ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÐéíáêïèÞêç 

Alma-Tadema

Sir Lawrence Alma-Tadema (1836-1912)
Victorian Art

                                           Βιογραφικü

     ΥπÞρξεν απü τους πιο γνωστοýς, επιτυχημÝνους και δημοφιλεßς καλλιτÝχνες του 19ου αιþνα, καταμεσßς της ΒικτωριανÞς ΤÝχνης. Η φÞμη του κρÜτησε üσο ζοýσε και λßγα χρüνια μετÜ το θÜνατü του, αλλÜ üχι και για πολý, γιατß ξεχÜστηκε κατüπιν. ΜÝλος του ΤÜγματος της Αξßας, ΜÝλος της ΒασιλικÞς Ακαδημßας, Þταν Ολλανδüς ζωγρÜφος, που απÝκτησε τη βρεττανικÞ ιθαγÝνεια. ΑνÞκε στην ΑκαδημαúκÞ ΣχολÞ ζωγραφικÞς κι Ýδρασε στα τÝλη της βικτωριανÞς εποχÞς στην Αγγλßα. ΥπÞρξε πολý δημοφιλÞς για τις εξιδανικευμÝνες και με εκθαμβωτικÜ χρþματα σκηνÝς του, απü την αρχαßα ΕλλÜδα και τη Ρþμη.
     Κλασσικüς ζωγρÜφος, Ýγινε διÜσημος για τις απεικονßσεις του για την πολυτÝλεια και τη παρακμÞ της ΡωμαúκÞς Αυτοκρατορßας, με Üθλιες φιγοýρες τοποθετημÝνες σε υπÝροχους μαρμÜρινους εσωτερικοýς χþρους Þ με φüντο το εκθαμβωτικü γαλÜζιο της Μεσογεßου και του ουρανοý. Ο Alma-Tadema θεωρÞθηκε Ýνας απü τους πιο δημοφιλεßς βικτωριανοýς ζωγρÜφους. Αν και θαυμÜστηκε κατÜ τη διÜρκεια της ζωÞς του για τα σχÝδια και τις απεικονßσεις της κλασσικÞς αρχαιüτητας, το Ýργο του Ýπεσε σε ýβρη μετÜ το θÜνατü του και μüνον απü τη 10ετßα του 1960 Ýχει επανεκτιμηθεß για τη σημασßα του στη βρεττανικÞ τÝχνη του 19ου αι.


                                  Αυτοπροσωπογραφßα

     Ο Σερ Λþρενς ¢λμα-ΤÜντεμα (Lourens Alma-Tadema) γεννÞθηκε στο μικρü χωριü Ντρüνραúπ (Dronrijp), 3 μßλια δυτικÜ του ΛεουβÜρντεν, στη βüρεια Ολλανδßα, στις 8 ΓενÜρη 1836, 6ο παιδß του Πßετερ Γßλτες ΤÜντεμα (Pieter Jiltes Tadema,1797-1840) συμβολαιογρÜφου του χωριοý και το 3ο παιδß της Hinke Dirks Brouwer (περ. 1800-1863). Ο πατÝρας του εßχε 3 γιους απü προηγοýμενο γÜμο. Το 1ο παιδß των γονιþν του πÝθανε νεαρü και το 2ο Þταν η Atje (περ. 1834-1876), αδελφÞ του, στην οποßα εßχε μεγÜλη αγÜπη. Το επþνυμο Tadema εßναι Ýνα παλιü φριζικü πατρþνυμο, που σημαßνει "γιος του Tade", ενþ τα ονüματα Lourens κι Alma προÝρχονται απü το νονü του.
     Οι γονεßς του θÝλανε διακαþς, ο γιος τους να σπουδÜσει δικηγüρος και για τοýτο το λüγο, τονε στεßλανε στο σχολεßο της περιοχÞς. Μολονüτι Þτανε καλüς μαθητÞς, Þθελε να γßνει καλλιτÝχνης και προσπÜθησε με φιλüτιμο κι ενθουσιασμü να πετýχει και τους δυο στüχους, πρÜγμα που επÝδρασε... δυσμενþς στην υγεßα του κι οι γιατροß εßπανε πως δε του μÝνει και πολλÞ ζωÞ. Η μητÝρα του λοιπüν τüτε, σκÝφτηκε να του επιτρÝψει να ξοδÝψει το λßγο χρüνο που του... απÝμενε, σ' üτι εκεßνος επιθυμοýσε. ΑλλÜ... ευτυχþς, μετÜ τοýτο, ο ασθενÞς ανÜνηψεν αμÝσως.
     Η οικογÝνεια Tadema μετακüμισε το 1838 στη κοντινÞ πüλη Leeuwarden, üπου η θÝση του Pieter ως συμβολαιογρÜφου θα Þταν πιο προσοδοφüρα. Ο πατÝρας πÝθανε üταν ο Lourens Þταν 4 ετþν, αφÞνοντας τη μητÝρα του με 5 παιδιÜ: τον Lourens, την αδελφÞ του και 3 αγüρια απü τον 1ο γÜμο του πατÝρα. Η μητÝρα του εßχε καλλιτεχνικÝς τÜσεις κι αποφÜσισε üτι τα μαθÞματα ζωγραφικÞς πρÝπει να ενσωματωθοýν στην εκπαßδευση των παιδιþν. ¸λαβε τη 1η του καλλιτεχνικÞ εκπαßδευση μ' Ýνα τοπικü ζωγρÜφο που προσλÞφθηκε για να διδÜξει τα μεγαλýτερα ετεροθαλÞ αδÝλφια του.


                                    Το πατρικü του Σπßτι

     Αυτü σηματοδüτησε την αρχÞ της νÝας του ζωÞς κι Ýτσι το 1851, μιας κι εßχε καλλιτεχνικÞ ιδιοσυγκρασßα, αποφασßζει ν' αρχßσει σπουδÝς στη ζωγραφικÞ, με καθηγητÞ το ΒÝλγο ζωγρÜφο ιστορικþν θεμÜτων ΧÝντρικ ΛÝυς (Hendrik Leys, 1815–1869). Το 1852 εισÞλθε στη ΒασιλικÞ Ακαδημßα της ΑμβÝρσας στο ΒÝλγιο üπου σποýδασε πρþιμη ολλανδικÞ και φλαμανδικÞ τÝχνη, υπü τον Gustaf Wappers. ΚατÜ τη διÜρκεια των τεσσÜρων ετþν του Alma-Tadema ως εγγεγραμμÝνος φοιτητÞς στην Ακαδημßα, κÝρδισε πολλÜ βραβεßα. Πριν φýγει απü την Ακαδημßα, στα τÝλη του 1855, Ýγινε βοηθüς του ζωγρÜφου και καθηγητÞ Louis (Lodewijk) Jan de Taeye, του οποßου τα μαθÞματα ιστορßας κι ιστορικÞς φορεσιÜς εßχε απολαýσει πολý στην Ακαδημßα. Παρüλο που ο ντε ΤαγιÝ δεν Þταν εξαιρετικüς ζωγρÜφος, ο ¢λμα-ΤαντÝμα τονε σεβÜστηκε κι Ýγινε βοηθüς του στοýντιο, δουλεýοντας μαζß του για 3 χρüνια.
     Ο De Taeye του σýστησε βιβλßα που επηρεÜσανε την επιθυμßα του να απεικονßσει διÜφορα θÝματα στην αρχÞ της καρριÝρας του. Ενθαρρýνθηκε να απεικονßσει την ιστορικÞ ακρßβεια στους πßνακÝς του, Ýνα χαρακτηριστικü για το οποßο ο καλλιτÝχνης Ýγινε γνωστüς. To 1859 βοÞθησε το δÜσκαλü του στις τοιχογραφßες του Δημαρχεßου (ΣτÜντχαους) της ΑμβÝρσας. ¢φησε την Ακαδημßα, 5 χρüνια αργüτερα, μα συνÝχισε να μαθαßνει, ενþ παρÜλληλα διδασκüτανε την ιστορßα Γερμανßας, Γαλλßας και Βελγßου, κÜτω απü τη καθοδÞγηση του ΚαθηγητÞ Αρχαιολογßας της ΑρχαιολογικÞς Ακαδημßας ΑμβÝρσας, ΛουÀ Ντε ΤαγιÝ. ΑποτÝλεσμα τοýτων των ιδιαßτερων σπουδþν Þταν ο πßνακας ΦÜουστ & Μαργαρßτα, το 1857 και λßγο αργüτερα, το 1859, πηγαßνει μαθητÞς στο ατελιÝ του ΛÝυς, πÜντα στην ΑμβÝρσα.



