ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Ï Dali & Åãþ 

ð. ÓÕÍÏÌÉËÙÍÔÁÓ ÌÅ ÔÏÍ DALI: ÖéëïêôÞôçò


                              Η Σταýρωση

     (Εßπα μερικÜ στο Πρüλογο και μερικÜ, που επßσης ισχýουν κι εδþ, στη ΜακÝττα. Εδþ φαßνεται καλýτερα η πÜλη του Ανθρþπου, που θÝλει ν' αποφýγει, ü,τι το Θεßο Ýχει Þδη αποδεχτεß. ΚανÝνα καρφß δε συγκρατεß τα χÝρια. Μüνον ο Νους. Η Γυναßκα κÜτω, δε προκαλεß, εßναι καλυμÝνο το κορμß της τÝλεια. Μüνο το βλÝμμα. Ο Σταυρüς δε στηρßζεται κι αυτüς πουθενÜ. Να 'ναι στο νου της Þ στο νου του, üλο τοýτο το ΠÜθος; Τι μας κρατÜ δεμÝνους απü την Δþθε ¼χθη και πüτε χαλαρþνει ο δεσμüς μας αυτüς; Η χρεßα ποιÜ;)

                                           ΦιλοκτÞτης

     Η πολιορκßα μαßνεται πÜνω απü δÝκα χρüνια και τßποτε δε φαßνεται ν' αλλÜζει. Τα τεßχη στÝκουν καλÜ. ΠολιορκητÝς και πολιορκημÝνοι Ýχουν χÜσει τους καλýτερους τους, μα κρατοýν ακüμα. Οι μεν, μακριÜ απü το τüπο τους, δýσκολα κρατοýν ψηλÜ το φρüνημα. Οι δε, υπερασπßζουν εαυτοýς, οικογÝνειες -üσοι απÝμειναν- και πÜτρια εδÜφη, μα Ýχουν αποκοπεß, ολüγυρα. ¼λα δεßχνουν πως βαδßζουν ισüπαλοι. ¼λοι, Θεοß και θνητοß, θÝλουν να τελειþσει πια üλο τοýτο το κακü. ¼μως, με τι Ýκβαση;
     Οι ¸λληνες πιÝζουν τον ΚÜλχα. Εκεßνος, μÜντης Þ üχι, μα πÜντως πανÝξυπνος και ραδιοýργος, προσπαθεß να βρει πÜλι τρüπο, να τους εμψυχþσει, üπως Ýκαμε τüσα χρüνια, με παρþτρυνση του Αρχηγοý. ¼μως δε βρßσκει πια εýκολα τερτßπια, τεχνÜσματα και μαντεßες, που να 'ναι "ακßνδυνα". ΠρÝπει να παραμεßνει μεγÜλος, ισχυρüς μÜντης που σκορπßζει σεβασμü κι επßσης να παραμεßνει υπü την εýνοια του ΑγαμÝμνονα.
     ΠολλÝς φορÝς του 'καμε τα χατßρια και τις προσταγÝς, εßτε Üμεσα, εßτε υποκýπτωντας σε απειλÝς. Τις λßγες -ειν' αλÞθεια- φορÝς που εναντιþθηκε, αντιμετþπισε την οργÞ και το κßνδυνο της δημüσιας αμφισβÞτησης, στην ιδιüτητα του. ΠÝρασε -ευτυχþς για λßγο μüνο- στη δυσμÝνεια του, με πολý δυσÜρεστα αποτελÝσματα.
     Στην αναζÞτησÞ του, προσπαθεß επßσης να βρει Ýνα τρüπο, þστε να 'ναι καλυμÝνος σε πιθανÞ αποτýχια της εκστρατεßας -ιδÝα, που με τη πÜροδο των ετþν, φαντÜζει üλο και πιο πιθανÞ- και να χρυσþσει και το ..."χÜπι" της ενδεχüμενης Þττας:
 (-"Ναι... χÜσαμε μα ... οι χρησμοß το 'χανε πει ξεκÜθαρα πως...Ýπρεπε να γßνει αυτü... και δυστυχþς ...δε το κÜνατε... δε μπορÝσατε...")
     ¸τσι κι εκεßνη τη μÝρα που 'ρθαν και του ζÞτησαν χρησμü, οι πρþτοι των Αχαιþν, γýρεψε λßγο χρüνο να μελετÞσει τα ...σημÜδια! ¸στιψε πÜρα πολý το κεφÜλι του και τüτε, -ω του θαýματος- Þρθε η καλÞ ιδÝα! ΚÜλεσε τους αρχηγοýς σε σýσκεψη για να τους ανακοινþσει τι "εßχαν πει οι Θεοß" για τη τýχη του πολÝμου! ¼ταν μαζεýτηκαν üλοι και κÜμανε ησυχßα, σηκþθηκε, πÞρε το σκÞπτρο του λüγου κι αφοý τους κρÜτησε λιγÜκι σε αναμονÞ, τους το ξεφοýρνισε, χωρßς να του λεßψει ο στüμφος που απαιτεßται σ' αυτÝς τις περιστÜσεις:
 -"Η Τροßα δε θα πÝσει αν δε γυρßσει πßσω στο στρÜτευμα, υγιÞς και με τη θÝλησÞ του, ο ΦιλοκτÞτης"!
Πρþτος αντÝδρασε -üπως αναμενüταν- ο ΑγαμÝμνων:
  -"Τι λÝς ξεμωραμÝνε γÝροντα; Αυτüν τον παρατÞσαμε ετοιμοθÜνατο στη ΛÞμνο. Θα ζει ακüμα; Αν ζει, θα θÝλει να μας ξαναδεß στα μÜτια του, Ýτσι χολωμÝνος καθþς θα 'ναι;"
 -"Τα ξÝρω αυτÜ, μα σÞμερα, üλοι οι οιωνοß -τους Ýρριξα πολλÝς φορÝς για να βεβαιωθþ- μου εßπανε τοýτο κι εγþ απλÜ σας το μεταφÝρω μιας και μου το γυρÝψατε, Ýχοντας πλÞρη επßγνωση του τι λÝω"!
 -"ΒÝβαια, δε λÝω, αν Ýρθει αυτüς, Ýτσι καθþς εßναι πρþτος στο τüξο, θα μας βοηθÞσει αρκετÜ, αλλÜ üχι να πÜρει και μονÜχος του ολÜκερη Τροßα!"
 -"Οι Θεοß, ακüμα κι αυτοß που 'ναι ευνοúκÜ σε μας, εßναι χολωμÝνοι. ΘÝλουν, πριν δþσουν τη νßκη και ν' αποκαταστÞσουν Ýτσι την αδικßα του ΠÜρη στο ΜενÝλαο, να μην υπÜρχει καμιÜ αδικßα μÞτε απü 'μας! ¸πειτα ßσως το σκÝφτονται κι αλλοιþς: Αν τη πÞρε με τη θÝλησÞ της Þ üχι, παßζει ρüλο! Μεταξý μας: δεν εßναι η ΕλÝνη, η μüνη αιτßα για τοýτη την εκστρατεßα! Ας μη ρßχνετε σε μÝνα παρακαλþ, τα βÜρη Üλλων, μÞτε τις θελÞσεις των Θεþν, που εγþ μπορþ ν' ακοýω"! ΚÜπως Ýτσι, θα 'γινε ο διÜλογος -φαντÜζομαι- κι αυτÞ τη δýσκολη αποστολÞ, την ανÝλαβε -ποιüς Üλλος- ο ΟδυσσÝας!
     ΠÞρε μαζß του, εφüδια για μερικÝς μÝρες ταξιδιοý και παραμονÞς, το ΜαχÜονα, το πρþτο θεραπευτÞ-γιατρü του στρατεýματος και γιü του Ασκληπιοý, μια üμορφη σκλÜβα-υπηρÝτρια, λÜφυρο κÜποιας απü τις εξορμÞσεις του στα περßχωρα της Τροßας, μα καλÞ γνþστρια "παιχνιδιþν", καλÜ δασκαλεμÝνη, αντρικÜ καλοýδια και καθαριστικÜ, μεζÝδες κι υπÝροχα εδÝσματα, καπνιστÜ κι Üλλα και προετοιμασμÝνος για κÜθε ενδεχüμενο ξεκßνησε το δýσκολο ταξßδι! ΦυσικÜ εßχε δασκαλÝψει κατÜλληλα κι üλους τους Üλλους της μικρÞς ακολουθßας του!
     Αν ο ΦιλοκτÞτης Þταν νεκρüς, üλα πÞγαιναν στρÜφι, αλλÜ και πÜλι εßχε ιδÝες. Αν Þταν ζωντανüς, θα χρειÜζονταν σκληρÝς διαπραγματεýσεις και λεπτοß χειρισμοß. Εμπρüς στο μεγÜλο χρÝος, Þταν αναγκασμÝνος να χρησιμοποιÞσει üλα τα "üπλα" που διÝθετε. Εßχε εξασφαλßσει τον "εν λευκþ" χειρισμü του προβλÞματος και φτÜνοντας στο νησß, παρακαλοýσε να 'βρισκε ζωντανü, τον πληγωμÝνο Þρωα!
     ΞεμπÜρκαραν σε πολý εμφανÝς σημεßο, κÜποιο προχωρημÝνο πρωúνü, με πÜρα πολý φασαρßα. ¸στησαν γρÞγορα το μικρü τους καταυλισμü κι αμÝσως μετÜ Üναψαν φωτιÜ να ψÞσουν μερικοýς μεζÝδες. ΓÝμισαν τον αγÝρα γλυκειÜ τσßκνα! Η σκλÜβα ανÝλαβε τις εξωτερικÝς δουλειÝς, ημßγυμνη λüγω ζÝστης και τις Ýκανε με τüση θηλυκιÜ χÜρη, που üλοι τους, με το ζüρι κρατιüνταν, μη τη ρßξουν κÜτω... ¼ταν τις τελεßωσε -Üργησε πολý, ειν' αλÞθεια- πÞγε παραδßπλα, Ýβγαλε και το τελευταßο πÝπλο κι Ýπεσε στο νερü να δροσιστεß, με αρκετü θüρυβο. (Ο ΜαχÜων, μοßραζε με τις χοýφτες τα υπογλþσσια!)
     Τα 'καναν üλα βασανιστικÜ αργÜ, üλοι τους. ¹ρεμοι κι αδιÜφοροι, δÞθεν Ýπαιζαν, δÞθεν διασκÝδαζαν -εßχε πÜρει κι Ýνα μουσικü μαζß του, ο πολυμÞχανος- Ýφαγαν καλÜ κι üλα τοýτα με αρκετÞ φασαρßα. ΑργÜ το βρÜδυ πια πÝσανε για ýπνο! Το πρωÀ, üλοι εßχαν αυστηρÝς εντολÝς -ακüμα κι η σκλÜβα- να παραμεßνουν μÝσα στις σκηνÝς τους.
      Ο ΟδυσσÝας πÞρε τον ΜαχÜονα κι Ýνα καλü ιχνηλÜτη και βγÞκανε στη γýρα. Περπατοýσαν αδιÜφορα δÞθεν, μα το μÜτι τους Ýπαιζε ερευνητικÜ, παντοý. ¼ταν τον βρÞκαν, ýστερα απü κÜμποση þρα, πρüσεξαν πως εßχε κλÜψει. Εßδαν Ýνα αγρßμμι, με μαλλιÜ και γÝνια που πÜνω της, Ýστηνε χορü, üλη η πανßδα κι η χλωρßδα της περιοχÞς! Βρþμικος, κουτσüς βγÞκε μπροστÜ, τους Ýκλεισε το δρüμο και μοýγκρισε απειλητικÜ!
 -"Εú, τι 'σαι 'συ; Üνθρωπος η θεριü; ΦιλοκτÞτη, εσý εßσαι"; του 'πε ο πολυμÞχανος.
 -"Του λüγου σου πρÝπει να 'σαι ο ΔυσσÝας. ¸χω ξεχÜσει να μιλþ, Üρα και να ζω κι Ýτσι ως αντιμετωπßστηκα, στα θεριÜ μÜλλον θα πρÝπει να με υπολογßζεις"!
 -"Μπα... μιλÜς καλÜ... τßποτε δε ξÝχασες... Μα επειδÞ δε πιστεýω πως κατÜφερες να ζÞσεις δÝκα και πλÝον χρüνια, σε λογαριÜζω εßτε σα ΘεομορφÞ, εßτε σα τις Τýψεις μας, προσωποποιημÝνες, με σÜρκα κι οστÜ"!
 -"ΚατÜφερα να επιβιþσω, θες να πεις! ¿στε Ýχετε τýψεις; ΚÜτι εßναι κι αυτü"!
 -"¸λα... μην εßσαι τüσο πικρüχολος! ΞÝρεις πως ειν' αυτÜ! Το χρÝος! Το Ιερü ΚαθÞκον! Οι απþλειες! Εδþ κοτζÜμ Αρχηγüς, θυσßασε τη κüρη του, σ' αυτÞ την εκστρατεßα! ΣÜματι κι εγþ δεν Üφησα πßσω μου τüσα πρÜματα";
 -"Λογßζομαι λοιπüν στις προβλεπüμενες απþλειες";
 -"Μα δεν απωλÝσθης τελικÜ. Εßσαι 'δω ολοζþντανος! ΒÝβαια βρωμÜς και ζÝχνεις, μα αυτü διορθþνεται, δüξα στους Θεοýς! Εßναι 'δω κι ο ΜαχÜων να περιποιηθεß τα τραýματα σου..."
 -"Της ψυχÞς Þ του κορμιοý; ΑλÞθεια, τι Ýγινε, το πÞρατε το ΚÜστρο";
 -"¼χι ακüμα. Τους Ýχουμε σφßξει üμως απü παντοý κι εßναι πια θÝμα χρüνου να τσακßσουν! ΑπλÜ τþρα Ýχουμε ανÜπαυλα κι εßπαμε να διορθþσουμε, Ýστω κι αργÜ τα λÜθη του παρελθüντος. ¼σα τουλÜχιστον προλαβαßνουμε και μποροýμε"!
 -"Φýγε ΔυσσÝα! δε θÝλω τßποτα! Δε μπορþ να ξεχÜσω τßποτα! Κßνησα κι εγþ απü χρÝος και καθÞκον. Με παρατÞσατε 'δω! Με 'γειÜ και χαρÜ σας! ΕπÝζησα -Ýνας Θεüς ξÝρει πως- και με 'γειÜ και χαρÜ μου! 'Αντε να πÜρεις το ΚÜστρο σου κι Üσε μÝνα εδþ! ΞÝμαθα να ζω μ' ανθρþπους! ¸μαθα να ζω και να εκτιμþ ακüμα και τα θεριÜ! Φýγε!
 -"Οπως αγαπÜς, μα τουλÜχιστον Üσε το γιατρü να σε περιθÜλψει üσο μπορεß καλýτερα. Με σÝνα Þ χωρßς, θα το πÜρουμε το κÜστρο. ΣκÝψου πως κι εμεßς, δÝκα χρüνια, ζÞσαμε με θεριÜ και σα θεριÜ! Οι πιüτεροι των πρþτων και καλυτÝρων, Ýχουνε πιÜσει θÝση Þδη στον 'Αδη. Ακüμα κι ο ΑχιλλÝας! Αν εßχες Ýρθει τüτε μαζß μας, ßσως τþρα να 'σουν κι εσý εκεß, μα ßσως üχι, αλλÜ πÜντως δε θα 'χες ζÞσει καλýτερα! ¹ρθα μÝχρις εδþ να σε βρω, ευχüμενος να 'σαι ζωντανüς, üπως κÜθε μÝρα ευχüμουν, να δω το δειλινü! ¸χεις τα δßκια σου, μα Üσε τον ΜαχÜονα να σ' εξετÜσει τουλÜχιστον".
 -"Ευχαριστþ για τα καλÜ σου λüγια. ΕσÝνα, μÜθε το, σε ξεχþριζα πÜντα και πιüτερο απ' üλους τους Üλλους! ΜιλÜς και πρÜττεις σοφÜ, Ýξυπνα και μετρημÝνα. Δε με τρομÜζουν τα τραýματα του κορμιοý! ¸ζησα μ' αυτÜ κι επÝζησα, δÝκα συναπτÜ χρüνια! ¸χεις μεßνει ποτÝ τüσο πολý καιρü μονÜχος";
 -"ΠολλÜκις εßναι μüνος κανεßς, ακüμα και μÝσα στο μεγÜλο πλÞθος"!
 -"Σοφü κι αυτü! Ωστüσο, Üλλο ρþτησα, μα... τÝλος πÜντων! Φýγε ΔυσσÝα"!
 -"Φεýγω! Εδþ πιο κÜτω Ýχουμε πρüχειρο καταυλισμü, με λßγα -λüγω κακþν συνθηκþν- και φτωχικÜ πρÜματα. ¸λα üποτε θÝλεις να φÜμε, να πιοýμε και να μιλÞσουμε σα φßλοι! ¸τσι για να ξÝρω, πως δε μου κÜκιωσες κι εμÝνα. Δεν Ýδωσα εγþ τις εντολÝς, οýτε κλþθω εγþ τη Μοßρα"!
 -"Με τιμÜ η πρüσκληση, μα δε θα 'ρθω! ¸μαθα μüνος κι αγαπþ πια τη μοναξιÜ μου. Αν αλλÜξω τþρα... Φýγε ΔυσσÝα... δε σου κρατþ κακßα"!
 -"¼πως θÝλεις! Εμεßς θα κÜτσουμε 'δω μερικÝς μÝρες ακüμα, Ýτσι να ξελαμπικÜρουμε λιγÜκι, βρε αδερφÝ! ¼ποτε κι αν θελÞσεις, πÝρνα να τα ποýμε. Θα 'ρχομαι üμως κι εγþ, αν δε σε πειρÜζει! Που Ýχεις κονÜκι, αλÞθεια";
 -"Φýγε ΔυσσÝα"!
 -"Οι Θεοß μαζß σου και να σου δßνουν πÜντα τÝτοια φρüνηση και τýχη, üπως μÝχρι τþρα. Σε θαυμÜζω το ξÝρεις";
 -"Εγþ σε θαυμÜζω! Κι εσÝνα να σε βοηθÜνε οι Θεοß, αν κι ειν' Üχρηστη ευχÞ. Οι Θεοß βοηθÜνε τους Üξιους"!
 -"'Αρα κι εσý εßσαι Üξιος της εýνοιας τους, μιας και τα κατÜφερες τüσο καλÜ μÝχρι σÞμερα"!
 -"Φýγε ΔυσσÝα"!
     Γυρßσαν Üπραγοι στο καταυλισμü, μα ο ΟδυσσÝας Þταν χαμογελαστüς. ¼λη 'κεßνη η μÝρα, πÝρασε με ησυχßα και χωρßς να πολυκυκλοφοροýν Ýξω. Μüνο η γαργαλιστικÞ τσßκνα των ψητþν πετοýσε παντοý!
     Την Üλλη μÝρα συνεχßστηκε η ..."πολιορκßα"! Η σκλÜβα Ýκανε πÜλι τη παρÜστασÞ της, σαφþς βελτιωμÝνα! ΓλÝντι, χορüς, γÝλια, μουσικÞ, φαγητü και ...σκλÜβα, üλα τεχνηÝντως ερριμÝνα απü το ΜÜστορα ΟδυσσÝα! Την επομÝνη, πÜλι ησυχßα και ξανÜ Ýξω ο ΠολυμÞχανος με την ßδια ακολουθßα, δÞθεν για κυνÞγι. Τοýτη τη φορÜ, τον βρÞκαν εýκολα κι εßχε πÜλι κλÜψει!
 -"¿ρα καλÞ σου φßλε μου. 'Συ που ξÝρεις καλÜ τα κατατüπια, που Ýχει καλü κυνÞγι; ΒαρεθÞκαμε τις καπνιστÝς αηδßες"!
 -"ΚαλÞ σας þρα κι εσÜς! 'Αστα αυτÜ ΔυσσÝα"!
 -"Κι εσý Üστα αυτÜ ΦιλοκτÞτη"!
     ΚοιταχτÞκανε Üγρια κÜμποσο κι ο ΟδυσσÝας πÜλαιψε να δεßξει Ýτσι, ευχüμενος να πιÜσει αυτü το ..."χαρτß". Ο Üλλος πÜλαιψε, γιατß Ýτσι Ýπρεπε να δεßξει, ευχüμενος μην απογητευτεß ο Üλλος και φýγει. Για λßγο ενεπλÜκησαν σ' αυτü το παιχνßδι κι Ýπρεπε κÜποιος να δεßξει πως υποχωρεß κι αυτü να γßνει üσο το δυνατü, πιο ομαλÜ και τιμητικÜ και για τους δυü! Ο ΟδυσσÝας -ως þφειλε- ...Ýσπασε πρþτος:
 -"Ας μη κακιþνουμε, μιας κι εßπαμε πως εßμαστε κι οι δυü Üξιοι και καθüλου φταßχτες! Εßμαι και πιο δυνατüς απü σÝνα, λüγω της συνεχοýς δρÜσης"!
 -"Συμφωνþ να μη κακιþνουμε. ¼σο για το Üλλο που 'πες, καλýτερα να μη χρειαστεß να το διαπιστþσουμε ποτÝ"!
 -"Μα τι λες"; χαμογÝλασε üσο πιο εγκÜρδια μπüρεσε, ο ΔυσσÝας, "Αν σ' Ýβλεπες θα 'πεφτες κÜτω απ' τα γÝλια"!
 -"ºσως... Δε λÝω... μα ... πüτε πÜλαιψες με αρκοýδα τελευταßα φορÜ"; του αντιγýρισε 'κεßνος, επßσης χαμογελαστüς!
 -"ΒÝβαια..." σοβαρεýεται ξαφνικÜ, "στο τüξο Þσουν κÜποτε Üφθαστος. Μα τþρα... ýστερα απü τüσα χρüνια..." σταμÜτησε αφÞνωντας να αιωρεßται ο λüγος του! "Ω ... Αρκοýδα εßπες"; ΠροσποιÞθηκε θαυμασμü... καθυστερημÝνα, σα μüλις να 'χε καταλÜβει, τι Üκουσε!
 -"ΣτιγμÞ δε το παρÜτησα το τüξο! Πως θαρρεßς üτι επÝζησα; ΜÜλιστα λÝω, ßσως να 'μαι ακüμα καλýτερος..."
 -"Καλü αυτü για σÝνα! Λοιπüν θα μου δεßξεις κανÜ καλü μÝρος για κυνÞγι, μα ...χωρßς αρκοýδες παρακαλþ..."
 -"Ωστε δε σου γεμßζω το μÜτι ε"; χαμογÝλασε το ...θεριü. "Τüτε να βρεις μονÜχος σου"!
 -"Εßσαι ακüμα χολωμÝνος ε; Δε σε αδικþ! ΠÜμε συντρüφοι και θα βροýμε μονÜχοι μας"!
 -"Πριν δÝκα χρüνια, δεν εßχα κανÝνα να μου δεßξει! ΜονÜχος Ýμαθα κι εγþ, Ýννοια σου"!
 -"Ναι μα εßχες üλο το χρüνο να δεις και να μÜθεις. Εμεßς üχι"!
 -"Το στομÜχι δε περιμÝνει τßποτα και κανÝνα κι Ýπρεπε να μÜθω γρÞγορα"!
 -"ΠÜλι δßκιο Ýχεις! Γιε του Ασκληπιοý, περιποιÞσου τον λιγÜκι και Üντε πÜμε να βροýμε το καλýτερο θÞραμα, να του μποýμε στο ...μÜτι τοýτου του ...ξιπασμÝνου"! αστειεýτηκε με ρßσκο ο Πολýτροπος!
     Ο ΜαχÜων κßνησε αποφασιστικüς κι Üνετος, κρατþντας μüνο το σÜκο με τα γιατροσüφια του. Ωστüσο, καλÜ δασκαλεμÝνος, üσο πλησιÜζε τüσο Ýδειχνε αποθαρρυμÝνος. Μüλις Ýφτασε στο μισü μÝτρο, στραβομουτσοýνιασε:
 -"ΚαπετÜνιο, τοýτος 'δω βρωμÜ και ζÝχνει. Δε με κüφτει, που δε μπορþ να δουλεψω καθαρÜ κι ßσως κÜνω κανÜ λÜθος που δε θα βλÝπω καλÜ τις πληγÝς του, μα ßσως αντß καλοý κÜνω ζημιÜ, μολýνοντÜς τες πιüτερο"!
 -"ΣωστÜ! Δε πÝθανε δÝκα χρüνια, που του κÜμαμε τüσο κακü, μη μας πÜθει τþρα, που θÝλουμε να του κÜμουμε καλü"!
     Εκεßνος, που τüση þρα κοιτοýσε μιÜ τον Ýνα και μιÜ τον Üλλο, Üφωνος κι Üβουλος, αντÝδρασε ξαφνικÜ:
 -"ΠαρατÞστε με Þσυχο! Τüσο καιρü Þμουν καλÜ κι εßχα ξεχÜσει, üλα üσα εßχα στερηθεß και τþρα 'σεßς μου ξυπνÞσατε τα πÜντα"!
 -"¿ρες εßναι να μας κατηγορÞσεις κιüλας, επειδÞ ενδιαφερθÞκαμε! Καλüς εßσαι και του λüγου σου! ΜαχÜονα, Üστον...! Τüσα χρüνια, η σκÝψη üλων μας, Þταν στην αδικßα που του κÜναμε... οι τýψεις... και στη πρþτη ευκαιρßα, που μας προσÝφερε τοýτος ο σκληρüτατος κι αδηφÜγος πüλεμος, σπεýσαμε... ΑργÞσαμε, δε λÝω, μα κÜλλιο αργÜ παρÜ ποτÝ..."!
 -"¼χι! ¸χω δþσει ιερü üρκο να γιατροπορεýω τους ανθρþπους. 'Ασε με να προσπαθÞσω, αλλÜ δεν εγγυþμαι τßποτε!. Με τüση τρßχα και τüσα ζοýδια πÜνω του..." εßπε ο καλοδασκαλεμÝνος ΜαχÜων.
     Ο ΟδυσσÝας στρÜφηκε προς τον ΦιλοκτÞτη κι Ýπαιξε το ...χαρτß του:
 -"ΠÜμε στο καταυλισμü, να σε περιποιηθοýμε, να νιφτεßς και να σου κüψει η δοýλα, μαλλιÜ, γÝνια και νýχια κι Ýννοια σου, ο γιατρüς μας θα σε κÜνει πÜλι Üνθρωπο! ¸λα"!
 -"Φýγετε. ¿ρα καλÞ κι ευχαριστþ". Εßπε το ...θεριü κι εξαφανßστηκε αμÝσως!
     Στü καταυλισμü, η ßδια τακτικÞ: ΣιωπÞ και τσßκνα τη μια μÝρα και την Üλλη γλÝντι, φασαρßα και ...δοýλα! Δε πÝρασαν πολλÝς μÝρες κι Ýνα πρωÀ, μüλις που 'χαν ξυπνÞσει και λßγο πριν κÜνουν οτιδÞποτε, Üκουσαν θüρυβο. Εßχε Ýρθει φÝρνοντÜς τους Ýνα φρεσκοσκοτωμÝνο αγριογοýρουνο! Ο ΟδυσσÝας, χαμογελþντας μÝσα του κι απ' Ýξω του σοβαρüς, εßπε:
 -"Καλþς τονε. ΒλÝπω εßσαι αρκετÜ ικανüς ...ακüμα..."
 -"Το κυνÞγησα και με οδÞγησε ως εδþ. Το σκüτωσα, üχι μακρýτερα... ¿στε εδþ εßστε; Καλþς σας βρÞκα".
 -"Χαßρομαι που μας βρÞκες. Αν μ' εßχες ρωτÞσει θα σ' εßχα κατατοπßσει..." εßπε δυνατÜ! Πολý δυνατÜ!
     Η σκλÜβα βγÞκε μισüγυμνη απü τη σκηνÞ της. Το 'να στÞθος της απρüσεκτα, εßχε βγει απü το πÝπλο κι üπως Þταν απü τον ýπνο, με ξÝπλεκα μαλλιÜ, δε καλυπτüταν το κορμß της καλÜ. Μüλις εßδε τον νιüφερτο, Ýβαλε στο χÝρι στο στüμα και φþναξε:
 -"Θεοß τι 'ναι τοýτο το αγρßμμι"! Μ' αυτÞ τη κßνηση, βγÞκε κατÜ λÜθος και το Üλλο της στÞθος. Ο ΦιλοκτÞτης ταρÜχτηκε φανερÜ κι Ýκανε να φýγει:
 -"Μιας και σας βρÞκα, λÝω να σας αφÞσω να συνεχßσετε και σας χαρßζω τοýτο το κυνÞγι, δþρο. Θα πιÜσω εýκολα κÜποιο Üλλο. ΠÜω, þρα καλÞ σας", εßπε μα τα μÜτια του Þταν στη σκλÜβα.
     Εκεßνη συνειδητοποιþντας -τÜχα- τη γýμνια της, παρακολουθþντας το βλÝμμα του, βÜλθηκε να τακτοποιηθεß, μα το 'καμε με τρüπο, που καλýτερα να 'χε μεßνει ολüγυμνη. Παιδεýτηκε να σκεπÜσει το στÞθος, λες κι εκεßνο προτιμοýσε να μνÝσκει βορÜ στα μÜτια του πεινασμÝνου. ¸πειτα στη προσπÜθεια, αποκÜλυψε στιγμιαßα κι Üλλα ενδιαφÝροντα σημεßα: το στρογγυλü αφαλü, που 'μοιαζε σα στολßδι στη γυμνÞ, σταρÝνια κοιλιÜ και για πολý λßγο, το σγουρü σκοýρο τριγωνÜκι της Þβης της. Σταρüχρωμο κορμß, βαμμÝνο απü τον Þλιο. ¾στερα, γýρισε με βιÜση να πÜει στις δουλειÝς της και στη περιστροφÞ του πρüστυχου κι ανυπÜκουου πÝπλου, φανερþθηκε το πÜνω μÝρος των γλουτþν και τα χαριτωμÝνα πισινÜ της.
     Ο ΟδυσσÝας συνεχÜρη μÝσα του τη μικρÞ κι üταν κατÜφερε να πÜρει το βλÝμμα του απü πÜνω της, κοßταξε τον ΦιλοκτÞτη. Εßχε αρχßσει να φεýγει μα με την üπισθεν, κοιτÜζοντας μαγεμÝνος εκεß. "ΚαλÜ πÜμε", σκÝφτηκε...
 -"Ευχαριστοýμε πολý για το üμορφο δþρο σου φßλε μου. ΘÝλω κι εγþ να σου κÜνω Ýνα δþρο. ΔÝξου σε παρακαλþ τις περιποιÞσεις μας. Σε δυü μÝρες θα φýγουμε και θα σ' αφÞσουμε Þσυχο αφοý Ýτσι θÝλεις. ΤουλÜχιστον Üσε μας να σε κÜνουμε Üνθρωπο τοýτη τη φορÜ".
     Ενþ η σκλÜβα χÜθηκε απü το οπτικü πεδßο του, εκεßνος εξακολουθοýσε να κοιτÜ προς τα 'κει, που θα 'πρεπε να βρισκüταν! ΑπÜντησε μηχανικÜ κι αυτüματα:
 -"Ποιü το üφελος ΔυσσÝα; Αφοý σε λßγο καιρü, πÜλι ολομüναχος και σα ζþο θα 'μαι"!
 -"Ε τüτε Ýλα μαζß μας! ΞÝρω, Ýχεις συνηθßσει μονÜχος, με κινδýνους κι ησυχßα. ¼χι μÜχης αντρÜλα, πληγÝς, αγωνßες κι επαφÝς μ' αταßριαστα και μισητÜ πρüσωπα. Μα προτεßνω να 'ρθεις. Θα 'χεις γλυτþσει δÝκα ετþν κüπους μα üταν πÝσει, σε λßγες μÝρες το κÜστρο, η μοιρασιÜ θα 'ναι ßση! Αυτü στο εγγυþμαι"!
 -"¼χι δε θÝλω. Προτιμþ εδþ μüνος και μÞτε τα λÜφυρα üλου του κüσμου δε πληρþνουν τα δÝκα χαμÝνα χρüνια. ΑλλÜ για να μη με λες κακüτροπο και πικρüχολο, δÝχομαι κι εγþ το δικü σου δþρο! ΚÜντε με να νιþσω Ýστω και για λßγο, Üνθρωπος κι Üμετε στο καλü σας ýστερα".
 -"ΜαχÜονα, Üκουσες; ΠÜρε τη σκλÜβα, δþσε της οδηγßες για να τον περιποιηθεß, να τον καθαρßσει και να τον φτιÜξει ακüμα κι αν τελειþσει üλο το νερü της θÜλασσας, üλες μας τις προμÞθειες κι üση þρα πÜρει! Κι Ýπειτα, καθαρü, παρÜλαβε και γιατροπüρεψε τον, σα να 'ταν ο πατÝρας σου. Μη νοιαστεßς για πüσο θα σου πÜρει. Ας περιμÝνουν Αχαιοß και Τρþες λιγÜκι, δε πειρÜζει! Το πολý-πολý σα γυρßσουμε, να 'χουν τελειþσει. Τüσο το καλýτερο, λÝω. ¼ταν τελειþσετε, θÝλω να ξαναδþ και να θυμηθþ τη μορφÞ του, που κοντεýω να ξεχÜσω. Δε σας κρýβω, πως Ýχω υποψßα, μη και δεν εßναι τοýτος 'δω ο ΦιλοκτÞτης"!
 -"ΜÜλιστα ΚαπετÜνιε"! και στρεφüμενος στο θηρßο: "ΠÜμε ταλαιπωρημÝνε μου φßλε".
     ΑφÝθηκε να οδηγηθεß Üβουλος, σιωπηλüς κι αμÞχανος. Ο γιατρüς τον παρÝδωσε στη σκλÜβα, που εκεßνη τη στιγμÞ, Ýπαιρνε το μπανÜκι της στη θÜλασσα, ολüγυμνη. Τις εßπε τις διαταγÝς του αρχηγοý κι αποσýρθηκε διακριτικÜ. ¸μεινε να τη κοιτÜ, νιþθωντας πρþτη φορÜ, ντροπÞ για την εμφÜνισÞ του. ΜπÞκε κι αυτüς στο κρýο νερü να ξεπλυθεß, κÜπως, μα πιüτερο μπÞκε για να κρýψει τη βασανιστικÞ στýση που τον ταλαιπωροýσε þρα πολλÞ. Του κÜκου üμως, αν κι εκεßνη του φÝρθηκε, üπως μια νοσοκüμα σε ασθενÞ. Δεν Ýκρυψε την αηδßα της, για τη βρþμα του κι Üφησε να εννοηθεß, πως δεν Ýπρεπε καν να σκεφτεß να την αγγßξει, αν δε γινüταν πÜλι Üνθρωπος.
     Τον Ýπλυνε καλÜ και παντοý. ΑργÜ και βασανιστικÜ! Του 'κοψε τα μαλλιÜ, τα γÝνια και τα νýχια κι üλη την þρα, γυμνüς καθþς Þταν δεν εßχε πια τρüπο να κρýψει τον ερεθισμü του. Εκεßνη δε σχολßασε, μα και δεν απÝφυγε σε φροντßδες και ματιÝς, απολýτως τßποτε. Τον αρωμÜτισε, τον περιποιÞθηκε κι üταν εκεßνος, μη αντÝχοντας Üλλο, τελεßωσε μüνο με τη σκÝψη και με τα ελÜχιστα στιγμιαßα αγγßγματÜ της, τον μÜλλωσε τρυφερÜ:
 -"Εßδες; Τþρα θα πρÝπει να σε ξαναπλýνω και να πλýνω κι εγþ το μπρÜτσο και το πÝπλο μου! Μα δε πειρÜζει. Ο δýσκολος καθαρισμüς Ýχει γßνει πια, τþρα μεßνανε τα εýκολα"!
 -"ΛÝω θηλυκιÜ μου, ν' αναβÜλλουμε λιγÜκι τον εýκολο, üπως λες, καθαρισμü..."
 -"Γιατß; ΚουρÜστηκες; ΒαρÝθηκες; ΘÝλεις να συνεχßσουμε αýριο"; ρþτησε μισοκακüμοιρα 'κεßνη.
 -"¼χι. ΑπλÜ σκÝφτομαι να λερþσω κι Üλλα σημεßα στο κορμß σου και να λερωθþ κι εγþ πÜλι... ¸πειτα, σα τελειþσουμε, πλενüμαστε κι οι δυü, μια και καλÞ"!
     Εκεßνη, τüτε και μüνο τüτε, επÝτρεψε να φανεß στο βλÝμμα της η λαγνεßα κι αφÝθηκε στα χÝρια του...
     ΜετÜ απü δýο μÝρες, εμφανßστηκε Ýνας νÝος ΦιλοκτÞτης, στα μÜτια του ΟδυσσÝα, συνοδευüμενος απü το γιατρü και τη σκλÜβα. Ο αρχηγüς Ýδειξε Ýκπληξη τÜχα:
 -"Ποιüς ειν' ο ξÝνος, ΜαχÜονα; Που τον βρÞκατε";
 -"Φßλε μου ΔυσσÝα, εßσαι πÜντως μεγÜλη μÜρκα"!
 -"Βρε-βρε" χαμογÝλασε, "ΦιλοκτÞτη, τþρα μπορþ να σ' αγκαλιÜσω και να σε χτυπÞσω αντρßκεια στη πλÜτη, επιτÝλους"!
 -"Ας το δεχτþ", Ýκανε με δÞθεν ξυνισμÝνα μοýτρα ο Üλλος, "γιατß θÝλω να σ' ευχαριστÞσω για üλα üσα Ýκαμες για μÝνα"! και χαμογÝλασε εγκÜρδια.
 -"Δεν Ýκαμα τßποτε. Μεßνε μαζß μας τοýτο το στερνü βρÜδυ. Να φÜμε, να πιοýμε, να μιλÞσουμε, να γελÜσουμε και να διασκεδÜσουμε. Εμεßς αýριο θα φýγουμε και ξÝρεις πως θα 'θελα να 'ρθεις μαζß μας. Μα ξÝρω δε θÝλεις και θα το αποδεχτþ. ΑλλÜ τοýτο το τελευταßο βρÜδυ, μεßνε. Θα μας δþσεις μεγÜλη τιμÞ και χαρÜ".
     Ο ΦιλοκτÞτης στÝκει σκεφτικüς. ΞÝρει πως η ερημιÜ του θα 'ναι πολý πιο σκληρÞ πλÝον. ¼πως τüτε και χειρüτερα ακüμα! Το κονÜκι δε θα τον χωρÜ. Τα ζþα δε μιλÜνε την ßδια γλþσσα. Δε γελÜνε μÞτε κλαßνε. Δε γλεντÜνε. ΞÝρει πως δεν εßναι ζþο. Δε θÝλει πια να 'ναι μüνος, σþνει πια! Νιþθει -ξÝρει- πως εξυπηρετεß τη χρεßα τους. Μα το θÝμα εßναι πως κι εκεßνος Ýχει μεγÜλη χρεßα και πως δε πρÝπει να πÝσει εýκολα. Αýριο, λßγο πριν σαλπÜρουν, τüτε και μüνο τüτε θα μÜθουν. ΣÞμερα Ýχει γλÝντι και κÜλλη χαρωπÜ!
     Ο ΟδυσσÝας τον κοιτÜζει και ξÝρει τι σκÝφτεται. ΒλÝπει να διαγρÜφονται ανÜγλυφα, οι σκÝψεις πÜνω στο δÝρμα του προσþπου του! Δε θα δεßξει τßποτε, μÞτε να θριαμβολογÞσει πρÝπει. ΠρÝπει να αφÞνουμε στον Üλλο, αξιοπρÝπεια στην Þττα, üπως πρÝπει να 'μαστε αξιοπρεπεßς στη νßκη. ΘαυμÜζει τοýτο τον Üνθρωπο για τη μÜχη που 'δωσε κι ας Þξερε πως Þταν χαμÝνος απü χÝρι. ΞÝρει πως κÜποια στιγμÞ θα μÜθει. Ωστüσο, δεν Ýχει σημασßα πια αυτü.
 -"Λοιπüν Ýλα, μη το σκÝφτεσαι βρε φßλε. Μια νýχτα εßναι. Αýριο, πριν φýγουμε, αν θες παραβγαßνουμε και στο τüξο"!
 -"ΜετÜ χαρÜς και τιμÞ μου. 'Αντε λοιπüν, γλÝντι! ΒÜλτε να φÜμε, βÜλτε να πιοýμε, γιατß φαγεß και πιει και κÜλλη χαρωπÜ, στου 'Αδη τις ειρκτÝς δε θα τα βροýμε"!
     ΑγκαλιÜστηκαν αντρßκεια και χτýπησαν τις πλÜτες τους.
     ¼ταν επÝστρεψαν üλοι μαζß στο στρατüπεδο, Ýγινε μεγÜλο σοýσουρο. ΑνταλλÜξανε λüγια συγκινητικÜ:
 -"ΞÝρεις ΦιλοκτÞτη", εßπε με στüμφο και δακρυσμÝνα -που τα βρÞκε ο Üτιμος- ο ΑγαμÝμνονας, "τüσο καιρü, στοßχειωνες τις νýχτες μας. ΣτιγμÞ δεν Ýφυγες απü το νου μας. Σε συζητÜγαμε στις λßγες στιγμÝς ανÜπαυλας. ΠροσευχÝς και θυσßες κÜναμε για σÝνα να τα καταφÝρεις.." κι Ýνα σωρü τÝτοια που ο Üλλος καμþθηκε πως πßστεψε. 'Αλλωστε, δεν εßχε ακüμα λüγο γι' αντßθετο. ¸πειτα, μÝσα στην αντÜρα της μÜχης, ξεχÜστηκαν üλα.
     Ακüμα κι ο ßδιος ο ¼μηρος, συνεπαρμÝνος απü τη θÝρμη της πÝνας, ξÝχασε να μας πληροφορÞσει, αν Ýμαθε ποτÝ το χρησμü. ΠÜντως üλοι μεßναν ικανοποιημÝνοι: ΦιλοκτÞτης, ΟδυσσÝας, ΑγαμÝμνων, ΜενÝλαος κι οι Θεοß!
     Μüνον οι Τρþες δε μÝινανε γιατß, απü το αλÜνθαστο χÝρι του, οδηγÞθηκε πρüωρα στον 'Αδη, ο ΠÜρις...
     Α κι ο ΚÜλχας, γιατß σε λßγο θα 'πρεπε ßσως να ξαναχρησμοδοτÞσει, αν το κÜστρο δεν Ýπεφτε σýντομα...

 "Στις χρεßες                               
  τοýτου, του
                                ΓενÜρης 2004

  ΠÜνω Κüσμου..."
__________________________________________________________________

    * Στο 4ο Θεατρικü μου μιλþ πÜλι για τον ΦιλοκτÞτη. Εκεß πιÜνω το θÝμα, απü μιÜν Üλλη σκοπιÜ και σε συνδυασμü, με Üλλους Þρωες, με παρüμοιες επιλογÝς!

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers