνþμον θυμßαμα,
μÝχρι πÜνω, ψηλÜ στον Θεü.