     ΕγκατÝλειψε το στοýντιο του Taeye τον ΝοÝμβρη του 1858 επιστρÝφοντας στο Leeuwarden πριν εγκατασταθεß στην ΑμβÝρσα, üπου Üρχισε να συνεργÜζεται με τον ζωγρÜφο Baron Jan August Hendrik Leys, που το στοýντιü του Þταν Ýνα απü τα πιο δημοφιλÞ στο ΒÝλγιο. ΕξÝθεσε τον 1ο του πßνακα, που εßχε μεσαιωνικü θÝμα, στο Σαλüν των Βρυξελλþν το 1857. Το Ýργο του üμως που δημιοýργησε αßσθηση και θετικÜ σχüλια απü κριτικοýς και καλλιτÝχνες, üταν εκτÝθηκε το 1861 στο ΣυνÝδριο των Καλλιτεχνþν της ΑμβÝρσας, Þταν Η Εκπαßδευση Των ΤÝκνων Του Κλüβι Α' (1861). ΛÝγεται üτι Ýθεσε τα θεμÝλια της φÞμης και της αξßας του. Ο ¢λμα-ΤÜντεμα ανÝφερε üτι αν κι ο ΛÝυς πßστευε üτι ο ολοκληρωμÝνος πßνακας Þταν καλλßτερος απ' ü,τι περßμενε, Þταν επικριτικüς για την επεξεργασßα του μαρμÜρου, που το συνÝκρινε με το τυρß.
     ΠÞρε αυτÞ τη κριτικÞ πολý σοβαρÜ και τον οδÞγησε να βελτιþσει τη τεχνικÞ του και να γßνει ο κορυφαßος ζωγρÜφος μαρμÜρου και πολýχρωμου γρανßτη στον κüσμο. ΠαρÜ τις üποιες επιπλÞξεις του δασκÜλου του, Ýγινε ευπρüσδεκτο τüσον απü κριτικοýς üσο κι απü καλλιτÝχνες και τελικÜ αγορÜστηκε και στη συνÝχεια δüθηκε στον βασιλιÜ Leopold του Βελγßου. ¸να χρüνο αργüτερα, το 1862, κÝρδισε χρυσü μετÜλλιο σε μια Ýκθεση στο ¢μστερνταμ. που το 1868 του 'φερε τη πρþτη μεγÜλη επιτυχßα. Το 1862 Üφησε και το ατελιÝ του ΛÝυς κι Üρχισε δικÞ του προσωπικÞ καρριÝρα, καθιερþνοντας τον εαυτü του ως σημαντικü κλασσικü-ευρωπαßο καλλιτÝχνη.
     Το 1860 Ýγινε φßλος με την αγγλο-ολλανδικÞ οικογÝνεια καλλιτεχνþν Dommersen στην ΟυτρÝχτη. Το 1862 Ýφτιαξε σχÝδια με μολýβια, της κυρßας Cornelia Dommershuizen και ενüς απü τους γιους της Thomas Hendrik, των οποßων αδÝρφια Þταν οι ζωγρÜφοι Pieter Cornelis Dommersen και Cornelis Christiaan Dommersen.
     Το 1863 επρüκειτο να αλλÜξει τη πορεßα της προσωπικÞς κι επαγγελματικÞς ζωÞς του: στις 3 ΓενÜρη πÝθανε η μητρυιÜ του και στις 24 ΣεπτÝμβρη νυμφεýτηκε, στο Δημαρχεßο της ΑμβÝρσας, τη Marie-Pauline Gressin-Dumoulin de Boisgirard, κüρη του Eugène Gressin-Dumoulin, τη Γαλλßδα δημοσιογρÜφο που ζει κοντÜ στις ΒρυξÝλλες. Τßποτα δεν εßναι γνωστü για τη συνÜντησÞ τους και λßγα για την ßδια τη Pauline, καθþς ο Alma-Tadema δεν μßλησε ποτÝ γι' αυτÞ μετÜ το θÜνατü της το 1869. Η εικüνα της εμφανßζεται σε πολλÜ λÜδια, αν και ζωγρÜφισε το πορτραßτο της μüνο 3 φορÝς, η πιο αξιοσημεßωτη εμφανßστηκε στο My στοýντιο (1867). Το ζευγÜρι εßχε 3 παιδιÜ. Ο μεγαλýτερος και μοναδικüς γιος τους Ýζησε μüνο λßγους μÞνες πεθαßνοντας απü την ευλογιÜ. Οι δýο κüρες τους, η Λþρενς (1864-1940) κι η ¢ννα (1867-1943), εßχανε καλλιτεχνικÝς τÜσεις: η 1η στη λογοτεχνßα, η 2η στη ζωγραφικÞ. ΚαμμιÜ τους δεν παντρεýτηκε.


