Βιογραφικό

     Ο Αντώνης Φωστιέρης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Κατάγεται από την Αμοργό. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα κι Ιστορία Δικαίου στο Παρίσι. 'Αρχισε να γράφει ποίηση από 12 ετών, ενώ το πρώτο του βιβλίο το εξέδωσε στα 18.
     Από το 1974 ως το 1976 εξέδιδε το περιοδικό "Η Νέα Ποίηση".
Εφτά βιβλία του έχουν μεταφραστεί και εκδοθεί στο εξωτερικό, ενώ πολλά ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες και έχουν περιληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες. Σε διάφορα έντυπα έχουν δημοσιευτεί δοκίμια, κριτικές και μεταφράσεις του. Έχει μεταφράσει επίσης βιβλία των: Max Jacob, Boris Bian και Henry Miller.
     Σε συνεργασία με τον Θανάση Νιάρχο: διηύθυνε επί 7ετία την ετήσια ανθολογία ("Ποίηση", "Ποίηση '75" & "Ποίηση '81") κι από το Γενάρη του 1981 εκδίδει και διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό "Η Λέξη". Το 1993 τιμήθηκε με το διεθνές ποιητικό βραβείο Καβάφη και το 1998 για τη συλλογή του "Η Σκέψη Ανήκει Στο Πένθος" με το βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου του Δήμου Αθηναίων.

-------------------------------------------------------------------

                  Φυσαρμόνικα

Είσαι στο βάθος και σ' ακούω που τραγουδάς.
Είσαι στο βάθος, μέσα σου κρυμμένος μένω.
Η φυσαρμόνικα που φτάνει ως εμάς,
κρατά στο χέρι της δρεπάνι ακονισμένο.

Όλα τα πράματα που δε θα δω, γελούν σαρδώνεια.
Λάμπες φθορίου μου φωτίζουνε τον ύπνο.
Ο ύπνος κόλαση κι ιδρώτας στα σεντόνια.
Σε τρώω, με τρως, με κηροπήγια στο δείπνο.

Α πόσο οι μέρες με βαραίνουν, τις βαραίνω.
Με τυρανάνε τα ενθύμια κι ο θυμός.
Πόσο στυφό το "Σ' αγαπώ" σε στόμα ξένο.
Πόσο σπασμένος των ποιημάτων μου ο ρυθμός.