 |
 |
|||
|
|||
 |
|||
 |
Blake William: ÊïëáóìÝíá Ñïìáíôéêüò ÂÜñäïò |
|
Το βιογραφικü του υπÜρχει Þδη ΕΔ¿! στη ΠινακοθÞκη, καθþς Þτανε και ζωγρÜφος, οπüτε μπορεßτε να σπεýσετε πρþτα Þ μετÜ απü δω κι εκεß. Εδþ θα παραθÝσω και μερικÜ ποιÞματÜ του. Π. Χ. Η δεξαμενÞ περιÝχει, η πηγÞ ξεχειλßζει. ΟδÞγησε το κÜρο και το αλÝτρι σου πÜνω απü τα κüκαλα των νεκρþν. Ο δρüμος της υπερβολÞς καταλÞγει στο παλÜτι της σοφßας. Η Σýνεση εßναι μια πλοýσια Üσχημη γεροντοκüρη, που τη φλερτÜρει η Ανικανüτητα. Αυτüς που επιθυμεß αλλÜ δεν πρÜττει, γεννÜει την πανοýκλα. Το κομμÝνο σκουλÞκι δßνει Üφεση στο αλÝτρι. Βοýτηξε στο ποτÜμι εκεßνον που αγαπÜει το νερü. Ο ηλßθιος δεν βλÝπει το ßδιο δÝντρο που βλÝπει ο σοφüς. Αυτüς που το πρüσωπο του δεν αναδßνει φως, δεν θα γßνει ποτÝ Üστρο. Η Αιωνιüτητα εßναι ερωτευμÝνη με τους καρποýς του χρüνου. Η εργατικÞ μÝλισσα δεν Ýχει καιρü για θλßψη. Η τροφÞ που χορταßνει δεν πιÜνεται με δßχτυ Þ παγßδα. Την κακÞ χρονιÜ βγÜλε το τεφτÝρι, το ζýγι και το μÝτρο. ΚανÝνα πουλß δεν ανεβαßνει στα ýψη αν πετÜει με τις δικÝς του φτεροýγες. Το νεκρü κορμß δεν παßρνει εκδßκηση για τις πληγÝς του. Η πιο υψηλÞ πρÜξη εßναι να επιδιþκεις μιαν Üλλη. Αν ο τρελüς επÝμενε στην τρÝλα του θα γινüταν σοφüς. Η τρÝλα εßναι ο μανδýας της απÜτης. Η ντροπÞ εßναι ο μανδýας της ¸παρσης. Οι ΦυλακÝς εßναι χτισμÝνες με τις πÝτρες του Νüμου, τα Πορνεßα με τις πλßνθους της Θρησκεßας. Η Ýπαρση του παγονιοý εßναι η δüξα του Θεοý. Η λαγνεßα του τρÜγου εßναι η γενναιοδωρßα του Θεοý. Η οργÞ του λιονταριοý εßναι η σοφßα του Θεοý. Η γýμνια της γυναßκας εßναι το Ýργο του Θεοý. Η υπερβολικÞ λýπη γελÜει. Η υπερβολικÞ χαρÜ θρηνεß. Ο βρυχηθμüς των λιονταριþν, το ουρλιαχτü των λýκων, το μÜνιασμα της ταραγμÝνης θÜλασσας και το σπαθß του ολÝθρου εßναι κομμÜτια αιωνιüτητας, πολý μεγÜλα για το μÜτι του ανθρþπου. Η αλεποý καταριÝται το δüκανο, üχι τον εαυτü της. Οι χαρÝς γονιμοποιοýν. Οι λýπες γεννοýν. Ο Üντρας ας φορÝσει το τομÜρι του λιονταριοý, η γυναßκα την προβιÜ του αμνοý. Το πουλß μια φωλιÜ, η αρÜχνη Ýναν ιστü, ο Üνθρωπος τη φιλßα. Ο τρελüς με το αυτÜρεσκο χαμüγελο κι ο σκυθρωπüς βαρýθυμος τρελüς μια μÝρα θα νομιστοýν σοφοß, για üλους, ρÜβδος. Αυτü που σÞμερα εßναι αποδεδειγμÝνο, κÜποτε δεν Þταν παρÜ γÝννημα της φαντασßας. Ο αρουραßος, ο ποντικüς, η αλεποý, ο λαγüς κοιτÜζουν τις ρßζες, το λιοντÜρι, η τßγρη, το Üλογο, ο ελÝφαντας κοιτÜζουν τους καρποýς. Μια σκÝψη γεμßζει το Üπειρο. ΛÝγε πÜντα ελεýθερα τη γνþμη σου και ο τιποτÝνιος θα σε αποφýγει. ¼,τι πιστευτü, εßναι μια εικüνα της αλÞθειας. Ο αετüς δεν Ýχασε ποτÝ του τüσο χρüνο üσο τüτε που βÜλθηκε να μÜθει απ' το κορÜκι. Η αλεποý προνοεß για τον εαυτü της, αλλÜ ο Θεüς προνοεß για το λιοντÜρι. ¼πως το αλÝτρι υπακοýει στις λÝξεις, Ýτσι και ο Θεüς ανταμεßβει τις προσευχÝς. Οι τßγρεις της οργÞς εßναι σοφüτερες απü τα Üλογα της μÜθησης. Απü το στÜσιμο νερü να περιμÝνεις δηλητÞριο. ΠοτÝ δεν θα μÜθεις τι εßναι αρκετü αν δεν μÜθεις τι εßναι περισσüτερο απü αρκετü. Ν' ακοýς τις κατηγüριες του τρελοý. Εßναι βασιλικüς τßτλος! Τα μÜτια της φωτιÜς, τα ρουθοýνια του αÝρα, το στüμα του νεροý, τα γÝνια της γης. Ο Üτολμος εßναι τολμηρüς στον δüλο. Η μηλιÜ δεν ρωτÜει ποτÝ την οξιÜ πως να μεγαλþσει, οýτε το λιοντÜρι το Üλογο πως να πιÜσει τη λεßα του. Ο ευγνþμων αποδÝκτης χαßρεται πλοýσια σοδειÜ. Αν Üλλοι δεν Þταν ανüητοι, θα 'πρεπε να 'μασταν εμεßς. Η ψυχÞ της γλυκιÜς ηδονÞς ποτÝ δεν μιαßνεται. ¼ταν κοιτÜζεις Ýναν Αετü, κοιτÜζεις Ýνα μÝρος του Πνεýματος. ¾ψωσε το βλÝμμα σου! ¼πως η κÜμπια διαλÝγει τα πιο üμορφα φýλλα για ν' αποθÝσει τ’ αυγÜ της, Ýτσι και ο παπÜς εξαπολýει την κατÜρα του πÜνω στις πιο üμορφες χαρÝς. Η κατÜρα δυναμþνει, η ευχÞ χαλαρþνει. Το καλýτερο κρασß εßναι το πιο παλιü, το καλýτερο νερü εßναι το πιο φρÝσκο. Οι προσευχÝς δεν οργþνουν! Οι ýμνοι δεν θερßζουν! Οι χαρÝς δεν γελοýν! Οι θλßψεις δεν κλαßνε! Το κεφÜλι ΕυγÝνεια, η καρδιÜ ΠÜθος, τα γεννητικÜ üργανα ΟμορφιÜ, τα χÝρια και τα πüδια Αναλογßα. ¼,τι ο αÝρας για το πουλß κι η θÜλασσα για το ψÜρι, Ýτσι κι η καταφρüνια για τον αξιοκαταφρüνητο. Το κορÜκι θα Þθελε üλα να εßναι μαýρα, η κουκουβÜγια üλα να εßναι λευκÜ. Το Σφρßγος εßναι ΟμορφιÜ. Αν το λιοντÜρι Ýπαιρνε συμβουλÝς απü την αλεποý, τüτε θα γινüταν πονηρü. Η Πρüοδος φτιÜχνει ßσιους δρüμους, αλλÜ οι ανþμαλοι δρüμοι χωρßς την Πρüοδο εßναι οι δρüμοι της ΙδιοφυÀας. Καλýτερα να πνßξεις Ýνα μωρü στην κοýνια του παρÜ να τρÝφεις ανικανοποßητους πüθους. Εκεß που απουσιÜζει ο Üνθρωπος, η φýση εßναι στεßρα. Η ΑλÞθεια δεν μπορεß να ειπωθεß Ýτσι που να εßναι κατανοητÞ, αλλÜ üχι πιστευτÞ. ΦτÜνει! Þ Περισσεýει. ΟδÞγησε το κÜρο και τ’ αλÝτρι σου πÜνω απ’ τα κüκαλα των νεκρþν. Ο δρüμος της υπερβολÞς οδηγεß στο παλÜτι της σοφßας. Η φρονιμÜδα εßναι μια πλοýσια κι ασκημομοýρα γεροντοκüρη που την κορτÜρει η Ανικανüτητα. ¼ποιος επιθυμεß αλλÜ δεν πρÜττει, γεννÜει την πανοýκλα. Ο ανüητος δεν βλÝπει το ßδιο δÝντρο με τον σοφü. Αν ο ανüητος επÝμενε στην ανοησßα του, θα γινüταν σοφüς. Η ανοησßα εßναι ο μανδýας της κατεργαριÜς. Η ντροπÞ εßναι ο μανδýας της Υπεροψßας. Οι ΦυλακÝς εßναι χτισμÝνες με πÝτρες του Νüμου, τα Πορνεßα με πλßνθους της Θρησκεßας. Η Ýπαρση του παγωνιοý εßναι η δüξα του Θεοý. Η λαγνεßα του τρÜγου εßναι η αφθονßα του Θεοý. Η οργÞ του λιονταριοý εßναι η σοφßα του Θεοý. Η γýμνια της γυναßκας εßναι το Ýργο του Θεοý. Η ψυχÞ της γλυκιÜς χαρÜς ποτÝ δε λερþνεται. ¼ταν βλÝπεις Ýναν Αετü, βλÝπεις Ýνα μÝρος του Πνεýματος. ΨηλÜ το κεφÜλι! Η δημιουργßα ενüς μικροý λουλουδιοý εßναι το Ýργο αιþνων. Το κεφÜλι Θαυμαστü, η καρδιÜ Συγκßνηση, τα γεννητικÜ üργανα ΟμορφιÜ, τα χÝρια και τα πüδια Αναλογßα. ¼πως ο αÝρας για το πουλß Þ η θÜλασσα για το ψÜρι, Ýτσι εßναι η περιφρüνηση γι’ αυτüν που την αξßζει.
¼ποιος για τον εαυτü του τη χαρÜ κρατÜ ¸νας κοκκινολαßμης πετρßτης σε κλουβß Το Üγριο ελÜφι που περιπλανÜται εδþ και εκεß Η νυχτερßδα που φευγαλÝα πετÜ στο δειλινü Αυτüς που θα πληγþσει Ýναν τρυποφρÜχτη Το αχαλßνωτο αγüρι που σκοτþνει τη μýγα Η κÜμπια πÜνω στο φýλλο Αυτüς που θα εκπαιδεýσει Üλογο για πüλεμο Η σκνßπα που τραγουδÜ το τραγοýδι του θÝρους Το δηλητÞριο της μÝλισσας Εßναι σωστü, Ýτσι Ýπρεπε να εßναι ΧαρÜ και λýπη εßναι τÝλεια υφασμÝνα, Το μωρü εßναι κÜτι περισσüτερο απü φασκιÜ ΚÜθε δÜκρυ απü κÜθε μÜτι Το βÝλασμα, το αλýχτισμα, Το μωρü που κλαßει κÜτω απü την βÝργα Ο στρατιþτης, οπλισμÝνος με σπαθß και üπλο Μισü φαρδßνι στυμμÝνο απü τα χÝρια του εργÜτη Αυτüς που εμπαßζει την πßστη του βρÝφους Αυτüς που σÝβεται την πßστη του βρÝφους Ο ερωτþν, που κÜθεται Ýτσι πονηρüς, Το ισχυρüτερο δηλητÞριο που Ýχουμε γνωρßσει ¼ταν ο χρυσüς και οι πολýτιμοι λßθοι κοσμοýν το Üροτρο, Η ßντσα του μυρμηγκιοý και το μßλι του αετοý Αν ο Þλιος και το φεγγÜρι αμφÝβαλλαν Η πüρνη και χαρτοπαßκτης, απü το κρÜτος Η κραυγÞ του νικητÞ, η κατÜρα του ηττημÝνου, ΚÜθε νýχτα και κÜθε αυγÞ Μερικοß γεννιοýνται σε γλυκιÜ απüλαυση, Οδηγοýμαστε στο να πιστεýουμε Ýνα ψÝμα Ο Θεüς φαßνεται, και ο Θεüς εßναι φως, Χωρßς Τßτλο Του δικοý μου του ανÝμου φüβο εßχα, η μανßα ¢νθος üμως απ’ τα ωραßα μÞτε Ýνα δεν ευρÝθη Του δικοý μου του ανÝμου φüβο εßχα· η μανßα Ο ΚÞπος Του ¸ρωτα Στον κÞπο του ¸ρωτα επÞγα, Και στο ΞωκλÞσι οι πüρτες Þτανε κλειστÝς, Και τονε βρÞκα γεμÜτον απü μνÞματα, Τραγοýδι Τι üμορφα τριγýριζα χωρÜφι το χωρÜφι ¼λα τα κρßνα μου ‘πλεξε να βÜλω στα μαλλιÜ Του ΜÜη οι γλυκοδροσιÝς νüτισαν τα φτερÜ μου Απ’ Ýξω εκεßνος κÜθεται, του αρÝσει να μ’ ακοýει Το ΔÝντρο Με Το ΔηλητÞριο
|
 |