                         Οι  2 Κüρες του: ¢ννα & Λþρενς ¢λμα-ΤÜντεμα

     Ο ¢λμα-ΤαντÝμα κι η σýζυγüς του περÜσανε το μÞνα του μÝλιτος στη Φλωρεντßα, τη Ρþμη, τη ΝÜπολη και τη Πομπηßα. ΑυτÞ, η 1η του επßσκεψη στην Ιταλßα, ανÝπτυξε το ενδιαφÝρον του να απεικονßσει τη ζωÞ της αρχαßας ΕλλÜδας και της Ρþμης, ειδικÜ τη 2η, αφοý βρÞκε νÝα Ýμπνευση στα ερεßπια της Πομπηßας, που τονε γοÞτευσε και θα εμπνεýσει μεγÜλο μÝρος του Ýργου του τις επüμενες 10ετßες.
     Το καλοκαßρι του 1864, γνþρισε τον Ernest Gambart, τον πιο επιδραστικü εκδüτη κι Ýμπορο Ýργων τÝχνης της περιüδου. Ο ΓκÜμπαρτ εντυπωσιÜστηκε πολý με το Ýργο του, -εκεßνη την εποχÞ ζωγρÜφιζε τις Αιγýπτιες Σκακßστριες (1865). Ο Ýμπορος, αναγνωρßζοντας τα ασυνÞθιστα χαρßσματα του νεαροý ζωγρÜφου, του Ýδωσε εντολÞ για 24 πßνακες και κανüνισε να εμφανιστοýνε στο Λονδßνο 3 απü τους πßνακÝς του. Το 1865, ο ΤαντÝμα μετακüμισε στις ΒρυξÝλλες üπου ονομÜστηκε ιππüτης του ΤÜγματος του Λεοπüλδου. Στις 28 ΜÜη 1869, μετÜ απü χρüνια κακÞς υγεßας, η Pauline πÝθανε απü ευλογιÜ στο Schaerbeek του Βελγßου, σε ηλικßα 32 ετþν. Ο θÜνατüς της Üφησε τον Tadema απογοητευμÝνο και καταθλιπτικü. ΣταμÜτησε να ζωγραφßζει για σχεδüν 4 μÞνες.
     Η αδερφÞ του Artje, που ζοýσε με την οικογÝνεια, βοÞθησε με τις δýο κüρες τüτε ηλικßας πÝντε και δýο. Η ¢ρτζε ανÝλαβε το ρüλο της οικονüμου και παρÝμεινε στην οικογÝνεια μÝχρι το 1873 üταν παντρεýτηκε. Στη διÜρκεια του καλοκαιριοý ο ßδιος Üρχισε να υποφÝρει απü Ýνα ιατρικü πρüβλημα το οποßο οι γιατροß στις ΒρυξÝλλες δεν μπüρεσαν να διαγνþσουν. Ο ΓκÜμπαρτ τελικÜ τον συμβοýλεψε να πÜει στην Αγγλßα γι' Üλλη ιατρικÞ γνωμÜτευση. Λßγο μετÜ την ÜφιξÞ του στο Λονδßνο το ΔεκÝμβρη του 1869, ο ¢λμα-ΤαντÝμα προσκλÞθηκε στο σπßτι του ζωγρÜφου Ford Madox Brown. Εκεß γνþρισε τη Laura Theresa Epps, η οποßα Þτανε 17 ετþν και την ερωτεýτηκε με τη πρþτη ματιÜ.
    Το ξÝσπασμα του Γαλλο-Πρωσικοý ΠολÝμου τον Ιοýλιο του 1870 ενθÜρρυνε τον ¢λμα-ΤαντÝμα να εγκαταλεßψει την Þπειρο και να μετακομßσει στο Λονδßνο. Ο ÝρωτÜς του με τη Laura Epps Ýπαιξε μεγÜλο ρüλο στη μετεγκατÜστασÞ του στην Αγγλßα κι επιπλÝον ο Gambart θεþρησε üτι η κßνηση θα Þταν επωφελÞς για τη καρριÝρα του καλλιτÝχνη. ΑναφÝροντας τους λüγους για τη μετακüμισÞ του, ο Tadema εßπε απλÜ: "¸χασα τη πρþτη μου γυναßκα, μια Γαλλßδα κυρßα με την οποßα νυμφεýτηκα το 1863, το 1869. ¸χοντας πÜντα μια μεγÜλη προτßμηση για το Λονδßνο, το μüνο μÝρος üπου, μÝχρι τüτε, η δουλειÜ μου εßχε βρει αγοραστÝς, αποφÜσισα να φýγω απü την Þπειρο και να πÜω να εγκατασταθþ στην Αγγλßα, üπου βρÞκα Ýνα πραγματικü σπßτι".



     Με τις μικρÝς του κüρες και την αδελφÞ του ¢τζε, Ýφτασε στο Λονδßνο αρχÝς ΣεπτÝμβρη 1870. Ο ζωγρÜφος δεν Ýχασε χρüνο για να επικοινωνÞσει με τη Λþρα και κανονßστηκε να της δßνει μαθÞματα ζωγραφικÞς. Σ' Ýνα απ' αυτÜ, της Ýκανε πρüταση γÜμου. Καθþς Þτανε τüτε 34 κι εκεßνη τþρα μüλις 18, ο πατÝρας της Þταν αρχικÜ αντßθετος στην ιδÝα. Ο Δρ Epps συμφþνησε τελικÜ με τη προûπüθεση üτι πρÝπει να περιμÝνουν μÝχρι να γνωριστοýν καλλßτερα. Παντρεýτηκαν τον Ιοýλιο του 1871. Η Λþρα, με το üνομα του Üντρα της πλÝον, κÝρδισε επßσης μεγÜλη φÞμη ως καλλιτÝχνιδα κι εμφανßζεται σε πολλοýς καμβÜδες του μετÜ το γÜμο τους (Οι γυναßκες της ¢μφισσας (1887) εßναι Ýνα αξιοσημεßωτο παρÜδειγμα). Αυτüς ο 2ος γÜμος εßχε διÜρκεια κι ευτυχßα, αν κι Üτεκνος κι η Λþρα Ýγινε θετÞ μητÝρα της ¢ννας και της Λþρενς. Η ¢ννα Ýγινε ζωγρÜφος και η Λüρενς μυθιστοριογρÜφος.
    Στην Αγγλßα υιοθÝτησε αρχικÜ το üνομα Laurence Alma Tadema αντß για Lourens Alma Tadema κι αργüτερα χρησιμοποßησε τη πιο αγγλικÞ ορθογραφßα Lawrence για το επßθετü του. ΕνσωμÜτωσε επßσης το ¢λμα στο επþνυμü του, Ýτσι þστε εμφανßστηκε στην αρχÞ των καταλüγων της Ýκθεσης, με το "Α" και üχι με το "Τ". ΟυσιαστικÜ δεν Ýκανε παýλα το επþνυμü του, αλλÜ το Ýκαναν Üλλοι κι απü τüτε Ýγινε συνÞθεια.
     Η περßοδος 1862-70 χαρακτηρßστηκε ως Περßοδος Continental και τον καθιÝρωσε στο καλλιτεχνικü στερÝωμα μεταξý των Üλλων πατριωτþν κι Ευρωπαßων συναδÝλφων του. Τα μεροβινικÜ θÝματα Þτανε το αγαπημÝνο θÝμα του ζωγρÜφου μÝχρι τα μÝσα της 10ετßας του 1860. Ωστüσο, τα μεροβινικÜ θÝματα δεν εßχαν μεγÜλη διεθνÞ απÞχηση, Ýτσι πÝρασε σε θÝματα ζωÞς στην αρχαßα Αßγυπτο, που Þτανε πιο δημοφιλÞ. Στη διÜρκεια μιας επßσκεψης του στην Ιταλßα το 1863, Üρχισε να ενδιαφÝρεται για την ελληνικÞ και τη ρωμαúκÞ αρχαιüτητα και την αιγυπτιακÞ αρχαιολογßα. Απü τüτε η θεματολογßα των πινÜκων του προερχüταν αποκλειστικÜ απü τις πηγÝς αυτÝς. Αντßθετα με τον ΦρÝντερικ ΛÝιτον, που ενδιαφερüτανε για το μυθολογικü παρελθüν, αυτüς επικÝντρωνε το ενδιαφÝρον του σε θÝματα απü τη καθημερινÞ ζωÞ της αυτοκρατορικÞς Ρþμης. Η κεντρικÞ του παρουσßα üμως Þτανε κυρßως κλασσικÞ κι αρχßζει μετÜ το 1870 κι αφορÜ στην Αρχαßα Αßγυπτο, πρþτα, το 1872 με το Ýργο Αιγýπτια ΧÞρα κι Ýπειτα Αρχαßα ΕλληνικÞ & ΡωμαúκÞ Ιστορßα με τα Ýργα: ΡωμαúκÞ ΟικογÝνεια (1878) & Ακρüαση Στον Αγρßππα (1876).
     ΜετÜ την ÜφιξÞ του στην Αγγλßα, üπου επρüκειτο να περÜσει το υπüλοιπο της ζωÞς του, η καρριÝρα του Þταν μια συνεχÞς επιτυχßα. ¸γινε Ýνας απü τους πιο διÜσημους και ακριβοπληρωμÝνους καλλιτÝχνες της εποχÞς του, αναγνωρισμÝνος και πολυβραβευμÝνος. ΜÝχρι το 1871 εßχε γνωρßσει κι εßχε γßνει φßλος με τους περισσüτερους μεγÜλους προρραφαηλßτες ζωγρÜφους κι εν μÝρει λüγω της επιρροÞς τους ο καλλιτÝχνης φωτßζει τη παλÝτα του, διαφοροποιεß τις αποχρþσεις του κι ελαφραßνει το πινÝλλο του.



     Το 1872 ο Alma-Tadema οργÜνωσε τους πßνακÝς του σε Ýνα σýστημα ταυτοποßησης, συμπεριλαμβÜνοντας Ýναν αριθμü opus κÜτω απü την υπογραφÞ του κι εκχωρþντας τους αριθμοýς των προηγοýμενων εικüνων του επßσης. Το πορτραßτο της αδερφÞς μου, Artje, ζωγραφισμÝνο το 1851, εßναι αριθμημÝνο με το opus I, ενþ 2 μÞνες πριν απü το θÜνατü του ολοκλÞρωσε τις προετοιμασßες στο Κολοσσαßο, opus CCCCVIII. ¸να τÝτοιο σýστημα καθιστοýσε πιο δýσκολο το πÝρασμα των πλαστþν ως πρωτüτυπων.
     Το 1873 η βασßλισσα Βικτþρια στο Συμβοýλιο με επιστολÞ της απÝνειμε το δßπλωμα ευρεσιτεχνßας, που Ýκανε τον ¢λμα ΤÜντεμα και τη σýζυγü του, αυτü που εßναι ακüμη μÝχρι σÞμερα, οι τελευταßοι Βρετανοß Ντενßζεν (η νομικÞ διαδικασßα θεωρητικÜ δεν Ýχει καταργηθεß θεωρητικÜ στην Αγγλßα), με ορισμÝνα περιορισμÝνα ειδικÜ δικαιþματα φυσικÜ που δÝχονται κι απολαμβÜνουν μüνον οι Βρετανοß υπÞκοοι (δηλαδÞ, αυτοß θα ονομÜζονταν τþρα Βρεττανοß πολßτες). Το προηγοýμενο Ýτος ο ßδιος κι η σýζυγüς του Ýκαναν Ýνα ταξßδι στην Þπειρο που διÞρκεσε 6 μÞνες και τους οδÞγησε στις ΒρυξÝλλες, τη Γερμανßα και την Ιταλßα. Στην Ιταλßα, μπüρεσε να ξαναδεß τα αρχαßα ερεßπια. αυτÞ τη φορÜ αγüρασε αρκετÝς φωτογραφßες, κυρßως ερεßπια, που ξεκßνησανε τη τερÜστια συλλογÞ του με φýλλα με αρχειακü υλικü που χρησιμοποιÞθηκε για την ολοκλÞρωση των μελλοντικþν πινÜκων.
     Αφοý εγκαταστÜθηκε τον ΣεπτÝμβρη του 1870 κι απÝκτησε την αγγλικÞ υπηκοüτητα, εκλÝχθηκε το 1876 εταßρος της ΒρεττανικÞς ΒασιλικÞς Ακαδημßας (British Royal Academy) κι ακαδημαúκüς το 1879. Το 1899 ονομÜστηκε ιππüτης απü τη Βασßλισσα Βικτþρια και το 1905 του απονεμÞθηκε το ΠαρÜσημο Της Αξßας (Order of Merit). ¸τυχε της πλατειÜς αναγνþρισης, τüσον απü τους φßλους και συναδÝλφους καλλιτÝχνες, üσο κι απü τις κυβερνÞσεις üλων των Ευρωπαúκþν κρατþν κι Þταν ο πιο ακριβοπληρωμÝνος ζωγρÜφος της εποχÞς του.
     Το ΓενÜρη του 1876, νοßκιασε Ýνα στοýντιο στη Ρþμη. Η οικογÝνεια επÝστρεψε στο Λονδßνο τον Απρßλη, επισκεπτüμενοι το Παρισινü Σαλüν κατÜ την επιστροφÞ. Στο Λονδßνο συναντιüταν τακτικÜ με τον καλλιτÝχνη Emil Fuchs. Μεταξý των σημαντικüτερων απü τις εικüνες του κατÜ τη διÜρκεια αυτÞς της περιüδου Þταν Ýνα κοινü στο Αγρßππα (1876). ¼ταν Ýνας θαυμαστÞς του πßνακα προσφÝρθηκε να πληρþσει Ýνα σημαντικü ποσü για Ýναν πßνακα με παρüμοιο θÝμα αυτüς απλþς γýρισε τον αυτοκρÜτορα για να τον δεßξει να φεýγει, στο ΜετÜ το κοινü. Στις 19 Ιουνßου 1879, Ýγινε Βασιλικüς Ακαδημαúκüς, το πιο προσωπικü του βραβεßο. 3 χρüνια αργüτερα, μια μεγÜλη αναδρομÞ ολüκληρου του Ýργου του οργανþθηκε στη Γκαλερß Grosvenor στο Λονδßνο, συμπεριλαμβανομÝνων 185 πινÜκων του.



     Το 1883 επÝστρεψε στη Ρþμη και, κυρßως, στη Πομπηßα, üπου εßχαν πραγματοποιηθεß περαιτÝρω ανασκαφÝς απü την τελευταßα του επßσκεψη. ΠÝρασε σημαντικü χρüνο μελετþντας το χþρο, πηγαßνοντας εκεß καθημερινÜ. ΑυτÝς οι εκδρομÝς του Ýδωσαν μια Üφθονη πηγÞ θεμÜτων καθþς Üρχισε να προÜγει τις γνþσεις του για τη καθημερινÞ ρωμαúκÞ ζωÞ. ΚατÜ καιροýς, üμως, ενσωμÜτωνε τüσα πολλÜ αντικεßμενα στους πßνακÝς του, που κÜποιοι Ýλεγαν üτι μοιÜζουν με καταλüγους μουσεßων.
     Ο ¢λμα ΤÜντεμα Þτανε ζωγρÜφος ιστορικþν θεμÜτων, σκηνþν καθημερινÞς ζωÞς απü τη ρωμαúκÞ ιστορßα και τα Ýργα του εßχανε τερÜστια δημοτικüτητα στις μεσοαστικÝς τÜξεις της βικτωριανÞς Αγγλßας. Στον πßνακÜ του Το ΜοντÝλο Του Γλýπτη, Þ Venus Esquilana, που αποτÝλεσε ρÞξη με τις συμβατικÝς αξßες της εποχÞς, ο ζωγρÜφος διηγεßται το μýθο του Πυγμαλßωνα, üπου Ýνας γλýπτης ερωτεýεται το γυμνü Üγαλμα που φιλοτÝχνησε, κÜνοντας ευχÞ στους θεοýς να του το ζωντανÝψουν. ΠαρουσιÜζει το γυναικεßο γυμνü με Ýνα τρüπο εξιδανικευμÝνης ομορφιÜς, üπως αρμüζει στο κλασσικü θÝμα του, Ýτσι þστε να εßναι συμβατü και με την αυστηρÞ ηθικÞ του κοινοý της βικτωριανÞς εποχÞς.
    Ρωμαúκü περιεχüμενο Ýχουνε 2 Üλλα Ýργα του: Ανακηρýσσοντας τον Κλαýδιο αυτοκρÜτορα (Proclaiming Claudius Emperor, 1867), üπου ο Κλαýδιος, ενþ περßτρομος και γονυπετÞς εκλιπαρεß τη φρουρÜ των Πραιτωριανþν να μη τονε σκοτþσουν, οι λεγεωνÜριοι, απροσδüκητα και προς μεγÜλη του Ýκπληξη, τον ανακηρýσσουν αυτοκρÜτορα, μετÜ τη δολοφονßα του τυραννικοý Καλιγοýλα. Ο 2ος πßνακας με τον τßτλο Αφ' υψηλοý (A Coign of Vantage, 1895) παρουσιÜζει 3 νεαρÝς Ρωμαßες ν' αγναντεýουν απü ψηλÜ την Üφιξη του ρωμαúκοý στüλου. ¸ν Üλλο αξιüλογο Ýργο του, μεταξý Üλλων, εßναι Η ανεýρεση του ΜωûσÞ (1902), üπου με εκθαμβωτικÜ χρþματα κι αιγυπτιακÞ ατμüσφαιρα απεικονßζει μια σκηνÞ στο Νεßλο, με μια Αιγýπτια πριγκÞπισσα να δÝχεται στην αγκαλιÜ της τον ΜωûσÞ, που μüλις Ýχει σωθεß απü τα νερÜ του ποταμοý. Σε αυτÜ περιλαμβÜνονται ακüμη τα Ýργα Αιγýπτιες παßκτριες σκακιοý (1865), Τα ρüδα του ΗλιογÜβαλου (1888), ¢νοιξη (1894), ΑγαπημÝνη συνÞθεια (1909, ΠινακοθÞκη ΤÝιτ, Λονδßνο).

     Ο ¢λμα ΤÜντεμα ειδικεýτηκε σε σκηνÝς ρωμαúκþν λουτρþν, που τα σχεδßαζε με αρχαιολογικÞ ακρßβεια κι εξειδικευμÝνη τεχνικÞ τελειüτητα. Μεταξý αυτþν περιλαμβÜνονται οι πßνακες: ¸να αποδυτÞριο (1886, An Apodyterion, Jerdein Collection, Λονδßνο) και Το ψυχρü δωμÜτιο του λουτροý (1890, The Frigidarium), üπου απεικονßζονται γυμνÜ κορßτσια σε διÜφορες στÜσεις. Οι πßνακες αυτοß ζωγραφßστηκαν με μοντÝλα Ιταλßδες, που ποζÜρανε για το ζωγρÜφο στη βßλλα του στο St. John’s Wood του Λονδßνου. ΚατÜ καιροýς, φιλοτεχνοýσε Ýντονα ερωτικοýς πßνακες. Το αριστοýργημÜ του εßναι ο πßνακας Στο ΑνÜκλιντρο (In the Tepidarium, 1881, Lady Lever Art Gallery, Port Sunlight, Cheshire), üπου απεικονßζει μια γυμνÞ κοπÝλα ξαπλωμÝνη νωχελικÜ και σε προκλητικÞ στÜση πÜνω σε μια προβιÜ αρκοýδας, κρατþντας στο Ýνα χÝρι της φτερü στρουθοκαμÞλου και στο Üλλο στλεγγßδα*
___________
 * Η στλεγγßδα (αρχ. ελλ. στλεγγßς) Þταν αντικεßμενο υγιεινÞς στην αρχαßα ΕλλÜδα. Η χρÞση του συνηθßζοντανε πολý στους Ελληνικοýς και Ρωμαúκοýς χρüνους. Το χρησιμοποιοýσαν στο μπÜνιο για να ξýνουν με αυτü το δÝρμα και ν' αφαιροýν επιφανειακÜ τις ακαθαρσßες. Χρησιμοποιοýνταν επßσης για την απομÜκρυνση του ιδρþτα, της σκüνης και του ελαßου απü το σþμα. ΑρχικÜ εßχε σχÞμα ελαφρþς καμπýλου ελÜσματος σαν κυρτü μαχαßρι (μη ακονισμÝνο φυσικÜ), που ξεκινοýσε απü στρογγυλÞ λαβÞ. Τη χρησιμοποιοýσανε κατÜ μÞκος των μελþν του σþματος, ξýνοντας την επιδερμßδα. Οι στλεγγßδες ως επß το πλεßστον Þταν μεταλλικÝς (απü χαλκü Þ σßδηρο), ενþ συχνÜ Þσαν χαραγμÝνες στη λαβÞ με το üνομα του εργαστηρßου κατασκευÞς. Απεικονßζονται σ' αρκετÜ πÞλινα ομοιþματα κι Ýργα γλυπτικÞς üπως Ο Αποξυüμενος του Λýσιππου. Βρισκüτανε σε χρÞση στον ελληνικü αθλητισμü απü τις αρχÝς του 6ου αι. π.Χ. Ýως την υστερορρωμαúκÞν εποχÞ.
___________


                     ¢λμα ΤÜντεμα δια χειρüς Alfred Waterhouse


     ¼πως ερμηνεýει τη σημειολογßα του πßνακα αυτοý ο ΠÞτερ ΓουÝμπ (Peter Webb) στο Ýργο του The Erotic Arts, ο ερωτισμüς κυριαρχεß σ' üλα τα στοιχεßα του πßνακα, απü το προκλητικÜ ροδαλü δÝρμα του κοριτσιοý και τη γεμÜτη εκστασιασμü στÜση του μÝχρι το φτερü της στρουθοκαμÞλου που καλýπτει το αιδοßο και το αντικεßμενο για τον καθαρισμü του σþματος που Ýχει καθαρÜ φαλλικοýς συνειρμοýς. Ο Julian Treuherz, Φýλακας της Γκαλερß ΤÝχνης Εθνικοý Μουσεßου Λßβερπουλ, τη περιγρÜφει ως μια "εξαιρετικÞ ζωγραφισμÝνη εικüνα που φÝρει μιαν ισχυρÞ ερωτικÞ φüρτιση, σπÜνια για Ýναν βικτωριανü πßνακα γυμνοý". Το The Tepidarium (1881) του Alma Tadema περιλαμβÜνεται στο βιβλßο του 2006, 1001 Πßνακες Που ΠρÝπει Να Δεßτε Πριν ΠεθÜνετε.
     Η παραγωγÞ του μειþθηκε με τη πÜροδο του χρüνου, εν μÝρει λüγω υγεßας, αλλÜ και λüγω της εμμονÞς του να διακοσμÞσει το νÝο του σπßτι, στο οποßο μετακüμισε το 1883. Ωστüσο, συνÝχισε να εκθÝτει üλη τη 10ετßα του 1880 και την επüμενη 10ετßα, λαμβÜνοντας Ýνα μεγÜλο βραβεßο στη πορεßα, συμπεριλαμβανομÝνου του ΜετÜλλου της ΤιμÞς στην ΠαρισινÞ ¸κθεση Universelle του 1889, εκλογÞ σε επßτιμο μÝλος της ΔραματικÞς Εταιρεßας του Πανεπιστημßου της Οξφüρδης το 1890 και το ΜεγÜλο Χρυσü ΜετÜλλιο στη ΔιεθνÞ ¸κθεση στις ΒρυξÝλλες του 1897. Το 1899 ανακηρýχθηκε ιππüτης στην Αγγλßα, μüλις ο 8ος καλλιτÝχνης απü την Þπειρο που Ýλαβε αυτÞ τη τιμÞ. ¼χι μüνο βοÞθησε με την οργÜνωση του βρεττανικοý τμÞματος στην ¸κθεση Universelle του 1900 στο Παρßσι, παρουσßασε επßσης 2 Ýργα που του χÜρισαν το δßπλωμα Grand Prix. ΒοÞθησε επßσης με τη Παγκüσμια ¸κθεση του Σεντ Λοýις το 1904 üπου εκπροσωπÞθηκε κι Þταν ευπρüσδεκτος.
     Στη διÜρκεια αυτÞς της περιüδου, Þτανε πολý ενεργüς με το θÝατρο και τη παραγωγÞ, σχεδιÜζοντας πολλÜ κοστοýμια. ¢πλωσε επßσης τα καλλιτεχνικÜ του üρια κι Üρχισε να σχεδιÜζει Ýπιπλα, συχνÜ πρüτυπα απü μοτßβα Πομπηßας Þ Αιγýπτου, εικονογραφÞσεις, υφÜσματα και κατασκευÞ πλαισßων. Στα τÝλη του 1902 επισκÝφτηκε την Αßγυπτο. ΑυτÜ τα Üλλα ενδιαφÝροντα επηρÝασαν τους πßνακÝς του, καθþς συχνÜ ενσωμÜτωσε μερικÜ απü τα σχÝδια επßπλων του στη σýνθεση κι επßσης χρησιμοποßησε πολλÜ απü τα δικÜ του σχÝδια για τα ροýχα των θηλυκþν θεμÜτων του. ΚατÜ τη διÜρκεια της τελευταßας περιüδου δημιουργικüτητÜς του, ο Alma-Tadema συνÝχισε να παρÜγει πßνακες που επαναλÜμβαναν την επιτυχημÝνη φüρμουλα των γυναικþν σε μαρμÜρινες βερÜντες με θÝα στη θÜλασσα, üπως στο Silver Favorites (1903). Μεταξý του 1903 και του θανÜτου του, ζωγρÜφιζε λιγüτερο αλλÜ εξακολουθοýσε να παρÜγει φιλüδοξους πßνακες üπως το The Finding of Moses (1904).

    Στις 15 Αυγοýστου 1909, η γυναßκα του ¢λμα ΤÜντεμα, Λþρα, πÝθανε στα 57 της. Ο θλιμμÝνος χÞρος ξεπÝρασε τη 2η γυναßκα του σε λιγüτερο απü 3 χρüνια. Η τελευταßα του μεγÜλη σýνθεση Þταν H Προετοιμασßα στο Κολοσσαßο (1912). Το καλοκαßρι του 1912, συνοδευüμενος απü τη κüρη του ¢ννα στο Kaiserhof Spa, στο ΒισμπÜντεν της Γερμανßας, üπου επρüκειτο να υποβληθεß σε θεραπεßα για εξÝλκωση του στομÜχου. ΠÝθανε εκεß στις 28 Ιουνßου 1912 σε ηλικßα 76 ετþν. ΤÜφηκε στη κρýπτη του καθεδρικοý ναοý του Αγßου Παýλου στο Λονδßνο. στο Λονδßνο, πλοýσιος και διÜσημος. Μια μπλε πλÜκα που αποκαλýφθηκε το 1975 τιμÜ τη μνÞμη του Alma-Tadema στο 44 Grove End Road, St John's Wood, το σπßτι του απü το 1886 μÝχρι το θÜνατü του το 1912.
     Τα τελευταßα χρüνια της ζωÞς του, εßδαν την Üνοδο του Μετα-Ιμπρεσσιονισμοý, του Φοβισμοý, του Κυβισμοý και του Φουτουρισμοý, που üλα αυτÜ αποδοκßμασε. ¼πως Ýγραψε ο μαθητÞς του John Collier, "εßναι αδýνατο να συμβιβαστεß η τÝχνη του Alma-Tadema με αυτÞ του Matisse, Gauguin και Picasso".



     Τα Ýργα του εßναι αξιοσημεßωτα για τον τρüπο με τον οποßο ζωγραφßζονται λουλοýδια, υφÝς και σκληρÝς αντανακλαστικÝς ουσßες, üπως μÝταλλα, αγγεßα και κυρßως μÜρμαρο -πρÜγματι, η ρεαλιστικÞ του απεικüνιση του μαρμÜρου τον οδÞγησε να αποκαλεßται εκπÝμπων ζωγρÜφος. Το Ýργο του δεßχνει μεγÜλο μÝρος της εξαιρετικÞς εκτÝλεσης και του λαμπροý χρþματος των παλιþν Ολλανδþν δασκÜλων. Απü νωρßς δε, στη καρριÝρα του, ο Alma-Tadema ασχολÞθηκε ιδιαßτερα με την αρχιτεκτονικÞ ακρßβεια, περιλαμβÜνοντας συχνÜ αντικεßμενα που εßδε σε μουσεßα -üπως το Βρεττανικü Μουσεßο στο Λονδßνο- στα Ýργα του. ΔιÜβασε επßσης πολλÜ βιβλßα και πÞρε πολλÝς εικüνες απ' αυτÜ. ΣυγκÝντρωσε τερÜστιο αριθμü φωτογραφιþν απü αρχαßους χþρους στην Ιταλßα, που χρησιμοποßησε για να επιτýχει πιüτερην ακρßβεια στις λεπτομÝρειες των συνθÝσεþν του.
     ¹τανε τελειομανÞς. ΕργÜστηκε επιμελþς για να αξιοποιÞσει στο Ýπακρο τους πßνακÝς του, συχνÜ επανειλημμÝνα επεξεργÜζοντας τμÞματα πινÜκων πριν τα βρει ικανοποιητικÜ με τα δικÜ του υψηλÜ πρüτυπα. Μια ιστορßα λÝει üτι Ýνας απü τους πßνακÝς του απορρßφθηκε κι αντß να τονε κρατÞσει, Ýδωσε τον καμβÜ σε μια υπηρÝτρια που τον χρησιμοποßησε ως κÜλυμμα τραπεζιοý. ¹ταν ευαßσθητος σε κÜθε λεπτομÝρεια κι αρχιτεκτονικÞ γραμμÞ των πινÜκων του, καθþς και στα σκηνικÜ που απεικüνιζε. Για πολλÜ απü τα αντικεßμενα στους πßνακÝς του, θα απεικüνιζε αυτü που Þτανε μπροστÜ του, χρησιμοποιþντας φρÝσκα λουλοýδια που εισÞχθησαν απü üλη την Þπειρο κι ακüμη κι απü την ΑφρικÞ, σπεýδοντας να τελειþσει τους πßνακες πριν πεθÜνουν τα λουλοýδια. ¹ταν αυτÞ η δÝσμευση για την αλÞθεια που του χÜρισε την αναγνþριση, αλλÜ επßσης Ýκανε πολλοýς απü τους κριτικοýς του να υιοθετÞσουν αρνητικÞ στÜση απÝναντι στα σχεδüν εγκυκλοπαιδικÜ Ýργα του.
     Το Ýργο του Ýχει συνδεθεß με αυτü των Ευρωπαßων συμβολιστþν ζωγρÜφων. Ως καλλιτÝχνης με διεθνÞ φÞμη, μπορεß να αναφερθεß ως επιρροÞ σε ευρωπαúκÝς προσωπικüτητες üπως ο Κλιμτ κι ο ΦÝρναντ Κνüπφ. Κι οι 2 ζωγρÜφοι ενσωματþνουνε κλασσικÜ μοτßβα στα Ýργα τους και χρησιμοποιοýνε τις ασυνÞθιστες συνθετικÝς συσκευÝς του Alma-Tadema, üπως απüτομο κüψιμο στην Üκρη του καμβÜ. Αυτοß, üπως κι ο ßδιος, χρησιμοποιοýν επßσης κωδικοποιημÝνες εικüνες για να μεταφÝρουν νüημα στους πßνακÝς τους.



     Για üλη την Þσυχη γοητεßα και την ευρυμÜθεια των πινÜκων του, ο ßδιος ο Alma-Tadema διατÞρησε μια νεανικÞ αßσθηση κακοý. ¼πως Ýνα παιδß στ' αστεßα του και στις ξαφνικÝς εκρÞξεις κακοý χαρακτÞρα, που θα μποροýσαν ξαφνικÜ να υποχωρÞσουνε σ' Ýνα ελκυστικü χαμüγελο. Στη προσωπικÞ του ζωÞ, Þταν εξωστρεφÞς κι εßχε μιαν εξαιρετικÜ ζεστÞ προσωπικüτητα. Εßχε τα περισσüτερα χαρακτηριστικÜ ενüς παιδιοý, σε συνδυασμü με τα χαρακτηριστικÜ ενüς ολοκληρωμÝνου επαγγελματßα. ΤελειομανÞς, παρÝμεινε απü üλες τις απüψεις Ýνας επιμελÞς, αν και κÜπως εμμονικüς και παιδικüς δουλευτÞς. ¹ταν Ýνας εξαιρετικüς επιχειρηματßας κι Ýνας απü τους πλουσιüτερους καλλιτÝχνες του 19ου αι. ¹τανε τüσο σταθερüς σε θÝματα χρÞματος üσο και με τη ποιüτητα της δουλειÜς του. Ως Üντρας, Þταν Ýνας ισχυρüς, διασκεδαστικüς και μÜλλον ασταθÞς κýριος. Δεν υπÞρχε καμμßα Ýνδειξη για τον λεπτü καλλιτÝχνη σ' αυτüν. ¹ταν Ýνας χαροýμενος λÜτρης του κρασιοý, των γυναικþν και των πÜρτυ.
     Η σχολαστικÞ αρχαιολογικÞ Ýρευνα του Alma-Tadema, συμπεριλαμβανομÝνης της Ýρευνας για τη ρωμαúκÞ αρχιτεκτονικÞ, οδÞγησε τους πßνακÝς του να χρησιμοποιηθοýν ως πηγÞ υλικοý απü τους σκηνοθÝτες του Χüλιγουντ στο üραμÜ τους για τον αρχαßο κüσμο για ταινßες üπως η Δυσανεξßα του DW Griffith (1916), Ben Hur (1926), ΚλεοπÜτρα (1934) και κυρßως απü üλα, το επικü ριμÝικ του Σεσßλ Β. ΝτεΜιλ για τις ΔÝκα ΕντολÝς (1956). ΠρÜγματι, ο Jesse Lasky Jr., συν-συγγραφÝας στις ΔÝκα ΕντολÝς, περιÝγραψε πþς ο σκηνοθÝτης συνÞθιζε ν' απλþνει εκτυπþσεις ζωγραφικÞς του Alma-Tadema για να δεßξει στους σκηνογρÜφους του την εμφÜνιση που Þθελε να επιτýχει. Οι σχεδιαστÝς του βραβευμÝνου με ¼σκαρ ρωμαúκοý Ýπους Gladiator χρησιμοποßησαν τους πßνακες του ως κεντρικÞ πηγÞ Ýμπνευσης. Οι πßνακες του αποτÝλεσαν επßσης την Ýμπνευση για το σχεδιασμü του εσωτερικοý του κÜστρου Cair Paravel στην ταινßα του 2005 The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe.

     Το 1962, ο Ýμπορος τÝχνης της ΝÝας Υüρκης Robert Isaacson πραγματοποßησε τη 1η επßδειξη του Ýργου του Alma-Tadema σε 50 χρüνια. στα τÝλη της 10ετßας των '60ς, η αναβßωση του ενδιαφÝροντος για τη βικτωριανÞ ζωγραφικÞ πÞρε þθηση και πραγματοποιÞθηκαν μια σειρÜ απü καλοπληρωμÝνες εκθÝσεις. Ο Allen Funt, δημιουργüς κι οικοδεσπüτης της αμερικανικÞς Ýκδοσης της τηλεοπτικÞς εκπομπÞς Candid Camera, Þτανε συλλÝκτης ζωγραφικþν Ýργων Alma Tadema σε μια εποχÞ που η φÞμη του καλλιτÝχνη τον 20ο αι. Þτανε στο ναδßρ της. σε σχετικÜ λßγα χρüνια αγüρασε 35 Ýργα, περßπου το 10% της παραγωγÞς του. Αφοý ο Φουντ λÞστεψε απü το λογιστÞ του (ο οποßος στη συνÝχεια αυτοκτüνησε), αναγκÜστηκε να πουλÞσει τη συλλογÞ του στο Sotheby's στο Λονδßνο το ΝοÝμβρη του 1973. Απ' αυτÞ τη πþληση, το ενδιαφÝρον για τον ¢λμα-ΤÜντεμα ξýπνησε ξανÜ.


                                  Aυτοπροσωπογραφßα

     Το 1960, η Γκαλερß Newman προσπÜθησε αρχικÜ να πουλÞσει, στη συνÝχεια να χαρßσει (χωρßς επιτυχßα) Ýνα απü τα πιο διÜσημα Ýργα του, The Finding of Moses (1904). Ο αρχικüς αγοραστÞς εßχε πληρþσει 5,250 £ για την αγορÜ του κι οι επüμενες πωλÞσεις Þταν 861 £ το 1935, 265 £ το 1942 κι αγορÜστηκε στις 252 £ το 1960 (αφοý δεν κατÜφερε να καλýψει το αποθεματικü του), αλλÜ üταν η ßδια φωτογραφßα δημοπρατÞθηκε στο Christies στη ΝÝα Υüρκη τον ΜÜη του 1995, πουλÞθηκε για 1,75 εκατομμýρια λßρες. Στις 4 ΝοÝμβρη 2010 πωλÞθηκε για 35.922.500 δολÜρια σε Ýναν Üγνωστο πλειοδüτη στο Sotheby's New York, νÝο ρεκüρ τüσο για Ýνα Ýργο Alma-Tadema üσο και για Ýνα βικτωριανü πßνακα. Στις 5 ΜÜη 2011, η συνÜντηση του Αντþνιου και της ΚλεοπÜτρας: 41 π.Χ. πωλÞθηκε στον ßδιο οßκο δημοπρασιþν για 29,2 εκατομμýρια δολÜρια.
     Ο Alma Tadema θεωρÞθηκε Ýνας απü τους πιο δημοφιλεßς βικτωριανοýς ζωγρÜφους. ¹ταν Ýνας απü τους πιο επιτυχημÝνους οικονομικÜ ζωγρÜφους της βικτωριανÞς εποχÞς, αν και δεν ταßριαζε ποτÝ με τον Edwin Henry Landseer. Για πÜνω απü 60 χρüνια Ýδωσε στο κοινü του αυτü ακριβþς που Þθελαν: διακριτικοß, περßτεχνοι πßνακες üμορφων ανθρþπων σε κλασσικÜ περιβÜλλοντα. Οι λεπτομερεßς ανακατασκευÝς του στην αρχαßα Ρþμη, με αδýναμους Üνδρες και γυναßκες που ποζÜρουν ενÜντια στο λευκü μÜρμαρο, στο εκθαμβωτικü φως του Þλιου, δþσανε στο κοινü του μια γεýση απü Ýνα κüσμο του εßδους που θα μποροýσαν κÜποτε να κατασκευÜσουνε για τον εαυτü τους τουλÜχιστον θεωρητικÜ, αν üχι στη πραγματικüτητα.
     ¼πως και με Üλλους ζωγρÜφους, τα δικαιþματα αναπαραγωγÞς για εκτυπþσεις συχνÜ αξßζανε πιüτερο απü τον καμβÜ κι Ýνας πßνακας με τα δικαιþματÜ του εξακολουθοýσε να Ýχει πωληθεß στον Gambart για 10.000 λßρες το 1874. Χωρßς δικαιþματα πωλÞθηκε ξανÜ το 1903, üταν οι τιμÝς του Alma-Tadema Þταν πραγματικÜ υψηλüτερες, για 6 2.625. Οι τυπικÝς τιμÝς Þταν μεταξý 2.000 και 3.000 λιρþν τη 10ετßα του 1880, αλλÜ τουλÜχιστον τρßα Ýργα πωλÞθηκαν για μεταξý 5.250 και 6.060 λιρþν το 1900. Οι τιμÝς διατηρÞθηκαν καλÜ μÝχρι τη γενικÞ κατÜρρευση των βικτωριανþν τιμþν στις αρχÝς της 10ετßας του 1920, üταν πÝσανε στις εκατοντÜδες, üπου παρÝμειναν μÝχρι τη 10ετßα του 1960. Ως το 1969 εßχαν πιÜσει ξανÜ 64.600 (αν και με αυτÜ τα στοιχεßα πρÝπει να σκεφτεß κανεßς την επßδραση του πληθωρισμοý).

     Η καλλιτεχνικÞ του κληρονομιÜ σχεδüν εξαφανßστηκε. Καθþς οι τÜσεις του κοινοý γενικüτερα και των καλλιτεχνþν ειδικüτερα Ýγιναν πιο δýσπιστες για τις δυνατüτητες ανθρþπινων επιτευγμÜτων, οι πßνακÝς του καταγγÝλλονταν üλο και περισσüτερο. Εßχε ανακηρυχθεß "ο χειρüτερος ζωγρÜφος του 19ου αιþνα" απü τον Τζον ΡÜσκιν κι Ýνας κριτικüς παρατÞρησε ακüμη üτι οι πßνακÝς του Þταν "αρκετÜ Üξιοι για να στολßσουνε κουτιÜ απü μπÝρμπον". ΜετÜ απü αυτÞ τη σýντομη περßοδο ενεργοý χλευασμοý, οδηγÞθηκε σε σχετικÞ αφÜνεια για πολλÜ χρüνια. Μüνο απü τη δεκαετßα του 1960 το Ýργο του επαναξιολογÞθηκε για τη σημασßα του εντüς του 19ου αι. και πιο συγκεκριμÝνα, στην εξÝλιξη της αγγλικÞς τÝχνης.
Θεωρεßται τþρα ως Ýνας απü τους κýριους ζωγρÜφους κλασσικοý θÝματος και τα Ýργα του καταδεικνýουνε τη φροντßδα και την ακρßβεια μιας εποχÞς που μαγνÞτισε προσπαθþντας να απεικονßσει το παρελθüν, μερικÜ απü τα οποßα ανακτÞθηκαν μÝσω αρχαιολογικþν ερευνþν.


$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$




Ρωμαικüς Χορüς



ΤελετÞ ΑνθÝων Απü Βακχßδες



ΡωμαúκÜ ΛουτρÜ Του ΚαρακÜλλα



Στο Κολοσιαßο



Στο ΑτελιÝ Μου



Στο ΑνÜκλιντρο



Σκßαστρο Της Αφροδßτης



Ασημß ΟμορφιÝς



Ανθοστüλιστη Σημαßα



Αλκαßος & Σαπφþ



ΡωμαúκÞ ΟικογÝνεια



Τα Ρüδα Του ΗλιογÜβαλου



ΟνειρεμÝνη ΘÝα



ΟικογενειακÞ ΣυγκÝντρωση



ΑγαπημÝνος ΠοιητÞς



ΔιδαχÞ ΟμÞρου



¸να Φιλß



Δεν Σας Φþναξε Κανεßς, Κýριε!



Στα ΑποδυτÞρια Θερμþν Λουτρþν



Γυναßκες Της ¢μφισσας



Μια Ελληνßδα



Γκαλερß ΖωγραφικÞς



ΦÜουστ & Μαργαρßτα



ΕρωτικÞ Αναπüληση



ΔιαφορετικÞ ¢ποψη



Με Τον ¹λιο & Το ΓαλÜζιο Του Ιονßου



Βακχßς



Εκπαßδευση Των ΠαιδιþνΤου Κλοβß Α'



Η Εýρεση Του Μικροý ΜωûσÞ



Μη Μου ΖητÜτε Τßποτε ¢λλο



Αντþνιος & ΚλεοπÜτρα: 41 μ.Χ.



ΑνοιξιÜτικη ΠροσφορÜ



Αγþνες Στο Κολοσιαßο Επß ΚαρακÜλλα



ΑγαπημÝνη Ενασχüληση



¢δικη Σýγκριση



94 Βαθμοß Υπü ΣκιÜν



                           Η Βοηθüς Στα ΛουτρÜ



                       ΑφιÝρωμα Στο ΒÜκχο



                        ΙÝρεια Του Απüλλωνα



                              Σ' Αγαπþ, Μ' ΑγαπÜς;



                          Αιγýπτια ΧÞρα



    ΘρÞνος Για Το Χαμü του Πρωτοτüκου Γιου Του Φαραþ



                    Στον ΚÞπο Με Τα Ρüδα



 Ο Φειδßας Δεßχνει τη Ζοφüρο Του Παρθενþνα Σε Φßλους



               Δυο ΚοπÝλλες Πιτσιλιοýνται



                        Ηλιüλουστες ΜÝρες



                       Η ΤυφλÞ ΖητιÜνα



                             Γυμνü ΜοντÝλο



        Η ΑλλαγÞ Της ΠÜολα Απü Τον ¢γιο Τζερüμ



                                   Ελπßδα



                               Τßβουλλος

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers